Κυρία Μενδώνη είστε υπουργός, όχι η κουτσομπόλα του χωριού

 γράφει η Φωτεινή Λαμπρίδη

Πριν 25 χρόνια ξεκίνησε η περιπέτεια μου στο πολιτιστικό ρεπορτάζ. Συνέπεσε η περίοδος με την μελοποίηση των στίχων μου από τον Σ. Μάλαμα που με έβαλε στον χώρο του τραγουδιού που λάτρευα. 25 χρόνια δεν έχω γνωρίσει  ως στιχουργός και δημοσιογράφος, υπουργό πολιτισμού, που δεν καλεί τους ανθρώπους του πολιτισμού σε διάλογο όταν διαμαρτύρονται, καταγγέλλουν, διεκδικούν.

Κανένας- καμία υπουργός δεν έχει φτύσει τόσο κατάμουτρα τους ανθρώπους που παράγουν πολιτισμό σε αυτή τη χώρα. Και το πιο χυδαίο είναι πως οι δημιουργοί δεν ζητούν θέσεις παράσημα και χρήματα, αλλά τη νόμιμη άδεια που τους οφείλει η πολιτεία, σύμφωνα με την ευρωπαϊκή οδηγία.

Η άρνηση της Λ. Μενδώνη, να δώσει άμεσα την άδεια  στην ΕΔΕΜ, όπως είχε δεσμευτεί προεκλογικά ο ίδιος ο πρωθυπουργός εγγράφως, αλλά και με δυνατό επικοινωνιακό θόρυβο, δεν στερεί μόνο από τους δημιουργούς τον κόπο τους, αλλά παρακινεί ιδιώτες να πλουτίσουν από αυτόν. Σε καμία ευρωπαϊκή χώρα δεν θα γινόταν αυτό. Κανένας σοσιαλιστής ή φιλελεύθερος πρωθυπουργός δεν θα απαξίωνε έτσι τους δημιουργούς της χώρας του, πετώντας ανακοινώσεις που βρίθουν ψεμάτων και ανακριβειών.

Η κυβέρνηση αυτή, όχι απλά δεν επιβραβεύει την αριστεία  όπως κομπάζει και δεν προστατεύει την κληρονομιά της όπως διατείνεται, καταστρέφει ό,τι είναι όρθιο για να ικανοποιήσει τα συμφέροντα μιας λούμπεν επιχειρηματικής τάξης. Και το κάνει άγαρμπα, επιστρατεύοντας ψέματα και κουτοπονηριές πως τάχα το σύνολο των Ελλήνων δημιουργών, διαμαρτύρεται για μικροπολιτικούς λόγους.

Το κάνει διαβάλλοντας τους ίδιους τους ανθρώπους της τέχνης όπως θα έκανε η κουτσομπόλα του χωριού. Γιατί προφανώς πιστεύει, ότι τα τζάμια του κόσμου έχουν θαμπώσει από τη λάσπη που έχει κάτσει στους υαλοκαθαριστήρες.

Εδώ όμως θα της απαντούσε άριστα ο Ρασούλης με τη φωνή του Παπάζογλου «Οι καιροί νερό θα φέρουν, έτσι λένε αυτοί που ξέρουν». Και το νερό θα το ρίξουμε με δυνατά τραγούδια και ηχηρές σιωπές. Γιατί όπως είπε και ο Φοίβος Δεληβοριάς που ακούραστα παλεύει μαζί με άλλους συναδέλφους εδώ και χρόνια για το αυτονόητο δικαίωμα μας να ελέγχουμε οι ίδιοι χωρίς κερδοσκόπους στην πλάτη μας, τα χρήματα που προέρχονται από τον κόπο μας «Όταν παύει  το τραγούδι, η σιωπή γίνεται εκκωφαντική».