Αναρτήσεις
http://dragasakis.gr
Ομιλία κατά τη συζήτηση ΕΠΕΡΩΤΗΣΗΣ του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ σχετικά με τον έλεγχο και τη φορολόγηση των υπεράκτιων -offshore- εταιρειών
Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε και χαίρομαι που μιλάω στο ιδανικό Κοινοβούλιο, στον ιδανικό χώρο της Δημοκρατίας.
Σ’ ότι αφορά το θέμα της συζητούμενης επερώτησης, οι διαπιστώσεις έγιναν ήδη. Θα ήθελα να επαναλάβω ότι συζητούμε για μία από τις σημαντικότερες μορφές φοροδιαφυγής και την πιο επικίνδυνη, διότι διεξάγεται με τη χρήση διεθνών εργαλείων και μέσων. Δηλαδή, πέρα από τη φοροδιαφυγή που γίνεται εντός της Ελλάδας, έχουμε τη φοροδιαφυγή η οποία διευκολύνεται από τα εργαλεία που η ίδια η νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση προσφέρει, δηλαδή την ελεύθερη κίνηση κεφαλαίων, τους φορολογικούς παραδείσους, την ανωνυμία, την ασυλία κλπ.
Οι μορφές είναι δύο:
Η πρώτη είναι η απόκρυψη εισοδημάτων -κυρίως πλουσίων- σε φορολογικούς παραδείσους ή χώρες με ειδικά καθεστώτα.
Η δεύτερη μορφή είναι η δυνατότητα των πολυεθνικών να μην πληρώνουν φόρο πουθενά, αξιοποιώντας ακριβώς τη δυνατότητα τριγωνικών ή πολυγωνικών σχέσεων, όπως λέγονται.
Αυτή είναι η μία διαπίστωση.
Η δεύτερη διαπίστωση, όμως, είναι ότι ταυτόχρονα έχουμε τη χρεοκοπία κάθε πολιτικής που εφαρμόστηκε διεθνώς για την αντιμετώπιση αυτού του προβλήματος. Η πολιτική που εφαρμόστηκε έως τώρα είχε να κάνει με τη λεγόμενη ανταλλαγή πληροφοριών κατόπιν αιτήματος.
Πρόσφατες μελέτες του ΟΟΣΑ απέδειξαν, κύριε Υπουργέ –και πιστεύω ότι το γνωρίζετε- ότι αυτή η πολιτική ήταν δεν απέδωσε. Και αυτό αποδεικνύεται από το ότι τα ποσά που ήταν στους φορολογικούς παραδείσους παραμένουν και το πολύ-πολύ άλλαξαν φορολογικό παράδεισο.
Μια ακόμη διαπίστωση είναι ότι, ενώ παλιότερα μόνο η Αριστερά και κάποιες Οργανώσεις, όπως το ATTACK ή η OXFAM και άλλοι, μιλούσαν για το θέμα αυτό, τα τελευταία χρόνια, υπό την πίεση των κοινωνιών και των αγώνων των λαών, το πρόβλημα αυτό καταλαμβάνει κεντρική θέση ανάμεσα στα ενδιαφέροντα όλων των διεθνών Οργανισμών, του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, του Συμβουλίου της Ευρώπης, ακόμη και του ΟΟΣΑ, ακόμα και του G8 το οποίο προχθές συνεδρίασε ειδικά για αυτό το θέμα και θα αναφερθώ σε αυτό.
Με βάση, λοιπόν, αυτές τις διαπιστώσεις, υπάρχουν λύσεις στο πρόβλημα ή είναι κάτι μοιραίο; Λύσεις υπάρχουν κι έχουν διατυπωθεί από τους διεθνείς Οργανισμούς στους οποίους αναφέρθηκα.
Πρώτον, αντί να έχουμε ανταλλαγή πληροφοριών κατόπιν αιτήματος, να γίνεται αυτόματη ανταλλαγή πληροφοριών. Εφόσον έρθει στην Ελλάδα ένας Άγγλος, ένας Ρώσος, ένας ξένος πολίτης και έχει περιουσιακά στοιχεία στην Ελλάδα, αυτόματα η Ελλάδα να ενημερώνει τη χώρα προέλευσης, στην οποία είναι πολίτης ο εν λόγω φορολογούμενος.
Αντίστοιχα, όταν ένας Έλληνας πάει στη Γερμανία, στην Αυστρία, στο Λουξεμβούργο, στο Γιβραλτάρ και ανοίγει ένα λογαριασμό, η Ελλάδα να ενημερώνεται. Αυτή είναι η πρώτη λύση.
Η δεύτερη λύση είναι να υπάρξει ένα πανευρωπαϊκό και, ει δυνατόν, παγκόσμιο περιουσιολόγιο των πλουσίων. Διότι δεν είναι μόνο οι καταθέσεις. Είναι και άλλα περιουσιακά στοιχεία που μέσω των καταθέσεων μπορεί να αποκτά ένας φορολογούμενος σε τρίτη χώρα.
Η τρίτη λύση είναι να υπάρξουν νέοι κανόνες για τη λειτουργία και τη φορολόγηση των πολυεθνικών ομίλων. Να φορολογούνται, δηλαδή, ως όμιλοι, να υπάρχει διαφάνεια τι κάνουν και τι πληρώνουν στην κάθε χώρα.
Ποια είναι η στάση του G8 απέναντι σε αυτά τα προβλήματα; Αναγνωρίζουν το πρόβλημα, σε όλες τις διαστάσεις του μάλιστα. Αυτά, όμως, που διατυπώνουν ως προτάσεις είναι ευχές και όχι μέτρα υλοποιήσιμης πολιτικής. Αναγνωρίζουν -έμμεσα τουλάχιστον- ακόμη και την ανάγκη να υπάρξει, όπως είπα, ένα παγκόσμιο περιουσιολόγιο πλουσίων. Δεν συνοδεύεται, όμως, η αναγνώριση αυτή από δεσμευτικά μέτρα υλοποιήσιμης πολιτικής. Ανατέθηκε σε κάποιες χώρες να μελετήσουν τέτοια μέτρα και να τα παρουσιάσουν σε επόμενη Σύνοδο.
Τι κάνουμε εμείς ως χώρα;
Κύριε Υπουργέ, πρέπει να αναγνωρίσουμε -και εσείς αν θέλετε μπορείτε να το κάνετε- ότι είμαστε γυμνοί. Γυμνοί! Πείτε τι παραλάβατε. Διότι το τι θα παραδώσετε, θα το πούμε εμείς αργότερα. Πείτε τι παραλάβατε εσείς. Πείτε, δηλαδή, ότι επί είκοσι χρόνια αυτοί που κυβερνούσαν αυτόν τον τόπο -συνειδητά κατά την άποψή μου- άφησαν αθωράκιστη τη χώρα έναντι αυτών των φαινομένων, για να εξυπηρετούν την πλούσια πελατεία τους. Είμαστε χώρα χωρίς υποδομές, χωρίς στελέχη, χωρίς κατάλληλες υπηρεσίες και οι όποιοι άνθρωποι, βασανιστικά, προσπαθούν κάτι να κάνουν, το κάνουν μέσα σε αντίξοες συνθήκες.
Αναγνωρίζοντας, λοιπόν, το πρόβλημα έχουμε μία ευκαιρία να αξιοποιήσουμε αυτήν την τάση που διαγράφεται, ανεξάρτητα από το πώς θα εξελιχθεί τελικά, και να διεκδικήσουμε έναν ρόλο πρωτοπόρου σε αυτό το θέμα.
Θα πρέπει, δηλαδή, να ετοιμαστεί ένα συνολικό σχέδιο δράσης: Τι υποδομές χρειαζόμαστε, τι μέσα χρειαζόμαστε για να αντιμετωπίσουμε αυτό το πρόβλημα, αρχίζοντας από σήμερα.
Δεύτερον, θα πρέπει να δημιουργηθεί η υποδομή ούτως ώστε να μπορούμε εμείς, ως χώρα, να ανταποκριθούμε σε αυτό που διαγράφεται ως προοπτική, δηλαδή την αυτόματη ανταλλαγή πληροφοριών και στοιχείων. Για να το κάνουμε, όμως, αυτό πρέπει να έχουμε περιουσιολόγιο, πρέπει να ξέρουμε τα περιουσιακά στοιχεία όλων των κατοίκων αυτής της χώρας. Επομένως, αυτό είναι κάτι το οποίο θα βοηθήσει ως υποδομή.
Έχοντας αυτό ως σχέδιο, υπάρχουν μέτρα που από σήμερα -όπως είπε και ο συνάδελφος Τσακαλώτος πριν- μπορούσαν και έπρεπε να έχουν γίνει. Δεν γίνονται όμως.
Εδώ θέλω να υπογραμμίσω τα εξής:
Πρώτον, το μέγεθος και τη σοβαρότητα του προβλήματος και την παγκόσμια διάστασή του.
Δεύτερον, μία αλλαγή τάσης που διαγράφεται διεθνώς για λόγους που δεν είναι του παρόντος να αναλυθούν.
Τρίτον, το πλαίσιο αυτό να γίνει η δική μας δυνατότητα για να αναπτύξουμε μια πρωτοπόρα πολιτική και να κερδίσουμε ένα μέρος από το χαμένο έδαφος που έχουμε χάσει στο παρελθόν.
Εσείς ειδικά, κύριε Υπουργέ, που είστε ένας καινούργιος Υπουργός, ας το πω έτσι -με αυτήν την έννοια- πραγματικά έχετε μια ευθύνη, αν θέλετε, να ενημερώσετε το Σώμα για την εγκληματική ολιγωρία που υπήρξε μέχρι τώρα και να πείτε τις όποιες σκέψεις έχετε και τι θα κάνετε από εδώ και πέρα.
