Προβλέψεις - σοκ για το 2017, βυθίζεται και το α' τρίμηνο η οικονομία

 ΚΑΤΑΡΡΕΕΙ ΤΟ ΑΦΗΓΗΜΑ ΤΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ  

Των Δήμητρας Καδδά – Ελευθερίας Κούρταλη

Το καμπανάκι κινδύνου για την ελληνική οικονομία που συνεχίζει να "βυθίζεται" το πρώτο τρίμηνο του 2017, χτυπούν οικονομολόγοι, πολιτικοί και αναλυτές με δηλώσεις τους στο Capital.gr. Καταγράφουν τα "σημάδια" που ήδη φαίνονται στις τράπεζες, στην αγορά και στην απασχόληση.

Στηρίζουν τις προβλέψεις τους όχι μόνο στα ζοφερά αποτελέσματα του 2016, αλλά και στα πρώτα στοιχεία για το 2017, τα οποία είναι ήδη ανησυχητικά.

Και κάνουν σαφές ότι πλέον η πιθανότητα ισχυρής ανάκαμψης για το σύνολο του έτους είναι μηδενική. Εκτιμούν ότι το 2017 το ΑΕΠ αντί για ρυθμό 2,5%-2,7% που υπολογιζόταν μέχρι πρότινος ότι μπορεί να επιτευχθεί – στο πιο καλό σενάριο άμεσης συμφωνίας με τους θεσμούς – μπορεί να φτάσει από 0,5% έως 1,9%. Προεξοφλούν όμως ότι και αυτή η πρόβλεψη είναι αισιόδοξη.

Καταγράφουν παράλληλα τις επιπτώσεις που έχει προκαλέσει ήδη η "ανατροπή" στις προβλέψεις της ΕΛΣΤΑΤ (που αποκάλυψε ύφεση 1,1% το 4ο τρίμηνο του 2016 αντί για ανάπτυξη 0,3%), αλλά και  το νέο θρίλερ της χρονοκαθυστέρησης στην αξιολόγηση που βρίσκεται σε εξέλιξη.

Προειδοποιούν επίσης ότι τα χειρότερα... έπονται αν δεν υπάρξει στο ορατό διάστημα μία συμφωνία, καθώς η "παράταση" πληγώνει τις τράπεζες, τις επιχειρήσεις, την απασχόληση αλλά και τις ίδιες τις προοπτικές της ελληνικής οικονομίας.

Άλλωστε, η επιχείρηση που βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη αυτές τις ημέρες να στηθεί ένα "παράπηγμα" μίας μερικής - έστω  - συμφωνίας με τους θεσμούς, "υποκρύπτει" την ανάγκη να μειωθούν οι τριγμοί που ήδη δέχεται η ελληνική οικονομία από την παράταση της αβεβαιότητας.

Εκτροχιασμό του στόχου για την ανάπτυξη του 2017 "βλέπουν" οι ξένοι οίκοι

Στελέχη της Citigroup με τα οποία επικοινώνησε το Capital.gr προανήγγειλαν την υποβάθμιση των εκτιμήσεων της Τράπεζας για το ελληνικό ΑΕΠ το 2017.

Όπως σημείωσαν, η συνεχιζόμενη αβεβαιότητα γύρω από τις διαπραγματεύσεις, τα capital controls και ο νέος γύρος λιτότητας το 2016 εμπόδισαν, την επιστροφή της ανάπτυξης του ΑΕΠ. Η αδυναμία των εξαγωγών είναι ιδιαίτερα ανησυχητική, καθώς η αρκετά μεγάλη εσωτερική υποτίμηση που έχει συμβεί στα τελευταία έξι χρόνια, δεν φαίνεται να έχει ενισχύσει ακόμα τις εξαγωγικές επιδόσεις της χώρας.

Επιπλέον, οι έλεγχοι στην κίνηση κεφαλαίων και η επιβράδυνση της ανάπτυξης του τουρισμού πιθανώς ευθύνονται για την πρόσφατη αδυναμία των εξαγωγών, ενώ οι δείκτες εμπιστοσύνης στις αρχές του 2017 υποδηλώνουν ότι ελάχιστα πράγματα έχουν αλλάξει σε ότι αφορά την τάση.

Η οικονομολόγος της Citi, Giada Giani, μιλώντας στο Capital.gr επισήμανε πως το ελληνικό ΑΕΠ ήταν ουσιαστικά αμετάβλητο τα τελευταία τρία χρόνια, ενώ οι μεγάλες αναθεωρήσεις στοιχείων για το ΑΕΠ δείχνουν επίσης ότι η αξιοπιστία των επίσημων στατιστικών είναι χαμηλή, κυρίως λόγω της δυσκολίας "παρακολούθησης" των λογαριασμών της κυβέρνησης. Αυτό, όπως προειδοποιεί η αμερικάνικη τράπεζα, δεν αφήνει πολλά περιθώρια για να επιτευχθούν οι στόχοι του τρέχοντος προγράμματος οι οποίοι τοποθετούν την ανάπτυξη στο 2,7% το 2017.

Όπως προειδοποιεί η Giada Giani, σύμφωνα με τις τελευταίες προβλέψεις της αμερικάνικη τράπεζας, η ανάπτυξη του ελληνικού ΑΕΠ το 2017 θα κινηθεί στο 1,1% ωστόσο μετά τα πρόσφατα στοιχεία οι κίνδυνοι έχουν αυξηθεί γύρω από αυτή την πρόβλεψη και αναμένεται να προχωρήσει σε υποβάθμισή της εντός του τρέχοντος μηνός.

Ο οικονομολόγος της BofA Merrill Lynch, Θάνος Βαμβακίδης, επισημαίνει από την πλευρά του στο Capital.gr ότι η μηδενική ανάπτυξη το 2016 αποτελεί μια απογοήτευση λαμβάνοντας υπόψη τις προσδοκίες για ένα "μπόνους ανάπτυξης" που θα έδινε η "χαμηλή βάση" από την οποία ξεκινούν τα στοιχεία. Αυτό κάνει οποιαδήποτε πρόβλεψη για ανάπτυξη από το 2% και πάνω ως μη ρεαλιστική για το τρέχον έτος.

Όπως τονίζει, τα απογοητευτικά στοιχεία για την ανάπτυξη υποδηλώνουν δύο πράγματα. Πρώτον, η αβεβαιότητα από τις μεγάλες καθυστερήσεις στις αξιολογήσεις του προγράμματος έχει τεράστιο κόστος. Δεύτερον, η μόνη ελπίδα για ανάκαμψη σε μια περίοδο απαραίτητης δημοσιονομικής εξυγίανσης είναι η ανάπτυξη του ιδιωτικού τομέα, η οποία με τη σειρά της απαιτεί την αναζωογόνηση των ελληνικών τραπεζών και την πρόοδο στις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις. Κοιτάζοντας μπροστά, όλα αυτά υπογραμμίζουν την επείγουσα ανάγκη να ολοκληρωθεί η τρέχουσα αξιολόγηση το συντομότερο δυνατό.

Σύμφωνα με την Capital Economics, η εντονότερη από την αναμενόμενη πτώση στο ελληνικό ΑΕΠ είναι το δ' τρίμηνο του 2016 αποτελεί σαφώς πολύ άσχημα νέα. Ενώ ο Αλέξης Τσίπρας ισχυρίζεται ότι η οικονομία είναι τώρα έτοιμη να ανακάμψει, οι επιχειρηματικές έρευνες δείχνουν το αντίθετο. Αυτό θα προσθέσει στο σκεπτικισμό του ΔΝΤ για την ικανότητα της Ελλάδα να επιτύχει τους δημοσιονομικούς της στόχους και αυξάνει τον κίνδυνο κατάρρευσης του προγράμματος διάσωσης.

Η Capital Economics διατηρεί την πρόβλεψή της για την ανάπτυξη του ελληνικού ΑΕΠ στο 0,5%  φέτος, αν και ακόμη και αυτό το επίπεδο αρχίζει να δείχνει αισιόδοξο, όπως τονίζει. Παράλληλα αναφέρει πως το ελληνικό ΑΕΠ ήταν πάντα ευμετάβλητο και έτσι δεν πρέπει να δίνει κανείς ιδιαίτερη έμφαση στα τριμηνιαία στοιχεία. Ωστόσο, οι σχετικοί οικονομικοί δείκτες δεν προσφέρουν στήριξη στην αισιοδοξία του πρωθυπουργού. Ο δείκτης οικονομικού κλίματος δείχνει συνέχιση της συρρίκνωσης του ΑΕΠ το 2017 (αν και με ελαφρώς χαμηλότερο ρυθμό από το δ' τρίμηνο του 2016), ενώ ο δείκτης PMI της μεταποίησης δίνει μία ακόμη χειρότερη εικόνα.

Στέλιος Πέτσας: Ανάπτυξη 1,8%-1,9% στο πιο καλό σενάριο φέτος

"Καθαρά τεχνικά, με βάση το απογοητευτικό 4ο τρίμηνο του 2016 ο ρυθμός ανάπτυξης κατά 2,5% φέτος που εκτιμούσε προσφάτως η ΤτΕ, θα πρέπει να μειωθεί κατά 0,6% - 0,7%, δηλαδή στο 1,8%-1,9%, ακόμη και στο σενάριο που δεν θα υπολογισθεί η φθορά που ήδη προκαλεί η καθυστέρηση στην αξιολόγηση" αναφέρει ο Στέλιος Πέτσας Σύμβουλος Δημοσιονομικής Πολιτικής του Προέδρου της Νέας Δημοκρατίας. Προσθέτει ότι "αν δεν "κλείσει" η β' αξιολόγηση μέχρι το Eurogroup της 7ης Απριλίου, τότε θα θα έχει χαθεί ένα τετράμηνο από το 2017 με αποτέλεσμα να μην είναι ρεαλιστική οποιαδήποτε πρόβλεψη για ρυθμό αύξησης του ΑΕΠ πάνω από 1%".

Αλέκος Παπαδόπουλος: "οικοδομούν ψεύτικες ελπίδες στον λαό" όσοι λένε ότι το 2017 θα είναι χρονιά ανάκαμψης

"Η ελληνική οικονομία μπορεί να έχει κρυφές αντοχές, αλλά αυτές είναι πεπερασμένες πλέον. Είναι μία καθηλωμένη χώρα. Όσοι πιστεύουν ότι το 2017 θα είναι χρονικά καμπής, δηλαδή αύξησης του εθνικού πλούτου, οικοδομούν ψεύτικες ελπίδες στον λαό", επισημαίνει στο capital.gr ο πρώην υπουργός Οικονομικών Αλέκος Παπαδόπουλος. Εξηγεί ότι "όλα τα μεγέθη είναι αρνητικά. Ξεκίνησε το πρώτο τρίμηνο του 2017 με ύφεση 1,1% από το τελευταίο τρίμηνο του προηγούμενου έτους και επιπλέον επιβαρύνθηκε από την ένταση της επιφυλακτικότητας και της έλλειψης εμπιστοσύνης στην ελληνική οικονομία που επέφερε η κυβέρνηση με την φοβικότητα και την αβουλία της να κλείσει την αξιολόγηση. Αυτή η επίπτωση δυστυχώς θα μεταφερθεί ως carry over και στο 2ο τρίμηνο, ανεξαρτήτως αν θα κλείσει η αξιολόγηση του προγράμματος". Και επισημαίνει με νόημα "αλίμονο αν δεν κλείσει η αξιολόγηση και το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα για μετά το 2018".

"Ειρήσθω ότι το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα αυτό θα έπρεπε να είχε κλείσει από πέρυσι τον Ιούνιο. Το οποίο, υπούλως και αθορύβως και από πλευράς Ευρωπαίων αλλά και από πλευράς ελληνικής κυβέρνησης δρομολογήθηκε να αναβληθεί και συζητείται τώρα σε πολύ δυσμενέστερες συνθήκες, διότι εμπλέκονται, εκτός από την στάση του ΔΝΤ και οι πολιτικές εκλογικές αβεβαιότητες σε χώρες της ΕΕ" ανέφερε.

Επισήμανε επίσης ότι "στην ουσία, αυτό το Μεσοπρόθεσμο που, αλίμονο, πρέπει να κλείσει το αργότερο μέχρι τον Μάιο, ανεξάρτητα από την αξιολόγηση του σημερινού Προγράμματος, είναι στην ουσία ένα 4ο μνημόνιο, με πολύ συγκεκριμένα μέτρα. Και αυτό ανεξάρτητα από το αν εμφιλοχωρεί και επιπλέον δανειακή σύμβαση.

Η εκτίμησή μου είναι ότι θα υπάρξει και 5ο Μνημόνιο, μετά το 2018 δηλαδή μία 5η συμφωνία, στην οποία θα συρθεί η χώρα εκών άκων, όπου θα περιγράφονται οι μακροχρόνιες εθνικές εγγυήσεις και η ανάληψη μεσο- μακροπρόθεσμων υποχρεώσεων, προκειμένου να μην εξοκείλει η χώρα σε νέες δημοσιονομικές αμαρτίες. Διαφορετικά διευθέτηση του ελληνικού δημόσιου χρέους, δεν θα υπάρχει.

Αυτή είναι η μεγάλη εικόνα. Αν θέλουμε να έρθουμε σε επί μέρους μεγέθη της ελληνικής οικονομίας, η κατάσταση είναι απαισιόδοξη. Αυτό γίνεται σαφές βλέποντας τα στοιχεία των εξαγωγών, του μεταποιητικού τομέα, της ανεργίας, της λειτουργικότητας της δημόσιας διοίκησης και κυρίως την αποθεσμοποίηση της χώρας, που αφαιρεί κάθε είδους επενδυτικής ελκυστικότητας από την Ελλάδα".

Ο πρώην ΥΠΟΙΚ ανέφερε ότι "η προσαρμογή της χώρας από το 2010 μέχρι σήμερα ήταν πάρα πολύ μεγάλη" αλλά, αντίθετα από τα λεγόμενα, ιδιαίτερα στο δημοσιονομικό πεδίο. Δυστυχώς αυτή η προσαρμογή είναι οικοδομημένη στην άμμο, χωρίς θεμέλια διατηρησιμότητας.

Ο λόγος είναι ένας και αποκλειστικός. Δεν ήταν επιλογή του ελληνικού λαού, ο οποίος καθοδηγήθηκε από τα πιο ιδιοτελή συμφέροντα πολιτικά και οικονομικά, από τον ποπουλισμό που είναι η κυρίαρχη ιδεολογία στην Ελλάδα, να μην δώσει στην προσαρμογή  χαρακτήρα κοινωνικής πλειοψηφίας και υιοθέτησης.

Ήταν έξωθεν επιβαλλόμενα από τους δανειστές, αλλά κατ' εμέ ήταν στην σωστή κατεύθυνση, παρά τους κάποιους δογματισμούς θεολογικού χαρακτήρα και τις υπερβολές.

Να θυμίσω ότι οι 3 πρωθυπουργοί της διαχείρισης της κρίσης αρχικώς κάνανε καριέρα και ήρθαν στην εξουσία ως σφόδρα αντιμνημονιακοί, για να μετατραπούν την επόμενη ημέρα της εξουσίας ως υπέρμαχοι του μνημονίου. Προκειμένου να διατηρήσουν και να αναπαράγουν εξουσία.

Μετά από μία σειρά από αβελτηρίες, με μεγαλύτερες αυτές της σημερινής κυβέρνησης, φοβούμαι ότι ολοκληρώθηκε η πεποίθηση στο διεθνή παράγοντα συνολικά, ότι η Ελλάδα έχει ένα παντελώς αναξιόπιστο σύστημα διαχείρισης το οποίο δεν εμπιστεύεται κανείς διεθνώς.

Γι αυτό, παρά την προσαρμογή και τα σκληρά μέτρα, δεν υπάρχουν και ούτε θα υπάρξουν επενδύσεις στην Ελλάδα παρά μόνο κάποιες "αρπαχτές" διαφόρων funds. Η κυβέρνηση, όχι μόνο η σημερινή αλλά και οι προηγούμενες, δεν οικοδόμησαν τις προϋποθέσεις για την ανάπτυξη μέσα από ένα πολύ εκτεταμένο και εκ βάθρων μεταρρυθμιστικό σχέδιο που θα εκσυγχρόνιζε τις σύγχρονες λειτουργίες της χώρας".

Πλάτων Μονοκρούσος: Επιπτώσεις στο ΑΕΠ το 1ο τρίμηνο από την καθυστέρηση στην αξιολόγηση και τις άσχημες καιρικές συνθήκες

"Οι οικονομικές προοπτικές της χώρας κατά το 2017 συνδέονται άμεσα με την εξέλιξη των διαπραγματεύσεων στο πλαίσιο της 2ης αξιολόγησης" αναφέρει στο Capital.gr o  Πλάτων Μονοκρούσος,  επικεφαλής οικονομολόγος της Eurobank.  Όπως εξηγεί, "παρά τα αρνητικά στοιχεία του 4ου τριμήνου, υπήρξαν εμφανείς ενδείξεις σταθεροποίησης του οικονομικού κλίματος το 2016, καθώς επίσης και τόνωση της δραστηριότητας σε σημαντικούς τομείς όπως η μεταποίηση και το λιανικό εμπόριο".

Ο κος Μονοκρούσος εκτιμά ότι "υπό την προϋπόθεση της σύντομης διευθέτησης της αξιολόγησης και της ένταξης της Ελλάδας στο πρόγραμμα Ποσοτικής Χαλάρωσης της ΕΚΤ, θα μπορούσαμε να δούμε μία επιτάχυνση της οικονομικής δραστηριότητας το 2ο εξάμηνο του έτους. Η επιτάχυνση αυτή θα μπορούσε μεταξύ άλλων να υποστηριχθεί από τη τουριστική δραστηριότητα, οι προοπτικές της οποίας διαφαίνονται θετικές για το τρέχον έτος".

Επισημαίνει όμως και ότι "η εξέλιξη του ΑΕΠ το 2016, δηλαδή η μικρή ενίσχυση του ρυθμού μεγέθυνσης της οικονομίας το 2016 στηρίχθηκε εξ ολοκλήρου στην ιδιωτική κατανάλωση. Όλες οι άλλοι συντελεστές (επενδύσεις, δημόσια κατανάλωση και καθαρές εξαγωγές) είχαν αρνητική συμβολή. Το μοντέλο αυτό δεν μπορεί να συνεχισθεί για μεγάλη χρονική περίοδο καθώς η αποταμίευση των νοικοκυριών παραμένει σε αρνητική περιοχή".

Κάνει σαφές ότι  "προϋπόθεση για στροφή σε διατηρήσιμους ρυθμούς ανάπτυξης τα επόμενα χρόνια είναι η σημαντική τόνωση των επενδύσεων και της εξαγωγικής δραστηριότητας".

"Αν και δεν έχουμε επαρκή στοιχεία για να αξιολογήσουμε την πορεία της οικονομίας το πρώτο τρίμηνο του 2017 φαίνεται ότι οι άσχημες καιρικές συνθήκες και η αύξηση της αβεβαιότητας για την εξέλιξη της 2ης αξιολόγησης είχαν κάποιο αρνητικό αντίκτυπο. Η τάση αυτή θα μπορούσε να αντιστραφεί με μία άμεση ολοκλήρωση της αξιολόγησης και με την ένταξη στο QE" επισημαίνει.

Σε σοκ η αγορά το 2017

Οι αναταράξεις γίνονται ήδη φανερές στην οικονομία. Σε μία σειρά από πραγματικούς δείκτες του 2017 αποτυπώνεται η συνεχής επιδείνωση της κατάστασης της αγοράς.

Ο πρόδρομος δείκτης οικονομικής συγκυρίας του ΙΟΒΕ "κατέρρευσε" τον Φεβρουάριο διατηρώντας για 2 μήνες σε ιστορικά χαμηλά την πρόθεση για αποταμιεύσεις.

Οι πιέσεις καταγράφονται και στα δραματικά στοιχεία για την ανεργία η οποία σύμφωνα με την Εργάνη έφτασε το Ιανουάριο σε ιστορικό ρεκόρ απολύσεων 16ετίας, αλλά και στην νέα έκρηξη ληξιπρόθεσμών οφειλών του κράτους προς ιδιώτες τον ίδιο μήνα κατά 300 εκατ ευρώ για πρώτη φορά μετά από μήνες.

Στην αγορά η μείωση του τζίρου συνεχίζεται. Καταγράφεται μείωση του τζίρου των σούπερ μάρκετ κατά 10% τουλάχιστο τον Ιανουάριο από εταιρείες μέτρησης κατανάλωσης και εκπροσώπους των προμηθευτών, όταν το 2016 η πτώση ήταν περίπου 6%.

Σε κλοιό οι τράπεζες

Το πιο οξύ πλήγμα έχει φανεί στις τράπεζες. Αποτυπώνεται στις νέες επισφάλειες που ξεπερνούν το 1,5 δισ. ευρώ το πρώτο δίμηνο, αντιστρέφοντας την πτωτική τάση των μη εξυπηρετούμενων δανείων το δεύτερο εξάμηνο του 2016. Καταγράφεται και στην εκροή 2,5 δις ευρώ καταθέσεων το πρώτο δίμηνο. Αλλά και τα νέα μη εξυπηρετούμενα δάνεια, μόνο τον Ιανουάριο ανήλθαν σε 1 δις. ευρώ, ενώ η κατάσταση συνεχίστηκε σταθερά επιδεινούμενη τον Φεβρουάριο με ελαφρά χαμηλότερο "σκορ", με τραπεζικές πηγές να αναφέρουν ότι το πλήρες "αποτύπωμα" της καθυστέρησης στην αξιολόγηση θα φανεί τον Μάρτιο.

Ο λόγος για μία τάση η οποία ανάγκασε παράγοντες της ελληνικής οικονομίας σε άτυπες συζητήσεις που έγιναν στο περιθώριο του Συνεδρίου των Δελφών να αναδεικνύουν την ανάγκη άμεσης συμφωνίας με τους δανειστές, περιγράφοντας προσεκτικά το σενάριο για ενίσχυση των κεφαλαιακών ελέγχων ή του ELA αν υπάρξει νέο "σύρσιμο" της διαπραγμάτευσης.

Αλλά και το ίδιο το οικονομικό επιτελείο επιχειρεί την ταχύτερη δυνατή συμφωνία. Αυτό φαίνεται από την παράταση των διαπραγματεύσεων στην Αθήνα με στόχο έστω και την ..μερική συμφωνία αλλά και από τις δηλώσεις προ εβδομάδων από το Λονδίνο του κ. Χουλιαράκη που έκανε ξεκάθαρο ότι είναι καλύτερη μία όχι και τόσο καλή συμφωνία.. τώρα, από μία νέα καθυστέρηση.    

capital.gr

Η πολιτική υποκρισία με την εισφορά αλληλεγγύης των βουλευτών

Η αποκάλυψη ότι, εν μέσω φορολογικών αυξήσεων για την πλειοψηφία των πολιτών, οι 300 της Βουλής, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και οι υπόλοιποι αιρετοί (δήμαρχοι και περιφερειάρχες) πέτυχαν μείωση της εισφοράς αλληλεγγύης έως και 2.000 ευρώ ετησίως προκάλεσε, δικαιολογημένα, αντιδράσεις.

Κυρίως, όμως, προκάλεσε ένα νέο κύμα πολιτικής υποκρισίας εκ μέρους του πολιτικού προσωπικού της χώρας, που αντιστρατεύεται τη διακηρυγμένη βούληση όλων να αποκαταστήσουν την εμπιστοσύνη των πολιτών στο πρόσωπό τους και στο πολιτικό σύστημα γενικότερα.

Τί έχει συμβεί;

Με την εισαγωγή της εισφοράς αλληλεγγύης, αρχικώς ως έκτακτης και στη συνέχεια ως μόνιμης, είχε προβλεφθεί «ειδική μεταχείριση» για τους αιρετούς. Καλούνταν να πληρώσουν περισσότερα από το «μέσο πολίτη», ως συμβολικό δείγμα της βούλησής τους να συνεισφέρουν στην προσπάθεια της χώρας και να αναλάβουν το ανάλογο βάρος. Η πρόσθετη επιβάρυνση ορίστηκε, αρχικώς, στο 6% (όταν το ανώτατο κλιμάκιο για τους... κοινούς θνητούς ήταν το 5%) και εν συνεχεία στο 8%.

Με τις αλλαγές, ωστόσο, που επέφερε η τελευταία διάταξη του 2016 για την ειδική εισφορά συνέβη το εξής: ενώ αυξήθηκε η επιβάρυνση για όλους όσοι εισπράττουν περισσότερα από 20.000 ευρώ ετησίως, η ειδική, επιβαρυντική διάταξη για τους αιρετούς καταργήθηκε. Για τα επίπεδα αμοιβών των βουλευτών, αυτή η αλλαγή συνεπάγεται μείωση της φορολογικής τους επιβάρυνσης έως και 2.000 ευρώ. Την ίδια ώρα, όποιος εργαζόμενος εισέπραττε ανάλογα ποσά, ενδεικτικά 60.000 ευρώ ανά έτος, θα έπρεπε να βάλει το χέρι πιο βαθιά στην τσέπη καθώς θα έπρεπε να πληρώσει επιπλέον ποσό εισφοράς της τάξεως των 1.500 ευρώ!

Αυτή είναι η πραγματικότητα.

Και έπεται η υποκρισία.

Ο μεν Πρόεδρος της Βουλής δήλωσε ότι οι βουλευτές αντιμετωπίζονται όπως όλοι οι φορολογούμενοι, «ξεχνώντας» να αναφέρει ότι, ουσιαστικά, ευνοήθηκαν από την κατάργηση της ειδικής και επιβαρυντικής διάταξης που τους αφορούσε.

Η αντιπολίτευση, αξιωματική και ελάσσονα, επίσης βγήκε στο κλαρί, όσο μπορούσε τουλάχιστον.

Νέα Δημοκρατία, ΠΑΣΟΚ, εκπρόσωποι άλλων κομμάτων εμφανίστηκαν αποστασιοποιημένοι από τη ρύθμιση, δηλώνοντας ότι δεν την ψήφισαν. Η αλήθεια βέβαια είναι ότι αρνήθηκαν να ψηφίσουν, συνολικά, το φορολογικό νομοσχέδιο της κυβέρνησης. Αμφιβάλλω εάν υπάρχει ένας βουλευτής που, μέσα στη Βουλή, διατύπωσε τις επιφυλάξεις του για την έμμεση πλην σαφή φορολογική ελάφρυνση των 300.

Και, λοιπόν; Τίποτε!

Σε μία χώρα που το θαύμα κρατά τρεις ημέρες, η τακτική των βουλευτών είναι η αναμενόμενη. Λαμβάνουν αποστάσεις έως ότου η επικαιρότητα αναδείξει ένα άλλο θέμα και το προηγούμενο ξεχαστεί.

Υπάρχει μία απλή λύση. Οι 300 να επιστρέψουν στο δημόσιο ταμείο την ελάφρυνση. Αρκεί η αντιπολίτευση, που διαφωνεί, να καταθέσει μία απλή τροπολογία. Δύο – τρεις γραμμές αρκούν. Υποθέτω, δε, ότι δύσκολα η κυβερνητική πλειοψηφία θα την αρνηθεί.

Θα το τολμήσουν;

Ακούω ήδη όσους ισχυρίζονται ότι η αντιμετώπιση του θέματος έχει και στοιχεία λαϊκισμού ή υποκρισίας έναντι των αιρετών. Ότι, δηλαδή, η χώρα δεν σώζεται από τις 600.000 ευρώ της ελάφρυνσης των βουλευτών ή τους ενός εκατομμυρίου για όλους τους αιρετούς. Ότι οι αιρετοί θα πρέπει να αμείβονται καλά, δεδομένων των συνθηκών, ώστε να μπορούν να νομοθετούν και να αποφασίζουν χωρίς δουλείες.

Κατανοώ τα επιχειρήματα. Όμως, δεν υπάρχει μεγαλύτερος λαϊκισμός, δεν υπάρχει καλύτερο παράδειγμα υποκρισίας από το απλώς να καταγγέλλεις κάτι ενώ, λόγω της θέσης σου ως βουλευτής, μπορείς να το αλλάξεις.   

kathimerini.gr

Κώστας Καραμανλής, ο πρώτος συριζαίος πρωθυπουργός

γράφει ο Μάκης Βουλαρίνος

Φίλες φίλοι και οι υπόλοιποι, ξέρω ότι οι εξελίξεις τρέχουν, ξέρω ότι γεννιούνται υποψίες σύμφωνα με τις οποίες ο Αλέκσης ο Τσίπρας μπορεί και να είναι απατέωνας (με την πολιτική έννοια του όρου) και ξέρω ότι ο μάνατζερ ράγκμπι είναι ακόμα στο Σερβάιβορ. Θα ήθελα, όμως, να σας παρακαλέσω να μου επιτρέψετε να μην ασχοληθώ με τίποτα από όλα αυτά. Γιατί απόψε (τώρα που γράφω είναι Τριτη 7 του Μαρτίου, επέτειος των εκλογών του 2004) ο νους μου ταξιδεύει στον πρώτο Συριζαίο πρωθυπουργό της Ιστορίας. Το άνθρωπο που ηγήθηκε της ορίτζιναλ Π.Φ.Α. (Πρώτης Φοράς Αριστεράς) κυβέρνησης. Τον Κωνσταντίνο τον Εργατικό, τον Κωνσταντίνο τον Ικανό, τον Κωνσταντίνο τον Αποτελεσματικό, τον Κωνσταντίνο τον Ακούραστο (γράφω πολλά από τα επίθετα που συνοδεύουν τον μέγαλο ηγέτη, καθώς ακόμα ο ιστορικός του μέλλοντος δεν έχει ασχοληθεί με την περίπτωσή του και έτσι δεν ξέρουμε ποια από τις αρετές του θα υπερισχύσει στα μελλοντικά βιβλία της ιστορίας.

Αντιλαμβάνομαι πως κάποιοι από εσάς (σίγουρα όχι οι περισσότεροι) παραξενεύονται με αυτά που γράφω. Οι υπόλοιποι όμως, αυτοί που θυμούνται την ανικανότητα, την τεμπελοσκυλίαση, την επιπολαιότητα, την αδιαφορία για τις συνέπειες της κυβερνητικής απραξίας, τους διορισμούς, την αγάπη στο κράτος ως οντότητα φτιαγμένη για κυβερνητική αξιοποίηση και όχι για να υπηρετεί τα κορόιδα που πληρώνουν φόρους, καταλαβαίνουν πως ο άνθρωπος που πρόσφερε πολύτιμες υπηρεσίες στο ΟΧΙ όταν διέκοψε τη νιρβάνα του για να υποστηρίξει τον ΝΑΙ, είναι πολύ περισσότερο ο πρώτος Τσίπρας παρά ο τελευταίος Καραμανλής.

Στο κάτω-κάτω μιλάμε για τους ανθρώπους που είναι το Α και το Ω στην αξιέπαινη προσπάθεια να καταστραφεί η Ελλάδα. Μιλαμε για τον άνθρωπο που έκανε ό,τι περνούσε από την αδιαφορία του για να βρει η καταστροφική κρίση απροετοίμαστη τη χώρα και για τον άνθρωπο που πασχίζει να ολοκληρώσει την καταστροφή. Και πιθανόν επειδή είναι σαφές ότι ο ένας είναι συνέχεια του άλλου μοιράζονται και κοινές συμπάθειες. Αν δεν με πιστεύετε κάντε ένα απλό τεστ. Βρείτε –αν είναι ακόμα εύκολο να τους εντοπίσετε γιατί πια κρύβονται πολύ καλά– έναν ψηφοφόρο του Αλέκση και ρωτήστε τον τι γνωμη έχει για τον Κωσναντίνο τον Αποτελεσματικό. Το «είναι παρεξηγημένος» θα είναι το λιγότερο καραμανλικό που θα ακούσετε.

Με τα παραπάνω στο νου είναι εύκολο να καταλάβουμε γιατί οι «καραμανλικοί κύκλοι» (όπως έχουμε συνηθίσει να αποκαλούμε τους ανώνυμους παρατρεχάμενους του ηγέτη της Ραφήνας) έχουν τόσο καλές σχέσεις με τον ΣΥΡΙΖΑ και γιατί οι καραμανλικοί βουλευτές έχουν ακόμα καλύτερες. Είναι εύκολο να καταλάβουμε γιατί το νούμερο 2 της καραμανλικής διακυβέρνησης (ναι, τον πρόεδρο Παπάκη εννοώ) δέχτηκε να  γίνει ο Χατζηαβάτης του Αλέκση με αντάλλαγμα την πιο καλοπληρωμένη αργομισθία. Είναι εύκολο να καταλάβουμε τα τσαλιμάκια του βαρύμαγκα Βαγγέλα και της συναινετικής και πολύ εξυπηρετικής για την κυβέρνηση θέσης που πήρε στη συζήτηση για την ψηφοφορία των νέων μέτρων που πλησιάζει και γίνεται παιχνιδάκι το να καταλάβουμε γιατί στις ενημερωτικές εκπομπές της κυβερνητικής τηλεόρασης μπορεί να κυριαρχούν οι –αναμενόμενοι– συριζοφρουροί μαχόμενοι δημοσιογράφοι, αλλά υπάρχει και αρκετός χώρος και για τους καραμανλοφρουρούς συναδέλφους τους.

Όλα τα παραπάνω δεν τα γράφω για να μειώσω την αξία του ανθρώπου που ακόμα θεωρείται πολιτικό κεφάλαιο από όσους έχει ευνοήσει. Τα γράφω για να αναδείξω το μεγαλείο του και να δείξω πως ακόμα υπάρχει φιλότιμο στην πολιτική. Να δείξω πως υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που δεν ξεχνούν ούτε αυτούς που τους βοήθησαν ούτε αυτούς με τους οποίους συγγενεύουν ιδεολογικά και μπράβο τους.

athensvoice.gr

Τρίτο κρούσμα διεφθαρμένης νοοτροπίας με σφραγίδα Σταθάκη

Τρίτο συνεχόμενο κρούσμα νοοτροπίας πολιτικής διαφθοράς σημειώθηκε χτες με ήρωα τον υπουργό Γ Σταθάκη αυτή τη φορά, μετά τις αποκαλύψεις για τους μπαταχτσήδες βουλευτές και μετά τις αποκαλύψεις για την ελάφρυνση της εισφοράς αλληλεγγύης όλων των εν ενεργεία πολιτικών και των διοικήσεων στα ΝΠΔΔ.

Ο υπουργός Ενέργειας, που «ήρθε γα να τ’ αλλάξει όλα», όπως και οι σύντροφοί του τρόφιμοι της πιο παλιάς και διεφθαρμένης ψηφοθηρικής νοοτροπίας, υπερασπίστηκε με επιχειρήματα Μαυρογιαλούρου ως «κανονική» τη μέχρι σήμερα φάμπρικα του δημοσίου «προάγομαι λίγες βδομάδες πριν πάρω σύνταξη, αρπάζω από το δημόσιο ταμείο διπλάσια και τριπλάσια λεφτά ως εφάπαξ και μεγαλώνω και τη σύνταξή μου χωρίς να έχω τα χρόνια της νέας θέσης»!

Και προχωρώντας ένα βήμα πιο βαθειά στη λάσπη χαρακτήρισε «φιλοσοφικό ζήτημα» κάθε συζήτηση για το αν αυτή η πρακτική είναι ηθική, χρήσιμη και επωφελής για τους πολίτες!

Ανοίγω παρένθεση για να επισημάνω εδώ ότι μέχρι και αυτή τη στιγμή και παρά το σάλο που προκλήθηκε, κανένα κόμμα και κανένας δημόσιος παράγοντας δεν έχει κάνει καμιά κίνηση είτε προς τη Βουλή, είτε παραιτούμενος της ευεργεσίας, για να ανατραπεί η διάταξη- σκάνδαλο που ελαφραίνει τα πολιτικά, αυτοδιοικητικά, διοικητικά στελέχη από την εισφορά αλληλεγγύης!

Για να αποδειχτεί ότι το διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα είναι ΕΝΑ, ΕΝΙΑΙΟ και στην πράξη ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΟ. Κλείνει η παρένθεση.

Ο κ Σταθάκης, λοιπόν, μιλώντας χτες σε επιτροπή της Βουλής υπερασπίστηκε ως «κανονική» και αποδεκτή (!) την κίνηση του προέδρου και διευθύνοντα συμβούλου της ΔΕΣΦΑ (κοιτάξτε τους λογαριασμούς σας της ΔΕΗ για να δείτε τι είναι η ΔΕΣΦΑ) να προαγάγει τον εαυτό του, μέσω του εποπτικού συμβουλίου, από απλό διευθυντικό στέλεχος σε δυό βαθμίδες παραπάνω γενικό διευθυντή, και μετά από δυό βδομάδες να πάρει σύνταξη, κερδίζοντας έτσι 100.000 ευρώ παραπάνω εφάπαξ! Από την τσέπη μας!

Κατ αρχήν η νοοτροπία του κ Σταθάκη αποδεικνύει ότι, όπως και όλοι οι προκάτοχοί του υπουργοί, δεν δίνει δεκάρα για το πού και πώς ξοδεύονται τα χρήματα του ελληνικού λαού. Στα παλιά του τα παπούτσια. Ακολουθεί κατά πόδας τη διεφθαρμένη πεπατημένη.

Δεύτερον, η νοοτροπία του υπουργού αποδεικνύει ότι δεν έχει σκοπό να αλλάξει αυτός ή η κυβέρνηση την πιο πάνω αιμορραγική για την τσέπη των πολιτών πρακτική σε όλο το δημόσιο.

Τρίτον, η νοοτροπία του αποδεικνύει ότι δεν εμπνέεται από κανέναν κανόνα… ηθικού πλεονεκτήματος, αφού δεν βλέπει τίποτε αφύσικο στο να εισπράττει ένας δημόσιος λειτουργός από το δημόσιο ταμείο (την τσέπη των πολιτών) αμοιβές για τις οποίες δεν έχει δουλέψει, σε θέσεις στις οποίες δεν έχει θητεύσει και να εισπράττει συντάξεις για τις οποίες δεν έχει πληρώσει τις ανάλογες καταβολές!

Και εδώ ακριβώς είναι που ο υπουργός αποδεικνύει την παντελή έλλειψη κοινωνικής, πολιτικής και ηθικής ευαισθησίας. Γιατί, στην επιτροπή της Βουλής χτες υπερασπίστηκε το κόλπο του… συνταξιούχου πλέον γενικού διευθυντή και προέδρου της ΔΕΣΦΑ να αυξήσει το εφάπαξ κατά 100 χιλιάρικα και τη σύνταξή του, επικαλούμενος ότι

«συμβαίνει κατά κανόνα σε οργανισμούς και οπουδήποτε αλλού. Δεν νομίζω ότι συντρέχει λόγος δεοντολογίας». Και υπερθεμάτισε, λέγοντας ότι «δεν είναι ατόπημα ότι από τμηματάρχης γίνομαι διευθυντής και συνταξιοδοτούμαι. Είναι μια πρακτική»!

Τόσο απλά! Είναι μια πρακτική!

Και για να το «δέσει» επικαλέστηκε τις προαγωγές στο στρατό που συνοδεύουν τις αποστρατείες!

Εμείς θα περιμέναμε από έναν υπουργό που ήρθε με τους συντρόφους του «να τ’ αλλάξει όλα» να πιστεύει και να εφαρμόσει άλλα πράγματα. Και δεν θα το περιμέναμε από μια κυβέρνηση της αριστεράς ντε και καλά. Το απαιτούμε από κάθε κυβέρνηση. Επειδή αυτά τα τεχνάσματα και οι λαθροχειρίες στον δημόσιο κορβανά, που είναι τα λεφτά όλων μας, έχουν συμβάλει στο να φτάσουμε εδώ που φτάσαμε.

Γιατί δεν μπορεί να αμείβεται κάποιος από το δημόσιο ταμείο για δουλειά που δεν έχει παράσχει. Είναι ΑΠΑΤΗ.

Ούτε μπορεί να παίρνει σύνταξη για καταβολές που δεν έχει πληρώσει. Είναι ΑΠΑΤΗ.

Ούτε μπορεί να πληρώνεται για χρόνο που δεν έχει καλύψει. Είναι ΑΠΑΤΗ.

Αυτά τα τρία «δεν», είναι αυτονόητα. Δεν είναι διαπραγματεύσιμα! Είναι, όμως, από τα αυτονόητα που δεν είναι καν ζητούμενα ακόμα εδώ, στη Νότια Αλβανία. Και τα οποία θεωρούνται κεκτημένα (!) από ένα δημόσιο που έχει μάθει να ροκανίζει τη φορολογία των πολιτών και τα ξένα δάνεια για να ταΐζει τα διεφθαρμένα κόμματα. Γιατί, το παιχνίδι αυτό με τα λεφτά των πολιτών έχει διακομματική αποδοχή!

Ο κ Σταθάκης δεν έκανε τίποτε άλλο χτες από το να επιβεβαιώσει για μια ακόμα φορά ότι αποτελεί κι αυτός και η κυβέρνηση κομμάτι αυτού του μεταπολιτευτικού διεφθαρμένου κομματικού τοπίου, που μας έφερε μέχρι εδώ και που συνεχίζει να κυβερνά.

Και δεν θα σταματήσει να κυβερνά αν δε βρεθούν οι δυνάμεις που θα συγκρουστούν  μαζί του για να διαλύσουν όλη αυτή τη νοοτροπία της ρεμούλας και της περιφρόνησης της δουλειάς και των χρημάτων των πολιτών. Να συγκρουστούν με όποιο κόστος γι αυτές.

Επειδή, το σύστημα που μας έφερε εδώ και που εδώ και 7 χρόνια έχει στείλει στην ανεργία 2 εκατομ. πολίτες και άλλα 4 εκατομ. στη φτώχεια και τη χώρα στον τρίτο κόσμο θα αντισταθεί με όση βρώμα και λάσπη μπορεί να συγκεντρώσει και να εξαπολύσει σε όποιον το απειλήσει.

Και μόνο αποφασισμένοι ιδεολόγοι που πονάνε αληθινά τους πολίτες, το λαό, και σέβονται τον ιδρώτα τους και τα παιδιά τους μπορούν να το νικήσουν. Τα σημερινά μορφώματα έχουν πεθάνει. Απλώς δεν έχει βρεθεί ακόμα εκείνος που θα τα θάψει.

Γ. Παπαδόπουλος- Τετράδης  - liberal.gr

Ρουφιάνοι και προδότες…

Του Γιάννη Παντελάκη

Όταν από τις πλατείες των αγανακτισμένων ακουγόταν αναθέματα και κραυγές πως αυτοί που μας κυβερνούσαν τότε ήταν «Γερμανοτσολιάδες και νενέκοι», γιατί να μην ακούγεται σήμερα ότι αυτοί που μας κυβερνούν είναι «ρουφιάνοι και προδότες που πρέπει να φύγουν από τη χώρα» (κάποιοι αγρότες διαδηλωτές χθες ); Όλα τα πράγματα έχουν μια συνέχεια. Ο τρόπος που εκπαιδεύεις κάποιους για να τους στρέψεις κατα του πολιτικού σου αντιπάλου, ενίοτε μπορεί να επιστρέψει σ εσένα. Το λένε μπούμερανγκ.

Οι αγρότες, έχουν μεγάλες δόσεις δίκιου για να αντιδρούν (για φορολογικό, ασφαλιστικό, τιμές προϊόντων). Ο τρόπος που αντιδρούν αρκετοί από αυτούς ωστόσο (οι αγρότες χθες, κάποιοι άλλοι προχθές), παραπέμπει σε λογικές μερικών χρόνων πριν, όταν δεν κυριαρχούσαν οι αντιπαραθέσεις με όρους πολιτικούς, αλλά όρους συναισθηματικούς, βίαιους και ανορθολογικούς. Όταν συνέβαιναν αυτά (2013 και 2014) από μερίδα αγανακτισμένων, οι σημερινοί κυβερνώντες αν δεν τα ενίσχυαν, τουλάχιστον δεν τα αποδοκίμαζαν. Σήμερα τα εισπράττουν και μιλάνε για τραμπουκισμούς (Αποστόλου). Συχνά αποδοκιμάζονται με βίαιο, σχεδόν άγριο τρόπο.

Αυτοί που μας κυβερνούσαν την εποχή εκείνη, δεν ήταν πολιτικοί αντίπαλοι, εκφραστές μιας συγκεκριμένης ιδεολογίας την οποία έπρεπε να αντιμετωπίσουν με τα αντίθετα πολιτικά επιχειρήματα. Ήταν εκπρόσωποι των δανειστών, προδότες, αργυρώνητοι, Μερκελιστές, ξεπουλημένοι. Το μίσος κυριάρχησε και αναπτύχθηκε χωρίς πολιτικό υπόβαθρο που θα είχε στοιχεία ορθολογισμού και ιδεολογικών διαφορών. Το μίσος εκείνο εκφραζόταν με επιθέσεις κάθε τύπου, αποδοκιμασίες, κυνηγητό των πολιτικών αντιπάλων.

Ένα κομμάτι της κοινωνίας εκπαιδεύτηκε με τέτοιες λογικές. Οι οποίες λογικές μπορεί (μετά την ανάληψη της εξουσίας) να εγκαταλείφθηκαν από στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ ή των ΑΝΕΛ, αλλά όχι και από τους ίδιους τους πολίτες οι οποίοι είχαν ακούσει (και εκπαιδευτεί επάνω σ αυτό) ότι εκείνοι που μας κυβερνούσαν εξυπηρετούσαν κάποια σχέδια σκοτεινών κύκλων. Εντός και εκτός της χώρας. Δεν ήταν πολιτικοί αντίπαλοι με τους οποίους υπάρχουν διαφωνίες, ήταν πιόνια ξένων και λακέδες (και οι λέξεις έχασαν το νόημά τους).

Υ.Σ.: Ο επιθετικός, απολίτικος, ισοπεδωτικός και αφοριστικός αυτός λόγος σχεδόν πάντα συνοδεύεται από θεωρίες συνωμοσίας που κατά βάση δεν έχουν σχέση με την πραγματικότητα. Πάνε μαζί αυτά και ο ορθολογισμός χάνει έδαφος. Σε πολύ πρόσφατη έρευνα (Dianeosis) καταγράφεται πως το 80,5% (!) πιστεύει ότι υπάρχουν μυστικές οργανώσεις από την Ελλάδα ή το εξωτερικό που δρουν στο παρασκήνιο και κινούν τα νήματα. Στην έρευνα αυτή, προφανώς κάθε ερωτώμενος αντιλαμβάνεται μ' έναν διαφορετικό τρόπο το θέμα αυτό, ωστόσο θα είναι εντυπωσιακά μεγάλο ποσοστό εκείνων που εντάσσουν αυτή την απάντηση σε κάποια θεωρία συνωμοσίας.

liberal.gr 

«Ξηλώνουν» τον νόμο Κατρούγκαλου -Κατατέθηκε η τροπολογία για τον υπολογισμό των συντάξεων

Κατατέθηκε τελικά, το απόγευμα της Τετάρτης, στη Βουλή, η τροπολογία για τον υπολογισμό των συντάξεων, έπειτα από την «εμπλοκή» που προέκυψε με την ΕΛΣΤΑΤ.

Η τροπολογία κατατέθηκε πέντε ημέρες μετά από τη διαρροή της, μετά την αδυναμία που δήλωσε η ΕΛΣΤΑΤ για τον προσδιορισμό τον συντελεστή ετήσιας μεταβολής μισθών, με τον οποίο προέβλεπε ο νόμος Κατρούγκαλου ότι θα υπολογιστούν οι νέες συντάξεις.

Οι υπουργοί Εφη Αχτσιόγλου, Ευκλείδης Τσακαλώτος, Ανδρέας Ξανθός, Γιώργος Χουλιαράκης και Τάσος Πετρόπουλος υπογράφουν την τροπολογία, η οποία ορίζει ότι η αναπροσαρμογή των συντάξιμων αποδοχών έως και το 2020 υπολογίζεται με βάση τον δείκτη τιμών καταναλωτή της ΕΛΣΤΑΤ.

Από το 2021 και μετά θα υπολογίζεται με βάση τον δείκτη μεταβολής μισθών της ΕΛΣΤΑΤ, όπως γινόταν έως σήμερα.

Σύμφωνα με την έκθεση του Λογιστηρίου του Κράτους, από τις προτεινόμενες αλλαγές εκτιμάται ετήσια αύξηση εσόδων κατά 12,5 εκατ. ευρώ, από την ενιαία εφαρμογή του τρόπου υπολογισμού των εφάπαξ, για παλιούς και νέους ασφαλισμένους

iefimerida.gr 

Εγκύκλιος του Παππά για το Μητρώο Online Media

Εγκύκλιος του υπουργού Ψηφιακής Πολιτικής, Τηλεπικοινωνιών και Ενημέρωσης Ν. Παππά εστάλη σήμερα σε όλους τους φορείς του Δημοσίου και του ευρύτερου δημοσίου τομέα, σχετικά με την τήρηση της νομοθεσίας για την κρατική διαφημιστική δαπάνη.

«Με τη λειτουργία του Μητρώου Επιχειρήσεων Ηλεκτρονικών Μέσων Ενημέρωσης τελειώνουν οι γκρίζες ζώνες και η ανομία στο διαδίκτυο. Ο νόμος υφίσταται, και, πλέον θα εφαρμόζεται.

Η κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να βάλει τάξη και στην κατανομή της κρατικής διαφήμισης, για την οποία διασφαλίζουμε την τήρηση της ποσόστωσης καταβολής του 70% για τα Μέσα πανελλαδικής εμβέλειας και του 30% υπέρ τα των Μέσων της περιφέρειας», τόνισε ο υπουργός ΨΗΠΤΕ Νίκος Παππάς, σε δήλωσή του με αφορμή την αποστολή της εγκυκλίου.

Σύμφωνα με την εγκύκλιο, οι απαραίτητες προϋποθέσεις για την απρόσκοπτη λειτουργία της διαδικασίας ελέγχου και έγκρισης διαφημιστικών δαπανών των φορέων από το αρμόδιο υπουργείο ΨΗΠΤΕ είναι οι εξής: έγκαιρη κατάθεση των προγραμμάτων επικοινωνιακής προβολής, υποβολή προγραμμάτων με ρεαλιστικά χαρακτηριστικά και προοπτική υλοποίησης, τήρηση της κατανομής των διαφημιστικών δαπανών στα μέσα μαζικής ενημέρωσης κατά τα οριζόμενα στο άρθρο 4 του Π.Δ. 261/1997, ιδιαιτέρως σε ό,τι αφορά την ποσόστωση των περιφερειακών μέσων ενημέρωσης, η οποία ανέρχεται στο 30% της συνολικής, ανά φορέα, προϋπολογιζόμενης δαπάνης.

Ο υπουργός ΨΗΠΤΕ Ν. Παππάς, κατά την χθεσινή παρουσίαση στη ΓΓΕΕ του Μητρώου ηλεκτρονικών ΜΜΕ, είχε τονίσει ότι ο κανόνας για την ποσόστωση των περιφερειακών ΜΜΕ θα τηρηθεί απαρέγκλιτα. Επίσης, σημείωσε ότι διασφαλίζεται η τήρηση της ποσόστωσης καταβολής 70-30 μεταξύ των πανελλαδικών και περιφερειακών Μέσων, ενώ σε περίπτωση μη τήρησης της ποσόστωσης θα επιβάλλεται στον υπόχρεο φορέα το προβλεπόμενο πρόστιμο. 

cnn.gr

Οι Έλληνες πολίτες είναι οι πρώτοι «δανειστές» του ελληνικού κράτους

Του Νίκου Σταθόπουλου*

Ένα από τα ισχυρότερα στερεότυπα που επικρατεί στην κοινή γνώμη είναι ότι το καλοκαίρι του 2015 «αναγκαστήκαμε» να υποχωρήσουμε για να πάρουμε ένα δάνειο, αναγκαίο για να σωθεί η χώρα. Ας εξετάσουμε αυτόν τον ισχυρισμό με την απλή λογική. Και ας ξεκινήσουμε με μια αναφορά στο πρώτο δάνειο, που πήραμε το 2009. Τότε το πρωτογενές έλλειμμα ήταν 24 δισ. €, δηλαδή σχεδόν ο μισός προϋπολογισμός. Αν δε παίρναμε δάνειο (110 δισ. ευρώ τότε), ακόμα και αν δεν πληρώναμε τα χρωστούμενα (άλλα 12 δισ. και συνολικό έλλειμμα 36 δισ. για έναν κρατικό προϋπολογισμό περίπου 58 δισ.), θα έπρεπε τις επόμενες βδομάδες ή το πολύ κάποιους μήνες, να κλείσουμε τα μισά νοσοκομεία και σχολεία, να μην πληρώσουμε τις μισές συντάξεις κοκ.

Το καλοκαίρι του 2015 αντιθέτως, το πρωτογενές δημοσιονομικό αποτέλεσμα ήταν πρακτικά ισοσκελισμένο. Γιατί λοιπόν να δανειστούμε, και μάλιστα το εξαιρετικά υψηλό ποσό των 82 δισ. ευρώ; Προφανώς για έναν και μοναδικό λόγο: για να αποπληρώσουμε τα χρωστούμενα. Με απλά λόγια, οι δανειστές αποφάσισαν να μας δώσουν στο ένα χέρι αυτό που τους επιστρέφουμε με το άλλο. Στην πράξη, δεν πρόκειται για «δανεισμό», με την έννοια ότι δεν υπάρχει για μας δυνατότητα αξιοποίησης αυτών των χρημάτων. Στην πραγματικότητα πρόκειται μόνο για μια παράταση αποπληρωμής προηγούμενου χρέους. Αντί το δάνειο να αποπληρωθεί σε «χ» χρόνο, θα αποπληρωθεί σε «χ+ψ» χρόνο, όπου «ψ» είναι ο πρόσθετος χρόνος του νέου δανείου.

Συνεπώς, το καλοκαίρι του 2015 θα μπορούσε κάλλιστα να αποφασιστεί η παράταση της αποπληρωμής του μέχρι τότε δανείου, από χρόνο «χ» σε χρόνο «χ+ψ». Γιατί δεν έγινε με αυτόν τον απλό τρόπο και πήρε τη μορφή «νέου δανείου»; Για τρεις  λόγους. Ο πρώτος και σημαντικότερος είναι ότι με τον τρόπο αυτό οι δανειστές είχαν την ευκαιρία να επιβάλλουν νέα μέτρα, με τη λογική «νέο δάνειο - νέο μνημόνιο». Ο δεύτερος είναι ότι η συζήτηση του χρόνου αποπληρωμής κινδύνευε να τους οδηγήσει στη συνολικότερη διαπραγμάτευση για την ελάφρυνση του χρέους, κάτι που θέλουν να αποφύγουν πάσει θυσία. Και ο τρίτος είναι ότι ο δανεισμός εμφανιζόταν ως μια ακόμα «βοήθεια», μια ακόμη «σωτηρία».

Βοήθεια και σωτηρία ποιανού όμως; Εδώ πρέπει να ανατρέξουμε και πάλι στην απλή λογική. Τι θα γινόταν αν οι δανειστές αρνιόντουσαν παράταση πληρωμής (με οποιαδήποτε μορφή); Για την Ελλάδα θα υπήρχαν σίγουρα δυσάρεστες επιπτώσεις. Αλλά εξίσου σίγουρο είναι ότι οι δανειστές δεν θα έπαιρναν τα χρήματά τους πίσω! Διότι σωστά είχε πει στις αρχές 2015 ο πρωθυπουργός, ότι πρώτα θα καλυφθούν οι δημοσιονομικές υποχρεώσεις του κράτους και μετά θα πληρωθούν οι δανειστές. Αυτό είναι σημαντικό να τονιστεί, αλλά κυρίως να εξηγηθεί στη βάση της λογικής, της ηθικής ακόμα και της νομικής με την έννοια της φιλοσοφίας του Δικαίου.

Οι συντάξεις δεν είναι μια «παροχή» που δίνεται στους συνταξιούχους, αλλά στην κυριολεξία ένα χρέος που οφείλει να αποπληρώσει το κράτος προς ανθρώπους οι οποίοι, πολλά χρόνια πριν και  επί δεκαετίες, «δάνειζαν» το κράτος. Το ίδιο ισχύει και για την υγεία, την παιδεία κοκ. Οι πολίτες, με τους φόρους τους, εμπιστεύονται χρήματα, τα οποία έχει δεσμευτεί το Κράτος, βάσει Συντάγματος και Νόμων, να επιστρέψει υπό μορφή υπηρεσιών, που καλύπτουν τις ζωτικές ανάγκες της κοινωνίας. Πρώτος «δανειστής» του Ελληνικού Κράτους, δεν είναι η ΕΚΤ ή το ΔΝΤ, αλλά η Ελληνική Κοινωνία. Το Κράτος έχει βέβαια την υποχρέωση να αποπληρώσει όλους τους δανειστές, αλλά με την συγκεκριμένη σειρά προτεραιότητας. Άρα, de facto, επιβάλλεται η παράταση αποπληρωμής σε ΕΚΤ και ΔΝΤ, ως απαράβατη υποχρέωση κάθε Ελληνικής Κυβέρνησης.

Αυτό μπορούσε και έπρεπε, κατά την άποψή μου, να θέσει η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ ως επιλογή στους δανειστές το καλοκαίρι του 2015. Να παρατείνουν την προθεσμία αποπληρωμής, συνοδεύοντάς την μάλιστα με αναπτυξιακά μέτρα, ώστε να είναι η βραχύτερη δυνατή, ή να το αρνηθούν με αρνητικές συνέπειες για όλους. Σύμφωνα και με την ορολογία της μόδας: «win-win» ή «lose-lose».

Η αναδρομή στο θέμα αυτό δεν γίνεται εδώ για λόγους ιστορικούς. Αλλά διότι το θέμα έχει μπει πάλι στην ατζέντα και μάλιστα με έναν επιθετικό τρόπο από τους δανειστές. Πράγματι, από τη μια πλευρά βάζουν στο τραπέζι την επιβολή νέων μέτρων, ενώ από την άλλη αρνούνται επίμονα να τηρήσουν τις δεσμεύσεις τους για ελάφρυνση του χρέους. Με την απόφαση του πρόσφατου Eurogroup, βάλανε τις βάσεις νέου μνημονιακού σχήματος για μετά το 2018 και τραβάνε σε μάκρος τις διαπραγματεύσεις με ορίζοντα τον Ιούλιο, όπου η κυβέρνηση θα κληθεί να κόψει συντάξεις και κοινωνικές υπηρεσίες ή να μην πληρώσει τη δόση των 7 δισ. ευρώ.

Και το ερώτημα είναι: ποιους «δανειστές» θα αποφασίσει η κυβέρνηση να αποπληρώσει πρώτους;

*Ο Νίκος Σταθόπουλος έχει σπουδάσει Πολιτικές Επιστήμες στον Καναδά.    

efsyn.gr

Bloomberg: Τρία σενάρια διάλυσης και τρία σενάρια διάσωσης του ευρώ

Η Ελλάδα «πρωταγωνιστεί» στο πιθανότερο σενάριο κατάρρευσης της ευρωζώνης, σύμφωνα με το Bloomberg.

Το δημοσίευμα παρουσιάζει τρία πιθανά σενάρια για την κατάρρευση της ευρωζώνης, αλλά και τρία σενάρια για την διάσωσή της. Στην πρώτη περίπτωση, δίνει τις περισσότερες πιθανότητες- 50%- στο ενδεχόμενο να μην αντέξει άλλο η χώρα μας.

Σε αυτό το σενάριο, σύμφωνα με το Bloomberg, ο Αλέξης Τσίπρας, εξαιτίας των πιέσεων των δανειστών για περικοπές συντάξεων, προκηρύσσει πρόωρες εκλογές και τις κερδίζει. Η Ελλάδα αδυνατεί να πληρώσει το χρέος της, η ΕΚΤ τραβά την «πρίζα» από τις ελληνικές τράπεζες, οι καταθέσεις μετατρέπονται σε IOU και η χώρα μας αποχωρεί από το ευρώ.

Τα άλλα δύο σενάρια που μπορεί να προκαλέσουν τη διάλυση της ευρωζώνης, σύμφωνα με το Bloomberg, είναι να κερδίσει η Μαρίν Λεπέν τις προεδρικές εκλογές στη Γαλλία (15%) και να κάνει η Ιταλία στροφή στον ευρωσκεπτικισμό (30%).

Τα τρία σενάρια για την πιθανή διάλυση του ευρώ

Η Ελλάδα δεν αντέχει άλλο (50% πιθανότητα)

Με τους δανειστές να ζητούν περαιτέρω περικοπές συντάξεων, ο Αλέξης Τσίπρας προκηρύσσει πρόωρες εκλογές, δηλώνοντας ότι αυτό δεν ήταν μέρος της συμφωνίας που επιτεύχθηκε το 2015. Η κίνηση του Τσίπρα τον βοηθά να συσπειρώσει τους αποξενωμένους ψηφοφόρους του και κερδίζει τις εκλογές με ρητή υπόσχεση να εγκαταλείψει τη λιτότητα. Καθώς το ξέσπασμα του λαϊκισμού πιέζει τις κυβερνήσεις άλλων χωρών της ευρωζώνης να επιβάλουν σκληρότερη γραμμή στην Ελλάδα, ο Τσίπρας βρίσκει ελάχιστη συμπόνια στο εξωτερικό. Αυτή τη φορά η Ελλάδα δεν υποχωρεί. Η Αθήνα αδυνατεί να πληρώσει το χρέος της στην ΕΚΤ, η οποία τραβά την «πρίζα» από τις ελληνικές τράπεζες. Οι καταθέσεις γίνονται υποσχετικοί τίτλοι, μία μορφή IOU, καθώς εταιρείες και κυβέρνηση αναγκάζονται να ανταλλάξουν υπηρεσίες και αγαθά, ενώ τυπώνεται ένα νέο νόμισμα. Αυτό ανοίγει το δρόμο για την αποχώρηση της Ελλάδας από το ευρώ.

Οι ειδικοί εκτιμούν ότι η πιθανότητα να επαληθευθεί αυτό το σενάριο είναι στο 50%. «Η κατάρρευση της ευρωζώνης πλησιάζει. Οι πιο ευάλωτες είναι οι Ιταλία, Γαλλία, Πορτογαλία και Ελλάδα. Περιμένω ότι μία από αυτές τις χώρες θα φύγει τους επόμενους 18 μήνες. Δεν θα υπάρξουν προειδοποιήσεις ή διαπραγματεύσεις», δήλωσε ο Τζιμ Μέλον, πρόεδρος του Burnbrae Group.

Η Ιταλία γίνεται ευρωσκεπτικιστική (30% πιθανότητα) 

Ηδη στα πρόθυρα της κατάρρευσης, το ιταλικό τραπεζικό σύστημα δέχεται το μοιραίο πλήγμα, όταν οι ρυθμιστικές αρχές της ΕΕ το «σωσίβιο» των 20 δισ. ευρώ. Τα ιταλικά και γερμανικά spread ομολόγων φτάνουν σε ιστορικό υψηλό και η κυβέρνηση επιβάλλει capital controls, πριν παραιτηθεί. Μετά από χρόνια υποτονικής ανάπτυξης, ανεργίας και κρίσης, η Ιταλία γίνεται ευρωσκεπτικιστική. Το Κίνημα 5 Αστέρων κερδίζει τις εκλογές και σχηματίζει συνασπισμό με τη Λέγκα του Βορρά, με κοινή θέση την επαναφορά της λιρέτας. Κρατικοποιούν τις τράπεζες και κερδίζουν το δημοψήφισμα για το ευρώ, τερματίζοντας το 18χρονο πείραμα της Ιταλίας με το κοινό νόμισμα.

Οι ειδικοί εκτιμούν ότι η πιθανότητα να επαληθευθεί το σενάριο είναι στο 30%. «Δεν θα χρειαζόταν πολύς χρόνος για βυθιστεί στην κρίση μία από τις μεγαλύτερες οικονομίες της Ευρώπης, στην οποία το ευρώ είναι ήδη μη δημοφιλές. Η Ιταλία, και όχι η Ελλάδα ή η Γαλλία, είναι πιο πιθανό να διαλύσει την ευρωζώνη», εκτιμά το Bloomberg.

Νίκη της Λεπέν στη Γαλλία (πιθανότητα 15%)

Με τα σκάνδαλα να έχουν πλήξει τους αντιπάλους της, η Μαρίν Λεπέν διαψεύδει τις δημοσκοπήσεις και κερδίζει τον δεύτερο γύρο των γαλλικών προεδρικών εκλογών. Προκηρύσσει δημοψήφισμα για την έξοδο από το ευρώ και το κερδίζει. Ξεκινά τεράστια φυγή κεφαλαίου όχι μόνο στη Γαλλία αλλά και σε άλλες χώρες, όπως η Ιταλία, όπου έχει συζητηθεί διενέργεια δημοψηφίσματος για το ευρώ. Εισάγονται capital controls. Απτόητη, η Λεπέν επαναφέρει το φράγκο. Η αξία του νέου νομίσματος βυθίζεται και ακολουθεί χάος στις αγορές. Αδυνατώντας να ισχυριστούν πλέον ότι το ευρώ είναι μη αναστρέψιμο, ακολουθούν άλλες κυβερνήσεις της ευρωζώνης και απομένει στο κοινό νόμισμα μόνο ένας πυρήνας χωρών της βόρειας Ευρώπης.

Οι ειδικοί εκτιμούν ότι οι πιθανότητες να επαληθευτεί αυτό το σενάριο είναι 15%. «Νίκη της Λεπέν στις προεδρικές εκλογές πιθανόν θα οδηγήσουν σε έξοδο της Γαλλίας από το ευρώ. Και χωρίς το πολιτικό και οικονομικό βάρος της Γαλλίας, είναι απίθανο να επιβιώσει η υπόλοιπη ευρωζώνη», δήλωσε ο επικεφαλής οικονομολόγος της Commerzbank, Γιόεργκ Κράεμερ.

Τα τρία σενάρια για τη διάσωση του ευρώ

Στον αντίποδα, το Bloomberg παρουσιάζει τρία σενάρια για τη διάσωση του ευρώ. Είναι η συσπείρωση της Ευρώπης απέναντι σε μία παγκόσμια κρίση, η εκλογή του Μάρτιν Σουλτς στη Γερμανία και η πιθανότητα να τα καταφέρει... κουτσά-στραβά η ευρωζώνη.

Αναλυτικά αυτά τα σενάρια:

Τα καταφέρνουν κουτσά-στραβά (75%)

Η Λεπέν χάνει, η Ελλάδα δεν χρεοκοπεί, οι ιταλικές τράπεζες παραπαίουν και η Μέρκελ κερδίζει. Απαλλαγμένοι από την πίεση της εκλογικής χρονιάς στην Ευρώπη, η Μέρκελ και οι υπόλοιποι ηγέτες συζητούν τον ορισμό υπουργού Οικονομικών της ευρωζώνης, αλλά μετά από λίγα χρόνια. Η απροθυμία της Ελλάδας να εφαρμόσει λιτότητα για να «ξεπαγώσουν» οι δόσεις δημιουργεί μικρές κρίσεις κάθε χρόνο, αλλά υπάρχει συμφωνία της τελευταίας στιγμής κάθε φορά και η ελληνική οικονομία βελτιώνεται σταδιακά. Το 2020, 10 χρόνια μετά από το πρώτο ελληνικό πρόγραμμα, η ευρωζώνη είναι ακόμη άθικτη. Μάλιστα, περισσότερες χώρες θέλουν να μπουν σε αυτή. Δεν υπάρχει ακόμη δημοσιονομική ένωση, αλλά αυτό μπορεί να περιμένει.

Ο Σουλτς κερδίζει στη Γερμανία (25% πιθανότητα)

Οι επικρίσεις για την προσφυγική πολιτική της Μέρκελ εντείνονται και οι Γερμανοί καταλήγουν ότι είναι ώρα για αλλαγή. Αποτυγχάνει να κερδίσει τέταρτη θητεία ως καγκελάριος και τη διαδέχεται ο Μάρτιν Σουλτς. Αποδεικνύεται πολύ πιο πρόθυμος να ανεχθεί πιο χαλαρή δημοσιονομική πολιτική και οι Ευρωπαίοι δανειστές χαλαρώνουν τους στόχους λιτότητας της Ελλάδας. Η χώρα βγαίνει από το πρόγραμμα το 2018 και επιστρέφει στις αγορές. Ο Σουλτς στηρίζει τα ευρωομόλογα και, οι άλλοι Ευρωπαίοι ηγέτες, ανακουφισμένοι γιατί πέρασε το 2017 με την ΕΕ άθικτη, του δίνουν το πράσινο φως. Ο Σουλτς σταδιακά απομακρύνεται από την οικονομική πολιτική της Μέρκελ. Αρχίζει να μειώνεται το εμπορικό πλεόνασμα της Γερμανίας με τις ΗΠΑ και κατά συνέπεια περιορίζεται και η ένταση με τη διοίκηση Τραμπ. Ο Τσίπρας καλωσορίζει τον Σουλτς στην Αθήνα. Πλήθη ζητωκραυγάζουν ενώ οι εφημερίδες τον ανακηρύσσουν σωτήρα της Ελλάδας και του ευρώ.

Μία παγκόσμια κρίση ενώνει την Ευρώπη (10% πιθανότητα)

Οι Ευρωπαίοι επικεντρώνονται σε δύο κρίσεις, στις ΗΠΑ και τα ανατολικά σύνορα της Ευρώπης. Ο Ντόναλντ Τραμπ ξεκινά έναν τιμωρητικό εμπορικό πόλεμο με τη Γερμανία ενώ ο Βλαντιμίρ Πούτιν αρχίζει να «δοκιμάζει» τα σύνορα του ΝΑΤΟ στα ανατολικά. Αντιμέτωπη με τη μεγαλύτερη υπαρξιακή απειλή στην ευρωπαϊκή ασφάλεια από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, η Ανγκελα Μέρκελ συμφωνεί σε δημοσιονομική ένωση με την υπόλοιπη ευρωζώνη, με αντάλλαγμα προϋπολογισμό τον οποίο υπαγορεύει η γερμανική πειθαρχία. Η Μεγάλη Ευκαιρία, που υπογράφεται κάτω από την Αψίδα του Θριάμβου- βάζει τέλος σε χρόνια ασάφειας για τους οικονομικούς δεσμούς που κρατούν ενωμένη τη νομισματική ένωση. Το ευρώ εκτινάσσεται.

 iefimerida.gr 

Διπλασιάζουν τον μισθό της ηγεσίας του ΟΔΗΧ: στα 8.315 ευρώ

Κατά 100% αυξάνεται το όριο των αποδοχών για τον γενικό διευθυντή και τον αναπληρωτή γενικό διευθυντή του ΟΔΔΗΧ, με ρύθμιση που υπάρχει σε νομοσχέδιο του υπουργείου Οικονομικών.

Mε αυτή τη ρύθμιση, εξαιρούνται από το ανώτατο όριο πάσης φύσεως αποδοχών που ισχύει για υπαλλήλους του δημοσίου και φτάνει τα 4.631 ευρώ. Για τα δυο στελέχη του ΟΔΔΗΧ θα ισχύει πια το ανώτατο όριο που ισχύει για δικαστικούς λειτουργούς και φτάνει τα 8.315 ευρώ.

Eτσι λοιπόν με μια ρύθμισης οι αποδοχές των δυο διευθυντών διπλασιάζονται. Η ρύθμιση βρίσκεται στο άρθρο 29 νομοσχεδίου που προβλέπει την κύρωση κοινοτικής οδηγίας που αναφέρεται σε λογαριασμούς πληρωμών και συγκρισιμότητα τελών για τέτοιους λογαριασμούς.

efimerida.gr

Αρχίζει και επισήμως το «ξήλωμα» της Ευρωπαϊκής Ένωσης;

Το «extreme» σενάριο έχει γίνει βασικό για μια Ευρώπη «πολλών ταχυτήτων», τονίζει αξιωματούχος που εμπλέκεται εδώ και ένα χρόνο στην κατάρτιση του σχεδίου. Tι είπε ο Σόιμπλε σε επενδυτές για το μέλλον της Ελλάδας στην ευρωζώνη. Η «εξασθένηση» Γιούνκερ. Αποκλειστικό παρασκήνιο.

Τον Οκτώβριο αποκαλύψαμε έγγραφα όπου φαινόταν ότι ο σκληρός πυρήνας της ΕΕ, που συζητούσε το μέλλον της με συγκεκριμένα στοιχεία του γερμανικού υπουργείου Οικονομικών αλλά και της Μπούντεσμπανκ, συνειδητοποίησε ότι η Ένωση έτσι όπως τη γνωρίζουμε τώρα βαδίζει προς το τέλος της.

Αυτό, σύμφωνα με τα έγγραφα, ήταν το «extreme» σενάριο, το οποίο όμως σιγά σιγά έγινε το «βασικό», με μια σειρά από συνειδητοποιήσεις (realizations) για το μέλλον της ΕΕ, που έδειχναν ότι καλύτερα να αναδιαρθρωθεί σταδιακά και συντεταγμένα από μερίδα «υγιών» μελών, παρά να οδηγηθεί σε μια χαοτική διάλυση.

Τι άλλαξε και το σενάριο αυτό έγινε βασικό, όπως δήλωσε και επισήμως τόσο η Αγκελα Μέρκελ χθες, όσο και ο απερχόμενος Γάλλος πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ, που -προφανώς για να κερδίσει τη γερμανική στήριξη στις επιδιώξεις του για μια κορυφαία θέση στην ΕΕ- «ξέχασε» τις σοσιαλιστικές γαλλικές ρίζες του;

Σύμφωνα με τον αξιωματούχο, ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε συζητούσε το σενάριο αυτό -το οποίο καταρτίζει ο ίδιος ως προς τις οικονομικές συνέπειες- με την επικεφαλής του ΔΝΤ τον Οκτώβριο στην Ουάσινγκτον. Παρόμοια συζήτηση έγινε μεταξύ της Κρ. Λαγκάρντ και της Α. Μέρκελ πριν από δύο εβδομάδες στο Βερολίνο.

Με άλλα λόγια, τόσο το ΔΝΤ, όσο και το Βερολίνο συγκλίνουν στις εμπιστευτικές εκθέσεις ότι η Ευρώπη πρέπει να «σπάσει» σε πολλές ταχύτητες.

Για τους γνωρίζοντες το ρεπορτάζ, όταν το γράψαμε τον Οκτώβριο, τόσο στο Euro2day.gr, όσο και στο πρακτορείο ειδήσεων ΜΝΙ, είχαμε δεχθεί ασφυκτικές πιέσεις να μην ασχοληθούμε περαιτέρω, «για το καλό της ευρωζώνης» και για να μην αναστατώνονται οι αγορές.

Όμως, μία σειρά από «συμπτώσεις» και σχόλια ξαναφέρνουν το θέμα στο προσκήνιο και αποδεικνύουν ότι το σχέδιο προχωρεί κανονικά και συντεταγμένα.

Κατά την εν λόγω πηγή, η προώθηση του σχεδίου σε «βασικό» έγινε όταν πληροφορήθηκαν -και προφανώς αποδέχθηκαν- το σχέδιο δύο άνθρωποι-κλειδιά: Ο πρόεδρος της ΕΚΤ Μάριο Ντράγκι, που συναντήθηκε με την Αγκελα Μέρκελ πριν από δύο εβδομάδες στο Βερολίνο, και ο πρόεδρος της Κομισιόν Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, που επίσης συνάντησε την κ. Μέρκελ στο Βερολίνο πριν συγγράψει τη Λευκή Βίβλο.

Το πρώτο σήμα επικοινωνίας του σχεδίου έγινε από τον ίδιο τον κ. Γιούνκερ την προηγούμενη εβδομάδα κατά την διάρκεια της παρουσίασης της Λευκής Βίβλου, όταν «αποφάσισε» να μιλήσει με σενάρια για το μέλλον της ΕΕ παρά να κάνει -όπως άλλωστε είπε και ο ίδιος- μια «συνεκτική ομιλία» (coherent speech).

Το σενάριο «τρία» αφορούσε μια Ευρώπη πολλών ταχυτήτων και διαφορετικών συνδέσεων, όπως άλλωστε ανακοινώθηκε από τις Βερσαλλίες τη Δευτέρα το βράδυ.

Είναι εξαιρετικά απογοητευτικό να βλέπεις τον άνθρωπο που συμμετείχε στην κατάρτιση της συνθήκης του Μάαστριχτ (το υπερηφανεύεται και ο ίδιος άλλωστε συνεχώς) να αποδέχεται παθητικά ένα τέτοιο μοντέλο για την Ευρώπη.

Ο κ. Γιούνκερ ανακοίνωσε προ μηνός ότι δεν θα ξαναδιεκδικήσει τη θέση του προέδρου της Κομισιόν το 2019 και ουσιαστικά αποδυνάμωσε όχι μονό τον εαυτό του αλλά και την ομάδα του.

Οι επιτελάρχες του προσπάθησαν να «περάσουν» τη γραμμή ότι το να μην ξαναθέσει υποψηφιότητα τον αποενοχοποιεί και του δίνει το αβαντάζ να παλέψει για τις πολιτικές του χωρίς δεσμεύσεις.

Η πικρή αλήθεια, όμως, είναι άλλη.

Με την ανακοίνωση, οι επίτροποί του άρχισαν την κούρσα της διαδοχής τρία ολόκληρα χρόνια πριν λήξει η παρούσα θητεία. Οι πολιτικές Γιούνκερ είναι άγνωστο αν θα υλοποιηθούν στην ολότητά τους, ακανθώδη θέματα θα μπουν στο συρτάρι και ο ίδιος αποδυνάμωσε τον εαυτό του και την επιρροή του, σε σημείο που δεν αποκλείεται να μην ολοκληρώσει καν τη θητεία του.

Κάποιοι θα ισχυριστούν ότι επέλεξε να αποσυρθεί για να μη συμμετέχει στην κατάρρευση του οικοδομήματος στο οποίο ο ίδιος πίστεψε. Όμως όσοι γνωρίζουν καλά τον κ. Γιούνκερ εκτιμούν ότι αυτός όπως οι περισσότεροι πολιτικοί άλλωστε, προσέχουν πρώτα την υστεροφημία τους και μετά τα υπόλοιπα. Καλύτερα λοιπόν κάποιος να κριτικάρει απέξω παρά να παλεύει εκ των έσω…

Απόδειξη είναι ότι αποδέχθηκε τις επιταγές της κ. Μέρκελ και βάσισε τη Λευκή Βίβλο πάνω σε σενάρια και επιδιώξεις των χωρών-μελών. Ένας πρόεδρος της Κομισιόν και κυρίως ο κ. Γιούνκερ θα έπρεπε να συγκρουστεί ανοικτά, ώστε να ανατρέψει ή τουλάχιστον να φέρει στο προσκήνιο τέτοια σχέδια.

Όσο για τον κ. Ντράγκι, κάποιος μπορεί να εικάσει ότι η ελευθερία κινήσεων της κ. Μέρκελ δείχνει μια σιωπηλή αποδοχή, ίσως και έναρξη προετοιμασίας και από πλευράς ΕΚΤ.

Γιατί το σενάριο των πολλών ταχυτήτων απαιτεί και αναδιάρθρωση της ευρωζώνης, με ένα σκληρό πυρήνα χωρών (Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία, Λουξεμβούργο, Ολλανδία και Φινλανδία προς το παρόν) και η ΕΚΤ θα πρέπει να παίξει ρόλο στο διπλό νόμισμα που θα γίνει «pegged» πάνω σε ένα ευρώ που υπολογίζεται ότι θα έχει ισοτιμία 1-1 με το δολάριο.

Κάποιος θα αναρωτηθεί: η Ιταλία, η Ισπανία, δεν είναι προβληματικές χώρες; Είναι. Ωστόσο το σενάριο των πολλών ταχυτήτων δεν βασίζεται πάνω σε αξιόπιστα στοιχεία αλλά πολιτικές ισορροπίες.

Τόσο η Γαλλία όσο και η Ιταλία και η Ισπανία έχουν δείξει στο παρελθόν ότι προκειμένου να συμμετέχουν στον πρώτο πυρήνα, μπορούν να «κρεμάσουν» τις συμπαθούσες χώρες. Είναι επίσης μεγάλες οικονομίες. Η Γαλλία πάντοτε είχε προνομιακή μεταχείριση από την ΕΕ και την Κομισιόν παρά το δημοσιονομικό πρόβλημά της.

Οι «συμπτώσεις» που μας έφεραν στις Βερσαλλίες:

1. Πρώτα έγιναν οι επαφές σε Ουάσινγκτον τον Οκτώβριο.

2. Μετά ξεκίνησαν οι εκθέσεις της Stratfor και οίκων αξιολόγησης περί κινδύνου διάσπασης.

3. Μετά είχαμε τον υποψήφιο πρέσβη των ΗΠΑ στην ΕΕ να λέει ότι η Ευρώπη διαλύεται και ότι θα «σόρταρε» το ευρώ ως νόμισμα.

4. Ακολούθησαν «διαρροές» σε μερίδα του ευρωπαϊκού Τύπου (και ημών συμπεριλαμβανομένων) ότι το σενάριο συζητείται πίσω από τις κλειστές πόρτες ως κάτι ακραίο.

5. Ακολούθησε η ομιλία Γιούνκερ στην Ευρωβουλή για τη Λευκή Βίβλο

6. Ακολούθησαν οι δηλώσεις Μέρκελ - Ολάντ τη Δευτέρα.

Οι δηλώσεις δεν είναι τυχαίο που έγιναν τρεις ημέρες πριν από τη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ στις Βρυξέλλες, με θέμα το μεταναστευτικό και το Brexit. Η στρατηγική της κ. Μέρκελ, άλλωστε, να διοχετεύει αυτό που θέλει για να δει αντιδράσεις είναι γνωστή εδώ και χρόνια.

Ποιοι οι λόγοι του σεναρίου πολλών ταχυτήτων

Κατά τον αξιωματούχο που έχει γνώση των συζητήσεων, όλα ξεκίνησαν το 2015, όταν η Κομισιόν κατάρτισε τις 3.000 σελίδες που ανέλυαν την κοστολόγηση του Grexit. Πληροφορίες αναφέρουν ότι ήταν περίπου τρία τρισεκατομμύρια, ποσό απαγορευτικό δηλαδή για τα δεδομένα της ευρωζώνης. Παρ' όλα αυτά η κυβέρνηση Τσίπρα πιέστηκε ώστε να φτάσει με την πλάτη στον τοίχο, παρά το γεγονός ότι πολλοί ήξεραν πως μια έξοδος δεν θα γινόταν ποτέ…

Εν συνεχεία ακολούθησε:

* Το βρετανικό δημοψήφισμα και το επερχόμενο Brexit.

* Η σιωπηλή παραδοχή ότι δεν υπάρχει και δεν πρόκειται να υπάρξει ομοφωνία στο προσφυγικό. Δεν είναι καθόλου τυχαία η απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου χθες για το δικαίωμα να μη χορηγούν οι χώρες βίζα σε αιτούντες ασύλου.

* Η παραδοχή ότι οι σχέσεις ΕΕ-Τουρκίας δεν φτιάχνουν, ο Ερντογάν είναι απρόβλεπτος και μη αξιόπιστος και αργά ή γρήγορα η συμφωνία για το προσφυγικό θα καταρρεύσει.

* Πολλές χώρες αρνούνται τις ποσοστώσεις στη μετεγκατάσταση προσφύγων (relocation quotas) καθώς η συμφωνία ήταν απλά στα χαρτιά.

* Η αύξηση της τρομοκρατίας και η ραγδαία άνοδος των εθνικιστών στην Ευρώπη.

* Το ακριβό ευρώ.

* Η άνοδος Τραμπ.

* Η παρατεταμένη προεκλογική περίοδος πολλών χωρών αρχής, γενομένης με το 2017.

* Η έως σήμερα αποχώρηση του ΔΝΤ από την ΕΕ ως πιστωτή.

* Η περίπτωση της Ελλάδας, αλλά και της Ιταλίας και της Πορτογαλίας, που πιθανώς να χρειαστούν πιστωτική υποστήριξη από την ΕΕ.

* Η προσπάθεια του σκληρού πυρήνα της ΕΕ να ελέγχει τον ΕΣΜ.

* Η επεκτεινόμενη αστάθεια στη Μέση Ανατολή.

* Οι κινήσεις για λύση του Κυπριακού με ένα νέο κράτος «μόρφωμα».

Τα… «κενά»

Σίγουρα υπάρχουν κενά ακόμα στην τελειοποίηση του σεναρίου. Αυτά θα καλυφθούν ανάλογα με την αντίδραση της κάθε χώρας.

Για παράδειγμα, εάν η Ουγγαρία επιθυμεί να κλείσει σύνορα, Σένγκεν, να διώξει πρόσφυγες κ.λπ., το αίτημα θα γίνεται δεκτό ως αντάλλαγμα της μερικής παραμονής σε μία από τις ταχύτητες. Γι' αυτό και η κ. Μέρκελ μίλησε για συνεργασία των χωρών, ανάλογα με το αντικείμενο κοινού ενδιαφέροντος.

Πάντως για κάποιους υπάρχει και η σοβαρή πιθανότητα να χάσει η κ. Μέρκελ τις εκλογές και να ανέβει ο σοσιαλιστής Μάρτιν Σουλτς. Σε μια πρώτη ανάγνωση, κάποιος θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι ο κ. Σουλτς μπορεί να ανατρέψει αυτή τη λογική. Όμως, όπως είναι σε θέση να γνωρίζει το Euro2day.gr, οι κ.κ. Σουλτς, Γιούνκερ, Βέμπερ (ΕΛΚ) συναντιούνται εδώ και δύο χρόνια σχεδόν κάθε εβδομάδα και είναι σε απόλυτη ευθυγράμμιση.

Μάλιστα ο κ. Σουλτς «χρωστάει» την απότομη αναβάθμισή του στον κ. Γιούνκερ, που τον επέβαλε σε όλες σχεδόν τις επίσημες συναντήσεις και θέματα της ΕΕ.

Επίσης η παραίτησή του από πρόεδρος της Ευρωβουλής και η επιστροφή του στα γερμανικά δρώμενα είναι προϊόν διαβουλεύσεων και στρατηγικής των τριών ανδρών. Κι ας ισχυρίζονται τα αντίθετα.

Ας μην ξεχνάμε επίσης ότι μετά την εκλογή Τσίπρα, πρώτος ο κ. Σουλτς ήταν που ήρθε στην Αθήνα ως μεσολαβητής.

Βεβαίως το Euro2day.gr έγραφε συνεχώς από τότε ότι κάθε άλλο παρά φίλος της Αθήνας ήταν ο κ. Σουλτς, καθώς στις εμπιστευτικές του συνομιλίες έλεγε συνεχώς ότι ο κ. Τσίπρας αποτελεί απειλή για τους Ευρωσοσιαλιστές και ότι πρέπει να φύγει.

Η Αθήνα υπολογίζει ότι μια πιθανή εκλογή Σουλτς θα ανατρέψει τα σενάρια σκληρής στάσης του ΔΝΤ. Όντως έτσι έχει αφήσει ο ίδιος να διαφανεί. Όμως, εάν αποδέχεται την Ευρώπη πολλών ταχυτήτων, τότε ο κ. Σουλτς αποδέχεται και το σενάριο για την Ελλάδα, όπως εντέχνως συμπεριέλαβε ο κ. Σόιμπλε στο προσχέδιο ως ένα σενάριο.

Αποδιοπομπαίος τράγος

Σύμφωνα με αξιόπιστες πληροφορίες, σε μια συνάντηση του κ. Σόιμπλε με μεγαλοεπενδυτές ανά τον κόσμο πριν από 15 μέρες στο Βερολίνο, ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών ρωτήθηκε για την κατάσταση στην Ελλάδα.

Η θεωρία που ανέπτυξε ήταν ότι προβλέπει Grexit το 2020, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο. Αρνήθηκε να απαντήσει εάν αυτό θα οφείλεται στον ανασχεδιασμό της ΕΕ ή σε καθαρά οικονομικά και δημοσιονομικά κριτήρια.

Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι το καλό σενάριο για τον κ. Σόιμπλε είναι να μπει η χώρα μας σε πρόγραμμα 12 ή 15 μηνών του ΔΝΤ (τρίτη δανειοδότηση) και τον υπόλοιπο χρόνο που απομένει από πλευράς ΕΕ (από τον Μάρτιο 2018) θα συμπληρωθεί με πιστοληπτική γραμμή ECCL+ με αυξημένη εποπτεία και δικαίωμα παρέμβασης προληπτικών μέτρων στην «υποψία» εκτροχιασμού των δημοσιονομικών στόχων.

Με άλλα λόγια, το καλό σενάριο, κατά τον κ. Σόιμπλε, μας φθάνει στο 2020.

Επίσης δεν είναι καθόλου τυχαίο που το σενάριο Grexit ως της μόνης χώρα που θα εκδιωχθεί από την ευρωζώνη επανήλθε από τη Moody’s μία ημέρα μετά τις δηλώσεις Μέρκελ.

Αγγελική Παπαμιλτιάδου - euro2day.gr