Κάτω από τη ζώνη

γράφει ο Απόστολος Διαμαντής*

Φήμες πολύ έντονες βγαίνουν από την Συγγρού, πως επέρχεται κανονική διάλυση. Η μάχη για τον έλεγχο του κόμματος είναι πολύ σκληρή και στο παιχνίδι λένε πως μπαίνει πλέον και ο ίδιος ο Καραμανλής.

Έρχεται η κρίσιμη μέρα, όπου θα αποφασιστεί εάν θα γίνει δεκτή η άρση της απόσπασης υπαλλήλων που υπηρετούν στην Συγγρού, την οποία άρση έχει ζητήσει η πλευρά Μεϊμαράκη. Πρόκειται για περίπου 80 άτομα, τα οποία στελεχώνουν την κομματική οργάνωση σε καίρια πόστα. Εάν φύγουν, μέσα στη διαδικασία των εκλογών, τότε μοιραία θα δημιουργηθούν σοβαρά οργανωτικά προβλήματα και θα τεθεί σε κίνδυνο η όλη διαδικασία.

Τότε, εάν είναι έτσι, γιατί η πλευρά Μεϊμαράκη ζήτησε να φύγουν; Περίεργο. Μόνο εικασίες μπορούν να γίνουν. 'Ισως θέλουν να αποδυναμώσουν την πλευρά Παπαμικίκου, η οποία μάλλον εργάζεται υπέρ του Τζιτζικώστα; Ή μήπως στοχεύουν σε πραγματικό αδιέξοδο, ούτως ώστε να δωθεί το έναυσμα, να στρωθεί ο δρόμος για την επιστροφή του Καραμανλή, ο οποίος θα εμφανιστεί ως σωτήρας της παράταξης;

Ωστόσο, αυτή δεν είναι η μόνη αιτία σύγκρουσης, καθώς δύσκολα θα γίνει συμφωνία για το πόσες κάλπες θα στηθούν, πού θα στηθούν και πόσο θα πληρώσουν οι προσερχόμενοι. Η πλευρά Μεϊμαράκη θέλει κλειστή διαδικασία, καθώς έχει το προβάδισμα στα μέλη, ενώ οι άλλοι τρεις θέλουν ανοιχτές εκλογές, καθώς εάν προσέλθουν πολλοί, τότε ο Βαγγέλης μάλλον θα χάσει.

Όλα αυτά βεβαίως είναι οργανωτικά θέματα και όχι πολιτικά. Πλην όμως, όπως έλεγε και ο Στάλιν, τα οργανωτικά ζητήματα είναι αμιγώς πολιτικά. Επομένως είμαστε υποχρεωμένοι να βγάλουμε πολιτικά συμπεράσματα από την διαδικασία εκλογής αρχηγού στην ΝΔ.

Έτσι, η οργανωτική σύγκρουση δείχνει φόβο πως το κόμμα θα περάσει σε μη καραμανλικά χέρια. Αυτό σημαίνει πως η ΝΔ θα μετατραπεί σε ένα καθαρά νεοφιλελεύθερο κόμμα, εάν επικρατήσει ο Κυριάκος και σε ένα κόμμα της Λαϊκής Δεξιάς, εάν επικρατήσει ο Τζιτζικώστας. Εάν παραμείνει ο Βαγγέλης, τότε η ΝΔ θα παραμείνει κι αυτή σε τροχιά αναμονής, παρατηρώντας τον τρόπο με τον οποίο ο Τσίπρας θα εδραιώνει την πολιτική του κυριαρχία. Μόνον μια καταστροφική για την Ελλάδα εξέλιξη θα έθετε σε κίνδυνο την κυριαρχία του ΣΥΡΙΖΑ, κάτι όμως που δεν διαφαίνεται αυτήν τη στιγμή, τουλάχιστον όχι πριν τις γαλλικές προεδρικές εκλογές του '17. Εκτός και αν η πορεία των οικονομικών είναι τέτοια, που οδηγήσει σε γενικευμένη οικονομική και κοινωνική κατάρρευση μέσα στους επόμενους μήνες.

Εάν δεν συμβούν όμως αυτά, εάν τα πράγματα εξελιχθούν με τον προβλεπόμενο τρόπο, τότε η ΝΔ, για να συνεχίσει να υπάρχει, θα πρέπει να αποκτήσει μια στιβαρή ηγεσία που θα παράγει πολιτική. Και που θα είναι βεβαίως, ενωμένη.

Ποιος θα την κρατήσει ενωμένη; Ο Κυριάκος; Δύσκολο. Οι θέσεις του είναι ιδιαίτερα ξεκάθαρες, με αποτέλεσμα να προκαλούν φυγόκεντρες τάσεις. Ο Τζιτζικώστας; Θα μπορούσε ενδεχομένως να έχει την στήριξη των φίλων της ΝΔ, αλλά δεν έχει την στήριξη του Καραμανλή. Πώς θα την κρατήσει ενωμένη; Ο Μεϊμαράκης; Αυτός δείχνει πιο κατάλληλος για ενωτική πορεία, πλην όμως είναι και αυτός με το πιο θολό και άνευρο πολιτικό προφίλ και έτσι η ΝΔ δεν θα κινδυνεύσει ενδεχομένως με ατύχημα, αλλά θα κινδυνέψει με αργό θάνατο, που είναι και ο χειρότερος.

Έτσι έχουν τα πράγματα και οι επόμενες μέρες θα είναι κρίσιμες για την πορεία προς τις εσωκομματικές εκλογές, η οποία μπορεί να είναι και πορεία προς την διάσπαση.

Διότι, όπως έλεγε και ο Τρούμαν, πολιτική είναι να βρίσκεις τον κατάλληλο χρόνο για ένα χτύπημα λίγο κάτω από τη ζώνη.

* Ο Απόστολος Διαμαντής είναι συγγραφέας

Καταρίνα Μαρτίνς, συντονίστρια Μπλόκο: Η κυβέρνηση της δεξιάς "τελείωσε" σήμερα. Πραξικόπημα δεξιάς στο προϋπολογισμό.

Του Αργύρη Παναγόπουλου

Η Πορτογαλία φαίνεται ότι γυρίζει σελίδα με μια κυβέρνηση σοσιαλιστών και αριστεράς θέτοντας δυναμικά το θέμα της αλλαγής των ισορροπιών στην Ευρώπη που άνοιξε στις 25 Ιανουαρίου του 2015 η πρώτη μεγάλη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ.

Μετά από δίωρη συνάντηση ανάμεσα στην αντιπροσωπεία του Μπλόκου της Αριστεράς που οδηγούσε η συντονίστριά του Καταρίνα Μαρτίνς και αυτής των σοσιαλιστών υπό την ηγεσία του γενικού γραμματέα της Αντόνιο Κόστα στα γραφεία του Μπλόκου φαίνεται ότι στη Νότιο Ευρώπη θα υπάρξει και δεύτερη κυβέρνηση που θα έχει τη σφραγίδα της ριζοσπαστικής αριστεράς με τους σοσιαλιστές να αποδέχονται τη συνεργασία τους με την αριστερά.

«Η κυβέρνηση του Πάσος Κοέλιο «τελείωσε» σήμερα», τόνισε η Καταρίνα Μαρτίνς μετά το τέλος της συνάντησης», εκτιμώντας ότι «τέθηκαν οι συνθήκες για μια βασική συμφωνία με τους σοσιαλιστές και το Μπλόκο… τώρα ξεκινήσαμε να εργαζόμαστε για τον προϋπολογισμό… Το Μπλόκο θα αναλάβει όλες τις ευθύνες που πρέπει να αναλάβει».

Για τον Αντόνιο Κόστα δεν υπάρχουν οι συνθήκες για μια κυβέρνηση σοσιαλιστών και δεξιάς, ενώ παραδέχθηκε ότι οι σοσιαλιστές έκαναν παραχωρήσει για το σχηματισμό μια κυβέρνησης με την αριστερά.

Δύο φαίνονται τα πιο πιθανά σενάρια για το σχηματισμό της νέας κυβέρνησης, το πρώτο είναι μια κυβέρνηση σοσιαλιστών με την εξωτερική στήριξη του Μπλόκου της Αριστεράς και του Πορτογαλικού ΚΚ ή μια κυβέρνηση σοσιαλιστών με τη συμμετοχή του Μπλόκου, γιατί δεν έχει γίνει σαφές εάν το Πορτογαλικό ΚΚ θα δεχόταν να συμμετάσχει σε μια τρικομαμματική κυβέρνηση.

Η προοπτική μιας κυβέρνησης σοσιαλιστών και αριστεράς δεν αρέσει στις Βρυξέλλες, οι οποίες σήμερα υπογράμμισαν ότι έχουν σχεδόν ολοκληρωθεί οι συζητήσεις με τη κυβέρνηση του Πάσος Κοέλιο γα τον επόμενο προϋπολογισμό λιτότητα, ενώ από τη Λισαβόνα η Καταρίνα Μαρτίνς και ο Αντόνιο Κόστα κατέστησαν σαφές ότι η νέα κυβέρνηση θα καταθέσει δικό της προϋπολογισμό στη προοπτική της ανατροπής της λιτότητας. 

Από τη πλευρά της η κυβέρνηση του Πάσος Κοέλιο προχωρά σε ένα πραγματικό πραξικόπημα δηλώνοντας ότι θα καταθέσει μέχρι τις 15 Οκτωβρίου στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή το προϋπολογισμό για το επόμενο έτος,για να περιορίσει τις αλλαγές που προφανώς θα επιδιώξει η νέα κυβέρνηση, δεδομένου ότι η προϋπολογισμός της κυβέρνησης της δεξιάς προβλέπει νέα σκληρή λιτότητα με οριζόντιες περικοπές σε μισθούς και συντάξεις και το κοινωνικό κράτος.  

Η σκιά του μακαριστού Χριστόδουλου

γράφει ο Δημήτρης Ψαρράς

Λίγες μέρες μετά την ορκωμοσία της, οι σχέσεις της νέας κυβέρνησης με την Εκκλησία περνούν από δοκιμασία. Η ευθύνη δεν ανήκει στους νέους υπουργούς, καθώς απ’ ό,τι φαίνεται ο Αρχιεπίσκοπος θέλει εξαρχής να θέσει σε νέες βάσεις τη σχέση του με την κυβέρνηση της Αριστεράς.

Και ενώ ο κ. Ιερώνυμος είναι εκείνος που αποκατέστησε τους διακριτούς ρόλους των δύο θεσμών (Εκκλησίας και Πολιτείας) μετά την επεισοδιακή θητεία του αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου, καθώς φαίνεται είναι ο ίδιος που σήμερα επιχειρεί μια ριζική αλλαγή πλεύσης με άγνωστες συνέπειες.

Εχοντας στο ενεργητικό του τον έλεγχο των πιο ακραίων φωνών της Ιεραρχίας, καθώς και την απομόνωση των ελάχιστων μητροπολιτών που έσπευσαν να εκτεθούν υπέρ της Χρυσής Αυγής το 2012, ο κ. Ιερώνυμος στρέφεται τώρα εναντίον των «άθρησκων» της Αριστεράς.

Ξάφνιασε η γνωστή οξύτατη αντίδρασή του για τη δήλωση της αναπληρώτριας υπουργού Παιδείας Σίας Αναγνωστοπούλου, σχετικά με την ανάγκη απλοποίησης της απαλλαγής από τη διδασκαλία των Θρησκευτικών, για όσους μαθητές το επιθυμούν. Ο κ. Ιερώνυμος μίλησε για «ανοησίες κάποιας κυρίας», αμφισβήτησε ευθέως τις αρμοδιότητές της και επιχείρησε να τη φέρει σε αντιπαράθεση με το... υπουργείο της. Και όμως.

Η κυρία Αναγνωστοπούλου είπε κάτι πολύ απλό, το οποίο μάλιστα εδράζεται στις ισχύουσες διατάξεις της νομοθεσίας. Εφόσον αναγνωρίζεται το δικαίωμα των μη ορθοδόξων να εξαιρούνται από τη διδασκαλία των Θρησκευτικών, δεν θα έπρεπε αυτή η εξαίρεση να συνοδεύεται από δηλώσεις «απιστίας».

Οι γνωστοί «φονταμενταλιστές» δεν έχασαν την ευκαιρία. Ο μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Ανθιμος αμφισβήτησε ακόμα και την ισχύουσα κατάσταση:

Αν κάποιο από τα παιδιά έχει διαφορετικό θρήσκευμα ή δόγμα –αν είναι ρωμαιοκαθολικός, προτεστάντης, βουδιστής, δεν ξέρω– να μπορεί να πάρει απαλλαγή από το μάθημα των Θρησκευτικών, αφού προηγουμένως φέρει κάποιο πιστοποιητικό μιας αρμόδιας υπηρεσίας που να αποδεικνύει το διαφορετικό θρήσκευμά του. (The TOC, 25.9.2015).

Η συνάντηση

Η συνέχεια είναι γνωστή. Η συζήτηση μετατέθηκε στην αναγκαιότητα ή τον τρόπο διδασκαλίας των Θρησκευτικών και απαιτήθηκε να επισπευστεί η συνάντηση του Αρχιεπισκόπου με τον υπουργό Παιδείας Νίκο Φίλη, προκειμένου να δοθούν αμοιβαίες εξηγήσεις και να αποφευχθεί η περαιτέρω όξυνση.

Πολλοί αναρωτήθηκαν για ποιο λόγο ο συνήθως προσεκτικός και στοχαστικός Αρχιεπίσκοπος ένιωσε την ανάγκη να φερθεί με απρέπεια στην αναπληρώτρια υπουργό. Ολα τα δεδομένα συγκλίνουν στο γεγονός ότι δεν τον απασχολεί γενικά η διδασκαλία των Θρησκευτικών, αλλά ο τρόπος απαλλαγής των μαθητών, και το κύριο μέλημά του είναι να παραμένει η δυσκολία που προκαλείται από τη στοχοποίηση ως «ετεροδόξων» όσων ζητούν την εξαίρεσή τους.

Ζούμε σήμερα μια μικρογραφία της «μάχης των ταυτοτήτων» του 2000, όταν η Εκκλησία, υπό την ηγεσία του αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου, ξεσηκώθηκε προκειμένου να μην απαλειφθεί η αναγραφή του θρησκεύματος στα δελτία αστυνομικής ταυτότητας. Οπως και τότε, έτσι και τώρα, το διακύβευμα της διαμάχης είναι αν θα υποχρεώνονται οι πολίτες να δηλώνουν τη θρησκευτική τους ετερότητα, τη διάκρισή τους από την «επικρατούσα» πλειοψηφία, με τον κίνδυνο να πέσουν θύμα ανοιχτών ή έμμεσων διακρίσεων.

Ο κ. Ιερώνυμος είχε διαφοροποιηθεί το 2000 από την ακραία γραμμή του τότε Αρχιεπισκόπου. Ενώ ο Χριστόδουλος υποστήριζε την υποχρεωτική αναγραφή του θρησκεύματος στις ταυτότητες, ο Ιερώνυμος τάχθηκε υπέρ της προαιρετικής αναγραφής. Βέβαια και με αυτό τον τρόπο δεν αποφευγόταν ο «στιγματισμός». Γι’ αυτό τελικά το Συμβούλιο της Επικρατείας επικύρωσε την επιλογή της Πολιτείας για ολοσχερή απάλειψη του θρησκεύματος στις ταυτότητες (Ολομέλεια ΣτΕ, 2283/2001).

Παρ’ όλα αυτά, η στάση του κ. Ιερώνυμου ήταν διακριτή. Μάλιστα ο ίδιος επιδεικτικά απείχε από τη «λαοσύναξη», δηλαδή το συλλαλητήριο που οργάνωσε ο προκάτοχός του στο Σύνταγμα. Ομως στην ουσία της υπόθεσης δεν είχε διαφορετική άποψη.

Σε συνεντεύξεις του μιλούσε κι εκείνος για «σκοπιμότητες» και υπαινισσόταν «ανθελληνικές» συνωμοσίες:

Αυτό που με ανησυχεί είναι ότι η απαίτηση αυτή να μη γράφεται το θρήσκευμα στις ταυτότητες δεν είναι θέμα ελληνικό, είναι θέμα το οποίο έρχεται από έξω και θέλει να εξυπηρετήσει και σκοπούς αυτών και σκοπούς άλλων που είναι μέσα σε αυτό τον χώρο. (Αnt1 FM, 16.5.2000).

Τα «κεκτημένα»

Η ιστορία επαναλαμβάνεται. Η διοικούσα Εκκλησία δεν μπορεί να υποχωρήσει σε ένα από τα βασικά της κεκτημένα: το γεγονός ότι όλοι οι Ελληνες θεωρούνται αυτομάτως από τη γέννησή τους ορθόδοξοι χριστιανοί, έως ότου οι γονείς τους ή οι ίδιοι προβούν σε κάποια δημόσια αποκήρυξη, κάτι που δεν είναι τόσο απλό σε μια κοινωνία που διατηρεί την ανεξιθρησκεία μόνο στα χαρτιά και επιφυλάσσει σειρά δυσμενών συνεπειών στους άθρησκους και κυρίως τους ετερόδοξους.

Ο λόγος που ο Αρχιεπίσκοπος προχώρησε σε αυτές τις δηλώσεις σχετίζεται ασφαλώς με τον σχηματισμό δεύτερης κυβέρνησης της Αριστεράς. Με την κίνησή του ήθελε να προειδοποιήσει τους νέους υπουργούς Παιδείας ότι δεν είναι διατεθειμένος να ανεχθεί καμιά αλλαγή στο «status quo» των σχέσεων Εκκλησίας - Πολιτείας και κυρίως ότι δεν δέχεται καμιά τροποποίηση στο καθεστώς υποχρεωτικής ταύτισης των Ελλήνων πολιτών με το ορθόδοξο δόγμα.

Μετά τις εκλογές του Ιανουαρίου, ο κ. Τσίπρας είχε φροντίσει να επισκεφτεί τον Αρχιεπίσκοπο και να τον προετοιμάσει για την απόφαση του ΣΥΡΙΖΑ να υπάρξει και πολιτική ορκωμοσία των μελών της κυβέρνησης.

Με την πρωτοβουλία αυτή ο πρωθυπουργός πρόλαβε οποιαδήποτε αντίδραση και κατοχύρωσε πρώτη φορά σε τόσο υψηλό επίπεδο την επιλογή της πολιτικής διαβεβαίωσης έναντι του θρησκευτικού όρκου. Το βήμα αυτό, αν και σημαντικό, έμεινε χωρίς συνέχεια, ενώ από τα μέσα ενημέρωσης υποβαθμίστηκε και αντιμετωπίστηκε ως ισοδύναμο με τις ενδυματολογικές παραξενιές της αριστερής κυβέρνησης, κυρίως με την κατάργηση της γραβάτας.

Ο αυτοπεριορισμός της πρώτης θητείας της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛΛ. στη διαπραγμάτευση με τους δανειστές διευκόλυνε την Ιεραρχία να προσαρμοστεί στη νέα κατάσταση. Εξάλλου η όποια επιφυλακτική θέση στελεχών του κόμματος της Αριστεράς αντισταθμιζόταν από την προγραμματική θρησκοληψία των δεξιών συγκυβερνώντων. Είναι χαρακτηριστικό ότι στο διάστημα των επτά μηνών μόνο μία φορά διαταράχθηκαν οι σχέσεις Πολιτείας και Εκκλησίας, όταν με πρωτοβουλία του κ. Καμμένου δόθηκε ιδιαίτερο βάρος στην «περιοδεία» των λειψάνων της Αγίας Βαρβάρας στην Ελλάδα.

Ηταν Μάιος του 2015, όταν ανακοινώθηκε ότι τα «λείψανα» που φυλάσσονται στη Βενετία θα γίνουν δεκτά με τιμές αρχηγού κράτους, καθώς και ότι θα περάσουν από το Νοσοκομείο του «Αγίου Σάββα». Ο τότε κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ Νίκος Φίλης χαρακτήρισε «εμπόριο λειψάνων» όλη την επιχείρηση, και υποστήριξε πως «είναι λάθος να δίνουμε το σήμα ότι μέσα από τέτοιες διαδικασίες μπορεί να υποκατασταθεί η αναγκαία ιατρική αγωγή», ενώ η μεταφορά του σκηνώματος στον «Αγ. Σάββα» «παραπέμπει σε περιόδους Μεσαίωνα».

Ο διευθυντής Τύπου της Αρχιεπισκοπής Αθηνών Χάρης Κονιδάρης αντέδρασε με σκληρή ανακοίνωση, λέγοντας ότι «εμπόριο λειψάνων κάνει ο ίδιος ο κ. Φίλης. Εμπορεύεται τα λείψανα ενός δήθεν αριστερού αντικληρικαλισμού, ο οποίος και παραπέμπει σε περιόδους Μεσαίωνα, αφού επιδιώκει να περιορίσει τη συνταγματικά κατοχυρωμένη ελευθερία της θρησκείας». Σύμφωνα με τον κ. Κονιδάρη, θα έπρεπε «ο κ. Φίλης να διδαχθεί από τη στάση του πρωθυπουργού της χώρας κ. Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος σέβεται απόλυτα το θρησκευτικό συναίσθημα των Ελλήνων».

Αντιδράσεις

Η τοποθέτηση του κ. Φίλη στη θέση του υπουργού Παιδείας μετά τις πρόσφατες εκλογές ασφαλώς θορύβησε αρχικά τον Αρχιεπίσκοπο, ο οποίος αντέδρασε με την επιδεικτική επίθεση στην κυρία Αναγνωστοπούλου. Την περασμένη Τρίτη, κατά την πρώτη τακτική συνεδρία της Ιεράς Συνόδου, ο Αρχιεπίσκοπος φρόντισε να επαναλάβει τον φόβο του ότι «φαινόμενα όπως το πρόσφατο επεισόδιο του μαθήματος των Θρησκευτικών, είναι η αιχμή του δόρατος».

Μάλιστα συνέδεσε το «επεισόδιο» με τις σχέσεις Ελλάδας - Ε.Ε., θυμίζοντας τον επιλεκτικό αντιευρωπαϊσμό του προκατόχου του, αλλά υποδεικνύοντας, όπως έκανε εκείνος, και τον «εσωτερικό» εχθρό:

Φαίνεται ότι οι φίλοι μας οι εδώ και οι Ευρωπαίοι, εκμεταλλευόμενοι τη δεινή μας οικονομική κατάσταση, στα πλαίσια της ρυθμίσεως των οικονομικών μας σχέσεων, δεν θα παραλείψουν αλλά αντιθέτως θα επιδιώξουν με κάθε τρόπο την αλλοίωση της ελληνικής κοινωνίας μας, αρχίζοντας από τη σχολική μας εκπαίδευση. Το τραγικό είναι ότι οι εχθροί μας δεν είναι πλέον πέρα και μακριά, είναι εντός των τειχών μας. Το βλέπουμε, το οσφραινόμαστε.

Το αποκορύφωμα της δήλωσης υπήρξε μια όψιμη «αντιμνημονιακή» τοποθέτηση:

Εάν όμως υπάρχουν δεσμεύσεις και σχεδιασμοί που αποσκοπούν, όπως ψιθυρίζεται ζωηρά, στην αλλοίωση της μορφής της κοινωνίας μας και μάλιστα στην υποτίμηση της ιστορίας και των παραδόσεών μας, το ξεθεμελίωμα του θεσμού της οικογένειας και την επιβολή της διαστροφής, την περαιτέρω υποβάθμιση της γλώσσας μας και την περιφρόνηση του από αιώνες πολιτισμού μας, της πατρίδος μας, των οσίων και των ιερών μας· αν όλα αυτά είναι μέσα στα “προαπαιτούμενα” (πράγμα ακατανόητο), τότε η Ιεραρχία, ο κλήρος, ο ευσεβής και πιστός ελληνικός λαός, θα γίνουμε ανάχωμα, τείχη, οχυρά.

Γκουτέρες: Καλό παράδειγμα για την Ευρώπη η Ελλάδα

Τη διαπίστωση ότι υπάρχει ανθρωπιά στην αντιμετώπιση της προσφυγικής κρίσης στην Ελλάδα εξέφρασε ο Αντόνιο Γκουτέρες που είχε συνάντηση με τον Αλέξη Τσίπρα στο Μαξίμου.

Συγκεκριμένα, μετέφερε στον πρωθυπουργό τις καλές εντυπώσεις του από την ανθρωπιά και την αλληλεγγύη που δείχνει ο ελληνικός λαός απέναντι στους πρόσφυγες.

«Αν δεν υπάρχει ανθρωπιά δεν γίνεται τίποτα», επανέλαβε ο ύπατος αρμοστής του ΟΗΕ υπογραμμίζοντας πως αυτό είναι ένα καλό παράδειγμα για την Ευρώπη.

«Είμαι Πορτογάλος, οπότε καταλαβαίνω την κατάσταση. Στη χώρα μου κι εδώ είναι το ίδιο», είπε ο κ. Γκουτέρες, που έχει ήδη επισκεφθεί το κέντρο φιλοξενίας προσφύγων στον Ελαιώνα.

Επίσης, αναφέρθηκε στο ταξίδι του στη Λέσβο, όπου είχε την ευκαιρία να διαπιστώσει από κοντά τη διαχείριση του προβλήματος. 

Από την πλευρά του ο Αλέξης Τσίπρας σημείωσε ότι «είναι μια δύσκολη κατάσταση, αλλά κάνουμε ότι καλύτερο μπορούμε» και ότι «και στην Ελλάδα υπήρχαν εξαρχής δυσκολίες, αλλά η διαφορά μεταξύ προσφύγων και μεταναστών είναι ξεκάθαρη τώρα».

Πρόσθεσε πως οι Έλληνες έχουν την εμπειρία των προσφύγων διότι στο παρελθόν πολλοί Έλληνες ήλθαν από το Αιγαίο ως πρόσφυγες.

«Έτσι, υπάρχει στο μυαλό μας η έννοια του τι σημαίνει να είσαι πρόσφυγας. Γι΄αυτό πιστεύω ότι ο κόσμος κινητοποιείται, ειδικά στη Μυτιλήνη, επισήμανε ο πρωθυπουργός, που μίλησε για το ρόλο «των τοπικών αρχών, που προσπαθούν να κάνουν ότι καλύτερο μπορούν».

Βλέπουμε ότι οι άνθρωποι παίρνουν φροντίδα, είπε ο κ. Τσίπρας και επισήμανε ότι ο κόσμος θέλει να εκφράσει την αλληλεγγύη του και αυτό είναι το πιο σημαντικό. Τα προβλήματα μπορούν να λυθούν».

Πηγή

Ενα παρατεταμένο έγκλημα κατά των εργαζομένων

γράφει ο Δημήτρης Τρίμης

Ενόψει της διαπραγμάτευσης της κυβέρνησης με τους «Θεσμούς» για τα εργασιακά θέματα (σύναψη συλλογικών συμβάσεων, συνδικαλιστικά δικαιώματα, καθεστώς απολύσεων και αποζημιώσεων κ.λπ), είχαμε υπογραμμίσει τη μεγάλη σημασία που έχει σήμερα, μετά την καταστροφή της εργατικής τάξης που επέφεραν οι προηγούμενοι μνημονιακοί νόμοι,  να επανέλθει πλήρως η λειτουργία του ΟΜΕΔ (Οργανισμός Μεσολάβησης και Διαιτησίας), άρα και των Συλλογικών Συμβάσεων.

Ο ΟΜΕΔ είναι αυτόνομο νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου, που θεωρητικά λειτουργεί έως σήμερα. Δημιουργήθηκε το 1990 για να υποστηρίξει τις διαπραγματεύσεις ανάμεσα στις οργανώσεις των εργαζομένων και των εργοδοτών για τη σύναψη Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας (ΣΣΕ). Πριν από τα μνημόνια, τα εργατικά σωματεία μπορούσαν να προσφεύγουν και μονομερώς στον ΟΜΕΔ και να υποχρεώνουν τους εργοδότες να εφαρμόζουν ΣΣΕ.

Αν σήμερα, που έχουν καταργηθεί ουσιαστικά οι ΣΣΕ  και έχει επεκταθεί η μαύρη εργασία η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ δεν επαναφέρει την πλήρη λειτουργία του ΟΜΕΔ (με το δικαίωμα μονομερούς προσφυγής της εργατικής πλευράς) και νομίζει ότι οι εργοδότες θα αποδεχθούν εθελοντικά αξιοπρεπείς Συμβάσεις, ζήσε Μάη μου..., σημειώναμε σε σχετικό σχόλιο μας την Παρασκευή.

Με τη βοήθεια του εργατολόγου Αποστόλη Τσαλαπάτη επανερχόμαστε,  ύστερα κι από τις ηλεκτρονικές επιστολές αναγνωστών μας που ζητούσαν διευκρινίσεις.

Με Πράξη του Υπουργικού Συμβουλίου προβλέφθηκε (με ισχύ από 14.2.2012) ότι η προσφυγή στη διαιτησία (ΟΜΕΔ) θα γίνεται αποκλειστικά με κοινή συμφωνία των μερών δηλαδή της εργοδοτικής πλευράς και της εργατικής πλευράς.

Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να καταργηθεί στην πράξη η σύναψη συλλογικών συμβάσεων και η έκδοση διαιτητικών αποφάσεων καθώς οι εργοδοτικές οργανώσεις αρνούνται να διαπραγματευθούν απευθείας με τα συνδικάτα και δεν συναινούν στην από κοινού προσφυγή στην διαιτησία.

Αποτέλεσμα είναι η λαίλαπα των «ατομικών συμβάσεων» με σημαντικά μειωμένους μισθούς σε σχέση με τις συλλογικές συμβάσεις που είχαν ήδη λήξει όχι όμως μικρότερους από το κατώτατο νόμιμο ποσό των 586,00 ευρώ.

Με απόφαση του ΣτΕ που δημοσιεύθηκε τον Ιούνιο του 2014 κρίθηκε αντισυνταγματική η κατάργηση της μονομερούς προσφυγής στη διαιτησία  και έτσι ο νομοθέτης, συμμορφούμενος στην απόφαση του Ανώτατου Διοικητικού Δικαστηρίου της χώρας, επανέφερε, λίγους μήνες αργότερα, τη δυνατότητα μονομερούς προσφυγής στην διαιτησία εκ μέρους των συνδικάτων.

Με κάποιες διαφορές σε σχέση με το παρελθόν μολαταύτα …

Αυτή τη φορά η απόφαση του διαιτητή υπόκειται σε έφεση από όποια πλευρά δεν είναι ικανοποιημένη (συνήθως η εργοδοτική) και έως ότου εκδοθεί απόφαση επί της έφεσης η πρωτοβάθμια διαιτητική απόφαση δεν ισχύει.

Στην πράξη οι τελεσίδικες διαιτητικές αποφάσεις που έχουν εκδοθεί προβλέπουν μειώσεις της τάξης του 10-15%.

Το καλό νέο είναι ότι οι διαιτητικές αποφάσεις επιβάλουν μισθούς αισθητά ανώτερους των 586,00 ευρώ.

Το κακό νέο είναι ότι οι διαιτητικές αποφάσεις δεν αφορούν όλους τους εργαζομένους ενός κλάδου ή ενός επαγγέλματος, αλλά μόνο αυτούς που ο εργοδότης τους είναι μέλος της εργοδοτικής οργάνωσης η οποία δεσμεύεται από την διαιτητική απόφαση.

Και αυτό γιατί ο εκάστοτε υπουργός Εργασίας δεν έχει το δικαίωμα να τις κηρύξει, με απόφασή του υποχρεωτικές για όλους τους εργοδότες του ίδιου κλάδου ή του ίδιου επαγγέλματος.

Με αυτόν τον τρόπο έχουμε εργαζομένους στον ίδιο κλάδο ή στο ίδιο επάγγελμα δυο ταχυτήτων:

►αυτούς που ο εργοδότης τους παραμένει μέλος της εργοδοτικής οργάνωσης και είναι υποχρεωμένος να εφαρμόσει την διαιτητική απόφαση (και τη ΣΣΕ)

►και αυτούς που ο εργοδότης τους δεν είναι μέλος και δεν δεσμεύεται.

Συνεπώς οι εργοδότες μπορούν να προσλαμβάνουν νέους εργαζόμενους με 586,00 ευρώ και να εξακολουθούν να πιέζουν τους μισθούς των παλιών εργαζομένων προς το 586,00 ευρώ το μήνα, απολύτως ανενόχλητοι.

Συμπέρασμα κεντρικό προς τα συνδικάτα και την κυβέρνηση: Θα πρέπει να επαναθεσμοθετηθεί η δυνατότητα του υπουργού Εργασίας να κηρύσσει υποχρεωτική για όλους τους εργοδότες την εφαρμογή των Συλλογικών Συμβάσεων ή των διαιτητικών αποφάσεων.

Αλλά οι «Θεσμοί» ασφαλώς θα απαντήσουν ότι η μεν υποχρεωτικότητα προβλέπεται πράγματι στις περισσότερες νομοθεσίες της Ε.Ε, όμως η μονομερής προσφυγή των συνδικάτων στην διαιτησία που εσείς οι Έλληνες την κρατάτε ακόμα στη ζωή με μια απόφαση του ΣτΕ, δεν υπάρχει.

Αν λοιπόν τελικά οι «Θεσμοί» και οι εργοδότες επιβάλουν την κατάργηση της  διαιτησίας, τότε δυστυχώς δεν θα έχει κανένα ιδιαίτερο νόημα ούτε και η πιθανή, κατά παραχώρηση, επαναφορά της υποχρεωτικότητας αφού δεν θα υπάρχουν ΣΣΕ για να κηρυχθούν κατόπιν από τον εκάστοτε Υπουργό ως υποχρεωτικές.

Κύριε Τσίπρα! Ιδού τα ισοδύναμα που ψάχνετε!

Του Αλέξανδρου Μωραϊτάκη 

Μια από τις συνήθειες που με γεμίζει γνώση και εμπειρία είναι να μελετώ καθημερινά τις απόψεις περί τα πολιτικά και οικονομικά δρώμενα που αναρτώνται στο διαδίκτυο και δημοσιεύονται στον ημερήσιο τύπο.

Την Τρίτη που πέρασε δημοσίευσε στο Capital.gr, ο έγκυρος δημοσιογράφος κ. Γιώργος Λακόπουλος, ένα ακόμη ενδιαφέρον άρθρο του υπό τον τίτλο "Μπανανία. Ισόβιοι προνομιούχοι με τα λεφτά των άλλων.".

Δεν μου πήρε πολύ χρόνο να συνδέσω το άρθρο με την προσπάθεια της κυβέρνησης να εφαρμόσει ισοδύναμα μέτρα με σκοπό την ελάφρυνση των ασθενών κοινωνικών τάξεων ή την μη περαιτέρω αύξηση των βαρών τους με την επιβολή των επαχθών μέτρων.

Τι λέει ο Λακόπουλος; Απλά πράγματα. Απλά, που όμως κανείς δεν έχει αναλογιστεί και που κατ’ επέκταση οι οικονομικές τους συνέπειες δεν έχουν υπολογιστεί...

Εν περιλήψει ο δημοσιογράφος απαριθμεί:

1.    Επτά ζώντες Προέδρους της Βουλής των Ελλήνων:
i.    Ζωή Κωνσταντοπούλου,
ii.    Ευάγγελο Μεϊμαράκη,
iii.    Φίλιππο Πετσάλνικο,
iv.    Άννα Ψαρούδα- Μπενάκη,
v.    Νικήτα Κακλαμάνη,
vi.    Σιούφα και
vii.     Πολύδωρα.

2.    Έξι αρχηγούς  πρώην κομμάτων που πλην ενός από αυτά τα κόμματα, τα λοιπά δεν έχουν επανεκλεγεί ή και δεν υφίστανται καν:

i.    Δημήτρης Τσοβόλας,
ii.    Νίκος Κωνσταντόπουλος,
iii.    Γιώργος Καρατζαφέρης,
iv.    Φώτης Κουβέλης,
v.    Μαρία Δαμανάκη και
vi.    Αλέκος Αλαβάνος.
vii.    Από κοντά και οι πρώην αντιπρόεδροι κυβερνήσεων, όπως ο Πάγκαλος.

3.    Έναν πρώην αντιπρόεδρο κυβέρνησης το Θεόδωρο Πάγκαλο και

4.    Τρεις Πρώην Πρωθυπουργούς:
i.    Γεώργιος Παπανδρέου,
ii.    Κωνσταντίνος Σημίτης και
iii.    Κωνσταντίνος Μητσοτάκης.

Αν προβούμε σε ενδελεχή έλεγχο είναι βέβαιο πως μπορεί να βρεθούν και άλλες περιπτώσεις τέτοιου είδους.

Εκτός του χώρου που καταλαμβάνουν τα γραφεία των ανωτέρω στο κτήριο της Βουλής των Ελλήνων, ο δημοσιογράφος υπολογίζει και δεν έχουμε κανένα λόγο να θεωρήσουμε ότι υπερβάλει, ότι το προσωπικό της ΒτΕ και της Ελληνικής Αστυνομίας που απασχολείται στην υπηρεσία τους, αγγίζει τα 250 άτομα.

Επεκτείνοντας τη σκέψη του δημοσιογράφου και  με απλούς υπολογισμούς που μπορείτε να κρίνετε μόνοι σας αν ευσταθούν, το κόστος κάθε υπαλλήλου συμπεριλαμβανομένων των λειτουργικών δαπανών, του κόστους κτιρίου, τηλεφώνων και λοιπών προνομίων που απολαμβάνουν, ανέρχεται ετησίως σε 50.000 ευρώ. Το ποσό αυτό αναγόμενο σε 12μηνη βάση ανέρχεται σε 12.500.000 ευρώ (!).

Αυτά τα χρήματα είναι ένα ακόμη από τα άσκοπα βάρη του κρατικού προϋπολογισμού που στην εποχή της ανέχειας και της ανεργίας φαντάζουν όχι απλώς υπερβολικά αλλά και παράλογα.

Είναι αδιανόητο για οποιονδήποτε Έλληνα που είτε αγωνίζεται να διατηρήσει την εργασία του, είτε την έχει απωλέσει, είτε την αναζητεί για πρώτη φορά, είτε είναι συνταξιούχος, να δεχτεί νέους φόρους που μεταξύ άλλων θα προορίζονται για την κάλυψη τέτοιων άσκοπων δαπανών.

Ζήτησε ιδέες για ισοδύναμα ο πρωθυπουργός. Ορίστε λοιπόν. Με ένα άρθρο σας εξοικονομούμε κύριε Τσίπρα 12.500.000 ευρώ και παράλληλα σας ανοίγουμε το δρόμο να προβείτε σε βαθύτερο έλεγχο και είμαι βέβαιος ότι θα εκπλαγείτε από αυτά που θα διαπιστώσετε.

Ελπίζω να βάλετε τα επιτελεία σας να δουλέψουν κύριε Τσίπρα, διότι τέτοια νούμερα απορώ πως δεν τα είδαν, οι σύμβουλοί σας, να περνάνε από μπροστά τους όταν αποφάσιζαν να επιβάλλουν 23% ΦΠΑ στα φροντιστήρια των παιδιών μας.

Θα σας περιμένω όπως και όλοι οι Έλληνες πολίτες...

* Ο κ. Αλέξανδρος Μωραϊτάκης είναι τέως πρόεδρος του ΣΜΕΧΑ

Αντισυνταγματικός ο τρόπος υπολογισμού της εισφοράς αλληλεγγύης

Του Παναγιώτη Στάθη

Αντισυνταγματικός κρίθηκε με απόφαση της Ολομέλειας του Συμβουλίου Επικρατείας  (αριθμ. 2563/2015) ο τρόπος υπολογισμού της έκτακτης εισφοράς στο σκέλος που αφορά τα τεκμήρια  για αυτοκίνητα, πισίνες, σκάφη κλπ.

Η εισφορά  επιβλήθηκε με την υπουργική απόφαση 1167/2-8-2011 και το Ανώτατο Δικαστήριο μπορεί να τη θεώρησε ως νόμιμες όλες τις φορολογικές επιβαρύνσεις μετά το 2011 , γλιτώνοντας το δημόσιο από τυχόν δημοσιονομικές τρύπες πλην έκρινε πως ο υπολογισμός της εισφοράς στο σύνολο του τεκμαρτού εισοδήματος είναι αντισυνταγματικός. Συγκεκριμένα θεωρεί το δικαστήριο ότι είναι αντισυνταγματικές οι διατάξεις του 2011 που ορίζουν ότι η έκτακτη εισφορά υπολογίζεται σε όλο το τεκμαρτό εισόδημα χωρίς να τις μειώσεις που προβλέπονται από τη φορολογία εισοδήματος όταν ο φορολογούμενος επικαλείται παλιότερες αποταμιεύσεις και ανάλωση προϋπαρχόντων κεφαλαίων.  

Θα ζητήσουν πίσω χρήματα

Ουσιαστικά το ΣτΕ δίνει το δικαίωμα σε χιλιάδες φορολογούμενους να διεκδικήσουν αναδρομικά την επιστροφή ολόκληρου ή μέρους της εισφοράς αλληλεγγύης που έχουν πληρώσει από το 2011 μέχρι σήμερα. Η απόφαση του ΣτΕ αναφέρει χαρακτηριστικά: "Η κρινομένη αίτηση πρέπει να γίνει δεκτή εν μέρει και να ακυρωθούν οι διατάξεις του άρθρου 1 εδαφ.6 της προσβαλλομένης υπουργικής αποφάσεως, που ορίζουν ότι το ετήσιο τεκμαρτό εισόδημα επί του οποίου υπολογίζεται το ύψος της επίδικης εισφοράς λαμβάνεται υπόψη πριν από τις μειώσεις του άρθρου 19 του Κώδικα Φορολογίας Εισοδήματος, κατά το μέρος που αναφέρεται στις μειώσεις του άρθρο 19 παρ. 2 εδαφ. ζ (ανάλωση Κεφαλαίου προηγουμένων ετών), ρύθμιση, η οποία, κατά τα ανωτέρω γενόμενα δεκτά, είναι ανίσχυρη και μη εφαρμοστέα ως αντισυνταγματική".

Το δικαστήριο έκανε εν μέρει δεκτή την προσφυγή του δικηγόρου Άγγελου Τσιγκρή (πρώην γγ του Υπουργείου Δικαιοσύνης) , κατά της ετήσιας εισφοράς αλληλεγγύης.

... και οι συνταξιούχοι

Πάντως και η εισφορά  αλληλεγγύης των  συνταξιούχων του δημοσίου τομέα έχει κριθεί από τον περασμένο Μάιο, συνολικά   αντισυνταγματική  από την Ολομέλεια  του Ελεγκτικού Συνεδρίου με ισχυρότατη  πλειοψηφία (25 υπέρ  έναντι 9 κατά). Η  Ολομέλεια του Ανωτάτου Δημοσιονομικού Δικαστηρίου,  έκρινε  με οριακή πλειοψηφία αυτή τη φορά (15 υπέρ έναντι 12 κατά), ότι η  απόφασή της δεν θα έχει  αναδρομική ισχύ για όσους δεν προσέφυγαν στην Δικαιοσύνη και θα ισχύει από την ημέρα δημοσίευσης της δικαστικής απόφασης.

Το πρόβλημα Ερντογάν και ο περιφερειακός ιμπεριαλισμός

γράφει ο Θέμης Τζήμας

Η ελληνική εξωτερική πολιτική υποκρίνεται ότι δε βλέπει το πρόβλημα Ερντογάν και το ζήτημα του ιμπεριαλισμού. Η επεκτατική έως μεγαλομανής πολιτική Νταβούτογλου- Ερντογάν στοιχίζεται και υπηρετεί τις ιμπεριαλιστικές πολιτικές στη Μ. Ανατολή, όπως αυτές υλοποιούνται μέσα από εντελώς παράνομες και εγκληματικές πολιτικές αλλαγής καθεστώτων.

Αυτό έγινε στη Λιβύη, αυτό προωθείται και στη Συρία. Η αραβική άνοιξη που ανέτρεψε φιλοδυτικά καθεστώτα έχοντας στην πρωτοπορία της προοδευτικές δυνάμεις “απήχθη” και εξαφανίστηκε υπέρ σκοταδιστικών δυνάμεων και βίαιων επεμβάσεων αλλαγής καθεστώτων. Είναι στο πλαίσιο αυτών των ιμπεριαλιστικών επιδιώξεων που γιγαντώθηκε το φαινόμενο του Ισλαμικού Κράτους, ως εργαλείο για το ξέσπασμα ολοκληρωτικού πολέμου Σουνιτών- Σιιτών, επανασχεδιασμού του χάρτη της Μ. Ανατολής με τεμαχισμό του Ιράκ και της Συρίας και αποδυνάμωσης του φιλοϊρανικού ή εν γένει μη φιλό- ισραηλινού άξονα στη Μ. Ανατολή.

Σε αυτό το πλαίσιο, ο Ταγίπ Ερντογάν διαπράττει το έγκλημα της επιθετικότητας εναντίον κυρίαρχου κράτους, εκπαιδεύοντας και στέλνοντας στρατιωτικές δυνάμεις εναντίον της Συρίας, επιδιώκοντας να αξιοποιήσει τη σύγκρουση στην τελευταία προς την κατεύθυνση του μεγαλοϊδεατισμού του και εναντίον Κούρδων- που μάλιστα διεξάγουν ένα πρωτοποριακό κοινωνικό πείραμα στην επαρχία Ροτζάβα. Συνεργοί του είναι η Σ. Αραβία αλλά και οι ΗΠΑ και η ΕΕ, στο πλαίσιο της οποίας και η Ελλάδα.

Ταυτόχρονα και προκειμένου να διασφαλίσει την κυριαρχία του, με τη βοήθεια του βαθέος κράτους δείχνει να διεξάγει πέρα από τις ευθείες συγκρούσεις με Κούρδους αντάρτες και ένα χαμηλής έντασης εμφύλιο απέναντι σε αριστερούς και Κούρδους. Καθόλου τυχαία, όσο φθίνει η εκλογική του κυριαρχία, τόσο αιματοκυλίζεται η χώρα του.

Η πολιτική Ερντογάν είναι ένα εν εξελίξει πρόβλημα για την ευρύτερη περιοχή, όπως κάθε πολιτική που πατά στην αυταρχικοποίηση στο εσωτερικό \και στον επεκτατισμό στο εξωτερικό. Η Τουρκία του Ερντογάν επιδιώκει να λειτουργεί κυριολεκτικά ως ο χωροφύλακας του ιμπεριαλισμού στην περιοχή. Εξ ου και η στάση Ερντογάν δεν είναι παρά τμήμα της όξυνσης του ιμπεριαλισμού διεθνώς και της έμπρακτης εφαρμογής του -και- στη Μ. Ανατολή, δια του βίαιου επανασχεδιασμού του χάρτη της περιοχής.

Η ελληνική εξωτερική πολιτική εμφανίζεται αξιοθρήνητη, ταυτιζόμενη τόσο με του ιμπεριαλιστικούς τυχοδιωκτισμούς ΗΠΑ – ΕΕ, Ερντογάν, όσο και υπονομεύοντας κάθε παραδοσιακή σχέση στον αραβικό κόσμο, όπως πράττει με την άρνηση αναγνώρισης του παλαιστινιακού κράτους. Το τέρας του Ισλαμικού Κράτους και ο μεγαλοϊδεατισμός Ερντογάν θα ξεσπάσουν και εις βάρος της χώρας. Ακόμα εντονότερα, η όξυνση των ιμπεριαλιστικών αντιθέσεων θα βάλει φωτιά ευρύτερα στην περιοχή.

Σήμερα περισσότερο από ποτέ απαιτείται ενεργητική συστράτευση όλων των αντί- ιμπεριαλιστικών και απελευθερωτικών, προοδευτικών δυνάμεων διεθνώς και στην περιοχή αλλά και μια γενναία αλλαγή της- πλέον ταυτισμένης με τον ιμπεριαλισμό τα τελευταία χρόνια- εξωτερικής πολιτικής της Ελλάδας. Ο μνημονιακός ραγιαδισμός από το εσωτερικό μεταφέρεται και στη διεθνή μας θέση.

 

Ολες οι αλλαγές που έρχονται στις αστικές συγκοινωνίες

Το ριζικό μετασχηματισμό του Οργανισμού Αστικών Συγκοινωνιών της Αθήνας (ΟΑΣΑ) με στόχο την αύξηση των εσόδων, τη μείωση του κόστους και την πελατοκεντρική προσέγγιση των συγκοινωνιακών φορέων, προβλέπει το πολυνομοσχέδιο του υπουργείου Οικονομικών με τα προαπαιτούμενα του Οκτωβρίου.

Όπως αναφέρουν τα Νέα, στο πλαίσιο αυτό, βρίσκεται πλέον στον …αέρα και το μέτρο των δωρεάν ή με μειωμένο εισιτήριο μετακινήσεων των ευαίσθητων ομάδων πληθυσμού (ΑΜΕΑ, πολύτεκνοι κ.λ.π) με τα μέσα μαζικής μεταφοράς του ΟΑΣΑ.

Βάσει του πολυνομοσχεδίου, οι ευαίσθητες ομάδες πληθυσμού κινδυνεύουν να μην μπορούν να μετακινηθούν δωρεάν ή με μειωμένο κόμιστρο, εάν τα αρμόδια υπουργεία στο εξής δεν θα είναι συνεπή ως προς την εξόφληση των οφειλών τους προς τον ΟΑΣΑ.

Στόχος είναι να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά το πρόβλημα των ανεξόφλητων οφειλών των υπουργείων για τα δωρεάν ή μειωμένης τιμής εισιτήρια που δικαιολογούν σε δικαιούχους. Σημειώνεται, ότι μόνο οι οφειλές του υπουργείου Εργασίας προς τον ΟΑΣΑ για τα προηγούμενα χρόνια ανέρχονται σε 186 εκατ. ευρώ.

Ειδικότερα, με το πολυνομοσχέδιο ορίζεται ρητά πως «η εκτέλεση του μεταφορικού έργου από τον ΟΑΣΑ αναστέλλεται αυτοδικαίως για όσο χρονικό διάστημα, δεν καταβάλλει το αντισυμβαλλόμενο υπουργείο το, σύμφωνα με τους όρους της σύμβασης, αντίτιμο ή τη διαφορά του κομίστρου, από την πίστωση αυτή».

Την ίδια στιγμή, με το πολυνομοσχέδιο γίνονται πιο αυστηρές και οι ποινές για εκείνους που διοχετεύουν στο επιβατικό κοινό πλαστά εισιτήρια αστικών συγκοινωνιών.  

Συγκεκριμένα, για τους διακινητές πλαστών εισιτηρίων προβλέπεται πλέον ποινή κάθειρξης έως 10 χρόνων, καθώς θα ισχύει και εδώ το άρθρο 218 του Ποινικού Κώδικα, στο οποίο προστίθεται εδάφιο που αναφέρει: «Με την ίδια ποινή τιμωρείται όποιος κατ΄επάγγελμα καταρτίζει πλαστά ή νοθεύει γνήσια προϊόντα κομίστρου των δημοσίων συγκοινωνιών (ισχύοντα εισιτήρια ή κάρτες-κουπόνια απεριορίστων διαδρομών) με σκοπό να τα χρησιμοποιήσει ή τα προσφέρει στην αγορά ή να τα εισάγει σε κυκλοφορία».

Ακόμα, ορίζεται Επιχειρησιακή Συντονιστική Επιτροπή για την παρακολούθηση και το συντονισμό της αναδιοργάνωσης και της αναδιάρθρωσης των αστικών συγκοινωνιών της Αθήνας, η οποία οφείλει ανά δίμηνο να υποβάλει έκθεση με τις αποκλίσεις από το πρόγραμμα ή τις αναγκαίες παρεμβάσεις. 

Το σχέδιο αναδιάρθρωσης των αστικών συγκοινωνιών καθορίζει συγκεκριμένες δράσεις ώστε να διασφαλιστούν τα έσοδα των συγκοινωνιακών εταιριών, να επιτευχθεί διαφάνεια στις προμήθειές τους, να εξορθολογιστεί η λειτουργία τους με την κάλυψη των κενών με προσλήψεις, προκειμένου να μη δαπανώνται χρήματα σε υπερωριακή εργασία και να μειωθεί η εισιτηριοδιαφυγή με την εντατικοποίηση των ελέγχων κομίστρου, αλλά και την είσοδο του ηλεκτρονικού εισιτηρίου.

Ειδικότερα, για την αύξηση των εσόδων των αστικών συγκοινωνιών προβλέπεται  ο ανασχεδιασμός του συγκοινωνιακού έργου, η σύνδεση των αναγκών των επιβατών με τις υπηρεσίες των εταιρειών, η δημιουργία σχεδίου μάρκετινγκ, η μετεξέλιξη των κοινών ομάδων εργασίας των συγκοινωνιακών φορέων σε διακριτές ομιλικές μονάδες, η είσπραξη των επιδοτήσεων των αρμόδιων υπουργείων για ευαίσθητες ή ειδικές κοινωνικές ομάδες και η επιδότηση της ζήτησης αντί των ζημιών.

Επίσης, για την καταπολέμηση της εισιτηριοδιαφυγής, το σχέδιο προβλέπει την καλύτερη επίβλεψη του φαινομένου και την ανάλυση δεδομένων, τη δημιουργία ενός ενοποιημένου σώματος ελεγκτών, τη συγκρότηση συγκοινωνιακής αστυνομίας, την εκτεταμένη επιβίβαση από την μπροστινή πόρτα των λεωφορείων και τρόλεϊ και την εφαρμογή του ηλεκτρονικού εισιτηρίου.

Για τη μείωση του κόστους, προτείνεται η αξιολόγηση της χρήσης του ανθρώπινου δυναμικού του ομίλου προκειμένου να γίνει ανάλυση μεταξύ των υπαρχόντων πόρων και των νέων αναγκών, ενώ μελέτη θα δείξει τις βέλτιστες οργανωτικές πρακτικές σε σχέση με αντίστοιχες εταιρείες της Ευρώπης και τον ιδιωτικό τομέα.

Παράλληλα, θα «τρέξουν» έλεγχοι οικονομικής βιωσιμότητας και θα εκπονηθεί ένα πενταετές οικονομικό σχέδιο με βάση τη στρατηγική κόστους, τις μακροχρόνιες ανάγκες σε πόρους, τη νέα τιμολογιακή πολιτική και των υπόλοιπων παραγόντων που επηρεάζουν τις οικονομικές προβολές.

Μεταξύ άλλων, μάλιστα, προτείνεται η συγχώνευση των οικονομικών διευθύνσεων των εταιρειών σε ομιλικό επίπεδο, καθώς και η ένωση των υπηρεσιών πληροφορικής (ΙΤ), αλλά και η αναβάθμιση και ενοποίηση των πληροφοριακών συστημάτων των συγκοινωνιακών φορέων υπό τον ΟΑΣΑ.

Ακόμα, το σχέδιο προτείνει τον εξορθολογισμό στις προμήθειες των εταιρειών μέσα από τη δημιουργία μίας κεντρικής υπηρεσίας και τη συγχώνευση των διευθύνσεων προμηθειών της ΟΣΥ και της ΣΤΑΣΥ σε ομιλικό επίπεδο.

Μία άλλη δέσμη ενεργειών για τη μείωση του κόστους θα έρθει από διαμόρφωση του κοστολογικού μοντέλου του ΟΑΣΑ με άξονες τη διαχείριση του στόλου, των αμαξοστασίων, της συντήρησης και των δρομολογίων.

Για την πελατοκεντρική προσέγγιση προτείνεται η βελτίωση της ενημέρωσης των επιβατών, η δημιουργία ολοκληρωμένου συστήματος διαχείρισης σχέσεων με τους πελάτες, το λανσάρισμα προσφορών και προωθητικών ενεργειών και η αντικατάσταση του παλαιού στόλου, για την οποία όμως το υπουργείο Υποδομών θα πρέπει να βρει χρήματα.

 Για ΟΣΕ - ΤΡΑΙΝΟΣΕ

Στο πολυνομοσχέδιο ενσωματώθηκε και άρθρο για το σιδηρόδρομο, βάσει του οποίου ορίζεται η ανάθεση των άγονων σιδηροδρομικών γραμμών (ΥΔΥ) στην ΤΡΑΙΝΟΣΕ έως το 2020 έναντι 50 εκατομμυρίων ευρώ ετησίως, τα οποία και θα αποτελέσουν την «προίκα» της εταιρίας στους υποψήφιους επενδυτές εν όψει της αποκρατικοποίησής της. Μετά το 2020 για τα συγκεκριμένα δρομολόγια θα διενεργείται διαγωνιστική διαδικασία.

Επιπλέον ορίζεται η διαγραφή των χρεών της ΤΡΑΙΝΟΣΕ προς τον ΟΣΕ, ενώ διαγράφονται και τα χρέη του ΟΣΕ, εφόσον έχει προηγηθεί θετική απόφαση της Ευρωπαικής Επιτροπής για το ζήτημα των κρατικών ενισχύσεων του Οργανισμού.

Πηγή 

Εφοδος ΣΥΡΙΖΑ στο σκόρπιο Κέντρο

γράφει ο Γιώργος Καρελιάς

Η εκλογική «κατάληψη» του ΣΥΡΙΖΑ στον πάλαι ποτέ χώρο του Κέντρου άρχισε το 2012, όταν από κόμμα του 4% εκτινάχθηκε στο 17% τον Μάιο και στο 27% τον Ιούνιο. Και ολοκληρώθηκε τον Ιανουάριο και τον Σεπτέμβριο του 2015, όταν έφτασε στο 36%.

Τώρα ήρθε η ώρα η εκλογική αυτή επέκταση να αποτυπωθεί και στο επίπεδο του κόμματος ή τουλάχιστον αυτή  είναι η επιδίωξη της ηγεσίας, όπως την περιέγραψε ο Αλέξη Τσίπρας στην πρώτη μετεκλογική συνεδρίαση κομματικού οργάνου, με την φράση «να ανοίξουν οι οργανώσεις» σε όσους θέλουν να γίνουν μέλη (εδώη ομιλία-οι αναφορές στο «ανοιχτό κόμμα» είναι την αρχή).

Η πρόσκληση αυτή ήταν αναμενόμενη, καθώς ο κομματικός ΣΥΡΙΖΑ, παρά την εκλογική επέκτασή του, παραμένει στις δομές του παλιού 4%. Επιπλέον, παρά την αποχώρηση των διαφωνούντων(ομάδα Λαφαζάνη και άλλες μικρότερες), η λογική των «ομάδων» εξακολουθεί να υπάρχει. Ως σημαντικότερη σήμερα αναφέρεται η «ομάδα των 53», αν και έχουν επέλθει πολλές διαφοροποιήσεις, καθώς τα πιο επιφανή στελέχη της είναι υπουργοί, και βουλευτές, με πιο προβεβλημένο τον Ευκλείδη Τσακαλώτο.

Η επιδίωξη του «ανοίγματος» του κόμματος, με την εγγραφή νέων μελών, αναμένεται να φέρει νέους συσχετισμούς, οι οποίοι θα αποτυπωθούν στο σχεδιαζόμενο για τον Φεβρουάριο του 2016 συνέδριο.

Η «επέκταση» αυτή του ΣΥΡΙΖΑ διευκολύνεται από δύο παράγοντες:Από την, οριστική πλέον, καταγραφή του στα κόμματα εξουσίας. Η δυνατότητα  να παραμείνει στην κυβέρνηση για μεγάλο χρονικό διάστημα αποτελεί σημαντικό λόγο προσέλκυσης νέων μελών, που ελπίζουν σε πάσης φύσεως «ευεργετήματα», αν και σήμερα οι δυνατότητες πελατειακών παροχών είναι περιορισμένες, λόγω της οικονομικής στενότητας. Κατά τούτο, η  σημερινή επιδίωξη της ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ «να ανοίξει το κόμμα» μοιάζει με  αυτό που έκανε το ΠΑΣΟΚ στη δεκαετία του ’80, αν και το εγχείρημα έχει σαφώς μεγαλύτερες δυσκολίες.Από την αδυναμία των άλλων κομμάτων, που κινούνται στον λεγόμενο «κεντρώο» χώρο να συνεννοηθούν,  ώστε να τον εκπροσωπήσουν συνολικά. Το ΠΑΣΟΚ, που  είχε μια  μικρή άνοδο, ελπίζει ότι στην πορεία θα «επαναπατρίσει» παλιούς ψηφοφόρους του, οι οποίοι θα απογοητευθούν τώρα από την οικονομική πολιτική της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ. Το Ποτάμι αρνείται τη συνεργασία,  φοβούμενο μήπως χάσει την «καθαρότητά» του αν συγχρωτισθεί με το «παλιό». Και τα δύο κόμματα, πάντως, θα δώσουν μάχη, ώστε ο ΣΥΡΙΖΑ να μην βρει ανοιχτό πεδίο συνεργασίας με την ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία. Αλλά θα πιεστούν στο εσωτερικό, αν χρειαστεί η δική τους ψήφος για να περάσει κάποιο κρίσιμο νομοσχέδιο με μνημονιακά μέτρα.

Η μάχη, που θα εξελιχθεί το επόμενο διάστημα, θα έχει ως βασικό άξονα την επιδίωξη του ΣΥΡΙΖΑ να «καταλάβει»- και οργανωτικά- το Κέντρο και την προσπάθεια του ΠΑΣΟΚ και του Ποταμιού να «αμυνθούν» στο πεδίο της εφαρμοζόμενης  πολιτικής, για να του προκαλέσουν τη «φθορά της εξουσίας».

Άγκυρα: Δύο βόμβες που μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο

γράφει ο Στέλιος Κούλογλου

Ευτυχώς το νόμπελ Ειρήνης δεν δόθηκε στη κυρία Μέρκελ, αλλά το πλήγμα στην ειρήνη και στην σταθερότητα της περιοχής είναι πολύ σοβαρότερο: οι δύο βόμβες που δολοφόνησαν στην Άγκυρα πάνω από 100 άτομα και τραυμάτισαν τα διπλάσια, βάζουν φωτιά όχι μόνο στην Τουρκία αλλά και σε ολόκληρη την περιοχή. Από το πρόβλημα των προσφυγικών ροών στην Ελλάδα και την Ευρώπη μέχρι τον πόλεμο στη Συρία και τη Μέση Ανατολή, Όλες οι εξελίξεις πρόκειται να επηρεαστούν πολύ σοβαρά.

Όπως καμιά οργάνωση δεν έχει πάρει την ευθύνη για το διπλό τρομοκρατικό χτύπημα, το μόνο βέβαιο είναι ότι αποτελεί σταθμό στη στρατηγική της εμφυλιοπολεμικής έντασης που ακολουθεί εδώ και μήνες ο Ταγίπ Ερντογάν. Για όλα φταίνε οι εκλογές: στις τελευταίες του Ιουνίου, το ΑΚΡ , το κόμμα του Τούρκου προέδρου, δεν μπόρεσε να κερδίσει κοινοβουλευτική πλειοψηφία ικανή να σχηματίσει την κυβέρνηση που επιθυμούσε ο "νέος Σουλτάνος", όπως αποκαλούν τον Ερντογάν οι αντίπαλοι του. Αντίθετα κερδισμένο από το κάλπες βγήκε το φιλοκουρδικό HDP, που κατάφερε να περάσει το όριο του 10%(13% και 80 βουλευτές).

Η στρατηγική της εθνικής συμφιλίωσης που ο ίδιος ο Ερντογάν είχε προωθήσει, τόσο με την εκεχειρία με το PKK του Οτσαλάν όσο και με τα μέτρα βελτίωσης των δικαιωμάτων της κουρδικής μειονότητας, δεν είχε βοηθήσει το κόμμα του αλλά τους Κούρδους. Ενώ σχεδιάζονταν νέες βουλευτικές εκλογές για την 1η Νοεμβρίου, ο Τούρκος πρόεδρος άλλαξε τελείως στρατηγική: ξεκίνησε έναν νέο βρόμικο πόλεμο εναντίον των Κούρδων αλλά και της τουρκικής αντιπολίτευσης, που δεν έχει σε τίποτα να ζηλέψει από την στυγνή καταπίεση και τις βαρβαρότητες των σκοτεινών δεκαετιών, από την έναρξη του αντάρτικου του ΡΚΚ το 1984  μέχρι την σύλληψη του Οτσαλάν το 1999.

Σε πολλές περιπτώσεις, η δράση των δυνάμεων ασφαλείας και του στρατού δεν έχει προηγούμενο: κήρυξη κατάστασης πολιορκίας σε πόλεις του νότου, μαζικές συλλήψεις και συντριβή κάθε ειρηνικής διαδήλωσης και κάθε αντίθετης φωνής. Η μπάλα παίρνει όχι μόνο τους Κούρδους αλλά και όσους συμμετείχαν στα κινήματα πολιτών που ξεκίνησαν από το πάρκο Γκεζί στην Κωνσταντινούπολη, μέχρι τον τύπο: από το 2014, 300 δημοσιογράφοι και μπλόγκερς έχουν κατηγορηθεί για "προσβολή του προέδρου". Δεν λείπουν οι συλλήψεις ακόμη και διευθυντών εφημερίδων, ενώ επτά τηλεοπτικά κανάλια της αντιπολίτευσης απαγορεύθηκε να εκπέμπουν τον Οκτώβριο.

Απόπειρα λιντσαρίσματος δημοσιογράφου από οπαδούς του κόμματος του Ερντογάν, επίθεση στα γραφεία ακόμη και της παραδοσιακής Hürriyet απο αγανακτισμένους πολίτες με επικεφαλής βουλευτή του ΑΚΡ (με σύνθημα "Ο Θεός είναι Μεγάλος") και φυσικά επιθέσεις και καταστροφές γραφείων του φιλοκουρδικού HDP σε πολλές πόλεις της χώρας. Όμως παρά την επιστροφή στο βούρδουλα και τον φόβο,  οι τελευταίες δημοσκοπήσεις έδειχναν ότι το τελευταίο διατηρούσε τις δυνάμεις του ενώ το ΑΚΡ του Ερντογάν δεν συγκέντρωνε ποσοστό ικανό να σχηματίσει κυβέρνηση. Σε αυτό το πλαίσιο σημειώθηκε η πολύνεκρη βομβιστική επίθεση του Σαββάτου. Εναντίον διαδηλωτών του HDP και της αριστεράς, που ζητούσαν ακριβώς τον τερματισμό των εχθροπραξιών και την υπεράσπιση της δημοκρατικής ομαλότητας. Και το ερώτημα είναι ποιος, και με ποιο τρόπο θέλει να εκμεταλλευτεί το μακελειό.

Δύο παρόμοιες βομβιστικές επιθέσεις σημειώθηκαν το καλοκαίρι στο Ντιγιαρμπακίρ και την επίσης κουρδική πόλη Σουρούτς, με δεκάδες θύματα, ξανά συγκεντρωμένους Κούρδους και ακτιβιστές της αριστεράς. Αυτή ακριβώς η τελευταία επίθεση αποδόθηκε από την τουρκική κυβέρνηση στο Ισλαμικό Κράτος, που δρα στη γειτονική Συρία και έδωσε την αφορμή στον πρόεδρο Ερντογάν να ξεκινήσει "την συντονισμένη εκστρατεία εναντίον της τρομοκρατίας" , δηλαδή εναντίον του Ισλαμικού Κράτους και των Κούρδων του ΡΚΚ στο Ιράκ. Μερικές μέρες μετά, ο Τούρκος πρόεδρος έδωσε το πράσινο φως στις ΗΠΑ να χρησιμοποιήσουν την αεροπορική βάση του Ινσιρλίκ για να χτυπήσουν τις δυνάμεις του  Ισλαμικού Κράτους στη Συρία. Ενώ το τελευταίο δεν πήρε την ευθύνη για τις τρομοκρατικές επιθέσεις, αυτές έδωσαν  την αφορμή στον Ερντογάν να εγκαινιάσει την στρατηγική του εμφυλίου πολέμου, υπολογίζοντας ότι σε τέτοιες περιπτώσεις οι ψηφοφόροι συσπειρώνονται γύρω από την ηγεσία.

Ποιος άραγε να βρίσκεται πίσω από την επίθεση; Καλά πληροφορημένοι κύκλοι υποστηρίζουν ότι οι δυνάμεις ασφαλείας της Τουρκίας έχουν διαβρωθεί από ισλαμιστές που επιδιώκουν την παραμονή του ΑΚΡ στην εξουσία με όλα τα μέσα, ενώ η χώρα έχει μια πλούσια παρακρατική ιστορία. Δεν αποκλείεται από την άλλη πλευρά το Ισλαμικό Κράτος ( το ένα τρίτο των δυνάμεων του οποίου προέρχεται από Τούρκους) να αναλάβει την ευθύνη ως αντίποινα στην συμμετοχή της Τουρκίας στον πόλεμο της Συρίας, με το αμερικανικό στρατόπεδο. Αλλά γιατί τότε να παραμένει βασικός στόχος των βομβιστών όχι η κυβέρνηση, που συντάχθηκε με τις ΗΠΑ, αλλά η αντιπολίτευση και η αριστερά;

Σε κάθε περίπτωση η Τουρκία έχει μπει σε μια περίοδο βίας και πολιτικής ανωμαλίας, ανάλογη με αυτήν που οδήγησε στα πραξικοπήματα του 1960, 1971 και 1980. Στην θλιβερή παρουσία τους την προηγούμενη εβδομάδα στην Ευρωβουλή, οι Μέρκελ-Ολάντ περιέγραψαν την Τουρκία ως το κατάλληλο μέρος για την παραμονή των κυμάτων προσφύγων από την Συρία και το Ιράκ. Μετά τις εκρήξεις και την βαθιά πολιτική κρίση που την συγκλονίζει , ακόμη και αυτό το καθήκον-για να μην αναφερθεί κανείς στον πόλεμο στη Συρία, ή την εμπλοκή ΗΠΑ-Ρωσίας- είναι όλο και πιο δύσκολο να το αναλάβει η Τουρκία.

Καταψηφίζει ασφαλιστικό και φόρους το ΠΑΣΟΚ

Το ΠΑΣΟΚ γνωστοποίησε τις διατάξεις του πολυνομοσχεδίου που δεν πρόκειται να δώσει θετική ψήφο στη Βουλή. 

Μεταξύ άλλων, υπογραμμίζει πως θα καταψηφίσει «ό,τι αφορά τη νέα φόρο-καταιγίδα, που σταδιακά φέρνει η κυβέρνηση, αλλά και τις ασφαλιστικές διατάξεις που περιλαμβάνουν νέες επιβαρύνσεις για μισθωτούς και συνταξιούχους».

Επίσης υπογραμμίζει πως θα καταψηφίσει «τις διατάξεις ντροπής, με τις οποίες η κυβέρνηση παίρνει πίσω ευνοϊκές για ασφαλισμένους και οφειλέτες,  δικές της ρυθμίσεις, κατόπιν εντολής της τρόικας (νυν κουαρτέτου). Ρυθμίσεις, τις οποίες η ελληνική Βουλή ψήφισε με μεγάλη πλειοψηφία, πριν λίγο χρονικό διάστημα».

Αντίθετα, σημειώνει πως θα στηρίξει διατάξεις για την πάταξη της φοροδιαφυγής, παρεμβαίνοντας με βελτιωτικές προτάσεις.

«Το ΠΑΣΟΚ θα δώσει μάχη στη Βουλή, ώστε να υπάρξει ουσιαστικός διάλογος με τη συμμετοχή των φορέων και να υπάρξουν αλλαγές και βελτιώσεις, όπου αυτό απαιτείται», αναφέρεται στη σχετική ανακοίνωση του κόμματος, ασκώντας ταυτόχρονα κριτική στην κυβέρνηση ότι προχωρεί με τηλεγραφικές διαδικασίες, στην κατάθεση νέου πακέτου διατάξεων. 

Υπενθυμίζεται πως το νομοσχέδιο με τα προαπαιτούμενα δόθηκε ήδη σε δημόσια διαβούλευση, η οποία ολοκληρώνεται το πρωί της Δευτέρας. Ακολούθως, το νομοσχέδιο θα κατατεθεί προς ψήφιση, στη Βουλή. 

Πηγή

ΣΥΡΙΖΑ : Νέος γραμματέας ο Παναγιώτης Ρήγας με 149 ψήφους υπέρ

Με τη σκέψη στο διάστημα που μεσολαβεί μέχρι το έκτακτο συνέδριο του Φεβρουαρίου, βρίσκεται ήδη ο ΣΥΡΙΖΑ. Κατά τη διάρκεια των εργασιών τηςΚεντρικής Επιτροπής που πραγματοποιήθηκαν το Σαββατοκύριακο, υπογραμμίστηκε πως ο ΣΥΡΙΖΑ «θα επιδιώξει να ανοίξει διαύλους επικοινωνίας και συνεννόησης, με τους συντρόφους και τις συντρόφισσες που αδρανοποιήθηκαν ή αποχώρησαν από το κόμμα και δεν προσχώρησαν σε άλλους πολιτικούς οργανισμούς», όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά στο  στο σχέδιο απόφασης της Κ.Ε.

Ο ίδιος ο πρωθυπουργός και πρόεδρος του κόμματος, Αλέξης Τσίπρας, κατά την ομιλία του το Σάββατο, εισηγήθηκε τη διεξαγωγή ενός ανοιχτού συνεδρίου τον Φεβρουάριο, με την εγγραφή νέων μελών που θα έχει ως στόχο, το κόμμα της Αριστεράς να μην μετατραπεί σε έναν, κλειστό γραφειοκρατικό οργανισμό αναπαραγωγής των στελεχών του. Υπογράμμισε την ανάγκη «να ανοίξουν οι οργανώσεις μελών σε όσους θέλουν να συμμετάσχουν στο εγχείρημά μας και συμφωνούν προγραμματικά και πολιτικά με τις θέσεις μας».

 

Οι εργασίες της Κεντρικής Επιτροπής ολοκληρώθηκαν με την εκλογή νέου γραμματέα (μοναδικός υποψήφιος ήταν ο Παναγιώτης Ρήγας, ο οποίος εξελέγη με149 έγκυρες θετικές ψήφους, ενώ υπήρξαν 41 λευκά και 2 άκυρα) και νέας Πολιτικής Γραμματείας, στην οποία μετέχουν μέλη της κυβέρνησης (ο αντιπρόεδρος Γιάννης Δραγασάκης, ο υπουργός Οικονομικών Ευκλείδης Τσακαλώτος και ο υπουργός Πολιτισμού Αριστείδης Μπαλτάς), ώστε να υπάρξει καλύτερη σύνδεση της κυβέρνησης με το κόμμα. 

Σε κάθε περίπτωση, ο ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να λειτουργήσει ως «η άγρυπνη αριστερή συνείδηση της κυβέρνησης», όπως επισημάνθηκε στο σχέδιο απόφασης της Κεντρικής Επιτροπής. 

Τελικά, στην Πολιτική Γραμματεία εξελέγησαν οι Χάρης Γολέμης, Αντώνης Κοτσακάς, Νίκος Σκορίνης, Πέτρος Καραγεώργος, Μανώλης Σαρρής, Μιχάλης Υδραίος, Μαρίκα Φραγκάκη και Νίκος Παυλίδης.

Σημειώνεται ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Στάθης Παναγούλης ανακοίνωσε την αποχώρησή του από την Κεντρική Επιτροπή του κόμματος, εκφράζοντας παράπονα για τη θέση που κατείχε στο ψηφοδέλτιο της Β' Αθηνών.

Πηγή