Το δισέλιδο κείμενο συμφωνίας Ελλάδας-Ευρωζώνης

Μετά την ολοκλήρωση του Eurogroup, και κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου των Ντάισελμπλουμ - Μοσκοβισί - Λαγκάρντ – Ρέκλιν, μοιράστηκε στους δημοσιογράφους το δισέλιδο κείμενο της συμφωνίας των υπουργών Οικονομικών που αφορά την Ελλάδα και την παράταση των τεσσάρων μηνών. Το κείμενο αναρτήθηκε από δημοσιογράφους στο Twitter. 

Αυτό είναι το ελληνικό κείμενο της ανακοίνωσης:

«Το Eurogroup επαναλαμβάνει τις εκτίμησή του για τις αξιοσημείωτες προσπάθειες προσαρμογής που έχουν αναληφθεί από την Ελλάδα και τον ελληνικό λαό κατά τα τελευταία χρόνια. Κατά τις τελευταίες εβδομάδες, έχουμε, μαζί με τους θεσμούς, εμπλακεί σε έντονο και εποικοδομητικό διάλογο με τις νέες ελληνικές αρχές και καταλήξαμε σε κοινό έδαφος σήμερα.

Το Eurogroup σημειώνει, στο πλαίσιο της υφιστάμενης συμφωνίας, το αίτημα από τις ελληνικές αρχές για μία παράταση της Master Financial Assistance Agreement (MFFA), η οποία υποστηρίζεται από μία σειρά δεσμεύσεων. Ο σκοπός της επέκτασης είναι η επιτυχής ολοκλήρωση της αξιολόγησης με βάση των συνθηκών στην τρέχουσα συμφωνία, κάνοντας την καλύτερη δυνατή χρήση της δεδομένης ευελιξίας η οποία θα εξεταστεί από κοινού με τις ελληνικές αρχές και τους θεσμούς. Αυτή η επέκταση θα γεφυρώσει επίσης τον χρόνο για συζητήσεις για μία πιθανή επόμενη (follow-up) συμφωνία μεταξύ του Eurogroup, των θεσμών και της Ελλάδας.

Οι ελληνικές αρχές θα παρουσιάσουν μία πρώτη λίστα με μέτρα μεταρρυθμίσεων, με βάση την τρέχουσα συμφωνία, έως το τέλος της Δευτέρας 23 Φεβρουαρίου. Οι θεσμοί θα παράσχουν μία πρώτη άποψη για το εάν αυτή είναι ικανοποιητικά κατανοητή για να αποτελέσει ένα έγκυρο σημείο έναρξης για μία επιτυχή κατάληξη της αξιολόγησης. Η λίστα θα συγκεκριμενοποιηθεί περαιτέρω και εν συνεχεία θα συμφωνηθεί με τους θεσμούς έως το τέλος του Απριλίου.

Μόνο η έγκριση των συμπερασμάτων της αξιολόγησης για την διευρυμένη συμφωνία από τους θεσμούς θα επιτρέψει με τη σειρά της την οποία εκταμίευση της δόσης του τρέχοντος προγράμματος του EFSF και την μεταβίβαση των SMP κερδών του 2014. Και τα δύο και πάλι υπόκεινται σε έγκριση από το Eurogroup.

Εν όψει της αξιολόγησης των θεσμών το Eurogroup συμφωνεί ότι τα κεφάλαια, έως τώρα διαθέσιμα στο «μαξιλάρι» (buffer) του ΤΧΣ, θα πρέπει να κρατούνται από EFSF, άνευ δικαιωμάτων τρίτων για τη διάρκεια της επέκτασης της MFFA. Τα κεφάλαια συνεχίζουν να είναι διαθέσιμα για τη διάρκεια της επέκτασης της MMFA και μπορούν να χρησιμοποιηθούν μόνο για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και έξοδα εξυγίανσης. Θα διατεθούν μόνο κατόπιν αιτήματος από την EKT/SSM.

Υπό αυτό το πρίσμα, χαιρετίζουμε την δέσμευση των ελληνικών αρχών να εργαστούν από κοινού σε στενή συνεννόηση με τους ευρωπαϊκούς και διεθνείς θεσμούς και εταίρους. Σε αυτό το πλαίσιο, υπενθυμίζουμε την ανεξαρτησία της ΕΚΤ. Επίσης συμφωνούμε ότι το ΔΝΤ θα συνεχίζει να παίζει το ρόλο του.

Οι ελληνικές αρχές έχουν εκφράσει την ισχυρή δέσμευσή τους σε μια βαθύτερη και ευρύτερη διαδικασία διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων με στόχο τη διαρκή βελτίωση των προοπτικών ανάπτυξης και απασχόλησης, τη διασφάλιση της σταθερότητας και της ανθεκτικότητας του χρηματοπιστωτικού κλάδου και την ενίσχυση της κοινωνικής δικαιοσύνης.

Οι αρχές δεσμεύονται να εφαρμόσουν μεταρρυθμίσεις για την καταπολέμηση της διαφθοράς και της φοροδιαφυγής, και να βελτιώσουν την αποδοτικότητα του δημόσιου τομέα. Σε αυτό το πλαίσιο, οι ελληνικές αρχές δεσμεύονται να κάνουν καλύτερη χρήση της συνεχιζόμενης πρόβλεψης για τεχνική βοήθεια.

Οι ελληνικές αρχές επαναδιατυπώνουν την κατηγορηματική δέσμευσή τους για την τήρηση των οικονομικών τους υποχρεώσεων προς όλους τους πιστωτές τους στο ακέραιο και εγκαίρως.

Οι ελληνικές αρχές έχουν επίσης δεσμευτεί να διασφαλίσουν τα κατάλληλα πρωτογενή πλεονάσμα ή έσοδα χρηματοδότησης τα οποία απαιτούνται για την εγγύηση της βιωσιμότητας του χρέους σύμφωνα με την ανακοίνωση του Eurogroup του Νοεμβρίου 2012. Οι θεσμοί θα πρέπει να λάβουν υπόψη τους τις οικονομικές συνθήκες του 2015, για τον στόχο του πρωτογενούς πλεονάσματος του 2015.

Υπό το πρίσμα αυτών των δεσμεύσεων, χαιρετίζουμε ότι σε αρκετούς τομείς, οι προτεραιότητες των ελληνικών αρχών μπορούν να συμβάλουν σε μια ενίσχυση και καλύτερη εφαρμογή της ισχύουσας ρύθμισης. Οι ελληνικές αρχές δεσμεύονται να απόσχουν από οποιαδήποτε κατάργηση των μέτρων και από μονομερείς αλλαγές στις πολιτικές και διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που θα επηρέαζαν αρνητικά τους δημοσιονομικούς στόχους, την οικονομική ανάκαμψη ή την χρηματοοικονομική σταθερότητα, όπως αξιολογείται από τους θεσμούς.

Βάσει του αιτήματος, των δεσμεύσεων από τις ελληνικές αρχές, των συμβουλών των θεσμών, και της σημερινής συμφωνίας, θα ξεκινήσουμε τις εθνικές διαδικασίες με στόχο να καταλήξουμε σε μια τελική απόφαση για την παράταση του τρέχοντος EFSF Master Financial Assistance Facility Agreement μέχρι τέσσερις μήνες από το δ.σ. του EFSF. Επίσης καλούμε τους θεσμούς και τις ελληνικές αρχές να ξεκινήσουν εκ νέου αμέσως τη δουλειά που θα επιτρέπει την επιτυχημένη ολοκλήρωση της αξιολόγησης.

Παραμένουμε δεσμευμένοι να παρέχουμε επαρκή στήριξη στην Ελλάδα μέχρι να ανακτήσει πλήρη πρόσβαση στην αγορά όσο η χώρα τηρεί τις δεσμεύσεις της εντός του συμφωνηθέντος πλαισίου».

Το αγγλικό κείμενο της ανακοίνωσης:

The Eurogroup reiterates its appreciation for the remarkable adjustment efforts undertaken by Greece and the Greek people over the last years. During the last few weeks, we have, together with the institutions, engaged in an intensive and constructive dialogue with the new Greek authorities and reached common ground today. 

The Eurogroup notes, in the framework of the existing arrangement, the request from the Greek authorities for an extension of the Master Financial Assistance Facility Agreement (MFFA), which is underpinned by a set of commitments. The purpose of the extension is the successful completion of the review on the basis of the conditions in the current arrangement, making best use of the given flexibility which will be considered jointly with the Greek authorities and the institutions. This extension would also bridge the time for discussions on a possible follow-up arrangement between the Eurogroup, the institutions and Greece. 

The Greek authorities will present a first list of reform measures, based on the current arrangement, by the end of Monday February 23. The institutions will provide a first view whether this is sufficiently comprehensive to be a valid starting point for a successful conclusion of the review. This list will be further specified and then agreed with the institutions by the end of April.  

Only approval of the conclusion of the review of the extended arrangement by the institutions in turn will allow for any disbursement of the outstanding tranche of the current EFSF programme and the transfer of the 2014 SMP profits. Both are again subject to approval by the Eurogroup. 

In view of the assessment of the institutions the Eurogroup agrees that the funds, so far available in the HFSF buffer, should be held by the EFSF, free of third party rights for the duration of the MFFA extension. The funds continue to be available for the duration of the MFFA extension and can only be used for bank recapitalisation and resolution costs. They will only be released on request by the ECB/SSM. 

In this light, we welcome the commitment by the Greek authorities to work in close agreement with European and international institutions and partners. Against this background we recall the independence of the European Central Bank. We also agreed that the IMF would continue to play its role. 

The Greek authorities have expressed their strong commitment to a broader and deeper structural reform process aimed at durably improving growth and employment prospects, ensuring stability and resilience of the financial sector and enhancing social fairness. The authorities commit to implementing long overdue reforms to tackle corruption and tax evasion, and improving the efficiency of the public sector. In this context, the Greek authorities undertake to make best use of the continued provision of technical assistance. 

The Greek authorities reiterate their unequivocal commitment to honour their financial obligations to all their creditors fully and timely. 

The Greek authorities have also committed to ensure the appropriate primary fiscal surpluses or financing proceeds required to guarantee debt sustainability in line with the November 2012 Eurogroup statement. The institutions will, for the 2015 primary surplus target, take the economic circumstances in 2015 into account. 

In light of these commitments, we welcome that in a number of areas the Greek policy priorities can contribute to a strengthening and better implementation of the current arrangement. The Greek authorities commit to refrain from any rollback of measures and unilateral changes to the policies and structural reforms that would negatively impact fiscal targets, economic recovery or financial stability, as assessed by the institutions. 

On the basis of the request, the commitments by the Greek authorities, the advice of the institutions, and today's agreement, we will launch the national procedures with a view to reaching a final decision on the extension of the current EFSF Master Financial Assistance Facility Agreement for up to four months by the EFSF Board of Directors. We also invite the institutions and the Greek authorities to resume immediately the work that would allow the successful conclusion of the review.

We remain committed to provide adequate support to Greece until it has regained full market access as long as it honours its commitments within the agreed framework.

Πηγή

Βαρουφάκης: «Η Ελλάδα αφήνει πίσω το Μνημόνιο»

O υπουργός Οικονομικών Γιάνης Βαρουφάκης, τόνισε στη συνέντευξη Τύπου μετά το τέλος του Eurogroup, ότι χρειάστηκαν τρεις συνεδριάσεις έτσι ώστε «να αλλάξουμε σελίδα ως Ελλάδα και ως Ευρώπη», προσθέτοντας ότι διαπραγμάτευση σημαίνει αμοιβαίες κινήσεις συμβιβασμού αλλά και ταυτόχρονα να έχεις τη δυνατότητα να διανοηθείς τη ρήξη. Να πεις όχι όταν σου πουν κάτι που δεν είναι σωστό. «Η Ελλάδα βγήκε από την μοναχική απομόνωση, δεν μπλοφάραμε», είπε ο υπουργός Οικονομικών.

«Η προσπάθεια εγκλωβισμού της κυβέρνησης στις προθεσμίες που είχε συμφωνήσει η προηγούμενη κυβέρνηση απέτυχε», τόνισε, προσθέτοντας ότι «συνδυάσαμε σεβασμό σε κανόνες με σεβασμό στη δημοκρατία. Συνδυάσαμε τη λογική με την ιδεολογία». 

«Η διαπραγμάτευση γίνεται για να επιτευχθεί μια συμφωνία. Σημαίνει ταυτόχρονα αμοιβαίες κινήσεις συμβιβασμού, αλλά και την δυνατότατη να φανταστεί κανείς τη ρήξη», είπε και πρόσθεσε: «Συνδυάσαμε την αποφασιστικότητα να μην μπούμε σκυφτοί σε μια διαπραγμάτευση και να συνδυάσουμε αυτή την αποφασιστικότητα με μια επιδέξια διαπραγματευτική πολιτική που οδήγησε σε μια συμφωνία». Ο Έλληνας υπουργός, τόνισε στη συνέχεια: «Δεν είναι ώρα για πανηγυρισμούς», και υπογράμμισε .πως «όταν τελειώσει αυτή η συνέντευξη εμείς θα καταπιεστούμε ώστε να συντάξουμε τον κατάλογο».

«Η Ελλάδα αφήνει το μνημόνιο πίσω», διεμήνυσε, τονίζοντας ότι είναι ένα Σαββατοκύριακο χαράς και δημιουργίας. «Αφήνουμε πίσω μας το Μνημόνιο και γινόμαστε συν-συγγραφείς των μεταρρυθμίσεων», ανέφερε χαρακτηριστικά.

Ο κ. Βαρουφάκης υπογράμμισε ότι η συμφωνία αυτή είναι ένα βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση, εκτιμώντας ότι αποτράπηκαν νέα υφεσιακά μέτρα όπως μειώσεις συντάξεων και αύξηση ΦΠΑ στα νησιά καθώς και αποπνικτικό πρωτογενές πλεόνασμα του 3%.

Ο υπουργός Οικονομικών είπε ότι δόθηκε ιδιαίτερο βάρος στο ότι «το πρωτογενές πλεόνασμα θα συνάδει απόλυτα με τις πραγματικές συνθήκες που αντιμετωπίζει η ελληνική οικονομία».
Για τις δεσμεύσεις της νέας κυβέρνησης, είπε ότι αφορούν την αποφυγή μονομερών κινήσεων τονίζοντας ότι ήταν επιθυμία της ελληνικής κυβέρνησης αυτές οι δεσμεύσεις καθώς οι νέες ρυθμίσεις που προωθεί όπως τα «κόκκινα» δάνεια, τα εργασιακά και η ρύθμιση οφειλών σε 100 δόσεις δεν θα δημιουργήσουν αρνητικό δημοσιονομικό αντίκτυπο.

«Το τετράμηνο που θα ακολουθήσει είναι το διάστημα που χτίζουμε μία νέα σχέση με Ε.Ε. και ΔΝΤ. Στόχος να συζητήσουμε για «μία έξυπνη αναδιάρθρωση του χρέους με τους εταίρους μας και το ΔΝΤ», πρόσθεσε.

Πηγή

Eurogroup: Αυτά προβλέπει η συμφωνία για τετράμηνη παράταση

H διάρκεια της δανειακής συμφωνίας της Ελλάδας με τους Ευρωπαίους δανειστές, σύμφωνα με πληροφορίες, παρατείνεται για τέσσερις μήνες.  Έλληνες αξιωματούχοι αναφέρουν ότι μετά από τετράωρες διαβουλεύσεις των Ντάισελμπλουμ, Βαρουφάκη, Σόιμπλε και Λαγκάρντ, υιοθετήθηκε επί της ουσίας το περιεχόμενο της επιστολής του Έλληνα υπουργού Οικονομικών, εμπλουτισμένο με διευκρινίσεις σε ορισμένα σημεία, με τους Ευρωπαίους να κάνουν δεκτό το αίτημα της Αθήνας για ευελιξία στην εφαρμογή του προγράμματος ενώ δεν υπάρχει αναφορά σε νέα μέτρα λιτότητας. 

Παράλληλα, σύμφωνα με πληροφορίες, δεν θα γίνει συζήτηση για ελάφρυνση του χρέους ούτε και θα επιχειρηθεί μονομερώς η διευθέτηση του ελληνικού χρέους μέχρι τη λήξη της παράτασης στο τέλος Ιουνίου. Ο έλεγχος των μέτρων του τετράμηνου προγράμματος θα γίνεται με ανταλλαγή πληροφοριών και μετάβαση Ελλήνων παραγόντων στις Βρυξέλλες, χωρίς να υπάρχει τρόικα. Επίσης σημείο της συμφωνίας είναι οι προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης, ειδικά αυτές που έχουν δημοσιονομικό κόστος, ενώ όλες οι εξαγγελίες της κυβέρνησης του Τσίπρα που επιβαρύνουν το σκέλος των κρατικών δαπανών θα υλοποιηθούν «περιορισμένα» σε αυτό το τετράμηνο.

Η συμφωνία που επετεύχθη στο Eurogroup προβλέπει:

Τετράμηνη και όχι εξάμηνη παράταση της δανειακής σύμβασης μέχρι τέλος Ιουνίου του 2015)
Οχι παράταση του τρέχοντος προγράμματος αλλά συμφωνία στη βάση του υπάρχοντος προγράμματος
Εκταμίευση της υπολειπόμενης οικονομικής βοήθειας με δόσεις
Οχι νέα μέτρα λιτότητας
Οχι μονομερείς ενέργειες από την Αθήνα
Τα 16 σημεία της παλιάς αξιολόγησης δεν υπάρχουν πια
Θα υπάρξει νέα αξιολόγηση στις μεταρρυθμίσεις που θα προτείνει μέχρι τη Δευτέρα η κυβέρνηση τόσο από τους θεσμούς όσο και από το Eurogroup
Ανοιχτό το ζήτημα του πρωτογενούς πλεονάσματος, δεν θα υπάρχει συγκεκριμένος αριθμός
Θα υπάρξει περιορισμένη εφαρμογή των προεκλογικών εξαγγελιών της κυβέρνησης

Ισπανία και Πορτογαλία επιχείρησαν να μπλοκάρουν το κοινό ανακοινωθέν όπως θα διαμορφωνόταν, γιαυτό και η καθυστέρηση στη συζήτηση στο κυρίως μέρος της συνεδρίασης. Mέχρι την Δευτέρα, η ελληνική πλευρά πρέπει να καταθέσει στους Ευρωπαίους υπόμνημα με τα συγκεκριμένα μέτρα και τις μεταρρυθμίσεις που η Αθήνα αναλαμβάνει να υλοποιήσει. 

Πηγές από τις Βρυξέλλες ότι η ελληνική κυβέρνηση πρέπει να αποστείλει τη Δευτέρα έναν κατάλογο με τις προτεινόμενες μεταρρυθμίσεις. Τα μέτρα έχουν να κάνουν κυρίως με φοροδιαφυγή, φοροαποφυγή, διαφθορά και διοικητική μεταρρύθμιση για τους τέσσερις επόμενους μήνες.
Η Αθήνα δηλώνει ικανοποιημένη για το γεγονός ότι η επιτευχθείσα συμφωνία δεν περιέχει νέα μέτρα λιτότητας και επίσης διότι δεν υπάρχει αναφορά για ολοκλήρωση του προηγούμενου προγράμματος, δηλαδή του Μνημονίου.

Πληροφορίες από τις Βρυξέλλες αναφέρουν ότι η ελληνική πλευρά αποδέχθηκε την υλοποίηση του μεγαλύτερου μέρους των μέτρων που περιλαμβάνονταν στο μνημόνιο.

Πηγή

Μέγαρο Μαξίμου: Η Ελλάδα γύρισε σελίδα! Τρόικα ΤΕΛΟΣ! Η διαπραγμάτευση ΤΩΡΑ ΑΡΧΙΖΕΙ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ!

Η Ελλάδα σήμερα γύρισε σελίδα, αναφέρουν κυβερνητικές πηγές σχολιάζοντας τη συμφωνία του έκτακτου Eurogroup.

Διαπραγμάτευση, σύμφωνα με τις ίδιες πηγές, είναι να δίνεις μάχες χωρίς να κάνεις πίσω από τη λαϊκή εντολή: «Ανετράπη ο σχεδιασμός παγίδευσης της νέας ελληνικής κυβέρνησης μέχρι της 28 Φεβρουαρίου. Ο βασικός στρατηγικός σχεδιασμός για χρόνο (4 μήνες), στα πλαίσια μιας ενδιάμεσης συμφωνίας, που θα μας δώσει δυνατότητα διαπραγμάτευσης, επετεύχθη.

Οι εκβιασμοί των τελευταίων 24ωρων έπεσαν στο κενό. Η αίτηση για επέκταση της δανειακής σύμβασης έγινε τελικά δεκτή επί της αρχής και αποτελεί βάση περαιτέρω αποφάσεων καθώς και των επόμενων εξελίξεων. 

Απετράπησαν τα υφεσιακά μέτρα με τα οποία είχε δεσμευθεί η προηγούμενη κυβέρνηση (mail Χαρδούβελη για περικοπές συντάξεων, αυξήσεις σε φόρους κλπ) καθώς και οι δεσμεύσεις για υπέρογκα και εξωπραγματικά πρωτογενή πλεονάσματα.

Τελείωσε το εξωθεσμικό μόρφωμα της τρόικα που έδινε εντολές και είχε καταστεί υπερεξουσία.

Η νέα ελληνική κυβέρνηση θα παρουσιάσει τη δική της δέσμη μεταρρυθμίσεων για το επόμενο ενδιάμεσο στάδιο, προτάσσοντας αυτές που αποτελούν κοινό έδαφος. Δηλαδή την πάταξη της φοροδιαφυγής, της διαφθοράς, την ανασυγκρότηση της δημόσιας διοίκησης, την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης.

Η ελληνική κυβέρνηση και η Ευρώπη παίρνει τον απαραίτητο χρόνο ώστε να ξεκινήσει η διαπραγμάτευση για την οριστική μετάβαση από την πολιτική της ύφεσης, της ανεργίας και της κοινωνικής ανασφάλειας στην πολιτική της ανάπτυξης, της απασχόλησης και της κοινωνικής δικαιοσύνης.

Η ελληνική κυβέρνηση με νηφαλιότητα θα προχωρήσει το κυβερνητικό της έργο, έχοντας στο πλευρό της την ελληνική κοινωνία, και θα συνεχίσει τη διαπραγμάτευση μέχρι την οριστική συμφωνία του καλοκαιριού».

Πηγή

Γερμανία: Φτώχεια για 12,5 εκατ. πολίτες – Στα υψηλότερα επίπεδα από το 1990

Η φτώχεια αυξήθηκε κι άλλο στη Γερμανία, την ισχυρότερη οικονομία της ευρωζώνης, και ανήλθε στο υψηλότερο επίπεδο μετά την επανένωση της χώρας το 1990, με οργανώσεις κοινωνικής αρωγής να κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου σε μια έκθεση που έδωσαν στη δημοσιότητα. «Ποτέ άλλοτε η φτώχεια δεν ήταν τόσο διευρυμένη στη Γερμανία, ποτέ άλλοτε ο διαχωρισμός μεταξύ των ομόσπονδων κρατιδίων τόσο βαθύς» επισήμανε κατά τη διάρκεια συνέντευξης Tύπου στο Βερολίνο ο Ούλριχ Σνάιντερ, πρόεδρος της «Paritatische Gesamtverband» της ομοσπονδίας στην οποία συμμετέχουν 10.000 οργανώσεις κοινωνικής αρωγής και του τομέα της υγείας.

Στην έκθεση, που τιτλοφορείται «Ραγισμένη Δημοκρατία» καταγράφεται το υψηλότερο «στην ιστορία» ποσοστό φτώχειας μετά την επανένωση της Γερμανίας το 1990, καθώς αυξήθηκε από το 15% το 2012 στο 15,5% το 2013 (12,1 εκατομμύρια άνθρωποι το 2012, 12,5 εκατομμύρια το 2013, επί του συνόλου του πληθυσμού των 80 εκατομμυρίων κατοίκων).  Μονογονεϊκές οικογένειες, συνταξιούχοι και πολλοί ανήλικοι πλήττονται ως επί το πλείστον, υπογραμμίζεται στην έκθεση, που εξηγεί ότι το 43% των μονογονεϊκών οικογενειών και σχεδόν το 60% των ανέργων έχουν καταγραφεί ότι ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας έχοντας κατά μέσο όρο εισοδήματα μικρότερα του 60% του μέσου εισοδήματος στη Γερμανία.

Πηγή: ΑΠΕ -ΜΠΕ

Λίγη σημασία έχει αν είσαι ή αν φαίνεσαι Χίτλερ. Θα σε πολεμήσουν ως Χίτλερ

Του Κώστα Βαξεβάνη

Κάθε φορά που κάποιος γερμανός αξιωματούχος λέει πως η Γερμανία δεν έχει υποχρέωση να απολογείται για τη ναζιστική Γερμανία, σκέφτομαι μήπως και η Ελλάδα δεν χρωστάει όσα δανείστηκαν οι ελληνικές χούντες και οι άχρηστες κυβερνήσεις της.

Η Γερμανία παλεύει τελικώς να ξεφύγει από το ναζιστικό παρελθόν ή απλώς να μην απολογείται γι αυτό; Είναι πολύ εύκολο να κατηγορείς συλήβδην τους Γερμανούς για όσα συνέβησαν στον Β Παγκόσμιο Πόλεμο, όπως και από την άλλη να θεωρείς πως όσα έγιναν και γίνονται σήμερα έχουν μια ιστορική ασυνέχεια.

Ο Χίτλερ δεν ήταν το αποτέλεσμα κάποιας πολιτικής παραφροσύνης όπως θέλουν να δείχνουν. Ήταν ο εκλεκτός της γερμανικής οικονομικής ελίτ που τον χρηματοδότησε και τελίκώς αυτός που ανέλαβε να αποκαταστήσει την ηττημένη Γερμανία του Α Παγκοσμίου Πολέμου προωθώντας τις κοινά αποδεκτές αντιλήψεις του πανγερμανισμού, της γερμανικής ανωτερότητας και συνεπώς της ανάγκης υποταγής όλως σε αυτή την αψεγάδιαστη γερμανική υπεροχή.

Ναι η σημερινή Γερμανία δεν έχει σχέση με τη ναζιστική. Έτσι λέει και ο Σόιμπλε ο οποίος προσβλήθηκε από την ελληνική γελοιογραφία που τον εμφάνιζε ως ναζί. Για να δούμε όμως τι έχουμε σε καθαρό πολιτικό επίπεδο; Μια ισχυρή Γερμανία που στηρίζεται και στηρίζει την οικονομική ελίτ της,μια αντίληψη περί του γερμανικού ορθού που δεν δέχεται αμφισβήτηση, ένα είδος γερμανικής ανωτερότητας που δεν λογαριάζει τι συμβαίνει στην Ευρώπη. Η Ελλάδα πρέπει να τιμωρηθεί με οποιοδήποτε κόστος για την Ευρώπη, γιατί έτσι απαιτεί το γερμανικό σύνδρομο, το οποίο λίγο ενδιαφέρει αν είναι ιστορικό αποτέλεσμα ή εφεύρεση της Μέρκελ.

Η Γερμανική διοίκηση, η οποία ταυτίζει τον εαυτό της με την Ευρωπαική διοίκηση, είναι ικανή να καταστρέψει τα πάντα αλλά να μην αποσύρει την προτεραιότητα του γερμανικού κανόνα της υποταγής. Τη σημερινή γερμανική ελίτ δεν την ενδιαφέρει το αποτέλεσμα. Αν θα καταστραφεί η Ευρώπη, αν θα την τσαλαπατήσουν οι εξουθενωμένες ορδές των Ισπανών, των Πορτογάλων ή των Ιταλών. Την ενδιαφέρει πως δεν μπορεί η ισχυρή Γερμανία να αφήσει να καταπατηθεί ο κανόνας ο οποίος έχει θεσπίσει και απαιτεί εφαρμογή. Ο κανόνας στο γερμανικό φαρ ουέστ είναι πρώτα πυροβολάμε και μετά ρωτάμε,πρώτα εφαρμόζουμε τον κανόνα και μετά αναρωτιόμαστε αν έχει χρησιμότητα.

Το γερμανικό σύνδρομο ταλανίζει την Ευρώπη και την ωθεί στην καταστροφή  αφού είναι δύσκολο στους λαούς που υποφέρουν να υποταγούν. Η γερμανική αδιαλαξία μέσα από τη προσπάθεια να εμφανιστεί ως ευρωπαική αναγκαιότητα, καταστρέφει τις δημοκρατικές δομές της Ευρώπης. Λίγη σημασία έχει αν το κάνει ως συνέχεια μιας χιτλερικής αντίληψης ή αν είναι ένα νέου είδους αυταρχισμός.

Εν ολίγοις, λίγη σημασία έχει αν παρουσιάζεις ομοιότητες με  το Χίτλερ ή αν σε βλέπουν οι λαοί ως νέο Χίτλερ. Σημασία έχει πως ακόμη και αν αδίκως σε βλέπουν ως Χίτλερ, θα σε πολεμήσουν ως Χίτλερ.

Πηγή

Η κυβέρνηση δεν πρέπει να κάνει πίσω – Είμαστε μαζί της

Του  Πιτσιρίκου

Λίγες ώρες πριν το νέο Eurogroup, είναι ολοφάνερο πως η γερμανική κυβέρνηση επιθυμεί να ταπεινώσει την ελληνική κυβέρνηση και τους Έλληνες -που την έκαναν κυβέρνηση με τις ψήφους τους-, ώστε η Ελλάδα να γονατίσει και οι λαοί της Ευρώπης να αποδεχτούν την γερμανική ηγεμονία. Αυτό δεν πρέπει να συμβεί σε καμία περίπτωση.

Σήμερα στο Eurogroup η Ελλάδα δεν πρέπει να κάνει πίσω.

Αν η Ελλάδα δεν κάνει πίσω, αύριο θα είναι μια νέα και πιο φωτεινή ημέρα για την Ευρώπη.

Η σθεναρή στάση της Ελλάδας απέναντι στην έξαλλη και λυσσασμένη σήμερα γερμανική κυβέρνηση θα γίνει το παράδειγμα για όλους τους λαούς της Ευρώπης.

Η Ελλάδα δεν θα προλαβαίνει να μετράει υποστηρικτές σε όλο τον κόσμο.

Αντιθέτως, η Γερμανία θα πρέπει να αποδείξει πως σέβεται τις ευρωπαϊκές δημοκρατίες. Στο παρελθόν δεν τις σεβόταν ιδιαίτερα. Και αυτό δεν το έχει ξεχάσει κανείς.

Δεν υπάρχει κανένα σχέδιο στην Ευρωπαϊκή Ένωση για την έξοδο μιας χώρας από την ευρωζώνη.

Αν η Ελλάδα επιθυμεί να αποχωρήσει από την ευρωζώνη, αυτό θα πρέπει να οφείλεται σε απόφαση των Ελλήνων πολιτών και όχι στην απόφαση της γερμανικής κυβέρνησης.

Και βέβαια, αν η Γερμανία θέλει να αφανίσει την Ελλάδα, θα την πάρουμε μαζί μας. Ο καθείς και τα όπλα του.

Αυτές τις κρίσιμες ώρες, πρέπει να στηρίξουμε την ελληνική κυβέρνηση.

Πρέπει να την στηρίξουμε όλοι. Είτε συμφωνούμε, είτε διαφωνούμε.

Δεν είναι θέμα καλοσύνης ή «πατριωτισμού»· είναι θέμα λογικής, αξιοπρέπειας και επιβίωσης.

Οι όποιες διαφωνίες μπορούν να περιμένουν. There is a time and a place.

Οι Έλληνες πρέπει να στηρίξουν την ελληνική κυβέρνηση, και η κυβέρνηση πρέπει να στηρίξει τους Έλληνες· και πρώτα, αυτούς τους Έλληνες που έχουν πληγεί περισσότερο από την χρεοκοπία και τα μνημόνια.

Η ελληνική κυβέρνηση δεν πρέπει να εξευτελιστεί στο Eurogroup. Πρέπει να επιβιώσει και να επιστρέψει στην Ελλάδα, ώστε να δουλέψουμε όλοι μαζί και να φτιάξουμε την χώρα μας.

Η Γερμανία πρέπει να ηττηθεί.

Για μια ακόμα φορά, η Γερμανία είναι επικίνδυνη για την Ευρώπη και την ανθρωπότητα.

Αν οι Γερμανοί επικροτούν τον τραμπουκισμό της κυβέρνησής τους απέναντι στην Ελλάδα, ας κάνουν τραμπουκισμούς μεταξύ τους.

Αν οι Γερμανοί θέλουν το Τέταρτο Ράιχ, εμείς θέλουμε Δημοκρατία.

Έχουν και οι Γερμανοί πολίτες τις ευθύνες τους για αυτούς που ψηφίζουν.

Ας τις αναλάβουν επιτέλους.

Αν πιστεύουν πως δεν έχουν ευθύνες, ας θυμηθούν λίγο το πρόσφατο παρελθόν τους.

Η Γερμανία έχει προκαλέσει πολύ πόνο στην ανθρωπότητα. Φτάνει.

Πηγή

Η διαγραφή του γερμανικού χρέους στο Λονδίνο το 1953. Του Ερίκ Τουσέν

Από το 2010, στις ισχυρότερες χώρες της ζώνης του ευρώ, οι περισσότεροι πολιτικοί ηγέτες, με την υποστήριξη και των μεγάλων μέσων μαζικής ενημέρωσης, εκθειάζουν με πρωτοσέλιδα των εφημερίδων (Ιρλανδία, Πορτογαλία, Ισπανία) την δήθεν γενναιοδωρία τους προς τον ελληνικό λαό και τις άλλες ευάλωτες χώρες στη ζώνη του ευρώ.

Σε ένα τέτοιο πλαίσιο, αποκαλούν  «σχέδιο διάσωσης» μια σειρά μέτρων που βουλιάζουν ακόμη περισσότερο τις οικονομίες των χωρών που τα δέχονται και τις οδηγούν σε  μια άνευ προηγουμένου κοινωνική οπισθοδρόμηση, επιστρέφοντας 65 χρόνια πριν.

Το σχέδιο μείωσης του χρέους της Ελλάδος  που υιοθετήθηκε το Μάρτιο 2012 και που προβλέπει τη μείωση των οφειλών της Ελλάδας στις ιδιωτικές τράπεζες κατά 50%, ήταν μια απάτη (1) αφού αυτές οι απαιτήσεις είχαν ήδη χάσει το 65 με 75% της αξίας τους στη δευτερογενή αγορά. Η μείωση των χρεών των ιδιωτικών τραπεζών αντισταθμίστηκε με την αύξηση του δημόσιου χρέους στα χέρια της Τρόικας και οδηγεί σε νέα μέτρα πρωτοφανούς βαρβαρότητας και αδικίας.

 

Αυτή η συμφωνία μείωσης του χρέους, που στόχο έχει να αλυσοδέσει τον ελληνικό λαό σε μόνιμη λιτότητα, αποτελεί προσβολή και απειλή για όλους τους λαούς της Ευρώπης και αλλού.

 

Σύμφωνα με τις υπηρεσίες μελετών του ΔΝΤ, το 2013, το ελληνικό δημόσιο χρέος θα αντιπροσωπεύσει το 164% του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος, που σημαίνει ότι η μείωση που ανακοινώθηκε το Μάρτιο του 2012 δεν θα οδηγήσει σε πραγματική ανακούφιση του βάρους που ταλανίζει τον ελληνικό λαό.

Σ’ αυτό το πλαίσιο, ο Αλέξης Τσίπρας σε επίσκεψη του στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στις 27 Σεπτεμβρίου 2012 τόνισε την ανάγκη για μια πραγματική πρωτοβουλία για τη μείωση του ελληνικού χρέους και αναφέρθηκε στην ακύρωση ενός μεγάλου μέρους του γερμανικού χρέους στο πλαίσιο της συμφωνίας του Λονδίνου του Φεβρουαρίου 1953.

 

Ας ρίξουμε μια ματιά σε αυτή τη συμφωνία.

 

Η συμφωνία του Λονδίνου του 1953 για το γερμανικό χρέος

 

Η ριζική μείωση του χρέους της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας (ΟΔΓ) και η ταχεία ανοικοδόμηση της μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο έγιναν δυνατόν, χάρη στην πολιτική βούληση των πιστωτών της, ήτοι των Ηνωμένων Πολιτειών και των βασικών δυτικών συμμάχων τους (Βρετανία, Γαλλία).

Τον Οκτώβριο του 1950, οι τρεις σύμμαχοι διατύπωσαν ένα σχέδιο στο οποίο η γερμανική ομοσπονδιακή κυβέρνηση αναγνωρίζει την ύπαρξη των χρεών στις περιόδους πριν και μετά τον πόλεμο.

Οι σύμμαχοι σε κοινή δήλωση που επισύναψαν, ανέφεραν ότι «οι τρεις χώρες συμφώνησαν σε  έναν κατάλληλο διακανονισμό των απαιτήσεων προς τη Γερμανία, ούτως ώστε να μην αποσταθεροποιηθεί η χρηματοοικονομική κατάσταση της οικονομίας της μέσω ανεπιθύμητων συνεπειών ούτε να επηρεαστούν υπερβολικά τα πιθανά αποθέματα συναλλάγματος. 

Οι τρεις χώρες ήταν πεπεισμένες ότι η γερμανική Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση συμμερίζεται τη θέση τους και η αποκατάσταση της γερμανικής πίστωσης υπόκειται σε κατάλληλη διευθέτηση του γερμανικού χρέους που εξασφάλιζε σε όλους τους συμμετέχοντες μια δίκαιη διαπραγμάτευση, λαμβάνοντας υπόψη τα οικονομικά προβλήματα της Γερμανίας» (2).

 

Το διεκδικούμενο χρέος της Γερμανίας πριν από τον πόλεμο ανερχόταν σε 22,6 δισεκατομμύρια μάρκα με εκτοκισμό. Το χρέος μετά τον πόλεμο εκτιμήθηκε σε 16,2 δισ. μάρκα.

Στη διάρκεια της συμφωνίας του Λονδίνου στις 27 Φεβρουαρίου 1953 (3) τα ποσά μειώθηκαν σε 7,500 δισ. μάρκα για την πρώτη περίοδο και σε 7 δισ. μάρκα για τη δεύτερη (4). Σε ποσοστό, αυτό αντιπροσωπεύει μείωση κατά 62,6%.

 

Επιπλέον, η συμφωνία προέβλεπε τη δυνατότητα αναστολής των πληρωμών για να επαναδιαπραγματευθούν οι όροι, αν συνέβαινε μια ουσιαστική αλλαγή που περιόριζε τη διαθεσιμότητα των πόρων (5).

Για να διασφαλιστεί ότι η οικονομία της Δυτικής Γερμανίας έμπαινε πραγματικά σε επανεκκίνηση ώστε να αποτελεί ένα κεντρικό και σταθερό στοιχείο στο ατλαντικό μπλοκ ενώπιο του ανατολικού μπλοκ, οι Σύμμαχοι πιστωτές έκαναν πολύ σημαντικές παραχωρήσεις προς τις χρεωκοπημένες γερμανικές αρχές και εταιρείες που υπερβαίνουν κατά πολύ μια απλή μείωση του χρέους.

Ξεκίνησαν με την αρχή ότι η Γερμανία θα έπρεπε να ήταν σε θέση να αποπληρώσει, διατηρώντας παράλληλα ένα υψηλό επίπεδο ανάπτυξης και βελτίωσης των συνθηκών διαβίωσης του πληθυσμού. Αποπληρωμή χωρίς να φτωχαίνει.

 

Για το σκοπό αυτό, οι πιστωτές δέχτηκαν:

1. ότι η Γερμανία θα πλήρωνε είτε στο εθνικό της νόμισμα, το μάρκο, είτε σε σκληρό νόμισμα (δολάρια, ελβετικά φράγκα, λίρες...). 

2. ενώ στις αρχές του 1950, η χώρα εξακολουθούσε να έχει αρνητικό εμπορικό ισοζύγιο (η αξία των εισαγωγών ξεπερνούσε εκείνη των εξαγωγών), οι πιστώτριες δυνάμεις  δέχτηκαν ότι η Γερμανία θα μπορούσε να μειώσει τις εισαγωγές της και να παράγει δικά της προϊόντα, αντί να τα εισάγει. Συνεπώς,  επιτρέποντας στη Γερμανία να αντικαταστήσει τις εισαγωγές αγαθών με δική της παραγωγή, οι πιστωτές συμφωνούσαν να μειώσουν τις εξαγωγές τους προς αυτή. Με το 41% των γερμανικών εισαγωγών από τη Βρετανία, τη Γαλλία και τις Ηνωμένες Πολιτείες για την περίοδο 1950-51 και με το μερίδιο των άλλων πιστωτριών χωρών που συμμετείχαν στη διάσκεψη (Βέλγιο, Ολλανδία, Σουηδία και Ελβετία), το σύνολο ανήλθε στο  66%.

3. Τρίτον, οι πιστωτές επέτρεψαν στη Γερμανία να πωλεί τα προϊόντα της στο εξωτερικό, για να επιτύχει ένα θετικό εμπορικό ισοζύγιο.

 

Αυτά τα στοιχεία συγκεντρώνονται στην δήλωση που αναφέρθηκε παραπάνω:

 

«Η ικανότητα της Γερμανίας να πληρώσει τις δημόσιες και ιδιωτικές οφειλές της, δεν σημαίνει μόνο την ικανότητα να πραγματοποιεί τακτικές πληρωμές σε γερμανικά μάρκα χωρίς πληθωριστικές συνέπειες, αλλά επίσης ότι η οικονομία της χώρας μπορεί να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της, με βάση το παρόν ισοζυγίου πληρωμών της.

 

Ο υπολογισμός της ικανότητας αποπληρωμής της Γερμανίας απαιτεί να αντιμετωπιστούν μερικά προβλήματα όπως:

1. η μελλοντική παραγωγική ικανότητα της Γερμανίας, ιδίως όσον αφορά την παραγωγική ικανότητα των εξαγωγών της, καθώς και η ικανότητα υποκατάστασης των εισαγωγών,

2. η δυνατότητα της πώλησης των γερμανικών προϊόντων στο εξωτερικό,

3. οι μελλοντικές πιθανές εμπορικές συνθήκες,

4. τα δημοσιονομικά και εσωτερικά οικονομικά μέτρα που θα απαιτηθούν για την διασφάλιση πλεονάσματος (superavit) από τις εξαγωγές».(6)

 

Περαιτέρω, σε περίπτωση διαφορών με τους πιστωτές, σε γενικές γραμμές, αρμόδια θα είναι τα γερμανικά δικαστήρια. Ρητά αναφέρεται ότι, σε ορισμένες περιπτώσεις, «τα γερμανικά δικαστήρια μπορούν να αρνηθούν την εκτέλεση [...] απόφασης ενός αλλοδαπού δικαστηρίου ή Αρχής διαιτησίας». Τέτοια περίπτωση είναι όταν «η εκτέλεση της απόφασης αντιτίθεται προς τη δημόσια τάξη» (σελ. 12 της Συμφωνίας του Λονδίνου).

 

Άλλο πολύ σημαντικό στοιχείο, η εξυπηρέτηση του χρέους προσδιορίζεται σε συνάρτηση με την ικανότητα της γερμανικής οικονομίας, λαμβάνοντας υπόψη την πρόοδο της ανοικοδόμησης της χώρας και τα έσοδα από τις εξαγωγές.

Η σχέση μεταξύ της εξυπηρέτησης του χρέους και των εσόδων από τις εξαγωγές δεν πρέπει να υπερβαίνει το 5%. Αυτό σημαίνει ότι η Δυτική Γερμανία δεν θα έπρεπε να ξοδεύει περισσότερο από το ένα εικοστό των εσόδων από τις εξαγωγές της για να εξυπηρετεί  το χρέος της. Στην πράξη, μόλις το 4.2% των εσόδων της από τις εξαγωγές θα πάνε στην εξυπηρέτηση του χρέους της (αυτό το ποσοστό ανήλθε το 1959). Έτσι και αλλιώς, δεδομένου ότι ένα μεγάλο μέρος του γερμανικού χρέους εξοφλήθηκε σε γερμανικά μάρκα, πράγμα που σημαίνει ότι η γερμανική κεντρική τράπεζα μπορούσε και εκδώσει νέο χρήμα, με άλλα λόγια, μπορούσε και έβαζε σε λειτουργία το τυπογραφείο νομίσματος (ή ρευστοποιούσε το χρέος).

 

Επιπροσθέτως, εφαρμόστηκε ένα εξαιρετικό μέτρο: έγινε μια δραστική μείωση των επιτοκίων, τα οποία κυμάνθηκαν μεταξύ 0 και 5%.

 

Τέλος, πρέπει να λάβουμε υπόψη τις δωρεές σε δολάρια των ΗΠΑ προς τη Δυτική Γερμανία: 1,17 δισ. δολάρια με το σχέδιο Μάρσαλ μεταξύ 3 Απρ. 1948 και 30 Ιουνίου 1952 (ήτοι περίπου 10 δισ. σημερινά δολάρια) συν τουλάχιστον 200 εκατομμύρια δολάρια (περίπου 2 δις σημερινά) μεταξύ 1954 και 1961, κυρίως μέσω του Διεθνούς Οργανισμού Ανάπτυξης των Ηνωμένων Πολιτειών (USAID).

 

Λόγω αυτών των εξαιρετικών συνθηκών, η Δυτική Γερμανία ανάκαμψε οικονομικά πολύ γρήγορα και τελικά απορρόφησε την Ανατολική Γερμανία στις αρχές της δεκαετίας του 1990.

Σήμερα είναι μακράν η ισχυρότερη οικονομία στην Ευρώπη.

 

Γερμανία 1953 / Ελλάδα 2010-2012

 

Αν επιχειρήσουμε μια σύγκριση μεταξύ της θεραπείας στην οποία υπόκειται η Ελλάδα και αυτής που επιφυλάχτηκε στη Γερμανία μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, οι διαφορές και η αδικία είναι εντυπωσιακές.

 

Εδώ είναι ένας κατάλογος με 11 σημεία, που δεν εξαντλούν το ζήτημα:

 

1. - Αναλογικά, η μείωση του χρέους που δόθηκε στην Ελλάδα τον Μάρτιο του 2012 είναι πολύ μικρότερη από εκείνη που χορηγήθηκε στη Γερμανία.

2. - Οι κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες που συνοδεύουν αυτό το σχέδιο (και εκείνες που  προηγήθηκαν) δεν προωθούν σε τίποτα την ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας ενώ συνέβαλαν σε μεγάλο βαθμό στην ανάκαμψη της γερμανικής οικονομίας.

3. - Επιβάλλονται στην Ελλάδα ιδιωτικοποιήσεις υπέρ των ξένων επενδυτών κυρίως, ενώ η Γερμανία ενθαρρυνόταν να ενισχύσει τον έλεγχό της πάνω στους στρατηγικούς τομείς της οικονομίας, με το δημόσιο τομέα υπό πλήρη ανάπτυξη.

4. - Τα διμερή χρέη της Ελλάδας (αφορά τις χώρες που συμμετείχαν στο πρόγραμμα της Τρόικας) δεν μειώθηκαν (μόνο τα χρέη προς τις ιδιωτικές τράπεζες μειώθηκαν) ενώ τα διμερή χρέη της Γερμανίας (αρχής γενομένης με εκείνα που προκύπτουν στις χώρες που το Τρίτο Ράιχ είχε επιτεθεί, εισβάλει ή ακόμη ενσωματώσει) μειώθηκαν κατά 60% ή και περισσότερο.

5. - Η Ελλάδα πρέπει να αποπληρώσει σε ευρώ, ενώ έχει έλλειμμα του εμπορικού ισοζυγίου (και ως εκ τούτου σε έλλειψη των ευρώ) με τους Ευρωπαίους εταίρους της (κυρίως Γερμανία και Γαλλία), ενώ η Γερμανία αποπλήρωνε τα περισσότερα από τα χρέη της σε γερμανικά μάρκα σημαντικά υποτιμημένα.

6. - Η ελληνική κεντρική τράπεζα δεν μπορεί να δανείζει χρήματα στην ελληνική κυβέρνηση, ενώ η Deutsche Bank δάνεισε στις γερμανικές αρχές και τύπωνε χρήμα (έστω και με μέτριο ποσοστό).

7. – Επιτρεπόταν στη Γερμανία να μη υπερβαίνει το 5% των εσόδων από τις εξαγωγές της για να πληρώσει το χρέος ενώ δεν τέθηκε κανένα όριο στην προκειμένη περίπτωση της Ελλάδας.

8. - Τα νέα χρεόγραφα του ελληνικού χρέους που αντικαθιστούν τα προηγούμενα οφειλόμενα στις τράπεζες δεν επιπίπτουν πλέον στη δικαιοδοσία των ελληνικών δικαστηρίων, αλλά στα δικαστήρια του Λουξεμβούργου και του Ηνωμένου Βασιλείου, που είναι αρμόδια (και ξέρουμε πόσο είναι ευνοϊκά για τους ιδιώτες πιστωτές ), ενώ τα γερμανικά δικαστήρια (ναι, αυτή η πρώην επιθετική και επεμβατική δύναμη…) ήταν αρμόδια.

9. - Όσον αφορά την αποπληρωμή του εξωτερικού χρέους, τα γερμανικά δικαστήρια μπορούσαν να αρνηθούν να εκτελέσουν αποφάσεις των αλλοδαπών δικαστηρίων ή διαιτητικών δικαστηρίων σε περίπτωση που η εφαρμογή τους απειλούσε τη δημόσια τάξη. Στην Ελλάδα, η Τρόικα αρνείται φυσικά ότι τα δικαστήρια μπορούν να επικαλούνται τη δημόσια τάξη για να ανασταλεί η αποπληρωμή του χρέους. Ωστόσο, οι τεράστιες κοινωνικές διαμαρτυρίες και η άνοδος των νεο-ναζιστικών δυνάμεων, είναι τα άμεσα αποτελέσματα των μέτρων που υπαγορεύονται από την Τρόικα και την αποπληρωμή του χρέους. (7) Παρά τις διαμαρτυρίες των Βρυξελλών, του ΔΝΤ και των «χρηματοπιστωτικών αγορών» που θα προκαλούσε, οι ελληνικές αρχές θα μπορούσαν να επικαλεσθούν εύκολα την κατάσταση έκτακτης ανάγκης και  δημόσιας τάξης, να αναστείλουν την πληρωμή του χρέους και να καταργήσουν τα αντικοινωνικά μέτρα που επιβλήθηκαν από την Τρόικα. 

10. - Στην περίπτωση της Γερμανίας, η συμφωνία προβλέπει τη δυνατότητα να ανασταλούν οι πληρωμές για να επαναδιαπραγματευτούν οι όροι, αν υπάρχει μια ουσιαστική αλλαγή που εμποδίζει τη διαθεσιμότητα των πόρων. Τίποτα τέτοιο δεν προβλέπεται για την Ελλάδα.

11. - Στη συμφωνία για το γερμανικό χρέος, προβλέπεται ρητώς ότι η χώρα μπορεί να παράγει τοπικά προϊόντα που εισήγαγε προηγουμένως για να επιτευχθεί ένα εμπορικό πλεόνασμα και για την ενίσχυση των τοπικών παραγωγών της.

Αλλά η φιλοσοφία των συμφωνιών που επιβλήθηκαν στην Ελλάδα και οι κανόνες της Ευρωπαϊκής Ένωσης απαγορεύουν στις ελληνικές αρχές να βοηθήσουν, να επιδοτήσουν και να προστατεύσουν τους τοπικούς παραγωγούς τους, είτε στη γεωργία, τη βιομχανία και τις υπηρεσίες, ενώπιον των ανταγωνιστών τους των άλλων χωρών της ΕΕ (που είναι οι κύριοι εμπορικοί εταίροι της Ελλάδας).

 

Θα μπορούσε κανείς να προσθέσει ότι η Γερμανία μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, έλαβε δωρεές σε πολύ σημαντικό ποσοστό, μεταξύ άλλων, όπως προαναφέρθηκε, στο πλαίσιο του Σχεδίου Μάρσαλ.

 

Μπορεί κανείς να καταλάβει γιατί ο ηγέτης του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Τσίπρας, αναφέρεται στη συμφωνία του Λονδίνου του 1953 όταν απευθύνεται στην ευρωπαϊκή κοινή γνώμη. Η αδικία με την οποία αντιμετωπίζονται οι Έλληνες (καθώς άλλοι λαοί των οποίων οι αρχές ακολουθούν τις συστάσεις της Τρόικας) πρέπει να ευαισθητοποιήσει την συνείδηση ενός μεγάλου μέρους της κοινής γνώμης.

 

Αλλά ας μην έχουμε αυταπάτες, η λόγοι που ώθησαν τις δυτικές δυνάμεις να μεταχειριστούν την Δυτική Γερμανία όπως το έκαναν μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο δεν ισχύουν στην περίπτωση της Ελλάδας.

 

Για να δούμε μια πραγματική λύση στο δράμα του χρέους και της λιτότητας, θα χρειαστούν ακόμη ισχυρές κοινωνικές κινητοποιήσεις στην Ελλάδα και στην υπόλοιπη Ευρωπαϊκή Ένωση όπως και η ανάληψη της εξουσίας από μια κυβέρνηση του λαού στην Αθήνα.

 

Θα χρειαστεί μια μονομερής πράξη ανυπακοής από τις αρχές της Αθήνας (με υποστήριξη του  λαού), όπως την αναστολή της αποπληρωμής και την κατάργιση των αντι-κοινωνικών μέτρων για να αναγκαστούν οι πιστωτές σε σημαντικές παραχωρήσεις και να επιβληθεί επιτέλους η ακύρωση του παράνομου χρέους. Η επίτευξη σε λαϊκή κλίμακα ενός λογιστικού ελέγχου του ελληνικού χρέους από  τους πολίτες πρέπει να χρησιμοποιηθεί για να προετοιμαστεί το έδαφος.

Πηγή

Bloomberg: Oι τρεις λόγοι για τους οποίους δεν υποχωρεί η Μέρκελ

Γιατί προβάλλει τόσο σθεναρή αντίσταση σε έναν συμβιβασμό με την Ελλάδα  

Στις ελληνικές διαπραγματεύσεις, έρχονται αντιμέτωπες δύο αδιάλλακτες, αντίθετες ιδεολογίες: η φαινομενικά ασταμάτητη δύναμη της δημοκρατικής εντολής της Ελλάδας συναντά το αμετακίνητο αντικείμενο της γερμανικής οικονομικής φιλοσοφίας. Στο μυθιστόρημά του «Walking on Glass», ο Iain Banks λέει ότι το μόνο αποτέλεσμα από μια τέτοια σύγκρουση είναι πως «η ασταμάτητη δύναμη σταματά, το αμετακίνητο αντικείμενο κινείται». 

Από την LIFO TEAM  

«Είναι ένα λεπτό πριν τα μεσάνυχτα για το ευρώ», γράφει ο Mark Gilbert στο Bloomberg, τονίζοντας ότι η αντιπαράθεση ανάμεσα στην Ελλάδα και τους πιστωτές της, της οποίας ηγείται η Γερμανία, φαίνεται ολοένα και περισσότερο να οδηγεί στην πρώτη έξοδο χώρας από το κοινό νόμισμα.   Η απόφαση της ελληνικής κυβέρνησης να «παγώσει» τις ιδιωτικοποιήσεις και τα σχέδια της να επαναπροσλάβει δημοσίους υπαλλήλους και να αυξήσει τον βασικό μισθό, δεν έχει βοηθήσει τη διαπραγμάτευση, σημειώνει το άρθρο. «Αλλά είναι η γερμανική αδιαλλαξία που ωθεί την Ελλάδα στο οικονομικό περιθώριο, από το οποίο η μόνη διέξοδος ίσως είναι το Grexit».  

Αξιωματούχοι στο Βερολίνο και τις Βρυξέλλες δεν συμφωνούν πλέον με τη λεγόμενη "θεωρία του ντόμινο", η οποία θέλει άλλες χώρες να ακολουθούν την ελληνική κατάρρευση. Έχει αντικατασταθεί από τη "θεωρία της αλυσίδας", η οποία προβλέπει ότι ολόκληρη η αλυσίδα θα γινόταν πιο ισχυρή εάν εξαλειφόταν ο πιο αδύναμος κρίκος της.  

Γιατί όμως η Γερμανίδα καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ είναι τόσο αδυσώπητα αδιάλλακτη; Σύμφωνα με το Bloomberg, αυτές είναι τρεις πιθανές εξηγήσεις.   1) Η Γερμανία δεν βλέπει το Grexit ως απλώς διαχειρίσιμο, αλλά και σαν πραγματικά επιθυμητό   Στις αρχές του έτους, το Spiegel είχε δημοσιεύσει ένα εμπρηστικό άρθρο που έλεγε ότι η κυβέρνηση Μέρκελ είχε αποφασίσει πως η αποχώρηση της Ελλάδας από την ευρωζώνη θα μπορούσε να συμβεί χωρίς να βλάψει το ευρύτερο νομισματικό εγχείρημα. «Μουρμούρα για Grexit: η Γερμανία είναι ανοιχτή σε πιθανή ελληνική έξοδο από το ευρώ», ήταν ο τίτλος. Ξαναδιαβάζοντάς το, με το πλεονέκτημα της ύστερης γνώσης, το άρθρο έφτανε στην πραγματικότητα πιο μακριά. Το βασικό σημείο ήταν το εξής:   «Αξιωματούχοι στο Βερολίνο και τις Βρυξέλλες δεν συμφωνούν πλέον με τη λεγόμενη "θεωρία του ντόμινο", η οποία θέλει άλλες χώρες να ακολουθούν την ελληνική κατάρρευση. Έχει αντικατασταθεί από τη "θεωρία της αλυσίδας", η οποία προβλέπει ότι ολόκληρη η αλυσίδα θα γινόταν πιο ισχυρή εάν εξαλειφόταν ο πιο αδύναμος κρίκος της».   

Καθώς οι συζητήσεις ανάμεσα στην Ελλάδα και τους πιστωτές της οδηγούνται όλο και περισσότερο σε αδιέξοδο, δεν υπάρχει σχεδόν καμία ένδειξη μετάδοσης.   Ιδού ένα πείραμα σκέψης: το επόμενο πρωί μετά την επαναφορά της δραχμής, το ευρώ θα είναι ισχυρότερο ή ασθενέστερο με βάση τα επίπεδα που συναλλάσσεται στην αγορά συναλλάγματος; Λίγους μήνες πριν, θα υποστήριζα ότι ένα Grexit θα ήταν καταστροφικό για την υγεία της Ευρωζώνης. Τώρα, δεν είμαι και τόσο σίγουρος.   2) Η Γερμανία θα θυσίαζε την Ελλάδα για να κρατήσει σε τάξη τους υπόλοιπους   Η Γερμανία ήταν σταθερή στις απαιτήσεις της για δημοσιονομική πειθαρχία από τους γείτονές της και στην επιμονή της στην οικονομική λιτότητα. Άλλοι δεν δείχνουν τόσο ζήλο.   

Η Γαλλία ψιθυρίζει όλο και πιο δυνατά την ανάγκη να τονωθεί η ανάπτυξη, ενώ στην Ισπανία, το κόμμα Podemos που είναι ενάντια στη λιτότητα προηγείται στις δημοσκοπήσεις με τις εκλογές να αναμένονται στα τέλη του έτους. Αν παραχωρηθεί «έδαφος» στην Ελλάδα προκειμένου να παραμείνει στο ευρώ, αυτό ενδέχεται να ενισχύσει τα αιτήματα άλλων χωρών για αύξηση των δαπανών και τη μείωση των περικοπών στους προϋπολογισμούς. Και πάλι, το άρθρο της 5ης Ιανουαρίου του Spiegel δείχνει προφητικό:   «Αξιωματούχοι του Βερολίνου φοβούνται πως αν ενδώσουν στις απαιτήσεις της νέας, αριστερής κυβέρνησης στην Αθήνα θα θέσουν περαιτέρω υπό αμφισβήτηση τις αμφιλεγόμενες πολιτικές λιτότητας και μεταρρυθμίσεων –μια έκβαση που θα ήταν ευπρόσδεκτη στη Γαλλία και την Ιταλία, χώρες που δεν υποδέχτηκαν με ανοιχτές αγκάλες τις μεταρρυθμίσεις.»  

 Στον άμεσο απόηχο των ελληνικών εκλογών της 25ης Ιανουαρίου, η Γαλλία φάνηκε να μιλά με συμφιλιωτικό τόνο ως προς την επίτευξη ενός συμβιβασμού που θα διατηρήσει τη ζωτικής σημασίας χρηματοδότηση για την Ελλάδα. Τη Δευτέρα, ωστόσο, ο υπουργός Οικονομικών Μισέλ Σαπέν υπερασπίστηκε την επίσημη θέση της Ευρώπης για επέκταση του προγράμματος διάσωσης κάνοντας λόγο για τον μόνο δρόμο προς τα εμπρός. Διατηρώντας την πειθαρχία στο ζήτημα της λιτότητας, η Γερμανία φαίνεται να υποχρεώνει τις υπόλοιπες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης να μένουν στο μονοπάτι της τευτονικής οικονομικής αρετής.   3) Η Γερμανία δεν ενδιαφέρεται για τη Θεωρία Παιγνίων   Πολλά έχουν ειπωθεί για τις γνώσεις Θεωρίας Παιγνίων του Έλληνα υπουργού Οικονομικών Γιάνη Βαρουφάκη και για το πώς αυτή θα μπορούσε να βοηθήσει την Αθήνα να πετύχει συμβιβασμό. 

Αλλά ο κόσμος είναι λιγότερο ορθολογικός και λογικός στις διαπραγματεύσεις στην πραγματική ζωή από ό,τι στη θεωρία. Όπως ο συνάδελφός μου, Justin Fox το έθεσε νωρίτερα αυτό το μήνα: «Οι μέχρι στιγμής διαπραγματεύσεις της Ελλάδας με την ΕΕ, έχουν οδηγήσει επανειλημμένα σε αποτελέσματα που έχουν επιδεινώσει τις θέσεις και των δύο πλευρών. Έχουν κολλήσει σε ένα δίλημμα του φυλακισμένου –που δείχνει όλο και περισσότερο ως λόγος να προσπαθήσουν να ταρακουνήσουν τις διαπραγματεύσεις.»  

 Στις ελληνικές διαπραγματεύσεις, έρχονται αντιμέτωπες δύο αδιάλλακτες, αντίθετες ιδεολογίες: η φαινομενικά ασταμάτητη δύναμη της δημοκρατικής εντολής της Ελλάδας συναντά το αμετακίνητο αντικείμενο της γερμανικής οικονομικής φιλοσοφίας. Στο μυθιστόρημά του «Walking on Glass», ο Iain Banks λέει ότι το μόνο αποτέλεσμα από μια τέτοια σύγκρουση είναι πως «η ασταμάτητη δύναμη σταματά, το αμετακίνητο αντικείμενο κινείται».   Αυτή τη στιγμή, αυτό δεν συμβαίνει. Η Commerzbank εκτίμησε πως η πιθανότητα ενός Grexit είναι 50%, διπλάσια από αυτή που προέβλεψε την περασμένη εβδομάδα. Ένα στοίχημα ύψους 1 ευρώ στο σενάριο Grexit στην εταιρεία στοιχηματισμού Paddy Power αποφέρει καθαρό κέρδος κάτω των 38 σεντς. Μπορεί να είμαστε στα πρόθυρα να διαπιστώσουμε εάν μια αν μια ελληνική έξοδος από το ευρώ είναι μια ελεγχόμενη έκρηξη, ή μια υπαρξιακή απειλή για το ενιαίο νόμισμα. Ευελπιστούμε οι αισιόδοξοι να έχουν δίκιο, καταλήγει το άρθρο.  

Πηγή