Η μοναξιά του μαθητή πριν από τις εξετάσεις

Το κείμενο που ακολουθεί γράφηκε το 1994. Από έναν υποψήφιο των Πανελλαδικών, που σήμερα θα είναι 40 ετών. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ της εποχής, ο μαθητής αποτύπωσε τις σκέψεις του αυτές στο πρόχειρο φύλλο του τετραδίου των εξετάσεων.

Εκτοτε το κείμενό του ταξιδεύει στο χρόνο παραμένοντας όμως επίκαιρο και συγκινητικό καθώς τα χρόνια μπορεί να περνάνε αλλά η αγωνία και η μοναξιά των μαθητών μπροστά στη δοκιμασία των πανελλαδικών παραμένει η ίδια:

«Προσπαθώ να βάλω το διακόπτη μου στην κατάσταση της αναισθησίας. Κοιτάω τον εαυτό μου στη γυαλισμένη επιφάνεια του αναπτήρα μου και μιλάω μαζί του. Δεν είναι τίποτε μεγάλε. Θα τα καταφέρουμε – ε; όλοι δεν το λένε; Κανείς δεν πάει χαμένος. Παραμονές εξετάσεων, περασμένα μεσάνυχτα κι έχω σταματήσει για λίγο να διαβάζω.

Πάτησα το κουμπάκι μου στο OFF. Θέλω πολύ να περάσω αλλά δεν μπορώ να προσδιορίσω για τι πιο πολύ. Για τους γονείς μου, που είναι από τα λίγα πράγματα που περιμένουν; Για τον εαυτό μου και τα χρόνια που πέρασα πάνω από ένα βιβλίο με εφιάλτες από την ιστορία και τα μαθηματικά να μου ταράζουν τα εφηβικά μου όνειρα; Ή τέλος για το σκυλολόι, τους συγγενείς και τους υποτιθέμενους φίλους και γνωστούς που περιμένουν να σε συγχαρούν ή να σε θάψουν ανάλογα με το αποτέλεσμα παίζοντας το ρόλο της Κασσάνδρας: «Το’ λεγα, αυτός σκίστηκε στο διάβασμα» ή «Μα αφού όλο στις καφετέριες και στα μπαράκια γύρναγε, πως ήθελε να περάσει;» Άνθρωποι που μιλούν χωρίς να ξέρουν, που δεν κοιμήθηκαν ποτέ πάνω σε ένα βιβλίο, που δεν ένιωσαν καμιά αγωνία, που δεν έκλαψαν γιατί δε βγαίνει μια άσκηση.

Κι έτσι παραμένω στο ίδιο σκηνικό. Το τόσο γνώριμο σε μένα, το τόσο άγνωστο σε αυτούς. Καθιστός με τη μέση να με πονά από την πολύωρη ακινησία, τη γεύση του καφέ απωθητική στο στόμα μου, το στομάχι μου να διαμαρτύρεται για τη νέα καφεΐνη που του στέλνω και στο κασετόφωνο σιγά (για να μην ακούνε οι μέσα) ο «Σταυρός του Νότου» που σε ταξιδεύει στα πελάγη του Ν. Καββαδία. Κι εγώ με ένα ηλίθιο ύφος να αναρωτιέμαι τι μπορεί να είναι χειρότερο από αυτό που περνώ τώρα και να μετρώ τις μέρες μία μία (τέσσερις κι απόψε) που με χωρίζουν από την τελική αναμέτρηση.

Είμαι έτοιμος να πατήσω ON. Λέω να συνεχίσω με έκθεση. Θα αναπτύξω ένα θέμα που η επιτροπή δε θα τολμήσει ποτέ να το βάλει. Έχει τίτλο: η αβάσταχτη μοναξιά των υποψηφίων πριν από τις εξετάσεις.

Η διαμαρτυρία ενός υποψηφίου των Πανελλαδικών Εξετάσεων του ‘94»

Πηγή

Ποιοι... φρενάρουν Τσίπρα και θέλουν συνέδριο το Φθινόπωρο

«Αν θες να περάσεις το Μνημόνιο, ένας τρόπος υπάρχει: Σπιντάροντας». 

Αυτό είχε πει στον Α. Τσίπρα ξένος ηγέτης φιλικής χώρας και, όπως φαίνεται, ο Έλληνας πρωθυπουργός συγκράτησε την παρατήρηση αυτή. 

Δεν είναι μόνο η διάθεσή του να κλείσει η αξιολόγηση πριν στερέψουν τα δημόσια ταμεία (όπως θα ήθελαν οι σκληροί αντίπαλοί μας), αλλά εμφανίζει την ίδια ακριβώς διάθεση σε όλα τα ανοιχτά μέτωπα που έχει μπροστά του. 

Έτσι, θα ήθελε πολύ -και το είπε στην Πολιτική Γραμματεία της Παρασκευής- να γίνει το Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ μέσα στον Ιούλιο, και με ανασυγκροτημένο το κόμμα πλέον, να περάσει στη 2η φάση, την ανασυγκρότηση της κυβέρνησης με τον ανασχηματισμό τον Σεπτέμβριο, όπως όλα δείχνουν. Και από φθινόπωρο, οι επόμενες μεγάλες πολιτικές προκλήσεις, μεταξύ των οποίων η Συνταγματική Αναθεώρηση. 

Ο Α. Τσίπρας θα ήθελε να συμβούν όλα, αλλά μάλλον υπολόγισε χωρίς το μηχανισμό του κόμματός του, αποδεικνύοντας για πολλοστή φορά ότι εκείνος είναι που τραβά το καραβάνι μπροστά. Οι μεγάλες τάσεις του ΣΥΡΙΖΑ, που έχουν εκπροσώπηση στην Π.Γ. έδειξαν να προτιμούν τη μετάθεση του Συνεδρίου το φθινόπωρο. 

Με καλύτερη -όπως υποστήριξαν- οργάνωση, περισσότερο συγκροτημένα κείμενα, περισσότερα μέλη που θα έχουν εν τω μεταξύ γραφτεί στις οργανώσεις κ.ο.κ. Από τη δική τους σκοπιά μπορεί να έχουν δίκιο, χάνουν ωστόσο τη μεγάλη εικόνα που έχει μπροστά του ο Α. Τσίπρας. 

Δεν αποκλείεται πάντως κάποιες τάσεις να έχουν και ανομολόγητες σκέψεις για τη χρονική μετάθεση του Συνεδρίου: όπως για παράδειγμα από τους 53+ που μάλλον θα δουν στο επικείμενο Συνέδριο τα ποσοστά τους ψαλιδισμένα, οπότε δεν θα ήταν παράλογο εκ μέρους τους να επιδιώξουν να έχουν περισσότερο χρόνο για τη βελτίωση των θέσεων τους. 

Σε κάθε περίπτωση, καθοριστική θα είναι η επόμενη συνεδρίαση της Πολ. Γραμματείας, παρόντος του Α. Τσίπρα, σε 10 ημέρες περίπου, με τα χρονικά περιθώρια να είναι εξαιρετικά στενά για τη διεξαγωγή του Συνεδρίου μέσα στο καλοκαίρι.

Άρτεμις Παραδείσου

Και γιατί να βγούμε στις αγορές ;

Του Γιάννη Παντελάκη

 Ο Α. Τσίπρας, δήλωσε σε συνέντευξή του χθες,  πως αν  στο Eurogroup της 24ης Μαΐου, πετύχουμε αυτό που επιδιώκουμε για το χρέος, τότε το 2017 που θα έχουμε πλεόνασμα θα επιστρέψουμε στις αγορές. Η αισιοδοξία του για πλεονάσματα και οριστική έξοδο από τα μνημόνια ακόμα και πριν την λήξη του προγράμματος, έχει εκφραστεί αρκετές φορές από τον ίδιο και κυβερνητικά στελέχη το τελευταίο διάστημα.

Απορία: αφού θα έχουμε πλεόνασμα, γιατί να βγούμε στις αγορές ; Δεν μας έλεγαν ότι με το πλεόνασμα θα τελειώσουν τα βάσανά μας και δεν θα χρειαζόμαστε δανεικά για να πληρώνουμε μισθούς και συντάξεις ; Και θα δανείζονται και θα το πανηγυρίζουν κιόλας ; Και γιατί με χρέος 120% μας έβγαλαν από τις αγορές και με υπολογιζόμενο χρέος περίπου στο 200% θα μας δανείζουν ; Δώστε μου μια εξήγηση.

Διευκρίνηση: Οι απορίες που διατυπώνονται στην δεύτερη παράγραφο, δεν ανήκουν και δεν διατυπώνονται από τον υπογράφοντα. Τις έχει κάνει δημόσια ο ίδιος άνθρωπος της πρώτης παραγράφου, ο Α. Τσίπρας ! Σε μια ομιλία του στην Θεσσαλία στις 9/4/2014. Μια καταγγελτική ομιλία η οποία διανθίστηκε με εκτιμήσεις ότι η έξοδος στις αγορές είναι μια τεράστια επιχείρηση εξαπάτησης, στημένη και δοκιμαστική. Η ομιλία του ανερχόμενου τότε Τσίπρα, φιλοξενήθηκε στα Μέσα ενημέρωσης με πηχυαίους τίτλους του τύπου «Αφού έχουμε πλεόνασμα, γιατί βγαίνουμε στις αγορές;». Ήταν η εποχή που ο τότε πρωθυπουργός Α. Σαμαράς έλεγε πως βγαίνουμε από τα μνημόνια και οδεύουμε στις αγορές. Και η ομιλία Τσίπρα, ήταν η απάντηση στον Σαμαρά. Με το κυρίαρχο ερώτημα να συνδέει το πλεόνασμα με την έξοδο στις αγορές.

Μεταξύ Τσίπρα του 2014 (που επεσήμαινε ότι η έξοδος στις αγορές όταν μάλιστα θα έχουμε πλεονάσματα, ήταν μια επιχείρηση εξαπάτησης) και του Τσίπρα του 2016 (που επισημαίνει ότι σ’ ένα χρόνο θα έχουμε πλεονάσματα αλλά θα βγούμε στις αγορές), υπάρχει ένα χάος. Ο ίδιος άνθρωπος, για δυο ακριβώς παρόμοια γεγονότα, εκφράζει  και δημοσιοποιεί δυο διαμετρικά αντίθετες εκτιμήσεις.

Ανεξάρτητα από το βάσιμο ή όχι της σύνδεσης που κάνει (τα πλεονάσματα δεν συνάδουν με έξοδο και δανεισμό στις αγορές), ας περιορίσουμε το ενδιαφέρον στο υπόλοιπο κομμάτι των τότε και των σημερινών δηλώσεων. Στην ανέξοδη κριτική που κάνει ένας πολιτικός η οποία μπορεί μέσα σε λίγο χρόνο να λειτουργήσει ως μπούμερανγκ και να επιστρέψει στον ίδιο που την κάνει. Με αποτέλεσμα όχι απλά να χάνεται η όποια αξιοπιστία υπάρχει στον δημόσιο διάλογο, αλλά και ν ακυρώνεται ο πολιτικός λόγος αυτού που τον εκφέρει.

Την κριτική που έκανε τότε ο Τσίπρας στον Σαμαρά, μπορεί με ευκολία να κάνει κάποιος σήμερα στον ίδιο. Και να προσθέσει διάφορες ακόμα παραμέτρους που πρόσθεταν και τότε ο ίδιος και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Όπως το πλεόνασμα του 2014 ήταν - σύμφωνα με τον Τσίπρα - πλεόνασμα δυστυχίας, τραγωδίας, αίματος, τα ίδια χαρακτηριστικά μπορεί να έχει και το πλεόνασμα του 2017. Γιατί όχι ;

Λίγες  ημέρες πριν, ο πρωθυπουργός διαμαρτυρήθηκε όταν του επεσήμαναν ότι ως αντιπολίτευση έλεγε ψέματα. Και τα απέδωσε σε αυταπάτες. Μπορεί πράγματι την προαναφερόμενη αντίφαση Τσίπρα, να την αποδώσουμε σε μια ακόμα αυταπάτη ;

Πού πάνε οι ψήφοι του ΣΥΡΙΖΑ όταν, τελικά, φεύγουν...

Τι θα κάνουν οι απογοητευμένοι οπαδοί του ΣΥΡΙΖΑ; Αυτό αναδεικνύεται πλέον σε κεντρικό ερώτημα των εξελίξεων, καθώς το κυβερνών κόμμα εμφανίζεται να έχει απολέσει το 50% των ψηφοφόρων του, αλλά περισσότεροι εξ αυτών αρνούνται να δηλώσουν τις προθέσεις τους. Οι δημοσκόποι συμφωνούν πλέον ότι αυτό που συμβαίνει τους τελευταίους μήνες στον ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να παραβληθεί μόνον με την ανεπίστρεπτη κατάρρευση του ΠΑΣΟΚ το 2011. Το ίδιο ακριβώς παρατηρείται σήμερα. Η λεγόμενη ικανοποίηση από το κυβερνητικό έργο έχει υποχωρήσει σε μονοψήφια νούμερα, η προσδοκία ότι τα πράγματα θα βελτιωθούν βρίσκεται στο ναδίρ, ενώ είναι η πρώτη φορά που εν ενεργεία πρωθυπουργός, μόλις οκτώ μόλις μετά τη νίκη του, χάνει από τον αντίπαλό του ακόμη και στο ερώτημα της καταλληλότητας να κυβερνήσει. Ακόμη και η δημοτικότητα του κ. Τσίπρα έχει υποχωρήσει σε πρωτοφανή επίπεδα, καθώς στις περισσότερες έρευνες «συναγωνίζεται» με τον κ. Κουτσούμπα.

Υπάρχει, ωστόσο, μια σημαντική διαφορά σε σχέση με το 2011. Ενώ τότε οι κοψοχέρηδες του ΠΑΣΟΚ μετακινούνταν αθρόα σε άλλα κόμματα και κυρίως στον ΣΥΡΙΖΑ, σήμερα οι περισσότεροι απογοητευμένοι από τον κ. Τσίπρα παραμένουν στη δεξαμενή της αδιευκρίνιστης ψήφου. Για να το πούμε χοντρικά, από τα 2 εκατομμύρια που ψήφισαν τον ΣΥΡΙΖΑ τον Σεπτέμβριο, μόνον οι 200.000 δηλώνουν ευθαρσώς ότι θα τον μαυρίσουν όποτε κι αν γίνουν εκλογές, ενώ το 40% των πρόσφατων ψηφοφόρων του, δηλαδή περί τους 800.000 πολίτες, είτε αρνούνται να μετέχουν στις έρευνες είτε παραμένουν... μουγγοί στα βολιδοσκοπικά ερωτήματα των μελλοντικών τους προθέσεων.

Υπάρχει, ωστόσο, και ένας επιπλέον λόγος που αναδεικνύεται σήμερα αυτή η πολιτική παραδοξότητα. Οπως τονίζουν οι ερευνητές, είναι πραγματικά εντυπωσιακό ότι ελάχιστοι στα κόμματα αναδεικνύουν ότι τον νικητή σε όλες τις τελευταίες αναμετρήσεις δεν τον ανέδειξαν οι μετέχοντες, αλλά οι απέχοντες. Χρειάζονται κάποια ενδεικτικά νούμερα για να καταλάβει κανείς τι πραγματικά συνέβη κυρίως τον Σεπτέμβριο. Διότι αν κοιτάξει κάποιος αναλυτικά τα αποτελέσματα, θα οδηγηθεί στο συμπέρασμα ότι είναι εντελώς εσφαλμένη η αίσθηση ότι προ οκταμήνου θριάμβευσε ο ΣΥΡΙΖΑ. Επί της ουσίας συνέβη ακριβώς το αντίθετο. Συνετρίβη η Ν.Δ. και ο λόγος είναι απλός.

Ο ΣΥΡΙΖΑ τον Σεπτέμβριο έχασε 300.000 ψηφοφόρους σε σχέση με αυτούς που είχε τον Ιανουάριο του 2015. Την ίδια στιγμή, όμως, και ενώ θα περίμενε κανείς ότι η Ν.Δ. θα έβγαινε ωφελημένη από την ανερμάτιστη πολιτική των κ. Τσίπρα και Βαρουφάκη, έχασε και εκείνη 200.000 ψηφοφόρους της. Ετσι διατηρήθηκε η διαφορά στις 7,5 μονάδες από 8,5% που ήταν τον Ιανουάριο, ενώ η λέξη συντριβή δεν ελέχθη τυχαία για τη Ν.Δ., αν σκεφτεί κανείς ότι τον Σεπτέμβριο κατέρρευσαν όχι μόνον οι ΑΝΕΛ, αλλά και σύσσωμος ο χώρος του κέντρου. Το μεν Ποτάμι απώλεσε 150.000 ψηφοφόρους, ενώ και η Δημοκρατική Συμπαράταξη έλαβε 130.000 λιγότερες ψήφους από αυτές που είχαν αθροίσει τον Ιανουάριο, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ και ΚΙΔΗΣΟ. Με απλά λόγια, δηλαδή, ενώ η Ν.Δ. είχε μια δεξαμενή 680.000 αποχωρούντων –από τα κόμματά τους– ψηφοφόρων (300.000 ΣΥΡΙΖΑ, 150.000 Ποτάμι, 130.000 Δημ. Συμπαράταξη και 100.000 ΑΝΕΛ) όχι μόνον δεν ενίσχυσε τη δύναμή της, αλλά έχασε και 200.000 γαλάζιους ψηφοφόρους!

Πού πήγαν όλες αυτές οι ψήφοι; Η απάντηση είναι η λέξη αποχή. Είναι πραγματικά παράδοξο, αλλά ελάχιστοι στα κόμματα ασχολούνται με το γεγονός ότι αυτή έφτασε το 44% (από 36% που ήταν τον Ιανουάριο), γεγονός που δεν έχει προηγούμενο σε εθνικές εκλογές όχι μόνο στη Μεταπολίτευση, αλλά από το 1951. Για να συνειδητοποιήσει κανείς το μέγεθος του προβλήματος αρκεί τούτο: Τον προηγούμενο Σεπτέμβριο οι πολίτες που επέλεξαν συνειδητά να αποδοκιμάσουν διά της αποχής τους όλο το πολιτικό σύστημα ήταν 1,5 εκατομμύριο περισσότεροι από αυτούς που απείχαν από τις κάλπες το «μακρινό» 2009, ενώ η διαφορά ΣΥΡΙΖΑ - Ν.Δ. ήταν μόλις 400.000 ψήφοι.

Με τα δεδομένα αυτά το προλογικό ερώτημα «τι θα κάνουν οι απογοητευμένοι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ» ίσως τελικά να μην είναι το ζητούμενο. Το πραγματικό στοίχημα όχι μόνον του κ. Μητσοτάκη αλλά και του κεντρώου χώρου που πασχίζει να διαμορφώσει τον περιβόητο τρίτο πόλο, είναι πώς θα απευθυνθούν στους απέχοντες. Μέχρι στιγμής ουδείς μοιάζει να συγκινεί αυτό το τεράστιο πλήθος, το οποίο διαμορφώνει τις δύσμοιρες τύχες της χώρας, δίνοντας τη δυνατότητα στον ΣΥΡΙΖΑ να επαίρεται, έχοντας τη στήριξη μόλις του 19,4% των εγγεγραμμένων στους εκλογικούς καταλόγους...

Πηγή

ΕΕ: Ετοιμάζει plan B για το χρέος χωρίς το ΔΝΤ

Ποια σενάρια επεξεργάζονται στην ΕΕ, σε περίπτωση που δεν συμφωνήσει το ΔΝΤ. Η πρόταση για σιωπηλή παράταση συζητήσεων μέχρι τον Σεπτέμβριο. Πώς άλλαξε ξαφνικά το κλίμα και οι συσχετισμοί δυνάμεων. Ολο το παρασκήνιο.

Σιγά σιγά και αθόρυβα, ένας μικρός κύκλος υψηλά ιστάμενων αξιωματούχων στην Ευρωζώνη εξετάζουν εδώ και καιρό σενάρια για προσωρινό «πάγωμα» του ΔΝΤ από τη διαπραγμάτευση για την Ελλάδα, σε περίπτωση που το Ταμείο δεν συμφωνήσει μέσα στις επόμενες δύο εβδομάδες για τις λύσεις που θα προτείνει η ΕΕ ως προς το χρέος (και τις λεπτομέρειες του έκτακτου μηχανισμού), καθώς η ηγεσία της ΕΕ έχει αποφασίσει ότι το θέμα πρέπει να κλείσει. Προς το παρόν τουλάχιστον.

Σύμφωνα με αξιόπιστες πηγές, εδώ και αρκετό καιρό οι ιθύνοντες της Ευρωζώνης έχουν αντιληφθεί την παράξενη συμπεριφορά των αξιωματούχων του Ταμείου, με κορύφωση την κατ' ιδίαν συνάντηση που είχε ο πρόεδρος της Κομισιόν Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ με την επικεφαλής του ΔΝΤ Κριστίν Λαγκάρντ στην Ουάσινγκτον, κατά την εαρινή σύνοδο του ΔΝΤ. Τότε, όχι μόνο διαπιστώθηκε διάσταση απόψεων σε επίπεδο κορυφής για τον μηχανισμό εκτάκτου ανάγκης, αλλά και για τη βιωσιμότητα του χρέους σε μακροπρόθεσμο επίπεδο.

Σε εκείνη τη συνάντηση, σύμφωνα με τις πηγές, ο κ. Γιούνκερ ανέφερε αυτά που διέρρευσαν μετέπειτα, ότι η ΕΕ δεν προτίθεται να ζητήσει «ex ante» (σ.σ. εκ των προτέρων) θέσπιση μέτρων για το 2018, αλλά άκουσε εμβρόντητος από τη κ. Λαγκάρντ ότι το Ταμείο θα καταρτίσει έκθεση για τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους μέχρι το 2060, βάσει της οποίας θα ζητήσει και αξιόπιστες λύσεις σε βάθος χρόνου, μέχρι το 2060! Και σε αυτή την προοπτική είπε «όχι» ο πρόεδρος της Κομισιόν, αναφέροντας ότι κάτι τέτοιο φαντάζει εξωπραγματικό. Οι δύο αξιωματούχοι συμφώνησαν ότι διαφώνησαν και μετά έληξε η διμερής επαφή.

Τα σενάρια που εξετάζονται αυτή τη στιγμή είναι διάφορα: Επισήμως παραμένει το «βασικό σενάριο», ότι η ΕΕ θέλει πλήρη συμφωνία με όλα τα μέρη στις 24 Μαΐου. Συμπεριλαμβανομένου και του ΔΝΤ. Αυτό προϋποθέτει δύο στοιχεία:

1. 'Η οι σκληροπυρηνικές χώρες, και δη η Γερμανία και η Φινλανδία, να συμφωνήσουν στην αποσαφήνιση των μέτρων μακροπρόθεσμου χαρακτήρα για το χρέος, κάτι που προς το παρόν δεν διαφαίνεται, σύμφωνα και με τις χθεσινές δηλώσεις του εκπροσώπου του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε.

2. 'Η το Ταμείο να κάνει πίσω την τελευταία στιγμή.

Ασφαλώς, οι μετριοπαθείς φωνές της Ευρωζώνης θα ξεκινήσουν σήμερα στο EuroWorking Group ένα μαραθώνιο διαβουλεύσεων, προκειμένου να γείρει η πλάστιγγα προς τη μία ή την άλλη επιλογή. Όμως ταυτοχρόνως εξετάζονται και τα εξής ενδεχόμενα:

α. Να ολοκληρωθεί η αξιολόγηση με ένα positive assessment, που θα επικυρώσει το Eurogroup αλλά και το ΔΝΤ, το οποίο θα καταγράψει τις διαφωνίες του μέσα στην έκθεση, ώστε αυτές να συζητηθούν σε μεταγενέστερο στάδιο και δη τον Σεπτέμβριο.

Σε αυτή την περίπτωση υπάρχουν αξιωματούχοι που πιστεύουν ότι καθώς το θέμα του χρέους θα ξανανοίξει, το Ταμείο δεν πρόκειται να σταθεί εμπόδιο στην εκταμίευση της δόσης, κυρίως γιατί αφορά ευρωπαϊκά κονδύλια που διατίθενται ώστε να αποφευχθεί credit event. H παρουσία του Ταμείου θα παραμείνει ως έχει μέχρι τον Σεπτέμβριο. Αυτή θεωρείται μια ενδιάμεση κατάσταση, που ίσως όμως πολιτικά να φθείρει την κυβέρνηση, δεδομένου ότι θα επικρέμονται πιθανές νέες διεκδικήσεις του Ταμείου.

β. Εάν αποφασιστεί ότι η Ελλάδα εκπλήρωσε τα 2/3 της συμφωνίας, δηλαδή τα μέτρα 5,4 δισ. ευρώ και τον αυτόματο μηχανισμό εκτάκτου ανάγκης, τότε με βάση αυτό το σενάριο μπορεί να λάβει τα 2/3 της δόσης και το χρέος να παραπεμφθεί για αργότερα. Η επιλογή αυτή, ενώ αρχικά είχε πολλές πιθανότητες, τώρα έχει αρχίσει να ξεθωριάζει λόγω πολιτικών εξελίξεων.

Ο Νταβούτογλου έφερε τα πάνω-κάτω

Στο Eurogroup της Δευτέρας, ένα ήταν ξεκάθαρο: ότι η ευρωζώνη ήθελε να κλείσει το θέμα πριν τον Ιούνιο.Και δεν είναι μόνο το βρετανικό δημοψήφισμα και οι ισπανικές εκλογές που προβληματίζουν. Τα ανώτατα κλιμάκια της Κομισιόν, του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου καθώς και οι κ.κ. Μέρκελ και Ολάντ έχουν προβληματιστεί έντονα για την ξαφνική -γι' αυτούς- απομάκρυνση του Τούρκου πρωθυπουργού, στο πρόσωπο του οποίου έβλεπαν τον εγγυητή της συμφωνίας για το προσφυγικό ΕΕ-Τουρκίας.

Οι μυστικές επαφές και τα τηλέφωνα έχουν πάρει φωτιά, καθώς οι σχέσεις της ΕΕ με τον κ. Ερντογάν είναι στο χειρότερο δυνατό σημείο. Ήδη η Κομισιόν ακύρωσε αποστολή στην Τουρκία που ήταν να γίνει αυτές τις μέρες. Γιούνκερ, Σουλτς, Μέρκελ, Ολάντ και Τουσκ ψάχνουν τρόπο να μην καταρρεύσει η συμφωνία και μαζί της και το προσφυγικό, αλλά και η ίδια η Γερμανίδα καγκελάριος και ο Γάλλος πρόεδρος.

Σε αυτό το πλαίσιο και μέσα σε 48 ώρες άλλαξε η στάση των ιθυνόντων για την Ελλάδα. Πήραν την απόφαση ότι χρειάζεται σταθερή κυβέρνηση, γιατί υπάρχει σοβαρό ενδεχόμενο η χώρα μας να επωμιστεί μεγαλύτερο βάρος στο προσφυγικό το καλοκαίρι.

Είναι ξεκάθαρο από τις συνομιλίες με αξιωματούχους ότι το οικονομικό σκέλος κλείνει κυρίως για.. πολιτικούς λόγους, που αυτή τη στιγμή δεν μπορεί να διαβλέψει η κυβέρνηση. Και αυτό ενώ παράλληλα, σε κύκλους των Βρυξελλών διατυπώνεται το ερώτημα γιατί το ΔΝΤ εξακολουθεί να πιέζει για κινήσεις που ξέρει εκ τω προτέρων ότι δεν πρόκειται να γίνουν αποδεκτές από την Ευρώπη.

Με άλλα λόγια, μπορεί να επιτευχθεί τώρα μια καλή συμφωνία, όμως μετά το καλοκαίρι τα δεδομένα ίσως αλλάξουν και βρεθούμε μπροστά σε σκληρές αποφάσεις, όχι μόνο για το προσφυγικό αλλά και με αναμόχλευση του ελληνικού προγράμματος στο πλαίσιο μιας νέας αξιολόγησης που έτσι κι αλλιώς είναι προϋπόθεση του τρίτου μνημονίου.

Όσο για τη σιωπή του ΔΝΤ, όπως μαθαίνουμε, είναι καθαρά τεχνικής φύσεως: Δεν πήραν τις απαντήσεις που ήθελαν για τα μακροπρόθεσμα μέτρα για το χρέος που μελετούνται από τη Δευτέρα, ούτε λεπτομέρειες για τον έκτακτο μηχανισμό, καθώς αυτά θα αρχίσουν να συζητούνται από σήμερα στο EWG. Όταν θα έχουν στα χέρια τους τις επεξηγήσεις, τότε οι διαρροές αναμένεται να αρχίσουν.

Πάντως μία από τις προτάσεις του ESM που έφερε στο φως η εφημερίδα Die Welt και αφορούσε στην εξαγορά (buy out) του ελληνικού χρέους στο ΔΝΤ από τον ESM, αυτή μάλλον δύσκολα θα γίνει αποδεκτή από αρκετές σκληροπυρηνικές ευρωπαϊκές χώρες.

Αγγελική Παπαμιλτιάδου

Όταν η Ελλάδα τραγούδησε για την εισβολή …και η ΕΒU απέκλεισε τα “πολιτικά τραγούδια”

Tο 1976 η Ελλάδα, με το μοιρολόι της μαυροφορεμένης Μαρίζας Κωχ, Παναγία μου – Παναγία μου, προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων και τάραξε τα νερά της Γιουροβίζιον. Το τραγούδι – επιλογή του Χατζιδάκι – μιλούσε για την Τουρκική εισβολή και το δράμα του Κυπριακού λαού.

Οι διοργανωτές απέτρεψαν την τραγουδίστρια να βγει να τραγουδήσει το κομμάτι ή αν το έκανε, να υπόγραφε πρώτα ένα χαρτί που θα’ λεγε ότι αναλαμβάνει η ίδια την ευθύνη, αφού κυκλοφορούσε η φήμη ότι Τούρκος ελεύθερος σκοπευτής θα στόχευε την Κωχ την ώρα της εμφάνισής της. Στην Τουρκική τηλεόραση, τη στιγμή του Ελληνικού τραγουδιού, διακόπηκε η μετάδοση. Η EBU, τιμώρησε την στάση της Τουρκίας τότε, απαγορεύοντας της τη συμμετοχή έως το 1979, όπου και επέστρεψε, ενώ παράλληλα έθεσε όρο να μην επιτρέπονται πολιτικά τραγούδια στο διαγωνισμό. 

Πηγή

Σοκ: Απαγόρευση κυκλοφορίας σε πολίτες στη Γαλλία (έγγραφα)

ΤΑΡΑΧΕΣ ΣΥΓΚΛΟΝΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΧΩΡΑ ΓΙΑ ΤΑ ΕΡΓΑΣΙΑΚΑ

Προβληματισμό προκαλεί η αποκάλυψη ότι η γαλλική κυβέρνηση απαγορεύει την κυκλοφορία σε συγκεκριμένους πολίτες σε μια προσπάθεια να αντιμετωπίσει τις διαδηλώσεις ενάντια στις εργασιακές μεταρρυθμίσεις.

Σύμφωνα με έγγραφα τα οποία παρουσίασε η δημοσιογράφος Μαρία Δεναξά, που ζει και εργάζεται στο Παρίσι, οι αρχές απαγορεύουν σε ακτιβιστές να κυκλοφορούν σε συγκεκριμένα διαμερίσματα της πόλης σε συγκεκριμένες ώρες.

Σε κείμενό της στο facebook, η Μαρία Δεναξά γράφει:

Οι κυβερνήσεις, ποτέ δεν απειλήθηκαν κατά μέτωπο από την τρομοκρατία, όσο από την οργή των λαών.

Σκεπτόμενη εδώ και καιρό τον τρόπο με τον οποίο ο Ολάντ κήρυξε την Γαλλία σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης -την οποία σχεδίαζε από καιρό- και την ευκολία με την οποία δίνει παράταση σ´ αυτό το καθεστώς, καταλήγω στο συμπέρασμα ότι η γαλλική κυβέρνηση περίμενε μεγάλη κοινωνική ένταση απέναντι στα αντιλαϊκά σχέδια της πολιτικής την οποία έχει δεσμευτεί να εφαρμόσει.

Τους τελευταίους μήνες, παράλληλα με την κλιμάκωση της αστυνομικής βίας απέναντι σε πολίτες, η Δημοκρατία στην Γαλλία αποδυναμώνεται.

Τελευταίο πλήγμα που σκορπά ανησυχία, είναι οι αστυνομικοί που από χθες το πρωί χτυπούν τις πόρτες ακτιβιστών και αντιφασιστών για να τους παραδώσουν επίσημο έγγραφο του Υπουργείου Εσωτερικών, με το οποίο τους απαγορεύεται να πάρουν μέρος στη μεγάλη διαδήλωση της Τρίτης.

Βασικά οι αρχές τους απαγορεύουν να κυκλοφορούν απο τις 11h00 το πρωί έως τις 20h00 το βράδυ στο έκτο, έβδομο, δέκατο τέταρτο και δέκατο πέμπτο διαμέρισμα του Παρισιού και από τις 18h00 το απόγευμα έως τις 7h00 το πρωί της Τετάρτης, στην περιοχή της πλατείας Δημοκρατίας όπου συγκεντρώνονται οι πολίτες για την Ολονύχτια!

Αν η Ελλάδα έγινε εργαστήριο λιτότητας, η Γαλλία μετατράπηκε σε εργαστήριο καταστολής των πολιτών.

Και τα δυο αποτελούν πλέον εξαγώγιμα προϊόντα made in EU.

Η συνέχεια πιστεύω θα είναι εκρηκτική...

Συγκλονίζει η φωτογραφία με αστυνομικό να σημαδεύει διαδηλωτές

Μία φωτογραφία από τις ταραχές στους δρόμους της Γαλλίας κάνει το γύρο του διαδικτύου. 

Η φωτογραφία είναι από το Ρεν της Γαλλίας όπου τις τελευταίες μέρες πραγματοποιούνται διαδηλώσεις και απαθανατίζει άνδρα της γαλλικής αστυνομίας να σημαδεύει με όπλο διαδηλωτές. 

Τη φωτογραφία ανέβασε στο twitter η δημοσιογράφος Μαρία Δεναξά, με την σημείωση, «Ρεν: Συγκλονιστικό στιγμιότυπο από το κέντρο της πόλης χθες βράδυ. Όμως για τον Ολαντ "όλα βαίνουν καλώς"στη Γαλλία!».

Οι διαδηλώσεις πραγματοποιούνται ενάντια στην πολιτική της γαλλικής κυβέρνησης για τα εργασιακά. 

Πηγή 

Οι τρεις παγίδες που κρύβει ο «κόφτης»

«Θηλιά» για τις μελλοντικές ελληνικές κυβερνήσεις

Ο αυτόματος μηχανισμός διορθώσεων είναι το εργαλείο με το οποίο θα εφαρμόζεται αιώνια λιτότητα την οποία θα επιβάλει η λύση για την ελάφρυνση του χρέους όπως αυτή παρουσιάστηκε από τον επικεφαλής του ESM, Κλάους Ρέγκλινγκ στο Eurogroup της Δευτέρας.

Σύμφωνα με τον «Ελεύθερο Τύπο», η παγίδα της πρότασης για τις ελληνικές κυβερνήσεις των επόμενων ετών βρίσκεται σε τρία διαφορετικά σημεία:

- Το πρώτο είναι ότι αν περάσει ως έχει η ελληνική πρόταση, οι ελληνικές κυβερνήσεις μέχρι και το 2030 θα έχουν την υποχρέωση να διατηρούν πρωτογενή πλεονάσματα πολύ υψηλότερα του 3% του ΑΕΠ ανεξάρτητα από την οικονομική συγκυρία.

- Το δεύτερο σημείο - παγίδα είναι ότι όποιο μέτρο αναληφθεί από τους Ευρωπαίους για το χρέος αυτό θα ισχύει από το 2018 και μετά και αν η Ελλάδα έχει εφαρμόσει στο ακέραιο τις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει στο τρίτο μνημόνιο. Το γεγονός αυτό βρίσκεται στην αντίθετη κατεύθυνση από τη λύση του χρέους. Τούτο διότι η Ελλάδα θα αναλάβει άμεσα να παρατείνει τις συνθήκες λιτότητας, ενώ οι Ευρωπαίοι θα έχουν αναλάβει υποχρεώσεις μόνο μελλοντικές και υπό προϋποθέσεις.

- Το τρίτο σημείο-παγίδα είναι ότι το ελληνικό χρέος με όρους ΔΝΤ θα καταστεί βιώσιμο, δηλαδή θα μειωθεί ως ποσοστό του ΑΕΠ κάτω από το 120% το 2030 με τα βασικό σενάριο. Με βάση το δυσμενές σενάριο και το αμέσως χειρότερο το ελληνικό χρέος το 2030 θα είναι στο 130,8% του ΑΕΠ και το 140,8% του ΑΕΠ. Ακόμη και αν όλα πάνε καλά σε δημοσιονομικό επίπεδο, η Ελλάδα θα βρίσκεται για δεκαετίες σε επιτοκιακό κίνδυνο.

Πηγή

Ρήγμα στους ΑΝΕΛ λόγω του ασφαλιστικού: Αποχώρησε με βαριές αιχμές ο γαμπρός της Μαρίνας Χρυσοβελώνη

Ρήγμα εντός των ΑΝΕΛ προκάλεσε η πρόσφατη ψήφιση του ασφαλιστικού νομοσχεδίου από τους βουλευτές του κόμματος. Σήμερα ο πολιτευτής των ΑΝΕΛ και γαμπρός της υφυπουργού Μεταφορών και Υποδομών Μαρίνας Χρυσοβελώνη, Χρήστος Χρηστάκης, γνωστοποίησε την αποχώρησή του από το κόμμα εν μέσω βαρέων χαρακτηρισμών για την αλλαγή στάσης του.

«Οι ΑΝΕΛ δεν έχουν λόγο ύπαρξης στο πολιτικό σκηνικό, το κόμμα έχει μεταλλαχθεί πλήρως, σε τέτοιο βαθμό μάλιστα που από ρυθμιστής και αναγκαίο καλό παίζει πλέον τον ρόλο του «χρήσιμου ηλιθίου» σε μια επικίνδυνη κυβέρνηση που συνεχίζει το έργο των προηγούμενων, δηλαδή την εξαθλίωση του ελληνικού λαού», τονίζει μεταξύ άλλων ο γαμπρός της Μαρίνας Χρυσοβελώνη.

Ολόκληρη η ανακοίνωση της παραίτησής του:

Μετά την ψήφιση του ασφαλιστικού «ταφόπλακα» για τις επόμενες γενιές και το φορολογικό «λαιμητόμο» για την ανάπτυξη και τον κοινωνικό ιστό, που θα οδηγήσει εντέλει στην ολοκληρωτική καταστροφή της μικρομεσαίας τάξης , το κίνημα των ΑΝΕΛ δεν έχει λόγο ύπαρξης στο πολιτικό σκηνικό .

Ξεπερνώντας όλες τις κόκκινες γραμμές και αρχές του το Κίνημα έχει μεταλλαχθεί ριζικά, σε τέτοιο βαθμό μάλιστα που από ρυθμιστής και αναγκαίο καλό παίζει πλέον τον ρόλο του «χρήσιμου ηλιθίου» σε μια επικίνδυνη κυβέρνηση που συνεχίζει το έργο των προηγούμενων, δηλαδή την εξαθλίωση του ελληνικού λαού.

Ασχολήθηκα με την πολιτική για να εκθέσω πρόσωπα, πράγματα και καταστάσεις και ΟΧΙ για να με εκθέτουν, όπως κάνουν η «ναπολεοντική» συμπεριφορά του Προέδρου του Κινήματος ,κ.Πάνου Καμμένου αλλά και του κομματικού στρατού, των αυλοκολάκων παλαμοκροτητών που έχουν παραμείνει ….πλην ελάχιστων ρομαντικών και ανιδιοτελών εργατών .

Συνεπώς, υποβάλω την παραίτηση μου από μέλος του Εθν. Συμβουλίου των ΑΝΕΛ και από μέλος του Κινήματος .

Ζητώ συγγνώμη από όλους όσους έπεισα να ψηφίσουν τους ΑΝΕΛ και αυτή την στιγμή νιώθουν προδομένοι. Παραμένοντας Ενεργός Πολίτης υπόσχομαι να μην επαναλάβω το ίδιο λάθος!!

Μετά τιμής

Χρήστος Χρηστάκης»

Τα εξωκοινοβουλευτικά πρόσωπα του ανασχηματισμού

Ποιοι φλερτάρουν με υπουργεία στις αλλαγές που θα γίνουν μετά το καλοκαίρι! Οι «τράμπες», αυτοί που δυσαρέστησαν τον κόσμο και οι αμετακίνητοι

Η διεύρυνση της κυβερνητικής σύνθεσης με εξωκοινοβουλετικά πρόσωπα από ΠΑΣΟΚ, Κέντρο και Κεντροαριστερά θεωρείται δεδομένη στον επερχόμενο ανασχηματισμό, όμως δεν αναμένεται να συμβεί σύντομα, καθώς στο κυβερνητικό επιτελείο επικρατούν δεύτερες σκέψεις και, συνεπώς, όποιες αλλαγές μετατίθενται για μετά το καλοκαίρι. Πασοκογενείς κατά βάση, με εμπειρία σε υπουργικές θέσεις, και άλλοι, όπως ο Φώτης Κουβέλης (αν και πληροφορίες έφερναν την δικηγόρο κόρη του Μαρία (και υποψήφια στη Α Αθηνών το 2015) να είναι κοντά σε ένα Υπουργείο) συγκαταλέγονται στους υποψήφιους να συμμετάσχουν στη σύνθεση της νέας κυβέρνησης, με στόχο το σχήμα να διευρύνει την εκλογική βάση του ΣΥΡΙΖΑ. Τρεις είναι οι επικρατέστεροι προς υπουργοποίηση: Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου, Παντελής Οικονόμου και Χάρης Καστανίδης, ο οποίος διατηρεί άριστες σχέσεις με τη Λούκα Κατσέλη.

Εκ δεξιών ακούγεται το όνομα του Χρήστου Ζώη, ως διεύρυνση προς τα αριστερά της Ν.Δ., με θητεία, ως γνωστόν, στην υπηρεσιακή κυβέρνηση του περασμένου καλοκαιριού, που οδήγησε τη χώρα στις εκλογές. Δεν μπορεί, επίσης, να αποκλειστεί η συμμετοχή του Νίκου Χριστοδουλάκη, επίσης υπηρεσιακού στην ίδια κυβέρνηση και υπουργού σε διάφορες θέσεις επί κυβερνήσεων Κώστα Σημίτη, που προωθείται από πρόσωπα εντός του Μεγάρου Μαξίμου γνωστά για τις αγαστές σχέσεις με τον «εκσυγχρονισμό».

Η Γεροβασίλη

Η κυβερνητική εκπρόσωπος Ολγα Γεροβασίλη επιβεβαίωσε τη διεύρυνση του κυβερνητικού σχήματος με πρόσωπα εκτός ΣΥΡΙΖΑ, χαρακτηρίζοντας «υγιή'» τη συμμετοχή τους. «Δεν μπορώ να αποκλείσω ένα κυβερνητικό σχήμα, σε έναν ενδεχόμενο ανασχηματισμό, να έχει ανθρώπους στα υπουργεία πέραν των ήδη γνωστών ανθρώπων του ΣΥΡΙΖΑ. Αλλωστε, αυτό έχει αποτυπωθεί και στο πρώτο κυβερνητικό σχήμα, και νομίζω ότι είναι μια λογική τακτική».

Στα επιτελικά κλιμάκια, πάντως, τηρείται άκρα μυστικότητα όσον αφορά εκείνους που θα φύγουν, όσους έρθουν και τις αναμενόμενες «τράμπες» στα υπουργεία. Είναι εμφανής, όμως, η δυσαρέσκεια σε πρόσωπα που είτε απασχόλησαν αρνητικά τη δημοσιότητα -και είναι πολλά (Νίκος Φίλης, Τρύφων Αλεξιάδης, Δημήτρης Μάρδας, Αριστείδης Μπαλτάς. Γιάννης Μουζάλας)- είτε παρουσιάζουν κακή απόδοση στους τομείς ευθύνης. Στη δεύτερη κατηγορία συγκαταλέγονται δύο στενοί συνεργάτες του πρωθυπουργού, ο Αλέκος Φλαμπουράρης και ο Γιάννης Δραγασάκης. Ο μεν υπουργός Επικρατείας, ως συντονιστής (γνωστός μπον βιβέρ), δεν επέδειξε ιδιαίτερη δραστηριότητα, ο δε αντιπρόεδρος δεν απέδωσε στον τομέα προσέλκυσης επενδύσεων, αλλά και στην κυβερνητική παρέμβαση στον τραπεζικό τομέα, όπου οι χειρισμοί του χαρακτηρίστηκαν υπερβολικά ήπιοι. Να σημειωθεί ότι το τελευταίο διάστημα ενεργό ρόλο στην προσέλκυση επενδύσεων και στις συνομιλίες με ξένους επενδυτές παίζει ο υπουργός Επικρατείας Νίκος Παππάς, γεγονός που ερμηνεύεται ως απόδειξη της δυσαρέσκειας για τον αντιπρόεδρο.

Και οι δύο, πάντως, επειδή θεωρούνται εμβληματικές μορφές στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά κυρίως λόγω της πολύχρονης προσωπικής σχέσης που έχουν με τον Αλέξη Τσίπρα (ειδικότερα ο Αλέκος Φλαμπουράρης), θα παραμείνουν και, αν «ανασχηματιστούν», θα συμβεί επειδή οι ίδιοι θα θελήσουν να «αποστρατευτούν». Αμφότεροι, άλλωστε, είναι κάποιας ηλικίας, με πολύχρονη διαδρομή στον δημόσιο βίο και στην πολιτική. Αντιθέτως, δεν μπαίνει κανένα θέμα αντικατάστασης του Παύλου Πολάκη. Ο Κρητικός αναπληρωτής υπουργός Υγείας, με την ακραία (έως χυδαία πολλές φορές) συμπεριφορά του, έχει προκαλέσει αρκετούς πονοκεφάλους στο Μέγαρο Μαξίμου, όμως, όπως φαίνεται, το Μαξίμου τον στηρίζει (ειδικά όσον αφορά το ΚΕΕΛΠΝΟ). Τέλος, έντονη φημολογία υπάρχει εδώ και καιρό ότι έχει ζητήσει να απαλλαγεί από τα καθήκοντά του ο Ευκλείδης Τσακαλώτος.

Οι «αντάρτες» της ομάδας των «53» που ψήφισαν τα μέτρα (χωρίς κουβέντα)

Οβιδιακή είναι πλέον η μεταμόρφωση των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ στη Βουλή, καθώς άπαντες έχουν βάλει στην άκρη τις αντιμνημονιακές κορόνες και δίχως πρόβλημα ψηφίζουν μνημονιακά μέτρα που καταδικάζουν τον ελληνικό λαό. Ποιος, εξάλλου, μπορεί να ξεχάσει την ομάδα των «53» να εξαπολύει μύδρους για τη συμφωνία με βαρύγδουπες ανακοινώσεις κατά του Μνημονίου; Ωστόσο, τα μέλη της έσπευσαν πρόσφατα να ψηφίσουν «ναι σε όλα» στο ασφαλιστικό - φορολογικό νομοσχέδιο, ενώ εντύπωση προκάλεσε το γεγονός ότι οι κανείς εκ των περίπου 30 ομιλητών δεν άσκησε την παραμικρή κριτική στο σχέδιο νόμου.

Αντιθέτως, όλοι τους έσπευσαν να το υποστηρίξουν, κάνοντας λόγο για μεταρρυθμιστική τομή, υπακούοντας πλήρως στην κομματική γραμμή. Είναι, μάλιστα, χαρακτηριστικά όσα ο υπουργός Οικονομικών Ευκλείδης Τσακαλώτος είπε θριαμβολογώντας ενώπιον του Σώματος: «Το ύψος του αφορολογήτου είναι από τα υψηλότερα στην Ευρώπη. Η αριστερή κυβέρνηση κράτησε το υψηλότερο αφορολόγητο στην Ε.Ε.» (κάτι που όμως δεν ισχύει, αφού η Κύπρος έχει κατά πολύ υψηλότερο)! Οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, όμως, έσπευσαν να χειροκροτήσουν με πάθος τον υπουργό Οικονομικών (που είναι και μέλος της ομάδας των «53»), ξεχνώντας όσα λίγους μήνες νωρίτερα διατυμπάνιζαν:

«Μια τέτοια συμφωνία θα αποτελέσει Μνημόνιο χειρότερο από τα πρώτα και θα διευρύνει την κοινωνική εξαθλίωση» έλεγε ο Γιάννης Μιχελογιαννάκης, «δεν υπάρχει περίπτωση να εφαρμόσουμε Μνημόνιο γιατί, αν το κάνουμε, θα αυτοκτονήσουμε πολιτικά» τόνιζε ο βουλευτής Δράμας Χρήστος Καραγιαννίδης. Αντισυνταγματική θεωρούσε την περικοπή της κύριας ή της επικουρικής σύνταξης ο Γιάννης Θεωνάς, ενώ ο Πάνος Σκουρολιάκος υπογράμμιζε ότι εκλαμβάνει «όλη αυτή την ιστορία των Μνημονίων ως μια κακοστημένη παράσταση με γελοίο κείμενο, φρικτό σκηνοθέτη και κάκιστους ηθοποιούς»!

Ακόμη πιο σκληρός ήταν ο Γιώργος Πάντζας, ο οποίος βροντοφώναζε: «Τα ταμεία του κράτους δεν είναι στο Λουξεμβούργο, δικαζόμαστε με το αγγλικό δίκαιο, κρυφό πρόεδρο στην κυβέρνηση έχουμε τον Ράιχενμπαχ και τον κ. Τόμσεν, δεν ξέρω ποιους θα λάβουν τώρα και δεκάδες ανθρώπους των Ες Ες, οι οποίοι λειτουργούν μέσα στα υπουργεία, όπου εποπτεύουν το προτεκτοράτο που λέγεται Ελλάδα». «Με το Μνημόνιο εξουσίες που ανήκουν στο Ελληνικό Κοινοβούλιο μεταβιβάστηκαν σε ένα διεθνές όργανο. Μεταβιβάστηκαν επίσης εξουσίες που κατά το Σύνταγμα έχουν ο πρωθυπουργός και το υπουργικό συμβούλιο», διατυμπάνιζε ο Β. Τσίρκας, ενώ ο Δ. Γάκης τόνιζε στη Βουλή: «Οι οδηγίες χρήσης της μνημονιακής συνταγής για τα νησιά προβλέπουν δραστικές μειώσεις κοινωνικών δαπανών, την υποβάθμιση ακτοπλοϊκών και αεροπορικών συγκοινωνιών.

Οι παραπάνω δηλώσεις σβήστηκαν μονοκοντυλιά από τη στιγμή που ο ΣΥΡΙΖΑ ήλθε στην εξουσία και η κοινοβουλευτική πλειοψηφία θεωρείται ιδιαίτερα αρραγής, μολονότι αριθμεί μόλις 153 βουλευτές.

Την ίδια ώρα, αλγεινή εντύπωση προκαλεί και το γεγονός ότι κανείς δεν γκρινιάζει για τις εκπρόθεσμες τροπολογίες, οι οποίες εισάγονται σε παντελώς άσχετα νομοσχέδια. Ο Παναγιώτης Λαφαζάνης ως κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ την περίοδο της διακυβέρνησης Ν.Δ. - ΠΑΣΟΚ από το βήμα της Ολομέλειας μιλούσε ευθέως για κοινοβουλευτικά πραξικοπήματα. Δυστυχώς και οι επόμενοι δυσκολεύονται να ξεφύγουν από τον κανόνα των εκπρόθεσμων (ν)τροπολογιών.

Πολλές φορές, μάλιστα, παρατηρείται οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ να σπεύδουν να καταθέσουν «ύποπτες» τροπολογίες, από τις οποίες φυσικά απουσιάζει η έκθεση του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους. Για παράδειγμα, η «αθώωση» του υπουργού Οικονομίας Γιώργου Σταθάκη έγινε με βουλευτική τροπολογία, όπως επίσης και η παραχώρηση στο υπουργείο Δικαιοσύνης των εγκαταστάσεων του beach volley, ώστε να μετατραπούν σε δικαστικές αίθουσες. Μερίδιο ευθύνης στο σκηνικό αυτό, που φυσικά διαιωνίζεται, έχει και ο πρόεδρος της Βουλής Νίκος Βούτσης. Αλλωστε, είναι στη διακριτική του ευχέρεια να βάλει στοπ σε τέτοιες -κατά κοινή ομολογία- αντικοινοβουλευτικές διαδικασίες, όπως επιχείρησε (όχι με τον ιδανικότερο τρόπο) η προκάτοχός του Ζωή Κωνσταντοπούλου.

Αλ. Διαμάντης

Η (ξεχωριστή) στρατηγική από Ποτάμι και ΠΑΣΟΚ

Πιο καλή η μοναξιά για τους Σταύρο Θεοδωράκη και Φώφη Γεννηματά, καθώς πλέον δείχνουν να αποστασιοποιούνται τόσο από τον ΣΥΡΙΖΑ όσο και μεταξύ τους. Οι ομιλίες των δύο πολιτικών αρχηγών κατά τη διάρκεια της συζήτησης του Ασφαλιστικού - Φορολογικού απέδειξαν και εμπράκτως ότι τουλάχιστον προσωρινά δεν προκύπτει το ενδεχόμενο να εισέλθουν στην κυβέρνηση. Οπως, άλλωστε, εξηγούν στην «κυριακάτικη δημοκρατία» έμπειροι πολιτικοί παράγοντες, «δεν υπάρχει λόγος οι βουλευτές τους να επωμιστούν το πολιτικό κόστος, ψηφίζοντας μνημονιακά μέτρα, με δεδομένο ότι η κυβερνητική πλειοψηφία είναι αρραγής και δεν τίθεται ζήτημα πτώσης της κυβέρνησης».

Την ίδια ώρα, η ενδεχόμενη συμπόρευση των δύο κομμάτων δεν εξελίσσεται με τον ιδανικότερο τρόπο. Το τηλεφώνημα της Φ. Γεννηματά στον Στ. Θεοδωράκη το βράδυ της Πέμπτης για να τον προσκαλέσει στη συνδιάσκεψη της Δημοκρατικής Συμπαράταξης ανέδειξε το χάσμα που υπάρχει ανάμεσά τους. Είναι ενδεικτικό ότι ο επικεφαλής του Ποταμιού είπε ορθά κοφτά «όχι» και επέλεξε να παραστεί στο συνέδριο της Δράσης (!), δίπλα μάλιστα στον πρόεδρο της Ν.Δ. Κυριάκο Μητσοτάκη. Η επιλογή, εξάλλου, του κ. Θεοδωράκη να βρεθεί στο ΣΕΦ (όπου λαμβάνει χώρα η συνδιάσκεψη) ο εκπρόσωπος Τύπου Δημήτρης Τσιόδρας επιβεβαιώνει τις αποστάσεις που κρατά από το ενδεχόμενο κοινής πορείας με το ΠΑΣΟΚ και, όπως είναι εύλογο, αυτό προκαλεί έντονη δυσαρέσκεια στους κόλπους της Χαριλάου Τρικούπη.

Η δυσαρέσκεια αποτυπώθηκε και κατά την πρόσφατη συνεδρίαση του συντονιστικού της συνδιάσκεψης της συμπαράταξης, όταν εις εκ των παρευρισκομένων επιτέθηκε στην κυρία Γεννηματά καταλογίζοντάς της λανθασμένους χειρισμούς. «Να του λέγαμε εξαρχής να μιλήσει, έπρεπε να το χειριστούμε διαφορετικά» ήταν η φράση του, με την πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ να αρνείται τις όποιες ευθύνες της.

Τούτων δοθέντων, αντιλαμβάνεται κανείς ότι τα δύο κόμματα δύσκολα θα προχωρήσουν στη σύναψη συμφώνου συμβίωσης, μολονότι κοινοβουλευτικά υπάρχει μια στοιχειώδης συνεργασία. Συγκεκριμένα, στο Ασφαλιστικό ορισμένοι βουλευτές συνυπέγραψαν πρόταση για ονομαστική ψηφοφορία, ενώ πιο συχνό φαινόμενο είναι η από κοινού κατάθεση επίκαιρων ερωτήσεων. Μέχρις εκεί όμως, καθώς στο ανώτατο επίπεδο υπάρχει διάσταση απόψεων.

Μάλιστα, το φλερτ του Κυριάκου Μητσοτάκη προς τον Στ. Θεοδωράκη δείχνει να γίνεται εντονότερο, ενώ ορισμένοι βουλευτές του Ποταμιού δείχνουν να κοιτούν ολοένα και περισσότερο προς τη Συγγρού. Για παράδειγμα, ο βουλευτής Αχαΐας Ιάσων Φωτήλας έχει διαμηνύσει ότι δεν πρόκειται να ακολουθήσει το κόμμα προς την Κεντροαριστερά, αλλά μόνο εάν κινηθεί δεξιότερα.   

Σπύρος Κάραλης

Η επιστολή Τσίπρα για τον σάτυρο πρέσβη...της Βενεζουέλλας (βίντεο)

Απίστευτες οι  καταγγελίες για σεξουαλική παρενόχληση πέντε γυναικών από τον πρώην πρέσβη της Βενεζουέλας στην Αθήνα που έρχονται στο φως...

Ο πρόεδρος της Βενεζουέλας είχε ενημερωθεί για τη... δράση του απεσταλμένου του στην Αθήνα μέσω επιστολής που του είχε στείλει τον Μάρτιο του 2013 ο τότε πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ και νυν πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας. Σύμφωνα με το δημοσίευμα, ο κ. Τσίπρας του εφιστούσε την προσοχή στον πρόεδρο της Βενεζουέλας για το «ευαίσθητο θέμα» που είχε προκύψει με τον πρέσβη στην Αθήνα, ζητώντας την παρέμβασή του.

«Μέχρι στιγμής το προσωπικό της πρεσβείας έχει επιδείξει πολιτική ωριμότητα και δεν θα λάβει μέτρα εντός της Ελλάδας που θα δημοσιοποιούσαν το πρόβλημα, γεγονός που θα το εκμεταλλεύονταν στο έπακρο τα συστημικά μέσα ενημέρωσης για να βλάψουν την Αριστερά τόσο στη Βενεζουέλα όσο και στην Ελλάδα», ανέφερε η επιστολή του Αλέξη Τσίπρα.

Ο Γκονζάλες, σύμφωνα με την εφημερίδα, κλήθηκε στο Καράκας για εξηγήσεις, ενώ ο αντικαταστάτης του απέλυσε τις τέσσερις από τις πέντε υπαλλήλους που τον είχαν καταγγείλει.

Η εμπλοκή του ονόματος του Αλέξη Τσίπρα προκάλεσε την αντίδραση της Νέας Δημοκρατίας, που με ανακοίνωσή της καλεί τον πρωθυπουργό να δώσει άμεσα εξηγήσεις και να απαντήσει αν συγκάλυψε την υπόθεση.

Δείτε όλη την επιστολή Τσίπρα στον Μαδούρο.

Πηγή

Υποβολείο

«Καλημέρα, κυρία Νίτσα μου, είσαστε καλά, αν δεν απατώμαι;». • Μια φίλη είχε μια συγγένισσα που κόλλαγε παντού το «αν δεν απατώμαι» • – τρέχα γύρευε τι κύρος νόμιζε πως προσέδιδε στον λόγο της η φράση αυτή. • «Σήμερα είμαι από το πρωί στους δρόμους, αν δεν απατώμαι». • Το είχαμε κάνει σλόγκαν στην παρέα • κοροϊδεύοντας διάφορα αφασικά. • Ποιος να μας το ’λεγε ότι θα ερχόταν μια μέρα που θα ακούγαμε έναν πρωθυπουργό της χώρας να ομολογεί πως έχει το ίδιο τικ. •

Μόνο που αυτός το έλεγε από μέσα του: • Θα σκίσουμε τα μνημόνια (αν δεν απατώμαι). • Θα ξαναδώσουμε 13η σύνταξη (αν δεν απατώμαι). • Θα καταργήσουμε τον ΕΝΦΙΑ (αν δεν απατώμαι) • και ούτω καθεξής • –τόμο γεμίζεις με τέτοιες «αυταπάτες» του. •

Ψεύτη μόνο μην τον πεις. • Oτι διακήρυττε το μακρύ του και υποσχόταν το κοντό του όχι βάσει στοιχείων αλλά βάσει «αυταπατών», • διαβουκολώντας έτσι μια ταλαίπωρη κοινωνία, • πταισματάκι το νομίζει και συγχωρητέο • – αλλά ψεύτης όχι, • απαπά! •

Λοιπόν, προσυπογράφω σχόλιο που διάβασα σε εφημερίδα • – του Μιχάλη Τσιντσίνη στα «Νέα», αν δεν απατώμαι: • «Η Αριστερά δεν είχε δόλο. • Είχε άγνοια (…). • Γι’ αυτό και παραμένει αθώα. • Το ηθικό της πλεονέκτημα βασίζεται σε πλεόνασμα ευήθειας». •

Ετσι θέλει να το βλέπουμε ο αρχηγός της. • «Οχι απατεώνας, βλάκας είμαι», μας είπε, • «αν δεν απατώμαι», • πρόσθεσε από μέσα του. •

Οταν παρακολουθώ ομιλίες «αρχηγών» στη Βουλή αντέχω ώς τον Καμμένο. • Εκεί ορέγομαι ν’ αστράψω δυο χαστούκια • σε «κάποιων» τα μάγουλα να τα «υλοποιήσω», που λεν οι συριζαίοι. • Αλλά έχω βρει το κόλπο να τον «βλέπω» με μια σαλιάρα στον λαιμό και μια μακαρονάδα μπροστά του. • Ηρεμώ έτσι. • Εκεί όμως που εξαγριώνομαι • έως αϋπνίας σου λέω • είναι όταν κάποιος «αρχηγός» ζητάει συγκεκριμένα στοιχεία για κάτι σημαντικό • και η κυβερνητική Πινακωτή απαντάει «από τ’ άλλο μου τ’ αφτί / γιατί είν’ η μάνα μου κουφή». • Γιατί δεν μας λέτε, • βρε Δρακοκτόνοι της Διαπλοκής, • πόσα έδωσαν οι ΔΕΚΟ σας για διαφήμιση στα ΜΜΕ • και σε ποια (δικά σας) πήγε το μπαγιόκο; • Μπορεί τα στοιχεία να σας τα ζήτησε ο Σταύρος με το άρρυθμο τέμπο του • (γεγονός που αυτό καταβαραθρώνει το Ποτάμι, • άκου εμένα που σου λέω • – αν ο Βενιζέλος είχε το εφηβικό του Σταύρου • ή ο Σταύρος το λέγειν του Βενιζέλου • πρώτο κόμμα θα ήταν ο Σταυρενιζέλος) • αλλ’ αυτό δεν σημαίνει ότι δικαιούσθε να παριστάνετε την κωφαλαλία • – διότι το λα «παίζεται». •

«Δαμόκλειο σπάθη» το αποκάλεσα στη στήλη, • «Κόφτη» το ανεβοκατεβάζουν άπαντες, • κι έτσι φαίνεται θα μείνει ο «αυτόματος μηχανισμός» που κρεμάνε πάνω από τα κεφάλια μας. • Οπότε, κόφτης, κόφτης, • ετέθη σε λειτουργία ο αυτόματος μηχανισμός της ασεβούς μνήμης μου • –η άλλη εξελίσσεται σε αθλία ραχατλού– • και μου έβγαλε στον αφρό, τι; • Τον θρυλικό «κουραδοκόφτη» του μακαρίτη Ηλία Πετρόπουλου, • «όρο» με τον οποίο απέδωσε στα ελληνικά το ευαηδές εκείνο τάνγκα, με το κορδονάκι που χωνόταν σε καλλίπυγα • και μη, μηηη, • οπίσθια κορών τε αλλά και κούρων (άμα λάχει, να ’ούμε). • Προσπαθώντας να εξηγήσω την αυτόματη αυτή ανάκληση του πετροπούλειου «κουραδοκόφτη» • κατέληξα στο εξής: • Πότε θα ενεργοποιείται αυτομάτως αυτός ο «κόφτης» μισθών, συντάξεων, ποδών, σβέρκων και άλλων αναξίως κεκτημένων από τους «κωλοέλληνες»; • Απάντηση: • Ο «κόφτης» θα ενεργοποιείται αυτομάτως κάθε φορά που τα σκατώνουν οι πολιτικοί τους. • Ιδού επομένως τι κόφτης θα είναι αυτός. • Και πώς ανεδύθη το πετροπούλειον. •

Κι όπως φαίνεται θα έχει πολλή δουλειά αυτός ο κόφτης. • Θέσε μέσα, σου λέω.

Βασίλης Αγγελικόπουλος

Έντυπη

Γερμανός οικονομολόγος: Κανένα κέρδος από τα δάνεια για τους Έλληνες- Σώθηκαν οι τράπεζες

Οι Έλληνες δεν είχαν κανένα κέρδος από τα δάνεια υποστηρίζει σε άρθρο του ο Γερμανός οικονομολόγος Φάμπιαν Λίντνερ. «Tο καθαυτό θέμα δεν είναι να κάνεις οικονομίες, αλλά η έκτασή τους. Από το 2010 μειώθηκαν (στην Ελλάδα) οι δημόσιες δαπάνες κατά το ένα τρίτο. Ιστορικά αυτό είναι συγκρίσιμο μόνο με την πολιτική λιτότητας της δημοκρατίας της Βαϊμάρης στη δεκαετία του ΄30. Τότε η Γερμανία βρισκόταν στη θέση στην οποία βρίσκεται σήμερα η Ελλάδα. Η Γερμανία ήταν υπερχρεωμένη στο εξωτερικό και οι δανειστές, παρά την οικονομική καταστροφή, επέμεναν στην αυστηρή τήρηση των όρων τους. Η πολιτική της λιτότητας επιδείνωσε την οικονομική κρίση και οδήγησε σε μαζική ανεργία, μια σημαντική αιτία για την εκλογική νίκη των ναζί. Επομένως, θα έπρεπε ιδίως οι Γερμανοί να γνωρίζουν ότι η λιτότητα χωρίς μέτρο μπορεί να είναι καταστροφική όχι μόνο οικονομικά, αλλά και πολιτικά». Αυτά τόνισε ο Φάμπιαν Λίντνερ, ερευνητής στο Ινστιτούτο Μακροοικονομίας και Οικονομικής ανάπτυξης του Ιδρύματος Χανς Μπέκλερ, το οποίο πρόσκειται στην Ομοσπονδία Γερμανικών συνδικάτων (DGB), σε συνέντευξή του στο κοινό δημόσιο τηλεοπτικό κανάλι 3 Sat των γερμανικών καναλιών ZDF και ARD, του αυστριακού ORF, και του ελβετικού SRG. «Η ελληνική οικονομία εξακολουθεί να είναι σε κακή κατάσταση, οι κοινωνικές συνθήκες επιδεινώνονται καθημερινά και η πολιτική αντίσταση κατά των συνεχιζόμενων και αντιπαραγωγικών προγραμμάτων λιτότητας δεν υποχωρεί», επισήμανε επίσης ο Φ. Λίντνερ, ο οποίος αρθρογραφεί επίσης στην έγκριτη γερμανική οικονομική εφημερίδα Handelblatt και είναι μέλος της «σκιώδους κυβέρνησης» της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας της ίδιας εφημερίδας. Εν τούτοις, δεν αναμένει «νέο κούρεμα του χρέους όπως το 2012, διότι το μπλοκάρει προπάντων η γερμανική κυβέρνηση, ορισμένα πιο ήπια μέτρα όμως ναι: θα μπορούσε λ.χ. να παραταθεί ο χρόνος αποπληρωμής των νέων δανείων ή να μειωθούν τα επιτόκια. Θα μπορούσε επίσης να συνδεθεί η εξόφληση του χρέους με την εξέλιξη των επιδόσεων της ελληνικής οικονομίας. Όλα αυτά θα έδιναν ανάσα στην Ελλάδα. Επίσης και από τη σκοπιά των δανειστών θα ήταν καλές επιλογές, διότι αν η ελληνική κυβέρνηση δεν μπορεί πλέον να πληρώσει, επαπειλείται η άτακτη χρεοκοπία», πρόσθεσε. Στην ερώτηση του «3 Sat», αν ευσταθεί το πόρισμα της έρευνα της «European School of Management and Technology» (ESMT) του Βερολίνου, ότι οι Έλληνες δεν πήραν ούτε το 5% των χρημάτων των δανείων και αν ισχύει η κατηγορία ότι η Ευρώπη έσωσε τις τράπεζές της και όχι του πολίτες της, ο Φ. Λίντνερ, ο οποίος είναι και καθηγητής οικονομίας στο Πολυτεχνείο του Κέμνιτς, απάντησε: «Ναι, τα περισσότερα χρήματα που πήραν οι Έλληνες από την Ευρώπη και το ΔΝΤ δεν έφτασαν στην Ελλάδα. Με αυτά εξοφλήθηκαν τα ελληνικά χρέη προς τις τράπεζες. Αυτό ισχύει και για τις άλλες χώρες όπως η Ιρλανδία και η Πορτογαλία. Ως εκ τούτου με τα δάνεια βοήθειας σώθηκαν κυρίως γαλλικές και γερμανικές τράπεζες, οι μεγαλύτεροι δανειστές αυτών των χωρών. Οι Έλληνες δεν είχαν κανένα κέρδος από αυτά τα χρήματα, η οικονομία τους συρρικνώθηκε κατά το ένα τρίτο, η ανεργία συνεχίζει να ανέρχεται στο 25%». 

ΑΠΕ-ΜΠΕ, Αθήνα

 

Βάλντις Ντομπρόβσκις. :Η ελληνική κυβέρνηση επέλεξε τους φόρους. Εμείς θέλαμε μείωση των δαπανών

Απέκλεισε το κούρεμα του ελληνικού χρέους

«Κατά τη διάρκεια της διαπραγμάτευσης με την ελληνική κυβέρνηση είχε τονιστεί ότι οι μειώσεις δαπανών θα επηρέαζαν λιγότερο την ανάπτυξη από τις αυξήσεις φόρων, που τελικά επέλεξε η κυβέρνηση», δήλωσε σε συνέντευξή του στην «Καθημερινή» ο αντιπρόεδρος της Κομισιόν, Βάλντις Ντομπρόβσκις.

«Είχαμε μια σειρά από μελέτες που υποστήριζαν αυτό το επιχείρημα. Στο τέλος όμως οι ελληνικές αρχές πρέπει να αποφασίσουν τα μέτρα. Η ελληνική κυβέρνηση είχε ισχυρή προτίμηση στο να αυξηθούν οι φόροι και τα έσοδα και όχι να μειωθούν οι δαπάνες. Βέβαια, έγιναν περικοπές στις δαπάνες μέσω της ασφαλιστικής μεταρρύθμισης» τόνισε.

Ο ίδιος πρόσθεσε πως η Κομισιόν δεν βάζει προθεσμία στην αξιολόγηση, ενώ, όσον αφορά στο χρέος, σημείωσε πως η Επιτροπή έχει προτείνει τα σχετικά μέτρα να κινηθούν σε βραχυπρόθεσμα, μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα σίγουρα, αποκλείοντας το «κούρεμα».

«Τα μέτρα που συζητούνται είναι επιμήκυνση της αποπληρωμής των δανείων της περιόδου χάριτος, αλλά και μείωση των επιτοκίων, έτσι ώστε οι συνολικές χρηματοδοτικές ανάγκες να είναι βιώσιμες. Αυτή τη στιγμή συζητείται το ετήσιο κόστος εξυπηρέτησης του χρέους και κάλυψης των ελλειμμάτων στο 15% του ΑΕΠ, αλλά οι δανειστές πρέπει να αποφασίσουν αν αυτό είναι αποδεκτό».

Παράλληλα, τόνισε ότι από την πλευρά των ευρωπαϊκών θεσμών η συμφωνία για το χρέος δεν συνδέεται με την ολοκλήρωση της αξιολόγησης.

«Το θέμα της ελάφρυνσης του χρέους μπορεί να μεταφερθεί στα εθνικά κοινοβούλια, καθώς πολλά εξ αυτών επιθυμούν το ΔΝΤ να είναι ισότιμος εταίρος στο πρόγραμμα. Το ΔΝΤ, από την πλευρά του, τονίζει ότι η ελάφρυνση του χρέους είναι όρος για να συμμετάσχει στο πρόγραμμα. Έτσι το χρέος δεν είναι νομικά συνδεδεμένο αλλά συνδεδεμένο με το συνολικό πακέτο».

Όσον αφορά στο πόσο φιλική είναι η Ελλάδα στις επενδύσεις, σημείωσε ότι πρέπει να επέλθει η οικονομική σταθερότητα, ενώ τόνισε ότι προϋπόθεση για να επιστρέψει η ανάπτυξη είναι το πρόγραμμα να μείνει εντός τροχιάς και η κυβέρνηση να κάνει τις απαιτούμενες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις. Σχετικά με την τήρηση των μέτρων, είπε ότι «δεν μπορούμε να ελέγξουμε κάθε βήμα της ελληνικής κυβέρνησης. Είναι ευθύνη των Ελλήνων να τηρήσουν τη συμφωνία και να βάλουν πάλι την οικονομία στον σωστό δρόμο».

Ο κ. Ντομπρόβσκις αναφέρθηκε και στις διαπραγματευτικές τακτικές της κυβέρνησης, σημειώνοντας ότι οι επιπτώσεις τους στην οικονομία ήταν πολύ αρνητικές. «Τα μέτρα είναι πολύ περισσότερα τώρα από το αν ολοκληρωνόταν η δεύτερη αξιολόγηση. Μπορείτε να δείτε ποιες ήταν οι ανεκπλήρωτες προϋποθέσεις, πόσο κοντά βρίσκονταν στους δημοσιονομικούς στόχους τότε και ποιο είναι το πακέτο μέτρων τώρα».