Του Θανάση Καρτερού                                                Και τώρα τι γίνεται; Η Κύπρος είπε όχι και τώρα τρέχει και δεν φτάνει. Ο Κύπριος Σαρρής μάλιστα διαβεβαίωσε ότι, αν είχαν πει ναι από την αρχή, θα ξέσκιζαν βέβαια τους μικροκαταθέτες, αλλά γενικώς τα πράγματα θα ήταν καλύτερα. Και όλα αυτά μεταφράζονται στα καθ' ημάς ότι κι εδώ, όπως κι εκεί, ένας είναι ο δρόμος -αυτός του ναι σε όλα, και στη γερμανική γλώσσα αν είναι δυνατόν. Ή, αν επιμένετε στα όχι, τότε όχι στους ψευτοτσαμπουκάδες, όπως έγραψε ένας εκ των πολλών ρεαλιστών της εποχής.
Μπορεί βέβαια ο επίμονος αντιρρησίας συνείδησης να καταφύγει στην ιστορία -αυτή η κυρία το συνηθίζει να ασχολείται περισσότερο με τα όχι παρά με τα ναι των λαών. Θα μπορούσε επίσης να πει ότι κανένα λαϊκό όχι, ακόμα κι αν ηττηθεί, δεν εξαερώνεται. Αλλά, επειδή αυτά ηχούν ως παρηγοριά, θα μπορούσε επίσης και να υποστηρίξει ότι: Το όχι είναι μια λεξούλα, αλλά δεν έχει πάντα την ίδια σημασία. Εξαρτάται ποιος το λέει, πώς το λέει, πόσο αποφασιστικά το λέει. Με το όχι συντάχθηκε και ο Τσολάκογλου -ιστορικό παράδειγμα...- μέχρι που παρέδωσε τον στρατό και έγινε πρωθυπουργός του ναι. Και τι ναι!

Στην Κύπρο η κυβέρνηση είπε ναι -η Βουλή και ο λαός είπαν όχι. Αυτό το όχι όμως το διαχειρίστηκε και το παζάρεψε ο θίασος του ναι. Σαν να πήγαινε να μεταφέρει στις Βρυξέλλες το αυριανό ελληνικό όχι ο Στουρνάρας. Άντε μαζί με τον Προβόπουλο. Και μόλις τους άκουγε ο Σόιμπλε θα καταλάβαινε ότι πρέπει να κόψει τους ψευτοτσαμπουκάδες και τα άσματα για τον πιο καλό τον μαθητή και να το συζητήσει το πράγμα, γιατί έχει απέναντί του αποφασισμένους ανθρώπους που εκπροσωπούν έναν αποφασισμένο λαό. Εδώ γελάνε.
Πολλά και πολλοί έπαιξαν ασφαλώς τον ρόλο τους στην εξέλιξη της Κύπρου. Αλλά, συγγνώμη κιόλας, όταν διαπραγματεύεσαι με τους Νονούς και είσαι κι εσύ της Φαμίλιας, πεπεισμένος ότι θα σε εξοντώσουν αν τους πας κόντρα, τότε το πράγμα φέρνει προς στημένο. Προς... παίρνεις την αλήθεια μου και μου την κάνεις λιώμα. Ένα από τα κυπριακά διδάγματα συνεπώς είναι: Έχει τεράστια σημασία όσοι προετοιμάζονται για το δικό τους όχι να προετοιμάζουν επίσης κι εκείνους στους οποίους θα το εμπιστευτούν...
http://beta.avgi.gr/