Επιστολή ΣΟΚ αριστούχου μαθητή για την απεργία των καθηγητών

«Όποια υποχώρηση και να κάνετε , όποια νίκη της κυβέρνησης , θα μου στερήσει το δικαίωμα να χαμογελάω , να ονειρεύομαι , να ελπίζω, να αγωνίζομαι για καλύτερη ζωή για μια ανθρώπινη κοινωνία.»

Γράφει ο Κώστας Μανίκας, αριστούχος μαθητής της πρώτης Λυκείου!

Λέγομαι Κωνσταντίνος Μανίκας και είμαι μαθητής της πρώτης Λυκείου στο 10 Λύκειο Δραπετσώνας...
Αποφάσισα να γράψω αυτό το κείμενο, θέλοντας να εκφράσω τον αποτροπιασμό και την αγανάκτησή μου για το θράσος και την υποκρισία και αυτών που μας κυβερνούν καθώς και όλων αυτών των δημοσιογράφων και ΜΜΕ που τους βοηθάνε για να επιβάλλουν τα άνομα και ανήθικα σχέδια τους σε βάρος των μαθητών και της νέας γενιάς.

Αφορμή είναι η απεργία των καθηγητών μου , μέσα στην εξεταστική περίοδο και τα κροκοδείλια δάκρυα πολιτικών και δημοσιογράφων για το μέλλον μου ,που «κινδυνεύει» απ αυτήν.

Τι λέτε;;;;;
Τι μέλλον έχω , -εξαιτίας σας – κι από ποιους πραγματικά κινδυνεύει;;;;

Ας δούμε πρώτα, ποιος διαμόρφωσε το μέλλον και την ζωή όλων, από παλιά.

- Ποιος έφτιαξε το μέλλον του παππού μου και το έντυσε με τα αποφόρια της ΟΥΝΤΡΑ, στέλνοντας τον μετανάστη στη Γερμανία;

- Ποιος κακοδιαχειρίστηκε και κατάκλεψε αυτόν τον τόπο;

- Ποιος ανάγκασε την μητέρα μου να δουλεύει απ το πρωί ως το βράδυ για 530 ευρώ, που αφού πληρώσει λογαριασμούς και φαγητό , δεν περισσεύουν –όχι για να μου πάρει παπούτσια- αλλά ούτε ένα βιβλίο που θέλω απ τον πάγκο του παζαριού;;;;;

- Ποιος μείωσε στο μισό τον μισθό του πατέρα μου;

- Ποιος τον συκοφάντησε ,τον απείλησε με επιστράτευση , απόλυση -αυτόν και όλους τους συναδέλφους του στις μεταφορές- όταν κατέβηκαν σε απεργίες μόνο και μόνο γιατί ήθελαν να ζήσουν με αξιοπρέπεια;

- Ποιος θέλει να κλείσει την σχολή που διάλεξε ο αδερφός μου για να πραγματοποιήσει τα όνειρα του, στο Πανεπιστήμιο;

- Ποιος μου έδωσε φωτοτυπίες αντί για βιβλία;

- Ποιος με άφησε να παγώνω χωρίς θέρμανση στην τάξη μου;

- Ποιος φταίει που μαθητές λιποθυμάνε απ την πείνα;

- Ποιος άφησε τόσους άνεργους;

- Ποιος οδήγησε 4000 ανθρώπους στην αυτοκτονία;

- Ποιος άφησε τους παππούδες μας χωρίς περίθαλψη και φάρμακα;

Οι καθηγητές μου ή ΕΣΕΙΣ τα κάνατε όλα αυτά;;;;

Λέτε επίσης ότι οι καθηγητές μου , με την απεργία , θα καταστρέψουν τα όνειρα μου.

Ποιος σας είπε ότι όνειρο μου είναι να είμαι ένας ακόμα άνεργος στο 67% των νέων ανέργων;

Ποιος σας είπε ότι όνειρο μου είναι να δουλεύω ανασφάλιστος και χωρίς ωράρια για 350 ευρώ το μήνα –όπως ψηφίσατε στην τελευταία σας τροπολογία-;

Ποιος σας είπε ότι όνειρο μου είναι να γίνω οικονομικός μετανάστης ;

Ποιος σας είπε ότι όνειρό μου είναι να γίνω delivery boy;

Δυο λόγια θέλω να πω και στους δασκάλους μου , σ όλη τη χώρα.

Δάσκαλοι μου , έχετε υποχρέωση απέναντι σ όλους τους μαθητές ΝΑ ΜΗΝ ΚΑΝΕΤΕ ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ .
Αν υποχωρήσετε στον δίκαιο αγώνα σας τότε πραγματικά θα έχετε παίξει με το μέλλον μου και θα το χετε υποθηκεύσει.

Όποια υποχώρηση και να κάνετε , όποια νίκη της κυβέρνησης , θα μου στερήσει το δικαίωμα να χαμογελάω , να ονειρεύομαι , να ελπίζω, να αγωνίζομαι για καλύτερη ζωή για μια ανθρώπινη κοινωνία.

Στους γονείς , τους συμμαθητές μου και σ όλη την κοινωνία έχω να πω τα εξής:

Θέλετε αυτοί που μας διδάσκουν να ζουν μες στην εξαθλίωση;

Θέλετε να μας στοιβάξουν σαν εμπορεύματα στις αίθουσες;

Θέλετε να κλείσουν τα σχολεία και να χτίσουν φυλακές;

Θα αφήσετε τους δασκάλους μας μόνους τους σε αυτόν τον αγώνα ;

Έτσι θα μας μάθετε να φωνάζουμε αλληλεγγύη ;

Θέλετε ο δάσκαλος να είναι παράδειγμα σε μας, αυτοσεβασμού , αξιοπρέπειας μαχητικότητας η παράδειγμα υποδούλωσης;;;

Θέλετε τελικά να ζήσουμε σαν δούλοι ;

Από αύριο κιόλας , καταλήψεις σε όλα τα σχολεία από μαθητές και γονείς για να στηρίξουμε τους δασκάλους μας μ’ ένα τραγούδι , ένα σύνθημα : «εμπρός να τσακίσουμε τυράννους φασίστες»

Όλοι μαζί για να αγωνιστούμε για δημόσια δωρεάν και ποιοτική παιδεία .

Όλοι μαζί για να ανατρέψουμε αυτούς που κλέβουν το γέλιο μας ,το γέλιο των παιδιών σας.

ΥΓ. όχι από ματαιοδοξία αλλά για να στερήσω από κάποιους το γελοίο επιχείρημα πως «απλά θέλω να χάσω μαθήματα» , παραθέτω τους βαθμούς μου...

Πηγή:RAMNOUSIA 

Δημοσιογραφία ως… απόσπασμα

Του Κώστα Βαξεβάνη

Στις 24 Μαΐου 2012 το blog Fimotro δημοσίευσε μιας πλαστή απόδειξη, η οποία με εμφάνιζε ως μισθοδοτούμενο από την ΕΥΠ. Ήταν η μέρα που το 3ο τεύχος του Hot Doc μόλις είχε φτάσει στα περίπτερα, με μια αποκαλυπτική έρευνα για τις τράπεζες. Η πλαστότητα της απόδειξης δεν ενδιέφερε αυτούς που τη δημοσίευσαν, αφού σκοπός ήταν η συκοφάντηση. «Συκοφαντείτε, συκοφαντείτε, στο τέλος κάτι θα μείνει», έλεγε ο Γκέμπελς, και οι πλαστογράφοι το γνώριζαν πολύ καλά. Ένα χρόνο μετά, στο προηγούμενο τεύχος, παραδώσαμε στη δημοσιότητα όλα τα αποδεικτικά στοιχεία για την ύπαρξη ενός σχεδίου εξόντωσης που περιελάμβανε και τη φυσική εξόντωση. Το Fimotro του Γιάννη Παπαγιάννη είχε αναλάβει ένα κομμάτι του σχεδιασμού. Και δεν ήταν η πρώτη φορά που το συγκεκριμένο blog έπαιζε τον ρόλο του πληρωμένου πιστολιού απέναντι σε επώνυμους και επιχειρηματίες. Όσα συλλέξαμε σε αυτή την έρευνα είναι δημοσιεύματα που έχουν εξαφανιστεί και αποδεικνύουν τον ρόλο των συντακτών ως ομάδας άσκησης πίεσης, εκφοβισμού και εκβιασμών. Δεν αποκαλύπτεται η δράση της σπείρας μόνο, αλλά και η ψυχοπαθολογία των ανθρώπων αυτών που με μεγάλη ευκολία βαφτίζουν πληροφορία και αποκάλυψη τα στημένα σενάρια και την προσπάθεια εξόντωσης ανθρώπων.

Στις 25 Μαρτίου, μία μέρα μετά το συκοφαντικό δημοσίευμα, που τώρα πια αποδεικνύεται πως ήταν οργανωμένο σχέδιο από ομάδα της ΕΥΠ, κατέθεσα μήνυση εναντίον του Γιάννη Παπαγιάννη, ο οποίος ήταν διαχειριστής του Fimotro. Ο Παπαγιάννης συνελήφθη και οδηγήθηκε στον εισαγγελέα, ο οποίος όμως περιέργως τον άφησε ελεύθερο, χωρίς να ορίσει καν τακτική δικάσιμο, παρά μόνο προκαταρκτική έρευνα. Το επιχείρημα ήταν πως δεν ήταν γνωστός ο διαχειριστής του Fimotro. Ο Παπαγιάννης ήταν, χωρίς αμφιβολία, ο διαχειριστής του Fimotro, αφού είχε ταυτοποιηθεί από την Google σε δικογραφία που είχε σχηματιστεί εναντίον του. Ο διευθυντής ειδήσεων του Mega, Χρήστος Παναγιωτόπουλος, είχε μηνύσει τον Παπαγιάννη για απόπειρα κακουργηματικής εκβίασης και απειλή κατά της ζωής του ίδιου και του γιου του. Επειδή επρόκειτο για κακούργημα, η Google έδωσε την ταυτότητα του διαχειριστή.

Διαβάστε εδώ τη συνέχεια του ρεπορτάζ.

http://www.koutipandoras.gr/

Τα ίδια νεότερα απ’ το Δυτικό Μέτωπο

«Οι τεμπέληδες της εύφορης κοιλάδας» καλοπερνούν ακόμα. Ο Νικολάκης (ο αδελφόθεος του Γιωργάκη) τσαλαβούταγε αθώα – αθώα στη Μύκονο δις λαστ γουήκ έντ σε μια πρώιμη απόλαυση του καλοκαιριού με τη συνείδησή του να επιπλέει αμέριμνη στα κύματα, όπως οι καρπουζόφλουδες στα κύματα, όπως οι καρπουζόφλουδες τον Αύγουστο. Ο κ. Χριστοφοράκος απολαμβάνει τα λουκάνικά του στη Γερμανία, πίνοντας έξι γεύσεις μπύρας και δακρύζοντας συγκινημένος με την προσπάθεια της μητέρας πατρίδας να διεκδικήσει τις πολεμικές επανορθώσεις, καθώς και την επιστροφή των αρχαιολογικών θησαυρών, που της έκλεψαν οι ναζί κατακτητές.

Ο Γιωργάκης (ο Καστελόριζος) σε μιαν ακόμα διάλεξή του στους κουλοχέρηδες του Λας Βέγκας  εξηγεί πως γίνεται μέσα σε δύο χρόνια να κάνεις μια χώρα γιουσουρούμ – ό,τι πάρετε ένα τάλιρο, σε εξακόσιες ογδόντα πέντε δόσεις. Βεβαίως ο Γιωργάκης, γνωστός για τη σεμνότητά του, δίνει αυτές τις διαλέξεις αφιλοκερδώς, μόνον για ένα φιλοδώρημα απ’ αυτά που παίρνουν οι γκρουμ του ξενοδοχείου Bellagio όπου διαμένει αυτό το αγλάισμα της ποδηλασίας, του σοσιαλισμού και των πουσάπς... Ο κ. Σημίτης – ένας άκακος πλέον γεροντάκος, γράφει στο Κορακοχώρι τα απομνημονεύματα του κ. Τσουκάτου σε ποίηση Πανταγιά και καλλιτεχνική επιμέλεια Μαντέλη.

Ο κ. Σαμαράς! Πουλάει σε τιμές ΟΠΑΠ ό,τι έμεινε απούλητο. Με ΦΠΑ Χόχτιφ, μεροκάματα Cosco και φορολόγηση έλληνα εφοπλιστή – περάστε κόσμε! ό,τι πάρετε πέντε ευρώ (εμείς δεν είμεθα του λόμπι της δραχμής) -  το αφεντικό τρελάθηκε, πουλάει όσο – όσο θέσεις εργασίας με 350 ευρώ το κεφάλι, ανεργία με το καντάρι και αλλαγή του κλίματος οπωσδήποτε.

Ο κ. Βενιζέλος! Αποφάσισε να ξεχρεώσει τα 130 εκατομμύρια που χρωστάει το ΠΑΣΟΚ, δίνοντας κατ’ έτος τα 2 εκατομμύρια της ετήσιας κρατικής επιχορήγησης του κόμματος. Δηλαδή για τα επόμενα 75 χρόνια το ΠΑΣΟΚ όχι μόνον πρέπει να υπάρχει, όχι μόνον πρέπει να παίρνει τουλάχιστον 4%, αλλά θα πρέπει να του δίνουμε και πάλι δικά μας λεφτά (κρατική επιχορήγηση) για να ξεχρεώσει αυτά που μας έφαγε. Θεϊκά πράγματα! και ο αρχηγός του, ως άνθρωπος της Εκκλησίας, με προσωπική περιουσία εκατομμυρίων Ευρώ (ούτε αυτός είναι του λόμπι της δραχμής), κάποιον ψαλμό θα γνωρίζει σχετικό με τέτοιες καταστάσεις – του στυλ μου-φαγες-όλα-τα-δαχτυλίδια...

Αλλά, αν χίλια πρόσωπα στην επικράτεια προσπαθούν να τη σώσουν απ’ τα έργα τους, δεν συμβαίνει το ίδιο με τους 1.200.000 δημοσίους υπάλληλους, που είναι 870.000 δηλαδή 780.000, που σημαίνει 480.000. Αν απ’ αυτούς εξαιρέσετε καθηγητές, στρατιωτικούς και γιατρούς μας μένουν 2.000 επίορκοι και 1833 συντάξεις μαϊμούδες, που κατέστρεψαν τη χώρα.
Τα ίδια και χειρότερα στον ιδιωτικό τομέα. Από τα 3.000.000 τεμπέληδες και διεφθαρμένους που δούλευαν μόνον και μόνον για να κλέβουν τα αφεντικά τους, ένας προς έναν έβγαιναν κάθε μέρα με τον κ. Πάγκαλο και τα έτρωγαν μαζί. Με αποτέλεσμα σήμερα οι μισοί να είναι άνεργοι και οι υπόλοιποι μισοί να δουλεύουν με τα μισά λεφτά. Δίκαιο.

Κατόπιν τούτων, δεν καταλαβαίνω γιατί ο Κολονέλο Αντόνι να μην επιστρατεύσει τους καθηγητές φερ ειπείν, οι οποίοι ως γνωστόν μισούν τα παιδάκια που διδάσκουν. Κι όποτε έρχονται εξετάσεις, ζητούν με τελεσίγραφα απ’ την κυβέρνηση να απολύσει 10.000 καθηγητές, να μεταθέσει όποιον γουστάρει και να μην θεωρείται στο εξής επικίνδυνο και ανθυγιεινό το επίδομα γάμου.

Ρίχτε μου ένα πέναλτι, ρε παιδιά να (το) σφυρίξω, μπας και σκοράρω....


email: stathis@enikos.gr via http://www.enikos.gr/

Tags: ΣΤΑΘΗΣ

Χαμένοι στην απάθεια

Ένα από τα συμπτώματα της κοινωνικής νοσηρότητας, είναι η απάθεια. Είναι η αρρώστια εκείνη που στερεί την δυνατότητα για συμμετοχή, για δημιουργία και οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στον θάνατο. Σε καταστάσεις γενικευμένης απάθειας, οι άνθρωποι απομακρύνονται από τις καταστάσεις που τους αφορούν, αισθανόμενοι ανήμποροι να παρέμβουν.

Έτσι, φτάνουν στο σημείο... να νιώθουν κουρασμένοι για την ανάληψη οποιασδήποτε πρωτοβουλίας, προτιμώντας να εμπιστευτούν στα χέρια άλλων την ευθύνη. Αυτή η κατάσταση αφαιρεί οποιαδήποτε διάθεση για αλλαγή και για νέες αξίες. Ουσιαστικά από πιθανοί οραματιστές, οι άνθρωποι μεταλλάσσονται σε όντα εσωστρεφή και εγωπαθή, σε πολίτες “της τάξης και της ασφάλειας”.

Οι οικονομικοπολιτικές συνθήκες δεν είναι η μόνη ανάγνωση για αυτή την παθογένεια. Οι άνθρωποι είναι εξαρτημένοι από το ίδιο το σύστημα. Έχουν προσκολληθεί στις αξίες του, στο χρήμα, έχουν εκπαιδευτεί να ακολουθούν κι όχι να ηγούνται. Έχασαν το πάθος τους, τον ενθουσιασμό, έπαψαν να θέλουν την υπέρβαση, την θέωση. Όχι όμως εκείνο το συναίσθημα αλαζονείας και ξιπασμού που φέρνει ο πλουτισμός. Αλλά  ο στόχος που ξεπερνά τα στενά όρια του στείρου ατομικισμού και που ποθεί την ελευθερία και την αυτονομία. Είναι εκείνο το προσωπικό “συμφέρον” που ευννοεί όμως και το σύνολο.

Το πάθος είναι απαραίτητο για την δημιουργικότητα. Η πολιτική πάλι, χρειάζεται το πάθος για τον οραματισμό μιας καλύτερης κοινωνίας. Πολιτική όμως που δεν γίνεται πίσω από κλειστές πόρτες γραφείων, με κουστουμαρισμένους υπαλλήλους των trusts, αλλά πολιτική ως εργαλείο βελτίωσης των συνθηκών ζωής.

Η απάθεια επίσης, δεν ευνοεί την αμφισβήτηση. Ας πούμε πως είναι το ναρκωτικό της συνείδησης, η λάσπη που θάβει την κριτική προς τις δομές και την άρχουσα τάξη. Είναι τροχοπέδη για την ανάπτυξη οποιασδήποτε ριζοσπαστικής σκέψης. Αν πιστεύεις τυφλά στο περιβάλλον μέσα στο οποίο ζεις, τόσο πιο δύσκολο είναι να θες να το αλλάξεις. Αντιθέτως, η αμφισβήτηση θέτει τις προϋποθέσεις για να αγαπήσεις κάτι νέο.

Γιατί όμως οι άνθρωποι δεν θέλουν να έχουν την ζωή τους στα χέρια τους και εμπιστεύονται κάθε επαγγελματία πολιτικό; Γιατί τα θέματα που τους ενδιαφέρουν δεν γίνονται αντικείμενο άξιο προς υπεράσπιση και αντίθετα τα παρατάνε στις ορέξεις άλλων με διαφορετικά συμφέροντα; Πολλώ δε μάλλον να τους επιβραβεύουν και να εγκρίνουν τις τακτικές τους; Είναι ο άνθρωπος πλάσμα που ρέπει προς την εθελοδουλία; Γιατί δίνει ξανά και ξανά ψήφο εμπιστοσύνης σε ψυχανώμαλους;

den-exo-stoma-kai-thelo-na-ourliaksoΣτην καπιταλιστική κοινωνία, οι αγνές επιθυμίες και το πάθος (όχι η εμμονή ν’ αγοράσω 40″ οθόνη) καταπνίγονται και είναι μέρος του εξουσιαστικού παιχνιδιού. Ποινικοποιούνται -ακόμη χειρότερα- ή καλουπώνονται σε ακίνδυνες απομιμήσεις. Διοχετεύονται δηλ. σε καταναλωτικά πρότυπα, σε life style και σε παρατάξεις. Ψεύτικες ανάγκες και αρνητικά συναισθήματα όπως ο φανατισμός και ο οπαδισμός, ουσιαστικά γεμίζουν τον άνθρωπο, αναπληρώνοντας το κενό που άφησε το ξερίζωμα του πάθους για την Ελευθερία.

Ταυτόχρονα, καλλιεργούνται memes θυματοποίησης και “θυσίας” των επιθυμιών. Εξαναγκάζουν τους ανθρώπους να παίξουν ρόλους που να ταιριάζουν στο σύστημα, πετώντας την διάθεσή τους για αλλαγές. Δεν είναι δύσκολο να παρατηρήσει κανείς, ότι πιο εύκολα πείθεται κανείς να παλέψει για να εξασφαλίσει π.χ. καλύτερο μεροκάματο, από το να κερδίσει την θέση του να διαμορφώνει καταστάσεις.

Η απάθεια οδηγεί λοιπόν στον θάνατο, γιατί δεν υπόσχεται καμία βελτίωση, κανένα μέλλον και καμία εναλλακτική. Αποτελεί συστατικό χρήσιμο για μια εξουσία, καθώς φτιάχνει ορδές υπηκόων, που όχι μόνο δεν θα της εναντιωθούν, αλλά θα φτάσουν στο σημείο να την υπερασπιστούν.

Αδειάζοντας το άτομο από πάθος, το οδηγούν στην αναμόρφωσή του, γεμίζοντάς το με τα πάθη που εγκρίνει το σύστημα. Έτσι η απάθεια είναι μια κατάσταση κανονικότητας, που “σπάει” μόνο όταν χάσεις το αμαξάκι σου, την δουλίτσα σου και το ψυγείο σου.      STRANGE JOURNAL

Το ΑΚΕΛ, ο Λαφοντέν, ο ΣΥΡΙΖΑ και το ευρώ

Γράφει ο Δημήτρης Χρήστου

Το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του κοινού νομίσματος είναι πλέον μείζον θέμα στην Ε.Ε. Είναι θέμα για την παγκόσμια οικονομία λόγω της πολιτικής λιτότητας που έχει επιβάλει η γερμανική ηγεμονία, με την άδεια της εξαφανισμένης Γαλλίας. Ένα τόσο σοβαρό ζήτημα, απαιτεί και αντίστοιχη σοβαρή μελέτη. Εδώ δεν πρόκειται για προσωπικές ιδεοληπτικές αντιλήψεις. Αν θέλουμε να μιλήσουμε σοβαρά, πρέπει να υπολογίζουμε ότι οι προτάσεις επ' αυτού του ζητήματος απαιτούν σοβαρότητα εφόσον καθορίσουν πολιτικές που αφορούν τις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων και εδώ δεν χωράνε συγνώμες για πιθανά λάθη.
Η ΘΕΣΗ του ΑΚΕΛ ως αντιπολίτευση, για έξοδο από το ευρώ, ήταν αυτή που δημιούργησε αίσθηση εδώ στην Ελλάδα και έγινε αφορμή για να πιεστεί ο ΣΥΡΙΖΑ από έξω και από μέσα. Ακολούθησε η ιδέα του Όσκαρ Λαφοντέν και οι απόψεις του συμβούλου του, οικονομολόγου Χ. Φλάσμπεκ. Ως σοβαροί άνθρωποι και επιστήμονες, οι γνώμες τους είναι προσεκτικά διατυπωμένες, λαμβάνοντας σοβαρά υπόψη το σημερινό πολιτικό περιβάλλον στην Ευρώπη. Ο Λαφοντέν μίλησε για επαναφορά στα εθνικά νομίσματα όλων των χωρών της Ευρωζώνης, ως απάντηση στην τακτική της Γερμανίας να εξωθήσει χώρες σε άτακτη έξοδο από το ευρώ, αφήνοντας τα εθνικά τους νομίσματα στο έλεος της αγοράς και της σπέκουλας. Ο Λαφοντέν μιλάει για συντεταγμένη διαδικασία ρύθμισης των νομισματικών ισοτιμιών, όπως είχε συμβεί στο πρώτο στάδιο (με την ECU) πριν την τυπική έκδοση του κοινού νομίσματος. Ενδιαφέρουσα προσέγγιση, αλλά ο δρόμος είναι μακρύς και λόγω των σημερινών πολιτικών συσχετισμών στην Ε.Ε.
ΑΠΟ τη μεριά του ο Χ. Φλάσμπεκ, που πρόσφερε τις γνώσεις του για τη διαμόρφωση της πρότασης του ΑΚΕΛ, σε πρόσφατη συνέντευξή του στη "Real News" μίλησε για την ανάγκη μιας πολιτικής συμμαχίας που θα πει στους ισχυρούς «κοιτάξτε, δεν μπορεί να συνεχιστεί αυτό. Ή αλλάζετε γραμμή ή φεύγουμε». Η Γαλλία θα μπορούσε να ηγηθεί μιας τέτοιας πρωτοβουλίας, αλλά για την ώρα δεν κινείται. Σε ερώτηση για την πιθανή έξοδο της Ελλάδας και της Κύπρου απάντησε: "Θα ήταν πολύ δύσκολο. Ας μην κοροϊδευόμαστε, θα ήταν πολύ δύσκολη για την Ελλάδα η έξοδος από το ευρώ. Οι εισαγωγές θα γίνονταν πολύ ακριβές. Αν όμως έφευγαν περισσότερες χώρες μαζί, θα ήταν πιο εύκολο. Αυτό που είπα και στην Κύπρο είναι 'πηγαίνετε να διαπραγματευτείτε στις Βρυξέλλες για μια συντεταγμένη έξοδο, με οικονομική και πολιτική στήριξη'. Δεν μπορείς να καταστρέψεις ένα μοντέλο σε μια νύχτα. Χρειάζονται διαδικασίες, προσαρμογή, διαρθρωτικές αλλαγές".
ΔΙΑΒΑΣΑ στο προηγούμενο φύλλο της "Εποχής ένα άρθρο του κυπριακής καταγωγής στελέχους του ΣΥΡΙΖΑ Αδάμου Ζαχαριάδη για την πολιτική του ΑΚΕΛ. Σημειώνει: "Έχουμε συνηθίσει τέτοιου είδους σημαντικές μετατοπίσεις, να συνοδεύονται από κάποια στοιχεία αυτοκριτικής για την προηγούμενη στάση. Αντιθέτως στο κόμμα της κυπριακής Αριστεράς δεν φαίνονται πρόθυμοι να προβούν σε καμιά αυτοκριτική για τους λανθασμένους χειρισμούς των τελευταίων χρόνων". Τι έκανε το ΑΚΕΛ πέντε ολόκληρα χρόνια στην εξουσία; Πόσους από τους κινδύνους εντόπισε και κατάφερε να τους αντιμετωπίσει επιτυχώς; Για να είμαστε ειλικρινείς, το ΑΚΕΛ δεν ζήτησε βοήθεια (Λαπαβίτσας - Φλάσμπερκ) για να βγάλει σωστή απόφαση. Είχαν πάρει ήδη την απόφαση και ζητούσαν επιχειρήματα για να τη στηρίξουν. Φυσικά, η πρόταση του ΑΚΕΛ με πρόεδρο και κυβέρνηση του ΔΗΣΥ δύσκολα θα γίνει δεκτή. Θυμίζουμε πως το πολιτικό σύστημα της Κύπρου είναι προεδρικό και δεν προβλέπει πρόωρη προσφυγή στις κάλπες. Συνεπώς, η στροφή του ΑΚΕΛ είναι μια πολιτική διαφυγή - επένδυση για την αντιπολιτευτική περίοδο και τα δύσκολα χρόνια που περιμένουν τους Κυπρίους πολίτες.
ΕΜΕΙΣ τι κάνουμε; Το ένα τέταρτο του κομματικού μηχανισμού του ΣΥΡΙΖΑ που θεωρούσε το ΑΚΕΛ μια διαχειριστική συντεχνία, προκειμένου να στηρίξει την άποψη για μονομερή αποχώρηση από το ευρώ, χαρακτηρίζει τώρα τη νέα θέση ως υπεύθυνη, σοφή και ρεαλιστική! Δεν έχω διάθεση να ρίξω λάδι στην εσωστρέφεια του ΣΥΡΙΖΑ. Αν όμως πάμε στις επόμενες εκλογές με δύο, τρεις ή και περισσότερες γραμμές, ο κόσμος θα μας κρεμάσει κουδούνια. Είναι διαφορετικό να είσαι στην ασφάλεια της αντιπολίτευσης, οπότε μπορείς να λες ό,τι θες, και διαφορετικό να έχεις ιερό σκοπό να κυβερνήσεις και να σώσεις τη χώρα. Και το ΑΚΕΛ είναι πλέον στην ασφάλεια της αντιπολίτευσης. Κανείς δεν αρνείται τις πιθανές οδυνηρές εξελίξεις στην Ε.Ε. Όλοι συμφωνούμε ότι πρέπει να έχουμε προετοιμαστεί για όλα τα ενδεχόμενα. Να έχουμε υπολογίσει όλα τα σενάρια και να έχουμε προετοιμάσει λύσεις και συμμαχίες για κάθε απρόοπτο. Να γνωρίζουμε λεπτομερώς τη δραματική κατάσταση της ελληνικής οικονομίας. Έχουμε ιστορική ευθύνη απέναντι στα εκατομμύρια των πολιτών που θέλουν να μας εμπιστευτούν. Και να ολοκληρώσω με ένα ερώτημα προς τους όλους τους αριστερούς που προτείνουν ως σωτήρια λύση την έξοδο από το ευρώ. Από πού προκύπτει ότι αν αυτό συμβεί, η έξοδος από το ευρώ, την πολιτική εξουσία και τη διαχείρισή της μετά θα την έχει η Αριστερά; Ειλικρινά περιμένω μία τεκμηριωμένη απάντηση.
dchristou52@gmail.com
http://beta.avgi.gr/

Επιστράτευση αυταρχισμού

Η κυβέρνηση μεθόδευσε τη σύγκρουση με τους εκπαιδευτικούς για να πυροδοτήσει τον κοινωνικό αυτοματισμό εναντίον τους με "όπλο" τις αγωνίες των νέων και των οικογενειών τους. Μετά την άρνηση της κυβέρνησης να παγώσει τις διαδικασίες κρίσιμων αποφάσεων και να ξεκινήσει διάλογο, το Διοικητικό Συμβούλιο της ΟΛΜΕ αποφάσισε να εισηγηθεί στις συνελεύσεις των ΕΛΜΕ, απεργιακές κινητοποιήσεις κατά τη διάρκεια των πανελλαδικών εξετάσεων.

• 
  
• Μεθοδευμένα το υπουργείο επιδιώκει τη σύγκρουση

Ο υπουργός Παιδείας διαμηνύει ότι η κυβέρνηση θα προχωρήσει σε επιστράτευση των εκπαιδευτικών, αφήνοντας ανοιχτό το ενδεχόμενο αυτό να γίνει ακόμη και προληπτικά, πριν δηλαδή ο κλάδος πάρει τις τελικές του αποφάσεις μέσα από τις γενικές συνελεύσεις. Οι εκπαιδευτικοί είναι θυμωμένοι γιατί οι αποδοχές τους έχουν μειωθεί δραματικά ώς και 45% -οι ωρομίσθιοι μάλιστα δουλεύουν για 300 ευρώ-, ενώ φοβούνται ότι με τη νέα χρονιά τα πράγματα θα είναι ακόμη χειρότερα, αφού διαπιστώνουν ότι η δημόσια Παιδεία, μετά τις συνεχείς περικοπές, αφήνεται στην τύχη της από την κυβέρνηση.

Το ΦΕΚ της επιστράτευσης:





http://beta.avgi.gr/

Νέος γύρος αποδόμησης της Δημόσιας Διοίκησης

Του Αλέξη Μητρόπουλου*

Η κυβέρνηση, δέσμια του πιο σκληρού και αντικοινωνικού μνημονιακού στόχου, να σχεδιάσει και να λειτουργήσει δηλαδή τη Δημόσια Διοίκηση με τα λιγότερα οικονομικά μέσα από κάθε άλλη πολιτισμένη χώρα (μέχρι 9% επί του ΑΕΠ, σελ. 998 Ν. 4046/2012), συνεχίζει το δεύτερο μέρος του σχεδίου "Κούρεμα του κράτους".

Μετά την ψήφιση του Ν. 4109/2013 (ΦΕΚ Α 16/23-1-2013), που κατάργησε 8 φορείς και συγχώνευσε 197 Νομικά Πρόσωπα, περνά στην επόμενη φάση δραστικής μείωσης του Δημοσίου και των υπαλλήλων του, σύμφωνα με τη μνημονιακή δέσμευση για "μείωση της απασχόλησης στη γενική κυβέρνηση κατά τουλάχιστον 150.000 την περίοδο 2011-2015" (σελ. 998-999 Ν. 4046/2012). Από αυτούς, σε πρώτο στάδιο θα απολυθούν 15.000 άνθρωποι και θα τεθούν σε διαθεσιμότητα άλλοι 25.000, από τους οποίους θα απολυθούν αργότερα οι περισσότεροι.

Παρά τα τεκμηριωμένα στοιχεία του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ και των κοινωνικών φορέων ότι το πρόβλημα της Ελληνικής Δημόσιας Διοίκησης δεν είναι αριθμητικό, κάτι που προκύπτει και από τα έγγραφα της ίδιας της κυβέρνησης (βλ. το υπ'αριθ. ΤΚΕ/Φ.2/17973 απαντητικό έγγραφο του κ. Μανιτάκη στην από 2-8-2012 ερώτησή μας), με το πρόσφατο πολυνομοσχέδιο (τέταρτο Μνημόνιο) η κυβέρνηση

* μείωσε δραστικά το ελληνικό κράτος,

* αυστηροποίησε το Πειθαρχικό Δίκαιο ακρωτηριάζοντας το δικαιοκρατικό σύστημα,

* θεσμοθέτησε μόνιμους μηχανισμούς άντλησης υπαλλήλων προς απόλυση και εν τέλει

* θέσπισε ανοιχτά και την απόλυση χωρίς την ενδιάμεση "διαθεσιμότητα - κινητικότητα" των υπαλλήλων που υπηρετούν με σχέση ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου στους φορείς που θα καταργηθούν ή θα συγχωνευθούν. Κράτησε όμως σε ισχύ τη ρύθμιση του Ν. 4093/2012 (σελ. 5571), που επιτρέπει την απόλυση μονίμων δημοσίων υπαλλήλων μετά το πέρας της διαθεσιμότητας για φορείς και θέσεις που καταργούνται.

Ήδη δόθηκε σε δημόσια διαβούλευση μέχρι τις 14.5.2013 σχέδιο νόμου με τίτλο"Οργάνωση Δημόσιας Διοίκησης και άλλες διατάξεις". Σ' αυτό χρησιμοποιείται κάθε είδους ευφημισμός και ωραιοποίηση των στόχων, κατ'ουσίαν όμως υλοποιεί τη σκληρή μνημονιακή ιδεολογία για ένα κράτος επιχειρηματικής επίνευσης, μικρό και αδύναμο για ένα κράτος - "ιμάντα" μεταξύ της Διοίκησης και των ιδιωτών ιδιωτών για ένα κράτος χωρίς πόρους για κοινωνική πολιτική, αποστασιοποιημένο από τις πολιτικές απασχόλησης και τις φιλοκοινωνικές παρεμβάσεις, αποξενωμένο από τους πολίτες, που μεταβάλλονται σε καταναλωτές.

Αντιμετωπίζει τους υπαλλήλους ως εχθρούς και οιονεί εγκληματίες, που με την πρώτη καταγγελία τίθενται υπό διαδικασία απομάκρυνσης. Έτσι αποκόπτεται κάθε δίαυλος λαϊκής συμμετοχής και κοινωνικού ελέγχου. Κυρίως όμως με αυτή τη διαδικασία αποθαρρύνονται οι νέοι ταλαντούχοι επιστήμονες να στελεχώσουν τον δημόσιο τομέα. Ο στόχος δεν είναι ούτε ο εξορθολογισμός, ούτε η καλή λειτουργία του Δημοσίου, αλλά η μετατροπή του σε υπηρέτη της αποτυχημένης στη χώρα μας ιδιωτικής πρωτοβουλίας.

Πρέπει, επομένως, να πάψουμε να βλέπουμε το ζήτημα της Διοίκησης αμυντικά και απολογητικά. Το ζήτημα του κράτους σήμερα λαμβάνει υπαρκτικό για την κοινωνία χαρακτήρα και ξεδιπλώνει τη νέα εθνικο-ανεξαρτησιακή του διάσταση. Αντί της διάλυσής του, απαιτείται ανασχεδιασμός. Αντί της αποδόμησης της κοινωνικής του ουσίας, χρειάζεται επέκταση και εμβάθυνση της κοινωνικής του αποστολής.

Η κυβέρνηση, διαλύοντας το κράτος και ευαίσθητες δομές του, "παίζει με τη φωτιά". Οφείλει να σταματήσει την καταστροφή του. Η προστασία του κράτους, στα πλαίσια ενός σχεδίου επανεκκίνησης, μπορεί να αποτελέσει το εφαλτήριο της νέας συνεννόησης της Ενωμένης Ελληνικής Αριστεράς που επιθυμεί ένα κράτος οργανωμένο με τις βέλτιστες μεθόδους και στελεχωμένο με τους αρίστους νέους λειτουργούς, που θα βοηθήσουν στην παραγωγή ποιοτικών αγαθών και υπηρεσιών, προσιτών σε όλους τους πολίτες.

Το νέο σχέδιο εισάγει ένα πλαίσιο - φενάκη για να συγκαλύψει - δικαιολογήσει τις μαζικές απολύσεις και τις δραστικές περικοπές των δημοσίων δαπανών. Επιχειρεί ένα -χωρίς προηγούμενο- κούρεμα των σύγχρονων δομών, χωρίς σχέδιο και προοπτική. Με το πρόγραμμα της γενικευμένης... "αξιολόγησης - ορθολογισμού" διαλύονται και οι πλέον ανθεκτικές του δομές. Χρησιμοποιεί ψευδεπίγραφα και ευρηματικά μέσα - μηχανισμούς-θεσμούς για να "χρυσώσει" τον πραγματικό στόχο: τον απορφανισμό του από πολύτιμο ανθρώπινο δυναμικό.

Καταφεύγει σε παρωχημένους για ευρωπαϊκά κράτη θεσμούς, προσβάλλοντας το έθνος και τον λαό. Χρησιμοποιεί μεθόδους "αξιολόγησης" και ερωτηματολόγια απαξιωτικά και παιδαριώδη για δημοσίους υπαλλήλους, ζητώντας απαντήσεις - διευκρινίσεις που είτε διαθέτει, είτε όφειλε να διαθέτει. Σε κάθε περίπτωση, πρόκειται περί μιας ανώφελης επαναπληροφόρησης των αυτονόητων.

Το τελικό συμπέρασμα είναι ότι πρόκειται περί παρωχημένων ερωτημάτων, στοιχείων, μεθόδων και μηχανισμών, που εμπλουτίζονται από αφελείς ευφημισμούς και ψευδεπίγραφες διαδικασίες για να καλύψουν τον μοναδικό στόχο των απολύσεων. Επιπλέον δημιουργεί μόνιμους μηχανισμούς κατάργησης οργανικών θέσεων, μια περιττή και ενεργοβόρα κινητικότητα και εναλλαγή των υπαλλήλων και μια προϊούσα αποκοινωνικοποίηση των δομών, ιδίως αυτών που υπηρετούν το Κοινωνικό Κράτος Δικαίου. 

* Ο Αλέξης Μητρόπουλος είναι καθηγητής  του Εργατικού δικαίου  και Βουλευτής της Περιφέρειας Αττικής του ΣΥΡΙΖΑ  ΕΚΜ 

http://beta.avgi.gr

ΠΑΣΟΚ: δυστυχώς επτωχεύσαµεν!

 Σε δραματικούς τόνους ο γενικός διευθυντής του κόμματος Ν. Σαλαγιάννης παρουσίασε στη συνεδρίαση του Πολιτικού Συμβουλίου τα στοιχεία για την αδιέξοδη, όπως τη χαρακτήρισε, οικονομική κατάσταση του Κινήματος

Του Δημήτρη Κουκλουμπέρη

Χρεοκοπία! Μόνο αυτή η λέξη περιγράφει με ακρίβεια την οικονομική κατάσταση στο ΠΑΣΟΚ, το οποίο διατείνεται ότι έσωσε τη χώρα από την κατάρρευση, δεν κατάφερε όμως να γλιτώσει το ίδιο από το ολέθριο κραχ. Τα στοιχεία που παρουσίασε την Πέμπτη ο γενικός διευθυντής του κόμματος, Νίκος Σαλαγιάννης, στη συνεδρίαση του Πολιτικού Συμβουλίου μιλούν από μόνα τους και συγκλονίζουν…

Κατ’ αρχάς το ΠΑΣΟΚ ουσιαστικά και πρακτικά είναι πλήρως αποκλεισμένο από έσοδα και δεν μπορεί να προσδοκά στην κρατική επιχορήγηση (ώς το 2019) την οποία παρακρατούν οι τράπεζες. Ενδεικτικά αναφέρεται ότι μόνο οι τόκοι των τραπεζικών δανείων για το 2012 έφτασαν στα 16,7 εκ. ευρώ ανά έτος. Σίγουρη και μοναδική πηγή, σύμφωνα με την έκθεση Σαλαγιάννη, οι εισφορές των βουλευτών, περίπου 18 χιλ. ευρώ μηνιαίως, όταν οι αντίστοιχες εισφορές μέχρι το 2011 ήταν 100 χιλ. ευρώ.

16,7 εκατ. τόκοι ετησίως! 

Στο σκέλος των δαπανών την τελευταία πενταετία το πρωτογενές έλλειμμα του ΠΑΣΟΚ άγγιξε το 1 εκ. ευρώ τον μήνα και, παρά τη γενναία μείωση που επιτεύχθηκε, οι λειτουργικές δαπάνες εξακολουθούν να κρίνονται ασύμβατες με τα έσοδα και ασυμβίβαστες με τη βιωσιμότητα του Κινήματος.

Σε δραματικούς τόνους ο γενικός διευθυντής του ΠΑΣΟΚ φέρεται να παρομοίασε με αδιέξοδο την κατάσταση προβλέποντας πρόσκρουση …σε «τοίχο» λόγω των υπέρογκων χρεών που κάνουν το κόμμα να κινείται σε ναρκοπέδιο και να έχει σχεδόν κηρύξει «στάση πληρωμών», του υπερβολικού δανεισμού, των ανύπαρκτων εσόδων, των πιέσεις τραπεζών και προμηθευτών, τις αγωγές και τις κατασχέσεις εις χείρας τρίτων που πέφτουν βροχή και συνέστησε να μην καλλιεργούνται ψεύτικες ελπίδες και αυταπάτες.

Η κατακρήμνιση έχει βάθος δεκαετίας… Από 12,2 εκατ. ευρώ το 2003 το χρέος του ΠΑΣΟΚ στις τράπεζες ανήλθε σε 133,4 εκατ. ευρώ το 2012. Ειδικότερα την πενταετία 2006-2010, όπως είχε γράψει η «Εφ.Συν.» στην αρχική της αποκάλυψη περί μαύρης τρύπας, το κόστος των μετακινήσεων για στελέχη και ψηφοφόρους ανήλθε στα 53,36 εκατ. ευρώ, ενώ εντοπίστηκαν να έχουν εκδοθεί περί τα 40.000 αεροπορικά εισιτήρια ανά έτος.

Οι υπάλληλοι 

Σχετικά με το προσωπικό, οι μισθοδοτούμενοι υπάλληλοι στις κεντρικές υπηρεσίες της Ιπποκράτους καταγράφηκαν τον Ιανουάριο του 2012 σε 286 (168 που αμείβονταν από το ΠΑΣΟΚ και 118 αποσπασμένοι) με μηνιαίο κόστος 434 χιλ. ευρώ και ετήσιο 6 εκατ. ευρώ, τη στιγμή που το 2003 οι εργαζόμενοι ήταν μόλις 88 με κόστος ανά χρόνο 1 εκατ. 551 χιλ. ευρώ.

Να σημειωθεί ότι από το 2005 ώς το 2010, που το Κίνημα δανειοδοτήθηκε με 206 εκ. ευρώ, έγιναν προσλήψεις πάνω από 60 εργαζομένων με επιβάρυνση περίπου 100 χιλ. ευρώ ανά μήνα. Στις 16 Απριλίου του 2013 έμειναν να απασχολούνται 120 άτομα με κόστος 840 χιλ. ευρώ.

Η πρόσφατη εξέλιξη για τους εργαζόμενους, που είτε δεν ανανεώθηκε η σύμβασή τους (για 23) είτε λύθηκε με συναίνεση και με καταβολή μικρής αποζημίωσης είτε εντάχθηκαν σε καθεστώς εκ περιτροπής εργασίας 2-3 ημερών την εβδομάδα, χαρακτηρίζεται «οδυνηρή κοινωνικά και δύσκολη οικονομικά», πλην όμως χρήματα για να αποζημιωθούν δεν υπάρχουν και γι’ αυτό επικροτείται η κατανόησή τους.

Βάσει του υπομνήματος των αρμόδιων υπηρεσιών, χαίνουσα πληγή για το Κίνημα διαπιστώθηκε ότι αποτελεί το τεράστιο κόστος των μισθωμάτων για τα κτίρια. Για την πολυτελή και πολυέξοδη, όπως αποδεικνύεται, Ιπποκράτους καταβαλλόταν ενοίκιο για γραφεία και πάρκινγκ ύψους 67 χιλ. ευρώ τον μήνα, την ώρα που για το ιστορικό κτίριο της Χαριλάου Τρικούπη το μίσθωμα ήταν 11,5 χιλ. ευρώ.

Για τη δε Ιπποκράτους συυμφωνήθηκε μείωση στα 35 χιλ. ευρώ, ενώ για τη Χαριλάου Τρικούπη, όπου πιθανότατα θα μετακομίσει το ΠΑΣΟΚ το επόμενο διάστημα, το αντίτιμο θα πέσει στα 5 χιλ. ευρώ μηνιαίως.

Το κρίσιμο ερώτημα που καλείται να απαντήσει πλέον το ΠΑΣΟΚ αφορά το μέλλον του, αν δηλαδή υπάρχει λύση στο γρίφο του καθεστώτος χρεοκοπίας στο οποίο έχει βρεθεί σήμερα.

Υπό ορισμένες προϋποθέσεις που έθεσε η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ η βιωσιμότητα θα εξασφαλιστεί ως εξής:

- Το μέγιστο κόστος λειτουργίας (λειτουργικές δαπάνες, μισθοδοσία, ενοίκια, λοιπά έξοδα) δεν θα πρέπει να ξεπερνά τις 100-110 χιλ. ευρώ το μήνα. Επισημαίνεται ότι ο μέσος όρος του κόστους λειτουργίας της περιόδου 2003-2012 υπολογιζόταν σε 2 εκατ. ευρώ τον μήνα, ήτοι 24 εκατ. ευρώ ετησίως, που σε σχέση με τη σημερινή πρόβλεψη ρίχνει το κόστος κάτω του 5%.

- Οι δημοτικές και περιφερειακές οργανώσεις του ΠΑΣΟΚ καθίστανται πλέον αυτοδιαχειριζόμενες και άρα αναλαμβάνουν μόνες να καλύψουν τα έξοδά τους.

“Μονόδρομος”

- Η «επιστροφή στις ρίζες» αναφέρεται, τέλος, ως μονόδρομος. Σύμφωνα με το αισιόδοξο σενάριο, αν από τα περίπου 120 χιλ. ενεργά μέλη του νέου μητρώου μπορέσουν να πειστούν οι μισοί συμβάλλοντας με 1 ευρώ τον μήνα ο καθένας, θα ήταν δυνατόν να εξασφαλιστούν πόροι της τάξης των 60 χιλ. ευρώ ανά μήνα.

Με την παρουσίαση των οικονομικών δεδομένων του Κινήματος, η ηγεσία της Ιπποκράτους θέλησε να στείλει και ένα σαφές πολιτικό μήνυμα για το παρελθόν και το μέλλον, κάνοντας λόγο για την ανάγκη να χαραχθεί μια καθαρή γραμμή απέναντι στα αρνητικά των περασμένων ετών και να ξεκινήσει μια νέα πορεία, ώστε να ανακτηθεί το ηθικό πλεονέκτημα της παράταξης, που προς το παρόν αναζητείται…

d.kouklouberis@efsyn.gr -  http://www.efsyn.gr/

Ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, για τη στάση του Πρωθυπουργού στην επιστράτευση των καθηγητών και στο αντιρατσιστικό νομοσχέδιο

Την ίδια στιγμή που η κυβέρνηση, με προσωπική εντολή του κ. Σαμαρά, αποσύρει το νομοσχέδιο για την αντιμετώπιση της ρατσιστικής βίας χαϊδεύοντας τα αυτιά του νεοναζιστικού μορφώματος της Χρυσής Αυγής, επιστρατεύει προληπτικά τους καθηγητές που υπερασπίζονται το δημόσιο σχολείο.

 Ο κ. Σαμαράς είναι άτεγκτος και σκληρός στην εκπαιδευτική κοινότητα αλλά, όπως έχει φανεί και σε άλλες περιπτώσεις, ανοιχτός και συγκαταβατικός στην ακροδεξιά και στους εκφραστές της εντός και εκτός κυβέρνησης.

 Η κυβέρνηση έχει ξεπεράσει προ πολλού κάθε όριο αυταρχισμού και αντιδημοκρατικότητας επιλέγοντας συνεχώς την επιστράτευση απέναντι σε κάθε διεκδίκηση των εργαζομένων, αρνούμενη το διάλογο, αποδεικνύοντας περίτρανα ότι η καταστροφική μνημονιακή πολιτική βλάπτει σοβαρά τα κοινωνικά δικαιώματα και τη δημοκρατία.

 Πρέπει να μπει ένα τέλος σε αυτό τον κατήφορο που επιβάλλει η επικίνδυνη τρικομματική  κυβέρνηση.

Το Γραφείο Τύπου

Ε’ ΕΛΜΕ ΑΝΑΤ.ΑΤΤΙΚΗΣ - ΕΠΕΙΓΟΥΣΑ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ- «Στρατιωτικό ανακοινωθέν αρ. 1»

Ε’ ΕΛΜΕ ΑΝΑΤ.ΑΤΤΙΚΗΣ

ΑΘΗΝΑ 12.5.2013

ΕΠΕΙΓΟΥΣΑ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ- «Στρατιωτικό ανακοινωθέν αρ. 1»

Την Τρίτη, 14/5, ώρα 13.00, θα γίνει η έκτακτη Γ.Σ στο 1ο Λύκειο Παλλήνης με θέμα την

πρόταση του Δ.Σ της ΟΛΜΕ που έχει ως εξής:

1. Δευτέρα, 13/5 ενημερώσεις στους συλλόγους διδασκόντων όλων των σχολείων
2. Τρίτη, 14/5 σύγκληση Γ.Σ. των ΕΛΜΕ της χώρας
3. Τετάρτη, 15/5 σύγκληση Γ.Σ. των Προέδρων των ΕΛΜΕ στην Αθήνα
4. 24ωρη απεργία την Παρασκευή 17/5 και 5νθήμερη απεργία από 20/5 έως 24/5/2013
5. Νέες Γ.Σ. των ΕΛΜΕ στις 23/5 και ΓΣ προέδρων στις 24/5 για επανεκτίμηση και κλιμάκωση των κινητοποιήσεων

Η κυβέρνηση επέλεξε τις ημέρες του Πάσχα, για να ολοκληρώσει την επίθεση εναντίον της δημόσιας εκπαίδευσης και να καθυποτάξει τον εκπαιδευτικό. Και «πριν αλέκτορα φωνήσαι» έκανε επιστράτευση. Η αντίδραση του κλάδου δεν είναι για το ωράριο. Πίσω αυτό είναι κατάργηση των οργανικών θέσεων, οι νέες υπεραριθμίες, οι απολύσεις συναδέλφων, η κατάργηση των αναπληρωτών. 10.000 θα περισσέψουν, χωρίς να υπολογίσουμε τις καταργήσεις και τις συγχωνεύσεις σχολικών μονάδων. Η κυβέρνηση έχει δεσμευθεί στην τρόικα. Η πολιτική αυτή είναι δεδομένη. Δε βελτιώνεται αλλά ανατρέπεται. Η κυβέρνηση επιλέγει τη σύγκρουση, για να καθυποτάξει κάθε αντίδραση. Διάλυση της δημόσιας εκπαίδευσης επιδιώκει.

Η υποκρισία δεν έχει όρια. Αυτή η κυβέρνηση που έκλεισε σχολεία , που άφησε τους μαθητές χωρίς βιβλία, χωρίς θέρμανση, χωρίς δασκάλους, που έκοψε την επιχορήγηση για τις μετακινήσεις των μαθητών, που έκανε άνεργους τους γονείς τους και τους έστελνε πεινασμένους στο σχολείο, που αύξησε τη μαθητική διαρροή, που διαλύει τα πανεπιστήμια και κόβει κάθε ελπίδα για το μέλλον τους, που τους επιφυλάσσει ανεργία ή εργασιακή περιπλάνηση με μισθό 200 – 300 ευρώ, δεν μπορεί να χύνει δάκρυα για τις εξετάσεις των μαθητών.

Δεν έχουμε άλλα περιθώρια υποχώρησης. Ή θα συγκρουσθούμε με την πολιτική αυτή, ή θα γυρίσουμε στα σχολεία ηττημένοι και το Σεπτέμβρη δε θα ξέρουμε σε ποια πόλη θα βρισκόμαστε και αν θα δουλεύουμε. Η κυβέρνηση δεν είναι αήττητη. Αν είμαστε αποφασισμένοι, θα καταρρεύσει, όπως κατέρρευσαν και οι προηγούμενες μνημονιακές κυβερνήσεις. Καμία κυβέρνηση με 1.500.000 ανέργους δεν έχει λαϊκό έρεισμα. Τα ΜΜΕ έχει και γι’ αυτό έχει εξαπολύσει τον Πρετεντέρη, τον Ευαγγελάτο, τον Άδωνι, τον Πορτοσάλτε, την Τρέμη.

Την Τρίτη , ώρα 13.00, όλοι στη Γ.Σ. Να μη λείψει κανείς. Η κυβέρνηση τρέμει την καθολική αντίδραση, τις μαζικές συνελεύσεις. Το δίκιο είναι με το μέρος μας . Αυτός ο αγώνας είναι για την αξιοπρέπειά μας. Δεν μπορούμε να επιστρέψουμε το Σεπτέμβρη στο σχολείο και συνάδελφοί μας να είναι απολυμένοι ή ως υπεράριθμοι να βρίσκονται ξεσπιτωμένοι 300 χιλιόμετρα μακριά μας. Δε θα μπορέσουμε , αν υποκύψουμε, ούτε τους μαθητές μας να κοιτάμε στα μάτια.

Δευτέρα, 13/5, ώρα 19.00, όλοι στο συλλαλητήριο, έξω από τα γραφεία της ΟΛΜΕ, Κορνάρου και Ερμού γωνία.

  H πρόεδρος                    Ο γραμματέας

Άννα Μπαχτή           Πάνος Μιχαλόπουλος

Η χούντα των πολιτικών απατεώνων

Tου Γιώργου Δελαστίκ     Απεργία αποφάσισαν οι καθηγητές της μέσης εκπαίδευσης; Την επιστράτευσή τους αποφάσισε η άθλια συγκυβέρνηση Σαμαρά, Βενιζέλου, Κουβέλη! Μέλος της ΝΔ είναι ο δεξιός πρόεδρος της ΟΛΜΕ, Νίκος Παπαχρήστος, που τόλμησε να βάλει τους συνδικαλιστές της ΔΑΚΕ να ψηφίσουν υπέρ της απεργίας των εκπαιδευτικών; Τον διαγράφει ακαριαία από τη ΝΔ ο δεξιός Σαμαράς! ...

Όχι, κύριοι, εκβιαστής δεν είναι η κυβέρνηση που ακριβώς πριν από τις πανελλαδικές εξετάσεις προωθεί εξοντωτικά μέτρα εναντίον των εκπαιδευτικών! Εκβιαστές και ανάλγητοι είναι οι καθηγητές που αντιδρούν στα μέτρα αυτά και αποφασίζουν να απεργήσουν – έτσι μας λέει η κυβερνητική προπαγάνδα και τα κατάπτυστα φερέφωνά της!

Έχουμε να κάνουμε με αδίστακτους πολιτικούς απατεώνες που μας κυβερνούν με απύθμενη θρασύτητα, διαστρεβλώνοντας ή και αναστρέφοντας την πραγματικότητα προκειμένου να εξαπατήσουν τον αφελή λαουτζίκο. Πάρτε για παράδειγμα αυτόν τον απερίγραπτο υπουργό Εργασίας. Όλος ο κόσμος γνωρίζει με τον πιο επώδυνο τρόπο ότι η ανεργία καλπάζει, αυτός όμως μέχρι την Πέμπτη πανηγύριζε γιατί τον Απρίλιο οι προσλήψεις ήταν περισσότερες από τις απολύσεις. Τυπικά, έλεγε αλήθεια. Μόνο που αποσιωπούσε συνειδητά ότι και τον Απρίλιο του 2012 και τον Μάιο του 2012 και τον Ιούνιο του 2012 και τον Ιούλιο του 2012 οι προσλήψεις ήταν περισσότερες από τις απολύσεις, μόνο που αυτό καθόλου δεν απέτρεψε την κατακόρυφη αύξηση της ανεργίας συνολικά κατά το έτος 2012! 

Την Πέμπτη δημοσίευσε η ΕΛΣΤΑΤ τα στοιχεία της ανεργίας για τον Φεβρουάριο του 2013, τα οποία έδειξαν ότι από τον Φεβρουάριο του 2012 ως τον Φεβρουάριο του 2013 ο αριθμός των ανέργων αυξήθηκε κατά 245.021 άτομα, με αποτέλεσμα ο αριθμός των ανέργων να φτάσει στο 1.320.189 άτομα! Από το 2008 δηλαδή μέχρι σήμερα ο αριθμός των ανέργων έχει αυξηθεί σχεδόν κατά ένα εκατομμύριο άτομα και ο πανάθλιος υπουργός Εργασίας του Σαμαρά πανηγυρίζει για τη …μείωση της ανεργίας!!! Είναι κρετίνος ή πολιτικός απατεώνας;

Αξίζει να γίνουμε εξαντλητικοί στον τομέα αυτόν, συγκρίνοντας το ποσοστό ανεργίας τον Φεβρουάριο κάθε χρόνου κατά τη διάρκεια της τελευταίας πενταετίας. Το Φεβρουάριο του 2009, επί κυβέρνησης Καραμανλή, η ανεργία ήταν στο 9%. Το 2011, με Γιωργάκη και Μνημόνιο –αναφερόμαστε πάντα το Φεβρουάριο– είχε εκτιναχθεί στο 15,3%. Το Φεβρουάριο του 2012, επί κυβέρνησης Παπαδήμου, η ανεργία είχε απογειωθεί στο 21,9%. Το Φεβρουάριο του 2013, η κυβέρνηση Σαμαρά την είχε εκτοξεύσει στο 27% – και ο υπουργός Εργασίας έχει το θράσος να πανηγυρίζει! Ειδικά η ανεργία των νέων 15-24 ετών φέτος τον Φεβρουάριο εξακοντίστηκε στη …στρατόσφαιρα του ασύλληπτου και αδιανόητου 64,2% από 54,1% που ήταν ένα χρόνο πριν!!! Εδώ έχουμε να κάνουμε με μια τραγική οικονομική κατάσταση. Τον Φεβρουάριο του 2013 οι απασχολούμενοι ανέρχονταν συνολικά σε 3.568.186 άτομα, οι άνεργοι σε 1.320.189 και τα οικονομικά μη ενεργά άτομα σε 3.358.649. Με άλλα λόγια 3.568.186 άτομα δούλευαν για να θρέψουν 4.678.838! Η αντιστροφή είναι πλήρης σε σχέση με το 2008. Τότε δούλευαν 4.516.876 για να ταΐσουν 3.801.675 άτομα! Τότε δηλαδή οι εργαζόμενοι ήταν 700.000 περισσότεροι από τους ανέργους και τους οικονομικά μη ενεργούς και σήμερα οι εργαζόμενοι είναι …1.100.000 λιγότεροι! Έχουν έρθει κυριολεκτικά τα πάνω, κάτω. Δεν υπάρχει όμως περίπτωση αυτή η κατάσταση να διατηρηθεί, χωρίς πολύ σύντομα να καταρρεύσει τόσο η ελληνική οικονομία όσο και η ελληνική κοινωνία, ό,τι και αν λένε οι πολιτικοί απατεώνες της κυβέρνησης.

Τρεις μήνες τώρα μας έχουν ζαλίσει με τα υποτιθέμενα «πρωτογενή πλεονάσματα» του προϋπολογισμού, τα οποία όμως έχουν μόνο λογιστικό και όχι πραγματικό χαρακτήρα για τον απλούστατο λόγο ότι η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ έχουν μετατρέψει το κράτος σε έναν απίστευτο κλέφτη και απατεώνα που καταστρέφει όποιον έρθει σε επαφή μαζί του γιατί γδέρνει τους πάντες και δεν πληρώνει καμιά υποχρέωσή του σε κανέναν! Ο μεγαλύτερος ληστής δηλαδή σε αυτή τη χώρα που θα έπρεπε να είχε κλειστεί στη φυλακή για χίλια χρόνια είναι η συγκυβέρνηση του Σαμαρά με τον Βενιζέλο και τον Κουβέλη και όλη η πολιτική συμμορία των υπουργών τους! 

Την Παρασκευή όμως ανακοινώθηκε ότι τον Απρίλιο εξαφανίστηκαν όλα τα «πρωτογενή πλεονάσματα» των τριών προηγούμενων μηνών, καθώς τα «κατάπιε» το έλλειμμα του περασμένου μήνα – και μάλιστα χωρίς να εξοφλήσει φυσικά το Δημόσιο τα χρέη του προς τους ιδιώτες ή να επιστρέψει εκείνους τους φόρους που υποχρεούται από τους νόμους. Κι έχεις από πάνω τον Στουρνάρα να σου λέει ότι δήθεν η κυβέρνηση των αθλίων θα βγει στις αγορές για να δανείζεται από τα τέλη του 2014! Μήπως θα είμαι μέχρι τότε υπουργός Οικονομικών εγώ, σκέπτεται προφανώς ο Στουρνάρας. Αλλά κι αν σπάσει ο διάολος το πόδι του και εξακολουθώ να είμαι υπουργός, σιγά μη θυμάται κανένας τις ανοησίες που λέω σήμερα, θα αναλογίζεται. Το άλλο γελοίο πολιτικό υποκείμενο, ο υπουργός Οικονομικών του Γιωργάκη, μήπως δεν έλεγε ότι θα έβγαινε στις αγορές στα τέλη του …2010; Ένας καραγκιόζης παραπάνω, λοιπόν!

Με την ευκαιρία, πάνω στην αναμπουμπούλα, ο Στουρνάρας ανακοίνωσε ότι αποκλείεται να μειώσει το φόρο καυσίμων που εξαπλασίασε – άρα όλη η Ελλάδα να ξεχάσει την έννοια της θέρμανσης! Μια απέραντη …αρχαία Σπάρτη θα μας κάνουν οι κυβερνητικοί απατεώνες!Εδώ που τα λέμε, καλά μας κάνουν, αφού τους ανεχόμαστε και δεν τους ανατρέπουμε. 

«Όσοι το χάλκεον χέρι βαρύ τον φόβον αισθάνονται, ζυγόν δουλείας ας έχωσιν». 

Σωστά μιλούσε ο ποιητής.

ΠΡΙΝ

"Ανησυχούν" για τους μαθητές οι ύαινες της επικοινωνίας

Πρωτοφανές δεν είναι (αφού έτσι συνηθίζουν να κάνουν με όλους τους εργαζόμενους και τα σωματεία τους όταν ετοιμάζονται για κινητοποιήσεις), ωστόσο δεν παύει να είναι ενοχλητικό και βεβαίως φανερώνει τις προθέσεις τους. Ο λόγος για τα κανάλια και τις εκπομπές που μιλάνε για την εκπαίδευση και τους εκπαιδευτικούς (τους θυμηθήκανε τώρα με την αφορμή της απεργίας) χωρίς να καλούν εκπαιδευτικούς ή εκπροσώπους των σωματείων τους να μιλήσουν για τα προβλήματά τους.

Μιλάνε ως ειδικοί, άλλοτε βγάζοντας οχετούς συκοφαντίας για τους δασκάλους και άλλοτε χαϊδεύοντας μαθητές, υποψηφίους και γονείς με στόχο, βέβαια, να τους στρέψουν εναντίον των δασκάλων. Γνωστοί και δοκιμασμένοι μέθοδοι που φανερώνουν τον ρόλο των ΜΜΕ, των κεντρικών τους δημοσιογράφων, αλλά και των πολιτικών δυνάμεων που στηρίζουν την κυβέρνηση ή κάνουν ότι στηρίζουν τους εκπαιδευτικούς. Είναι απαράδεκτοι.

Ωστόσο, το θέμα είναι, όπως αυτοί κάνουν τη δουλειά για την οποία χρυσοπληρώνονται, να κάνουν τη δουλειά τους και οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι συνταξιούχοι, οι νέοι, οι μαθητές και οι γονείς τους. Και να θυμηθούν αυτό που ήδη έχουν ζήσει και να αναλογιστούν αυτό που τους προετοιμάζουν να ζήσουν. Να θυμηθούν πως και στους δικούς τους αγώνες για καλύτερη ζωή, για δουλειά, για μόρφωση, για υγεία, πάντα, χέρι - χέρι η κυβέρνηση και τα επικοινωνιακά της μαντρόσκυλα στρέφονταν εναντίον τους, τους συκοφαντούσαν, τους ποδοπατούσαν. Συκοφάντησαν και χτύπησαν τους αγρότες, τους φορτηγατζήδες, τους ταξιτζήδες, τους εργαζόμενους στην Υγεία, τους πανεπιστημιακούς, τους εργαζόμενους στους δήμους, τους εργαζόμενους στις συγκοινωνίες, τους εργαζόμενους που κινητοποιήθηκαν για το δίκιο τους στις ιδιωτικές επιχειρήσεις.

Να θυμηθούν, οφείλουν οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι σπουδαστές πως για την κόλαση που έχει ανοίξει μπροστά τους υπάρχει λόγος και αιτία, υπάρχουν εχθροί και αντίπαλοι με ονοματεπώνυμο. Και να τους στρέψουν την πλάτη οφείλουν οι γονείς και οι μαθητές.

Γιατί όταν ο κάθε Πορτοσάλτε κάνει πως "λυπάται τα παιδιά", όταν ο κάθε Πρετεντέρης σουφρώνει τα χείλη για "τους κόπους των υποψηφίων που κινδυνεύουν", όταν ο κάθε Παπαδημητρίου αναρωτιέται "πώς τολμούν οι καθηγητές να κινητοποιούνται", όταν ο κάθε Ευαγγελάτος ρίχνει το ανάθεμα στους δασκάλους, ουσιαστικά δεν κάνουν τίποτε άλλο παρά να ρίχνουν σκόνη για να χαθεί από τα μάτια των θεατών ο δήμιος και να προβληθεί σαν αίτιος του κακού ο εργαζόμενος που διεκδικεί.

Σταράτα πράγματα. Η ήττα των εκπαιδευτικών θα είναι ήττα των εργαζομένων. Τελεία και παύλα. Γιατί δεν μιλάμε ούτε για φραγκοδίφραγκα, ούτε για ωράριο εργασίας. Μιλάμε για την τύχη του δημόσιου σχολείου, για την τύχη των τροφίμων του, για την τύχη των μαθητών, για την τύχη των εκπαιδευτικών, για την τύχη των εργαζομένων. Περί αυτού πρόκειται για όποιον έχει τα μάτια να δει και την τιμιότητα να πιστέψει στα μάτια του. Για όποιον έχει στοιχειώδες ταξικό κριτήριο και γνωρίζει σε ποια όχθη του ποταμού ανήκει.

Η νίκη των εκπαιδευτικών, δηλαδή το να μην απολυθούν οι 10.000 αναπληρωτές εκπαιδευτικοί, δηλαδή το να γίνουν προσλήψεις για να μπορεί να λειτουργήσει το σχολείο, δηλαδή το να μην μετατραπούν οι εκπαιδευτικοί σε κακοπληρωμένους και φοβισμένους τεχνικούς, δηλαδή το να μη μετατραπούν οι γονείς σε πελάτες, δηλαδή το να μη γίνουν οι μαθητές καύσιμη ύλη για να φυσήξει ούρειος άνεμος σε μια χούφτα ολιγαρχών, αυτά όλα και άλλα πολλά που διακυβεύονται, θα είναι νίκη όλου του λαού. Θα είναι νίκη των πληβείων κατά των πατρικίων.

http://beta.avgi.gr

Περίπου 40.000 σπίτια κατασχέθηκαν το 2012 στην Ισπανία

Σχεδόν 40.000 κατοικίες κατασχέθηκαν στην Ισπανία το 2012 διότι δεν εξυπηρετούνταν τα ενυπόθηκα στεγαστικά δάνεια με τα οποία είχαν αποκτηθεί, όπως ανακοίνωσε σήμερα η Τράπεζα της Ισπανίας, καθώς οι εξώσεις των χρεωμένων ιδιοκτητών και ενοικιαστών προκαλούν όλο και μεγαλύτερη αγανάκτηση στους πολίτες.

Το κεντρικό πιστωτικό ίδρυμα της χώρας, το οποίο δημοσίευσε για πρώτη φορά τέτοια στοιχεία εκπόνησε σχετική μελέτη για το ενεργητικό τραπεζών στις οποίες ανήκει το 85% των χορηγήσεων στεγαστικών δανείων στην Ισπανία. Συνολικά, σύμφωνα με την μελέτη αυτή, κατασχέθηκαν κατά την διάρκεια της περασμένης χρονιάς 39.167 κατοικίες, αριθμός που βρίσκεται πολύ κοντά στον αριθμό που είχε δημοσιοποιήσει τον Απρίλιο το μητρώο της ένωσης ιδιοκτητών ακινήτων της Ισπανίας (38.976). Μεταξύ των ακινήτων που κατασχέθηκαν οι 32.490 θεωρούνταν πρώτη κατοικία, ενώ στις υπόλοιπες επρόκειτο για δεύτερα οικήματα ή εξοχικές κατοικίες. Περίπου τα μισά εξ αυτών των ακινήτων (18.325) η παράδοση των οικημάτων στις τράπεζες έγιναν οικειοθελώς από τους ιδιοκτήτες τους, ενώ στις 14.165 περιπτώσεις κατέστη αναγκαία η παρέμβαση της δικαιοσύνης και σε 355 περιπτώσεις χρειάστηκε επέμβαση των δυνάμεων επιβολής του νόμου, σύμφωνα με την Τράπεζα της Ισπανίας.

Το Γενικό Δικαστικό Συμβούλιο της Ισπανίας είχε ανακοινώσει τον Μάρτιο ότι εκτελέστηκαν 75.605 διαταγές έξωσης από την δικαιοσύνη το 2012, ήτοι 16,7% περισσότερες από ό,τι το 2011, κάτι που ήδη συνιστά ιστορικό ρεκόρ. Όμως τα νεότερα στοιχεία σημαίνουν ότι στην πραγματικότητα οι εξώσεις ήταν ακόμη περισσότερες. Οι διαταγές αυτές αφορούσαν εξάλλου κι επαγγελματίες εμπόρους, ενοικιαστές ή ιδιοκτήτες επαγγελματικής στέγης.

Οι εξώσεις χρεωμένων ιδιοκτητών ακινήτων έχουν καταστεί σύμβολο της οικονομικής κρίσης στην Ισπανία μετά την έναρξη της φούσκας του 2008 στην Ισπανία, όπως και η εκθετική ανάπτυξη της ανεργίας. Οι εξώσεις προκάλεσαν ένα κύμα αγανάκτησης στη χώρα, που επιτάθηκε έπειτα από ένα κύμα αυτοκτονιών ανθρώπων που κινδύνευαν να μείνουν άστεγοι. Οργανώσεις πολιτών κινητοποιούνται για να εμποδίζουν τις εξώσεις.

Η συντηρητική κυβέρνηση του Μαριάνο Ραχόι έχει εξαγγείλει μέτρα και έχει τροποποιήσει το νόμο σχετικά με την εξυπηρέτηση των δανείων για να αμβλύνει την κρίση, διατάξεις του οποίου έχει επικρίνει το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.

http://www.koutipandoras.gr/

Λιγότερα προβλήματα χοληστερίνης για τους αισιόδοξους

Όσοι βλέπουν το ποτήρι της ζωής μισογεμάτο, έχουν λιγότερες πιθανότητες να αντιμετωπίζουν προβλήματα με τη χοληστερόλη τους, σύμφωνα με μία νέα μελέτη.

Όπως έδειξε, οι μεσήλικες αισιόδοξοι έχουν καλύτερα επίπεδα «καλής» (HDL) χοληστερόλης, η οποία ασκεί προστατευτική δράση στην καρδιά, απομακρύνοντας την «κακή» (LDL) χοληστερόλη από τα τοιχώματά της.

Έχουν επίσης χαμηλότερα επίπεδα τριγλυκεριδίων, τα οποία επίσης προξενούν βλάβες στις αρτηρίες όταν είναι αυξημένα.Οι ερευνητές από τη Σχολή Δημοσίας Υγείας του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ που πραγματοποίησαν τη νέα μελέτη αποδίδουν εν μέρει τα ευρήματα αυτά στην τάση των αισιόδοξων ανθρώπων να προσέχουν τη διατροφή και ενδεχομένως το βάρος τους.

Όπως εξηγούν στην «Αμερικανική Επιθεώρηση Καρδιολογίας», ανέλυσαν στοιχεία από μία αμερικανική μελέτη της μέσης ηλικίας, στην οποία συμμετέχουν 990 εθελοντές ηλικίας άνω των 40 ετών.

Με βάση τις απαντήσεις που έδωσαν σε μία σειρά ερωτήσεων, οι ερευνητές βαθμολόγησαν το επίπεδο της αισιοδοξίας κάθε ενός εξ αυτών με μία κλίμακα από 6 έως 30, αναλόγως με τη συμφωνία ή τη διαφωνία τους σε δηλώσεις όπως «σε καιρούς αβεβαιότητας συνήθως περιμένω το καλύτερο» κ.τ.λ.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν πως για κάθε αύξηση κατά πέντε μονάδες στην κλίμακα της αισιοδοξίας, η HDL χοληστερόλη των εθελοντών αυξανόταν κατά 1 mm/dl, που σημαίνει μείωση κατά 3% του κινδύνου αναπτύξεως καρδιοπάθειας.

Η μείωση αυτή είναι πολύ σημαντική, αν αναλογισθεί κανείς ότι με τηνσυστηματική γυμναστική ο κίνδυνος καρδιοπάθειας μειώνεται κατά 6%.
Ωστόσο, δεν φάνηκε να υπάρχει συσχέτιση μεταξύ της αισιοδοξίας και των επιπέδων της ολικής χοληστερόλης ή της «κακής».

«Είναι ένα ακόμα στοιχείο που αποδεικνύει ότι η ψυχική υγεία και η σωματική είναι άρρηκτα συνδεδεμένες μεταξύ τους και ότι η αισιοδοξία μπορεί να μας ωφελήσει πολύ», δήλωσε η επικεφαλής ερευνήτρια δρ Τζούλια Μπόε, από το Τμήμα Κοινωνικών & Συμπεριφορικών Επιστημών του πανεπιστημίου.

Σε προγενέστερη μελέτη τους, η δρ Μπόε και οι συνεργάτες της είχαν διαπιστώσει ότι η αισιοδοξία σχετίζεται με μειωμένο κίνδυνο εμφράγματος. Έτσι, προχώρησαν στην παρούσα μελέτη, για να εντοπίσουν την αιτία πίσω από αυτή τη συσχέτιση.

Πάντως τα νέα ευρήματα δεν αποδεικνύουν σχέση αιτίας-αποτελέσματος ανάμεσα στην αισιοδοξία και τη χοληστερόλη, αλλά απλώς υποδεικνύουν μία συσχέτιση, διευκρινίζουν οι ερευνητές.
tanea.gr

Τα κινήματα, οι Μητέρες και οι ξεχασμένες μητριαρχικές κοινωνίες

Της Τζένης Τσουπαροπούλου

«Μητέρα», της λέω, «μη μου ετοιμάζεις πια το γάλα — δεν μπορείς να καταλάβεις ότι είσαι πεθαμένη;» Περίμενα να δω τι θα πει. Ήταν Ιούνιος, βράδυ, με μια φανταστική πανσέληνο στον ουρανό.

Και μη μου πείτε πως αυτό δεν ήταν μια απάντηση. [1]

Τάσος Λειβαδίτης

Η έννοια της μητέρας είναι άρρηκτα συνδεδεμένη, ακόμη στις μέρες μας, με αυτή της  τροφού, της γυναίκας που προσφέρει, τρέφει και προστατεύει, εκείνης που αυτοθυσιάζεται ανιδιοτελώς, της γυναίκας που παραδίδεται ολοκληρωτικά στο ιερό καθήκον της φροντίδας. Με την εδραίωση όμως αυτής της μονοδιάστατης έννοιας της μητρότητας, η γυναίκα τοποθετείται σε παραδοσιακά περιορισμένους ρόλους που απορρέουν αποκλειστικά και μόνον από την αναπαραγωγική της ικανότητα, γεγονός που αποτέλεσε διέξοδο στην εδραίωση των πατριαρχικών κοινωνικών δομών. Στις αρχαίες μητριαρχικές κοινωνίες, όμως, η έννοια της μητέρας ταυτίζεται με την οικουμενική ιδιότητα της πρώτης αρχής, της ουσίας των πραγμάτων.

Οι «Μητέρες του Παλιού Κόσμου», όπως χαρακτηριστικά τις ονομάζει ο Borneman[2], έπαιζαν τους κορυφαίους ρόλους στην κοινωνία της φυλής και του γένους. Σε αυτές τις μητριστικές κοινωνίες, παρόλο που τα γένη διοικούνταν από τις γυναίκες, οι γυναίκες δεν κυριαρχούσαν ποτέ και δεν κηδεμόνευαν τους άντρες. Η «Μητέρα του Παλιού Κόσμου» δεν ήταν  «μητριάρχισσα»[3], αλλά, στηρίζονταν πάντα στη γνώμη άλλων ηλικιωμένων γυναικών που σχημάτιζαν ένα συμβούλιο. Γεγονός που αποτελεί και την ειδοποιό διαφορά ανάμεσα στην μητριαρχική κοινωνική οργάνωση και την πατριαρχική «κυριαρχική» κοινωνική οργάνωση. Επίσης, οι «Μητέρες του Παλιού Κόσμου» δημιουργούσαν κοινωνίες βασισμένες στις αρχές της ισότητας, της κοινοκτημοσύνης και της φιλειρηνικότητας. Οι πόλεις και τα χωριά τους ήταν ανοικτά και ανοχύρωτα (βλ. Κνωσό, Μάλλια, Παλαιόκαστρο στη Κρήτη). Ιστορικά, οι κλειστές πόλεις, τα τείχη και τα οχυρωματικά έργα, μαζί με τον όποιο συμβολισμό τους, κάνουν την εμφάνισή τους στις ανδροκρατικές κοινωνίες. Και, κατά τον Engels , η γέννηση της ανισότητας τοποθετείται και συμπίπτει με την καταστροφή της μητριαρχίας.[4]

Κάπου κει λοιπόν, μέσα στην ιστορική χρονική αφήγηση, η «Μητέρα του Παλιού Κόσμου» δεν μνημονεύεται πλέον, ξεχνιέται. Και η θέση της σύγχρονης γυναίκας μέσα στην κοινωνία, τίθεται και όχι από την ίδια υπό συζήτηση και εκφράζονται, όχι πάλι από την ίδια, απόψεις και ειρωνικές επιχειρηματολογίες, σύμφωνα με τις οποίες: «η κοινωνία δεν μπορεί να πάει μπροστά, να φτιάξει πολίτες  χρηστούς, άμα στηρίζεται σε μητέρες αστοιχείωτες» ή ειρωνικά: «Ανεβάστε τη μητέρα για να προοδεύσει η κοινωνία!».[5] Και η γυναίκα, η κόρη, αποκτά υπόσταση μόνον ως «μέλλουσα μήτηρ, όχι δε ως μέλλων σύντροφος, ως συνεργάτις ως συναγωνιστής, ως συμπράκτωρ, ως φέρουσα ίδιον κεφάλαιον ιδεών, αισθημάτων, εργασίας και ατομικότητος»[6]  όπως γλαφυρά αναφέρει σε άρθρο του στη Νέα Εστία ο Γαμβριηλίδης το 1929.

Το φεμινιστικό κίνημα στην Ελλάδα και στο εξωτερικό  υπήρξε ιστορικά εξαιρετικά ενεργό και συνέβαλε ουσιαστικά στην εξέλιξη των σύγχρονων κοινωνικών δομών και της προσπάθειας δημιουργίας κρατών πρόνοιας. Στην αποκατάσταση των αρχών της δικαιοσύνης, της ειρήνης, της αγάπης. Το φεμινιστικό κίνημα απενεχοποίησε την  «σύγχρονη μητέρα» που επέλεξε να μην περιοριστεί ο ρόλος της στην αναπαραγωγική της ιδιότητα αλλά ανέδειξε τις πολλαπλές διαστάσεις και τους ρόλους ως εργαζόμενη, μητέρα, γυναίκα.

 Οι «Μητέρες» μέσα στον κινηματικό χώρο έχουν διαδραματίσει ιστορικά σημαντικό ρόλο. Το 1865 η εξ Αμερικής ακτιβίστρια, Anna Maria Reeves Jarris, διοργάνωσε για πρώτη φορά ένα κίνημα με το όνομα Mothers Friendships Day προκειμένου οι μητέρες να ανταλλάσσουν απόψεις και εμπειρίες. Με την κίνηση αυτή μάλιστα, εδραιώθηκε η Γιορτή της Μητέρας που γιορτάζεται κάθε χρόνο από το 1908, την δεύτερη Κυριακή του μήνα Μάη. Σαν σήμερα δηλαδή. Το σύνθημα «Peace and Motherhood» κυριάρχησε τo 1870 σε μια φιλειρηνική εκδήλωση που διοργανώθηκε με σκοπό να μην στέλνουν τα παιδιά στον πόλεμο. Οι Μάνες της Plaza de Mayo, ένα ακτιβιστικό κίνημα μανάδων της Αργεντινής που δολοφονήθηκαν τα παιδιά τους κατά την δικτατορία της περιόδου 1976 – 1983 δίνουν έναν συνεχή αγώνα υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Ο ρόλος των μανάδων μέσα στη κοινωνία οφείλει να είναι πολυεπίπεδος και είναι στο χέρι των γυναικών να χειραφετηθούν από τις συντηρητικές πολιτικές. Ο εκφασισμός της σημερινής κοινωνίας και η εκβάθρωση των θεσμών και των κοινωνικών δομών πλήττει πρωτίστως τις γυναίκες  (ανεργία, σχολεία, νοσοκομεία). Ο Borneman, θεωρεί ότι: «αν η γυναίκα θέλει να απαλλάξει κάποτε τον εαυτό της και τα παιδιά της από την τυραννία της ταξικής εκμετάλλευσης πρέπει να καταλύσει το σύστημα παραγωγής στο οποίο βασίζεται η πατριαρχία»[7]. Η απελευθέρωση της γυναίκας μπορεί να επιτευχθεί μόνο με την απελευθέρωση της κοινωνίας.  Τώρα αν η απελευθέρωση της κοινωνίας μπορεί να επιτευχθεί μόνον μέσω της απελευθέρωσης των τάξεων, θα το αποφασίσουν πιθανόν οι μέλλουσες μανάδες.

Η «Μητέρα» οφείλει πάνω από όλα να μην φοβάται. Η «Μητέρα» ως ιδανικό προτάσσει την ελπίδα και ως σύμβολο αποτελεί τον αντίποδα στην συντηρητικοποίηση της κοινωνίας. Η «Μητέρα» στέκει ενάντια στην κοινωνική, οικονομική και πολιτική κρίση και προτάσσει ως μητρώο σύνθημα τις αρχές της κοινωνίας δικαίου.

Η Μητέρα, οφείλει τέλος, να θέσει τα θεμέλια της μητριαρχικής ουτοπίας που σιωπηρά ονειρευόμαστε. Ως γυναίκες και ως μάνες. Με φωνή.

---

[1] Πηγή: Τάσος Λειβαδίτης, Ποίηση, εκδόσεις Κέρδος, Αθήνα, 1991, σελ.311.

[2] Πηγή: Ernest Borneman, Η Πατριαρχία, Η Προέλευση και το Μέλλον του Κοινωνικού μας Συστήματος, εκδόσεις ΜΙΕΤ, Αθήνα, 1988, σελ. 96-97.

[3] Βλ. ο.π.

[4] Friedrich Engels, Η Καταγωγή της Οικογένειας, της Ατομικής Ιδιοκτησίας και του Κράτους, εκδόσεις Θεμέλιο, Αθήνα, 1984.

[5] Από τον πρόλογο της συγγραφέως Κούλας Ξηραδάκη στο: To Φεμινιστικό Κίνημα στην Ελλάδα, Πρωτοπόρες Ελληνίδες, 1830-1936, εκδόσεις Γλάρος, Αθήνα, 1988, σελ.11.

[6]  Βλ. ό.π. σελ.68, απόσπασμα δημοσιεύματος από τον Κλέωνα Παράσχο στη Νέα Εστία του 1934 σύμφωνα με τις σημειώσεις της συγγραφέως.

[7] Βλ. Ernest Borneman, ο.π., σελ. 720.

http://ecoleft.gr/