Κύριε Γαβρόγλου, διαγωγή χειρίστη

Παίρνει η κυβέρνηση μέτρα και δεν ξέρεις γιατί; Αδικαιολόγητος! Γιατί αν είχες παρατηρήσει τις μέχρι τώρα νομοθετικές πρωτοβουλίες της και τις θεωρίες πίσω από όσα κάνει, θα διαπίστωνες ότι σχεδόν κανείς από τα «αριστερά» της μέλη δεν κυβερνά. Κάνουν ατομική και ομαδική ψυχοθεραπεία! Προσπαθώντας να απαλλαγούν από τις φοβίες τους. Τελευταίο παράδειγμα ο υπουργός Παιδείας κ Γαβρόγλου και η διαγωγή στα σχολεία.

Ο υπουργός, έμπλεος επαναστατικού ενθουσιασμού ανάγγειλε ότι καταργεί τη βαθμολογία της διαγωγής στα σχολεία γιατί είναι ένα «μέτρο εντελώς αναχρονιστικό, που χρησιμοποιήθηκε ενάντια και στους αριστερούς και ενάντια σε πάρα πολύ δημιουργικούς πολίτες αυτής της χώρας».

Είναι πραγματικά μία πράξη επαναστατική, που θα μείνει σαν σταθμός στην ιστορία της εκπαίδευσης. Γιατί θέλει μεγάλη γενναιότητα να συγκρουστείς με τα ισχυρά και μεγάλα συμφέροντα, που υπερασπίζονται έναν αληθινά μεσαιωνικό θεσμό. Ο οποίος έχει πάψει να έχει οποιαδήποτε αξία ή επίπτωση εδώ και χρόνια!! Στην ουσία έχει πεθάνει και σχεδόν κανείς δεν τον υπερασπίζεται!

Και εδώ ακριβώς βρίσκεται η αξία της κατάργησης της βαθμολογίας  διαγωγής των μαθητών, που εξήγγειλε ο υπουργός. Επειδή το μέτρο δεν χρησιμοποιείται κατά των αριστερών εδώ και 40 χρόνια και δεν χρησιμοποιείται κατά των δημιουργικών ανθρώπων εδώ και 40 χρόνια επίσης. Για την ακρίβεια, δεν χρησιμοποιείται.

Στα μεν ιδιωτικά σχολεία σε παίρνουν γιατί τους ενδιαφέρουν τα λεφτά που θα πληρώσουν οι γονείς σου. Και κάθε κακή διαγωγή σβήνεται με το αντίστοιχο χρήμα. Στα δημόσια σχολεία, πάλι, σε παίρνουν γιατί κανείς δε δίνει δεκάρα αν καις το σχολείο ή τη μισή Αθήνα, αν γαμοσταυρίζεις τους καθηγητές, αν πλακώνεις στο ξύλο κανέναν αδύναμο, αν βιντεοσκοπείς τις γυναίκες στις τουαλέτες, αρκεί να μην τις αναρτάς. Τα παραδείγματα είναι πάμπολλα.

Επιπλέον, η διαγωγή δεν έχει πια σχεδόν καμιά αξία. Επειδή δεν υπάρχει μέτρο να τη μετρήσεις. Την εποχή του κ Γαβρόγλου, για παράδειγμα, το μαλάκα σε έστελνε στο σπίτι σου με αποβολή. Σήμερα είναι συνώνυμο του φίλου συμμαθητή, του φίλου καθηγητή, της κολλητής.

Την εποχή του κ Γαβρόγλου σε παράδινε ο πατέρας σου στο δάσκαλο με την εντολή να είναι αυστηρότερος από κείνον. Σήμερα, εδώ και χρόνια, οι καθηγητές τραμπουκίζονται από χιλιάδες παλαβωμένους γονείς που θεωρούν τα παιδάκια τους ιερά τέρατα!

Σήμερα μπορεί να σου χαλάσει τη διαγωγή ο βιασμός μιας μαθήτριας, το κάψιμο του σχολείου αν δεν σε καλύψουν οι ομοϊδεάτες καθηγητές, ο θανατηφόρος τραυματισμός κανενός συμμαθητή σε πλάκωμα, το ανέβασμα στο διαδίκτυο κανενός βίντεο γυμνών μαθητριών που τράβηξες με το κινητό και άλλα τέτοια πταίσματα. Όλα τα άλλα είναι παρωνυχίδες.

Κανένας δεν σε αφήνει στην ίδια τάξη λόγω κακής διαγωγής και κανένας δεν σε διώχνει από τη δουλειά με βαθμό διαγωγής «κακή» στο απολυτήριο. Γιατί ο βαθμός διαγωγής είναι νεκρός! Κι αν υπάρχουν δέκα εξαιρέσεις στα δεκάδες χιλιάδες σχολεία, στέλνεις μια εγκύκλιο. Δε αναγγέλλεις την πτώση του τείχους!

Αυτά τα γράφει ένας άνθρωπος- ίσως ο μοναδικός στη χώρα- που τέλειωσε το Δημοτικό με διαγωγή… 6 !!! Όταν κανείς δεν τελείωνε χωρίς 10άρι. Και που στην Τρίτη γυμνασίου πήρε βραβείο προόδου με υποτροφία στα μαθηματικά, αλλά, όπως ανάγγειλε με απαξία ο διευθυντής, «δυστυχώς προόδου αλλά όχι διαγωγής»! Και που τέλειωσε ένα από τα πιο αυστηρά δημόσια σχολεία, το 7ο του Παγκρατίου.

Και καταθέτω εδώ υπεύθυνα, ότι εκείνοι από όσους πρόκοψαν και έγιναν κάτι στη ζωή τους, σε οποιονδήποτε κλάδο, ήταν οι αδούλωτοι και οι επαναστάτες και οι ταραξίες. Οι ζωηροί. Οι υπόλοιποι, τα καλά παιδιά και οι καλύτεροι μαθητές, στη συντριπτική τους πλειονότητα βρέθηκαν σε θέσεις υποδεέστερες των επιδόσεών τους στα σχολεία.

Και για να έρθω στις παλαιοντολογίες του κ Γαβρόγλου, οι αριστεροί μαθητές δεν χαρακτηρίζονταν στην κοινωνία και στα σχολεία από την κακή διαγωγή, που τους φόρτωνε κανένας ακραιφνής δεξιός καθηγητής ή διευθυντής. Χαρακτηρίζονταν κατ ευθείαν από την Ασφάλεια και από την Ασφάλεια κυνηγιόντουσαν στα ίδια τους τα σπίτια! Επειδή η Ασφάλεια είχε φακελωμένη κάθε οικογένεια και δεν περίμενε να της πει το σχολείο αν είναι καλός ή κακός ο μαθητής. Δόξα τω Γιαραμπή τα ζήσαμε.

Και δεν απειλείται κανένας αριστερός μαθητής σήμερα από τη βαθμολογία της διαγωγής. Πρώτον γιατί σχεδόν κανείς δε δίνει σημασία σ αυτήν. Έχει πεθάνει σαν θεσμός. Δεύτερον γιατί η αριστερά έχει φροντίσει εδώ και χρόνια να είναι λίγοι οι αριστεροί μαθητές. Οι πιο πολλοί είναι είτε αδιάφοροι, είτε συντηρητικοί, είτε προς την αναρχία.

Αλλά, ο κ Γαβρόγλου, όπως και πολλοί ομοϊδεάτες του στην κυβέρνηση, παίρνουν μέτρα και νομοθετούν με κριτήρια και απωθημένα της δεκαετίας του ’40, του ’50 και του ’60, λες και ζούσαν μέχρι πριν 2 χρόνια κρυμμένοι σε υπόγεια, με το φόβο του χωροφύλακα και του στρατοδίκη!

Κάποιος πρέπει να τους πει ότι ο εμφύλιος τέλειωσε το ’49. Και ότι η χούντα έπεσε το ’74.  Και ότι η αριστερά που λέγαν ότι αυτοί ήταν κάποτε, πέθανε. Τη σκότωσαν ο κ Γαβρόγλου, ο κ Σκουρλέτης, ο κ Σέλτσας, ο κ Τσίπρας, ο κ Μπαλαούρας και τα άλλα παιδιά, που σε αντίθεση με την ηθική συνέπειας της παλιάς αριστεράς, δεν έχουν τα κότσια ούτε να επαναστατήσουν στα δύσκολα, αλλά ούτε και να πάνε σπίτια τους. Για τη νεολαία είναι παραδείγματα προς αποφυγή.

Αντίθετα, πού και πού σκοτώνουν και κανέναν πεθαμένο σαν τη διαγωγή στα σχολεία για να πουλήσουν αριστεροσύνη. Ενώ εφαρμόζουν τις πιο δεξιές πολιτικές, με τον πιο αδέξιο τρόπο. Δηλαδή, διαγωγή χειρίστη.

Γ. Παπαδόπουλος- Τετράδης  - liberal.gr

Ψηφίζω και ας κλαίω

Του Γιάννη Σιδέρη

Όσο να΄ναι, μια ανθρώπινη… συμπόνια σε πιάνει, μπροστά στο ανείπωτο δράμα που τους βρήκε. Ο  βουλευτής Φλώρινας του ΣΥΡΙΖΑ Κώστας Σέλτσας, συντετριμμένος  δηλώνει για τα μέτρα – κατακρεουργήσεις, που έρχονται:  «Θα ψηφίσω την απόφαση της κυβέρνησης. Έχω το σφίξιμο της καρδιάς και του στομαχιού όπως όλοι οι αριστεροί».

Δεν είναι ένας, είναι όλοι τους, με πρωτοπόρο  και κορυφαίο του χορού της τραγικής παράστασης, κ. Σπίρτζη, και δευτεραγωνιστή τον βουλευτή που, ψηφίζοντας,  ένιωσε τέτοια ντροπή όπως όταν κατουρήθηκε στο δημοτικό! Πονούν, δακρύζουν, τύπτονται, αλλά ψηφίζουν. Εφευρίσκουν χίλιες μύριες δικαιολογίες, για να δικαιολογήσουν την προσωπική τους υποταγή και να κονιορτοποιήσουν την αξιοπρέπεια της Αριστεράς ανερυθρίαστα. 

(Εδώ να κάνουμε μια διευκρίνιση περί «αξιοπρέπειας της αριστεράς» : Είναι άλλο η σκληρή κριτική  στην αριστερά ως σύστημα εξουσίας, που καταπίεσε, άλωσε, εξόντωσε κοινωνίες, και άλλο ο γεμάτος αυταπάρνηση αγώνας των απλών αριστερών - όπου γης, οι οποίοι κατά μυριάδες, πολλοί ενάντια σε σκληρά καθεστώτα, ξόδεψαν  τη ζωή τους για ένα όνειρο, που τότε δεν ήξεραν ότι είναι πουκάμισο αδειανό - στην εφηρμοσμένη του μορφή, τουλάχιστον. Σε αυτή την αξιοπρέπεια αναφερόμαστε).

Τώρα… στο όνομα της αριστεράς, αυτοί που  δεν σήκωναν μύγα στο σπαθί τους, που το αφορολόγητο οριζόταν ακατέβατα στις  12 χιλιάδες, και ο ηγέτης της «αριστερής» τους πτέρυγας των 53, απειλούσε με παραίτηση αν το αφορολόγητο κατέβαινε τα 9.100, δέχονται να το ρίξουν κάτω από τις 6 χιλιάδες, προκειμένου να μην απαρνηθούν την απολαυστική  θωπεία της εξουσίας.

Γραμμές άμυνας σβησμένες σαν τις κόκκινες γραμμές

Στην αρχή στις πρώτη περίοδο της υποταγής τους στην τρόικα, εφηύραν ως γραμμή άμυνας το «και οι άλλοι καλύτεροι ήταν;». Ξεπερνούσαν το αυτονόητο της απάντησης, ότι είχαν υποσχεθεί ότι θα είναι καλύτεροι, και όχι ίδιοι με τους άλλους, και γι αυτό τους έφερε ο λαός στην εξουσία.  Στην συνέχεια, όταν είδαν ότι καταρρέουν και επείσθησαν ότι οι δημοσκοπήσεις δεν είναι αλχημεία αριθμών, κατασκευασμένη στα υπόγεια της διαπλοκής από του κακούς  για να τους ρίξουν (με τους οποίους κακούς της διαπλοκής, μια χαρά τα πάνε), πέρασαν σε δεύτερη ζώνη άμυνας: «και οι άλλοι αν έρθουν, τι θα κάνουν;».

Δεν έχει νόημα να απαντήσει κανείς ότι οι άλλοι δεν θα ήταν στη θέση τους, επειδή τους διέκρινε στοιχειώδης λογική, ρεαλιστική αίσθηση των πραγμάτων, και εμπειρία κυβερνησιμότητας, και ως εκ τούτου είχαν αρχίζει, έστω και αναιμικά,  να βγάζουν την χώρα από την κρίση. Δεν έχει νόημα γιατί θα ήταν απάντηση επί υποθετικού – αν και το mail Χαρδούβελη δεν ήταν και τόσο υποθετικό. 

Το πρόβλημα με τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ δεν είναι μόνο αυτό, ότι παίρνουν τα συγκεκριμένα μέτρα.  Το πρόβλημα είναι που παίρνουν τα μέτρα, αλλά τα ντύνουν με ιδεολογικά ψιμύθια, κάποιας δήθεν αριστεροσύνης, αξιοπρέπειας, ιδεολογικής συνέπειας  και φιλολαϊκότητας! Ντύνουν δηλαδή τον εξουσιαστικό  κυνισμό τους με διάτρητους ιδεολογικούς μανδύες.

Συνήθως οι πολιτικοί υπόσχονται περισσότερα, τα οποία  τελικώς δεν παρέχουν,  ή παρέχουν εν μέρει. Αλλά ως τώρα ποτέ δεν είχαμε μεταπολιτευτικώς τέτοια πλήρη αναστροφή αξιών. Πρώτη φορά (άντε δεύτερη, από την εποχή των Βάσεων που έφευγαν αλλά έμειναν), που  υπάρχει τέτοια απόσταση λόγω και έργων.

«Όπως όλοι οι αριστεροί», είπε ο κ. Σκέλτσας.  Άλλη εντύπωση είχαμε για τους αριστερούς. Μάτωναν, σκοτώνονταν στο χαράκωμα, υπέφεραν στα ξερονήσια, χτυπιούνταν με δικτατορίες,   αλλά δεν υποχωρούσαν. Και όσοι υποχωρούσαν - άνθρωποι ήταν, ανθρώπινο το να λυγίσεις-  στιγματίζονταν ως «δηλωσίες», και ντρέπονταν. Αλλά και αυτοί, είχαν το φιλότιμο να μην ισχυρίζονται ότι υπέγραψαν για το… καλό μας!

Εν τέλει, πέραν της αυξανόμενης φτώχειας που έφερε η ανεπάρκειά τους, κατά τη θητεία τους χάθηκε το ηθικό αυτονόητο: Αν ντρέπεσαι για μια πράξη, απλώς δεν την πράττεις. Και προτιμάς την παραίτηση από τον ευτελισμό. 

liberal.gr

Πού βαδίζετε κύριοι του Κέντρου;

Οσο η κουβέντα του «προοδευτικού Κέντρου» δεν αγγίζει αποφασιστικά τα θέματα οργάνωσης και ηγεσίας, τότε το μόνο που θα καταφέρνουν οι παράγοντες του χώρου, θα είναι να κουράζουν το ακροατήριό τους

Του Κώστα Γιαννακίδη

Στο «Πού βαδίζουμε κύριοι», του μακαρίτη του Λουκιανού, περιγράφεται ένα δαιδαλώδες πλέγμα σχέσεων ανάμεσα σε ανθρώπους που ανταλλάσσουν ερωτικούς συντρόφους.

Τα `φτιαξε ο Μηνάς με την Ανέτα, που τα `χε με το Δήμο τον τρελό

Χώρισε ο Χρηστάκης με την Τέτα και τα `φτιαξε ξανά με την Ζωζώ

Και τα’ φτιαξε η Μάρη με τον Άρη και τον Χάρη που τα είχε με την Ρένα και μετά με την Νανά.

Κι ο Μιχάλης με την Άννυ που τα είχε με το Γιάννη μπερδεύτηκαν και τα φτιάξανε ξανά

Και πάει λέγοντας. Κάπως έτσι είναι και στην Κεντροαριστερά, στο προοδευτικό Κέντρο, στον μεταρρυθμιστικό χώρο, στο μέτωπο της λογικής, πείτε το όπως θέλετε, το ίδιο είναι – και όλη η Αθήνα δεν λέμε ότι είναι ένα κρεβάτι; Όμως αυτή η κατάσταση έχει ενδιαφέρον μόνο όταν πρόκειται για σεξ. Σε όλες τις άλλες περιπτώσεις κουράζει.

Είχε πάρα πολύ κόσμο χθες Τετάρτη  βράδυ στην εκδήλωση της «Ωρας Αποφάσεων», δηλαδή της κίνησης των Διαμαντοπούλου, Ραγκούση, Φλωρίδη που συντονίζεται επιχειρησιακά από τον Γιάννη Δατσέρη. Η αίθουσα του κεντρικού ξενοδοχείου ήταν κατάμεστη από ανθρώπους όλων των ηλικιών που ναι, χειροκρότησαν την καταγγελία του εθνολαϊκισμού, ναι, επιβεβαίωσαν την ανάγκη για μεταρρυθμίσεις, ναι, γαμώτο, συμφώνησαν ότι η κρίση έφερε τα Μνημόνια και όχι τα Μνημόνια την κρίση και, ναι, συνομολόγησαν την ανάγκη για τη δημιουργία ενός νέου πολιτικού φορέα που προορίζεται να μπει ανάμεσα στη Νέα Δημοκρατία και στο ΣΥΡΙΖΑ. Και ναι, ήταν και ο Σταύρος εκεί, αν και μέχρι την τελευταία στιγμή δεν ήταν να πάει. Και βουλευτές και στελέχη του Ποταμιού και ο Καμίνης και κάτι Πασόκοι και αρκετοί Σημιτικοί ξενυχτισμένοι, ως και το φάντασμα της ΔΗΜΑΡ πέρασε ανάμεσα από τους τοίχους. Μέχρι εδώ. Διότι εδώ τελειώνουν τα εύκολα. Το δύσκολο σε αυτόν τον χώρο δεν είναι να μαζευτούν – μια ατζέντα κόσμος έχει απομείνει. Τα δύσκολα αρχίζουν όταν όλοι αυτοί σηκωθούν από το τραπέζι.

Εχετε υπομονή να σας δώσω ένα παράδειγμα; Στο τέλος της εκδήλωσης, αφού μίλησαν οι Διαμαντοπούλου, Ραγκούσης, Φλωρίδης, ανέβηκε στο βήμα ο Γιάννης Μεϊμάρογλου, από Το Ποτάμι. Και μίλησε με θερμά λόγια για την «Ωρα Αποφάσεων», επιβεβαιώνοντας την πρόθεση του Ποταμιού να παρακολουθήσει από κοντά την πορεία της πρωτοβουλίας και, αν υπάρξουν οι συνθήκες, να συμπράξει. Αμέσως μετά πήρε τον λόγο, από την πλευρά της «Ωρας», ο Γιάννης Δατσέρης, λέγοντας ότι αρχίζουν οργανωτικές διαδικασίες συγκρότησης πολιτικού σχηματισμού. Δεν μου έγινε κατανοητό αν σε αυτές τις διαδικασίες θα συμμετάσχει τελικά «Το Ποτάμι». Δεν είμαι σίγουρος αν ο Ραγκούσης συμφωνεί με τον Φλωρίδη για το ποιο πρέπει να είναι το επόμενο βήμα και ποιος ο τελικός προορισμός. Δεν ξέρω πού ακριβώς προσπαθεί να ισορροπήσει η Διαμαντοπούλου. Ομοίως, δεν είμαι απολύτως βέβαιος για τις προθέσεις του Σταύρου, που έχει και μαγαζί όχι σε γωνία, αλλά τουλάχιστον σε λειτουργία. Μετά κάποιος άρχισε να μου λέει στο αυτί ότι αν ο Βενιζέλος και οι δικοί του προκαλέσουν συνέδριο με εκλογή ηγεσίας στη Δημοκρατική Συμπαράταξη, τότε δεν αποκλείεται οι της «Ωρας», μπορεί και με Το Ποτάμι, να κινηθούν προς τα εκεί. Και τι λένε οι του Παπανδρέου; Δεν βγαίνει άκρη.

Το πρόβλημα, λοιπόν, δεν είναι ούτε στην ατζέντα, ούτε στο πλαίσιο. Είναι στους ανθρώπους και στις καρέκλες που αναζητούν ή θεωρούν ότι δικαιούνται. Ενας παρατηρητής, με μακρά παρουσία στην πολιτική επικοινωνία, μου έλεγε, έξω από την αίθουσα της εκδήλωσης, ότι τα πράγματα έπρεπε να τεθούν πιο απλά και με ριζοσπαστισμό. Με άμεσες και ανοιχτές διαδικασίες προς τη βάση για την εκλογή ηγεσίας. Αυτό η «Ωρα» δείχνει ότι σκοπεύει να το κάνει. Ετσι ίσως φέρει σε δύσκολη θέση τον Θεοδωράκη.

Ούτως ή άλλως, αν δεν κρεμαστούν ο ένας πάνω στον άλλον, οι ψηφοφόροι θα τους κρεμάσουν χώρια.

Εβλεπα ένα tweet του Γιάννη Ραγκούση που επιδείκνυε στους followers το μέγεθος της συμμετοχής στην εκδήλωση. Όμως το θέμα δεν είναι πόσοι πήγαν, αλλά πώς έφυγαν. Εφυγαν με απορίες. Κάποια στιγμή θα πηγαίνουν η Φώφη και ο Μητσοτάκης έξω από αυτές τις εκδηλώσεις και θα φορτώνουν κόσμο σε πούλμαν. Πόσοι είναι αυτοί οι άνθρωποι; Κυκλοφορούν, λέει, κάτι δημοσκοπήσεις που δίνουν, δυνητικά πάντα, διψήφιο ποσοστό σε ένα νέο σχήμα στο χώρο του Κέντρου. Εντάξει, ξέρω και έναν άλλον που του έλεγαν ότι θα πάει ανάμεσα στο 10% και στο 15% και τώρα έχει μήνες να χαμογελάσει βλέποντας δημοσκόπηση. Στην πραγματικότητα ο χώρος του ανέστιου Κέντρου συρρικνώνεται λόγω κόπωσης. Ναι, αλλά οι αίθουσες γεμίζουν. Είναι σαν την μπίρα. Μπορεί να είναι λίγοι αλλά κάνουν αφρό.

protagon.gr  

Η Μπακογιάννη απαντά στις αιτιάσεις Κοτζιά: Αν έχει τσίπα ας πάει τον φάκελο στον εισαγγελέα

Ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς «θα πρέπει να ντρέπεται» αναφέρει η Ντόρα Μπακογιάννη απαντώντας στις αιτιάσεις του για χορηγία 2,5 εκατ, δολαρίων σε ΜΚΟ επί υπουργίας της. «Αν έχει τσίπα ας πάει τον φάκελο στον εισαγγελέα» δήλωσε η βουλευτής της ΝΔ.

Αφορμή στάθηκε η ανακοίνωση του υπουργείου Εξωτερικών για την επιστροφή «δυόμιση εκατομμυρίων δολαρίων που είχαν χορηγηθεί το 2008 -επί υπουργίας της Ντόρας Μπακογιάννη- από την Υπηρεσία Διεθνούς Αναπτυξιακής Συνεργασίας (ΥΔΑΣ) στο «Κέντρο Κλιματικής Αλλαγής της Κοινότητας της Καραϊβικής» (ΚΚΑΚΚ), στο όνομα της υλοποίησης προγραμμάτων που ποτέ δεν υλοποιήθηκαν».

Η αντίδραση της Ντόρας Μπακογιάννη ήταν άμεση: «Θα έπρεπε να ντρέπεται. Ποτέ στην ιστορία της χώρας δεν έχουν ειπωθεί τόσο μεγάλα και ξεδιάντροπα ψέματα από Έλληνα υπουργό Εξωτερικών» υπογράμμισε.

Η ανακοίνωση από το Πολιτικό Γραφείο της κ. Μπακογιάννη αναφέρει τα ακόλουθα:

«Ο κ. Κοτζιάς θα έπρεπε να ντρέπεται. Ποτέ στην ιστορία της χώρας δεν έχουν ειπωθεί τόσο μεγάλα και ξεδιάντροπα ψέματα από Έλληνα υπουργό Εξωτερικών.

Κατά καιρούς όσοι είχαμε την τιμή να υπηρετήσουμε το υπουργείο Εξωτερικών έχουμε ασκήσει κριτική ο ένας στον άλλο. Πάντα όμως σεβόμασταν ότι το ΥΠΕΞ εκπροσωπεί όλους τους Έλληνες και όλες τις Ελληνίδες πέρα και πάνω από κόμματα. Κανείς δεν το εξευτέλισε με αυτό τον τρόπο.

Και για να μην υπάρχουν αμφιβολίες παραπέμπω στη δήλωση του τότε Γ.Γ Διεθνών Οικονομικών Σχέσεων και Συνεργασίας για την Ανάπτυξη Θεόδωρου Σκυλακάκη.

Ο κ. Κοτζιάς αν έχει την παραμικρή τσίπα ας πάει αύριο το πρωί τον φάκελο στον εισαγγελέα. Διαφορετικά θα το κάνω εγώ. Ευτυχώς κάποια πράγματα στη χώρα παραμένουν όρθια παρά τις φιλότιμες προσπάθειές τους».

Ακολουθεί η δήλωση του Θεόδωρου Σκυλακάκη:

«Υπουργοί που δεν γνωρίζουν τους νόμους του υπουργείου τους...Άγνοια νόμου δεν επιτρέπεται. Αυτό βέβαια ισχύει για τους απλούς πολίτες. Αν είσαι υπουργός στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται ότι επιτρέπεται. Όχι μόνο να μην ξέρεις τους νόμους που έχει ψηφίσει το δικό σου υπουργείο αλλά και να εκτοξεύεις νοσηρά υπονοούμενα για "ασκόπως σπαταληθέντα χρήματα" και "κρυφούς λογαριασμούς" επειδή είσαι ανίκανος να κάνεις ένα στοιχειώδη έλεγχο των όσων ανακριβώς (και συνεπώς συκοφαντικά) ισχυρίζεσαι.

Συγκεκριμένο παράδειγμα ο κ. Κοτζιάς, ο οποίος ισχυρίζεται σήμερα σε ανακοίνωσή του υπουργείου του ότι "...μετά από μακρά και επίπονη έρευνα- επεστράφη στις 24 Μαρτίου 2017, στην Τράπεζα της Ελλάδος, το ποσό των 2,5 εκατ. Δολ. ΗΠΑ που είχε χορηγηθεί το 2008 –επί Υπουργίας κας Ντόρας Μπακογιάννη- από την Υπηρεσία Διεθνούς Αναπτυξιακής Συνεργασίας (ΥΔΑΣ) του ΥΠΕΞ στο «Κέντρο Κλιματικής Αλλαγής της Κοινότητας της Καραϊβικής» (ΚΚΑΚΚ), στο όνομα της υλοποίησης προγραμμάτων.

Οπως διαπιστώθηκε, τα προγράμματα αυτά ουδέποτε υλοποιήθηκαν, καθότι η ελληνική πλευρά δεν είχε μεριμνήσει τότε, για τη σύνταξη και υπογραφή του απαιτούμενου Μνημονίου Κατανόησης, στο οποίο θα προβλέπονταν υποχρεώσεις και μηχανισμοί για την παρακολούθηση και τον έλεγχο εφαρμογής της Συμφωνίας."

Επισυνάπτω λοιπόν το ''μνημόνιο" που κατά τον κ. Κοτζιά δεν είχε ποτέ υπογραφεί όπως αναγράφεται στο ΦΕΚ του 2011 που το κύρωσε με σχετικό νόμο (ως τέως συνεργάτης του κ. Γεωργίου Παπανδρέου η κυβέρνηση του οποίου κύρωσε το σχετικό μνημόνιο ο κ. Κοτζιάς μπορεί να ρωτήσει τον κ. Δρούτσα η υπογραφή του οποίου υπάρχει εκεί, είμαι βέβαιος ότι εξ αυτού του λόγου θα τον γνωρίζει και προσωπικά και θα τον συμπαθεί κιόλας), από το οποίο προκύπτει ότι οι κάποιοι αρμόδιοι οδήγησαν τον κ. Κοτζιά σε μια τεράστια γκάφα. Τον διαβεβαιώ και προσωπικά σχετικώς μια που υπέγραψα ο ίδιος ως Γενικός Γραμματέας του Υπεξ το σχετικό μνημόνιο που είχαν εισηγηθεί οι αρμόδιες υπηρεσίες και κύρωσε στη συνέχεια η Βουλή των Ελλήνων.

Το μνημόνιο προβλέπει βεβαίως και μηχανισμό παρακολούθησης και εφαρμογή των κανόνων της Europe Aid για τη διαχείριση των σχετικών χρημάτων, την πίστωση των τόκων στον σχετικό λογαριασμό με τρόπο που να μειώνει την ελληνική συνεισφορά, την πληρωμή χρημάτων μόνο για εγκεκριμένα έργα, την υλοποίηση της συμφωνίας από κοινή επιτροπή με ίση συμμετοχή του Υπεξ και του ΚΚΑΚΚ κ.λπ. Δεν θα μπω στην ουσία της υπόθεσης, της υποχρέωσης δηλαδή της Ελλάδας να δίνει αναπτυξιακή βοήθεια, της επιλογής που είχαμε κάνει τότε να μειώσουμε δραματικά από τα 17 εκ. ευρώ στα 3 τα λεφτά που δίδονταν στις ΜΚΟ και να τα διοχετεύσουμε με διεθνείς συμφωνίες σε περιφερειακούς διεθνείς οργανισμούς, των σοβαρότατων επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής για τις χώρες της Καραϊβικής, που είναι οι περισσότερες πολύ φτωχές, του γεγονότος ότι αυτά έγιναν προ κρίσης και η ελληνική πλευρά προφανώς συνειδητά -για λόγους οικονομικούς- δεν τα προώθησε στη συνέχεια και άφησε να λήξουν οι σχετικές συμφωνίες και να πάρει τα λεφτά πίσω κ.λπ.

Θα πω μόνον ότι το να μην γνωρίζει ένας υπουργός σε επίσημη ανακοίνωση του υπουργείου τους νόμους που έχει το ίδιο εισηγηθεί και έχουν ψηφιστεί από τη Βουλή των Ελλήνων και "μετά από μακρά κι επίπονη έρευνα" να ισχυρίζεται ότι δεν υπάρχουν, είναι εξαιρετικά ανησυχητικό και επικίνδυνο. Ιδίως όταν το συγκεκριμένο υπουργείο διαχειρίζεται θέματα εξωτερικής πολιτικής, διεθνών διαπραγματεύσεων, ελληνοτουρκικά κ.λπ».

iefimerida.gr

Χωρίς συμφωνία έληξε το EuroWorking Group – Παρατείνεται η αβεβαιότητα

Δεν βγήκε λευκός καπνός από τις Βρυξέλλες και την συνεδρίαση του EuroWorking Group που έληξε λίγο πριν τα μεσάνυχτα.

Σύμφωνα με πληροφορίες - παρά τις περί του αντιθέτου προσδοκίες που καλλιέργησε η ελληνική πλευρά , όχι μόνο δεν προέκυψε συμφωνία για επιστροφή των θεσμών στην Αθήνα αλλά, τουναντίον, σημειώθηκαν βήματα προς τα πίσω, αντί για πρόοδο.

Το EWG συνέστησε την επιστροφή των θεσμών στην Αθήνα, ώστε να επιτευχθεί η συμφωνία στο πακέτο μεταρρυθμίσεων, αλλά δεν διευκρίνισε πότε θα συμβεί αυτό.

Παράλληλα, όπως μεταδίδει η Καθημερινή, το EWG προειδοποίησε πως αν χαθούν και οι επόμενες μέρες χωρίς να επιτευχθεί σημαντική πρόοδος και υπάρξουν κι άλλες καθυστερήσεις για την επιστροφή των θεσμών, τότε θα χαθεί και η ευκαιρία για περαιτέρω πρόοδο στο Eurogroup στις 7 Απριλίου στην Μάλτα, κάτι για το οποίο εκτιμούν, ήδη, ότι οι πιθανότητες μειώνονται.

thetoc.gr

Η υπουργός ανεργίας..

γράφει η Λέττα Καλαμαρά

Το αληθινό απεχθές πρόσωπό της απέναντι στην ανθρώπινηύπαρξη και αξιοπρέπεια επιδεικνύει 3 μήνες τώρα η πολλά υποσχόμενη και ακριβοπληρωμένη από τα λεφτά των φορολογουμένων Ελλήνων Υπουργό Εργασίας κ.Αχτσιόγλου.  Η ανικανότητα και αναλγησία της κ.Υπουργού και των υφισταμένων συνεργατών της στερεί από τους Έλληνες πολίτες που εργάζονται με δελτίο παροχής υπηρεσιών εδώ και 3 μήνες το ιερό δικαίωμα της αμειβόμενης εργασίας. Από τη δημιουργική ασάφεια περάσαμε  στη δημιουργική κωλυσιεργεία του Υπουργείου Εργασίας ή καλύτερα Ανεργίας. Επί  3 μήνες οι εταιρείες αδυνατούν παρά τη θέλησή τους να αμείψουν τους συνεργάτες τους για την εργασία που παρέχουν εξαιτίας της αδυναμίας κατανόησης της υπάρχουσας νομοθεσίας και την αναμονή διευκρινίσεων από το Υπουργείο που προίσταται η κ.Αχτσιόγλου.

Η πολλά υποσχόμενη νεαρή με τα φίλαθλα αισθήματα κ.Αχτσιόγλου, εκ της όμορφης Θεσσαλονίκης που ανέδειξε τόσους λαμπρούς πολιτικούς και επιχειρηματίες στο πρόσφατο παρελθόν, οφείλει κάποια στιγμή μετά την ηρωική διαπραγμάτευση για το μέλλον των παιδιών μας να ασχοληθεί και με τους γονείς τους που εργάζονται αλλά δεν αμείβονται εξαιτίας της αοριστολογίας της. Ασφαλώς το μοντέλο της συρτής διαπραγμάτευσης, που τόσο ωφέλησε τον τόπο τα τελευταία χρόνια και ιδιαίτερα τα χρόνια της διακυβέρνησης της Κυβέρνησης της Ριζοσπαστικής Αριστεράς, εφαρμόζεται και στο εσωτερικό τώρα πια για το ξεκαθάρισμα προφανώς των ανεπιθύμητων και ενοχλητικών εργαζομένων, συμπεριλαμβανομένων των δημοσιογράφων που ασκούν κριτική στην κυβέρνηση. Το σύνθημα του Υπουργείου και της Υπουργού Ανεργίας είναι σαφές: θα εξοντώσουμε τους ανεπιθύμητους με την τακτική της εξαθλίωσης, ενώ στο παρασκήνιο παριστάνουμε ότι διαπραγματευόμαστε το θέμα για το καλό των εργαζομένων και κυρίως των δημοσιογράφων. Εξάλλου ποιος θα τολμήσει να πάει απέναντι στην αριστερή νομενκλατούρα, όταν όλοι χρωστάνε παντού και είναι ευάλωτοι από Κράτος και παρακράτος.         

Παρακρατικές μέθοδοι που ενίοτε γίνονται και κυβερνητικές θυμίζοντας μας τον πατερούλη Στάλιν, που με τόσο έντεχνο τρόπο όπως θα αναλυθεί σε άλλο κείμενο για να μάθουν οι νεώτεροι και να θυμηθούν οι παλαιότεροι, εξουδετέρωσε  και εξολόθρευσε εχθρούς και φίλους, τον ίδιο το λαό του, για να εξασφαλίσει την εξουσία του μέχρι το θάνατό του. Είναι πλέον ορατό ότι η επιβολή του παγκόσμιου οράματος του κομμουνιστικού παραδείσου στην Ελλάδα, με τη σύμπλευση δυστυχώς του επιχειρηματικού κόσμου που συνεχίζει να σιωπά, όπου οι εργαζόμενοι και οι πολίτες θα έχουν δικαιώματα ζωής και εργασίας μόνο εφόσον προσκυνούν το αυταρχικό καθεστώς, αποτελεί την κεντρική ιδεολογία της σημερινής Κυβέρνησης και της αξιότιμου κας Αχτσιόγλου που πασχίζει για την ανεργία των εργαζομένων. Η Υπουργός που πασχίζει με νύχια και με δόντια να κλείσει επιχειρήσεις, να καθυποτάξει εργαζομένους και να υλοποιήσει το όραμα του συσσιτίου και της αποχαύνωσης. Ένα σχέδιο με σκοτεινούς εμπνευστές αποτυχημένο εξ ορισμού.    

Επάξιος ο τίτλος της Υπουργού Ανεργίας στην κα Αχτσιόγλου. 

Επάξιος και ο τίτλος του ευνουχισμένου λαού στην πατρίδα μας. 

Ας ευχηθούμε να κάνει μόνο σύντομα ξαστεριά...

Ήττα ή ανακωχή; - διλήμματα και εμμονές μίας Δύναμης -

 γράφει ο Γεώργιος Εμμ. Δημητράκης*

Κάθε άνθρωπος οφείλει να υπερασπίζεται την Ιστορία. Όμως με την εξέλιξη των κοινωνιών εις την σύγχρονη εποχή κανείς άνθρωπος δεν έχει καταφέρει να ξεπεράσει το απόφθεγμα του Μαρξ, ότι οι άνθρωποι δημιουργούν μεν τη δική τους ιστορία, όχι όμως κάτω από τις συνθήκες της δικής τους επιλογής.

Ως γνωστόν, η ευρωπαϊκή ιστορία είναι γεμάτη από πολεμικές συγκρούσεις. Από την ευρωπαϊκή ήπειρο ξεκίνησε η μάστιγα της Αποικιοκρατίας με την οικονομική αφαίμαξη και καταστροφή δεκάδων εθνών και πολιτισμών, αλλά και οι δύο Παγκόσμιοι Πόλεμοι οι οποίοι αιματοκύλησαν την ανθρωπότητα. Η ήττα της Γερμανίας και η έναρξη του Ψυχρού Πολέμου μεταξύ των δύο Υπερδυνάμεων, αλλά και η απειλή των πυρηνικών όπλων έφερε εις την Ευρώπη, εξ ανάγκης, μία περίοδο ειρήνης. Η μακροβιότερη εις την ιστορία της Ευρώπης.

Όμως η συμπεριφορά της Γερμανίας απέναντι της Ελλάδος και άλλων χωρών του Νότου, η οποία οφείλεται εις την απόλυτη κυριαρχία της επί των Ευρωπαϊκών Θεσμών, μας επιτρέπει μία αναθεώρηση της επικρατούσης αντίληψης περί της ήττας της Γερμανίας, και την  σημασία για το Βερολίνο της έννοιας  της «ευρωπαϊκής ειρήνης». Διότι αυτό που οι περισσότεροι άνθρωποι ονομάζουν ειρήνη, δεν είναι παρά ένα όνομα, αφού εις την πραγματικότητα υπάρχει ένας ακήρυχτος πόλεμος που διεξάγεται κατά μία φυσική αναγκαιότητα.

Όσο οξύμωρο και αν ακούγεται, η Γερμανία λόγω της δικής της φιλοσοφίας, ουδέποτε αποδέχθηκε την ήττα της. Διότι η γερμανική πολιτική κυριαρχείται από την δοξασία της επικράτησης του ισχυρού και του υγιούς επί του ασθενικού και αδυνάτου (Friedrich Nietzsche). Ως εκ τούτου η συνθηκολόγηση του 1945 εις την πραγματικότητα σήμαινε για την Γερμανία μία ανακωχή και μόνον και τίποτε περισσότερο.

Ο Ψυχρός Πόλεμος και η χρησιμοποίηση της Γερμανίας από τις Δυτικές Δυνάμεις ως «ανάχωμα για την υπεράσπιση της Ευρώπης», έδωσε το έναυσμα εις την Γερμανία, όμως κατά περίεργη προτροπή των πρώην αντιπάλων της, για να ενταχθεί εις το ΝΑΤΟ, αλλά και παράλληλα να συμμετάσχει σε όλες τις προσπάθειες και Ευρωπαϊκούς Θεσμούς ενοποίησης της Ευρώπης.

Οι Ευρωπαϊκοί Λαοί, μετά τα δεινά που υπέστησαν από τους  δύο συνεχείς Παγκοσμίους Πολέμους, προσέβλεπαν εις το νέο δημιούργημα της Ε.Ο.Κ./π.χ. Ευρωπαϊκή Ένωση και Ευρωζώνη, όχι μόνον την εμπέδωση της ειρήνης, αλλά παράλληλα και τον σεβασμό των Αρχών και Αξιών της ισότητας, της αξιοπρέπειας και αλληλεγγύης των Λαών. Όνειρο των Ευρωπαίων ήταν και είναι λοιπόν μία οργανωμένη κοινωνία αρμονίας με ένα σύστημα δικαίου, τάξης και ειρήνης χωρίς συγκρούσεις συμφερόντων και διεκδικήσεων. Εκ του λόγου αυτού από την δεκαετία του ΄60 άρχισε να επικρατεί η αντίληψη ότι η γερμανική οικονομία θα μπορούσε να συμβάλλει σημαντικά, ως μοχλός και ατμομηχανή, εις την δημιουργία μίας ισχυρής ευρωπαϊκής οικονομικής και πολιτικής οντότητας. Η οποία θα εξασφάλιζε όχι μόνον την προστασία και την ευμάρεια των Λαών της Ευρώπης, βάσει των Αρχών του σεβασμού της ισότητας, της αξιοπρέπειας και της αλληλεγγύης, αλλά παράλληλα και μίας ευρωπαϊκής δύναμης για τη συμβολή αυτής εις την παγκόσμια ειρήνη.

Δυστυχώς όμως η Γερμανία χρησιμοποίησε τον δυναμισμό της Οικονομίας της όχι μόνον για την εξάντληση και καταστροφή των οικονομιών των «Εταίρων» της, με ελάχιστες εξαιρέσεις, αλλά παράλληλα ως όπλο για  την απόλυτη κυριαρχία της σε όλους τους Ευρωπαϊκούς Θεσμούς, οι οποίοι κατέστησαν  υποτελή φερέφωνα όργανα της, για να αναδειχθεί σε κυρίαρχη δύναμη της Ευρώπης. Μίας Ευρώπης, οι ηγέτες των χωρών της οποίας τώρα είναι άβουλοι και λιπόθυμοι, υπάκουοι εις τις εντολές και τα κελεύσματα του παντοδύναμου Βερολίνου. Το οποίο χρησιμοποίησε την Οικονομία της και το Ευρώ ως ισχυρότατο όπλο, αλλά και ως Δούρειο Ίππο, για να μετατρέψει την Ευρωπαϊκή Ήπειρο σε Γερμανική Ευρώπη. Με την δημιουργία «μίας ομάδας η οποία δρα σε κλειστό σύνολο», η οποία ακολουθεί εις τα πλαίσια των βίαιων οικονομικών απειλών και εκβιασμών ορισμένους τύπους συμπεριφοράς. Η βία επί ευρωπαϊκού επιπέδου εξοπλίζεται τώρα με τις ανακαλύψεις νέων κανόνων εξαναγκασμού του «εχθρού» σε υποταγή ή υπαγωγή εις την θέληση και εξουσία της Γερμανίας. Οι περιορισμοί που αναπτύσσονται εις το πλαίσιο του Διεθνούς Δικαίου για τα δικαιώματα των αδυνάτων υπάγονται  σε τελική ανάλυση και αυτά εις το δίκαιο του ισχυρού ή του ισχυρότερου. Αυτός είναι τώρα ο άμεσος στρατηγικός στόχος της επιθετικότητας της Γερμανίας εναντίον της Ελλάδος. 

Αυτή την στιγμή η Ελλάδα αντιμετωπίζεται ως «εξωτερικός κίνδυνος» π.χ. ως «εχθρός», ο οποίος απειλεί τα συμφέροντα της Γερμανικής Ευρώπης. Πρόκειται για  μία πάλη αντιθέσεων η οποία ξεπερνάει την φιλοσοφική δράση και αντίδραση των αντιθέτων ουσιών και προσλαμβάνει μορφές προκλητικής αγριότητας, βαρβαρότητας, ταπείνωσης και υποβάθμισης της ανθρώπινης ζωής και αξιοπρέπειας. Με αδιαφανείς σκοπούς, αλλά και ανεξέλεγκτες επιπτώσεις για το μέλλον όμως των Ευρωπαϊκών Λαών. Ως γνωστόν, ένας πόλεμος διενεργείται εναντίον εξωτερικών αντιπάλων που χαρακτηρίζονται με την ιδιότητα «εχθρός». Είναι η κατάσταση σύγκρουσης μεταξύ δύο οντοτήτων που χαρακτηρίζεται από την χρήση βίας π.χ. την πρόκληση φόβου εις τον αντίπαλο, του οικονομικού εκβιασμού, πειθαναγκασμού και την υποχρέωση  σε ολοκληρωτική υποταγή της Ελλάδος.

Διότι οι κυρίαρχοι της Γερμανικής Ευρώπης εις το Βερολίνο διαβλέπουν ένα τεράστιο κίνδυνο εις τις αντιδράσεις της Ελλάδος, οι οποίες ως επιδημικές συνέπειες και ντόμινο δύνανται να αφυπνίσουν λαούς και ηγέτες πολλών χωρών, οι οποίοι ανέχονται τώρα με σιωπή, την οικονομική εξάντληση, εξαθλίωση και την εθνική τους ταπείνωση από την αλαζονική Γερμανία. Η οποία με την Οικονομία της, ως ισχυρότατο όπλο, κατόρθωσε αυτό το οποίο δεν κατόρθωσε με την πολεμική της ισχύ το 1939. Την υποταγή της Ευρώπης.

Είναι όμως η μοίρα της Ελλάδος, με την Ιστορία  και τον Οικουμενισμό της, να βγει μπροστά και να χαράξει και πάλιν το μέλλον και την τύχη των Λαών της Ευρώπης.

*Ο Γεώργιος Εμ. Δημητράκης είναι αρθρογράφος κρητικής (Μαριού Ν. Ρεθύμνης) και θρακικής καταγωγής γεννήθηκε και διαμένει  εις την Ξάνθη. Σπούδασε Πολιτικές-Οικονομικές Επιστήμες και Κοινωνιολογία εις την Βόννη και Ιστορία και Πολιτιστική κληρονομιά εις την Αθήνα. Διετέλεσε επί 5 χρόνια υπάλληλος της Ομοσπονδιακής Βουλής της Γερμανίας και επί 30-ετίας Διπλωματούχος Ξεναγός για όλη την Ελληνική Επικράτεια. 

  

Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο καταδίκασε την Ελλάδα για τις «ματωμένες φράουλες» της Μανωλάδας

Καταδικαστική απόφαση για «καταναγκαστική εργασία στις φυτείες φράουλας στη Μανωλάδα», εξέδωσε σήμερα το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ) στο Στρασβούργο.

Η απόφαση αφορά 42 προσφεύγοντες που είναι υπήκοοι του Μπαγκλαντές, ζουν στην Ελλάδα, η δε καταγγελίας τους είχε γίνει το 2013. Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΕΔΑΔ οι προσφεύγοντες οι οποίοι δεν είχαν άδεια εργασίας, είχαν προσληφθεί από τον Οκτώβριο του 2012 έως τον Φεβρουάριο του 2013 για να συλλέξουν φράουλες σε αγρόκτημα στη Μανωλάδα.

Τους είχαν υποσχεθεί μισθό 22,00 ευρώ για επτά ώρες εργασίας, και 3,00 ευρώ για κάθε ώρα υπερωρίας. Δούλεψαν καθημερινά από τις 7 το πρωί έως τις 19 το βράδυ υπό την επίβλεψη των ένοπλων φρουρών. Ζούσαν σε πρόχειρες παράγκες χωρίς τουαλέτες ή τρεχούμενο νερό. Με ομόφωνη απόφασή του το ΕΔΑΔ αναγνώρισε ότι υπήρξε παραβίαση του Α.4.2 της ΕΣΔΑ (Απαγόρευση των καταναγκαστικών έργων).

Εκρινε, ότι η κατάσταση των προσφευγόντων αποκάλυπτε εμπορία ανθρώπων και καταναγκαστική εργασία, με δεδομένο ότι η εκμετάλλευση μέσω της εργασίας αποτελεί «μια πτυχή εμπορίας».

Το Δικαστήριο έκρινε επίσης, ότι το κράτος παρέβη τις υποχρεώσεις του προκειμένου να αποτρέψει την εμπορία ανθρώπων, να προστατέψει τα θύματα, να διερευνήσει αποτελεσματικά τα διαπραχθέντα αδικήματα και να τιμωρήσει τους υπεύθυνους. Στους προσφεύγοντες επιδικάστηκε αποζημίωση 16.000 ευρώ για καθέναν που συμμετείχε στη διαδικασία ενώπιον του ποινικού δικαστηρίου και 12.000 ευρώ για τους υπολοίπους προσφεύγοντες για το σύνολο των βλαβών που τους προκλήθηκαν. Επίσης, το Δικαστήριο τους αναγνώρισε 4.363,64 ευρώ συνολικά για τα δικαστικά έξοδα.

 ΑΠΕ-ΜΠΕ - iefimerida.gr

Βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ: Θα ψηφίσω τα μέτρα,αλλιώς θα έπρεπε να πάω στο Αγ.Ορος

Θα ψηφίσω την απόφαση της κυβέρνησης. Έχω τα ερωτηματικά μου, δεν το κρύβω. Έχω το σφίξιμο της καρδιάς και του στομαχιού όπως όλοι οι αριστεροί, κάτι παίρνουν από τα σωθικά μας αυτές οι αποφάσεις. Παρ’ όλα αυτά είμαι μάχιμος. Διαφορετικά θα έπρεπε να πάω στο Άγιο Όρος» ανέφερε ο  βουλευτής Φλώρινας του ΣΥΡΙΖΑ Κώστας Σέλτσας.     

Σχετικά με το θέμα της ΔΕΗ, υποστήριξε πως η κυβέρνηση κατόρθωσε να βγάλει τις υδροηλεκτρικές μονάδες από την ατζέντα της συζήτησης για πώληση μέρους της επιχείρησης επισημαίνοντας πως οι σκληρές αποφάσεις για τη επιχείρηση έπρεπε να ληφθούν 20 χρόνια τώρα.  

Ολόκληρη η απάντησή του σε συνέντευξη στο flash.gr

«Το ενεργειακό που μπήκε παρεμπιπτόντως σαν τρίτος πυλώνας συζήτησης μέσα στην διαπραγμάτευση, δεν το περιμέναμε, μπήκε προτού δυο μήνες. Αλλά είδαν φως και μπήκαν οι δανειστές, η τρόικα, και μας έβαλαν έναν προβληματισμό πάνω στον οποίο καλούμαστε να συζητήσουμε και να πάρουμε απόφαση. Και μάλιστα αποφάσεις επώδυνες για την περιοχή μας, γιατί περί αυτού πρόκειται. Ο ενεργειακός άξονας της Δυτικής Μακεδονίας είναι γνωστό ότι τροφοδοτεί το 90% του ρεύματος στην Ελλάδα. Καλούμαστε τώρα να πάρουμε σκληρές και μοναδικές αποφάσεις, οι οποίες κανονικά έπρεπε, εδώ και 20 χρόνια είναι οδηγίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης ότι το μονοπώλιο στο λιγνίτη πρέπει να τελειώσει, ή μέρος να παραχωρηθεί.

Αυτό που κατορθώσαμε είναι να βγάλουμε από την ατζέντα συζήτησης τα υδροηλεκτρικά. Και αυτό είναι μια μεγάλη επιτυχία, δεν είναι μικρό. Ίσως με αυτόν τον σχεδιασμό που θα μας παρουσιάσει και η ΔΕΗ και το υπουργείο, ίσως είναι διέξοδος για τη ΔΕΗ. Γιατί δεν το κρύβω, η ΔΕΗ είναι σε δύσκολη κατάσταση και να δούμε πώς θα πορευτούμε από ‘δω και στο εξής ούτως ώστε μην χάσουμε αυτό το αγαθό του ρεύματος το οποίο παράγει η δημόσια επιχείρηση.

Πρέπει να μπει στην ατζέντα μας να πάρουμε το 17% από τα υπέρ να το πάμε στο υπέρ-ταμείο, ούτως ώστε να διασφαλιστεί ο δημόσιος χαρακτήρας και ό,τι συνεπάγεται αυτό. Ο κ. Σταθάκης εκείνο που πέτυχε είναι ότι στο σχήμα το επενδυτικό το οποίο θα υπάρχει, αν θα υπάρξει και όποτε θα υπάρξει, είναι σε διαπραγμάτευση, φυσικά η ΔΕΗ δεν μπορεί να μπει αλλά μπορούν να συμμετάσχουν και η Περιφέρεια, αλλά και σχήματα δημόσιου συμφέροντος. Εγώ θα στηρίξω την απόφαση της κυβέρνησης, δεν το κρύβω, αλλά έχω τα ερωτηματικά, έχω το σφίξιμο της καρδιάς, έχω το σφίξιμο του στομαχιού που το έχουμε όλοι οι αριστεροί που έχουμε μια διαδρομή 30-40 χρόνια μέσα στην Αριστερά. Δηλαδή κάτι παίρνουν από τα σωθικά μας αυτές οι αποφάσεις, αλλά παρόλα αυτά είμαι μάχιμος. Διαφορετικά θα έπρεπε να πάω στο Άγιο Όρος για μοναχός.»

thetoc.gr

2,5 εκατ. δολ. για την κλιματική αλλαγή στην Καραϊβική έδωσε η Μπακογιάννη

Πάνω από 10 εκατ. ευρώ φαίνεται να έχουν χορηγηθεί από την Υπηρεσία Διεθνούς Αναπτυξιακής Συνεργασίας (ΥΔΑΣ) του Υπουργείο Εξωτερικών, την περίοδο 2008-2009, επί υπουργίας Ντόρας Μπακογιάννη, σε λογαριασμούς σε διάφορους οργανισμούς και φορείς σε χώρες του εξωτερικού με αιτιολόγηση την υλοποίηση προγραμμάτων για την κλιματική αλλαγή.

Στις 24 Μαρτίου του 2017, μετά από έρευνα του υπουργείου Εξωτερικών, επεστράφησαν στην Τράπεζα της Ελλάδας 2,5 εκατ. δολάρια που είχαν χορηγηθεί το 2008 στο «Κέντρο Κλιματικής Αλλαγής της Κοινότητας της Καραϊβικής» (ΚΚΑΚΚ). Από την έρευνα διαπιστώθηκε πως ουδέποτε υλοποιήθηκε κάποιο πρόγραμμα για την κλιματική αλλαγή. Το ποσό βρέθηκε ως επένδυση σε έντοκο ομόλογο δημοσίου, χώρας της Λατινικής Αμερικής, με μηνιαία απόδοση 5%.

Πέραν του ποσού αυτού, όπως ανακοίνωσε το υπουργείο Εξωτερικών, έχει ήδη εντοπίσει και ζητήσει την επιστροφή άλλων 10 εκατομμυρίων δολαρίων που είχαν δοθεί, επίσης, κατά την περίοδο 2008-2009, χωρίς τις απαραίτητες διασφαλίσεις, σε διαφόρους οργανισμούς και φορείς του εξωτερικού.

Όπως αναφέρθηκε στην απογευματινή εκπομπή της ΕΡΤ από τον Σεραφείμ Κοτρώτσο, από την έρευνα προκύπτει πως την ίδια περίοδο έχουν δοθεί σε διάφορες οργανώσεις για προγράμματα για την κλιματική αλλαγή:

5 εκατ. ευρώ σε τράπεζα αφρικανικής χώρας

1 εκατ. ευρώ στον Άγιο Μαυρίκιο

1 εκατ. ευρώ στη Γενεύη

Η ανακοίνωση του υπουργείου Εξωτερικών για ανάκτηση ποσών που είχαν δοθεί από την Υπηρεσία Διεθνούς Αναπτυξιακής Συνεργασίας κατά την περίοδο 2008-2009:

«Στο πλαίσιο της συλλογής ασκόπως σπαταληθέντων χρημάτων, κρυφών λογαριασμών και πάταξης της διαφθοράς, κατόπιν εντολής του υπουργού Εξωτερικών, Νίκου Κοτζιά και ενεργειών των αρμοδίων υπηρεσιών του υπουργείου Εξωτερικών, υπό τον Πρέσβυ, Ν. Βαμβουνάκη, εντοπίστηκε -μετά από μακρά και επίπονη έρευνα- και επεστράφη στις 24 Μαρτίου 2017, στην Τράπεζα της Ελλάδος, το ποσό των 2,5 εκατ. δολ. ΗΠΑ που είχε χορηγηθεί το 2008 –επί Υπουργίας κας Ντόρας Μπακογιάννη- από την Υπηρεσία Διεθνούς Αναπτυξιακής Συνεργασίας (ΥΔΑΣ) του ΥΠΕΞ στο «Κέντρο Κλιματικής Αλλαγής της Κοινότητας της Καραϊβικής» (ΚΚΑΚΚ), στο όνομα της υλοποίησης προγραμμάτων.

Όπως διαπιστώθηκε, τα προγράμματα αυτά ουδέποτε υλοποιήθηκαν, καθότι η ελληνική πλευρά δεν είχε μεριμνήσει τότε, για τη σύνταξη και υπογραφή του απαιτούμενου Μνημονίου Κατανόησης, στο οποίο θα προβλέπονταν υποχρεώσεις και μηχανισμοί για την παρακολούθηση και τον έλεγχο εφαρμογής της Συμφωνίας. Η συνέπεια των «παραλείψεων» ήταν να βρεθεί το εν λόγω ποσό, χωρίς να μας είναι γνωστό με τίνος την απόφαση, ως επένδυση σε έντοκο ομόλογο δημοσίου, χώρας της Λατινικής Αμερικής, με μηνιαία απόδοση 5%.

Πέραν του ποσού αυτού, το υπουργείο Εξωτερικών έχει ήδη εντοπίσει -επίσης μετά από μακρά και κοπιαστική έρευνα- και ζητήσει την επιστροφή άλλων 10 εκατομμυρίων δολαρίων που είχαν δοθεί, επίσης, κατά την περίοδο 2008-2009, χωρίς τις απαραίτητες διασφαλίσεις, σε διαφόρους οργανισμούς και φορείς του εξωτερικού. Τα ποσά αυτά παραμένουν έως σήμερα αναξιοποίητα. Υπό τη σκιά των ανωτέρω, εξυπακούεται ότι το Υπουργείο Εξωτερικών θα προβεί σε όλες τις απαραίτητες ενέργειες για να αποδοθούν οι διαπιστούμενες ευθύνες». 

 tvxs.gr

Τέσσερις ελληνικές περιφέρειες στις φτωχότερες της ΕΕ

Εντεκα από τις 13 περιφέρειες της Ελλάδας βρίσκονται κάτω από το 75% του μέσου κοινοτικού κατά κεφαλήν ΑΕΠ σύμφωνα με τα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Στατιστικής Υπηρεσίας για το 2015 που δόθηκαν σήμερα στη δημοσιότητα.

Στην Ελλάδα το 2015, το μέσο κατά κεφαλήν Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν (εκπεφρασμένο σε όρους αγοραστικής δύναμης) διαμορφώθηκε στο 68% του μέσου κοινοτικού.

Μόνο η Αττική (93% του κοινοτικού ΑΕΠ) και το Νότιο Αιγαίο (76%) κατέγραψαν κατά κεφαλήν ΑΕΠ άνω του 75% του κοινοτικού.

Το χαμηλότερο κατά κεφαλήν ΑΕΠ στην Ελλάδα, το 2015 σημειώθηκε στις Περιφέρειες της Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης και στην Ήπειρο (48%).

Ακολουθούν η Δυτική Ελλάδα (50%), η Θεσσαλία (51%), η Κεντρική Μακεδονία και το Βόρειο Αιγαίο (52%), η Πελοπόννησος (56%), η Στερεά Ελλάδα και η Κρήτη (58%), η Δυτική Μακεδονία και τα Ιόνια Νησιά (63%).

Σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat, οι Περιφέρειες της Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης, η Ήπειρος και η Δυτική Ελλάδα κατατάσσονται ανάμεσα στις 20 φτωχότερες περιφέρειες της ΕΕ, στις οποίες καταγράφονται τα χαμηλότερα ποσοστά κατά κεφαλήν ΑΕΠ.

Στα κράτη-μέλη της ΕΕ, το κατά κεφαλήν ΑΕΠ το 2015 κυμάνθηκε από 29% σε περιφέρεια της Βουλγαρίας έως 580% στο κέντρο του Λονδίνου.

Ανάμεσα στις φτωχότερες περιφέρειες της ΕΕ βρίσκονται, επίσης, πέντε περιφέρειες της Βουλγαρίας και της Πολωνίας, τέσσερις περιφέρειες της Ρουμανίας, δύο της Ουγγαρίας και μία υπερπόντια περιφέρεια της Γαλλίας.

Το χαμηλότερο κατά κεφαλήν ΑΕΠ σημειώνεται στο Σεβεροτσαπάτεν της Βουλγαρίας (29% του κοινοτικού).

Οι περιφέρειες με το υψηλότερο κατά κεφαλήν ΑΕΠ στην ΕΕ είναι το κέντρο του Λονδίνου (580% του κοινοτικού), το Λουξεμβούργο (264%), το Αμβούργο (206%) και οι Βρυξέλλες (205%).

thetoc.gr

    

Αυτοί που του έδωσαν πτυχίο θα πρέπει να ντρέπονται

Την ώρα που ο υπουργός Οικονομίας κ Τσακαλώτος ομολογούσε ότι η κυβέρνηση έχει τσακίσει τη μεσαία τάξη, αλλά το έκανε «για να δώσει προτεραιότητα στους απόλυτα φτωχούς», η UNICEF διαπιστώνει με έκθεση ότι μισό εκατομμύριο παιδιά στη χώρα  ζουν σε φτώχεια. Έτσι, ο υπουργός υπέγραψε μείωση του αφορολόγητου, που θα φτωχοποιήσει καθέναν με εισόδημα ακόμα και 500 ευρώ το μήνα!

Ο υπουργός που «διαπραγματεύεται» με την τρόικα υποτίθεται ότι έχει σπουδάσει Οικονομικά στο Λονδίνο. Εκεί που σπούδασε θα έμαθε ότι αυτός που παράγει τον πλούτο μετά το τέλος της δουλοκτησίας είναι η μεσαία τάξη. Ακόμα κι οι αγαπημένοι του προλετάριοι μετατρέπονται παντού στον πλανήτη σε μεσαία τάξη εδώ και 100 χρόνια. Γιατί όλοι θέλουν να γίνουν κάτι καλύτερο απ αυτό που είναι. Ανθρώπινη αδυναμία, που παράβλεψε ο Μάρξ και που ήταν ανίκανος να δει γύρω του στη ζωή του στο Λονδίνο και εδώ ο κ. Τσακαλώτος.

Τον Μαρξ τον συγχωρούμε γιατί έζησε σε μια εποχή που οι προλετάριοι ήταν πολλοί και μοιάζαν μελλοντικά κυρίαρχοι. Τον Τσακαλώτο δεν τον συγχωρούμε γιατί ζει σε μια κοινωνία, την ελληνική, που το ένα τρίτο των εργαζόμενων δεν παράγει υπεραξία σε κανένα αφεντικό! Δεν έχει σχέση με προλετάριους. «Υπηρετούν» στο δημόσιο.

Το άλλο ένα τρίτο είναι αυτοαπασχολούμενοι, που η πλειοψηφία τους δεν συμμετέχει στα δημόσια έσοδα παρά μόνο από τους έμμεσους φόρους. Στους άμεσους φοροδιαφεύγουν. Δεν παράγουν υπεραξία σε αφεντικά. Και το απροστάτευτο πλήθος των μισθωτών και συνταξιούχων πληρώνει το 70% των εισπράξεων του ελληνικού κράτους!

Αυτοί τελικά είναι οι πλούσιοι, από τους οποίους θα τα έπαιρνε ο κύριος Τσακαλώτος για να τα μοιράσει στους φτωχούς! Οι μισθωτοί, συνταξιούχοι και μικροεπαγγελματίες.

Τώρα ήρθε στη Βουλή προχτές και αράδιασε έναν κατάλογο από μαργαριτάρια σαν αυτά που δικαιολογημένα λόγω ηλικίας και απειρίας λένε οι έφηβοι στις καφετέριες. Αδικαιολόγητα για ενήλικα και μάλιστα πτυχιούχο και μάλιστα υπουργό.

Είπε ο κ Τσακαλώτος ότι «κάναμε λάθος στην πρόβλεψη για το πόσο γρήγορα μπορείς να αντιμετωπίσεις τη φοροδιαφυγή και τη διαφθορά κι έτσι έπεσε το βάρος στα μεσαία στρώματα». Δηλαδή, ο κ Τσακαλώτος και οι συν αυτώ πίστευαν ότι με το που θα κάθονταν στην  καρέκλα της κυβέρνησης θα έτρεχαν όσοι έχουν τα λεφτά τους έξω αδήλωτα και όσοι δε δηλώνουν τα εισοδήματά τους εδώ να πληρώσουν το μερίδιό τους. Έτσι. Επειδή ήρθε η πρώτη φορά αριστερά!

Πόσο ανόητος και άσχετος πρέπει να είσαι για να πιστεύεις τέτοιες ιδέες, που δεν τις ξεστομίζει ούτε 15χρονο δεκαπενταμελούς! Πόσο ανίδεος από την πραγματική ζωή που ζουν οι πολίτες. Και πόσο επικίνδυνος είσαι όταν, πιστεύοντας τέτοιες βλακείες, κάθεσαι σε καρέκλα διακυβέρνησης της τύχης ενός λαού.

Και πόσο ανόητος και άσχετος είσαι όταν υποστηρίζεις ότι έχοντας σφάξει, από λάθος (!), τη μεσαία τάξη, έχεις ενισχύσει τα φτωχότερα στρώματα! Όταν δεν ξέρεις πως οι από κάτω ορθοποδούν από την αύξηση του πλούτου των μεσαίων! Όταν με την πολιτική σου έχεις ανεβάσει τους ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥΣ ανέργους σε 2 εκατομμύρια. Όταν πληθαίνουν οι ουρές των φτωχών ακόμα και στα υπαίθρια συσσίτια σαν αυτά που βλέπουμε με οργή κάθε μέρα στις γειτονιές της Ελλάδας. Όταν στην Πάτρα οργανώσεις κατοίκων σιτίζουν παιδιά, μερικά από τα οποία λιποθυμάνε στ αλήθεια στα σχολεία, όχι μαϊμού α λα αντιπολίτευση ΣΥΡΙΖΑ. Πού ζει αυτός ο ανεκδιήγητος από τα Λονδίνα!

Αλλά, η «εξαπάτηση» του κ Τσακαλώτου για την πραγματικότητα δε σταματάει εδώ με τους ιδιώτες. Στην τοποθέτησή του στη Βουλή υποστήριξε ότι δεν μπορούν να γίνουν άλλες περικοπές στο ανεξέλεγκτο και διεφθαρμένο δημόσιο, γιατί έχουν ήδη γίνει πολλές.

Προφανώς εκεί που ζει με τους άλλους υπουργούς δεν του έχει πει κανείς για το πόσα δις σκορπιώνται από την κακοδιαχείριση ή τη μη διαχείριση ανθρώπων και πόρων, που είναι όμηροι στα χέρια διεφθαρμένων δημοτικών και κρατικών υπηρεσιών, οι οποίες υπάρχουν μόνο για να εξυπηρετούν τα πολιτικά συμφέροντα αιρετών, συγγενών, διαπλεκόμενων εταιριών και μεσαζόντων.

Και η επικίνδυνη ασχετοσύνη του υπουργού συνεχίστηκε όταν χαρακτήρισε κινδυνολογίες τις οικονομικές πραγματικότητες που δημιουργεί η καθυστέρηση της λεγόμενης αξιολόγησης. Ούτε η φυγή των 3 δις καταθέσεων, ούτε η απαξίωση των εταιριών από το Χρηματιστήριο, ούτε η αύξηση του επιτοκίου στα spread, ούτε η αύξηση του δανεισμού των τραπεζών από την ΕΚΤ (που τον πληρώνουν οι πολίτες), ούτε  Η καθίζηση της αγοράς από την αβεβαιότητα, ούτε η πλήρης απαξίωση της όποιας σοβαρότητας με την οποία τα γεράκια συζητάνε με του Έλληνες τυχάρπαστους πολιτικούς έχουν αγγίξει τον πτυχιούχο του Λονδίνου.

Αντιθέτως, δήλωσε και στενοχωρημένος που το, ανεξάρτητο, Γραφείο Προϋπολογισμού της Βουλής και η Τράπεζα της Ελλάδος προειδοποιούν για κίνδυνο νέου δανεισμού και νέου μνημονίου με την πολιτική που ακολουθεί, αφού προφανώς δεν καταλαβαίνει τίποτε από εφαρμοσμένη οικονομία και πολιτική οικονομία.

Τέλος, ο υπουργός, μη καταλαβαίνοντας από οικονομία δεν καταλαβαίνει ούτε και από πολιτική και Δημοκρατία. Κι αυτό τον κάνει ακόμα πιο επικίνδυνο. Γιατί εκεί όπου υποτίθεται ότι σπούδασε στο Λονδίνο μάλλον δεν πάταγε το πόδι του στα μαθήματα πολιτικής. Γιατί αν πήγαινε θα μάθαινε ότι δεν υπάρχει πιο επικίνδυνο πράγμα από μια κυβέρνηση κι έναν υπουργό, που καλεί τους πολίτες να μην πιστεύουν στον Τύπο. Συλλήβδην! Όπως έκανε αυτός.

Να μην πιστεύουν ούτε την Αυγή, το Έθνος, το Documento και την ΕΦΣΥΝ; Ουτε τις ΕΡΤ; Ούτε τον ΑΝΤ1; Ούτε τα sites του ΣΥΡΙΖΑ; Ή υπάρχει καλός και κακός Τύπος; Δικός μας και των άλλων; Αυτός που ελέγχουμε κι αυτός που δεν ελέγχουμε;

Η συμβουλή του πρωθυπουργού, που επανέλαβε ο κ Τσακαλώτος στη Βουλή «μην πιστεύετε αυτά που γράφει ο Τύπος» είναι φράση του Πατακού και του Θεοφιλογιαννάκου, αν δεν το ξέρει ο… αριστερός πολιτικός. Και είναι άποψη φασιστών και δικτατόρων. Για να ξέρει ο λαός με ποιούς έχει να κάνει.

Ο Τύπος είναι στην κρίση του λαού. Όπως είναι και οι πολιτικοί. Και ο λαός έχει αρκετό μυαλό ή δεν έχει καθόλου για να πιστεύει ή να μην πιστεύει κάποιον από όλους. Ξέρει πάντως, ότι δεν υπάρχουν μεγαλύτεροι ψεύτες από τους πολιτικούς. Μόνο που οι πολιτικοί κάνουν και δικτατορίες. Και καταλύουν Συντάγματα. Έτσι κ Τσακαλώτο; Το πτυχίο σε μάρανε.

Γ. Παπαδόπουλος- Τετράδης - liberal.gr