Οι ληστές με τις γραβάτες στην Αθήνα

Ο Νταβέλης έλεγε ότι «Εμείς είμαστε ληστές των βουνών.
Σε λίγα χρόνια οι ληστές θα φορούν γραβάτες, θα κυκλοφορούν στους δρόμους της Αθήνας,
θα τους ανέχεται ο λαός, ώσπου κάποια μέρα θα τους σουβλίζουν σε πλατείες…»

Αυτές τις μέρες στέλνουν εκθέσεις αναγκαστικής κατάσχεσης της ακίνητης περιουσίας για μικρο-ποσά σε οφειλέτες της εφορίας...

"Ο λόγος που γίνεται η (εικονική) κατάσχεση", σύμφωνα με τα λεγόμενα του "υποχείριου των αριθμών" (κ.Θεοχάρη), "είναι γιατί είμαστε στο τέλος του έτους και όλα αυτά τα χρέη παραγράφονται (οι δεκάρες!!! Τα δισεκατομμύρια που παραγράφηκαν των "ημέτερων" δεν τα υπολογίζουν, ούτε τα κυνηγούν!! Ακόμη και οι ληστές του Χρηματιστηρίου Αθωώθηκαν λόγω ελλείψεως στοιχείων, αφού απέκρυψαν από την δικαιοσύνη όλα τα σχετικά αποδεικτικά!!), οπότε ο έφορος (άλλο ευθυνόφοβο ανθρωπάκι) στην προσπάθεια του να μην έχει και δικές του ευθύνες προχωρά στις κατασχέσεις των οφειλετών με 200-500 Ευρώ (μόνο που από τέτοιους έφορους ξέφυγαν τα μεγάλα χρέη των εκατομμυρίων και έφτασαν να παραγραφούν). Η κατάσχεση δεν είναι διαδικασία, για να πάρει η Εφορία το σπίτι. Είναι μία νομική κίνηση που εξασφαλίζει την μη παραγραφεί του χρέους".

Βέβαια αυτό που δεν μας είπε είναι ότι θέλει να έχει βεβαιωμένες τις οφειλές, ώστε να φαίνονται στα μελλοντικά έσοδα στους ισολογισμούς για την Τρόικα.

Εφόσον έφτασε να κάνει κατασχέσεις στα 300 Ευρώ αλλά του ξέφυγαν τα χρέη των 3.000 που είναι εκατονταπλάσιο θα έπρεπε άμεσα αυτό ο Έφορος να χάσει την δουλειά του μαζί με τους συνεργάτες του.

Δεν υπερασπίζομαι τον οφειλέτη των 300 Ευρώ, ούτε θέλω να μείνει ατιμώρητος. Αλλά είναι ηθική και ανθρωπιστική υπερβολή ένας απλός φορολογούμενος που σε όλη την διάρκεια της φορολογικής του πορείας να έρχεται σε τέτοιο τρομερό ηθικό και κοινωνικό εξευτελισμό των 300 Ευρώ. Αν τον καλούσε η Εφορία να κάνει διανομή των κατασχετήριων έναντι του ποσού που χρωστάει θα είχε εξοφλήσει την πρώτην, κιόλας, εβδομάδα. Αντί να προκυρήσσει θέσεις του ΟΑΕΔ για να ξεγελάσει τον άνεργο και να μειώσει τους αριθμούς της ανεργίας, θα μπορούσε να έδινε σε αυτούς τους μικρο-οφειλέτες τέτοιες περιοδικές εργασίες. Με αυτό τον τρόπο  δεν θα χρωστούσε κανείς. Αλλά εδώ πρόκειται για ένα σύστημα οικονομολόγων εκβιασμού και τοκογλυφίας, οπότε κάτι τέτοιο είναι ανέφικτο.

Ετοιμάζουν μια καινούργια "φούσκα" που θα την πληρώσουμε ακόμη πιο ακριβά. Αυτά τα 300-1000 Ευρώ δεν τους ενδιαφέρουν καν αν θα τα πάρουν και μάλλον ξέρουν ότι δεν τα πάρουν ποτέ. Αλλά θέλουν να τα καταχωρήσουν στην πρόβλεψη είσπραξης εσόδων, να τα τοκίσουν σύμφωνα με τον νέο νόμο των υπέρογκων προσαυξήσεων, και να βρεθούν με "πλεόνασμα". Ένα "πλεόνασμα" που θα αποτελεί, πάλι, την βασική απόδειξη συμμόρφωσης με το μνημόνιο και θα τους δώσει την δυνατότητα να δανειστούν εκ νέου.

Το παλιό σύστημα του "μπακάλη", που ακολουθούσαν μέχρι τώρα, και εμφάνιζαν για παράδειγμα, μια ταβέρνα ή περίπτερο με ετήσιο τζίρο 150.000 Ευρώ να έχει χρέος 2 ή 3 εκατομμύρια Ευρώ δεν περνάει πια στην Τρόικα. Το κατάλαβαν το κόλπο. Έτσι, αναγκαστικά, καταφεύγει σε νέες τακτικές. Αναγκάζεται να ασχοληθεί με τα μικρο-ποσά που είναι αμέτρητα. Είναι ποσά που, θεωρητικά, είναι εύκολα να πληρωθούν, φαίνονται λογικά και δεν κινούν υποψίες. Επίσης οι οφειλέτες τους δεν μπορούν να αξιώσουν ενστάσεις και αμφισβητήσεις.

Επειδή έχασαν την αξιοπιστία τους με καταλογισμούς ανείσπρακτων οφειλών, τώρα, καταφεύγουν στην λύση της (εικονικής) κατάσχεσης για να δείξουν ότι πρόκειται για βεβαιωμένες οφειλές που είναι εξασφαλισμένη η είσπραξή τους και μάλιστα με εγγύηση!
Εκτός των άλλων αυτά τα ποσά είναι δύσκολο να ελεγχθούν.

Συμπέρασμα:

Δεν αξίζει κανείς από αυτούς τους οφειλέτες να "ιδρώσουν" ή να "ασχοληθούν"!

Για να ξεκινήσει μια διαδικασία πραγματικής κατάσχεσης από ένα οικονομικό τέρας, που είναι το κράτος ή η τράπεζα, έχει ένα αρχικό κόστος γύρω στα 2-2,5 χιλιάρικα και για να περατωθεί, δηλαδή να φτάσουν να κατασχέσουν το ακίνητο και να βρεθεί και ο τελικός αγοραστής που θα το πάρει -αν δεν είναι ακίνητο "φιλέτο"- έχει ένα τελικό κόστος 8 έως 12 χιλιάδες Ευρώ. Θα γεμίζουν με τέτοιες υποθέσεις τα δικαστήρια χωρίς κανένα αποτέλεσμα.
Πρόκειται για λογική και τακτική που ακολουθούν μόνο οι άνθρωποι της νύχτας, με τακτικές εκβιασμού και απειλών.
Μόνο απειλές είναι!
Όταν θα εμφανιστούν για εξόφληση τα έξοδα σύνταξης και επίδοσης των εξώδικων ειδοποιήσεων, που απαιτούνται στο αρχικό στάδιο, θα δημιουργήσουν τόσο μεγάλη τρύπα στα διάτρητα έσοδά τους που θα μηδενίσουν τα έσοδα, ίσως θα δημιουργήσουν και έλλειμμα.
Αλλά μιλάμε για ανθρώπους που, σαν τους ναρκομανείς, έχουν ανάγκη από την δόση τους ΤΩΡΑ! Δεν τους ενδιαφέρει καθόλου ο αντίκτυπος στον κοινωνικό ιστό, στην ηθική υπόσταση του ατόμου, την διάλυση της οικογενειακής ησυχίας και ηρεμίας ανθρώπων που μέχρι χθες ήταν ευυπόληπτοι και συνεπείς φορολογούμενοι.
Αυτό εάν τολμούσε να το κάνει οποιοσδήποτε πολίτης θα ήταν μπροστά στον Εισαγγελέα με την βαριά κατηγορία «διατάραξη της οικιακής ειρήνης» και «παραβίαση του οικογενειακού ασύλου»

http://networkedblogs.com/

http://anatakti.blogspot.gr/

Κρατική εντολή: Κλέψτε ελεύθερα, πάρτε μίζες άφοβα

Μια άλλη ανάγνωση του μηνύματος δικαιοσύνης και κράτους: Τομπούλογλου αν είσαι διαπλεκόμενος ή... τομπούλογλου αν δεν είσαι! 

Ποιος ένιωσε έκπληξη ακούγοντας ότι ο επικεφαλής ενός νοσοκομείου πήρε μίζα; Ίσως κάποιος Άγγλος, ενδεχομένως ένας Γερμανός, αλλά όχι Έλληνας. Εκτός αν είχε πάει ταξίδι αναψυχής στον πλανήτη Άρη και γύρισε προχθές.

Είχε πλάκα όμως, είναι η αλήθεια, να βλέπεις όλη τη διαδικασία και τι όμορφα του έφτιαξαν το χουνέρι.

Συνεπώς, ουδεμία έκπληξη ως εδώ. Αν υπάρχει κάτι που... τσιτώνει τα νεύρα οποιουδήποτε νομοταγή πολίτη είναι η ευκολία με την οποία η δικαιοσύνη τον έστειλε να κάνει πρωτοχρονιά σπίτι του. Όχι, δεν παριστάνουμε τους δικαστές. Αποτελεί όμως πρόκληση στη σημερινή Ελλάδα όπου η πλειοψηφία του κόσμου περνάει δύσκολα, να κυκλοφορεί ελεύθερος ένας πρόεδρος νοσοκομείου για ΠΑΙΔΙΑ που αποδεδειγμένα πήρε φακελάκι και να πηγαίνουν «μέσα» μεροκαματιάρηδες επειδή αδυνατούν να πληρώσουν τους φόρους.

Κανείς δεν ζητάει καταδίκες και κεφάλια στο Σύνταγμα. Η δικαιοσύνη δε μπορεί να άγεται και να φέρεται με βάση τη λαϊκή ετυμηγορία. Ούτε μπορείς να καταδικάσεις έναν άνθρωπο χωρίς πρώτα να τον δικάσεις.

Όταν όμως κάποιος σκοτώνει, αν τον συλλάβεις, θα προ-φυλακιστεί. Κι έπειτα θα δικαστεί. Δε μπορείς να σκοτώνεις και μέχρι να γίνει η δίκη (ειδικά με τους ρυθμούς που γίνονται στην Ελλάδα...) να γλεντάς τη ζωούλα σου. Ούτε μπορείς να είσαι ο Νο1 σε νοσοκομείο που διαχειρίζεται παιδικές ζωές, να παίρνεις χρήματα σε φάκελο που αποδεδειγμένα είναι προϊόν παράνομης συναλλαγής και θεωρείται ΚΑΚΟΥΡΓΗΜΑ και να σου λέει η δικαστική αρχή ότι είσαι ελεύθερος δίνοντας απλά πίσω μέρος των κλοπιμαίων.

Τότε γιατί να μην κλέψει μια τράπεζα ένας πολίτης που δυσκολεύεται να τα φέρει εις πέρας; Αυτό είναι το παράδειγμα που δίνει η δικαιοσύνη; Αν τα καταφέρει να τη ληστέψει θα έχει λύσει το πρόβλημά του. Αν τον πιάσουν δηλαδή, να δώσει εγγύηση 100.000 ευρώ και να μείνει έξω... μέχρι να δικαστεί. Έτσι συμβαίνει; Όχι βέβαια.

Για τους πολίτες ισχύουν άλλοι κανόνες. Ο νόμος είναι νόμος για τους κανονικούς ανθρώπους, αυτούς που δεν έχουν να πληρώσουν ρεύμα και τους το κόβουν μέσα στο χειμώνα. 

Εδώ για το ΚΑΚΟΥΡΓΗΜΑ της δωροληψίας, ο Τομπούλογλου έμεινε ελεύθερος με... περιοριστικούς όρους. Χαχαχα! Πόσο γελοία μπορεί να γίνει η δικαιοσύνη όταν καλείται να πάρει αποφάσεις για τους προύχοντες της χώρας, τους κυβερνώντες, τους διαπλεκόμενους. 

Μήπως άλλωστε, είναι διαφορετική η αθλητική δικαιοσύνη; Τα ίδια σκατά είναι όλοι τους. Αυτοί είναι που ρίχνουν νερό στο μύλο εγκληματικών οργανώσεων τύπου Χ.Α. και νομίζουν πως δικαιούνται να πάρουν το νόμο στα χέρια τους.

Τα κομματόσκυλα βρίσκουν και τα κάνουν γιατί γνωρίζουν πως στη δύσκολη στιγμή θα τη σκαπουλάρουν. Τα νομικά παραθυράκια για τέτοιες περιπτώσεις εφευρέθηκαν. Οι χαμηλόμισθοι, οι συνταξιούχοι του τρεις κι εξήντα ας πάνε να...

Αν υπήρχε κράτος θα λειτουργούσε με παραδειγματικές τιμωρίες απέναντι σε αυτούς που «φαίνονται». Δε θα φώναζε με τον τρόπο της η δικαιοσύνη «κλέψτε ελεύθερα, πάρτε άφοβα μίζες». Διότι αυτό ακριβώς το παράδειγμα δίνει με την τραγελαφική απόφασή της.

Αν είσαι κομμάτι της διαπλοκής θα τη βγάλεις καθαρή α λα... Τομπούλογλου. Αν είσαι άγνωστος μεταξύ αγνώστων, ετοιμάσου για... κανονικό τομπούλογλου. 



ΠΗΓΗ:
Βασίλης Παπαθεοδώρου για το gazzetta.gr
 

Μυστήριο πράγμα αυτό με τους "νεοτρομοκράτες" κυριε Πρέσβη. Μόνον σε Γερμανούς αστοχούν…

Αν είναι να φάνε κανένα ελληνάκι όμως σαν τον Γκιόλια, τον Φουντούλη, τον Καπελώνη κλπ, πάντα διάνα οι σφαίρες.

Γιατί δεν ρωτάτε τον υπάλληλο σας κύριο Σημίτη μήπως και έχει καμμία πληροφορία παραπάνω; 

Κάτι ξέρει από παραστρατιωτικές οργανώσεις με το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο “αντεξουσιαστές”.

Γιατί δεν ρωτάτε τον κύριο Χριστοφοράκο να σας πει καμμία πληροφορία από τα Intelligence Reports που ελάμβανε;

Το λέμε καλόπιστα, γιατί δεν πιστεύουμε πως θα μπορούσαν Έλληνες αντεξουσιαστές να χτυπούν κομμουνιστες, Κούρδους αγωνιστές και Σέρβους όταν η χώρα σας παρεα με την συμμορία Σημίτη ισοπέδωνε την Σερβία.

olympia

 

Λόγος για αισιοδοξία κι ελπίδα

Του Κώστα Λαπαβίτσα

Κλείνουμε πλέον έξι χρόνια ύφεσης, τέσσερα των οποίων ήταν χρόνια Μνημονίων. Οι φανατικοί υποστηρικτές τους συνεχίζουν ακόμη να καθορίζουν την πορεία της χώρας. Υπάρχει, λοιπόν, κάποιος λόγος αισιοδοξίας; Ναι, υπάρχει.

Η καταστροφή που επέφεραν τα Μνημόνια είναι φυσικά χωρίς προηγούμενο: συρρίκνωση του ΑΕΠ κατά 25%, ανεργία περίπου 28% και των νέων πάνω από 60%, συντριβή μισθών και συντάξεων, πτώση της βιομηχανικής παραγωγής κατά 30%, κατάρρευση των επενδύσεων, υποχώρηση της κατανάλωσης, συνεχής πτώση των λιανικών πωλήσεων, χλομές επιδόσεις εξαγωγών. Ούτε ένας -επαναλαμβάνω, ούτε ένας- δείκτης της πραγματικής οικονομίας δεν έχει ακόμη θετική δυναμική.

Ο αντίκτυπος στην κοινωνία είναι εξίσου τρομακτικός: εκτόξευση των ποσοστών φτώχειας, μετανάστευση των καλύτερα εκπαιδευμένων, αποδιάρθρωση της παιδείας, επιδείνωση της δημόσιας υγείας, έξαρση των ψυχικών διαταραχών, επιδημία αυτοκτονιών. Τα εργατικά και μικρομεσαία στρώματα είναι βαρύτατα τραυματισμένα, ο κοινωνικός ιστός έχει διαρραγεί, κυριαρχεί η αίσθηση της ανησυχίας, της απογοήτευσης και της φυγής για όποιον μπορεί.

Παρ’ όλα αυτά, οι υποστηρικτές των Μνημονίων ισχυρίζονται ότι η επιλογή του 2010 ήταν σωτήρια γιατί οποιαδήποτε άλλη θα ήταν πολύ χειρότερη. Το επιχείρημα αυτό δείχνει πόσο φανατικός και στενόμυαλος είναι ο σκληρός πυρήνας των Μνημονιακών. Οποια απίστευτη καταστροφή κι αν συμβεί στη χώρα, θα συνεχίσουν να λένε «σκεφτείτε τι θα είχε γίνει αν παίρναμε τον άλλο δρόμο». Η ιστορική ετυμηγορία όμως ήδη διαφαίνεται: τα Μνημόνια ήταν τραγική εθνική αποτυχία.

Θα απαντήσει ίσως κάποιος, μα αυτήν την πορεία επέλεξε στην πράξη ο ελληνικός λαός, εφ’ όσον δεν αντέδρασε απορριπτικά. Δεν είναι έτσι βέβαια. Η λαϊκή αντίδραση ήταν εντονότατη μέχρι και το τέλος του 2011. Κατόπιν όμως υποχώρησε, καθώς όσο βάθαινε η κρίση τόσο σκλήραινε η ταξική αντιπαλότητα μέσα στην κοινωνία.

Η τρόικα λειτούργησε ως ταξικός καταλύτης, επιφέροντας νέους και σκληρότατους διαχωρισμούς. Τα ανώτερα κοινωνικά στρώματα τάχθηκαν από την αρχή υπέρ των Μνημονίων κι ελάχιστα επηρεάστηκαν στην καθημερινή τους ζωή. Αλλά και σημαντικά κομμάτια της μεσαίας τάξης, είτε από το φόβο της κοινωνικής αναταραχής είτε γιατί συνέχισαν να ελπίζουν ότι κάθε περικοπή, ή κάθε νέος φόρος θα είναι -επιτέλους- ο τελευταίος, αποδέχτηκαν σιωπηλά τη μνημονιακή πολιτική.

Η συμμαχία αυτή είναι το κοινωνικό στήριγμα των Μνημονίων, έστω κι αν τα μεσαία της στρώματα έχουν δεχθεί μεγάλο κόστος. Υπερίσχυσε ο φόβος της κοινωνικής αλλαγής, της σύγκρουσης με τους «εταίρους», της προοπτικής να στηριχθεί η Ελλάδα στις δικές της δυνάμεις. Αυτή είναι η κοινωνική βάση του κρατικού αυταρχισμού, του σταδιακού περιορισμού της δημοκρατίας και των πράξεων νομοθετικού περιεχομένου που τελικά επέβαλαν τα Μνημόνια. Εκεί πάτησε και η ακατάσχετη λεκτική τρομοκρατία των ΜΜΕ για τα υποτιθέμενα δεινά οποιασδήποτε άλλης πορείας.

Το ζήτημα που αποκρυστάλλωσε τον ταξικό διαχωρισμό ήταν φυσικά το ευρώ. Για όσους έχουν γνώση της νομισματικής θεωρίας ή απλώς παρατηρούν την κοινωνία χωρίς παρωπίδες, ήταν φανερό ήδη από το 2010 ότι έτσι θα συνέβαινε. Το χρήμα δεν είναι ποτέ ένα ασήμαντο μέσο ανταλλαγής, αλλά συμπυκνώνει την ουσία των οικονομικών σχέσεων στην καπιταλιστική κοινωνία και μετατρέπεται σε στοιχείο ταυτότητας για τον καθημερινό άνθρωπο. Το μνημονιακό στρατόπεδο γρήγορα το κατάλαβε και συνεχώς εξεβίαζε τον ελληνικό λαό με το δίλημμα: Μνημόνια ή έξοδος από την ΟΝΕ.

Τα στρώματα που χτυπήθηκαν πιο σκληρά από τα Μνημόνια είναι ο κορμός της κοινωνίας, δηλαδή η μισθωτή εργασία που σήκωσε το βάρος της ανεργίας και οι μικρομεσαίοι που ρημάχτηκαν από την κατάρρευση της ζήτησης και την έλλειψη πιστώσεων. Δυστυχώς δε μπόρεσαν να βρουν πειστική απάντηση στο εκβιαστικό δίλημμα. Μεγάλη είναι η ευθύνη του πολιτικού αλλά και του πνευματικού κόσμου της χώρας που φάνηκαν πολύ κατώτεροι των περιστάσεων και δεν απέρριψαν δυναμικά τον εκβιασμό προσφέροντας ιδέες κι ελπίδα. Ηταν φυσικό να κυριαρχήσει η αίσθηση της απογοήτευσης, της ήττας και της φυγής στον κορμό της κοινωνίας.

Μπορεί λοιπόν να υπάρξει αισιοδοξία σ’ αυτές τις συνθήκες; Ναι, αρκεί να δει κανείς τα πράγματα με ψυχραιμία. Η βαθύτατη ύφεση σταθεροποίησε τα δημοσιονομικά και σχεδόν μηδένισε το έλλειμμα διεθνών συναλλαγών της χώρας. Η ελληνική οικονομία έχει βρει προσωρινή ισορροπία, ακριβώς γιατί η Ελλάδα έγινε πολύ φτωχότερη. Η ύφεση βαδίζει πλέον προς το τέλος της και, είτε το 2014, είτε το 2015, θα σημειωθεί θετικός ρυθμός ανάπτυξης. Αν όμως συνεχιστεί η πολιτική των Μνημονίων, δεν πρόκειται να ακολουθήσει ταχύρρυθμη ανάπτυξη, ικανή να μειώσει σημαντικά την ανεργία και να αναπληρώσει τις απώλειες εισοδήματος. Η Ελλάδα θα λιμνάσει για χρόνια, καταστρέφοντας το παραγωγικό της δυναμικό και μπαίνοντας σε μια εξαιρετικά επικίνδυνη περίοδο ιστορικής ασημαντότητας.

Το ερώτημα λοιπόν είναι: πόσο θα αντέξει η κοινωνική συμμαχία που στηρίζει τη μνημονιακή πολιτική; Οι οιωνοί δεν είναι καλοί. Ερχονται εκλογές και η δημοσκοπική απήχηση των «σωτήρων» της χώρας είναι φτωχότατη. Η αντιπολίτευση έχει δεσμευθεί να προχωρήσει σε σειρά ριζοσπαστικών μέτρων, ό,τι κι αν διακηρύσσει για το ευρώ. Οι εκλογές θα απελευθερώσουν ένα κύμα λαϊκών αιτημάτων και πιεστικών αναγκών. Η πραγματική ταξική μάχη θα δοθεί σε τέτοιες συνθήκες και τότε η χώρα είτε θα πάρει πορεία ελπίδας είτε θα παρακμάσει ιστορικά. Είναι πιθανόν το ευρώ να λειτουργήσει ξανά ως το κρίσιμο ζήτημα, ο μοχλός για την επιβολή κοινωνικού συντηρητισμού και εθνικής φθοράς. Μόνο που δεν θα είμαστε πια στο 2010-11 και ο εκβιασμός δεν θα περάσει εύκολα. Οσοι το καταλαβαίνουν, καλό είναι να αρχίσουν να ετοιμάζονται.

Ελευθεροτυπία

 

Η κατανομή του Ελληνικού και παγκόσμιου πλούτου

Του Γ. Μπιλλίνη
Μια πολύ ενδιαφέρουσα έρευνα-μελέτη της ελβετικής τράπεζας Credit Suisse είδε πρόσφατα το φώς της δημοσιότητας. Αποτυπώνει τη κατανομή του πλούτου ανάμεσα στους πολίτες στο σύνολο των χωρών μελών του ΟΟΣΑ, καθώς και την εξέλιξη του από το 2000 έως σήμερα. Τα στοιχεία που μας παρέχει είναι πολύ χρήσιμα για την ανάγνωση και καταννόηση καταστάσεων, για τις οποίες αναπτύσσονται αντιφατικοί ισχυρισμοί και διακινούνται ιδιοτελείς θεωρίες. 

Η έρευνα προσδιορίζει στα 231 τρίς δολάρια το παγκόσμιο ιδιωτικό πλούτο, ποσό που αντιστοιχεί σε 51.000 $ ανά ενήλικο πολίτη. (Όταν το παγκόσμιο ΑΕΠ ανέρχεται σε περίπου 60 τρίς $). Ο μέσος κάτοικος του πλανήτη έχει γίνει πλουσιότερος κατά 67% από το 2000 ως σήμερα. Τα σκήπτρα κατέχουν οι Ρώσοι και οι Ινδονήσιοι, που είδαν τις περιουσίες τους να πενταπλασιάζονται από το 2000. Ακολουθούν οι Αυστραλοί, οι Κινέζοι, οι Πολωνοί, οι Ρουμάνοι, που είδαν τις δικές τους να τριπλασιάζονται. Ο μέσος Ιάπωνας βελτίωσε τη θέση του μόλις κατά 5%, καταβάλλοντας το τίμημα της εικοσαετούς οικονομικής στασιμότητας, της κρίσης της αγοράς ακινήτων και του αποπληθωρισμού. 

Αντιθέτως οι Αργεντίνοι υφίστανται ακόμη, δέκα χρόνια μετά, τις συνέπειες της χρεοκοπίας του 2001. Η περιουσία τους συρρικνώθηκε έκτοτε κατά 30%, παρά την εντυπωσιακή ανάκαμψη της οικονομίας τους τα τελευταία χρόνια. Αισθητά ταχύτερα απ’ ότι στον υπόλοιπο πλανήτη σωρεύθηκε ο πλούτος στην Ελλάδα. 

Σήμερα ο μέσος ενήλικος έλληνας διαθέτει περιουσία 106.000 $, έναντι 57.000 $ που διέθετε το 2000 και έναντι 51.000 $, που όπως είπαμε, είναι ο σημερινός παγκόσμιος μέσος όρος. Μάλιστα παρουσιάζει ενδιαφέρον η εξέλιξη της οικονομικής μεγέθυνσης στη χώρα μας τη δεκαετία που διέρρευσε. Από τα 57.000 $ του 2000 περάσαμε σε 101.000 $ το 2004, σε 137.000 $ το 2007 (το υψηλότερο σημείο ποτέ), για να υποχωρήσουμε σε 100.000 $ το 2010 και να ανέβουμε σε 106.000 το 2011. Υπήρξε δηλαδή μια αλματώδης αύξηση της τάξης του77% στην ατομική περιουσία από το 2000 στο 2004 και της τάξης του 140% από το 2000 στο 2007. 

Ο δείκτης αυτός είναι η ασφαλέστερη απόδειξη της διάχυσης-διανομής των κοινοτικών κονδυλίων και του δανεισμού στο σύνολο της κοινωνίας, την ίδια στιγμή που παραγωγικότητα και ανταγωνιστικότητα στη χώρα έφθιναν, ενώ ο δείκτης κρατικού δανεισμού αυξανόταν ανεξέλεγκτα. Βέβαια από το 2007 στο 2010 παρατηρείται, ένεκα της χρηματοοικονομικής κρίσης, μείωση της κατά κεφαλή περιουσίας κατά 27%, γεγονός που οφείλεται στην απομείωση της αξίας των εγχώριων παγίων, που διακρατούν οι πολίτες και στη διοχέτευση μέρους της ατομικής περιουσίας για κατανάλωση, εξ αιτίας του χαμηλότερου διαθέσιμου εισοδήματος. Να σημειώσω στο σημείο αυτό την εκτόξευση του δείκτη από 64.000 $ το 2002 σε 87.000 $ το 2003, με ετήσια αύξηση 36%. 

Πρόκειται αφαλώς για μια τεράστια άνοδο, που δεν οφείλεται σε αιφνίδιο πλουτισμό, αλλά στην απότομη αύξηση στην αποτίμηση της ατομικής περιουσίας σε όρους νομισματικούς, ακριβώς λόγω της αλλαγής του νομίσματος της χώρας από τη δραχμή στο ευρώ. Το στοιχείο αυτό είναι ενδεικτικό της ευφορίας και της αυξητικής τάσης τιμών και αξιών που συνόδευσαν την έλευση του νέου νομίσματος.

Η συνολική αξία του πλούτου των ελληνικών νοικοκυριών ανέρχεται εφέτος, με βάση τη μελέτη, στο ένα περίπου τρίς δολάρια. Είναι βέβαιο ότι η συνεχιζόμενη απαξίωση όλων των εγχώριων περιουσιακών στοιχείων (ακίνητα, μετοχές, ομόλογα κλπ), αλλά και οι συνέπειες στο διαθέσιμο εισόδημα από τις περικοπές δαπανών του κράτους, την αισθητά μεγαλύτερη φορολόγηση και την απόφαση για απομείωση της αξίας του ελληνικού χρέους, θα οδηγήσουν σε μεγάλη μείωση του δείκτη το 2012. Εικάζεται ότι θα επιστρέψει στα επίπεδα του 2003.

Το γενικό συμπέρασμα που προκύπτει είναι ότι η Ελλάδα δεν είναι μια χώρα φτωχών κατοίκων. Το αντίθετο. Ο πληθυσμός της αποτελεί το 0,015% του παγκόσμιου πληθυσμού, ενώ η αξία του εγχώριου κατεχόμενου πλούτου είναι το 0,044% του αντίστοιχου παγκόσμιου. Δηλαδή τριπλάσια αναλογικά.

Στην Ελλάδα των ένδεκα περίπου εκατομμυρίων κατοίκων, 86.000 άτομα, ένας στους 128 έλληνες, είναι εκατομμυριούχοι. Ήτοι διαθέτουν περιουσία άνω του ενός εκατομμυρίου ευρώ. Εξ αυτών μόλις 116 άτομα διαθέτουν πλούτο από 50-100 εκατομμύρια, 54 από 100-999 και 5 είναι δισεκατομμυριούχοι. 

Η συντριπτική πλειονότητα των εκατομμυριούχων διαθέτει περιουσία αξίας 1-5 εκατομμυρίων $. Σε σύγκριση με το 2007, έτος κορύφωσης της αξίας, υπήρχαν 122.000 εκατομμυριούχοι, ενώ άνω των 50 εκατομμυρίων διέθεταν περί τους 1000 συνέλληνες. Στη λίστα Forbs των δισεκατομμυριούχων φιγουράριζαν τότε η οικογένεια Λάτση, οι κληρονόμοι Νιάρχου, ο Θ. Αγγελόπουλος και αρκετοί μεγάλοι εφοπλιστές. 

Η διαφοροποίηση ανάμεσα σε 2007 και 2011 είναι απολύτως ενδεικτική της “καταστροφής” που συντελέστηκε στην απομείωση περιουσιών. Εδώ μάλιστα αποδεικνύεται εμφαντικά ότι οι πραγματικά πλούσιοι υπέστησαν τις συντριπτικά μεγαλύτερες απώλειες, που στη περίπτωση του ομίλου Λάτση, των τραπεζιτών και των εφοπλιστών, υπερέβησαν ακόμη και το 70-80%. (χρηματιστηριακές καταρρεύσεις, μεγάλες μειώσεις ναυλαγορών, ανάδειξη χρεών, δυσχέρειες στη χρηματοδότηση, έλλειψη ρευστότητας κλπ). 

Τα στοιχεία αυτά διαψεύδουν το λαϊκό αίσθημα και τους ισχυρισμούς πολιτικών και λαϊκιστών περί έλλειψης “δικαιοσύνης” στον επιμερισμό της “φτωχοποίησης” στην ελληνική κοινωνία. 

Η τεράστια απομείωση αξίας των περιουσιακών παγίων, που συντελέστηκε τη διαρρεύσασα τριετία, έπληξε σαφώς περισσότερο τους κατόχους του πλούτου. Ιδιαίτερα τους επιχειρηματίες, με δεδομένη τη πλήρη κατάρρευση των μετοχικών αξιών στο ΧΑΑ. (Η καφαλαιοποίηση του ΧΑΑ υποχώρησε στα 30 δίς ευρώ σήμερα, από 210 δίς το 2000).

Στο σύνολο του πλανήτη οι εκατομμυριούχοι plus αγγίζουν τα 30 εκατομμύρια άτομα. Εξ αυτών μόλις 30.000 άνθρωποι διαθέτουν περιουσιακά στοιχεία αξίας μεγαλύτερης των 100.000.000 δολαρίων, εκ των οποίων το 37% είναι Αμερικανοί. Ακολουθούν ποσοτικά οι Κινέζοι, οι Γερμανοί, οι Ιάπωνες, οι Ρώσοι, οι Βρετανοί, οι Ελβετοί, οι Γάλλοι και οι Ινδοί. 

Ο κατά κεφαλή πλούτος ανά ενήλικα κάτοικο ανέρχεται σήμερα σε 134.000 $ στην Ε.Ε. των 27, σε 199.000 ανά Γερμανό, σε 293.000 ανά Γάλλο, σε 260.000 ανά Ιταλό, σε 181.000 ανά Ιρλανδό, σε 106.000 ανά Έλληνα, σε 93.000 ανά Πορτογάλο. Οι περισσότερο χρεωμένες χώρες διαθέτουν πλουσιότερους κατοίκους από τις δημοσιονομικά εγκρατείς. Κάτι σημαίνει αυτό για τους ενδιαφερόμενους ερευνητές. 

Πώς να πειστεί πχ ο Γερμανός φορολογούμενος να διασώσει με δικά του χρήματα το πλουσιότερο Ιταλό η Ιρλανδό (αύριο το Γάλλο), από τη χρεοκοπία της κρατικής του οντότητας; Προκύπτει εμγανώς ότι το μεγαλύτερο μέρος από το δανεισμό χωρών μετεβλήθη σε εισόδημα των πολιτών και ενίσχυσε την ατομική τους περιουσία.

Η έρευνα διαψεύδει επίσης τον ισχυρισμό περί ύπαρξης τεράστιων ανισοτήτων στην ελληνική κοινωνία, όσον αφορά ακριβώς τη κατανομή του πλούτου. Στην Ε.Ε. των 27 περιουσία χαμηλότερη των 1000 $, διαβίωση επομένως κάτω από το όριο της φτώχειας, εμφανίζει το 20,4% των πολιτών. Στην Ελλάδα το ποσοστό κυμαίνεται μόλις στο 1,6% του ενήλικου πληθυσμού. Προφανώς τα υψηλά ποσοστά ιδιοκτησίας κατοικιών γλυτώνουν τους έλληνες από την απόλυτη φτώχεια, που χαρακτηρίζει το ένα πέμπτο των ευρωπαίων. Την ίδια στιγμή το 50% των συμπολιτών μας συγκεντρώνει πλούτο αξίας 10-100.000 $, την ώρα που στην ίδια κατηγορία κατατάσσεται μόλις το 28% των ευρωπαίων.

Σύμφωνα με τις προβλέψεις της Credit Suisse ο παγκόσμιος πλούτος θα αυξηθεί τα επόμενα πέντε χρόνια κατά 50%, αγγίζοντας το 2016 το κατώφλι των 350 τρίς $. Ο μέσος ενήλικος θα διαθέτει τότε περιουσία αξίας 71.000 $, 40% υψηλότερη από ότι εφέτος. Η εκτίμηση αυτή προφανώς αντανακλά βελτίωση της διεθνούς οικονομίας, καλούς ρυθμούς ανάπτυξης, σημαντική άνοδο στην αξία των παγκόσμιων assets, άρα και των χρηματιστηρίων. 

Για τη χώρα μας δεν καταγράφεται πρόβλεψη για τη πενταετία. Η ασάφεια που χαρακτηρίζει τις προοπτικές της Ελλάδας, η μη αποσαφήνιση πολιτικών επιλογών, η αδυναμία χάραξης συντεταγμένης πορείας, οι προβλέψεις δανειστών και κυβερνώντων, που μεταβάλλονται από τρίμηνο σε τρίμηνο, ο προβληματισμός που γεννά η συμπεριφορά των πολιτών στην αντιμετώπιση της κρίσης χρέους, δεν επιτρέπουν τη διενέργεια ασφαλών μελλοντικών προβολών των οικονομικών μεγεθών, με αποτέλεσμα τη ρευστότητα του σκηνικού.

Γίνεται μόνο μια αναφορά για σταθεροποίηση ή ελαφρά μείωση του ελληνικού πλούτου, εφόσον η χώρα παραμείνει στην ευρωζώνη και ακολουθήσει με συνέπεια προγράμματα εξυγίανσης της. Σε ενάντια περίπτωση, η φτωχοποίηση θα είναι ραγδαία.

Τέλος, το 2016 η Κίνα με ιδιωτικό πλούτο στα 39 τρίς $ θα αντικαταστήσει την Ιαπωνία στη θέση της δεύτερης πλουσιότερης χώρας του κόσμου. Η πρωτιά των ΗΠΑ θα διευρυνθεί, αφού τα αμερικανικά νοικοκυριά εκτιμάται ότι θα ελέγχουν πλούτο ύψους 82 τρίς $. 

Ο αναδυόμενος κόσμος αναμένεται να συνεχίσει να βελτιώνει τη θέση του με αυξημένους ρυθμούς σε σχέση με το μέσο όρο. Ο πλούτος στη Κίνα και την Αφρική θα αυξηθεί κατά 90%, ενώ στη Βραζιλία και την Ινδία θα υπερδιπλασιαστεί. Έως το 2016 ο πλανήτης θα αυξήσει τους εκατομμυριούχους του από τα σημερινά 30 σε 47 εκατομμύρια άτομα.

Σημείωση 1 : Όλα τα νούμερα έχουν αναφορά σε δολαριακές αξίες.

Σημείωση 2 : Η μελέτη αναφέρεται στον ιδιωτικό πλούτο. Δεν περιλαμβάνει το σύνολο της δημόσιας περιουσίας κάθε χώρας.

Σημείωση 3 : Η κατά κεφαλή περιουσία υπολογίζεται ως το σύνολο των ρευστών περιουσιακών στοιχείων (μετρητά, χρεόγραφα κάθε μορφής, μετοχές, λοιπά χρηματοικονομικά προϊόντα), σύν την αξία της ακίνητης ιδιοκτησίας, μείον τα οφειλόμενα χρέη.

wiredandready.net

 

Ναι ΑΝΤΩΝΗ μου, αποφύγαμε τα χειρότερα!

Ναι ΑΝΤΩΝΗ μου, αποφύγαμε τα χειρότερα! Καλά το είπες. Μόνο μέχρι εδώ φτάσαμε!

http://www.freepen.gr/

Ελλοχεύει ο κίνδυνος κοινωνικής έκρηξης

Του Μανόλη Δρεττάκη

Σε λίγο εκπνέει το 2013, ένα ακόμη έτος πιστής εφαρμογής των εντολών της τρόικας από τις διαδοχικές κυβερνήσεις, με βάση τα Μνημόνια που έχουν υπογράψει. Από πού να αρχίσει και πού να τελειώσει κανείς κάνοντας έναν απολογισμό των συνεπειών της συνέχισης της εκθεμελιωτικής αυτής πολιτικής που εφαρμόστηκε για τέταρτο κατά σειρά έτος;

• Τρόικα και υποτελής κυβέρνηση εκθεμελιώνουν το Σύνταγμα, τους θεσμούς και την κοινωνική συνοχή

Στο άρθρο αυτό θα αναφερθώ μόνο στην υπονόμευση των θεσμών, στην καταστρατήγηση διατάξεων του Συντάγματος και στην υπονόμευση της κοινωνικής συνοχής. Η υπονόμευση αυτή πηγάζει από την πιστή εφαρμογή των μέτρων των Μνημονίων, στις συνέπειες της οποίας έχω αναφερθεί αναλυτικά σε πολλά άρθρα μου στην «Αυγή» και στα οποία παραπέμπω.

Ι. Η υπονόμευση βασικών θεσμών και η καταστρατήγηση διατάξεων του Συντάγματος

Η υπονόμευση των θεσμών ξεκινά από τον τρόπο με τον οποίο λειτουργούν οι διαδοχικές κυβερνήσεις μετά τον Απρίλιο του 2010. Οι κυβερνήσεις αυτές έχουν επιβάλει ένα σημαντικό τμήμα των μέτρων που προβλέπουν τα Μνημόνια με έναν πρωτοφανή αριθμό Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου και Υπουργικών Αποφάσεων, το περιεχόμενο των οποίων έχει εγκρίνει η τρόικα παρακάμπτοντας ουσιαστικά τη Βουλή. Η τρόικα έχει επίσης προ-εγκρίνει όσα από τα μέτρα αυτά οι κυβερνήσεις φέρνουν ως νομοσχέδια στη Βουλή προς ψήφιση. Η υποτέλεια αυτή της κυβέρνησης στην τρόικα υπονομεύει την εκτελεστική εξουσία.

Πολλές Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου και Υπουργικές Αποφάσεις, όσο και πολλές διατάξεις Νόμων που έχουν ψηφιστεί από την κυβερνητική πλειοψηφία καταστρατηγούν πολλά άρθρα του Συντάγματος της χώρας. Την καταστρατήγηση αυτή έχουν επισημάνει επανειλημμένα πολλοί καθηγητές του Συνταγματικού Δικαίου και πρόσφατα ο καθηγητής Κ. Χρυσόγονος σε βιβλίο του με αυτό το θέμα. Ο ίδιος, σε άρθρο του στην «Αυγή» της 13.12.13, προσθέτει ότι η εφαρμοζόμενη πολιτική παραβιάζει και άρθρα της «Χάρτας Θεμελιωδών Δικαιωμάτων» της Ε.Ε.

Στις παραπάνω επισημάνσεις ήρθαν να προστεθούν και εκείνες της «Εταιρείας Ελλήνων Δικαστικών Λειτουργών για τη Δημοκρατία και τις Ελευθερίες», με μια ανακοίνωσή της στις 12.12.13 στην οποία αναφέρονται οι 10 σημαντικότερες καταστρατηγήσεις του Συντάγματος (π.χ. τα δικαιώματα στην κοινωνική ασφάλιση και την υγεία, η συνεισφορά των πολιτών στα δημόσια βάρη ανάλογα με τις δυνάμεις τους, η ανάπτυξη της προσωπικότητας των πολιτών κ.λπ). Το ότι όλα αυτά εξαναγκάζονται να τα ψηφίσουν οι βουλευτές των κομμάτων που στηρίζουν την κυβέρνηση, έχει μετατρέψει τη Βουλή σε όργανο - σφραγίδα της τρόικας, γεγονός που υπονομεύει και τη νομοθετική εξουσία.

Η ανακοίνωση αυτή καταλήγει στο ότι όλα όσα προαναφέρθηκαν «απειλούν την ίδια τη Δημοκρατία στον τόπο μας». Η κατακλείδα αυτή της ανακοίνωσης, πιστεύω ότι συνοψίζει τη σοβαρότητα της υπονόμευσης των θεσμών και της καταστρατήγησης του Συντάγματος.

ΙΙ. Υπονόμευση της κοινωνικής συνοχής

Η εφαρμογή των μέτρων των Μνημονίων υπονομεύει και την κοινωνική συνοχή. Στη υπονόμευση αυτή αναφέρεται και η ανακοίνωση της «Εταιρείας Δικαστικών Λειτουργών», στην οποία τονίζεται ότι: «Η λειτουργία του κοινωνικού κράτους δικαίου, που προβλέπει το Σύνταγμα (άρθρο 25, παρ. 1), έχει φτάσει σε οριακό σημείο και απειλεί την κοινωνική συνοχή».

Πράγματι δεν είναι υπερβολή να επισημάνει κανείς ότι τα οικονομικά μέτρα που έχουν ληφθεί έχουν προκαλέσει επικίνδυνα διαλυτικά φαινόμενα και ρήγματα στην ελληνική κοινωνία. Ο τριπλασιασμός των ανέργων, που πλησιάζουν το 1.400.000, η δραστική μείωση των εισοδημάτων σε συνδυασμό με τη συρρίκνωση του όποιου κράτους πρόνοιας υπήρχε πριν από την κρίση, έχει βυθίσει πάνω από 2.000.000 κατοίκους της χώρας σε επίπεδο διαβίωσης κάτω από το όριο της φτώχειας. Η κατάσταση αυτή έχει προκαλέσει σοβαρότατα άμεσα βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα προβλήματα.

Τα άμεσα και πιεστικά προβλήματα είναι ορατά τόσο στην Αθήνα όσο και σε πόλεις, αλλά ακόμα και σε χωριά σε όλη τη χώρα. Εκτός από την παραπέρα αύξηση του αριθμού όσων καταφεύγουν στα συσσίτια των Μητροπόλεων και των ενοριών καθώς και των δήμων, εκτός από τον μεγαλύτερο αριθμό οικογενειών στις οποίες παραδίδονται τρόφιμα και άλλα εφόδια τόσο από την Εκκλησία όσο και από φιλανθρωπικά σωματεία, υπάρχουν και πολλές οικογένειες στις οποίες οι γονείς ντρέπονται να καταφύγουν στα παραπάνω και γι' αυτό περιορίζουν οι ίδιοι το φαγητό τους για να μην στερήσουν τα παιδιά τους από τις απαραίτητες θρεπτικές τροφές. Το χειρότερο είναι ότι όχι μόνο στην Αθήνα, αλλά και σε πολλές άλλες πόλεις, αυξάνεται ο αριθμός των συμπολιτών μας που αναζητούν τροφή σε κάδους σκουπιδιών καθώς και ο αριθμός των αστέγων που κοιμούνται όπου βρουν κάποιο υπήνεμο μέρος και κάποιοι από αυτούς αφήνουν την τελευταία τους πνοή εκεί όπου κοιμούνται.

Όλα τα παραπάνω αποτυπώθηκαν και στην τακτική έρευνα της ΕΛΣΤΑΤ, τα αποτελέσματα της οποίας για το έτος 2012 δημοσιεύτηκαν και από τη Στατιστική Υπηρεσία της Ε.Ε. (τη Eurostat) στις 13.12.13. Σύμφωνα με την έρευνα αυτή το 20% των κατοίκων της χώρας στερούνται βασικά αγαθά, δηλαδή τρόφιμα, και το 27% επαρκή θέρμανση. Και είναι γνωστό ότι η ΔΕΗ έχει κόψει το ηλεκτρικό ρεύμα σε εκατοντάδες χιλιάδες νοικοκυριά επειδή δεν μπορούν να πληρώσουν τους λογαριασμούς της.

Η κάθετη μείωση των μισθών και των συντάξεων (για όσους δεν έχουν άλλα εισοδήματα), η μεγάλη μείωση των εισοδημάτων μεγάλου αριθμού επαγγελματιών και η εκτίναξη της ανεργίας στα ύψη έχουν προκαλέσει πραγματική αδυναμία μεγάλου αριθμού φορολογουμένων να εξοφλήσουν τους φόρους που οφείλουν (τα ληξιπρόθεσμα χρέη προς το Δημόσιο έφτασαν τα 62 δισ. ευρώ) καθώς και πολλών δανειοληπτών να πληρώσουν τις δόσεις δανείων που έχουν συνάψει με τις τράπεζες (τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια πλησιάζουν το 30% του συνόλου), με κίνδυνο να χάσουν τα σπίτια τους σε πλειστηριασμό.

Η οικονομική αδυναμία, όμως, εκτός από τις άμεσες, έχει, όπως προαναφέρθηκε, πολύ σοβαρές βραχυπρόθεσμες και μακροχρόνιες συνέπειες τόσο σε οικογένειες όσο και σε πολλούς που μένουν μόνοι. Πρόσφατα η ΜΚΟ «Γιατροί Χωρίς Σύνορα» έδωσε στοιχεία για σημαντικό αριθμό συνανθρώπων μας που δεν μπορούν να πληρώσουν τα εντελώς απαραίτητα φάρμακα θέτοντας σε κίνδυνο την υγεία τους. Επιπλέον ζευγάρια που επιθυμούν να αποκτήσουν παιδιά (όσα δεν έχουν) ή περισσότερα παιδιά (όσα έχουν) αποφεύγουν την εγκυμοσύνη, ενώ άλλα καταφεύγουν, δυστυχώς, σε (ανεπιθύμητη γι' αυτά) έκτρωση, είτε διότι είναι ανασφάλιστοι και δεν μπορούν να πληρώσουν το νοσοκομείο είτε διότι το πολύ περιορισμένο εισόδημά τους ή η ανεργία δεν τους επιτρέπει να τα αναθρέψουν. Το αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης οδήγησε σε πρωτοφανή μείωση των γεννήσεων κατά πάνω από 14.000 τη διετία 2011-2012.

Το πολύ υψηλό ποσοστό ανεργίας των νέων, το οποίο έχει ξεπεράσει το 50%, έχει αναγκάσει ένα μεγάλο αριθμό από αυτούς που έχουν τα απαιτούμενα από τις χώρες υποδοχής προσόντα να μεταναστεύσουν σ' αυτές (μερικοί μαζί με τις οικογένειές τους). Πρόκειται για ένα νέο κύμα μετανάστευσης των πιο προσοντούχων (και πολύτιμων για την ανάπτυξη της χώρας) νέων επιστημόνων, τελείως διαφορετικό από τη μαζική μετανάστευση της δεκαετίας του '60 ανειδίκευτων εργατών. Ταυτόχρονα έχει αρχίσει η παλιννόστηση στις πατρίδες τους αλλοδαπών, λόγω του γεγονότος ότι το ποσοστό ανεργίας τους είναι πολύ υψηλότερο από εκείνο των Ελλήνων.

Τόσο η μείωση των γεννήσεων (αλλά και η αύξηση των θανάτων τη διετία 2011-2012), όσο και η μετανάστευση Ελλήνων και η παλιννόστηση αλλοδαπών, έχουν προκαλέσει για πρώτη φορά μείωση του συνολικού πληθυσμού της χώρας, ενώ η μείωση του ελληνικού πληθυσμού, που έχει αρχίσει εδώ και πάνω από 15 χρόνια (εξαιτίας του γεγονότος οι θάνατοι Ελλήνων ξεπερνούν τις γεννήσεις από Ελληνίδες), επιταχύνθηκε τη διετία 2011-2012. Οι εξελίξεις αυτές στον πληθυσμό έχουν πολύπλευρες και πολύ σοβαρές μακροχρόνιες (εθνικές, οικονομικές, κοινωνικές κ.λπ.) συνέπειες για το μέλλον της χώρας (βλέπε σχετικά πρόσφατα και παλαιότερα σχετικά άρθρα μου στην «Αυγή»).

Η τραγικότερη συνέπεια των όσων προαναφέρθηκαν είναι δυστυχώς η αύξηση των αυτοκτονιών, κυρίως για οικονομικούς λόγους. Ανάμεσα στους αυτόχειρες είναι και οικογενειάρχες με παιδιά, ακόμη και μητέρες.

Θα κλείσω την, αναγκαστικά σύντομη, αυτή επισκόπηση της συνέχισης της υπονόμευσης των θεσμών, της καταστρατήγησης διατάξεων του Συντάγματος και της υπονόμευσης της κοινωνικής συνοχής το έτος 2013 επισημαίνοντας ότι είναι προφανές πως κατάσταση αυτή δεν μπορεί να συνεχιστεί. Είναι επιτακτική ανάγκη να αλλάξει άμεσα και ριζικά με δημοκρατικό και ειρηνικό τρόπο, ώστε η χώρα να μπει στον μακρύ και δύσκολο δρόμο της αποκατάστασης των θεσμών και της κοινωνικής συνοχής. Διαφορετικά ελλοχεύουν κίνδυνοι κοινωνικής έκρηξης με απρόβλεπτες εξελίξεις.

* Ο Μανόλης Γ. Δρεττάκης είναι τέως αντιπρόεδρος της Βουλής, υπουργός και καθηγητής της ΑΣΟΕΕ

Σαμαράς: Κάνει «σημαία» το 1% αύξηση στη σύμβαση του τουρισμού

Ενώ γύρω «χορεύουν» τα χαράτσια και οι φόροεπιδρομέςΠρωτοχρονιάτικο μήνυμα με ισχυρή δόση αισιοδοξίας για ανάκαμψη, αξιοποιώντας επικοινωνιακά το 1% αύξηση στην κλαδική σύμβαση του τουρισμού, την προεδρία της Ε.Ε. και αρκετές υποσχέσεις για αποκατάσταση των αδικιών του μνημονίου.

Το πλήρες μήνυμα του πρωθυπουργού:

"Συμπατριώτες και συμπατριώτισσες,

Με τη νέα χρονιά θέλω να απευθυνθώ σε όλους σας προσωπικά, να σας ευχηθώ και να σας ευχαριστήσω. Ξέρω ότι ως κοινωνία περάσαμε δύσκολα. Όμως, αφήσαμε τα δυσκολότερα πίσω μας. Κι αυτό είναι πολύ σημαντικό… Κι ακόμα, αποφύγαμε τα χειρότερα. Κι αυτό είναι το πιο σημαντικό…

Τώρα πια δεν ζητάμε κάθε μήνα δανεικά απ’ έξω για να επιβιώσουμε. Καταφέραμε για πρώτη φορά, εδώ και πολλά χρόνια, αυτό που είναι αυτονόητο για κάθε σοβαρή χώρα: να καλύπτουμε μόνοι μας τις άμεσες ανάγκες μας. Αυτό είναι που λέμε το πρωτογενές πλεόνασμα, που κανείς δεν περίμενε να πετύχουμε φέτος. Κι όμως τα καταφέραμε…

Κάναμε, έτσι, το πρώτο μεγάλο βήμα για να σταθούμε στα πόδια μας. Και για να ανακτήσουμε την αυτοπεποίθησή μας ως λαός, και την ανεξαρτησία μας ως χώρα. Κάναμε και το δεύτερο μεγάλο βήμα: βάλαμε τέλος στο φαύλο κύκλο της ύφεσης. Μετά από έξι ατέλειωτα, οδυνηρά χρόνια, το 2014 ανατέλλει με προοπτικές Ανάκαμψης. Και με προσδοκίες όλο και ταχύτερης Ανάπτυξης στη συνέχεια.

Το πλεόνασμα και η ανάκαμψη δεν είναι γκρίζοι αριθμοί, δεν είναι απλά οικονομικά μεγέθη... Είναι το θεμέλιο της Ανεξαρτησίας μας από δω και μπρός. Είναι το θεμέλιο της Ελπίδας μας για το μέλλον.

Κι ακόμα, το μεγαλύτερο μέρος από το φετινό πλεόνασμα θα το επιστρέψουμε στην κοινωνία. Πότε; Στους επόμενους μήνες! Σε ποιους; Μα στους πιο αδύναμους και στους πιο αδικημένους. Όπως ακριβώς έχουμε υποσχεθεί. Ενώ η Ανάκαμψη που αρχίζει θα βάλει τέλος στην αγωνία. Θα αρχίσει, σιγά-σιγά, να δημιουργεί θέσεις εργασίας και αυξήσεις μισθών. Κι αυτό δεν είναι κάτι αφηρημένο: Ήδη υπογράφηκε προχθές η πρώτη κλαδική σύμβαση, εδώ και τέσσερα χρόνια, που προβλέπει αύξηση αποδοχών. Στα τουριστικά επαγγέλματα! Η αντιστροφή του κλίματος άρχισε και σιγά-σιγά θα διαχυθεί παντού.

Γιατί χτίζουμε συστηματικά και βήμα-βήμα, πάνω σε στέρεες βάσεις… Ακόμα το 2014 η Ελλάδα θα βγει ξανά στις αγορές, θα αρχίσει να γίνεται μια φυσιολογική χώρα, όπως όλες οι άλλες. Τη νέα χρονιά το ελληνικό χρέος θα ανακηρυχθεί και επίσημα βιώσιμο, χωρίς δηλαδή ανάγκη νέου δανεισμού και χωρίς νέα Μνημόνια. Τηρήσαμε στο ακέραιο τις δεσμεύσεις μας και οι εταίροι μας θα τηρήσουν στο ακέραιο τις δικές τους. Το 2014 θα κάνουμε και το μεγάλο βήμα να βγούμε από το Μνημόνιο. Τώρα απλώς αρχίζει να αχνοφαίνεται το φώς στην άκρη του τούνελ. Στο τέλος του 2014 το φώς αυτό θα το βλέπουν όλοι. Βέβαια, έχουμε ακόμα πολλά να κάνουμε.

Αλλά τα πολύ δύσκολα πέρασαν. Αλλάζουμε τα πάντα! Αποδείξαμε ότι χτυπάμε τη διαφθορά παντού. Σήμερα όλο και περισσότεροι - και επώνυμοι μάλιστα - αντιμετωπίσουν τη Δικαιοσύνη σε σχέση με όλα τα προηγούμενα χρόνια της μεταπολίτευσης μαζί! Κι αυτό θα συνεχιστεί… Το 2014 θα ξεκινήσει το επόμενο κύμα των μεγάλων μεταρρυθμίσεων.

Για να γίνει η χώρα μας αυτό που της αξίζει. Και η Οικονομία μας επιτέλους να γίνει ανταγωνιστική. Χωρίς γραφειοκρατία, χωρίς στρεβλώσεις, χωρίς διαφθορά. Και κυρίως θα αρχίσει η συζήτηση για τη μεγάλη Συνταγματική Αναθεώρηση, που θα βγάλει και τα τελευταία εμπόδια στη δημιουργικότητα του Έλληνα και θα ανοίξει νέους δρόμους για τη συμμετοχή νέων προσώπων και νέων ανθρώπων στην Πολιτική. Με κριτήρια αξιοκρατίας, όχι κομματοκρατίας.

Με κριτήρια προσωπικής αξιοσύνης, όχι οικογενειοκρατίας ή κάποιας «εύνοιας»… Τα ξημερώματα είχαμε μια θρασύδειλη επίθεση στο σπίτι του Γερμανού Πρέσβη. Βλέπετε, όσο η Ελλάδα προχωράει, οι εχθροί της προσπαθούν να ανακόψουν την πορεία της. Προσπαθούν να πλήξουν την εικόνα μας διεθνώς. Προσπαθούν να τραυματίσουν την Ελληνική Προεδρία στην Ευρώπη που ξεκινάει σε δύο μέρες. Δεν θα τα καταφέρουν!

Κοιτάξτε μόνο τι γίνεται δίπλα και παραδίπλα από τη χώρα μας. Αναλογιστείτε πόσο ενισχύει την πατρίδα μας η σταθεροποίηση που πετύχαμε τον τελευταίο χρόνο. Και σκεφτείτε πόσο πρέπει να μισούν την Ελλάδα όσοι προσπαθούν να υπονομεύσουν τη σταθερότητά της. Δεν τα κατάφεραν ως τώρα. Και δεν θα καταφέρουν ως το τέλος. Η Ελλάδα άντεξε! Η δημοκρατία μας άντεξε και αντέχει!

Πώς έγινε αυτό; Εσείς το πετύχατε! Εσείς το πετύχατε! Θέλω, λοιπόν, να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους σας. Γιατί ήταν οι δικές σας οι θυσίες, που επέτρεψαν στη χώρα μας να σταθεί ξανά στα πόδια της. Και ήταν η δική σας ωριμότητα, που επέτρεψαν στη δημοκρατία μας να αντέξει. Αυτή η αξιοθαύμαστη ωριμότητα του Ελληνικού λαού, πλησιάζει η ώρα να ανταμειφθεί: Υπήρξε πόνος όλα τα τελευταία χρόνια. Και υπάρχει πόνος. Πάνω απ’ όλα η ανεργία, ιδιαίτερα των νέων μας. Έγιναν λάθη, κι αυτά θα τα διορθώσουμε. Έγιναν κι αδικίες. Κι αυτές θα τις αποκαταστήσουμε.

Αυτή είναι η δική μου αγωνία, το δικό μου μέλημα κι η δική μου ευθύνη! Τώρα έχουμε τη δύναμη και τα περιθώρια να διορθώσουμε λάθη και να αποκαταστήσουμε αδικίες. Γιατί τώρα η Ελλάδα αρχίζει να στέκεται στα πόδια της. Κι αλίμονο αν αφήναμε τον τόπο μας τώρα να γλιστρήσει στην αστάθεια και στην αβεβαιότητα. Υπάρχουν κάποιοι, κυρίως στο εσωτερικό της χώρας, που στενοχωριούνται και που αμφισβητούν τα επιτεύγματα της Ελλάδας.

Συνεχώς, όμως, διαψεύδονται. Και θα συνεχίσουν να διαψεύδονται… Εύχομαι από την καρδιά μου σε όλους τα καλύτερα – και σε αυτούς που μεμψιμοιρούν ακόμα. Μακάρι η νέα χρονιά να τους δώσει φώτιση και κουράγιο να δουν και να εκτιμήσουν τα μεγάλα βήματα μέσα από τις θυσίες του Ελληνικού λαού που κάνει η Ελλάδα. Εμείς δεν ασχολούμαστε τώρα με το παρελθόν. Έχουμε μοναδικό μας μέλημα πώς να κερδίσει ξανά η χώρα μας το μέλλον που της αξίζει.

Το 2013 ήταν το «έτος μηδέν». Βάλαμε τέλος στην κατρακύλα. Το 2014 θα είναι η πρώτη χρονιά της ανόδου. Που τη χτίζουμε σε στέρεες βάσεις, όχι σε παχιά λόγια, όχι σε διχαστικό λαϊκισμό, όχι σε κομματικά συνθήματα που εύχονται τα καλύτερα και που πάντα οδηγούν στα χειρότερα. Τα έχουμε πληρώσει αυτά!

Η Ελλάδα που χτίζουμε χρειάζεται στέρεες βάσεις για να προχωρήσει μακριά και να αντέξει. Εύχομαι σε όλους - και στον καθένα σας ξεχωριστά - το καλύτερο προσωπικά. Να θυμάστε: νικάμε όταν στα δύσκολα είμαστε ενωμένοι. Όχι διχασμένοι... Μόνο ενωμένοι, θα κερδίσουμε ως το τέλος, τη μεγάλη μάχη για τη Νέα Ελλάδα. Που ήδη αρχίσαμε να κερδίζουμε… Τώρα μετατρέπουμε το Φόβο σε Ελπίδα. Και τη γκρίνια σε αυτοπεποίθηση. Τη διχόνοια σε ενότητα. Και τη μιζέρια σε δημιουργικότητα. Και πάλι θερμές ευχές σε όλους και καλή Χρονιά".

http://www.enet.gr/

Πολύτιμος ο χρόνος μετά την νιότη ...

«Μέτρησα τα χρόνια μου και συνειδητοποίησα, ότι μου υπολείπεται λιγότερος χρόνος ζωής απ' ότι έχω ζήσει έως τώρα...Αισθάνομαι όπως αυτό το παιδάκι που κέρδισε μια σακούλα καραμέλες: τις πρώτες τις καταβρόχθισε με λαιμαργία αλλά όταν παρατήρησε ότι του απέμεναν λίγες, άρχισε να τις γεύεται με βαθιά απόλαυση.

Δεν έχω πια χρόνο για ατέρμονες συγκεντρώσεις όπου συζητούνται, καταστατικά, νόρμες, διαδικασίες και εσωτερικοί κανονισμοί, γνωρίζοντας ότι δε θα καταλήξει κανείς πουθενά.

Δεν έχω πια χρόνο για να ανέχομαι παράλογους ανθρώπους που παρά τη χρονολογική τους ηλικία, δεν έχουν μεγαλώσει.

Δεν έχω πια χρόνο για να λογομαχώ με μετριότητες.
Δε θέλω να βρίσκομαι σε συγκεντρώσεις όπου παρελαύνουν παραφουσκωμένοι εγωισμοί.
Δεν ανέχομαι τους χειριστικούς και τους καιροσκόπους.



Με ενοχλεί η ζήλια και όσοι προσπαθούν να υποτιμήσουν τους ικανότερους για να οικειοποιηθούν τη θέση τους, το ταλέντο τους και τα επιτεύγματα τους.

Μισώ, να είμαι μάρτυρας των ελαττωμάτων που γεννά η μάχη για ένα μεγαλοπρεπές αξίωμα. Οι άνθρωποι δεν συζητούν πια για το περιεχόμενο... μετά βίας για την επικεφαλίδα.

Ο χρόνος μου είναι λίγος για να συζητώ για τους τίτλους, τις επικεφαλίδες.

Θέλω την ουσία, η ψυχή μου βιάζεται...Μου μένουν λίγες καραμέλες στη σακούλα...

Θέλω να ζήσω δίπλα σε πρόσωπα με ανθρώπινη υπόσταση. Που μπορούν να γελούν με τα λάθη τους. Που δεν επαίρονται για το θρίαμβό τους. Που δε θεωρούν τον εαυτό τους εκλεκτό, πριν από την ώρα τους. Που δεν αποφεύγουν τις ευθύνες τους. Που υπερασπίζονται την ανθρώπινη αξιοπρέπεια Και που το μόνο που επιθυμούν είναι να βαδίζουν μαζί με την αλήθεια και την ειλικρίνεια.

Το ουσιώδες είναι αυτό που αξίζει τον κόπο στη ζωή.

Θέλω να περιτριγυρίζομαι από πρόσωπα που ξέρουν να αγγίζουν την καρδιά των ανθρώπων...

Άνθρωποι τους οποίους τα σκληρά χτυπήματα της ζωής τους δίδαξαν πως μεγαλώνει κανείς με απαλά αγγίγματα στην ψυχή.

Ναι, βιάζομαι, αλλά μόνο για να ζήσω με την ένταση που μόνο η ωριμότητα μπορεί να σου χαρίσει.

Σκοπεύω να μην πάει χαμένη καμιά από τις καραμέλες που μου απομένουν...Είμαι σίγουρος ότι ορισμένες θα είναι πιο νόστιμες απ' όσες έχω ήδη φάει.

Σκοπός μου είναι να φτάσω ως το τέλος ικανοποιημένος και σε ειρήνη με τη συνείδησή μου και τους αγαπημένους μου. Εύχομαι και ο δικός σου να είναι ο ίδιος γιατί με κάποιον τρόπο θα φτάσεις κι εσύ...»

Mario de Andrade



http://www.edwhellas.com/

«Και συ τι δουλειά κάνεις, ρε Γκρούεζα;»

Η στήλη παρότι ανακουφισμένη από τις εξελίξεις στο θέμα Τομπούλογλου, παρότι ικανοποιημένη που για μια ακόμα φορά το καλό θριάμβευσε πάνω στο κακό, συνεχίζει να έχει μερικές απορίες.

   Απορία πρώτη: Με εκείνο το καθεστώς που θέλει τον κάθε αποτυχημένο πολιτευτάκια να πιάνει στασίδι στη διοίκηση του τάδε δημόσιου φορέα ή του δείνα δημόσιου οργανισμού, τι γίνεται;  Με το μοντέλο που θέλει το κάθε παράσιτο του κομματικού σωλήνα, τον κάθε ασπάλακα της συνομοταξίας «τα δικά μας παιδιά» να βολεύεται σα βδέλλα πάνω στο σώμα της κοινωνίας, τι γίνεται; Κάτι μας λέει ότι το έργο συνεχίζεται κανονικότατα. Όπως ακριβώς το έλεγε ο Μαυρογιαλούρος (Κωνσταντάρας) στον Γκρούεζα (Παπαγιαννόπουλο): «Και πώς ζεις εσύ ρε Γκρούεζα, τι δουλειά κάνεις;» ρωτούσε ο Κωνσταντάρας τον κομματάρχη Παπαγιαννόπουλο. «Μα εγώ είμαι του κόμματος, κύριε υπουργέ», απαντούσε εκείνος αφοπλιστικά...

   Απορία δεύτερη: Μέσω του ΕΣΠΑ διεξάγεται ένας τρελός χορός εκατομμυρίων που αφορούν σε δράσεις (και) στον τομέα Υγείας. Θυμίζουμε ότι το ΕΣΠΑ δεν το χαρίζει κανένας. Είναι λεφτά των φορολογουμένων της Ευρώπης (και της Ελλάδας) που υποτίθεται ότι επιστρέφουν στους λαούς. Αμ δε! Το «βάζο» στο οποίο ο Τομπούλογλου έβαλε το δάκτυλο για να γλείψει λίγο από το «μέλι» αφορά σε 2,8 εκατομμύρια ευρώ. Πρόκειται για πρόγραμμα για την πρόληψη της παιδικής παχυσαρκίας. Που όμως περιλαμβάνει μόνο 40.000 μαθητές. Οι άλλοι; Και που πάνε αυτά τα λεφτά; Προσέξτε: τα 2 εκατομμύρια πάνε σε μισθούς 8μηνιτών που θα τρέξουν το πρόγραμμα, γύρω στις 300.000 ευρώ είχαν προβλεφτεί για ενημερωτικά έντυπα κι άλλα 300 χιλιάρικα για ημερίδες. Όλα αυτά είναι, φυσικά, νόμιμα…    

   Αλήθεια, όμως: Σε μια χώρα με τέτοια προβλήματα στο χώρο της Υγείας γιατί τα εκατομμύρια πηγαίνουν για ψηφοθηρική εκμετάλλευση στη λογική «δούλεψε 8 μήνες και ζήσε με ψίχουλα» και δεν αξιοποιούνται για τη στελέχωση με μόνιμο προσωπικό της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας ή με σχολίατρους που θα αφορούν στο σύνολο του νεανικού πληθυσμού; Γιατί νοσοκομεία, όπως το «Παίδων», να έχουν ανάγκη από ιδιωτικές διαφημιστικές εταιρείες για τη δημοσιότητα του όποιου προγράμματος; Υπάρχει καλύτερη διαφήμιση από το ίδιο το έργο και από τα ίδια τα αποτελέσματα της πρόληψης; Το Δημόσιο στερείται φορέων που θα αναλάβουν με όρους αχρήματης οικονομίας το έργο της δημοσιοποίησης του μηνύματος, ειδικά όταν αυτό αφορά σε ζητήματα Υγείας; Και γιατί αυτά τα εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ (που βεβαίως στην περίπτωση του «Παίδων» νομίμως, σύμφωνα με τα καθέκαστα της ΕΕ, διεκδίκησε η εταιρεία, η οποία πολύ καλά έκανε και έβγαλε στη σέντρα τον Τομπούλογλου) δεν αξιοποιούνται όχι για «επικοινωνηθεί» το άλφα ή το βήτα πρόβλημα, αλλά για να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα;     

   Επαναλαμβάνουμε:  Όλα αυτά, από την μηχανή που – αδιαλείπτως- βγάζει «Γκρούεζες» μέχρι τους τρελούς χορούς εκατομμυρίων στους οποίους χορεύουν οι «Τομπούλογλου», γίνονται νόμιμα. Με χαρτιά, με σφραγίδες, με αποφάσεις της Βουλής, της ΕΕ και των κυβερνώντων. Ε, αυτό ακριβώς είναι το θέμα: Στο σύστημα που ακρογωνιαίος λίθος της λειτουργίας του είναι η εκμετάλλευση και το ίδιον όφελος, όταν όλα υποτάσσονται στο κέρδος, το ατομικό, το ιδιωτικό, το ιδιοτελές κέρδος, κι όταν όλα αυτά γίνονται στο φως της ημέρας, δε χρειάζεται πολλή φαντασία για το τι συμβαίνει όταν πέφτει η «νύχτα». Τότε, μόλις «σκοτεινιάσει», η ιδιοτέλεια και ο ατομισμός παραδίδουν τη σκυτάλη στα «αδελφάκια» τους: Τη μίζα, την αρπαχτή, τη διαπλοκή, τη λαδιά, την κομπίνα και στο κατάντημα (σσ: στο σημείο αυτό εκτός από τον κ.Τομπούλογλου, παρακαλούμε να μεταφερθούν τα χαιρετίσματά μας και στον κ.Λιάπη)...

   Αλλά – χρονιάρες μέρες που είναι - δεν χρειάζεται να χαλάμε τις καρδιές μας. Ας μείνουμε στα «σημαντικά», τα οποία σύμφωνα με το τρέχον «αφήγημα» είναι τα εξής: Πρώτον, ο Τομπούλογλου εντοπίστηκε να παίρνει μίζα. Δεύτερον, ο κ.Σαμαράς τον διέγραψε από τη ΝΔ. Τρίτον, ο κ.Άδωνις Γεωργιάδης έδωσε συγχαρητήρια στην Αστυνομία που τον συνέλαβε. Και κάπως έτσι όλα επανήλθαν στον υπέροχο κόσμο της ηθικής. Και της νομιμότητας. Δεν έχουμε, λοιπόν, παρά να συνεχίσουμε να παρακολουθούμε το «τομπουλογλο-θέαμα» στα κανάλια με ένα αίσθημα δικαίωσης για την τροπή που πήραν τα πράγματα. Ας κάνουμε και το χατίρι των θεματοφυλάκων της εξουσίας: Να τους εξάρουμε για την αποφασιστικότητά τους στην πάταξη της διαφθοράς. Άλλωστε πρόκειται, ως γνωστόν, για μία εξουσία που δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί της. Και κυρίως δεν ανέχεται τους Τομπούλογλου στις καρέκλες της…

Υστερόγραφο: Όποιος αισθάνεται ότι πάει να σκάσει από την ευτυχία της «κάθαρσης» που προσφέρει στο Έθνος η νέα σταυροφορία κατά της διαφθοράς, δεν θα έβλαπτε να πάρει τον αιθαλομιχλούχο αέρα του κάνοντας μια βόλτα στα μαγαζιά, εκεί κατά τις 12 το βράδυ. Όλο και κάποιος εμποροϋπάλληλος θα έχει μείνει δεμένος στις αλυσίδες της μισθωτής σκλαβιάς του για να μας κάνει «λευκές τις νύχτες». Έτσι αποφάσισαν οι ταγοί της πόλης. Είναι οι ίδιοι που μας έχουν κάνει μαύρες τις μέρες…

http://www.enikos.gr/

Καλή χρονιά… με μισθούς 2006

ΕΛ.ΣΤΑΤ: Το 25% των αποδοχών τους έχασαν οι εργαζόμενοι σε μία τριετία

Του Κώστα Τσάβαλου

Στα επίπεδα του 2006 -και πριν- επέστρεψαν οι μισθοί στην Ελλάδα λόγω των συνεχών περικοπών που επιβλήθηκαν από τα μνημόνια, τη διάλυση που επέφεραν αυτά στις εργασιακές σχέσεις και την άρση της όποιας προστασίας παρείχαν οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας. Με ένα… φωτεινό διάλειμμα, στο πρώτο εξάμηνο του 2010, η μείωση των μισθών στη χώρα μας είναι συνεχής επί 13 τρίμηνα (περισσότερα από 3 χρόνια). Η κατρακύλα αναμένεται να ανακοπεί το 2014, υπό την αίρεση ότι η τρόικα δεν θα επιμείνει στη λήψη νέων οριζόντιων δημοσιονομικών μέτρων και σε επί τα χείρω αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις του ιδιωτικού τομέα.

Στη δραματική τριετία οι εργαζόμενοι απώλεσαν, σε μέσο επίπεδο, το ¼ των αποδοχών τους, ενώ παράλληλα 1,3 εκατ. άνθρωποι έμειναν άνεργοι.

Αποκαλυπτικά για την καθίζηση που υπέστησαν οι αποδοχές των εργαζομένων στο Δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα στα χρόνια της οικονομικής κρίσης είναι τα στοιχεία που δημοσιοποίησε η Ελληνική Στατιστική Αρχή (ΕΛΣΤΑΤ) για τον Δείκτη Μισθών στο σύνολο της οικονομίας από το 1ο τρίμηνο του 2006 έως το 3ο τρίμηνο του 2013. Το προτελευταίο τρίμηνο του τρέχοντος έτους η ετήσια μεταβολή του δείκτη μισθών έφτασε στην Ελλάδα το -6% (με διόρθωση εργάσιμων ημερών και χωρίς εποχική διόρθωση) και ήταν η δεύτερη μεγαλύτερη μείωση στην Ευρωπαϊκή Ενωση μετά το -7,7% που κατεγράφη στην Κύπρο, όταν ο μέσος όρος ετήσιας μεταβολής του δείκτη μισθών στα 28 κράτη-μέλη της Ε.Ε. διαμορφώθηκε στο +1,2%. Αρνητικό πρόσημο παρουσίασαν μόνο 6 χώρες: Κύπρος (-7,7%), Ελλάδα (-6%), Τσεχία (-2,9%), Ιρλανδία (-1,4%), Σλοβενία (-0,4%), Πορτογαλία (-0,2%).

Στον αντίποδα, αυξήσεις μισθών που ξεπερνούν το 5% σημειώθηκαν το 3ο τρίμηνο του 2013 σε Εσθονία, Λετονία και Λιθουανία. Η ετήσια συρρίκνωση του δείκτη μισθών στην Ελλάδα ήταν μακράν η μεγαλύτερη στην Ε.Ε. από την αρχή της κρίσης, ενώ η χώρα μας κατέχει τα… σκήπτρα στις μειώσεις κατά τα δύο πρώτα τρίμηνα του 2013 (10,2% το 1ο τρίμηνο και 7,5% το 2ο τρίμηνο). Η τελευταία φορά που κατεγράφη αύξηση αποδοχών στη χώρα μας ήταν το 2ο τρίμηνο του 2010, οπότε ο δείκτης μισθών αυξήθηκε κατά 1,4%, όπως δείχνουν τα στοιχεία με εποχική διόρθωση και χωρίς διόρθωση εργάσιμων ημερών. Η θετική μεταβολή χωρίς εποχική διόρθωση και χωρίς διόρθωση εργάσιμων ημερών ήταν ακόμη μικρότερη (0,2%).

Ο δείκτης μισθών του 3ου τριμήνου του 2013 χωρίς εποχική διόρθωση και χωρίς διόρθωση εργάσιμων ημερών παρουσίασε μείωση κατά 5,9%, σε σύγκριση με τον αντίστοιχο δείκτη του 3ου τριμήνου του 2012. Κατά την αντίστοιχη σύγκριση του έτους 2012 προς το 2011 η εικόνα ήταν πολύ χειρότερη, καθώς είχε εμφανιστεί μείωση 10,3%. Ο δείκτης μισθών του 3ου τριμήνου του 2013 με εποχική προσαρμογή αλλά χωρίς προσαρμογή του αριθμού εργάσιμων ημερών κατέγραψε μείωση κατά 4,4%, σε σύγκριση με τον αντίστοιχο δείκτη του 3ου τριμήνου του 2012. Κατά την αντίστοιχη σύγκριση του έτους 2012 προς το 2011 είχε και πάλι παρατηρηθεί μεγαλύτερη «βουτιά», που έφτανε το 9,3%.

Σύμφωνα με τις πρόσφατες προβλέψεις της Τράπεζας της Ελλάδος, τα περιθώρια για περαιτέρω περικοπές έχουν εξαντληθεί, καθώς προηγήθηκε μία τετραετία κατακόρυφης υποχώρησης των μισθών που έφτασε σωρευτικά στο 28% (μέσες πραγματικές αποδοχές στο σύνολο της οικονομίας). Στην ενδιάμεση έκθεση νομισματικής πολιτικής της Τράπεζας αναφέρεται ότι οι μέσες ακαθάριστες αποδοχές μειώθηκαν κατά 6,6% το 2012 και κατά 7,4% το 2013. Για την επόμενη χρονιά αναμένεται νέα συρρίκνωση κατά 1,5%, ενώ το κόστος εργασίας ανά μονάδα προϊόντος εκτιμάται ότι θα μειωθεί κατά 1,7% στο σύνολο της οικονομίας. Ετσι, η σωρευτική μείωσή του θα φτάσει το 21,7% μόνο την τριετία 2012-2014, υπερκαλύπτοντας κατά πολύ τον μνημονιακό στόχο τού 15%.

http://www.efsyn.gr/

Επιστροφή στη δραχμή το 2014;

Με την επιστροφή της Ελλάδας στη δραχμή ασχολείται η γερμανική έκδοση της Wall Street Journal...

Οι αρθρογράφοι υποστηρίζουν ότι η ελληνική κρίση δεν είναι κάτι που τρομάζει πλέον τις αγορές, κυρίως μετά τις καλές ειδήσεις ότι ο «Έλληνας ασθενής» αναρρώνει καθώς και ότι προφητείες για έξοδο από το ευρώ δεν επαληθεύτηκαν μέχρι στιγμής.

Αυτό όμως, όπως υπογραμμίζουν, δεν μπορεί να αποπροσανατολίσει το βλέμμα από τη διαπίστωση ότι ο κίνδυνος ενός «Grexit» δεν αποσοβήθηκε, απλά αναβλήθηκε. Και εξηγούν: «το ερώτημα – κλειδί για τους οικονομολόγους, κατά πόσο η Ελλάδα θα παραμείνει στην ευρωζώνη, βρίσκεται στη σχέση εξάρτησης της χώρας από τους δανειστές της. Το 2012 και το 2013 η επιστροφή στη δραχμή απέτυχε επειδή η Ελλάδα δεν θα μπορούσε να χρηματοδοτηθεί από μόνη της. Το 2014 όμως οι οικονομολόγοι υπολογίζουν ότι με το πρωτογενές πλεόνασμα και το θετικό εμπορικό ισοζύγιο θα διαθέτει τα οικονομικά αποθέματα για να εγκαταλείψει την ευρωζώνη. Εάν δε υπάρξει πλειοψηφία στην Ελλάδα γι αυτό το βήμα, τότε η χρονική στιγμή θα ήταν αρχές του 2014. Τα επιχειρήματα υπέρ ενός Grexit είναι προφανή: η Ελλάδα εισέρχεται στην 6η χρονιά οικονομικής ύφεσης και δεν υπάρχουν μηνύματα για την επιστροφή της ανάπτυξης σε θετικό πρόσημο…».

Οι δύο αρθρογράφοι θεωρούν ότι η αισιοδοξία που διαπνέει την ελληνική κυβέρνηση δεν βρίσκει ανταπόκριση, μια και σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ η ύφεση θα συνεχιστεί, ενώ οι Έλληνες έχουν χάσει από καιρό κάθε ελπίδα, τους φαίνεται πολύ μακρινό το τέλος της οικονομικής κρίσης και έχουν αφεθεί στη μοίρα τους. Η εφημερίδα κάνει αναφορά σε ανάλυση της αμερικανικής εταιρείας οικονομικής διαχείρισης Renaissance Capital, σύμφωνα με την οποία σε κάθε εργαζόμενο αναλογούν δύο άνεργοι. Πρόκειται για το μεγαλύτερο ποσοστό παγκοσμίως, όπως αποφαίνεται. Για να αποκατασταθεί η αναλογία εργαζομένων - ανέργων χρειάζεται ένα πραγματικό θαύμα στον τομέα της απασχόλησης.

Τεράστιο σοκ για τις αγορές η επιστροφή στη δραχμή

Μπορεί οι μισθοί στην Ελλάδα να έχουν πέσει, αλλά το ύψος τους είναι μεγαλύτερο από αυτό της Πολωνίας και της Ουγγαρίας και όσο αυτό δεν αλλάζει η ανταγωνιστικότητα θα βρίσκεται υπό πίεση και η ανεργία στα ύψη. Οι αρθρογράφοι της Wall Street Journal εκθειάζουν όμως το πρωτογενές πλεόνασμα που υπολογίζει η ελληνική κυβέρνηση ότι θα επιτύχει το νέο χρόνο και υπογραμμίζουν ότι τώρα, που η Ελλάδα μπορεί να καλύπτει μόνη της τις βασικές της ανάγκες, θα ήταν η ώρα να εγκαταλείψει την ευρωζώνη και να επέστρεφε στη νέα δραχμή που θα ήταν σταθερό νόμισμα και θα έλυνε πολλά προβλήματα της ελληνικής οικονομίας. «Αλλά με ένα δικό της νόμισμα θα αυξάνονταν οι προοπτικές για μεγαλύτερη αύξηση του ισοζυγίου εμπορικών συναλλαγών, σε μικρό διάστημα η δραχμή θα υποτιμούνταν δραματικά και η ανταγωνιστικότητα της χώρας κυρίως στον τουρισμό θα ήταν πολύ καλύτερη», σημειώνουν οι δύο σχολιαστές.

«Εάν όμως οι Έλληνες όντως ανταλλάξουν το ευρώ με μια νέα δραχμή, είναι κάτι που βρίσκεται στα άστρα, η δυνατότητα όμως υπάρχει και ένα τέτοιο σενάριο σε αναφορά με τις υπάρχουσες βασικές προϋποθέσεις θεωρείται και ρεαλιστικό», αποφαίνονται οι δύο σχολιαστές του άρθρου.

Και ο ΣΥΡΙΖΑ; «Σε περίπτωση που το κόμμα αποκτήσει την εξουσία, μια κλιμάκωση των σχέσεων με την τρόικα θεωρείται στο πρόγραμμα. Σε περίπτωση που αρχές του 2014 η Ελλάδα υποχρεωθεί να διαπραγματευτεί νέο μνημόνιο με την τρόικα, τότε αυτό θα μπορούσε να θεωρηθεί ως το εναρκτήριο λάκτισμα για την έξοδο της χώρας από την ευρωζώνη. Αυτή η προοπτική ισχύει ακόμη περισσότερο, εάν η Γερμανία συνεχίσει να επιμένει στην τήρηση των αυστηρών μεταρρυθμίσεων (...). Η επιστροφή στη δραχμή θα ήταν ένα τεράστιο σοκ για τις αγορές».

Πηγή: Deutsche Welle