Είναι το Μνημόνιο, ηλίθιε!

Περίπου τρία χρόνια από την υπογραφή του πρώτου Μνημονίου, η αποτυχία του ομολογείται ακόμη και από τους συντάκτες του, οι οποίοι παραδέχονται ότι είναι λάθος οι περιβόητοι πολλαπλασιαστές. Σκόπιμο λάθος, αν κρίνουμε από την επιμονή τους, ακόμη και τώρα, να εφαρμοστούν. Ισχυρότερη ομολογία αποτυχίας συνιστά η κοινωνική ερήμωση που προκαλεί το Μνημόνιο, καθώς και η αδυναμία των κυβερνώντων να πείσουν ότι μετά την καταστροφή θα έρθει... η λύτρωση!
Τα συγκυβερνώντα κόμματα αναζητούν τρόπους να διαχειριστούν επικοινωνιακά τη χρεωκοπία του μνημονιακού "μονόδρομου". Καταφεύγουν σε τεχνάσματα προσωρινής ανασύστασης πελατειακών δικτύων και αναβίωσης προσδοκιών, επισείοντας τα, περιορισμένα όμως, κοινοτικά κονδύλια και σχέδια ανακύκλωσης της ανεργίας.

Το τσουνάμι της κρίσης είναι μεγάλο και απειλεί την ίδια την υπόσταση του κυβερνητικού σχήματος, ενώ οι μικρότεροι εταίροι αποσαθρώνονται και λειτουργούν ως αιμοδότες του Σαμαρά. Τώρα ανασύρουν το φάντασμα του "λαϊκισμού" για να δυσφημήσουν τη λαϊκή αξίωση για αλλαγή πορείας. Κατασκευάζουν μάλιστα το συμμετρικό σχήμα των δύο άκρων -από τη μια ο "λαϊκισμός" και από την άλλη η Ακροδεξιά!
Πόσο μακριά από την πραγματικότητα βρίσκεται η κυβερνητική πλειοψηφία! Δεν είναι ο λαϊκισμός που υποδαυλίζει τις αντιδράσεις, αλλά η καλπάζουσα κρίση -οικονομική, κοινωνική και ηθικοπολιτική-, που συμπαρασύρει το πολιτικό σύστημα και καθιστά την ανατροπή του προϋπόθεση για να θεμελιωθεί μια νέα ελπίδα αναγέννησης της χώρας και ανόρθωσης της οικονομίας.
"It's the economy, stupid", έλεγε ο Κλίντον απαντώντας σε όσους έψαχναν όπλα εναντίον του στη γνωστή "ανάρμοστη σχέση" του. Είναι το Μνημόνιο, ηλίθιοι, θα μπορούσε κανείς να πει σε όλους αυτούς οι οποίοι με πρωτοφανή δογματισμό, υποτέλεια και βιαιότητα επιμένουν σε μια πολιτική που συγκρούεται με το παρόν και το μέλλον της κοινωνίας. Ποια πολιτική σταθερότητα μπορεί να οικοδομηθεί πάνω στα οικονομικά συντρίμμια; Είναι ποτέ δυνατόν οι κοινωνικά αδύναμοι πολίτες να συναινέσουν στην εξόντωσή τους, όταν μάλιστα διαπιστώνουν ότι οι πλούσιοι και ισχυροί απολαμβάνουν ασυλίας; Η έκθεση του ΔΝΤ για τη φοροδιαφυγή και την κυβερνητική αναποτελεσματικότητα είναι ενδεικτική της σοβούσας χρεωκοπίας.
Καμιά αντιστροφή της κοινωνικής καταστροφής, καμιά ανάταξη του πολιτικού συστήματος δεν μπορεί να υπάρξει αν δεν αναζητηθούν λύσεις εκτός και ενάντια στο Μνημόνιο. Αυτή η αλήθεια δεν επιδέχεται επικοινωνιακές αλλοιώσεις. Δεν ανατρέπεται με ωραιολογίες περί "εθνικής συνευθύνης". Στη Βουλή ο Σαμαράς δεν εξήγησε πώς είναι δυνατόν η Ν.Δ., αδελφό κόμμα του Μπερλουσκόνι, να κυβερνά με την πολιτική του Μόντι, συμπράττοντας με την εν Ελλάδι Κεντροαριστερά!
Οι ιταλικές εκλογές επιβεβαιώνουν ότι η κρίση δεν συνιστά ελληνική ιδιορρυθμία. Τα νέα μεγάλα ποσοστά ανεργίας και η υφέρπουσα ύφεση σε ολόκληρη την Ευρωζώνη δείχνουν ότι στην Ελλάδα ξεκίνησε ένα πείραμα, που τώρα αμφισβητείται έντονα από τις κοινωνίες των χωρών τουλάχιστον του ευρωπαϊκού Νότου. Η συγκυβέρνηση Σαμαρά, με τη μερκελική νεοφιλελεύθερη ορθοδοξία της, συνιστά έναν επικίνδυνο αναχρονισμό.
http://www.avgi.gr/