Ιστορίες διαχρονικής τρέλας

Κέζα Λώρη

Η επικαιρότητα έχει στην Ελλάδα μια ιδιορρυθμία. Δεν είναι επίκαιρη, είναι  διαχρονική. Τα φετινά ίδια με τα περσινά. Το αμετάβλητο δίνει βεβαίως μια αχρονική διάσταση στη ζωή μας και νομίζουμε ότι καρφωθήκαμε σε ένα χρονικό σημείο. Τίποτε δεν εξελίσσεται γύρω μας άρα κι εμείς δεν μεγαλώνουμε.

Τι έλεγαν λοιπόν οι ειδήσεις πριν από πέντε, πριν από δεκαπέντε χρόνια; Τα ίδια πάνω κάτω λένε και σήμερα. Έχει ενδιαφέρον να διατρέξει κανείς τις  ετήσιες αναφορές που συντάσσονται από τον Συνήγορο του Πολίτη. Έλεγαν λοιπόν  ότι ο πολίτης έχει παράπονα από τα ασφαλιστικά ταμεία. Η διαδοχική ασφάλιση,  η αναγνώριση του χρόνου ασφάλισης, η θεμελίωση δικαιώματος είναι στάνταρ στην  κατηγορία των ζητημάτων που δημιουργούν συγκρούσεις. Αυτά έλεγαν από τον  Συνήγορο πριν από δεκαπέντε χρόνια, αυτά λένε κι εφέτος.

Οι 11.700 περιπτώσεις που χειρίστηκε το 2012 ο Συνήγορος του Πολίτη  αφορά πολλαπλάσια ομοειδή προβλήματα. Δεν πάνε όλοι να βρουν το δίκιο τους σε  μια Αρχή που πιθανότατα να μην τους είναι καν γνωστή. Το ουσιώδες παραμένει  ότι οι πολίτες δεν μπορούν να βρουν άκρη.

Οι διαρκείς αλλαγές στη νομοθεσία προκαλούν σύγχυση και η πολιτική ηγεσία έχει τις ευθύνες της. Καθένας που κάθεται σε μια καρέκλα επιδίδεται στο άθλημα της υπογραφής αποφάσεων. Νομοσχέδια επικαλύπτονται από υπουργικές αποφάσεις, διατάξεις αλληλοσυγκρούονται, υπηρεσίες αδυνατούν να συνεργαστούν. Σε αυτό το πλαίσιο μπαίνουν και οι υπάλληλοι που είτε δεν γνωρίζουν το αντικείμενο είτε βαριούνται να εξυπηρετήσουν ή επιμηκύνουν την απόλαυση της μικρής εξουσίας που δίνει το πόστο τους. Όλα αυτά στο διηνεκές.

Κάθε χρόνο λοιπόν καταγράφονται οι ίδιες συμπεριφορές που εκπορεύονται από  την ίδια νοοτροπία και τις ίδιες πολιτικές.

Στην αναφορά που επέδωσε η επικεφαλής της ανεξάρτητης Αρχής Καλλιόπη Σπανού,  στον πρόεδρο της Βουλής Ευάγγελο Μεϊμαράκη το 65% των υποθέσεων του 2012  αφορά τα γνωστά ζητήματα: κοινωνικής ασφάλισης, φορολογίας, οικιστικού  περιβάλλοντος, υπηρεσιών κοινής ωφέλειας καθώς και προβλήματα που  σχετίζονται με την είσοδο και την παραμονή αλλοδαπών.

Κάθε μια από τις 11.700 υποθέσεις είναι μια ιστορία καθημερινής αλλά και διαχρονικής τρέλας. Μπορούν να προκύψουν πολλά συμπεράσματα αλλά το  ουσιαστικό έχει να κάνει με την ατιμωρησία εκείνων που ολιγωρούν, που  παρανομούν, που προσβάλλουν. Η ιστορία με τον οδηγό λεωφορείου και τα  πιτσιρίκια είναι από τις πιο διαφωτιστικές για την σημερινή κατάσταση της  χώρας. Ο οδηγός διαπληκτίστηκε με τα ανήλικα και αποφάσισε να τα κατεβάσει  στην ερημιά. Τα κατέβασε από το δημόσιο όχημα και τα παράτησε σε σημείο όπου  δεν μπορούσαν να επικοινωνήσουν με τους γονείς τους. Με τις χίλιες  καθυστερήσεις αποφασίστηκε για τιμωρία να του κόψουν δυο μεροκάματα.

Είναι αναρίθμητες οι ιστορίες υπαλλήλων που τσακώνονται με τους πολίτες, που τους βασανίζουν, που τους καθυστερούν. Είναι λιγοστές και απαλές οι ποινές που τους επιβάλλονται. Δεν παύουν όμως να είναι οι ενδιάμεσοι, αγενείς κρίκοι ενός συστήματος που αιφνιδιάζει. Πώς να μην δημιουργηθούν εντάσεις από το χαράτσι του ρεύματος, το οποίο υπήρξε ένα από τα κορυφαία ζητήματα της προηγούμενης χρονιάς; Πώς να μην υπάρξουν εντάσεις όταν τη μια μέρα μαθαίνουμε ότι είναι νόμιμο και την άλλη ότι είναι αντισυνταγματικό;

http://www.tovima.gr/