Γιατί οι τζιχαντιστές επικοινωνούν μέσω του Playstation 4 - Τι αποκαλύπτει ο Βέλγος υπουργός Εσωτερικών

Ο υπουργός Εσωτερικών του Bελγίου Jan Jambon αποκάλυψε στα μέσα ενημέρωσης ότι τα μέλη του ISIS αποφεύγουν να χρησιμοποιήσουν υπολογιστές και smartphones για να επικοινωνούν μεταξύ τους, αλλά επιλέγουν τις κονσόλες παιχνιδιών, και ειδικά το PlayStation 4.

 Η πλατφόρμα της Sony PSN επιτρέπει στους χρήστες να στέλνουν μηνύματα κειμένου και φωνής, αλλά και εικόνες και βίντεο.

Λειτουργεί τόσο για δύο άτομα όσο και για ομαδικές συζητήσεις. Μπορούν επίσης να μοιραστούν και φωτογραφίεςμε smartphones, αφού η κονσόλα είναι συμβατή  τόσο με iPhone όσο και με Android. 

Γνωρίζοντας τη δυνατότητα που διαθέτουν οι τρομοκράτες της νέας γενιάς να κρυπτογραφούν μηνύματα, γίνεται περίπλοκο να διαχωριστούν τα μηνύματα που μιλούν για δολοφονίες, όπλα και πραγματικές εκρήξεις, με αυτά που μπορεί να ανταλλάσσουν μεταξύ τους οι παίκτες του Call of Duty.

Πηγή

Reuters για G20: Οι ηγέτες συμφωνούν σε αυστηρότερους ελέγχους σε σύνορα και πτήσεις

Οι ηγέτες που μετέχουν στη Σύνοδο των G20  αποφάσισαν την εντατικοποίηση των ελέγχων των συνόρων και την αύξηση του επιπέδου ασφαλείας στις πτήσεις.

Παράλληλα, αποδέχονται ότι το μεταναστευτικό είναι παγκόσμιο πρόβλημα, κάτι που ζητούσαν η Ευρώπη και η Τουρκία από τη Σύνοδο που πραγματοποιείται σήμερα και αύριο στην Αττάλεια.  

Πιο συγκεκριμένα, στο προσχέδιο της δήλωσης της G20 την οποία έχει στη διάθεσή του το Reuters, οι ηγέτες συμφωνούν ότι μετά από τις επιθέσεις στο Παρίσι είναι αναγκαίο να γίνουν πιο αυστηροί οι συνοριακοί έλεγχοι και υψηλότερη η ασφάλεια στις αεροπορικές πτήσεις. Στην ίδια δήλωση καταδικάζουν τις επιθέσεις από το Ισλαμικό Κράτος ως «αποτρόπαιες» και δηλώνουν ότι παραμένουν ενωμένοι στην καταπολέμηση της τρομοκρατίας.

Παράλληλα, οι ηγέτες της Συνόδου, οι εργασίες της οποίας ξεκίνησαν, θα συμφωνήσουν ότι η μετανάστευση είναι παγκόσμιο πρόβλημα το οποίο πρέπει να αντιμετωπιστεί συντονισμένα, σύμφωνα με την κοινή δήλωσή τους η οποία αναμένεται να δοθεί στη δημοσιότητα αργότερα σήμερα.

Επίσης, οι ηγέτες συμφωνούν ότι όλες οι χώρες πρέπει να βοηθήσουν στη διαχείριση της μεταναστευτικής κρίσης, αποδεχόμενες πρόσφυγες και προσφέροντας ανθρωπιστική βοήθεια. Η Ευρώπη και η Τουρκία, που πλήττονται περισσότερο από αυτή την κρίση, ασκούσαν πιέσεις στην G20 για να αναγνωρίσει το πρόβλημα ως παγκόσμιο και ζητούσαν βοήθεια για να αντιμετωπιστεί οικονομικά το ζήτημα, παρά την αντίθεση της Κίνας, της Ινδίας και της Ρωσίας.

«Καλούμε όλες τις χώρες να συνεισφέρουν στην αντιμετώπιση αυτής της κρίσης και να μοιραστούν τα βάρη που σχετίζονται με αυτή, μεταξύ άλλων μέσω της μετεγκατάστασης των προσφύγων, με ανθρωπιστική βοήθεια και προσπάθειες για να διασφαλιστεί ότι οι πρόσφυγες θα έχουν πρόσβαση σε υπηρεσίες, Παιδεία και ευκαιρίες ζωής», αναφέρει το προσχέδιο σύμφωνα με το Reuters.

Πηγή

Καλό ταξίδι - "Εφυγε" ο Γιώργος Ανανδρανιστάκης

Η ελληνική δημοσιογραφία είναι από σήμερα πιο φτωχή και αυτή τη φορά δεν πρόκειται για ένα κλισέ αλλά για τη σκληρή πραγματικότητα.

Το HOT DOC και το koutipandoras.gr θρηνούν την απώλεια του συνεργάτη μας, Γιώργου Ανανδρανιστάκη. 

Η συντακτική μας ομάδα εκφράζει τα συλληπητήριά της στην οικογένεια του.

Ο Γιώργος που υπήρξε, επίσης, επί χρόνια αρθρογράφος της Αυγής και παραγωγός στο Κόκκινο, έφυγε από κοντά μας στις 6.30 το πρωί της Κυριακής, σε ηλικία μόλις 48 ετών.

Το σοβαρό εγκεφαλικό που έπληξε τον Γιώργο Ανανδρανιστάκη την Τρίτη, του στέρησε τη ζωή. 

Οδυνηρή απώλεια για όλους μας, ιδίως για όσους, γνωρίζοντάς τον και προσωπικά, εκτίμησαν την καλοσυνάτη του συμπεριφορά και το αστείρευτο χιούμορ, με το οποίο αντιμετώπιζε κάθε κατάσταση. 

Παραγωγός στο «Κόκκινο», του οποίου διετέλεσε και διευθυντής, πατέρας ενός μικρού παιδιού, δραστήριος, ικανότατος.

Αναδημοσίευση από το Κόκκινο:

Ο Γιώργος «κερνά» άθελά του την πίκρα της αβάστακτης απώλειας σε αφάνταστα μεγάλο αριθμό ανθρώπων: Συγγενείς, φίλους, συντρόφους, συνεργάτες, συναδέλφους.

Ειδικά για τους συνάδελφους στο «Κόκκινο», η αποδοχή της σκληρής πραγματικότητας μοιάζει αδιανόητη. Όσοι έφθαναν κατά τις πρωινές ώρες στον 3ο όροφο των γραφείων του σταθμού και έβλεπαν τον Γιώργο να προετοιμάζει την εκπομπή του, ήξεραν ότι μια τους «καλημέρα» θα δεν επέσυρε- σχεδόν ποτέ- την απλή μονολεκτική ανταπόδοση. Ο Γιώργος ήταν εκεί για να επικοινωνεί, να σχολιάζει, να «ανοίγει» συζητήσεις, να καλαμπουρίζει, να σαρκάζει αλλά και να δέχεται «πειράγματα», να απολαμβάνει τις απόψεις, αλλά και τις διαφωνίες των συνομιλητών του. Η ζωντάνια και η ευρηματικότητά  του ήταν «σήματα κατατεθέντα»  για το σταθμό, τις ώρες που ο Γιώργος βρισκόταν, εδώ.

Όλοι στο «Κόκκινο» εκφράζουμε βαθύτατα συλλυπητήρια  στη σύζυγό του Μάρσα  και σε όλους τους συγγενείς του Γιώργου. Δύσκολο να αποδεχθείς αυτό που έχει συμβεί. Δύσκολο ακόμη και να κοιτάς ακόμη το άδειο γραφείο του 3ου ορόφου στο «Κόκκινο». Δύσκολο να καταφέρεις να γεμίσεις το ψυχικό κενό που νιώθεις με τις τόσες ζωντανές μνήμες, που – ανάθεμά τες- είναι τόσο ζωντανές, ώστε αναρωτιέσαι αν δικαιούσαι να τις λες «μνήμες»…

Καλό ταξίδι, Γιώργο.            

Συριακό: Συμφωνία στη Βιέννη για το χρονοδιάγραμμα των εκλογών - Διαφωνία για τον Άσαντ

Σε συμφωνία για ένα συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα που θα οδηγήσει στη διεξαγωγή εκλογών σε 18 μήνες στη Συρία κατέληξαν οι υπουργοί Εξωτερικών των χωρών που συμμετείχαν στη σύνοδο της Βιέννης για εξεύρεση μιας λύσης στη συριακή κρίση. Ωστόσο «έχουμε ακόμη διαφορές όσον αφορά το μέλλον του (Σύρου προέδρου) Μπασάρ αλ Άσαντ» δήλωσε ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Τζον Κέρι μετά τη λήξη της συνόδου.

«Το συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα για το οποίο συμφωνήσαμε σήμερα αφορά τις εκλογές σε 18 μήνες» μετά την ολοκλήρωση μιας διαδικασίας που θα περιλαμβάνει τον σχηματισμό μεταβατικής κυβέρνησης σε έξι μήνες από τώρα, ανακοίνωσε από την πλευρά του ο υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας Φρανκ - Βάλτερ Στάινμαϊερ.

Ο Κέρι, στη συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε, επιβεβαίωσε ότι επιτεύχθηκε συμφωνία για τον «οδικό χάρτη» μεταξύ των 20 χωρών - μεταξύ των οποίων το Ιράν και η Ρωσία- οι θέσεις των οποίων συχνά είναι διαμετρικά αντίθετες.

Ένας άλλος στόχος είναι επίσης να οργανωθεί, μέχρι την 1η Ιανουαρίου, μια συνάντηση μεταξύ εκπροσώπων του συριακού καθεστώτος και της αντιπολίτευσης και να επιτευχθεί εκεχειρία στον εμφύλιο πόλεμο που συνταράζει τη χώρα εδώ και τέσσερα χρόνια, πρόσθεσε.

Όσον αφορά τον Μπασάρ αλ Άσαντ, ο επικεφαλής της αμερικανικής διπλωματίας είπε ότι φαίνεται ότι προτίθεται να διαπραγματευθεί στο πλαίσιο της εξεύρεσης μιας πολιτικής λύσης. «Μας είπαν οι εταίροι μας σε αυτήν την προσπάθεια, αυτοί που κάθονται στο τραπέζι μαζί μας, ότι είναι έτοιμος να επιδείξει σοβαρότητα, να στείλει μια αντιπροσωπεία, να δεσμευτεί σε πραγματικές διαπραγματεύσεις» σημείωσε.

«Θα πρέπει παραλλήλως να πετύχουμε εκεχειρία σε όλη τη χώρα» τόνισε ο ειδικός απεσταλμένος του ΟΗΕ για τη Συρία, Στάφαν ντε Μιστούρα.

«Αυτό ακούγεται ακόμη ουτοπικό, όμως όλες οι δυνάμεις βρίσκονται γύρω από το τραπέζι» των διαπραγματεύσεων, είπε ο Στάινμαϊερ, σημειώνοντας ότι η σύνοδος αυτή διεξήχθη σε βαρύ κλίμα, λόγω των πολύνεκρων επιθέσεων στο Παρίσι. 

Οι εξελίξεις αυτές ωστόσο «ενίσχυσαν την αποφασιστικότητά μας να προχωρήσουμε προς τα εμπρός» εκτίμησε ο Γερμανός υπουργός, υπογραμμίζοντας ότι «οι σφαγές στη Συρία πρέπει να σταματήσουν».

Ο υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας Σεργκέι Λαβρόφ υπογράμμισε από την πλευρά του ότι οι μεγάλες δυνάμεις συμφωνούν πως θα πρέπει να εργαστούν από κοινού για να αντιμετωπίσουν το Ισλαμικό Κράτος. «Σήμερα είχα διμερείς συναντήσεις και έχω την αίσθηση πως αναγνωρίζεται η ανάγκη να δημιουργήσουμε έναν αποτελεσματικό διεθνή συνασπισμό για να πολεμήσουμε το Ισλαμικό Κράτος» δήλωσε στους δημοσιογράφους.

Μια νέα συνάντηση αυτής της «διεθνούς ομάδας βοήθειας για τη Συρία» θα γίνει σε περίπου έναν μήνα, σύμφωνα με την ανακοίνωση που εκδόθηκε μετά το τέλος των συνομιλιών.

Πηγή

Ενότητα και αντίσταση στον γαλλικό Τύπο

Ο λόγος για ενότητα και αντίσταση βρίσκεται στο επίκεντρο των αναλύσεων των σημερινών γαλλικών εφημερίδων, μετά το σοκ που προκάλεσαν οι μεγαλύτερες τρομοκρατικές επιθέσεις, που διαπράχθηκαν ποτέ στη Γαλλία.

Η Le Figaro και η Liberation κυκλοφόρησαν εκτάκτως σήμερα, δύο ημέρες μετά τις αιματηρές επιθέσεις στην γαλλική πρωτεύουσα, που είχαν 129 θύματα, σύμφωνα με τα μέχρι στιγμής στοιχεία.

Το πρωτοσέλιδο της ειδικής κυριακάτικης έκδοσης της Liberation αποτελείται από ένα μαύρο φόντο, που είναι τα κατεβασμένα ρολά ενός καταστήματος. Σε ένα λευκό χαρτί είναι γραμμένη η φράση, η οποία έχει κάνει τον γύρο του κόσμου: «Je suis Paris».

«Είμαι Παρίσι» τιτλοφορείται λοιπόν η γαλλική εφημερίδα, υιοθετώντας το σύνθημα που κατακλύζει τώρα τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μετά το «Είμαι Σαρλί» που είχε διαδοθεί έπειτα από τις επιθέσεις του Ιανουαρίου.

Η Liberation υπογραμμίζει ότι «το συμπέρασμα που επιβάλλεται μέσα από τον τρομερό του ρεαλισμό: οι Γάλλοι θα πρέπει εφεξής να ζουν με την τρομοκρατία».

«Η θλίψη και ο θυμός» έχει «κυριεύσει» και την Le Figaro, που προειδοποιεί ότι «ο πόλεμος αυτός, τώρα το κατάλαβαν όλοι, μόλις τώρα άρχισε». «Κατά της κτηνωδίας, υπάρχει μόνον μια αρχή: η δύναμη. Κατά της αγριότητας, μόνον ένας νόμος: η αποτελεσματικότητα», καταλήγει.

Η εφημερίδα Le Monde τονίζει ότι «η Γαλλία βρίσκεται σε πόλεμο. Σε πόλεμο κατά μιας ολοκληρωτικής, τυφλής, τρομερά φονικής τρομοκρατίας». «Αντιστεκόμαστε», επιμένει παράλληλα η Le Parisien/Aujourd'hui en France.

 

Το σύνθημα για ενότητα υπάρχει διάχυτο σε όλον τον γαλλικό Τύπο. Είναι «η Δημοκρατία απέναντι στην βαρβαρότητα», γράφει στο πρωτοσέλιδό της η Journal du Dimanche.

Για την Les Dernieres Nouvelles d'Alsace «το πραγματικό διακύβευμα είναι η επαναβεβαίωση των δημοκρατικών αξιών». «Μας κάνουν πόλεμο. Ενωμένοι, θα προσπαθήσουμε να αντιμετωπίσουμε αυτήν την απαράδεκτη τρέλα», σημειώνει η εφημερίδα.

Πηγή

Το εκρηκτικό μίγμα ISIS-μεταναστευτικού

Η Ευρώπη σε βαθιά και πολυδιάστατη κρίση

του Μάκη Ανδρονόπουλου

Το μακελειό στο Παρίσι ήρθε να προσθέσει ένα ακόμη τραγικό πρόβλημα στη λίστα των ιστορικών προκλήσεων που αντιμετωπίζει η Ευρώπη και κατ΄ επέκταση η Δύση. Είναι πια σαφές ότι το Ισλαμικό Κράτος που κατασκευάστηκε με την ευγενή χορηγία των ΗΠΑ, της ΕΕ και των ύποπτων εμίρηδων της αραβικής χερσονήσου δεν υπάρχει μόνο στη Συρία και στο Ιράκ, ή στις γειτονιές της Χεζμπολά στη νότια Βυρηττό (προηγήθηκε του Παρισιού διπλή βομβιστική επίθεση με 37 νεκρούς και 180 τραυματίες από τον ISIS), αλλά είναι πολύ καλά εγκατεστημένο στην Ευρώπη. Στην καρδιά της Ευρώπης, στο Παρίσι, στο Καλαί που χτες κάηκε το στρατόπεδο των μεταναστών, στις Βρυξέλλες, στο Λονδίνο και αλλού.

Η συνειδητοποίηση αυτής της πραγματικότητας στην Ευρώπη θα δώσει την χειρότερη διάσταση που μπορεί να υπάρξει για το προσφυγικό, που αυτομάτως γίνεται εν τέλει μεταναστευτικό. Το «μεταναστευτικό» με το μέγεθος που έχει προσλάβει στην Ευρώπη της ύφεσης, της ανεργίας, της λιτότητας και του συντηρητισμού του Βερολίνου, των Βρυξελλών και της υποκρισίας του Παρισιού θα οδηγήσει σε μια έντονη εσωστρέφεια αρχικά (κλείσιμο συνόρων από Ολάντ) και στην στρατιωτικοποίηση (διάβαζε εκφασισμό) των μαζών, αλλά και στη ριζοσπαστικοποίηση (που περιλαμβάνει εύλογα και τη βία).  

Οι ευρωπαϊκές ελίτ δεν έχουν άλλα περιθώρια να κρύβονται πίσω από το δάκτυλό τους. Η αδυναμία της ΕΕ να λύσει το χρονίζον πια ελληνικό ζήτημα, με την Πορτογαλία να ετοιμάζεται για κυβέρνηση αντι-λιτότητας, την Ισπανία να χάνει την Καταλωνία (με απρόβλεπτη συνέχεια), με την Ιταλία και τη Γαλλία πολύ νεγκλιζέ, την Βρετανία με το ένα πόδι στην ΕΕ (αν γίνει το brexit θα ακολουθήσει σύντομα η απόσχιση της Σκωτίας), την Αυστρία, την Ουγγαρία και την Τσεχία να κλείνουν τα σύνορα και στα Βαλκάνια να εγκλωβίζονται εκατοντάδες χιλιάδες μετανάστες/πρόσφυγες, το μίγμα μοιάζει εκρηκτικό. Η σύνοδοι Κορυφής είναι το τεκμήριο της αμηχανίας και της εσωσρέφειας.

Το πρόβλημα είναι ευρωπαϊκό και ως εκ τούτου δυτικό. Ευρωπαϊκό, γιατί οι επιπτώσεις βιώνονται κυρίως στην Ευρώπη και δυτικό, γιατί οι επιπτώσεις αντανακλώνται στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, όπου βρίσκεται και η μήτρα των άθλιων χειρισμών (Αφγανιστάν, Ιράκ, ISIS κ.ο.κ.).  Το πρόβλημα είναι κατ΄ αρχήν στρατιωτικό, καθώς το ISIS πρέπει να ηττηθεί στο έδαφός του (Συρία, Ιράκ, Υεμένη, Λιβύη, Αφρική) και στους θύλακες στην Ευρώπη. Οι Ρώσοι απέδειξαν ότι είναι εφικτό. Η Ευρώπη και η Δύση (ΝΑΤΟ) πρέπει να αντιληφθούν ότι η αντιπαλότητα με τη Ρωσία είναι μια μάταιη και κοστοβόρα υποκρισία. Η Ρωσία είναι Δύση και πρέπει να βρεθεί τρόπος υγιούς και δυναμικής ενσωμάτωσής της με όρους απόλυτης ισονομίας, αντί με προκλητικούς όρους στραγγαλισμού (Ουκρανικό ζήτημα, χειραγώγηση τιμών πετρελαίου, αποβολή από το G8 κλπ).

Από την άλλη, Ευρώπη και Δύση πρέπει να αντιληφθούν ότι το Ισλάμ δεν είναι μόνο μια άλλη θρησκεία, αλλά ένας άλλος πολιτισμός, ένας άλλος κοινωνικός και πολιτικός πολιτισμός, τον οποίο -δυστυχώς- αγνοούσαν επί της ουσίας του και δεν τον σέβονται. Ο πολιτιστικός ιμπεριαλισμός της Δύσης, παρά την παγκοσμιοποίηση των αγορών, δεν έχει μεταλλάξει ριζικά και διαρθρωτικά τις άλλες κοινωνίες, ούτε κάν την ιαπωνική που μοιάζει να είναι η πιο δυτικότροπη. Η πολιτισμική συνδιαλλαγή πρέπει να γίνει με άλλους όρους και αρχές. Όμως οι δυτικές ελίτ, αμερικανικές, αλλά και της ευρωπαϊκής επαρχίας, είναι μόνο κούφια και υποκριτικά λόγια (ανθρώπινα δικαιώματα, δημοκρατία, ιδιωτικότητα κλπ).

Από την άλλη, το γεγονός ότι τα κοινωνικά κινήματα και η αριστερά στην Ευρώπη δεν φαίνεται να  αποτελούν δυναμική ριζοσπαστικής εξουσίας, παρά μόνο ένα «μηχανισμό» κοινωνικής εκτόνωσης, το γεγονός ότι η διανόηση παραμένει κριτική, αλλά χωρίς προτάσεις, το γεγονός ότι η πολιτική και κυρίως οι πολιτικοί έχουν μετατραπεί σε υπαλλήλους των τραπεζών, φαίνεται ότι έχουν διευκολύνει την εκτροφή μιας βλακώδους, ανορθολογικής και αλαζονικής συμπεριφοράς  των ελίτ και της εξουσίας που είναι αυτοκαταστροφική και μετατρέπεται μπούμεραγκ. Δεν έχει κανείς παρά να δει τους «Καταραμένους» του Βισκόντι για να αντιληφθεί  πώς το κεφάλαιο (που ανέβασε ελαφρά τη καρδία τον Χίτλερ στην εξουσία) υποτάχθηκε στην τρέλα (;) του με αποτέλεσμα να καταστραφεί η Γερμανία (άσχετα αν οι Αμερικανοί την ξαναέστησαν στα πόδια της από τον φόβο των Ιβάν) . Σε κάθε περίπτωση, η ευρωπαϊκή «ακτινογραφία» δείχνει προχωρημένη κακοήθεια.

…και η  Ελλάδα μας είναι στο μάτι του κυκλώνα, αμήχανη, προδομένη, χωρίς σχέδιο, με κυβέρνηση που τώρα μαθαίνει και τα λεφτά των πλουσίων και των απατεώνων στην Ελβετία, τη Σιγκαπούρη και στα παραδεισένια νησιά, ευάλωτη στρατιωτικά… και την κοινωνία έτοιμη να σκάσει…  

Έτσι ξεκίνησαν όλα

Του Κώστα Βαξεβάνη

Η προσπάθεια που γίνεται να αντιμετωπιστεί η τρομοκρατία ως ένα φαινόμενο ασφάλειας, ευνοεί την τρομοκρατία και μόνο. Τίποτα δεν είναι στιγμιαίο, κανένα φαινόμενο δεν είναι χωρίς αιτίες, καταβολές και εξαρτήσεις. Όσοι επιμένουν να βλέπουν τη φρίκη που εξελίσσεται στο Παρίσι ως κάτι που αντιμετωπίζεται με όπλα, προσευχές και συγκίνηση με ημερομηνία λήξης, θα διαψευστούν από τον επόμενο παρανοϊκό που θα σκοτωθεί μόνο και μόνο για να σκοτώσει.

Το 2000 πήρα συνέντευξη από ένα μέλος της Χαμάς. Τον ρώτησα γιατί αποφάσισε να υπηρετήσει τη Χαμάς με όρκο βομβιστή. Μου διηγήθηκε πως όταν ήταν έφηβος, τον συνέλαβαν οι Ισραηλινοί μαζί με ένα φίλο του. Τον ρωτούσαν τι ξέρει για τη Χαμάς και εκείνος απαντούσε πως δεν ξέρει τίποτα.

Τον έβαλαν σε ένα τενεκεδένιο κλουβί στη  μέση της αυλής της φυλακής. Τον χτυπούσε επί μήνες ο ήλιος και η βροχή. Όταν απελευθερώθηκε ήταν ένα αγρίμι. Πήγε και βρήκε την ηγεσία της Χαμάς και δήλωσε πως θέλει να γίνει μέλος της.

Παρότι έχω πάψει να σοκάρομαι από το μέγεθος της βαρβαρότητας που έχω συναντήσει σε όλο τον κόσμο, πολλές φορές αναρωτιέμαι τι είναι αυτό που οδηγεί έναν έφηβο αντί στην αγκαλιά της ζωής, κατευθείαν στο θάνατο. Γιατί τόση βία; Γιατί η παράνοια γίνεται λογική τους; Γιατί ικανοποιούνται με το θάνατο;

Είναι δύσκολο να το εξηγήσεις και σίγουρα δεν μπορείς να το δικαιολογήσεις. Αλλά επιμένω, όλα έχουν τις αιτίες τους. Αντιμετώπιση της τρομοκρατίας είναι πρωτίστως η κατανόηση των αντιθέσεων και των ιστορικών συνθηκών που τη δημιούργησε. Και σίγουρα των σκοπιμοτήτων. Η «πολιτική τρομοκρατία» υπήρξε σε όλη την ιστορία της το βρώμικο χέρι της εξουσίας. Η «θρησκευτική τρομοκρατία» το εργαλείο των γεωπολιτικών παιχνιδιών. Είναι σημαντικό να εξετάσουμε πώς ξεκίνησε αυτό που σήμερα είναι δεδομένο ως κρίση στη Μέση Ανατολή.

Το 1953, οι ΗΠΑ και Βρετανία έριξαν από την εξουσία τον πρωθυπουργό του Ιράν Μοσαντέκ, ο οποίος είχε προχωρήσει σε εθνικοποίηση των πετρελαιοπηγών και κατήργησε τις αποικιακές συμβάσεις που είχαν επιβάλει οι πετρελαϊκές και επανέφεραν τον Σάχη. Ο Χομεϊνί και οι φανατικοί μουσουλμάνοι χρησιμοποιήθηκαν ενάντια στον κοσμικό Μοσαντέκ. Γρήγορα όμως οι Αγιατολάχ έγιναν ανεξέλεγκτοι. Έτσι οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους χρησιμοποίησαν το Ιράκ και τον άγνωστο Σαντάμ Χουσείν, βάζοντάς τον να ξεκινήσει ένα πόλεμο ενάντια στο Ιράν. Πολύ γρήγορα και ο Σαντάμ έγινε ανεξέλεγκτος και μπήκε στη λίστα των εχθρών.

Την ίδια εποχή ο Μπιν Λάντεν με ενίσχυση και οδηγίες των ΗΠΑ ξεκινούσε μαζί με τους Ταλιμπάν τον πόλεμο με τους Σοβιετικούς στο Αφγανιστάν για να μην επικρατήσει ο κομμουνισμός.

Οι σύμμαχοι όμως έγιναν και πάλι ανεξέλεγκτοι και οι ΗΠΑ έπρεπε να τους δαιμονοποιήσουν και να τους κάνουν εχθρούς. Έτσι δημιουργήθηκε ο εχθρός Λάντεν και η Αλ Κάιντα. Κάπως έτσι οι ΗΠΑ ανακατεύουν την τράπουλα ρίχνοντας στο τραπέζι εχθρούς και φίλους που εξυπηρετούν τα γεωστρατηγικά τους συμφέροντα. 

Κάπως έτσι δημιουργήθηκε και το ISIS μέσα στην ανασφάλεια της Μέσης ανατολής και τη στοχοποίηση του καθεστώτος του Άσαντ ακολουθώντας το ντόμινο του τρόμου και των πολέμων που μαστίζει χρόνια την περιοχή.

Οι βασικοί εχθροί του ISIS  είναι οι Κούρδοι οι οποίοι πριν από μερικά χρόνια φιγουράριζαν ως τρομοκράτες στη λίστα του Στέιτ Ντιπάρτμεντ. Σήμερα παίρνουν εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια από τις ΗΠΑ για να παίξουν το ρόλο των χερσαίων δυνάμεων ενάντια στους ισλαμιστές.

Οι Αμερικανοί μετακινούν κάθε φορά το όριο της ανάγκης και της ασφάλειας για όλη την υφήλιο για να συμπεριλάβουν τα δόγματα, τις ανάγκες και τις ιδεοληψίες τους. Αυτή τη φορά το ISIS είναι ο στρατηγικός εχθρός όπως κάποτε ο κομμουνισμός, ο Σαντάμ και αργότερα η Αλ Κάιντα. Το φάντασμα που γίνεται πραγματική απειλή μέσα από την ατζέντα φόβου των ΗΠΑ. Όσο πιο μεγάλο εμφανίζεται το φάντασμα, τόσο πιο πραγματικά και πολλά είναι τα θύματα.

Το τέλος της ΕΕ

γράφει ο Απόστολος Διαμαντής

Η σφαγή στο Παρίσι είναι το τέλος μιας περιόδου και η αρχή μια άλλης. Τελειώνει η διαδικασία κατάργησης των εθνικών ταυτοτήτων και των συνόρων και αρχίζει ταυτόχρονα μια νέα περίοδος αστάθειας στον ισλαμικό κόσμο, αλλά και στην Ευρώπη.

Είναι προφανές πως η ισλαμική βία δεν είναι χωρίς αιτία. Μπορεί η βία να είναι δομικό στοιχείο στους μουσουλμανικούς πολιτισμικούς κώδικες, να χαρακτηρίζει το Κοράνι σε μεγάλο βαθμό, αλλά και την ιστορική πορεία του ισλάμ, αλλά είναι εξίσου προφανές πως η τεχνολογική και οικονομική πρόοδος του δυτικού κόσμου τα τελευταία 300 χρόνια 'έθεσαν τον μουσουλμανικό κόσμο σε τροχιά σύγκλισης με την Δύση.

Η δημιουργία των εθνικών καθεστώτων στα μέσα του 20ου αιώνα έδινε την εντύπωση πως τα κράτη της Αφρικής και της Μέσης Ανατολής θα περνούσαν, αργά ή γρήγορα, σε μια φάση εκβιομηχάνισης, εθνικής ανασυγκρότησης και πολιτισμικής ώσμωσης με τον ευρωπαϊκό κόσμο. Η ανάπτυξη μαρξιστικών και σοσιαλιστικών ιδεών και κινημάτων, στο πλαίσιο του κινήματος του Τρίτου Κόσμου, αλλά και η υποστήριξη της ΕΣΣΔ, διασφάλιζαν αυτήν την πορεία που έμοιαζε περίπου αναπόφευκτη.

Πλην όμως, η κατάρρευση της ΕΣΣΔ, η κυριαρχία του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος πάνω στις εθνικές παραγωγικές τάξεις και η επιβολή της πολιτικής των ΗΠΑ, της πολιτικής της κατάργησης των συνόρων και της απελευθέρωσης προσώπων, εμπορευμάτων και χρήματος, οδήγησαν στην ανατροπή των εθνικών καθεστώτων στη Μέση Ανατολή και στην Αφρική. Είναι επίσης γνωστό πως για να ολοκληρωθεί αυτή τη διαδικασία, η Δύση χρησιμοποίησε το φανατικό Ισλάμ, ως πολεμικό βραχίονα.

Όλα αυτά λαμβάνουν τέλος, μετά την παγκόσμια καπιταλιστική κρίση του 2008. Οι πολιτικές των μεγάλων οικονομικών συσσωματώσεων καταρρέουν. Το ευρώ κυριολεκτικά παραπαίει, ενώ η ανατροπή των εθνικών καθεστώτων στη Μέση Ανατολή οδήγησε σε πολιτικό χάος, σε μαζική μετακίνηση πληθυσμών προς την Ευρώπη και σε τυφλές επιθέσεις ισλαμιστών.

Το προφανές συμπέρασμα είναι πως οδηγούμαστε ολοταχώς στην επαναφορά των εθνικών συνόρων, στην επαναφορά του εθνικού πλαισίου και των εθνικών ταυτοτήτων, καθώς η θεμελιώδης σημερινή αντίθεση μέσα στον δυτικό κόσμο είναι αυτή μεταξύ του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου που απαιτεί κατάργηση κάθε εθνικής ταυτότητας και κρατικής κυριαρχίας και των λαών που απαιτούν την διατήρηση των εθνικών κυριαρχιών. Η απαίτηση αυτή ταυτίζεται με το αίτημα της ελευθερίας.

Η αριστερά δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάει πως ο όρος εθνικισμός απέκτησε αρνητικό περιεχόμενο στα μέσα του 20ου αιώνα, με την εμφάνιση του γερμανικού εθνικοσοσιαλισμού και του ιταλικού φασισμού. Έως τότε ο εθνικισμός συνιστούσε την βασική πολιτική ιδεολογία της Γαλλικής Επανάστασης- η οποία μας έχει δώσει και τους κώδικες του εθνικισμού- αλλά και του ευρωπαϊκού διαφωτισμού συνολικά. Ο εθνικισμός ήταν το κίνημα που ανέτρεψε την απολυταρχία.

Τώρα, μέσα σ' αυτό το τρομοκρατικό κλίμα, υπό το βάρος της καπιταλιστικής κρίσης και των ισλαμικών επιθέσεων στην Ευρώπη, είναι προφανές πως οδεύουμε προς την επαναφορά των προστατευτικών μέτρων, προς την επαναφορά εν τέλει της πραγματικότητας των εθνικών ταυτοτήτων.

Ο Ολάντ κατέληξε στο μήνυμά του με την ιαχή Ζήτω η Γαλλία. Αυτή η ιαχή, ενός εντελώς ανίσχυρου προέδρου, θα περάσει εντός ολίγου σε άλλα στόματα, πράγμα που θα οδηγήσει πιθανόν σε κατάρρευση της ένωσης.

Ο Κονδύλης είχε πει κάποτε προφητικά: «Ευρωπαϊκή Ένωση ούτε υπήρξε ποτέ, ούτε και πρόκειται να υπάρξει στο προβλεπτό μέλλον». Νομίζω πως είμαστε στο σημείο της οριστικής επιβεβαίωσης αυτής της φράσης.

Η 11η Σεπτεμβρίου της Ευρώπης. Και μετά;

Του Στέλιου Κούλογλου

Aν για την Γαλλία και την Ευρώπη υπάρχει κάτι αντίστοιχο της 11ης Σεπτεμβρίου, όταν το 2001 σημειώθηκε η πολύνεκρη τρομοκρατική επίθεση στο έδαφος των ΗΠΑ, αυτό δεν ήταν το έγκλημα στο Charlie Hebdo τον περασμένο Ιανουάριο: άλλωστε τότε τα θύματα δεν ήταν παρά μια χούφτα σκιτσογράφοι που υποτίθεται ότι προκαλούσαν τους φανατικούς ισλαμιστές κάνοντας χιούμορ με τον Μωάμεθ. Στην Γαλλία η ζωή επανήλθε γρήγορα σε κανονικούς ρυθμούς και τα γαλλικά αεροπλάνα συνέχισαν να βομβαρδίζουν στη Συρία. Αυτή τη φορά, μετά το  βράδυ της Παρασκευής 13ης Νοεμβρίου και το μακελειό εκατοντάδων πολιτών που κάθονταν σε ένα καφέ ή παρακολουθούσαν μια συναυλία, κανείς δεν μπορεί να αισθάνεται ασφαλής. Όχι μόνο στο Παρίσι, αλλά και στην υπόλοιπη Ευρώπη.

Μόνο το γεγονός ότι ο πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ έσπευσε να κηρύξει την χώρα σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, κλείνοντας τα σύνορα και απαγορεύοντας προσωρινά την κυκλοφορία στη πρωτεύουσα, δείχνει την ιστορική διάσταση της επίθεσης: η κατάσταση έκτακτης ανάγκης έχει επιβληθεί στη χώρα μόνο 3 φορές μετά το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου: το 2005, μετά την εξέγερση στα προάστια του Παρισιού, και στη διάρκεια του πολέμου της Αλγερίας το 1958 και το 1961, όταν και σημειώθηκε "το πραξικόπημα των στρατηγών" με στόχο την ανατροπή του  προέδρου Ντε Γκωλ. 

Αν η απάντηση της γαλλικής ηγεσίας είναι παρόμοια με αυτή της αμερικανικής το 2001, τότε δεν έχουμε δει τίποτα ακόμη. Γιατί η  11η του Σεπτέμβρη του 2001 είχε καταστροφικές συνέπειες για ολόκληρο τον πλανήτη : στις ΗΠΑ, αλλά και σε όλο τον κόσμο σε μικρότερο βαθμό, περιορίστηκαν οι ατομικές ελευθερίες, θεσμοθετήθηκε η παρακολούθηση των πολιτών και άνοιξε η κόλαση του Γκουαντάναμο . Με πρόσχημα την καταπολέμηση της τρομοκρατίας ξεκίνησαν οι πόλεμοι  και οι εισβολές στο Αφγανιστάν και το Ιράκ. Αυτές με την σειρά τους δημιούργησαν τον Φρανκενστάιν- Ισλαμικό Κράτος, που ανδρώθηκε με τις επεμβάσεις στη Συρία, για να αναλάβει ξεδιάντροπα την ευθύνη των χθεσινών επιθέσεων στο Παρίσι.

Αν με την σειρά της η γαλλική κυβέρνηση περιορίσει και αυτή τις ατομικές ελευθερίες, θα έχει σκάψει τον ίδιο της τον λάκκο: σε αυτές τις περιπτώσεις οι ψηφοφόροι αναθέτουν την δουλειά σε αυτόν που ξέρει την κάνει καλύτερα. Η Μαρίν Λε Πεν, η πρόεδρος του ακροδεξιού Εθνικού Μετώπου και υποψήφια πρόεδρος της Γαλλίας, τρίβει ήδη τα χέρια της.

Όμως η απάντηση που θα δώσει η Γαλλία θα παίξει καθοριστικό ρόλο και για τις εξελίξεις σε ολόκληρη την Ευρώπη, που συγκλονίζεται από την κρίση των προσφύγων. Η επίθεση πρόκειται να ενισχύσει παντού την ακροδεξιά και την ισλαμοφοβία, περιπλέκοντας το προσφυγικό πρόβλημα. Και το χειρότερο που θα μπορούσε να γίνει, με επιπτώσεις σοβαρές και για την Ελλάδα, είναι αν  ο πρόεδρος Ολάντ προχωρήσει σε μονιμότερο κλείσιμο των συνόρων της Γαλλίας (όπως έκανε χθες το βράδυ), κίνηση που θα άναβε το πράσινο φως σε άλλες χώρες να κάνουν το ίδιο, στο όνομα της αντιμετώπισης της τρομοκρατίας. Λες και οι πρόσφυγες δεν παράτησαν τις πατρίδες τους, ακριβώς για να γλιτώσουν και από τις σφαγές του Ισλαμικού Κράτους. 

Ασφαλώς το Ισλαμικό Κράτος θα πρέπει να συντριβεί στρατιωτικά στη Συρία, στο Ιράκ και όπου αλλού δρα, γιατί πρόκειται για ό,τι πιο απάνθρωπο δημιούργημα έχει να παρουσιάσει η πρόσφατη παραγωγή της ανθρωπότητας. Αλλά η ήττα του στη Μέση Ανατολή δεν σημαίνει καθόλου και νίκη εναντίον της τρομοκρατίας στην Ευρώπη: περίπου 500 πολίτες ακόμη και του μικρού Βελγίου, πολεμούν στις τάξεις του Ισλαμικού Κράτους αυτή τη στιγμή. Το ίδιο συμβαίνει με χιλιάδες Γάλλους ή Βρετανούς, που  μπορούν να επιστρέψουν ανά πάσα στιγμή στη χώρα τους, δολοφονώντας αθώους σε καφέ ή σε συναυλίες. 

Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι αυτή η ανοιχτή πλέον, σύγκρουση ανάμεσα στη Δύση και το φανατικό τμήμα του Ισλάμ, δεν μπορεί να επιλυθεί με στρατιωτικούς όρους. Απαιτείται η ειρηνική επίλυση των πολεμικών συγκρούσεων και ο τερματισμός των ξένων επεμβάσεων, όπως και η καταπολέμηση της φτώχειας στο πλανήτη, που γεννούν από Αλ Κάιντα μέχρι Ισλαμικά Κράτη. Όπως επίσης μέτρα κοινωνικής δικαιοσύνης καθώς και πολιτικές ενσωμάτωσης μέσα στις δυτικές κοινωνίες, παράλληλα με έναν διάλογο που θα απομονώσει τα εξτρεμιστικά στοιχεία και θα ενισχύσει τις μετριοπαθείς φωνές μέσα στον Ισλαμικό Κόσμο. Διαφορετικά μετά την 11η του Σεπτέμβρη και την 13η του Νοέμβρη, θα θρηνήσουμε και άλλα θύματα.

Ο Φρόυντ, ο Κολοκοτρώνης και η απορία του διαδηλωτή

γράφει η Μαρίτα Βυργιώτη

Σήμερα, συμμεριζόμαστε την απορία του Κολοκοτρώνη της γελοιογραφίας (και του αλόγου του) και αναρωτιόμαστε για την  κρίση στην οποία έχει περιέλθει η πολιτική ταυτότητα του ΣΥΡΙΖΑ (και όχι μόνο), που συμπυκνώνεται στην απορία του διαδηλωτή περί του εάν πάσχει από “διπολική διαταραχή”. Βέβαια, μια τέτοια παθολογικοποίηση, που προέρχεται από τον χώρο της ψυχιατρικής (και όχι της ψυχανάλυσης όπως εκ παραδρομής παρουσιάζει η γελοιογραφία με τον Φρόυντ στα δεξιά) ίσως να οδηγούσε σε επικίνδυνα μονοπάτια: “η χώρα είναι ασθενής και πρέπει να μπει στον γύψο” παραληρούσε ο δικτάτορας Παπαδόπουλος. Ωστόσο, αν δεχτούμε την απορία του διαδηλωτή ως αυτοσαρκασμό ή ως χιουμοριστική προσέγγιση της κατάστασης την οποία βιώνει (που είναι αρκετά διχαστική, εξ ου και ο διπολισμός του) γρήγορα αντιλαμβανόμαστε κάποιον προβληματισμό. Η γελοιογραφία του Γιάννη Αντωνόπουλου συμπυκνώνει εντυπωσιακά τι συμβαίνει σε ψυχικό επίπεδο όταν το ελληνικό κυβερνών κόμμα, καλεί σε απεργία ενάντια στις δικές του πολιτικές. Αν δε υιοθετήσουμε και μια «γιαλαντζί ψυχο-κοινωνιολογική» προσέγγιση για να καταλάβουμε τι θέλει να πει η γελοιογραφία βλέπουμε, την Λακανική θεωρία να στήνει χορό. Συνοπτικά, ο Λακάν υποστήριξε πως το ‘εγώ’ συγκροτείται μέσα από τρεις διαστάσεις: την φαντασιακή, την συμβολική και το πραγματικό. Στο παραπάνω κόμικ οι τρεις αυτές διαστάσεις (που κατά την γράφουσα συμβολίζουν τι συμβαίνει στο μυαλό ενός ΣΥΡΙΖΑΙου διαδηλωτή την ώρα που διαδηλώνει ενάντια στο ΣΥΡΙΖΑ) ενσαρκώνονται στα πρόσωπα του Κολοκοτρώνη, του Φρόυντ, και των μελών της πορείας.

Αρχικά, ο καβαλάρης Κολοκοτρωνης στα αριστερά συμπυκνώνει την φαντασίωση της ελληνικής επαναστατημένης λεβεντιάς και ηρωισμού (sic), της φουστανέλας και του γυριστού μουστακίου (όχι αυτό των χίπστερ, μην μπερδευόμαστε) του «Μεθύστε με τ’αθάνατο κρασί του ’21» και του πάλαι ποτέ πεντοχίλιαρου. Εκφράζει το σύμβολο ενός εξιδανικευμένου παρελθόντος, «ο γέρος του Μοριά» ως ηγετική φιγούρα της απελευθέρωσης από εξωτερικό ζυγό. Ταυτόχρονα, για εμάς που ζήσαμε τα νιάτα μας την μετά- 2008 εποχή, ο Κολοκοτρώνης έχει περάσει στο συλλογικό φαντασιακό ως μια άλλη μια απειλητική υπενθύμιση, ένα σύνθημα λατρεμένο και διαδεδομένο «Φτάσαμε στο άγαλμα του Κολοκοτρώνη- Μπάτσοι Γουρούνια Δολοφόνοι». Η διπλή αυτή λειτουργία του Κολοκοτρώνη γεμίζει το σκίτσο με νοσταλγία, που αποτυπώνεται στο ερωτηματικό του: «Tι είναι αυτό που συμβαίνει; Ποιοι είναι αυτοί; Που χάθηκε η εξεγερτικότητα των περασμένων μεγαλείων, που διηγόντας τα κλαις;»

Την ερώτηση αυτή έρχεται να απαντήσει έμεσα, ο Φρόυντ από την δεξιά μεριά του σκίτσου, ο οποίος με Λακανικούς όρους θυμίζει την διάσταση του συμβολισμού (οτιδήποτε δηλαδή αναπαρίσταται μέσω της γλώσσας). Ο «Γαλιλαίος» του 20ου αιώνα (άλλωστε ο ίδιος είχε παρομοιάσει την ανακάλυψη του ασυνείδητου με εκείνη του ότι η γη γυρίζει) χαζεύει την πορεία καπνίζοντας χαρακτηριστικά το πούρο του, και συμπυκνώνει την εξέλιξη της Δυτικής σκέψης και του «πολιτισμένου ανθρώπου» (εις το αρσενικό βεβαίως-βεβαίως). Ο Φρόυντ (και κατ’ επέκταση η ψυχανάλυση την οποία αντιπροσωπεύει εδώ) είναι ο μόνος παρατηρητής που μπορεί να βάλει σε λέξεις το άφατο κατά τα άλλα, φαινόμενο του «we strike against us». Είναι ο μόνος στον οποίο μπορεί να στραφεί ο απορημένος διαδηλωτής σε μια μορφή real-time talkative therapy. Κάτι που θα έμοιαζε με απόσπασμα από ψυχαναλυτική συνεδρία με τον Σίγκμουντ, υπονοεί ότι η ελληνική κατάσταση μπορεί να γίνει αντιληπτή μόνο ως σύμπτωμα μιας γενικευμένης παθολογίας. Πέρα από αυτό, ο Φρόυντ μας θυμίζει κιόλας πως η «θεραπεία» ενός συμπτώματος έρχεται μόνο εάν το τραύμα γίνει (συνειδητή) λεκτική απεικόνιση, αν αρθρωθεί στην γλώσσα, αν δηλαδή, περάσει στο κομμάτι του συμβολισμού. Κάτι που σωστά φαίνεται αναρωτιέται ο διαδηλωτής: «Ποιος είμαι; Από τι πάσχω».

Περνώντας λοιπόν στην κατάσταση του διαδηλωτή, ή στην διάσταση του πραγματικού στον σκίτσο, βρίσκουμε την «κατάσταση» της πορείας, με όλα εκείνα τα έξω λεκτικά χαρακτηριστικά της (παλμός ή απουσία του, σύγχυση, θυμός, φανατισμός, αίσθηση αλληλεγγύης ή διάρρηξης του κοινωνικού ιστού). Η πορεία του εαυτού-ΣΥΡΙΖΑ ενάντια στον εαυτό-ΣΥΡΙΖΑ αν και έχει πολλαπλά αιτήματα, η ανησυχία της αναδεικνύεται σε μια: δεν γνωρίζει την ταυτότητά της, «Σε ποιον αντιστέκομαι; Ποιος είμαι;». Εκ παραδρομής εδώ η διάγνωση φαίνεται να είναι διπολική διαταραχή, που είναι γνωστή και ως μανιοκατάθλιψη. Ενδεχομένως μια ψυχιατρικά ορθότερη διάγνωση να ήταν διασχιστική διαταραχή ταυτότητας ή διαταραχή πολλαπλής προσωπικότητας. Δηλαδή, αυτό που αναρωτιέται ο διαδηλωτής στην δεξιά μεριά του πανό, θυμίζει μια παραλλαγή της διάσημης- στους δρόμους των Αθηνών ατάκας: «Ξέρεις ποιος είμαι εγώ ρε;;» (με τσαμπουκά και σηκωμένο φρύδι).

Μέσα από το ερωτηματικό του ιστορικού παρελθόντος, όπως συμβολίζεται στον καβαλάρη Κολοκοτρώνη, και την σιωπή του πατέρα της ψυχανάλυσης Φρόυντ, ο διαδηλωτής κατορθώνει να αρθρώσει κάτι που ενδεχομένως να ταλανίζει μεγάλο κομμάτι της Ελληνικής κοινωνίας. Mετά από 5 χρόνια κρίσης και λιτότητας, πρόκειται για το ερώτημα «ξερεις ποιος είμαι εγώ ρε» αλλά ίσως στην πιο καθαρή πλέον του μορφή: «ΕΓΩ δεν ξέρω ποιος είμαι, αλλά ΕΣΥ (ιστορικό παρελθόν της ελληνικότητάς μου ή του αγαπημένου συνθήματος «Μπάτσοι-Γουρούνια-Δολοφόνοι) ΕΣΥ (πατέρα της ψυχανάλυσης, επιστήμονα) θα έπρεπε να ξέρεις ποιος είμαι εγώ ρε».

Με λίγα λόγια, αυτό που πετυχαίνει εύστοχα ο σκιτσογράφος είναι να εκφράσει με χιούμορ μια παθογένεια της ελληνικής κουλτούρας, που μόνο διπολική διαταραχή δεν είναι. Ο φαντασιακός ηρωισμός (Κολοκοτρώνης) και η Ευρωπαϊκή, αυστηρή, πατρική αυθεντία (Φρόυντ), οδηγούν τον διαδηλωτή στο σημείο να μπορεί επιτέλους να αρθρώσει με απορημένο (και όχι πια τσαμπουκαλεμένο τρόπο) την κρίση ταυτότητάς του: «ποιος/ποια επιτέλους είμαι». Η εν λόγω συγκυρία του we strike against us αναδεικνύει στον υπερθετικό βαθμό κάποιες από τις αιτίες αυτής της συγκροτησιακής παθογένειας που δεν είναι μόνο ο κακός ΣΥΡΙΖΑ, η αυστηρή Ευρώπη με τους κανόνες της, το φάντασμα του ελληνισμού που πλανιέται πάνω από την Αθήνα, η κουλτούρα θυματοποίησης και την κατάσταση αδικίας («Ρίξε μια ζαριά καλή και για μένα ρε ζωή» που λέει και το λαϊκό άσμα). Η ανεύρεση των αιτιών της παθολογίας της ελληνικής κοινωνίας, αναμφίβολα δεν είναι εύκολη υπόθεση. Αλλά εάν δεχτούμε, όπως αισιόδοξα μας δείχνει ο σκιτσογράφος, ότι κάπως έχει αρχίσει να μπαίνει σε λέξεις ή να παίρνει την μορφή απορίας, ερώτησης ή αυτοκριτικής, μάλλον είμαστε σε καλό δρόμο. Ή όπως λέμε και στην πατρίδα που με φιλοξενεί, now we’re talking…

---

Δείτε το σκίτσο που δημοσιεύτηκε στην ηλεκτρονική ιστοσελίδα του Γιάννη Αντωνόπουλου κάνοντας κλικ εδώ. Τον ευχαριστούμε θερμά, μαζί μ’ αυτόν και ένα ευχαριστώ στην Δανάη Καρυδάκη για τις γόνιμες παρατηρήσεις της.

Η Γαλλία ρώτησε την Ελλάδα για 2 υπόπτους -«Ναι, πέρασαν από εδώ»

Με την ΕΛ.ΑΣ. συνεργάζονται οι γαλλικές αρχές και στο πλαίσιο αυτό το Παρίσι έστειλε δύο ονόματα προκειμένου να ελεγχθεί αν τα άτομα αυτά έχουν περάσει από τη χώρα μας. 

Σύμφωνα με πληροφορίες του iefimerida η απάντηση των ελληνικών αρχών στο ερώτημα των Γάλλων ήταν θετική, ότι δηλαδή ναι όντως αυτά τα δύο άτομα έχουν περάσει από την Ελλάδα (έχουν εισέλθει από τα ελληνικά σύνορα). 

Μέχρι στιγμής δεν έχει γίνει γνωστό κανένα άλλο στοιχείο για τα πρόσωπα αυτά, ούτε και η σχέση που είχαν με τους δράστες των πολλαπλών επιθέσεων χθες το βράδυ στο Παρίσι. 

Νωρίτερα, και το ΑΠΕ-ΜΠΕ μετέδιδε ότι όπως έγινε γνωστό από πηγές του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη, οι ελληνικές αρχές είναι σε συνεχή επικοινωνία με τις γαλλικές μυστικές υπηρεσίες και τις υπηρεσίες άλλων ξένων χωρών, σε επίπεδο ανταλλαγής πληροφοριών και ήδη έχουν αναλάβει δράση σε ότι αφορά άτομα που ενδεχομένως να έχουν σχέσεις με τζιχαντιστές. Απο τις γαλλικές υπηρεσίες, σημείωνε το ειδησεογραφικό πρακτορείο, έχει ζητηθεί απο τις ελληνικές αρχές να ελέγξουν αν έχουν περάσει απο την χώρα μας δύο συγκεκριμένα άτομα, που τους απασχολούν στο πλαισιο των ερευνών για τις τρομοκρατικές επιθέσεις.

Ταυτόχρονα έχουν δοθεί εντολές να ενταθεί η επιτήρηση χώρων και ατόμων στην Ελλάδα, ενώ για όλες τις ενέργειες ενημερώνεται συνεχώς ο αναπληρωτής υπουργός Προστασίας του Πολίτη, Νίκος Τόσκας, απο τον αρχηγό της Αστυνομίας, αντιστράτηγο Δημήτρη Τσακνάκη και τον διοικητή της ΕΥΠ, Γιάννη Ρουμπάτη.

Όπως ανέφερε στέλεχος του υπουργείου, αυτή την στιγμή δεν υπάρχει κάτι που να προκαλει ανησυχία για κίνδυνο τρομοκρατικού χτυπηματος στην Ελλάδα, αλλά οι αρχές είναι σε στενή επαφή με τις αλλες χώρες και είναι σε επαγρύπνηση για κάθε ενδεχόμενο.

Συσκέψεις από το πρωί στην Αθήνα 

Εντωμεταξύ, από το πρωί στην Αθήνα γίνονται συνεχώς συσκέψεις για την εκτίμηση της κατάστασης όπως αυτής διαμορφώνεται μετά το τρομοκρατικό χτύπημα στο Παρίσι. Στο Μέγαρο Μαξίμου μέχρι το μεσημέρι βρισκόταν σε εξέλιξη σύσκεψη υπό τον πρωθυπουργό με τη συμμετοχή του υπουργού Δημόσιας Τάξης Νίκο Τόσκα, του διοικητή της ΕΥΠ και του υπουργού Μετανάστευσης Γιάννη Μουζάλα. Σύμφωνα με πληροφορίες κατά τη διάρκεια της σύσκεψης ελήφθη η απόφαση για τη λήψη επιπλέον μέτρων ασφαλείας. 

Μέτρα ασφαλείας στην Αθήνα

Παράλληλα, συσκέψεις γίνονται από το πρωί και στην ΕΛ.ΑΣ.  με τη συμμετοχή του Αρχηγού και του διοικητή της Αντιτρομοκρατικής. Κατά τη διάρκεια αυτής της σύσκεψης αποφασίστηκε να ενισχυθούν τα μέτρα ασφαλείας σε κτίρια τα οποία θα μπορούσαν να αποτελέσουν στόχους, δηλαδή πρεσβείες και επιχειρήσεις, γαλλικές, ιταλικές και βρετανικές.

Την ίδια ώρα η ΕΥΠ βρίσκεται σε διαρκή επαφή τόσο με τους αστυνομικούς συνδέσμους των προαναφερθέντων χωρών (Γαλλίας, Ιταλία, Μεγάλης Βρετανίας), αλλά και με τις αρχές αντικατασκοπείας όλων των ευρωπαϊκών κρατών. 

Επίσης η Αντιτρομοκρατική ερευνά με προσοχή τηλεφωνικές συνδιαλέξεις αλλά και επαφές μέσω διαδικτύου που έχουν άτομα που ζουν στην Αθήνα και κατάγονται από τη Συρία. 

Η ΕΥΠ Κύπρου παρακολουθεί δύο ευρωπαίους υπόπτους

Δύο υπόπτους, ευρωπαίους υπηκόους που θεωρούνται ακραίοι ισλαμιστές έχει βάλει στο στόχαστρό της η ΕΥΠ Κύπρου.

Σύμφωνα με πληροφορίες, σε σύσκεψη που έγινε το πρωί του Σαββάτου στο αρχηγείο της κυπριακής αστυνομίας, τέθηκε το θέμα για τους δύο υπόπτους που βρίσκονται στην Κύπρο. Οπως επισημάνθηκε, επισκέπτονται σε καθημερινή βάση μουσουλμανικά τεμένη στις ελεύθερες περιοχές ενώ μετέβησαν και στα κατεχόμενα όπου είχαν συναντήσει με διάφορα άτομα.

Παράλληλα η κυπριακή αστυνομία παρακολουθεί και άλλους ύποπτους, κυρίως Σύρους που διαμένουν μόνιμα στη Κύπρο. Σε αρκετές περιπτώσεις έχουν γίνει έρευνες σε σπίτια. Υπό παρακολούθηση βρίσκονται και τα μουσουλμανικά τεμένη στις ελεύθερες περιοχές ώστε να εντοπιστούν άτομα που ενδεχομένως επιχειρούν να στρατολογήσουν νεαρούς μουσουλμάνους για λογαριασμό του Ισλαμικού κράτους.

Πηγή