Έξι προσαγωγές από την Αντιτρομοκρατική - Ποια είναι η νεοναζιστική οργάνωση «Combat 18»

Η ναζιστική οργάνωση «Combat 18» (ο αριθμός 18 παραπέμπει στα γράμματα Α-Η Adolf Hitler ) που ευθύνεται για περίπου 30 εμπρηστικές επιθέσεις σε στέκια αναρχικών, σε καταλήψεις και σε άλλα οικήματα φέρεται να εξαρθρώθηκε μετά από πολύμηνη έρευνα της Αντιτρομοκρατικής Υπηρεσίας, η οποία προχώρησε - το πρωί της Τρίτης- σε έξι προσαγωγές (οι σύλληψεις θα είναι 4-5) έπειτα από επιχειρήσεις σε Αθήνα και Ιωάννινα.

Έξι προσαγωγές μελών ακροδεξιάς οργάνωσης από την Αντιτρομοκρατική

Ανάμεσα στους συλληφθέντες είναι ένας δικηγόρος ηλικίας περίπου 30 ετών και ένας 23χρονος στο σπίτι του οποίου βρέθηκαν κροτίδες, εμπρηστικές ύλες αλλά και μικρή ποσότητα εκρηκτικής ύλης. Επίσης έχει προσαχθεί και νεαρός ομογενής από την πρώην Σοβιετική Ενωση.

Η φασιστική οργάνωση δημιουργήθηκε αρχικά στο Ηνωμένο Βασίλειο κι επεκτάθηκε σε ορισμένες χώρες της Ευρώπης με σύνθημα το «υπονόμευσε, τρομοκράτησε, κατάστρεψε» .

Στην Ελλάδα είχε εμφανισθεί προ πενταετίας μαζί με την οργάνωση «Ανένταχτοι Μαιάνδριοι Εθνικιστές» (ΑΜΕ) που αποδίδεται σε γνωστό ακροδεξιό που είχε αποχωρήσει από την «Χρυσή Αυγή» κι είχε κατηγορηθεί το 1998 για σοβαρό τραυματισμό φοιτητή από άγριο ξυλοδαρμό.

Η οργάνωση «Combat 18» είχε αναλάβει τις επιθέσεις στα στέκια αναρχικών συλλογικοτήτων «Στρούγκα» και «Δίστομο» σε Νέα Φιλαδέλφεια κι Άγιο Παντελεήμονα όπου μάλιστα είχαν προχωρήσει σε σχετική ανάρτηση στο Διαδίκτυο.

Επίσης είχαν προχωρήσει και σε άλλες επιθέσεις εναντίον στεκιών αντιεξουσιαστών στα Πετράλωνα, στο Περιστέρι κλπ, όπως και σε κατοικίες στα δυτικά προάστια .

Σύμφωνα με πληροφορίες η συγκεκριμένη ομάδα δεν έχει συσχετισθεί με την πρόσφατη επίθεση στο στέκι «Φαβέλα» στον Πειραιά όπου σημειώθηκε τραυματισμός δικηγόρου.

Η έρευνα της Αντιτρομοκρατικής που έχει ξεκινήσει προ πολλών μηνών βασίσθηκε σε υποκλοπές συνομιλιών και σε παρακολουθήσεις υπόπτων.

Βασίλης Γ.Λαμπρόπουλος

in.gr        

Αμερικανικό αεροπλανοφόρο στην κυπριακή ΑΟΖ

Oι Αμερικανοί ενισχύουν την παρουσία τους στην Αν. Μεσόγειο. Έκαναν την εμφάνισή τους πολεμικά πλοία και σκάφη του σώματος πεζοναυτών μαζί με ερευνητικά της Exxon.

Εκρηκτικό σκηνικό διαμορφώνεται ώρα με την ώρα στην κυπριακή ΑΟΖ. Το ρωσικό πρακτορείο ειδήσεων Sputnik αναφέρει ότι η παρουσία του αμερικανικού ναυτικού στην Ανατολική Μεσόγειο ενισχύεται, καθώς έκαναν την εμφάνισή τους πολεμικά πλοία και σκάφη του σώματος πεζοναυτών, ταυτόχρονα με τα ερευνητικά σκάφη της ExxonMobil.

Στον απόηχο της αντιπαράθεσης τουρκικών σκαφών και της ιταλικής ΕΝΙ στην ΑΟΖ, που εξελίχθηκε σε εικονική ναυμαχία, το Sputnik σημειώνει ότι οι ΗΠΑ ενισχύουν την παρουσία τους, ενώ η Τουρκία εμφανίζεται έτοιμη να κάνει χρήση ή να απειλήσει με χρήση βίας, θεωρώντας ότι είναι δικαίωμά της να προασπίσει τα συμφέροντά της.

Το ρωσικό πρακτορεί επισημαίνει την ανακάλυψη του αιγυπτιακού κοιτάσματος Ζορ, το οποίο επιτάχυνε τις κινήσεις, αφού πολλοί πιστεύουν ακράδαντα πλέον ότι οι έρευνες θα οδηγήσουν σε ανακάλυψη παρόμοιων κοιτασμάτων «μαύρου χρυσού» σε γειτονικές περιοχές στη Μεσόγειο.

Ακολούθησε η ένταση με αφορμή την γεώτρηση στη «Σουπιά», ενώ σύμφωνα με το Sputnik από τις 21 Φεβρουαρίου πλέει προς την ίδια περιοχή το αεροπλανοφόρο Iwo Jima, με δύναμη 2.500 πεζοναυτών, προς ενίσχυση του Έκτου Στόλου των ΗΠΑ. Στις δυνατότητες του αεροπλανοφόρου περιλαμβάνονται αντιπλοϊκά και αντιπυραυλικά συστήματα, ελικόπτερα Cobra, μεταγωγικά και άλλα αεροσκάφη. Το Iwo Jima και τα συνοδευτικά πολεμικά πλοία αμφίβιου πολέμου προστίθενται στα πέντε μόνιμα πλοία που είναι σταθμευμένα στη Μεσόγειο, αναφέρει το δημοσίευμα.

Σύμφωνα με το ρωσικό πρακτορείο, η τουρκική άποψη διαφέρει από αυτή που επικρατεί διεθνώς για την κυπριακή ΑΟΖ, καθώς η «Βόρεια Κύπρος» αποτελεί για τον υπόλοιπο κόσμο, πλην της Τουρκίας, κατεχόμενο κυπριακό έδαφος. Από τη στιγμή που η Κύπρος είναι κράτος μέλος της ΕΕ, το θέμα προκαλεί εντάσεις και μεταξύ Άγκυρας - Βρυξελλών.

Τουρκικά ΜΜΕ: οι Αμερικανοί θα υποστηρίξουν τις έρευνες της Exxon

Την ίδια ώρα, τουρκικά ΜΜΕ "βλέπουν" κλιμάκωση της έντασης στην Ανατολική Μεσόγειο και εκτιμούν πως δεν αποκλείεται τον Οκτώβριο τα τουρκικά πολεμικά πλοία να έρθουν αντιμέτωπα με τα αμερικανικά κατά τις εργασίες της Exxon Mobil καθώς οι ΗΠΑ στηρίζουν τις δραστηριότητες της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Όπως αναφέρουν, οι Αμερικανοί στέλνουν πολεμικά πλοία για να συνοδεύσουν το γεωτρύπανο της Exxon Mobil στην Ανατολική Μεσόγειο, ώστε να διαμηνύσουν στην Άγκυρα ότι αναγνωρίζουν τη μονομερή ανακήρυξη  ΑΟΖ από την Λευκωσία και τα κυριαρχικά δικαιώματα των Κυπρίων στην περιοχή, υποστηρίζοντας την δραστηριότητα της Exxon Mobil. Εκτιμούν δε, ότι σε περίπτωση επέμβασης της Τουρκίας το πολεμικό ναυτικό των ΗΠΑ θα προστατεύσει αν χρειαστεί τα ερευνητικά πλοία και το γεωτρύπανο.

Οι ίδιες τουρκικές πηγές, που επικαλούνται κυπριακά ΜΜΕ, λένε ότι οι ΗΠΑ έστειλαν στις 28 Φεβρουαρίου στην Μεσόγειο τέσσερα πολεμικά πλοία: το USS New York (LPD-21), το USS lwο Jima (LHD-7), το USNS William Mclean (T-AKE-12) USS Oak Hill (LSD-51).

Ο αρθρογράφος της εφημερίδας Μιλλιέτ Οζάι Σέντιρ σχολιάζει πως "αν μέχρι τον Οκτώβριο δεν λυθεί το Κυπριακό, ή δεν γίνουν αποδεκτά τα επιχειρήματα της Τουρκίας για τους υδρογονάνθρακες της Κύπρου, τότε υπάρχει πιθανότητα τα τουρκικά πολεμικά πλοία να έρθουν αντιμέτωπα με τα αμερικανικά"

.

  ΚΥΠΕ - Sputnik - Sigmalive  via   thetoc.gr  

Guardian: Τι κρύβει το τουρκικό παιχνίδι με τους δύο Ελληνες

Στο επίκεντρο των αρκετών διεθνών ΜΜΕ βρίσκεται η υπόθεση των δύο ελλήνων στρατιωτικών που βρίσκονται κρατούμενοι στην Τουρκία, μετά από κατηγορίες ότι εισήλθαν παράνομα σε τουρκικό στρατιωτικό χώρο.

Όπως αναφέρει δημοσίευμα του Guardian, χθες “το τουρκικό δικαστήριο αρνήθηκε την αποφυλάκιση των δύο, σε μια κίνηση που μπορεί να βάλει λάδι στη φωτιά στις ήδη τεταμένες σχέσεις Ελλάδας και Τουρκίας, οι οποίες ανήκουν και οι δύο στο ΝΑΤΟ”.

H τουρκική κρατική τηλεόραση, σχολιάζει το δημοσίευμα, ανέφερε ότι θα ζητήθηκε ενδελεχής έρευνα προκειμένου να καθοριστούν οι κατηγορίες που απαγγελθούν, ενώ άλλα τουρκικά ΜΜΕ ανέφεραν ότι οι τουρκικές αρχές εξετάζουν φωτογραφίες που -όπως λένε- τράβηξαν οι δύο έλληνες.

Ο Guardian αφού κάνει αναφορά στις χθεσινές δηλώσεις του Νίκου Κοτζιά, με τις οποίες κάλεσε την Τουρκία να εφαρμόσει το διεθνές δίκαιο και να μην μετατρέψει μια διαδικασία ρουτίνας σε νομικό και πολιτικό πρόβλημα, σημειώνει: “Υπάρχουν φόβοι ότι οι έλληνες στρατιωτικοί προφυλακίστηκαν σε μια κίνηση αντιποίνων (tit-for-tat move) από τις τουρκικές αρχές, οι οποίες θέλουν να επιτύχουν την έκδοση των 8 τούρκων στρατιωτικών που διέφυγαν στην Ελλάδα με την απόπειρα πραξικοπήματος εναντίον του Ερντογάν τον Ιούλιο του 2016. Κανένας από τους 8 δεν έχει επιστρέψει στην Τουρκία, καθώς τα ελληνικά δικαστήρια έκριναν πως εάν επέστρεφαν δεν θα είχαν δίκαιη δίκη”.

Η προφυλάκιση των δύο ελλλήνων στρατιωτικών έρχεται να προστεθεί σε μια συγκυρία αυξανόμενης έντασης στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, σημειώνει το δημοσίευμα του Guardian που αναφέρεται σε περιστατικά του τελευταίου μήνα, όπως ο εμβολισμός του “Γαύδος”.

“Είμαι ιδιαίτερα ανήσυχει με αυτά που βλέπουμε” ανέφερε, μιλώντας στον Guardian η Ντόρα Μπακογιάννη. “H διάθεση στην Τουρκία έχει αλλάξει. Ο Ερντογάν δεν είναι ο ίδιος που ήταν 10 χρόνια πριν. Είναι τελείως απρόβλεπτος” σημειώνει.

Η νέα ένταση έχι προκαλέσει πάντως και διεθνή συναγερμό, αναφέρει ο Guardian. “Η ατμόσφαιρα αυξημένου εθνικισμού στην περιοχή, και σίγουρα στην Τουρκία, καθιστά πολύ δύσκολο το εγχείρημα της εκτόνωσης της έντασης” αναφέρει στον Guardian o Ian Lesser, αντιπρόεδρος του US Germany Marshall Fund.

Και προσθέτει: “Υπάρχει πάντα ο κίνδυνος ενός ατυχήματος. Η Ελλάδα και η Τουρκία είχαν μια πολύ λειτουργική διπλωματική οδό από τα τέλη της δεκαετίας του 1990. Δυστυχώς τα πράγματα, ιδίως μετά την απόπειρα πραξικοπήματος, κάνουν πολύ δύσκολο για την Τουρκία να υιοθετήσει μια συμφιλιωτική προσέγγιση στις σχέσεις με τους γείτονές της”.

thetoc.gr

   

Κατάθεση - βόμβα για Καμμένο από τον μεσάζοντα της Αραβίας

Πλήρη ανατροπή της κυβερνητικής αφήγησης για το σκάνδαλο πώλησης όπλων στη Σαουδική Αραβία επιφέρει η κατάθεση του φερόμενου ως μεσάζοντα Βασίλη Παπαδόπουλου στην εισαγγελέα Διαφθοράς.

Η κατάθεσή του διαβιβάστηκε στη Βουλή στις 22 Φεβρουαρίου ώστε να προστεθεί στην υπόλοιπη δικογραφία για την υπόθεση αυτή αφού ο Παπαδόπουλος δεν είχε εμφανιστεί στην εισαγγελία όταν είχε κληθεί αρχικά.

Σε μόλις 1,5 σελίδα, παρότι του έγιναν ερωτήσεις γενικές χωρίς ουσία, πρόλαβε και είπε πολλά ενδιαφέροντα πράγματα, απαντώντας στο ερώτημα γιατί η κυβέρνηση παραβλέπει ακόμα και τον Κανονισμό της Βουλής προκειμένου να αποτρέψει την εμφάνισή του στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας, όπως ζητεί η αντιπολίτευση.

Στην κατάθεσή του ο Βασίλης Παπαδόπουλος δηλώνει ότι ασχολείται με το διεθνές εμπόριο όπλων, και στην ερώτηση «τι γνωρίζετε για την υπόθεση» απαντά ως εξής: Στις αρχές του 2016 συναντήθηκε με τον υπουργό Αμυνας Πάνο Καμμένο, παρουσία του αρχηγού ΓΕΕΘΑ Ευάγγελου Αποστολάκη και συζήτησαν για την πώληση όπλων από τις Ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις. Οταν πρωτοδημοσιεύτηκε αυτή η υπόθεση, περίπου έναν χρόνο μετά, ο κ. Καμμένος δήλωσε ότι δεν γνώριζε τον Παπαδόπουλο.

Εδωσε και στοιχεία

Συνεχίζοντας την κατάθεση, λέει ότι οι διαδικασίες προχώρησαν εντός του θέρους του 2016. Στη συνέχεια προσκόμισε το Πιστοποιητικό Τελικού Χρήστη για τις βόμβες και τα 300.000 βλήματα αλλά τα στελέχη της Γενικής Διεύθυνσης Εξοπλισμών είχαν διαρκή αμφισβήτηση σχετικά με την πληρεξουσιότητα του.

Στα επίσημα έγγραφα εκφράζονται υποψίες από τους κατώτατους αξιωματικούς ότι τα πιστοποιητικά του Παπαδόπουλου δεν ήταν γνήσια, αλλά αγνοήθηκαν. Η εκδοχή της κυβέρνησης, την οποία υποστήριξε ο Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας στη Βουλή, ήταν ότι ο Παπαδόπουλος εκπροσωπούσε νόμιμα το Βασίλειο της Σαουδικής Αραβίας και η πληρεξουσιότητά του είχε ελεγχθεί.

Ο Παπαδόπουλος καταθέτει ακόμα ότι ενημερώθηκε για την επίσκεψη του επίσημου κλιμακίου που είχε στείλει στο τέλος του Αυγούστου το Υπουργείο Αμυνας της Σαουδικής Αραβίας και για το γεγονός ότι ζήτησαν τα στοιχεία μεταφορικής εταιρείας για 100.000 βλήματα και αμέσως ενημέρωσε με γραπτό μήνυμα στο κινητό τον Πάνο Καμμένο και τον εξ απορρήτων του Πτέραρχο Θεολόγο Συμεωνίδη.

Κατά τα λοιπά δηλώνει ότι δεν γνωρίζει τη ζημία του ελληνικού δημοσίου, μολονότι σε συνεντεύξεις του ο ίδιος την προσδιόρισε από 700.000 και πάνω, ούτε αν κάποιος ήθελε σκόπιμα να ακυρώσει την πώληση βλημάτων στη Σαουδική Αραβία.  

tanea.gr

Τρομοκρατία, το όπλο των ισχυρών

Του Νόαμ Τσόμσκι

Λίγες εβδομάδες μετά την επίθεση στους Δίδυμους Πύργους, ο Νόαμ Τσόμσκι σε μια διάλεξή του στο ΜΙΤ, στις 18 Οκτωβρίου 2001, αναλύει γιατί οι Αμερικανοί ηγέτες δεν έχουν πάντα συνείδηση των αποτελεσμάτων που έχει η μανία τους να νικούν κάθε αντίπαλο. Και οι νίκες του χθες μπορεί αύριο να κοστίσουν ακριβά.

Πρέπει να βασιστούμε σε δύο αξιώματα. Το πρώτο είναι ότι τα γεγονότα της 11ης Σεπτεμβρίου 2001 συνιστούν μια τρομερή φρικαλεότητα, ίσως τη μεγαλύτερη ακαριαία απώλεια ανθρώπινων ζωών στην ιστορία, με εξαίρεση τους πολέμους. Το δεύτερο αξίωμα είναι ότι στόχος μας θα έπρεπε να είναι να μειώσουμε τον κίνδυνο να επαναληφθούν τέτοιες επιθέσεις, είτε είμαστε εμείς τα θύματά τους είτε τις υφίσταται κάποιος άλλος. Αν δεν δέχεστε αυτά τα δύο σημεία αφετηρίας, αυτό που θα ακολουθήσει δεν σας αφορά. Αν τα δέχεστε, πολλά ακόμη ερωτήματα προκύπτουν.

Ας αρχίσουμε με την κατάσταση στο Αφγανιστάν. Στο Αφγανιστάν, υπήρχαν μερικά εκατομμύρια άτομα τα οποία απειλούνταν από λιμό. Αυτό συνέβαινε ήδη πριν από τις επιθέσεις. Επιβίωναν χάρη στη διεθνή βοήθεια. Ωστόσο, στις 16 Σεπτεμβρίου, οι Ηνωμένες Πολιτείες απαίτησαν από το Πακιστάν να σταματήσει τις πομπές φορτηγών τα οποία μετέφεραν τρόφιμα και άλλα προϊόντα πρώτης ανάγκης στον αφγανικό πληθυσμό. Αυτή η απόφαση δεν προκάλεσε καμία αντίδραση στη Δύση. Η αποχώρηση ενός μέρους του ανθρωπιστικού προσωπικού κατέστησε τη βοήθεια ακόμη πιο προβληματική. Μία εβδομάδα μετά την έναρξη των βομβαρδισμών, τα Ηνωμένη Έθνη εκτιμούσαν ότι ο ερχομός του χειμώνα θα καθιστούσε αδύνατες τις αποστολές βοήθειας, που είχαν ήδη μειωθεί στο ελάχιστον από τις επιδρομές της αμερικανικής αεροπορίας.

Όταν πολιτικές ή θρησκευτικές ανθρωπιστικές οργανώσεις και ο εισηγητής του Οργανισμού των Ηνωμένων Εθνών για τα τρόφιμα και τη γεωργία (FAO) ζήτησαν το σταμάτημα των βομβαρδισμών, αυτή η πληροφορία ούτε καν αναφέρθηκε από την εφημερίδα «The New York Times». Η εφημερίδα «The Boston Globe» αφιέρωσε σ’ αυτή μία γραμμή, αλλά στο πλαίσιο ενός άρθρου που εξέταζε κάτι άλλο, την κατάσταση στο Κασμίρ. Έτσι, τον Οκτώβριο, ο δυτικός πολιτισμός είχε αποδεχθεί τον κίνδυνο να δει να πεθαίνουν εκατοντάδες χιλιάδες Αφγανοί. Την ίδια στιγμή, ο επικεφαλής του πολιτισμού αυτού έκανε γνωστό ότι δεν θα καταδεχόταν να απαντήσει ούτε στις αφγανικές προτάσεις για διαπραγμάτευση, σχετικά με την παράδοση του Οσάμα Μπεν Λάντεν, ούτε στην απαίτηση για μια απόδειξη που να επιτρέπει να τεκμηριωθεί μια ενδεχόμενη απόφαση για έκδοση. Μόνο μια άνευ όρων συνθηκολόγηση θα γινόταν δεκτή.

Αλλά ας επανέλθουμε στην 11η Σεπτεμβρίου. Κανένα έγκλημα δεν υπήρξε πιο θανατηφόρο στην ιστορία -εκτός ίσως από εγκλήματα που είχαν μεγαλύτερη διάρκεια. Επιπλέον, αυτή τη φορά, τα όπλα σημάδευσαν έναν ασυνήθιστο στόχο: τις Ηνωμένες Πολιτείες. Η αναλογία με το Περλ Χάρμπορ, η οποία αναφέρεται συχνά, δεν είναι σωστή. Το 1941, ο γιαπωνέζικος στρατός βομβάρδισε στρατιωτικές βάσεις σε δύο αποικίες, τις οποίες οι ΗΠΑ είχαν καταλάβει κάτω από συνθήκες που δεν ήταν και τόσο άψογες. Οι Γιαπωνέζοι δεν επιτέθηκαν στο ίδιο το αμερικανικό έδαφος.

Εδώ και περίπου διακόσια χρόνια, εμείς οι Αμερικανοί εκτοπίσαμε ή εξοντώσαμε πληθυσμούς ιθαγενών, δηλαδή εκατομμύρια άτομα, κατακτήσαμε το μισό Μεξικό, λεηλατήσαμε τις περιοχές της Καραϊβικής και της κεντρικής Αμερικής, εισβάλαμε στην Αϊτή και τις Φιλιππίνες -σκοτώνοντας 100.000 Φιλιππινέζους σ’ αυτή την περίπτωση. Στη συνέχεια, μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, επεκτείναμε την επιρροή μας στον κόσμο με τον τρόπο που γνωρίζουμε. Αλλά, σχεδόν πάντοτε, εμείς ήμαστε εκείνοι που σκότωναν, και η μάχη διεξαγόταν έξω από το εθνικό έδαφός μας.

Όμως, όταν μας ρωτούν, για παράδειγμα, για τον Ιρλανδικό Ρεπουμπλικανικό Στρατό (IRA) και την τρομοκρατία, διαπιστώνουμε το εξής: οι ερωτήσεις των δημοσιογράφων διαφέρουν πολύ μεταξύ τους, ανάλογα με το αν εργάζονται στη μία ή την άλλη όχθη της θάλασσας της Ιρλανδίας. Γενικά, ο πλανήτης εμφανίζεται με διαφορετική όψη, ανάλογα με το αν κάποιος κρατάει το μαστίγιο εδώ και πολύ καιρό ή αν υφίσταται τα χτυπήματα για αιώνες. Ίσως γι’ αυτό, κατά βάθος, ο υπόλοιπος κόσμος, αν και έδειξε το ίδιο τρομοκρατημένος από την τύχη των θυμάτων της 11ης Σεπτεμβρίου, δεν αντέδρασε το ίδιο με μας στις επιθέσεις της Νέας Υόρκης και της Ουάσιγκτον.

Για να καταλάβουμε τα γεγονότα της 11ης Σεπτεμβρίου, πρέπει να ξεχωρίσουμε τους εκτελεστές του εγκλήματος, από τη μια πλευρά, και από την άλλη πλευρά, το απόθεμα κατανόησης από το οποίο ωφελήθηκε αυτό το έγκλημα, και το οποίο υπήρχε ακόμη και σε αυτούς που ήταν αντίθετοι μ’ αυτό. Ποιοι ήταν οι εκτελεστές; Αν υποθέσουμε ότι πρόκειται για το δίκτυο Μπιν Λάντεν, κανένας δεν γνωρίζει περισσότερα για τη γένεση αυτής της φονταμενταλιστικής ομάδας από τη CIA και τους συνεργάτες της, γιατί αυτοί την ενθάρρυναν στη γέννησή της. Ο Ζμπίγκνιου Μπρζεζίνσκι, διευθυντής για θέματα εθνικής ασφαλείας της κυβέρνησης Κάρτερ, έχει εκφράσει την ευαρέσκειά του για την «παγίδα» που στήθηκε στους Σοβιετικούς από το 1978, και η οποία συνίστατο, με τη βοήθεια των επιθέσεων των μουτζαχεντίν (οι οποίοι οργανώθηκαν, οπλίστηκαν και εκπαιδεύτηκαν από τη CIA) κατά του καθεστώτος της Καμπούλ, στο να συρθούν οι Σοβιετικοί στο αφγανικό έδαφος στο τέλος του επόμενου χρόνου.

Μόνο μετά το 1990 και την εγκατάσταση μόνιμων αμερικανικών βάσεων στη Σαουδική Αραβία, σε μια γη ιερή για το Ισλάμ, αυτοί οι μαχητές στράφηκαν κατά των Ηνωμένων Πολιτειών.

Υποστήριξη ωμών καθεστώτων

Αν τώρα θέλουμε να εξηγήσουμε το απόθεμα συμπάθειας το οποίο διαθέτουν τα δίκτυα του Μπιν Λάντεν, ακόμη και στους κόλπους ηγετικών στρωμάτων σε χώρες του Νότου, πρέπει να ξεκινήσουμε από την οργή που προκαλεί η υποστήριξη κάθε είδους αυταρχικού ή δικτατορικού καθεστώτος από τις Ηνωμένες Πολιτείες, πρέπει να θυμηθούμε την αμερικανική πολιτική, που κατέστρεψε την ιρακινή κοινωνία σταθεροποιώντας ταυτόχρονα το καθεστώς του Σαντάμ Χουσέιν, και δεν πρέπει να ξεχάσουμε την υποστήριξη της Ουάσιγκτον στην ισραηλινή κατοχή των παλαιστινιακών εδαφών από το 1967.

Τη στιγμή που τα κύρια άρθρα των «New York Times» υποδεικνύουν ότι «αυτοί» μας μισούν γιατί υπερασπιζόμαστε τον καπιταλισμό, τη δημοκρατία, τα ατομικά δικαιώματα, το χωρισμό της εκκλησίας από το κράτος, η «Wall Street Joumal», καλύτερα πληροφορημένη, εξηγεί, αφού έχει ρωτήσει τραπεζίτες και ανώτερα στελέχη που δεν είναι δυτικοί, ότι «μας» μισούν γιατί εμποδίσαμε τη δημοκρατία και την οικονομική ανάπτυξη. Και, υποστηρίξαμε ωμά καθεστώτα, ακόμη και τρομοκρατικά.

Στους ηγετικούς κύκλους της Δύσης, ο πόλεμος κατά της τρομοκρατίας παρουσιάστηκε σαν ένας «αγώνας που διεξάγεται ενάντια σ’ έναν καρκίνο που μεταδόθηκε από βαρβάρους». Όμως, αυτά τα λόγια και αυτή η προτεραιότητα δεν είναι σημερινά. Πριν από είκοσι χρόνια, τα ανέφεραν ήδη ο πρόεδρος Ρόναλντ Ρίγκαν και ο υπουργός των Εξωτερικών Αλεξάντερ Χέιγκ. Για να διεξάγει αυτή τη μάχη κατά των διεφθαρμένων αντιπάλων του πολιτισμού, η αμερικανική κυβέρνηση εγκαθίδρυσε τότε ένα διεθνές τρομοκρατικό δίκτυο με μια ευρύτητα χωρίς προηγούμενο. Μολονότι αυτό το δίκτυο διέπραξε αναρίθμητες φρικαλεότητες από τη μια άκρη του πλανήτη μέχρι την άλλη, επικέντρωσε, ωστόσο, το κύριο μέρος των προσπαθειών του στη Λ. Αμερική.

Για μία περίπτωση, τη Νικαράγουα, δεν υπάρχει αμφιβολία: στην πραγματικότητα, αποφάνθηκαν γι’ αυτή το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης και τα Ηνωμένα Έθνη. Αναρωτηθήκατε άραγε να μάθετε πόσες φορές αυτό το αναμφισβήτητο προηγούμενο μιας τρομοκρατικής ενέργειας, στην οποία ένα κράτος δικαίου θέλησε να απαντήσει με τα μέσα του δικαίου, αναφέρθηκε από τους κυρίαρχους σχολιαστές; Κι όμως επρόκειτο για ένα προηγούμενο ακόμη πιο ακραίο από τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου: ο πόλεμος της κυβέρνησης Ρίγκαν κατά της Νικαράγουας προκάλεσε 57.000 θύματα, μεταξύ των οποίων 29.000 νεκρούς, και την καταστροφή μιας χώρας, ίσως με μη αντιστρέψιμο τρόπο.

Εκείνη την εποχή, η Νικαράγουα είχε αντιδράσει. Όχι τοποθετώντας βόμβες στην Ουάσιγκτον, αλλά προσφεύγοντας στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης. Το δικαστήριο, στις 27 Ιουνίου 1986, έκανε δεκτή την άποψη των αρχών της Μανάγκουα, καταδικάζοντας την «παράνομη χρήση βίας» από τις Ηνωμένες Πολιτείες (οι οποίες είχαν ναρκοθετήσει τα λιμάνια της Νικαράγουας) και ζητώντας από την Ουάσιγκτον να θέσει τέλος στο έγκλημα, χωρίς να ξεχάσει να πληρώσει υψηλές αποζημιώσεις και τόκους. Οι ΗΠΑ απάντησαν ότι δεν θα συμμορφώνονταν με την απόφαση και δεν θα αναγνώριζαν πλέον τη δικαιοδοσία του Διεθνούς Δικαστηρίου.

Η Νικαράγουα ζήτησε τότε από το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών την υιοθέτηση μιας απόφασης η οποία απαιτούσε από όλα τα κράτη να σέβονται το διεθνές δίκαιο. Δεν αναφερόταν σε κανένα ιδιαίτερα, αλλά όλοι είχαν καταλάβει. Οι Ηνωμένες Πολιτείες αντέταξαν το βέτο τους σ’ αυτή την απόφαση. Έτσι, μέχρι σήμερα, είναι το μοναδικό κράτος που έχει καταδικαστεί από το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης και ταυτόχρονα έχει αντιταχθεί σε μια απόφαση που απαιτεί… τον σεβασμό του διεθνούς δικαίου. Στη συνέχεια, η Νικαράγουα στράφηκε στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ. Η απόφαση την οποία πρότεινε για ψήφιση δεν συνάντησε παρά τρεις αντιρρήσεις: από τις Ηνωμένες Πολιτείες, από το Ισραήλ και από το Ελ Σαλβαδόρ. Τον επόμενο χρόνο, η Νικαράγουα ζήτησε την ψήφιση της ίδιας απόφασης. Αυτή τη φορά, μόνο το Ισραήλ υποστήριξε τη θέση της κυβέρνησης Ρίγκαν. Σ’ αυτή τη φάση, η Νικαράγουα δεν διέθετε πλέον κανένα μέσο δικαίου. Όλα είχαν αποτύχει σε έναν κόσμο που διέπεται από την ισχύ. Αυτό το προηγούμενο δεν δημιουργεί καμία αμφιβολία. Πόσες φορές, άραγε, έχουμε μιλήσει γι’ αυτό στο πανεπιστήμιο, στις εφημερίδες;

Αυτή η ιστορία αποκαλύπτει πολλά πράγματα. Κατ’ αρχήν, ότι η τρομοκρατία αποδίδει. Η βία, επίσης. Έπειτα, ότι έχουμε άδικο να πιστεύουμε ότι η τρομοκρατία είναι το εργαλείο των αδυνάμων. Όπως τα περισσότερα θανατηφόρα όπλα, η τρομοκρατία είναι κυρίως το όπλο των ισχυρών. Όταν ισχυριζόμαστε το αντίθετο, είναι μόνο επειδή οι ισχυροί ελέγχουν επίσης τους ιδεολογικούς και πολιτιστικούς μηχανισμούς που επιτρέπουν ο τρόμος τους να μοιάζει με κάτι άλλο και όχι με τρόμο.

Ένα από τα πιο συνηθισμένα μέσα που διαθέτουν για να πετυχαίνουν ένα τέτοιο αποτέλεσμα είναι να εξαφανίζουν τη μνήμη ενοχλητικών γεγονότων. Έτσι, κανένας πλέον δεν τα θυμάται. Επιπλέον, η δύναμη της προπαγάνδας και των αμερικανικών δογμάτων είναι τέτοια που επιβάλλεται ακόμη και στα θύματά της. Πηγαίνετε στην Αργεντινή και θα πρέπει να θυμηθείτε αυτό που μόλις ανέφερα: «Μα ναι, αλλά το έχουμε ξεχάσει!».

Η Νικαράγουα, η Αϊτή και η Γουατεμάλα είναι οι τρεις φτωχότερες χώρες της Λατινικής Αμερικής. Συγκαταλέγονται επίσης μεταξύ των χωρών στις οποίες οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν επέμβει στρατιωτικά. Η σύμπτωση δεν είναι αναγκαστικά τυχαία. Όμως όλα αυτά έγιναν μέσα σ’ ένα ιδεολογικό κλίμα που είχε σημαδευτεί από τις ενθουσιώδεις διακηρύξεις των δυτικών διανοουμένων. Πριν από μερικά χρόνια, ο αυτοθαυμασμός χαλούσε κόσμο: τέλος της ιστορίας, νέα παγκόσμια τάξη, κράτος δικαίου, ανθρωπιστική επέμβαση, κ.λπ. Ήταν πολύ συνηθισμένο φαινόμενο ενώ μάλιστα αφήναμε να διαπράττεται μια σειρά από σφαγές. Ακόμη χειρότερα, συμβάλλαμε σ’ αυτές με ενεργό τρόπο. Όμως, ποιος μιλούσε γι’ αυτές; Ένα από τα επιτεύγματα του δυτικού πολιτισμού είναι ίσως ότι καθιστά δυνατό αυτό το είδος της ασυνέπειας σε μια ελεύθερη κοινωνία. Ένα ολοκληρωτικό κράτος δεν διαθέτει αυτό το χάρισμα.

Τι είναι, λοιπόν, η τρομοκρατία; Στα αμερικανικά στρατιωτικά εγχειρίδια, τρόμος σημαίνει η υπολογισμένη χρήση της βίας, της απειλής χρήσης βίας, του εκφοβισμού, του καταναγκασμού ή του φόβου για πολιτικούς ή θρησκευτικούς σκοπούς. Το πρόβλημα ενός τέτοιου ορισμού είναι ότι καλύπτει με αρκετή ακρίβεια αυτό που οι Ηνωμένες Πολιτείες αποκάλεσαν πόλεμο χαμηλής έντασης, διεκδικώντας αυτό το είδος πρακτικής. Εξάλλου, το Δεκέμβριο του 1987, όταν η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών υιοθέτησε μιαν απόφαση κατά της τρομοκρατίας, μία χώρα, η Ονδούρα, απείχε και δύο άλλες οι Ηνωμένες Πολιτείες και το Ισραήλ αντιτάχθηκαν σ’ αυτή. Γιατί το έκαναν αυτό; Εξαιτίας μιας παραγράφου της απόφασης, η οποία έλεγε ότι δεν έπρεπε να αμφισβητείται το δικαίωμα των λαών να αγωνίζονται ενάντια σ’ ένα αποικιοκρατικό καθεστώς ή ενάντια σε μια στρατιωτική κατοχή.

Όμως, εκείνη την εποχή, η Νότια Αφρική ήταν σύμμαχος των Ηνωμένων Πολιτειών. Εκτός από τις επιθέσεις κατά των γειτονικών του χωρών (Ναμίμπια, Αγκόλα, κ.λπ.), οι οποίες προκάλεσαν το θάνατο εκατοντάδων χιλιάδων ατόμων και προξένησαν καταστροφές που υπολογίζονται σε 60 δισεκατομμύρια δολάρια, το καθεστώς του απαρτχάιντ της Πρετόριας βρισκόταν αντιμέτωπο, στο εσωτερικό, με μια δύναμη που είχε χαρακτηριστεί «τρομοκρατική», το Αφρικανικό Εθνικό Κογκρέσο (ANC). Όσον αφορά το Ισραήλ, κατείχε παράνομα ορισμένα παλαιστινιακά εδάφη από το 1967, καθώς και άλλα εδάφη, στο Λίβανο, από το 1978, ενώ πολεμούσε, στο νότο αυτής της χώρας, ενάντια σε μια δύναμη που είχε χαρακτηριστεί «τρομοκρατική» από το ίδιο και από τις Ηνωμένες Πολιτείες, την Χεζμπολάχ. Στις συνηθισμένες αναλύσεις για την τρομοκρατία, αυτό το είδος πληροφοριών ή υπενθύμισης δεν είναι συνηθισμένο. Για να θεωρούνται οι αναλύσεις και τα άρθρα του τύπου σεβαστά, είναι καλύτερα, στην πραγματικότητα, να τοποθετούνται από την καλή πλευρά, δηλαδή από την πλευρά των καλύτερα οπλισμένων.

Τη δεκαετία του 1990, στην Κολομβία σημειώθηκαν τα χειρότερα πλήγματα κατά των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Αυτή η χώρα ήταν ο κυριότερος παραλήπτης της αμερικανικής στρατιωτικής βοήθειας, αν εξαιρέσουμε το Ισραήλ και την Αίγυπτο, που αποτελούν ξεχωριστές περιπτώσεις. Μέχρι το 1999, μετά από αυτές τις χώρες, την πρώτη θέση κατείχε η Τουρκία, στην οποία οι Ηνωμένες Πολιτείες πρόσφεραν αυξανόμενη ποσότητα όπλων από το 1984. Γιατί από εκείνη τη χρονιά; Όχι επειδή αυτή η χώρα – μέλος του ΝΑΤΟ έπρεπε να αντιμετωπίσει τη Σοβιετική Ένωση, η οποία ήταν ήδη στη διαδικασία της διάλυσης εκείνη την εποχή, αλλά για να μπορέσει να διεξάγει τον τρομοκρατικό πόλεμο που μόλις είχε αρχίσει κατά των Κούρδων.

Το 1997, η αμερικανική στρατιωτική βοήθεια στην Τουρκία ξεπέρασε τη βοήθεια που αυτή η χώρα είχε λάβει κατά τη διάρκεια ολόκληρης της περιόδου 1950-1983, περιόδου του ψυχρού πολέμου. Τα αποτελέσματα των στρατιωτικών επιχειρήσεων ήταν 2 έως 3 εκατομμύρια πρόσφυγες, δεκάδες χιλιάδες θύματα, 350 πόλεις και χωριά κατεστραμμένα. Όσο η καταστολή εντεινόταν, οι Ηνωμένες Πολιτείες συνέχιζαν να προμηθεύουν περίπου το 80% των όπλων που χρησιμοποιούνταν από τους τούρκους στρατιωτικούς, αυξάνοντας μάλιστα το ρυθμό της παράδοσή τους. Η τάση ανατράπηκε το 1999. Ο στρατιωτικός τρόμος, ο οποίος είχε χαρακτηριστεί με φυσικότητα «αντιτρόμος» από τις αρχές της Άγκυρας, είχε τότε πετύχει τους στόχους του. Αυτό συμβαίνει σχεδόν πάντοτε, όταν ο τρόμος ασκείται από τους κύριους χρήστες του, τις δυνάμεις που βρίσκονται επί τόπου.

Στην περίπτωση της Τουρκίας, οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν είχαν να κάνουν με μια αχάριστη χώρα. Η Ουάσιγκτον την είχε προμηθεύσει με F-16 για να βομβαρδίσει τον ίδιο τον πληθυσμό της. Η Άγκυρα τα χρησιμοποίησε το 1999 για να βομβαρδίσει τη Σερβία. Στη συνέχεια, λίγες μέρες μετά την 11η Σεπτεμβρίου, ο τούρκος πρωθυπουργός Μπουλέντ Ετζεβίτ έκανε γνωστό ότι η χώρα του θα συμμετείχε με ενθουσιασμό στην αμερικανική συμμαχία κατά του δικτύου Μπιν Λάντεν. Ο ίδιος εξήγησε με την ευκαιρία αυτή ότι η Τουρκία είχε αναλάβει ένα χρέος ευγνωμοσύνης απέναντι στις Ηνωμένες Πολιτείες, το οποίο αναγόταν στο δικό της «αντιτρομοκρατικό πόλεμο» και την ξεχωριστή υποστήριξη που της είχε προσφέρει τότε η Ουάσιγκτον.

Να μειώσουμε το επίπεδο του τρόμου

Βέβαια, κι άλλες χώρες είχαν υποστηρίξει τον πόλεμο της Άγκυρας κατά των Κούρδων, αλλά καμία με το ζήλο και την αποφασιστικότητα των Ηνωμένων Πολιτειών. Αυτή η υποστήριξη εκμεταλλεύτηκε τη σιωπή ή -η λέξη είναι ίσως πιο σωστή- τη δουλοπρέπεια των καλλιεργημένων αμερικανικών τάξεων. Γιατί, αυτές οι τάξεις δεν αγνοούσαν αυτό που συνέβαινε. Οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι μια ελεύθερη χώρα, σε τελική ανάλυση. Οι εκθέσεις των ανθρωπιστικών οργανώσεων για την κατάσταση στο Κουρδιστάν ανήκαν στη δημόσια σφαίρα. Εκείνη την εποχή, επιλέξαμε λοιπόν να συμβάλλουμε στις φρικαλεότητες.

Η σημερινή συμμαχία κατά της τρομοκρατίας περιλαμβάνει κι άλλα εκλεκτά μέλη. Έτσι, η «Christian Science Monitor», αναμφισβήτητα μία από τις καλύτερες εφημερίδες όσον αφορά την ανάλυση της διεθνούς επικαιρότητας, ομολόγησε ότι ορισμένοι λαοί που δεν συμπαθούσαν καθόλου τις Ηνωμένες Πολιτείες είχαν αρχίσει να τις σέβονται περισσότερο, καθώς ήταν ιδιαίτερα ικανοποιημένοι όταν τις είδαν να διεξάγουν έναν πόλεμο κατά της τρομοκρατίας. Ο δημοσιογράφος, αν και ειδικός για την Αφρική, ανέφερε ως κύριο παράδειγμα αυτής της αλλαγής την περίπτωση της Αλγερίας. Όφειλε λοιπόν να γνωρίζει ότι η Αλγερία διεξάγει έναν τρομοκρατικό πόλεμο κατά του ίδιου του λαού της. Η Ρωσία, που διεξάγει έναν τρομοκρατικό πόλεμο στην Τσετσενία, και η Κίνα, που έχει διαπράξει φρικαλεότητες εναντίον όσων χαρακτηρίζει μουσουλμάνους αυτονομιστές, έχουν επίσης προσχωρήσει στην αμερικανική υπόθεση.

Έστω, όμως τι να κάνουμε στη σημερινή κατάσταση; Ένας τόσο ακραίος ριζοσπάστης όσο ο πάπας, συνιστά να αναζητήσουμε τους ενόχους τους εγκλήματος της 11ης Σεπτεμβρίου και στη συνέχεια να τους δικάσουμε. Όμως οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν επιθυμούν να προσφύγουν σε δικαστικά μέσα, προτιμούν να μην παρουσιάζουν καμία απόδειξη και αντιτίθενται στην ύπαρξη μιας διεθνούς δικαιοδοσίας. Ακόμη χειρότερα, όταν η Αϊτή απαιτεί την έκδοση του Εμανουέλ Κονστάν, ο οποίος κρίθηκε υπεύθυνος για το θάνατο χιλιάδων ατόμων μετά το πραξικόπημα που ανέτρεψε τον πρόεδρο Ζαν-Μπερτράν Αριστίντ, στις 30 Σεπτεμβρίου 1991, και παρουσιάζει αποδείξεις για την ενοχή του, η αίτηση δεν έχει κανένα αποτέλεσμα στην Ουάσιγκτον. Δεν γίνεται καν το αντικείμενο μιας οποιασδήποτε συζήτησης.

Για να αγωνιστούμε κατά της τρομοκρατίας επιβάλλεται να μειώσουμε το επίπεδο του τρόμου, όχι να το αυξήσουμε. Όταν ο Ιρλανδικός Ρεπουμπλικανικός Στρατός (IRA) πραγματοποιεί μιαν επίθεση στο Λονδίνο, οι Βρετανοί δεν καταστρέφουν ούτε τη Βοστόνη, ούτε το Μπέλφαστ. Αναζητούν τους ενόχους και στη συνέχεια τους δικάζουν. Ένα μέσο για να μειώσουμε το επίπεδο του τρόμου θα ήταν να σταματήσουμε να συμβάλλουμε οι ίδιοι σ’ αυτόν. Έπειτα, να σκεφτούμε τους πολιτικούς προσανατολισμούς που δημιούργησαν ένα απόθεμα υποστήριξης, το οποίο εκμεταλλεύτηκαν στη συνέχεια οι χορηγοί της επίθεσης. Τις τελευταίες εβδομάδες, η συνειδητοποίηση, από την αμερικανική κοινή γνώμη, όλων των πλευρών της διεθνούς πραγματικότητας, των οποίων την ύπαρξη μόνο οι ελίτ υποψιάζονταν στο παρελθόν, ίσως αποτελεί ένα βήμα προς αυτή την κατεύθυνση.

 monde-diplomatique.gr - tvxs.gr  

Το «παιχνίδι» Ερντογάν με τους δύο στρατιωτικούς

Τo καλό νέο από την Αδριανούπολη είναι πως οι δύο συλληφθέντες έλληνες στρατιωτικοί δεν κατηγορούνται για κατασκοπεία. Παρά την – όχι απαραιτήτως αθώα – σύγχυση που αρχικά προκλήθηκε, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος της Τουρκίας ήταν χθες αρκετά σαφής: «Το πρωτοβάθμιο δικαστήριο αποφάσισε την κράτησή τους με την κατηγορία της παράνομης εισόδου σε απαγορευμένη στρατιωτική ζώνη», δήλωσε ο Μπεκίρ Μποζντάγ.

Το αρνητικό, και ανησυχητικό, στοιχείο είναι πως η υπόθεση παρατείνεται σε νομικό επίπεδο, διαμορφώνοντας έδαφος για παιχνίδια εντυπώσεων και άσκησης, άμεσων ή έμμεσων, διπλωματικών πιέσεων από την Αγκυρα. Μετά την χθεσινή αναβολή της δίκης στην Αδριανούπολη, πρέπει πλέον να κατατεθεί το κατηγορητήριο από την εισαγγελία, να γίνει αποδεκτό ή μη από το δικαστήριο, και στην συνέχεια να οριστεί τακτική δικάσιμος.

Η νομική αυτή διαδικασία δεν έχει ούτε συγκεκριμένο, ούτε δεσμευτικό χρονικό ορίζοντα. Και – σε πρώτο χρόνο τουλάχιστον – επιβεβαιώνει τους φόβους της ελληνικής και ευρωπαϊκής διπλωματίας ότι ο Ερντογάν, στο πλαίσιο της στρατηγικής της πολλαπλής και κλιμακούμενης έντασης, είναι πιθανό να χρησιμοποιήσει τους δύο συλληφθέντες στρατιωτικούς ως «ομήρους» και ως «όπλο» διπλωματικής διαπραγμάτευσης.

Ηandesblatt: Ενέχυρο για παραχωρήσεις

«Ενέχυρο» είναι η χαρακτηριστική λέξη που χρησιμοποιεί η γερμανική Handelsblatt ακριβώς για να περιγράψει αυτή την πιθανή επιχείρηση ομηρίας, σημειώνοντας: «Η σύλληψη των δύο στρατιωτικών επιτρέπει την εκτίμηση ότι ενδέχεται να κρατούνται για εντελώς διαφορετικό σκοπό: ως ενέχυρο ώστε η Τουρκία να αποσπάσει παραχωρήσεις από την Αθήνα σε άλλα θέματα».

Στις εν λόγω παραχωρήσεις η Τουρκία διαβεβαιώνει ότι δεν βάζει θέμα ανταλλαγής των οκτώ τούρκων αξιωματικών που έχουν ζητήσει πολιτικό άσυλο στην χώρα μας. «Η κράτηση των δύο στρατιωτικών στην Τουρκία οι οποίοι πέρασαν στην τουρκική πλευρά από την Ελλάδα, δεν αποτελεί ζήτημα για ανταλλαγή. Δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα», δήλωσε ο τούρκος κυβερνητικός εκπρόσωπος Μπεκίρ Μποζντάγ, ενώ οποιαδήποτε σύνδεση των δύο υποθέσεων απέκλεισε κατηγορηματικά και ο Δημήτρης Τζανακόπουλος.

Διπλωματικές πηγές, ωστόσο, θεωρούν ότι η παράταση της νομικής εκκρεμότητας με τους δύο στρατιωτικούς είναι και μια απάντηση εντυπώσεων – με στόχευση τόσο εκτός όσο και εντός τουρκικών συνόρων – από τον Ερντογάν στην δικαστική διαδικασία που ακολουθήθηκε στην χώρα μας για τους οκτώ τούρκους αξιωματικούς.

Η στρατηγική της κλιμακούμενης έντασης

Και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, άλλωστε, μιλώντας χθες το βράδυ στην ΕΡΤ, δεν απέκλεισε την πιθανότητα να αξιοποιήσει η Αγκυρα την σύλληψη των δύο στρατιωτικών στο πλαίσιο της στρατηγικής της κλιμακούμενης έντασης.

Στην πραγματικότητα, η εκτίμηση στην ελληνική κυβέρνηση είναι πως ο Ερντογάν ανοίγει πολλά και παράλληλα μέτωπα προκειμένου να στείλει μήνυμα στην Δύση πως η Τουρκία είναι ο ηγέτης και ο ισχυρός γεωπολιτικός παίκτης της περιοχής.

«Ο Ερντογάν λέει στην Ουάσιγκτον και στο Βερολίνο πως παραμένει ο σερίφης της γειτονιάς», σχολίαζε χαρακτηριστικά χθες κυβερνητική πηγή, ενώ και ο Δημήτρης Τζανακόπουλος τόνισε χαρακτηριστικά πως «δεν υπάρχει ελληνοτουρκική κρίση, αλλά ευρωτουρκική κρίση».

«Η Τουρκία είναι εξαιρετικά πιεσμένη», είπε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, «στο κουρδικό ζήτημα. Ακριβώς γι αυτό, ανοίγει μια σειρά από διαπραγματευτικά μέτωπα για να πιέσει όχι την Ελλάδα, αλλά τους μεγάλους διεθνείς παίκτες».

Στο πλαίσιο αυτής της πίεσης, η ελληνική κυβέρνηση εντάσσει και την διαρκή όξυνση του τελευταίου διαστήματος – από την αμφισβήτηση και τα τουρκικά μπλόκα στην κυπριακή ΑΟΖ έως το περιστατικό στα Ιμια και την εμπρηστική ρητορική των συμβούλων του Ερντογάν. Το κομβικό ζήτημα, βεβαίως, είναι έως που θα φθάσει αυτή η κλιμάκωση – ένα ζήτημα, το οποίο η Αθήνα θέτει μετ’ επιτάσεως πλέον σε διεθνές επίπεδο.

Ειδικά, δε, για το θέμα των δύο κρατούμενων στρατιωτικών κυβερνητικές πηγές διαμηνύουν πως, παράλληλα με την εν εξελίξει νομική διαδικασία, θα εξαντληθούν όλα τα πολιτικά μέσα για την εκτόνωση της κατάστασης και την επιστροφή τους στην Ελλάδα, ενώ ο υπουργός Αμυνας Πάνος Καμμένος θα ενημερώσει σήμερα και τους εταίρους του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες. Το θέμα αναμένεται να απασχολήσει και την συνεδρίαση της κυβερνητικής επιτροπής στο Μαξίμου, όπου θα εξεταστούν όλες οι εναλλακτικές και οι δυνατές πρωτοβουλίες.

 tvxs.gr