
Γράφει ο Χρήστος Ξανθάκης
Είναι αυτό το πράγμα που κάθεσαι
στην ξαπλώστρα και κοιτάς τη θάλασσα, κοιτάς το γιαλό, κοιτάς τα καβουράκια,
δώσε κλάμα στα βοτσαλάκια, και ξαφνικά γυρνάει ο διπλανός και κάτι λέει στη
διπλανή για την Ημέρα Αγέννητου Παιδιού. Και ότι θα είναι για τη ζωή, για το
έμβρυο, για την ανθρώπινη υπόσταση, βγάζει κύμα σου λέω, δεν ακούω καλά, πρώτη
Κυριακή μετά απ’ τα Χριστούγεννα, κάτσε...