Οι πεθαμένοι ξέρουν μονάχα τη γλώσσα των λουλουδιών

Δεν έχει ασφοδίλια, μενεξέδες, μήτε υάκινθους·

πώς να μιλήσεις με τους πεθαμένους.

Οι πεθαμένοι ξέρουν μονάχα τη γλώσσα των λουλουδιών·

γι’ αυτό σωπαίνουν

Γιώργος Σεφέρης, “Ο Στράτης Θαλασσινός ανάμεσα στους αγάπανθους”

~~~~~~~~~~~~~

Στη Θάλαττα δεν έχει αστυνομία. Το πιο κοντινό αστυνομικό τμήμα είναι στο Χελιδόνι. Ο εκεί διοικητής ήταν παλιός συμμαθητής του πατέρα μου. Μαζί πήγαν γυμνάσιο, μαζί πέρασαν στη σχολή υπαξιωματικών. Κι όταν πηγαίναμε στο χωριό περνούσαμε κάποιες φορές απ’ το Χελιδόνι, για να πιουν ένα κρασί παρέα.

Την τελευταία φορά που τον ακολούθησα ήμουν 17 χρονών. Επειδή ήξερα ότι θα βαρεθώ είχα μαζί μου ένα βιβλίο της Πατρίσια Χάισμιθ.

Κάτσαμε στην ταβέρνα απέναντι απ’ το τμήμα. Τον Αντωνάκη, τον φίλο του πατέρα μου, οι χωριανοί τον φώναζαν καπετάνιο -παρότι δεν είχε μπει ποτέ σ’ άλλο πλοίο πέρα απ’ το φέρι μποτ που πάει στη Ζάκυνθο.

Έμοιαζε πολύ με τον πατέρα μου. Κοιλιά απ’ το ποτό και τις γουρνοπούλες, λίγο κόκκινη μύτη, λίγο φασίστας, λίγο αντικομμουνιστής, λίγο χριστιανός. Κλασικός αστυνομικός της παλιάς σχολής.

Έφαγα όση πέτσα άντεχα και ήπια μια μπύρα, χωρίς τσιγάρο, γιατί αυτό ήταν κοινό μυστικό. Το ήξερε ότι κάπνιζα, με είχε μυρίσει και είχε βρει άδεια πακέτα. Αλλά δεν ήθελε να το ξέρει κι εγώ ήθελα την ησυχία μου.

Μπροστά στον πατέρα μου θα κάπνιζα μόνο στην πρώτη άδεια απ’ τον στρατό. Μάλλον γιατί τότε με θεώρησε αρκετά άντρα γι’ αυτό και μου είπε, καθώς πίναμε καφέ στον Σκαραμαγκά: “Άντε, κάνε κι εσύ  ένα τσιγάρο.”

Είναι παράξενη η σχέση κάθε γιου με τον πατέρα του, αλλά σίγουρα είναι πολύ πιο απλή απ’ τη σχέση ανάμεσα σε κόρη και μάνα.

~~

Αφού έφαγα και ήπια άνοιξα να διαβάσω για τον Ρίπλεϊ, τον γοητευτικό δολοφόνο. Ο Αντωνάκης παραξενεύτηκε.

“Για το σχολείο διαβάζεις;” με ρώτησε. “Έμεινες στην τάξη;”

Ο πατέρας μου θίχτηκε.

“Είναι άριστος μαθητής”, είπε. “Έχουμε κι έπαινο που του έδωσε ο Παπανδρέου, ο Γιώργος.”

“Μπράβο του!” έκανε ο Αντωνάκης κι έβαλε κρασί στα ποτήρια τους. “Και τώρα τι διαβάζεις;”

“Ο ταλαντούχος κύριος Ρίπλεϊ, Πατρίσια Χάισμιθ”, του είπα και του έδειξα το εξώφυλλο.

Ο πατέρας μου ντράπηκε.

“Είναι αστυνομικό”, είπα για να τον σώσω.

Ο Αντωνάκης γέλασε.

“Και τι διαβάζεις βιβλία; Εδώ μας έχεις. Θα σου πούμε εμείς αστυνομικά όσα θέλεις.”

Γέλασα κι εγώ. Πριν λίγο, καθώς έτρωγα, τον είχα ακούσει να λέει στον πατέρα μου πώς έλυσε την τελευταία υπόθεση μυστηρίου στην ορεινή Ηλεία. Κάποιος κτηνοτρόφος είχε πάει στο τμήμα να παραπονεθεί για τον σκύλο του γείτονα, που του είχε πνίξει μια προβατίνα. Κι ο “καπετάνιος” του είπε να βάλει φόλες.

“Εντάξει”, είπε ο Αντωνάκης. “Δεν γίνονται και πολλά στο Χελιδόνι, αλλά θυμάμαι μια υπόθεση που ούτε η… η τέτοια με τον Πουαρώ δεν θα μπορούσε να τη γράψει.”

Γύρισε την καρέκλα του για να με έχει πρόσωπο με πρόσωπο και μου είπε την ιστορία του.

~~

Όλα ξεκίνησαν με την εξαφάνιση μιας κοπέλας απ’ τη Θάλαττα.

Η Κική ήταν κόρη ενός απόστρατου υπαξιωματικού, του Γιώργου Δημόπουλου, ενός ήσυχου ανθρώπου, που μόνο με τον κήπο του ασχολιόταν. Η μάνα, η Σταυριανή, ήταν γνωστή στη Θάλαττα για την ευσέβεια της και τη τσιγγουνιά της.

Γέννησε πρώτα την κόρη, απογοητεύτηκε, και δέκα χρόνια μετά έκανε δίδυμα, δυο αγόρια -και δικαιώθηκε ως μάνα.

Καθώς μεγάλωναν τα παιδιά είχε την Κική ως παραδουλεύτρα κι ως νταντά των αδελφών της. Το ’69 η κοπέλα είχε περάσει τα τριάντα πέντε κι ήταν ανύπαντρη. Κανονική γεροντοκόρη για εκείνα τα χρόνια.

Κι έτσι ήθελε να την κρατήσει, για να μην της δώσει προίκα. Με το εφάπαξ του στρατού είχαν αγοράσει δυο διαμερίσματα στην Πάτρα. Η μάνα τα προόριζε για τους γιους. Αν παντρευόταν η κόρη, κι αφού τίποτα κτήματα δεν είχαν, θα έδινε το ένα απ’ τα σπίτια των δίδυμων. Αυτό δεν επιτρεπόταν.

Και τη μείωνε όλη την ώρα την κόρη της, ακόμα και μπροστά σε κόσμο. Έλεγε ότι ήταν στραβοκάνα και κακοχυμένη. Αν την έβλεπε βαμμένη ή περιποιημένη την χλεύαζε, λέγοντας της: Σαν τον κώλο της μαϊμούς βάφτηκες.

Έκανε λες και τη ζήλευε.

~~

“Παράξενη οικογένεια”, μου είπε ο Αντωνάκης. “Και το κορίτσι, παράξενο κι εκείνο. Αμίλητο. Προορισμένη να γίνει θεία των ανιψιών της. Μέχρι που ήρθε ο γύφτος.”

Ήταν ένας νεαρός τσιγγάνος, πλανόδιος πωλητής. Κάτι του γυάλισε στην Κική κι όλη την ώρα γυρόφερνε στη γειτονιά της και της έκανε δώρα. Οι γειτόνισσες ξεκίνησαν να σχολιάζουν, το χωριό να μιλάει, κι έλεγαν ότι η Κική συναντούσε βράδυ τον τσιγγάνο για να βγάλουν τα μάτια τους. Ώσπου η Κική εξαφανίστηκε.

“Κι εκεί μπαίνω εγώ στην ιστορία”, είπε ο Αντωνάκης. “Πήρε τηλέφωνο η μάνα στο τμήμα κι άρχισε να λέει ότι της κλέψαν το παιδί οι γύφτοι. Μόλις ακούσαμε πόσων χρονών ήταν το παιδί ψοφήσαμε στα γέλια. Τριάντα πέντε χρονών κι ανύπαντρη, ό,τι ήθελε μπορούσε να κάνει με όποιον ήθελε. Δεν ήταν αδίκημα κι ας πρόσβαλλε τα χρηστά ήθη.

Όμως ο διοικητής ήθελε να την ξεφορτωθεί. Κι έστειλε εμένα στη Θάλαττα, που ήμουν ο νεώτερος, να κάνω μια αναφορά, να ησυχάσει.

Πήγα κι άκουσα τι μου είπε. Τάχα μου τα σημείωνα όλα και τάχα άκουγα με ενδιαφέρον. Ίσως και να με νοιαζε, τώρα που το σκέφτομαι. Η πρώτη μου υπόθεση ήταν.

Είδα το σπίτι, μίλησα λίγο και με τον πατέρα, τ’ αγόρια έλειπαν στην Πάτρα. Έκανα μια βόλτα στην αυλή, τάχα ψάχνοντας για στοιχεία, μετά τη διαβεβαίωσα ότι θα ψάχναμε σ’ όλους τους καταυλισμούς για την κόρη της, κι έφυγα.

Τα είπα στο διοικητή, γελάσαμε, κι αυτό ήταν. Ήπια τα κρασάκια μου το βράδυ κι έπεσα για ύπνο.

Και μες στη μαύρη νύχτα ξύπνησα φωνάζοντας: Ασφοδελός λειμών!

Ξέρεις τι είναι οι ασφοδελοί λειμώνες; Όχι; Εγώ στα νιάτα μου ήμουν τρελαμένος με τη μυθολογία. Όπως διαβάζεις εσύ αστυνομικά, έτσι διάβαζα κι εγώ μυθολογία.

Έλεγε ο Όμηρος ότι ο Άδης ήταν στρωμένος με ασφόδελους. Οι αρχαίοι το έλεγαν νεκρολούλουδο και το φύτευαν στα νεκροταφεία, γιατί πίστευαν ότι με τις ρίζες τους τρέφονταν οι νεκροί.

Και τι σχέση είχε αυτό με την εξαφάνιση της Κικής; Μέσα στο όνειρο το θυμήθηκα, γι’ αυτό πετάχτηκα. Εκεί, στην αυλή, καθώς έκανα ότι ερευνούσα, πήγα στην άκρη που είχε μια ρεματιά. Και αρκετά μέτρα παρακάτω, ανάμεσα στα βάτα, είχα δει ένα ορθογώνιο, σαν τάφο, όπου είχαν φυτρώσει ασφόδελοι.

Το είπα την άλλη μέρα στον διοικητή κι εκείνος με κοίταξε στραβά. Όμως κατάφερα να τον πείσω ότι έπρεπε να πάω να ψάξω. Έτσι κι αλλιώς δεν ήταν μέσα στο σπίτι ούτε στην αυλή, στη ρεματιά ήταν.

Πήγα εκεί που φυτρώναν οι ασφόδελοι μ’ ένα φτυάρι. Μετά από τρία σκαψίματα χτύπησα κάτι άλλο από χώμα. Ήταν μια νεκρή γυναίκα. Κι ήξερα πως ήταν η Κική.”

“Δεν τη σκότωσε ο τσιγγάνος”, είπα στον Αντωνάκη.

“Πού το κατάλαβες;” είπε αυτός χαμογελώντας.

“Γιατί αν το είχε κάνει εκείνος θα την είχε θάψει κάπου αλλού, όχι δίπλα στο σπίτι. Η μάνα της το έκανε.”

“Έχεις καλό μυαλό”, είπε ο Αντωνάκης. “Αστυνομικός να γίνεις. Κι εγώ το ίδιο σκέφτηκα με σένα. Στην αρχή.”

~~

Της είχαν σπάσει το κεφάλι με κάτι βαρύ και αιχμηρό. Η μάνα έκλαιγε και κατηγορούσε τον τσιγγάνο. Όμως σαν την πίεσαν λιγάκι τα ομολόγησε όλα: Εκείνη είχε σκοτώσει την κόρη της, μ’ ένα παλιό σίδερο, από κείνα που έπαιρναν κάρβουνο, γιατί ήθελε να κλεφτεί με τον πλανόδιο. Τη συνέλαβαν και τη χώσανε στο κρατητήριο.

Ο διοικητής θεώρησε την υπόθεση τελειωμένη. Όμως κάτι δεν του πήγαινε καλά του Αντωνάκη. Ήταν πολύ… εύκολο. Κι η ηρεμία της μάνας στο κρατητήριο δεν του άρεσε. Έμοιαζε λες και είχε κάνει το καθήκον της.

Έτσι αποφάσισε να επιστρέψει στον τόπο του εγκλήματος. Βρήκε τα αδέλφια να κλαίνε και να οδύρονται, πιο πολύ για τη μάνα τους, παρά για την αδελφή τους. Αλλά ο πατέρας ήταν υπερβολικά ήσυχος, σαν να έκρυβε κάτι.

Τον πήρε για ανάκριση, αλλά δεν χρειάστηκε να φτάσουν στο τμήμα. Μέσα στο περιπολικό του είπε τι είχε συμβεί.

Η Κική πράγματι είχε αγαπήσει τον πλανόδιο. Το βράδυ του φόνου ανακοίνωσε στον πατέρα, στη μάνα και στ’ αδέλφια της ότι ήταν έγκυος.

Ο πατέρας, που δεν ήθελε να μπλέκεται σε τίποτα, απλώς σηκώθηκε κι έφυγε. Πήγε στο καφενείο. Αλλά η μάνα με τα δίδυμα αρχίσαν την επίθεση. Πώς τολμούσε να προσβάλλει έτσι την οικογένεια τους, να πηδιέται με τον γύφτο, και τι θα το ‘κανε τώρα το παιδί. Έπρεπε, φυσικά, να το ρίξει, δεν υπήρχε άλλη πιθανότητα για εκείνους.

Όμως η Κική ήταν αποφασισμένη να το κρατήσει. Ήξερε ότι δεν θα είχε άλλη πιθανότητα να βρει άντρα και να γεννήσει. Ήθελε να ζήσει όλα εκείνα που έχασε τόσα χρόνια.

Έτσι τους είπε αποφασιστικά, κοιτώντας τη μάνα της στα μάτια:

“Θα κρατήσω το παιδί, θα παντρευτώ τον Στέργιο και θα μου δώσεις το ένα σπίτι στην Πάτρα. Αλλιώς… Αλλιώς θα πάω στην αστυνομία και θα πω όσα μου κάνανε οι γιοι σου τόσα χρόνια.”

Της μάνας της κόπηκε η ανάσα. Μα πριν προλάβει να πει κάτι, ο ένας γιος άρπαξε το σίδερο απ’ τον μπουφέ και χτύπησε την Κική. Ένα μόνο χτύπημα.

Τους έπιασε πανικός, δεν ήξεραν τι να κάνουν. Γυρνούσαν γύρω απ’ το πτώμα, αλλά τηλέφωνο δεν πήραν για να ‘ρθει το ασθενοφόρο.

Έτσι τους βρήκε ο πατέρας. Έκλαψε πάνω στην κόρη του, αλλά η Σταυριάνα τον όρκισε να μην πει τίποτα, για να σώσουν το αγόρι. Πήγαν και την έθαψαν στη ρεματιά, έδιωξαν τα αγόρια απ’ το σπίτι και τρεις μέρες μετά η μάνα δήλωσε την εξαφάνιση.

Κι όταν βρέθηκε το πτώμα, η μάνα προτίμησε να θυσιαστεί εκείνη, πάλι για να σωθεί τ’ αγόρι.

Τελικά μπήκαν όλοι τους φυλακή. Ο δολοφόνος ισόβια, ο αδελφός κι η μάνα ως συνεργοί. Ο πατέρας έφαγε λιγότερα χρόνια, αλλά δεν πρόλαβε να βγει, πέθανε μέσα.

Κι έμεινε το σπίτι άδειο, με τους ασφόδελους ν’ ανθίζουν στην ερημιά.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Γελωτοποιός 

Οι 10 νέοι φόροι που κάνουν «ποδαρικό» το 2018

Το 2018 ξεκίνησε με… ποδαρικό νέων φόρων, που θα επιβαρύνουν την καθημερινότητα όλων μας.

Αναλυτικότερα, η «λίστα» τους έχει ως εξής:

1. Κατάργηση της έκπτωσης κατά 10% επί του φόρου στις ιατρικές δαπάνες εφόσον οι δαπάνες αυτές υπερβαίνουν συνολικά το 5% του ετήσιου ατομικού εισοδήματος με στόχο την εξοικονόμηση φορολογικών δαπανών 121 εκατ. ευρώ.

2. Μείωση κατά 50% του κονδυλίου που διατίθεται κάθε χρόνο για την καταβολή επιδόματος θέρμανσης με στόχο την εξοικονόμηση 47 εκατ. ευρώ.

3. Κατάργηση της έκπτωσης φόρου κατά 1,5% που ισχύει για την εκκαθάριση των φορολογικών δηλώσεων μισθωτών και συνταξιούχων με στόχο την εξοικονόμηση 68 εκατ. ευρώ.

4. Επέκταση για ένα χρόνο της εισφοράς στη ναυτιλία με στόχο πρόσθετα έσοδα 107 εκατ. ευρώ.

5. Κατάργηση της έκπτωσης που ισχύει για τη βoυλευτική αποζημίωση και τη φοροαπαλλαγή των δικαστικών με αποτέλεσμα πρόσθετα έσοδα 44 εκατ. ευρώ.

6. Επιβολή φόρου επί των εισοδημάτων από περιστασιακές και βραχυπρόθεσμες μισθώσεις ακίνητης περιουσίας, οι οποίες συνήθως εξυπηρετούνται μέσω της διεθνούς διαδικτυακής πλατφόρμας Airbnb, με βάση την κλίμακα φορολόγησης των ενοικίων.

7. Επιβολή φόρου διαμονής στα ξενοδοχεία και τα ενοικιαζόμενα δωμάτια-διαμερίσματα. Ο φόρος διαμονής θα ξεκινάει από 0,5 ευρώ για τα ξενοδοχεία με ένα ή 2 αστέρια και τα ενοικιαζόμενα δωμάτια και θα κλιμακώνεται μέχρι και τα 4 ευρώ ανά διανυκτέρευση για τα πεντάστερα ξενοδοχεία.

8. Κατάργηση όλων των άλλων επιδομάτων για τους δικαιούχους του Κοινωνικού Επιδόματος Αλληλεγγύης. Πιο συγκεκριμένα, θα καταργηθούν το επίδομα απροστάτευτων τέκνων (3 εκατ. ευρώ), τα επιδόματα ανεργίας για τους νεοεισερχόμενους στην αγορά εργασίας (5 εκατ. ευρώ) και τα επιδόματα φτώχειας και φυσικών καταστροφών (4 εκατ. ευρώ). Η συνολική εξοικονόμηση θα φτάσει τα 12 εκατ. ευρώ. Νέες περικοπές στο ΕΚΑΣ ύψους 234 εκ. ευρώ, ενώ προβλέπεται πλήρης κατάργηση το 2019 με περικοπή επιπλέον 50 εκ. ευρώ.

9. Αυστηρή εφαρμογή των θεσμών του rebate για τη δαπάνη φαρμάκου και του claw back για τα ιδιωτικά θεραπευτήρια και διαγωνιστικά κέντρα με στόχο την εξοικονόμηση δαπανών 188 εκατ. ευρώ.

10. Αύξηση της εισφοράς για τους ελεύθερους επαγγελματίες μέσω του υπολογισμού των εισφορών στις ακαθάριστες αποδοχές με στόχο αύξηση εσόδων 53 εκατ. ευρώ για το 2018, 124 εκατ. ευρώ το 2019, 126 εκατ. ευρώ το 2020 και 128 εκατ. ευρώ το 2021. 

aftodioikisi.gr

Γιατί σπάμε ρόδι την Πρωτοχρονιά –Που και πως πρωτοεμφανίστηκε το έθιμο

Ένα από τα παλαιότερα γιορτινά έθιμα είναι να σπάμε ένα ρόδι την Πρωτοχρονιά.

Ένα έθιμο το οποίο, συναντάτε αρχικά στην Πελοπόννησο, αλλά και στις Σέρρες, και αργότερα διαδίδεται σε όλη την Ελλάδα.

Το ρόδι εννοιολογικά σημαίνει ροή και δύναμη, είναι ο καρπός της ζωής και της καλοτυχίας, ενώ αναζητώντας κανείς τις ρίζες του θα φτάσει μέχρι την αρχαία Ελλάδα, όπου θεωρούσαν ότι οι κόκκοι του συμβολίζαν την αφθονία, ίσως και λόγω της ποσοτητάς τους,  τη γονιμότητα,  την αιωνιότητα, αλλά και την καλή τύχη.

Η παράδοση θέλει την Πρωτοχρονιά την οικογένεια να βάζει τα καλά της και να πηγαίνει στην Εκκλησία να παρακολουθήσει τη Θεία Λειτουργία του Μεγάλου Βασιλείου και να υποδεχθεί το νέο έτος.

Ο νοικοκύρης παίρνει μαζί του στην Εκκλησία το ρόδι για να «ευλογηθεί» κι αυτό και όταν όλοι επιστρέφουν σπίτι, εκείνος πρέπει να  χτυπήσει την πόρτα για να του ανοίξουν, ώστε να είναι ο πρώτος που θα μπει στο σπίτι τη νέα χρονιά. Τη στιγμή εκείνη σπάει το ρόδι και εύχεται να πλημμυρίσει το σπίτι υγεία, ευτυχία και χαρά, όσες είναι οι είναι και οι ρώγες του ροδιού.

  dogma.gr 

Unicef: Αυτή είναι η φωτογραφία της χρονιάς για το 2017

Κάθε χρόνο η UNICEF απονέμει το «Photo of the Year Award» στη φωτογραφία που κατά τη γνώμη της αποτύπωσε καλύτερα και με την πιο ιδιαίτερη ματιά την προσωπικότητα και τις συνθήκες διαβίωσης παιδιών σε ολόκληρο τον κόσμο. Για το 2017 επέλεξε την εικόνα ενός νεαρού κοριτσιού στη Συρία, της 5χρονης Zahra, που ζει σε έναν καταυλισμό προσφύγων της Ιορδανίας.

Το 2015, οι γονείς της Zahra έφυγαν από την Συρία για να γλιτώσουν από τις πολεμικές συρράξεις που μαίνονταν στη χώρα, μαζί με την κόρη τους και τα υπόλοιπα επτά παιδιά τους. Έκτοτε ζουν σε μια σκηνή στον καταυλισμό. Ο πατέρας της, που πριν εργαζόταν ως οδηγός ταξί και αγρότης, είναι αυτή τη στιγμή άνεργος, ψάχνοντας πλέον μια οποιαδήποτε δουλειά στα εδάφη της Ιορδανίας. Ούτε η Zahra ούτε κανένα άλλο από τα αδέρφια της πηγαίνουν στο σχολείο.  

Ο Muhammed Muheisen που τράβηξε το πορτρέτο της μικρής Zahra είναι φωτορεπόρτερ και έχει κερδίσει δύο φορές το βραβείο Πούλιτζερ. Με τον φακό του καταγράφει την προσφυγική κρίση εδώ και πάνω από μια δεκαετία, συνεργάζεται με το National Geographic και είναι επίσης ιδρυτής του Everyday Refugees Foundation. Για αυτό, το πρόσωπο της Zahra, ειδικά τα μάτια της, συμβολίζουν τη μοίρα εκατοντάδων χιλιάδων κοριτσιών και αγοριών, των πιο αθώων θυμάτων του πολέμου και της εξορίας. Έχοντας βιώσει απερίγραπτη βία, αυτά τα παιδιά έχουν δυστυχώς απολέσει για πάντα το πρόσωπο της παιδικότητάς τους.

Σε γενικές γραμμές και οι τρεις φωτογραφίες που επιλέγονται ως κορυφαίες της χρονιάς που πέρασε συν εκείνη που αποσπά τον ειδικό έπαινο έχουν κάθε χρόνο θέμα τα παιδιά και το πόσο, δυστυχώς και αναγκαστικά, έχουν εξοικειωθεί με τις τραγωδίες που βιώνουν.

Το δεύτερο και τρίτο βραβείο πήγαν αντίστοιχα στους φωτογράφους K. M. Asad από το Μπαγκλαντές και Kevin Frayer από τον Καναδά, που αμφότεροι απαθανάτισαν την κρίση της μουσουλμανικής μειονότητας Ροχίνγκια από την Μιανμάρ.

Η μία φωτογραφία απεικονίζει μια μητέρα να κουβαλά το βρέφος της στην αγκαλιά περπατώντας μες στη θάλασσα και η άλλη δείχνει ένα νεαρό αγόρι σε καταυλισμό προσφύγων του Μπαγκλαντές, να σκαρφαλώνει στην καρότσα ενός φορτηγού που κουβαλά τρόφιμα εκλιπαρώντας για βοήθεια με δάκρυα στα μάτια.

 lifo.gr

Επίθεση των Anonymous στην ελληνική κυβέρνηση –Χάκαραν κομβικούς ιστότοπους

Για μια ευρεία κυβερνο-επίθεση εναντίον φορέων της ελληνικής κυβέρνησης κάνει λόγο η ομάδα «Anonymous Greece» με ανακοίνωσή της στο «cyberguerrilla.org».

Πιο συγκεκριμένα αναφέρουν:

«Σήμερα η κυβέρνηση της Ελλάδας δέχθηκε κυβερνοεπίθεση. Η σελίδα μας Anonymous Greece απαγορεύτηκε στο Facebook και γι’ αυτό αναρτάμε τις δράσεις μας στο cyberguerrilla.org.

Το μήνυμά μας: https://goo.gl/GmKLiX

1. Γενική Γραμματεία Πληροφοριακών Συστημάτων = Παρακάμφθηκε

(Κατεβάστε εδώ: 

http://www.mediafire.com/file/rbdy51fn0xxhnr3/gsis_gr.rar )

2. Υπουργείο Δικαιοσύνης = Παρακάμφθηκε

(Κατεβάστε εδώ: 

http://www.mediafire.com/file/2gzc5fq89m1nmei/ministry_of_justice.rar) 

3. Ενιαίος Φορέας Κοινωνικής Ασφάλισης = Παρακάμφθηκε

(Κατεβάστε εδώ: 

http://www.mediafire.com/file/cy53zgqd8zu5so7/tnomik.rar )

4. Ταμείο Νομικών = Παρακάμφθηκε

(Κατεβάστε εδώ: 

http://www.mediafire.com/file/cy53zgqd8zu5so7/tnomik.rar <- Same link with 3. )

5. ΕΡΤ = Παρακάμφθηκε

(Κατεβάστε εδώ: http://www.mediafire.com/file/47t7zt082it9qsv/ERT-DATABASE.rar )

Μάλιστα, ανάρτησαν και αυτές τις εικόνες για να επιβεβαιώσουν τις κυβερνοεπιθέσεις:

  cyberguerrilla.org    

Δείτε ποια αυτοκίνητα αποκλείονται λόγω ρύπων από τα κέντρα των πόλεων

Η αύξηση των επιβατικών αυτοκινήτων στην Ευρωπαϊκή Ενωση κατά 4,5% το 2017 οδήγησε σε επίσπευση λήψης αυστηρών μέτρων από τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις ως προς την εκπομπή ρύπων.

Από τα 241 εκατομμύρια οχήματα που κυκλοφορούσαν το 2016 στους ευρωπαϊκούς δρόμους, πλέον καταγράφονται 252 εκατομμύρια επιβατικά, με τα παλαιότερα εξ αυτών να συμμετέχουν 10 ως 15 φορές περισσότερο σε εκπεμπόμενους ρύπους.

Τα diesel παλαιότερης αντιρρυπαντικής τεχνολογίας (παλιότερα του Euro 4) συμβάλλουν καθοριστικά στην αύξηση των ρύπων και γι’ αυτό οι ευρωπαϊκές πόλεις περιορίζουν δραστικά την κυκλοφορία τους από την 1/1/2018 στα αστικά κέντρα.

Σύμφωνα με στοιχεία που έχει δημοσιοποιήσει παλιότερα ο Σύνδεσμος Εισαγωγέων Αντιπροσώπων Αυτοκινήτων (ΣΕΑΑ) η Ελλάδα έχει ιδιαίτερα αυξημένο μέσο όρο ηλικίας αυτοκινήτων, καθώς αυτός είναι πάνω από τα 14 έτη σε σχέση με τις κεντρικές ευρωπαϊκές χώρες όπου ο μέσος όρος των επιβατικών είναι κοντά στα 9 έτη και με το μέσο όρο συνολικά της ΕΕ να βρίσκεται κοντά στα 11 έτη.

Αυτός είναι και ο κυριότερος λόγος που η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θέσπισε μία νέα οδηγία για τα εθνικά ανώτατα όρια εκπομπών που ισχύουν.

Στόχος της συγκεκριμένης οδηγίας είναι η μείωση των ρύπων που συσχετίζονται με 400.000 πρόωρους θανάτους που προκαλούνται ετησίως από την ατμοσφαιρική ρύπανση στην ΕΕ.

Σημειώνεται ότι οι περισσότερες Ευρωπαϊκές χώρες έχουν ήδη θεσπίσει «ζώνες χαμηλών εκπομπών» στα αστικά τους κέντρα, για να περιορίσουν τη ρύπανση που προκαλείται κυρίως από οχήματα παλαιότερων αντιρρυπαντικών τεχνολογιών. Τα μέτρα είναι αυστηρότερα για τα πετρελαιοκίνητα οχήματα παλιότερης τεχνολογίας.

Για παράδειγμα στο Άμστερνταμ από την 1/1/2018 θα απαγορεύεται η κυκλοφορία για τα Euro 1 βενζινοκίνητα και Euro 4 πετρελαιοκίνητα αυτοκίνητα, στη Βαρκελώνη δεν επιτρέπεται η είσοδος σε οχήματα αντιρρυπαντικής τεχνολογίας Euro 1-2, ασχέτως τύπου καυσίμου, στο Βερολίνο θα απαγορεύεται η κυκλοφορία στα Euro 1 βενζινοκίνητα και Euro 4 πετρελαιοκίνητα, στις Βρυξέλλες μέχρι το 2021 θα έχει απαγορευτεί η κυκλοφορία στα Euro 2 βενζινοκίνητα και Euro 4 πετρελαιοκίνητα αυτοκίνητα, στο Παρίσι θα απαγορεύονται τα Euro 3 πετρελαιοκίνητα και Euro 2 βενζινοκίνητα, ενώ στο Όσλο οποιοδήποτε πετρελαιοκίνητο αυτοκίνητο είναι προγενέστερης τεχνολογίας από την Euro 6, πρέπει να πληρώσει τέλος εισόδου που κυμαίνεται από 1,5 έως 10 ευρώ ημερησίως, ανάλογα την ώρα εισόδου.

Όλα αυτά μετά τη γενικότερη πρωτοβουλία μεγάλων αυτοκινητοβιομηχανιών να εντάξουν στην γκάμα τους ηλεκτρικά μοντέλα, αλλά και τον γενικότερο σχεδιασμό πολλών κυβερνήσεων ευρωπαϊκών χωρών, όπου μέσα στα επόμενα χρόνια είναι αποφασισμένες να καταργήσουν την πώληση νέων επιβατικών αυτοκινήτων που θα φέρουν κινητήρες εσωτερικής καύσης. 

thetoc.gr

Δύο άγνωστες επαναστάσεις (Κρονστάνδη και Μαχνοβίτσα)

Του Περικλή Κοροβέση

Τα τελευταία μου σημειώματα που αναφέρονταν στην Οκτωβριανή Επανάσταση, όπως έχουμε συνηθίσει να λέμε το πραξικόπημα των μπολσεβίκων, ενόχλησαν αρκετούς φίλους και συντρόφους, που η σχέση μας μετράει αρκετές δεκαετίες.

Είναι ποτέ δυνατόν οι μεγάλοι επαναστάτες του 20ού αιώνα, Λένιν και Τρότσκι, να είναι οι θεμελιωτές ενός ολοκληρωτισμού που στηρίχτηκε στο όνομα της επανάστασης και της απελευθέρωσης των καταπιεσμένων λαϊκών στρωμάτων από τον μοναρχικό και καπιταλιστικό ζυγό;

Και μπορεί ο Τρότσκι να κρατάει ακόμα και σήμερα το φωτοστέφανο του μάρτυρα λόγω της αποτρόπαιης δολοφονίας του και της κριτικής του στον Στάλιν και την ΕΣΣΔ, αλλά δεν παύει να είναι στον ίδιο βαθμό συνυπεύθυνος μαζί με τον Λένιν για την εδραίωση του σοβιετικού ολοκληρωτισμού.

Ως αρχηγός και ιδρυτής του Κόκκινου Στρατού, που παρεμπιπτόντως είχε στελεχωθεί από τσαρικούς αξιωματικούς, συνέτριψε δύο γνήσιες επαναστατικές εξεγέρσεις. Τη μία στην Κρονστάνδη και την άλλη στην Ουκρανία, το κίνημα του Μάχνο. Τον Λένιν δεν πρέπει να τον κρίνουμε από τα κείμενά του, γιατί σε κάποια ακόμα και οι αναρχικοί θα συμφωνούσαν. Π.χ.

Οι θέσεις του Απρίλη και το σύνθημα «όλη η εξουσία στα Σοβιέτ», που δεν έγιναν ποτέ πραγματικότητα. Τον Λένιν πρέπει να τον κρίνουμε από την εφαρμοσθείσα πολιτική. Με το άνοιγμα των αρχείων της ΕΣΣΔ, εδώ και τρεις δεκαετίες περίπου, έχουν γραφτεί δεκάδες αξιόλογες μελέτες που φωτίζουν πολλές πτυχές του κράτους-κόμμα και τα στοιχεία που έχουν βρεθεί σε επίσημα ντοκουμέντα μπορούν να πείσουν και τον πιο δύσπιστο.

Εκτός αν κάποιος θέλει να κρατήσει τις ψυχωσικές εμμονές του που λέγονται λενινιστικές. Αλλά αυτό δεν είναι θέμα πολιτικής. Ανήκει στη σφαίρα άλλων επιστημών. Της ψυχιατρικής ή της ψυχανάλυσης. Εξαρτάται από τον βαθμό. Και να μην ξεχνάμε πως ο μηχανισμός της προπαγάνδας των μπολσεβίκων ήταν πανίσχυρος από την αρχή. Και όταν έγινε κράτος καθιέρωσε μια μυθολογία που είναι συγκρίσιμη μόνο με θρησκεία.

Τα Κ.Κ. ανά τον κόσμο έγιναν όργανα της εξωτερικής πολιτικής της ΕΣΣΔ και απόστολοι της νέας θρησκείας. Με αποτέλεσμα να αποκοπούν από την πραγματικότητα και να αγκυλωθούν σε ένα δόγμα που τους απογείωνε αντί να τους προσγειώνει στη σκληρή και αδυσώπητη πραγματικότητα. Και αυτή απαιτεί πάντα μια νέα ανάγνωση. Οχι προσήλωση στο αλάθητο του δόγματος. Εδώ πιστεύω είναι οι ρίζες της κρίσης της Αριστεράς.

Αν οι αριστεροί δεν χάσουν τις αυταπάτες τους, τότε θα έχουν την Αριστερά που τους αξίζει. Δηλαδή μια ανανεωμένη Δεξιά. Και για να γίνω πιο σαφής. Συγκρίνετε το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ με την πολιτική των μνημονίων που εφαρμόζει η παρούσα κυβέρνηση. Αβίαστα θα προκύψει η διαφορά μύθου και πραγματικότητας.

Τα μνημονιακά κόμματα (Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛΛ.) -μιλάμε για τα κόμματα-κυβερνήσεις- είναι σαν τους μεγαλοεργολάβους. Ζητούν από τα πραγματικά κέντρα εξουσίας να τους αναθέσουν το έργο της πτώχευσης αυτού του λαού. Και όποιος κάνει την καλύτερη προσφορά, αναλαμβάνει και το έργο της διακυβέρνησης. (Φτάνει να έχει εξαπατήσει τους ψηφοφόρους του).

Υπάρχουν ακόμα κάποιοι που πιστεύουν πως το πραξικόπημα των μπολσεβίκων ήταν η μόνη δυνατή λύση για να σωθεί η επανάσταση του Φεβρουαρίου. Συμμερίζομαι την άποψη πολλών στοχαστών (Χ. Αρεντ, Κ. Παπαϊωάννου, Κ. Καστοριάδης και πολλών άλλων, κυρίως μαρτυρίες Ρώσων αναρχικών που συμμετείχαν στην Επανάσταση) πως το πραξικόπημα του Λένιν ήταν εναντίον της επανάστασης που ήταν η αυθόρμητη εξέγερση του ρωσικού λαού.

Κατά την προσωπική μου άποψη, αυτή η επανάσταση είχε τρεις δυνατότητες να σωθεί. Η μία ήταν να αποτραπεί το πραξικόπημα, να μην καταργηθεί η Συντακτική Συνέλευση και να προκηρυχθούν ελεύθερες εκλογές. Αυτή η προοπτική χάθηκε με την άγρια τρομοκρατία των μπολσεβίκων.

Οι άλλες δύο ευκαιρίες ήταν η Κομμούνα της Κρονστάνδης και το κίνημα του Μάχνο. Η Κρονστάνδη θεωρείται λανθασμένα μια ναυτική βάση της Πετρούπολης, ενώ βρίσκεται στο νησί Κότλιν, 30 χιλιόμετρα δυτικά της Πετρούπολης. Το νησί αριθμούσε 50.000 κατοίκους μαζί με τα πληρώματα των πλοίων.

Ολο το νησί έγινε μια κομμούνα με άμεση δημοκρατία και αναδιανομή του πλούτου. Εφάρμοσαν κατά γράμμα το σύνθημα «όλη η εξουσία στα Σοβιέτ». Και αυτό με πλήρη λαϊκή πρωτοβουλία. Και ενώ δεν αποτελούσαν καμία απειλή για το νέο καθεστώς, απλά ήθελαν να κρατήσουν αυτά που κέρδισαν, ο Τρότσκι τους εσφαγίασε με τον πιο βάρβαρο τρόπο. Τους σκότωνε σαν τις αγριόχηνες, κατά την έκφρασή του.

Ο Μάχνο και το αντάρτικό του εκδίωξαν από την Ουκρανία τα στρατεύματα κατοχής των Αυστρο-Γερμανών (συνέπεια της Συνθήκης Μπρεστ – Λιτόφσκ) και κατατρόπωσαν τα στρατεύματα των Λευκών, που ήταν η θανάσιμη απειλή για τους μπολσεβίκους. Οι στρατηγοί Ντενίκιν και Βράνγκλερ νικήθηκαν κατά κράτος και σταμάτησε η προέλασή τους προς τη Μόσχα.

Αν δεν υπήρχε ο στρατός του Μάχνο, πιθανότατα οι Λευκοί να είχαν νικήσει. Το ευχαριστώ ήταν η μαζική σφαγή των Ουκρανών που είχαν υποστηρίξει τον Μάχνο και η πλήρης εξόντωση των ανταρτών. Τρότσκι και εδώ.

ΥΓ1: Για όποιον ενδιαφέρεται να εμβαθύνει στο θέμα, συνιστώ τα εξής βιβλία: «Η Ρώσικη Επανάσταση» του Βολίν, εκδόσεις Καινά Δαιμόνια, «Η Αγνωστη Επανάσταση 1917-1921» πάλι του Βολίν, εκδόσεις Πανοπτικόν και η «Ιστορία του Μαχνοβίτικου Κινήματος 1918-1921» του Π. Αρσίνοφ, εκδόσεις Ελεύθερος Τύπος.

ΥΓ2: Για τους φίλους που διαφωνούν, θα τους παρακαλούσα στην επόμενη συνάντησή μας να έχουν διαβάσει αυτά τα βιβλία. ‘Η έστω να τους έχουν ρίξει μια ματιά.    

efsyn.gr