Θα σου πω μια ιστορία απ' τα σπλάχνα της ΔΕΗ. Να μάθεις πως είναι.

Κωνσταντίνος Γ. Παπαπρίλης Πανάτσας

«Έχεις ακούσει για το κίτρινο ξημέρωμα; Για το πώς σε τρώει η τέφρα από μέσα; Πώς σουλατσάρει στα σωθικά σου, πως μπογιατίζει τα πνευμόνια σου; Έχεις ακούσει για τις σκιές που τρέχουν, μέρα μεσημέρι στα λιγνιτωρυχεία; 

… 

«Φόρα τη μάσκα σου.» 

Θυμάμαι να του το φωνάζω σαν τρελλός. Πρώτη μέρα που τον είδα με την χακί φόρμα. Μία, δύο, δέκα. Τον κυνήγησα είκοσι μέτρα, μ’ άφησε να τον προφτάσω, του ‘ριξα ένα σκαμπίλι στο σβέρκο, την έβαλε. 

Δεν είναι δυνατόν να τον έχω μεγαλώσει τόσο στραβά. Δεν είναι. Αλλά θα μου πεις, όλα του τα ‘δωσα, μισθός ΔΕΗτζή, πώς να μην του τα δώσω; 

…

Και το ‘λεγαν. Βράζει το χώμα εκεί. Ο τόπος όλος χτίζεται στην κόλαση επάνω. Ο λιγνίτης είναι ό,τι μένει απ’ τα καζάνια της.  

Ευχή και κατάρα λοιπόν. 

Ευχή για το τουρκοχώρι με τις λάσπες, το Καϊλάρι που γίνηκε Πτολεμαΐδα, μεγάλη και τρανή, που ‘χει κατοίκους με πρησμένες τσέπες. Κατάρα, για ένα οροπέδιο που το ξεπλένει η σκόνη. Η σκόνη εκείνη, που τρυπώνει στα σωθικά κι όταν βαριέται τη ζεστασιά τους, τα κατατρώει. 

Να τ’ ανοίξει τρύπες.    

Όταν μας άνοιξαν τα σύνορα ξανά, τρέξαμε για θέσεις. Οι πολιτικοί πρόσφυγες, τα παιδιά των αριστερών, τα παιδιά μιας θύελλας καταραμένης, είχαμε την ευκαιρία μας. Κι όταν τα κτίρια με τον κεραυνό ζητήσαν γνωστικούς και σπουδαγμένους, το ανατολικό μπλοκ μας είχε εφοδιάσει. 

Στην Τσεχοσλοβακία, τα σχολεία ήταν ανοιχτά τόσο, ώστε ν’ ανοίξει και το κεφάλι όσων περνούν τις πόρτες τους. 

Διαγωνισμός για μηχανολόγους λοιπόν. Για δέκα θέσεις που προκήρυξαν, πέρασα έβδομος. Στους τέσσερις χιλιάδες. Χακί φόρμα, γραφείο στον πύργο ελέγχου, βάρδια στη ΔΕΗ. Σπίτι στην πρωτεύουσα της Εορδαίας με την τρυπημένη γη και καλή αρχή. 

Από την πρώτη μέρα το καταλαβαίνεις. 

Καμία πόρτα δεν σταματά την σκόνη, καμιά καθαρίστρια δεν την κρύβει, κανείς δεν μπορεί να καταλάβει την αίσθηση να καθαρίζεις την μύτη σου απ’ την τέφρα. Χαρτομάντιλο και μαύρη μύξα. Ήταν η μέρα που έμαθα, πως σαν τελειώνω, θα ξοδεύω μιάμιση ώρα στον νιπτήρα. 

Ήταν κι αυτή η βάρδια η διαβολεμένη. 

Ο λευκός διακόπτης στον τοίχο σου, πρέπει να ανοίγει όταν τον θες. Έτσι κι η ΔΕΗ, δεν ξέρει από μέρες και νύχτες, γιορτές κι αργίες. 

Το ρολόι μου, αυτό του σώματος, το χάλασα νωρίς. Πρωί, απόγευμα, νύχτα, ρεπό. Και πάλι απ’ την αρχή. Πώς να συνηθίσεις τέτοιον ύπνο; Οχτώ ώρες σκόνη, οχτώ ώρες ύπνος, οχτώ ώρες ζαλισμένος. 

Μια πόλη με χακί ανθρώπους. Μ’ ανθρώπους που έμαθαν πως τα φρεσκοπλυμένα σεντόνια, πάντα θα γίνονται πιο κίτρινα απ’ τον αέρα της αυγής, τον αέρα της απελευθέρωσης ρύπων. Ανθρώπους που κυκλοφορούν νυσταγμένοι, πριν και μετά τη βάρδια, μ’ ένα χάρτινο κουτί γάλα στο χέρι. Αυτό τους είπαν, κι αυτό έκαμναν. Δώστε γάλα στους εργαζομένους, τους κάνει καλό μετά από τόση σκόνη. 

Η Πτολεμαΐδα είναι άσχημη. Φτιαγμένη από ανάγκη, στα γρήγορα, μπετό κόντρα μπετό. Μα οι άνθρωποί της… Οι άνθρωποί της ζουν τις μέρες τους δοξάζοντάς τις. Μια πόλη που τη νύχτα ντύνεται πανηγύρι, να τη ζήσει, να της ρουφήξει το μεδούλι και τ’ αστέρια, που φαίνονται αλλιώς στο κίτρινο πέπλο που πήρε για προίκα.  

…

Τα χρόνια έτρεξαν. Η σκόνη σκαρφάλωνε, αγόρασα σπίτι δικό μου, τ’ αγόρια μεγάλωναν, ό,τι χρειάστηκαν το είχαν. Οι ανάσες μου βάραιναν μόνο. Ανάθεμά με, δεν κόβω και το τσιγάρο. Ένα φουγάρο με πόδια, κάτω από μεγαλύτερα φουγάρα μ’ άσπρες και κόκκινες ρίγες, να τα βλέπουν τ’ αεροπλάνα. Στις άδειες του καλοκαιριού, έψαχνα θάλασσα, να γεμίζω αρμύρα το στήθος. Έβαλα κάτω τα πενηντάρικα που αφήνω πια στον πνευμονολόγο. Δες τον αριθμό που φτιάχνουν και μετά μίλα μου για ευχές και κατάρες του λιγνίτη. 

Τέτοια είναι η δική μας ηλεκτροπληξία.

Κι ύστερα… 

Ύστερα ήρθε η κρίση. 

Ήρθαν εκείνοι που αποφάσισαν πως παίρνουμε πολλά. Πως τα ορυχεία είν’ εύκολα, πως η λάσπη βγαίνει απ’ τα ρούχα εξίσου εύκολα, πως οι ΔΕΗτζήδες είναι κείνες με τα ταγιέρ πίσω απ’ τα ταμεία. Πως τα δικά μου γεράματα, θα ‘ναι ίδια μ’ όλων που δούλεψαν. Ο μισθός έμεινε μισός, το εφάπαξ αγνοείται, η σύνταξη ένα στοιχειό που κυνηγάς να παγιδέψεις. Όλα όσα μου ‘ταξαν ν’ ανταλλάξω με τους γιατρούς, σαν φτάσω στα εξήντα. 

Κι ήρθαν τα δίμηνα. Εφεύρεση των πολιτικάντηδων. Να εξυπηρετούν ρουσφέτια τοπικά, με ώρες εργασίας στ’ ορυχείο. Δουλειά του ποδιού στα χρόνια της ανεργίας.

Πήγε κι έκανε τα χαρτιά του ο βλάκας. Βαρέθηκε, λέει, να με βλέπει να τον λυπάμαι που πάει στράφι το πτυχίο. Ήθελε να με βοηθήσει πριν βγω στη σύνταξη. 

Τον πήρανε γαμώτο. Τον πήρανε. 

Δυο μήνες τώρα, τον βλέπω να κυκλοφορεί στα ορυχεία, χωρίς μάσκα στο στόμα, μάγκας όπως και του λόγου μας, στα νιάτα που περάσαν. Δίπλα στις ταινίες μεταφοράς του λιγνίτη. Βάφεται η μούρη του με κάρβουνο και το ‘χει για παιχνίδι. 

Εσύ που μ’ ακούς, να το θυμάσαι, το γκρίζο από το κάρβουνο, είναι τ’ αληθινό χρώμα του πολέμου. 

Ρε δεν τον θέλω εδώ μέσα. 

Ξέρεις τι θα κάνω; Και μη με κατηγορείς. Θ’ αφήσω τις εξετάσεις μου στον καθρέπτη.  

Είναι ευγενικός. 

Και την ξέρει καλά τη Σαλονίκη. 

Θα με πάει αυτός στο Θεαγένειο.»

Τα 7 θανάσιμα ψηφιακά αμαρτήματα

Του Δημήτρη Θεοδωρόπουλου

Το world wide web υπάρχει εδώ και 25 χρόνια. Εξελίσσεται, αλλάζει και παλιώνει πάνω στα δικά μας λάθη, στα δικά μας αμαρτήματα.

Υπάρχουν μέρες που σχεδόν νιώθεις την παραγωγικότητα να πέφτει στο πάτωμα. Κοιτάς γύρω και βλέπεις ανθρώπους κολλημένους σε οθόνες, ανθρώπους που βαριούνται και να προσποιηθούν πως ενδιαφέρονται. Νιώθεις πως όλη αυτή η ακτινοβολία, συντονισμένη να κοιτά τον ίδιο πνευματικό φωταγωγό, παράγει την ίδια ασημαντότητα, την ίδια βαρεμάρα, την ίδια νωθρότητα. Μπορεί όλοι την ίδια στιγμή να μιλάνε ψηφιακά για έναν μεγάλο σκοπό, για μια Μεγάλη Ιδέα, για μια σωτηρία, για μια επανάσταση. Αλλά φαίνεται από τον τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι κάνουν τα κλικ τους, τους εμπνευσμένους σκοπούς τους, το συμβατικό χιούμορ τους, τα οργισμένα γκρουπ τους, τις ανούσιες αναπαραγωγές του ίδιου πράγματος. Φαίνεται πως κανείς δεν θέλει τίποτα να αλλάξει· μόνο η ώρα να περάσει. Είναι η ώρα της οκνηρίας.

Υπάρχουν κάποιες άλλες μέρες που παρατηρείς, πίσω από συμπεριφορές, ανθρώπους φοβισμένους, ανθρώπους γεμάτους προφανή ψυχολογικά προβλήματα, να μιλούν με πάθος για το αγαπημένο τους χόμπι: τον εαυτό τους. Ανθρώπους να αυτοθαυμάζονται έχοντας τόσο προβλέψιμες συμπεριφορές που σχεδόν μυρίζεις τη μανιέρα μέσα από την οθόνη. Είναι ένα στημένο παιχνιδάκι υπερπροβολής, μια φωτογραφία από μια παραλία με ένα φαινομενικά ανέμελο - αλλά στην πραγματικότητα καλά μελετημένο - σχόλιο, ένας κοιλιακός, ένα κλεμμένο απόφθεγμα, ένα selfie, μια πόζα. Είναι η ώρα της αλαζονείας.

Υπάρχουν και κάποιοι άλλοι άξιοι παρατήρησης. Αυτοί που θα ήσουν σχεδόν σίγουρος πως θα μπορούσαν να γράψουν ό,τι πιο μύχιο υπάρχει, ό,τι πιο ευαίσθητο, ό,τι πιο ακατάλληλο υπάρχει μέσα τους, αναζητώντας λίγη ακόμη προσοχή. Πως θα μπορούσαν να ανεβάσουν φωτογραφία όχι μόνο από το παιδί τους, αλλά και από τον τρόπο που συνέλαβαν το παιδί τους αν αυτό θα τους έκανε να νιώσουν πιο αποδεκτοί. Είναι η λαιμαργία (της προσοχής) και η 
απληστία (των likes) σε έναν απάνθρωπο συνδυασμό.

Είναι και οι άλλοι, οι πιο σιωπηλοί. Αυτοί που ζουν τη ζωή τους μέσα από το πρίσμα των social media. Που δεν ενεργούν, απλώς παρακολουθούν. Που δεν αλληλεπιδρούν, μόνο σχολιάζουν την ίδια την έκθεση από μια ψηφιακή γαλαρία. Είναι αυτοί που εγκλωβισμένοι σε έναν παράλληλο κόσμο, ζηλεύουν την άνεση των άλλων να γράφουν τόσο ελεύθερα για τον εαυτό τους, φθονούν τους κοινωνικούς φίλους τους και δημιουργούν έξτρα ψυχολογικά προβλήματα στον εαυτό τους, φοβούμενοι πως χάνουν κάτι σημαντικό την ώρα που ζηλεύουν. Είναι η ώρα της ζηλοφθονίας.

Είναι και αυτοί που είναι έτοιμοι να τσαντιστούν, να πλακωθούν, να βγάλουν πύρινους λόγους με το παραμικρό. Με την ιστορία του κροκόδειλου, με ειδήσεις αλιευμένες συνήθως σε sites της συμφοράς, με τη Βουλή, με το παρελθόν, με τον Κατσουράνη και εκείνον τον διαιτητή, με τον βουλευτή, τον υποκριτή και τον τσαμπατζή. Είναι αυτοί που χάνουν το δίκιο της αγανάκτησης, όντας διαρκώς αγανακτισμένοι. Είναι έτοιμοι να πιστέψουν το πιο παρανοϊκό ψέμα μόνο και μόνο γιατί κουμπώνει με την αγανακτισμένη τους διάθεση. Είναι ο φόβος και ο τρόμος των διαφημιστών και των εταιρειών, όλοι αυτοί που αν συντονιστούν στον ίδιο σκοπό, έστω και κατά τύχη, μπορούν να κάνουν μια εταιρεία να βουλιάξει, μια προσωπικότητα να εξαφανιστεί, έναν σκοπό να ακυρωθεί. Είναι οι άνθρωποι της (δίκαιης ή άδικης, αυθεντικής ή αταβιστικής) οργής.

Μετά είναι και τα ζευγάρια. Ολοι αυτοί που είναι μαζί κοιτώντας παράλληλες εικόνες στα κινητά τους. Μπορεί να συμβεί στον καθένα. Μπορεί, όμως, όπως διηγείται μια νεαρή γυναίκα σε ένα εξαιρετικό αφιέρωμα του «Guardian», που την προηγούμενη εβδομάδα εικονογράφησε τα «7 θανάσιμα ψηφιακά αμαρτήματα», το ένα μέλος της σχέσης (αυτή εν προκειμένω) να απορροφηθεί τόσο πολύ από την ψηφιακή του ύπαρξη, από τους καβγάδες, την αποδοχή, τη ζήλια, τον θυμό, την ευκολία των σχέσεων της οθόνης, που να ξεχάσει εντελώς τη λαγνεία. Ή μάλλον να τη
μετατρέψει σε άκαπνη ψηφιακή λαγνεία. Το έβδομο αμάρτημα.

Το world wide web είναι 25 ετών. Πάνω από δύο δισεκατομμύρια άνθρωποι ζουν μέσα του. Υπάρχουν οι γενιές που έχουν ζήσει και χωρίς αυτό (έστω και αν απορούμε πώς ζούσαμε), υπάρχουν και οι νεότεροι που δεν έχουν καν τη δυνατότητα να σκεφτούν μια ζωή χωρίς όλη τη γνώση του κόσμου στην παλάμη τους.

Δεν χρειάζεται να είμαστε τεχνοφοβικοί, ούτε φοβισμένοι ούτε καταγγελτικοί: αυτός είναι ο τρόπος που ζούμε, που αλληλεπιδρούμε, που βλέπουμε Μουντιάλ, που σχολιάζουμε, που δουλεύουμε, που φλερτάρουμε. Αρκεί να μάθουμε το πώς μας επηρεάζει ηθικά, πνευματικά, πολιτικά και κοινωνικά. Αρκεί να μαθαίνουμε να αλληλεπιδρούμε σε έναν νέο κόσμο που πριν ανακαλυφθεί έχει ήδη παλιώσει. Δεν είναι εύκολο. Αλλά δεν έχουμε και άλλη επιλογή.

http://www.tovima.gr/

Έτσι Μοιραζουν Την Ευρωπη

 Του Πάνου Παναγιώτου
H Ευρώπη και η ευρωζώνη αλλάζουν ριζικά και ένα νέο Ευρωπαϊκό Οικοδόμημα χτίζεται “αθόρυβα΄ μπροστά στα μάτια μας. Αλλά αυτό συμβαίνει μέσα από “νομοθετικά πραξικοπήματα’, παραβιάσεις της Ευρωπαϊκής Συνθήκης και των Ευρωπαϊκών νόμων, με εξαγορές ψήφων και με μία τρομακτική προσπάθεια παράκαμψης των εθνικών κοινοβουλίων και των κρατών της ΕΕ και συγκέντρωσης όλων των εξουσιών γύρω από γαλλογερμανικό άξονα

Μέσα από ευαίσθητα και εμπιστευτικά έγγραφα ο βραβευμένος αναλυτής Πάνος Παναγιώτου παρουσιάζει μία αποκλειστική έρευνα που προβληματίζει για το μέλλον της Ευρώπης

Έτσι Μοιράζουν την Ευρώπη

Με Νομοθετικά πραξικοπήματα – Εξαγορά ψήφων & Παράνομους Ανεξάρτητους Ευρωπαϊκούς Υπέρ Οργανισμούς

Φανταστείτε ένα ανεξάρτητο ευρωπαϊκό υπέρ οργανισμό που έχει τη νομική δύναμη να ελέγξει και να επηρεάσει τις αποφάσεις των οίκων πιστοληπτικής αξιολόγησης Standard & Poors, Fitch και Moody’s σε ολόκληρη την Ευρώπη, που μπορεί να καθορίσει τα πρότυπα λειτουργίας τους υποδεικνύοντας τους, κατά περίπτωση, ακόμη και τα δεδομένα με τα οποία θα πρέπει να οδηγούνται στις αξιολογήσεις τους και που μπορεί να τους επιβάλλει τσουχτερά πρόστιμα ή και να τους στείλει στο ευρωπαϊκό δικαστήριο αν δεν συνετιστούν με τις επιταγές του.

Σκεφτείτε αυτός ο οργανισμός να είναι παράλληλα ο ελεγκτής όλων των χρηματοοικονομικών και χρηματιστηριακών αγορών της Ευρώπης, των αγορών ομολόγων, μετοχών, παραγώγων, να είναι αρμόδιος τόσο για τους νόμους υπό τους οποίους θα λειτουργούν όσο και για τον έλεγχο της υπακοής σε αυτούς αλλά και εκείνος που αποφασίζει ή προτείνει την τιμωρία όσων δεν πειθαρχούν.

Δώστε, τώρα, σε αυτόν τον οργανισμό νομοθετική και εκτελεστική εξουσία, υπερεθνική δύναμη και το δικαίωμα να ξεπερνά κάθε εθνικό νόμο σχετικά με τη λειτουργία των χρηματοοικονομικών αγορών. Επιτρέψτε του να είναι πάνω από τους εθνικούς εποπτικούς οργανισμούς των ευρωπαϊκών κρατών και πάνω από τα εθνικά κοινοβούλια. Τέλος, κάντε όλα αυτά να συμβούν με ένα “Νομοθετικό Πραξικόπημα’, παραβιάζοντας τις συνθήκες και τους νόμους της Ευρώπης, εξαγοράζοντας τις ψήφους ευρωπαϊκών κρατών και πιάνοντας στον ύπνο τους Ευρωπαίους πολίτες..

Τώρα, έχετε μία εικόνα για το τί είναι ο ESMA - European Securities and Markets Authority (Ευρωπαϊκή Αρχή Κινητών Αξιών και Αγορών) – ο οργανισμός που όπως ομολογεί ο πρόεδρος της Γερμανικής Ομοσπονδιακής Χρηματοοικονομικής Εποπτικής Αρχής, Joachim Sanio, σε ευαίσθητο αμερικανικό έγγραφο, έχει μεγαλύτερη επιρροή στις χρηματοοικονομικές αγορές ακόμη και από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και δημιουργήθηκε από τη Γαλλία με ένα “νομοθετικό πραξικόπημα’, κατά σφοδρή παραβίαση της Ευρωπαϊκής Συνθήκης και της ευρωπαϊκής νομοθεσίας, με στόχο την μετατροπή του Παρισιού σε χρηματοοικονομικό κέντρο της Ευρώπης και την απόκτηση οικονομικής δύναμης και πολιτικής επιρροής στις εξελίξεις στις χρηματοοικονομικές αγορές και την ευρωπαϊκή πολιτική και οικονομία.

ESMA: Ο ευρωπαϊκός υπερ-οργανισμός που τρόμαξε τη Γερμανία

Ο ESMA είναι τόσο ισχυρός οργανισμός που η δημιουργία του τρόμαξε ακόμη και τη Γερμανία καθώς διαπίστωσε ότι ο έλεγχος των αγορών της θα περνούσε σε γαλλικά χέρια και η εθνική εποπτεία θα χανόταν οριστικά. Σε ευαίσθητο έγγραφο του αμερικανικού προξενείου στη Φρανκφούρτη, με ημερομηνία 20 Νοεμβρίου 2009, ο Joachim Sanio, πρόεδρος της Γερμανικής Ομοσπονδιακής Χρηματοοικονομικής Εποπτικής Αρχής, “αποκάλυψε την ανησυχία του για τη μεγάλη γαλλική επιρροή στις νέες χρηματοοικονομικές ρυθμιστικές αρχές της ΕΕ’.

Σύμφωνα με το έγγραφο, το Φεβρουάριο του 2009 μία “υψηλού επιπέδου ομάδα με πρόεδρο τον πρώην διοικητή της Τράπεζας της Γαλλίας, Jacques de Larosihre, σχεδίασε μία σειρά προτάσεων για την ενίσχυση του χρηματοοικονομικού μηχανισμού ρύθμισης της ΕΕ”. Ο Larosihre, μέλος της “Ομάδας των Τριάντα’, του διεθνούς οργανισμού που ιδρύθηκε το 1978 στην Ουάσιγκτον με τη στήριξη της οικογένειας Ροκφέλερ και όπου συμμετέχουν οι διοικητές των μεγαλύτερων κεντρικών τραπεζών του κόσμου, πρότεινε τη δημιουργία ενός “χρηματοοικονομικού ελεγκτή” της ΕΕ με έδρα στο Παρίσι, θέση την οποία, επίσης, υποστήριξε από τη θέση του ως διοικητής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας αλλά και πρόεδρος της “Ομάδας των Τριάντα” ο Ζαν Κλοντ Τρισέ. Η πρόταση Larosihre μοίραζε τον τραπεζικό και χρηματοοικονομικό έλεγχο της Ευρώπης στα τρία, μεταξύ Παρισιού, Φρανκφούρτης και Λονδίνου αλλά με “κύριους ωφελημένους από τς μεταρρυθμίσεις τους Γάλλους”, όπως αναφέρει στο ευαίσθητο έγγραφο ο Joachim Sanio, ο οποίος σημειώνει πως αυτοί ήταν και οι “βασικοί συνήγοροι και η κινητήρια δύναμη των μεταρρυθμίσεων’.

“Το συγκεκριμένο συμφέρον των Γάλλων, πέρα από την ενδυνάμωση της συνολικής επιρροής τους πάνω στην Ευρωπαϊκή Ένωση μέσω της Κομισιόν, είναι να εγκαθιδρύσουν την Ευρωπαϊκή Αρχή Κινητών Αξιών και Αγορών στο Παρίσι” υπογραμμίζει ο Sanio, προσθέτοντας “αυτό θα δυναμώσει σημαντικά το Παρίσι ως χρηματοοικονομικό κέντρο εις βάρος του Λονδίνου και της Φρανκφούρτης”. Αν και η Φρανκφούρτη είναι η έδρα της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και του νεοϊδρυθέντος EIOPA (European Insurance and OccupationalPensions Authority), το γεγονός ότι η εποπτική αρχή για τις αγορές κεφαλαίων και τις κινητές αξίες θα είναι στο Παρίσι θα δώσει στη Γαλλία μεγαλύτερη επιρροή, αναφέρει το έγγραφο.

EIOPA: Η Ευρωπαϊκή Αρχή Ασφαλίσεων και Επαγγελματικών Συντάξεων 
Ο EIOPA, είναι ο οργανισμός που ιδρύθηκε την πρώτη Ιανουαρίου του 2011 με έδρα τη Φρανκφούρτη, ως δέλεαρ των Γάλλων προς τους Γερμανούς για την αποδοχή της ίδρυσης του ESMA. Μέσω του EIOPA η Γερμανία αποκτά, μεταξύ άλλων, τον εποπτικό ρόλο στον ασφαλιστικό κλάδο της Ευρώπης και στα ευρωπαϊκά συνταξιοδοτικά ταμεία με επίσημο στόχο την “προστασία των ασφαλισμένων, των μελών του συνταξιοδοτικού συστήματος και των συνταξιούχων” και αενπίσημο τον έλεγχο της ασφαλιστικής και συνταξιοδοτικής πολιτικής στην Ευρώπη. Επιπλέον, δίνει στη Γερμανία τον απόλυτο έλεγχο για τη διαφάνεια στς χρηματοοικονομικές αγορές, καθιστώντας τη εγγυήτρια της διαφάνειας του ευρωπαϊκού χρηματοοικονομικού και τραπεζικού συστήματος, γεγονός αρκετά παράδοξο αν σκεφτεί κανείς πως σύμφωνα με τους διεθνείς οργανισμούς για την καταπολέμηση της διαφθοράς η Γερμανία είναι η πρώτη χώρα στην Ευρώπη ως προς το ύψος των μαύρων κεφαλαίων που ξεπλένονται στο χρηματοοικονομικό και τραπεζικό της σύστημα, ενώ είναι η μόνη ευρωπαϊκή χώρα που δεν έχει υπογράψει τη διεθνή σύμβαση εναντίον της διαφθοράς.

ESMA: Μεγαλύτερη πολιτική επιρροή από την ΕΚΤ – Ανυπολόγιστο ρίσκο για Λονδίνο

Αν και ο EIOPA αναβαθμίζει τη Φρανκφούρτη ως χρηματοοικονομικό κέντρο της Ευρώπης με πρωτοφανή νομική και ρυθμιστική δύναμη πάνω στο Λονδίνο, το “βραβείο” για το Παρίσι είναι πολύ καλύτερο, σύμφωνα με το Sanio, καθώς ο ESMA είναι τόσο σημαντικός οργανισμός που έχει μεγαλύτερη επιρροή στις αγορές ακόμη και από την παντοδύναμη Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.

“Η ΕΚΤ μπορεί να είναι πιο δυνατή και με μεγαλύτερο κύρος αλλά από την άποψη της οικονομικής αξίας και της πολιτικής επιρροής στις εξελίξεις στις χρηματοπιστωτικές αγορές ο ESMA είναι σαφώς το καλύτερο βραβείο” αναφέρει ο Sanio, ο οποίος σημειώνει ότι ο μεγάλος ηττημένος είναι το Λονδίνο, το οποίο μπορεί να ανεχτεί μετά βίας το χρηματοοικονομικό έλεγχο από τη Γερμανία αλλά το γεγονός ότι αυτός περνά, κυρίως, σε γαλλικά χέρια συνιστά γι” αυτό “ανυπολόγιστο ρίσκο και σοβαρή οικονομική απειλή”.

“Αυτή τη στιγμή το Λονδίνο ως χρηματοοικονομικό κέντρο λειτουργεί χωρίς εποπτεία. Με το βιομηχανικό κλάδο της πρακτικά νεκρό, η Βρετανία είναι οικονομικά εξαρτημένη από τη διατήρηση του ανταγωνιστικού πλεονεκτήματος του χρηματοοικονομικού της κέντρου μέσω της ελαφράς εποπτείας” αναφέρει ο Sanio, υποδεικνύοντας το παρασκήνιο της επίθεσης της Γαλλίας εναντίον της Βρετανίας, με όχημα την ΕΕ και με τη στήριξη της Γερμανίας.

Εγκαθίδρυση νέου καθεστώτος με “Νομοθετικό Πραξικόπημα’

Οι συνθήκες για την επέλαση του γαλλογερμανικού άξονα προέκυψαν, σύμφωνα με το Sanio, χάρη στη χρηματοοικονομική κρίση, η οποία “άνοιξε ένα παράθυρο ευκαιρίας για τις χρηματοοικονομικές μεταρρυθμίσεις της ΕΕ’. Όμως το γαλλογερμανικό σχέδιο δε θα ήταν ποτέ εφικτό χωρίς ένα “νομοθετικό πραξικόπημα’, όπως αναφέρει με ειλικρίνεια που σοκάρει ο πρόεδρος της Γερμανικής Ομοσπονδιακής Χρηματοοικονομικής Εποπτικής Αρχής, αποκαλύπτοντας το νομοθετικό τέχνασμα με το οποίο οι Γάλλοι παραβίασαν τις συνθήκες και τους νόμους της Ευρωπαϊκής Ένωσης προκειμένου να δημιουργήσουν τον ESMA.

“Για να τεθεί το νέο καθεστώς σε ισχύ το συντομότερο δυνατόν η Επιτροπή το συνέταξε υπό τη μορφή “κανονισμών” αντί ως «οδηγίες», δεδομένου ότι οι κανονισμοί έχουν ένα πιο γενικό πεδίο εφαρμογής και δεν απαιτούν από κάθε έθνος να ψηφίσει εφαρμοστική νομοθεσία” αποκαλύπτει ο Sanio σύμφωνα με το ευαίσθητο έγγραφο, συμπληρώνοντας ότι αυτή η πράξη είνα “μία μορφή διαδικαστικής κατάχρησης η οποία παρακάμπτει τις εθνικές νομοθεσίες” και πως χωρίς αυτόν τον “άνευ προηγουμένου νομοθετικό ελιγμό, η ΕΕ δε θα ήταν σε θέση να ολοκληρώσει τις μεταρρυθμίσεις πριν από τις εκλογές του Ηνωμένου Βασιλείου και μία μοναδική ευκαιρία για την Επιτροπή θα είχε χαθεί”

Οι οργανισμοί διαμοιρασμού του χρηματοοικονομικού έλεγχου της ΕΕ είναι παράνομοι

Οι οργανισμοί τους οποίους προώθησε η Γαλλία με τη στήριξη της Γερμανίας, ο οποίοι ιδρύθηκαν το 2011 και που χάρη σ” αυτούς ο χρηματοοικονομικός έλεγχος της Ευρώπης πέρασε κατά κύριο λόγο στο Παρίσι και κατά δεύτερο στη Φρανκφούρτη, είναι παράνομοι, σύμφωνα με τον πρόεδρο της Γερμανικής Ομοσπονδιακής Χρηματοοικονομικής Εποπτικής Αρχής.

“Το Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων έχει θέσει μια σειρά από κανόνες και προϋποθέσεις που πρέπει να πληρούνται πριν ένα θεσμικό όργανο της ΕΕ μπορεί να μεταβιβάζει τις εξουσίες του σε φορείς που δεν αναφέρονται στις Συνθήκες της ΕΕ” εξηγεί ο Sanio προσθέτοντας τα εξής συγκλονιστκά: “Το Δικαστήριο έκρινε ότι ένα όργανο μπορεί να αναθέτει μόνο σαφώς καθορισμένες αρμοδιότητες και πρέπει να παραμένει σε θέση να εξετάζει την άσκηση αυτών των αρμοδιοτήτων…(έτσι) οι νέες Ευρωπαϊκές Εποπτικές Αρχές δεν μπορεί παρά να είναι υπο-οργανισμοί («δευτερεύοντα όργανα») της Επιτροπής με εξουσίες που τους έχουν ανατεθεί από την Επιτροπή.”

Αν ακολουθούνταν η ευρωπαϊκή νομοθεσία, τα υπερεθνικά σούπερ ιδρύματα ESMA και EIOPA, δε θα έπρεπε, κανονικά, να είναι παρά ευρωπαϊκοί υπο-οργανσμοί. Όμως,,παραβιάζοντας κάθε νομοθεσία της ΕΕ, η Γαλλία πέτυχε την ίδρυση τους ως ανεξάρτητες ευρωπαϊκές αρχές με απόλυτες εξουσίες πάνω στα ευρωπαϊκά κράτη. Στα επίσημα κείμενα του ESMA διαβάζουμε “Ο ESMA είναι μία ανεξάρτητη Αρχή της Ευρωπαϊκής Ένωσης” η οποία μπορεί “με δική της πρωτοβουλία να ξεκινήσει έρευνα και να απευθύνει σύσταση στην εθνική αρχή”.

Μέσω του ESMA το Παρίσι μπορεί να παρεμβαίνει κατά το δοκού, νομοθετικά, ρυθμιστικά, εποπτικά, τιμωρητικά, οικονομικά και πολιτικά στις χρηματοοικονομικές αγορές της Ευρώπης ν, επηρεάζοντας έναν τομέα από τον οποίο εξαρτώνται οι μεγαλύτερες εταιρίες της Ευρώπης, τράπεζες, βιομηχανίες, ναυτιλιακές, ασφαλιστικές, κατασκευαστικές, φαρμακευτικές, μεταφορών, τεχνολογίας κλπ αλλά και ο δανεισμός των ευρωπαϊκών κρατών και του ευρωπαϊκού ιδιωτικού τομέα.

Πρόκειται για μία αγορά δεκάδων τρις ευρώ, η οποία αποτελεί την καρδιά της χρηματοδότησης κρατών, τραπεζών και επιχειρήσεων της Ευρώπης και γα την οποία υπεύθυνο από την 1η Ιανουαρίου του 2011 έγινε, χωρίς να χρειαστεί καν η έγκριση των εθνικών κοινοβουλίων, το Παρίσι.

Έκτοτε είναι δική του αρμοδιότητα να προωθήσει τους κανονισμούς που θεωρεί ότι πρέπει να διέπουν τις ευρωπαϊκές χρηματοοικονομικές αγορές και αν και εφόσον χρειαστεί οι κανονισμοί να πάρουν τη μορφή νομοθεσίας, το μόνο που έχει να κάνει είναι να υποβάλλει τους νόμους που συνέταξε για έγκριση από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, παρακάμπτωντας και πάλι τα εθνικά κοινοβούλια.

Η απόλυτη στήριξη της Γερμανίας στη Γαλλία

Δεδομένου ότι στο διαμοιρασμό του χρηματοοικονομικού ελέγχου της Ευρώπης το Παρίσι αναδείχθηκε, μακράν, ο μεγάλος κερδισμένος ακόμη και σε βάρος της Φρανκφούρτης, αναρωτιέται κανείς γιατί το Βερολίνο στήριξε μία τέτοια πολιτική. Η απάντηση είναι διφυής: πρώτον, με αυτόν τον τρόπο εξυπηρετούνται βασικοί στόχοι του γαλλογερμανικού άξονα όπως η υποβάθμιση του Λονδίνου ως χρηματοοικονομικής πρωτεύουσας της Ευρώπης και η δημιουργία δύο νέων κέντρων, στη Γαλλία και τη Γερμανία, γεγονός που από μόνο του είναι ιστορικής σημασίας. Δεύτερον, ο γαλλογερμανικός άξονας αλληλοϋποστηρίζεται και μέσα από συμμαχίες, συμβιβασμού και υποχωρήσεις προωθεί το σχέδιο της απόκτησης όσο το δυνατό μεγαλύτερου ελέγχου της Ευρώπης.

Ο πραγματικός στόχος της Γαλλίας μέσω της Γαλλογερμανικής συμμαχίας

Σε έγγραφο της αμερικανικής πρεσβείας στο Παρίσι με ημερομηνία 17 Νοεμβρίου 2009, το οποίο χαρακτηρίζεται ως “εμπιστευτικό’, αναφέρεται ότι σύμφωνα με Γερμανούς διπλωμάτες το μεγάλο άνοιγμα φιλίας της Γαλλίας προς τη Γερμανία και η σειρά προτάσεων με στόχο την ενδυνάμωση των διμερών σχέσεων των δύο κρατών, έχει ως πραγματικό στόχο την “αθόρυβη βελτίωση της ήδη σε εκπληκτικό βαθμό θεσμικής ολοκλήρωσης (της Ευρώπης)”.

Πρόταση του Παρισιού για κοινό Γαλλο-Γερμανικό Υπουργείο

Σύμφωνα με το εμπιστευτικό έγγραφο, σε συνάντηση του Αμερικανού πρέσβη Rivkin με το Γερμανό πρέσβη Reinhard Schafers, ο δεύτερος υποστήριξε ότι το Παρίσι ανέλαβε μία σειρά πρωτοβουλιών με στόχο την περαιτέρω σύσφιξη των σχέσεων με το Βερολίνο και μέσα στα πλαίσια αυτά πρότεινε τη δημιουργία κοινού Γαλλο – Γερμανικού Υπουργείου.

Ανταλλαγή αξιωματούχων σε όλα τα βασικά υπουργεία

Ο Schafers αποκάλυψε ότι οι δύο χώρες έχουν υιοθετήσει μία πλατφόρμα συνεχούς πολιτικής επικοινωνίας και ότι “οι διμερείς διαβουλεύσεις έχουν θεσμοθετηθεί από τους αρχηγούς των δύο κρατών στο επίπεδο εργασίας σε τεράστιο βαθμό”. “Πέρα από τις άτυπες συναντήσεις του Προέδρου με την Καγκελάριο και τις μηνιαίες συναντήσεις των Υπουργών Εξωτερικών, ακόμη και το προσωπικό υποχρεούται να συναντηθεί και να διαβουλεύεται τακτικά με τους ομολόγους του” είπε ο Schafers, επισημαίνοντας ότι μεταξύ των δύο κρατών “υπάρχει ανταλλαγή αξιωματούχων και εργασία τους σε ένα ευρύ φάσμα υπουργείων, συμπεριλαμβανομένου του γραφείου του πρωθυπουργού, του υπουργείου οικονομικών, δικαιοσύνης, μεταφορών, γεωργίας κ.α.” με στόχο την επέκταση του προγράμματος σε όλα τα υπουργεία.

“Ένα παιχνίδι εξουσίας’

Οι συνταρακτικές εξελίξεις που λαμβάνουν χώρα “αθόρυβα” στην Ευρώπη είναι“πολύ καθαρά ένα παιχνίδι εξουσίας” θα πει ο πρόεδρος της Γερμανικής Ομοσπονδιακής Χρηματοοικονομικής Εποπτικής Αρχής. σύμφωνα με το ευαίσθητο έγγραφο του αμερικανικού προξενείου στη Φρανκφούρτη, εξηγώντας ότι η μεταφορά της εξουσίας γίνεται από τις εθνικές αρχές προς τις υπό γαλλογερμανικό έλεγχο ανεξάρτητες νέες αρχές. “Η εξουσία έχει χαθεί από τις Εθνικές Αρχές” αναφέρει το έγγραφο.

Μοίρασμα της εξουσίας της Ευρώπης με εξαγορά ευρωπαϊκών ψήφων

Μία από τις πιο σοκαριστικές αποκαλύψεις του προέδρου της Γερμανικής Ομοσπονδιακής Χρηματοοικονομικής Εποπτικής Αρχής, όπως αναφέρεται στο ευαίσθητο αμερικανικό έγγραφο, είναι πως προκειμένου το “νομοθετικό πραξικόπημα” να περάσει η Κομισιόν δε δίστασε να προβεί σε πρόταση για εξαγορά ψήφων ευρωπαϊκών κρατών με αντάλλαγμα την πληρωμή της κοινοτικής συνδρομής τους ως μέλη στις νέες ρυθμιστικές αρχές. “Φτάσαμε κατά κάποιο τρόπο ακόμη και στο σημείο να προτείνουμε να πληρώσουμε το μερίδιο της Πολωνίας αρκεί να μας δώσουν τις 27 ψήφους τους ως αντάλλαγμα” λέει χαρακτηριστικά και αφοπλιστικά ο Sanio αποκαλύπτοντας ένα άγνωστο, μέχρι σήμερα, σύστημα συναλλαγής και συνδιαλλαγών στην καρδιά της Ευρωπαϊκής Ένωσης με στόχο την παράκαμψη των εθνικών κοινοβουλίων και τη συγκέντρωση της εξουσίας στα χέρια του γαλλογερμανικού άξονα. Τέτοιου είδους προσφορές έγιναν σε αρκετές χώρες, θα πει ο Sanio, προσθέτοντας πως “αρκετές χώρες καλωσόρισαν αυτή την προσφορά, ειδικά η Πολωνία και η Λιθουανία που δυσκολεύονται να πληρώσουν το μερίδιο τους’.

ΗΠΑ: Η Γαλλία μέσω του ESMA παίρνει και τον τραπεζικό έλεγχο της Ευρώπης

Οι Αμερικανοί σχολιάζουν στο ευαίσθητο έγγραφο πως συμφωνούν με τα σχόλια του προέδρου της Γερμανικής Ομοσπονδιακής Χρηματοοικονομικής Εποπτικής Αρχής και ότι, πράγματι, η Γαλλία αποκτά τη μεγαλύτερη επιρροή στο νέο Ευρωπαϊκό Ρυθμιστικό Χρηματοοικονομικό οικοδόμημα, εξηγώντας ότι επιπλέον περνά στη Γαλλία τόσο η εποπτεία της ευρωπαϊκής τραπεζικής νομοθεσίας όσο και η δύναμη για συνολική επιρροή σε όλα τα νέα ρυθμιστικά όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Ο ΄πόλεμος” Γαλλίας – οίκων αξιολόγησης με τα νέα όπλα έχει ήδη ξεκινήσει

Το Νοέμβριο του 2011 ένα πρωτοφανές “λάθος” του οίκου πιστοληπτικής αξιολόγησης Standard & Poor’s ταρακούνησε της χρηματοοικονομικές αγορές και προκάλεσε την οργή του Παρισιού. Ο αμερικανικός οίκος δημοσίευσε μία κατά λάθος υποβάθμιση του αξιόχρεου της Γαλλίας, στερώντας της, έστω και προσωρινά, για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες την άριστη πιστοληπτική βαθμολογία της. Η αντίδραση της γαλλικής κυβέρνησης ήρθε από το υπουργείο Οικονομικών το οποίο απαίτησε την διενέργεια εξέτασης για το ατύχημα τόσο από τις αμερικανικές όσο και από τις ευρωπαϊκές εποπτικές αρχές. Η απάντηση της Standard & Poor’s ήταν τρείς μήνες αργότερα να προχωρήσει στην πραγματική υποβάθμιση της Γαλλίας.

Η Γαλλία βρίσκεται σε μία φάση που παλεύει να διατηρήσει την άριστη πιστοληπτική βαθμολογία της για να συντηρήσει το κόστος χρηματοδότησης της οικονομίας της χαμηλό. Αυτό δε φαίνεται να είναι εφικτό μέσα από παραδοσιακές οικονομικές πολιτικές και η δυνατότητα ελέγχου των ελεγκτών μοιάζει να αποτελεί ένα πανίσχυρο όπλο στα χέρια της, το οποίο μπορεί να λειτουργήσει τόσο για τη δική της προστασία όσο και ως αντάλλαγμα απέναντι σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, όπως η Ελλάδα, για την “πώληση” προστασίας από τους οίκους αξιολόγησης.

Αν βαθμολογούνταν αντικειμενικά, το γαλλικό αξιόχρεο θα έπρεπε να είναι αισθητά χαμηλότερο από αυτό της Γερμανίας και πιο κοντά σε αυτό της Ιταλίας. Η υποβάθμιση της Γαλλίας, κατά δύο ή τρεις βαθμίδες, θεωρούνταν το 2011, σχεδόν, ως αναπόφευκτη δεδομένης της κατηφορικής πορείας της οικονομίας της και των προβλημάτων των γαλλικών τραπεζών από την ευρωπαϊκή κρίση. Η δημιουργία του ESMA άλλαξε την ισορροπία δυνάμεων με το Παρίσι να έχει ένα πανίσχυρο όπλο εναντίων των οίκων αξιολόγησης το οποίο ήδη επιδεικνύει με νόημα στην αντίπαλη πλευρά.

“Οι τρεις διεθνείς οίκοι πιστοληπτικής αξιολόγησης εγγράφηκαν στον ESMA το 2011 και τέθηκαν υπό τον άμεσο έλεγχο της ΕΕ για πρώτη φορά” αναφέρει σε άρθρο του στις 19 Μαρτίου 2013 το Bloomberg συμπληρώνοντας: “Ο ESMA εκτίμησε ότι οι οίκοι αξιολόγησης Moody’s,Standard & Poor’s και Fitch Ratings υπολείπονται των προδιαγραφών που καθορίζονται από την ΕΕ” και βρήκε “ελλείψεις στη διαδικασία της δημοσίευσης και την εφαρμογή των αλλαγών με τη μεθοδολογία που χρησιμοποιείται για να αξιολογήσουν την πιστοληπτική ικανότητα των τραπεζών της Ευρώπης”.

Ο ESMA θεωρεί ότι “οι πληροφορίες που χρησιμοποιούνται για ορισμένες αξιολογήσεις αναφέρονται σε σημαντικά παρωχημένα δεδομένα”. “Ο φρουρός μπορεί να επιβάλλει πρόστιμα στις εταιρίες αξιολόγησης εφόσον δεν ανταποκρίνονται στις διαπιστώσεις του” αναφέρει το Bloomberg.

Οι έλεγχοι και οι παρατηρήσεις του ESMA ήρθαν μετά την υποβάθμιση της Γαλλίας και από τη Moody’s το Νοέμβριο του 2012. Ο οίκος δε σταμάτησε στη Γαλλία αλλά προειδοποίησε για πιθανή υποβάθμιση ακόμη και της Γερμανίας.

Η πολιτική λιτότητας που έχει υιοθετήσει η Ευρώπη της κρίσης την έχει καταστήσει την ήπειρο με τις χειρότερες αποδόσεις στον τομέα της ανάπτυξης και της ανεργίας, με την προοπτική μίας χαμένης δεκαετίας μπροστά της. Οι ανεπίσημες αξιολογήσεις των κρατών της ευρωζώνης με βάση τις γνωστές χρηματοοικονομικές φόρμουλες βαθμολογίας του αξιόχρεου έδειχναν, ήδη, από τις αρχές του 2012 ότι στην Ευρωζώνη δε θα έπρεπε να υπάρχει καμία χώρα με άριστη βαθμολογία. Το κυριότερο, έδειχναν ότι εντός της τρέχουσας δεκαετίας θα ακολουθούσαν σημαντικές υποβαθμίσεις του αξιόχρεου των κρατών της Ευρώπης και αντίστοιχες αναβαθμίσεις των μεγαλύτερων αναδυόμενων οικονομιών.

Αυτό, με απλά λόγια, θα σήμαινε την αύξηση του κόστους χρηματοδότησης του δημοσίου και του ιδιωτικού τομέα στην Ευρώπη και τη μείωση στις αναδυόμενες οικονομίες, γεγονός που θα επιτάχυνε την αλλαγή των παγκόσμιων οικονομικών ισορροπιών.

Παραδόξως, ενώ η Ευρώπη και ειδικά η ευρωζώνη μπήκαν σε ύφεση, με την ανεργία να απογειώνεται σε ιστορικό ρεκόρ και την πραγματική οικονομία να βουλιάζει σε μία σειρά κρατών, συμπεριλαμβανομένης της Γαλλίας, οι υποβαθμίσεις από τους οίκους αξιολόγησης ατόνησαν και οι προβλέψεις σε αυτόν τον τομέα έπεσαν θεαματικά έξω. Ως προς αυτήν την κατεύθυνση ο ρόλος του ESMA ήταν καταλυτικός.

Τα νέα όπλα σε χρήση στο Γαλλογερμανικό “Εμφύλιο Πόλεμο’

Μπορεί ο διαμοιρασμός της εξουσίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης να έγινε επί τέσσερα χρόνια κάτω από ένα καθεστώς αμέριστης γαλλογερμανικής φιλίας και συμμαχίας αλλά η ιστορία διδάσκει ότι ακόμη και οι πολύ καλοί σύμμαχοι μπορεί να μετατραπούν σε αντιπάλους όταν τα συμφέροντα τους συγκρουστούν και αυτό ακριβώς φαίνεται να συμβαίνει σήμερα.

Αφήνοντας κατά μέρος την πληθώρα οικονομικών στοιχείων που επιβεβαιώνουν την κατηφορική πορεία της γαλλικής οικονομίας, μία ματιά στα συγκριτικά στοιχεία για την ανεργία μεταξύ Γερμανίας – Γαλλίας είναι αρκετή για να αναδείξει το βάθος του προβλήματος. Ο δείκτης ανεργίας είναι λειτουργεί ως καθρέπτης των ποσοστών αποδοχής της κυβέρνησης μίας χώρας. Δηλαδή, όσο ο δείκτης ανεργίας μειώνεται τόσο τα ποσοστά αποδοχής της κυβέρνησης αυξάνονται και το αντίθετο. Ο δείκτης ανεργίας της Γερμανίας βρίσκεται σε πτωτική τροχιά από τα τέλη του 2009 έχοντας φτάσει σε χαμηλό ρεκόρ την ώρα που η ανεργία ξεπερνά το 10%, παραμένοντας κοντά στο ιστορικό υψηλό της.

Προκειμένου η γαλλική κυβέρνηση να ενισχύσει την οικονομία της έχει μόνο δύο επιλογές, είτε να προχωρήσει στη λήψη μη δημοφιλών μέτρων με παράλληλη υλοποίηση διαρθρωτικών αλλαγών, κινδυνεύοντας να βρεθεί σε χειρότερη οικονομική και πολιτική κατάσταση πριν αρχίσει να βλέπει θετικά αποτελέσματα (με τον κίνδυνο αυτό να μη συμβεί) είτε να πιέσει τη Γερμανία να αποδεχτεί μία αλλαγή πολιτικής, τουλάχιστον, απέναντι της. Σε αυτήν την προσπάθεια η αναβαθμισμένη θέση της Γαλλίας στο νέο χρηματοοικονομικό και τραπεζικό ευρωπαϊκό οικοδόμημα παίζει, ήδη, καταλυτικό ρόλο.

Σε αντίθεση με τα προηγούμενα χρόνια, όπου ο μεγαλύτερος έλεγχος της Ευρωπαϊκής Οικονομίας ασκούνταν από τη Γερμανία μέσω της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, η ίδρυση και λειτουργία ενός οργανισμού με ακόμη μεγαλύτερη πολιτική επιρροή από την ΕΚΤ έχει αλλάξει την ισορροπία δυνάμενων υπέρ της Γαλλίας, η οποία χρησιμοποίησε αυτή της τη δύναμη για να επηρεάσει ακόμη και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και μάλιστα με απροσδόκητη επιτυχία.

Έτσι, δεν πρέπει να προκαλεί εντύπωση η επίθεση του Γάλλου Προέδρου Ολλάντ στη Γερμανίδα Καγκελάριο Μέρκελ, όπως αυτή αποτυπώθηκε σε κείμενο του κυβερνώντος κόμματος της Γαλλίας που διέρρευσε στις αρχές Μαΐου στο διεθνή Τύπο, όπου η Καγκελάριος κατηγορούνταν για “εγωιστική αδιαλλαξία” και γινόταν κάλεσμα για “αντιπαράθεση” με τη Γερμανία σε σχέση με τη γερμανική πολιτική αλλά δεν πρέπει να προκαλεί εντύπωση ούτε και η “απάντηση” της Γερμανίας μέσα από την ελεγχόμενη διαρροή εσωτερικής έκθεσης του γερμανικού υπουργείου Οικονομικών για τη γαλλική οικονομία, όπου ζωγραφίζεται μία μαύρη εικόνα της.

Σε απειλή το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης;

Η θεαματική θεσμική ενδυνάμωση του ρόλου της Γαλλίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση έχει αυξήσει το συγκεντρωτισμό της εξουσίας εντός του ευρωπαϊκού οικοδομήματος σε μία φάση που ο πειρασμός για εσωτερική πολιτική εκμετάλλευση αυτής της νεοαποκτειθείσας δύναμης από το Παρίσι είναι πάρα πολύ μεγάλος. Το Παρίσι, αυτή τη στιγμή, δεν έχει την πολυτέλεια να προσπαθήσει να σώσει την ευρωζώνη καθώς ενδιαφέρεται, επειγόντως και πρωτίστως, να παλέψει για τη δική του επιβίωση και σωτηρία. Σε συνέντευξη που είχα δώσει στον τηλεοπτικό σταθμό ‘Mega’ το 2010, είχα υποστηρίξει ότι η Γερμανία δε θα έβαζε νερό στο κρασί της και δε θα άλλαζε πολιτική όσο και αν οξύνονταν η κρίση και αυξάνονταν οι πιέσεις, υπενθυμίζοντας ότι στην προηγούμενη μεγάλη ευρωπαϊκή κρίση, στις αρχές της δεκαετίας του ’90, η Γερμανία άφησε τα κράτη του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Συναλλαγματικών Ισοτιμιών να βουλιάξουν αρνούμενη κάθε είδος βοήθειας και αλλαγής πολιτικής και υποχώρησε, τελικά, μόνο ως προς την αποδοχή παροχής στήριξης στη Γαλλία, όταν η χώρα είχε φτάσει στα πρόθυρα της κατάρρευσης και κινδύνευε με έξοδο της από το μηχανισμό και με αναγκαστική υποτίμηση του νομίσματος της.

Σήμερα, τέσσερα χρόνια αργότερα, φαίνεται πως φτάσαμε στη στιγμή που η Γαλλία χρειάζεται στήριξη. Μόνο που αυτή τη φορά οι ισορροπίες δυνάμενων είναι διαφορετικές και η κατάσταση πολύ πιο κρίσιμη. Αν η ιστορία είναι καλός οδηγός η Γερμανία θα υπαναχωρήσει τόσο ώστε να αποφύγει τον εμφύλιο πόλεμο και να σώσει τη Γαλλία παρέχοντας ψίχουλα στις υπόλοιπες χώρες, κάνοντας μόνο τα απολύτως απαραίτητα για να σώσει το ευρώ.

Η γερμανική πολιτική δεν αλλάζει ποτέ αλλά κατά περιόδους απλώς προσαρμόζεται ως προς τη σκληρότητα της. Είναι πάνω σε αυτό, ακριβώς, το αξίωμα που στηρίχτηκε η δημιουργία του ευρώ και όπου βασίζεται η ίδια η ύπαρξη του.

Είναι γεγονός πως η Ευρώπη και η ευρωζώνη αλλάζουν. Αλλά αυτό συμβαίνει μέσα από “νομοθετικά πραξικοπήματα’, παραβιάσεις της Ευρωπαϊκής Συνθήκης και των Ευρωπαϊκών νόμων, με εξαγορές ψήφων και με μία τρομακτική προσπάθεια παράκαμψης των εθνικών κοινοβουλίων και των κρατών της ΕΕ και συγκέντρωσης όλων των εξουσιών γύρω από γαλλογερμανικό άξονα

Όταν οι επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι οι πρώτοι που παραβιάζουν τη νομοθεσία και τους δημοκρατικούς θεσμούς και είναι οι ίδιοι που δε διστάζουν να χρησιμοποιήσουν κάθε μέσο προκειμένου να αποκτήσουν περισσότερες εξουσίες για να εξυπηρετήσουν, πρωτίστως, τα δικά τους συμφέροντα, πόσο αισιόδοξοι, ειλικρινά, μπορούμε να είμαστε για το μέλλον της Ευρώπης;

1) Ευαίσθητο έγγραφο του αμερικανικού προξενείου στη Φρανκφούρτη: Ο επικεφαλής της Γερμανικής Ομοσπονδιακής Χρηματοοικονομικής Εποπτικής Αρχής ανησυχεί για την Ευρωπαϊκή Χρηματοοικονομική Αναμόρφωση και την απώλεια του ελέγχου από τις εθνικές εποπτικές αρχές.

2) Ο σχεδιασμός της δημιουργίας του ESMA έγινε από μία “υψηλού επιπέδου ομάδα με πρόεδρο τον πρώην διοικητή της Τράπεζας της Γαλλίας, Jacques de Larosihre’, μέλους της “Ομάδας των Τριάντα’, που ιδρύθηκε το 1978 στην Ουάσιγκτον από την οικογένεια Ροκφέλερ.

3) “Νομοθετικό Πραξικόπημα’: Το γαλλογερμανικό σχέδιο δε θα ήταν ποτέ εφικτό χωρίς ένα “νομοθετικό πραξικόπημα’, αναφέρει με ειλικρίνεια που σοκάρει ο πρόεδρος της Γερμανικής Ομοσπονδιακής Χρηματοοικονομικής Εποπτικής Αρχής,

4) Παράθυρο ευκαιρίας η κρίση: Η κρίση άνοιξε ένα παράθυρο ευκαιρίας για τις χρηματοοικονομικές μεταρρυθμίσεις της ΕΕ’. Το παράθυρο έμεινε ανοιχτό μέχρι τις Αγγλικές εκλογές, το Μάιο του 2010, διάστημα κατά το οποίο όλες οι μεταρρυθμίσεις είχαν ήδη περάσει.

5) Για να τεθεί το νέο καθεστώς σε ισχύ το συντομότερο δυνατόν η Επιτροπή το συνέταξε υπό τη μορφή “κανονισμών” αντί ως «οδηγίες», παρακάμπτοντας τα εθνικά κοινοβούλια. Το έγγραφο κάνει λόγο για “άνευ προηγουμένου νομοθετικό ελιγμό” και “διαδικαστική κατάχρηση”

6) Οι οργανισμοί διαμοιρασμού του χρηματοοικονομικού έλεγχου της ΕΕ είναι παράνομοι. Αν ακολουθούνταν η ευρωπαϊκή νομοθεσία, τα υπερεθνικά σούπερ ιδρύματα ESMA και EIOPA, δε θα έπρεπε, κανονικά, να είναι παρά ευρωπαϊκοί υπο-οργανσμοί.

7) Όλα είναι “ένα παιχνίδι εξουσίας’. Ο γαλλογερμανικός άξονας μεταφέρει τον έλεγχο του τραπεζικού και χρηματοοικονομικού συστήματος από τα κράτη στον ίδιο, με όχημα την Κομισιόν.

8) Μοίρασμα της εξουσίας της Ευρώπης με εξαγορά ευρωπαϊκών ψήφων! Πρωτοφανής πρόταση και αποδοχή για εξαγορά ψήφων ευρωπαϊκών κρατών με αντάλλαγμα την πληρωμή της κοινοτικής συνδρομής τους ως μέλη στις νέες ρυθμιστικές αρχές

9) Οι μεγάλοι νικητές και ωφελημένοι της Ευρωπαϊκής Ρυθμιστικής Αναμόρφωσης οι Γάλλοι. Το συγκεκριμένο συμφέρον των Γάλλων η ενδυνάμωση της συνολικής επιρροής τους πάνω στην Ευρωπαϊκή Ένωση μέσω της Κομισιόν, και η εγκαθίδρυση της Ευρωπαϊκής Αρχής Κινητών Αξιών και Αγορών στο Παρίσι

10) Μέσω του νέο υπερ – οργανισμού ESMA, το Παρίσι γίνεται ενδυναμώνει τη θέση του ως χρηματοοικονομικό κέντρο της Ευρώπης εις βάρος του Λονδίνου και της Φρανκφούρτης

11) Το ESMA σε γαλλικά χέρια δίνει στο Παρίσι μεγαλύτερη πολιτική επιρροή και από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα – Ανυπολόγιστο ρίσκο για και σοβαρή οικονομική πολιτική για το Λονδίνο

12) Εμπιστευτικόέγγραφο της αμερικανικής πρεσβείας στο Παρίσι με ημερομηνία 17 Νοεμβρίου 2009, Τα μυστικά της άριστης σχέσης του γαλλογερμανικού άξονα παρά τη ΄σιωπηλότητα των Γερμανών στις υψηλού επιπέδου προτάσεις των Γάλλων”

13) Ο πραγματικός στόχος της Γαλλίας μέσω της Γαλλογερμανικής συμμαχίας είναι η αθόρυβη βελτίωση της ήδη σε εκπληκτικό βαθμό θεσμικής ολοκλήρωσης της Ευρώπης”.

14) Πλατφόρμα συνεχούς πολιτικής επικοινωνίας του γαλλογερμανικού άξονα – θεσμοθετημένες διμερείς διαβουλεύσεις από τους αρχηγούς των δύο κρατών στο επίπεδο εργασίας σε “τεράστιο βαθμό” – ανταλλαγή αξιωματούχων και εργασία τους σε ένα ευρύ φάσμα υπουργείων, συμπεριλαμβανομένου του γραφείου του πρωθυπουργού, του υπουργείου οικονομικών, δικαιοσύνης, μεταφορών, γεωργίας κ.α.” με στόχο την επέκταση του προγράμματος σε όλα τα υπουργεία.

15) Ο νέος Εμφύλιος Πόλεμος Γαλλίας – Γερμανίας; Το κείμενο του κόμματος του Γάλλου Προέδρου Ολλάντ που διέρρευσε στις αρχές Μαΐου όπου η Καγκελάριος κατηγορείται για “εγωιστική αδιαλλαξία” και όπου γίνεται κάλεσμα για “αντιπαράθεση” με τη Γερμανία. Ακολούθησε   “απάντηση” της Γερμανίας μέσα από την ελεγχόμενη διαρροή εσωτερικής έκθεσης του γερμανικού υπουργείου Οικονομικών για τη γαλλική οικονομία, όπου ζωγραφίζεται μία μαύρη εικόνα της.

http://ipolitics.gr/

Φόροι-φωτιά για μισθωτούς, ελεύθερους επαγγελματίες και... άνεργους

Στους χαμένους και οι ιδιοκτήτες ακινήτων που τα ενοικιάζουν ενώ με φόρους κινδυνεύουν ακόμη και οι άνεργοι λόγω τεκμηρίων.

Φορολογικό… σοκ περιμένει τουλάχιστον 4 στους 10 Ελληνες οι οποίοι θα κληθούν να πληρώσουν κατά μέσο όρο φόρο 1.300 ευρώ. Η προθεσμία για την υποβολή των φορολογικών δηλώσεων λήγει τα μεσάνυχτα της Δευτέρας αλλά η εκκαθάριση που έχει γίνει μέχρι στιγμής δίνει την εικόνα για τους φόρους που πρέπει να πληρωθούν το 2014 με την πρώτη δόση να καταβάλλεται μέχρι το τέλος Ιουλίου.

Όπως δείχνουν τα στοιχεία, οι μεγάλοι χαμένοι του φορολογικού συστήματος είναι οι οι ελεύθεροι επαγγελματίες με χαμηλά εισοδήματα, καθώς με τη νέα κλίμακα καταργήθηκε το αφορολόγητο όριο των 5.000 ευρώ που ίσχυε πέρυσι.

Στους χαμένους και οι ιδιοκτήτες ακινήτων που τα ενοικιάζουν ενώ με φόρους κινδυνεύουν ακόμη και οι άνεργοι λόγω τεκμηρίων.

Το ρεπορτάζ της εφημερίδας το «Βήμα» επιβεβαιώνει και τις μεγάλες φορολογικές αδικίες για χιλιάδες Ελληνες. Ετσι, για παράδειγμα φορολογούμενοι με το ίδιο εισόδημα θα έχουν διαφορετική επιβάρυνση, η οποία θα εξαρτάται από το επάγγελμα ή την πηγή προέλευσης του εισοδήματος.

Μισθωτός με ετήσιο εισόδημα 20.000 ευρώ θα πληρώσει φόρο (εφόσον φυσικά συγκεντρώσει αποδείξεις) 2.300 ευρώ. Ο ίδιος φορολογούμενος αν δεν είχε επιλέξει τη μισθωτή εργασία, αλλά ήταν ελεύθερος επαγγελματίας, για το ίδιο ακριβώς ποσό των 20.000 ευρώ θα πληρώσει φόρο 5.200 ευρώ συν προκαταβολή φόρου 55% (2.860 ευρώ), δηλαδή συνολικά 8.060 ευρώ.

Αν ο ίδιος φορολογούμενος συγκέντρωνε το εισόδημα των 20.000 ευρώ από ενοίκια, θα πλήρωνε φόρο 3.840 ευρώ συν προκαταβολή φόρου 55% (2.112 ευρώ), δηλαδή συνολικά 5.952 ευρώ.

Επιπλέον, αν άνεργος που δηλώνει μηδενικό εισόδημα είχε την «τύχη»- ή «ατυχία»- όσο δούλευε να είχε αγοράσει ένα αυτοκίνητο ή να είχε αποκτήσει ένα σπίτι, θα φορολογηθεί για το τεκμαρτό εισόδημα. Δηλαδή, ένα υποτιθέμενο εισόδημα που προκύπτει λόγω του ότι έχει στην κατοχή του περιουσιακά στοιχεία.

Για παράδειγμα, άγαμος άνεργος με μηδενικό εισόδημα το 2013 ο οποίος διαθέτει ΙΧ 1.400 κυβικών και έχει κληρονομήσει και μένει σε κύρια κατοικία 70 τ.μ. θα φορολογηθεί με ελάχιστο τεκμαρτό εισόδημα 11.000 ευρώ καθώς έχει τεκμαρτό εισόδημα λόγω του ότι είναι ανύπαντρος 3.000 ευρώ συν τεκμήριο σπιτιού 2.800 ευρώ συν το τεκμήριο του ΙΧ 5.200 ευρώ.

Ο φόρος που θα πληρώσει, με βάση τη νέα κλίμακα, είναι 320 ευρώ ενώ θα χρειαστεί να προσκομίσει υποχρεωτικά αποδείξεις 2.750 ευρώ. Αν όμως δεν δηλώσει αποδείξεις για το μηδενικό πραγματικό εισόδημα θα πληρώσει συνολικά φόρο 925 ευρώ.

Τι γίνεται, ωστόσο, στην περίπτωση μισθωτού που, ενώ έχει 12.000 ευρώ πραγματικό ετήσιο εισόδημα, την ίδια στιγμή έχει ένα διαμέρισμα 100 τ.μ. και ένα αυτοκίνητο πενταετίας 1.600 ευρώ;

Όπως αναφέρει η εφημερίδα, αντί να φορολογηθεί για τις 12.000 ευρώ, θα φορολογηθεί με τεκμαρτό εισόδημα 13.900 ευρώ (τεκμήριο άγαμου 3.000 ευρώ συν τεκμήριο ΙΧ 6.400 ευρώ συν τεκμήριο κατοικίας 4.500 ευρώ).

Αυτό σημαίνει ότι θα πληρώσει φόρο 958 ευρώ, δηλαδή 418 ευρώ επιπλέον σε σχέση με τον φόρο των 540 ευρώ που προκύπτει για το εισόδημα των 12.000 ευρώ από μισθωτές υπηρεσίες.

imerisia.gr

Έτσι θα σταματήσουμε τη Monsanto

Η παγκόσμια παραγωγή τροφίμων βρίσκεται σε κίνδυνο. Δέκα αγροχημικές εταιρίες ελέγχουν το 73% της παγκόσμιας αγοράς σπόρων και το 93% των ποικιλιών των σπόρων έχουν ήδη εξαφανιστεί. Στην Ελλάδα, έχουμε χάσει σχεδόν το 97% των παραδοσιακών ποικιλιών των λαχανικών μας μέσα στα τελευταία 50 χρόνια! 

Η Monsanto κι άλλες πολυεθνικές έχουν ιδιωτικοποιήσει την αναπαραγωγή της ίδιας της φύσης. Η κυριαρχία τους έχει αποδεκατίσει τη βιώσιμη γεωργία και έχει καταστρέψει την ποικιλότητα των καλλιεργειών μας καθιστώντας τες ευάλωτες σε ασθένειες που θα μπορούσαν να βάλουν την διατροφική μας αλυσίδα σε κίνδυνο. 

Όμως, αγρότες απ’όλο τον κόσμο αντιστέκονται αποθηκεύοντας σπόρους ντόπιων ποικιλιών σε «τράπεζες» και σιταποθήκες. Τώρα έχουν μια νέα, επαναστατική ιδέα: την πρώτη, ανεξάρτητη, μη-κερδοσκοπική, πλατφόρμα ανταλλαγής σπόρων, τύπου "eBay", όπου αγρότες απ’όλο τον κόσμο θα μπορούν να προμηθεύονται τεράστια ποικιλία φυτών και μάλιστα φθηνότερα απ΄τα μεταλλαγμένα. Αυτή η παγκόσμια, ηλεκτρονική πλατφόρμα θα μπορούσε να πλημμυρίσει την αγορά με κάθε λογής παραδοσιακούς σπόρους και σιγά-σιγά να σπάσει το μονοπώλιο των πολυεθνικών που απειλεί το μέλλον της διατροφής μας! 

Ίσως είναι η πιο επαναστατική, γεωργική ιδέα των τελευταίων δεκαετιών κι ο καλύτερος τρόπος για να σταματήσουμε τη Monsanto. Αλλά, οι μεγάλες εταιρίες χημικών τρομοκρατούν και κάνουν μηνύσεις σε οποίον τολμά να μπει εμπόδιο στα κέρδη τους. Γι’αυτό κι οι αγρότες ζητούν τη στήριξή μας. Αν συγκεντρώσουμε αρκετά χρήματα τώρα, μπορούμε να τους βοηθήσουμε να φτιάξουν αυτή την ιστοσελίδα, να αποθηκεύσουν σπόρους ανά τον κόσμο, να προωθήσουν και να διαφημίσουν την πρωτοβουλία τους και να επενδύσουν στη νομική τους υπεράσπιση για ν’αντιμετωπίσουν τις μηνύσεις που θα δεχτούν απ΄τις πολυεθνικές. 

Δεσμεύσου να στηρίξεις το σχέδιο ανταλλαγής σπόρων -- το Avaaz θα εκταμιεύσει τη δέσμευσή σου μόνο εάν συγκεντρώσουμε τα χρήματα που χρειάζονται για να υλοποιήσουμε ολόκληρο το σχέδιο.


https://secure.avaaz.org/

Η τρόικα απαιτεί: Mέτρα δύο δισ, «τσεκούρι» σε συντάξεις-δαπάνες υγείας, «λουκέτα» σε ΔΕΚΟ και ομαδικές απολύσεις

Το «μαχαίρι στο λαιμό» βάζουν στην κυβέρνηση Σαμαρά οι εκπρόσωποι των δανειστών για την εφαρμογή σκληρών αντιλαϊκών μέτρων.

Η τρόικα  απαιτεί να υλοποιήθούν τα προαπαιτούμενα, ως αναγκαία προϋπόθεση για να ανοίξει, ενδεχομένως, η συζήτηση, το φθινόπωρο, για τη μείωση του ελληνικού χρέους .

Οι δανειστές είναι ανένδοτοι και, σύμφωνα με τη «Real News», έχουν δώσει τελεσίγραφο στο Μέγαρο Μαξίμου να εκπληρωθούν σε δύο μήνες.

Ποιοι είναι οι εννέα «σκληροί» όροι των τροϊκανών, σύμφωνα με την εφημερίδα:

-Εξυγίανση ή λουκέτα, όπως στην περίπτωση της ΕΡΤ, σε ζημιογόνες ΔΕΚΟ και Οργανισμούς,

- νέα μέτρα ύψους 2 δισ. ευρώ για το 2015

- «ξεκαθάρισμα» των «κόκκινων» δανείων και πλειστηριασμούς ακινήτων οφειλετών

- περικοπές στις συντάξεις και αναθεώρηση του ασφαλιστικού

- «κούρεμα» στις δαπάνες για την υγεία

- κατάργηση του χαμηλού ΦΠΑ στα νησιά και σαρωτικούς ελέγχους για τη φοροδιαφυγή

- είσοδο ιδιωτών στην αγορά ενέργειας

- απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων

- άνοιγμα όσων επαγγελμάτων παραμένουν ακόμη κλειστά.

http://www.koutipandoras.gr/

Στην Κρήτη η μία από τις επτά «ροζ» παραλίες του κόσμου

Μπορεί η ψιλή, λευκή άμμος να κερδίζει τις εντυπώσεις στις παραλίες, όμως το ροζ χρώμα εκπλήσσει και δημιουργεί εξωτικά θαλασσινά τοπία σε διάφορα σημεία του κόσμου.

Κι αν αναρωτιέστε πώς η άμμος αποκτά αυτό το άλλοτε απαλό και άλλοτε πιο έντονο ροζ χρώμα, υπάρχει απάντηση, και μάλιστα επιστημονική: Μικροσκοπικά μαλακόστρακα που ονομάζονται Foraminifera όταν ολοκληρώνουν τον κύκλο της ζωής τους και πεθαίνουν αφήνουν πίσω τους τα κατακόκκινα κοχύλια τους που παραμένουν στο νερό και συνθλίβονται στη συνέχεια μέσα στην άμμο, η οποία με τη σειρά της αποκτά αυτή την εντυπωσιακή απόχρωση.

Οι παραλίες αυτές είναι λίγες σε διάφορες γωνιές του κόσμου, ανάμεσά τους όμως βρίσκεται και μια ελληνική:

1. Pink Beach, Komodo National Park – Ινδονησία

2. Pink Beach, Harbor Island, Μπαχάμες

3. Pink Beach, Βερμούδες

4. Pink Beach, Santa Cruz Island – Φιλιππίνες

5. Budelli Island, Σαρδηνία – Ιταλία

6. Bonaire, Dutch Caribbean Island, Καραϊβική

7. Λιμνοθάλασσα του Μπάλου, Χανιά- Ελλάδα

Τα κόκκινα κελύφη των μαλακόστρακων που θρυμματίζονται στην άμμο είναι αυτά που προσδίδουν τη ροζ απόχρωση.

πηγή: cretalive.gr

Μόνο έτσι θα πάμε μπροστά.

Με αφορμή τις τελευταίες ειδήσεις που αφορούν το άνοιγμα καταστημάτων όλες τις Κυριακές του χρόνου, καθώς και τις παράπλευρες αποφάσεις για τις φυλακές τύπου Γ’, την πώληση της ΔΕΗ, τα κοινωνικά αγαθά και τα χρήματα που πρέπει να διατεθούν για τις αντισυνταγματικές αποφάσεις του Γιάννη Στουρνάρα, πρέπει να συζητήσουμε πολύ σοβαρά το ζήτημα της υγειούς επιχειρηματικότητας στην Ελλάδα.

Καταρχάς, είναι ανεπίτρεπτο να ξεροσταλιάζουν τόσα και τόσα ξερονήσια και βραχονησίδες στο Αιγαίο. Πρέπει να παραδειγματιστούμε από το αμερικανικό μοντέλο των ιδιωτικών φυλακών και να ενισχύσουμε την επιχειρηματική πρωτοβουλία των ξένων επενδυτών, οι οποίοι θα αναλάβουν τη “φιλοξενία” βαρυποινητών από όλη την Ευρώπη -ίσως και τον πλανήτη, αναλόγως τη ζήτηση.

Αυστηρή προϋπόθεση θα πρέπει να είναι η κρατική επιδότηση -μέσω κονδυλίων ΕΣΠΑ κι άλλων ευρωπαϊκών προγραμμάτων- ανά “κεφάλι”. Δηλαδή, όσο περισσότεροι είναι οι κρατούμενοι, τόσο μεγαλύτερα θα είναι τα έσοδα των επενδυτών-ιδιοκτητών φυλακών.

Μια κίνηση σαν αυτή θα δημιουργήσει “χιλιάδες θέσεις εργασίας” Ελλήνων δεσμοφυλάκων, ενώ η τόνωση της ελληνικής οικονομίας από τις εισφορές τους θα είναι υπερπολίτιμη για τον προϋπολογισμό και την κάλυψη του δημοσίου χρέους.

Τυχόν αντιδράσεις τοπικών φορέων και συλλογικοτήτων θα αντικρουστούν πανεύκολα, μιας και το υπουργείο πολιτισμού -σε συνεργασία με τον ΕΟΤ- έχει ήδη έτοιμη τη νέα ελληνική καμπάνια για τις θετικές επιδράσεις του “σοφρωνιστικού τουρισμού” στη χώρα μας.

Ο Γεράσιμος Γιακουμάτος, μάλιστα, δηλώνει ενθουσιασμένος με την ιδέα, αρκεί -όπως λέει- οι φυλακές να είναι βαμμένες με το παραδοσιακό αιγαιοπελαγίτικο μπλε και τα κουφώματα ασβεστωμένα κατάλευκα, ενώ τα παράθυρα από τα κελιά θα πρέπει να έχουν θέα στο απέραντο γαλάζιο του Αιγαίου, για να θυμίζουν σε όλους τους “επισκέπτες” τις ατέλειωτες ελληνικές μας ομορφιές.

Οι φυλακισμένοι που επιδεικνύουν καλή διαγωγή, θα δικαιούνται και μια ροζ βουκαμβίλια στο πλατύσκαλό τους.

(Σε επόμενο κείμενο θα ασχοληθώ με τη ΔΕΗ, το νερό κι άλλες επενδυτικές ευκαιρίες)


 
polyfimoss.wordpress.com