Ιδιοκτήτης αλλοδαπής εταιρίας ο Στέφανος Κασσελάκης..!

 

Σοβαρά νομικά και πολιτικά ερωτήματα από τη συμμετοχή του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ Στέφανου Κασσελάκη στην εταιρία Osios LLC. Τι προβλέπει ο νόμος, που είχε ψηφίσει η κυβέρνηση Τσίπρα.

 

 

O πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, Στέφανος Κασσελάκης, τουλάχιστον κατά τον μήνα Δεκέμβριο του 2023, ήταν ιδιοκτήτης και νόμιμος εκπρόσωπος αλλοδαπής εταιρίας, πράγμα που απαγορεύεται ρητά από τη νομοθεσία για τα ασυμβίβαστα των πολιτικών προσώπων. Αυτό προκύπτει από έρευνα του NEWS 24/7.

 

Στις 27 Δεκεμβρίου του 2023, πηγές προσκείμενες στον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, Στέφανο Κασσελάκη, έκαναν γνωστό ότι ο πρόεδρος του κόμματος δανειοδότησε με δικά του χρήματα τα κομματικά ΜΜΕ, ώστε να πληρωθούν οι εργαζόμενοι και να πάρουν το δώρο Χριστουγέννων.

 

Η διαρροή προκάλεσε τότε πλήθος ερωτημάτων για την προέλευση των χρημάτων, για τους ακριβείς όρους του δανείου, αλλά και για τη σκοπιμότητα αυτής της ίδιας της διαρροής από πρόσωπα του περιβάλλοντος του.

 

 

Οι διευκρινίσεις που ακολούθησαν, χωρίς να υπάρξει ποτέ επίσημη ανακοίνωση από τον Πρόεδρο του Σύριζα, ανέφεραν ότι το δάνειο δόθηκε από εταιρία συμφερόντων του προς την εταιρία Left Media Α.Ε..

 

“Η στάση μου είναι μια στάση αξιοπρεπής και ανιδιοτελής. Δάνεισα 230.000 ευρώ. Όλα έχουν γίνει σύννομα”, ανέφερε ο κ. Κασσελάκης σε συνέντευξή του στο STAR (11/01/2024), όταν ρωτήθηκε σχετικά.

 

 

Δάνειο από αλλοδαπή εταιρία

Αυτό που δεν έγινε γνωστό τότε είναι ποια ήταν η εταιρία, συμφερόντων του κ. Κασσελάκη, που δανειοδότησε τη Left Media. Όπως αναφέρεται στη δανειακή σύμβαση, πρόκειται για την αλλοδαπή εταιρία Osios LLC.

 

Στις 21.12.2023 η Osios LLC δανειοδοτεί την Left Media AE με 230.000 ευρώ μέσω λογαριασμού της Osios LLC στην UBS Financial Services Inc, η οποία εδρεύει στις ΗΠΑ. Στη δανειακή σύμβαση, ως διεύθυνση της Osios LLC αναγράφεται η διεύθυνση 88 SW 7th ST, MIAMI, FL 33130 USA, ενώ στη σφραγίδα αναφέρεται “Corporate Seal, 2017, DELAWARE”.

 

Τη σύμβαση για λογαριασμό της Osios LLC υπέγραψε ο ίδιος ο κ. Κασσελάκης, με την ιδιότητά του ως μοναδικός εταίρος της εταιρίας, όπως ακριβώς αναφέρεται στη σύμβαση.

 

Στα αρχεία του μητρώου επιχειρήσεων του Delaware που είναι προσβάσιμα στο κοινό, η εταιρία καταγράφεται ως “Domestic”, δηλαδή ως εταιρία με έδρα εντός της πολιτείας του Delaware.

 

Οι μοναδικές πράξεις της αλλοδαπής εταιρίας Osios LLC, που αναγράφονται στο μητρώο, είναι η σύστασή της στις 20.11.2017 (τότε είχε συσταθεί υπό την επωνυμία Andover LLC και μετονομάστηκε σε Osios LLC κάποια στιγμή μεταξύ Οκτωβρίου 2022 και Ιουνίου 2023) και η πληρωμή τελών στις 10.10.2022, προκειμένου να μην καταστεί ανενεργή (void).

 

Το συμπέρασμα και το πρόβλημα

Σύμφωνα με την ελληνική νομοθεσία, απαγορεύεται ρητά για οποιοδήποτε πρόσωπο να έχει ταυτόχρονα την ιδιότητα του Προέδρου πολιτικού κόμματος που εκπροσωπείται στη Βουλή και αυτή του ιδιοκτήτη ή του διαχειριστή αλλοδαπής εταιρίας.

 

Ο νόμος, δε, προβλέπει αυστηρές ποινές για τα πρόσωπα που παραβιάζουν τις σχετικές διατάξεις.

 

Η απαγόρευση αυτή μάλιστα, θεσμοθετήθηκε με νόμο που ψήφισε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, του Αλέξη Τσίπρα το 2016.

 

Τι προβλέπει η νομοθεσία για τα ασυμβίβαστα των πολιτικών προσώπων σε σχέση με τη συμμετοχή τους σε εταιρίες:

 

Σύμφωνα με το άρθρο 8 του Ν. 3213/2003 και υπό τον τίτλο: «Απαγόρευση συμμετοχής σε εταιρεία με έδρα στην αλλοδαπή για πολιτικά πρόσωπα, απαγορεύσεις συμμετοχής σε εταιρείες με έδρα μη συνεργάσιμα φορολογικά κράτη και κράτη με προνομιακό́ φορολογικό́ καθεστώς», ορίζεται ότι:

 

1. Στον Πρωθυπουργό́, στους Αρχηγούς των πολιτικών κομμάτων που εκπροσωπούνται στο Εθνικό ή το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, καθώς και όσων λαμβάνουν κρατική χρηματοδότηση, στους Υπουργούς, στους αναπληρωτές υπουργούς και τους Υφυπουργούς, στους βουλευτές και τους ευρωβουλευτές και όσους διαχειρίζονται τα οικονομικά των πολιτικών κομμάτων ως ανωτέρω, στους Γενικούς και Ειδικούς Γραμματείς της Βουλής και της Γενικής Κυβέρνησης, στους περιφερειάρχες και στους Δημάρχους απαγορεύεται η συμμετοχή στη διοίκηση ή στο κεφάλαιο εταιρειών, που έχουν έδρα πραγματική ή καταστατική στην αλλοδαπή́ είτε αυτοπροσώπως, είτε με παρένθετα πρόσωπα.

…

3. Η κατά παράβαση της παραγράφου 1 άμεση ή δια παρένθετου προσώπου συμμετοχή σε εταιρεία, που έχει έδρα στην αλλοδαπή τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον δύο (2) ετών και με χρηματική ποινή από δέκα χιλιάδες (10.000) ευρώ έως πεντακόσιες χιλιάδες (500.000) ευρώ».

 

Σημειώνεται δε ότι ο νόμος 5026/2023, ο οποίος αντικατέστησε στο σύνολο του σχεδόν το νόμο 3213/2003, εξαίρεσε ρητά από την κατάργηση το άρθρο 8 του τελευταίου, σχετικά με την απαγόρευση συμμετοχής πολιτικών προσώπων και δη Αρχηγών κομμάτων που εκπροσωπούνται στο Κοινοβούλιο σε εταιρίες με έδρα την αλλοδαπή ή και μη συνεργάσιμα φορολογικά κράτη ή και κράτη με προνομιακό φορολογικό καθεστώς, με αποτέλεσμα σήμερα η απαγόρευση να εξακολουθεί να έχει πλήρη ισχύ.

 

Νομικό και πολιτικό ζήτημα

Από όλα τα παραπάνω στοιχεία είναι προφανές ότι εν προκειμένω προκύπτουν σοβαρά νομικά αλλά και πολιτικά ζητήματα.

 

Στην πρώτη κατηγορία εντάσσεται το θέμα της συμμετοχής του αρχηγού ενός πολιτικού κόμματος σε αλλοδαπή εταιρία και μάλιστα, του Αρχηγού της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, πράγμα που απαγορεύεται ευθέως από το νόμο.

 

Στη δεύτερη κατηγορία δημιουργείται σαφώς, μείζον πολιτικό ζήτημα, που αφορά την πλήρη άγνοια σχετικά με την περιουσιακή κατάσταση του Στέφανου Κασσελάκη.

 

Μέχρι στιγμής, η μόνη πληροφόρηση, που υπάρχει, σχετικά με την περιουσιακή του κατάσταση προκύπτει αποκλειστικά από δικές του δηλώσεις.

 

Όσον αφορά την υποχρεωτική δημοσιοποίηση του Πόθεν Έσχες του αρχηγού της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, με βάση τους υφιστάμενους ρυθμούς δημοσιοποίησης των Δηλώσεων Περιουσιακής Κατάστασης (σημειώνεται ότι το 2023 δημοσιοποιήθηκαν τα Πόθεν Έσχες για την χρήση του έτους 2021) αυτή αναμένεται από το 2025 και μετά.

 

Επίσης πολιτικό ζήτημα συνιστά και η τυχόν παραβίαση από τον Πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ της νομοθεσίας σχετικά με τη συμμετοχή του σε εταιρία του εξωτερικού, από τη στιγμή που η σχετική νομοθετική πρόταση ψηφίστηκε επί ΣΥΡΙΖΑ με προσωπική εισήγηση του Αλέξη Τσίπρα, σε μία θυελλώδη συνεδρίαση την 1η Ιουνίου του 2016, όπου η Νέα Δημοκρατία αποχώρησε σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τη νομοθετική πρωτοβουλία του τότε πρωθυπουργού.

Μάνος Χωριανόπουλος – Γεράσιμος Λιβιτσάνος

Επιστροφή του Γαβριήλ Σακελλαρίδη στην πολιτική- Ανακοινώνει την προσχώρησή του στη Νέα Αριστερά..!

 

Την επιστροφή του στην ενεργό πολιτική και την προσχώρησή του στη Νέα Αριστερά, αναμένεται να ανακοινώσει το απόγευμα ο Γαβριήλ Σακελλαρίδης. Σύμφωνα με πηγές της Νέας Αριστεράς, στις 17.30 ο πρόεδρος της Κ.Ο. της Νέας Αριστεράς Αλέξης Χαρίτσης θα έχει συνάντηση στα γραφεία της Κ.Ο. στην Βουλή με τον Γαβριήλ Σακελλαρίδη. Θα ακολουθήσουν δηλώσεις στα τηλεοπτικά συνεργεία.

 

Σε μια δύσκολη συγκυρία για τον προοδευτικό χώρο, η επιστροφή ενός πολιτικού, που έχει συνδέσει το όνομά του με την πολιτική σκέψη, την εντιμότητα και τον σεβασμό σε αρχές και αξίες, αποτελεί μια θετική κίνηση σε ένα γκροτέσκο πολιτικό σκηνικό.

 

Η επιστροφή Σακελλαρίδη έρχεται σε περίοδο διεργασιών με το ερώτημα ποιος θα σπάσει την κεντροδεξιά κυριαρχία να μην έχει απαντηθεί, την ώρα που η αξιωματική αντιπολίτευση παρουσιάζει εμφανή σημάδια αποσύνθεσης.

 

O Γαβριήλ Σακελλαρίδης, από τον Ιανουάριο 2015 έως τον Ιούλιο 2015 ήταν υφυπουργός παρά τω πρωθυπουργώ και κυβερνητικός εκπρόσωπος της πρώτης κυβέρνησης του Αλέξη Τσίπρα, ενώ ήταν εκλεγμένος βουλευτής στην Α’ Αθηνών.

 

Μέχρι πρότινος ήταν διευθυντής στο Eteron – Ινστιτούτο για την Έρευνα και την Κοινωνική Αλλαγή. Έχει εργαστεί ως οικονομολόγος με σύμβαση σε ιδιωτικές εταιρείες και για πανεπιστημιακές μελέτες. Υπήρξε διευθυντής του ελληνικού τμήματος της Διεθνούς Αμνηστίας από το Σεπτέμβριο του 2017 έως τον Μάρτιο του 2021.

 

  

Δικό του το “μαγαζάκι”, το αποτελειώνει: Αργά το κατάλαβαν…

 

 

 Όσοι νομίζουν ότι, μετά τη νέα ήττα, θα ξεμπερδέψουν εύκολα με τον Κασσελάκη, ας αλλάξουν πλευρό

 

 γράφει ο Γιώργος Καρελιάς

 

Το νέο επεισόδιο στο «σίριαλ Κασσελάκης» εξέπληξε μόνον όσους στον ΣΥΡΙΖΑ αρνούνται εδώ και πέντε μήνες να δουν πώς βαδίζει και πού θα καταλήξει. Δηλαδή αυτούς που, το βράδυ της 24ης Σεπτεμβρίου 2023, στο πρόσωπο του ουρανοκατέβατου Στέφανου είδαν τον «αναμορφωτή» και «σωτήρα» του ζαλισμένου  από το εκλογικό αποτέλεσμα κόμματος.

 

Το εσωκομματικό «δημοψήφισμα», που εξήγγειλε ο Κασσελάκης, δείχνει αυτό που επιδιώκει ο ίδιος και μια στενή ομάδα περί αυτόν: τον απόλυτο έλεγχο αυτού που έχει απομείνει από τον ΣΥΡΙΖΑ  στο όνομα της «αδιαμεσολάβητης» σχέσης με  ό,τι έχει απομείνει από τη βάση του. Δεν θα υπάρχουν όργανα ή θα υπάρχουν όσα θα ελέγχει ο ίδιος απολύτως. Κι αν δεν τα ελέγχει, θα τα αγνοεί  με την επίκληση της «φωνής των μελών του». Και, φυσικά, αυτή τη «φωνή» θα τη διαμορφώνει ο ίδιος με «δημοψηφίσματα».

 

Ο Κασσελάκης πελαγοδρόμησε το πρώτο διάστημα μετά την εκλογή του, αλλά σιγά-σιγά βρίσκει τα πατήματά του. Δεν τον απασχολεί αν, με όσα λέει και κάνει, θα οδηγήσει τον ΣΥΡΙΖΑ σε περαιτέρω συρρίκνωση. Το ξέρει, το βλέπει να έρχεται και προετοιμάζει την άμυνά του. Όσοι πιστεύουν ότι το βράδυ των ευρωεκλογών, (ότ)αν ο ΣΥΡΙΖΑ θα έχει φάει άλλη μια κατραπακιά, ο αρχηγός θα παραμερίσει, είναι μακριά νυχτωμένοι. Θα ρίξει όλο το φταίξιμο στους πριν απ’ αυτόν και θα εξαγγείλει άλλο ένα «δημοψήφισμα», για «να τα αλλάξει όλα».

 

 

Όλη η συμπεριφορά του το μαρτυράει. Ο Κασσελάκης ζει το μύθο του στην Ελλάδα. Περνάει καλά, είναι αρχηγός του(ακόμα δεύτερου) κόμματος και σκοπεύει να είναι για άλλα δύο-τρία χρόνια, όσο ο Μητσοτάκης κρατήσει την κυβερνητική θητεία του. Όσες αναταράξεις κι αν γίνουν στο συνέδριο,  όσο κι αν μειωθεί το ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές,  ο «αδιαμεσολάβητος» Στέφανος θα είναι αμετακίνητος. Δεν είναι κλασικός  αρχηγός που υπακούει σε έννοιες «ήττα» και «πολιτική ευθύνη».

 

 

Όσοι από τους μέχρι τώρα υποστηρικτές του ανησυχούν επειδή τους αγνοεί αργά το κατάλαβαν. Συνέπραξαν και αυτοί στην οικοδόμηση αυτού που σήμερα φοβούνται. Συμπαρατάχθηκαν με τον Κασσελάκη, για να τιμωρήσουν τους «υπονομευτές του Τσίπρα». Μόνο που τώρα «υπονομευτές» δεν υπάρχουν, έχουν φύγει. Και όσοι έχουν μείνει δεν έχουν κανένα άλλοθι: η νέα κατρακύλα συντελείται επί των δικών τους ημερών. Και να μην πέσουν από τα σύννεφα αν το βράδυ των εκλογών κάποιος από τους πραιτοριανούς τους αρχηγού ή και ο ίδιος τους κατατάξει στους (νέους) «υπονομευτές» και τους χρεώσει τη νέα ήττα.

 

 

Όσοι νομίζουν ότι, μετά τη νέα ήττα, θα ξεμπερδέψουν εύκολα με τον Κασσελάκη, ας αλλάξουν πλευρό. Καθαίρεσή του δεν προβλέπεται, τη σφραγίδα την έχει, το ίδιο και τα κλειδιά της Κουμουνδούρου. Μπορεί κάλλιστα να ταμπουρωθεί  εκεί και να αποκρούει με  τη «φρουρά» του τις επιθέσεις των φιλοδοξούντων να τον αντικαταστήσουν.

 

Φαντασθείτε μια τέτοια εικόνα το βράδυ των ευρωεκλογών. Θα είναι το τελευταίο στάδιο του ευτελισμού, αλλά αυτό δεν ενδιαφέρει τον Κασσελάκη. Νοιάζεται μόνο για το αρχηγιλίκι και θα κάνει το παν για να μην το χάσει.

 

Μπορεί να μη γνωρίζει καν τον Όργουελ, αλλά ενστερνίζεται απόλυτα αυτό που έχει πει: «Η εξουσία δεν είναι μέσο, είναι σκοπός». Έστω και η κουτσουρεμένη κομματική εξουσία…

Στους 13 της μειοψηφίας...

 

γράφει ο Πέτρος Μανταίος

 

Μετά την πρωτοφανή σπουδή της πλειοψηφίας της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου και την επίσης πρωτοφανή ενέργεια να καταδικάσει το ψήφισμα (49–13) του Ευρωκοινοβουλίου που καταδίκαζε το κράτος δικαίου εν Ελλάδι επί της σημερινής κυβερνήσεως, αναρωτιέμαι πόσοι μήνες και πόσες ώρες συζητήσεων αναλώθηκαν στο Ευρωκοινοβούλιο, ώστε να καταλήξει στο επίμαχο ψήφισμα, το οποίο το Ανώτατο Δικαστήριο της χώρας... αποκήρυξε εν ριπή οφθαλμού, διά της μεθόδου... άσπρου σίφουνα: ψεκάστε – σκουπίστε – τελειώσατε.

 

Οσο και αν στο σχετικό δελτίο Τύπου του Αρείου Πάγου η Διοικητική Ολομέλεια «Διαβεβαιώνει ότι οι Ελληνες δικαστικοί και εισαγγελικοί λειτουργοί υπηρετούν το κράτος δικαίου και τις αρχές της διάκρισης των λειτουργιών, της ανεξαρτησίας της δικαιοσύνης, της δίκαιης δίκης και της προστασίας του τεκμηρίου αθωότητας του κάθε πολίτη και εκτελούν τα καθήκοντά τους υπακούοντας μόνον στο Σύνταγμα, στους νόμους και στη συνείδησή τους».

 

 

 

Το μόνο που προκύπτει από τη διαβεβαίωση της πλειοψηφίας είναι η ίδια η... διαβεβαίωση σαν... αυτοαναφορά! Ο Αρειος Πάγος δηλαδή γίνεται μάρτυρας υπερασπίσεως του Αρείου Πάγου, χωρίς να κατηγορηθεί ή να εγκληθεί! Διότι το καταδικαστικό ψήφισμα της Ευρωβουλής επέρριπτε σαφώς και σοβαρές ευθύνες στην κυβέρνηση για ενέργειες και παραλείψεις που θίγουν και εκθέτουν το κράτος δικαίου.

 

Αν η πλειοψηφία της Ολομέλειας του Ανώτατου Δικαστηρίου επιθυμεί να αναδεχθεί ευθύνες κυβερνητικού ελέγχου κράτους-μέλους της Ε.Ε. από το αρμόδιο θεσμικό όργανο της Ε.Ε. που είναι το Ευρωκοινοβούλιο, αυτό αποτελεί ανάμιξη, εκ των ων ουκ άνευ, ακόμα και για πρωτοετή Νομικής, μίας των τριών διακριτών εξουσιών σε υποθέσεις ετέρας. Οθεν θεωρώ την απόφαση του Αρείου Πάγου έμμεση πλην σαφή δικαίωση του καταδικαστικού ψηφίσματος του Ευρωκοινοβουλίου!

 

Συμφωνώ με τη θέση του καθηγητή του Συνταγματικού Δικαίου Γιώργου Σωτηρέλη (Kontra, 15/2) ότι η απόφαση «Επιβεβαιώνει (...) την πραγματική υποβάθμιση του κράτους δικαίου στην Ελλάδα». Και αφιερώνω το σημερινό χρονογράφημα στους 13 αρεοπαγίτες που μειοψήφησαν...

Μικρές ανταρσίες στις ναυαρχίδες των ΜΜΕ

 

γράφει ο Άρης Χατζηστεφάνου

 

Δημοσιογράφοι σε αίθουσες σύνταξης διεθνών ΜΜΕ λένε «ώς εδώ» στην ακραία φιλοϊσραηλινή γραμμή που τους επιβάλλουν οι αρχισυντάκτες τους. Η φωνή τους όμως δεν αρκεί για να αλλάξει την πολιτική των σταθμών, η οποία συχνά φτάνει στη συγκάλυψη της γενοκτονίας.

Οταν σκέφτεται κανείς τις σχέσεις των λεγόμενων whistleblowers (πληροφοριοδότες δημοσίου συμφέροντος) με δημοσιογράφους έχει στο μυαλό του μια συναλλαγή με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά: οι πρώτοι δίνουν πληροφορίες στους δεύτερους με αντάλλαγμα την προστασία της ανωνυμίας τους. Τι γίνεται όμως όταν οι whistleblowers είναι δημοσιογράφοι που αποκαλύπτουν πληροφορίες για τη λειτουργία των ΜΜΕ στα οποία εργάζονται;

 

Πριν από μερικές εβδομάδες ένας δημοσιογράφος του CNN προσέγγισε την ερευνητική ιστοσελίδα The Intercept και έκανε μια αποκάλυψη που εκ πρώτης όψεως δεν φαντάζει και τόσο τρομακτική - τουλάχιστον σε όσους δεν γνωρίζουν το καθεστώς λογοκρισίας στο Ισραήλ. Οπως εξήγησε, κάθε ρεπορτάζ που αφορά τις στρατιωτικές επιχειρήσεις στη Γάζα αλλά και γενικότερα κάθε θέμα για το Ισραήλ, πρέπει να εγκρίνεται από το γραφείο του CNN στην Ιερουσαλήμ, το οποίο όμως υπόκειται στα δρακόντεια μέτρα λογοκρισίας που επιβάλλει το Ισραήλ σε όλους τους ξένους δημοσιογράφους.

 

Είναι χαρακτηριστικό ότι μετά την επιχείρηση της Χαμάς τον Οκτώβριο οι ένοπλες δυνάμεις του Ισραήλ απαγόρευσαν σε όλα τα ΜΜΕ οποιαδήποτε αναφορά σε σειρά θεμάτων όπως η κατάσταση των Ισραηλινών ομήρων, κάθε ρεπορτάζ για διαρροές από το υπουργικό συμβούλιο κ.ά. Οποιαδήποτε παραφωνία μπορεί να οδηγήσει σε άμεση διακοπή μεταδόσεων για τα ΜΜΕ αλλά ακόμη και σε απέλαση των δημοσιογράφων από τη χώρα.

 

Το πρακτικό αποτέλεσμα όσων αποκαλύπτει ο whistleblower είναι ότι κάθε δημοσιογράφος του CNN που θέλει να αναφερθεί στο Μεσανατολικό, από οποιοδήποτε σημείο του πλανήτη και αν μεταδίδει, πρέπει να κρατά ευχαριστημένο το γραφείο της Ιερουσαλήμ, το οποίο με τη σειρά του λογοδοτεί στην επιτροπή λογοκρισίας των ισραηλινών ενόπλων δυνάμεων και της ισραηλινής κυβέρνησης.

 

Η λογοκρισία ξένων δημοσιογράφων από τον ισραηλινό στρατό δεν αποτελεί φυσικά καινούργιο φαινόμενο. Το 2004 το Ισραήλ απαγόρευσε την είσοδο στη χώρα του δημοσιογράφου του BBC, Σάιμον Γουίλσον, όταν αυτός (ακολουθώντας τους κανόνες δεοντολογίας του BBC) αρνήθηκε να παραδώσει στην επιτροπή λογοκριτών το κείμενο συνέντευξης με τον Μορντεχάι Βανούνου, τον άνθρωπο που αποκάλυψε το πυρηνικό πρόγραμμα του Ισραήλ. Τελικά το BBC προτίμησε να «αδειάσει» τον δημοσιογράφο του και απολογήθηκε δημοσίως στους Ισραηλινούς λογοκριτές.

 

Πολλές φορές μέσα ενημέρωσης και πλατφόρμες του διαδικτύου αποδέχονται να υποστούν ελέγχους στα ρεπορτάζ τους ή να επιβάλουν περιορισμούς στους χρήστες τους προκειμένου να διατηρήσουν την παρουσία τους σε μια χώρα. Η μόνη περίπτωση όμως που μπορούμε να θυμηθούμε ένα μέσο να παραδίδεται σε τέτοιο βαθμό στους λογοκριτές ενός κράτους που πραγματοποιεί γενοκτονία ήταν το Associated Press στη ναζιστική Γερμανία.

 

Οπως αναφέρω και στο βιβλίο «Προπαγάνδα και Παραπληροφόρηση» (εκδ. Τόπος), το πρακτορείο είχε συνάψει συμφωνία με την ηγεσία του ναζιστικού κόμματος, η οποία του επέτρεψε να διατηρεί γραφεία στο Βερολίνο τη στιγμή που οι ναζί έδιωχναν από τη χώρα όλους τους ξένους δημοσιογράφους. Βάσει της συμφωνίας, το πρακτορείο αποδεχόταν τον διαβόητο Schriftleitergesetz (εκδοτικό νόμο), που όριζε ότι δεν μπορούσε να «θίγει συνειδητά την ισχύ του Ράιχ εντός και εκτός της Γερμανίας».

 

Παρά το γεγονός ότι το Associated Press αρνείται ακόμη και σήμερα ότι «συνεργάστηκε συνειδητά με το ναζιστικό καθεστώς», αρκετά από τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του ’30 προωθούσαν τις θέσεις του Φύρερ. Είναι χαρακτηριστικό ότι ακόμη και το 1941, όταν ο ναζιστικός στρατός εισέβαλε στην πόλη Λβιβ της Ουκρανίας πραγματοποιώντας ένα φρικιαστικό πογκρόμ εναντίον των Εβραίων, ο Χίτλερ ζήτησε να επιλέξει προσωπικά τις φωτογραφίες που θα έστελνε το πρακτορείο στις ΗΠΑ. Το αποτέλεσμα, όπως εξήγησε η ερευνήτρια Χάριετ Σχάρνμπεργκ στην εφημερίδα Guardian, ήταν ότι ο δυτικός κόσμος είδε μόνο φωτογραφίες κρατουμένων που σκοτώθηκαν σε σοβιετικές φυλακές και δεν πληροφορήθηκε τη σφαγή χιλιάδων Εβραίων από τους ναζί.

 

Απέναντι πάντως σε αυτή την ολοκληρωτική παράδοση των διεθνών ΜΜΕ στους μηχανισμούς λογοκρισίας του Ισραήλ, αυξάνονται οι φωνές των δημοσιογράφων που τολμούν να αμφισβητήσουν την κεντρική γραμμή των αρχισυντακτών τους. Η πρώτη ανταρσία σημειώθηκε τον Νοέμβριο του 2023, όταν οκτώ γνωστοί δημοσιογράφοι του BBC (οι οποίοι προτίμησαν να κρατήσουν την ανωνυμία τους) υπέγραψαν επιστολή στην οποία κατήγγειλαν ότι ο σταθμός δεν αντιμετωπίζει τους Παλαιστίνιους αμάχους ως ανθρώπους καθώς αποφεύγει να παρουσιάσει προσωπικές ιστορίες των θυμάτων που θα μπορούσαν να συγκλονίσουν το διεθνές ακροατήριο.

 

Πολύ πιο πρόσφατα ξέσπασε μια πρωτοφανής εσωτερική σύγκρουση και στους New York Times όταν δημοσιογράφοι αντέδρασαν έντονα σε ρεπορτάζ για τους «μαζικούς βιασμούς» που σύμφωνα με το Ισραήλ πραγματοποίησε η Χαμάς την 7η Οκτωβρίου. Οι δημοσιογράφοι έκριναν ότι το ρεπορτάζ δεν πληρούσε τους κανόνες της εφημερίδας για τη διασταύρωση πληροφοριών και μετέφερε αυτούσιες τις θέσεις του Ισραήλ. Το αποτέλεσμα ήταν να ακυρωθεί η μεταφορά του θέματος στο ημερήσιο podcast της εφημερίδας The Daily.

 

Να σημειώσουμε εδώ ότι ελληνικά ΜΜΕ (ακόμη και «ανεξάρτητα» συνδρομητικά sites) δεν δίστασαν να παρουσιάσουν ανάλογα ρεπορτάζ που παρέπεμπαν περισσότερο σε non paper της ισραηλινής πρεσβείας.

 

Μήπως έχει έρθει λοιπόν η στιγμή να αποκτήσουν και τα ελληνικά μέσα ενημέρωσης τους δικούς τους whistleblowers που θα μεταφέρουν στον έξω κόσμο όσα συμβαίνουν στους διαδρόμους των ελληνικών ΜΜΕ;

 

info-war.gr