Ο Μπόμπολας «κόβει τα πόδια» του Μελισσανίδη

Με δημοσίευμα του Έθνους για το λαθρεμπόριο καυσίμων. Πονοκέφαλος στο Μαξίμου από τη νέα επιχειρηματική κόντρα

Ανεξέλεγκτες διαστάσεις λαμβάνει η κόντρα Κόκκαλη-Μαρινάκη με τον Δημήτρη Μελισσανίδη, ενώ όπως εμπλέκεται ακόμα και ο Μπόμπολας, ενώ θέση φαίνεται να παίρνει και ο Θέμος Ανασταασιάδης. Αν και το πλέγμα των ισορροπιών στα media και την επιχειρηματική ελίτ είναι πολυσύνθετο εν τούτοις δημοσιεύματα της εφημερίδας Έθνος επαναφέρουν το ζήτημα του λαθρεμπορίου καυσίμων, ζήτημα το οποίο «καίει» τόσο επιχειρηματικά όσο και πολιτικά.

Του Χρήστου Φράγκου

Το πρωτοσέλιδο δημοσίευμα της εφημερίδας Έθνος του ομίλου Πήγασος, συμφερόντων της οικογένειας Μπόμπολα, «ξύνει πληγές», ενώ όπως αναφέρουν καλά πληροφορημένες πηγές στέλνει μηνύματα προς πολλαπλούς αποδέκτες, μεταξύ των οποίων και ο πρωθυπουργός.

Ο Δημήτρης Μελισσανίδης αν και δεν κατονομάζεται είναι προφανές ότι φωτογραφίζεται από το δημοσίευμα μιας και αν και καταδικασμένος για σχετικές υποθέσεις φοροδιαφυγής έχει καταφέρει να παραμένει καθαρός λόγω παραγραφής των αδικημάτων.

Αν και η επίθεση κατά του Δημήτρη Μελισσανίδη από το δημοσίευμα του Έθνους δεν είναι ορατή δια γυμνού οφθαλμού γίνεται αντιληπτή για τους μυημένους. Με αυτό τον τρόπο το συγκρότημα Μπόμπολα «πιάνει με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια: Αφενός προασπίζεται το Δημόσιο συμφέρον και χτυπάει μεγαλοκαρχαρίες της αγοράς καυσίμων και αφετέρου ρίχνει την προειδοποιητική βολή προς τον Δημήτρη Μελισσανίδη. 

Το δημοσίευμα δράττεται της ευκαιρίας που προσφέρει ανακοίνωση της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Πρατηριούχων, η οποία επισημαίνει έξι «κόλπα» μέσω των οποίων συντηρείται η αλυσίδα του λαθρεμπορίου καυσίμων. Από τα στοιχεία προκύπτει εμπλοκή δημοσίων υπαλλήλων στα τελωνεία και στις αρμόδιες διευθύνσεις των υπουργείων ενώ γίνεται λόγος για ατιμωρησία και ελλιπείς ελέγχους.

Από το δημοσίευμα προκύπτει αλλά δεν διατυπώνεται ρητώς ότι στην συντήρηση του καθεστώτος ανομίας συμβάλλει κυρίως η έλλειψη πολιτικής βούλησης για την ολοκληρωμένη και αυστηρή εφαρμογή νόμων και διατάξεων καθώς και συνέργεια πολιτικών μέσω της αποσάθρωσης των αρμόδιων διευθύνσεων και αμέλειας των ελέγχων.

Με δεδομένη τη σύγκρουση Μελισσανίδη-Κόκκαλη σε ΟΠΑΠ και ιπποδρομιακό στοίχημα και την κόντρα με τον Βαγγέλη Μαρινάκη στα γήπεδα και τη ναυτιλία στον μακρύ κατάλογο των εχθρών του ισχυρού άνδρα της ΑΕΚ προστίθεται και η οικογένεια Μπόμπολα.

Καλά πληροφορημένες πηγές αναφέρουν ότι δεν υπάρχει επί της ουσίας «συμμαχία» Κόκκαλη-Μπόμπολα παρά μόνο κοινή πεποίθηση ότι η υπέρμετρη ισχυροποίηση του επιχειρηματία προκαλεί βίαιες αλλαγές ισορροπιών τις οποίες τα παραδοσιακά τζάκια δεν είναι διατεθειμένα να τις αποδεχτούν.

Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Δημήτρης Μελισσανίδης που επανεμφανίστηκε δυναμικά στο προσκήνιο μετά την εκλογή Σαμαρά, κατάφερε να αποκτήσει τον πλήρη έλεγχο της ΑΕΚ χωρίς να επενδύσει κεφάλαιο και να πληρώσει τα χρέη, να πάρει τον ΟΠΑΠ, καταβάλλοντας τμηματικά το αντίτιμο σε βάθος 10ετίας και να εξαγοράσει την εφημερίδα Δημοκρατία, το site defencenet.gr και να χρηματοδοτεί αρκετά ακόμα media.

Από τα παραπάνω ιδιαίτερα έχει ενοχλήσει η υπόθεση του ΟΠΑΠ καθώς ο ιδιοκτήτης του κρατά στην ουσία και τα ηνία των περισσοτέρων media της χώρας καθώς αποτελεί το βασικό διαφημιζόμενο και μάλιστα διαχρονικά.

Η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι για τον Γιώργο Μπόμπολα φαίνεται να είναι η επιθετική είσοδος του Δημήτρη Μελισσανίδη στα media, χώρο που δραστηριοποιείται μέσω του Πήγασου (Έθνος, Ημερησία) και του Mega Channel.

Από τον χώρο των media έχει πλέον αποχωρήσει ο όμιλος Κόκκαλη, ο οποίος έχει περιορίσει αισθητά τη δραστηριοποίησή του στην ελληνική αγορά και κινείται πλέον κυρίως μέσω της Intralot.

Αντιθέτως ο διάδοχος του Σωκράτη Κόκκαλη στον Ολυμπιακό, ο εφοπλιστής, Βαγγέλης Μαρινάκηςβρίσκεται πίσω από το site parapolitika.gr, την ομώνυμη εφημερίδα και ραδιόφωνο και συζητά την εξαγορά της εφημερίδας Ελεύθερος Τύπος.

http://www.sofokleousin.gr/

Τί να πεις για το ΠΑΣΟΚ...

Του Θέμη Τζήμα
Είναι δύσκολο να γράψει κανείς για το ΠΑΣΟΚ σήμερα, 40 χρόνια μετά την ίδρυσή του. Για όσους δεν έχουν προσχωρήσει στο βλακώδη οπαδισμό ή στην τυφλή δαιμονοποίηση, το φαινόμενο ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να αποτιμηθεί πλήρως, ακόμα. Μπορούμε μόνο μερικά σημεία να σταχυολογήσουμε:

1. Το ΠΑΣΟΚ έπαψε να υφίσταται, ακόμα και στην πιο αλλοτριωμένη του εκδοχή, κάπου κοντά στην 3η Σεπτέμβρη του 2009. Λίγο μετά εκδηλώθηκε σε όλο της το μέγεθος η προσχώρηση του ηγετικού πυρήνα στην προαποφασισμένη πολιτική εξυπηρέτησης των πιστωτών και αποδοχής του πλαισίου της νεοαποικιοκρατίας και του ντόπιου παρασιτισμού. Η συνενοχή Παπανδρέου- Βενιζέλου και των ψευτό- πρωτοκλασάτων που είτε αναζητούν τώρα στέγη στη διαπλοκή, είτε αγωνιούν για την επιβίωσή τους στον κρατικό μηχανισμό δεν καλύπτεται, ούτε ξεπλένεται με γιούχα ή με κίβδηλες συγκρούσεις. Αποτέλεσε δική τους επιλογή να θάψουν κάθε διαφορετική φωνή μέσα στο ΠΑΣΟΚ προκειμένου είτε να δικαιωθούν προσωπικά για τις καταστροφικές τους επιλογές είτε να εξυπηρετήσουν συγκεκριμένα συμφέροντα. Εδώ και 5 χρόνια σέρνεται το πτώμα του ΠΑΣΟΚ. Το ΠΑΣΟΚ ως ζωντανός οργανισμός έχει πάψει να υφίσταται.
2. Το ΠΑΣΟΚ έπαψε να υφίσταται γιατί πρόδωσε το κοινωνικό μπλοκ δυνάμεων στο οποίο στηρίχθηκε ιστορικά και το 2009. Ενίσχυσε με ακραίο τρόπο την ολιγαρχία του πλούτου και κυριολεκτικά τσάκισε τον κόσμο της εργασίας και τη νεολαία. Παρότι μάλιστα προσχώρησε στη διαπλοκή και παρά το γεγονός ότι η πολιτική που οι συγκεκριμένες κυβερνήσεις εφήρμοσαν με αποφασιστικότητα υποστηρίζεται σκληρά από τα ΜΜΕ δε σώθηκε. Το μήνυμα είναι καθαρό: όσο πιο πολλές ελπίδες συγκεντρώνεις προεκλογικά, τόσο πιο σκληρά σε τιμωρεί μετεκλογικά ο λαός εάν τις διαψεύσεις.
3. Το ΠΑΣΟΚ πέραν όλων των άλλων λόγων συνετρίβη κατά τη διαχείριση της κρίσης λόγω της τρομακτικής θεωρητικής του ανεπάρκειας που προσπάθησε να καλύψει με έναν αφελή κεϋνσιανισμό και με τις διαρκείς σοσιαλδημοκρατικές υποχωρήσεις του. Δεν κατανόησε ότι σε μια τέτοια δομική κρίση, οι μεσοβέζικες λύσεις, η μη αντίληψη της ανάγκης έγκαιρης και στρατηγικής ρήξης με το πλαίσιο που - τουλάχιστον- επιτείνει την κρίσηοδηγεί σε ήττα. Δεν μπορείς παρά να προσχωρήσεις στις πιο σκληρές συστημικές επιλογές εάν δε διαθέτεις άλλη στρατηγική. Επιπλέον η έλλειψη σοσιαλιστικής θεωρίας ως δομικού στοιχείου της κομματικής οργάνωσης είχε ως αποτέλεσμα όλος ο μηχανισμός είτε να προσχωρήσει στη μνημονιακή πολιτική είτε να αποτύχει να αντιδράσει έτσι ώστε να την ανατρέψει από τα μέσα ή έστω να διασπάσει συντεταγμένα το κόμμα.
4. Οι ρίζες του φαινομένου ΠΑΣΟΚ είναι βαθιές στην ελληνική κοινωνία. Η πρόσφατη δημοσκόπηση της Public Issue αλλά και ο βασικός καμβάς μεταβατικών πολιτικών που προτάσσονται από όλη σχεδόν την αριστερά στη βάση τους έχουν άρωμα ΠΑΣΟΚ ή τουλάχιστον κάποιων εκδοχών του. Αυτό είναι φυσιολογικό: το ΠΑΣΟΚ εξέφρασε και εν μέρει υλοποίησε κατά τη δεκαετία κυρίως του '80 τις βασικές “μεταπολιτευτικές” ελπίδες. Καρπώνεται παρά τα όποια αρνητικά της, τη μακροβιότερη και πιο διάχυτη περίοδο ομαλότητας και ευημερίας. Αυτή η ανάμνηση δε σώζει μεν το σημερινό “ΠΑΣΟΚ” αλλά υπό όρους μπορεί να διαμορφώσει σημείο ανασύνταξης, σε διαφορετικό βέβαια πλαίσιο, του σοσιαλιστικού χώρου.
5. Το σημερινό “ΠΑΣΟΚ” δε θα ρίξει την κυβέρνηση ή τουλάχιστον κατά πάσα πιθανότητα δε θα το κάνει. Είναι πολύ στέρεη η δέσμευσή του στη μνημονιακή στρατηγική και πολύ έντονο το άγχος επιβίωσης των στελεχών του για να αφήσει το διχασμό του επί προσώπων να διακυβεύσει τη στρατηγική στην οποία σύσσωμο το σημερινό “ΠΑΣΟΚ” έχει προσχωρήσει.
6. Σοσιαλιστική παράταξη με μαζική απεύθυνση θα φτιαχτεί εκ νέου στη χώρα. Σε φάση δομικής και κατά τη γνώμη του γράφοντος υπαρξιακής κρίσης του καπιταλισμού, το κενό ανυπαρξίας σοσιαλιστικού κόμματος θα καλυφθεί. Θα πατήσει πιθανότατα στη σύνδεση κοινωνικής- ταξικής, πατριωτικής- αντιαποικιακής, δημοκρατικής- αντισυστημικής θεωρίας και πράξης. Δε θα πρόκειται όμως για μια αντιγραφή κάποιας εκδοχής του ΠΑΣΟΚ, όπως αφελώς ορισμένοι νομίζουν, ούτε θα οφείλεται σε κάποια “μυθική” φυσιογνωμία. Το ΠΑΣΟΚ ιδρύθηκε περίπου μετά από 30 χρόνια ζυμώσεων. Αυτό δε σημαίνει ότι θα απαιτηθεί ό ίδιος χρόνος αλλά σε κάθε περίπτωση η αναγκαία δουλειά σε πολιτικό και οργανωτικό επίπεδο είναι μακρόχρονη και δύσκολη.

Και μια τελευταία υποσημείωση: όσοι πραγματικά συναισθάνονται τα θετικά και τα αρνητικά αλλά εν τέλει τη σημασία του φαινομένου ΠΑΣΟΚ, όσοι ακολούθησαν την ιστορική πορεία της αριστεράς που συνέτεινε στη διαμόρωση του ΠΑΣΟΚ, αυτές τις ημέρες σιωπούν.

http://tvxs.gr/

Κόλαφος η έκθεση του ΟΟΣΑ για την ανεργία στην Ελλάδα και το …«Success Story»

Ο Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ) προειδοποίησε σήμερα, με την έκθεσή του για τις προοπτικές απασχόλησης (Employment Outlook 2014), ότι η ανεργία στην περιοχή θα παραμείνει αρκετά υψηλότερη από τα προ κρίσης επίπεδα, παρά την περιορισμένη μείωσή της έως το τέλος του 2015.

Η έκθεση προβλέπει ότι τα μέσα ποσοστά ανεργίας θα μειωθούν ελαφρά τους επόμενους 18 μήνες στην περιοχή του ΟΟΣΑ- από 7,4% στα μέσα του 2014 στο 7,1% στο τέλος του 2015. Η μακροχρόνια ανεργία μάλλον έχει κορυφωθεί, σημειώνει η έκθεση, αλλά παραμένει μεγάλη απειλή. Πάνω από 16 εκατομμύρια άτομα στις χώρες του ΟΟΣΑ -περισσότερα από το ένα τρίτο των ανέργων- ήταν χωρίς εργασία τουλάχιστον επί 12 μήνες στο πρώτο τρίμηνο του 2014, σχεδόν διπλάσιος αριθμός σε σχέση με την αρχή της κρίσης.

«Στις χώρες που επλήγησαν περισσότερο, κυρίως στη Νότια Ευρώπη, αυτό έχει οδηγήσει σε μία αύξηση της διαρθρωτικής ανεργίας που δεν θα αντιστραφεί αυτόματα με την ενίσχυση της ανάπτυξης της οικονομίας», προειδοποιεί ο ΟΟΣΑ, προσθέτοντας: «Οι πολιτικοί πρέπει να δώσουν προτεραιότητα στις προσπάθειες να βοηθηθούν οι μακροχρόνια άνεργοι για να επιστρέψουν στην εργασία με περισσότερη βοήθεια αναζήτησης εργασίας σε προσωπικό επίπεδο και προγράμματα εκπαίδευσης».

Ειδικότερα για την Ελλάδα, ο ΟΟΣΑ σημειώνει ότι το ποσοστό ανεργίας μένει καθηλωμένο κοντά στο υψηλότερο επίπεδό του από τότε που άρχισε η κρίση (27,2% τον Μάιο του 2014) και προβλέπει ότι η ανεργία θα παραμείνει υψηλή (περί το 27%) έως το τέλος του 2015. Η Ελλάδα, αναφέρει η έκθεση, έχει ένα από τα υψηλότερα ποσοστά μακροχρόνιας ανεργίας μεταξύ των χωρών του ΟΟΣΑ. Το ποσοστό αυτό αυξήθηκε από το 49% στο 71% μεταξύ του τέταρτου τριμήνου του 2007 και του πρώτου τριμήνου του 2014. «Η τάση αυτή είναι ιδιαίτερα ανησυχητική για τα βάσανα που υφίστανται τα θιγόμενα άτομα και οι οικογένειές τους. Συμβάλλει, επίσης, δυνητικά στην αύξηση της διαρθρωτικής ανεργίας ως αποτέλεσμα της υποβάθμισης των δεξιοτήτων και της μείωσης του κινήτρου για την εύρεση εργασίας. Αυτό θα μπορούσε να έχει ορατά αποτελέσματα στις προοπτικές μακροχρόνιας καριέρας όσων υφίστανται μεγάλες περιόδους ανεργίας», τονίζει ο ΟΟΣΑ.

Η έκθεση αναφέρει ότι η μείωση των πραγματικών μισθών στην Ελλάδα ήταν από τις μεγαλύτερες μεταξύ των χωρών του ΟΟΣΑ (πάνω από 5% ετησίως κατά μέσο όρο από το πρώτο τρίμηνο του 2009). «Αν και η μεγάλη μείωση των μισθών συνέβαλε στη μερική αντιστροφή της διαφοράς που υπήρχε με τη Γερμανία όσον αφορά στο κόστος εργασίας ανά μονάδα προϊόντος, η αύξηση της ωριαίας παραγωγικότητας της εργασίας παρέμεινε επίμονα αρνητική από την αρχή της κρίσης», σημειώνει ο ΟΟΣΑ, προσθέτοντας: «Περαιτέρω προσαρμογές των μισθών θα είναι πιθανόν δύσκολο να γίνουν και θα μπορούσαν να αυξήσουν τον αριθμό των φτωχών εργαζομένων. Για τον λόγο αυτόν, πρέπει να γίνουν περισσότερα για να αυξηθεί η ανταγωνιστικότητα στις αγορές προϊόντων και να προωθηθούν πολιτικές στην αγορά εργασίας που ευνοούν τη μετακίνηση των εργαζομένων μεταξύ των τομέων».

Η έκθεση αναφέρει ότι η Ελλάδα έχει επίπεδο «ποιότητας εισοδημάτων» (επίπεδο εισοδημάτων και βαθμό ανισότητάς τους) κοντά στον μέσο όρο του ΟΟΣΑ, αλλά οι επιδόσεις της είναι χαμηλές όσον αφορά την ασφάλεια στην αγορά εργασίας (τον κίνδυνο να μείνει κανείς άνεργος και τη διαθεσιμότητα προσωρινής εισοδηματικής ενίσχυσής του) και την ποιότητα του εργασιακού περιβάλλοντος (τη φύση της εργασίας, τις διευθετήσεις του χρόνου εργασίας και τις σχέσεις). «Ο συνολικός κίνδυνος να μείνει κανείς άνεργος και η αναμενόμενη διάρκεια του διαστήματος που θα μείνει άνεργος είναι μεταξύ των υψηλότερων, ενώ οι μηχανισμοί ασφάλισης κατά της ανεργίας (η κάλυψη με επιδόματα και η γενναιοδωρία της ασφάλισης της ανεργίας) είναι μεταξύ των ασθενέστερων μεταξύ των χωρών του ΟΟΣΑ», σημειώνει η έκθεση.

«Για όσους εργάζονται, η ποιότητα του εργασιακού περιβάλλοντος βρίσκεται στα χαμηλότερα επίπεδα. Οι Έλληνες εργαζόμενοι αντιμετωπίζουν υπερβολικές εργασιακές απαιτήσεις με ανεπαρκείς πόρους για να καλύψουν τις απαιτήσεις της εργασίας τους. Αυτή η κατάσταση δεν εμποδίζει μόνο την παραγωγικότητα, αλλά μπορεί να έχει ισχυρές αρνητικές επιπτώσεις στην υγεία των εργαζομένων», προσθέτει ο ΟΟΣΑ.

http://www.koutipandoras.gr/

ΕΝΑ ΦΩΤΕΙΝΟ ΜΥΑΛΟ ΣΤΗ ΧΑΡΙΛΑΟΥ ΤΡΙΚΟΥΠΗ

Ο Βενιζέλος φεύγει, ο Πιερρακάκης έρχεται!

-Το ΠΑΣΟΚ έχει τελειώσει, έκανε αυτά που έπρεπε να κάνει. Ανήκει πλέον στην Ιστορία της Κεντροαριστεράς και πρέπει να αντικατασταθεί από κάτι άλλο. Δεν πιστεύω ότι ο Βαγγέλης Βενιζέλος μπορεί να ηγηθεί αυτού του καινούργιου που πρέπει να δημιουργηθεί. Πρέπει να πάμε στο νέο, που θα μας έχουν τελειώσει και οι Γιωργάκηδες και οι Βαγγελάκηδες...
 

Αυτή τη φορά ο Πάγκαλος είπε στον ΣΚΑΙ, όλα όσα σκέπτονται οι ταλαίπωροι εναπομείναντες ψηφοφόροι-πασόκοι.

Αυτή η μοναδική φυλή των νομάδων ψηφοφόρων που παραπαίμπουν σε ξεχασμένες φυλές Ινδιάνων.

Αυτό το έχουν συνειδητοποιήσει ακόμη και οι Παπανδρέου-Βενιζέλος που σήμερα βρίσκονται στα μαχαίρια για ένα άδειο πουκάμισο.

Ο Βενιζέλος μάλιστα ζήτησε και την βοήθεια του Σημίτη στην προσπάθειά του να αντιμετωπίσει την επίθεση της φυλής των παπανδρεικών.

Ο Σημίτης θα δώσει το παρόν στην σημερινή εκδήλωση.

Οσο για τον Βενιζέλο αποκλειστικές πληροφορίες του Κουρδιστού Πορτοκαλιού τον θέλουν να εγκαταλείπει την αρχηγία του κόμματος αφού πρώτα προετοιμάσει την διαδοχή του. To μόνο που επιδιώκει πλέον ο Βενιζέλος είναι να αναγνωρισθεί η συμβολή του στην διάσωση της Ελλάδας.

-Εβαλα πλάτη για να γλιτώσουμε την καταστροφή. Δεν μπορούν να με κατηγορούν για προδοσία. Εγώ δεν είμαι κολλημένος στις πολυθρόνες...

Το πρόσωπο του επόμενου αρχηγού του ΠΑΣΟΚ έχει βρεθεί ήδη. Είναι ο Κυριάκος Πιερρακάκης ο οποίος αυτό το διάστημα βρίσκεται στο Παρίσι ως μέλος της ελληνικής task force που αγωνίζεται σκληρά στα παρισινά αλώνια εναντίον των αδίστακτων δανειστών μας.

Ο Κυριάκος είναι ένα φωτεινό μυαλό από εκείνα που δεν συναντάς στα μουχλιασμένα κομματικά γραφεία.

Μιλώντας παλαιότερα στην TEDxAthens θα πει για τον διαχωρισμό θεωρίας-πράξης>

Δεν πιστεύω στον απόλυτο διαχωρισμό θεωρίας και πράξης. Υπάρχουν διακριτές θεωρητικές προσεγγίσεις: Κάποιες περιέχουν μέσα τους το σπόρο της πράξης, όπως οι ιδέες του TED, ενώ άλλες περιορίζονται στην αυτοαναφορικότητά τους. Πιστεύω βαθύτατα στην τεκμηρίωση της πράξης – ηθικά, κοινωνικά, πολιτικά – αλλά το πρόβλημα αυτής της χώρας και ειδικά της ελληνικής δημόσιας σφαίρας ήταν η διάθεση για πολλά λόγια και πολύ λιγότερα έργα, όχι τόσο λόγω κακών προθέσεων όσο ελλειπούς παιδείας ανάπτυξης πολιτικών και προβληματικής τεχνογνωσίας εκτέλεσης μεταρρυθμίσεων. Αν μελετήσετε το παραγωγικό έργο του κράτους, θα διαπιστώσετε πως συχνά λείπει το εξειδικευμένο σχέδιο καταπολέμησης προβλημάτων και η δυνατότητα εκτέλεσής του με τους υπάρχοντες μηχανισμούς – γι’ αυτό και συχνά επιλέγονται οριζόντια μέτρα, παρά “χειρουργικές” παρεμβάσεις. Από την Ελλάδα λείπουν τόσο τα φυτώρια παραγωγής συμβούλων και εξειδικευμένου πολιτικού προσωπικού (όπως οι σχολές δημόσιας πολιτικής στις ΗΠΑ) όσο και τα thinktanksτα οποία θα καταρτίσουν τα όποια εξειδικευμένα σχέδια.

Αντίστοιχα, η λογική του «πράττειν» αφορά και τον κάθε πολίτη ατομικά – δηλαδή στο να μην ενοχοποιεί αυτόματα το όποιο έργο μόνο επειδή προτιμά μια άλλη επιλογή, αλλά αντίθετα στο να χειροκροτά τα καλά και να κατακρίνει τα κακά ανεξαρτήτως από το τις απόλυτες προτιμήσεις του. Σε μια φράση, πρέπει να ξεχάσουμε τις ιδεολογικές παρωπίδες, να εγκαταλείψουμε τα κενά περιεχομένου συνθήματα και να φέρουμε τις παραγωγικές δυνάμεις αυτής της χώρας στο προσκήνιο.

http://kourdistoportocali.com/

Οργιάζει το λαθρεμπόριο καυσίμων στερώντας από το κράτος έσοδα ενός δισ. τον χρόνο

Ένα δισ. ετησίως στερεί από τα δημόσια ταμεία το λαθρεμπόριο υγρών καυσίμων καθώς εδώ και δώδεκα χρόνια, με αποκορύφωμα τα τελευταία πέντε, δεν εφαρμόζονται νόμοι και δεν εκδίδονται οι απαραίτητες υπουργικές αποφάσεις για τα μέτρα αντιμετώπισής του, γράφει σήμερα το «Έθνος».

Σύμφωνα με όσα καταγγέλλει η Πανελλήνια Ομοσπονδία Πρατηριούχων Εμπόρων Καυσίμων (ΠΟΠΕΚ), ακόμη και το πρώτο από σειρά μέτρων για την αντιμετώπιση της παράνομης διακίνησης, που είναι η τοποθέτηση συστημάτων εισροών-εκροών βενζίνης και ντίζελ στα βενζινάδικα, δεν έχει ολοκληρωθεί παρά τη θέσπισή του από το 2009.

Όπως αναφέρει στο «Έθνος» ο πρόεδρος της ΠΟΠΕΚ Γιώργο Ασμάτογλου, η Γενική Γραμματεία Πληροφοριακών Συστημάτων του υπουργείου Οικονομικών δεν έχει διασυνδεθεί παρά μόνο με το 30% των πρατηρίων με αποτέλεσμα να μην είναι εφικτός ο απευθείας έλεγχος των ποσοτήτων που μπαίνουν και βγαίνουν από τις δεξαμενές.

Εν τω μεταξύ κι ενώ η κατάσταση με τη διακίνηση λαθραίων καυσίμων είναι γνωστή εδώ και χρόνια, οι επιτήδειοι βρίσκουν διαρκώς νέους τρόπους προκειμένου να εκμεταλλεύονται την απουσία ουσιαστικών ελέγχων και να κερδοσκοπούν σε βάρος του κράτους και των φορολογουμένων.

Οι έξι συνηθέστεροι τρόποι τρόπους λαθραίας διάθεσης βενζίνης, πετρελαίου κίνησης, θέρμανσης και ναυτιλιακών καυσίμων είναι σύμφωνα με το ίδιο ρεπορτάζ:

Ντίζελ κίνησης αντί για πετρέλαιο θέρμανσης

Είναι ένα νέο κόλπο που χρησιμοποιούν οι επιτήδειοι για να ξεπεράσουν το εμπόδιο της εξίσωσης των ειδικών φόρων κατανάλωσης. Με αυτόν τον τρόπο πετυχαίνουν να αγοράζουν μείον 23% αφού ο ΦΠΑ εκπίπτει. επίσης τη δαπάνη για την αγορά την περνούν και στα έξοδα της επιχείρησης, με διπλό όφελος.

Πετρέλαιο θέρμανσης αντί για ντίζελ κίνησης

Οταν ο ΕΦΚ του πρώτου καυσίμου ήταν χαμηλότερος από αυτόν του δευτέρου επιχειρήσεις και αγρότες και άλλοι λαθρέμποροι χρησιμοποιούσαν το πετρέλαιο θέρμανσης για την κίνηση των ΙΧ τους ή τη λειτουργία των μηχανημάτων τους.

Χρήση ναυτιλιακού καυσίμου

Το πετρέλαιο για τη ναυτιλία είναι αφορολόγητο. Η τιμή του είναι περίπου στη μισή από αυτή του ντίζελ κίνησης. Ετσι αντί να εφοδιάσουν τα πλοία στέλνουν το καύσιμο στη στεριά.

Εικονικές εξαγωγές

Οι επιτήδειοι φορτώνουν βυτιοφόρα ή δεξαμενόπλοια με προορισμό το εξωτερικό και στη συνέχεια φροντίζουν να σφραγίζονται τα παραστατικά στα τελωνεία εξαγωγής/εισαγωγής χωρίς το καύσιμο να φεύγει ποτέ έξω από τη χώρα. Στη συνέχεια τα διαθέτουν αφορολόγητα και κερδίζουν τους φόρους.

Νοθεία της βενζίνης

Νοθεύουν τη βενζίνη με χημικά προϊόντα όπως μεθανόλη, τολουόλη και διαλύτες.

«Πειραγμένες» αντλίες

Βενζινοπώλες «πείραζαν» το λογισμικό της αντλίας κλέβοντας τον πελάτη κατά τη διάρκεια ανεφοδιασμού ΙΧ, με αποτέλεσμα οι καταναλωτές να πληρώνουν για ποσότητες που δεν μπήκαν ποτέ στα ρεζερβουάρ των οχημάτων τους.

http://www.koutipandoras.gr/

Το ημερολόγιο ενός ανέργου

Του Κώστα Γιαννακίδη

Πάνε μήνες που το σέρνω πίσω μου. Πάνω στο γραφείο, στο κομοδίνο, μέσα στην τσάντα, στο μετρό, στον καναπέ -όχι, δεν κάνει για καναπέ. Κάποια στιγμή κατάλαβα ότι με σέρνει αυτό. Το φοβόμουν και το απέφευγα. Μετά είπα ότι, αν το διαβάσω, θα ξορκίσω τον φόβο μου. Πόσο φλώρος! Δυο μήνες τραβιέμαι με το «Ημερολόγιο ενός ανέργου». Τώρα γύρισα την τελευταία σελίδα. Και η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω τι να πω. Τα έχουν πει άλλοι και καλύτερα από μένα. Ειλικρινά, τι περιμένετε να πω; Ότι είναι το πραγματικό ημερολόγιο της κρίσης; Μία σπαρακτική και συνάμα αξιοπρεπής καταμέτρηση απωλειών και ερειπίων; Σώπα! Η ανεργία είναι ένα δράμα που δεν περιγράφεται με κλισέ. Πώς το περιγράφεις, λοιπόν; Τίποτα. Το αφήνεις να ξεδιπλωθεί μόνο του.

Αν δεν γνωρίζετε περί τίνος πρόκειται, σας λέω για το «Ημερολόγιο ενός ανέργου». Δεν μπορεί, κάπου θα έχετε ακούσει ή διαβάσει σχετικά. Είναι πραγματικές ιστορίες ανέργων. Συγκεντρώθηκαν και ομαδοποιήθηκαν από τον Χριστόφορο Κάσδαγλη, μέσω ενός site που δημιουργήθηκε αποκλειστικά για αυτόν το λόγο. Είναι λίγο ειρωνικό: ο Κάσδαγλης είναι ένας χαρισματικός γραφιάς και καλός συγγραφέας. Όμως σε ένα βιβλίο που είναι πραγματικά συγκλονιστικό, έχει γράψει και τα λιγότερα. Όχι πώς δεν έκανε δουλειά. Διάβασε εκατοντάδες ιστορίες ανέργων -αυτό φτάνει για να σου γδάρει τη ψυχή. Και μετά τις επεξεργάστηκε, τις έβαλε σε ομάδες και σε σειρά. Έγραψε και για τη δική του περίοδο ανεργίας. Μακροχρόνια. Το ελληνικό τοπίο των media είναι τέτοιο που, τύποι σαν τον Κάσδαγλη, μπορούν να μείνουν άνεργοι. Τέλος πάντων, το «Ημερολόγιο ενός ανέργου» είναι ένα βιβλίο με μεγάλες τραγωδίες. Είναι ένα ζωντανό μνημείο της εποχής φτιαγμένο από οργή, απελπισία και ελπίδα, ακόμα και γκαντεμιά. Υπάρχουν δε σελίδες που απλώς κλείνεις το βιβλίο και κοιτάζεις τον τοίχο απέναντι. Τι έχεις να πεις, ας πούμε, για την οικογένεια που, μετά την ανεργία, βάζει στο σπίτι και την αρρώστια; Α, είναι τόσες πολλές οι ιστορίες, τόσος πόνος μέσα στις λέξεις που φοβάσαι να βρεθείς μπροστά του.

Ναι, βέβαια, είναι και η αξιοπρέπεια. Όλες οι ιστορίες έχουν την αξιοπρέπεια στον πυρήνα τους. Όμως η αξιοπρέπεια είναι το μόνο που μένει στον άνεργο, ο πλούτος που δεν μπαίνει στις τσέπες και δεν εξαντλείται ποτέ, τουλάχιστον μπροστά στους άλλους. Τι συμβαίνει, όμως, στις στιγμές της μοναξιάς; Μερικές από αυτές τις πήρε ο Κάσδαγλης και τις έβαλε στο βιβλίο. Είναι οι σκέψεις που βγήκαν από το μυαλό -ποιο μυαλό αντέχει συνέχεια έτσι; Αυτό που δεν μπορεί να αποτυπωθεί με λέξεις είναι το συναίσθημα που έρχεται μαζί με τη νύχτα, που πάει μετά και σε περιμένει στο μαξιλάρι. Και εκεί ο άνεργος γίνεται δέντρο που χάνει τα φύλλα του, αλλά στέκει όρθιο. Γυμνό, αλλά όρθιο.

ένα άρθρο των πρωταγωνιστών

Οι τουρίστες αυξάνονται αλλά τα έσοδα μειώνονται

Όλο και λιγότερα αφήνουν στη χώρα μας οι ξένοι επισκέπτες και παρά τη συνεχιζόμενη αύξηση των αφίξεων, τα έσοδα εξακολουθούν να μένουν στάσιμα. Σύμφωνα μάλιστα με τα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδος, η δαπάνη ανά ταξίδι στην Ελλάδα υποχώρησε στα 605,1 ευρώ στο πρώτο εξάμηνο του 2014, έναντι 615,6 ευρώ στο πρώτο εξάμηνο του 2013. Την ίδια ώρα, αν και οι ταξιδιωτικές εισπράξεις παρουσίαζαν κατά το πρώτο εξάμηνο άνοδο 13,4%, ωστόσο σε πραγματικά νούμερα αυτές ανήλθαν μόλις σε 3,94 δισ. ευρώ από 3,47 δισ. ευρώ πέρσι και δεν κατάφεραν να ακολουθήσουν την έκρηξη των αφίξεων: περίπου 840 χιλιάδες περισσότεροι ξένοι τουρίστες επισκέφθηκαν την Ελλάδα μέχρι και τον Ιούνιο, οι επιπλέον όμως εισπράξεις μετά βίας έφτασαν το μισό δισ.

Η μείωση των εσόδων από τη ρωσική αγορά ήταν αναμενόμενη για τους επιχειρηματίες του τουρισμού μετά και από τις απανωτές πτωχεύσεις τουριστικών πρακτορείων, αλλά και από τη σημαντική κάμψη της ζήτησης που είχε διαφανεί ήδη από την αρχή της χρονιάς. Πράγματι τα έσοδα από τη Ρωσία έπεσαν στα 347 εκατ. ευρώ από 356 εκατ. πέρσι, χωρίς βέβαια να έχουν υπολογιστεί ούτε οι απώλειες του Αυγούστου εξαιτίας των γραφείων που ανέστειλαν τη λειτουργία τους, ούτε και οι ακυρώσεις των προγραμματισμένων πακέτων μέχρι το τέλος της σεζόν. Συνεπώς η ζημιά από τη ρωσική αγορά αναμένεται να είναι κατά πολύ μεγαλύτερη.

Ακόμη και τα έσοδα από τους Αμερικανούς τουρίστες, τους πλέον «ανοιχτοχέρηδες», σημειώνουν φέτος πτώση: ξόδεψαν κατά μέσο όρο 1.131 ευρώ το άτομο από 1.192 ευρώ πέρσι. Από την άλλη, οι εισπράξεις από τη Γερμανία αυξήθηκαν κατά 2,9% στο πρώτο εξάμηνο του 2014, έναντι 24,3% στο πρώτο εξάμηνο του 2013. 

Έτσι ο στόχος των εισπράξεων δεν δείχνει να ξεπερνά το «φράγμα» των 13,5 δισ. ευρώ (συνυπολογίζοντας τα έσοδα από την κρουαζιέρα), ενώ όσο οδεύουμε προς το τέλος της σεζόν ο στόχος αυτό δεν φαίνεται να αναθεωρείται προς τα πάνω. Η στασιμότητα αυτή των εσόδων αποδίδεται κυρίως στη συγκράτηση των τιμών των πακέτων που πωλήθηκαν στις αρχές του χρόνου, αλλά και στη συνέχιση ελκυστικών προσφορών ακόμη και μέχρι τώρα ώστε να κρατηθεί ζωντανή η ζήτηση για την Ελλάδα. 

Σύμφωνα πάντως με τις εκτιμήσεις του Συνδέσμου Ελληνικών Τουριστικών Επιχειρήσεων, οι αφίξεις θα ξεπεράσουν τα 19,5 εκατ. (21,5 εκατ. συμπεριλαμβανομένης της κρουαζιέρας)  έναντι 17,9 εκατ. το 2013 και 15,5 εκατ. το 2012. Η κίνηση συνεπώς των επιβατών κρουαζιέρας εκτιμάται ότι θα παραμείνει στα περσινά επίπεδα, περίπου στα 2 εκατ. ταξιδιώτες.

Βίκυ Κουρλιμπίνη
vicky.kourlibini@capital.gr

Πηγή:www.capital.gr

Πού το πάει ο Γιώργος Παπανδρέου;

Της Νίκης Ζορμπά
Δυο χωριστές εκδηλώσεις για την επέτειο της συμπλήρωσης των σαράντα χρόνων του ΠΑΣΟΚ από τον πρώην και νυν πρόεδρό του είναι ενδεικτικές του χαμηλού βαρομετρικού που επικρατεί στις μεταξύ τους σχέσεις. Οι αποψινές ιαχές όμως εναντίον του Ευάγγελου Βενιζέλου από παπανδρεικούς που συνέρρευσαν στο Ζάππειο, ξεπέρασαν μάλλον τις επιφυλάξεις και των πλέον καχύποπτων για την παρουσία του προέδρου του ΠΑΣΟΚ στη φωλιά των παπανδρεικών «λεόντων».

«Γιώργο γερά, να φύγει η δεξιά», «ρίξτε τα δεκανίκια της δεξιάς», το «ΠΑΣΟΚ είναι εδώ με τον Γιώργο αρχηγό», ήταν τα συνθήματα που έκαναν το Ζάππειο Μέγαρο να σείεται, σκεπάζοντας ουκ ολίγες φορές τις φράσεις του κ. Βενιζέλου ο οποίος προσπάθησε –επί ματαίω- να εκφωνήσει λόγο ενωτικό χαιρετίζοντας την εκδήλωση – έκθεση του Ιδρύματος Ανδρέα Παπανδρέου. 

Μόνο που το «θερμό» κοινό παλλόταν με συνθήματα κατά της συγκυβέρνησης, ήτοι κατά του …εαυτού του, δημιουργώντας την αίσθηση ότι τα …σαράντα του ΠΑΣΟΚ ήταν μάλλον μια προεκλογική συγκέντρωση –στα πρότυπα του 2009- παρά μια συνάθροιση επετειακή μεταξύ -έστω τεθλιμμένων- φίλων τε και (ιδεολογικών ) συγγενών ( αν αναλογιστεί κανείς την κατακρήμνιση του κόμματος από το 42% στο 8%).

Ο «κλεφτοπόλεμος» του Γ. Παπανδρέου στον διάδοχό του απόψε έλαβε τέλος και πλέον τα μαχαίρια βγήκαν από τις βελούδινες θήκες.

1. Θα γυρίσει, πώς και πότε να πάρει ο πρώην πρωθυπουργός το κόμμα που (θεωρεί ότι) του ανήκει;
2. Θα σηκώσει το γάντι ο Ευ Βενιζέλος στην εκδήλωση της Τετάρτης όπως προανήγγειλε;
3. Πώς θα αντιδράσουν οι παπανδρεικοί βουλευτές στην πρόσκληση «ρίξτε τη δεξιά;».
  
Θα τα πούμε την Τετάρτη
"Εμφανίστηκαν αμέσως οι γνωστοί "καλοθελητές" που ασχολούνται εργολαβικά με τη δημιουργία νοσηρών εντυπώσεων με στόχο την πρόκληση τεχνητής εσωστρέφειας, την υπονόμευση των προσπαθειών συσπείρωσης και ανάκαμψης της παράταξης, τον ευτελισμό των προθέσεων» είπε ο Ευ Βενιζέλος, ο οποίος προανήγγειλε παράλληλα ότι θα αναφερθεί στην εκδήλωση της Τετάρτης (επίσημος εορτασμός της 3ης Σεπτέμβρη) στο πώς και γιατί οδηγήθηκε το ΠΑΣΟΚ στη συνεργασία με τη Ν.Δ και το ΛΑΟΣ του Γιώργου Καρατζαφέρη.

Δήλωσε «παρών»

Ο πρώην Πρωθυπουργός και πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ πάντως, μετά την αποτυχημένη –εκ του αποτελέσματος- προσπάθειά του να στηρίξει προεκλογικά έστω και δια …νεύματος τη ΔΗΜΑΡ, δήλωσε παρών στην προσπάθεια ανασυγκρότησης του σοσιαλδημοκρατικού χώρου. Αδιευκρίνιστο παραμένει επισήμως εάν σε αυτή συμπεριλαμβάνει τη συγκρότηση της «Δημοκρατικής Παράταξης» στην οποία ομνύει ο Ευάγγελος Βενιζέλος δια του επικείμενου ιδρυτικού της συνεδρίου τον Οκτώβριο.

«Αναζητά ο κόσμος μας μια νέα αρχή. Εκφράζει το αίτημα και την ελπίδα για ένα καινούργιο ξεκίνημα. Μια αναγέννηση του Κινήματός μας. Θα προσπαθήσω να υπηρετήσω αυτή την απαίτηση, όσο πιο σωστά μπορώ, όσο πιο απλά, όσο πιο ενωτικά, έχοντας συνείδηση της ιστορίας, της πορείας, της ευθύνης που μου αναλογεί. Επιδίωξή μου είναι, περιδιαβαίνοντας την ιστορία μας, να συμβάλλουμε ώστε να πραγματοποιηθεί ένας «ανοιχτός» δημόσιος διάλογος για τα μεγάλα διακυβεύματα του καιρού μας και τις πραγματικές ανάγκες της χώρας. Του σήμερα και του αύριο των Ελλήνων» ήταν η προαναγγελία της επιστροφής του, η οποία μένει να φανεί εάν θα επιχειρηθεί να επισπεύσει τις πολιτικές εξελίξεις προκαλώντας την πτώση της συγκυβέρνησης ή εάν θα ξεδιπλωθεί μετά τις επόμενες εκλογές.

Μπορούμε αλλά δεν...

Πηγές πέριξ του παπανδρεικού περιβάλλοντος πάντως διαμηνύουν ότι ο Γιώργος Παπανδρέου δε σκοπεύει να προκαλέσει την πτώση της κυβέρνησης καίτοι όπως υποστηρίζουν διαθέτει την απαιτούμενη κοινοβουλευτική δύναμη για να το πράξει. Είναι οι ίδιοι που μετρούν στη σφαίρα επιρροής του, περισσότερους από δέκα βουλευτές εντός κι εκτός πασοκικού νυμφώνος.

Οι ίδιες πηγές εκτιμούν ότι ο δρόμος χωρίς επιστροφή που πήρε απόψε το ΠΑΣΟΚ εξυπηρετεί και τον νυν πρόεδρό του. Οι μάσκες πέφτουν από αμφότερες τις πλευρές, λένε, κι ένας καλός καυγάς, καθαρίζει πάντα την ατμόσφαιρα.

Πηγή:www.capital.gr

Η Εξομολόγηση Ενός Μετανοημένου Άθεου

«Υπάρχει περισσότερη πίστη στην τίμια αμφιβολία, πιστέψτε με, απ” ό,τι σε όλα τα πιστεύω».
Άλφρεντ Τένισον, In memorium

«Σαούλ, Σαούλ, τι με διώκεις;»
Πράξεις Αποστόλων, 22,7

~

Όσο μεγαλώνουμε χάνουμε την ικανότητα να θαυμάζουμε. Τα περισσότερα πράγματα μας είναι γνωστά, τα έχουμε ζήσει ή έχουμε ζήσει κάτι παρόμοιο.

Κατά κάποιο τρόπο δεσμευόμαστε από τις εμπειρίες μας και τις πεποιθήσεις μας, παγιώνουμε αντιλήψεις και γινόμαστε μονολιθικοί, βέβαιοι για όσα ξέρουμε.

Χάνουμε την ύψιστη αρετή της αμφιβολίας, η οποία έχει αξία κυρίως όταν στρέφεται προς τον εαυτό μας, όταν καταφέρνουμε να αμφιβάλλουμε και να στοχαζόμαστε για κάθε μας βεβαιότητα.

Η πνευματική αρτηριοσκλήρωση προηγείται της κυριολεκτικής.

                                                                             ~~{}~~

Όσον αφορά, για παράδειγμα, την ανάγνωση μυθιστορημάτων, είναι δύσκολο στα σαράντα σου -και εφόσον έχεις διαβάσει κάποιες εκατοντάδες τόμους- να βρεις έναν συγγραφέα που να σε εντυπωσιάσει, που να σε κάνει να εκπλαγείς, να θαυμάσεις.

Caravaggio

Παραδόξως είχα μια τέτοια έκπληξη όταν διάβασα Ντέιβιντ Λοτζ.

Βρήκα τυχαία στη βιβλιοθήκη το «Ανήκουστος βλάβη», μόλις πριν ένα μήνα. Από τότε έχω διαβάσει ήδη τέσσερα δικά του βιβλία (και τίποτα άλλο).

~

Ο Λοτζ δεν πασχίζει να είναι μεταμοντέρνος στη γραφή του (αφού τίποτα δεν είναι μεταμοντέρνο μετά τον Τζόις και τον Φόκνερ).

Όμως γράφει τόσο ανεπιτήδευτα ελεύθερα που καταλαβαίνεις ότι πρόκειται για έναν συγγραφέα που γνωρίζει άψογα τις συμβάσεις της συγγραφής (τα πρώτα του βιβλία ήταν για τη θεωρία της λογοτεχνίας), ώστε να μπορεί να τις παρακάμπτει χωρίς να προσπαθεί να είναι καινοτόμος.

Ο Λοτζ είναι αντισυμβατικός χωρίς να πασχίζει. Απλώς το κάνει.

                                                                    ~~{}~~

Πέρα από τη μυθιστορηματική του δεινότητα αυτό που με ξάφνιασε στον Λότζ είναι η προσέγγιση του θείου και της θρησκευτικότητας.

Ο Λοτζ δηλώνει «αγνωστικιστής καθολικός«. Αυτό σημαίνει ότι αποδέχεται τον καθολικισμό, ενώ δεν γνωρίζει αν υπάρχει θεός. Οξύμωρο; Όχι και τόσο.

Credo quia absurdum, δήλωναν οι σχολαστικιστές φιλόσοφοι. Πιστεύω, παρότι είναι παράλογο ή μάλλον, πιστεύω ακριβώς επειδή είναι παράλογο.

~

Ο Λοτζ δεν πιστεύει απόλυτα σε τίποτα. Αλλά ταυτόχρονα δεν αποκλείει τίποτα (αυτός είναι ένας καλός ορισμός του αγνωστικισμού).

Δεν είναι κάποιος φονταμενταλιστής άθεος, σαν τον Ρίτσαρντ Ντόκινς, που έχει κάνει την αθεΐα επάγγελμα, ενώ την ίδια στιγμή έχει θεοποιήσει το «εγωιστικό γονίδιο».

Giordano

Ούτε κάποιος πραγματιστής ένθεος, σαν τον Πασκάλ, ο οποίος μας παρότρυνε να στοιχηματίσουμε στην ύπαρξη του θεού, γιατί αν υπάρχει θα κερδίσουμε πολλά και αν δεν υπάρχει δεν χάνουμε και τίποτα (ένα στοίχημα με πολύ καλή απόδοση).

~

Καταρχάς ο Λοτζ αποδέχεται τη θρησκευτική ανάγκη του ανθρώπου, την οποία είναι άτοπο να παραγνωρίσουμε ή να τη θεωρούμε κοινωνικό εφεύρημα.

Οι άνθρωποι λατρεύουν κάτι το ανώτερο και υπερφυσικό σε όλες τις κοινωνίες, σε όλες τις εποχές, από την πρώτη στιγμή που απόκτησαν ανθρωποσύνη.

Ακόμα και όταν αποκλείουν την πιθανότητα ύπαρξης θεού βρίσκουν κάτι άλλο να τοποθετήσουν στο άδειο θεϊκό βάθρο.

Αυτό μπορεί να είναι ο άνθρωπος, τα γονίδια, η ουτοπία, η γιόγκα, το χρήμα, η ιδεολογία, η ομάδα (ακόμα και ποδοσφαιρική), το Χάος ή το Τυχαίο, η Γαία, ο Μάρξ,  ο Osho,  η επιστήμη, η τέχνη -και άλλα πολλά.

Όταν δεν υπάρχει θεός εφευρίσκουμε κάποιον για να τον αντικαταστήσουμε.

                                                                           ~~{}~~

Κατά δεύτερον ο Λοτζ αποδέχεται και τη μεταφυσική του θείου. Δεν αποκλείει την πιθανότητα να υπάρχουν όντα-καταστάσεις-πραγματικότητες που δεν μπορούμε να αντιληφθούμε με τον εγκέφαλο μας, ακριβώς επειδή ο εγκέφαλος μας είναι έτσι φτιαγμένος ώστε να λειτουργεί μέσα στα όρια που κατανοεί.

Όμως, για σκεφτείτε: Ο εγκέφαλος της κατσαρίδας μπορεί να αντιληφθεί την κβαντομηχανική, την τέχνη, την πολυπλοκότητα της ανθρώπινης κοινωνίας;

Η κατσαριδίσια αδυναμία αντίληψης καθιστά το σύμπαν πιο απλό;

~

Buonarroti

«Τι γνωρίζει το ψάρι για το νερό μέσα στο οποίο κολυμπά;» αναρωτιόταν ο Αϊνστάιν.

Τι καταλαβαίνουν οι μονοκύτταροι οργανισμοί για το χρόνο;

Και η αντίληψη που έχουμε εμείς, οι sapiens sapiens, για το χρόνο (ή την πραγματικότητα) νομίζετε ότι υπάρχει περίπτωση να είναι απόλυτα σωστή και ολοκληρωμένη;

Αντιλαμβανόμαστε το χρόνο ως είναι ή ως είμαστε;

~

Αυτό είναι το δεύτερο επίπεδο των (εξαιρετικά διασκεδαστικών) υπαρξιακών μυθιστορημάτων του Λοτζ: Η ανικανότητα του ανθρώπου να σχηματίσει την τελική εικόνα, να ορίσει βεβαιότητες.

Αντιλαμβανόμαστε μόνο ό,τι μπορούμε να αντιληφθούμε. Αν πιστέψουμε ότι αυτή η αντίληψη είναι το άκρον άωτον της πραγματικότητας τότε υποπίπτουμε σε θανάσιμο νοητικό «αμάρτημα», τη θεοποίηση του εαυτού μας.

                                                                        ~~{}~~

Κάπως έτσι φτάνω και στη δική μου εξομολόγηση, η οποία ίσως να δυσαρεστήσει τους άθεους φίλους μου: Δεν πιστεύω στην αθεΐα.

Για να είμαι ειλικρινής ποτέ δεν θεώρησα τον εαυτό μου άθεο. Νομίζω ότι η αθεΐα είναι μια πίστη, αφού δεν υπάρχει απόδειξη απουσίας/έλλειψης του θεού.

Η έλλειψη απόδειξης δεν είναι απόδειξη έλλειψης.

Από την άλλη δεν συμπαθώ τις οργανωμένες θρησκείες γιατί (πέρα από τις δολοφονίες και τις γενοκτονίες που έχουν ευλογήσει) είναι δογματικές. Η θρησκεία δεν έχει καμία σχέση με το θεό.

Ο Χριστός δεν ήταν χριστιανός.
Ο Βούδας δεν ήταν βουδιστής.
Και ο Μαρξ δεν ήταν μαρξιστής.

~

Bruegel

Επειδή δεν πιστεύω σε τίποτα μπορώ να είμαι ασυνεπής με ό,τι δεν πιστεύω. Αυτό σημαίνει ότι μπορώ να πιστεύω ό,τι θέλω.

Αλλά δεν είναι θέμα πίστης, βεβαιότητας, δογματικότητας, η «θρησκευτικότητα» μου.

Μου αρέσει να νιώθω συνδεδεμένος με κάτι το οποίο δεν μπορώ να κατανοήσω, ακόμα κι αν αυτό είναι κάτι παράλογο, μια αυταπάτη. (Οι άνθρωποι λατρεύουμε τις αυταπάτες).

Επιπλέον θεωρώ πολύ γοητευτικό το ενδεχόμενο της μεταθανάτιας ζωής. Όχι σε κάποιο Παράδεισο, με ουρί και πιλάφι, αλλά με κάποιον τρόπο που είναι αδύνατον να αντιληφθούμε πριν απαλλαγούμε από τις περιορισμούς της σκέψης μας.

                                                                   ~~{}~~

Ένας από τους αγαπημένους μου φιλοσόφους/στοχαστές είναι ο Μιγκέλ ντε Ουναμούνο, ο παράλογος Ουναμούνο, ο παράφορος Ουναμούνο, ο οποίος διακηρρύσσει στο «Τραγικό Αίσθημα της Ζωής»:
«Θα συνεχίσω να υπάρχω αιώνια. Γιατί; Γιατί το θέλω.»

Είναι παράλογο, αλλά το πιστεύω (και πόσο χάρηκα όταν βρήκα μια αναφορά του Λοτζ στον αγαπημένο Ουναμούνο).

El Greco

                                                                     ~~{}~~

Ο Λοτζ με βοήθησε να δώσω ένα όνομα στη θρησκευτικότητα μου. Δεν είμαι άθεος, δεν είμαι θρήσκος, είμαι «αγνωστικιστής ένθεος». (Αν και μετά από λίγο καιρό θα  το λέω κάπως αλλιώς).

Δεν ξέρω αν υπάρχει θεός, αν υπάρχει κάτι το οποίο δεν μπορούμε να κατανοήσουμε, αλλά δεν με πειράζει να το συλλογίζομαι (αυτό το άγνωστο).

Μάλλον καλό μου κάνει και ό,τι κάνει καλό είναι… καλό.

      ~~{}~~

Εν κατακλείδι: Μην πιστεύετε τίποτα απ” ό,τι σας λέω, αλλά -κυρίως- μην πιστεύετε τίποτα απ” ό,τι πιστεύετε.

Ερευνάτε τας γραφάς, διαβάστε βιβλία, σκεφτείτε, στοχαστείτε, διαλογιστείτε, προσευχηθείτε, συζητείστε, χαρείτε το θαύμα της ζωής.
Και μην ξεχνάτε να αγαπάτε.

Δεν ξέρω αν ο θεός είναι αγάπη, αλλά σίγουρα η αγάπη είναι θεϊκή.

http://sanejoker.info/