Η φτώχεια στα χρόνια του ΣΥΡΙΖΑ…

Του Γιάννη Παντελάκη

Ήρθαν στην εξουσία για ν αντιμετωπίσουν την ανθρωπιστική κρίση και να σταματήσουν να λιποθυμούν τα παιδιά από την πείνα όπως έλεγαν. Εργαλειοποίησαν ένα υπαρκτό πρόβλημα για να κερδίσουν την εξουσία. Δυο χρόνια μετά και η κρίση έχει επιδεινωθεί, η φτωχοποίηση έχει μεγεθυνθεί. Περιορίζουμε ακόμα και τα τρόφιμα, δείχνουν τα στοιχεία. Τον Ιανουάριο αγοράσαμε 10% λιγότερα, τον Μάρτιο η μείωση έφτασε στο 15% !

Δεν χρειάζεται να δούμε τους ανθρώπους που ψάχνουν στα σκουπίδια ή εκείνους που περιμένουν να τελειώσουν οι λαϊκές για να μαζέψουν τα περισσεύματα. Μιλάνε τα στοιχεία. Την πρώτη χρονιά της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ είχαμε τις μεγαλύτερες μεταβολές όλων των δεικτών που σχετίζονται με τη φτώχεια και τη μείωση του διαθέσιμου εισοδήματος. Η σχετική φτώχεια (το ποσοστό εκείνων που ζουν σε νοικοκυριά με διαθέσιμο εισόδημα χαμηλότερο από το κατώφλι της φτώχειας), αυξήθηκε κατά 8%. Το 2014 είχε μειωθεί κατά 7,1% (έκθεση Τράπεζας της Ελλάδος).

Το 2010, η αύξηση εκείνων που αδυνατούν να καλύψουν έκτακτες δαπάνες ήταν 28,2%, το 2015 έφτασε στο 53,4%. Από την μια μειώθηκε το διαθέσιμο εισόδημα, από την άλλη κατέρρευσαν οι αποταμιεύσεις. Ακόμα αυξήθηκε (σε 14,3% από 10,2% το 2010) το ποσοστό των νοικοκυριών που αδυνατεί να πληρώσει τόκους δανείων και ενοίκια (Ινστιτούτο Εργασίας ΓΣΕΕ).

Τα στοιχεία κουράζουν, αλλά είναι αποκαλυπτικά. Το 39% του πληθυσμού στερείται βασικά υλικά αγαθά και υπηρεσίες, όπως φαγητό και θέρμανση, τα ποσοστά αυτά αυξάνονται στις ηλικίες 0-17 ετών. Περισσότεροι από 4,5 εκατ. Έλληνες αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο της φτώχειας με τα παιδιά να απειλούνται περισσότερο (Ελληνική Στατιστική Αρχή).

Η δεύτερη χρονιά διακυβέρνησης από τους ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, ήταν ακόμα πιο επώδυνη για τους οικονομικά αδύνατους, ενώ παράλληλα οδηγήθηκαν στην φτωχοποίηση μεγάλες κοινωνικές ομάδες που έως τότε κατάφερναν να αντεπεξέλθουν στα στοιχειώδη. Η κατάσταση περιγράφεται ως δραματική και θα αποτυπωθεί σύντομα και με τα στοιχεία που θα δουν το φως της δημοσιότητας. Αρκεί μόνο να υπολογίσουμε τις μεγάλες ομάδες που αμείβονται με 300 ευρώ τον μήνα, τους συνταξιούχους στους οποίους καταργήθηκε το ΕΚΑΣ, τους μακροχρόνια άνεργους που δεν παίρνουν κανένα επίδομα κ.ο.κ.

Η ανθρωπιστική κρίση είναι υπαρκτό και μεγάλο πρόβλημα και σαν τέτοιο πρέπει να αντιμετωπιστεί. Ν' αποτελέσει προτεραιότητα και να αντιμετωπιστεί μ' έναν ουσιαστικό τρόπο. Και όχι με κορώνες και πυροτεχνήματα…

liberal.gr