Νάνος Βαλαωρίτης : Διακυβεύεται κάτι παραπάνω από τη δημοκρατία

Κρυσταλία Πατούλη

[...] Τώρα που έφυγε ο Τσίπρας από τις διαπραγματεύσεις, βλέπουμε πραγματικά ότι δεν ήταν το χαμογελαστό αγοράκι που περίμεναν να τυλίξουν εύκολα στα δίχτυα τους οι δανειστές, αλλά ένας πραγματικά σκληρός πολιτικός με συναίσθηση του τι διακυβεύεται. Εάν δεν αντισταθούμε στις απαιτήσεις τις συνεχείς, οι οποίες αποσκοπούν πολύ φανερά στην ανατροπή της παρούσας ελληνικής κυβέρνησης, υποκύπτουμε στο σχέδιο των Γερμανών, να υποτάξουν ολόκληρη την Ευρώπη και στη συνέχεια να προκαλέσουν τρίτο παγκόσμιο πόλεμο [...] Εγώ θα έλεγα ότι διακυβεύεται κάτι παραπάνω από την αξιοπρέπειά μας και τη δημοκρατία. Το ονομάζω η υπερηφάνεια μας, η τιμή μας [...] Ο ποιητής Νάνος Βαλαωρίτης μιλά στηνΚρυσταλία Πατούλη με βάση την έρευνα για την κρίση και με αφορμή την δήλωση του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα στους δανειστές: "Δεν έχουμε το δικαίωμα να θάψουμε την ευρωπαϊκή δημοκρατία στον τόπο που γεννήθηκε". 

Ν.Β.: Από το 2010 μέχρι σήμερα ζούμε ένα σήριαλ το οποίο βέβαια είχε και τις αντικαταστάσεις του. Αντικαταστήσαμε τους καπετάνιους του πλοίου δύο φορές, και τώρα έχουμε τον καπετάν Τσίπρα, ο οποίος καπετάν Τσίπρας μας πηγαίνει προς το άπειρο.

 

Δεν φαινόταν αρχικά να έχει αρκετή πείρα για να επιχειρήσει το άπειρο, αλλά μάλλον φαίνεται ότι την έχει. Σε ποιόν πλανήτη θα μας πάει δεν ξέρουμε ακόμα΄ αν θα είναι φιλόξενος ή αφιλόξενος΄ περιμένουμε να αναπτύξει ταχύτητα το διαστημόπλοιο και θα δούμε.

 

Κρ.Π.: Γίνεται όμως να μείνουμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση και να μην έχουμε μνημόνιο; Γιατί οι περισσότεροι Έλληνες φαίνεται να θέλουν να μείνουμε στην ΕΕ αλλά δεν θέλουν μνημόνια. Αυτά τα δύο όμως δεν γίνονται μαζί…

 

Ν.Β.: Δυστυχώς. Έτσι όπως έχουμε καταντήσει, δεν μπορούμε να κάνουμε συμφωνία με τους εταίρους μας η οποία θα είναι επωφελής σε μας και θα προκαλέσει την ανασυγκρότηση της οικονομίας μας.

 

Από την άλλη μεριά αν βγούμε στη δραχμή, ξέρουμε τι μας περιμένει. Για δύο – τρία χρόνια θα είμαστε μέσα στο χάος των περιστάσεων και των χρηματαγορών, και δεν ξέρω ποιών άλλων εδώ που τα λέμε.

 

Γιατί έξοδος από το ευρώ, μπορεί να σημαίνει και έξοδο από την ΕΕ, οπότε έχουμε δίπλα εκεί τους Τούρκους που όπως λένε περιμένουν να περάσουν τον Έβρο.

Είδα σήμερα εικόνες από τα τεχνικά τους μέσα τα οποία είναι εκπληκτικά. Είναι όλα παρατεταγμένα εκεί στον Έβρο, έτοιμα!  Λοιπόν, αφενός αυτό, αφετέρου θ’ αρπάξουν και κανένα νησί.

 

Εν τω μεταξύ διάβασα και στο διαδίκτυο, ότι η Μέρκελ είπε πως δεν θέλει η Ελλάδα να γίνει Κόσσοβο, και η Αθήνα Πρίστινα. Τι σημαίνει αυτό; Εγώ δεν μπορώ να καταλάβω τι εννοεί. Εννοεί να μην αιματοκυλιστούμε; Εννοεί να μη γίνουμε παρανάλωμα των γειτόνων μας; Εννοεί να μην μας γίνει κατοχή από το ΝΑΤΟ, να μην οδηγηθούμε σε εμφύλιο; Τι εννοεί; Δεν μπορώ να καταλάβω.

 

Λέει, πως αν δεν γίνει συμφωνία, φοβάμαι ότι θα γίνει Κόσσοβο η Ελλάδα. Μα η Ελλάδα δεν έχει καμιά σχέση με το Κόσσοβο. Η Ελλάδα είναι μια χώρα που έχει τέλος πάντων αρκετές υποδομές. Έχουμε στρατό, έχουμε αεροπορία, έχουμε κράτος, έχουμε δήμους, έχουμε νησιά, έχουμε αρχαιότητες. Καμία σχέση με το Κόσσοβο. Δεν μπορώ να καταλάβω τι της ήρθε.

 

Εννοεί ίσως να γίνουμε το κλοτσοσκούφι της Αμερικής με τη Ρωσία, κτλ.; Αν εννοεί αυτό, είμαστε ήδη το κλοτσοσκούφι.

 

Με τις δηλώσεις του ΔΝΤ ότι φεύγει, με τις δηλώσεις του ΔΝΤ ότι θέλει να κουρευτεί το χρέος, με τις δηλώσεις των Ευρωπαίων ότι δεν θέλουν να κουρευτεί το χρέος, αλλά δεν θέλουν ούτε να φύγουμε από το ευρώ, δηλαδή, η σαλάτα είναι πλήρης! Μακεδονική μάλιστα σαλάτα, για να μην πω ρωσική σαλάτα. Είναι απίστευτο, δηλαδή. Κάθε πρωί έχεις και ένα καινούργιο επεισόδιο στο σήριαλ του θρίλερ. Κάθε πρωί κάτι καινούργιο συμβαίνει...

 

Κρ.Π.: Μετά την αποχώρηση της ελληνικής αντιπροσωπείας χθες από τις διαπραγματεύσεις των Βρυξελλών, ο Αλέξης Τσίπρας απάντησε στους δανειστές, με αποκλειστική δήλωσή του στην «Εφ.Συν.», πως «Κουβαλάμε στις πλάτες μας την αξιοπρέπεια ενός λαού, αλλά και την ελπίδα των λαών της Ευρώπης. Είναι πολύ βαρύ το φορτίο για να το αγνοήσουμε. Δεν είναι ζήτημα ιδεολογικής εμμονής. Είναι ζήτημα δημοκρατίας. Δεν έχουμε το δικαίωμα να θάψουμε την ευρωπαϊκή δημοκρατία στον τόπο που γεννήθηκε». Τι έχετε να πείτε; 

 

Ν.Β.: Τώρα που έφυγε ο Τσίπρας από τις διαπραγματεύσεις, βλέπουμε πραγματικά ότι δεν ήταν το χαμογελαστό αγοράκι που περίμεναν να τυλίξουν εύκολα στα δίχτυα τους οι δανειστές, αλλά ένας πραγματικά σκληρός πολιτικός με συναίσθηση του τι διακυβεύεται. Πράγμα που διαπίστωσα από την αρχή, ότι έχει αρχηγικές ικανότητες. Εάν δεν αντισταθούμε στις απαιτήσεις τις συνεχείς, οι οποίες αποσκοπούν πολύ φανερά στην ανατροπή της παρούσας ελληνικής κυβέρνησης, υποκύπτουμε στο σχέδιο των Γερμανών, να υποτάξουν ολόκληρη την Ευρώπη και στη συνέχεια να προκαλέσουν τρίτο παγκόσμιο πόλεμο.

Πράγμα που είδα σήμερα ότι δήλωσε σε άρθρο στη Ρωσία μία πολιτική σχολιαστής, ότι οι Γερμανοί δεν έμαθαν τίποτα από την ήττα τους στον Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο. Και ότι τραβάνε την Αμερική με την εμμονή της εναντίον της Ρωσίας να συνδράμει σε μία καινούργια καταστροφή. Αυτό το έχω υποστηρίξει από την αρχή, από το 2010, σε συνεντεύξεις και σε άρθρα μου.

 

Η Γερμανία είναι μία πάρα πολύ επικίνδυνη χώρα καθώς το δήλωσε και ο Τσόρτσιλ. Ότι κάθε 50 χρόνια πρέπει να την τιθασεύουμε και σήμερα είναι ακριβώς 50 χρόνια από την έκρηξη του πολέμου.

 

Η δήλωση του Τσίπρα στην Εφημερίδα των Συντακτών είναι ότι πρέπει για να την ακούσουν αυτοί που έχουν αυτιά. Και στην Αμερική αλλά και στην Ευρώπη. Εγώ θα έλεγα ότι διακυβεύεται κάτι παραπάνω από την αξιοπρέπειά μας και τη δημοκρατία. Το ονομάζω η υπερηφάνεια μας, η τιμή μας, να διατηρούμε την ελληνική παράδοση.

 

Από την εποχή της Ιλιάδας, όπου θίγεται η τιμή του Αχιλλέα, στην πρώτη Ραψωδία, και παραπονιέται για την ατιμία που του γίνεται όταν του αρπάζουν την Βρισηίδα. Το θέμα λοιπόν το κύριο, είναι η ατίμωση του Αχιλλέα το οποίο ισχύει μέχρι σήμερα για τον Έλληνα. Αν του θίξεις την τιμή του δεν θα στο συγχωρήσει ποτέ.

 

Εδώ πέρα ο καπετάνιος μας πρέπει να αποφασίσει να αναπτύξει ταχύτητα και να φύγει. Διαστημική ταχύτητα εννοώ. Και να φύγει από αυτό το χώρο βαρύτητας στον οποίο είμαστε τώρα εγκλωβισμένοι και δεν μπορούμε να κουνήσουμε.

 

Κρ.Π.: Και προς τα που να πάει;

 

Ν.Β. Μα, αυτό ακριβώς είναι το θέμα. Δηλαδή, δεν έχεις που να πας. Είναι όπως τα σχέδια του Escher όπου τα διάφορα επίπεδα συγκοινωνούν μεταξύ τους γιατί είναι μια οπτική απάτη, και ξαφνικά βρίσκεσαι στο ίδιο επίπεδο από το οποίο ξεκίνησες.

 

Κρ.Π.: Τι πιστεύεται ότι θα έπρεπε να κάνει ο Τσίπρας που δεν το έχει κάνει, δηλαδή;

 

Ν.Β.: Τίποτα. Τα έχει κάνει όλα.

 

Κρ.Π.: Τα έχει κάνει όλα; Για τη δικαιοσύνη έχει κάνει αυτά που θα έπρεπε να γίνουν; Έχει δώσει έστω μισό εισιτήριο στους ανέργους για τα ΜΜΜ;

 

Ν.Β.: Αυτή τη στιγμή το λιγότερο είναι το καλύτερο. Να μην κάνει τίποτα άλλο. Να περιμένει να κάνουν οι άλλοι την κίνηση. Διότι συνέχεια σου λένε: Τελειώνει ο χρόνος, αύριο είναι η τελευταία προθεσμία, μπλα, μπλα, μπλα.

 

Μετά σου λένε, όχι μόνο τελειώνει ο χρόνος, αλλά η μπάλα είναι στα χέρια σας. Ποια μπάλα; Η μπάλα είναι στα χέρια αυτών, όχι ημών. Μας έχουν πάρει την μπάλα από χρόνια. Αυτές οι μεταφορές τους είναι και ανόητες, όπως το Κόσσοβο και το ποδόσφαιρο, ή δεν ξέρω τι άλλο.

 

Κρ.Π. Τι πιστεύετε ότι θα έπρεπε να γίνει;

 

Ν.Β.: Πιστεύω ότι πρέπει να έχουμε γερά νεύρα, να περιμένουμε να σπάσουν τα νεύρα των άλλων. Γιατί δεν γίνεται διαφορετικά.

 

Αν κινηθούμε θα κάνουμε λάθος. Εάν δεν κινηθούμε όλες τις κινήσεις θα τις κάνουν οι άλλοι και ότι αποτελέσματα έχουν αυτές οι κινήσεις θα είναι, υπ’ ευθύνην τους! Και όχι υπ’ ευθύνην δική μας, όπως συνέχεια το λένε ότι ευθυνόμαστε εμείς για την κατάστασή μας και όλες αυτές τις ψευτιές που πέντε χρόνια τώρα μας τις σερβίρουν και τις πιστεύουμε.

 

Και όσον αφορά τις φήμες, οργιάζουν. Εγώ δεν πιστεύω πια τίποτα.

 

Κρ.Π.: Πολλοί λένε ότι πρέπει να βγούμε από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Γιατί ναι μεν τα πρώτα χρόνια θα είναι πολύ δύσκολα, αλλά μετά θα μπορέσουμε να προχωρήσουμε, ενώ τώρα είμαστε εγκλωβισμένοι.

 

Ν.Β.: Το λιγότερο που κάνουμε, είναι το καλύτερο, όπως είπα προηγουμένως. Εάν κάνεις κινήσεις τώρα, θα είναι όλες λανθασμένες, δηλαδή, θα στις καταλογίσουν και θα λένε, να, εσείς φταίτε. Αν δεν κάνεις τίποτα δεν μπορούν να σου πουν ότι έκανες λάθος κίνηση. Οπότε, λες, περιμένω «διαταγές» (με κάποια ειρωνεία η λέξη «διαταγές») από εσάς. Που είναι οι «διαταγές» σας; Να τις δώ και βλέπουμε…  Δηλαδή, όσο λιγότερο κινείται κανείς σε αυτή την περίσταση, τόσο το καλύτερο.

 

Κρ.Π.: Δηλαδή είμαστε αποικία και περιμένουμε «διαταγές»;

 

Ν.Β.: Ε, βέβαια περιμένουμε διαταγές. Γιατί, τι άλλο είναι οι αποφάσεις των περίφημων θεσμών; Οι αποφάσεις των θεσμών είναι «Ή κάνετε αυτό, ή δεν υπάρχετε!». Αυτό διαβάζω συνέχεια, κάθε μέρα. Πόσο καιρό θα μας λένε, ή κάνετε αυτό ή δεν θα υπάρχετε;

 

Και μεις εξακολουθούμε να υπάρχουμε, παρόλο που πολλά από αυτά που μας λένε, δεν τα κάναμε και δεν μπορούμε να τα κάνουμε, δεν είναι ότι δεν θέλουμε. Γιατί σε μια μικρή κλειστή οικονομία όπως είναι η Ελλάδα, δεν μπορεί να αντέξει μέτρα λιτότητας, αυτό που λένε όλοι οι μεγάλοι οικονομολόγοι.

 

Το λέει ο Κρούγκμαν, το λένε όλοι, ότι μέτρα λιτότητας σε  μικρή, κλειστή οικονομία η οποία δεν εξάγει, είναι καταστροφικά. Ποτέ δεν μπορεί να βγει κανείς από αυτό το φαύλο κύκλο. Αυτό πια το διαβάζουμε κάθε μέρα.

 

Εισάγουμε μεν, αλλά δεν εξάγουμε. Οι εξαγωγές μας είναι αστείες, αν θέλουμε να τις συγκρίνουμε με τις εισαγωγές.

 

Επίσης, αυτές τις μέρες έγιναν κάποια συνέδρια, όπως αυτό με την Πέπη Ρηγοπούλου στο Πανεπιστήμιο, για τα στερεότυπα τα οποία μας κολλάνε πέντε χρόνια τώρα οι Γερμανοί και οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι. Ένα από τα θέματα ήταν οι γελοιογραφίες. Ξέρεις πόσες έχουν γίνει εναντίον μας από το 2010 μέχρι σήμερα; Έντεκα χιλιάδες!

 

Κρ.Π.: Μία τελευταία στην Bild έδειχνε τον Τσίπρα και τον Βαρουφάκη ως συνταξιούχους που κάθονται και περιμένουν από τα έτοιμα;

 

Ν.Β.: Μα, αυτό δεν ένα πρωτοφανές γεγονός. Γιατί από μία σύνταξη τρέφονται σήμερα στην Ελλάδα από 10 μέχρι 15 άτομα. Διότι υπάρχουν μέχρι και τόσοι άνεργοι σε κάθε οικογένεια… Ας αφήσουμε την ακρίβεια, που δεν έχει μειωθεί καθόλου. Ζούμε με τιμές Παρισιού, Λονδίνου, Νέας Υόρκης. Και δεν μας φέρνουνε παράδειγμα τη Βουλγαρία και τη Ρουμανία όπου οι τιμές είναι πολύ χαμηλότερες. Είμαστε υπόδουλοι του ευρώ.

 

Σε ένα πολύ καλό άρθρο που διάβασα πρόσφατα στο διαδίκτυο,  έγραφε ότι η σχέση μας με τη Δύση δεν είναι χθεσινή. Αυτή η σχέση έχει φανεί από την εποχή του Σχίσματος του Βυζαντίου, το 800μ.Χ., όταν ο Πάπας αποφάσισε να χρίσει τον Καρλομάγνο αυτοκράτορα της Δύσης. Δηλαδή, εκεί έγινε η κατακόρυφη τομή ανάμεσα στους δύο κόσμους.

 

Ο μεν καθολικός κόσμος εξελίχθηκε με αυτά που ξέρουμε, με τις βαρονίες και τα διάφορα βασίλεια, και εμείς εξακολουθήσαμε με το Βυζάντιο και σε περιόδους συχνά ακμής και παρακμής, μέχρι που φτάσαμε στην τελική φάση όπου μας κατέκτησαν οι Τούρκοι.

 

Αλλά με τους δυτικούς οι σχέσεις μας, από το 800μ.Χ. μέχρι την κατάκτηση των Τούρκων, χειροτέρευαν. Δηλαδή, ποτέ δεν καταφέραμε ούτε την τελευταία στιγμή που πήγε ο Μανουήλ ο Δεύτερος, ο Παλαιολόγος -όπως έκανε ο Βαρουφάκης και ο Τσίπρας- σε όλες τις πρωτεύουσες της Ευρώπης γυρεύοντας βοήθεια και κανένας δεν τον βοήθησε. Μερικοί μόνο του δώσανε μια ελεημοσύνη, κάτι μικροπράγματα. Ίσως έκανε το λάθος να έχει μία συνοδεία πολυτελέστατη. Έτσι πας να ζητήσεις βοήθεια;

 

Εκεί, η όλη υπόθεση του Μανουήλ σκόνταψε στο περίφημο Filioque, ότι το Άγιο Πνεύμα προέρχεται και από το Υιό. Μετά από λίγο, ο διάδοχος του Μανουήλ -είμαστε πια κοντά στο1420 με 1430- δέχθηκε να γίνει η Ένωση των εκκλησιών, αλλά ήταν πια πολύ αργά και μας εγκατέλειψαν οι δυτικοί στους Τούρκους.

 

Είχαν ανακαλύψει ένα χειρόγραφο ενός από αυτούς οι οποίοι ήταν υπέρ των Τούρκων και όχι των δυτικών - των Παπικών, υπήρξε δηλαδή τότε ένα τέτοιο δίλημμα στους Έλληνες, ή να υποταχθούν στους δυτικούς ή στους Τούρκους.

 

Μα δεν σου θυμίζει τα διλήμματα που μας βάζουνε συνέχεια σήμερα, ή ρήξη ή συμφωνία; Είναι σα να μας λένε, ενωθείτε με μας, υποταχθείτε, γίνετε όλοι καθολικοί, γίνεται όλοι προτεστάντες και τότε θα σας βοηθήσουμε. 

 

Δεν το βλέπω διαφορετικά αυτό. Πριν από 500 χρόνια αντιμετωπίσαμε ακριβώς την ίδια κατάσταση. Τότε κινδυνεύαμε από τους Τούρκους, τώρα κινδυνεύουμε ίσως και πάλι από τους Τούρκους, αν όχι πρωτίστως, αλλά κυρίως από οικονομική κατάρρευση. Ο εχθρός έχει μεταλλαχθεί λίγο, αλλά όχι και τόσο πολύ, είναι περίπου ο ίδιος.

 

Βέβαια, ξέρουμε πολύ καλά ότι υπάρχει μια ιδεολογία από έναν Αμερικανό συγγραφέα που λέγεται Σάμιουελ Χάντιγκτον ο οποίος έγραψε το βιβλίο με τίτλο Η σύγκρουση των πολιτισμών και ο ανασχηματισμός της παγκόσμιας τάξης, και έχει καταχωρήσει την ανατολική Ευρώπη, δηλαδή όλες τις ορθόδοξες χώρες σε ένα διαφορετικό πολιτισμό απ’ ότι τις δυτικές χώρες, και υποστηρίζει ότι αυτές οι δύο πλευρές μοιραία θα συγκρουστούν μια μέρα.

 

Ε, δεν είμαστε και πολύ μακριά από αυτό. Και ξέρω ότι οι αναλύσεις του Χάντιγκτον έχουν ενστερνιστεί κατά το 80% τουλάχιστον, από το Στέιτ Ντιπάρτμεντ, ότι υπάρχει σύγκρουση και χάσμα ανάμεσα σε όλες τις ορθόδοξες χώρες και στις δυτικές. Αυτό νομίζω ότι εφαρμόζει και η εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ με την βοήθεια της Γερμανίας, εναντίον της Ρωσίας.

 

Την ιστορία δεν την ξέρουμε πολύ καλά όλοι, εδώ πέρα, ειδικά οι νέοι. 

 

Κρ.Π.: Και που καταλήγουν όλα αυτά;

 

Ν.Β.: Καταλήγουν στο ότι η συνεχής σύγκρουση με την Ευρώπη, ο αποκλεισμός μας σήμερα από την Ευρώπη, να ρίξουν τις κυβερνήσεις τη μια μετά την άλλη στην Ελλάδα, δεν είναι χθεσινό φαινόμενο, είναι μέρος του υποσυνειδήτου του δυτικού συγκροτήματος, το οποίο δεν θεωρεί ότι η ανατολική Ευρώπη στην οποία πρωτεύουμε εμείς, τουλάχιστον συμβολικά, είναι μέρος της Ευρώπης.

 

Παρ’ όλες τις σχέσεις του Δία με τη νύμφη Ευρώπη, όλα αυτά είναι μυθολογίες, αλλά στην ουσία δεν μας θεωρούν μέρος της Ευρώπης, της δικής τους Ευρώπης.

 

 

Κρ.Π.: Ο Δημήτρης Παπαϊωάννου, ο χορογράφος, στην τελετή έναρξης των Πρώτων Ευρωπαϊκών Αγώνων στο Μπακού, έδειξε συμβολικά τον αρχαιοελληνικό Μινώταυρο που είχε στην πλάτη του την Ευρώπη και την οδήγησε στο κέντρο του κόσμου…

 

Ν.Β.: Αυτά είναι πολύ γνωστά για να τα επαναλαμβάνουμε. Οι Έλληνες ήταν οι πρώτοι που σκέφτηκαν ελεύθερα ανάμεσα σε πολιτισμούς που ήταν όλοι θεοκρατικοί και δεν υπήρχε τρόπος να σκεφτεί ένα άτομο από μόνο του, αλλά ο Θεός υπαγόρευε πάντοτε ότι έπρεπε να σκεφτούνε και να γράψουνε και να πράξουνε και να δημιουργήσουνε. Αυτό είναι πάρα πολύ γνωστό έστω κι αν δεν το δέχονται οι δυτικοί.

 

Ότι οι Έλληνες έσπασαν τους θεσμούς των θεοκρατικών πολιτισμών. Μεγάλοι πολιτισμοί, δε λέω, αλλά θεοκρατικοί, δηλαδή πολιτισμοί στους οποίους τα πάντα τα υπαγορεύει ο Θεός. Όπως στα ολοκληρωτικά καθεστώτα που όλα τα υπαγορεύει ο μονάρχης.

 

Ε, οι Έλληνες ήταν οι πρώτοι οι οποίοι σκέφτηκαν από μόνοι τους, δηλαδή έσπασαν αυτόν τον θεοκρατικό κλοιό των Περσών, των Αιγυπτίων, των Βαβυλωνίων. Μεγάλων πολιτισμών, δε λέω, αλλά που είχαν αυτό τον χαρακτήρα.

 

Αυτό που μόλις σου είπα, ξέρεις δεν είναι σε κανένα σχολικό εγχειρίδιο ιστορίας. Διδάσκουν άλλα πράγματα. Για τον Περικλή, για τους μεγάλους άντρες, και αυτά όλα. Αλλά κανένας ποτέ, δεν έχει σημειώσει στις ιστορίες του ελληνικού πολιτισμού, ότι οι Έλληνες διέσπασαν αυτό το θεοκρατικό καθεστώς μέσα στον ίδιο τον πολιτισμό τους, στη Μυκηναϊκή εποχή.  

 

Ακολούθησε το χάος, και μετά βγήκε ο κλασσικός πολιτισμός, από το 800π.Χ. και πέρα, 900π.Χ., όπου αρχίζει η ελεύθερη σκέψη και οι ελεύθερες πόλεις, κλπ., και δημιουργείται ο Ευρωπαϊκός πολιτισμός, αυτόν τον οποίο ξέρουμε σήμερα.

 

Και μας κοροϊδεύουν, λέγοντας «εσείς οι Έλληνες τα εφεύρατε όλα!». Μα, ένα πράγμα εφεύραμε! Την ελεύθερη σκέψη! Αυτό ήταν που έφερε όλα τα υπόλοιπα.

 

Ε, αυτό ήτανε. Δηλαδή δεν υπαγορεύει πια στις ελληνικές πόλεις μόνο ο Θεός. Ο Θεός μπορεί να είναι παρών με κάποιον τρόπο, αλλά δεν είναι αυτός ο οποίος υπαγορεύει τη σκέψη των ανθρώπων.

 

Και αυτό συνεχίζεται μέχρι να ξανάρθει πάλι η θεολογία με τον χριστιανισμό, αλλά με λίγο διαφορετικό τρόπο, και με το Μεσαίωνα. Και μέχρι να ξεφορτωθούμε το Μεσαίωνα και το Βυζάντιο, είδαμε και πάθαμε.

 

Κρ.Π.: Και μετά τους Τούρκους επίσης, είδαμε και πάθαμε να τους ξεφορτωθούμε.

 

Ν.Β.: Μα φυσικά, γιατί και οι Τούρκοι τι άλλο είναι παρά μία θεοκρατική κοινωνία, η οποία λέει, κάνε ότι σου λέει το Κοράνι. Κανένα άλλο βιβλίο δεν έχει πέραση. Κι αυτό είναι από την Εγίρα, από την εποχή που ιδρύθηκε ο Μωαμεθανισμός. Τι άλλο είναι λοιπόν από μία θεοκρατική θεωρία η οποία έγινε πράξη μέσα στον μουσουλμανισμό;

 

Κρ.Π.: Και αυτό είναι κάτι πολύ εύκολο. Μία κοινωνία να χτιστεί πάνω σε μία θεοκρατική θεωρία και οι άνθρωποι να μη χρειάζονται να σκέφτονται. Αλλά στην Ελλάδα τι κάνουμε σήμερα; Μήπως κάνουμε τίποτα καλύτερο σήμερα;

 

Ν.Β.: Στην Ελλάδα σήμερα μας έχουν κάνει θύμα, αποδιοπομπαίο τράγο, δηλαδή, κλπ. Όλα αυτά τα είχαμε ήδη στις αρχαίες πόλεις, ασχέτως της μεγάλης θυσίας της Ιφιγένειας.

Η θυσία είναι γνωστή πια ως ένα είδος αναγκαίο σε ακόμα βάρβαρους λαούς, διότι έτσι είναι όλοι αυτοί οι λαοί.

 

Και εδώ μπορώ να πω ότι ο Φρόυντ το διείδε. Ότι ακόμη δεν έχουμε ξεφύγει από τον πρωτογονισμό, της επιθετικότητας, και της παράνοιας της αρνητικότητας. Και τα δύο αυτά τα στοιχεία, είναι τελείως έντονα στον πολιτισμό μας, στην Ευρώπη, και είναι πολύ φανερό ότι πάνω σε αυτά συνεχώς ανακυκλώνονται και οι θεωρίες και οι πολιτικές πράξεις και η οργάνωση των τραπεζών, και όλα αυτά. Είναι, ή επίθεση, ή άμυνα, και με κάποιον τρόπο εντελώς παράλογο.

 

Δηλαδή αν χρησιμοποίησε ο Παπαϊωάννου τον Μινώταυρο, καλά έκανε, γιατί η Αγορά ένας Μινώταυρος είναι.

 

Επίσης είμαστε ένας λαός ο οποίος έχει επιβιώσει κατά δύο τρόπους. Αφενός μεν υπήρχε προφορική παράδοση σε ορισμένα χωριά, Μικρά Ασία, Πελοπόννησο και Στερεά Ελλάδα. Και αφετέρου στην αλεξανδρινή εποχή μεταφράστηκαν τα ευαγγέλια και η Καινή Διαθήκη στην κοινή γλώσσα της Αλεξανδρινής εποχής, που ήταν η δημοτική, η ελληνική γλώσσα που μιλούσαν οι διάδοχοι του Αλεξάνδρου.

 

Από αυτήν την κοινή, κατάγεται και η δική μας γλώσσα, που διατηρήθηκε λόγω των εκκλησιαστικών κειμένων, τα οποία άκουγε συνέχεια ο λαός, και έτσι διατηρήθηκε ως λόγια. Η άλλη διατηρήθηκε ως δημοτική.

 

Έτσι διατηρήθηκε η ελληνική γλώσσα από δύο πλευρές. Η μία είναι η γλώσσα της εκκλησίας και η άλλη είναι η κοινή δημοτική που κατάγεται κατευθείαν από τον Όμηρο. Υπάρχουν ανάλογες φράσεις, και στα δημοτικά τραγούδια, και στις παραδόσεις, όπως τα ομηρικά έπη, κλπ.

 

Αυτή η ατυχία, να είμαστε ένας λαός ο οποίος διατήρησε μια γλώσσα τόσο αρχαία, ασχέτως της βιολογικής μας προέλευσης, διότι όπως έλεγαν και οι αρχαίοι: Έλληνας είναι όποιος δέχεται τον ελληνικό πολιτισμό.

 

Αυτό δεν είναι; Εμείς είμαστε Έλληνες, όχι επειδή είμαστε εξ αίματος απόγονοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου, απευθείας απόγονοι΄  καμία σχέση. Μπορεί να είμαστε και Σλάβοι και Αλβανοί, και τρέχα γύρευε.

 

Εφόσον δεχόμαστε να είμαστε Έλληνες και χρησιμοποιούμε αυτή τη γλώσσα, και εγώ είμαι ο ίδιος ποιητής μέσα σε αυτή τη γλώσσα, είμαι Έλληνας, πώς να το κάνουμε;

 

Τώρα, στο τέλος, πρέπει να σου πω, όμως, και κάποιο όμορφο στοιχείο. Οι Γερμανοί έβγαλαν ένα βιβλιαράκι με τα στερεότυπα που κυκλοφορούν εκεί στη Γερμανία για μας, και τα αντικρούουν.

 

Το έχει βγάλει αυτό το μικρό βιβλιαράκι το αριστερό κόμμα, έχει απέξω ένα ευρώ και μέσα έχει κεφάλαια: Οι Έλληνες είναι τεμπέληδες, είναι απατεώνες, είναι εκείνο, είναι τούτο, συνέχεια. Είναι όλα αυτά τα στοιχεία που τα αντικρούουν, και το έχουν κάνει οι ίδιοι οι Γερμανοί.

 

Οι λαοί, λοιπόν, ευτυχώς, δεν είναι ένα μόνο πράγμα. Υπάρχουν μέσα διαφοροποιήσεις, υπάρχουν άλλοι άνθρωποι. Αυτοί οι άνθρωποι ευτυχώς υπάρχουν ακόμα, και είναι αυτοί ακριβώς που δημιούργησαν οι αρχαίοι Έλληνες. Δηλαδή οι άνθρωποι οι οποίοι σκέφτονται για τον εαυτό τους, και δεν ακολουθούν τη γραμμή… η οποία είναι είτε ο λόγος του Θεού, είτε ο λόγος του αρχηγού, κλπ.

 

Πρέπει να πω, λοιπόν, ότι αυτό το βιβλιαράκι είναι ένα καλό σημάδι, ένα από τα καλά σημάδια, γιατί όσο κι αν είναι οι Γερμανοί ολοκληρωτικοί στη σκέψη τους και στη συμπεριφορά τους, υπάρχουν ανάμεσά τους και εξαιρέσεις. Ευτυχώς. Και αυτό είναι ελπιδοφόρο. Ότι δεν θα υπερνικήσουν αυτές οι δυνάμεις που θέλουν σώνει και καλά να μας κατασπαράξουν.

Πηγή

Όλη η πρόταση ρήξης των πιστωτών για το «μαχαίρι» στις συντάξεις

Οι πιστωτές αυτοδιαψεύδονται μέσα από τα ίδια τους τα κείμενα και οι απαιτήσεις ρήξεις που προέβαλαν για μείωση των συντάξεων επιβεβαιώνονται μέσα από την αποκάλυψη της επίσημης πρότασής τους προς την ελληνική αντιπροσωπεία.

Το κείμενο των «τριών θεσμών» υπό τον τίτλο «μεταρρυθμίσεις για την ολοκλήρωση του τρέχοντος προγράμματος και παραπέρα» (Reforms for the completion of the current programm and beyond)αποκαλύπτει ότι οι δανειστές ζήτησαν πολύ συγκεκριμένες παρεμβάσεις οι οποίες, ντε φάκτο, οδηγούν σε μεγάλες μειώσεις συντάξεων, συμπεριλλαμβανομένης και της πλήρους κατάργησης του ΕΚΑΣέως το 2018. Η αποκάλυψη αυτή εκθέτει ευθέως και την Κομισιόν, ο εκπρόσωπος της οποίας Μαργαρίτης Σχινάς υποστήριξε το πρωί ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεν ζήτησε ποτέ από την Ελλάδα μείωση συντάξεων αλλά μόνον... «περικοπές της τάξης του 1% του ΑΕΠ στο κόστος τους ασφαλιστικού συστήματος».

Συγκεκριμένα, το κείμενο των πιστωτών ζητά ένα πρώτο πακέτο μεταρρυθμίσεων στο ασφαλιστικό «που θα υιοθετηθεί άμεσα και θα στοχεύει εκτιμώμενη ετήσια εξοικονόμηση 1% του ΑΕΠ για την περίοδο 2016 και 2017».

«Αυτό», τονίζεται, « θα πρέπει να επιτευχθεί μέσα από μέτρα που θα καταργήσουν τις εξαιρέσεις και θα περιορίσουν σημαντικά τις πρόωρες συνταξιοδοτήσεις, θα αυξάνουν τις εισφορές υγείας των συνταξιούχων και θα οδηγούν στην σταδιακή κατάργηση του ΕΚΑΣ έως το Δεκέμβριο 2018. Για να ολοκληρωθεί αυτό το πακέτο οι αρχές θα πρέπει μέχρι τον Σεπτέμβριο του 2015 να νομοθετήσουν περαιτέρω, προκειμένου να συνδέσουν τις ασφαλιστικές εισφορές με τις παροχές και να ενοποιήσουν τα Ταμεία».

* Σ΄αυτό το πλαίσιο, οι πιστωτές ζητούν πλήρη εφαρμογή του ασφαλιστικού νόμου 3863/2010. «Οι αρχές», τονίζεται στο έγγραφο, «θα συνεχίσουν να εφαρμόζουν τα κριτήρια βιωσιμότητας για τις επικουρικές συντάξεις και τα εφ΄άπαξ που προκύπτουν από τη μεταρρύθμιση του 2012 , εκκρεμούσης της πρότασης για ένα εναλλακτικό πλαίσιο που θα επιτυγχάνει ισοδύναμες εξοικονομήσεις».

* «Εισαγωγή νομοθεσίας που θα θέτει ισχυρά αντικίνητρα στις πρόωρες συνταξιοδοτήσεις, συμπεριλαμβανομένης της αναπροσαρμογής των κυρώσεων, για οποιοδήποτε συνταξιοδοτείται μετά τις 30 Ιουνίου 2015. Μέσω ρύθμισης που θα ψηφιστεί άμεσα, όλα τα όρια ηλικίας για τη συνταξιοδότηση θα πρέπει να φθάσουν σταδιακά στα 67 έτη έως το έτος 2025». Το, δε, πέναλτι που προτείνουν οι πιστωτές για την πρόωρη συνταξιοδότηση είναι 10% έναντι 6% που φέρεται να βρισκόταν στο τραπέζι μέχρι σήμερα.

Στο ίδιο έγγραφο ζητείται επίσης η ενοποίηση των ταμείων, η εισαγωγή της ρήτρας μηδενικού ελλείμματος στις επικουρικές συντάξεις από την 1η Ιανουαρίου του 2015 και η κατάργηση του ΕΚΑΣ για όλους τους δικαιούχους έως τον Δεκέμβριο του 2018.

Πηγή

Η γερμανική Bayer δωροδόκησε 800 Έλληνες γιατρούς

Μια μεγάλη υπόθεση δωροδοκίας 800 γιατρών αποκάλυψε η εισαγγελία διαφθοράς και ειδικότερα οι εισαγγελείς Αγγελική Τριανταφύλλου και Ιωάννη Σέβη, οι οποίοι διενήργησαν και την έρευνα. Πρωταγωνίστρια και σε αυτήν την υπόθεση διαφθοράς είναι μια γερμανική εταιρεία και ειδικότερα, η Bayer.

Σύμφωνα με τις πληροφορίες, η δίωξη ασκήθηκε μετά από προκαταρκτική εξέταση που διενεργήθηκε με εντολή της εισαγγελέως κατά της Διαφθοράς Ελένης Ράϊκου μετά από καταγγελίες σύμφωνα με τις οποίες η Bayer Ελλάς με υπάλληλους της αλλά και με τη συνδρομή άλλων εταιριών δωροδοκούσε Έλληνες γιατρούς του ΕΣΥ προκειμένου να συνταγογραφούν τα δικά της σκευάσματα με αντάλλαγμα είτε χρηματικά ποσά είτε άλλου είδους δώρα, όπως ταξίδια κλπ. Ποινική δίωξη έχει ασκηθεί σε βάρος τεσσάρων εκπροσώπων της «Bayer Ελλάς», ενώ για άμεση συνέργεια στο ίδιο αδίκημα διώκεται ένας ακόμη υπάλληλος της εταιρείας. 

Συνολικά στην υπόθεση εμπλέκονται περισσότεροι από 800 γιατροί σε διάφορα νοσοκομεία ανά την Ελλάδα. Το ποσό των δωροδοκιών, σύμφωνα με το Βήμα, ανέρχεται συνολικά σε 1,8 εκατ. ευρώ και οι διώξεις που ασκήθηκαν από τους εισαγγελείς είναι σε βαθμό κακουργήματος και αφορούν στα εγκλήματα της ενεργητικής δωροδοκίας κατ' εξακολούθηση και της άμεσης συνέργειας κατ' εξακολούθηση σε ενεργητική δωροδοκία κατά συναυτουργία και κατ' εξακολούθηση.

Όπως γράφουν «Τα Νέα», αντίστοιχη έρευνα γινόταν και στην εισαγγελία διαφθοράς της Κολονίας στη Γερμανία όπου εκεί εμφανίστηκε Έλληνας υπήκοος καταγγέλλοντας ότι από το 2005 ως το 2008 ως εντολοδόχος της Μπάγιερ ΕΛΛΑΣ είχε εκδώσει εικονικά τιμολόγια ύψους δυο εκατ. ευρώ ισχυριζόμενος ότι δωροδοκήθηκαν στην Ελλάδα περίπου 800 γιατροί. Παράλληλα έγινε έρευνα και από το ΣΔΟΕ, ανοίχτηκαν τραπεζικοί λογαριασμοί, έγιναν έρευνες στα γραφεία της εταιρίας και επιβεβαιώθηκαν οι καταγγελίες. Η... ταρίφα ξεκινούσε από 1.000 ευρώ και έφτανε ως τις 20.000 ευρώ. Ωστόσο, σύμφωνα με την «Καθημερινή», για πολλούς από τους εμπλεκόμενους γιατρούς, με βάση τα ποσά που προέκυψαν να έχουν κατατεθεί σε λογαριασμό τους, η δωροδοκία για είναι πλημμεληματικού χαρακτήρα και έχει παραγραφεί.

Πηγή

Είναι μπερδεμένο

γράφει η Αγγελική Σπανού

Το απόγευμα της Κυριακής, όταν έγινε γνωστό ότι διακόπηκαν οι διαπραγματεύσεις στις Βρυξέλλες και υπάρχει σκηνικό ρήξης/αδιεξόδου, παρακολουθούσα μαθητικές σκυταλοδρομίες και διάβασα τα νέα σε sms.

Από ένα σημείο και μετά δεν μπορούσα να αποφύγω τα τηλέφωνα, έτσι όσοι κάθονταν κοντά μου ενημερώθηκαν χωρίς να το επιδιώκουν. Δεν χάλασε καθόλου η διάθεσή τους. Συνέχιζαν να παρακολουθούν και μετά να αγκαλιάζουν τα παιδιά τους με χαρά, να συζητούν μεταξύ τους για το πρόγραμμα των διακοπών - όχι ότι φαινόταν να μην έχουν προβλήματα, αλλά, όπως οι περισσότεροι, έχουν μάθει πια να ζουν με αυτά.

Δυσκολεύτηκα όταν κάποιος με ρώτησε πού οφείλεται η εμπλοκή (για την οποία με άκουγε να μιλάω). Αν έλεγα ότι η κυβέρνηση και οι πιστωτές βρίσκονται σε απόσταση μέτρων άμεσης απόδοσης 2 δισ ευρώ μάλλον δεν θα γινόταν εντελώς κατανοητό - γιατί δεν θα ήταν. Αν έλεγα ότι υπάρχει αμοιβαία καχυποψία ως προς τις προθέσεις της κάθε πλευράς και η έλλειψη εμπιστοσύνης φέρνει κοντά τον κίνδυνο ατυχήματος, πάλι δεν θα έπειθα.

Αν έβρισκα διέξοδο στην παρουσίαση δύο εκδοχών, ότι κάποιοι πιστεύουν πως η κυβέρνηση έχει χάσει πολύτιμο χρόνο και την αξιοπιστία της, ενώ άλλοι αντιτείνουν ότι οι εταίροι έχουν τιμωρητική διάθεση απέναντι στην πρώτη φορά Αριστερά, δύσκολα θα ικανοποιούσα το συνομιλητή μου. Αλλά τι είναι αυτό που θα μπορούσε να ειπωθεί και να είναι ακριβές, διεισδυτικό και αντικειμενικό;

Μέσα σε μια τέτοια απορία συνειδητοποίησα με έναν καινούργιο τρόπο τη σημασία της μεθόδου των διαρροών και του πέπλου αδιαφάνειας γύρω από τη διαπραγμάτευση που αποφασίστηκε όχι από την ελληνική πλευρά αλλά από εκείνη των πιστωτών. Λέγεται πως ήταν μια ιδέα του Β. Σόιμπλε και ότι ζητήθηκε πολύ επιτακτικά από την ελληνική αντιπροσωπεία να τηρούνται οι κανόνες εχεμύθειας.

Κάπως έτσι χανόμαστε για μήνες στη μετάφραση των μηνυμάτων που έρχονται από “ανώνυμες πηγές” και από “κύκλους κοντά στη διαπραγμάτευση”, αντιφατικά συχνά μεταξύ τους, τόσο που πολλές φορές δεν βγαίνει κανένα νόημα από το άθροισμά τους. Με τον τρόπο αυτό, όμως, διευκολύνεται το blame game και η εσωτερική πολιτική διαχείριση από όλους τους εμπλεκόμενους στην υπόθεση. Για παράδειγμα, το ΔΝΤ μπορεί να διαψεύδει ότι εισηγείται μείωση συντάξεων αντί για περικοπή αμυντικών δαπανών και να το αποκαλύπτει η FAZ.

Οι “θεσμοί” μπορούν να διαψεύδουν τα non paper του Μεγάρου Μαξίμου που αποδίδουν το αδιέξοδο στη στάση του ΔΝΤ και να εμφανίζονται ενωμένοι σε ένα κοινό μέτωπο. Ο γερμανικός τύπος μπορεί να γράφει για τους “ελληνικούς καβγάδες” Μέρκελ-Σόιμπλε και οι εκπρόσωποί τους να τα απορρίπτουν ως ευφάνταστα σενάρια. Γενικά, κανείς -εκτός από τους ίδιους τους πρωταγωνιστές- δεν μπορεί να ξέρει με ασφάλεια τι ακριβώς έχει συμβεί και φτάσαμε ως εδώ. Η ασάφεια υποβάλλει την άγνοια που τη θέλουν οι αρχιτέκτονες του αδιεξόδου.

Φτάνει να ξέρουν οι ευρωπαϊκοί λαοί και τα ευρωπαϊκά κοινοβούλια ότι εμπλοκή οφείλεται στο ότι δεν είναι συνεργάσιμη και σοβαρή η ελληνική κυβέρνηση. Γιατί αν είχε τραβηχτεί η κουρτίνα και τα έβλεπαν όλα, τότε θα διαπίστωναν ότι δίνεται μάχη για την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων (καθόλου σημαντικό δημοσιονομικά) και για την αύξηση του ΦΠΑ σε είδη πρώτης ανάγκης όπως είναι το ρεύμα. Θα καταλάβαιναν ότι οι προτάσεις των θεσμών ακόμη και αν εφαρμόζονταν δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα απέδιδαν, μπορεί και να ενημερώνονταν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δέχεται να κάνει στο ασφαλιστικό αυτά που οι προηγούμενοι “μνημονιακοί” δεν έκαναν με την ανοχή της Τρόικας.

Με αυτή την έννοια ήταν πολύ έξυπνη ιδέα να γίνεται η διαπραγμάτευση στα σκοτεινά, γιατί έτσι διευκολύνονται οι διαφορετικές, ακόμη και άκρως αντίθετες, αναγνώσεις της ίδιας ιστορίας.

Για τους δημοσιογράφους η άσκηση είναι και δύσκολη και άχαρη. Στην καλύτερη περίπτωση μεταδίδουν κάτι που νομίζουν πως ξέρουν ή κάνουν μια εκτίμηση κολλώντας όπως όπως τα κομμάτια μιας θρυμματισμένης εικόνας. Αλλά ακόμη και αν γνώριζαν, και πάλι μπορεί να μην μπορούσαν ή να μην προλάβαιναν τόσο πυκνά που είναι τα γεγονότα. Εδώ ένας Μάρκο Πόλο έφυγε με το παράπονο ότι δεν αφηγήθηκε ούτε τα μισά από αυτά που είδε. 

Πηγή

Στη φόρα η λίστα των Ελλήνων δημοσιογράφων που… εκπαίδευε το ΔΝΤ!

Τα ονόματα των Ελλήνων δημοσιογράφων που κλήθηκαν από το ΔΝΤ να παρακολουθήσουν σεμινάρια με στόχο την προβολή των θέσεων του Ταμείου πρόκειται να ζητήσει επισήμως η επιτροπή αλήθειας της Βουλής.

Αυτό προέκυψε  μετά την αποκάλυψη  που έκανε στην επιτροπή ο κ. Παναγιώτης Ρουμελιώτης ο οποίος ανέφερε ότι σεμινάρια σε δημοσιογράφους για να εξηγήσει τις θέσεις και να προβάλλει τις απόψεις του διενεργεί το ΔΝΤ, αλλά και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή. 

Μετά από σχετικές ερωτήσεις για τις διαδικασίες ή και τα κριτήρια με τα οποία γινόταν η επιλογή των δημοσιογράφων για να παρακολουθήσουν τα σχετικά σεμινάρια – ανάλογα έκανε και η ευρωπαϊκή επιτροπή -  ο κ. Ρουμελιώτης ανέφερε ότι δημοσιογράφοι τους οποίους συναντούσε στην  Ουάσιγκτον του είχαν αποκαλύψει ότι είχαν κληθεί για να παρακολουθήσουν αυτά  τα σεμινάρια. Και πρόσθεσε ότι θα μπορούσε η Επιτροπή να ζητήσει επισήμως να της δοθούν τα ονόματα από τον υπεύθυνο επικοινωνίας του Ταμείου κ. Τζέρυ Ρέϊς.

Η πρόεδρος της Βουλής κ. Ζωή Κωνσταντοπούλου υιοθέτησε την πρόταση και ανέθεσε σε μέλος της επιτροπής να συντάξει το σχετικό αίτημα προκειμένου να πληροφορηθούν όλοι τους δημοσιογράφους που κλήθηκαν και παρακολούθησαν την ανάπτυξη των θέσεων του ΔΝΤ.

Ο κ. Ρουμελιώτης ακόμη αναφέρθηκε και σε ομάδα  καθηγητών οικονομολόγων οι οποίοι με λυσσαλέο τρόπο και σαθρά επιχειρήματα προσπαθούσαν να πείσουν ότι το χρέος ήταν βιώσιμο. Και αυτήν την κατηγορία ο κ. Ρουμελιώτης την ενέταξε σε εκείνους που υπηρετούσαν σκοπιμότητες των αφεντικών τους.  

Πηγή

Συμφωνιολαγνεία και αγάπη μόνο

Του Κώστα Βαξεβάνη

«Οποιαδήποτε κακή συμφωνία είναι καλύτερη από τη μη συμφωνία». Με αυτό το ευφυολόγημα τοποθετήθηκε η αγωνιώσα αντιπολίτευση στην αποχώρηση της ελληνικής διπαραγματευτικής ομάδας από τις δαιπραγματεύσεις. Το κλειδί είναι στη λέξη «οποιαδήποτε» η οποία εκ των προτέρων ακυρώνει κάθε διαπραγμάτευση αφού προσβλέπει στο οποιαδήποτε και στο οτιδήποτε. Συμφωνία να ναι και ό,τι να 'ναι.

Ούτε οι διαπραγματεύσεις γίνονται με την προκαταβολική ομολογία φόβου, ούτε η πολιτική μπορεί να ταυτίζεται με τον επικοινωνιακό κλεφτοπόλεμο. Η πραγματικότητα λοιπόν, η οποία γίνεται όλο και πιο απλή σε διλήμματα όσο πιο περίπλοκη γίνεται η διαπραγμάτευση, απαιτεί τα κόμματα να τοποθετηθούν τώρα σε όσα απαιτούνται να υπογραφούν από την ελληνική κυβέρνηση.

Πρέπει δηλαδή τα κόμματα, ο Σαμαράς, ο Θεοδωράκης, α...και η Φώφη να πουν ξεκάθαρα, αν απαιτούν από την ελληνική κυβέρνηση να υπογράψει την κακή ή καλή ή χρήσιμη ή όπως τη χαρακτηρίζουν συμφωνία. Το κείμενο συμφωνίας που απαιτεί να κοπούν 1,8 δις από συντάξεις και να εισπραχθούν άλλα τόσα από αύξηση του ΦΠΑ. Αν συμφωνούν, στο όνομα της επιβίωσης ή της καταστροφής, της πτώχευσης ή ανάπτυξης, οποιουδήποτε τέλως πάντων επιχειρήματος που επιβάλλει τη στάση τους, να προχωρήσει η κυβέρνηση σε συμφωνία με νέα βάρη. Αν θεωρούν πως ο κόσμος μπορεί να τα αντέξει και πως ευνοούν την αγορά και την οικονομία. Να βγουν όμως και να το πουν και αν θέλουν να διεκδικήσουν και την εξουσία ώστε να είναι αυτοί που θα υπογράψουν. Διαφορετικά όπως λένε και στις ταινίες ας σωπάσουν.

Η συμφωνιολαγνική τους στάση, χωρίς όρους και όρια, αποδεικνύει πως δεν υπήρξε ποτέ καμία διαπραγμάτευση, αλλά απλώς συμφωνία υποταγής στους δανειστές. Η προσήλωσή τους στην αγαπησιάρικη ομοφωνία είναι μια ακόμη έκκληση για ευρεία υποταγή.  Δεν γνωρίζω αν θα οδηγηθούμε τελικώς σε κάποια συμφωνία, αλλά δύο πράγματα γίνονται κατανοητά. Πρώτο: έτσι γίνονται οι διαπραγματεύσεις και δεύτερο η πλειοψηφία του κόσμου απαιτεί να τελειώνει αυτή η γάγγραινα ανασφάλειας για τη χώρα που έχει γονατίσει την οικονομία, τους ανθρώπους και τις ψυχές. Γι αυτό καλά θα κάνει η άλλη πλευρά, αυτή που στηρίζει τη διαπραγμάτευση, να είναι πιο φειδωλή σε δηλώσεις που θέλουν την Ελλάδα να βλέπει ως εφιάλτη την έξοδο από το ευρώ. Όταν διαπραγματεύεσαι οι εφιάλτες ακόμη και τα καλά όνειρα είναι για σένα, όχι γι' αυτούς που είναι στην άλλη πλευρά του τραπεζιού. Διαφορετικά μειώνεις την διαπραγματευτική σου ικανότητα.

ΦΩΤΟ ΑΡΧΕΙΟΥ; ΒΕΡΒΕΡΙΔΗΣ ΒΑΣΙΛΗΣ, eurokinissi

Πηγή 

Βόμβα Ρουμελιώτη: Καθυστερούσαν το «κούρεμα» μέχρι να ξεφορτωθούν τα ελληνικά ομόλογα

Μυστικές συναντήσεις στελεχών του ΔΝΤ με κυβερνητικούς εκπροσώπους της Γερμανίας και της Γαλλία, σε ξενοδοχεία της  Ουάσιγκτον, προκειμένου να  μην  γίνει αναδιάρθρωση του χρέους της χώρας μας,  μέχρι οι τράπεζες αυτών των δύο χωρών απαλλαγούν από τα ελληνικά ομόλογα αποκάλυψε ο πρώην εκπρόσωπος της Ελλάδας στο ΔΝΤ κ. Παναγιώτης Ρουμελιώτης μιλώντας στην Επιτροπή Αλήθειας της Βουλής.

Οι συναντήσεις αυτές αποκαλύφθηκαν πρόσφατα από έρευνα που διενεργείται στο ΔΝΤ και πραγματοποιήθηκαν, προτού μπει η χώρα στα μνημόνια (2010) προκειμένου να μην προχωρήσει το Ταμείο στην αναδιάρθρωση του χρέους παρά τις σαφείς προβλέψεις ότι δεν ήταν βιώσιμο.

Οι γαλλικές τράπεζες ήταν εκτεθειμένες σε ελληνικά ομόλογα ύψους 60 δις και οι γερμανικές σε ομόλογα 35 δις.

«Θυσιάστηκαν τα συμφέροντα των Ελλήνων πολιτών προκειμένου οι ξένες τράπεζες να κερδίσουν χρόνο και να ρευστοποιήσουν τα ομόλογα που είχαν στην κατοχή τους πριν το κούρεμα, που ακολούθησε το 2012», είπε ο κ. Ρουμελιώτης.

Στην πολύωρη τοποθέτηση του, ο κ. Ρουμελιώτης, στάθηκε ιδιαίτερα στην ανακεφαλαιοποίηση των τεσσάρων ελληνικών συστημικών τραπεζών με 24 δις επισημαίνοντας ότι η τιμή με την οποία το κράτος πήρε μετοχές των τραπεζών έχει κατά πολύ σήμερα μειωθεί με συνέπεια το κράτος να κινδυνεύει να υποστεί μεγάλη ζημιά καθώς στο δεύτερο μνημόνιο αναφέρεται ότι το 2017 οι τράπεζες πρέπει να επαναϊδιωτικοποιηθούν με τιμές που θα έχουν εκείνη την στιγμή. Ήδη τα 24 δις που δόθηκαν για την ανακεφαλαιοποίηση σήμερα είναι 16 δις. Και τη ζημιά θα την υποστούν οι Έλληνες φορολογούμενοι. 

Ακόμη ο κ. Ρουμελιώτης τόνισε ότι οι Αμερικανοί αξιωματούχοι ήταν εξοργισμένοι με τη στάση των Γερμανών στην αντιμετώπιση της ελληνικής κρίσης , ενώ οι ελληνική κυβέρνηση το 2010,  με τις δηλώσεις της και τους χειρισμούς της, συνέβαλε αποφασιστικά  στο να δυσφημιστεί η Ελλάδα διεθνώς και να αποκλεισθεί από τις αγορές.

Συνέργεια Τρισέ - Προβόπουλου

Ο κ. Ρουμελιώτης αναφέρθηκε στην έρευνα του CIGI την οποία διενήργησε ο  Πολ Μπλουστάιν και αποκάλυψε ότι  ο Ζαν Κλοντ Τρισέ, τότε πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας απέρριψε κατηγορηματικά την πρόταση αναδιάρθρωσης του χρέους  φοβούμενος για τις ζημιές που θα είχαν οι τράπεζες της Γαλλία και της Γερμανίας οι οποίες ήταν τότε «φορτωμένες» με ελληνικά κρατικά ομόλογα.

Με την προσπάθεια αυτή ευθυγραμμίστηκε πλήρως ο εθνικός τραπεζίτης, τόνισε ο κ. Ρουμελιώτης αναφερόμενος στη στάση του κ. Προβόπουλου, ο οποίος μάλιστα είχε ενημερωθεί με μυστικό έγγραφο που του είχε αποσταλεί στις 25 Μαρτίου του 2010 και στο οποίο αναφερόταν ότι ακόμη κι ένα πρόγραμμα με ηπιότερα μέτρα από αυτά που τελικώς ελήφθησαν θα οδηγούσε σε διάρρηξη του κοινωνικού ιστού και θα οδηγούσε σε  αποτυχία τα μέτρα ήταν μη ρεαλιστικά και θα προκαλούσαν  μεγάλους σπασμούς στην οικονομία και θα  δημιουργούσε βαθιά ύφεση στην οικονομία, όπως και έγινε.

Πηγή

«Ευχαριστούμε Ελλάδα!»

Στις αρχές της δεκαετίας του 1800, όταν οι Ηνωμένες Πολιτείες ήταν ακόμα μια νέα χώρα, ένας Βρετανός κριτικός που ονομαζόταν Sydney Smith αναρωτήθηκε: "Σε όλα τα πέρατα του πλανήτη, ποιος διαβάζει ένα αμερικανικό βιβλίο; Ή πηγαίνει σε ένα αμερικανικό παιχνίδι; Ή κοιτάζει μια αμερικανική εικόνα ή άγαλμα;".

Δεδομένου ότι ο κ. Smith ήταν Άγγλος, θα ήταν εύκολο να πει κανείς ότι ένιωθε την ενοχή μιας επώδυνης ήττας. Αλλά οι ερωτήσεις του φωτίζουν ένα σημαντικό γεγονός: όταν ιδρύθηκαν οι Ηνωμένες Πολιτείες, κανείς δεν ήξερε τι είδους ενός έθνους επρόκειτο να γίνει. Μάλιστα, οι ηγέτες και ο λαός του νέου έθνους είχαν συνηθίσει να σκέφτονται τους εαυτούς τους ως υπηκόους της Μεγάλης Βρετανίας. Αλλά με το τέλος του επαναστατικού πολέμου το 1783, βρέθηκαν ανεξάρτητοι, αντιμέτωποι με ένα από τα σπανιότερα θεάματα στην ιστορία: ένα άδειο καμβά.

Το πώς να γεμίσουν αυτόν τον καμβά ήταν μια δύσκολη ερώτηση, ειδικά σε μια χώρα τέτοιων αποκλίσεων. Οι Αμερικανοί δεν προέρχονταν μόνο από την Αγγλία, αλλά και από τη Γερμανία, την Ολλανδία, τη Σκωτία, ακόμη και τη Σουηδία. Οι ιθαγενείς Αμερικανοί και οι Αφρικανοί σκλάβοι δεν αναγνωρίζονταν ως πολίτες, αλλά ήταν κι αυτοί μέρος της νέας κουλτούρας. Δεν ήταν σαφές τι κοινό επρόκειτο να δέσει αυτές τις διαφορετικές ομάδες, εκτός από μια δέσμευση για την ελευθερία και κάποιες γραμμές στο χάρτη.

Το ένα πράγμα στο οποίο οι Αμερικανοί συμφωνούσαν ήταν ο θαυμασμός τους για τον πολιτισμό της αρχαίας Ελλάδας, ειδικά ο πολιτισμός αυτής της μεγάλης πόλης, της Αθήνας. Γιατί ήταν εδώ, στην Αθήνα, που γεννήθηκε η δημοκρατία. Εδώ ήταν που τα ανθρώπινα όντα ανέπτυξαν για πρώτη φορά και δοκίμασαν την ιδέα ότι οι άνθρωποι ήταν ικανοί να κυβερνούν τους εαυτούς τους χωρίς βασιλιά ή δικτάτορα, εδώ ήταν που ο Περικλής δήλωσε: "Η κυβέρνησή μας δεν αντιγράφει τους γείτονές μας, αλλά είναι ένα παράδειγμα γι' αυτούς."

Η Ελλάδα υπήρξε σίγουρα ένα παράδειγμα για την πρώτη γενιά των Αμερικανών. Κατά τη διάρκεια των συζητήσεων για το Σύνταγμα, οι ιδρυτές μας αναφέρθηκαν στον Περικλή, τον Ξενοφώντα και το Θουκυδίδη. Ονόμασαν τις πόλεις τους με τα ονόματα της Αθήνας, της Σπάρτης και της Κορίνθου. Σχεδίασαν μεγάλα δημόσια κτίριά τους σε ελληνικό ύφος. Ο στόχος αυτών των μιμήσεων ήταν ολοφάνερος: σε μια εποχή της μοναρχίας και της αυτοκρατορίας, η Αμερική δεν θα αντέγραφε τις γειτονικές της χώρες. Όπως και οι Έλληνες, θα χρησίμευε ως παράδειγμα για αυτές.

Φυσικά, η αμερικανική δημοκρατία είχε πολύ στενό ορισμό το δέκατο όγδοο αιώνα, ακριβώς όπως η αθηναϊκή δημοκρατία είχε πολύ στενό ορισμό τον πέμπτο αιώνα. Οι γυναίκες, οι δούλοι, οι ιθαγενείς Αμερικανοί, οι νέοι, οι μετανάστες, οι Εβραίοι, οι Κουάκεροι, οι Καθολικοί, οι ελεύθεροι Αφρο-Αμερικανοί: σε κάποια στιγμή στο παρελθόν της χώρας μου, κάθε μία από αυτές τις ομάδες στερήθηκε το δικαίωμα της ψήφου, και πολλοί από αυτούς εξακολουθούν να αντιμετωπίζονται με καχυποψία, προκατάληψη, και απροκάλυπτη εχθρότητα ακόμα και σήμερα. Η ιστορία της αμερικανικής ιστορίας είναι η ιστορία της πάλης για την επέκταση του ορισμού του «πολίτη», για να εξασφαλιστεί ότι κάθε άτομο στις Ηνωμένες Πολιτείες έχει την ευκαιρία να ζει μια αξιοπρεπή και αξιοσέβαστη ζωή. Αυτός είναι ένας αγώνας που συνεχίζεται και στο δικό σας και στο δικό μας έθνος, και όσο συνεχίζεται, τόσο θα στρεφόμαστε προς την σοφία των αρχαίων για να μας καθοδηγήσουν.

Όπως πολλοί από εσάς γνωρίζετε, ο πατέρας μου, ο Robert F. Kennedy, αφιέρωσε τη ζωή του σε αυτόν τον αγώνα. Πιθανότατα δεν θα εκπλαγείτε να μάθετε ότι οι αγαπημένοι τους συγγραφείς ήταν οι αρχαίοι 'Ελληνες ποιητές και θεατρικοί συγγραφείς, όπως ο Σοφοκλής και ο Αισχύλος. Στις ελληνικές τραγωδίες, και τις ιστορίες των ηγετών, όπως του Περικλή, βρήκε την ηχώ της δικής του εμπειρίας: του αγώνα να χτίσει και να διατηρήσει μια αξιοπρεπή κοινωνία, το αναπόφευκτο του πόνου ως μέρους της ζωής, και την αξιοσημείωτη ικανότητά μας να ξεπερνούμε τις αντιξοότητες.

Στις δύο σπουδαιότερες ομιλίες του ανέφερε τους Έλληνες. Η πρώτη έγινε τον Ιούνιο του 1966, λίγο περισσότερο από 49 χρόνια πριν, όταν ταξίδεψε στη Νότια Αφρική, μετά από πρόσκληση μιας ομάδας φοιτητών που αντιτίθεντο στο Απαρτχάιντ. Ελπίζοντας να εμπνεύσει το κοινό του να συνεχίσουν το μακρύ και άχαρο αγώνα τους, τους θύμισε αυτό για το οποίο αγωνίζονταν: την προστασία και τον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, αξίες τις οποίες ονόμασε «τις ουσιαστικές διαφορές μεταξύ ημών και της ναζιστικής Γερμανίας, όπως ήταν και μεταξύ Αθήνας και Περσίας". Αργότερα, ο ίδιος κάλεσε το κοινό του να αναλάβει προσωπικά την ευθύνη για τη βελτίωση του κόσμου με μια φράση του Περικλή: "Αν Αθήνα φαντάζει μεγάλη σ' σένα", είπε, "να θυμάσαι λοιπόν ότι οι δόξες της επιτεύχθησαν από γενναίους άντρες, και από άνδρες που είχαν μάθει ποιο ήταν το καθήκον τους." Ο πατέρας μου μοιραζόταν με τους Έλληνες την πεποίθηση ότι η βελτίωση του κόσμου είναι καθήκον όλων μας, και δεν ανεχόταν την απάθεια ή τον κυνισμό. Εκτιμούσε το γεγονός ότι η σύγχρονη λέξη "ηλίθιος" ("idiot") προέρχεται από την αρχαία ελληνική λέξη για κάποιον που αρνιόταν να συμμετάσχει στη δημόσια ζωή ("ιδιώτης").

Ο Robert Kennedy βρήκε έμπνευση στους Έλληνες, αλλά βρήκε και παρηγοριά. Τη νύχτα της 4ης Απριλίου 1968, είχε προγραμματίσει να κάνει μια στάση στην εκστρατεία του στην Ινδιανάπολη της Ιντιάνα. Καθώς κατευθυνόταν προς τα εκεί, έλαβε τη φοβερή είδηση ότι Μάρτιν Λούθερ Κινγκ είχε δολοφονηθεί. Αξιωματούχοι της πόλης τον προέτρεψαν να ακυρώσει την εμφάνισή του, λέγοντας ότι δεν μπορούσαν να εγγυηθούν την ασφάλειά του σε περίπτωση ταραχών. Αλλά εκείνος επέμεινε να φτάσει στον προορισμό του. Δεν είχε ετοιμάσει κανένα λόγο. Αντ' αυτού, άντλησε από τη δική του εμπειρία πόνου, και μίλησε για τη ζωή του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, ως παράδειγμα για κάθε Αμερικανό. Στο αποκορύφωμα της ομιλίας του, ανέφερε τα λόγια του Αισχύλου: "Ακόμα και στον ύπνο μας, ο πόνος που δεν μπορούμε να ξεχάσουμε πέφτει, σταγόνα-σταγόνα, πάνω στην καρδιά, μέχρι που, στην απελπισία μας, παρά τη θέλησή μας, έρχεται η σοφία μέσα από τη φοβερή χάρη του Θεού." Πολλές άλλες αμερικανικές πόλεις κάηκαν εκείνο το βράδυ, αλλά στην Ινδιανάπολη, όλα παρέμειναν ήρεμα.

Οι Έλληνες ποιητές και πολιτικοί συγκινούσαν τον πατέρα μου με το θάρρος τους και την αγάπη τους για τη χώρα. Πρότειναν ότι μπορούμε να δώσουμε νόημα σε έναν κόσμο γεμάτο από ανόητο βάσανο. Αναγνώριζαν ότι ο σκοπός του πολιτισμού δεν είναι να βελτιώσει ένα άτομο, αλλά να ενδυναμώσει όλους τους ανθρώπους.

Αυτά είναι μαθήματα που χρειαζόμαστε σήμερα περισσότερο από ποτέ. Δικτάτορες κυβερνούν με κοντόφθαλμη σκληρότητα τη Βόρεια Κορέα και τη Ζιμπάμπουε. Η διαφθορά και ο διχασμός απειλούν τον θρίαμβο της δημοκρατίας στη Νότια Αφρική και τη Ρωσία. Ο ISIS συνεχίζει την επέκτασή του στη Μέση Ανατολή, προκαλώντας ανείπωτη δυστυχία και καταστροφή. Οι γυναίκες παντού αντιμετωπίζονται ως κατώτερα πλάσματα. Οι δυτικές δημοκρατίες χάνουν την εμπιστοσύνη των πολιτών τους, και η ανισότητα αυξάνεται.

Τι μπορούμε εμείς, ως άτομα, να κάνουμε ενάντια σε τόσες πολλές αποτυχίες; Στο πρόσωπο τόσης πολλής αντίδρασης, πώς μπορούμε να συνεχίσουμε το έργο της επέκτασης της ελευθερίας και της αξιοπρέπειας, όχι μόνο σε όλους τους Έλληνες ή σε όλους τους Αμερικανούς, αλλά σε όλους τους ανθρώπους, παντού;

Περίπου είκοσι χρόνια πριν, έθεσα αυτή την ερώτηση στους 50 πιο γενναίους υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στον κόσμο για το βιβλίο μου Speak Truth To Power. Κανένας από αυτούς δεν είχε μια απάντηση για τα δεινά του κόσμου, βέβαια, αλλά όλοι είπαν ότι δεν θα μπορούσαν απλώς να στέκονται και να παρακολουθούν, ενώ οι άλλοι άνθρωποι υπέφεραν. Όπως είπε ο Περικλής των αρχαίων Αθηναίων, καθένας από αυτούς τις σθεναρούς υπερασπιστές κατανοούσε το καθήκον του - όχι ως ήρωας, αλλά ως ανθρώπινο όν.

Σκεφτείτε, για παράδειγμα, τη Marina Pisklakova. Η Marina είναι η κορυφαία ακτιβίστρια της Ρωσίας για τα δικαιώματα των γυναικών. Έχει μόνη της καταφέρει να αλλάξει τη στάση της Ρωσίας στο θέμα της βίας κατά του άλλου φύλου, αρχίζοντας μια σχετική συζήτηση πριν από δύο δεκαετίες, όταν δεν υπήρχε κανένας άλλος να μιλά γι αυτό. Το πραγματικά εκπληκτικό είναι ότι όταν η Μαρίνα ξεκίνησε την πρώτη τηλεφωνική γραμμή hotline για περιπτώσεις κρίσης, ήταν επιστήμονας, όχι ακτιβίστρια. Δεν είχε κανένα ιστορικό, καμία εκπαίδευση, καμία χρηματοδότηση, κανέναν συνάδελφο. "Ένιωσα απελπισμένη και αβοήθητη," έχει πει η Μαρίνα, "αλλά ήξερα τι έπρεπε να κάνω."

Σε πολλές διαδοχικές συνεντεύξεις, άκουσα μια εκδοχή αυτής της ιστορίας των απλών ανθρώπων, που ανακαλύπτουν ότι δεν μπορούν να αγνοήσουν τη συνείδησή τους. Επρόκειτο για ένα ενθαρρυντικό μήνυμα, και μια ιδέα μου ήρθε στο μυαλό: Κι αν μπορούσαμε να διδάξουμε τους νέους να γίνουν υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων; Και ποιος είναι καλύτερος τρόπος να το κάνουμε αυτό απ' ό,τι μέσα από τέτοιες απίστευτες ιστορίες; Κάθε ένας από εμάς, αλλά κυρίως οι νέοι, έχουν την τάση να δικαιολογούμε τους εαυτούς μας, προτάσσοντας μια αμφιβολία. Λέμε πράγματα όπως "Θα μπορούσα να κάνω τη διαφορά αν ήμουν μεγαλύτερος" ή "Θα είχα μιλήσει αν ήμουν πιο γενναίος." Αλλά διαβάζοντας αυτές τις συνεντεύξεις βλέπουμε ότι η αλλαγή γίνεται από ανθρώπους ακριβώς όπως εσείς και εγώ, με τους δικούς τους φόβους και τις δικές τους ελπίδες και τα δικά τους μόνον όνειρα. Αν μπορούσαμε να δώσουμε αυτό το μάθημα στους νέους, θα μπορούσαμε να αλλάξουμε τις κοινωνίες μας.

Και έτσι γεννήθηκε το πρόγραμμα σπουδών Speak Truth To Power. Δημιουργήσαμε σχέδια μαθημάτων με βάση τις ζωές αυτών των αξιόλογων γυναικών και ανδρών, κάθε ένα σχεδιασμένο για να επιτρέπει στους μαθητές να αναγνωρίζουν τους εαυτούς τους ως υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Όταν οι μαθητές διαβάζουν Wangari Maathai, δεν μαθαίνουν για τα περιβαλλοντικά δικαιώματα ως κάτι που συμβαίνει κάπου αλλού στον κόσμο, αλλά μαθαίνουν ότι μπορούν να προστατέψουν το περιβάλλον στις δικές τους κοινότητες φυτεύοντας δένδρα ή καθαρίζοντας ρέματα. Όταν μελετούν Kailash Satyarthi, δεν λένε ότι η παιδική εργασία είναι ένα πρόβλημα που θα λύσει κάποιος άλλος - όλοι απαντούν στην πρόκληση να αρχίσουν να αναρωτιούνται πού είναι φτιαγμένα τα ρούχα και τα παπούτσια τους, και από ποιόν.

Τα αποτελέσματα έχουν μετασχηματιστική επίδραση. Οι μαθητές που έχουν μελετήσει το πρόγραμμα Speak Truth To Power έχουν καταφέρει να ορθώσουν το ανάστημά τους σε άλλους που πριν τους εκφόβιζαν, να προκαλέσουν την τοπική αυτοδιοίκηση στην περιοχή τους για να ξεκινήσει ένα πρόγραμμα ανακύκλωσης, ή έχουν μοιράσει σοκολάτες fair-trade στη γιορτή του Halloween. Ένας φοιτητής νομικής που μελέτησε το πρόγραμμα Speak Truth To Power αποφάσισε ότι αντί να γίνει ένας δικηγόρος σε μια μεγάλης ισχύος εταιρία, προτίμησε να εργαστεί για την εκπαιδευτική πολιτική στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ένας δάσκαλος στην Καμπότζη που εφάρμοσε το πρόγραμμα σπουδών είπε, "Πριν από την εκπαίδευση, αν έκανα μια ερώτηση σε έναν μαθητή, και έλεγε ότι δεν επιθυμεί να απαντήσει, τότε δεν του το ζητούσα πια. Μετά την εκπαίδευση, ενθάρρυνα τους μαθητές να σηκωθούν και να μιλήσουν και να είναι πρόθυμοι να κάνουν λάθη - και το κάνουν".

Ο Πλούταρχος έγραψε κάποτε ότι "Το μυαλό δεν είναι ένα δοχείο που χρειάζεται γέμισμα, αλλά ένα ξύλο που χρειάζεται ανάφλεξη." Ο στόχος του προγράμματος "Speak Truth To Power" δεν είναι να διδάξει στους νέους μας γεγονότα που σύντομα θα ξεχάσουν, αλλά να ανάψει μέσα τους τη φλόγα για μια ισόβια δέσμευση για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Μαθαίνοντας να μιλούν στην τάξη, αυτοί οι φοιτητές προετοιμάζονται να μιλήσουν στην αίθουσα ενός ΔΣ ή της Γερουσίας αργότερα. Εμείς δεν επιδιώκουμε τίποτε άλλο από το να δημιουργήσουμε μια γενιά φοιτητών που θα είναι αποφασισμένοι να εργαστούν για τη δικαιοσύνη, όταν έρθει η σειρά τους να ξεκινήσουν μια επιχείρηση, ή να αναλάβουν μια τάξη, ή να ανοίξουν μια επιχείρηση. Το να δώσουμε στα παιδιά μας τα εργαλεία για να γίνουν υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων είναι ο πιο σίγουρος δρόμος για ένα καλύτερο και πιο δημοκρατικό μέλλον.

Είμαι στην ευχάριστη θέση να ανακοινώσω ότι η Ελλάδα επέλεξε να κάνει αυτή την επένδυση για τα παιδιά της. Χάρη στη σκληρή δουλειά της Μαριάννας Βαρδινογιάννη, και των συνεργατών της στο Ίδρυμα, και του Υπουργού Πολιτισμού, Παιδείας και Θρησκευμάτων Αριστείδη Μπαλτά, το πρόγραμμα σπουδών "Η Αλήθεια στην Εξουσία" ("Speak Truth To Power") θα είναι σύντομα διαθέσιμο για διδασκαλία στις ελληνικές τάξεις. Το Κέντρο Robert F. Kennedy Human Rights είναι ενθουσιασμένο για αυτή τη νέα συνεργασία, και ευγνώμων για την ευκαιρία να φέρει το πρόγραμμα σπουδών του στη γενέτειρα της δημοκρατίας.

Κάθε ένας από εμάς που επιλέγει να υπερασπιστεί τη δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα συστρατεύεται στην πιο καθοριστική σύγκρουση της εποχής μας. Δεν είναι μια σύγκρουση των όπλων, αν και μερικοί που μας αντιτίθενται βασίζονται στην βία. Δεν είναι μια σύγκρουση της θρησκείας, αν και κάποιοι που μας αντιτίθενται ισχυρίζονται ότι ενεργούν στο όνομα του Θεού. Μάλλον, είναι μια σύγκρουση για κάτι πολύ πιο θεμελιώδες: την αξία ενός ανθρώπινου όντος. Είναι μια σύγκρουση η οποία ίσως φαίνεται καλύτερα αν συγκρίνουμε την τύχη της μαγευτικής δομής επάνω στον λόφο με την τύχη μιας εξίσου μαγευτικής πόλης στο βορρά, στη Συρία. Τόσο η Ακρόπολη όσο και η αρχαία πόλη της Παλμύρας είναι χαρακτηρισμένες ως σημεία παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς από την UNESCO. Και οι δύο είναι απόδειξη για την ικανότητα της ανθρωπότητας να δημιουργεί ομορφιά. Και οι δύο είναι θησαυροί που δεν ανήκουν σε μια ορισμένη ομάδα ανθρώπων, αλλά σε όλους τους ανθρώπους, ως υπενθύμιση του ευγενούς πολιτισμού που επιδιώκουμε να οικοδομήσουμε.

Αλλά ενώ εσείς στην Ελλάδα θεωρείτε ότι η Ακρόπολη είναι ένας θησαυρός που πρέπει να προστατεύεται και να εορτάζεται, ο ISIS βλέπει την αρχαία πόλη της Παλμύρας ως ένα έδαφος που μπορεί να κατακτήσει και να λεηλατήσει. Ο ISIS, και παρόμοιες ομάδες, σε όλο τον κόσμο, από την Boko Haram μέχρι τους αυτονομιστές στην Ουκρανία, δεν έχουν κανέναν σεβασμό για το έργο που ξεκίνησε εδώ στην Αθήνα πριν από αιώνες. Καθόλου δεν νοιάζονται για τα δικαιώματα για τα οποία οι Αμερικανοί πολέμησαν το 1776 μ.Χ., και οι Έλληνες πολέμησαν το 490 πΧ. Θα μπορούσαν να ανατρέψουν όλη την πρόοδο που έχουμε κάνει προς την κατεύθυνση ενός δίκαιου και ειρηνικού κόσμο.

Δεν μπορούμε να επιτρέψουμε να συμβεί αυτό. Όπως ο Περικλής προέτρεψε το λαό του, ακριβώς στο λόφο εδώ από πάνω μας, πριν από τόσον καιρό, ας μάθουμε το καθήκον μας: ας συνεχίσουμε το σκληρό και αναγκαίο έργο της επέκτασης της δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων για όλους τους ανθρώπους.

Πηγή