Μια κυβέρνηση, χίλια προσωπεία...

Του Θάνου Οικονομόπουλου

Τον θυμάστε κάποιον Τσακαλώτο που έλεγε ότι «αν πέσει το αφορολόγητο κάτω από τα 8.900 ευρώ, θα παραιτηθώ»;

Ή τον άλλο Τσακαλώτο (συνωνυμία, μάλλον, θα είναι...) που προειδοποιούσε ότι “αν η αξιολόγηση δεν κλείσει τον Νοέμβριο, καήκαμε...”;

Να’ χουν καμιά σχέση με τον Ευκλείδη Τσακαλώτο, τον σημερινό (ακόμη...) υπουργό που δίνει μάχες με την τρόικα για να μην πέσει το αφορολόγητο κάτω από τα 5000 ευρώ, εκφράζει αισιοδοξία ότι η αξιολόγηση θα κλείσει έγκαιρα ώστε να προλάβουμε το επόμενο eurogroup του Μαΐου (ναι, αυτού του “ζήσε Μάη μου...”), και ποτίζει τις φήμες ότι δεν θα είναι για πολύ ακόμη υπουργός, αφού δεν σκοπεύει να παίξει τον ρόλο της Ιφιγένειας; Αυτόν που δεν κρύβει τις αποστάσεις του από τον Αλέξη Τσίπρα, αποστάσεις τέτοιας έκτασης που τον οδήγησαν στο να μην τον προστατεύσει λέγοντάς του να μην εκτεθεί στο υπουργικό συμβούλιο με την... “άνοιξη της ανάπτυξης”, γιατί την ίδια ώρα η ΕΛΣΤΑΤ θα παρουσιάζει στοιχεία που θ’ αποκαλύπτουν ύφεση;

Ίσως, πάλι, στην εποχή της μετά-αλήθειας και της εικονικής πραγματικότητας, τα παλληκάρια που μας κυβερνούν (;) να έχουν καταφύγει στο κόλπο να δημιουργήσουν δυο ή και τρεις εκδοχές -περσόνες για τον καθένας τους, ώστε κάθε φορά η μια περσόνα να λέει τα εντελώς αντίθετα από το αντίγραφό της, χωρίς να ξευτιλίζεται κανείς! Ο καθείς και κατά περίπτωση και την “αλήθεια” του. Κόσμε, διαλέγεις και παίρνεις...

Πώς, ας πούμε, η μια εκδοχή του Κατρούγκαλου μας ορκιζόταν ότι η “προσωπική διαφορά” στον υπολογισμό των συντάξεων θα διατηρηθεί μέχρι να αρχίσουν οι... αυξήσεις τους λόγω ανάπτυξης, και τώρα η άλλη του κάνει γαργάρα και σφυρίζει αδιάφορα στο τελεσίγραφο της τρόικας η ρύθμιση αυτή να καταργηθεί άμεσα, ενώ ο Τσακαλώτος (κάποια από τις δικές του εκδοχές...) δίνει μάχη να... καταργηθεί μεν, αλλά σταδιακά και σε βάθος 3 χρόνων; Κάπως έτσι...

Πώς η μια εκδοχή του Τσίπρα, (η ίδια που επιμένει ότι ήρθε η ανάπτυξη κι’ ας λένε ότι θέλουν τα στοιχεία, και διατείνεται ότι η αξιολόγηση κλείνει μέσα στον Μάρτιο), “διαψεύδει” την Λαγκάρντ του ΔΝΤ η οποία αποκάλυψε ότι ο Τσίπρας της ζήτησε να μείνει το ταμείο στο πρόγραμμα, και να βοηθήσει την Ελλάδα; Κάπως έτσι-εδώ έχουμε την version “Τσίπρας εσ.” εναντίον “Τσίπρα εξ.”. Το... πολυπόστατο του πρωθυπουργού, που του δίνει το ελεύθερο την μια να λέει στον κόσμο “καμιά σύνταξη δεν θα περικοπεί”, και όταν αποκαλύπτονται οι σφαγιαστικές περικοπές, να βγαίνει και να λέει “δεν εννοούσα αυτές που θα γίνουν άμεσα, γιατί αυτές τις είχα συμφωνήσει το... καλοκαίρι του 2015, δεν θυμάστε;”

Το αβάσταχτο με τούτο το τσούρμο, είναι ότι δεν διαθέτουν το παραμικρό ίχνος ευθιξίας (αυτού που οι παλιότεροι έλεγα τσίπα...), δεν νοιώθουν την παραμικρή ανάγκη -το εντελώς αντίθετο- να ζητήσουν, έτσι για τα μάτια βρε αδερφέ, μια συγγνώμην από μια κοινωνία την οποία έχουν ξεματώσει και την εμπαίζουν κι’ από πάνω...

Και έχει, βέβαια, την σημασία του αν η κάποια εκδοχή του Τσακαλώτου είναι σε κόντρα με κάποια εκδοχή του Τσίπρα- σημασία για τα διαδικαστικά μονάχα και τις εσωκομματικές ισορροπίες μεταξύ αμετανόητων ιδεοληπτικών και αφιονισμένων με την εξουσία. Αλλά, στην ουσία, την κοινωνία τι την νοιάζει; Μήπως υπάρχει χώρος ν’ ανασάνει η όποια ελπίδα ότι η μια η εκδοχή του ενός ή άλλη του άλλου, μπορεί ν’ αποδειχθεί παρήγορη και ενθαρρυντική για ένα εθνικό σώμα που αποσυντίθεται στην παρακμή και στην απελπισία;

iefimerida.gr