Χρόνια Αποφρακτική Πνευμονοπάθεια και άσθμα «κόβουν» την ανάσα στους Έλληνες

Τουλάχιστον 500.000 άνθρωποι στην χώρα μας πάσχουν ΧΑΠ, ενώ εκτιμάται ότι το 8,6% του πληθυσμού πάσχει από άσθμα - Το νέο «όπλο» που έχουν στη διάθεσή τους οι επιστήμονεςΤουλάχιστον 500.000 άνθρωποι στην χώρα μας πάσχουν από Χρόνια Αποφρακτική Πνευμονοπάθεια (ΧΑΠ). 
Γνωστή παλαιότερα και ως νόσος των καπνιστών, η ασθένεια είναι «συνδυασμός» δύο πνευμονικών παθήσεων, της χρόνιας βρογχίτιδας και του εμφυσήματος, με χαρακτηριστικό της την απόφραξη της ροής του αέρα που επηρεάζει τελικά αρνητικά τη φυσιολογική αναπνοή.

Σημαντική νοσηρότητα καταγράφεται επίσης και σε ό,τι αφορά το άσθμα, καθώς εκτιμάται ότι το 8,6% του πληθυσμού πάσχει από άσθμα. Πρόκειται για μια χρόνια πνευμονοπάθεια, που προκαλεί φλεγμονή και στένωση των αεραγωγών, προκαλώντας επαναλαμβανόμενες περιόδους συριγμού, σφίξιμου στο στήθος, δύσπνοια και βήχα, συνήθως το βράδυ ή νωρίς το πρωί

Σύμφωνα με τον καθηγητή Πνευμονολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης κ. Νικόλαο Σιαφάκα, τόσο η ΧΑΠ όσο και το άσθμα αποτελούν ασθένειες που επιβαρύνουν την αναπνευστική υγεία των Ελλήνων.

Πλέον οι επιστήμονες έχουν στη διάθεσή τους ένα νέο «όπλο» για τη αντιμετώπιση της ΧΑΠ. Πρόκειται για ένα συνδυασμό εισπνεόμενων φαρμάκων που θα καλύπτει τους ασθενείς για ένα 24ωρο. 

«Είναι σημαντικό εμείς ως γιατροί να έχουμε μια σειρά από διαθέσιμες επιλογές για να καλύψουν τις ανάγκες του κάθε ασθενούς. Το νέο σκεύασμα θα αποτελέσει σημαντική επιλογή για τους κατάλληλους ασθενείς με ΧΑΠ ή άσθμα ως άπαξ ημερησίως εισπνεόμενος συνδυασμός ICS/LABA με 24ωρη αποτελεσματικότητα» πρόσθεσε ο κ. Σιαφάκας, με την ευκαιρία της επικείμενης κυκλοφορίας μετά την ολοκλήρωση των διαδικασιών τιμολόγησης και αποζημίωσης του φαρμάκου και στη χώρα μας.

Από την πλευρά του, ο κ. Γρηγόρης Δάσκος, πνευμονολόγος και ιατρικός διευθυντής της εταιρίας που κυκλοφορεί το νέο σκεύασμα, επισήμανε τη συμβολή της σωστής αγωγής σε έναν ασθενή με ΧΑΠ ή με άσθμα, στη λειτουργικότητα του αλλά και σε ό,τι αφορά την οικονομική παράμετρο του ελέγχου της νόσου. 

«Το να έχει κανείς μόνιμα ή κατά περιόδους δύσπνοια ή παροξύνσεις της νόσου που μπορεί να απαιτήσουν ακόμα και νοσηλείες στο νοσοκομείο, είναι εξαιρετικά δυσάρεστο και επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό την καθημερινότητα αυτών των ασθενών, αλλά και των οικογενειών τους, και έμμεσα το γενικότερο κοινωνικό σύνολο. Η κυκλοφορία της νέας θεραπείας στην Ελλάδα εγκαινιάζει μια νέα εποχή για τον Έλληνα ασθενή που πάσχει από  Άσθμα ή Χρόνια Αποφρακτική Πνευμονοπάθεια» υπογράμμισε ο κ. Δάσκος.

Πηγή 

Τσόμσκι: Από το Ισλαμικό Κράτος στην Ουκρανία

Είχαμε πλησιάσει την καταστροφή παλιότερα και παίζουμε με την καταστροφή και πάλι, τονίζει ο Αμερικάνος φιλόσοφος, πολιτικός αναλυτής και ακτιβιστής Νόαμ Τσόμσκι αναφερόμενος στην παγκόσμια κρίση. Σε συνέντευξη που παραχώρησε στο Ινστιτούτο του Πλίμουθ για την Μελέτη της Ειρήνης (PIPR), ο Τσόμσκι αναλύει τα γεωπολιτικά παιχνίδια που ευνοούν την επέλαση των τζιχαντιστών του Ισλαμικού Κράτους. Και εξηγεί πως από τη Γάζα, φτάσαμε στο Κομπάνι και την Ουκρανία, επισημαίνοντας τον κίνδυνο  μιας  πυρηνικής σύρραξης.

(PIPR): Φέτος τιμάται η εκατονταετηρίδα του λεγόμενου Μεγάλου Πολέμου. Ποιες είναι οι σκέψεις σας;

Νόαμ Τσόμσκι: Πολλή συζήτηση γίνεται για τον καταλογισμό ευθυνών για το ξέσπασμα αυτής της φρικτής σύγκρουσης, που καταλήγουν όμως σε ένα κοινό συμπέρασμα: Οι αποφάσεις θα μπορούσαν εύκολα να ήταν διαφορετικές και καταστροφές θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί.

Υπάρχουν παραλληλισμοί με την πυρηνική καταστροφή. Μία αναδρομή στις  αντιπαραθέσεις με πυρηνικά όπλα, αποκαλύπτει πόσο κοντά ο κόσμος έχει έρθει σε αυτο-εξόντωση, τόσες πολλές φορές μάλιστα που το γεγονός ότι καταφέραμε να το αποφύγουμε φαντάζει σχεδόν θαύμα. Η παρατήρηση αυτή υπογραμμίζει τις προειδοποιήσεις του Μπέρτραντ Ράσελ και του Άλμπερτ Αϊνστάιν το 1955, ότι βρισκόμαστε μπροστά σε μια επιλογή που είναι «σκληρή, τρομακτική κι αναπόφευκτη: Θα βάλουμε τέλος στο ανθρώπινο γένος; Ή η ανθρωπότητα θα αποκηρύξει τον πόλεμο;»

Μια δεύτερη αλλά όχι λιγότερο ανατριχιαστική παρατήρηση είναι η προθυμία και ο ζήλος για πόλεμο από όλες τις πλευρές. Ιδίως η άμεση αφοσίωση των διανοουμένων στους σκοπούς των κρατών τους, με λίγες μόνο εξαιρέσεις οι οποίες στην πλειοψηφία τους τιμωρήθηκαν για την πνευματική τους υγεία και ακεραιότητα.

PIPR: Οι εκδηλώσεις μνήμης ξεκίνησαν περίπου την ίδια εποχή, με την επιχείρηση το 2014 στη Γάζα. Ποιοί ήταν οι πραγματικοί -σε αντίθεση με τη ρητορική- λόγοι για την τελευταία επίθεση του Ισραήλ στη Γάζα;

Νόαμ Τσόμσκι: Πρέπει πρώτα από όλα να αναγνωρίσουμε ότι το σχέδιο καταστρώθηκε πριν μία δεκαετία περίπου και τέθηκε σε εφαρμογή έκτοτε. Επιτυγχάνεται μια συμφωνία κατάπαυσης του πυρός, το Ισραήλ καθιστά σαφές ότι δεν θα την ακολουθήσει και συνεχίζει τις επιθέσεις του στη Γάζα ενώ η Χαμάς τηρεί την κατάπαυση του πυρός - όπως παραδέχεται το Ισραήλ- μέχρις ότου κάποια ισραηλινή κλιμάκωση προκαλέσει κάποια αντίδραση της και δώσει πρόφαση στο Ισραήλ για νέο επεισόδιο.  Πρόκειται για ένα μοτίβο που συναντάται συχνά σε ιστορικά γεγονότα. Το ίδιο μοτίβο ίσχυσε και στην  του 2014.

Άλλος ένας γύρος συμφωνιών περί κατάπαυσης του πυρός είχε προηγηθεί το 2012.Το Ισραήλ τις αγνόησε ως συνήθως, με τη Χαμάς ωστόσο να τις τηρεί . Τον Απρίλιο του 2014, η Χαμάς που έχει έδρα τη Γάζα και η Παλαιστινιακή Αρχή στη Δυτική Όχθη συνέστησαν μια κυβέρνηση εθνικής ενότητας, η οποία υιοθέτησε όλα τα αιτήματα του Κουαρτέτου (ΗΠΑ, ΕΕ, ΟΗΕ, Ρωσία). Το Ισραήλ εξαγριώθηκε και άρχισε μια βάρβαρη επιχείρηση στη Δυτική Όχθη, με επέκταση στη Γάζα, και στόχο κυρίως τη Χαμάς.

Τελικά οι δολοφονίες στη Γάζα προκάλεσαν την αντίδραση της Χαμάς, την οποία ακολούθησε η ισραηλινή επιχείρηση. Οι λόγοι για την οργή του Ισραήλ δεν είναι μυστικοί. Για 20 χρόνια το Ισραήλ έχει επιδιώξει τον διαχωρισμό Γάζας και Δυτικής Όχθης, με την πλήρη υποστήριξη των ΗΠΑ και την αυστηρή παραβίαση των συμφωνιών του Όσλο, που είχε υπογράψει και ορίζει ότι Γάζα και Δυτική Όχθη είναι μια ενιαία αδιαίρετη εδαφική οντότητα.

Μια ματιά στο χάρτη εξηγεί τους λόγους. Η Γάζα προσφέρει την μόνη πρόσβαση για την Παλαιστίνη στον έξω κόσμο. Χωρίς ελεύθερη πρόσβαση στη Γάζα, οποιαδήποτε αυτονομία που μπορεί να χορηγηθεί σε κάποια κατακερματισμένη παλαιστινιακή οντότητα στη Δυτική Όχθη, θα είναι σαν φυλακή.

PIPR: Οι κυβερνήσεις του Ισραήλ, της Βρετανίας και των ΗΠΑ είναι σίγουρα ενθουσιασμένες με την εμφάνιση του ισλαμικού Κράτους: μια νέα «απειλή», που τους παρέχει νέες δικαιολογίες για πόλεμο και εσωτερική καταστολή. Ποιες είναι οι σκέψεις σας σχετικά με το Ισλαμικό Κράτος και τον πρόσφατο βομβαρδισμό του Ιράκ;

Νόαμ Τσόμσκι: Οι πληροφορίες είναι περιορισμένες, έτσι αυτό στο οποίο μπορούμε να καταλήξουμε είμαι σύνθεση διαφορετικών παραγόντων.  Για εμένα λειτουργεί ως εξής: Το Ισλαμικό Κράτος είναι ένα τερατούργημα, είναι μία από τις πολλές τρομακτικές συνέπειες των ΗΠΑ, οι οποίες μεταξύ άλλων εγκλημάτων, υποκίνησαν σεχταριστικές συγκρούσεις, που κατέστρεψαν το Ιράκ και να προκάλεσαν τον κατακερματισμό της περιοχής. Η σχεδόν στιγμιαία ήττα του ιρακινού στρατού ήταν ένα επίσης εκπληκτικό γεγονός. Αυτός ήταν ένας στρατός 350.000 ανδρών, βαριά οπλισμένος, εκπαιδευμένος από τις ΗΠΑ για πάνω από μια δεκαετία. Ο ιρακινός στρατός είχε αγωνιστεί σε έναν μακρύ και πικρό πόλεμο κατά του Ιράν όλη τη δεκαετία του 1980.

Μόλις βρέθηκε λοιπόν αντιμέτωπος με λίγες χιλιάδες ελαφρά οπλισμένους μαχητές, οι διοικητές το έσκασαν και οι ταπεινωμένοι στρατιώτες είτε έφυγαν μαζί τους ή τους άφησαν στη μοίρα τους ή σφαγιάστηκαν. Μέχρι τώρα το Ισλαμικό Κράτος ελέγχει το σύνολο σχεδόν της επαρχίας Ανμπάρ, η οποία δεν είναι μακριά από τη Βαγδάτη. Με τον ιρακινό στρατό να έχει σχεδόν εξαφανιστεί, οι μάχες στο Ιράκ είναι στα χέρια της σιιτικής πολιτοφυλακής που οργανώθηκε από την θρησκευτική κυβέρνηση και διεξάγει τα εγκλήματα ενάντια σε σουνίτες, που βοηθούν τους αντάρτες του Ισλαμικού Κράτους.

Με ζωτικής σημασίας βοήθεια από την στρατιωτική πτέρυγα των Κούρδων από την Τουρκία, το ΡΚΚ, οι ιρακινοί Κούρδοι Πεσμεργκά,  έχουν κρατήσει μακριά το Ισλαμικό Κράτος. Φαίνεται ότι το ΡΚΚ είναι επίσης η πιο σημαντική δύναμη που έσωσε τους Γιαζίντι από την εξαφάνιση, κρατώντας μακριά το Ισλαμικό Κράτος στη Συρία, περιλαμβανομένης της ζωτικής σημασίας άμυνα στο Κομπάνι. Εν τω μεταξύ η Τουρκία έχει κλιμακώσει τις επιθέσεις της εναντίον του ΡΚΚ, με την αμερικανική ανοχή, αν όχι υποστήριξη. Φαίνεται ότι η Τουρκία είναι ικανοποιημένη με το να παρακολουθεί τους εχθρούς της – Ισλαμικό Κράτος και Κούρδους – να αλληλοσκοτώνονται, με πιθανές φοβερές συνέπειες αν οι Κούρδοι δεν μπορέσουν να αντέξουν την επίθεση του Ισλαμικού Κράτους στο Κομπάνι.

Ένας άλλος σημαντικός αντίπαλος του Ισλαμικού Κράτους, το Ιράν, εξαιρείται από το «συνασπισμό» των ΗΠΑ για λόγους πολιτικής και ιδεολογίας, όπως, φυσικά, και ο Άσαντ. Η αμερικανικής ηγεσίας συμμαχία περιλαμβάνει μερικές από τις αραβικές δικτατορίες του πετρελαίου, οι οποίες υποστηρίζουν ανταγωνιστικές τζιχαντιστικές ομάδες. Η μεγαλύτερη, η Σαουδική Αραβία, έχει εδώ και καιρό υπάρξει η κύρια πηγή χρηματοδότησης για το Ισλαμικό Κράτος, καθώς και  παροχέας ιδεολογίας.

Το Ισλαμικό Κράτος είναι ένα εξτρεμιστικό παρακλάδι σαουδικών φοντεμενταλιστικών σουνιτικών και σαλαφιστικών δογμάτων, μιας εξτρεμιστικής εκδοχής του Ισλάμ, όπου ιεραπόστολοι χρησιμοποιούν τεράστια αποθέματα πετρελαίου για να διαδώσουν τις διδασκαλίες τους, σε ένα μεγάλο μέρος του μουσουλμανικού κόσμου.

Οι ΗΠΑ, όπως είχε κάνει η Βρετανία πριν, έχει την τάση να υποστηρίζει το ακραίους φονταμενταλιστές Ισλαμιστές, σε αντίθεση με τον κοσμικό εθνικισμό, τη στιγμή που η Σαουδική Αραβία έχει υπάρξει ένα πρωτεύον σύμμαχος των ΗΠΑ,από τότε που  ανακαλύφθηκαν εκεί τεράστια αποθέματα πετρελαίου.

Ο καλύτερα ενημερωμένος δημοσιογράφος και αναλυτής στην περιοχή αυτή τη στιγμή, ο Πάτρικ Κόκμπουρν, περιγράφει τη στρατηγική των ΗΠΑ, όπως είναι, δηλαδή σαν μία «Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων» κατάσταση, που αφενός αντιτίθεται τόσο στο Ισλαμικό Κράτος όσο και στους βασικούς εχθρούς του, που όμως χαλαρά ενσωματώνει αμφίβολους Άραβες σύμμαχους, με περιορισμένη ευρωπαϊκή υποστήριξη.

Μια εναλλακτική λύση θα ήταν να τηρούν το εθνικό και διεθνές δίκαιο: κάνοντας έκκληση προς το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ και στη συνέχεια ακολουθώντας το παράδειγμά του, και επιδιώκοντας πολιτικές και διπλωματικές οδούς για να ξεφύγουν από το τέλμα ή τουλάχιστον να μετριάσουν τη φρίκη. Αλλά αυτό είναι σχεδόν αδιανόητο για την πολιτική κουλτούρα των ΗΠΑ.

PIPR: Καθώς οι στρατιωτικές επιχειρήσεις στο Ιράκ αυξάνονται, το ΝΑΤΟ αποσταθεροποιεί περαιτέρω την Ουκρανία. Ποιες είναι οι σκέψεις σας σχετικά με τη σύγκρουση ΗΠΑ-Ρωσίας όσον αφορά τη διαμεσολάβηση και ποιές είναι οι πιθανότητες για πυρηνικό πόλεμο;

Νόαμ Τσόμσκι: Είναι μια εξαιρετικά επικίνδυνη εξέλιξη, η οποία εκκολάπτεται από τότε που η Ουάσιγκτον παραβίασε τις προφορικές της υποσχέσεις της στον Γκορμπατσόφ και άρχισε την επέκταση του ΝΑΤΟ προς την Ανατολή, ακριβώς στα σύνορα της Ρωσίας, απειλώντας να ενσωματώσει την Ουκρανία, η οποία έχει μεγάλη στρατηγική σημασία για τη Ρωσία και φυσικά έχει στενούς ιστορικούς και πολιτιστικούς δεσμούς.

Υπάρχει μια λογική ανάλυση της κατάστασης στο κορυφαίο επιστημονικό περιοδικό « Foreign Affairs», από τον διεθνολόγο John Mearsheimer, με τίτλο «Γιατί η κρίση στην Ουκρανία είναι φταίξιμο της Δύσης». Η ρωσική απολυταρχία είναι κάθε άλλο από άμεμπτη, αλλά πάμε τώρα πίσω σε προηγούμενα σχόλια: έχουμε έρθει επικίνδυνα κοντά στην καταστροφή παλιότερα, και παίζουμε με την καταστροφή και πάλι. Δεν είναι ότι πιθανές ειρηνικές λύσεις δεν υπάρχουν.

Μια τελική σκέψη, για ένα σκοτεινό και απειλητικό σύννεφο που δεσπόζει πάνω από ότι συζητάμε: βαδίζουμε αποφασιστικά προς μια περιβαλλοντική κρίση που μπορεί να εκτοπίσει τις όποιες άλλες ανησυχίες μας, στο όχι και τόσο μακρινό μέλλον.

Πηγή

Γιώργος Τράγκας ή Τράμπας ή Φράγκας

Του Λευτέρη Χαραλαμπόπουλου

Διαβάστε στο UNFOLLOW 35: «Στη δημοσιογραφική αργκό ονομάζονται “εργολάβοι”. Πρόκειται για εκείνους τους “δημοσιογράφους” που αναλαμβάνουν για λογαριασμό συγκεκριμένων πολιτικοιοκονομικών συμφερόντων να στοχοποιήσουν επιχειρηματίες, πολιτικούς ή κόμματα, για να τους αναγκάσουν σε κάποιου είδους “ντηλ”. Δύο είναι τα χαρακτηριστικά του επιτυχημένου “εργολάβου”: η επιδεξιότητά του να “πλάθει” λαϊκές συνειδήσεις και η ικανότητά του να κάνει συνεχώς κωλοτούμπες.

Το “φαινόμενο” ευδοκιμεί εδώ και χρόνια στην ελληνική δημοσιογραφία, έχει πρόγονους και απογόνους, που έχτισαν καριέρες και έκαναν περιουσίες. Όμως όλοι πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι κορυφαίος εκπρόσωπος αυτής της «σχολής» χαμαιλεόντων παραμένει ο γνωστός εκδότης και μεγαλοδημοσιογράφος Γιώργος Τράγκας. Κύριο προσόν του ότι μπορεί με χαρακτηριστική άνεση να κοιμηθεί “καθεστωτικός” και να ξυπνήσει “επαναστάτης” και τούμπαλιν. Να καταγγέλλει τη διαπλοκή και να συγχρωτίζεται με διαπλεκόμενους ή εκεί που φτύνει μετά να γλείφει… Δεν είναι τυχαίο ότι στην πιάτσα φέρει το προσωνύμιο «θείος». Θα ακούσετε επίσης να τον προσφωνούν “Τράμπα” ή “Φράγκα”.»

Διαβάστε για τα τελευταία κατορθώματα του Γιώργου Τράγκα.

Πώς από σφόδρα αντιμνημονιακός και υβριστής του Σαμαρά, ξύπνησε ένα πρωί αποφασισμένος να συνταχθεί με τον Σαμαρά προκειμένου να… σώσει τη χώρα από τον ΣΥΡΙΖΑ;

Γιατί κάλεσε τον Σαμαρά να συγκροτήσει «κεντροδεξιά συμμαχία» που θα περιλαμβάνει από τους Ναζί της Χρυσής Αυγής ως τον… Σκυλακάκη;

Πώς, μόλις είδε το κοινό του να τον εγκαταλείπει, έκανε νέα κωλοτούμπα, προπαγανδίζοντας τη «δημιουργία κυβέρνησης πανεθνικής ενότητας», απέναντι στους κινδύνους που «μας απειλούν»: τον Έμπολα, την Τουρκία, το κούρεμα των καταθέσεων;

Τι οδήγησε τον Γ. Τράγκα στη μεταστροφή;

Πώς μέσα σε μια νύχτα έβγαλε τη φορεσιά του τσολιά, ξέχασε την «καριόλα» (δική του έκφραση) Μέρκελ και τους «προδότες» πολιτικούς;

Τι ρόλο έπαιξε η έρευνα για το πόθεν έσχες του και η ποινική δίωξη για σπίτι 10 εκατομμυρίων ευρώ στην Πολιτεία;

Η λίστα Λαγκάρντ της οποίας κοσμεί τις στήλες ο μεγαλοδημοσιογράφος;

Η «πόρτα» που έχει φάει από τον ΣΥΡΙΖΑ;

Μήπως η τωρινή επίθεση στον ΣΥΡΙΖΑ βάζει παρακαταθήκες για «διαπραγμάτευση» στο μέλλον;

Ο Λευτέρης Χαραλαμπόπουλος θυμάται τα έργα και τις ημέρες του Γιώργου Τράγκα από τον ανένδοτο απέναντι στον Μητσοτάκη (με εντολή του αφεντικού του Αλαφούζου) μέχρι τις ύβρεις στον Καραμανλή (ώσπου τσέπωσε την κρατική διαφήμιση), και καταλήγει: «Δεν είναι παρά το μαντρόσκυλο που γαυγίζει, αλλά πάντα κουνά υποτακτικά την ουρά στο αφεντικό του…»

Πηγή

Τηλεφωνικές Συνομιλίες Μαρινάκη - Χατζηνικολάου να πιεστεί η Ντόρα να πάει με τον Σαμαρά να μην γίνει πρωθυπουργός ο Τσίπρας

….παζάρια στο σκοτάδι για το μέλλον της ΝΔ μέσα από τη δικογραφία για τα στημένα παιχνίδια(ΑΠΙΣΤΕΥΤΟΙ ΔΙΑΛΟΓΟΙ)

Πρωτοφανείς κυριολεκτικά διαλόγους που έρχονται μέσααπό τη δικογραφία του εισαγγελικού λειτουργού,  αθλητικού εισαγγελέα Αριστείδη Κορέα για τα στημένα παιχνίδια, παρουσιάζει το ΜΑΚΕΛΕΙΟ.

Oι διάλογοι προκύπτουν από απομαγνητοφωνημένες συνομιλίες που κατεγράφησαν από τον υπερκοριό και πια αποτελούν ΝΟΜΙΜΟ ΠΡΟΑΝΑΚΡΙΤΙΚΟ ΥΛΙΚΟ το οποίο συνηθίζει να διαβάζει ο δημοσιογράφος Θωμαίδης στις εκπομπές του. Μόνον που παρέλειψε μερικά αποσπάσματα γιατί πιθανόν να τα…ξέχασε! Να σημειωθεί ότι οι διάλογοι που παρουσιάζουμε έχουν “μουσειακό” χαρακτήρα αφού δεν σχετίζονται με τα στημένα παιχνίδια αλλά παραπληρωματικά προσέγισαν στους κύκλους της διαφθορας από σπόντα. Μέσα όμως από αυτούς, διαπιστώνονται πολλά. Και πρώτα απ’ολα πως έχει στηθεί και δουλεύει το παρασκήνιο, πως γίνονται τα πολιτικά παζάρια, πως γίνονται οι διαλεκτικές “συναλλαγές” και από ποιον λαμβάνουν εντολές δημοσιογράφοι για να “πιέζουν” και να “προειδοποιούν” τους πολιτικούς για να κάνουν το “σωστό” και όχι του κεφαλιού τους.

Πρόκειται για την περιβόητη προκαταρκτική εξέταση για τα “στημένα παιχνίδια”,  στο πλαίσιο της εισαγγελικής πρότασης στο Συμβούλιο Πλημμελειοδικών το οποίο άναψε το πράςινο φως έπειτα από σχετική πρόταση του εισαγγελέα, για άρση του τηλεφωνικού απορρήτου εμπλεκομένων στην υπό διερεύνηση υπόθεση, ώστε να εξακριβωθούν οι κατηγορίες που αναζητά ο εισαγγελέας. Με το βούλευμά τους (υπ’ αριθμ. 1921/2014) τα μέλη του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών επιτρέπουν στον κ. Κορέα να αξιοποιήσει κάθε επιβαρυντικό στοιχείο για «τη διακρίβωση της συνολικής εγκληματικής συμπεριφοράς των εμπλεκόμενων».

Στις συνομιλίες, φέρεται να συμμετέχουν ο εκδότης και δημοσιογράφος Νίκος Χατζηνικολάου και ο επιχειρηματίας, Βαγγέλης Μαρινάκης.

Σας παρουσιάζουμε αυτούσιες τις συνομιλίες και ο καθένας βγάζει τα συμπεράσματα του.

Πρόκειται για συζητήσεις που έγιναν παραμονές των επαναληπτικών εκλογών του Ιουνίου 2012(και 14 μέρες μετά το ατυχές εκλογικό αποτέλεσμα της ΝΔ που την έφερε στο ποσοστό του 18,85% στις πρώτες εκλογές της 6ης Μαίου) και αφορούν το πως θα “πείσει” και πως θα “προειδοποιήσει” ο δημοσιογράφος την κυρία Ντόρα Μπακογιάννη να σταματήσει να ζητάει πολλά από τον Αντώνη Σαμαρά και να προσχωρήσει στη ΝΔ. Και βέβαια πως ο μεγαλοδημοσιογράφος θα το πετύχει για λογαριασμό του επιχειρηματία αλλά και για το καλό του τόπου. Πάντα για το καλό του τόπου.

Όταν η δουλειά πετυχαίνει και με την παρέμβαση του Κώστα Μπακογιάννη, όλοι αισθάνονται..ανακουφισμένοι. “The deal is done”, λέει ο επιχειρηματίας. “ΩΡΑΙΑ!” αναφωνίζει ο δημοσιογράφος.

Όμορφος κόσμος αγγελικά πλασμένος, λέμε εμείς…

Υ.Γ 

Πάντως εντύπωση μας κάνουν κάποια ζητήματα που προκύπτουν από τις συνομιλίες

Το πρώτο και το πιο βασικό: Στην κοινή γνώμη υπήρχε η εκτίμηση ότι η Ντόρα(κουμπάρα με τον Μαρινάκη)λέγονταν ότι είχε πάντα εξαιρετικές σχέσεις μαζί του ενώ στις συνομιλίες  φαίνεται να μην έχουν καλές επαφές.

Το δεύτερο: Ποια η πραγματική σχέση Μαρινάκη-Κούβελου

Το τρίτο: Πως με τόση άνεση και ευκολία ο επιχειρηματίας “παραγγέλλει” και ο δημοσιογράφος “εκτελεί” τηνπαραγγελία. Απίστευτη οικειότητα. Λες και αυτά γίνονταν συχνά.

ΟΙ ΔΙΑΛΟΓΟΙ

 

 Πηγή

Άλλα 35 εκατ. δολάρια βρέθηκαν από τις μίζες των εξοπλιστικών-Η μυστική απολογία Ζήγρα και οι Tor-M1

Το πρωί της 2ας Σεπτεμβρίου, δύο Ελβετοί εισαγγελείς μπήκαν στο γραφείο του ανακριτή Διαφθοράς Γαρβιήλ Μαλλή στην Ευελπίδων. Ήταν ο γνωστός και από την υπόθεση Siemens ομοσπονδιακός εισαγγελέας κ. Λίνχαρτ Οξνερ -σκληρός δικαστικός αλλά δίκαιος- και ο βοηθός του Ουρς Κέλι, που είχε έρθει και παλαιοτέρα.

Σε κλίμα απόλυτης μυστικότητας, παρουσία του εισαγγελέα, Αντώνη Ελευθεριάνου, πήραν μια ενδιαφέρουσα απολογία από τον Νικόλαο Ζήγρα, κατηγορούμενο για ξέπλυμα...

βρώμικου χρήματος και στην Ελβετία, σύμφωνα με την εφημερίδα «Το Βήμα».

Ο ξάδερφος του Άκη Τσοχατζόπουλου περιγράφει πως διακινούνταν οι μίζες μέσω συγκεκριμένης τράπεζας και υπεράκτιων εταιρειών, αλλά και με εμπλοκή δύο μεγάλων δικηγορικών γραφείων στην Ελβετία, που είχαν και συγκεκριμένο πελάτη, ο οποίος είναι βασικός κατηγορούμενος στο άλλο σκάνδαλο.

Άνοιξαν 1.200 λογαριασμοί

Με την απολογία Ζήγρα, που κρατείται ακόμη ως επτασφράγιστο μυστικό, άνοιξε η έρευνα για την εμπλοκή Ελβετών αξιωματούχων. Ο ένας μάλιστα που έχει διατελέσει σε ανώτατο αξίωμα εμφανίζεται στις σημειώσεις του Άκη Τσοχατζόπουλου με ένδειξη «Χριστούγεννα 2007, 2,5…». Από την εν εξελίξει έρευνα στην Ελβετία φέρεται να προκύπτει ως κομβικός ο ρόλος Ελβετίδας αξιωματούχου, με βαρύτητα στην υποδοχή αιτημάτων της ελληνικής πλευράς, τα όποια κατά κανόνα καθυστερούσαν.

Ως σήμερα έχουν ανοίξει 1.200 λογαριασμοί που σχετίζονται με «μαύρο χρήμα» από και προς την Ελλάδα. Τελευταία εντοπίστηκε το ποσό-μαμούθ των 35 εκατ. δολαρίων από τη ρώσικη Antey (πύραυλοι Tor-M1) προς εταιρεία του Βλάση Καμπούρογλου, ο οποίος πέθανε κάτω από μυστηριώδεις συνθήκες στην Τζακάρτα πριν από δύο χρόνια. Διακινείται μέσω της εταιρείας ΠΕΝΚΕΛ που εμφανίζεται για πρώτη φορά.

Στη δικογραφία εμφανίζεται επίσης έγγραφο για θυρίδα της Γκούντρουν, πρώην συζύγου του Τσοχατζόπουλου, που δέχεται περίπου 620.000 δολάρια και η ίδια να τα τοποθετεί σε θυρίδα της Credit Suisse στην περιοχή Παράντεπλατς της Ζυρίχης.

Τα μετρητά, σύμφωνα με την έκθεση των ελβετικών αρχών, προέρχονταν από την προμήθεια των Tor-M1 της ρωσικής Antey και μέσω μεσαζόντων κατέληξαν στον Τσοχατζόπουλο. Κατά το ίδιο έγγραφο, η θυρίδα ανοίχτηκε και βρέθηκαν 580.000 δολάρια και χειρόγραφη σημείωση στην οποία φαινόταν οι η θυγατέρα τους Αρετή Τσοχατζοπούλου είχε αποσπάσει τις υπολειπόμενες 40.000 δολάρια. Η θυρίδα συνδεόταν με λογαριασμό στην ίδια τράπεζα που τροφοδοτήθηκε με 500.000 δολάρια από τη γνωστή υπεράκτια Morelia.

Πηγή: Το Βήμα

Δεν θα αλλάξουμε μόνο εμείς, αλλά και το σάπιο και διεφθαρμένο σύστημα.

Το βασικότερο πρόβλημα της χώρας μας είναι το κλειστό εξουσιαστικό της σύστημα, σε όλα τα επίπεδα, πολιτικό, οικονομικό και πνευματικό. Θα πρέπει δε να επισημανθεί ιδιαίτερα αυτός ο χαρακτήρας του ως κλειστού. Δεν δίνει δηλαδή ίσες ευκαιρίες σε όλους τους Έλληνες, αλλά μόνο στους ανθρώπους του συστήματος. Όπως ήταν επόμενο, το κλειστό σύστημα, που εκ των πραγμάτων είναι και ολιγαρχικό, έσπρωξε την κοινωνία στο περιθώριο.

Στον πολιτικό τομέα, οδήγησε στη δημιουργία μιας

κλειστής οικογενειοκρατικής και κληρονομικής πολιτικής ελίτ, όπου η εξουσία μεταβιβάζεται από τον πατέρα στο γιό κ.λ.π. ως περιουσιακό στοιχείο, μη δίνοντας ευκαιρίες σε απλούς και ικανούς πολίτες να ανελιχθούν.

Στον οικονομικό τομέα, μέσω του ελέγχου των στροφίγγων στη χρηματοδότηση της επιχειρηματικότητας και των αξεπέραστων γραφειοκρατικών εμποδίων που έχει θέσει, έχει δημιουργήσει μια μικρή παρασιτική οικονομική ολιγαρχία λίγων οικογενειών, η οποία ελέγχει το σύνολο της οικονομικής δραστηριότητας της χώρας και κατέχει πάνω από το μισό της Ελλάδας. Δεν αφήνει καμία ευκαιρία σε απλούς και ικανούς νέους επιχειρηματίες, που δεν ανήκουν στο σύστημα, να αναδείξουν το ταλέντο τους και να φέρουν νέες ιδέες και ανάπτυξη στον τόπο.

Στον πνευματικό, καλλιτεχνικό κ.λ.π. τομέα έχει δημιουργήσει μια νομενκλατούρα κομματική και οικογενειοκρατική, η οποία εμποδίζει νέους επιστήμονες και νέους ταλαντούχους Έλληνες να ξεδιπλώσουν την ατομική τους αξία και να τύχουν της ανάλογης κοινωνικής αναγνώρισης και οικονομικών απολαβών.

Επομένως θα πρέπει να αλλάξουν ριζικά όλοι οι συστημικοί θεσμοί (συνταγματικοί, οικονομικοί, πανεπιστημιακοί κ.λ.π.), σε μια ιστορική αλλαγή, ώστε οι νέοι θεσμοί να εξασφαλίζουν:

- Ισότητα ευκαιριών συμμετοχής στην εξουσία για όλους τους Έλληνες.
- Ισότητα ευκαιριών στην επιχειρηματικότητα για όλους τους Έλληνες.
- Ισότητα ευκαιριών στην ανάδειξη της προσωπικής αξίας του καθενός για όλους τους Έλληνες.

Μόνο έτσι θα αναζωογονηθεί η ελληνική κοινωνία και θα πάμε μπροστά. Όσο εξακολουθεί να διαχειρίζεται τη χώρα και να μας εκμεταλλεύεται το ίδιο κλειστό σύστημα που μας χρεοκόπησε, δεν έχουμε μέλλον και αυτό είναι το μόνο σίγουρο.

Το σύστημα όμως, αντί να ξεκινήσει τις αλλαγές από τον εαυτό του και να ανοίξει τις πόρτες του στην κοινωνία, αντίθετα επιβάλει στην κοινωνία εξαθλιωτικές αλλαγές, ενώ το ίδιο εννοεί να παραμένει ανέγκιχτο και μάλιστα να κερδίζει από την εξαθλίωσή μας. Δεν θα αλλάξουμε λοιπόν μονομερώς μόνο εμείς αλλά και το σάπιο και διεφθαρμένο σύστημα.

Πηγή

Το Μέλλον μας είναι η Παράδοση

Toυ Ilija Srpski (The Soul of East) / ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ 

Αν υπάρχει ένα κοινό θέμα που μπορεί να βρεθεί ανάμεσα στα μεγάλα μυαλά της Ανατολής του 19^ου και 20^ου αιώνα - άνδρες όπως ο Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι, ο Nikolay Danilevsky, ο Κονσταντίν Λεόντιεφ, ο Konstantin Pobedonostsev, ο Ivan Ilyin ή ο Αλεξάντρ Σολζενίτσιν, καθώς όπως και μεγάλων της εποχής από τη Δύση, όπως ο Edmund Burke, ο Joseph de Maistre, ο JuanDonoso Cortes, ο Όσβαλντ Σπένγκλερ και ο Julius Evola - είναι η αναζήτηση της διάσωσης του ουσιαστικού νοήματος και σκοπού της ύπαρξης του ανθρώπου. Διερευνώντας κριτικά τα θέματα που σχετίζονται με τις μεγάλες κοινωνικές και πολιτικές αναταραχές στη μετά τον Διαφωτισμό/ πρώιμη Μοντέρνα εποχή, αυτοί οι στοχαστές τοποθετήθηκαν εξ ορισμού αντίθετα με τις περισσότερες από τις επικρατούσες κοινωνικές τάσεις της εποχής τους. Τόσο μπροστά ήταν, τόσο σε βάθος όσο και σε αυστηρότητα της ανάλυσής τους, που μπορούμε δικαίως να τους θεωρούμε ακόμη και σήμερα ως τους πραγματικούς συγχρόνους, τους οραματιστές με ισχυρή φαντασία και αποδεδειγμένη ικανότητα να βλέπουν στο μέλλον. Επομένως, είναι φυσικό για εκείνον που είναι πιστός σε μια αιώνια Παράδοση, παρ’ όλους τους ιδιαίτερους τρόπους και τις συνθήκες της ζωής που μπορεί να τον περιτριγυρίζουν κάθε περίοδο οποιασδήποτε εποχής, να κρατήσει σταθερή την διαχρονική σοφία και την καθοδήγηση που αυτοί οι άνδρες με βάθος μπορούν να προσφέρουν.

Ας θέσουμε τον ισχυρισμό αυτό σε μια προοπτική: Ακριβώς πριν από εκατό χρόνια, σε αυτό που ήταν ουσιαστικά ο άξονας της ισχύος όλων των γνωστών ανθρώπινων πολιτισμών - μια Ευρώπη αυτοκρατοριών και αποικιών - ξέσπασε, σε αντίθεση με όλες τις προσδοκίες των απλών ανθρώπων σε ολόκληρη την ήπειρο εκείνη τη χρονική στιγμή, ένας αδελφοκτόνος πόλεμος μιας τιτάνιας κλίμακας. Ο επιμελής ιστορικός προφανώς γνώριζε περισσότερα από ό, τι ο καθημερινός πολίτης, αν και ακόμη και ο ίδιος δεν μπορούσε να εντοπίσει τι ακριβώς προκάλεσε μια αλυσιδωτή αντίδραση που άλλαξε ολόκληρη την πορεία της γνωστής ιστορίας. Σε κάθε περίπτωση, αυτή η καταστροφή ήταν απολύτως αντιφατική προς την ίδια την ίνα της αυτοκρατορικής τάξης της τόσο παγιωμένης μέχρι την παραμονή της σύγκρουσης, με σχεδόν κάθε γνωστή ευρωπαϊκή μοναρχία εκείνης της εποχής σε οικογενειακές σχέσεις με μια άλλη μέσω μεμονωμένων μελών των αντίστοιχων οικογενειών τους . Τρεις από τους μεγαλύτερους γνωστούς μονάρχες της εποχής – ο Νικόλαος Β' της Ρωσίας, ο Γουλιέλμος Β' της Γερμανίας και ο Γεώργιος Ε’ της Μεγάλης Βρετανίας - ήταν όλοι ξαδέλφια. Για το λόγο αυτό και μόνο, η Ευρώπη, λατρεμένη και αγαπητή σε όλο τον κόσμο, θα έπρεπε να διαμείνει πολύ περισσότερο από ό, τι πράγματι συνέβη. Αντ’ αυτού, υπέστη ολική κατάρρευση σε τέσσερα χρόνια ενός ολοκληρωτικού πολέμου.

 

Ο Νικόλαος Β΄ φροντίζει για τους άντρες του σε ένα στρατιωτικό νοσοκομείο. Πίνακας του Pavel Ryzhenko

Ο άνθρωπος δεν μπορεί να τοποθετήσει ένα λουκέτο για το πεπρωμένο του. Ωστόσο δεν πρέπει να θεωρούμε δεδομένο εκείνο που αψηφά όλες τις κοινές προσδοκίες, ανεξάρτητα από την πιο ευρέως διαδεδομένη αντίληψη της πραγματικότητας που μπορεί να υπάρχει στην εποχή μας. Αυτή η αντίληψη είναι κοινή μεταξύ όλων που έχουν τις ρίζες τους σε αυτό που κάποτε ξέραμε ως χριστιανική Ευρώπη. Παραδόξως, όλο το μακελειό και η αναταραχή του Μεγάλου Πολέμου, που αναγνωρίζεται ως μια αποτυχία από μόνος του, δεν ανέκοψε την πρόοδο της σύγχρονης τεχνολογίας στην ριζική αναμόρφωση της ανθρώπινης κοινωνίας. Αντίθετα, ο πόλεμος μας προώθησε σε μια εντελώς διαφορετική ύπαρξη, μια κατάσταση που έχει διαμείνει μέχρι την παρούσα στιγμή. Φανταστείτε, για παράδειγμα, ο Μεγάλος Πόλεμος, από κάποιο παράξενο περιστατικό να σταματούσε, τόσο γρήγορα και αυθαίρετα, όπως είχε αρχίσει και ο παλιός κόσμος να συνέχιζε να υπάρχει και να προχωρούσε με έναν σταθερό, συνήθη ρυθμό. Οι υπολογιστές μπορεί να μην υπήρχαν, όπως τους ξέρουμε, οι κινητήρες των αυτοκινήτων θα ήταν σπάνιοι και μη δημοφιλείς και οι σιδηρόδρομοι θα ήταν ιδιαίτερα ανεπτυγμένοι και καλά συντηρημένοι. Το εντελώς καταστροφικό και τραυματικό φαινόμενο του πολέμου μπορεί να προκαλέσει μεταβολές εξαιρετικά μεγάλου μεγέθους. Ο πυρετώδης αγώνας για την απόκτηση όλο και πιο αποτελεσματικών όπλων για τη δολοφονία και την καθυπόταξη του εχθρού μπορεί επίσης με τη σειρά του να μετατρέψει μόνιμα το σύνολο του πολιτικού τοπίου μέσω της τεχνολογικής ανάπτυξης.

Εδώ πρέπει να εξετάσουμε τον παράγοντα της μονιμότητας – που μυστηριωδώς συμπίπτει με το αντίθετο ενδεχόμενο των ξεριζωμένων προσδοκιών που αναφέρθηκε νωρίτερα. Οι τεκτονικές αλλαγές συμβαίνουν εντελώς ξαφνικά, όμως μόλις διαμορφωθούν μια νέα «μονιμότητα» απορρέει, εντελώς διαφορετική από τις συνθήκες που υπήρχαν πριν από τη στιγμή της μετάβασης…. Δεν μπορεί να μην παρατηρήσει κανείς μια προφανή επιθυμία για αλλαγή σε ένα μεταμοντέρνο κόσμο φαινομενικά πεινασμένο για ιδέες και ρημαγμένο από αξίες, αλλά και με μια μυριάδα αντικρουόμενων επιθυμιών. Ορισμένες από αυτές τις επιθυμίες έχουν ήδη αρχίσει να αποφέρουν αποτελέσματα, ακόμη και πριν ακόμη κατακτήσει τη λαϊκή συνείδηση ένας ολοκληρωτικός μετασχηματισμός​.

Μία ορατή περίπτωση είναι η σύγκλιση των φονταμενταλιστών ισλαμιστών μαχητών από πολλές χώρες στη Συρία και στο Ιράκ. Κάθε ένας από αυτούς τους τζιχαντιστές απαντά στην ίδια κλήση, με τη βοήθεια βέβαια, των παραγόντων άσκησης επιρροής στην Ουάσιγκτον, την Ευρώπη, και τα κράτη του Κόλπου, να διεξάγουν «ιερό πόλεμο» και να διαμορφώσουν το μέλλον του κόσμου σύμφωνα με τις αρχές τους. Τα αποτελέσματα μέχρι στιγμής, περιττό να πούμε, είναι μια απίστευτη αγριότητα, μια πλήρης αποτυχία για ένα τμήμα της ανθρωπότητας να αντιληφθεί μια δίκαιη και ειρηνική κοινωνία. Ίσως το μεγαλύτερο λάθος των μουτζαχεντίν, εκτός από την θλιβερά τυφλή άγνοια τους, είναι η μεγαλύτερη δυνατή αποφασιστικότητα τους να επιστρέψουν όλη τη ζωή στο παρελθόν - και όχι μόνο στο οποιοδήποτε παρελθόν, αλλά σε εκείνο που κυβερνάει μια συγκεκριμένη φυλή ανθρώπων, μαζί με την κυριαρχία της γλώσσας τους, τα έθιμα και τον τρόπο ζωής τους, πάντα, μέχρι το τελευταίο γράμμα, αν είναι δυνατόν. Και ακόμη και αν καταφέρουν να επιτύχουν κάθε έναν από τους στόχους τους, δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι ένας τέτοιος θρίαμβος θα τους φέρει ικανοποίηση. Η επάνοδος στην ζωή μιας άλλης εποχής είναι μια άκαρπη προσπάθεια, καθώς αναιρεί την αξία όλων των πραγμάτων που ευεργετικά για τον άνθρωπο έχουν επιτευχθεί ή εφευρεθεί δια μέσω των χρόνων και των αιώνων μετά την οποιαδήποτε «εξιδανικευμένη» εποχή.

Με ένα παράλληλο μηδενιστικό τέλος, η δυτική φιλελεύθερη επίθεση στην ανθρώπινη ουσία, μέσω της διάδοσης της ομοφυλοφιλίας και της τελικής διάλυσης των δύο φύλων, εξελίχθηκε διαδοχικά μέσα από τον σκληρό αγώνα κοινωνικής μηχανικής ενός αιώνα, ιδιαίτερα όσον αφορά την βίαιη διάβρωση της οικογένειας ως πυρήνα της κοινωνίας για την επιβίωσή της. Μεταξύ τόσο των τζιχαντιστών όσο και των  πολεμιστών της «ισότητας» βρίσκουμε μια ασύνετη, παράλογη ανάγκη να προσαρμόσουμε τη φύση μας σε προκατειλημμένες σύγχρονες έννοιες της ανθρώπινης ύπαρξης και αλληλεπίδρασης, αντί να αναγνωρίσουμε τα εγγενή χαρακτηριστικά και τις ανάγκες της ανθρωπότητας στο σύνολό της, διαχρονικές  αξίες που δεν περιορίζονται από συγκεκριμένες συνθήκες και τρόπους ζωής. Όποια και αν είναι τα προσχήματά της, η νεωτερικότητα δεν μπορεί να σημάνει την πλήρη διαγραφή του παρελθόντος με μια βύθιση στο μηδέν, αλλά δεν μπορεί ποτέ να μας οδηγήσει πίσω σε ένα παρελθόν που έχουμε ήδη ζήσει.

Η Παράδοση ακόμη και στην κοινωνικο-πολιτική πτυχή της επιδιώκει να ανακτήσει την ουσία του ανθρώπου, εκπληρώνοντας τον υπερβατικό σκοπό του, παρέχοντας παράλληλα εγγυήσεις για την πατρίδα, την οικογένεια και την ταυτότητα. Στην αυξανόμενη αντοχή της στην Δυτική επιθετικότητα, η Ρωσία όλο και περισσότερο γίνεται το επίκεντρο της παραδοσιακής αναβίωσης,επιδιώκοντας να αποκαταστήσει  τα καλύτερα στοιχεία μιας μνημειώδους κληρονομιάς. Αυτό είναι, φυσικά, προς το συμφέρον της Ρωσίας, αλλά θα επωφεληθεί επίσης μια εντελώς νέα γενιά της ανθρωπότητας - όλα σε συνδυασμό με τη διατήρηση, οτιδήποτε είναι καλό από την σημερινή εποχή, σε Ανατολή και Δύση, ως θέμα της ιστορικής συνέχειας. Η παλαιά παγανιστική Ρώμη κατέρρευσε, αλλά τελικά βρήκε νέα ζωή στην Κωνσταντινούπολη, την νέα χριστιανική Ρώμη. Και έτσι σήμερα ο γεωγραφικός άξονας του ανθρώπινου πολιτισμού μετατοπίζεται αποφασιστικά από την Ευρω-Ατλαντική πλευρά που βρίσκεται σε αποσύνθεση, σε μια νέα και πολλά υποσχόμενη Ευρασία, στην Ανατολή και πάλι. Η αναβίωση μέσα από την Παράδοση κατευθύνει τον δρόμο προς τα εμπρός. Η παράδοση είναι το μέλλον μας.

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγή

Μην πυροβολείτε τους ολιγάρχες

Διεθνή μέσα ενημέρωσης κάνουν ανοιχτά λόγο για μια μαφιόζικου τύπου αστική τάξη που ελέγχει την Ελλάδα στο πρότυπο των Ρώσων ολιγαρχών και της ιταλικής μαφίας. Αλήθεια, ποιος περίμεναν να κυβερνά τη χώρα; Το αόρατο χέρι του Ανταμ Σμιθ;

Του Αρη Χατζηστεφάνου

Δημοκρατία, έλεγε ο Αριστοτέλης, είναι το καθεστώς στο οποίο κυριαρχούν οι ελεύθεροι και φτωχοί, ενώ ολιγαρχία, όταν κυριαρχούν οι πλούσιοι και ευγενούς καταγωγής. Ο ορισμός είναι τόσο ξεκάθαρος ώστε είναι σχεδόν αδύνατο να τον ξεχάσεις. Στο πέρασμα των χρόνων, όμως, πολλοί ήταν οι πλούσιοι και ολιγάριθμοι που προσποιούνταν ότι δεν τους αρμόζει ο τίτλος του ολιγάρχη. Μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ενωσης ο όρος «ολιγάρχες» έφτασε να χρησιμοποιείται σχεδόν αποκλειστικά για τους νέους επιχειρηματίες της Ρωσίας και του πρώην ανατολικού μπλοκ που θησαύρισαν σε διάστημα λίγων ημερών λεηλατώντας τη δημόσια περιουσία. Ο όρος επανήλθε στο καθημερινό λεξιλόγιο της Δύσης μετά την πραξικοπηματική ανατροπή της ουκρανικής κυβέρνησης από την Ε.Ε. και τις ΗΠΑ.

Αυτό που ποτέ δεν αναφέρουν όμως τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης στη χώρα μας είναι ότι ο όρος χρησιμοποιείται κατά κόρον τα τελευταία χρόνια για να περιγράψει και την ελληνική οικονομική ελίτ. «Η ελληνική τραγωδία είναι οι ολιγάρχες-αρπακτικά» έγραφαν από τον Νοέμβριο του 2011 οι «Financial Times», συγκρίνοντας την κορυφή της ελληνικής αστικής τάξης με την Καμόρα – τη μαφία της Νάπολης. «Χρησιμοποιώντας τα υστερικά ΜΜΕ που ελέγχουν», συνέχιζε το άρθρο, «περιμένουν να κατασπαράξουν τη δημόσια περιουσία που ιδιωτικοποιείται». Ενα χρόνο αργότερα το γερμανικό περιοδικό «Stern» εντόπιζε τους Ελληνες ολιγάρχες στα πρόσωπα συγκεκριμένων επιχειρηματιών, όπως ο Μπόμπολας, ο Αγγελόπουλος, ο Βαρδινογιάννης, ο Λάτσης και ο Κόκκαλης. Για άλλη μια φορά γινόταν σύγκριση με τους Ρώσους ολιγάρχες και την ιταλική μαφία, ενώ οι συντάκτες δεν παρέλειπαν να αναφερθούν και στο παρελθόν συγκεκριμένων επιχειρηματιών, όπως λόγου χάρη τις φερόμενες σχέσεις του Κόκκαλη με τη Στάζι κ.ο.κ.

 Το τελευταίο κρούσμα μάς έρχεται αυτό τον μήνα από το περιοδικό «Foreign Affairs» -τη βίβλο της αμερικανικής διπλωματίας- σε ένα άρθρο με τίτλο: «Η κακοδιοίκηση των ολίγων – Πώς οι ολιγάρχες κατέστρεψαν την Ελλάδα». Το άρθρο βρίθει από ανακρίβειες (παρουσιάζει τον ΣΥΡΙΖΑ σαν ένα «ακροαριστερό κόμμα [sic] που θέλει να εθνικοποιήσει τις τράπεζες [sic] και να βγάλει την Ελλάδα από το ΝΑΤΟ [sic]», περιλαμβάνει τερατώδη ψέματα («η Ελλάδα είχε πάνω από ένα εκατομμύριο δημοσίους υπαλλήλους»), ενώ αναπαράγει αυτολεξεί την κυβερνητική προπαγάνδα περί εξόδου από την κρίση («πρωτογενές πλεόνασμα», «επιτυχής έξοδος στις αγορές» κ.ο.κ). Ο συντάκτης του, μάλιστα, σε ένα κρεσέντο νεοφιλελευθερισμού εκφράζει την πικρία του για το γεγονός ότι οι δαπάνες υγείας ως ποσοστό του ΑΕΠ αυξήθηκαν προς στιγμήν επί κυβερνήσεως Καραμανλή. Παρ' όλα αυτά το κείμενο του «Foreign Affairs» παρουσιάζει στοιχεία για τους Ελληνες ολιγάρχες, που κανένας εχέφρων δημοσιογράφος δεν θα τολμούσε να αναπαραγάγει στα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης, εάν δεν ήθελε να απολυθεί σε διάστημα 24 ωρών. Για άλλη μια φορά παρελαύνουν τα ονόματα των Βαρδινογιάννη και Μπόμπολα, ενώ στους ολιγάρχες προστίθενται τώρα και ο Ψυχάρης και ο Σάλλας. Στο κείμενο, μάλιστα, επισημαίνεται ότι «η είσοδος της Ελλάδας στην Ε.Ε. το 1981 [εννοεί μάλλον στην ΕΟΚ]… δεν αποδυνάμωσε τις παραδοσιακές ιεραρχίες αλλά τις ενδυνάμωσε», προσφέροντας στους Ελληνες ολιγάρχες νέες πηγές ρευστότητας.

Προφανώς, κάθε αναφορά ξένων μέσων ενημέρωσης στον ρόλο των ολιγαρχών, που ελέγχουν την Ελλάδα μέσω και των μιντιακών αυτοκρατοριών τους, είναι περισσότερο από ευπρόσδεκτη. Ειδικά σε μια χώρα η οποία τα τελευταία χρόνια κατρακύλησε κατά 50 θέσεις στην κατάταξη της ελευθερίας του Τύπου πέφτοντας κάτω από αρκετά δικτατορικά καθεστώτα του Περσικού Κόλπου και της υποσαχάριας Αφρικής. Στα περισσότερα σχετικά κείμενα, όμως, κυριαρχεί η ιδιαίτερα επικίνδυνη πεποίθηση ότι, αν δεν υπήρχαν αυτοί οι ολιγάρχες, οι δυνάμεις της αγοράς θα οδηγούσαν τη χώρα στην άμεση έξοδο από την κρίση, την ανάπτυξη και την ευημερία. Εμμέσως πλην σαφώς, υπονοείται ότι οι ολιγάρχες της Ρωσίας, της Ουκρανίας και της Ελλάδας δεν είναι γνήσια τέκνα του κυρίαρχου οικονομικού συστήματος αλλά κρατικοδίαιτοι επιχειρηματίες, οι οποίοι ουσιαστικά επιβιώνουν από ένα υπερμέγεθες κράτος το οποίο οι ίδιοι διατηρούν στη ζωή.

Δυστυχώς για τους υποστηρικτές αυτής της θεωρίας, πρόσφατα στοιχεία αποδεικνύουν ότι οι μεγαλύτεροι ολιγάρχες του πλανήτη δεν ζουν στις καθυστερημένες εσχατιές του καπιταλιστικού συστήματος αλλά στην καρδιά του, δηλαδή στις Ηνωμένες Πολιτείες. Για την ακρίβεια, ο όρος «ολιγάρχες» χρησιμοποιείται όλο και συχνότερα για να περιγράψει τους οικονομικά ισχυρούς που αναμένεται να καθορίσουν σε λίγες ημέρες το αποτέλεσμα των ενδιάμεσων εκλογών στις ΗΠΑ, ρίχνοντας στον εκλογικό στίβο αρκετά δισεκατομμύρια δολάρια. Σύμφωνα με πρόσφατη εργασία των οικονομολόγων Εμανουέλ Σαέζ και Γκαμπριέλ Ζούκμαν, δεν πρέπει πλέον να μιλάμε για το 10% ή το 1% των πλουσιότερων Αμερικανών, αλλά για το 0,1% που εδώ και δεκαετίες πραγματοποιεί τη μεγαλύτερη συσσώρευση πλούτου στην ανθρώπινη ιστορία. Και προφανώς, η τρομακτική αυτή συσσώρευση δεν γίνεται με το αόρατο χέρι της αγοράς, αλλά με τη χρήση του κράτους ως εργαλείου αναδιανομής του πλούτου από τους λίγους προς τους πολλούς. Αλλωστε και το καθεστώς νομικής ασυλίας που εισήγαγε τα τελευταία χρόνια ο Ομπάμα, απαλλάσσοντας μεγάλες επιχειρήσεις από σκάνδαλα δισεκατομμυρίων δολαρίων, ελάχιστα έχει να ζηλέψει από τον τρόπο που αντιμετωπίζει η Δικαιοσύνη τους Ρώσους ολιγάρχες ή τους Ιταλούς μαφιόζους.

Το να οραματίζεσαι μια οικονομία της ελεύθερης αγοράς χωρίς ολιγάρχες είναι σαν να φαντάζεσαι τον καπιταλισμό χωρίς καπιταλιστές. Εχει σίγουρα ενδιαφέρον ως θεωρητική άσκηση σε ακαδημαϊκό επίπεδο, αλλά πρακτικά μας αφήνει ελαφρώς αδιάφορους.

 Πηγή

11 τρόποι για να καταλάβετε πότε σαμποτάρετε τον εαυτό σας

Το παρακάτω άρθρο αποτελεί αναδιασκευή άρθρου της συμβούλου προσωπικής ανάπτυξης Tara Sophia Mohr
Τι σημαίνει Εσωτερικός Κριτής; Ο Εσωτερικός Κριτής είναι μια φωνή που δεν είναι δική σας, είναι εκείνη τη φωνή μέσα στο κεφάλι σας που χαρακτηρίζεται από τις 11 ιδιότητες που περιγράφονται στη συνέχεια. Πιθανότατα δεν θα βρείτε και τις 11 ιδιότητες, αλλά θα παρατηρήσετε τουλάχιστον μερικά από αυτά τα χαρακτηριστικά.

1. Είναι αυστηρς και σκληρός μαζί σας.

Όταν η φωνή μέσα σας λέει σκληρά πράγματα για τον εαυτό σας τα οποία εσείς ποτέ δεν θα λέγατε σε ένα πρόσωπο που αγαπάτε, πρόκειται για τη φωνή του εσωτερικού κριτή.

2. Έχει μόνο δύο όψεις.

Ο Εσωτερικός Κριτής θεωρεί ότι όλα είναι είτε μαύρα είτε άσπρα. Είστε καταπληκτικοί ή αξιολύπητοι, πανέμορφοι ή άσχημοι, υπέροχοι φίλοι ή απαίσιοι. Τα όνειρά σας είναι δυνατόν να πραγματοποιηθούν ή όχι. Όταν παίρνει τον λόγο ο Εσωτερικός Κριτής, συνήθως ποτέ κάτι δεν φαίνεται γκρι.

3. Φαινομενικά, αυτή είναι η φωνή της λογικής.

Αυτή η φωνή υποστηρίζει οτιδήποτε φαίνεται να είναι προς το συμφέρον σας, ρεαλιστικό και αποτελεσματικό. Για παράδειγμα, αν θελήσετε να γράψετε ένα βιβλίο, η φωνή μέσα σας θα σας πει ότι έτσι θα καταστρέψετε τη φήμη σας, ότι το έργο σας δεν είναι ακόμα έτοιμο και γι’ αυτό θα ήταν καλύτερα να περιμένετε λίγο ακόμα. Θα ήταν προτιμότερο να μελετήσετε τη θεωρία και την προσέγγιση κάποιου άλλου συγγραφέα του είδους προτού αρχίσετε τη δική σας συγγραφή. Οι άλλοι δεν πρόκειται να σας πάρουν στα σοβαρά αν δεν ακολουθήσω μια γνωστή και δοκιμασμένη μέθοδο. Οι δικές σας ιδέες δεν επαρκούν.

4. Η φωνή αυτή σας λέει συνεχώς ότι δεν είστε ακόμα έτοιμοι.

Ο εσωτερικός κριτής συχνά λέει ότι δεν είστε ακόμη έτοιμοι, ότι χρειάζεται κι άλλη προσπάθεια, καλύτερη προετοιμασία και περισσότερη εμπειρία.

5. Η φωνή αυτή σας λέει ότι δεν έχετε ικανότητες για να επιτελέσετε οποιοδήποτε έργο θελήσετε να υλοποιήσετε.

Για πολλούς ανθρώπους, η φωνή της αμφιβολίας για τον εαυτό τους είναι πιο έντονη όσον αφορά συγκεκριμένες δεξιότητες και δραστηριότητες που στον πολιτισμό μας και, ασυνείδητα, στο μυαλό μας συνδέονται με τις παραδοσιακές δραστηριότητες του άλλου φύλου. Στις γυναίκες, αυτό περιλαμβάνει δεξιότητες όπως η διαπραγμάτευση, η ικανότητα σε θέματα τεχνολογίας και οικονομίας και – δυστυχώς – μερικές φορές σε θέματα ηγεσίας. Στους άντρες, περιλαμβάνονται δεξιότητες όπως η ανατροφή των παιδιών, η μαγειρική, η οργάνωση, η διαχείριση οικογενειακών και συναισθηματικών κρίσεων κ.λ.π.

6. Τάση για τελειομανία.

Μια άλλη συνηθισμένη πτυχή του εσωτερικού κριτή είναι η κριτική όσον αφορά το σώμα, το βάρος, την εμφάνιση ή την ηλικία σας. Θα ακούσετε αυτή τη φωνή να σας λέει ότι δεν είστε πια ελκυστικοί, ότι έχετε πάρει βάρος και πρέπει διαρκώς να ασχολείστε με τον καλλωπισμό σας.

7. Μοιάζει με κασέτα που την ακούτε ξανά και ξανά.

Η φωνή του εσωτερικού κριτή συχνά μοιάζει με κασέτα που παίζει αυτομάτως μέσα στο κεφάλι σας και διαφέρει από τις σκέψεις που κάνετε συνειδητά. Μπορεί ακόμη να τη νιώθετε σαν να εισβάλλει απότομα και να διακόπτει τις δικές σας σκέψεις.

8. Η κασέτα αυτή επαναλαμβάνει συνεχώς τα ίδια.

Η φωνή του εσωτερικού κριτή μπορεί να σας λέει κάτι καινούριο ανά διαστήματα, αλλά συνήθως αναμασά τα ίδια πράγματα ακόμα και για ολόκληρες δεκαετίες.

9. Είναι παράλογος, αλλά επίμονος.

Συχνά αναγνωρίζουμε ότι αυτά που ο εσωτερικός κριτής μας λέει είναι παράλογα, αλλά εξακολουθεί να μας επηρεάζει.

10. Είναι αντιφατικός.

Αυτό σημαίνει το εξής: ας υποθέσουμε ότι η φωνή του εσωτερικού κριτή αρχίζει να σας γκρινιάζει σχετικά με το γεγονός ότι όλοι οι υπόλοιποι με τους οποίους συναναστρέφεστε έχουν περισσότερα προσόντα από εσάς. Στη συνέχεια σας προτρέπει να το συνειδητοποιήσετε. Κι αμέσως μετά σας ρωτά τι ακριβώς σας συμβαίνει – όλοι οι άλλοι γύρω σας είναι χαλαροί και γεμάτοι αυτοπεποίθηση…

Με άλλα λόγια, σας επιτίθεται πρώτα με συγκεκριμένες σκέψεις και στη συνέχεια σας κατακρίνει επειδή κάνετε αυτές τις σκέψεις. Αυτή είναι η έννοια της αντίφασης.

11. Ο Εσωτερικός Κριτής μπορεί να προέκυψε από ανθρώπους που είχαν σημαντικό ρόλο στη ζωή σας.

Ίσως κάποιες στιγμές ηχεί μέσα σας η φωνή ενός γονέα, ενός αδελφού ή αφεντικού στη δουλειά που υπήρξε επικριτικός απέναντί σας. Άλλες πάλι φορές η φωνή μπορεί να παίρνει τη μορφή κάποιων πεποιθήσεων του πολιτισμού, της θρησκείας ή της χώρας στην οποία ζείτε. Όσοι νιώθετε ότι σας κατακρίνουν στον έξω κόσμο, τελικά έρχονται να σας κατακρίνουν και μέσα σας.

Η φωνή της εσωτερικής κριτικής ενάντια στη ρεαλιστική σκέψη

Πολλοί άνθρωποι γνωρίζουν πως πράγματι δεν διαθέτουν κάποια προσόντα, και συνεπώς αναρωτιούνται με ποιό τρόπο θα μπορούσαν να γνωρίζουν αν πρόκειται περί εσωτερικής κριτικής ή ρεαλιστικής σκέψης.

Αυτό είναι ένα πολύ σημαντικό ζήτημα, διότι, φυσικά, υπάρχουν πράγματα που δεν μπορούμε να τα κάνουμε κι όλοι έχουμε κάποιες αδυναμίες. Εκτός από τη λίστα με τα 11 χαρακτηριστικά της εσωτερικής κριτικής, παρακάτω περιγράφεται ο τρόπος που μπορείτε να καταλάβετε τη διαφορά ανάμεσα στον παράλογο Εσωτερικό Κριτή και τον ρεαλιστικό τρόπο σκέψης.

Εσωτερικός Κριτής  

                                                                  

Εκφράζει συγκεκριμένες απόψεις για μια κατάσταση

Δεν ενδιαφέρεται για την εύρεση αποδείξεων 

Ο τρόπος σκέψης είναι πάντοτε όλα ή τίποτα

Οι ερωτήσεις έχουν απόλυτες απαντήσεις, πχ μπορώ ή δεν μπορώ να κάνω κάτι, έχω προσόντα ή δεν έχω 

 
Επαναλαμβάνει συνεχώς τα ίδια πράγματα

Εστιάζει στα προβλήματα και τις ελλείψεις

Προκαλεί άγχος

Έχει επικριτική διάθεση


Ρεαλιστική σκέψη

Κοιτάζει σφαιρικά το κάθε ζήτημα

Ψάχνει για αποδείξεις προτού προβεί σε συμπεράσματα

Δεν είναι όλα στη ζωή άσπρο-μαύρο, υπάρχει και το ενδιάμεσο

Οι ερωτήσεις δεν έχουν περιορισμένες απαντήσεις, πχ με ποιό τρόπο θα μπορούσα να πραγματοποιήσω κάτι;

Έχει προοπτική

Ψάχνει για λύσεις

Είναι καθησυχαστική

Έχει υποστηρικτική διάθεση

  

Πηγή 

Μπόμπολας - Ψυχάρης, σημειώσατε "X"

Του Γιώργου Ανανδρανιστάκη

«Οι τράπουλες, οι ρουλέτες, τα ζάρια, τα στοιχήματα μπορούν να διαλύσουν οικογένειες και να εκθεμελιώσουν κοινωνίες». Ωραία τα λέει ο Σταύρος Ψυχάρης στο κύριο άρθρο του «Βήματος», αυτή είναι άλλωστε η αποστολή των πνευματικών ανδρών, να παρεμβαίνουν στις κρίσιμες στιγμές για να προφυλάξουν το λαό τους από τις κακοτοπιές. Και συνεχίζει ο κ. Ψυχάρης: «Ενώ ο κρατικός ΟΠΑΠ καθυστερούσε την ανάπτυξή του εν ονόματι της αποκρατικοποίησής του εμφανίστηκαν στον ελληνικό χώρο διεθνείς πειρατές του τζόγου. Περισσότερες από 20 επιχειρήσεις στοιχήματος άρχισαν να λειτουργούν στη χώρα μας εκμεταλλευόμενες την έλλειψη επαρκούς νομικού πλαισίου για τον έλεγχο, την τιμωρία και την αποτροπή του παράνομου τζόγου. Τι έπραξαν οι υπεύθυνοι στην Ελλάδα; Αντί να πατάξουν την παρανομία εξέδωσαν 24 προσωρινές άδειες για τη λειτουργία προσωρινού τζόγου. Αποτελεί ντροπή για το κράτος αυτή η κατάσταση».

΄Αριστα τα λέει ο κ. Ψυχάρης, η παροχή αδειών σε εταιρείες στοιχημάτων είναι όντως σκάνδαλο και ντροπή. Μόνο που τις τράπουλες, τις ρουλέτες, τα ζάρια, τα στοιχήματα δεν τα στρώνουν μόνο οι πειρατές, τα στρώνουν και οι νόμιμοι. Τα έστρωνε ο ΟΠΑΠ, τότε που ήταν κρατικός και έριχνε 50.000 κουλοχέρηδες στις γειτονιές, για να παίζουν οι περίοικοι μέχρι τελικής πτώσης. Τα στρώνει ακόμη περισσότερο τώρα που έγινε ιδιωτικός και έχει αφιονιστεί, κέρδος να είναι κι ας είναι και επί ερειπίων. Το έχετε ακουστά, κ. Ψυχάρη, το «σκρατς», αυτό το διαβολικό παιχνίδι που μπορεί να ξύνεις μανιωδώς χαρτάκια ώρες, μέρες, μήνες, για να πάρεις 50 ή 100 ευρώ σε μετρητά; Μάλλον θα το έχετε, γιατί το διαφημίζετε από τα ΜΜΕ σας νυχθημερόν.

Η κρίση ρίχνει τους ανθρώπους στον τζόγο, είναι παγκόσμιος νόμος, επιβεβαιώθηκε με το παραπάνω και στην Ελλάδα. Οι φτωχοί ψάχνουν τη σωτηρία τους στην τύχη και το σύστημα εκμεταλλεύεται την αδυναμία τους, ρουφώντας και την έσχατη οικονομική ικμάδα που τους έχει απομείνει. Που ήταν ο κ. Ψυχάρης τότε που έβγαιναν παγανιά οι κουλοχέρηδες, τότε που ο κρατικός τζόγος, όλος ο τζόγος και το στοίχημα και τα λαχεία και τα αλόγατα, πέρναγε στα χέρια των αδηφάγων ιδιωτών; Πουθενά δεν ήταν, λέξη δεν έγραψε στα κύρια άρθρα του, έπεφτε βαριά σιωπή στο παλιό μας δάσο. Τόσο βαριά, που η σημερινή παρέμβαση θα μπορούσε να εκληφθή από τους κακεντρεχείς ως συνηγορία υπέρ του Μελισσανίδη. Και όχι μόνο από τους κακεντρεχείς.

Ο Ψυχάρης υπερασπίζεται τον Μελισσανίδη και την πέφτει στον Μπόμπολα, που κατέχει το 50% του «ΣΤΟΙΧΗΜΑΝ», μιας από τις είκοσι επιχειρήσεις που πήραν προσωρινή άδεια λειτουργίας. Να πούμε καταρχάς συγχαρητήρια στον Όμιλο Μπόμπολα, που αφού απομύζησε οδούς, σκουπίδια και διόδια, είπε να βάλει το χεράκι του και στον τζόγο, μην τυχόν και μείνει κανένα πενηντόλεπτο στην τσέπη του απελπισμένου. Τους τα πήραμε εμμέσως από τους φόρους, να τους τα πάρουμε απευθείας και με το στοίχημα: «Μπόχουμ δέρνουμε; ¨Άμα είναι να τα κονομήσουμε δέρνουμε μέχρι και Μπόχουμ».

Τι γίνεται, ρε παιδιά; Ο Ψυχάρης με τον Μπόμπολα πλακώνονται στο Mega και στο στοίχημα και την ίδια ώρα ετοιμάζονται να συγχωνευτούν εκμεταλλευόμενοι τον φωτογραφικό νόμο που έφτιαξαν γι' αυτούς ο Σαμαράς με τον Βενιζέλο; Το πιθανότερο είναι ότι διαπραγματεύονται, ρίχνοντας ο ένας στον άλλον προειδοποιητικές βολές ισχύος. Πρόκειται για ακήρυκτο πόλεμο, στον οποίο τα αντιμαχόμενα μέρη προσπαθούν να εξασφαλίσουν όσο δυνατόν περισσότερα εδάφη, ενόψει των εκλογών και της επικείμενης πολιτικής αλλαγής. Το επόμενο τετράμηνο θα έχει μεγάλο τζόγο.

Πηγή