Σιγά μην μας τρελλάνετε

Του Καρτέσιου

«Απόψε μας απαγόρευσε ο αλαζονικός κ. Τσίπρας την ελευθερία γνώμης. Όποιος δεν ψηφίσει Προϋπολογισμό και ψηφίσει Πρόεδρο ο κ. Τσίπρας θα τον θεωρήσει εξωνημένο. Διέγραψε τη λέξη συνείδηση από τους Βουλευτές», απάντησε ο Αντώνης Σαμαράς στον Πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ που πρότεινε αν ο Προϋπολογισμός δεν ψηφιστεί από 180 βουλευτές να υπάρξει συνεννόηση για εθνικές εκλογές. «Τέτοια βάναυση προσβολή δεν έχει γίνει τα τελευταία 30 χρόνια. Οι βουλευτές κατάλαβαν τι αντιπροσωπεύετε. Οι βουλευτές δεν θα δεχθούν να τρομοκρατηθούν».

Ω ναι! Αυτά είπε ο Μέγας Υπερασπιστής της συνείδησης των βουλευτών, της ελεύθερης βούλησης των βουλευτών, της ελεύθερης ψήφου. Αυτά είπε ο Μέγας Μαχητής της τρομοκράτησης των βουλευτών.

Δεν είναι, όμως, μόνος του στον αγώνα για την υπεράσπιση της ψήφου κατά συνείδηση από τους βουλευτές. Έχει στο πλευρό του τον έτερο Μέγα Δημοκράτη Ευάγγελο Βενιζέλο, ο οποίος «ερωτηθείς για τις φήμες περί χρηματισμού βουλευτών και εξαγοράς συνειδήσεων εν όψει της ψηφοφορίας για την ανάδειξη Προέδρου της Δημοκρατίας, χαρακτήρισε αθλιότητα την όλη ιστορία και πρόσθεσε ότι πρόκειται για σταλινικού τύπου επιχείρηση προληπτικής συκοφάντησης της ανεξάρτητης, διαφανούς και κατά συνείδηση ψήφου των βουλευτών».

Μέχρι την τελευταία στιγμή προσπαθούν να μας τρελάνουν αυτοί οι δύο. Κοιτάξτε ποιοι τολμούν σήμερα να υπερασπίζονται τη ΒΟΥΛΕΥΤΙKΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ:

Την Πέμπτη 6/5/10 η Ντ. Μπακογιάννη ψηφίζει «ναι» στο μνημόνιο και λίγο μετά τις 7 το απόγευμα διαγράφεται από την Κοινοβουλευτική Ομάδα της ΝΔ με εντολή Σαμαρά.

Την Κυριακή 10/11/2013 η Θ. Τζάκρη υπερψήφισε την πρόταση δυσπιστίας του ΣΥΡΙΖΑ, κατά την ψηφοφορία στη Βουλή και αμέσως διαγράφεται από την Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ, με εντολή του Ευ. Βενιζέλου.

Ενδιάμεσα σε αυτές τις δύο διαγραφές είχαμε και άλλες. Μέσα σε μόλις 4 μήνες του 2012 είχαμε τιςδιαγραφές των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ: Μίμη Ανδρουλάκη, Κώστα Σκανδαλίδη, Γιάννη Κουτσούκου, Μάρκου Μπόλαρη, Αντζελας Γκερέκου, Θόδωρου Παραστρατίδη, Μιχάλη Κασσή, ενώαπό τη ΝΔ διεγράφησαν οι : Νίκος Νικολόπουλος, Νίκος Σταυρογιάννης, Γιώργος Κασαπίδης. Κάπου εκεί ενδιάμεσα διεγράφη και ο Χρήστος Ζώης.

Αυτά όσον αφορά στο σεβασμό που δείχνουν εμπράκτως ο Αντώνης Σαμαράς και ο Ευάγγελος Βενιζέλος στην ψήφο κατά συνείδηση των βουλευτών. Όμως δεν αρκούν αυτά. Ο Ευ.Βενιζέλος καταφέρθηκε και εναντίον της «σταλινικού τύπου επιχείρηση προληπτικής συκοφάντησης της ανεξάρτητης, διαφανούς και κατά συνείδηση ψήφου των βουλευτών».

Τι ακριβώς όμως είναι η εντολή για «κομματική πειθαρχία» πριν από κάποια ψηφοφορία στη Βουλή; Είναι ακριβώς μια σταλινικού τύπου επιχείρηση προληπτικής συκοφάντησης της ανεξάρτητης, διαφανούς και κατά συνείδηση ψήφου των βουλευτών καθώς οι αρχηγοί των κομμάτων πάντα πριν από τις ψηφοφορίες ανακοινώνουν ότι οι βουλευτές που δεν θα ψηφίσουν σύμφωνα με την κομματική γραμμή δεν είναι πατριώτες, θέτουν τη χώρα σε κίνδυνο, δεν θέλουν το καλό του λαού!

Όταν, λοιπόν, ο Σαμαράς το γύρισε σε καθαρόαιμο μνημονιακό mood έθεσε θέμα κομματικής πειθαρχίας στους βουλευτές της ΝΔ λέγοντας στην ομιλία του, μεταξύ άλλων: «Πρέπει η Ελλάδα να μείνει στην ευρωπαϊκή πορεία. Έχουμε ευθύνη απέναντι στην πατρίδα, όχι στο κόμμα. Δεν συνομιλούμε μόνοι μας. Να σκέφτεστε τις επόμενες γενιές, τα παιδιά, και τι θα αφήσουμε πίσω μας. Ηγέτης είναι αυτός που πάει κόντρα. Δύσκολο το “όχι” τότε, δύσκολο το “ναι” τώρα. Αυτό πρέπει να κάνουμε. Μεταξύ της βεβαιότητας της καταστροφής και της αμφιβολίας για τη σωτηρία διαλέγω το δεύτερο. Θα κριθούμε από την Ιστορία αν βγάλουμε τη χώρα από τη λάσπη. Είμαι σίγουρος ότι θα τιμήσετε την υποχρέωσή σας απέναντι στη χώρα».

Αν αυτός δεν είναι εκβιασμός, τότε τι είναι; Αν δεν είναι εκβιασμός το ότι «όποιος δεν ψηφίσει το Μνημόνιο δεν θέλει να σωθεί η χώρα, αλλά κοιτάει τον εαυτό του» τι είναι;

Ανάλογους εκβιασμούς έκανε και ο Βενιζέλος όταν έθετε θέμα κομματικής πειθαρχίας στους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ κατά τη συνεδρίαση της κοινοβουλευτικής ομάδας του κόμματος, καλώντας τα μέλη της Κ.Ο. να δεσμευθούν ότι θα ψηφίσουν το πακέτο μέτρων ως έχει ανεξάρτητα από το αν αυτό θα βελτιωθεί ή όχι.

Αυτοί είναι οι άνθρωποι που τώρα υποκρίνονται τους υπερασπιστές της ψήφου κατά συνείδηση. Αυτοί και τα κόμματά τους που δεν άφησαν ποτέ να λειτουργήσει η Δημοκρατία στην Ελλάδα. Αυτοί που κλείδωσαν κάθε έννοια κοινοβουλευτισμού στα κελιά της κομματικής πειθαρχίας. Αυτοί που μετέτρεψαν τους βουλευτές σε σκυλιά του Pavlof, όχι δίχως τη ευθύνη των ίδιων των βουλευτών, πάντως.

Αυτοί τώρα μιλάνε για σεβασμό στη Δημοκρατία. Αυτοί τώρα μιλάνε για σεβασμό στους θεσμούς. Αυτοί τώρα ΑΠΑΙΤΟΥΝ σεβασμό στη διαδικασία της εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας ενώ δεν έχουν ανακοινώσει ακόμη το όνομα του υποψηφίου. Και παρ’ όλα αυτά, οι βουλευτές των κομμάτων τους και άλλοι παρατρεχάμενοι δηλώνουν ότι θα τον ψηφίσουν! Ποιον εγκρίνουν; Τον άγνωστο; Τον ανώνυμο; Τον κώλο της μαϊμούς;

ΑΝΘΡΩΠΑΚΙΑ πέρα ως πέρα!

Από το kartesios.com/

6 Δεκέμβρη 2014, Το τραγούδι του νεκρού αδελφού

Της Ζωής Κωνσταντοπούλου

Όλες αυτές τις μέρες στη σκέψη μου είναι δύο δεκαπεντάχρονα παιδιά. 6 Δεκέμβρη 2008. Στον πεζόδρομο της οδού Τζαβέλα, 9 η ώρα το βράδυ. Ο Αλέξανδρος και ο Νίκος. Είχαν ραντεβού για τη γιορτή του Νίκου. Πήραν από το ψιλικατζίδικο αναψυκτικά και κάθονταν με άλλα παιδιά, στο κέντρο της πόλης. Στα γύρω καταστήματα, άνθρωποι όλων των ηλικιών έπιναν τον καφέ τους. Μετά, θα πήγαιναν σε ένα πάρτυ. Ο Αλέξανδρος είχε αγοράσει ένα βραχιόλι με μια καρδιά για να προσφέρει στην αγαπημένη του…

Αυτό το ήσυχο βράδυ του Αγίου Νικολάου, δύο αστυνομικοί δολοφόνησαν τον Αλέξανδρο, στη μέση του δρόμου, επιτιθέμενοι απρόκλητα και πυροβολώντας στο ψαχνό άοπλα, αμούστακα παιδιά. Δύο πυροβολισμοί. Ο ένας στην καρδιά, ο άλλος στην ψυχή. Δύο θύματα. Ο Αλέξανδρος, που ξεψύχησε στα χέρια του Νίκου και μιλάει πια μόνο μέσα από τη γελαστή φωτογραφία του, ένας μικρός πρίγκιπας. Κι ο Νίκος, που δίνει μάχη ζωής ή θανάτου, ζητώντας από ένα σύστημα που δεν αναγνωρίζει, εκείνα που το ίδιο σύστημα προσποιείται ότι εγγυάται για όλους.

 Ο Αλέξανδρος δεν φαντάστηκε ότι θα γινόταν το σύμβολο εξέγερσης μιας γενιάς από την οποία κάποιοι θέλησαν να αφαιρέσουν ακόμη και το δικαίωμα στο όνειρο. Δεν φαντάστηκε ότι θα έκλαιγαν γι’ αυτόν αγόρια και κορίτσια που δεν τον γνώρισαν ποτέ αλλά συγκλονίσθηκαν από τη δολοφονία του, γιατί είδαν σε αυτόν τον εαυτό τους ή τον αδελφό τους να πυροβολείται και να ξεψυχά πριν ζήσει τη νιότη του. Δεν διάβασε τα χιλιάδες γράμματα που άφησαν γι’ αυτόν παιδιά της ηλικίας του αλλά και μητέρες και πατεράδες, παππούδες και γιαγιάδες. Δεν μύρισε τα λουλούδια που απέθεσαν στον τόπο της δολοφονίας τόσοι και τόσοι ούτε είδε την ταμπέλα που τοποθέτησαν απλοί άνθρωποι-όχι η Πολιτεία- μετονομάζοντας την οδό Τζαβέλλα σε οδό Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου.

Ο Αλέξανδρος δεν είχε ποτέ δεύτερη ευκαιρία. Και αυτή η αδικία είναι αβάσταχτη, αφόρητη. Και το αμετάκλητο βίωμα, το ανεπούλωτο τραύμα, του ζωντανού φίλου κι αδελφού που δολοφονείται και ξεψυχά στα χέρια σου, είναι νομοτελειακά βέβαιο ότι εξεγείρει όποιον δεν είναι μέσα του νεκρός. Κι από 15χρονα παιδιά κι από νέους ανθρώπους και από ζωντανά πνεύματα, η Πολιτεία δεν μπορεί να περιμένει ούτε να πνίγουν τον πόνο και την οργή τους ούτε να βάζουν το θυμό τους στη φορμόλη της υποκριτικής πολιτικής ορθότητας των συμβιβασμένων.

Ο Νίκος Ρωμανός, ο κολλητός του Αλέξανδρου, 21 χρονών σήμερα, διακινδυνεύει τη ζωή του για τις ιδέες του και για το όνειρο της πρόσκαιρης ελευθερίας, που θα του εξασφαλίσουν οι εκπαιδευτικές άδειες που δικαιούται, αφού έδωσε πανελλαδικές εξετάσεις και πέρασε, ενώ ήταν προσωρινά κρατούμενος. Συγκρούεται με το Κράτος, αλλά δίνει στη Δημοκρατία μία ευκαιρία να νοηματοδοτήσει ξανά το περιεχόμενό της.

Στα γράμματα των ανθρώπων στον Αλέξανδρο, μία λέξη κυριαρχούσε κι επανερχόταν: ΣΥΓΓΝΩΜΗ.  

Συγγνώμη από τον Αλέξανδρο ζητούσαν άνθρωποι άγνωστοι σε αυτόν, που δεν τον προστάτευσαν.
Συγγνώμη ζητούσαν τα παιδιά που δεν ήταν δίπλα του
Συγγνώμη ζητούσαν οι μεγάλοι που άφησαν τα παιδιά να μεγαλώνουν σε μια κοινωνία όπου ένας αστυνομικός θεώρησε ότι έχει το δικαίωμα να αφαιρέσει με το όπλο του μια αθώα ζωή.

Η απεργία πείνας του Νίκου Ρωμανού ενεργοποιεί τα ίδια αντανακλαστικά μιας κοινωνίας που συναισθάνεται την ευθύνη της για τη ζωή ενός νέου ανθρώπου, που έχει και πρέπει να έχει το δικαίωμα να εξεγείρεται, να αμφισβητεί, να συγκρούεται ιδεολογικά με το κράτος, να παλεύει για τις ιδέες του και για τα όνειρά του και να μην θέλει να υποταχθεί, αλλά να ζήσει τη ζωή του σύμφωνα με τα ιδανικά του.

Στον τάφο του Αλέξανδρου, η πλάκα γράφει:
«ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΓΡΗΓΟΡΟΠΟΥΛΟΣ
ΕΤΩΝ 15
ΔΟΛΟΦΟΝΗΘΗΚΕ 6 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2008
Αν είχα χρόνο…..
Αν μ’ άφηνε ο θάνατος που κανείς δεν σταμάτησε…..
Αν μπορούσα να σας πω……
Πεθαίνω. Όμως εσείς ζείτε…
Δικαιώστε με. Πείτε για μένα. Προ πάντων στους ανύποπτους. Σε κείνους που δεν ξέρουν
Οι φίλοι μου με λέγαν πρίγκηπα
Δεν φανταζόμουνα ποτέ ότι το όνομά μου θα επικρατούσε τόσο πολύ στον κόσμο
Αυτοί οι πρίγκηπες πεθαίνουν αθώοι, δολοφονημένοι, σε μάχες που δεν δόθηκαν ποτέ»
 Ο Αλέξανδρος δεν θα φανταζόταν ποτέ ότι αυτή η περικοπή από τον Άμλετ θα ταίριαζε τόσο στη σύντομη και τρυφερή ζωή του. Και ο Νίκος μάλλον δεν θα ήθελε να τον παρομοιάζουμε με έναν μικρό πρίγκιπα του ντε Σαιντ Εξυπερύ.

Η εκδικητικότητα απέναντι στο 21χρονο Νίκο Ρωμανό, η δαιμονοποίησή του, η επιμονή ισοπέδωσής του και η απαίτηση υποταγής του, πυροβολούν ξανά και ξανά τον 15χρονο Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο στην καρδιά και βρίσκουν ξανά και ξανά τον 15χρονο  Μιχάλη Καλτεζά στο κούτελο. Αποτελούν κρατική υποτροπή σε ένα έγκλημα με τελικό θύμα τη δημοκρατία. Εκείνοι που εισηγούνται αυτήν την υποτροπή και αδιαφορούν για το αποτέλεσμά της είναι οι πιο αμετανόητοι. οι πιο στιγνοί υπαίτιοι των βιωμένων συνεπειών του εγκλήματος.

Ελπίζω όταν δημοσιεύονται αυτές οι γραμμές, η Πολιτεία να έχει επιτέλους ενεργήσει ώστε να μην δολοφονήσει άλλον ένα μικρό πρίγκηπα, που δίνει μια μάχη που δεν θα έπρεπε να χρειαστεί να δώσει ποτέ, για λογαριασμό μιας κοινωνίας που δεν έδωσε ακόμη όλες τις μάχες που έπρεπε να δώσει απέναντι σε ένα κράτος που δεν ζήτησε ποτέ συγγνώμη.

Κοινωνία, πολιτεία, πολίτες, πολιτικοί αλλά και οι λειτουργοί της δικαιοσύνης, δικαστές και εισαγγελείς, όλοι έχουμε υποχρέωση να ενεργήσουμε, ο καθένας από τη θέση του, για να ζήσει ο Νίκος και να νικήσει το αίτημά του για εκπαιδευτική άδεια, για μια «ανάσα ελευθερίας», όπως ο ίδιος την περιγράφει. Αν δεν το κάνουμε, δεν θα μπορούμε να ζητήσουμε συγγνώμη ούτε από τον εαυτό μας.

To άρθρο  δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΕΠΟΧΗ στις 7/12/2014

Τα σαλιγκάρια βγαίνουν πάντα μετά τη βροχή

Καλώς τους κι ας αργήσανε... Ένας - ένας ή ομαδικά, οι πρόθυμοι βουλευτές - λαγοί του μαγικού αριθμού 180 ξεμυτίζουν και μας διασκεδάζουν με την ευρηματικότητά τους στις δικαιολογίες της κωλοτούμπας τους.

του Νίκου Μιχαλίτση

Το πιο πρόσφατο ομαδικό κρούσμα είναι η κατάθεση κειμένου   με τις υπογραφές οκτώ βουλευτών που ζητούν εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας από την παρούσα Βουλή. Πρόκειται για πέντε "ανεξάρτητους" βουλευτές και τρεις της ΔΗΜΑΡ. Από κοντά και η κ. Μάρκου της ΔΗΜΑΡ, που δήλωσε ότι σκέφτεται να ψηφίσει τον προϋπολογισμό. Ανάμεσα στους  ανεξάρτητους ο Τατσόπουλος, ο οποίος με πολυάριθμες δηλώσεις του έως τώρα βεβαίωνε ότι δεν θα ψηφίσει κανέναν για Πρόεδρο της Δημοκρατίας "σεβόμενος το κόμμα με το οποίο εκλέχτηκε". Ανάλογο "σεβασμό" επιδεικνύουν και οι τρεις της ΔΗΜΑΡ προς την αντίθετη απόφαση του συνεδρίου τους.

Είναι γεγονός ότι κανείς δεν εξεπλάγη από την κίνηση αυτή που είναι πασπαλισμένη με τη χρυσόσκονη περί εθνικής συνεννόησης και κυρίως περί αναγκαιότητας έναρξης της συζήτησης για συνταγματική αναθεώρηση, μία ημέρα μετά την ίδια διαπίστωση του Σαμαρά.

Δεν εξεπλάγη κανείς, γιατί τέτοια καμώματά τους δεν είναι καθόλου πρόσφατα και είναι πολύ οικεία στον κόσμο που παρακολουθεί τις πολιτικές εξελίξεις.
Είναι γνωστό ότι όταν υπάρχει κρίση του πολιτικού συστήματος που κυριαρχεί, αυτό δεν μπορεί να διασωθεί μόνον από τις δικές του δυνάμεις. Αν ήταν έτσι οι πολιτικές κρίσεις θα ήταν αυτορυθμιζόμενες. Τότε είναι που χρειάζονται οι εφεδρείες... Εφεδρείες, που το ίδιο σύστημα φρόντισε να δημιουργήσει, παρέχοντάς τους μικρά μερίδια εξουσίας και ανταλλαγμάτων... Εφεδρείες που διαθέτουν άλλοθι υποτιθέμενης ανεξαρτησίας... Εφεδρείες ουσιαστικής εξαγοράς συνειδήσεων κάποιων φαινομενικά "αντιπάλων" του συστήματος, γιατί έτσι θα είναι πιο πειστική η συνεισφορά τους.

Το ζήσαμε στην Ευρώπη με τη μετάλλαξη της σοσιαλδημοκρατίας που κατάντησε δεκανίκι της πιο ακραίας νεοφιλελεύθερης δεξιάς. Το ζήσαμε και στη χώρα μας με την ουσιαστική διάλυση του ΠΑΣΟΚ και την εξαφάνιση του ΛΑΟΣ και της ΔΗΜΑΡ μετά τις φιλότιμες προσπάθειές τους να συμμετέχουν σε μνημονιακές κυβερνήσεις.

Εν τούτοις, η πιο ενδιαφέρουσα περίπτωση προθύμων είναι εκείνοι που προέρχονται από την αριστερά ή τουλάχιστον το χρησιμοποιούν στο βιογραφικό τους. Κι αυτό γιατί, εκείνοι είναι που στην προσπάθειά τους να "συνδράμουν" τους εντολείς τους, αναγκάζονται να υποστηρίξουν ακριβώς τα αντίθετα από εκείνα που διακήρυσσαν μέχρι τότε με αποτέλεσμα την  αυτογελοιοποίησή τους.

Στη σημερινή πολιτική συγκυρία, κάποια πράγματα είναι πλέον καθαρά στη συντριπτική πλειονότητα του κόσμου. Η παρούσα κυβέρνηση είναι η πιο καταστροφική που υπήρξε στη μεταπολίτευση. Όλα τα κόμματα, πλην εκείνων που συγκυβερνούν, ζητούν την άμεση πτώση της. Όλα τα επικοινωνιακά τρικ που χρησιμοποίησε (success story, διώχνουμε το ΔΝΤ, βγαίνουμε στις αγορές, τελειώνει το μνημόνιο, το χρέος είναι βιώσιμο, δεν παίρνουμε άλλα μέτρα) κουρελιάστηκαν σε χρόνο μηδέν. Ο "θεσμός" του Προέδρου της Δημοκρατίας έχει ευτελιστεί από τον ίδιο τον ένοικο του Προεδρικού Μεγάρου με τις πράξεις και παραλείψεις του.

Μεσούντων αυτών των επικοινωνιακών τρικ, οι περισσότεροι πρόθυμοι "φίλοι" μας ξιφουλκούσαν κατά της κυβέρνησης. Για παράδειγμα, δεν έδωσαν ψήφο εμπιστοσύνης στην πρόσφατη ψηφοφορία. Τότε, Σαμαράς και Βενιζέλος, δεν τους χρειάζονταν ακόμη πιστεύοντας ότι μπορούσαν και μόνοι τους. Τώρα που η "μπόρα" εκ Παρισίων κατέστρεψε την αφήγησή τους, αποφάσισαν να ενεργοποιήσουν τις πολύτιμες εφεδρείες των προθύμων. Και εκείνοι ανταποκρίθηκαν, σαν έτοιμοι από καιρό, και άρχισαν να βγαίνουν δειλά - δειλά σαν τα σαλιγκάρια μετά τη βροχή, τώρα που ξέφτισε κάθε επιχείρημα στήριξης της κυβερνητικής επιχειρηματολογίας.

Θυμήθηκαν τώρα, στα δύσκολα για την κυβέρνηση, ότι πρέπει να αποσυνδεθεί το ζήτημα της εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας από τις εκλογές (που θα οδηγούσαν σε βέβαιη πτώση της). Θυμήθηκαν ότι πρέπει να υπάρξει εθνική συνεννόηση ή κυβέρνηση εθνικού σκοπού. Εθνική συνεννόηση σε τί; Ποια συνεννόηση μπορεί να γίνει με μια κυβέρνηση που θέλει να διατηρηθεί πάση θυσία στην εξουσία για να αποτελειώσει τη χώρα; Όσο για την "κυβέρνηση ειδικού σκοπού", ο μοναδικός "ειδικός σκοπός" των προθύμων  που είναι ορατός είναι να πάρουν καμιά θεσούλα υφυπουργού ή Γενικού Γραμματέα είτε στη χειρότερη περίπτωση να εξασφαλίσουν τις βουλευτικές τους αποδοχές για ενάμιση χρόνο ακόμα. Ίσως και κάποια εξτραδάκια.

Τέλος, η περίφημη συνταγματική αναθεώρηση, την οποία θυμήθηκαν μόλις τη ζήτησε ο Σαμαράς, έχει ως κύριο στόχο την κατάργηση του άρθρου 16 που απαγορεύει τα ιδιωτικά Πανεπιστήμια και προστατεύει τη δημόσια και δωρεάν παιδεία (όσο και αν στην πράξη το έχουν παρακάμψει με παράνομες ρυθμίσεις), πάγια θέση της αριστεράς. Γιατί κανείς δεν πιστεύει ότι -ειδικά τώρα- με όσα έχει κάνει αυτή η κυβέρνηση (και οι προστατευόμενες που προηγήθηκαν) θα τολμούσε να καταργήσει την προστασία της βουλευτικής και υπουργικής ασυλίας.

Τις επόμενες ημέρες θα ξεμυτίσουν κι άλλοι πρόθυμοι. Κανείς δεν ξέρει αν αυτή η προνομιακή -με κάθε κυβέρνηση- φάρα εφεδρειών θα καταφέρει να δώσει κι άλλο χρόνο στις πολιτικές καταστροφής της χώρας. Ας φροντίσουμε τουλάχιστον ο εξευτελισμός τους να γίνει τέλειος... 

Από το thepressproject.gr/

Πρώτα Πρόεδρο, μετά «συμφωνία» ζητά η τρόικα

Περιμένουν τις εξελίξεις οι δανειστές για να πράξουν τα...δέοντα

«Διαβάζοντας»  τα αποτελέσματα του euro-group της Δευτέρας στο οποίο οι εταίροι  αποφάσισαν να προσφέρουν στην Ελλάδα  παράταση δύο μηνών μέχρι την ολοκλήρωση της τελευταίας αξιολόγησης, το συμπέρασμα είναι σαφές: Οι δανειστές δεν πρόκειται να προσφέρουν καμία συμφωνία πριν ολοκληρωθούν οι εσωτερικές πολιτικές διαδικασίες για την εκλογή (ή μη εκλογή) του προέδρου της Δημοκρατίας.
 
Μέσα σε αυτό το ασφυκτικό πλαίσιο ο πρωθυπουργός Α. Σαμαράς και ο Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης Ευ. Βενιζέλος αποφάσισαν να επισπεύσουν τις διαδικασίες για την εκλογή του προέδρου της Δημοκρατίας, ξεκινώντας τη 17^ηΔεκεμβρίου.

Με τον τρόπο αυτό η (συν)κυβέρνηση θα επιδιώξει να εξασφαλίσει των αριθμό των  180 απαραίτητων από το Σύνταγμα βουλευτών, προβάλλοντας την «έτοιμη συμφωνία» με τους δανειστές για την ολοκλήρωση της τελευταίας αξιολόγησης και—μετά την εκλογή του προέδρου—την τελική  Συμφωνία για την προληπτική γραμμή πίστωσης η οποία θα σημάνει (κατά την εκδοχή της κυβέρνησης) το τέλος των μνημονίων.

Με αυτήν την επιχειρηματολογία άλλωστε, η κυβέρνηση ήδη εδώ και αρκετές μέρες επιχειρεί να οικοδομήσει τα επιχειρήματα που θα  επιτρέψουν τη δημιουργία της απαραίτητης πλειοψηφίας για την προεδρική εκλογή.

Βέβαια, το εγχείρημα της κυβέρνησης φαντάζει εξαιρετικά δύσκολο καθώς δεν μπορεί πια να κρυφθεί ότι:

1. για να ολοκληρωθεί  η τελευταία αξιολόγηση της τρόικας υπάρχουν προαπαιτούμενα (πρόσθετα οικονομικά βάρη για την κοινωνία) τα οποία θα πρέπει να ικανοποιηθούν από την κυβερνητική πλειοψηφία
2. η προληπτική γραμμή στήριξης δεν είναι το τέλος των μνημονίων, αλλά η απαρχή νέας φάσης αυστηρών απαιτήσεων από τους δανειστές και σκληρή εποπτεία.

Από την πλευρά τους οι δανειστές με την παράταση των δύο μηνών που «προσφέρουν» αποσκοπούν στον έλεγχο του ελληνικού πολιτικού σκηνικού σε κάθε περίπτωση.

• Είτε στην περίπτωση που η συγκυβέρνηση καταφέρει να εκλέξει πρόεδρο της Δημοκρατίας, οπότε θα πάρει παράταση ζωής και θα υπογράψει τις νέες συμφωνίες με τους δανειστές
• Είτε στην περίπτωση που δεν εκλεγεί πρόεδρος και η χώρα οδηγηθεί σε εκλογές, οπότε οι δανειστές θα πιέσουν για συμφωνία την όποια κυβέρνηση προκύψει

 Από το topontiki.gr

Κυβέρνηση Αριστεράς

Του Γιάννη Μακριδάκη

Όποιος έχει την δυνατότητα να παρακολουθεί όσο το δυνατόν από ανεξάρτητες πηγές ενημέρωσης και να επεξεργάζεται λογικά τα δεδομένα της συνθήκης, την οποίαν βιώνουμε αυτή την εποχή, τα βασικότερα των οποίων είναι η αδιάλλακτη στάση των δανειστών και η εμμονή τους σε νέα ισοπεδωτικά μέτρα, δεν μπορεί παρά να δει τα εξής ενδεχόμενα για το άμεσο μέλλον:

1. Οι δωσιλογικές κυβερνήσεις οι οποίες εγκλώβισαν τη χώρα στις δανειακές συμβάσεις, στα μνημόνια και στο αγγλικό δίκαιο, μετακυλίοντας το χρέος που δημιούργησαν οι πολιτικές τους στις πλάτες των πολιτών, οι οποίοι βεβαίως δεν είναι άμοιροι ευθυνών, θα συνεχίσουν να υφίστανται με υπερψήφιση ΠτΔ από τους απαραίτητους φιλοτομαριστές με δήθεν θεωρητικό υπόβαθρο, ώστε να ολοκληρώσει κατόπιν το έργο της.

2. Η Αριστερά θα έρθει στην κυβέρνηση κατόπιν εκλογών λόγω αδυναμίας εκλογής ΠτΔ, οπότε θα βρεθεί εξαρχής αντιμέτωπη με την αδιαλλαξία και την σκληρή στάση των δανειστών και μάλιστα έχοντας πολύ λίγο χρόνο στην διάθεσή της ώστε να αλλάξει πλεύση.

Επειδή το πρώτο ενδεχόμενο μού είναι προσωπικά τελείως αδιάφορο προς σχολιασμό λόγω του ότι αφενός το έργο το έχουμε ματαδεί πολλές φορές, αφετέρου δε διότι απαξιώ να ασχολούμαι με αμόρφωτους και μηδενικής συναισθηματικής τουλάχιστον νοημοσύνης, παρωχημένους πολιτικάντηδες, θα πω λίγες σκέψεις επί του δεύτερου σεναρίου.

Βασικά την Αριστερά την αναγράφω στο παρόν άρθρο δίχως εισαγωγικά μόνο και μόνο διότι είναι όντως αριστερότερα σε σχέση με την ακροδεξιά που κυβερνάει μεταλλάσσοντας τα προσωπεία της επί πέντε τουλάχιστον έτη, παρόλο που τρέφει στον κόρφο της κι αυτή κάθε είδους όμοιο με τους δεξιούς πολιτικάντη, από επενδυτές σε πολυεθνικές του θανάτου και της απόλυτης καταστροφής του οικοσυστήματος μέχρι ρηχούς τω πνεύμα αδιάφορους αλλά και μέχρι γελοίους, οι οποίοι εξευτελίζουν αγώνες και αγωνιστές, θέλω όμως να ελπίζω ότι όταν θα έρθει η στιγμή της τελικής αναμέτρησης με την κρίση και το αδιέξοδο, θα χαράξει πορεία διαφορετική, πορεία αξιοπρέπειας και όχι αναξιοπρεπούς και προδοτικής αναδίπλωσης όπως ο προκάτοχος αυτής πρωθυπουργός το ίδιο κιόλας βράδυ των εκλογών, οπόταν και έπαθε, προφανώς εκ της κωλοτούμπας αποκόλληση αμφιβληστροειδούς.

Με δεδομένο λοιπόν ότι η Αριστερά θα βρεθεί αμέσως εμπρός στο αδιέξοδο, θα πρέπει κατά την άποψή μου να προβεί σε κάποιες ενέργειες, τις οποίες όμως επιβάλλεται να γνωστοποιήσει από πριν τις εκλογές στον ελληνικό λαό ώστε να λάβει την εντολή για αυτές, έστω και ως πλαν μπι, που λένε οι καπιταλιστές.

Αυτές οι ενέργειες, οι οποίες θα πρέπει εκκινήσουν ταυτόχρονα και άμεσα δεν είναι άλλες από:

1. Καταγγελία και ακύρωση όλων των αποφάσεων των τελευταίων ετών οι οποίες έθεσαν την χώρα υπό την ομηρεία της Τρόικας και των μνημονίων, του αγγλικού δικαίου, ήτοι τις αποφάσεις ένταξης και αποδοχής δανείων καθώς και μεσοπροθέσμων κλπ, οι οποίες δεν υπερψηφίστηκαν από τα 2/3 της Βουλής, ούτε είχαν τεθεί προεκλογικά στον ελληνικό λαό από τις υποψήφιες κυβερνήσεις ώστε να νομιμοποιηθούν κατόπιν, άνευ δημοψηφίσματος να τις λάβουν και να τις εφαρμόσουν. Κάτι τέτοιο θα συνεπάγεται βεβαίως και μονομερή διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους, το οποίο ούτως ή άλλως δημιουργήθηκε κάποτε για να κατασκευάσει πελάτες των κάθε είδους βιομηχανιών της δύσης, νέες αγορές προς εξαγωγή των προϊόντων τους άρα το χρήμα επέστρεψε πάλι στις οικονομίες αυτές σχεδόν στο σύνολό του εκτός ίσως από τις μίζες.
2. Άμεση χρήση κάθε διαθέσιμου οικονομικού πόρου αλλά και κάθε πόρου που θα εισπραχθεί από την φορολόγηση του μεγάλου κεφαλαίου προς ανακούφιση της κοινωνικής και ανθρωπιστικής κρίσης που διέρχεται η χώρα.
3. Απόδοση δικαιοσύνης με ό,τι σημαίνει αυτό για όσους όλα αυτά τα χρόνια προέβησαν σε πολιτικές ενέργειες ή παραλείψεις που ενέχουν ευθύνες ποινικές, αποκατάσταση του περί δικαίου αισθήματος στην χώρα, παράδοση στην δικαιοσύνη όλων όσων καταχράστηκαν χρήματα του ελληνικού λαού και βρίσκονται σε διάφορες λίστες αναγεγραμμένοι και προστατευμένοι ως τώρα.
4. Χάραξη νέας πολιτικής μακροπρόθεσμου σχεδιασμού με επανάστηση του αξιακού συστήματος των πολιτών και της χώρας, με επανακαθορισμό του ορισμού του πλούτου βασικά, τον οποίον αποτελούν οι φυσικοί πόροι της χώρας και όχι το χρήμα των αγορών. Μόλις επανακαθοριστεί ο πλούτος και οι αξίες μας, θα ανοίξουν οι δρόμοι για τις άλλες πολιτικές, αυτές της σμίκρυνσης και όχι πλέον του καταστροφικού γιγαντισμού, αυτές του σεβασμού στη ζωή, στη φύση και στα έργα των ανθρώπων, αυτές της αποαστικοποίησης και του αντικαταναλωτισμού, αυτές της δημιουργίας ενός μεγάλου αναπτυξιακού μετώπου αποτελούμενου από πολλά μικρής και μέσης κλίμακας αναπτυξιακά έργα σε κάθε τόπο, σε κάθε μικρό παράδεισο αυτής της πατρίδας.

Το νόμισμα, είτε είναι το ευρώ είτε οποιοδήποτε άλλο δεν αποτελεί πλούτο από μόνο του, απλά απαριθμεί αυτόν. Πλούτο αποτελούν οι άνθρωποι, οι φυσικοί πόροι, η ενέργεια, η ίδια η χώρα την οποίαν κλέβουν από τους μελλοντικούς κατοίκους της εδώ και χρόνια αδίστακτοι και αναίσχυντοι πολιτικοί και την παραδίδουν στους εντολείς τους, στον γιγαντισμό και στο ανήθικο και καταστροφικό κεφάλαιο των αγορών.

Μια κυβέρνηση Αριστεράς χωρίς εισαγωγικά επιβάλλεται λοιπόν βραχυπρόθεσμα να αναχαιτίσει την ανθρωπιστική κρίση, να αμφισβητήσει το σύστημα και να φέρει δικαιοσύνη στη χώρα, μεσοπρόθεσμα δε να αλλάξει όραμα, ορισμούς και όρους πολιτικής.

Από το toportal.gr

ΣΥΡΙΖΑ: Απέλπιδα προσπάθεια να εκβιαστεί η ψήφος των βουλευτών

Ως «αναμενόμενη και καλοδεχούμενη» θεωρεί ο ΣΥΡΙΖΑ την επίσπευση της ψηφοφορίας για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας που αποφάσισε η κυβέρνηση. 

Όπως αναφέρει η αξιωματική αντιπολίτευση, η  απόφαση αυτή έγινε σε συνεννόηση με την τρόικα και αποτελεί «απέλπιδα προσπάθεια» των δύο κυβερνητικών εταίρων «να κρυφτούν τα νέα μέτρα και να εκβιαστεί η ψήφος των βουλευτών». 

Ο ΣΥΡΙΖΑ υποστηρίζει πως οι κυβερνητικοί εταίροι «δεν θα τα καταφέρουν», καθώς η ψηφοφορία για τον προϋπολογισμό «απέδειξε ότι δεν προκύπτει κυβερνητική πλειοψηφία» αντίστοιχη του ελάχιστου αριθμού των 180 βουλευτών που απαιτεί το Σύνταγμα για την εκλογή νέου Προέδρου της Δημοκρατίας.

Σε κάθε περίπτωση, η αξιωματική αντιπολίτευση σημειώνει πως η επίσπευση της ψηφοφορίας φέρνει πιο κοντά «τη μόνη προοπτική λύτρωσης για το λαό και τον τόπο, που είναι η προσφυγή στη λαϊκή ετυμηγορία».

Υπενθυμίζεται πως μία ημέρα μετά την ψήφιση του προϋπολογισμού (με 155 βουλευτές) και αμέσως μετά την ανακοίνωση του Eurogroup για δίμηνη παράταση στην Ελλάδα, η κυβέρνηση αποφάσισε να προχωρήσει εσπευσμένα σε διαδικασία εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας. 

Από την Εφημερίδα των Συντακτών

ΝΙΚΟΣ ΡΩΜΑΝΟΣ

γράφει η Παναγιώτα Μπλέτα* 

28η ημέρα απεργίας πείνας. 28η ημέρα απεργίας των αισθημάτων μας, μα ακόμη και της λογικής μας απέναντι στον άνθρωπο.

Ώρες ψυχολογικού καταναγκασμού στην ιδεολογική απόσχιση από την τάφρο των προβάτων, σε ένα παιδί που το πρόσωπο του παρότι διένυσε μια ληστεία παραμένει καθαρό…

Ώρες ποινικοποίησης του θυμού που βαραίνει ένα ολόκληρο έθνος…

Ώρες ενός παιδιού που πεθαίνει …για να βγούμε όλοι εμείς επιτυχείς στο τεστ της συνειδησιακής  ευφυίας, καθότι αυτή θα είναι εκείνη που θα καθορίζει τις γενιές που έρχονται να κατοικήσουν,  αυτό τον ακατοίκητο πλανήτη…

Πρώτη προστακτική θα αποτελεί το ρήμα «Προστατεύσου» και η αντίδραση σ’ αυτό, καθώς οι έχοντες την αίσθηση να προστατευτούν θα αμύνονται  στα βέλη του συνειδησιακού πολέμου.

Δεύτερη προστακτική στο τεστ θα αποτελεί  το ρήμα «Θύμωσε» και η αντίδραση σ’ αυτό, καθώς οι έχοντες  τα αντανακλαστικά να θυμώνουν ακόμη, θα αποτελούν την ελπίδα για τα χρόνια που έρχονται.

Τρίτη προστακτική θα αποτελεί το ρήμα «Αγωνίσου» και η αντίδραση σ’ αυτό, καθώς οι έχοντες το κουράγιο να αγωνιστούν θα γράψουν την ιστορία για τα χρόνια που έρχονται.

Γιατί, ενώ  η τιμωρία των «Ρωμανών» θα εξαντλείται αμείλικτα από το σύστημα, για αυτά που έκαναν και για αυτά που δεν έκαναν,  η τιμωρία των διεφθαρμένων στελεχών και των μηχανισμών  του συστήματος, για τα κατά συρροή εγκλήματά τους, θα επαφίεται στην επαναστατική δικαιοσύνη του κάθε λαού…

Και για το τέλος απαντώ σε δηλώσεις περισπούδαστων πολιτικών σχετικά με το Ρωμανό : ΑΡΚΕΤΑ ΑΣΧΟΛΗΘΗΚΑΜΕ ΜΕ ΑΦΙΛΟΥΣ-ΑΛΑΟΥΣ-ΑΕΘΝΟΥΣ  ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗ ΧΩΡΑ! ΦΤΑΙΝΕ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΜΕΓΑΛΩΣΑΝ ΦΑΣΙΣΤΕΣ…

*Η Παναγιώτα Μπέτα είναι συγγραφέας. Γεννήθηκε στην Λακωνία ενώ μεγάλωσε στο Χαλάνδρι. Σπούδασε στη Νέα Υόρκη:
ΜΒΑ - Μεταπτυχιακός τίτλος στη Διοίκηση και Οργάνωση Επιχειρήσεων, New York Institute of Technology
BSc Marketing-Management - Πτυχίο στην Οργάνωση και Διοίκηση Επιχειρήσεων και Marketing, City University of New York
Δραστηριοποιήθηκε έντονα στο χώρο της Τοπικής αυτοδιοίκησης όπου και διακρίθηκε:...

Ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις! Στις 17 Δεκεμβρίου η πρώτη ψηφοφορία για Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Τι αναφέρει το αρθ 32 του Συντάγματος

- Τι αναφέρει το άρθρο 32 του Συντάγματος
- Ο Αντώνης Σαμαράς και ο Ευάγγελος Βενιζέλος ενημέρωσαν ήδη τον Κάρολο Παπούλια
- Νωρίτερα το Eurogroup είχε δεχθεί το αίτημα της Ελλάδας για δίμηνη παράταση του Μνημονίου

- Αύριο θα ανακοινώσει ο Α.Σαμαράς, το όνομα που προτείνει η κυβέρνηση.
- Οι εξελίξεις αυτές σημαίνουν πως η Βουλή δεν πρόκειται να κλείσει για τις γιορτές

Ραγδαίες είναι πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα και όλα πλέον είναι ανοιχτά ακόμα και για πρόωρες εκλογές ακόμα και μέσα στον Ιανουάριο.

Την Τετάρτη 17 Δεκεμβρίου θα ξεκινήσει η διαδικασία για την εκλογή του νέου προέδρου της Δημοκρατίας, όπως ανακοίνωσε η Σοφία Βούλτεψη.

Αυτό σημαίνει πως την Τετάρτη 17 Δεκεμβρίου θα γίνει η πρώτη ψηφοφορία στη Βουλή, η επόμενη θα γίνει στις 22 Δεκεμβρίου και η τελική ψηφοφορία θα γίνει στις 27 Δεκεμβρίου. Αυτό σημαίνει πως για πρώτη φορά η Βουλή δεν θα κλείσει για τις γιορτές των Χριστουγέννων.

Η κυβερνητική εκπρόσωπος δήλωσε ότι ο πρωθυπουργός και πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας Αντώνης Σαμαράς και ο αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης και πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Ευάγγελος Βενιζέλος, συναντήθηκαν σήμερα και συζήτησαν για τις εξελίξεις στη διαπραγμάτευση με τους δανειστές αλλά και στο εσωτερικό πολιτικό σκηνικό, μετά την συζήτηση και ψήφιση του Προϋπολογισμού.

Η κ. Βούλτεψη ανέφερε ότι ήδη το Eurogroup αναγνώρισε τις προσπάθειες και τα επιτεύγματα της χώρας μας και συμφώνησε για την «αλλαγή σελίδας» και για τη μετάβαση της Ελλάδας στο νέο θεσμικό πλαίσιο της προληπτικής πιστωτικής γραμμής (ECCL).

Τι αναφέρει το άρθρο 32 του Συντάγματος

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας εκλέγεται από τη Βουλή με ονομαστική (δηλαδή φανερή) ψηφοφορία και σε ειδική συνεδρίαση που συγκαλείται από τον Πρόεδρο της Βουλής έναν τουλάχιστον μήνα πριν λήξει η θητεία του απερχομένου Προέδρου.
Η εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας διεξάγεται είτε σε μία είτε σε δύο φάσεις ανάμεσα στις οποίες μεσολαβούν υποχρεωτικά βουλευτικές εκλογές.

Πρώτη φάση της διαδικασίας (άρθρο 32 παρ. 3)
Η πρώτη φάση περιλαμβάνει τρεις επί μέρους ψηφοφορίες:
* ΠΡΩΤΗ ΨΗΦΟΦΟΡΙΑ – 200 ΨΗΦΟΙ
στην πρώτη ψηφοφορία απαιτείται πλειοψηφία των δύο τρίτων του συνολικού αριθμού των βουλευτών
* ΔΕΥΤΕΡΗ ΨΗΦΟΦΟΡΙΑ- 200 ΨΗΦΟΙ
εάν δεν συγκεντρωθεί η πλειοψηφία αυτή, η ψηφοφορία επαναλαμβάνεται μετά από πέντε ημέρες και απαιτείται η ίδια πλειοψηφία
* ΤΡΙΤΗ ΨΗΦΟΦΟΡΙΑ- 180 ΨΗΦΟΙ
εάν και πάλι δεν συγκεντρωθεί η απαιτουμένη πλειοψηφία, η ψηφοφορία επαναλαμβάνεται μετά από πέντε ημέρες και εκλέγεται Πρόεδρος Δημοκρατίας εκείνος που συγκεντρώνει την πλειοψηφία των τριών πέμπτων του συνολικού αριθμού των βουλευτών

Εάν αποβεί άκαρπη και η τρίτη ψηφοφορία, τότε η Βουλή διαλύεται μέσα σε δέκα μέρες και προκηρύσσονται εκλογές για την ανάδειξη νέας Βουλής.

Δεύτερη φάση της διαδικασίας (άρθρο 32 παρ. 4)
Η δεύτερη φάση της διαδικασίας διεξάγεται από τη νέα Βουλή αμέσως μετά τη συγκρότησή της σε σώμα και περιλαμβάνει άλλες τρεις διαδοχικές ψηφοφορίες:
* ΠΡΩΤΗ ΨΗΦΟΦΟΡΙΑ- 180 ΨΗΦΟΙ
κατά την πρώτη ψηφοφορία απαιτείται πλειοψηφία των τριών πέμπτων του όλου αριθμού των βουλευτών
* ΔΕΥΤΕΡΗ ΨΗΦΟΦΟΡΙΑ- 151 ΨΗΦΟΙ
εάν δεν επιτευχθεί η πλειοψηφία αυτή, η ψηφοφορία επαναλαμβάνεται μέσα σε πέντε ημέρες και απαιτείται απόλυτη πλειοψηφία του όλου αριθμού των βουλευτών
* ΤΡΙΤΗ ΨΗΦΟΦΟΡΙΑ
εάν δεν επιτευχθεί ούτε και αυτή η πλειοψηφία τότε μετά από πέντε ημέρες, διεξάγεται η τρίτη και τελευταία ψηφοφορία, μεταξύ των δύο προσώπων που πλειοψήφησαν, κατά την οποία εκλέγεται Πρόεδρος της Δημοκρατίας εκείνος που συγκεντρώνει τις περισσότερες ψήφους.

Πηγή

Τζον Λένον: Ο «επικίνδυνος» της ροκ

Σαν σήμερα στις 8 Δεκεμβρίου του 1980 πυροβολείται στη Νέα Υόρκη από τον Μαρξ Ντέιβιντ Τσάπμαν, ο Τζον Λένον, πρώην μέλος των «Μπιτλς». Είχε γεννηθεί το 1940.Ο Τζον Λένον θεωρείται από τους σημαντικότερους σύγχρονους μουσικούς. Ιδιαίτερα ταλαντούχος, ήταν ο ιθύνων νους στο συγκρότημα των «Μπιτλς», ένα συγκρότημα που άνοιξε νέους δρόμους στη σύγχρονη μουσική έκφραση. Ο Λένον ήταν ο βασικός συνθέτης των τραγουδιών τους. Μετά τη διάλυση των «Μπιτλς», ο Λένον ακολούθησε τη δική του, ξεχωριστή, προσωπική διαδρομή. Στη διαδρομή αυτή έγραψε τραγούδια εξαιρετικής ποιότητας, τα οποία χαρακτηρίζονται από στίχο «στρατευμένο» στα ιδανικά της ειρήνης, της αλληλεγγύης των λαών και του δίκαιου της εργατικής τάξης. Πολλά από τα τραγούδια του Λένον αποτέλεσαν και αποτελούν ακόμη σύμβολα αγώνων, όπως το «Δώστε μια ευκαιρία στην ειρήνη», «Ιμάτζιν», «Ο ήρωας της εργατικής τάξης». Ο ίδιος πήρε μέρος στο κίνημα κατά του πολέμου στο Βιετνάμ. Επέστρεψε μάλιστα το βραβείο που είχε πάρει με τα άλλα μέλη των «Μπιτλς» στη βασίλισσα της Βρετανίας.

Από τον ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟ

"Κλέφτες κι αστυνόμοι"…

Του Νίκου Μπογιόπουλου

Το γνωστό παιχνίδι «κλέφτες κι αστυνόμοι» επαναλήφθηκε το Σάββατο στο κέντρο της Αθήνας.

    Από τη μια τα ΜΑΤ από την άλλη η κουκούλα. Και στη μέση (κι από πάνω) η συγχορδία όλων εκείνων των μηχανισμών που αφενός συντηρούν την προπαγάνδα ότι διαδήλωση σημαίνει «επεισόδια» και «βία» και αφετέρου καλλιεργούν την ψυχολογία του «κάτσε νοικοκύρη ήσυχα» ειδάλλως παραμονεύει το «χάος», η «καταστροφή», η «αποσταθεροποίηση»…

    Έτσι παίζεται το παιχνίδι δεκαετίες τώρα.

    Ιδού, λοιπόν, μερικές χαριτωμένες στιγμές… ειρηνικής συνύπαρξης κάποιων εκ των πρωταγωνιστών του σικέ παιχνιδιού.

Τα βίντεο που αναρτήθηκαν «Στο Κόκκινο» και στο «Enikos.gr» με τις εικόνες κουκουλοφόρων να κινούνται με άνεση δίπλα από τις δυνάμεις των ΜΑΤ - και που αν μη τι άλλο συνιστούν μια ακόμα μαρτυρία των «πανάρχαιων» μεθόδων που ακολουθούνται για την «προστασία του πολίτη» -  θα μπορούσαν να περιγραφούν κι έτσι:

-«Τι είχες κύριε Κικίλια μου;»

-«Τι είχα πάντα»… 

email: mpog@enikos.gr

 Πηγή

Κρήτη: Εκπληκτικό βίντεο – ταξίδι στο χρόνο, αφιερωμένο στο μάζεμα της ελιάς (Βίντεο)

Ένα υπέροχο οπτικό ταξίδι στους ελαιώνες της Κρήτης γεμάτο μνήμες, συγκίνηση, και την ψυχή της  Ελλάδας.

«The Olive Tree Will Always Be Here«, δηλαδή «η ελιά θα είναι πάντα εδώ» ο τίτλος του ολιγόλεπτου φιλμ, δημιουργία τηςIndigo View για την ελληνική εταιρεία εξαγωγών προϊόντων ελιάς και ελαιολάδου GAEA.

Ενας ύμνος στο δέντρο-σύμβολο της ελληνικής υπαίθρου. Μια ταινία μικρού μήκους για την σημασία της ελιάς για τους Ελληνες με αισθητική τελειότητα, δύναμη και ευαισθησία.

Μαγικές κινηματογραφικές εικόνες από μια φθινοπωρινή Κρήτη και από πρόσωπα βγαλμένα από μια άλλη εποχή.

Πηγή

Κυβέρνηση Σαμαρά: Το ξίφος της κόβει το νερό και το σπαθί της το χιόνι

Γράφει ο Διογένης ο Κυνικός

Μιλάνε οι ανίκανοι;  Βεβαίως και μιλάνε.  Και μάλιστα σύμφωνα με τον Γάλλο συγγραφέα Pascal Bruckner «το πιο ενοχλητικό με τους ανίκανους είναι ότι μιλάνε»… Και το χειρότερο από όλα, θα συμπληρώσουμε εμείς, είναι ότι κυβερνάνε και κράτη.  Δείτε την χώρα μας.  Και προφανώς το μέγεθος της ανικανότητας πηγαίνει μαζί και με το πόσο πολύ μιλάει ο ανίκανος.  Δεν βάζουν γλώσσα μέσα τους…

Και τι μάθαμε τις τελευταίες ώρες από τους πολιτικά ανίκανους;  Για παράδειγμα ότι για τις δυσκολίες στην διαπραγμάτευση με τους δανειστές φταίνε οι θέσεις της αξιωματικής αντιπολίτευσης.  Πολύ λογικό… Και ειδικά στην περίπτωση του ΔΝΤ.  Επιτέλους αντιληφθήκαμε και εμείς ότι το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο έχει ενοχληθεί σφόδρα από τις κατά καιρούς δηλώσεις των στελεχών της Κουμουνδούρου.

Σε καμία περίπτωση δεν έχουν ενοχλήσει τους εκπροσώπους του διεθνούς οργανισμού οι άφρονες δηλώσεις των Σαμαροβενιζέλων περί τέλους των μνημονίων, ότι στο τέλος του 2014 φεύγει το ΔΝΤ, ότι δεν έχουμε άλλο ανάγκη τα χρήματα τους και όλα τα παρόμοια.  Πολύ δε περισσότερο δεν έπαιξε κανέναν μα κανένα ρόλο το ότι στην κυβερνητική ομάδα που επισκέφθηκε την έδρα του Ταμείου στην Αμερικανική πρωτεύουσα τον περασμένο Οκτώβριο συμμετείχε και ο πρωθυπουργικός σύμβουλος κ. Παπασταύρου.  Ξέρετε ο κ. Παπασταύρου της λίστας Λανγκάρντ…  Ένα στοιχείο που μπορεί να μην ενοχλεί κανέναν στην Ελλάδα, ενοχλεί όμως τους ξένους, και ειδικά την κυρία Λανγκάρντ που της τον έστειλαν για να διαπραγματευτεί το «βελούδινο» διαζύγιο ΔΝΤ-Ελλάδος.  Να γιατί τελικά το διαζύγιο κατέληξε σε άγριο σεξ και ας μην περιγράψουμε το τι μας κάνουν…

Μάθαμε ακόμη ότι η πρόσφατη ανακοίνωση της έκθεσης της Διεθνούς Διαφάνειας, έγινε δεκτή από τους κυβερνητικούς εταίρους, και τους ολιγάρχες, με χαμόγελα, γιατί περιέργως η κατάταξη της χώρας μας είχε βελτιωθεί κατά 25 θέσεις… Είμαστε πλέον στην θέση 69!!!  Τυχαίο; Δεν νομίζουμε….  Δεν τους ενόχλησε όμως ότι είμαστε στην τελευταία θέση της Ευρώπης.  Δεν τους ενόχλησε ότι κράτη ως η Μποτσουάνα, ο Μαυρίκιος, η Σαμόα, το Λεσότο, η Ναμίμπια ακόμη και η FYROM είναι σε πολύ καλύτερη θέση από την Ελλάδα!!!!

Δεν τους ενόχλησε ακόμη η έκθεση του Γενικού Γραμματέα Διαφάνειας κ. Σούρλα που δόθηκε στην δημοσιότητα και γράφει με τα πιο μελανά γράμματα την κατάντια μας όπου η πρόοδος σε όλους τους τομείς της διαφθοράς σε σχέση με το πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε είναι σχεδόν μηδενική.  Πλαστά και εικονικά τιμολόγια, λαθρεμπόριο καυσίμων, ποτών-τσιγάρων, νοθεία καυσίμων ενόπλων δυνάμεων, offshore εταιρείες, τριγωνικές και ενδοομιλικές συναλλαγές, κ.λ.π..  Ψιλοπράγματα δηλαδή…. Οι απώλειες για την εθνική οικονομία από όλα αυτά εκτιμάται ότι ανέρχονται σε περισσότερα από 15 δισ. ευρώ ετησίως!!!!

Βλέπουμε ακόμη, προφανώς στα πλαίσια της πάταξης της διαφθοράς να ασκούνται και ποινικές διώξεις στον χώρο του ποδοσφαίρου.  Ποινική δίωξη σε βάρος 16 προσώπων που εμπλέκονται σε στημένους αγώνες με βαρύτατες κατηγορίες και έδρασαν παρανόμως από το 2011 ως και το 2013, άσκησε η Εισαγγελία Πρωτοδικών Αθηνών. Οι κατηγορούμενοι είναι 4 παράγοντες της ΕΠΟ, 2 παράγοντες ΠΑΕ, 2 πρόσωπα από την Κεντρική Επιτροπή Διαιτησίας, 3 διαιτητές κλπ.

Το αστείο της υπόθεσης όμως που είναι;  Στην χώρα της διαφάνειας, που δεν ξέρει τι είναι διαφθορά, δεν θα μάθουμε ποιοι κατηγορούνται για όλα αυτά.  Συνεννοήθηκε για αυτό ο Προϊστάμενος της Εισαγγελίας Αθηνών, με την εισαγγελέα του Αρείου Πάγου κ. Ευτέρπη Κουτζαμάνη. Έτσι μπράβο!!!! Οι διαιτητές θα συνεχίζουν το θεάρεστο έργο τους, μαζί με τους παράγοντες της ΕΠΟ και όλους τους άλλους… Για να ήταν κανένας κουλουροπώλης αναμεμειγμένος και θα βλέπαμε για πότε θα μαθαίναμε το όνομα του… Είμαστε ίσως το μοναδικό Ευρωπαϊκό κράτος όπου οι κατηγορούμενοι έχουν περισσότερα προνόμια από τους υπολοίπους…

Και μπορεί να κυβερνώμεθα από ανίκανους, αλλά έχουμε το πλεονέκτημα να είναι στιβαροί ανίκανοι!!! Ο κ. Σαμαράς δήλωσε ότι δεν θα δεχθεί παράλογες και αδικαιολόγητες πιέσεις… Προσοχή!  Η δήλωση αυτή αφορούσε μόνο την τρόικα όχι τους ντόπιους ολιγάρχες με τους οποίους οι σχέσεις των κυβερνώντων είναι αγαστές…  Η κυβέρνηση με αυστηρότητα εφαρμόζει το «πάρτε τα όλα» ολιγάρχες, για να μην την αναγκάσουν να τους φερθεί σκληρά και τα τους «τα δώσει όλα»…  Τέτοια σκληρότητα…

Επίσης βλέπουμε την στιβαρότητα των ανίκανων και στην περίπτωση του Ρωμανού… Κάηκαν δύο αυτοκίνητα, ένας ντενεκές σκουπιδιών και ένα λεωφορείο σε διαδήλωση υπέρ του Ρωμανού και η κυβέρνηση σπεύδει να αλλάξει νόμο, να ενημερώσει τους γονείς του, τα κόμματα… Ότι γίνεται πριν την ψήφιση του κάθε νόμου.  Εξηγεί ο αρμόδιος υπουργός στον Γιάννη, στον Μπάμπη, στον Μήτσο, την Μπέλα, την Σούλα, την Νανά τι θα ψηφιστεί!!!!

Μα τι έπαθε ο κύριος Σαμαράς;  Φοβάται ο αγέρωχος, ο ήρωας, ο Κουταλιανός της πολιτικής που σκίζει μνημόνια ή καλσόν χρόνια τώρα, μην πάθει ότι έπαθε και ο «αμίλητος» όταν δολοφονήθηκε ο Γρηγορόπουλος;  Πλησίασε η 6η Δεκεμβρίου… Γιατί φοβάται; Έχει εξοργίσει μήπως τους Αμερικανούς και τρέμει μπας βάλουν και αυτοί κανένα χεράκι; Λέμε τώρα….

Ο κύριος Σαμαράς δυστυχώς δεν είναι πια σε θέση να δει αυτό που βλέπουν όλοι οι υπόλοιποι.  Ότι τελείωσε.  Είναι πλέον άχρηστος στους δανειστές.  Ό,τι υπηρεσία μπορούσε να τους προσφέρει τους την προσέφερε.  Όχι τίποτα άλλο τρέχει και κουράζεται και αυτός και οι συνεργάτες του για να μαζέψουν με οποιοδήποτε τρόπο τους 180 ψήφους για την Προεδρική εκλογή… Μα αν έχουν αποφασίσει «κάποιοι» να τραβήξουν την πρίζα από την κυβέρνηση, δεν έχουν ανάγκη την μη εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας.  Υπάρχει η διαφθορά, τα μαύρα ταμεία, οι μίζες και ότι άλλο παρόμοιο… Από αλλού θα σας έρθει το μπουγιουρντί κύριοι Σαμαροβενιζέλοι, για να μπούμε και σε κλίμα Νταβούτογλου…. Κάντε λίγη υπομονή και θα δείτε!

* Βυζαντινή παροιμία: Τέμνει σου το ξίφος ύδωρ, η δε σπάθη σου χιόνα

Πηγή

Πάνω απ’ όλα εκλογές

Η νέα συμφωνία με την τρόικα, που περιλαμβάνει την προληπτική πιστωτική γραμμή με δέσμες νέων σκληρών μέτρων και επιτήρηση, και ουσιαστικά σηματοδοτεί την παράταση του μνημονίου, θέτει σε ασφυκτικό κλοιό την κυβέρνηση, η οποία έρχεται αντιμέτωπη με δύσκολες για την επιβίωσή της εκλογές.

Κορυφαίοι παράγοντες της αξιωματικής αντιπολίτευσης, όπως ο Νίκος Παππάς, διευθυντής του πολιτικού γραφείου του Αλέξη Τσίπρα («Real News»), εκφράζουν δημοσίως την εκτίμηση ότι στο παρασκήνιο η συμφωνία κυβέρνησης - τρόικας έχει κλείσει, διαφορετικά «η κατάθεση του προϋπολογισμού θα ήταν μονομερής ενέργεια». Σε κάθε περίπτωση είναι γενική η εκτίμηση ότι το μπρα ντε φερ μεταξύ κυβέρνησης - τρόικας για τα μέτρα που θα κρίνουν την ολοκλήρωση της αξιολόγησης, ώστε να ανοίξει ο δρόμος για τη συμφωνία της επόμενης μέρας, είναι ένα θέατρο.

Ωστόσο υπάρχουν κάποια σημεία που φαίνεται να εξετάζει αυτή τη στιγμή η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ: Με δεδομένο ότι είναι ανοιχτός ο χρόνος της επίσημης κατάληξης και υπογραφής της, είναι ανοιχτό και το αν ο κλήρος θα πέσει σε αυτή την κυβέρνηση ή αν μέσω ενός εκλογικού ελιγμού η συγκυβέρνηση θα χρεώσει τον λογαριασμό στην επόμενη.

Επίσης η αξιωματική αντιπολίτευση φαίνεται να προβληματίζεται για τον χρόνο των εκλογών και τη συνάρτησή του ή μη με την εκλογή ΠτΔ. Σε αυτή την περίπτωση για τον ΣΥΡΙΖΑ προέχει το να διασφαλιστεί ότι κάποια στιγμή θα πάμε σε εκλογές.

Είναι ενδεικτικό ότι ο Αλέξης Τσίπρας στη συνέντευξη που έδωσε στον ΣΚΑΪ τη Δευτέρα εκτίμησε μεν ότι εκλογή Προέδρου χωρίς αποστασίες βουλευτών δεν είναι εφικτή, ωστόσο δεν απέκλεισε τελείως το ενδεχόμενο εκλογής από την παρούσα Βουλή. Σε αυτή την περίπτωση, είπε, η κυβέρνηση θα έχει μια «πύρρειο νίκη», αφού και πάλι θα έχει απέναντί της το κοινωνικό σώμα και δεν θα μπορεί να υλοποιήσει τα μέτρα. Πολύ περισσότερο, προειδοποίησε, «θα οδηγήσει ένα ιστορικό κόμμα, όπως η Ν.Δ., σε ποσοστά ανάλογα με αυτά του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές του ’12 και αργότερα» και πως ο Σαμαράς «θα έχει την τύχη του κ. Παπανδρέου». Κάποια στιγμή, είπε, «δεν θα έχουμε αντίπαλο, οι αντίπαλοί μας θα πάνε σε ποσοστά εξαφάνισης κι εμείς στην αυτοδυναμία».

Έντιμη διέξοδος

Υπ’ αυτό το πρίσμα ο Τσίπρας προτείνει στον Σαμαρά εκλογές, κάνοντας μάλιστα την εκτίμηση ότι θα είναι «λυτρωτικές» για τον ίδιο τον πρωθυπουργό: «Έχει τη δυνατότητα μιας έντιμης διεξόδου, που είναι η λαϊκή ετυμηγορία» είπε, έχοντας προηγουμένως διευκρινίσει ότι το κίνητρο του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ιδιοτελές, δηλαδή να πάρει την εξουσία, αλλά να ανακοπεί το κλίμα φθοράς που στιγματίζει την πολιτική ζωή της χώρας καθόσον η κυβέρνηση ποντάρει σε μια στρατηγική αποσταθεροποίησης από τη στιγμή που διεκδικεί τις αποστασίες βουλευτών από άλλα κόμματα».

Σε άλλο σημείο της συνέντευξής του ο Τσίπρας σημειώνει:«Εγώ, όταν πήγα στον Πρόεδρο, ζήτησα να υπάρξει σύγκληση του Συμβουλίου Πολιτικών Αρχηγών για να συμφωνήσουμε για τις εκλογές». Δεν ανέφερε ωστόσο το δεύτερο σκέλος της τότε πρότασής του: να υπάρξει άμεσα συμφωνία στο πρόσωπο του ΠτΔ και εκλογή από τη νέα Βουλή.

Άραγε η ηγεσία επιχειρεί να απεμπλέξει το θέμα της προεδροεκλογής από το ζήτημα των εκλογών; Πάντως, η πρόταση των Σταθάκη και Κοντονή πριν από λίγες μέρες έθετε ως κεντρικό ζήτημα τη συμφωνία για εκλογές παραχωρώντας το ζήτημα της εκλογής ΠτΔ από την παρούσα Βουλή (αντιστροφή της πρότασης του Τσίπρα στο Προεδρικό για εκλογή Προέδρου έπειτα από εκλογές).

Σημειώνεται ότι την πρόταση Σταθάκη υιοθετούν και επτά στελέχη της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΔΗΜΑΡ (Σ. Καρακικές, Θ. Μαργαρίτης, Ευγενία Μπουρνόβα, Γ. Μπουλμπασάκος, Γ. Σιακαντάρης, Δ. Χατζησωκράτης, Ν. Τσούκαλης), τα οποία την κατέθεσαν στην Εκτελεστική Επιτροπή της Τρίτης, παραμονές της συνάντησης των αντιπροσωπειών του ΣΥΡΙΖΑ και της ΔΗΜΑΡ σήμερα το μεσημέρι. Ειδικότερα η πρόταση αυτή μιλά για εκλογή Προέδρου από την παρούσα Βουλή και συμφωνία σε χρονοδιάγραμμα εκλογών, ενώ επιπρόσθετα βάζει θέμα για άμεση έναρξη της συνταγματικής αναθεώρησης.

Συναντήσεις με ανεξάρτητους

Για κάθε ενδεχόμενο πάντως ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, στο πλαίσιο της τακτικής του να συγκεντρώσει τους 121 βουλευτές που – στον αντίποδα των 180 – απαιτούνται για την αποτροπή της προεδρικής εκλογής, συνεχίζει να μαζεύει τα «κοινοβουλευτικά κουκιά».

Έτσι, μετά τις Θεοδώρα Τζάκρη και Χρυσούλα Γιαταγάνα, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ είχε συναντήσεις χθες το πρωί με τους ανεξάρτητους βουλευτές Οδυσσέα Βουδούρη και Θεόδωρο Παραστατίδη της κίνησης «Κοινωνία Πρώτα» – οι οποίοι είχαν στηρίξει τον ΣΥΡΙΖΑ και στις ευρωεκλογές. Οι δύο βουλευτές συμφώνησαν με τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ ότι δεν πρέπει να υπάρξει εκλογή Προέδρου από την παρούσα Βουλή, αλλά η χώρα να οδηγηθεί σε εκλογές το συντομότερο δυνατό.

Μεταξύ των ανεξάρτητων βουλευτών με τους οποίους αναμένεται να γίνει συνάντηση είναι και ο προερχόμενος από το ΠΑΣΟΚ Μάρκος Μπόλαρης, το όνομα του οποίου είχε «παίξει» και για την Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας στις πρόσφατες αυτοδιοικητικές εκλογές.

«Διαζύγιο» ή προειδοποίηση;

Πάντως, στη συνέντευξη στον ΣΚΑΪ ο Τσίπρας φάνηκε να τηρεί αποστάσεις από την προοπτική συνεργασίας με τους ΑΝΕΛ λέγοντας ότι δεν είναι βέβαιος αν το κόμμα αυτό θα είναι στην επόμενη Βουλή. Επίσης από τη μία πίστωσε προσωπικά στον Καμμένο ότι κράτησε μια έντιμη στάση στη Βουλή τα τελευταία δύο χρόνια, αλλά από την άλλη προέβη στο υποτιμητικό σχόλιο ότι μεταξύ ΑΝΕΛ και ΣΥΡΙΖΑ υπάρχει «πολιτισμική άβυσσος».

Αποτέλεσμα ήταν η εμφανής νευρικότητα στους ΑΝΕΛ, με τον Καμμένο να διαμηνύει την επόμενη μέρα ότι ο μόνος τρόπος για να μην έχει αυτοδυναμία ο ΣΥΡΙΖΑ είναι να ενισχυθούν οι ΑΝΕΛ, ενώ δύο βουλευτές (Κουντουρά, Κόλλια-Τσαρουχά) φάνηκαν να παίρνουν αποστάσεις από τη γραμμή του κόμματος για το θέμα της εκλογής Προέδρου δηλώνοντας ότι θα ψηφίσουν κατά συνείδηση, με τη δεύτερη να προβαίνει μετά σε διορθωτική δήλωση ότι δεν θα ψηφίσει για Πρόεδρο.

Η συγκεκριμένη αναφορά του Τσίπρα στον ΣΚΑΪ μπορεί να ερμηνευτεί πάντως ως προειδοποίηση προς τον αρχηγό των ΑΝΕΛ ότι, αν δεν ελέγξει το κόμμα του (τη στιγμή που οι βουλευτές του εμφανίζονται επαμφοτερίζοντες κι ευάλωτοι στις πιέσεις για εκλογή Προέδρου), πιθανόν να μην μπει στην επόμενη Βουλή, επομένως δεν θα είναι εφικτή η συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ – αν και για τη ΔΗΜΑΡ προέκρινε τη συνεργασία ανεξαρτήτως του αν θα είναι στη Βουλή ή όχι.

Από το topontiki.gr/

Ένα βήμα πίσω για τον Ρωμανό...

Του Γιάννη Παντελάκη

Και τώρα, λοιπόν, τώρα που τα είπαμε όλα για τον Ρωμανό, τώρα που βγάλαμε τα εσώψυχα και τα απωθημένα μας, τους φόβους μας, την οργή και το μίσος μας, τώρα που μετείχαμε και στους μικρούς εμφυλίους του διαδικτύου αλλά και εκτός αυτού, μήπως ήρθε η ώρα ν' ασχοληθούμε με κάτι υπέρτερο; Να δούμε πώς μπορεί να σωθεί η ζωή του. Γιατί αυτό προέχει πάνω απ' όλα. Να σωθεί η ζωή του.

Τα υπόλοιπα, έχουμε χρόνο να τα δούμε αργότερα πάλι. Κάποια αφορμή θα βρούμε εμείς οι υπεράνω όλων κριτές. Οι νοικοκυραίοι, οι φανατικοί υποστηρικτές της απαρέγκλιτης τήρησης των νόμων, οι πολιτικά ορθοί, αυτοί που δεν κάνουν και πολλές εκπτώσεις στις αρχές της ομαλότητας, που είδαν στο παιδί αυτό όλες τις κακοδαιμονίες αυτού του τόπου, ας κάνουν μια μικρή παραχώρηση, αυτή της σιωπής, έστω για λίγο. Για μια ζωή πρόκειται, ας το σκεφτούν. Αλλά και οι άλλοι, αυτοί που νομίζουν πως μέσα από τον αγώνα ενός παιδιού, μπορούν να παίζουν ανέξοδα τους επαναστάτες, ας ακολουθήσουν την ίδια στάση. Το καταλάβαμε, είναι κι αυτοί αντικαθεστωτικοί, το συνειδητοποιήσαμε πως βρίσκονται μέσα στο σύστημα όλα αυτά τα χρόνια απλά και μόνο για να το πολεμούν... εκ των έσω, κάτι σαν εισοδιστές!

Τα περιθώρια για να σωθεί η ζωή του δεν είναι απλά μικρά, είναι σχεδόν ανύπαρκτα. Βρίσκεται στην 26η ημέρα απεργίας πείνας, είναι απόλυτα εξαντλημένος και αυτό που όλοι φαντάζομαι ότι απεύχονται, είναι πολύ κοντά. Αυτό είναι δεδομένο. Δεδομένο είναι και κάτι άλλο. Ο Ρωμανός, δεν είναι από τα παιδιά εκείνα που θα κάνουν πίσω, πιστέψτε με, έχει περίσσια οργή και αποφασιστικότητα να φτάσει ως το τέλος αυτό που έχει αρχίσει.

Άρα, τα μάτια μας και η όποια πίεση μπορούμε να ασκήσουμε, πρέπει να στραφούν στους απέναντι, στην άλλη πλευρά αυτής της ιστορίας. Αυτή πρέπει να κάνει ένα βήμα πίσω. Και αυτό, όχι γιατί αυτή η υπόθεση ως τώρα ανέδειξε πόσα τρωτά έχει αυτό το κράτος (δίνει το δικαίωμα των σπουδών, αλλά όχι τον τρόπο για να γίνονται αυτές κ.ο.κ.), αλλά επειδή το κράτος αυτό δεν έχει το δικαίωμα της εκδίκησης. Ας μην το δει ως μια ήττα, ας το δει ως μια μικρή αναγνώριση των ευθυνών που σχεδόν διαχρονικά έχει στη διαμόρφωση όλων αυτών που συμβαίνουν. Δεν νομίζω πως κανένας θα το κατηγορήσει αν κάνει μια μικρή δόση αυτοκριτικής...

ένα άρθρο των πρωταγωνιστών