Έφυγε αυτή που είπε: Ο θάνατος...ως προσωπική εμπειρία μόνο στη φαντασία ζει

Κατερίνα Αγγελάκη - Ρουκ

Είχε γεννηθεί στην Αθήνα το 1939. Σπούδασε στην Αθήνα, στη νότια Γαλλία και αποφοίτησε στη Γενεύη με το δίπλωμα Μεταφραστών και Διερμηνέων (ελληνικά, αγγλικά, γαλλικά, ρωσικά).

Πρωτοδημοσίευσε ποίημά της σε ηλικία δεκαεπτά ετών, στην «Καινούρια Εποχή». Ο Νίκος Καζαντζάκης είχε στείλει γράμμα στον Γιάννη Γουδέλη, τον διευθυντή της Καινούργιας Εποχής γράφοντας: «Παρακαλώ, δημοσιεύστε αυτό το ποίημα, το έχει γράψει μία κοπέλα που δεν έχει βγάλει ακόμα το γυμνάσιο. Είναι το ωραιότερο ποίημα που διάβασα ποτέ!».

 Το 1962 τιμήθηκε με το Α' Βραβείο Ποίησης της πόλης της Γενεύης (Prix Hensch). Το 1985 τιμήθηκε με το Β' Κρατικό Βραβείο Ποίησης.

Είχε δώσει διαλέξεις και διάβασε ποιήματά της σε Πανεπιστήμια των ΗΠΑ και Καναδά (Harvard, Cornell, Darmouth, N.Y.State, Princeton, Columbia κ.α.) Το 2000 τιμήθηκε με το βραβείο Κώστα και Ελένης Ουράνη (Ακαδημία Αθηνών) ενώ το 2014 βραβεύτηκε με το Μεγάλο Βραβείο Γραμμάτων για το σύνολο του έργου της.  Είχε μεταφράσει, μεταξύ άλλων, Αλεξάντρ Σεργκέγεβιτς Πούσκιν, Βλαντιμίρ Βλαντιμίροβιτς Μαγιακόβσκι, Ουίλλιαμ Σαίξπηρ και άλλους.

Έργα της είναι:

Λύκοι και σύννεφα (1963) Ποιήματα 63-69, (1971) Μαγδαληνή, το μεγάλο θηλαστικό (1974) Τα σκόρπια χαρτιά της Πηνελόπης (1977) Ο θρίαμβος της σταθερής απώλειας (1978) Ενάντιος έρωτας (1982) Οι μνηστήρες (1984) Όταν το σώμα (1988) Επίλογος αέρας (1990) Άδεια φύση (1993) Λυπιού (1995) Ωραία έρημος ωραία η σάρκα (1996) Η Ύλη Μόνη (2001) Μεταφράζοντας σε έρωτα της ζωής το τέλος (2003) Στον ουρανό του τίποτα με ελάχιστα (2005) Η ανορεξία της ύπαρξης (2011) Ποίηση 1963-2011 (ανθολογία), εκδ. «Καστανιώτη» Της μοναξιάς διπρόσωποι μονόλογοι, 2016 εκδόσεις «Καστανιώτη» Των αντιθέτων διάλογοι και με τον ανήλεο χρόνο, 2018 Εκδόσεις «Καστανιώτη»   

Στο «Με άλλο βλέμμα» γράφει:

«Με άλλο βλέμμα προσπαθώ να δω τώρα τη ζωή μου, που δε στηρίζεται πια στην ιδέα του μέλλοντος αλλά συγκεντρώνεται στο τώρα, και μ’ αυτή την οπτική γωνία γδύνω το παρελθόν από τα φανταστικά παραμύθια που με βοηθούσαν τότε να ζήσω και προσπαθώ να βρω την ουσία της ζωής πριν το τέλος της δικής μου.

»Ο θάνατος είναι πάντα ο κυρίαρχος εχθρός, αλλά ως προσωπική εμπειρία μόνο στη φαντασία ζει. Ο άνθρωπος του δίνει σημασία ιστορική και τον συλλαμβάνει σαν την αρχή μιας καινούριας ζωής. Τώρα η ιδέα του θανάτου αδιάφορη μ’ αφήνει, αν και παγώνει με αυτή το σώμα. Τώρα μόνο η επιβίωση είναι η ιδέα που με κατέχει…»

πηγή