Οταν τα παιδία (της πολιτικής) παίζει

Του Γιώργου Σταματόπουλου

Τα παιδία παίζει ή πόσο χαμηλά έχει πέσει η τέχνη της πολιτικής στην Ελλάδα του εικοστού πρώτου αιώνα. Εκανε μια λάθος πρόβλεψη ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης στο τουίτερ για το αποτέλεσμα του ποδοσφαιρικού αγώνα Μπαρτσελόνα - Παρί Σεν Ζερμέν ερωτώμενος από κάποιον συνομιλητή και επακολούθησε ένας πανικός (είχε πει ότι θα κερδίσει η γαλλική ομάδα και έπεσε πανηγυρικά έξω).

Πρώτος ο πρωθυπουργός της χώρας, παρακαλώ, ανάρτησε στον δικό του λογαριασμό το εξής: «Τελικά, @kmitsotakis η Παρί Σεν Ζερμέν θα κερδίσει το Champions League όσο και η Ν.Δ. τις επόμενες εκλογές» - φτηνή ειρωνεία και δηλητήριο...

Δεν θα απαντούσε ο Μητσοτάκης; Σιγά. Αυθωρεί και παραχρήμα: «Καλά, μια λάθος πρόβλεψη έκανα, δεν έχασα και τα αποτελέσματα της ΕΛΣΤΑΤ...», σαφές καρφί για την γκάφα του πρωθυπουργού να μιλάει για ανάπτυξη την ώρα που οι επίσημες στατιστικές ανακοίνωναν ύφεση! Σιγά μην κώλωνε ο πρωθυπουργός· τόσα και τόσα έχει διαστρεβλώσει...

Αφόρητοι εξυπνακισμοί εκ μέρους δύο εκ των υψηλότερων θεσμικών πυλώνων του κοινοβουλευτικού πολιτεύματος, αδιανόητοι σε ένα σοβαρό δημοκρατικό κράτος.

Σε μερικούς βεβαίως άρεσε το «ανθρώπινον» της διαδικτυακής συνομιλίας· κάνανε χάζι στα πρωινάδικα ανάγοντάς το σε μείζονα πολιτική αντιπαράθεση - ποιος «κατατρόπωσε» τον άλλο, ποιος είναι πιο οξυδερκής και πλείστα άλλα φληναφήματα και ρωπολογήματα.

Οι δημοσιογράφοι των πρωινών εκπομπών «τρελαίνονται» να αναπαράγουν ανοησίες, που θολώνουν την πραγματικότητα, απομακρύνουν από την ουσία και αλλοιώνουν την αλήθεια της πολιτικής σκηνής (σκηνής!).

Μη βιαζόμαστε, έχει και συνέχεια η υψηλού επιπέδου ανταλλαγή πολιτικής στρατηγικής, άμα τε και τακτικής... Εμφανίζεται και η Φώφη Γεννηματά - και τι σημειώνει; Ιδού: «Ο ένας με την Μπαρτσελόνα, ο άλλος με την PSG. Εμείς επιμένουμε σταθερά. Εθνική Ελλάδος», υπονοώντας προφανώς την κοκορομαχία των δύο αντρών αλλά και την πολιτική συναίνεση που ζητάει το κόμμα της για να σωθεί η χώρα.

Ελάτε, τώρα. Θα έμενε έξω απ’ αυτή την οξυδερκή αντιπαράθεση ο αρχηγός του Ποταμιού (που σχεδόν στέγνωσε το καημένο); Θηριώδης η οξεία και καυστική κριτική του.

Για να τη δούμε: «Ενημερώστε Μπάρτσα και Παρί ότι στην Ελλάδα σφάζονται για χάρη τους (σ.σ.: Τσίπρας και Μητσοτάκης). Και κάποιους άλλους (σ.σ.: Γεννηματά) ότι η Εθνική Ελλάδος δεν παίζει στο Champions League».

Εξοντωτική, καταλυτική κριτική, χαρακτηριστική των υψηλοφρόνων και οξυνόων πολιτικών της νέας φουρνιάς, των άνετων στη γλώσσα και τη λαϊκή επικοινωνία· όλοι τούτοι έχουν υπογράψει μνημόνια που καταβαράθρωσαν τη χώρα και αντί να ντρέπονται ή τουλάχιστον να λουφάξουν, επιδίδονται σε χαζές αναρτήσεις στο διαδίκτυο, απολαμβάνοντας την ασφάλεια που τους παρέχει η θέση τους.

Οντως, τα παιδία παίζει και ουδόλως νοιάζονται αν εξοργίζουν το πόπολο (το πόπολο!).   

efsyn.gr

Μια κυβέρνηση, χίλια προσωπεία...

Του Θάνου Οικονομόπουλου

Τον θυμάστε κάποιον Τσακαλώτο που έλεγε ότι «αν πέσει το αφορολόγητο κάτω από τα 8.900 ευρώ, θα παραιτηθώ»;

Ή τον άλλο Τσακαλώτο (συνωνυμία, μάλλον, θα είναι...) που προειδοποιούσε ότι “αν η αξιολόγηση δεν κλείσει τον Νοέμβριο, καήκαμε...”;

Να’ χουν καμιά σχέση με τον Ευκλείδη Τσακαλώτο, τον σημερινό (ακόμη...) υπουργό που δίνει μάχες με την τρόικα για να μην πέσει το αφορολόγητο κάτω από τα 5000 ευρώ, εκφράζει αισιοδοξία ότι η αξιολόγηση θα κλείσει έγκαιρα ώστε να προλάβουμε το επόμενο eurogroup του Μαΐου (ναι, αυτού του “ζήσε Μάη μου...”), και ποτίζει τις φήμες ότι δεν θα είναι για πολύ ακόμη υπουργός, αφού δεν σκοπεύει να παίξει τον ρόλο της Ιφιγένειας; Αυτόν που δεν κρύβει τις αποστάσεις του από τον Αλέξη Τσίπρα, αποστάσεις τέτοιας έκτασης που τον οδήγησαν στο να μην τον προστατεύσει λέγοντάς του να μην εκτεθεί στο υπουργικό συμβούλιο με την... “άνοιξη της ανάπτυξης”, γιατί την ίδια ώρα η ΕΛΣΤΑΤ θα παρουσιάζει στοιχεία που θ’ αποκαλύπτουν ύφεση;

Ίσως, πάλι, στην εποχή της μετά-αλήθειας και της εικονικής πραγματικότητας, τα παλληκάρια που μας κυβερνούν (;) να έχουν καταφύγει στο κόλπο να δημιουργήσουν δυο ή και τρεις εκδοχές -περσόνες για τον καθένας τους, ώστε κάθε φορά η μια περσόνα να λέει τα εντελώς αντίθετα από το αντίγραφό της, χωρίς να ξευτιλίζεται κανείς! Ο καθείς και κατά περίπτωση και την “αλήθεια” του. Κόσμε, διαλέγεις και παίρνεις...

Πώς, ας πούμε, η μια εκδοχή του Κατρούγκαλου μας ορκιζόταν ότι η “προσωπική διαφορά” στον υπολογισμό των συντάξεων θα διατηρηθεί μέχρι να αρχίσουν οι... αυξήσεις τους λόγω ανάπτυξης, και τώρα η άλλη του κάνει γαργάρα και σφυρίζει αδιάφορα στο τελεσίγραφο της τρόικας η ρύθμιση αυτή να καταργηθεί άμεσα, ενώ ο Τσακαλώτος (κάποια από τις δικές του εκδοχές...) δίνει μάχη να... καταργηθεί μεν, αλλά σταδιακά και σε βάθος 3 χρόνων; Κάπως έτσι...

Πώς η μια εκδοχή του Τσίπρα, (η ίδια που επιμένει ότι ήρθε η ανάπτυξη κι’ ας λένε ότι θέλουν τα στοιχεία, και διατείνεται ότι η αξιολόγηση κλείνει μέσα στον Μάρτιο), “διαψεύδει” την Λαγκάρντ του ΔΝΤ η οποία αποκάλυψε ότι ο Τσίπρας της ζήτησε να μείνει το ταμείο στο πρόγραμμα, και να βοηθήσει την Ελλάδα; Κάπως έτσι-εδώ έχουμε την version “Τσίπρας εσ.” εναντίον “Τσίπρα εξ.”. Το... πολυπόστατο του πρωθυπουργού, που του δίνει το ελεύθερο την μια να λέει στον κόσμο “καμιά σύνταξη δεν θα περικοπεί”, και όταν αποκαλύπτονται οι σφαγιαστικές περικοπές, να βγαίνει και να λέει “δεν εννοούσα αυτές που θα γίνουν άμεσα, γιατί αυτές τις είχα συμφωνήσει το... καλοκαίρι του 2015, δεν θυμάστε;”

Το αβάσταχτο με τούτο το τσούρμο, είναι ότι δεν διαθέτουν το παραμικρό ίχνος ευθιξίας (αυτού που οι παλιότεροι έλεγα τσίπα...), δεν νοιώθουν την παραμικρή ανάγκη -το εντελώς αντίθετο- να ζητήσουν, έτσι για τα μάτια βρε αδερφέ, μια συγγνώμην από μια κοινωνία την οποία έχουν ξεματώσει και την εμπαίζουν κι’ από πάνω...

Και έχει, βέβαια, την σημασία του αν η κάποια εκδοχή του Τσακαλώτου είναι σε κόντρα με κάποια εκδοχή του Τσίπρα- σημασία για τα διαδικαστικά μονάχα και τις εσωκομματικές ισορροπίες μεταξύ αμετανόητων ιδεοληπτικών και αφιονισμένων με την εξουσία. Αλλά, στην ουσία, την κοινωνία τι την νοιάζει; Μήπως υπάρχει χώρος ν’ ανασάνει η όποια ελπίδα ότι η μια η εκδοχή του ενός ή άλλη του άλλου, μπορεί ν’ αποδειχθεί παρήγορη και ενθαρρυντική για ένα εθνικό σώμα που αποσυντίθεται στην παρακμή και στην απελπισία;

iefimerida.gr 

Αφορολόγητο – εφιάλτη συμφώνησε ο Τσίπρας: Κλείδωσε κάτω από τα 5900 ευρώ!

Στο χειρότερο σενάριο για όλους τους φορολογούμενους κλείνει η συμφωνία για το αφορολόγητο όριο. Κατ’ απαίτηση των δανειστών επιλέγεται η μείωση του ορίου κάτω από τα 6.000 ευρώ όπως είχε γράψει προ εβδομάδων η «Ημερησία του Σαββάτου.

Συγκεκριμένα, δεδομένη είναι πλέον η δραστική μείωση της έκπτωσης φόρου των 1.900 ευρώ που οδηγεί σε έμμεσο αφορολόγητο όριο στα 8.636 ευρώ για τους μισθωτούς, συνταξιούχους και αγρότες χωρίς παιδιά. Με το αφορολόγητο όριο από τα 8.636 ευρώ σήμερα να προσγειώνεται στα επίπεδα των 5.900 ευρώ το δημοσιονομικό όφελος θα ανέλθει στο 1% του ΑΕΠ ή 1,8 δισ. ευρώ. Το όφελος αυτό προκύπτει με τη μείωση της έκπτωσης φόρου χωρίς να αλλάζουν τα φορολογικά κλιμάκια και οι φορολογικοί συντελεστές.

Το ΔΝΤ, στην πρόσφατη έκθεση του, επικεντρώνεται στη μείωση του αφορολόγητου και σε αλλαγές στα φορολογικά κλιμάκια με στόχο τη διεύρυνση της φορολογικής βάσης με έναν ουδέτερο τρόπο.

Συγκεκριμένα υποστηρίζει ότι μια προσαρμογή του αφορολογήτου στα επίπεδα της Ευρωζώνης, θα δημιουργούσε τα περιθώρια για παράλληλη μείωση των συντελεστών φόρου εισοδήματος φυσικών προσώπων στα επίπεδα του 15%-20% (σήμερα οι συντελεστές κυμαίνονται από 22% έως και 45%). Βέβαια η μείωση αυτή ευνοεί κυρίως τους έχοντες υψηλά εισοδήματα.

Αφού όπως όλα δείχνουν έχει κλειδώσει το έμμεσο αφορολόγητο στα επίπεδα των 5.900 τότε μισθωτοί και συνταξιούχοι θα βρεθούν αντιμέτωποι με μεγάλες φορολογικές επιβαρύνσεις που ξεκινούν από 22 ευρώ για τους έχοντες ετήσια εισοδήματα 6.000 ευρώ και φθάνει τα 602 ευρώ για όσους έχουν εισοδήματα 8.700 ευρώ και άνω.

Αυτό σημαίνει ότι εκατοντάδες χιλιάδες φορολογούμενοι με πενιχρά εισοδήματα που μέχρι σήμερα ήταν αφορολόγητοι, θα κληθούν για πρώτη φορά να πληρώσουν φόρο.

. Εκτός από το αφορολόγητο όριο στο στόχαστρο βρίσκονται και οι υπόλοιπες φοροαπαλλαγές που έχουν απομείνει μετά τις απανωτές καταργήσεις. Υποψήφιες για κατάργηση ή περικοπή είναι οι ιατρικές δαπάνες, το επίδομα θέρμανσης, η παρακράτηση φόρου καθώς και οι εκπτώσεις που εφαρμόζονται στον ενιαίο φόρο ιδιοκτησίας ακινήτων (ΕΝΦΙΑ). Σε κάθε περίπτωση η κατάργηση ή ο περιορισμός των εκπτώσεων φόρου που ισχύουν σήμερα θα επιβαρύνει σημαντικά τους φορολογούμενους, κυρίως τα χαμηλά εισοδηματικά κλιμάκια και τους συνταξιούχους. Ειδικότερα στο κρεβάτι του Προκρούστη βρίσκονται:

• Ιατρικές Δαπάνες: Σύμφωνα με τα στοιχεία του υπουργείου Οικονομικών περίπου 1,9 εκατ. φορολογούμενοι κάνουν χρήση της ανωτέρω φοροαπαλλαγής με το κόστος για το ελληνικό δημόσιο να ανέρχεται στα 120,6 εκατ. ευρώ. Το κονδύλι εξετάζεται να ενταχθεί τμήμα της φοροαπαλλαγής στο νέο σύστημα ηλεκτρονικών συναλλαγών, αλλά από το 2018 που προωθείται.

• Επίδομα θέρμανσης. Το κονδύλι ήδη έχει περικοπεί από την περίοδο 2015-2016 κατά 50% και από την περίοδο 2018-2019 αναμένεται να περιορισθεί περαιτέρω. Σήμερα οι δικαιούχοι του επιδόματος λαμβάνουν συνολικά 105 εκατ. ευρώ.

• Παρακράτηση φόρου. Η μηνιαία παρακράτηση φόρου για τους μισθωτούς είναι μειωμένη κατά 1,5% επί τους αναλογούντος φόρου. Το ποσό αυτό αποδίδεται από τους υπόχρεους με την υποβολή της φορολογικής δήλωσης το επόμενο έτος όπου και γίνεται η εκκαθάριση των δηλώσεων. Από την κατάργηση της μειωμένης παρακράτησης για 2,9 εκατ. μισθωτούς το ελληνικό δημόσιο θα έχει όφελος ύψους 67,9 εκατ. ευρώ.

• Ενιαίος Φόρος Ιδιοκτησίας Ακινήτων. Σήμερα παρέχεται υπό προϋποθέσεις (εισοδηματικά κριτήρια, επιφάνεια κατοικίας) έκπτωση 50% ή πλήρη απαλλαγή από τον ΕΝΦΙΑ. Εξετάζεται οι προϋποθέσεις αυτές (εισοδηματικά κριτήρια, επιφάνεια, επιφάνεια ακινήτου) να περιορισθούν και να αφορούν λιγότερους φορολογούμενους. Οι απαλλαγές στον ΕΝΦΙΑ ανέρχονται στο ποσό των 107 εκατ. ευρώ.

3 Επιβολή φόρου πολυτελείας 10% στα δερμάτινα: Είναι μια πρόταση που έπεσε τις τελευταίες ημέρες στο τραπέζι των συζητήσεων και στο υπουργείο Οικονομικών έχουν αρχίσει να κάνουν τους υπολογισμούς. Ο φόρος πολυτελείας 10% που εξετάζει το οικονομικό επιτελείο θα αφορά όλα ανεξαιρέτως τα δερμάτινα είδη και τεχνουργήματα (παπούτσια, τσάντες, σακίδια, πορτοφόλια κ.ά.) και όχι σε περιορισμένα όπως ισχύει σήμερα (δέρματα που προέρχονται από άγρια ζώα, κροκόδειλους, ερπετά κ.ά.).

Πηγή: ΗΜΕΡΗΣΙΑ

Συντάξεις σε επίπεδα Βουλγαρίας για χιλιάδες συνταξιούχους - Ποιοι επηρεάζονται

 ΣΤΟΝ... ΑΕΡΑ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΑΣΦΑΛΙΣΜΕΝΟΙ 

Η κυβέρνηση με το τρίτο μνημόνιο έφερε συντάξεις των 152 ευρώ, μέσα από μια διάταξη-βόμβα.

Τα αποτελέσματα αυτής της διάταξης γίνονται σήμερα αντιληπτά από χιλιάδες συνταξιούχους, που παίρνουν στα χέρια τους τις οριστικές αποφάσεις συνταξιοδότησης μετά από ενάμιση χρόνο. Όπως αναφέρει σημερινό δημοσίευμα του «Ελεύθερου Τύπου», η διάταξη με την οποία το τρίτο μνημόνιο κατεβάζει τις συντάξεις σε επίπεδα Βουλγαρίας για χιλιάδες συνταξιούχους περιλαμβάνεται στην υποπαράγραφο Ε1 και Ε3 του νόμου 4336/2015 όπου οι κυβερνώντες μετά από τις διαπραγματεύσεις με την τρόικα απεδέχθησαν να καταργηθούν τα κατώτατα όρια σύνταξης για όσους αποχωρούν από 1ης/7/2015 και μετά και είναι κάτω των 67 ετών και αντί για το εγγυημένο κατώφλι σύνταξης που ήταν στα 468 ευρώ να παίρνουν μέχρι τα 67 τους μόνο τη σύνταξη που βγάζουν οι εισφορές τους και τα έτη που ασφαλίστηκαν!

Αν οι εισφορές βγάζουν σύνταξη 230 ευρώ, αυτό θα είναι και το τελικό ποσό, και όχι τα 487 ευρώ που ήταν το εγγυημένο κατώφλι σύνταξης.

Αν οι εισφορές βγάζουν 400 ευρώ σύνταξη, αυτό θα είναι και το τελικό ποσό σύνταξης.

Αν οι εισφορές βγάζουν σύνταξη πάνω από τα 487 ευρώ, π.χ. 600 ευρώ, θα παίρνουν 600 ευρώ το μήνα.

Σύμφωνα με το ίδιο δημοσίευμα, η διάταξη-βόμβα τινάζει στον αέρα χιλιάδες ασφαλισμένους που υπέβαλαν αιτήσεις συνταξιοδότησης στο ΙΚΑ, στον ΟΑΕΕ και άλλους φορείς από 1ης/7/2015 μέχρι και 12/5/2016 που ψηφίστηκε ο νόμος Κατρούγκαλου και άλλαξε εκ νέου ο υπολογισμός για όσους υποβάλλουν αίτηση από 13/5/2016 και μετά.

Τα ποσά που λαμβάνουν από τις οριστικές τους συντάξεις είναι κάτω από τα 487 ευρώ για όσους είχαν ηλικίας κάτω των 67 ετών και αποδοχές κάτω από 1.160 ευρώ με 15 έως 25 χρόνια ασφάλισης στο ΙΚΑ και ανάλογα έτη και εισφορές στον ΟΑΕΕ.

Αξίζει να σημειωθεί ότι στον ΟΑΕΕ, κανείς από όσους αποχώρησαν μετά την 1η Ιουλίου του 2015 και ήταν ασφαλισμένος του ΤΕΒΕ δεν δικαιούται να πάρει το προνοιακό ποσό των 220 ευρώ που πριμοδοτούσε όχι μόνο τις κατώτατες αλλά και τις μεσαίες ή υψηλότερες συντάξεις.

Όσον αφορά το ΙΚΑ, ασφαλισμένος με 25 χρόνια, ηλικία 62 και μισθό 800 ευρώ, αν αποχωρούσε μετά την 1η Ιουλίου του 2015, θα πάρει σύμφωνα με τον Ελεύθερο Τύπο, 257 ευρώ, ενώ αν παρέμενε το κατώτατο όριο που θα έπαιρνε θα ήταν 487 ευρώ με μείωση 30% λόγω πρόωρης εξόδου, δηλαδή 340 ευρώ.

 iefimerida.gr

Οι δανειστές ζητούν περικοπή μια κι έξω των συντάξεων για να κλείσει η συμφωνία

 ΧΑΝΕΤΑΙ ΤΟ ΣΤΟΙΧΗΜΑ ΤΗΣ 20ης ΜΑΡΤΙΟΥ 

Εκ του μακρόθεν θα συνεχιστεί πλέον η διαπραγμάτευση Αθήνας-δανειστών μέχρι το Eurogroup της 20ής Μαρτίου, ημερομηνία που όμως δείχνει να χάνεται και η συμφωνία πηγαίνει για αργότερα.

Στο χθεσινό Euro Working Group επιβεβαιώθηκε από πλευράς των θεσμών πως η κυβέρνηση συζητά ανοικτά πλέον όλα τα θέματα. Κατά πληροφορίες, στις αρχές της ερχόμενης εβδομάδας, Δευτέρα ή Τρίτη, θα ξεκαθαρίσει το ύψος των πρόσθετων μέτρων που θα απαιτηθούν.

Προς το παρόν, οι διαφορές των δύο πλευρών παραμένουν και μάλιστα είναι σημαντικές, καθώς, όπως εξηγούν κυβερνητικές πηγές, «διαφορετικά θα είχαμε κλείσει».

Σύμφωνα με κυβερνητικούς αξιωματούχους, μετά το τέλος της συνάντησης στο Χίλτον παραμένουν οι εξής εκκρεμότητες:

Το ύψος του πακέτου των μέτρων. Δηλαδή, αν θα φτάσει στο 2% του ΑΕΠ.

Η ισορροπία των αντίμετρων. Η ελληνική πλευρά ζητά μεγαλύτερη μείωση του ΕΝΦΙΑ και πριμοδοτεί την κοινωνική χροιά των μέτρων, με την άλλη πλευρά να απορρίπτει τα μέτρα της Αθήνας, επιθυμώντας να κυριαρχεί ο αναπτυξιακός χαρακτήρας.

Εργασιακά. Η ελληνική πλευρά είναι αντιμέτωπη με ιδεολογικές εμμονές του ΔΝΤ σε ό,τι αφορά στις ομαδικές απολύσεις και στο λοκ άουτ. Οπως συμπλήρωσε επίσης η ίδια κυβερνητική πηγή, «οι αντιδράσεις των Ευρωπαίων είναι περιορισμένες, λόγω της απόφασης παραμονής του ΔΝΤ στο πρόγραμμα». «Κόκκινο πανί» θεωρείται για το Ταμείο και το σχέδιο επαναφοράς των συλλογικών διαπραγματεύσεων. Επίσης, οι δανειστές επιμένουν για τις αλλαγές στον συνδικαλιστικό νόμο, στον καθορισμό του κατώτατου μισθού από την κυβέρνηση και στην υπερίσχυση των επιχειρησιακών συμβάσεων εργασίας έναντι των κλαδικών.

Αναφορικά με τις συντάξεις, η διαφωνία εστιάζεται στον χρόνο των περικοπών, καθώς το ΔΝΤ επιμένει ότι οι μειώσεις πρέπει να γίνουν εφάπαξ σε μία χρονιά. Δηλαδή το 2019 ή το 2020, αποκρούοντας το αίτημα της ελληνικής πλευράς για εφαρμογή μεταβατικής περιόδου σε βάθος 5 ετών από το 2020 έως το 2025. Οι Έλληνες αξιωματούχοι προσπάθησαν να πείσουν τους δανειστές να δεχτούν τη σταδιακή μείωση των συντάξεων με το επιχείρημα ότι σε καμία ευρωπαϊκή χώρα δεν εφαρμόζονται δραστικές αλλαγές στο ασφαλιστικό χωρίς μεταβατική περίοδο.

Το επικρατέστερο σενάριο για τις συντάξεις

Οσον αφορά στο επικρατέστερο σενάριο για τις συντάξεις, πάντως, προβλέπει την περικοπή της «προσωπικής διαφοράς» στις κύριες συντάξεις άνω των 600-700 ευρώ, κάτι που πρακτικά σημαίνει ότι η μείωση θα φθάσει στις συντάξεις αυτές στο 10% και σε αυτές άνω των 1.200 ευρώ θα αγγίξει το 30%.

Εμπλοκή και με τα ενεργειακά

Να σημειωθεί ότι σε εκκρεμότητα παραμένουν και τα ενεργειακά, καθώς εκδηλώθηκε τεχνική εμπλοκή της τελευταίας στιγμής, λόγω παρέμβασης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ανταγωνισμού που αλλάζει τα δεδομένα.

Συμφωνία μόνο στο εύκολα

Στα μόνα που φαίνεται να υπάρχει συμφωνία είναι διάφορα περιφερειακά τεχνικά θέματα, όπως οι διαδικασίες του εξωδικαστικού συμβιβασμού με τη βάση εκκίνησης για ένταξη στη ρύθμιση να ξεκινά από τα 20.000 ευρώ οφειλή, ενώ όσον αφορά το δημοσιονομικό κενό του 2018, ανώτατη κυβερνητική πηγή ανέφερε ότι είναι ασήμαντο και έχει καλυφθεί από διαρθρωτικά μέτρα που έχουν αποφασιστεί.

Θεσμοί: Στόχος μια συμφωνία staff level agreement στις 20/3

«Σημαντική πρόοδο» στις συζητήσεις με την Ελλάδα για «ισορροπημένα δημοσιονομικά μέτρα που πρέπει να ληφθούν μετά τη λήξη του προγράμματος» κάνει λόγο η κοινή ανακοίνωση των θεσμών.

Όπως αναφέρεται στην ίδια ανακοίνωση, «οι επόμενες συνεδριάσεις έχουν προγραμματιστεί για την επόμενη εβδομάδα ενόψει του Eurogroup στις 20 Μαρτίου, με στόχο τη γρήγορη ολοκλήρωση μιας συμφωνίας σε επίπεδο προσωπικού (staff level agreement)».

«Βόμβα» από το ΔΝΤ: Σημαντικές διαφορές με την Ελλάδα σε κρίσιμα ζητήματα

Ο εκπρόσωπος του ΔΝΤ, Τζέρι Ράις, αναφέρθηκε στην πορεία των διαπραγματεύσεων με την Ελλάδα, τονίζοντας ότι υπάρχει ακόμη μεγάλη απόσταση ανάμεσα στις δύο πλευρές.

Ειδικότερα, ο κ. Ράις δήλωσε πως έχει υπάρξει πρόοδος σε κάποιους σημαντικούς τομείς και πρόσθεσε πως το Ταμείο καλωσορίζει αυτήν την πρόοδο. Επεσήμανε, ωστόσο, πως παραμένουν ακόμα σημαντικές διαφορές σε άλλους κρίσιμους τομείς της διαπραγμάτευσης.

Ο ίδιος δεν θέλησε να αναφέρει ποια είναι τα σημεία που οι συζητήσεις έχουν προχωρήσει και πού ακριβώς εντοπίζονται οι διαφορές, λέγοντας πως το Ταμείο δεν σχολιάζει διαπραγματεύσεις που δεν έχουν ολοκληρωθεί.

Παράλληλα, ανέφερε πως δεν θέλει να κάνει εικασίες για το πότε θα υπάρξει συμφωνία μεταξύ της Ελλάδας και των θεσμών, αλλά ξεκαθάρισε ότι απαιτείται πολλή δουλειά, χωρίς να ξεκαθαρίζει αν αναφέρεται στο SLA ή στη συνολική συμφωνία.

Σε σχέση με το θέμα του χρέους, ο κ. Ράις επανέλαβε ότι το ΔΝΤ παραμένει ξεκάθαρο στις θέσεις του. «Η ελάφρυνση χρέους μπορεί να γίνει με πολλούς τρόπους και δεν μιλάμε για κούρεμα», είπε χαρακτηριστικά ο εκπρόσωπος του ΔΝΤ.

iefimerida.gr 

Η Γιάννα δεν είναι πλέον ΣΥΡΙΖΑ…

Κάποτε αποθέωνε τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Αλέξη Τσίπρα και τον έμπαζε στα εγχώρια και διεθνή σαλόνια. Σήμερα της πήραν (ή παρέδωσε) το διπλωματικό της διαβατήριο. Η Αριστερά έχασε μια πλούσια συντρόφισσα.

Του Γιώργου Καρελιά

Η σχέση της Γιάννας Αγγελοπούλου με τον Αλέξη Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ χρονολογείται τουλάχιστον από το 2011. Τότε που ένα «ριζοσπαστικό» άρθρο του γιου της προκάλεσε αίσθηση, καθώς υιοθετούσε όλη την «ανατρεπτική» επιχειρηματολογία της Αριστεράς (εδώ). Και για να μην υπάρχει καμιά αμφιβολία, ο ίδιος παρέστη σε προεκλογική ομιλία του αρχηγού του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές του 2012 (εδώ).

Η συνέχεια ήταν εξόχως ενδιαφέρουσα. Η κυρία Αγγελοπούλου φέρεται να κάλεσε τον Αλέξη Τσίπρα (ήταν πια αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης) σε πριβέ κλαμπ του Κολωνακίου (εδώ). Το βράδυ των νικηφόρων των εκλογών του 2015 τάχθηκε αναφανδόν στον πλευρό του (εδώ). Το ίδιο και ένα μήνα αργότερα (εδώ). Αποκορύφωμα ήταν το «ραντεβού» που του έκλεισε με τον Μπιλ Κλίντον, το οποίο δεν είχε πάει καλά για τον«φρέσκο» τότε Πρωθυπουργό (εδώ).

Εκτοτε άρχισαν να κυκλοφορούν φήμες ότι οι σχέσεις Τσίπρα – Αγγελοπούλου δεν ήταν όπως πριν. Ωσπου η ίδια επιβεβαίωσε με συνέντευξή της ότι είχε αρχίσει να απογοητεύεται από τη νέα κυβέρνηση, την οποία τόσο είχε στηρίξει.

Σήμερα ήρθε η απόλυτη επιβεβαίωση. Η ίδια ανακοίνωσε ότι παρέδωσε το διπλωματικό της διαβατήριο, το οποίο κατείχε ως «πρέσβειρα εκ προσωπικοτήτων». Ομως, το υπουργείο Εξωτερικών του κ. Κοτζιά διοχέτευσε ότι «ξηλώθηκε» από τη θέση αυτή και της αφαιρέθηκε το διπλωματικό διαβατήριο (εδώ).

Κάπως έτσι φαίνεται ότι φτάνει στο τέλος της η στενή σχέση μιας «εκπροσώπου της πλουτοκρατίας», η οποία αποθέωνε οικογενειακώς τον «πρώτο αριστερό Πρωθυπουργό» και τον έμπαζε στα εγχώρια και διεθνή σαλόνια. Η ίδια θα μπορούσε να πει για τον Τσίπρα «ουδείς ασφαλέστερος εχθρός του ευεργετηθέντος αχαρίστου». Και εκείνος θα μπορούσε να καταλάβει καλύτερα, αν ήξερε τον αφορισμό του Αριστοτέλη Ωνάση: «Μετά από κάποιο σημείο, τα λεφτά δεν έχουν πια σημασία. Το παιχνίδι είναι αυτό που μετράει».   

protagon.gr      

Προανακριτική επιτροπή για τα εξοπλιστικά Παπαντωνίου ζητούν ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ

Με μια αιφνιδιαστική ενέργεια, τα μέλη των κοινοβουλευτικών ομάδων ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, κατέθεσαν πρόταση για τη σύσταση «ειδικής κοινοβουλευτικής επιτροπής για τη διενέργεια προκαταρκτικής εξέτασης», σύμφωνα με τα προβλεπόμενα από το Σύνταγμα και τον Κανονισμό της Βουλής και τον νόμο περί της «Ποινικής Ευθύνης Υπουργών». Αντικείμενο είναι τα εξοπλιστικά προγράμματα και στο στόχαστρο της πλειοψηφίας είναι ο πρώην υπουργός Εθνικής Αμυνας Γιάννος Παπαντωνίου.

«Τα εξοπλιστικά προγράμματα της χώρας αποτελούσαν ανέκαθεν πηγή κινδύνων για διαφθορά δομών και προσώπων. Τα παρακάτω αναφερόμενα εξοπλιστικά προγράμματα ανάγονται σε μία συνολικότερη περίοδο, κατά την οποία κορυφώθηκαν πράξεις και παραλείψεις του παλαιού πολιτικού συστήματος που οδήγησαν τη χώρα στη χρεοκοπία. Χρηματιστήριο, εξοπλιστικά, δομημένα ομόλογα, υπερβάσεις ολυμπιακών έργων, δανειοδότηση μέσων μαζικής ενημέρωσης και κομμάτων κτλ. συνέθεταν την εικόνα διαπλοκής και διαφθοράς» αναφέρουν αρχικώς στην εν λόγω πρόταση οι βουλευτές της πλειοψηφίας και συνεχίζουν: «Οι ευθύνες είναι πολιτικές και ποινικές. Οι πολιτικές ευθύνες αποδίδονται από τον λαό - το εκλογικό σώμα». αναφερόμενοι ειδικά στο πρόσωπο του κ. Παπαντωνίου, σημειώνουν πως από τις «έξι συναφείς μεταξύ των ποινικές δικογραφίες που διαβιβάστηκαν στη Βουλή και αφορούν όλες τον τ. Υπουργό Άμυνας Ιωάννη Παπαντωνίου, αποδίδονται με τα σχετικά βουλεύματα πράξεις απιστίας, από τις οποίες προήλθε πολύ μεγάλη οικονομική ζημία του ελληνικού δημοσίου. Πρόκειται για αδικήματα που σχετίζονται με τους εξοπλισμούς της χώρας (προμήθεια 170 αρμάτων μάχης Leopard, 12 επιθετικών ελικοπτέρων Apache, 6 φραγμάτων τύπου «S», συστημάτων ηλεκτρονικού πολέμου και 20 μεταφορικών ελικοπτέρων NH90)».

Υπό το πρίσμα αυτό, υποστηρίζουν ότι «συντρέχουν ενδείξεις για Α) τέλεση απιστίας σχετική με την υπηρεσία,  και Β) Νομιμοποίησης εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες τελεσθείσας κατ’ επάγγελμα και κατ’ εξακολούθηση, με φερόμενο χρόνο τέλεσης από το 1999 κ.ε..

Ως εκ τούτου» συνεχίζουν, «συντρέχει λόγος για διερεύνηση επί τη βάσει των σχετικών εισαγγελικών παραγγελιών και μάλιστα από κοινού». Στο πλαίσιο αυτό σπεύδουν να προσθέσουν πως δεν υπάρχει θέμα παραγραφής. «Οι πλείστοι τρόποι τέλεσης τους εγκλήματος νομιμοποίησης εσόδων, όπως είναι η κατοχή περιουσίας και η διακίνησή της στο χρηματοπιστωτικό σύστημα, συνιστούν εγκλήματα διαρκή, των οποίων η τέλεση συνεχίζεται και ως εκ τούτου δεν τίθεται θέμα παραγραφής, πριν από τη λήξη της διάρκειάς τους» αναφέρουν χαρακτηριστικά και προσθέτουν:

«Ως εκ τούτου: Προτείνουμε τη σύσταση Ειδικής Κοινοβουλευτικής Επιτροπής που θα διενεργήσει προκαταρκτική εξέταση κατά το άρθρο 86 παρ. 3 του Συντάγματος και τα άρθρα 153 επόμενα του Κανονισμού της Βουλής, για την ενδεχόμενη τέλεση των παραπάνω αδικημάτων  από τον αναφερόμενο στα έγγραφα των Υπουργών Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρώπινων Δικαιωμάτων, πρώην Υπουργό». 

 kathimerini.gr    

Γιατί δεν αντιδρούν οι Ελληνες; Κι όμως, υπάρχει απάντηση…

Το γεγονός ότι η οικονομική κρίση όχι μόνο δεν ξεπερνιέται, αλλά μεταλλάσσεται σε κάτι άλλο, οφείλεται σε μία παράμετρο που αναδείχθηκε στο Φόρουμ των Δελφών. Κάποιες ενοχλητικές επισημάνσεις

 Του Αγγελου Κωβαίου

Στον όγδοο χρόνο της κρίσης και με το εγγενές οικονομικό πρόβλημα της χώρας να παραμένει στην ουσία άθικτο, μία άλλη αναζήτηση είναι φανερό ότι επιχειρείται – τουλάχιστον από κάποιους.

Είτε μιλούν για την εθνική μας υπνοβασία, είτε αναρωτιούνται γιατί δεν αντιδρούν οι Ελληνες σε όλα όσα τους συμβαίνουν, όσοι αγωνιούν φαίνεται πως καταλήγουν κάπου: τα ζητήματα δεν είναι μόνο οικονομικά. Δεν λύνονται μόνο πολιτικά. Ούτε ξεπερνιούνται με συνθήματα και πολιτικές αερολογίες.

Υπό την έννοια αυτή, το τετραήμερο Οικονομικό Φόρουμ των Δελφών που ολοκληρώθηκε την Κυριακή 5 Μαρτίου, έδωσε ευκαιρία σε όσους ήθελαν και μπορούσαν, να δουν μία άλλη διάσταση της κρίσης.

Παράλληλα με την αγωνία (τετριμμένη πλέον…) για το αν θα κλείσει η αξιολόγηση και ποιες ντρίμπλες θα επιχειρήσουν ο Τσακαλώτος και η Αχτσιόγλου, κάποιες στιγμές στο Φόρουμ έπεσε φως στην βαθύτερη αιτία της κρίσης. Που στην περίπτωση της Ελλάδας είναι μάλλον πολιτιστική. Ενδεχομένως δε να είναι κατά βάση τέτοια.

Το ανέδειξε η κυρία Ελένη Γλύκατζη – Αρβελέρ, το πρώτο βράδυ των συζητήσεων. «Η σημερινή παγκοσμιοποίηση δημιουργεί ένα αίσθημα ανασφάλειας, το απέραντο κάνει τον άνθρωπο να πέφτει στην αβεβαιότητα και να αναζητά ως λύση την συνωμοσιολογία. Επιτρέπει να καταλάβει αυτό που θέλει να καταλάβει και όχι αυτό που είναι η αλήθεια», είπε.

Το λέμε σήμερα post-truth politics.

Θα μπορούσε να έχει αποφευχθεί;

Ισως, αν εγκαίρως είχαν αντιληφθεί εκείνοι που πρέπει, ότι η συζήτηση περί Παιδείας και Εκπαίδευσης είναι σημαντικότερη από το πόσο θα περικοπούν οι συντάξεις. «Σκοπός είναι τα παιδιά να μάθουν να μαθαίνουν», είπε με μία φράση η κυρία Αρβελέρ. Και είναι γνωστό ότι τα απλά είναι δύσκολα. Ανάμεσα σε αυτά, η κριτική σκέψη.

Μία συμπληρωματική προσέγγιση στο πρόβλημα επιχείρησε με ενοχλητική για κάποιους ευστοχία, ο καθηγητής Γιώργος Δερτιλής.

Σε μία διάλεξη με θέμα «Η τυραννία της αμάθειας», περιέγραψε πώς η διάβρωση του εκπαιδευτικού συστήματος σε όλα τα πεδία και σε όλες τις βαθμίδες, εν τέλει επιδρά αποσυνθετικά στην ίδια την δημοκρατία. Και το πικρό συμπέρασμα ίσως να είναι ότι με τις σημερινές συνθήκες, σωτηρία δεν υπάρχει…

Ο κ. Δερτιλής αναφέρθηκε διεξοδικά στην σταδιακή και μεθοδευμένη υποβάθμιση του εκπαιδευτικού συστήματος κατά την 30ετία που ξεκίνησε το 1980. Ηδη από τότε οι αλλαγές στα σχολεία και τα πανεπιστήμια είχαν προκαλέσει την ανησυχία του, την οποία είχε καταγράψει σε ένα κείμενο με τίτλο «Δωρεάν Πτυχίο».

Εκεί ανέφερε ότι εφόσον σχεδόν όλοι όσοι εισάγονται στο ελληνικό πανεπιστήμιο και «έχουν το προνόμιο να εξετάζονται επ’ άπειρον», θα πάρουν πτυχίο αργά ή γρήγορα και αφού δεν υποχρεούνται να παρακολουθούν μαθήματα, προτιμότερο θα ήταν να το πάρουν προκαταβολικώς μόλις εισαχθούν και εν συνεχεία, όποιος θέλει, με το πτυχίο στην τσέπη, να παρακολουθεί μαθήματα, «με στόχο βέβαια να μάθει γράμματα».

Ηταν μία πρόταση που είχε υποβληθεί και στους αρμοδίους, με προφανή διάθεση επισήμανσης του προβλήματος, όμως απορρίφθηκε από το «Υπουργείο Απαιδευσίας», όπως είπε ο καθηγητής Δερτιλής.

«Η κατάσταση σήμερα είναι απλώς χειρότερη, αποφοιτούν ημιμαθείς σε ποσοστό περίπου 50%-75%», ανέφερε στην ίδια διάλεξη ο καθηγητής. Και προσέθεσε ότι με δεδομένο το διάστημα της υποβάθμισης «μπορεί να φανταστεί κανείς πόσες γενιές θα χρειαστούν για την αποκατάσταση της ζημιάς».

Πώς συνδέονται όλα αυτά με την κρίση;

«Αυτό το πλήθος είναι η μεγαλύτερη δεξαμενή εκλογέων. Αν προσθέσουμε τους αναπόφευκτους βλάκες, αυτό είναι το εκλογικό σώμα που επιβραβεύει τους δημαγωγούς», σημείωσε ο κ. Δερτιλής.

Και η ουσία ποια είναι;

Ότι «δίχως κριτική σκέψη ελάχιστα μπορεί να συνεισφέρει κάποιος στην δίκαιη και εύρυθμη λειτουργία της κοινωνίας και της Δημοκρατίας». Προφανώς επειδή μόνο με αυτήν «διακρίνουμε το σημαντικό από το ασήμαντο, το ωραίο από το άσχημο, το καλό από το κακό, το δίκαιο από το άδικο».

Το επόμενο στάδιο μοιάζει νομοτελειακό: «Ο αμαθής βλαξ είναι κοινός και γνώριμος τύπος ανθρώπου. Εύκολα θα δεχθεί να υπηρετήσει έναν δημαγωγό και θα υποδουλωθεί σε έναν ακόμη πιο μεγάλο δημαγωγό», ανέφερε ο κ. Δερτιλής.

Και προειδοποίησε: «Η δικτατορία των αμαθών πλησιάζει».

Μήπως όμως είναι ήδη εδώ; Αλλωστε, εδώ και δύο χρόνια υπάρχει καταγεγραμμένη μία κοινωνική μάζα (62% των πολιτών), που ψήφισε κάποτε «Όχι» σε ένα δημοψήφισμα, επειδή έτσι της υπαγορεύθηκε, χόρεψε τσάμικα στο Σύνταγμα, μετά επιβράβευσε εκλογικά το «Ναι» και σήμερα αναζητεί ακόμη πολιτικά άλλοθι για την δήθεν αριστεροσύνη της…  

 protagon.gr  

Πάλι δίνουμε… τα φώτα μας στους Ευρωπαίους

Του Γιάννη Σιδέρη

Το υπουργείο Εργασίας κατέθεσε τροπολογία στη Βουλή προκειμένου να ξεμπλοκάρει η έκδοση νέων συντάξεων, για χιλιάδες δικαιούχους (έργο Κατρούγκαλου η εμπλοκή).

Αυτά όμως είναι ποταπά, ανάξια της ενασχόλησης  του πρώην υπουργού  Εργασίας. Προς το παρόν ανταποκρίνεται  στο ύψιστο χρέος,  καθότι αριστερός και Έλληνας (με ελληνικό DNA που είπε και ο αριστερός Κουρουμπλής) να συμβουλεύσει τους Ευρωπαίους.

Ο κ. Κατρούγκαλος μπορεί να τα έμπλεξε στο ασφαλιστικό και να του έφταιγε η ΕΛΣΤΑΤ (ένας μια φορά από τους Συριζαίους να πει έφταιξα…. πάντα φταίνε, είτε οι πρώην είτε οι άλλοι), ωστόσο συμβούλεψε τους Ευρωπαίους στο Συμβούλιο Γενικών Υποθέσεων της Ε.Ε.: «Ο διάλογος  για το μέλλον της Ευρώπης πρέπει να πάρει υπόψιν του τα πραγματικά δεδομένα της κρίσης νομιμοποίησης της ΕΕ»!

Ενόψει του χθεσινού Ευρωπαϊκού Συμβουλίου επισήμανε ότι «η κρίση νομιμοποίησης της ΕΕ δεν οφείλεται σε κακές δημόσιες σχέσεις της τελευταίας, αλλά στην επιδείνωση της καθημερινότητας των πολιτών της Ευρώπης, ως αποτέλεσμα της διάβρωσης του ευρωπαϊκού κοινωνικού μοντέλου».

Για να αναστραφεί η κατάσταση αυτή, προέταξε την επανεξέταση αποτυχημένων πολιτικών, σημειώνοντας πως εφαρμογή λιτότητας χωρίς ανάπτυξη δημιουργεί αξεπέραστα αδιέξοδα, κλπ…  (ποια μέτρα ακριβώς δεν ανέφερε ο αναπληρωτής υπουργός Ευρωπαϊκών υποθέσεων, απλώς  περιέγραψε το πλαίσιο σε μια ωραία έκθεση ιδεών).

Είναι γεγονός  ότι στην πεζότητα που ενέχει η διαχείριση της καθημερινότητας μπορεί να υστερούν οι κυβερνητικοί, αλλά οι υψιπετείς ιδεασμοί τους, ( χωρίς συγκεκριμένες προτάσεις), για το μέλλον και την ευτυχία των ευρωπαϊκών λαών, είναι ασυναγώνιστοι.

Ο κ. Τσίπρας

Ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, κατά την παρέμβασή του  στην προπαρασκευαστική Σύνοδο του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος, έψεξε τους ευρωπαίους σοσιαλδημοκράτες, επειδή «δεν διεκδικούν την πολιτική ηγεμονία και έχουν αφήσει το ΔΝΤ να αλωνίζει στην Ευρώπη. Δεν μπορεί να λέμε μόνο ότι φταίει ο Σόιμπλε. Αυτός κάνει τη δουλειά του, αλλά κάποιοι δεν αντιδρούν» (γιατί προφανώς ο Σόιμπλε μόνος του τα κάνει, χωρίς καμία κοινωνική επιδοκιμασία και πολιτική αντιστοίχηση στην υπόλοιπη Ευρώπη).

Παράλληλα  κατά τον πρωθυπουργό, «Η Διακήρυξη της Ρώμης, δεν μπορεί να εμφανίζει μια ειδυλλιακή εικόνα της Ευρώπης, ότι όλα πάνε καλά».

Μα ουδείς ως τώρα εκ των ευρωπαίων ηγετών και των επικεφαλής της ευρωπαϊκής γραφειοκρατίας, έχει επιδείξει πρόθεση να παρουσιάσει κάποια ειδυλλιακή  εικόνα. Αντιθέτως, ταλανίζονται αγωνιωδώς ανάμεσα στα πέντε σενάρια της «Λευκής Βίβλου» του Γιούνκερ για το μέλλον της Ευρώπης, ακριβώς  επειδή η Ε..Ε. είναι πλέον μη ελκυστική στους λαούς της - αλλά μάλλον για λόγους διαφορετικούς από αυτούς που υποθέτει ο έλληνας πρωθυπουργός. 

Καταφέρεται π.χ. κατά των μεταρρυθμίσεων που έγιναν κατά τη διάρκεια της κρίσης, οι οποίες  «καθήλωσαν οικονομικά και κοινωνικά την Ευρώπη, και ανέβασαν πολιτικά την ακραία και λαϊκιστική Δεξιά» (βέβαια και στη χώρα μας η κρίση ανέβασε τη λαϊκιστική Αριστερά, τον ΣΥΡΙΖΑ, και τη λαϊκιστική Δεξιά, τους ΑΝΕΛ, στην κυβέρνηση, αλλά είναι  μάταια η υπενθύμιση).

Όντως, κατά τη διάρκεια της κρίσης η Ε.Ε. προσπάθησε να διασώσει τις τράπεζες, μετατρέποντας τις απώλειες τους τραπεζών σε δημόσιο χρέος ( και σε αυτό το γεγονός προσομοίασε το ελληνικό πρόβλημα, στη συνάντησή του με τους τραπεζίτες). Η  Ε.Ε. όμως δια του ESM δίνει εγγυήσεις σε υπερχρεωμένα κράτη, με επιδοτούμενο επιτόκιο (οι «τοκογλύφοι»).

Καταδεικνύεται ότι ο κ. Τσίπρας, προσπαθεί με ρητορική που δεν υποβοηθείται από τα πραγματικά γεγονότα, να παρουσιάσει το ελληνικό πρόβλημα ως πανομοιότυπο με των υπολοίπων κρατών, των οποίων κατέρρευσαν οι τράπεζες (Ιρλανδία, Πορτογαλία, Κύπρος), ενώ στην Ελλάδα κατέρρευσε το Δημόσιο, εξαιτίας του Ασφαλιστικού. Αν όντως το πιστεύει, έχει μια λαθεμένη ανάγνωση της πραγματικότητας, και είναι ίσως μια εξήγηση γιατί  δεν έχει κάνει στοιχειώδη βήματα στην αντιμετώπισή του.  Αν το ξέρει και σκοπίμως  θέλει να το παρουσιάσει  ως τέτοιο, μάλλον είναι αναποτελεσματική η προσπάθεια, γιατί η ρητορική του δεν βρίσκει ανταπόκριση, αφού οι δανειστές ξέρουν την αιτία της πτώχευσης.  

Παράλληλα ο πρωθυπουργός στους ευρωπαίους «σοσιαλιστές», επισήμανε ότι  «Η συζήτηση για την Ευρώπη των διαφοροποιημένων βαθμών ολοκλήρωσης, είναι μεν ενδιαφέρουσα για να προχωρήσει η διαδικασία της εμβάθυνσης, υπό δύο, όμως, προϋποθέσεις: Πρώτον, δεν θα συνεπάγεται αλλαγή των ευρωπαϊκών Συνθηκών ερήμην των λαών Ευρώπης και, δεύτερον, οι ενισχυμένες συνεργασίες θα είναι ανοιχτές, χωρίς αποκλεισμούς και εξαιρέσεις».

Το δεύτερο θέμα  «ενισχυμένες συνεργασίες ανοιχτές χωρίς αποκλεισμούς», μας συμφέρει,  αφού πλέον η Ευρώπη «ως έχει» μας τελείωσε. Όμως η θέση περί  «μη αλλαγής των συνθηκών ερήμην των λαών»,  που πηγάζει από την αταβιστική συμπεριφορά του ΣΥΡΙΖΑ (Δημοψήφισμα, Περιφορά σε όλη τη χώρα την αναθεώρηση του Συντάγματος), δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι μας συμφέρει.

Δεν του πέρασε ίσως από το μυαλό, ότι οι ευρωπαϊκοί λαοί μπορεί να μη μας θέλουν στην Ευρώπη! 

liberal.gr 

Η εφορία ξεκινά τις διασταυρώσεις καταθέσεων-εισοδημάτων

Το ηλεκτρονικό σύστημα που κάνει διασταυρώσεις με τα εισοδήματα που δηλώνονται και με τις καταθέσεις στις τράπεζες ξεπέρασε τα τεχνικά προβλήματα

Ξεκινά το σαφάρι της εφορίας για τον έλεγχο των καταθέσεων των φορολογουμένων στις τράπεζες.Το ηλεκτρονικό σύστημα που κάνει διασταυρώσεις με τα εισοδήματα που δηλώνονται και με τις καταθέσεις στις τράπεζες ξεπέρασε τα τεχνικά προβλήματα. Οπως αναφέρει η Καθημερινή περίπου 1,2 εκατ. ΑΦΜ (που εμφανίζονται στα 65 CD που έχει το υπουργείο Οικονομικών) θα περάσουν από κόσκινο και τα αποτελέσματα θα βγαίνουν σε διάστημα δύο ημερών.

Το ηλεκτρονικό σύστημα τέθηκε σε πιλοτική λειτουργία τον περασμένο Νοέμβριο και αφού ξεπεράστηκαν τα τεχνικά προβλήματα τίθεται σε πλήρη λειτουργία από όλες τις εφορίες και τα μεγάλα ελεγκτικά κέντρα (ορισμένες εφορίες ήδη το χρησιμοποιούν). Οπως αναφέρει στέλεχος του υπουργείου Οικονομικών, το νέο σύστημα θα ξεσκαρτάρει, από τις κινήσεις των λογαριασμών, τις περιπτώσεις εκείνες όπου υπάρχουν σαφείς ενδείξεις απόκρυψης εισοδημάτων. Θα αφαιρεί ποσά τα οποία αφορούν επανακαταθέσεις, ενώ θα αγνοεί τα μικροποσά.

Εφόσον διαπιστώνονται αποκλίσεις μεταξύ δηλωθέντων εισοδημάτων και καταθέσεων θα καλούνται οι ελεγχόμενοι να τα δικαιολογήσουν. Σημειώνεται ότι στη λίστα των μεγαλοκαταθετών βρίσκονται όσοι έκαναν μια κατάθεση άνω των 100.000 ευρώ ή περισσότερες καταθέσεις εντός ενός έτους που ξεπερνούσαν αθροιστικά τις 300.000 ευρώ, στην περίοδο 2000-2012.

Οσοι εντοπιστούν με αποκλίσεις μεταξύ καταθέσεων και δηλωθέντων εισοδημάτων έχουν τη δυνατότητα να ενταχθούν μέχρι το τέλος Μαΐου στη ρύθμιση της οικειοθελούς αποκάλυψης φορολογητέας ύλης και να απαλλαγούν από τις ποινικές κυρώσεις για φοροδιαφυγή, καταβάλλοντας τον φόρο που προβλέπεται στη ρύθμιση. Εάν ενταχθούν στη ρύθμιση, πρέπει να πληρώσουν τον φόρο που προκύπτει σε 30 ημέρες ή διαφορετικά να υπαχθούν στη ρύθμιση των 12 ή 24 δόσεων, ενώ θα πρέπει να γνωρίζουν ότι η εφορία διατηρεί το δικαίωμα ελέγχου εκτός των στοιχείων που θα αποκαλύψουν οι φορολογούμενοι, συνολικά των εισοδημάτων τους και των περιουσιακών τους στοιχείων ακόμα και για τη χρήση που αφορά η δήλωση που θα υποβάλουν.

Από τις διασταυρώσεις του εξελιγμένου αυτού συστήματος, από το οποίο θα περάσουν και όλοι οι προγενέστεροι έλεγχοι που έγιναν από την εφορία, θα μείνουν εκτός οι υποθέσεις που ήλεγξε με εισαγγελική εντολή η οικονομική αστυνομία. Κι αυτό γιατί οι έλεγχοι στις κινήσεις λογαριασμών των φορολογουμένων που έγιναν από την οικονομική αστυνομία, με το δικό της απαρχαιωμένο σύστημα, δεν μπορεί να «κουμπώσουν» στο νέο σύστημα της εφορίας.

Πηγή: Καθημερινή   

Για ποια Ευρώπη;

Θα ήταν χαράματα όταν η όμορφη Ευρώπη ξύπνησε βίαια από τον βαθύ της ύπνο. Την ξύπνησε ένας εφιάλτης: βρισκόταν λέει ανάμεσα σε δυο γυναίκες, την μια την έλεγαν Ασία, η άλλη όμως τής ήταν άγνωστη δεν είχε καν όνομα! Το τρομαχτικό ήταν ότι αυτές οι γυναίκες πάλευαν άγρια μεταξύ τους για το ποια θα την κρατήσει. Το έπαθλο της νικήτριας θα ήταν η Ευρώπη! Όμως ο Δίας σταματά την αμφίρροπη μάχη αρπάζει την Ευρώπη και την παραδίδει στην άγνωστη. Αυτή είναι η στιγμή που η Ευρώπη ξυπνάει κατατρομαγμένη. Λίγο μετά, αφού ξέχασε το όνειρο, βγήκε βόλτα στο ακρογιάλι της Σιδώνας. Εκεί ένας λευκός Ταύρος την πλησίασε γονάτισε και της πρόσφερε την ράχη του. Η Ευρώπη ανέβηκε και ο Ταύρος πετάχτηκε με ορμή προς την άλλη μεριά της θάλασσας…

Αυτά λέει ο μύθος, για το τρελό ταξίδι της Ευρώπης, και αν διαθέτουμε διψαλέα φαντασία θα πρέπει να υποθέσουμε πως την είχε συγκλονίσει το ερωτικό μουγκάνισμα του Ταυρόμορφου Δια!

Ο μύθος ωστόσο, αν και δημιουργείται από την συνείδηση μας καθώς χρειάζεται αιτιότητα, δεν ακολουθεί μεθόδους που θα επέτρεπαν να αναγνώσουμε το ιστορικό του γίγνεσθαι, γιατί πολύ απλά δεν υπάρχει. Όμως η μυθολογούσα ιστορία υπάρχει παράλληλα με το επιστημονικό λόγο και την ιστορική γνώση. Με την σειρά τους ο επιστημονικός λόγος και η ιστορική γνώση εξαρτιούνται από την ποιότητα της έρευνας, την ελεύθερη από κάθε ωφελιμιστικό εμπόδιο. Η επιστήμη δεν είναι προσδιοριζόμενο αγαθό από τους κυριάρχους νόμους της αγοράς, αλλά καθήκον διδαχής όλων των ανθρώπων.

Στο σημείο αυτό λοιπόν, για να περάσουμε στην Ιστορία θα επικαλεστούμε τα λόγια του Victor Hugo ώστε να δώσουμε μια ευρύτερη, πιο οικουμενική διάσταση στην Ευρώπη:

«[…]Θα έρθει μια μέρα που δύο τεράστιες ομάδες, οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής και οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης, που απλώνουν η μια προς την άλλη το χέρι τους πάνω από τον ωκεανό, θα ανταλλάσσουν τα προϊόντα τους, το εμπόριό τους, τη βιομηχανία τους, την τέχνη τους και τις ιδέες τους. […] και δεν θα χρειαστεί να περιμένουμε 400 χρόνια για να έρθει αυτή η μέρα, γιατί ζούμε σε ταχύρυθμους καιρούς».

Δεν θα ήταν παράλογο να επισημάνουμε πως την εποχή που ο εξαιρετικός ρομαντικός μυθιστοριογράφος V. Hugo ονειρευόταν τον παγκοσμιοποιημένο  καπιταλισμό της Ενωμένης Ευρώπης και των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής  ολόκληροι λαοί εξολοθρεύτηκαν και γνώρισαν την σκλαβιά και την ατίμωση του δουλεμπορίου. Άνθρωποι και χώρες χρησιμοποιήθηκαν ως προσωπική ιδιοκτησία του κάθε Ευρωπαίου μονάρχη, όπως το Κογκό του Λεοπόλδου του Βελγίου, ή  ως ιδιοκτησία φιλάνθρωπων και χριστιανικών εταιρειών όπως η «Ολλανδική Εταιρεία Ανατολικών Ινδιών» ή η περιβόητη  «Βρετανική Εταιρεία Ανατολικών Ινδιών».

Οι δούλοι, τα σκλαβοπάζαρα, ο αφανισμός των Ινδιάνων, ο ρατσισμός, η λεηλασία της Ινδίας, της Αφρικής, και της Αμερικής, αποτελούσαν την πηγή των κερδών και του πλούτου που συσσωρεύτηκε σε λίγα χέρια, στην Ευρώπη και στην Νέα Γή. Ήταν χρονικά μια μακραίωνη εποχή τρόμου και αίματος, όταν, παθιασμένα, ο V. Hugo έθετε την «περίμετρο» της Ενωμένης Ευρώπης. Δηλαδή η  Ευρώπη της εποχής αυτής είναι στην πραγματικότητα η Ευρώπη  της αποικιοκρατικής εκμετάλλευσης του κόσμου, του σκληρού ανταγωνισμού ανάμεσα στις διάφορες ομάδες των εθνικών αστικών τάξεων, της έξαρσης του αστικού σωβινισμού, της έχθρας και της σφαγής. Γι αυτό τα τελευταία 250 χρόνια η Ευρώπη μετρά στο έδαφος της 61 πολέμους, των οποίων η συνολική διάρκεια ξεπερνά τα 170 χρόνια.

Μα και ο Henri Saint-Simon  οραματίστηκε μια ενωμένη Ευρώπη μέσα «στα πλαίσια της εθνικής ανεξαρτησίας που όμως δεν θα βλάφτει την ευτυχία όλων των εθνών του κόσμου». Ομως η «ευτυχία όλων των εθνών του κόσμου» προϋποθέτει την κατάργηση της αποικιοκρατίας. Και όσο και αν τα κράτη ήθελαν την ενωμένες πολιτείες της Ευρώπης ως μια προσπάθειας άμβλυνσης των ανταγωνισμών δεν διανοούνταν ότι θα άφηναν τα καταπιεσμένα έθνη να χαράξουν ανεξάρτητα την πολιτική τους.

Από τα 1902 ο Βρετανός οικονομολόγος John Atkinson Hobson Βρετανός οικονομολόγος  στο έργο του «Ιμπεριαλισμός. Μια μελέτη» έγραψε ως άλλος Κάλχας: «Να, τι δυνατότητες ξανοίγει μπροστά μας μια πλατιά συμμαχία των δυτικών χωρών, η ευρωπαϊκή ομοσπονδία των μεγάλων δυνάμεων. Όχι μονάχα δεν θα προωθούσε τον παγκόσμιο πολιτισμό, μα θα μπορούσε να σημαίνει κι ένα τεράστιο κίνδυνο δυτικού παρασιτισμού: Το ξεχώρισμα μιας ομάδας από προχωρημένα βιομηχανικά έθνη, που οι ανώτερες τάξεις τους θα εισπράττουν τεράστιο φόρο(πρώτες ύλες) από την Ασία και την Αφρική και με τη βοήθεια αυτού του φόρου θα διατηρούν μεγάλες πειθήνιες μάζες υπαλλήλων και υπηρετών, που δεν θ’ ασχολούνται με τη μαζική παραγωγή αγροτικών και βιομηχανικών προϊόντων, αλλά με την εξυπηρέτηση ή με δευτερεύοντα βιομηχανική δουλειά, κάτω από τον έλεγχο της νέας χρηματιστηριακής ολιγαρχίας.»

Μα και ο Λένιν το 1915 έγραψε Για το σύνθημα των Ενωμένων Πολιτειών της Ευρώπης: «Οι Ενωμένες Πολιτείες της Ευρώπης στις συνθήκες του καπιταλισμού θα ισοδυναμούσαν με συμφωνία για το μοίρασμα των αποικιών. Στον καπιταλισμό όμως, δεν μπορεί να υπάρξει άλλη βάση, άλλη αρχή μοιρασιάς, εκτός από τη δύναμη. Φυσικά, είναι δυνατές προσωρινές συμφωνίες ανάμεσα σε καπιταλιστές και ανάμεσα σε κράτη. Μ’ αυτήν την έννοια, μπορεί να δημιουργηθούν και οι Ενωμένες Πολιτείες της Ευρώπης σαν συμφωνία των Ευρωπαίων καπιταλιστών[…] Με ποιο σκοπό; Μόνο με το σκοπό να πνίξουν από κοινού το σοσιαλισμό στην Ευρώπη, να περιφρουρήσουν από κοινού τις ληστεμένες αποικίες ενάντια στην Ιαπωνία και στην Αμερική, που θεωρούν τον εαυτό τους στο έπακρο αδικημένο με τη σημερινή μοιρασιά των αποικιών[…]»

Και οι δυο δικαιώθηκαν. Και τότε μα, ακόμα χειρότερα, και τώρα.

Έχει πλέον αποδειχτεί κατά τη διάρκεια της ιστορικής πορείας της Ευρωπαϊκής Ένωσης , και ενώ η διαδικασία της ενοποίησης εξελίσσεται, τα βασικά και αναπόσπαστα χαρακτηριστικά γνωρίσματα του καπιταλισμού: η ανισόμετρη διεύρυνση του ανοίγματος μεταξύ των εθνικών οικονομιών, η συσσώρευση του κεφαλαίου που προκαλεί τις «κρίσεις» και οι αναπόφευκτες εσωτερικές αντιθέσεις μεταξύ εργασίας και κεφαλαίου, αποκαλύπτονται όλο και πιο ξεκάθαρα. Η «ΕΕ των λαών» λοιπόν δεν ήταν τίποτα παραπάνω από ένα προϊόν περίπλοκων συμμαχιών, διεθνών στρατιωτικών, οικονομικών, πολιτικών, και κοινωνικών συσχετισμών που εξελίσσονται , συνεχώς μεταβάλλεται και διαδραματίζεται μέσα σε έναν νέο-αποικιακό παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα όπου κάθε κράτος γίνεται ο δυνάμει θηρευτής των γειτόνων του.

Αυτός είναι ο καπιταλιστικός ευρωπαϊκός κόσμος που έχει σχεδόν ολοκληρώσει την σύσταση του, έχει θεσπίσει την τάξη και την κυριαρχία του, και έχει ασφαλίσει το έδαφος του!

«Ναι λοιπόν σε μια Ευρώπη πολλών ταχυτήτων λένε οι ισχυροί της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που τάχθηκαν την Δευτέρα που μας πέρασε υπέρ ενός μοντέλου που θα επέτρεπε σε ορισμένα κράτη-μέλη να προοδεύουν πιο γρήγορα από άλλα».

Δεσπόζει σε αυτήν την συμφωνία  η Γερμανία που μετά από δυο αιματοκυλίσματα στην ευρωπαϊκή ήπειρο τελικά κατάφερε να καταλάβει την προς ίδιο όφελος χρήση των πόρων της ευρωπαϊκής οικονομίας.

Η λεγόμενη ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, λοιπόν, προσανατολισμένη με αυτόν τον τρόπο, είναι αποτέλεσμα ενός συσχετισμού δυνάμεων στην οικονομία και αποτελεί ταυτόχρονα ένα σύνολο επιλογών του πιο παραγωγικού κεφαλαίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης στα πλαίσια του διεθνούς ανταγωνισμού και υποσκάπτει τους  πολιτικούς όρους ύπαρξής της ΕΕ.

Στην πραγματικότητα αυτό που γίνεται κατανοητό, εκτός του ότι η απόφαση αυτή περιγράφει την εγγενή αντίφαση του ευρωπαϊκού πολιτικού οικοδομήματος, είναι ότι η ΕΕ αποτελεί μια κεφαλαιοκρατική συμμαχία, άρα δε μπορεί παρά να κλείνει μέσα της πολλές αντίθετες τάσεις και πολλούς εν δύναμη συνδυασμούς ανάμεσα στις δυνάμεις που την συγκροτούν, αναλόγως την πολιτική ή οικονομική συγκυρία.

Σε μια τέτοια συμμαχία η πρόοδος όπως την εννοούν έχει εμπορευματοποιημένη μορφή και αποτελεί άλλο ένα χρηματοοικονομικό προϊόν. Όμως οι άνθρωποι δεν ζουν στις αγορές αλλά στις κοινωνίες. Και η απόφαση αυτή θα οξύνει τις ανισότητες μεταξύ των εθνών, και κοινωνικών τάξεων που βρίσκονται στο κατώφλι της μιζέριας.

Η ΕΕ προσλαμβάνει μια νέα μορφή που δεν είναι αυτό ενός μεταεθνικού οικοδομήματος αλλά αυτό της πόλωσης μεταξύ πλούσιου βορά και φτωχού Νότου.

Κώστας Λουλουδάκης (Ιουλιανός) - imerodromos.gr 

Τα ίδια εκαναν και οι άλλοι…

 Του Γιάννη Παντελάκη

Η φράση που ακούγεται όλο και συχνότερα από χείλη κυβερνητικών στελεχών όταν αποκαλύπτεται κάποια νόμιμη αλλά όχι απαραίτητα και ηθική ιστορία. Από αυτές πια που μαθαίνουμε καθημερινά. Για τον διευθυντή δημόσιας επιχείρησης που αύξησε κατά 100.000 ευρώ το εφάπαξ που πήρε. Για την διευθύντρια του υπουργείου του Μουζάλα της οποίας διπλασιάστηκε ο διόλου ευκαταφρόνητος μισθός. Για τις φοροελαφρύνσεις που νομοθέτησαν για τα πολιτικά πρόσωπα. Για δεκάδες άλλα φαινόμενα που προκαλούν την κοινωνία.

Οι απαντήσεις των κυβερνητικών στελεχών δεν απέχουν πολύ από την πραγματικότητα. Με μια σημαντική διαφορά. Οι άλλοι κυβέρνησαν για σαρανταένα χρόνια, τα έκαναν σε μια μεγάλη ιδιαίτερα μεγάλη χρονική διάρκεια και όχι σε μόλις δυο χρόνια. Παρόλα, η βάση του επιχειρήματος υπάρχει. Αν κάποιος ξύσει λίγο την μνήμη του θα θυμηθεί πολλές ανάλογες ιστορίες από το παρελθόν. Όχι απαραίτητα το τόσο μακρινό παρελθόν. Το 2014 αποκαλύφθηκε ότι κάποιοι υπάλληλοι ενός δημόσιου οργανισμού, είχαν συμφωνήσει με τις κατά καιρούς διοικήσεις να παίρνουν ένα δεύτερο εφάπαξ το οποίο έφτανε τις 180.000 ευρώ! Η αρχική συμφωνία το 1989 προέβλεπε πως γι αυτό το δεύτερο εφάπαξ θα κατέβαλε ο δημόσιος οργανισμός το 60% των εισφορών και το 40% οι υπάλληλοι. Με την πάροδο του χρόνου, το δημόσιο κατέβαλε το 98% και υπάλληλοι το 2% ! Το 2011 το δημόσιο ανέλαβε ολόκληρο το κόστος για το δεύτερο εφάπαξ των 180.000 για καθένα.

Η μικρή αυτή ιστορία, έχει ενός είδους διαχρονικότητα. Ξεκινάει το 1989 και φτάνει ως δυο χρόνια πριν. Πόσες κυβερνήσεις και πόσοι υπουργοί πέρασαν στα χρόνια αυτά; Πολλές και πολλοί. Τέτοιες ιστορίες που αφορούν στην διαχείριση του δημόσιου χρήματος υπάρχουν χιλιάδες. Ξεκινάνε από τις εποχές της ευημερίας και φτάνουν τις εποχές της βαθιάς κρίσης. Οι παθογένειες της χώρας έχουν διαχρονικότητα και δεν επηρεάζονται από μια κρίση που έχει βυθίσει μεγάλες ομάδες του πληθυσμού στην ανέχεια.

Η απάντηση των κυβερνητικών στελεχών, μπορεί να έχει πολλές δόσεις αλήθειας, αλλά δεν έχει πολλές δόσεις ειλικρίνειας. Ο ΣΥΡΙΖΑ ψηφίστηκε από μεγάλες αριθμητικά ομάδες του πληθυσμού, όχι επειδή αυτές μ' έναν ξαφνικό και μαγικό τρόπο διάβασαν Μαρξ και Ενγκελς και υιοθέτησαν πολλές προσεγγίσεις της Αριστεράς. Κατά βάση ψηφίστηκε από ανθρώπους που περίμεναν μια διαφορετική διαχείριση της εξουσίας και του δημόσιου χρήματος από εκείνες που είδαμε μεταπολιτευτικά. Ψηφίστηκε και γι' αυτό, εκτός δηλαδή από τις ανεδαφικές υποσχέσεις που έδινε για κατάργηση των μνημονίων μ' έναν νόμο.

Φρόντισε ωστόσο μέσα σε ελάχιστο πολιτικό χρόνο να τους διαψεύσει σχεδόν όλους. Και το έκανε από τις πρώτες ημέρες από τότε που ο ίδιος ο πρωθυπουργός διόριζε τον εξάδελφό του στέλνοντας ένα μήνυμα προς τα υπόλοιπα κυβερνητικά και κομματικά στελέχη ότι μπορούν να τον μιμηθούν. Όπως και το έκαναν. Διόριζαν συγγενείς και κομματικούς φίλους, διόριζαν μετακλητούς (τους οποίους θα καταργούσαν), έδιναν αυξήσεις σε ημέτερους, έδιναν έργα σε ημέτερους εργολάβους, με δυο λόγια αναπαρήγαγαν όλες τις παθογένειες του πολιτικού συστήματος.

Οι ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, κάποια στιγμή θα πάψουν να κυβερνούν. Η παρακαταθήκη που θα έχουν αφήσει θα έχει δυο αρνητικές παρενέργειες. Η πρώτη θα είναι η ηχηρή διάψευση ελπίδων και προσδοκιών για ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας. Η δεύτερη θα είναι η αδυναμία του να αντιπολιτευθεί με μια στοιχειώδη αξιοπιστία την επόμενη κυβέρνηση. Τι θα μπορεί να ισχυριστεί τότε σε ενδεχόμενα ανομήματά της, σε πράξεις νόμιμες αλλα οχι ηθικές ; Ο,τι και να λέει ο λόγος του θα είναι ανίσχυρος, η απάντηση που θα παίρνει για σχεδόν όλα τα θέματα θα κινείται στην λογική: κοίτα ποιος μιλάει…

liberal.gr