Με αρετή και μίζα

γράφει η Λέττα Καλαμαρά

Αδίστακτο και αμείλικτο το βαθύ Κράτος της Ελλάδας τρομοκρατεί την Ευρώπη και διασύρει την Ελλάδα. Αρνείται πεισματικά να παραδώσει τα ηνία της αποκρουστικής μας κοινωνίας και της αποτελειωμένης οικονομίας μας στους ενεχυροδανειστές της. Η Ελλάδα του 1830 λίγο διαφέρει πια από την Ελλάδα του 2017. Ένα αιώνιο τσιφλίκι κατακτητών και σύγχρονων σκλάβων που διαγκωνίζονται για μία δοτή θέση εξουσίας. Το αιώνιο μοντέλο δουλοπάροικων επιβάλλεται με ντόπιους δαμαστές ευγενικών ψυχών.

Ξεδιάντροπα μία ολόκληρη κοινωνία ηδονίζεται με τον ξεπεσμό της. Παρακολουθεί μουδιασμένη και χειροκροτεί την κατάντια της. Αδημονεί για μία εθνική καταστροφή για να ξανακερδίσει τα χαμένα οφίτσια της τουρκοκρατίας. Ξεριζωμός για ό,τι υγιές και σκοταδισμός για τους ζώντες νεκρούς. Ο θρίαμβος του αλισβερισιού. Το παρακρατικό δίκτυο που αντικατέστησε τη Χούντα καθημερινά βομβαρδίζει την επικαιρότητα με έναν ψεύτικο κόσμο που βάναυσα επιβάλλει ως πραγματικότητα. Χιλιάδες πιστοί πατριώτες περπατώντας στα τέσσερα εκλιπαρούν τον αφέντη τους Έλληνα "Γκιουλέν" μαζί με την Ευρωπαία μέγαιρα για λίγη εξουσία και μια φωτογραφία.

Πώς να σωθεί αυτή η χώρα που ντόπιοι και αλλοδαποί την βιάζουν ακατάπαυστα. Ελλειμματικά Ταμεία, ελλειμματικές επιχειρήσεις, ελλειμματική παιδεία, ελλειμματική άμυνα, ελλειματική ενημέρωση προασπίζονται ό,τι πιο αφύσικο και διεστραμένο υπάρχει στην οικουμένη. Μία δημοκρατία της μίζας, της ψεύτικης ζωής, της αρετής του ψέματος. Τρόμο-δέματα, επαναστατικές φανφάρες, στημένοι αγώνες και ψεύτικοι πατριώτες, γιορτές χωρίς χαρά συνθέτουν την καθημερινότητα με τη σκηνοθεσία του παρελθόντος. Όλοι για το καλό της χώρας.

Κάθε προβεβλημένο όνομα και ένας καημός συναλλαγής, ένα θύμα του παρακράτους. Βιτρίνα ευτυχίας και ένα δύσοσμο μπουκάλι. Ένας προσκυνημένος ραγιάς  φιλάρεσκος και ζήτουλας. Πιο αστείοι οι διακήρυττες της φιλοπατρίας. Λαθρέμποροι, ανώμαλοι, ναρκομανείς και σκλαβωμένα σαρκία που παριστάνουν τους θλιμένους παλιάτσους της χρεοκοπίας μας. Συνειδητοί εγκληματίες της καταδίκης των παιδιών μας και της κοινωνικής ερημοποίησής μας.

Ρουβίκωνας και ψώρες εντολοδόχοι παρακρατικοί που ευτελίζουν το Κράτος  κατ' εντολή των αφεντάδων τους. Δολοφόνοι της κοινωνίας τυφλωμένα πιόνια. Μία κοινωνία πιο σάπια και από το πτώμα της. Εκλιπαρεί για μία συμφωνία νεκροφιλίας με τους Ευρωπαίους σαδιστές. Ένα πρόστυχο κράτος ζητά τη δόση του. 

Αναρίθμητα και καθημερινά τα παραμύθια της πλαστής τιμολόγησης της ζωής μας. Ονόματα και διευθύνσεις χρειάζονται ηρώων. Αλλά ήρωες δεν υπάρχουν πια. Πέθαναν όλοι αλλού. Ξεχάστηκαν. Τώρα μόνο ένα ψεύτικο survivor σε μία Ελλάδα που πεθαίνει για μία εθνική σύνταξη ντροπής, κληροδότημα της Ελλάδας της αλλαγής, της επανίδρυσης, της επανάστασης. Μία Ελλάδα του παρακράτους που τρώει τον εαυτό της για να επιβιώσει, πυροβολώντας κάθε ελεύθερη ψυχή.

Ας αρχίσουν οι χοροί και όποιος αντέξει...