Χάρι, Μέγκαν και καπιταλιστική σαπίλα

γράφει ο Νίκος Μόττας  

Στην κορυφή της ειδησεογραφίας των αστικών μέσων ενημέρωσης σε Βρετανία και διεθνώς βρίσκεται τις τελευταίες ημέρες το περίφημο Megxit.

Πηχιαία πρωτοσέλιδα, ρεπορτάζ και αναλύσεις αφιερώνονται για την απόφαση του πρίγκηπα Χάρι και της συζύγου του, δούκισσας του Σάσεξ Μέγκαν Μαρκλ, να… αποσυρθούν από τα καθήκοντα τους ως «ανώτερα μέλη» της βασιλικής οικογένειας.

Πίσω από την φανταχτερή εικόνα που έχουν καλλιεργήσει τα ΜΜΕ για τα γαλαζοαίματα παράσιτα της μοναρχίας κρύβεται η δυσωδία της σαπίλας ενός ολόκληρου συστήματος. Διότι εκτός από τη Βρετανία του Μπάκινγχαμ, των βασιλέων και των πριγκηπόπουλων, υπάρχει και η Βρετανία της ζώσας καπιταλιστικής βαρβαρότητας, της εργατικής τάξης, των φτωχών λαϊκών μαζών, του μεροκάματου, των λαϊκών οικογενειών που αγωνίζονται καθημερινά για να εξασφαλίσουν τα προς το ζην.

Σήμερα, το 2020, ενώ τα βασιλικά απομεινάρια της φεουδαρχίας διαιωνίζουν την παρασιτική τους ύπαρξη ζώντας υπερπολυτελώς και κοστίζοντας εκατομμύρια ευρώ στους φορολογούμενους, περίπου 14.5 εκατομμύρια βρετανοί – πάνω από το 1/4 του πληθυσμού της χώρας – ζουν σε συνθήκες φτώχειας, 4.6 εκατομμύρια εκ των οποίων είναι παιδιά.

Την ίδια περίοδο που η προσωπική περιουσία της βασίλισσας Ελισάβετ ανέρχεται στα 530 εκατομ. δολάρια και η περιουσία συνολικά της βρετανικής βασιλικής οικογένειας αγγίζει τα 88 δισεκατομ. δολάρια («Forbes»), περισσότερα από 4 εκατομμύρια άνθρωποι στη χώρα ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας («Guardian», 29/7/2019). Δηλαδή με λιγότερα από 5 ευρώ τη μέρα!

Την ώρα λοιπόν που τα μέσα ενημέρωσης είναι απασχολημένα με το που θα βρουν πηγές χρηματοδότησης ο Χάρι και η Μέγκαν, περίπου 320.000 άνθρωποι στη Βρετανία είναι άστεγοι (Έκθεση «Shelter», 2019), αριθμός 165% υψηλότερος σε σχέση με πριν δέκα χρόνια! Επιπλέον, σε 135.000 υπολογίζονται τα παιδιά που πέρασαν την πρόσφατη χριστουγεννιάτικη περιόδο είτε στο δρόμο, είτε σε προσωρινά καταλύματα. Η έκθεση της Shelter αναφέρει πως το 2019, μόνο στο Λονδίνο, καταγράφησαν 88.000 άστεγοι ανήλικοι (δηλαδή 1 στους 24 ανήλικους δεν έχει μόνιμη στέγη).

Τα παραπάνω συμβαίνουν στη Μεγάλη Βρετανία όπου οι 6 πλουσιότεροι άνθρωποι της χώρας έχουν τόση περιουσία όση 13,2 εκατομμύρια βρετανοί.

Είναι ο ίδιος κόσμος, ο καπιταλιστικά πλασμένος κόσμος, όπου τα καπρίτσια μιας χούφτας ζάμπλουτων κηφήνων, εκπροσώπων του ιστορικά ξεπερασμένου θεσμού της μοναρχίας, έχουν πολύ μεγαλύτερη σημασία από τα εκατομμύρια των εξαθλιωμένων συμπατριωτών τους, από την φτώχεια που απλώνεται λίγα μέτρα μακριά από τη λάμψη του Μπάκινγκχαμ. Δεν είναι, ασφαλώς, διόλου τυχαίο.

Η υπερπροβολή της βασιλικής οικογένειας από τα αστικά μέσα ενημέρωσης εντάσσεται και αυτή στην προσπάθεια αποπροσανατολισμού πλατιών λαϊκών μαζών, εργαζόμενων και νεολαίας, από τα πραγματικά προβλήματα, από την ίδια την ταξική καταπίεση.

Και αυτό θα διαιωνίζεται. Μέχρις ότου οι λαοί καταλάβουν τη δύναμη τους και στείλουν όλα τα παράσιτα – καπιταλιστές, βασιλείς και παρατρεχάμενους – εκεί που πραγματικά ανήκουν. Στο χρονοντούλαπο της ιστορίας.