Είναι άδικο...

Ξημερώματα στις 6 πετάγομαι πάντα στον πατέρα μου. Έχει ανοιχτή τηλεόραση, αν εξαιρέσουμε τη μάνα μου είναι η μόνη του παρέα. Θέλοντας και μη, ακούω την πρωινή ενημέρωση και πληροφορούμαι ότι ζω σε μια χώρα, όπου οι καλοί κυβερνούν, οι κακοί τους αντιπολιτεύονται, οι πιο κακοί κάνουν καταλήψεις, η αστυνομία τρώει ξύλο, οι εργαζόμενοι είναι τεμπέληδες, η εξωτερική πολιτική της Τουρκίας υποχωρεί μπροστά στη σθεναρή μας στάση και όλη η οικουμένη στέκεται έκθαμβη μπροστά στις ηγετικές αριστείες του πρωθυπουργού μας.

Μην αρχίσετε τώρα και μου λέτε ότι δεν ανοίγετε την τηλεόραση - ούτε ο ίδιος το κάνω εδώ και οχτώ χρόνια. Αλλά στην προκειμένη δεν νομίζω ότι αυτό έχει κάποια αξία. Για τους ηλικιωμένους που την ανοίγουν θέλω εδώ να πω. Είναι άδικο να τελευτούν τον βίο τους μέσα σε τόσα βρομερά ψέματα.    

Παναγιώτης Χατζημωυσιάδης