Σε λίγο θα μας πουν να σφουγγαρίζουμε και τα σκαλιά των υπουργείων

Δεν ξέρω αν το έχουν πάρει είδηση οι πολίτες, αλλά τα τελευταία χρόνια όλο και πιο πολύ καλούνται να κάνουν τη δουλειά των δημόσιων υπάλληλων ή να πληρώνουν για υπηρεσίες και υλικά, που οφείλει να πληρώνει το δημόσιο. Τελευταίο κρούσμα το χαράτσι σε όλους τους ένστολους.

Η φάμπρικα ξεκίνησε από τα ασφαλιστικά ταμεία και τις εφορίες. Παρά τους νόμους και τις εγκυκλίους που απαιτούν να διεκπεραιώνουν μεταξύ τους οι υπηρεσίες τα έγγραφα των πολιτών και να μην τραβολογιόνται οι πολίτες από υπηρεσία σε υπηρεσία συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο.

Τα γραφεία των ταμείων και των εφοριών, αλλά και των υπουργείων όλο και συχνότερα υποχρεώνουν τους πολίτες να τρέχουν να εκδώσουν πιστοποιητικά, να προσκομίσουν βεβαιώσεις, να βρουν στοιχεία και να τα καταθέτουν στα γκισέ, με τη δικαιολογία ότι έχει μειωθεί το προσωπικό! Ενώ οι υπηρεσίες είναι υποχρεωμένες να κάνουν αυτή τη δουλειά!

Το θαυμαστικό μπήκε για να θυμίσει ότι όταν δεν είχε μειωθεί το προσωπικό,10 υπάλληλοι έκαναν τη δουλειά για 2 υπαλλήλους! Σήμερα, όλο και πιο πολύ το ελληνικό δημόσιο και τα ταμεία φορτώνουν στις πλάτες των πολιτών τη δουλειά που αρνούνται να κάνουν οι  δικοί τους υπάλληλοι. Με τις πλάτες κεντρικών υπηρεσιών και υπουργείων.

Το φαινόμενο γιγαντώνεται στα νοσοκομεία, όπου οι πολίτες αντί να έχουν τις υποδομές που δικαιούνται καλούνται να φέρνουν τα μαξιλάρια τους, τα σεντόνια τους, τις γάζες και τις πάνες τους, τους ουροσυλλέκτες και τα υποστρώματά τους και ό,τι άλλο αναλώσιμο λείπει από το Εθνικό Ντροπιαστικό Σύστημα Υγείας.

Στα πανεπιστήμια οι φοιτητές φέρνουν κιμωλίες, σπόγγους και χαρτιά υγείας, ενώ σε αρκετά ιδρύματα εξοπλίζουν από την τσέπη τους τα φαρμακεία με τα είδη πρώτων βοηθειών. Υπάρχουν σχολές που οι ίδιοι οι υπάλληλοι ή οι φοιτητές βάζουν από την τσέπη τους για να εξοπλίζουν τα εργαστήρια. Επειδή το υπουργείο Παιδείας και τα Ιδρύματα δεν έχουν κονδύλια ούτε γι αυτά τα στοιχειώδη. Ή τα κονδύλια τα σπαταλάνε αλλού.

Στις διωκτικές αρχές, εδώ και πολύ καιρό οι ζημιές σε οχήματα και μοτοσυκλέτες, αλλά και τα ανταλλακτικά και η συντήρηση πληρώνονται τις πιο πολλές φορές από τα μέλη των πληρωμάτων γιατί οι υπηρεσίες «δεν έχουν κονδύλια»! Συχνά, αν οδηγός εμπλακεί σε ατύχημα καλείται να πληρώσει από την τσέπη του τις ζημιές γιατί οι ασφαλίσεις του τροχαίου υλικού είναι για κλάματα! Και η κατάσταση επιδεινώνεται όσο περνάει ο καιρός.

Το τελευταίο νέο είναι ότι το προσωπικό των ενόπλων δυνάμεων θα πληρώνει από την τσέπη του τις στολές που υποχρεώνεται να φοράει και οι οποίες ράβονται, δεν είναι πρετ α πορτέ! Οι στολές είναι μάλιστα υποχρεωτικές και δεν είναι μία. Είναι δέκα! Από 200 ευρώ η μία μας κάνουν 2.000 ευρώ σε εποχές που οι αποδοχές έχουν πιάσει πάτο.

Αυτό είναι το κράτος που υπερασπίζεται η συγκυβέρνηση και που θυμίζει όλο και πιο πολύ Ρουμανία μετά Τσαουσέσκου. Την οποία ονειρεύονται και οι Ευρωπαίοι δανειστές και την προωθούν για τους δικούς τους λόγους εκμετάλλευσης της χώρας. Έτσι επαναστατημένους που μας βλέπουν μάλιστα, σε λίγο θα μας ζητήσουν να σφουγγαρίζουμε και τις σκάλες των υπουργείων.

Γ. Παπαδόπουλος- Τετράδης - liberal.gr 

        

Οι ολέθριες συνέπειες της αμερικανικής πολιτικής - η αδιέξοδη λογική της επιβολής έναντι των αδυνάμων-

 γράφει ο Γεώργιος Εμ. Δημητράκης*

Άλλο η πρόβλεψη και άλλο η προφητεία. Σταθερό σημείο της αναφοράς της πολιτικής είναι η πρόβλεψη: Τι θα αντιμετωπίσουμε αύριο; Τι συνέπειες θα έχει το όποιο μέτρο στο μέλλον; Οι πολιτικοί θέτουν στους εαυτούς τους διαρκώς τέτοιου είδους ερωτήματα και βάσει αυτών γίνονται οι προβλέψεις και λαμβάνονται τα όποια μέτρα. Προβλέψεις γίνονται και επι διεθνών θεμάτων, αν και όταν έρχονται οι κρίσεις τα μικρά κυρίως κράτη σπανίως έχουν δυνατότητα αντιδράσεως.

Η πρόβλεψη, για παράδειγμα, προ μερικών ετών ήταν ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θα επετίθεντο εναντίον του Ιράκ και της Συρίας για να «σώσουν» τη διεθνή ειρήνη και τον κόσμο από τους τζιχαντιστές, όπως τον «έσωσαν» προ ετών και από τα δήθεν τρομερά όπλα μαζικής καταστροφής του Σαντάμ Χουσεΐν, τα οποία ουδέποτε βρέθηκαν! Η πρόβλεψη αυτή βασιζόταν αποκλειστικά και μόνο στα «μαθήματα» που μας είχαν δώσει οι ίδιες οι ΗΠΑ.

Όσοι παρακολουθούν την επικαιρότητα γνωρίζουν ότι πολλά καθεστώτα ανά τον κόσμο είναι ανελεύθερα, καταπατούν τα ανθρώπινα δικαιώματα και απειλούν τους γείτονες τους. Οι Ηνωμένες Πολιτείες, ωστόσο, έχουν επιλεκτική συνείδηση και μετρούν με δύο μέτρα και δύο σταθμά. Γι’ αυτό και οι «κακοί» που υποτάσσονται όμως στα αμερικανικά –πλέον και στα ευρωπαϊκά- συμφέρονται δεν ενοχλούνται. Αυτοί είναι «καλοί» για τις ΗΠΑ, όπως, για παράδειγμα, η Τουρκία. Η Ουάσιγκτον δεν βλέπει και δεν ακούει τίποτε για το ερντογανικό καθεστώς και συγχρόνως φορτώνει» τον τουρκικό λαό με δάνεια επί δανείων. Κάπως έτσι τον προετοίμασε για να εισέλθει και στη Συρία και τις κουρδικές περιοχές του Ιράκ, για να «τελειώσει» τους Κούρδους που δεν «τελείωσε» στην Τουρκία με αμερικανικά όπλα και άλλη βοήθεια. Αντιθέτως, οι «κακοί» που δεν υποτάσσονται στα συμφέροντα των ΗΠΑ και των συμμάχων τους γίνονται «οι κακοί των κακών» και μπαίνουν στο στόχαστρο της αμερικανικής πολεμικής μηχανής.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες όμως είναι μία πράγματι δημοκρατική χώρα και ουδείς πρόεδρος της τολμά να κάνει κάτι που συγκρούεται με τη βούληση του αμερικανικού λαού. Για τον λόγο αυτό, η όποια διοίκηση αποφασίζει να επιτεθεί ενός «κακού» αρχίζει με την «προθέρμανση» της αμερικανικής και της διεθνούς κοινής γνώμης. Η «προθέρμανση» αυτή ακολουθεί τα κάτωθι στάδια, αν και ο τρόπος της εφαρμογής τους διαφοροποιείται κατά περίπτωση.

Πρώτον, στρέφεται κατά της ηγεσίας της χώρας που βρίσκεται στο στόχαστρο. «Η κυβέρνηση δεν είναι δημοκρατική», «Τα στελέχη της είναι διεφθαρμένα», «Κατασπαταλούν τα χρήματα του λαού, «Καταπατούν τα ανθρώπινα δικαιώματα» και άλλα παρόμοια διασπείρει η επίσημη προπαγάνδα. Κι όταν πια η αμερικανική και η διεθνής κοινή γνώμη πειστούν ότι τη χώρα αυτή την κυβερνούν «καθάρματα», τότε και μόνο τότε προχωρούν στο δεύτερο «τροπάριο». Ποιο είναι αυτό; «Η χώρα αυτή απειλεί τους γείτονές της, τη διεθνή ειρήνη και τελικά και τις ίδιες τις ΗΠΑ». Μόλις ο λαός τα πιστέψει όλα αυτά – και δεν έχει σχεδόν καμία δυνατότητα να μην τα πιστέψει, διότι όλα τα μέσα ενημέρωσης τα ίδια λένε - , κινητοποιείται η αμερικανική πολεμική μηχανή, η οποία «καθαρίζει»: σώζει την ανθρωπότητα από «τους κακούς των κακών» και επιβάλλει τα αμερικανικά και συμμαχικά συμφέροντα.

‘Ετσι, όλοι είναι ευχαριστημένοι: ο κόσμος όλος, οι αμερικανικές και οι ευρωπαϊκές εταιρείες αλλά και οι προδότες, εκείνοι, δηλαδή, που έκαναν «αντίσταση» εναντίον της χώρας τους, συνοδεύοντας τους Αμερικανούς και τους συμμάχους τους στην επίθεση κατά της πατρίδας τους. Χαρακτηριστικά παραδείγματα αυτής της αλαζονείας, αλλά και πολύ επικίνδυνης αφέλειας, καθώς επί της ουσίας δεν μιλάμε παρά για την ταπείνωση της ανθρωπότητας, είναι η πολύχρονη αιματοχυσία στο Αφγανιστάν, η καταστροφή της Σερβίας(1999), η πρόσφατη ολοκληρωτική καταστροφή της Λιβύης(2011) και λίγα χρόνια πριν η ολοκληρωτική ισοπέδωση του Ιράκ. Χαμένος είναι μόνο ο λαός, τον οποίο «απελευθέρωσαν» οι Αμερικανοί με την συναίνεση των συμμάχων τους και τη συνέργεια των προδοτών.

Η προπαγανδιστική επίθεση κατά της Συρίας και περιοχών του καταστραφέντος Ιράκ βρισκόταν ήδη σε προχωρημένο στάδιο. Το ότι η χώρα αυτή κυριαρχείται από εξτρεμιστικά ισλαμικά στοιχεία, τους τζιχαντιστές, οι οποίοι, βεβαίως, προηγουμένως εκπαιδεύτηκαν από τις ΗΠΑ, όπως κάποτε ο Οσάμα Μπιν Λάντεν της Αλ Κάιντα στο Αφγανιστάν και ο πρώην ηγέτης του Ιράκ Σαντάμ Χουσεΐν εναντίον του Ιράν, το γνωρίζαμε  όλοι εδώ και καιρό. Από την άλλη, ασφαλώς, το γεγονός ότι το Ισραήλ δηλώνει ανοιχτά ότι μετατρέπει τα υποβρύχιά του έτσι ώστε να είναι σε θέση να εκτοξεύουν πυρηνικούς πυραύλους και εν καταδύσει ούτε το ακούει ούτε την απασχολεί την Ουάσιγκτον. Σε διάστημα μηνών είχαμε «πειστεί» όλοι ότι οι τζιχαντιστές πράγματι «απειλούν» τους γείτονες τους, την Αμερική, την Ευρώπη, τον κόσμο όλο. Και όντως ήρθαν οι ΗΠΑ να «καθαρίσουν» για όλους, ταυτόχρονα όμως ενεπλάκησαν τόσο η Ρωσία όσο και –πράγμα αναμενόμενο- η Τουρκία, για να είναι όλοι τους ευχαριστημένοι από την ισοπέδωση της Συρίας, τον θάνατο εκατοντάδων χιλιάδων αμάχων, την ίδια ώρα που αναγκάζουν εκατομμύρια ανθρώπους να εγκαταλείπουν ως πρόσφυγες τη δύσμοιρη πατρίδα τους μήπως σωθούν. Όμως για να είμαστε ειλικρινείς, μία σύγχρονη γενοκτονία η οποία όμως, δυστυχώς,  έτσι μας έχουν συνηθίσει, μας αφήνει σχεδόν αδιάφορους, και η οποία υπό το πρόσχημα του «εμφυλίου», και πασιφανές εκ του αποτελέσματος, δεν διαφέρει ουδόλως από εκείνες του πρόσφατου παρελθόντος.

Μετά τη Συρία, τη Λιβύη και το Ιράκ, που ισοπεδώθηκαν ολοσχερώς, θα ακολουθήσουν άλλοι. Μετά βεβαιότητας η Αίγυπτος, για να δομηθεί απέναντι από την Ευρώπη, στη βάσει ενός εφιαλτικού σχεδίου, ένα μουσουλμανικό τόξο αστάθειας και σύγκρουσης: Πακιστάν, Αφγανιστάν, Ιράν, Ιράκ, Συρία, Τουρκία, Αίγυπτος, Λιβύη και έπονται η Τυνησία και το Μαρόκο. Παρακολουθήστε ποιος θα αναλάβει κατόπιν, κατά την αμερικανική και διεθνή προπαγάνδα, το ρόλο του «καθάρματος» για να γνωρίζετε ποιος θα είναι ο επόμενος λαός που θα υποστεί τις βαρύτατες συνέπειες από την αμερικανική και συμμαχική απελευθέρωση!

Δυστυχώς, η εφαρμογή της λογικής της δύναμης που χρησιμοποιείται από τους ισχυρούς, αντί της δύναμης της λογικής, γίνεται ολοένα πιο εχθρική έναντι των αδυνάμων, ενώ τα ΜΜΕ μεταδίδουν ειδήσεις που αναδύουν σκληρά δόγματα τα οποία αναμοχλεύουν τις εντάσεις. Εν κατακλείδι, η ρητορική αυτή εμπεριέχει στοιχεία ενός νέου Ψυχρού Πολέμου. Όμως η ανθρωπότητα έχει φτάσει στα όρια της και τέτοιες επεμβάσεις δεν είναι απλώς εγκληματικές και ανεπίτρεπτες, αλλά ενέχουν επίσης τεράστιους κινδύνους για παγκόσμια έκρηξη. Η πλειονότητα των λαών της Υφηλίου, που έχει καταστεί αποικία των ισχυρών, αντιλαμβάνεται, ανησυχεί και μπορεί να ερμηνεύει από μόνη της ποιος υποθάλπει την παγκόσμια τρομοκρατία, ποίες είναι οι γενεσιουργοί αιτίες της, ποιος κάθε τόσο επιστρατεύει την τρομοκρατία ως πρόσχημα για την «αποκατάσταση της παγκόσμιας τάξης». Με λίγα λόγια, γνωρίζει ποιος είναι ο πραγματικός τρομοκράτης.

Ως εκ τούτου, η νέα ηγεσία των ΗΠΑ οφείλει να αλλάξει την ατζέντα της εξωτερικής πολιτικής και γεωστρατηγικής της, η οποία επί δεκαετίες ήταν και είναι οδυνηρή, έχοντας προκαλέσει πολλά δεινά στην ανθρωπότητα, χωρίς να εξαιρείται ο αμερικανικός λαός, ο οποίος ούτως ή άλλως με το τερατούργημα της παγκοσμιοποίησης πληρώνει βαρύτατο τίμημα. Μόνο με την ολοσχερή στροφή και αναθεώρηση της πολιτικής των ΗΠΑ, με την απεμπλοκή τους από προκλητικές επεμβάσεις και συρράξεις, που κοστίζουν τρισεκατομμύρια δολάρια στον αμερικανικό λαό και πολλά περισσότερα σε ολόκληρη την ανθρωπότητα, είναι εφικτή η ανάκαμψη της αμερικανικής οικονομίας. Η τελευταία, πάντως, μπορεί να βοηθήσει τους δεινοπαθούντες λαούς, τα θύματα αυτής της παράλογης πολιτικής, και να αποκαταστήσει την εμπιστοσύνη όλου του κόσμου έναντι των Ηνωμένων Πολιτειών για να πράγματι καλύτερο μέλλον για όλη την ανθρωπότητα.

*Ο Γεώργιος Εμ. Δημητράκης είναιαρθρογράφος κρητικής (Μαριού Ν. Ρεθύμνης) και θρακικής καταγωγής γεννήθηκε και διαμένει  εις την Ξάνθη. Σπούδασε Πολιτικές-Οικονομικές Επιστήμες και Κοινωνιολογία εις την Βόννη και Ιστορία και Πολιτιστική κληρονομιά εις την Αθήνα. Διετέλεσε επί 5 χρόνια υπάλληλος της Ομοσπονδιακής Βουλής της Γερμανίας και επί 30-ετίας Διπλωματούχος Ξεναγός για όλη την Ελληνική Επικράτεια. 

     

Κεντροαριστερά τύπου… Survivor

γράφει η Ζέφη Δημαδάμα*

Στη δύσκολη αναμφισβήτητα συγκυρία που διανύουμε, ο χώρος της Σοσιαλδημοκρατίας, της Κεντροαριστεράς όπως θέλετε να τον ονομάσετε, δίνει τη δική του μάχη.

Παρά το γεγονός ότι οι πολίτες αναμένουν την οργάνωση του χώρου και τη σύνθεση των δυνάμεων, οι «βασικοί παίκτες» της Κεντροαριστεράς αναλώνονται σε ένα παιχνίδι εντυπώσεων και αρχηγισμών.

Δυστυχώς, δεν αντιλαμβάνονται ότι όλα αυτά δεν αφορούν κανέναν άλλον παρά μόνο –ίσως- ένα μικρό κομματικό ακροατήριο. Η περιβόητη κολυμπήθρα του Σιλωάμ, παρά το ότι συνεχίζει να βαφτίζει και να ξεπλένει διαδρομές ετών, τελικά μόνο πρόσκαιρα θολώνει τα νερά, μιας και όλοι γνωρίζουν και αντιλαμβάνονται την πραγματικότητα.

Αδιανόητη για τους πολίτες παραμένει η επιμονή των κινημάτων, κομμάτων, δικτύων και λοιπών σχηματισμών και μορφωμάτων, στη διαφοροποίησή τους σε τεχνικά και οργανωτικά ζητήματα, τα οποία δεν αποτελούν προφανώς προτεραιότητα.

Η συγκρότηση ενός σχεδίου το οποίο θα τολμά ριζοσπαστικές προτάσεις, με ευθύνη αλλά και έμπνευση, είναι το πρώτο βήμα για τη νέα Σοσιαλδημοκρατία που αποζητούμε.

Η συστράτευση των δυνάμεων από τους φορείς, την κοινωνία των πολιτών, των κομμάτων και η ισότιμη συμμετοχή τους σε αυτή την πορεία, είναι το κλειδί για την πολυπόθητη ανασύσταση του χώρου.

Το Συνέδριο το οποίο έχει συγκαλέσει η Δημοκρατική Συμπαράταξη για το τέλος του Ιουνίου θα μπορούσε κάλλιστα να αποτελέσει ένα πρώτο βήμα ώστε να καθίσουν όλοι γύρω από ένα τραπέζι και να συνεννοηθούν, με προτάσεις, αλλαγές, διαφοροποιήσεις και διάλογο ουσίας.

Ενδεχομένως η προσπάθεια αυτή να έχει αδυναμίες, αλλά αποτελεί μια ευκαιρία να γίνει επιτέλους ένα νέο ξεκίνημα, το οποίο θα προσφέρει νέα πνοή και όραμα στους προοδευτικούς πολίτες.

Οι κομματικές καταβολές, οι διαδρομές ετών σε βουλευτικά έδρανα και υπουργικούς θώκους υπάρχουν σε κάθε κίνημα, σε κάθε δίκτυο, και αυτό αποτελεί κοινό μυστικό για τους πολίτες, χωρίς καμία αμφιβολία. Ας αφήσουμε επομένως πίσω μας τις γκρίνιες και τους εγωισμούς, και ας δούμε τη νέα πραγματικότητα, που σταδιακά διαμορφώνεται, χωρίς πλάνες.

Δεν περισσεύει κανείς, είμαστε όλοι συνοδοιπόροι στην προσπάθεια, αλλά και κανείς δεν μπορεί να επιβληθεί χωρίς συναντίληψη και συναπόφαση συστράτευσης.

Ας μην κάνουμε επομένως και αυτή την προσπάθεια, προσπάθεια τύπου Survivor, αποχωρείς εσύ, παραμένεις εσύ, εγώ είμαι ο αρχηγός, εσύ είσαι ο εύκολος στόχος, γιατί όπως γνωρίζουμε πολύ καλά, τον τελευταίο λόγο και στο παιχνίδι επιβίωσης αλλά και στις εκλογές το έχουν αποκλειστικά και μόνο οι πολίτες. 

*Η Ζέφη Δημαδάμα είναι αντιπρόεδρος γυναικών του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος.

Γραμματέας Τομέα Μεταναστευτικής Πολιτικής και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΠΑΣΟΚ

Συνελήφθησαν οι ληστές των χτρηματοκιβωτίων

Πάνω από 15 άτομα κρατούνται στη ΓΑΔΑ για συμμετοχή στους “ληστές των χρηματοκιβωτίων”. Συνελήφθησαν σε παράλληλες επιχειρήσεις της Ασφάλειας σε Θρακομακεδόνες και Μενίδι.

Πρόκειται για ομογενείς από χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης και συγκεκριμένα το Καζακστάν καθώς και έναν τουλάχιστον υπήκοο Αλβανίας. Μεταξύ των συλληφθέντων είναι και τα αρχηγικά μέλη της συμμορίας.

Κατηγορούνται ότι μόνο στη διάρκεια των τελευταίων μηνών διέπραξαν δεκάδες ένοπλες ληστείες σε εταιρείες στην Αττική και τη Βοιωτία από τις οποίες αφαίρεσαν χρηματοκιβώτια με μεγάλα χρηματικά ποσά, με πιο πρόσφατη αυτή στα διόδια της Αττικής Οδού τα ξημερώματα της 1ης Μαΐου.

Σύμφωνα πάντως με αστυνομικές πηγές, την τελευταία τριετία οι συλληφθέντες έχουν διαπράξει εκατοντάδες ληστείες και κλοπές στην Αττική. Oι έρευνες της Ασφάλειας ξεκίνησαν στη διάρκεια της νύχτας με τη συνδρομή αστυνομικών από "ειδικές" υπηρεσίες και συνεχίστηκαν μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες.

Τα αποτελέσματα των ερευνών θα ανακοινωθούν σε συνέντευξη Τύπου τις αμέσως επόμενες ημέρες.        

Η ελληνική εκδοχή του Λεπενισμού…

Του Γιάννη Παντελάκη

Η Le Pen είπε πως πλησιέστερο με το Εθνικό Μέτωπο Ελληνικό κόμμα, είναι οι Ανεξάρτητοι Έλληνες. Ο Καμμένος είναι πολιτικός φίλος με τον Dupont τον οποίο η Le Pen αν εκλεγεί, θα ορίσει πρωθυπουργό. Το κόμμα του Dupont ανήκει στην ίδια ευρωομάδα με εκείνο του Καμμένου. Είναι οι ΑΝΕΛ ακροδεξιοί όπως αναδεικνύει αυτή η εξίσωση και στο παρελθόν έχουν παραδεχτεί (παρότι τώρα σιωπούν) και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ; Υπάρχει κάποιος που το αμφισβητεί: «Σε καμία περίπτωση δεν θα χαρακτήριζα τους ΑΝΕΛ ακροδεξιό κόμμα» (Τσίπρας).

Όλα αυτά προκαλούν μια πολιτική σύγχυση, η οποία μπορεί να αποκτήσει και επικίνδυνα χαρακτηριστικά. Παρότι είναι ξεκάθαρο ποιοι εκφράζουν την ακροδεξιά στη χώρα μας. Η αλήθεια είναι πως δεν είναι λίγοι και δεν αποτελούν μόνο αυτόνομες συλλογικές παρουσίες. Δεν είναι δηλαδή μόνο η ακραία μορφή των νεοναζί της Χρυσής Αυγής, ούτε η πιο ήπια όπως οι ΑΝΕΛ. Υπάρχουν και οι ακροδεξιές παρουσίες στο εσωτερικό άλλων κομμάτων με πιο χαρακτηριστική την περίπτωση του Βορίδη με το τσεκουράτο παρελθόν. Το πρόβλημα αρχίζει και μεγεθύνεται από την στιγμή που δίνεται νομιμοποιητική πολιτική βάση στις εκφράσεις αυτές.

Η πιο ενδεικτική από αυτές είναι η συνεργασία των ΑΝΕΛ με τον ΣΥΡΙΖΑ. Ο τελευταίος με πρωτοστάτη τον ίδιο τον πρόεδρό του και πρωθυπουργό της χώρας εδώ και καιρό επιχειρεί ένα πολιτικό ξέπλυμα των ΑΝΕΛ. Όχι μόνο με την προαναφερόμενη φράση Τσίπρα, αλλά κυρίως με τη διακαή επιθυμία του από τον Ιανουάριο του 2015 να συνεργαστεί με τον Καμμένο. Ακόμα και αν υποθέσουμε χάριν εργασίας, πως η συνεργασία αυτή αποτελούσε μια αναγκαιότητα γιατί ήταν δυο μη μνημονιακά κόμματα, από τον Αύγουστο της ίδιας χρονιάς το επιχείρημα αυτό ακυρώθηκε. Είναι δυο κόμματα του μνημονιακού τόξου και μάλιστα όπως δείχνει η τελευταία συμφωνία με τους δανειστές, έτοιμα να υπογράψουν όσα μνημόνια χρειαστεί αρκεί να διατηρηθούν στην εξουσία.

Ο ορισμός της ακροδεξιάς δεν αποτελεί μια ασαφή έννοια που χωράει περισσότερες από μια εξηγήσεις. Έχει συγκεκριμένα πολιτικά χαρακτηριστικά που διαπνέονται από έντονο λαϊκισμό και αφορά σε εφαρμοσμένες πολιτικές. Οι ΑΝΕΛ τα έχουν αυτά τα χαρακτηριστικά, κατά καιρούς έχουν εκφράσει θέσεις ξενοφοβικές, μισαλλόδοξες, ευρωσκεπτικιστικές, αντισημιτικές, ομοφοβικές. Αλλά και στην καθημερινή πολιτική, έχουν αρνηθεί την ιθαγένεια σε παιδιά ξένων που γεννήθηκαν στην Ελλάδα, έχουν εναντιωθεί στο νομοσχέδιο κατά των διακρίσεων λόγω φύλου, σεξουαλικού προσανατολισμού κ.λπ., δεν θέλουν το σύμφωνο συμβίωσης κ.ο.κ.

Η Le Pen έχει δίκιο όταν λέει ότι το συγγενές σ' αυτήν ελληνικό κόμμα είναι οι ΑΝΕΛ. Και η αλήθεια είναι, πως και αρκετά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ στις κατ' ιδίαν συζητήσεις τους παραδέχονται τα ακροδεξιά χαρακτηριστικά του κυβερνητικού τους εταίρου. Ποιούν τη νήσσαν ωστόσο για να μην χαλάσει αυτή η συνεργασία που τους διατηρεί στην πολυπόθητη και πολλαπλά ωφέλιμη εξουσία. Με τον τρόπο αυτό όμως, νομιμοποιούν πολιτικά μια έκφραση που οι καιροί θέλουν να βρίσκει ισχυρή αποδοχή σε μεγάλες πληθυσμιακά ομάδες χωρών της Ευρώπης.

Η Le Pen, αποτελεί ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα. Δεν γνωρίζω αν οι ΑΝΕΛ θα επιβιώσουν πολιτικά στο μέλλον για να εκφράσουν σε μεγαλύτερη έκταση την ελληνική εκδοχή της Le Pen ή και του Trump ακόμα. Γνωρίζω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ με την τακτική αγαστής συνεργασίας και αποδοχής των ΑΝΕΛ, θα έχει βοηθήσει προς μια τέτοια αποκρουστική πορεία...   

liberal.gr 

Άκη... πάρτο αλλιώς!

«Τώρα θα μιλήσω», είπε ο Άκης Τσοχατζόπουλος μετά την αποφυλάκισή του, κάνοντας λόγο για «βασανισμό», με ευθύνη των κυβερνήσεων Γιώργου Παπανδρέου και Κώστα Σημίτη.

Έσπευσαν αρκετοί, μάλιστα, να τον πιστέψουν, ότι τώρα θα ανοίξει επιτέλους το στόμα του, το επί πέντε συναπτά έτη ερμητικά κλειστό, και θα κολλήσει στον τοίχο τον Σημίτη και τον Παπανδρέου!

Βρε σύντροφε από τα παλιά… φορτωμένε με χιλιάδες – εκατομμύρια ευρώ, για την ακρίβεια – αναμνήσεις, δεν άνοιξες το στόμα σου ούτε για να πέσεις στα… μαλακά, στις ανακρίσεις και τις δίκες, δεν έδωσες έστω ένα όνομα ως αντάλλαγμα, για να μην την πληρώσεις μόνος σου, τώρα θα μιλήσεις; Τώρα που κατάφερες να αποφυλακιστείς, λόγω της κατάστασης της υγείας σου και, μάλιστα, με αυστηρούς όρους, μετά από απανωτά «όχι» της Δικαιοσύνης σε πρότερα ανάλογα αιτήματα; Τα ακούει και ο Σημίτης και δικαίως σου λέει, «σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ»!

Από δίπλα και η επίσης αποφυλακισθείσα σύζυγος του… πρώην «ωραίου Μπρούμελ», περιχαρής και υπερήφανη για τη βαρυσήμαντη δήλωση του Άκη! Η ίδια βέβαια αρκέστηκε στο λογικό και ανθρώπινο, στην αναφορά στο ανήλικο παιδί τους, που θα ζήσει ξανά με τους δύο του γονείς. Πάλι καλά που δεν μας είπε και εκείνη ότι ήρθε η ώρα να μιλήσει!

Γι’ αυτό, Άκη, απόλαυσε όσο μπορείς την ελευθερία σου, με την αποφυλακισθείσα σύζυγο και την επίσης αποφυλακισθείσα κόρη και άσε, μας τα λες μιαν άλλη φορά…   

Νατάσα Ρουγγέρη - documentonews.gr

Συστημικοί κομπασμοί και καταγγελίες

Του Γιώργου Σταματόπουλου

Μια χαρά τα πάει το (ελληνικό) πολιτικό σύστημα· αυτορρυθμίζεται και αυτοανανεώνεται χωρίς αιματοχυσίες, χωρίς απώλειες σοβαρές, μέσα μάλιστα σε πανηγύρια και επιδείξεις όσων το υπηρετούν με ζήλο και αυταπάρνηση.

Αυτοί που είναι στην κυβέρνηση λένε ψέματα δίχως ενδοιασμούς και συστολές και εκείνοι που είναι στην αντιπολίτευση το ξέρουν αλλά δεν μπορούν να κάνουν τίποτα· βράζουν στο ζουμί τους, αλλά, πού θα πάει, θα έρθει και η δική τους σειρά να αρπάξουν τα ηνία της εξουσίας.

Πιστεύουν ακόμη μερικοί ότι το σύστημα αλλάζει μόνο από τα μέσα, άμα πριονίζεις τις δομές του έχοντάς τις κατακτήσει -μάλλον έτσι έλεγαν προτού καταλάβουν τα αξιώματα. Το σύστημα αλλοτριώνει και ταπεινώνει ταυτόχρονα όποιον το αμφισβητεί μεν, θέλει να το γκρεμίσει δε. Δε σφάξανε· ή θα μπεις στη γραμμή ή σπίτι σου, στην περιφρόνηση και την εξαφάνιση.

Μήνες τώρα γίνεται πόλεμος χαρακωμάτων (σιγά, μη σπάσουν τ’ αυγά)· κυβερνητικοί και αντιπολιτευόμενοι επιδίδονται σε ανταλλαγές ύβρεων, οι οποίες όμως είναι κενές περιεχομένου. Ολα αυτά για την περίφημη αξιολόγηση. Και, επιτέλους, η συμφωνία εγένετο. Και άντε πάλι απ’ την αρχή: κομπασμοί και υπερηφάνεια (!) από τη μια, καταγγελίες και λεκτικές επιθέσεις από την άλλη· φίνα.

Το μόνο που ανακουφίστηκε ήταν το ευρωπαϊκό πολιτικό σύστημα -το είχαν παρατραβήξει άπαντες και αυτό χάριν εντυπώσεων (σκληρές τάχα διαπραγματεύσεις, κοινωνικά αντίμετρα και άλλα παιδαριώδη).

Η κυβέρνηση θεωρεί εαυτήν νικήτρια (sic) αλλά η αντιπολίτευση της προσάπτει υποτέλεια, ανικανότητα, καταστροφικότητα και λοιπά λαμπρά για το ήθος της πολιτικής αντιπαράθεσης.

Μάλλον έχουμε πάρει την απόφασή μας: με αυτούς θα πορευτούμε τα αμέσως επόμενα χρόνια και μάλλον αυτοί (τέτοιοι) μας αξίζουν αφού ουδέποτε νοιαστήκαμε για το τι είναι αυτή η περιβόητη αντιπροσώπευση στη δημοκρατία (μας), ποιος ο ρόλος μας ως πολιτών, τι σημαίνει κοινωνία των πολιτών, τι είναι η κοινωνία επιτέλους και αν μπορούσε να έχει κάποιον θεσμικό ρόλο στο πολιτειακό σύστημα.

Καλά να πάθουμε, λένε οι πιο απαισιόδοξοι και άντε να τους πείσεις ότι δεν έχουν τελειώσει όλα, ότι μπορούν να βρεθούν υγιείς πολιτικές δυνάμεις να δομήσουν ένα νέο σύμπαν, πιο ίσο, πιο κοινωνικό, πιο ελεύθερο. (Φέξε μου και γλίστρησα...).

Καημένη Αριστερά -πώς την κατάντησαν... να πανηγυρίζει πως πέτυχε ό,τι ώς τώρα κατήγγελλε· να ψηφίζει μέτρα που ούτε η χειρότερη μορφή Δεξιάς θα τολμούσε. Και όλα αυτά γιατί; Ετσι θα σωζόταν η χώρα; Αυτό ήταν το «όλον» της Αριστεράς; Τουλάχιστον να σιωπούσαν... να κοκκίνιζαν λίγο... Α, μπα -όλα βαίνουν καλώς... ολόκληρη αξιολόγηση κατάφεραν οι καψεροί και ας κομματιάζονται τα χαμηλά κοινωνικά στρώματα.

Ενα ασταμάτητο ταρατατζούμ η πολιτική σκηνή της χώρας, γιομάτο καρναβαλιστές και σκόρπιους θιάσους που παριστάνουν ότι είναι πολιτικά κόμματα και σκίζουν τα ρούχα τους για να τη σώσουν (τη χώρα, καλέ). Εξακολουθούμε, δυστυχώς, να βρισκόμαστε πολύ μακριά από τη σοβαρότητα - το συνηθίσαμε μάλλον· μήπως μας αρέσει κιόλας;

efsyn.gr

           

Ρωτήστε και τον Ιβάν Σαββίδη...

Του Θάνου Οικονομόπουλου

Ώστε, είναι «μια ισορροπημένη συμφωνία», κατά την συριζέϊκη εκδοχή της υπογραφής του 4ου μεταχρονολογημένου μνημονίου...

Συμφωνία είναι. Και, για να λέμε τα πράγματα με τ' όνομά τους, εδώ που μας έφθασαν οι Συριζανέλιοι με τα ψέμματα, τις ιδεοληψίες, τα στενά μικροκομματικά τους νιτερέσα, πάλι καλά που επετεύχθη. Παρά τα πάμπολλα αρνητικά της. Γιατί χωρίς αυτή, μας περίμενε ο “ξαφνικός θάνατος”.

Όμως, δεν είναι ούτε “ισορροπημένη”, ούτε η καλύτερη δυνατή που μπορούσαμε (και έπρεπε...) να κάνουμε στα δυόμιση χαμένα, ολέθρια χρόνια της “Πρώτη Φοράς”. Σπαταλήθηκε χρόνος που τον πληρώνουμε τώρα πανάκριβα, εξουθενωτικά. Πετάχθηκαν στα σκουπίδια δισεκατομμύρια επί δισεκατομμυρίων, την ώρα που η οικονομία από-πεθαίνει. Καταστράφηκε (και μάλιστα συνειδητά!) η μεσαία τάξη, η ραχοκοκαλιά της χώρας για να δοθεί μια κακοστημένη αριστερή παράσταση από το κυβερνητικό ιδεοληπτικό μπουλούκι. Και τώρα, ήρθε η ώρα να πληρώσουν με έξτρα φόρους και αδιανόητες περικοπές συντάξεων, ακόμη και οι ντεσπεράντος, αυτοί πάνω στους οποίους πόνταρε και τους οποίους κανάκευε παραμυθιάζοντας με “αριστερές” μπαρούφες, αυτό το πράγμα που καμώνεται για 2,5 χρόνια ότι είναι κυβέρνηση...

Και το χειρότερο, το πιο προσβλητικό για την νοημοσύνη του κόσμου που έχει περιπέσει στην απάθεια της απελπισίας; Ότι, όχι μόνο δεν του ζητήθηκε με ταπεινότητα και μεταμέλεια ένα συγγνώμην, αλλά οι ολέθριοι και ανάλγητοι κυβερνώντες συνεχίζουν με ψέμματα να του παρουσιάζουν... το μαύρο άσπρο, την από-φτωχοποίησή του με εναρκτήριο λάκτισμα ανάπτυξης και επερχόμενης ευημερίας, την διαιώνιση του μνημονιακού καθεστώτος ως “περήφανη έξοδο” από αυτό, την πλήρη και παταγώδη αποτυχία τους (που συνιστά εθνική ήττα) ως... περιφανή νίκη. Για την οποία πρέπει να δοξασθούν! Για εθνικό σχέδιο εκ βάθρων αναπτυξιακής ανασυγκρότησης, για την αδήριτη ανάγκη να μιλήσουν, επιτέλους τώρα, την γλώσσα της αλήθειας, ούτε σκέψη. Αυτά, προϋποθέτουν συνείδηση, τσίπα, υπευθυνότητα...

Αντί να δώσουν την 13η και 14η σύνταξη που υπόσχονταν (μέχρι και τον περασμένο Δεκέμβριο, οι θεομπαίχτες!), έρχονται τώρα με... πανηγυρισμούς να κόψουν άλλες δυο συντάξεις από εκατομμύρια συνταξιούχους-με αυτούς που βρίσκονται στα όρια της φτώχειας να πλήττονται επαχθέστερα. Και με την μείωση του αφορολόγητου που συμφωνήθηκε στα 5.300 ευρώ (θυμάστε που ο Τσακαλώτος θα παραιτιόταν αν έπεφτε κάτω από τα 8.900;), θα κληθούν από πάνω να πληρώσουν και... πρόσθετους φόρους επί δραματικά μειωμένων εισοδημάτων πείνας...

Δεν τους πολυνοιάζει. Αυτές οι ύαινες της εξουσίας, το μόνο που επιδιώκουν είναι η παράταση, για όσο και όπως, της παραμονής τους σ' αυτήν. Γι' αυτό και τα όσα συνομολόγησαν θα αρχίσει να τα νοιώθει στο πετσί της η κοινωνία με χρονοκαθυστέρηση περίπου 2 χρόνων, όταν δηλαδή άλλοι θα έχουν την ευθύνη της διακυβέρνησης. Έτσι υπολογίζουν, τουλάχιστον, και κατά πως το' χουν συνήθειο... υπολογίζουν λάθος! Τα “αντίμετρα” που μοίρασαν ως... καθρεφτάκια στους ιθαγενείς, θα ισχύσουν ΜΟΝΟ αν οι προβλέψεις για 2018 και 2019 εξασφαλίζουν πλεονάσματα 3,5% ετησίως, που θα πρέπει να προέλθει από ανάπτυξη. Την οποία δεν βλέπει κανείς, ούτε από αυτούς (ΔΝΤ και ΕΕ) που για δικούς τους λόγους έκλεισαν όπως-όπως το 4ο μνημόνιο. Και, σημειώστε, θα αφορούν ΜΟΝΟ σε παροχές κατά το υπερβάλλον του 3,5% πλεονάσματος. Δηλαδή, μόνο αν μια ωραία πρωία, ο ήλιος αποφασίσει στην Ελλάδα ν' ανατείλει από την δύση! Αλλιώς, τα βαριά δημοσιονομικά μέτρα που προβλέπονται κατά τον Τσίπρα ότι θα ισχύσουν το νωρίτερο σε 18 μήνες, θ' αρχίσουν να εφαρμόζονται προκαταβολικά, περί τα μέσα του 2018.

Πάλι δεν τους πολυνοιάζει. Τον ένα χρόνο στην εξουσία, τον εξασφαλίζουν. Και “τότε”, όταν θα έρθει η ώρα της αλήθειας και της πραγματικότητας, θα σκαρφιστούν κάτι “επαναστατικό” και “εθνικά περήφανο”, “φιλολαϊκό” και οπωσδήποτε “αριστερό”, θα πάνε σε εκλογές πόλωσης και διχασμού, ποντάροντας πως οι επόμενοι θα εφαρμόσουν τα μέτρα που αυτοί πήραν... προκαταβολικά, και θ' αποτελέσουν μια απλή “παρένθεση”, ώστε με την απλή αναλογική που θα ισχύσει από τις μεθεπόμενες εκλογές, να ξανάρθει το μπουλούκι στην εξουσία, για ν' αποτελειώσει τα αντιδημοκρατικά και μικροκομματικά του “οράματα”: την σοβιετοποίηση της χώρας, την αέναη επικράτηση της κομματικής νομενκλατούρας και των κολλητών της.

Αν δεν πιστεύετε, ρωτήστε και τον Ιβάν Σαββίδη...

iefimerida.gr

Γυαλιά-καρφιά

Πίσω από αυτά τα κραυγαλέα γυαλιά η κυρία Σταμάτη κουνάει το δάχτυλο στην κοινωνία. Μοιάζει σαν να θέτει εαυτήν υπεράνω των εννοιών του καλού και του κακού. Ούτε ψέλλισμα ή υπόνοια συγγνώμης δεν ακούστηκε τόσα χρόνια από τα χείλη της... 

  

Πολύ συχνά φοράμε γυαλιά ηλίου όχι μόνο για να προστατεύσουμε τα μάτια μας από την ακτινοβολία του αλλά και για να «προστατεύσουμε» τους άλλους – και τον εαυτό μας – από τις εκφράσεις μας. Από την αμείλικτη ετυμηγορία του βλέμματος. Είναι σαν να θέλουμε να βλέπουμε εμείς, χωρίς να μας βλέπουν οι άλλοι. Βέβαια, οι γυναίκες φοράμε γυαλιά και όταν δεν έχουμε «στρώσει» μάτι. Απολύτως σεβαστό και αυτό…

Γενικώς λοιπόν, τα γυαλιά κρύβουν. Εκτός από τα γυαλιά της Βίκης Σταμάτη. Ή μάλλον τη συλλογή των γυαλιών της. Που, αντί να κρύψουν, αποκαλύπτουν αυτά που και η ίδια άλλωστε δεν νομίζω ότι ενδιαφέρεται να κρύψει. Ποσώς.

Μα, θα πείτε, είναι δυνατόν να κρίνω έναν άνθρωπο από τα γυαλιά του; Στην προκειμένη περίπτωση ναι. Όταν ο σχεδόν 80χρονος σύζυγός σου είναι στη φυλακή για κατάχρηση εκατομμυρίων εις βάρος του Δημοσίου και η δικαιοσύνη σε έχει κρίνει συνυπεύθυνη και σε έχει φυλακίσει γι’ αυτό. Οταν καταγγέλλεις απάνθρωπες συνθήκες κράτησης που απειλούν την εύθραυστη υγεία του. Οταν έχεις περιγράψει με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες πώς σαπίζει μέσα στο κελί του. Οταν αγωνιάς να συγκεντρώσεις το ποσόν της εγγύησης για την αποφυλάκισή του. Οταν την περίοδο της κράτησής σου έχεις ποζάρει συνειδητά πίσω από τα κάγκελα σαν τη Θέμιδα Μπαζάκα στα «Πέτρινα Χρόνια» ή αλλοπαρμένη με ένα αρκουδάκι αγκαλιά σαν κακοερμηνευμένη ηρωίδα της Σάρα Κέιν. Και όταν αυτά τα γυαλιά – τη μία ημέρα ροζ σε σχήμα καρδιάς, την επόμενη τεράστιες μαύρες πεταλούδες, οψόμεθα για το νέο μοντέλο – περιβάλλονται από ένα πρόσωπο ακινητοποιημένο από το μπότοξ και με φανερά επάνω του τα αποτελέσματα της αισθητικής υποστήριξης, νομίζω ότι δεν μπορεί να αποτελούν τυχαία επιλογή, τύπου «έβαλα ό,τι βρήκα μπροστά μου».

Πολύ περισσότερο όταν πίσω από αυτά τα κραυγαλέα γυαλιά η κυρία Σταμάτη κουνάει το δάχτυλο στην κοινωνία, μιλά ως τιμητής των πάντων, ειρωνεύεται ως Μαρία Αντουανέτα και απειλεί για αποκαλύψεις  τις οποίες είναι απορίας άξιο γιατί δεν έκανε κατά τη διάρκεια της δίκης της.  Βεβαίως και τα πανάκριβα γυαλιά της είναι ενθύμιο των ημερών της δόξας της αλλά δεν μπορεί στη συλλογή της να μην υπάρχει ένα πιο διακριτικό μοντέλο. Ε, και αν δεν υπήρχε, ας αγόραζε ένα από το περίπτερο για να κάνει τις δηλώσεις της μπροστά στην κάμερα και αμέσως μετά ας επέστρεφε στις καρδιές και τις πεταλούδες της.

Τα γυαλιά είναι το κερασάκι στην τούρτα στην έπαρση και τον σουσουδισμό της κυρίας Σταμάτη. Κατά καιρούς, έχω κάνει προσπάθειες να την συμπονέσω. Όχι γιατί θεωρώ ότι αδίκως διώχθηκε αλλά διότι προσπαθώ να βρω τις ρωγμές ευαισθησίας στην εικόνα της υπεροπτικής και αλαζονικής γυναίκας που τα ήθελε όλα και πολύ. Διότι ξέρω ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν τέτοιες ρωγμές. Δυστυχώς δεν τις βρήκα. Δεν είμαι επιστήμων της ψυχής για να πω ότι δεν υπάρχουν. Πάντως δεν φαίνονται. Ακόμη και όταν η κυρία Σταμάτη μιλάει με – δικαιολογημένο – σπαραγμό για το παιδί της, με ένα περίεργο τρόπο, ανακαλείς τις περιγραφές των πωλητριών για την αυταρχική συμπεριφορά της στα καταστήματα όπου ξόδευε τα ευρώ σαν μαρουλόφυλλα.

Στον αντίποδα του «δρυός πεσούσης πας ανήρ ξυλεύεται», είναι κάπως να προσπαθείς να υπερασπιστείς κάποιον (κόντρα στους αυτοματισμούς) που επιμένει να μην υπερασπίζεται και να εκθέτει τον εαυτό του. Η κυρία Σταμάτη μοιάζει σαν να θέτει εαυτήν υπεράνω των εννοιών του καλού και του κακού. Ούτε ψέλλισμα ή υπόνοια συγγνώμης δεν ακούστηκε τόσα χρόνια από τα χείλη της. Ούτε άλλωστε από τον κύριο Τσοχατζόπουλο. Θυμάμαι, στο ηχητικό ντοκουμέντο που κυκλοφόρησε πριν από λίγο καιρό, τον τρόπο που μιλούσε στον φύλακα που τον συνόδευε στο νοσοκομείο. Με  βρυχηθμούς σχεδόν, σαν να διέταζε σκυλί.

Βεβαίως αφού η Δικαιοσύνη αποφάσισε ότι αυτοί οι δύο άνθρωποι πρέπει να είναι ελεύθεροι, καλώς και είναι. Χωρίς εξειδικευμένες γνώσεις όμως αλλά μόνο από εμπειρία ζωής, αναγνωρίζω ότι το ζεύγος Τσοχατζόπουλου ταλαιπωρήθηκε στη φυλακή αμφιβάλω όμως αν συνετίστηκε έτσι όπως βλέπω – τουλάχιστον την κυρία Σταμάτη – να περιφέρει την ψευδαίσθηση του αλάθητου και της εξουσίας της επί πάντων. Με γερές δόσεις εκδικητικότητας. Μου θυμίζει δε τη γνωστή ρήση του Τολστόι: «Ο άνθρωπος είναι σαν κλάσμα. Ο αριθμητής είναι ο πραγματικός εαυτός του ενώ ο παρονομαστής η ιδέα που έχει για τον εαυτό του. Οσο μεγαλύτερος ο παρονομαστής, τόσο μικρότερη η αξία του κλάσματος».  

   

Πέπη Ραγκούση  - protagon.gr

        

Το μπαγλαμαδάκι του Τζανακόπουλου

Τι κρύβεται πίσω από την ανοησία του κυβερνητικού εκπροσώπου για το Αιγάλεω; Το άγχος να μετατρέψει την πολιτική αντιπαράθεση σε κάτι εμφανώς γελοίο και βαθιά διχαστικό, σε κάτι ταξικό. Σε μία κόντρα ανάμεσα στον λαό και στο Κολωνάκι

Του Κώστα Γιαννακίδη

Στα χρόνια που η Αριστερά είχε κάποιο διακριτό νόημα, υπήρχαν κάτι γερόντια που μετρούσαν τα χρόνια στο ξερονήσι όπως τις χάντρες του κομπολογιού στα κιτρινισμένα, από τον «Ασσο» σκέτο, δάχτυλα. Πάνε αυτά, ευτυχώς πέρασαν, τα πρόσωπα που χαράχθηκαν με εξορία και φυλακίσεις δεν υπάρχουν πια παρά μόνο μέσα στην εθνική μνήμη.

Τώρα το αγωνιστικό φρόνημα και, κυρίως, η επαφή με το λαϊκό στοιχείο, επιβεβαιώνονται με πιο απλά πράγματα. Ψήφισες «Όχι» στο δημοψήφισμα; Εσυρες τα πόδια σου στο χορό των αφελών του Συντάγματος; Αποκάλεσες, μέσα από αφρούς, κάποιον «γερμανοτσολιά»; Χτύπησες με μανία, πίσω από ψευδώνυμο, τα πλήκτρα στο twitter; Εχεις μείνει στο Αιγάλεω;

Είναι εμφανές, ότι ο Δημήτρης Τζανακόπουλος εκστόμισε μία ανοησία, όταν είπε ότι έμεινε δύο χρόνια στο Αιγάλεω, ενώ ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν ξέρει καν πού πέφτει. Και είναι λογικό. Ο πολιτικός λόγος έχει εκπέσει πλέον σε επίπεδο twitter (αυτό και αν το έχει σπουδάσει ο Τζανακόπουλος). Όταν, λοιπόν, ψάχνεις την ατάκα, κάποια στιγμή θα εκτεθείς  με μία επιπολαιότητα. Θυμίζει τον μπελά που βρήκαν ο Μαχαιρίτσας με τον Νταλάρα όταν τραγούδησαν για «αγχωμένη μαλακία» στο «Διδυμότειχο Blues». Ε, και ο Τζανακόπουλος αγχωμένος ήταν. Τέλος πάντων, κάποια στιγμή θα ζητήσει συγγνώμη από τον λαό του Αιγάλεω και το θέμα θα ξεχαστεί αν και, μεταξύ μας, μάλλον αδικείται ο εκπρόσωπος. Δεν είναι και λίγο να σε έχουν σπουδάσει στο Λονδίνο και να κατρακυλάς ως το Αιγάλεω -η εμπειρία σε σημαδεύει. Παρεμπιπτόντως δε, θα έχει ενδιαφέρον να ρωτήσει συντρόφους του, ξεκινώντας από τον Πρωθυπουργό και καταλήγοντας στον Ευκλείδη, αν ξέρουν πού ακριβώς πέφτει το Αιγάλεω.

Όμως το θέμα μας δεν είναι ακριβώς η ατυχής αναφορά του κυβερνητικού εκπροσώπου. Αυτό θα μπορούσε να έχει συμβεί σε όλους μας. Το θέμα μας είναι η λογική που βρίσκεται πίσω από την ανοησία του Τζανακόπουλου. Είναι το άγχος να μετατρέψει την πολιτική αντιπαράθεση σε κάτι εμφανώς γελοίο και βαθιά διχαστικό: στην κόντρα ανάμεσα στον λαό και στο Κολωνάκι. Θα μιλάει ο Τζανακόπουλος και από πίσω θα παίζει μπαγλαμαδάκι, για να σου θυμίζει ότι οι άλλοι ακούν σαξόφωνο. Δεν είναι παράλογο. Όταν, σε γενικές γραμμές, η πολιτική είναι κοινή, κάπου πρέπει να αποτυπωθούν οι διαφορές και να σκαφτούν χαρακώματα. Ας είναι, λοιπόν, η σύγκρουση αισθητικής φύσης με ταξικούς υπαινιγμούς. Αυτό κάνει και ο Τσίπρας όταν δηλώνει, από το βήμα της Βουλής, ότι προτιμά να έχει Καρανίκες στο Μαξίμου παρά πτυχία του Χάρβαρντ.

Ο Τζανακόπουλος θα πει και άλλα. Και δεν θα είναι και ο μόνος. Μέχρι τις εκλογές μπορεί να δεις τον Τσίπρα να ανακαλύπτει πάλι το τζάκετ, να κάνει προσκυνηματική επίσκεψη σε ξερονήσια και να τσιμπάει φέτα και ελιές με χύμα ρετσίνα σε κουτούκι της Καισαριανής. Και καλά θα κάνουν. Οι φτωχοί άνθρωποι του λαού είναι η δύναμή τους. Για αυτό και κάνουν τα πάντα για να τους πολλαπλασιάσουν.    

  

 protagon.gr     

Euroworking Group: «Καλωσορίζουμε την προκαταρκτική συμφωνία μεταξύ Ελλάδας & θεσμών»

Ολοκληρώθηκε  λίγο πριν τις 18.00 το απόγευμα, το EuroWorking Group που πραγματοποιήθηκε εκτάκτως στις Βρυξέλλες για να αποτιμήσει την πορεία της δεύτερης αξιολόγησης του ελληνικού προγράμματος.

Σύμφωνα με πηγή της ευρωζώνης, το EuroWorking Group «χαιρέτισε την προκαταρκτική συμφωνία μεταξύ θεσμών και ελληνικών αρχών πάνω σε ένα πακέτο πολιτικής που θα αποτελέσει τη βάση για την ολοκλήρωση της 2ης αξιολόγησης του προγράμματος του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας.

Σε συνέχεια της εφαρμογής των προαπαιτούμενων δράσεων από την Ελλάδα, το Eurogroup θα μπορούσε να εγκρίνει το πακέτο πολιτικής και τους όρους της επόμενης εκταμίευσης, ενώ επίσης στο άμεσο μέλλον να διευθετήσει τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους στη βάση της συμφωνίας του Μαΐου του 2016».

Σε κοινή δήλωσή τους οι θεσμοί λένε τα εξής:

«Το EWG έκανε αποτίμηση της δεύτερης αξιολόγησης του ελληνικού προγράμματος του ESM. Το EWG καλωσορίζει την προκαταρκτική συμφωνία μεταξύ των ελληνικών Αρχών και των θεσμών σε ένα πακέτο πολιτικής που θα αποτελέσει τη βάση για την ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης.

Μόλις εφαρμοστούν τα προαπαιτούμενα από την Ελλάδα, το Eurogroup θα μπορέσει να εγκρίνει το πακέτο πολιτικής και τους όρους για την επόμενη εκταμίευση και να διευθετήσει τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους στο άμεσο μέλλον, στη βάση της συμφωνίας του Μαΐου 2016».

Το EuroWorking Group πραγματοποιήθηκε στις Βρυξέλλες, στις 15:00, με δια ζώσης συνάντηση κι όχι με τηλεδιάσκεψη όπως είχε αρχικά προγραμματιστεί.

Την ελληνική πλευρά εκπροσώπησε ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών, Γιώργος Χουλιαράκης, ο οποίος βρέθηκε στις Βρυξέλλες, με σκοπό να ενημερώσει τους επιτελείς των υπουργείων Οικονομικών της ευρωζώνης για την επίτευξη της τεχνικής συμφωνίας και τα προαπαιτούμενα που πρέπει να εφαρμοστούν για την ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης.      

 axiaplus.gr   

Σε αναδίπλωση προχώρησε η υπουργός Πολιτισμού Λυδία Κονιόρδου στο θέμα του Ελληνικού

Σε αναδίπλωση προχώρησε η υπουργός Πολιτισμού Λυδία Κονιόρδου στο θέμα του Ελληνικού μετά τις αποκαλύψεις ότι προχώρησε στην αναπομπή προς επανεξέταση της απόφασης περί μη κήρυξης ως διατηρητέων ορισμένων από τα κτίρια στο Ελληνικό. 

Σύμφωνα με ανακοίνωση το υπουργείο Πολιτισμού προχωρά σε ανάκληση της απόφασης για αναπομπή προς το Κεντρικό Συμβούλιο Νεωτέρων Μνημείων της επανεξέτασης τριών κτιρίων του Ελληνικού . Οπως αναφέρεται,  η ανάκληση έγινε «ύστερα από ενδελεχή έλεγχο του σχετικού φακέλου κατά τον οποίο διαπιστώθηκε πως δεν υπάρχουν νέα στοιχεία τα οποία δεν συνεκτιμήθηκαν στην αρχική εξέταση ώστε να αιτιολογείται η αναπομπή του θέματος».

Πρόκειται για το κέλυφος του αρχικού κτιρίου του Δυτικού Αεροσταθμού, του παλαιού πύργου ελέγχου του Αεροσταθμού και του αρχικού πυρήνα του συγκροτήματος του πρώην Αμερικανικού Κολεγίου Θηλέων Αθηνών. Συγκεκριμένα τα μέλη του ΚΣΝΜ κλήθηκαν τον Οκτώβριο του 2016 να διερευνήσουν κατά πόσο οκτώ κτίρια του πρώην αεροδρομίου, μεταξύ των οποίων και τα παραπάνω, έχουν τις προϋποθέσεις να κηρυχθούν μνημεία.

Έπειτα από μια μαραθώνια συνεδρίαση διάρκειας πλέον των επτά ωρών τα μέλη του Συμβουλίου αποφάσισαν να κηρύξουν ως μνημείο μόνο το κτίριο του αγγλικού υποστέγου «Παγόδα». Για τον Δυτικό αεροσταθμό η απόφαση της μη κήρυξης ήταν ομόφωνη, για τις εγκαταστάσεις του Κολεγίου οκτώ μέλη τάχθηκαν υπέρ του μη χαρακτηρισμού και τέσσερα υπέρ της κήρυξης και για τον παλαιό πύργο ελέγχου εννέα μέλη έκριναν ότι δεν πρέπει να κηρυχθεί και τρία μέλη ζήτησαν την κήρυξη. Η σχετική υπουργική απόφαση εκδόθηκε στις 14 Δεκεμβρίου 2016.

Ωστόσο, η Επιτροπή Αγώνα για το Μητροπολιτικό Πάρκο Ελληνικού κατέθεσε αίτηση θεραπείας στις 5 Ιανουαρίου του 2017 και ένα μήνα μετά αίτηση ακύρωσης στο Συμβούλιο της Επικρατείας. Κατόπιν αυτού η υπουργός Πολιτισμού είχε πάρει απόφαση να αναπέμψει το θέμα προκειμένου να γνωμοδοτήσει εκ νέου το ΚΣΝΜ.

 Η Καθημερινή αποκάλυψε με σημερινό της πρωτοσέλιδο ότι  η υπουργός Πολιτισμού ζητά να επανεξεταστούν οι περιπτώσεις άλλων τριών κτηρίων, αποδεχόμενη εν μέρει τις ενστάσεις της «Επιτροπής Αγώνα» για το Ελληνικό ενώ στην προηγούμενη απόφαση του Συμβουλίου είχε κριθεί διατηρητέο μόνο ένα κτήριο. Το έγγραφο του υπουργείου Πολιτισμού (αρ. πρωτ. 3288/317/51 από 13/4/2017) προς το Κεντρικό Συμβούλιο Νεωτέρων Μνημείων, που κοινοποιείται σε πολλαπλούς αποδέκτες και φέρει την υπογραφή της υπουργού κ. Λυδίας Κονιόρδου, αναπέμπει προς επανεξέταση την απόφαση περί μη κήρυξης ως διατηρητέων ορισμένων από τα κτίρια στο Ελληνικό.     

thetoc.gr    

Νέα εμπόδια στην επένδυση του Ελληνικού από το Υπουργείο Πολιτισμού

Νέα τρικλοποδιά στην επένδυση του Ελληνικού βάζει το υπουργείο Πολιτισμού. Ενώ παραμένουν άλυτα τα ζητήματα που έχουν ανακύψει με τη δασική υπηρεσία και την επαπειλούμενη κήρυξη όλης της έκτασης του πρώην αεροδρομίου ως αρχαιολογικού χώρου, η υπουργός Λυδία Κονιόρδου επαναφέρει το θέμα κήρυξης ως διατηρητέων ενός αριθμού επιπλέον των προβλεπομένων στη σύμβαση κτιρίων με τον επενδυτή που ψηφίστηκε από τη Βουλή.

Ολα αυτά λαμβάνουν χώρα πριν συμπληρωθούν 48 ώρες από τη συμφωνία κυβέρνησης - δανειστών για το κλείσιμο της αξιολόγησης, η οποία περιλαμβάνει ως υποχρέωση την ολοκλήρωση της αδειοδότησης για την ανάπτυξη στο Ελληνικό και την ολοκλήρωση της συναλλαγής έως τον Σεπτέμβριο. Καθίσταται σαφές πως η ανάπτυξη κινδυνεύει και πάλι να τιναχθεί στον αέρα και δοκιμάζει τις αντοχές των επενδυτών και ειδικά των ξένων που συμμετέχουν στο σχήμα της παραχωρησιούχου, ενώ εκπέμπει λάθος μηνύματα για την Ελλάδα ως επενδυτικό προορισμό. Και μάλιστα για λόγους δευτερεύουσας σημασίας αν αναλογιστεί κανείς το οικονομικό διακύβευμα και τις 70.000 θέσεις εργασίας που αναμένεται να δημιουργήσει η επένδυση.

Ειδικότερα έγγραφο του υπουργείου Πολιτισμού (αρ. πρωτ. 3288/317/51 από 13/4/2017) προς το Κεντρικό Συμβούλιο Νεωτέρων Μνημείων, που κοινοποιείται σε πολλαπλούς αποδέκτες και φέρει την υπογραφή της υπουργού κ. Λυδίας Κονιόρδου, αναπέμπει προς επανεξέταση την απόφαση περί μη κήρυξης ως διατηρητέων ορισμένων από τα κτίρια στο Ελληνικό.

Tα τρία κτίρια

Ζητεί, συγκεκριμένα, να εξεταστούν ξανά ως δυνάμει διατηρητέα το κέλυφος του κτιρίου του Δυτικού Αεροσταθμού, ο παλαιός Πύργος Ελέγχου και o αρχικός πυρήνας του συγκροτήματος του πρώην Αμερικανικού Κολλεγίου Θηλέων που στεγάζει σήμερα την ΥΠΑ. Και οι τρεις αυτές περιπτώσεις είχαν αποδειχθεί εξαιρετικά ανίσχυρες στη διάρκεια της πολύωρης πρώτης συνεδρίασης για την τύχη των κτισμάτων που βρίσκονται μέσα στα όρια της επένδυσης. Και για τον λόγο αυτό δεν κρίθηκαν διατηρητέα μνημεία.

Ομως η υπουργός επικαλείται «Αίτηση Θεραπείας» της «Επιτροπής Αγώνα» για το Μητροπολιτικό Πάρκο του Ελληνικού κατά της προηγούμενης απόφασης. Να σημειωθεί πως η «Επιτροπή Αγώνα» στο παρελθόν συνδέθηκε με τον ΣΥΡΙΖΑ που στήριξε πολιτικά τις αντιδράσεις της για την επένδυση αλλά μετά την άνοδό του στην εξουσία και ειδικά μετά την αποχώρηση της Αριστερής Πλατφόρμας το καλοκαίρι του 2015 κινήθηκε αριστερότερα.

Τα κτίρια που θέλουν να κηρυχθούν διατηρητέα είναι επιεικώς αμφιλεγόμενης αξίας, υποστηρίζουν παράγοντες της αγοράς αλλά και της σημερινής τοπικής αυτοδιοίκησης.

Για παράδειγμα, το κτίριο του Δυτικού Αεροσταθμού προέκυψε από διαδοχικές παρεμβάσεις, αλλοιώσεις, καταστροφές και μεταπλάσεις αρχής γενομένης το 1948 όταν ανεγέρθηκε και έως το 1985, οπότε και οι πιο πρόσφατες προσθήκες. Το 2005 το κτίριο κάηκε και σήμερα έχει τη γνωστή στους διερχομένους εικόνα. Η θέση της «Επιτροπής Αγώνα» είναι ότι το αρχικό κτίσμα του 1948 είναι έργο του σημαντικού αρχιτέκτονα Θουκυδίδη Βαλεντή. Αλλά εκείνο το κτίριο του 1948 δεν υπάρχει.

Τα ίδια ισχύουν και για τον παλαιό Πύργο Ελέγχου, που κατασκευάστηκε το 1948 σε σχέδια Θ. Βαλεντή, αλλά η αρχική κατασκευή ενσωματώθηκε σε νεότερα ογκώδη κτίρια και ο αρχικός πυρήνας απλώς δεν υπάρχει.

Το δε συγκρότημα του πρώην Αμερικανικού Κολλεγίου Θηλέων αποτελεί κτίριο του Μεσοπολέμου χωρίς αξιόλογα αρχιτεκτονικά χαρακτηριστικά και θεωρείται ήσσονος σημασία έργο του αρχιτέκτονα της Γενναδίου, Στιούαρτ Τόμσον.

Ερωτήματα

Το μείζον, όμως, ζήτημα είναι τα ελατήρια πίσω από την αναπομπή που ζητεί η κυρία Κονιόρδου. Προφανώς εγείρεται ζήτημα νομικής εγκυρότητας αυτής της κίνησης, καθώς για να ζητήσει υπουργός αναπομπή πρέπει να συντρέχουν δύο λόγοι: πρώτον, να έχει διαπιστωθεί πλάνη του Συμβουλίου και δεύτερον, να έχουν προκύψει νέα στοιχεία προς αξιολόγηση. Ούτε η μία ούτε η άλλη παράμετρος ισχύει, και είναι σαφές ότι με την κίνησή της αυτή η υπουργός Πολιτισμού προκαλεί εξέλιξη ενός μείζονος θέματος, που την ξεπερνάει. Πρέπει να είναι σε θέση να υποστηρίξει με νομικά επιχειρήματα τους λόγους που συνέτρεξαν για αλλαγή στάσης. Πόσο μάλλον όταν πρόκειται για ένα ζήτημα καθαρά πολιτικό και εθνικού διαμετρήματος, πράγμα που σημαίνει ότι το όψιμο ενδιαφέρον της για τα αιτήματα της «Επιτροπής Αγώνα» πρέπει να έχει και ανάλογη νομική ανάλυση και υποστήριξη καθώς και συγκρότηση πολιτικής επιχειρηματολογίας. Είναι σε θέση να τα παράσχει αυτά η κυρία Κονιόρδου;

Επιπλέον, είναι σαφές ότι και το ΤΑΙΠΕΔ πρέπει να λάβει σαφή θέση στο πλαίσιο της νομικής επιχειρηματολογίας.

Ολα αυτά διαδραματίζονται σήμερα, παρά το γεγονός πως κυρώθηκαν πέρυσι τον Σεπτέμβριο από τη Βουλή η Σύμβαση Αγοραπωλησίας Μετοχών για την απόκτηση του 100% του μετοχικού κεφαλαίου της εταιρείας ΕΛΛΗΝΙΚΟ Α.Ε. και η Τροποποιητική Σύμβαση που διαπραγματεύτηκε (και «πανηγύρισε») η κυβέρνηση. Στην αιτιολογική έκθεση του νομοσχεδίου σημείωνε, μάλιστα, πως το άθροισμα του τιμήματος αγοράς μετοχών και επενδυτικής υποχρέωσης ανέρχεται σε 5,5 δισ. ευρώ, ότι μελέτη του ΙΟΒΕ προβλέπει δημιουργία 90.000 θέσεων εργασίας και συμβολή στο ΑΕΠ σε ορίζοντα 25ετίας που μπορεί να φθάσει τις 2,4 ποσοστιαίες μονάδες.

kathimerini.gr