Κυριακή 4 Ιανουαρίου 2015

Τ” Αξιαγάπητα Γουρουνάκια Του ΣΥΡΙΖΑ

«Αριστερός:   Ένας λάτρης της εξουσίας, χωρίς εξουσία.» – Τζ. Όργουελ
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
«Η Φάρμα των Ζώων» είναι ένα απ” τα πιο πολυδιαβασμένα βιβλία. Μέσα σ” αυτό ο Όργουελ δίνει αλληγορικά την άποψη του για όσα συνέβησαν στη Ε.Σ.Σ.Δ.
Σε δύο παραγράφους:
Τα ζώα επαναστάτησαν κι έδιωξαν τους ανθρώπους απ” τη φάρμα. Πήραν τον έλεγχο κι έγραψαν στον τοίχο: «Όλα τα ζώα είναι ίσα».
Σύντομα όμως τα γουρούνια ελέγχουν τον «κρατικό μηχανισμό». Κάποιοι προδότες εκτελούνται. Τα γουρούνια εγκαθίστανται στο σπίτι των ανθρώπων και γίνονται σαν κι αυτούς. Στον τοίχο γράφουν: «Όλα τα ζώα είναι ίσα -αλλά κάποια είναι πιο ίσα».
~~{}~~
Ο Όργουελ ήταν φανατικός αντικομμουνιστής. Η απέχθεια αυτή γεννήθηκε στον Ισπανικό Εμφύλιο. Ο συγγραφέας πολέμησε στο πλευρό των Δημοκρατικών Δυνάμεων -και τραυματίστηκε εκεί (δες Ο θάνατος του συμβατικού κυρίου Όργουελ).
Στην Ισπανία ο Όργουελ ήρθε αντιμέτωπος με τον δογματισμό των σταλινικών. Ο ίδιος δήλωνε αναρχικός. Οι αναρχικοί, οι σοσιαλιστές και οι τροτσκιστές του Δημοκρατικού στρατού βρέθηκαν (την στιγμή που φαινόταν ότι μπορούσαν να επικρατήσουν) να πολεμάνε τους Κομμουνιστές, οι οποίοι δεν μπορούσαν να ανεχτούν κάτι διάφορο απ” αυτό που υπαγόρευε το δόγμα τους -η γραμμή του Στάλιν.
Ο ίδιος ο Στάλιν σταμάτησε να ενισχύει τους Δημοκρατικούς όταν άρχισε να έχει βλέψεις συνεργασίας με τον Χίτλερ.
Ο Φράνκο εκμεταλλεύτηκε τις ενδοοικογενειακές διαμάχες των Δημοκρατικών, βασίστηκε στην υποστήριξη του Άξονα (βλέπε Γκουέρνικα), επωφελήθηκε της αδιαφορίας των «δημοκρατικών κρατών», όπως οι ΗΠΑ, η Μεγάλη Βρετανία και η Γαλλία, επικράτησε και έμεινε στην Ισπανία για 36 χρόνια.
Έχει τους νόμους της η Ιστορία.
~
Εμείς οι άνθρωποι αντιπαθούμε περισσότερο τους φίλους που γίνονται εχθροί, παρά τους προαιώνιους εχθρούς. Και ο μεγαλύτερος εχθρός των Δημοκρατικών ήταν ο Σταλινισμός.
Ο Όργουελ αντιλήφθηκε ότι αυτό που ξεκίνησε ως Οκτωβριανή Επανάσταση, έγινε Απολυταρχικό Καθεστώς. Τα γουρούνια έγιναν σαν τους προκατόχους τους.
~~{}~~
Ο Ιάκωβος Καμπανέλλης μου είχε διηγηθεί μια ιστορία, που ίσως να μην ξέρουν πολλοί.
Κάποια στιγμή, πρέπει να ήταν το ’60, τον κάλεσαν από τη Μόσχα για να του απονείμουν ένα βραβείο, για το θεατρικό του έργο.
Συνάντησε παλιούς φίλους, πολιτικούς πρόσφυγες και συνάδελφους καλλιτέχνες. Εκείνοι του ζητούσαν να ανταλλάξει τα ρούβλια τους με δολάρια ή να τους δώσει ένα παντελόνι, ένα ρούχο. Ζούσαν σε μεγάλη ανέχεια κι έκαναν τις παραστάσεις τους με άδεια στομάχια και τρύπια ρούχα (μάλλον κάπως έτσι ξεκίνησε και τοΦτωχό Θέατρο, του Γκροτόφσκι, στην Πολωνία).
Όμως το απόγευμα, όταν βρέθηκε στο επίσημο δείπνο που γινόταν προς τιμή του, ο Καμπανέλλης συγκλονίστηκε. Οι αξιωματούχοι του Κομουνιστικού Κόμματος (οι Κομισάριοι, αν θυμηθούμε τον Καίστλερ), ζούσαν πιο πλουσιοπάροχα από τους προκάτοχους τους, τους Τσάρους. Έτρωγαν με χρυσά μαχαιροπήρουνα (κυριολεκτικά).
Τα γουρούνια είχαν γίνει άνθρωποι.
«Τότε κατάλαβα», μου είχε πει ο Καμπανέλλης, «ότι ο κομμουνισμός θα καταστραφεί. Γιατί στηριζόταν στον φόβο κι έτρεφε την ανισότητα.»
~
Ο ακραίος νεοφιλελευθερισμός, όπως τον βιώνουμε μέσα από την παγκοσμιοποίηση, βασίζεται ξανά στον φόβο και τρέφει την ανισότητα. Είναι καταδικασμένος να αυτοκαταστραφεί, αν δεν εξελιχτεί.
~~{}~~
Αυτό το νήμα σκέψεων ξεκίνησε να ξετυλίσσεται τις προάλλες, όταν είδα στο δρόμο αυτή την αφίσα της νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ.
s
Με τρόμαξε. Γιατί δεν αναφέρεται στην εξάλειψη του φόβου.
Το μόνο που συμβαίνει, στην αφίσα, είναι ότι ο φόβος αλλάζει πλευρά. Αν πριν φοβόσουν τους από “δω, τώρα θα πρέπει να φοβάσαι τους από ΄κει.
«ΤΩΡΑ ΜΙΛΑΜΕ ΕΜΕΙΣ!» φωνάζει η Νεολαία.
Έτσι συνεχίζεται το ίδιο μοτίβο, αυτό που πάντα ζούμε, αυτό που οδήγησε τον άνθρωπο στο προτελευταίο σκαλί, λίγο πριν την εξάλειψη: Εμείς κι αυτοί.
Όλα τα ζώα είναι ίσα, αλλά κάποια είναι πιο ίσα.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Επιμύθιο:
Η Νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ θα έπρεπε να έχει το κεφάλι της πιο ανοικτό και τις κεραίες της διάπλατα απλωμένες. Να καταλάβει ότι οι άνθρωποι χρειάζονται ελπίδα, όχι φόβο.
Και να φτιάξει κάτι σαν εκείνο το σύνθημα που έριξε τον Πινοσέτ: Χιλή, ηευτυχία έρχεται”. (διαβάστε παλιότερο κείμενο «Ο δικτάτορας, ο διαφημιστής και τα περιττώματα των βασιλικών αλόγων»)
Η επικοινωνία είναι αποτελεσματική όταν είναι απολαυστική, όταν ο δέκτης απολαμβάνει το ερέθισμα. Όταν αισθάνεται ότι θέλει να είναι μαζί σου -στο διαδίκτυο, στο δρόμο, στην επανάσταση.
Όχι όταν σε φοβάται.


Ο Γκαίμπελς, ο Άδωνις και ο Λαζόπουλος


Του Κώστα Βαξεβάνη
Στις 24 Δεκεμβρίου, παραμονή Χριστουγέννων δηλαδή, ο Άδωνις Γεωργιάδης θέλησε να ασκήσει το κοινοβουλευτικό του έργο, καταθέτοντας χρονιάρες μέρες Ερώτηση στη Βουλή. Ο Άδωνις γνώριζε πως αυτή η ερώτηση δεν πρόκειται να απαντηθεί ποτέ, αλλά προφανώς και δεν την έκανε για να απαντηθεί. Άλλωστε το τελευταίο δίμηνο το Καρατζαφέρης gate, έχει αποδείξει πως οι ερωτήσεις που γίνονται στη Βουλή έχουν μια σκιώδη λειτουργία. Το ίδιο έχει δείξει και η σχέση του Γιάννη Μιχελάκη με το Κοινοβουλευτικό έργο και τις ερωτήσεις που απ ό,τι φαίνεται υπαγόρευε ο Πάλλης έναντι κάποιων ψιλών κατά τον εισαγγελέα.
Ας μείνουμε όμως στον πολιτικό άνδρα Άδωνη Γεωργιάδη για να καταγράψουμε το ήθος του κοινοβουλευτικού του έργου,που δεν φαίνεται να ενόχλησε κανένα έλληνα βουλευτή. Στη χριστουγεννιάτικη Ερώτησή του λοιπόν ο Άδωνις, ρωτά τον αρμόδιο Υπουργό αν ο Λάκης Λαζόπουλος έχει βγάλει χρήματα στο εξωτερικό.
Αναφέρει συγκεκριμένα στην Ερώτηση «Δημοσιεύματα των τελευταίων ημερών σε διάφορες ιστοσελίδες φέρουν το γνωστό ηθοποιό και παρουσιαστή κ Λάκη Λαζόπουλο να συγκαταλέγεται μεταξύ εκείνων των συμπολιτών μας, ο οποίος είτε στο όνομα του είτε στο όνομα στενού συγγενικού του προσώπου, προέβη στην εκροή τεράστιου χρηματικού ποσού στο εξωτερικό πλέον των 3 εκατομμυρίων».
Κατ αρχήν δεν είναι ποινικό αδίκημα να έχει βγάλει κάποιος λεφτά στο εξωτερικό. Ποινικό αδίκημα είναι να έχει βγάλει μαύρα και αδήλωτα χρήματα. Δεν είναι στις αρμοδιότητες του βουλευτή να ρωτάει για κάποιον ιδιώτη,ειδικά αν αυτό είναι υπόθεση που ελέγχεται από τις υπηρεσίες. Δηλαδή ο Γεωργιάδης θα είχε δικαίωμα να ρωτήσει «γιατί ο Λαζόπουλος δεν ελέγχεται από τις υπηρεσίες ενώ από δημοσιεύματα εμφανίζεται να βγάζει χρήματα στο Εξωτερικό;». Ρωτάει αντιθέτως γιατί οι υπηρεσίες κάνουν την δουλειά τους αν ισχύει το δημοσίευμα. Δεν είναι παράλογο;
Ο βουλευτής δικαιολογεί την ερώτησή του λέγοντας πως αν έχει βγάλει χρήματα στο εξωτερικό τον συμφέρει να τάσσεται υπέρ της αστάθειας στη χώρα. Ας παρακάμψουμε τη μπουρδοεπιχειρηματολογία και την εμμονή του Γεωργιάδη να ποινικοποιεί την αντίθετη άποψη και ας μείνουμε στην ουσία.
Η λίστα Λαγκάρντ έχει αποδείξει πως 2062 έλληνες έχουν βγάλει χρήματα στο εξωτερικό. Μεταξύ αυτών ο Μπόμπολας στου οποίου το κανάλι βγαίνει συνεχώς ο Άδωνις και του οποίου προπαγανδίζει τις «επενδύσεις χρυσού» στις Σκουριές Χαλκιδικής με την παρουσία  του και ομιλίες. Γιατί ως σήμερα δεν έχει κάνει μια ερώτηση για το αν ελέγχεται ο Μπόμπολας με τις καταθέσεις των 150 εκατομμυρίων μόνο στη HSBC όπως φαίνεται στη λίστα;
Ποιός ο λόγος που ρωτά για το Λαζόπουλο, ενώ παραδέχεται ταυτόχρονα πως ελέγχεται κανονικά;
Ο λόγος είναι απλός. Ο Γεωργιάδης λειτουργεί ως πιστόλι στη Βουλή και χρησιμοποιεί το κοινοβουλευτικό του έργο για μη κοινοβουλευτικούς και σίγουρα ανήθικους λόγους. Ο Γεωργιάδης έκανε την ερώτηση απλώς για να παράξει και να αναπαράξει πρωτοσέλιδα που θα τιμωρούσαν τον Λαζόπουλο για τις αποκαλύψεις του στο θέμα Χαικάλη και δωροδοκίας βουλευτών. Η μέθοδος είναι γνωστή στα υπογεια της πολυκατοικίας Καρατζαφέρη. Κάποιο blog ή site , με διατεταγμένη υπηρεσία κάνει ένα δημοσίευμα «ανησυχίας» για κάποιον. Οι μεταπράττες και τα πιστόλια της Βουλής το μετατρέπουν σε Κοινοβουλευτικό έλεγχο. Στη συνέχεια η φήμη, η ανησυχία, το ψέμα ουσιαστικά αναπαράγεται από τα φιλικά ΜΜΕ, ως «Κοινοβουλευτική Ερώτηση».
Οι εντυπώσεις δημιουργούνται είτε είναι αλήθεια όσα ερωτώνται είτε ψέματα. Η λάσπη πέφτει και ο βουλευτής κρύβεται πίσω από το «κοινοβουλευτικό έργο» και την ασυλία του.
Ο Άδωνις Γεωργιάδης εκτός από ερωτήσεις οι οποίες συνδεόνται με μίζες, συστηματικά κάνει και αυτό το κοινοβουλευτικλό έργο του πιστολιού. Εκτελεί συμβόλαια τα οποία είτε πουλάει στους πολιτικούς του προισταμένους είτε τα χρησιμοποιεί στα κανάλια. Το έχω ξαναγράψει, ο Άδωνις λέει φωναχτά όσα οι ίδιοι ψυθιρίζουν συκοφαντικά. Γι αυτό τους είναι χρήσιμος
Τον Μάιο του 2013, ο Άδωνις Γεωργιάδης είχε ρωτήσει και πάλι στη Βουλή αν αληθεύει πως πήρα από την ΕΡΤ για την εκπομπή μου 1,5 εκατομμύριο ευρώ. Η ερώτηση αυτή δημιούργησε στα φιλικά του ΜΜΕ, από την Espresso ως το Πρώτο Θέμα, πρωτοσέλιδα του τύπου «1,5 εκατομμύρια τσέπωσε ο Βαξεβάνης;» ή «ο Άδωνις αποκαλύπτει πως ο Βαξεβάνης πήρε 1,5 εκατομμύρια από την ΕΡΤ». Η αλήθεια ήταν πως 1,5 εκατομμύριο στοίχισε για 3 χρόνια το σύνολο της παραγωγής δηλαδή 15 δημοσιογράφοι, κάμερες, μονταζιέρες, ταξίδια, αποστολές κλπ. Η αλήθεια επίσης ήταν πως προσωπικά αυτά τα 3 χρόνια είχα πάρει ως μισθούς 104.000 ευρώ. Αλλά δημιουργούσαν την εντύπωση πως αυτά τα χρήματα τα πήρα εγώ. Ο διευθύνων την ΕΡΤ τότε είχε απαντήσει επίσημα πως δεν είχα καμία σχέση με την παραγωγή αλλά μάταιο. Επίσης δεν είχε καμιά σημασία πως μια εκπομπή έρευνας είχε ως κόστος παραγωγής λιγότερα από όσα είχε ένα τσαχπινοχορευτικό πρόγραμμα σε ένα στούντιο της ΕΡΤ. Ο Γκαίμπελς είχε διαπρέψει. Συκοφαντείτε,συκοφαντείτε κάτι έμεινε. Μέχρι και ο πατέρας μου με πήρε τηλέφωνο να με ρωτήσει αν έπαιρνα τόσα πολλά ως δημοσιογράφος.
Ο Άδωνις είχε χρησιμοποιήσει την κοινοβουλευτική του ιδιότητα ως πιστόλι . Ο λόγος ήταν πως είχα αποκαλύψει πως η σύζυγός του ήταν «αντιπρόσωπος» σε λογαριασμό της λίστας Λαγκάρντ ο οποίος μάλιστα συνδεόταν με ράβδους χρυσού. Για το λόγο αυτό είχα ζητήσει με άρθρο μου να εξαιρεθεί από την Επιτροπή της Βουλής που εξέταζε το θέμα της λίστας αφού είχε έμμεση σχέση.
Ο Άδωνις Γεωργιάδης αντί να απαντήσει με επιχειρήματα, επέλεξε να χρησιμοποιήσει τη Βουλή ως ανεμιστήρα λάσπης. Τέτοια ηθική. Σήμερα το ξανακάνει με το Λάκη Λαζόπουλο. Δεν γνωρίζω αν ο Λάκης έχει 3 εκατομμύρια στο εξωτερικό, γνωρίζω όμως πως η κοινοβουλευτική λειτουργία του Άδωνη δεν έχει καμία ηθική. Και αυτό είναι το πρόβλημα. Ο Λαζόπουλος είναι ένας ιδιώτης και δεν καθορίζει το μέλλον μου ψηφίζοντας νόμους ή καταθέτοντας ερωτήσεις που ευνοούν εμπόρους όπλων. Η συμφωνία που έχει κάνει ο Λαζόπουλος με τους εργοδότες του και οι οικονομικές του απολαβές περιγράφονται σε συμβόλαια. Η συμφωνία του Άδωνη περιγράφεται στο συμβόλαιο που λέγεται Σύνταγμα της Ελλάδας. Αυτό το συμβόλαιο, ο Άδωνις πιστεύει πως είναι μια τηλεπώληση. Πρέπει να βρει απλώς τον τρόπο να το πουλήσει για να έχει το μέγιστο συμφέρον από την πώληση. Πέντε κιλά βιβλία 100 ευρώ. Δεκαπέντε κιλά ερωτήσεις;

Σάββατο 3 Ιανουαρίου 2015

Μάντεψε ποιος θα πληρώσει τα δάνεια του ΠΑΣΟΚ Βενιζέλου και Παπανδρέου


γράφει ο Φέλιξ
Ο Γιώργος Παπανδρέου κάνει κόμμα. Με νέο όνομα, παλιά υλικά αλλά και νέο ΑΦΜ. Αυτό το τελευταίο έχει ιδιαίτερη σημασία. Γιατί απλούστατα σημαίνει πως δεν έχει καμιά σχέση με τα χρέη του ΠΑΣΟΚ. Το δε Ευαγγελικό ΠΑΣΟΚ, με τον τελευταίο του Πρόεδρο στο τιμόνι, οσονούπω μας αφήνει μέρες. Μάντεψε λοιπόν ποιος θα πληρώσει τα 140.000.000 σε Τράπεζες που έχει πάρει το κόμμα. Ούτε ο Παπανδρέου, ούτε ο Βενιζέλος.
Μία ακόμη ενδιαφέρουσα πλευρά. Τα οικονομικά του ΠΑΣΟΚ δεν γνωρίζουμε αν ήταν οικονομικά του κόμματος ή των αρχηγών του. Μπορεί να υπάρχουν οικονομικές διοικήσεις στο κόμμα, αλλά ταυτόχρονα υπάρχουν και όλες οι ενδείξεις πως τα ταμεία δεν ήταν και τόσο κομματικά. Ο Βενιζέλος έχει κατηγορήσει τον Παπανδρέου ότι έφαγε λεφτά αλλά την ίδια ώρα δεν δημοσιοποιεί τα στοιχεία των ορκωτών λογιστών που το αποδεικνύουν. Άρα ή δεν έφαγε ή αλληλοεκβιάζονται και τελικώς μαζί τα τρώνε
Πρόκειται για δημόσιο χρήμα, είτε προέρχεται από την κρατική επιχορήγηση την οποία έχουν προεισπράξει, είτε πρόκειται για τραπεζικά δάνεια αφού οι ζημιές καλύπτονται από την ανακεφαλαιοποίηση, δηλαδή το κράτος.
Ως τώρα εισαγγελέας δεν λέει να βάλει το χεράκι του,όπως άλλωστε δεν το βάζει και στις Τράπεζες.
Και πάμε στην πιο πολιτική διάσταση του θέματος. Αυτοί που δεν μπόρεσαν να διαχειριστούν τα λεφτά του κόμματός τους, που έκαναν φύλλο και φτερό τις κρατικές επιχορηγήσεις ως το 2018 και δανείστηκαν και εκατοντάδες εκατομμύρια αλλά άφησαν εργαζόμενους απλήρωτους και χρέη, μπορεί να μην έσωσαν το κόμμα αλλά θα σώσουν την Οικονομία της χώρας;

Πλήρης δικαίωση ΝΔ και Σαμαρά


Του Πάνου Παναγιώτου
Πέντε χρόνια μετά το πρώτο Μνημόνιο η ΝΔ έχει δικαιωθεί απόλυτα στις προβλέψεις που η ίδια έκανε για τις συνέπειες του Μνημονίου όταν ήταν αντιπολίτευση. Αυτό φαίνεται σε μία σειρά από δελτία τύπου της ΝΔ κατά το 2011. Σε αυτά ο αναγνώστης θα βρει άλλοτε σκληρή κριτική και άλλoτε εμπεριστατωμένη επιχειρηματολογία για θέματα όπως η καταστροφική πολιτική του Μνημονίου, οι λανθασμένες περικοπές μισθών και συντάξεων, η καταστροφή του κοινωνικού ιστού της χώρας εξαιτίας του Μνημονίου κλπ.
Ο αναγνώστης θα δει πως η ΝΔ ζητούσε ακόμη και αύξηση του κατώτατου μισθού, στα πρότυπα της Ιρλανδίας, δηλώνοντας πως «το Μνημόνιο δεν είναι ταμπού», υποστηρίζοντας πως «χωρίς Κοινωνική Συνοχή, το αίτημα της Ανάπτυξης είναι έωλο» και υποσχόμενη κατάργηση φόρων και εισφορών  και καμία μείωση μισθών, συντάξεων, επιδομάτων κλπ.
Κάτω από κάθε δελτίο τύπου παρατίθεται ο σχετικός σύνδεσμος από τον ιστότοπο της ΝΔ. Ο σύνδεσμος με όσα δελτία τύπου βρίσκονται στον ιστότοπο της ΝΔ είναι οhttp://front.nd.gr/web/sector-ergasias/press-releases.
Δελτίο Τύπου ΝΔ(10/5/2011):
Η ΝΔ τάχθηκε κατά του Μνημονίου, προέβλεψε την ύφεση...
" Η Νέα Δημοκρατία επιδεικνύει, όλο αυτό το διάστημα που βρίσκεται στην αντιπολίτευση έως και σήμερα, αταλάντευτη στάση ευθύνης, χωρίς παρεκκλίσεις και χωρίς λαϊκισμούς.  Σε αντίθεση με το ΠΑΣΟΚ που όσο βρισκόταν στην αντιπολίτευση έλεγε μόνιμα «όχι», πρωταγωνιστούσε σε κάθε είδους και μορφής διαμαρτυρία και υποσχόταν τα πάντα στους πάντες για να κερδίσει την εξουσία, η Νέα Δημοκρατία δεν ασκεί καταστροφική αντιπολίτευση.
Η υπεύθυνη στάση της ΝΔ ως αξιωματική αντιπολίτευση
Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι η Νέα Δημοκρατία: Ζήτησε εγκαίρως μέτρα που θα απέτρεπαν την κρίση δανεισμού της χώρας, την ώρα που το ΠΑΣΟΚ δυσφημούσε τη χώρα και συζητούσε «υπόγεια» με το ΔΝΤ.
Ζήτησε μέτρα Ανάπτυξης , που θα αναζωογονούσαν την οικονομία και θα κτυπούσαν την ύφεση.
Τάχθηκε κατά του Μνημονίου , σε μια δύσκολη επικοινωνιακά συγκυρία, εστιάζοντας την κριτική της σε δύο καίρια ζητήματα: α) η κυβέρνηση δεν διαπραγματεύτηκε τους όρους δανεισμού και β) από τα μέτρα του μνημονίου έλειπε η αναπτυξιακή διάσταση.
Προέβλεψε έγκαιρα ότι το μείγμα αυτής της πολιτικής θα οδηγήσει στο φαύλο κύκλο της ύφεσης, σε θυσίες χωρίς ελπίδα. Η Νέα Δημοκρατία ανέδειξε την απαίτηση να σταθούμε όσο πιο σύντομα γίνεται μόνοι μας στα πόδια μας. Ποτέ δεν είπε «όχι» χωρίς να προτείνει αντίστοιχα συγκεκριμένες θέσεις. Για πρώτη φορά κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης άρθρωσε λόγο εποικοδομητικό με μέτρα συγκεκριμένα και κοστολογημένα που στόχευαν στην ανάπτυξη. Η παρουσίαση της Στρατηγικής Εξόδου της Ελλάδας από την Κρίση στις 7 Ιουλίου 2010, το «Ζάππειο Ι», συνιστούσε τομή στα πολιτικά πράγματα της χώρας.
Δυστυχώς και αυτή την συνεισφορά η κυβέρνηση αρχικά την λοιδόρησε, στη συνέχεια την αγνόησε και πολύ αργότερα εφάρμοσε αποσπασματικά κάποιες από τις προτάσεις. Η Νέα Δημοκρατία, θεωρώντας ότι πάνω από όλα προέχει το συμφέρον του τόπου με συνέπεια προς τις αρχές της, σε ένα χρόνο έχει ψηφίσει πάνω από τα μισά νομοσχέδια που μπήκαν στη Βουλή, και είχαν, σε όποιο βαθμό είχαν, ως στόχο τη μείωση της σπατάλης και τη θεραπεία των διαρθρωτικών παθογενειών.
Η αποτυχία της πολιτικής της κυβέρνησης και του Μνημονίου
Τελικά υπήρξε, δυστυχώς, πλήρης επιβεβαίωση της Νέας Δημοκρατίας από την εξέλιξη των γεγονότων. Σήμερα, και αυτοί που τότε ψήφισαν το Μνημόνιο έχουν κάνει στροφή. Ακόμη και κυβερνητικά στελέχη και βουλευτές του ΠΑΣΟΚ παραδέχονται ότι τα νούμερα δεν βγαίνουν.
Ένα χρόνο μετά τη ψήφιση του Μνημονίου τα στοιχεία για την ελληνική οικονομία είναι ακόμη πιο απογοητευτικά: Η ύφεση για το 2010 έφθασε το 4,5% -με πρόβλεψη στον προϋπολογισμό 0,3%. Η ανεργία είναι πάνω από το 15% με ανοδικές τάσεις. Τα λουκέτα πολλαπλασιάζονται. Η ακρίβεια καλπάζει. Το κράτος πρόνοιας καταρρέει. Τα αδιέξοδα συσσωρεύονται, η κοινωνία βρίσκεται σε καθεστώς κατάθλιψης και η κοινωνική συνοχή βρίσκεται σε κίνδυνο. Σήμερα, η κυβέρνηση συζητά για «Μνημόνιο 2» -αναγνωρίζοντας την παταγώδη αποτυχία του «Μνημονίου 1»- με σκληρότερα μέτρα και υποθήκευση της δημόσιας περιουσίας. Και την ίδια ώρα η κυβέρνηση παρουσιάζει σταθερά στοιχεία διάλυσης, έλλειψης συντονισμού και σαφούς στόχου. ->
Σύγκριση με την Ιρλανδία και την Πορτογαλία
Ενώ στην Ελλάδα οι τραγικοί χειρισμοί της κυβέρνησης οδήγησαν στο Μνημόνιο, και τελικά στην ύφεση και στο απόλυτο ναυάγιο της οικονομικής πολιτικής, σε Πορτογαλία και Ιρλανδία οι κυβερνήσεις τους διαπραγματεύτηκαν σκληρά και πέτυχαν πιο ευνοϊκούς όρους δανεισμού.
Η Ιρλανδία κατάφερε να:
  • διατηρήσει χαμηλούς τους φορολογικούς συντελεστές,
  • αυξήσει το ελάχιστο ωρομίσθιο, επαναφέροντάς το στην προ Μνημονίου εποχή,
  • μειώσει τις ασφαλιστικές εισφορές για τους χαμηλόμισθους.
Το 2011 η ανάπτυξη θα επιστρέψει για την ιρλανδική οικονομία μετά από τρία χρόνια ύφεσης -πρόβλεψη για αύξηση 0,9%- ενώ το 2012 οι προβλέψεις είναι για 2,2%.
Η Πορτογαλία αντίστοιχα:
  • δεν κατάργησε τον 13ο και 14ο μισθό
  • δεν μείωσε τους μισθούς και τις συντάξεις κάτω των 1500 ευρώ.
Ζάππειο ΙΙ και Πρόταση για επανεκκίνηση της Οικονομίας
Η Νέα Δημοκρατία με αποκλειστικό γνώμονα την ευθύνη που έχει απέναντι στον τόπο και στους πολίτες παίρνει την πρωτοβουλία να παρουσιάσει την επικαιροποιημένη πρότασή της για την επανεκκίνηση της οικονομίας. Στο Ζάππειο ΙΙ, στις 12 Μαΐου, ο Αντώνης Σαμαράς θα παρουσιάσει: -> ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα για την έξοδο από την κρίση και την απαλλαγή το γρηγορότερο δυνατόν από το Μνημόνιο, -> ένα Συμβόλαιο Αξιοπρέπειας με την ελληνική κοινωνία: Για να ξεφύγουμε από το αδιέξοδο που έχουμε περιέλθει. Για να ζωντανέψουμε την επιχειρηματικότητα. Για να αποκαταστήσουμε τις αδικίες που προκάλεσε η αποτυχημένη πολιτική του ΠΑΣΟΚ στους χαμηλοσυνταξιούχους. Για να αποκαταστήσουμε τη σχέση εμπιστοσύνης των πολιτών με την πολιτική εξουσία. Για να εμφυσήσουμε τη χαμένη αυτοπεποίθηση στη νέα γενιά. Για να δώσουμε και πάλι την χαμένη αισιοδοξία στους Έλληνες πολίτες.
Εκπρόσωπος τύπου ΝΔ: Γιάννης Μιχελάκης
"Φαίνεται ότι το Μνημόνιο δεν είναι ταμπού" τόνισε ο κ. Μιχελάκης, ο οποίος επισήμανε πως στην πρώτη αποστολή της Τρόικας στην Ιρλανδία, προχώρησε ουσιαστικά σε αλλαγή των όρων του Μνημονίου. Την ίδια ώρα, όπως είπε, η νέα κυβέρνηση προχώρησε σε αύξηση του κατώτατου μεροκάματου και σε μείωση των εργοδοτικών εισφορών για τους χαμηλόμισθους, κατά μεγάλο, μάλιστα, ποσοστό.
"Αυτό αποδεικνύει πως υπάρχουν πολιτικές που μπορούν να εφαρμοστούν εκτός Μνημονίου, αρκεί κάποιος να τις διαπραγματευτεί" τόνισε ο εκπρόσωπος της ΝΔ, επισημαίνοντας πως τέτοιες προτάσεις έχει καταθέσει εδώ και καιρό ο Αντώνης Σαμαράς και η κυβέρνηση τις απορρίπτει, επειδή είναι εκτός Μνημονίου.
Παράλληλα, ο κ. Μιχελάκης επισήμανε ότι κανείς δεν γνωρίζει την αληθινή κατάσταση της ελληνικής οικονομίας, κάτι που έχουν επισημάνει βουλευτές και υπουργοί της κυβέρνησης, οι οποίοι ζητούν από το οικονομικό επιτελείο να πει επιτέλους την αλήθεια στον ελληνικό λαό.
26.05.11: Συντάξεις, μισθοί
«Κόβουν για άλλη μία φορά συντάξεις και μισθούς»
«Τα νέα μέτρα του μεσοπρόθεσμου προγράμματος του Μνημονίου ξεπέρασαν και τις χειρότερες προβλέψεις. Κόβουν για άλλη μια φορά συντάξεις και μισθούς για να καλύψουν τις αποτυχίες της πολιτικής τους. Αντί μέτρων για την ανάπτυξη, την τόνωση της αγοράς και τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, η Κυβέρνηση περικόπτει συντάξεις και συρρικνώνει ακόμη περισσότερο το διαθέσιμο εισόδημα. Έτσι περιορίζει τη σίτιση, αυξάνει την ύφεση, διογκώνει τους δείκτες της φτώχειας. Τα αδιέξοδα του Μνημονίου δεν μπορεί να τα πληρώσει άλλο η Ελληνική Κοινωνία.  Σήμερα υπάρχει άλλος δρόμος, άλλη επιλογή που μπορεί να δώσει λύσεις. Η Νέα Δημοκρατία και ο Αντώνης Σαμαράς με τις προτάσεις του ξαναφέρνουν την ελπίδα και την προοπτική για την Ελληνική Οικονομία και Κοινωνία». 
26.04.11: Μνημόνιο
«Η Ν.Δ. δικαιώνεται καθημερινά για την επιλογή της να καταψηφίσει το πρόγραμμα του Μνημονίου»
«Ένα χρόνο μετά την προσφυγή της χώρας μας στο Μνημόνιο, τα Οικονομικά και Κοινωνικά αδιέξοδα παραμένουν. Οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι της πατρίδας μας μετρούν μόνο θυσίες.
  • Όλες οι συντάξεις – ακόμα και οι πολύ μικρές – μειώθηκαν, ενώ καταργήθηκαν η 13η και η 14η σύνταξη.
  • Αυξήθηκαν τα όρια συνταξιοδότησης – στα 40 χρόνια δουλειάς – και άλλαξε ο τρόπος υπολογισμού των συντάξεων για ακόμα μεγαλύτερες μειώσεις.
  • Μειώθηκε η αμοιβή της υπερωριακής εργασίας κατά 20%.
  • Θεσμοθετήθηκαν οι Ειδικές Επιχειρησιακές Συμβάσεις για να μειωθούν οι μισθοί στον Ιδιωτικό Τομέα.
  • Καθιερώθηκαν Ετήσιες Συμβάσεις Μαθητείας με αμοιβή κάτω από τον κατώτατο μισθό.
  • Αυξήθηκε το επιτρεπτό όριο απολύσεων από το 2% στο 5% και μειώθηκε η αποζημίωση των απολυμένων μέσα από τον περιορισμό του χρόνου προειδοποίησης.
  • Επεκτάθηκε o χρόνος δοκιμαστικής περιόδου εργασίας από 2 σε 12 μήνες, διάστημα στο οποίο η απόλυση δεν συνοδεύεται από αποζημίωση.
  • Αυξήθηκε σε 9 μήνες (από 6) η περίοδος που επιτρέπεται η εκ περιτροπής απασχόληση. Και εκ περιτροπής απασχόληση σημαίνει λιγότερες ημέρες και ώρες εργασίας και μειωμένο μισθό.
  • Καταργήθηκε η προσαύξηση του 7,5% γι’ αυτούς που εργάζονται λιγότερο από 4 ώρες την ημέρα. Κόπηκαν, δηλαδή, 31 λεπτά για κάθε ώρα εργασίας των πιο χαμηλά αμειβομένων εργαζομένων.
  • Καταργήθηκε, επίσης, η προσαύξηση της αμοιβής κατά 10% για την υπερωρία των μερικά απασχολουμένων.
Κόπηκαν, δηλαδή, 41 λεπτά από την υπερωρία εκείνων των εργαζομένων που ο μηνιαίος μισθός τους δεν ξεπερνά τα 400 ευρώ.
Συμπερασματικά οι πολιτικές του Μνημονίου, μειώνουν το εισόδημα των εργαζομένων και των συνταξιούχων.
Αυξάνουν τον κίνδυνο της φτώχειας.
Απειλούν την κοινωνική συνοχή.
Ανατρέπουν τις ισορροπίες στην αγορά εργασίας.
Μειώνουν την προστασία των εργαζομένων, χωρίς κοινωνικά αντίβαρα.
Επενδύουν στην έκπτωση της εργασίας, εγκλωβίζοντας την Οικονομία σε μια παγίδα χαμηλών εισοδημάτων και αναιμικών αναπτυξιακών επιδόσεων.
Ήδη η ανεργία εκτινάχθηκε πάνω από το 15% και οι άνεργοι ξεπερνούν τις 800.000.
Η ύφεση για το 2010 διαμορφώθηκε στο -4,5%.
Ο πληθωρισμός ξεπερνά το 4% και «ροκανίζει» τα εισοδήματα.
Η Νέα Δημοκρατία δικαιώνεται καθημερινά για την επιλογή της να καταψηφίσει το πρόγραμμα του Μνημονίου. Κι αυτό γιατί, οι ρυθμίσεις του έχουν έντονα αντιαναπτυξιακά, άδικα και αναποτελεσματικά χαρακτηριστικά».
11.04.03 Εφάπαξ, Νέοι Συναταξιούχοι
Κατάσταση ιδιαίτερα τραγική και απάνθρωπη
«Πρωτοφανείς καθυστερήσεις παρατηρούνται εδώ και περίπου ένα χρόνο, στη χορήγηση των μερισμάτων, από τα ταμεία επικουρικής ασφάλισης, στους νέους συνταξιούχους που ξεπερνούν, από την ημέρα της αποχώρησης, από την ενεργό υπηρεσία, τα 2 χρόνια.
Ακόμη χειρότερη εξελίσσεται η κατάσταση στο ταμείο πρόνοιας (ΕΦΑΠΑΞ) όπου η καθυστέρηση φθάνει τα 2,5 χρόνια και -όπως όλα δείχνουν- εάν δεν παρθούν άμεσα τα αναγκαία μέτρα, όπως έχουν δεσμευθεί ο Υπουργός κ. Παπακωνσταντίνου και ο αναπληρωτής Υπουργός κ. Κουτρουμάνης, πολύ σύντομα ο αριθμός των εν αναμονή νέων συνταξιούχων θα ξεπεράσει τις 50.000, με αποτέλεσμα ο χρόνος καθυστέρησης για την χορήγηση του εφάπαξ να ξεπεράσει τα 6 έτη.
Αποτέλεσμα αυτής της τόσο μεγάλης και απαράδεκτης καθυστέρησης, είναι να μην μπορούν αυτοί οι άνθρωποι να ανταποκριθούν στις βασικές τους ανάγκες, όπως η πληρωμή του ενοικίου, των δόσεων δανείων, η αντιμετώπιση προβλημάτων υγείας τους κλπ.
Η κατάσταση γίνεται ιδιαίτερα τραγική και απάνθρωπη, καθώς αρκετοί από αυτούς που αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα υγείας πεθαίνουν χωρίς να προλάβουν να πάρουν τα ανάλογα μερίσματα και το ανάλογο εφάπαξ.
Καλούμε την Κυβέρνηση και ειδικά τον Υπουργό Οικονομικών και τον αναπληρωτή Υπουργό Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης να δουν συνολικά το πρόβλημα. Κυρίως, όμως, να νομοθετήσουν αμέσως ρύθμιση που να επισπεύσει τη χορήγηση των αναλογούντων μερισμάτων και του εφάπαξ στους έχοντες σοβαρά προβλήματα υγείας.
Αυτό απαιτεί η στοιχειώδης ευαισθησία στα άτομα με αναπηρία και στους έχοντες πολύ σοβαρά προβλήματα υγείας».
03.04.11: Κοινωνικές ομάδες : Ηλικιωμένοι
«Την ώρα που εντείνονται τα φαινόμενα φτώχειας και κοινωνικού αποκλεισμού από την Μνημονιακή πολιτική της Κυβέρνησης, την ίδια στιγμή που οι ανάγκες για κοινωνικές υπηρεσίες αυξάνονται κατακόρυφα, το κοινωνικό κράτος στη χώρα μας δέχεται ένα ακόμα σοβαρό πλήγμα. Με τα νέα δεδομένα οι ηλικιωμένοι παύουν να είναι ωφελούμενοι αν δεν διαθέτουν στο περιβάλλον τους κάποιον με κάρτα ανεργίας και να εντάσσεται σε πρόγραμμα ενεργητικής απασχόλησης.
Συνέπεια αυτών των κριτηρίων θα είναι, να περιοριστούν οι ωφελούμενοι τουλάχιστον κατά 60%. Υπολογίζεται ότι από τους 90.000 σημερινούς ωφελούμενους θα μείνουν μόλις 30.000.
Αυτό σημαίνει ότι τίθεται υπό αίρεση η δυνατότητα επιβίωσης των δομών, οι υπηρεσίες που παρέχουν καθώς και η απασχόληση του προσωπικού σ’ αυτές.
Η Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ φαίνεται ότι έχει κηρύξει τον πόλεμο εναντίον της κοινωνίας.
Με τα νέα μέτρα, το πρόγραμμα «Βοήθεια στο Σπίτι» ουσιαστικά αναιρείται. Οι σχεδιαζόμενες περικοπές κοινωνικών επιδομάτων διευρύνουν τη φτώχεια και τον αποκλεισμό.
Όλα αυτά τα μέτρα πετυχαίνουν:
Τον απόλυτο κατακερματισμό της κοινωνίας.
Την όξυνση των προβλημάτων κοινωνικού αποκλεισμού.
Την πλήρη υπονόμευση οποιουδήποτε αναπτυξιακού οράματος για τη χώρα.
Γιατί χωρίς Κοινωνική Συνοχή, το αίτημα της Ανάπτυξης είναι έωλο».      
01.04.11: Συμβασιούχοι Δήμου Αθηναίων
«Ο Αγώνας των Συμβασιούχων του Δήμου Αθηναίων είναι Δίκαιος και Συμβολικός. Διεκδικούν το δικαίωμα στη Δουλειά μετά από αρκετά χρόνια προϋπηρεσίας.
Στέλνουν ισχυρό συμβολισμό για Κοινωνική Δικαιοσύνη και ίση μεταχείριση. Εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας και συμπαραστεκόμαστε στον Αγώνα τους. Καλούμε την Κυβέρνηση και το Δήμο Αθηναίων να προχωρήσουν σε όλες τις αναγκαίες διαδικασίες για την εργασιακή αποκατάστασή τους. Να προκηρυχθούν οι θέσεις τους και να δοθεί αυξημένη μοριοδότηση των Συμβασιούχων».
18.03.11: Ανεργία
«Η Ελληνική Στατιστική Αρχή ανακοίνωσε, σήμερα, το ποσοστό ανεργίας στην Ελλάδα για το τέταρτο τρίμηνο του 2010, επιβεβαιώνοντας την αποτυχημένη εργασιακή πολιτική του ΠΑΣΟΚ. Το ποσοστό αυτό κυμαίνεται σε 14,2%, αυξημένο κατά 38,4% σε σχέση με το ποσοστό ανεργίας το τέταρτο τρίμηνο του 2009. Με άλλα λόγια, μέσα σε ένα χρόνο, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ “κατόρθωσε” να αυξήσει κατακόρυφα την ανεργία, “επιτυγχάνοντας” ιστορικό υψηλό από το 1998, χρονολογία ορόσημο για την έναρξη στατιστικής καταγραφής της ανεργίας. Οι συνέπειες της εκτόξευσης αυτής της ανεργίας είναι πολλές και δραματικές.
Eιδικά, αν λάβουμε υπόψη το γενικότερο οικονομικό πλαίσιο πλήρους οικονομικής ύφεσης (της τάξεως του 6,6%) ως αποτέλεσμα της διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς το αδιέξοδο για χιλιάδες Έλληνες που χάνουν τις δουλειές τους και μαζί με αυτές κάθε ελπίδα ότι θα μπορέσουν να βγουν από την ανεργία. Ενδεικτική της κατάστασης είναι η συρρίκνωση του εργατικού δυναμικού της Ελλάδος κατά 250.000 άτομα, στο ίδιο διάστημα του ενός έτους. Πρόκειται για άτομα τα οποία έχουν απωλέσει κάθε εμπιστοσύνη στον κρατικό μηχανισμό σχετικά με τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας στο μέλλον.
Παράλληλα, ο ΟΑΕΔ ανακοίνωσε σήμερα τον αριθμό των εγγεγραμμένων ανέργων για το μήνα Φεβρουάριο 2011, ο οποίος αγγίζει τους 838.630 ανέργους. Ένα ακόμα ιστορικό υψηλό για την αποτυχημένη εργασιακή-αναπτυξιακή πολιτική της κυβέρνησης. Συγχρόνως, μια ξεκάθαρη, ζοφερή πραγματικότητα διαφαίνεται: αυτή της συνεχιζόμενης και ανεξέλεγκτης αύξησης της ανεργίας, η οποία θα συνεχιστεί και κατά το πρώτο τρίμηνο του 2011. Η χώρα έχει μπει σε καθοδική τροχιά με συνέπεια την εκτόξευση της ανεργίας και τη συρρίκνωση του διαθέσιμου εργατικού δυναμικού.
Η Ελλάδα χρειάζεται ριζική αλλαγή πλεύσης και η Νέα Δημοκρατία είναι σε θέση να την προσφέρει».
18.03.11: Υγεία
«Ποια είναι η κοινωνική ευαισθησία της κυβέρνησης για την υγεία και την ζωή των πολιτών;
Σε δραματικές περιπέτειες, που αφορούν στην υγεία και τη ζωή τους, οδηγούνται καθημερινά χιλιάδες συνταξιούχοι, ειδικότερα αυτοί των χαμηλών συντάξεων -και είναι οι περισσότεροι- αλλά και όλοι οι εργαζόμενοι του Δημοσίου, εξαιτίας της καταγγελίας των συμβάσεων των φαρμακοποιών και των γιατρών. Αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής, είναι ότι όλοι που αντιμετωπίζουν προβλήματα υγείας να είναι υποχρεωμένοι να καταβάλλουν τα ανάλογα χρήματα, εάν έχουν προκειμένου να τύχουν της απαραίτητης ιατρικής εξέτασης και να προμηθευτούν τα ανάλογα φάρμακα.   Μπροστά σ΄ αυτή τη δυσμενέστατη, για τους πολίτες, εξέλιξη, η Κυβέρνηση και ειδικότερα η αρμόδια υπουργός Κοινωνικών Ασφαλίσεων το μόνο που κάνει, μέχρι τώρα, είναι να μεταφέρει ευθύνες, είτε στο παρελθόν, είτε στους φαρμακοποιούς και τους γιατρούς που έχουν να πληρωθούν για πολλούς μήνες.
Δεν μας λέει όμως ότι στο πλαίσιο εξοικονόμησης χρημάτων για τις ανάγκες του Μνημονίου που ψήφισαν, προσπαθούν να περιορίσουν τις δαπάνες για την Υγεία κατά 2,4 δις ευρώ για το 2011 και -όπως αναφέρεται συγκεκριμένα στο τρίτο αναθεωρημένο Μνημόνιο- στοχεύουν στην εξοικονόμηση 900 εκατομμυρίων ευρώ από τις περικοπές των φαρμάκων και των εξετάσεων των ασφαλισμένων και 350 εκατομμυρίων ευρώ από τη μείωση των λειτουργικών δαπανών των νοσοκομείων.
Αυτή είναι η κοινωνική ευαισθησία αυτής της Κυβέρνησης που βάζει στη ζυγαριά και κοστολογεί με ευτελή τρόπο για την υγεία και τη ζωή των πολιτών».
14.03.11: «Οι Συνταξιούχοι του ΙΚΑ αγωνιούν για τις συντάξεις τους»
Το ΙΚΑ εξασφαλίζει τη χρηματοδότησή του με ανακυκλούμενα REPOS 42 ημερών και με επιτόκια από 3,4% έως 3,7%. Τα έσοδα του ΙΚΑ το πρώτο δίμηνο του 2011 ήσαν μειωμένα κατά 16,5%. Η αύξηση της ανεργίας στερεί συστηματικά όλο και περισσότερους πόρους από εισφορές για το ΙΚΑ. Η έτσι κι αλλιώς πενιχρή απόδοση της κινητής και ακίνητης περιουσίας του μεγαλύτερου ασφαλιστικού Οργανισμού της Χώρας, μειώνεται καθημερινά (Μετοχές, μισθωμένα ακίνητα κλπ).
Η Κυβέρνηση οφείλει άμεσα να πάρει μέτρα που θα θωρακίσουν την επάρκεια και βιωσιμότητα του ΙΚΑ. Η Νέα Δημοκρατία έχει επισημάνει εδώ και πολύ καιρό το πρόβλημα αλλά και την ανάγκη λήψης μέτρων. Έχει μάλιστα προτείνει συγκεκριμένες δράσεις για τη μείωση της εισφοροδιαφυγής, τον έλεγχο των δαπανών ιατρικής φροντίδας, την αξιοποίηση της κινητής και ακίνητης περιουσίας.
Μεγαλύτερη ανησυχία όμως και από τις δυσκολίες ρευστότητας του ΙΚΑ προκαλούν η καθυστέρηση στη λήψη μέτρων και η απουσία συγκεκριμένου και αποδοτικού σχεδίου από την πλευρά της Κυβέρνησης».
09.03.11: «Επιβεβαιώθηκαν οι χειρότερες προβλέψεις για την οικονομία»
«Το νέο άλμα της ανεργίας στο 14,8% για το Δεκέμβριο επιβεβαίωσε τις χειρότερες προβλέψεις για την οικονομία. Η παρατεινόμενη ύφεση, ο εκρηκτικός πληθωρισμός, σε συνδυασμό με τη θηριώδη ανεργία δημιουργούν ένα εφιαλτικό σκηνικό για την οικονομία και την ελληνική κοινωνία. Είναι επιτακτική ανάγκη για αλλαγή πολιτικής, για στροφή της οικονομικής πολιτικής στην ανάπτυξη και στην τόνωση της αγοράς, όπως προτείνει η Νέα Δημοκρατία και ο Αντώνης Σαμαράς.
Αναπτυξιακές δράσεις, τόνωση της ρευστότητας, αξιοποίηση των Ευρωπαϊκών Πόρων, μείωση της φορολογίας, αλλά και των εισφορών, αποκρατικοποιήσεις, αναγκαίες διαρθρωτικές αλλαγές.
Αυτός είναι ο μόνος δρόμος για την ανάπτυξη, για την αντιμετώπιση της κρίσης, για την ελπίδα και το μέλλον της πατρίδας μας».
03.03.11: «Το Μνημόνιο περικόπτει και το επίδομα ανεργίας»
Στις 27 Αυγούστου του 2010 καταγγείλαμε την περικοπή του επιδόματος ανεργίας από το επικαιροποιημένο Μνημόνιο. Τότε η Κυβέρνηση μας διέψευδε και μας λοιδορούσε.
Σήμερα, η απάντηση του επιτρόπου Όλι Ρέν σε Έλληνα Ευρωβουλευτή είναι αποκαλυπτική.
Από το 2012 το επίδομα ανεργίας θα δίνεται σε κάποιους με βάση εισοδηματικά και περιουσιακά κριτήρια, τα οποία δεν είναι ακόμη γνωστά. Τέσσερις άνεργοι στους 10 τον επόμενο χρόνο δεν θα πάρουν επίδομα ανεργίας, σύμφωνα με αυτά που προσυπέγραψε η Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ στο Μνημόνιο. Η Κυβέρνηση του Μνημονίου για τη δέσμευσή της αυτή πρέπει να δώσει λόγο στους Έλληνες πολίτες και στους άνεργους».
*Ο Πάνος Παναγιώτου είναι τεχνικός αναλυτής χρηματιστηριακών αγορών, εκδότης τουwww.analitis.gr  , διευθυντής της Ελληνικής Κοινότητας Τεχνικών Αναλυτών στην Αγγλία (www.ekta.gr)  και διευθυντής εκπαίδευσης και έρευνας της Enalos LTD στο Λονδίνο. Είναι δημιουργός λογισμικών αυτοματοποίησης της τεχνικής ανάλυσης (3F, ModiStock) και συγγραφέας χρηματιστηριακών και οικονομικών βιβλίων. Άρθρα και συνεντεύξεις του δημοσιεύονται για μιάμιση δεκαετία σε πληθώρα ΜΜΕ ενώ είναι συχνός καλεσμένος σε τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές εκπομπές.

Οι ψηφοφόροι της κεντροαριστεράς κρίνουν εκλογές-αυτοδυναμία


Με την σημερινή ίδρυση του νέου κόμματος του Γ. Παπανδρέου εγκαινιάζεται μια ειδική, κρίσιμη μάχη της προεκλογικής περιόδου, που αφορά την τύχη των ψηφοφόρων της κεντροαριστεράς. Πρόκειται για μια κρίσιμη μάζα ψηφοφόρων(το 15% του εκλογικού σώματος στις ευρωεκλογές, αν στους ψήφους ΠΑΣΟΚ(Ελιάς) -ΔΗΜΑΡ  προσμετρηθεί και το ποσοστό του "Ποταμιού") που αυτήν την στιγμή είναι οι πιο  εύκολα μετακινήσιμοι και μπορεί να κρίνουν το εκλογικό αποτέλεσμα αλλά και την κοινοβουλευτική δύναμη νικητών και ηττημένων.
Είναι χαρακτηριστικό ότι, από τους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ το 2012, μόνο το 20% δηλώνει ότι θα ξαναψηφίσει το κόμμα του κ. Βενιζέλου, σύμφωνα με την τελευταία δημοσκόπηση της Palmos Analysis για το Tvxs. Το 23% στρέφεται προς τον ΣΥΡΙΖΑ και από αυτήν την άποψη κύκλοι της αριστεράς θεωρούν ότι η ίδρυση του κόμματος του κ. Παπανδρέου μπορεί να μην οφείλεται απλώς σε θεμιτές, προσωπικές φιλοδοξίες ή στην διάθεση του ιδρυτή του να πάρει τη ρεβάνς από τον κύριο Βενιζέλο. Πιστεύουν ότι πρόκειται "για μια ακόμη απόπειρα του συστήματος" να στηρίξει με όλους τους τρόπους ένα ανάχωμα απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά προς το παρόν δεν διαθέτουν στοιχεία που να το θεμελιώνουν.
Το Ποτάμι μπήκε την προηγούμενη εβδομάδα στο παιχνίδι, ανακοινώνοντας την "συνωμοσία του καλού" με τους Μεταρρυθμιστές του Σ.Λυκούδη, παρά τις αρχικές εξαγγελίες Θεοδωράκη ότι δεν θα χρησιμοποιήσει στελέχη από το παλιό πολιτικό προσωπικό. Ο Ο Σ. Θεοδωράκης προσπαθεί να διατηρήσει την κυριαρχία στην κεντροαριστερά που του έδιναν μέχρι τώρα οι δημοσκοπήσεις και προφανώς ανησυχεί ότι ο "άγνωστος παράγων Παπανδρέου" μπορεί να του στερήσει μέρος από το 11% των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ του 2012, που στρέφονται προς το Ποτάμι.
Ενώ το ΠΑΣΟΚ, λόγω και της χαμηλής δημοτικότητας Βενιζέλου, δυσκολεύεται πολύ να επαναπατρίσει τους παλιούς του ψηφοφόρους  , η ΝΔ αντλεί και αυτή ένα σημαντικό μερίδιο από αυτούς (18%, δείτε τους πίνακες για την συσπείρωση στο τέλος της έρευνας). Για αυτό ακριβώς διατυπώθηκε η άποψη στην ΝΔ για την υιοθέτηση μιας μετριοπαθούς εκλογικής στρατηγικής, αλλά τελικώς επικράτησε η ακραία, κινδυνολογική τακτική που αποσκοπεί να αντλήσει ψήφους από την ακροδεξιά και κυρίως να βελτιώσει την συσπείρωση των ψηφοφόρων της ΝΔ που παραμένει σχετικά χαμηλή(67%)και επιδέχεται βελτίωσης. Στην σταδιακή βελτίωση της νεοδημοκρατικής συσπείρωσης οφείλεται άλλωστε και το κλείσιμο της ψαλίδας με τον ΣΥΡΙΖΑ, με την διαφορά να παραμένει πάντως σημαντική μέχρι την έναρξη του προεκλογικού αγώνα , άσχετα με τι λένε διάφορες τραβηγμένες από τα μαλλιά δημοσκοπήσεις.
Αντίθετα, έχοντας σήμερα πετύχει την συσπείρωση του 80% των ψηφοφόρων του το 2012,ο ΣΥΡΙΖΑ διαθέτει μικρότερη δεξαμενή άντλησης ψήφων.Γι αυτό ακριβώς και τα ποσοστά του παραμένουν στο 35%, στην εκτίμηση της εκλογικής επιρροής χωρίς να αυξάνονται, δίνοντας μόνιμα χαρακτηριστικά στο φλερτ με την αυτοδυναμία  Στα "αριστερά" του έχει καταφέρει να φέρει το ΚΚΕ στα ιστορικά του χαμηλά και επομένως η κεντροαριστερά παραμένει η σχεδόν αποκλειστική πηγή άντλησης νέων ψηφοφόρων. Το εκλογικό διαζύγιο με την ΔΗΜΑΡ δεν κινείται σε αυτή την κατεύθυνση, αλλά μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ οι πολέμιοι της εκλογικής συνεργασίας θεωρούν ότι δεν θα πρόσθετε ικανή μερίδα ψηφοφόρων. Πράγματι τους τελευταίους μήνες οι δημοσκοπικές επιδόσεις του κόμματος του κ. Κουβέλη έτειναν προς το μηδέν. Αλλά οι υποστηρικτές της συνεργασίας υποστηρίζουν ότι, αν προχωρούσε, ο ΣΥΡΙΖΑ θα έδινε την εικόνα μιας ηγεμονικής δύναμης που απορροφά μικρότερες δυνάμεις και είναι ανοιχτή σε συμμαχίες.
Λόγω εσωκομματικών διαφωνιών η συνεργασία με την ΔΗΜΑΡ διαλύθηκε πριν καν συγκροτηθεί και το θέμα των συμμαχιών και του εύρους των ψηφοδελτίων θα τεθεί στις σημερινές συνεδριάσεις της Κεντρικής Επιτροπής και του Διαρκούς Συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ, που άλλωστε συγκαλούνται για αυτόν τον σκοπό. Κι ενώ ο κ. Παπανδρέου θα σκιαγραφεί την δική του κίνηση στην σημερινή πρώτη της εμφάνιση, η αξιωματική αντιπολίτευση θα αποφασίζει για μία στρατηγική από την οποία θα εξαρτηθεί η διασφάλιση της πρώτης θέσης και κυρίως η επίτευξη της κοινοβουλευτικής αυτοδυναμίας.


Μονομερώς – Πώς αλλιώς;


Του Νίκου Μπογιόπουλου
Παρά τις σκοτούρες και τις έγνοιες τους ο κ.Σαμαράς, ο κ.Βενιζέλος, τα ποτάμια, οι ρίζες, οι ελιές και οι λαγκαδιές τους τήρησαν το έθιμο. Eμφανίστηκαν πρωτοχρονιάτικα, μου ευχήθηκαν και μου υποσχέθηκαν ότι το 2015 θα μου το κάνουν καλύτερο. Τους ευχαριστώ πολύ.
Βέβαια μου έθεσαν μια προϋπόθεση για να μου κάνουν καλύτερο το 2015 από το 2014. Δύο, για την ακρίβεια, προϋποθέσεις: Πρώτον, ότι θα με κυβερνάνε αυτοί. Δεύτερον, ότι θα κάτσω ήσυχος…
Αν συμβούν αυτά, τότε – μου το υποσχέθηκαν – το 2015 το τούνελ της ζωής μου θα πλημμυρίσει από φως. Τι καλοί άνθρωποι. Και πόσο με σκέφτονται.
Ήταν τόσο πειστικοί στο λόγο τους που αισθάνομαι ότι μερικές φορές είμαι άδικος απέναντί τους. Καχύποπτος. Θα φταίει μάλλον ότι η καχυποψία προέρχεται από το γεγονός ότι εδώ και σαράντα χρόνια, από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, έχω την ίδια εικόνα:
Θυμάμαι μονίμως έναν καλό κύριο – όχι πάντα τον ίδιο - να εμφανίζεται στην αρχή της χρονιάς, να μου λέει ότι με το νέο χρόνο θα έρθει το φως. Aρκεί να φερθώ αναλόγως: Να είμαι καλός, υπάκουος και φρόνιμος…
Στο μεταξύ, βέβαια, εγώ δεν έχω αλλάξει θέση. Παραμένω εγκιβωτισμένος στο τούνελ. Και κάθε τόσο μετράω τα ονόματά του: Άλλοτε μου το λέγανε «λιτότις».Μετά μου το λέγανε πιο ζουμπουρλούδικα: «Καταναλώνω περισσότερα απ’ όσα παράγω» μου το λέγανε. Μετά μου το είπανε «εκσυγχρονισμό». Και αργότερα μου το είπανε «μνημόνιο».
Εν ολίγοις κάθε φορά για αλλού ξεκινάγαμε κι αλλού με πηγαίνανε: Τη μια ξεκινήσαμε για να με πάνε στον «παράδεισο της ΕΟΚ που θα τρώγαμε με χρυσά κουτάλια». Την άλλη στο «απάνεμο λιμάνι του ευρώ». Την τρίτη στον «ευτυχή πυρήνα της ευρωζώνης».
Αλλά εγώ πάντα κατάληγα στο τούνελ. Πρόκειται για μυστήριο μέγα. Από τα πιο ανεξήγητα. Πιο ανεξήγητο κι απ’ το μυστήριο με το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ. Που βρίζονταν σαν τα σκυλιά, αλλά τώρα έκαναν κολεγιά. Για να με σώσουν…     
Πέρασα τόσες δεκαετίες στο τούνελ που φαίνεται σαν να γεννήθηκα μέσα σ’ αυτό. Κι έτσι έκτοτε μεγάλωσα στο τούνελ και πορεύομαι στο τούνελ. Το ίδιο και η μάνα μου. Και ο πατέρας μου. Και οι φίλοι μου. Και οι δικοί τους πατεράδες.
Καμιά φορά σκέφτομαι αν θα υπήρχε πιθανότητα να το συνηθίσω, τελικά, το τούνελ που με έχουνε ρίξει. Αλλά αμέσως πέφτει το μάτι μου πάνω σ’ εκείνο που πλέον με εξοργίζει περισσότερο απ’ όλα.
Βλέπω ότι τώρα, εκτός από μένα, εκτός από τον πατέρα μου, εκτός από τους φίλους μου, τι έχουνε κάνει; Έχουνε αλυσοδέσει και το γιό μου μέσα στο τούνελ! Και τα άλλα παιδιά!
Τους ακούω να λένε στα παιδιά τα ίδια που λέγανε και σε μένα. Τα ίδια παραμύθια. Λένε τις ίδιες ψευτιές. Τις ίδιες αηδίες. Τις ίδιες προστυχιές.
Κι εκεί, στην εικόνα του γιού μου και των άλλων παιδιών, που τους υπόσχονται τα ίδια φούμαρα όπως σε μένα, εκεί, στην εικόνα και στην ιδέα ότι το τούνελ θα καταπιεί το γιό μου και τα άλλα παιδιά, εκεί ακριβώς είναι που μου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι.
Εκεί όλο μου το «είναι» συνταράσσεται συθέμελα. Γιατί δεν φτάνει που οι παλιο(μπιπ…) θάψανε εμένα μέσα στο τούνελ. Θέλουν να θάψουν και το γιό μου – και τα άλλα παιδιά – μέσα στο τούνελ τους!
Ε, λοιπόν, όσο τους βλέπω να θέλουνε να κάνουνε και στα παιδιά μας ό,τι έκαναν σε εμάς, τόσο περισσότερο πείθομαι τι πρέπει να γίνει - και τι θα γίνει με το τούνελ τους: Θα τους πάρει και θα τους σηκώσει! Μαζί με το τούνελ τους!
Παρότι με χώσανε να ζω μέσα στο τούνελ τους αδιαλείπτως, κάπου το έχω ακούσει: Το πιο βαθύ σκοτάδι, λένε, είναι λίγο πριν ξημερώσει! Αυτό, λοιπόν, θα πω στο γιό μου.
Το 2015, θα του πω, για να είναι μια καλή χρονιά πρέπει να τους αψηφίσει. Για να είναι μια χρονιά  ανάτασης από το βούρκο του τούνελ τους πρέπει να τους γράψει. Κανονικά! Για να είναι μια χρονιά αλληλεγγύης και ανασύνταξης των εκατομμυρίων ψυχών που χειμάζονται στην καταχνιά και την αιθαλομίχλη των μαγκαλιών πρέπει να τους πολεμήσει!
Το 2015 για να είναι μια καλή χρονιά πρέπει να είναι ανυπάκουος. Να είναι απείθαρχος στα κηρύγματα του ραγιαδισμού τους. Πρέπει να αντισταθεί στη μαυρίλα των εκβιασμών τους. Για να είναι μια καλή χρονιά, το 2015 δεν πρέπει να τρομοκρατηθεί.
Το 2015 πρέπει αυτός να τρομοκρατήσει τους τρομοκράτες! Και για να το καταφέρει – το πήραμε πια το μάθημα τόσα χρόνια μέσα στο τούνελ – έχει ένα τρόπο: Δεν πρέπει να συμβιβαστεί με τίποτα λιγότερο από την πλήρη, την οριστική, την αμετάκλητη συντριβή του τούνελ τους.
Να τους πολεμήσει! Χωρίς καμία συνδιαλλαγή. Χωρίς καμία αναμονή. Χωρίς καμία διαπραγμάτευση με τους εργολάβους του τούνελ. Χωρίς καμία υποχώρηση στους τραπεζίτες του τούνελ.
Το 2015 μπορεί να είναι μια καλή χρονιά. Είναι μια δυνατότητα που για να υλοποιηθεί απαιτεί να την περπατήσουμε μαζί με τα παιδιά μας, για εμάς και για τα παιδιά μας, κόντρα σε όσους και σε ό,τι μας εμποδίζει να βαδίσουμε. Κόντρα στη «φρονιμάδα» της Κομισιόν, στις απειλές του ΔΝΤ, στα τελεσίγραφα των τηλεοπτικών πυροβολαρχιών, στους κινδυνολόγους της πολιτικής σαπίλας. Κόντρα στο φόβο αλλά και στις αυταπάτες, χωρίς υποχώρηση στους ιταμούς εκβιαστές αλλά και χωρίς την ψευδαίσθηση ότι το ξέφωτο θα έρθει μέσα στο τούνελ.  
Το 2015 μπορεί να είναι μια καλή χρονιά. Αν θα μετουσιωθεί αυτή η δυνατότητα σε πραγματικότητα είναι δική μας απόφαση. Απόφαση του λαού. Και φυσικά τέτοιες αποφάσεις δεν τις παίρνει κανείς σε συνεννόηση με τα μαντρόσκυλα του τούνελ ή με τα ανδρείκελα των ντόπιων και ξένων «Αγορών». Η Ιστορία των κολασμένων, η Ιστορία των αδικημένων επιβεβαιώνει ότι τέτοιες αποφάσεις παίρνονται μονομερώς. Πώς αλλιώς;      



Ευχές για το 2015!


του Αλέξανδρου Raskolnick

Με το τέλος αυτής της άθλιας χρονιάς, τι να ευχηθεί κανείς? 

Ας ευχηθώ, σ’ εσάς που σας αγαπώ στην πραγματική μου ζωή αλλά και στους άλλους που διαβάζετε το «Σημειωματάριο κάτω από το μαξιλάρι μου»  και που δεν γνωριζόμαστε προσωπικά, στις μουτσουνοτεφτεροφιλενάδες και στους μουτσουνοτεφτερόφιλους στο facebook, και σ’ όλον τον κόσμο, Άγγλους, Γάλλους, Πορτογάλους, ένα υγείες 2015 που να μην είναι χειρότερο από τον χρόνο που φεύγει και πάει στον αγύριστο.

Κακά τα ψέματα! Η παρατεταμένη κρίση, μας έχει πλήξει όλους, όχι μόνο τα εκατομμύρια των συνανθρώπων μας που υποφέρουν άμεσα και πιεστικά από έναν βίο που τους έχει γίνει αβίωτος, αλλά κι εμάς τους υπόλοιπους, τους πιο τυχερούς ή τους πιο προικισμένους, που δεν έχουμε ανάγκη από τίποτα άλλο, παρά από μια αξιοπρεπή εργασία κι ένα ασφαλές κι ευχάριστο περιβάλλον για να ζούμε τις ζωές μας. Ένα περιβάλλον που, ανάμεσα στα τόσα άλλα, το έχουμε χάσει κι αυτό, μέσα σε όλον αυτόν το ζόφο που μας περιτριγυρίζει.

Η Ελλάδα κατρακυλάει συνεχώς κι αυτό έγινε αντιληπτό προ επταετίας. Ήδη από την εποχή του Κωστάκη του Καραμανλή του Βου, φαινόταν ότι τα πράγματα δεν πήγαιναν καλά για την Ελλάδα και κάποια στιγμή έφτασαν τα δανεικά μέχρι τη μύτη μας και μας έπνιξαν -είχε φτάσει ο κόμπος στο χτένι!

Πίσω από κάθε πρόβλημα υπάρχει και μια ευκαιρία για τους αετονύχηδες όμως, κι έτσι ανέλαβε τις τύχες μας ο ανεκδιήγητος Mind-the-GAP, αυτός ο απίστευτα βλαπτικός άνθρωπος με το κούφιο μυαλό, που όπλισε το περίστροφο και πυροβόλησε το δικό του ποδάρι, και μαζί κι όλους εμάς τους Έλληνες πισώπλατα. Περασμένα ναι, ξεχασμένα όχι, τα αίσχη της εποχής και η μεγάλη ληστεία που σχεδιάστηκε κι εκτελέστηκε με εξαιρετική επιτυχία, εις βάρος των συνταξιοδοτικών ταμείων ντόπιων και ξένων κι εν τέλει εις βάρος της ίδιας της Ελλάδας, μέσω της εγκληματικής διαχείρισης του ζητήματος του δημόσιου χρέους μας. Όλα αυτά, δρομολογήθηκαν από τον ηγεμονίσκο εκ Δυτικής Λιβύης κι επισφραγίστηκαν επί Παπαδημοκρατίας, με το θλιβερό και αξέχαστο P.S.I.

Σαν να μην μας έφταναν να χάλια μας, μας ήρθε και μας κάθισε στο σβέρκο και ο ανάξιος Φον Αντωνάκης, ο οποίος, όχι μόνο απεμπόλησε τα δικαιώματά μας όπως αυτά προκύπτουν από το διεθνές δίκαιο και απορρέουν από τον ευρωπαϊκό χάρτη των θεμελιωδών δικαιωμάτων μας, αλλά επί πλέον έβγαλε και την δημόσια περιουσία μας στο σφυρί, αντί πινακίου φακής. Ταυτόχρονα η φριχτή κακοδιοίκηση, ο αέναος παρασιτισμός, η εγκληματική διαφθορά και η απέραντη ανοησία, οργίασαν έτι περεταίρω σε όλα τα πλάτη και μήκη της δημόσιας σφαίρας μας.

Αυτά, όμως, έγιναν και δεν ξεγίνονται!

Καλά να είμαστε, στις 25 Ιανουαρίου, εύχομαι σε όλους, να πάμε να τους εξοστρακίσουμε όλους αυτούς, ώστε τη χρονιά που ανατέλλει να την περάσουμε με περισσότερη  δικαιοσύνη και με μεγαλύτερη φροντίδα για τους περισσότερο αδύναμους αλλά και με σπουδή για το δημόσιο συμφέρον μας. 

Τέτοια μέρα που είναι, παρόλο που σχεδόν πάντα πολιτικολογούμε εδώ, ας μην χωριστούμε σε δεξιούς και σε αριστερούς, σε κομμουνιστές και φιλελεύθερους, σε βασιλικούς (ναι, υπάρχουν και τέτοιοι, αν έχετε στο Θεό σας) και σε αντιβασιλικούς. Όλοι Έλληνες είμαστε και στα ίδια καφενεία πίνουμε τους καπουτσίνο freddo μας. 

Καλά να είμαστε, λοιπόν, και να πάμε να ψηφίσομε ο καθένας το κόμμα του, αλλά προς Θεού, αν είναι δυνατόν, ας τους αποφύγουμε όλους αυτούς τους ολετήρες που μας κυβέρνησαν όλα αυτά τα χρόνια, γιατί το έχουν πια παρακάνει.

Αλλά κι αν επιμένουμε οπωσδήποτε στις κομματικές μας επιλογές, για τους δικούς του λόγους ο καθένας μας, εκείνη την ημέρα των εκλογών, ας σταυρώσουμε τους αξιότερους. Ας αναζητήσουμε στα ψηφοδέλτια της αρεσκείας μας, κι ας σταυρώσουμε τους καθαρότερους και τους εξυπνότερους, αυτούς, ίσως, που προβάλλονται λιγότερο από τα μέσα του μαζικού μας εμπαιγμού, αυτούς που δε λένε ανοησίες κι ας αποφύγουμε όσους υποψιαζόμαστε ότι έχουν τις φωλιές τους λερωμένες. 

«Καλό βόλι» λοιπόν, να ευχηθώ, μαζί με την καλή υγεία, γιατί σε τίποτα άλλο δεν μπορούμε να ελπίζουμε και τίποτα άλλο δεν μπορούμε να  ευχόμαστε, παρά μόνο υγεία  -κι αν περάσει και το 2015 με μια Βουλή παρόμοιας υποστάθμης με αυτήν που μας αξίωσε ο Θεός να ζήσουμε τα τελευταία χρόνια, τότε τίποτα άλλο δεν θα μπορούμε να περιμένομε από το 2015, εκτός από υγεία.  

Υγεία λοιπόν, και για όλα τα υπόλοιπα, δική μας είναι η ευθύνη.



Δείκτης βλακείας: Η κλίμακα ΓΑΠ Ο Γ. Παπανδρέου δημιουργεί κόμμα για να ...ξανασώσει τον τόπο

Του Δημήτρη Μηλάκα
Το κόμμα που δημιουργεί ο Γιώργος Παπανδρέου προσφέρει μια σπάνια δυνατότητα στους μελετητές της ανθρώπινης συμπεριφοράς και ειδικότερα σε όσους καταπιάνονται (χωρίς ελπίδα) να μετρήσουν (σε ευρεία κλίμακα)  το μέγεθος ή τα όρια της βλακείας…
Δεν έχει και μεγάλη σημασία αν τα κίνητρα του ΓΑΠ  να ιδρύσει ένα κόμμα για να ξανα…σώσει τον τόπο εμπίπτουν στην απεραντοσύνη της δικής του (πολιτικής) βλακείας. Ή αν, αντίθετα, ποντάρει στην απέραντη βλακεία του Ελληνα ψηφοφόρου από τον οποίο ζητά να τον ξανα-εμπιστευτεί.  Σε κάθε περίπτωση, η υπόθεση αυτή (δηλαδή η δημιουργία του κόμματος ΓΑΠ) ξεπερνά το χώρο της πολιτικής ανάλυσης και η ερμηνεία της απαιτεί προφανώς τη συνδρομή άλλων επιστημονικών κλάδων όπως της ψυχιατρικής, για παράδειγμα.
Αυτό ωστόσο που έχει ενδιαφέρον δεν είναι η πολιτική βλακεία ενός ανθρώπου (του ΓΑΠ) που υπήρξε πρωθυπουργός της χώρας και μέσα σε 2 μόλις χρόνια κατάφερε να την τινάξει στον αέρα. Το εξαιρετικά ενδιαφέρον έχει να κάνει με το πόσους αυτός ο συγκεκριμένος άνθρωπος  μπορεί να πείσει να τον ξανα εμπιστευθούν.
Σ αυτό ακριβώς το σημείο  μπορεί να αναζητηθεί  η μεγάλη συμβολή του  ΓΑΠ στη μελέτη του φαινομένου καθώς οι εκλογικές επιδόσεις του μπορούν να μας δώσουν μια τάξη μεγέθους της εξάπλωσης της βλακείας σε πανελλαδική κλίμακα…


Αρχειοθήκη ιστολογίου

Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *