Υπονομεύοντας την δημοσιογραφία και τη χώρα..

Από τον Βασίλη Μπόνιο

“Η δουλειά μας είναι τα μπετά και τα μελάνια…”, συνήθιζε να λέει ο Γιώργος Μπόμπολας, μεγαλοκατασκευαστής και μεγαλομηντιάρχης, από αυτούς που τα διεθνή ΜΜΕ αποκαλούν Έλληνες ολιγάρχες. Ο Μπόμπολας στα μπετά είχε την τύχη και την έμπνευση να συμπορευθεί με τον Δημήτρη Κούτρα, έναν άνθρωπο παθιασμένο, οραματιστή, εμπνευσμένο-των αλωνιών και των σαλονιών, που λέμε. Ο Κούτρας είχε τον τρόπο του να χορεύει τσάμικο με τον Σουφλιά αλλά και να παθιάζεται (παρέα με τον Πέτρο Στρατουδάκη, σαν σύγχρονοι χρυσοθήρες), με το χρυσό της Χαλκιδικής.
Από τότε που έφυγε από τη ζωή ο Αλέξανδρος Φιλιππόπουλος-με τον οποίο ο Μπόμπολας είχε κάνει την μεγάλη εκδοτική επιτυχία του “Έθνους”- η οικογένεια Μπόμπολα δεν κατάφερε η δεν επεδίωξε να βρει αντικαταστάτη του. Ο Φιλιππόπουλος ώσπου ν' αρχίσει η περιπέτεια της υγείας του δεν επέτρεπε παρεμβάσεις στην δουλειά του.

Έστιν ουν τραγωδία...

 

Λουπάκη Ευγενία

Αν έγραφα για το πουλί του χρυσαυγίτη, αν έγραφα για τη διαφωνία του Μπογιόπουλου, αν έγραφα για το plan χ, ψ, ω, αυτό το σημειωματάκι θα χτύπαγε ρεκόρ αναγνωσιμότητας. Αλλά αυτό δεν θα συμβεί, γιατί θέλω να γράψω για τα θέατρα που κλείνουν, για το βιβλιοπωλείο της "Εστίας" που έκλεισε μετά από 123 χρόνια και τις αναμνήσεις μου απ' τη Σταδίου ακόμα, για τα σχολεία που τα 'κλεισαν τα χρυσά εκσυγχρονιστικά χεράκια της Διαμαντοπούλας, για το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου που έκλεισε, για τα μάτια μας και τα μυαλά μας, που κουρασμένα κατεβάζουν σιγά - σιγά ρολά.

Χανιά: Στη θάλασσα ο υποψήφιος βουλευτής της Χρ. Αυγής

Οι προκλητικές, τραμπούκικες συμπεριφορές μελών της Χρυσής Αυγής στα Χανιά είχαν απροσδόκητο αποτέλεσμα για έναν από αυτούς, ενώ ως αυτή την ώρα (μεσάνυχτα Τρίτης) κρατούνται 8 άτομα στο αστυνομικό τμήμα των Χανίων

Σύμφωνα με μαρτυρίες, από τις 6 το απόγευμα σήμερα ομάδα 15 χρυσαυγιτών συγκεντρωμένη σε καφέ της πόλης ξεκίνησε τις προκλήσεις τραμπουκίζοντας κάποιον που τους φαινόταν περίεργα ντυμένος για τα γούστα τους. Κατόπιν, περνώντας μπροστά από τα γραφεία του ΚΚΕ επιδόθηκαν σε νεοναζιστικούς χαιρετισμούς συνεχίζοντας το γελοίο σερί προκλήσεων αργότερα με επίθεση σε 3 μετανάστες (2 από το Μαρόκο κι έναν από την Αλβανία) στην περιοχή της Αγοράς, ενώ ήδη η συμπεριφορά τους είχε προκαλέσει συγκέντρωση των αντιφασιστικών δυνάμεων της πόλης.

Θα αρπάξουν μέρος των καταθέσεων και των Ελλήνων ?

Του Γ. ΔΕΛΑΣΤΙΚ*

Εκατομμύρια Ελληνες αναρωτιούνται ανήσυχοι: Θα βάλει χέρι και στις δικές μας καταθέσεις η συγκυβέρνηση Σαμαρά, Βενιζέλου, Κουβέλη όπως έκανε και ο δεξιός πρόεδρος της Κύπρου Νίκος Αναστασιάδης σε συνεργασία με τους Γερμανούς; Ευνόητο είναι φυσικά ότι ελάχιστοι είναι αυτοί που πιστεύουν τον υπουργό Οικονομικών, τον πρωθυπουργό ή οποιονδήποτε αρχηγό των κυβερνητικών κομμάτων ή υπουργό που διαβεβαιώνει ότι δήθεν «αποκλείεται» να γίνει κάτι τέτοιο στην Ελλάδα. Δεν υπάρχει πολιτικός ηγέτης στον κόσμο που να λέει στους πολίτες της δικής του χώρας ότι σκοπεύει να τους αρπάξει τμήμα των καταθέσεών τους ή και όλα τα χρήματα που έχουν στις τράπεζες.

Απλούστατα, τους τα αρπάζει χωρίς προαναγγελία! Δυστυχώς, η πιθανότητα να καταληστευθούν και οι Ελληνες καταθέτες κατά το πρότυπο των Κυπρίων είναι εξαιρετικά αυξημένη. Οχι μόνο και όχι τόσο λόγω των προθέσεων των Σαμαρά, Βενιζέλου, Κουβέλη.

Η εκδίκηση του μπάρμπα Κώστα

Του Θανάση Καρτερού
Τα μέλη του ΚΚΕ έχουν το δικαίωμα να λένε την άποψή τους, αρκεί να είναι σωστή, είχε γράψει το 1974 στην "Κομμουνιστική Επιθεώρηση" ο Κώστας Λουλές -παλαίμαχος κομμουνιστής και μέλος του Π.Γ. Με αποτέλεσμα να προκληθεί κομματικός σάλος, μέχρι που υπήρξε "επανόρθωση" από τον ίδιο και την Κ.Ε.: Τα μέλη του κόμματος έχουν δικαίωμα να λένε τη γνώμη τους μέσα στο πλαίσιο που ορίζει το καταστατικό - τελεία και παύλα. Αν και πρέπει να προσθέσουμε ότι η επανόρθωση αυτή δεν εμπόδισε να παραμείνει η ατυχής φράση ως ιστορικό ανέκδοτο στη φαρέτρα των αντιπάλων του κόμματος μέχρι σήμερα.
Από τότε κύλησε πολύ νερό στο επαναστατικό αυλάκι του ΚΚΕ. Νά όμως που ο μπάρμπα Κώστας παίρνει τη μεταθανάτια εκδίκησή του για όσα άκουσε τότε. Διότι σήμερα, σαράντα σχεδόν χρόνια μετά, τι παρακολουθούμε; Τα μέλη του κόμματος καλούνται να πουν δημόσια τη γνώμη τους στον προσυνεδριακό διάλογο. Και η ηγετική ομάδα -η οποία, σημειωτέον, είναι υπό κρίση στο επικείμενο συνέδριο- εξαπολύει συντονισμένη επίθεση εναντίον απόψεων και μάλιστα όχι μόνο επειδή "δεν είναι σωστές". Αλλά και επειδή βλέπει σ' αυτές αντικομματικές και εχθρικές προθέσεις - τις οποίες δεν διστάζει να καταγγείλει, στιγματίζοντας πρόσωπα με πλούσια ιστορία και προσφορά.

Tο αλάθητο είναι λάθος.

                                                        Οταν ξέσπασε η κρίση στην Κύπρο, στο πρώτο του μήνυμα «αλληλεγγύης προς τον κυπριακό λαό» το ΚΚΕ διαπίστωνε ότι «τα διάφορα εναλλακτικά σενάρια (σ.σ.: πλην εκείνου της Ευρωπαϊκής Ενωσης) για τη χρηματοδότηση της κυπριακής οικονομίας με την εμπλοκή της Ρωσίας και των άλλων κρατών ή με εσωτερικό δανεισμό που θα πλήξει τα ασφαλιστικά ταμεία, ή με επιστροφή σε εθνικό νόμισμα, όπως λένε διάφορες δυνάμεις, ακόμα κι αν υλοποιηθούν, είναι εξίσου αδιέξοδα για τα λαϊκά συμφέροντα».

Δηλαδή, όλες οι επιλογές, είτε η υποταγή στις υπαγορεύσεις της Ενωσης, είτε η αναζήτηση άλλων εναλλακτικών λύσεων, θα είναι το ίδιο αδιέξοδες για τον λαό - εφόσον δεν σχετίζονται με την πάλη για τον σοσιαλισμό, θα λέγαμε εμείς, όπως άλλωστε και το ίδιο το ΚΚΕ δηλώνει, όταν προϋπόθεση, για να έχει νόημα φιλολαϊκό μια πολιτική, είναι να παλεύει ο λαός για τον σοσιαλισμό.

Η στάση αυτή του ΚΚΕ απογοητεύει τους πολίτες, τον λαό· τον

Άρθρο-σοκ του τ. ΥΠΕΞ της Ισπανίας για την κυπριακή καταστροφή

Σφοδρή κριτική που αγγίζει τα όρια της περιφρόνησης άσκησε κατά των υπουργών Οικονομικών της Ευρωπαϊκής Ενωσης και ειδικά της Γερμανίας σε άρθρο του στην El Pais με τον τίτλο «Προς υπεράσπιση της Κύπρου» ο πρώην υπουργός Εξωτερικών της Ισπανίας Μιγκέλ Ανχελ Μορατίνος κατηγορώντας τους ευθέως ότι «αγνόησαν τη διεθνή και εθνική πραγματικότητα» και το γεωπολιτικό ρόλο της χώρας και αυτό θα το πληρώσει η ΕΕ».
«Οι υπουργοί του Ecofin αγνόησαν τη διεθνή και εθνική πραγματικότητα, καθώς και τη γεωπολιτική και στρατηγική θέση της Κύπρου και αυτό θα στοιχίσει πολλά στην Ευρώπη», υποστηρίζει ο πρώην υπουργός Εξωτερικών. «Δεν μέτρησαν την επίδραση της Ρωσικής Ομοσπονδίας, μιας χώρας-κλειδί στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ και αυτός θα τους κοστίσει».

Bail in, bail out και bail in ξανά

Του Γιώργου Σταθάκη*

Η ευρωπαϊκή διαχείριση της κρίσης ξεκίνησε με μια απλή συνταγή το 2009. Η Ε.Ε. θα προσέφερε κάποιους πόρους για τη διάσωση των τραπεζών και από εκεί και πέρα κάθε χώρα θα έπρεπε να διαχειριστεί την εθνική της κρίση, τόσο του δημόσιου χρέους όσο και των τραπεζών, με τους δικούς της τελικά πόρους. Με άλλα λόγια, δεν θα υπήρχε καμία αναδιανομή πόρων σε ευρωπαϊκό επίπεδο και δεν θα υπήρχε καμία διάσωση εθνικής οικονομίας με ευρωπαϊκούς πόρους. Αυτό ήταν το bail in.

Η ιδέα αυτή προσέφερε τότε 28 δισ. στις ελληνικές τράπεζες, και μόλις εμφανίστηκε η κρίση του ελληνικού δημόσιου χρέους, η απάντηση στην πρώτη συνάντηση Μέρκελ με Παπανδρέου ήταν ότι η Ελλάδα «θα τα κατάφερνε μόνη της». Η ιδέα του bail in δεν είχε διάρκεια, καθώς με την κλιμάκωση της κρίσης από τα τέλη του 2009 η στρατηγική αυτή θα έπρεπε να εγκαταλειφθεί. Με την Ελλάδα εγκαινιάστηκε η δεύτερη περίοδος, αυτή του bail out, ή της διάσωσης των εθνικών οικονομιών.

Αφού φτώχυναν την Κύπρο, ετοιμάζουν τον διαμελισμό της

Του Γιώργου Δελαστίκ

Ενα ρίγος διαπέρασε τη σπονδυλική στήλη σχεδόν κάθε Ελληνα που έτυχε να διαβάσει την Πέμπτη ένα από τα άρθρα των «Τάιμς της Νέας Υόρκης» που αναφερόταν στα υποθαλάσσια κοιτάσματα φυσικού αερίου που βρίσκονται στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) της Κυπριακής Δημοκρατίας. Το δυσάρεστο συναίσθημα άρχιζε με την ανάγνωση του τίτλου του άρθρου αυτού της μεγάλης αμερικανικής εφημερίδας: «Αποθέματα αερίου και κυπριακή απομόνωση».

 

Εκείνο όμως που αποτελούσε πραγματική μαχαιριά από πολιτική σκοπιά ήταν ο υπότιτλος: «Καθώς φθίνουν οι ελπίδες για ενεργειακό κέντρο, κλήση από την ΕΕ για τουρκική λύση». Το σοκ είναι τρομερό: «Κλήση από την ΕΕ για τουρκική λύση»! Δεν έχει σημασία πόσο ακριβές είναι αυτό, το ουσιώδες είναι ότι προδίδει την αμερικανική

«Ολα για τα συμφέροντα των δανειστών»

Σκληρή κριτική στην κυβέρνηση ασκεί ο Α. Τσίπρας ενόψει της άφιξης της τρόικας, εκτιμώντας ότι το πείραμα με το κούρεμα των καταθέσεων στην Κύπρο αποτελεί οδηγό και για την Ελλάδα

Του Νίκου Σβέρκου

Μπορεί τα γεγονότα στην κυπριακή οικονομία να εξελίσσονται στην «πόρτα» της Ελλάδας και να επηρεάζουν ολόκληρη την ευρωζώνη, ωστόσο η επικείμενη άφιξη της τρόικας στην Αθήνα στα τέλη της εβδομάδας θα φέρει νέο κύκλο σεναρίων και αντιπαραθέσεων. Με αυτό το σκεπτικό ο ΣΥΡΙΖΑ επικεντρώνει την κριτική του στην κυβέρνηση για τα αποτελέσματα της μνημονιακής πολιτικής στην Ελλάδα, ενώ ο Αλέξης Τσίπρας επισκέπτεται σήμερα δανειζόμενους και ενοικιαζόμενους εργαζόμενους του τραπεζικού τομέα.

Ο ποιητής των θαλασσών, Νίκος Καββαδίας

Ο Νίκος Καββαδίας (1910-1975) ήταν ένα περίεργο κράμα ανθρώπου και ποιητή. Σαν φτιαγμένος από διαφορετική πάστα. Η ποίηση του χαρακτηριστική. Από την πρώτη στροφή καταλαβαίνεις ότι πρόκειται για ποίημα του Μαραμπού ( όπως συνήθιζαν να τον αποκαλούν οι φίλοι).   Της Έφης Μήτσιου

Από πολύ μικρή ηλικία άρχισε την ποιητική του συγγραφή. Στα 18 χρόνια μπάρκαρε για πρώτη φορά. Η θάλασσα και τα ταξίδια του έμελλαν να τον σημαδέψουν για πάντα, μιας και έγιναν πηγή έμπνευσης και αναφοράς σε όλα του τα έργα.

Βασίλης Οικονόμου: Προωθεί τα συμφέροντα του εαυτού του!

Δεν μας τα λέει καλά ο λαλίστατος βουλευτής της ΔΗΜΑΡ (χθες του ΠΑΣΟΚ κι αύριο, ποιός ξέρει ποιού κόμματος) Βασίλης Οικονόμου.
Κάνει κοινοβουλευτικές παρεμβάσεις, όπως αυτή της Παρασκευής, και ζητά να αποδεσμευτούν από την καταβολή του Αγγελιοσήμου οι εκδότες του περιφερειακού Τύπου.

Η Εστία έκλεισε, ο Αναγνώστης ξεκίνησε

Το τέλος προσφέρεται για μεγαλοστομίες: Έκλεισε ένα βιβλιοπωλείο, είναι σαν  να πέθανε ένας δικός μου άνθρωπος. Στην πραγματικότητα το Bιβλιοπωλείον της  Εστίας δολοφονήθηκε από πελάτες σαν και του λόγου μου. Παινεύαμε τους υπαλλήλους και αφηγούμασταν ιστορίες για το πώς λειτουργεί το ανθρώπινο μυαλό όταν μπλοκάρουν οι βάσεις δεδομένων. Μας άρεσε να πηγαίναμε στο βάθος του καταστήματος για την κυρία Μάνια, η οποία πάντα είχε να αφηγηθεί κάτι ενδιαφέρον, με τον δικό της ανεπανάληπτο  τρόπο.

21 εκατομμύρια «φυγάδευσαν» πριν το κούρεμα συγγενείς του Αναστασιάδη

  Μεγάλο ηθικό και νομικό ζήτημα προκαλέι η αποκάλυψη πως η οικογένεια του γαμπρού του Νίκου Αναστασιάδη απέσυρε περίπου 21 εκατομμύρια ευρώ από τις κυπριακές τράπεζες, 3 μόλις μέρες πριν την κρίσιμη συνεδρίαση του Eurogroup όπου αποφασίστηκε το κούρεμα. Τα λεφτά μεταφέρθηκαν σε τράπεζες του Λονδίνου. Για να πραγματοποιηθεί η μεταφορά, η εταιρία έσπασε 5 τραπεζογραμμάτια που διατηρούσε στη Λαϊκή Τράπεζα.

Η εφημερίδα Χαραυγή έφερε στο φως της δημοσιότητας τις συναλλαγές της εταρίας των

Το λόμπι της χολής, από τον Χριστούλα στο μαγκάλι

Ένας χρόνος από την αυτοκτονία, ένας ασταμάτητος «χορός» καθεστωτικής αθλιότητας. Σε λίγες ημέρες (4 Απριλίου) συμπληρώνεται ένα χρόνος από την αυτοκτονία – πολιτική διακήρυξη του συνταξιούχου φαρμακοποιού Δημήτρη Χριστούλα. Ένας χρόνος διαρκούς αθλιότητας εκ μέρους των «πάνω». Ας θυμηθούμε – όλο και κάποια χρήσιμα συμπεράσματα απορρέουν… Του Διονύση Ελευθεράτου.

Εχθρός της Κύπρου είναι οι ΗΠΑ και σε αυτή την κρίση, του Γιώργου Δελαστίκ

 Αν και η αμερικανική πολιτική γενικά στοχεύει στη διακριτική υπονόμευση της γερμανικής ηγεμονίας και του ευρώ, στην Κύπρο η Ουάσιγκτον έχει ακόμη μεγαλύτερο συμφέρον από το Βερολίνο να τιναχτούν στον αέρα οι σχέσεις της Λευκωσίας με τη Μόσχα. Οι Αμερικανοί αδιαφορούν παντελώς για την κατάσταση της οικονομίας ή των τραπεζών της Κύπρου. Δεν θα ήθελαν όμως κατά κανέναν τρόπο να έβλεπαν την κυπριακή κυβέρνηση να στρέφεται προς τη Ρωσία για να λύσει τα τραπεζικά της προβλήματα και η Μόσχα να ανταποκρίνεται στην έκκληση για βοήθεια της Λευκωσίας. Κάτι τέτοιο θα ενοχλούσε πολύ την Ουάσιγκτον.

Αττίλας Ανάν

Δύο κρατικές υποστάσεις έχει ο ελληνισμός, και οι δύο έχουν περιέλθει υπό καθεστώς Εντολής,
έχουν γίνει χώρες Φόρου Υποτελείς, προτεκτοράτα με ανοιχτό πλέον ένα μόνον ερώτημα: αν βρίσκονται και υπό καθεστώς Κατοχής.
Στην πολιτική (και την ιστορία) δεν υπάρχουν συμπτώσεις. Αυτό που κάποια στιγμή εμφανίζεται ως «σύμπτωση» είναι παράγωγο σχεδιασμού (στην πολιτική) κι αποτέλεσμα πολιτικής (στην ιστορία).

Ο πλούτος των εθνών αποδεικνύεται κατάρα για τους λαούς, όταν δεν έχουν πρόσβαση στη διαχείρισή του. Ενα έθνος οδηγείται σε κατάσταση πολιορκίας και ένας λαός οδηγείται σε κατάσταση αιχμαλωσίας, όταν ο πλούτος που διαθέτουν (και αυτός που παράγεται απ’ τους ανθρώπους και αυτός που υπάρχει υπό μορφή φυσικών πόρων) απαλλοτριώνεται απ’ τους δημιουργούς του (εις ό,τι αφορά την παραγωγή) και τους φυσικούς κατόχους του (εις ό,τι αφορά τους πόρους).

Η Κύπρος θα ζήσει συμπυκνωμένα ό,τι και η Ελλάδα

Η απόφαση του Eurogroup είναι για την Κύπρο, χωρίς καμία υπερβολή, τραγική. Μπορεί να διασώθηκαν οι καταθέσεις κάτω των εκατό χιλιάδων και να απέφυγαν, προς το παρόν, το "κούρεμα" οι συνεταιριστικές και γενικά οι μικρές τράπεζες, χάρη στο "όχι" που αντέταξε ο κυπριακός λαός στον νεοφιλελεύθερο Αναστασιάδη, αλλά αυτό δεν αρκεί για να μην επέλθει η καταστροφή. Το κούρεμα για ποσά πάνω από εκατό χιλιάδες αφορά σε σημαντικό βαθμό καταθέσεις ασφαλιστικών ταμείων και κοινωφελών οργανισμών, αλλά και κεφάλαιο που χρησιμοποιούν μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις για να εξυπηρετήσουν τις καθημερινές τους ανάγκες.

Η κυπριακή κρίση

Του Γιώργου Σταθάκη

Η κυπριακή οικονομία αποτελεί το πεδίο μετεξέλιξης της ίδιας της πολιτικής διαχείρισης της κρίσης από τις ηγεμονικές δυνάμεις της Ευρωζώνης σε μία τρίτη και πιο επικίνδυνη φάση. Η απόφαση του Eurogroup ήταν καταλυτική. Αποφάσισε τη χρεωκοπία μιας τράπεζας, κάτι που είχε θεωρηθεί αδιανόητο. Η παγκόσμια κρίση ξεκίνησε με τη χρεωκοπία μιας άλλης τράπεζας, της Lehman Brothers, και έκτοτε όποια τράπεζα χρεωκοπεί συνήθως κρατικοποιείται.
Η πρώτη φάση της πολιτικής της Ε.Ε. ήταν το 2009, όταν δόθηκαν ευρωπαϊκά χρήματα μόνο για τη στήριξη των τραπεζών και αφέθηκε σε κάθε χώρα να χειριστεί με "εθνικά" μέσα την ίδια την κρίση. Έτσι, χαλάρωσαν τη δημοσιονομική πειθαρχία (επιτρέποντας δηλαδή την αύξηση των δημοσίων ελλειμμάτων και του δημόσιου χρέους) και επετράπη η κρατική ενίσχυση κλάδων που αντιμετώπιζαν μεγάλη κρίση (αυτοκινητοβιομηχανία) προκειμένου να προστατευτεί η απασχόληση.

Από την Κύπρο με αγάπη

Του Θανάση Καρτερού                                                Και τώρα τι γίνεται; Η Κύπρος είπε όχι και τώρα τρέχει και δεν φτάνει. Ο Κύπριος Σαρρής μάλιστα διαβεβαίωσε ότι, αν είχαν πει ναι από την αρχή, θα ξέσκιζαν βέβαια τους μικροκαταθέτες, αλλά γενικώς τα πράγματα θα ήταν καλύτερα. Και όλα αυτά μεταφράζονται στα καθ' ημάς ότι κι εδώ, όπως κι εκεί, ένας είναι ο δρόμος -αυτός του ναι σε όλα, και στη γερμανική γλώσσα αν είναι δυνατόν. Ή, αν επιμένετε στα όχι, τότε όχι στους ψευτοτσαμπουκάδες, όπως έγραψε ένας εκ των πολλών ρεαλιστών της εποχής.
Μπορεί βέβαια ο επίμονος αντιρρησίας συνείδησης να καταφύγει στην ιστορία -αυτή η κυρία το συνηθίζει να ασχολείται περισσότερο με τα όχι παρά με τα ναι των λαών. Θα μπορούσε επίσης να πει ότι κανένα λαϊκό όχι, ακόμα κι αν ηττηθεί, δεν εξαερώνεται. Αλλά, επειδή αυτά ηχούν ως παρηγοριά, θα μπορούσε επίσης και να υποστηρίξει ότι: Το όχι είναι μια λεξούλα, αλλά δεν έχει πάντα την ίδια σημασία. Εξαρτάται ποιος το λέει, πώς το λέει, πόσο αποφασιστικά το λέει. Με το όχι συντάχθηκε και ο Τσολάκογλου -ιστορικό παράδειγμα...- μέχρι που παρέδωσε τον στρατό και έγινε πρωθυπουργός του ναι. Και τι ναι!

Μπογιόπουλος: Σε «λάθος πορεία» ο Περισσός

Το ζήτημα της πολιτικής των συμμαχιών θέτει το μέλος ΚΟΒ «Ριζοσπάστη» Νίκος Μπογιόπουλος, με άρθρο το οποίο δημοσιεύεται στην εφημερίδα του ΚΚΕ, στο πλαίσιο του προσυνεδριακού διαλόγου. Όπως λέει χαρακτηριστικά, η πολιτική γραμμή την οποία υιοθετεί ο Περισσός «δεν περπατάει». Επισημαίνει δε με νόημα ότι «απ' τα αποτελέσματα των εκλογών εξαρτάται κατά πολύ και η ανάπτυξη του κόμματος».

«Με αυτήν την (μη) πολιτική συμμαχιών ‘πλησιάζουμε’ το σοσιαλισμό μόνο ως αντικατοπτρισμό. Η Λαϊκή Συμμαχία, που δεν είναι πολιτική, δεν συμμετέχει σε εκλογικές μάχες, που απορρίπτει όσους διαφοροποιούνται από το ΚΚΕ (Θέση 67), που «έχει μια ορισμένη μορφή διαμόρφωσης με τη δράση σε κοινό πλαίσιο των ΠΑΜΕ, ΠΑΣΕΒΕ, ΠΑΣΥ, ΜΑΣ», είναι «συμμαχία» μόνο με τον εαυτό μας», αναφέρει χαρακτηριστικά.
Ο ίδιος εκφράζει την άποψη η πολιτική γραμμή την οποία έχει υιοθετήσει ο Περισσός «δεν περπατάει» και κάνει λόγο για οργανωτική στασιμότητα, πτώση κυκλοφορίας του Ριζοσπάστη και οδυνηρό εκλογικό αποτέλεσμα.

Τι είναι η αλληλεγγύη;

              Του Άγγελου Μανταδάκη

Ο Κώστας από τα Πετράλωνα είναι στα δεκαοκτώ. Δεν γνωρίζει τι σημαίνει η λέξη αλληλεγγύη. Δεν γνωρίζει ούτε πώς γράφεται…

Ήλθε λοιπόν ένα βράδυ κρατώντας στο χέρι ένα κάλεσμα του τοπικού ΣΥΡΙΖΑ, που αναφερόταν στην ανάγκη ενός δικτύου κοινωνικής αλληλεγγύης στη γειτονιά.

- Τι είναι η αλληλεγγύη; με ρωτάει.

Με αιφνιδιάζει. Όχι γιατί δεν ξέρει αυτή την υπέροχη ελληνική λέξη. Το περίμενα άλλωστε. Ο Κώστας είναι ένα αδικημένο παιδί. Έχει σταματήσει πολύ νωρίς το σχολείο κι έχει ζήσει σ΄ ένα πολύ προβληματικό περιβάλλον τα περισσότερα χρόνια του.