Γερμανικές αποζημιώσεις και πολιτικός αμοραλισμός

γράφει η Παναγιώτα Μπλέτα (Συγγραφέας)

Η Γερμανία προσπαθώντας να κερδίσει τη μάχη των εντυπώσεων, δημιουργεί ένα μπαράζ δηλώσεων και δημοσιεύσεων που στόχο έχουν να εκτονώσουν τις διεκδικήσεις για τις Γερμανικές Αποζημιώσεις και τελικά να αποφύγει μια αποτελεσματική έκβαση της υπόθεσης, χωρίς να ρισκάρει τη φήμη της στην Ευρωπαική οικογένεια.

«Δίκαιες απαιτήσεις» ήταν ο τίτλος δημοσιεύματος του περιοδικού Der Spiegel, το Μάιο του 2015, στο οποίο καταγράφεται η δήλωση γερμανού δικαστή του Ανώτατου Διοικητικού Δικαστηρίου υπέρ της ελληνικής διεκδίκησης των αποζημιώσεων και του αναγκαστικού κατοχικού δανείου.

«Αρκετά στοιχεία συνηγορούν υπέρ του ότι πρόκειται για δάνειο» επισημαίνει ο δικαστής Ντίτερ Ντάιζεροτ, και διευκρινίζει χαρακτηριστικά πως δεν μπορεί να γίνει  παραγραφή των απαιτήσεων λόγω της Συμφωνίας 2+4, που αποτελεί κλασικό παράδειγμα σύμβασης εις βάρος τρίτου.

Ανάφερε χαρακτηριστικά, μάλιστα: «Η Ελλάδα δεν παραιτήθηκε από τις απαιτήσεις της. Δεν εκφράστηκε γραπτώς και δεν μπορεί να υπάρξει παραίτηση μέσω της σιωπής…».

Πεποίθησή του, ότι η Ελλάδα πρέπει να προσφύγει στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης. Αυτή η  ενέργεια όμως προυποθέτει  συμφωνία με το Βερολίνο, ή με το Δικαστήριο Συμβιβασμού και Διαιτησίας του ΟΑΣΕ.

Την ίδια εποχή, ο  πρόεδρος της Γερμανίας Γιοάχιμ Γκάουκ εξέφρασε την υποστήριξή του προς τα αιτήματα της Αθήνας σχετικά με την καταβολή των πολεμικών επανορθώσεων, ακόμα κι αν η γερμανική κυβέρνηση είχε επανειλημμένα απορρίψει τα αιτήματα αυτά.

Δήλωσε χαρακτηριστικά : «Δεν είμαστε μονάχα πολίτες που ζουν στο σήμερα και στη σύγχρονη εποχή, αλλά είμαστε επίσης απόγονοι εκείνων που άφησαν πίσω τους ένα μονοπάτι καταστροφής στην Ευρώπη κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, και στην Ελλάδα, μεταξύ άλλων περιοχών, όπου επονείδιστα γνωρίζαμε λίγα σχετικά με αυτό το θέμα για τόσο μεγάλο διάστημα. Είναι το σωστό για μια χώρα που έχει πλήρη επίγνωση της ιστορίας της, όπως η δική μας να εξετάζει τι πιθανότητες ενδεχομένως υπάρχουν για την καταβολή επανορθώσεων».

Απρίλιος του 2015 και ο υπουργός Οικονομίας και αντικαγκελάριος της Γερμανίας Ζίγκμαρ Γκάμπριελ, χαρακτήρισε  βλακώδεις τις διεκδικήσεις της Ελλάδας για τις πολεμικές αποζημιώσεις.

Δήλωσε χαρακτηριστικά : «Ειλικρινά, βρίσκω ότι είναι βλακώδες η Ελλάδα  να επιδιώκει με αυτόν τον τρόπο να εξασφαλίσει μεγαλύτερα περιθώρια από τους εταίρους της στην ευρωζώνη, ώστε η Αθήνα να ξεπεράσει την κρίση κρατικού χρέους που αντιμετωπίζει. Και αυτό το περιθώριο δεν έχει απολύτως καμιά σχέση με τον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο ή τις πολεμικές αποζημιώσεις». Ενώ επικαλείται  και τη Συμφωνία 2+4 , η οποία απεγκλωβίζει  υποτίθεται τη Γερμανία από την απόδοση των Γερμανικών Αποζημιώσεων.

Προσέξτε, ο Γκάμπριελ  είναι ο ηγέτης των Σοσιαλδημοκρατών (SPD), του κόμματος που αποτελεί εταίρο στην κυβέρνηση  της Ανγκελα Μέρκελ.

Για να δούμε όμως  ποια είναι η Συμφωνία 2+4, πότε υπογράφηκε, από ποιους και γιατί.

Στις 27 Φεβρουαρίου του 1953, αρχίζουν στο Λονδίνο  οι διαπραγματεύσεις για τη διαγραφή του γερμανικού χρέους. Ήταν η περίφημη διάσκεψη για το κούρεμα  του γερμανικού χρέους. Την διάσκεψη συγκάλεσαν οι ΗΠΑ, σε μια προσπάθεια να εντάξουν τη  Γερμανία στο Δύση. Ανάμεσα στις χώρες – πιστωτές που μετείχαν στις διαβουλεύσεις του Λονδίνου ήταν οι ΗΠΑ, ο Καναδάς, η Γαλλία, η Βρετανία, το Ιράν, η Ιταλία, η Ισπανία, η Γιουγκοσλαβία, η Νότιος Αφρική, η Ελβετία και η Ελλάδα. Η Ρωσία και οι χώρες του τότε ανατολικού μπλοκ δεν συμμετείχαν στην Διάσκεψη. Η διαπραγμάτευση κράτησε έως τις 8 Αυγούστου του 1953. Τότε λοιπόν υπογράφηκε η συμφωνία του Λονδίνου , που απελευθέρωνε τη  Γερμανία από τα εξωτερικά της χρέη. Η συμφωνία προέβλεπε  κούρεμα του γερμανικού χρέους πάνω από 50% και αποπληρωμή του με ρήτρα εμπορικού πλεονάσματος, σε 30 χρόνια.

Αντίστροφα, για τις Γερμανικές Αποζημιώσεις σε άλλα κράτη, η συμφωνία προέβλεπε πάγωμα μέχρι και την επανένωση της .

Παρότι το τείχος του Βερολίνου έπεσε και η Γερμανία ενώθηκε , οι Γερμανικές Αποζημιώσεις όχι μόνο ξεχάστηκαν αλλά στην περίφημη Συμφωνία 2+4, που υπογράφηκε  στις 12/9/1989 μεταξύ των δύο τέως χωριστών γερμανικών κρατών και των 4 μεγάλων αντιπάλων της Γερμανίας στο Β παγκόσμιο πόλεμο, δηλαδή των Ηνωμένων Πολιτειών, της Σοβιετικής Ένωσης, του Ηνωμένου Βασιλείου και της Γαλλίας, παραβλέφθηκαν εντελώς.

Το αξιοπερίεργο σε όλη αυτή την ιστορία είναι η επιλεκτική μεταχείριση της Γερμανίας, ως αναφορά το χρέος της, σε αντιδιαστολή με τις δικές της οικονομικές υποχρεώσεις απέναντι σε άλλα κράτη , που δεν είχε παραβιάσει απλά στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα, αλλά διενέργησε τεράστια εγκλήματα.

Στην περίφημη Συμφωνία όμως 2+4 , η παράβλεψη των οφειλών της Γερμανίας δεν σημαίνει και παραγραφή τους. Και εδώ βρίσκεται το κλειδί της υπόθεσης.

ΑΥΤΟ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΟΤΙ ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΕΙΝΑΙ ΑΝΟΙΧΤΟ ΚΥΡΙΟΙ…

Για να δούμε την συνέχεια της ιστορίας όμως:

Μόλις τον περασμένο Σεπτεμβριο του 2016, η γερμανική κυβέρνηση απόκλεισε στην ελληνική κυβέρνηση την όποια συζήτηση περί γερμανικών αποζημιώσεων, μέσω του εκπροσώπου της Καγκελαρίας, Στέφεν Ζάιμπερτ, να δηλώνει ότι «το θέμα για εμάς έχει λήξει νομοθετικά και πολιτικά». Ταυτόχρονα  ο εκπρόσωπος τύπου του Γερμανικού ΥΠΕΞ δήλωνε πως « Δεν υπάρχει περίπτωση να δεχθούμε διαπραγματεύσεις με την Ελλάδα για το θέμα των αποζημιώσεων».

Την ίδια στιγμή, το Der Spiegel, που είχε κάνει λόγο το 2015 για δίκαιες αποζημιώσεις,  στηλιτεύει την στάση της Ελληνικής πλευράς για το άνοιγμα διαπραγματεύσεων, σχετικά με τις Γερμανικές Αποζημιώσεις και αυτό γιατί θα πρέπει να συνδεθεί άμεσα με το κούρεμα του ελληνικού χρέους, για το οποίο ουδεμία διάθεση υπάρχει να διευθετηθεί, γιατί αφορά την μείωση των πλεονασματικών της Γερμανίας που αρνείται πεισματικά να διαθέσει ακόμη και εκεί που οφείλει.

Το συμπέρασμα που τεκμαίρεται από την όλη ιστορία , είναι ότι όλες οι δηλώσεις , δημοσιεύσεις κτλ δεν αποτελούν παρά έναν χείριστο ΕΜΠΑΙΓΜΟ  εις βάρος της Ελλάδας.

ΟΥΤΕ ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΙΚΕΣ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΕΙΣ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΡΟΘΕΣΗ ΝΑ ΑΠΟΔΟΘΟΥΝ – ΟΥΤΕ ΚΟΥΡΕΜΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΧΡΕΟΥΣ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΡΟΘΕΣΗ ΝΑ ΓΙΝΕΙ

Ο πολιτικός αμοραλισμός σαφώς και επιτρέπει αυτές τις προσεγγίσεις, προκειμένου να επιτύχει τις ισορροπίες που επιθυμεί  ένα σύστημα που ευνοεί μόνον τους ισχυρούς και τους εκτελεστικούς τους παράγοντες.

Το ζητούμενο είναι όμως, πως εμείς επιτρέπουμε να μας μεταχειρίζεται το σύστημα, όταν και νομικά ακόμη δεν μπορεί να στηρίξει την όποια απόρριψη αίτησης από πλευράς της Ελλάδας για το δίκαιο αίτημα των Γερμανικών Αποζημιώσεων. Και οι ρήξεις, φίλοι της Κυβέρνησης, δεν μπορεί να είναι βελούδινες.

Ποτέ δεν θα υπάρχει κατάλληλη εποχή για την απονομή του δικαίου. Εμείς, οι άνθρωποι πάντα θα την δημιουργούμε. Θα κάνουμε τις ρήξεις και θα εισπράττουμε τα αποτελέσματα , όποια και αν είναι αυτά. Γιατί το δίκαιο δεν διαθέτει θετική ή αρνητική έκβαση , παρά μόνο αγώνα…

Χοντρό λάθος από το Αθηναϊκό Πρακτορείο- Δεν μίλησε για δημοψήφισμα στη Θράκη ο Ερντογάν

Ένα ιδιαίτερα σοβαρό λάθος φαίνεται ότι έχει κάνει ο ανταποκριτής του Αθηναϊκού Πρακτορείου στην Τουρκία, το οποίο παρέσυρε σχεδόν όλα τα ελληνικά ΜΜΕ αλλά και μέρος της ελληνικής διπλωματίας.

Σύμφωνα με το τηλεγράφημα του ΑΠΕ, ο ίδιος ο Ερντογάν έθεσε ζήτημα δημοψηφίσματος στη Δυτική Θράκη, κάτι το οποίο όμως δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Ο Πρόεδρος της Τουρκίας δεν είπε κάτι τέτοιο.

Αυτό που ίσως να παρέσυρε τον ανταποκριτή είναι ότι οι εφημερίδες Sabah και Hurriyet επιχείρησαν να εξηγήσουν τι υπήρξε ιστορικά το «εθνικό συμβόλαιο» στο οποίο αναφέρθηκε ο Ερντογάν. Να το απόσπασμα από το σχετικό ρεπορτάζ:

Κοινώς, ο ανταποκριτής μετέφερε ως δηλώσεις Ερντογάν τις επεξηγήσεις που προσέφεραν οι δυο εφημερίδες, κάτι που σημαίνει ότι δεν παρακολούθησε καν τη σχετική ομιλία. Το καλύτερο; Η ομιλία αυτή έγινε το Σάββατο το βράδυ στο Ρίζε και το τηλεγράφημα στάλθηκε σήμερα, δυο μέρες μετά!

Αδιανόητος ερασιτεχνισμός για ένα τρομερά ευαίσθητο θέμα.

Πηγή

Έχει διαβάσει Κάφκα ο Τσίπρας;

Του Γιάννη Παντελάκη

Η απόφαση δεν άρεσε στον αρχηγό. Ενοχλήθηκε και τους το είπε. Ψήφισαν εναντίον της δικής του επιθυμίας. Η ψηφοφορία επαναλήφθηκε. Πήραν το μήνυμα. Κάποιοι, προφανώς αρκετοί, άλλαξαν την αρχική απόφασή τους. Η επιθυμία του αρχηγού ικανοποιήθηκε. Έφυγε από τον χώρο του συνεδρίου με τη διάθεση του νικητή. Είχε κάθε λόγο να αισθάνεται έτσι. Αναρωτιέμαι: αυτοί που άλλαξαν την απόφασή τους απλά επειδή έτσι επιθυμούσε ο αρχηγός τι σκεφτόντουσαν όταν έφυγαν από εκεί;

Ρητορικό το ερώτημα. Η ιστορία αφορά σε μια απόφαση του συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ, όπου η πλειοψηφία των συνέδρων αποφάσισε να προσμετρώνται στην ποσόστωση του 25% των μελών της κεντρικής επιτροπής οι βουλευτές και όσοι έχουν κυβερνητική θέση. Ο Τσίπρας είχε την αντίθετη άποψη, ήθελε να εξαιρεθούν οι βουλευτές. Και τους το είπε: «Αν καταλαβαίνετε τι ψηφίζετε, καλώς. Αλλά αν δεν καταλαβαίνετε, τότε υπάρχει θέμα, γιατί ψηφίσατε ενάντια στην εισήγησή μου». Έγινε μια μικρή φασαρία, η ψηφοφορία επαναλήφθηκε και επικράτησε η Άποψη Τσίπρα. Έτσι απλά. Η ψηφοφορία ενδεχομένως να επαναλαμβανόταν όσες φορές ήταν αναγκαίο ώστε το αποτέλεσμά της να συμφωνεί με την αρχηγική άποψη.

Η ιστορία δεν είναι πρωτοφανής για τον τρόπο λειτουργίας ενός αρχηγικού κόμματος. Αυτοί ωστόσο ισχυρίζονται πως το κόμμα τους δεν είναι τέτοιο. Αποδείχτηκε ότι είναι. Αποδείχτηκε και κάτι άλλο. Πως ο διάλογος στο εσωτερικό του κόμματος έχει μικρά περιθώρια να αναπτυχθεί. Οι διαφορετικές απόψεις δεν έχουν τύχη, ακόμα και αν είναι πλειοψηφικές. Οι τάσεις που υποτίθεται εκφράζονται αποτελούν ένα πρόσχημα. Ο μετεξελιγμένος ΣΥΡΙΖΑ μοιάζει τόσο πολύ με τα υπόλοιπα κόμματα εξουσίας που κυβέρνησαν τη χώρα. Όταν μάλιστα ακούστηκε ο Τσίπρας ν' αναφέρεται στον ήλιο που πρέπει να σηκώσουμε πάνω από την Ελλάδα, επιβεβαίωσε σε ποιο κόμμα θέλει να μοιάσει. Έστω σε απομίμηση.

Στο βιβλίο «Η Δίκη» του Φραντς Κάφκα περιέχεται η φράση: «ο καθένας έχει το δικαίωμα να έχει τη δική του άποψη, αρκεί να συμφωνεί με τη δική μου». Αυτό εφάρμοσε ο Τσίπρας, αν και το πιθανότερο είναι πως δεν έχει διαβάσει Κάφκα. Όλοι έχουν το δικαίωμα σε μια άποψη, αρκεί αυτή η άποψη να υπηρετεί τη δική του αλήθεια.

Το πρόβλημα, ωστόσο, δεν είναι ακριβώς ο Τσίπρας. Αλλά όλοι αυτοί που δέχονται να παίζουν ένα ρόλο χωρίς περιεχόμενο. Στην προκειμένη περίπτωση εκείνοι οι σύνεδροι που δεν έχουν αντίρρηση να αλλάξουν την απόφασή τους αφού το θέλει ο αρχηγός. Η έννοια της πολιτικής αξιοπρέπειας άραγε;

Νέα πρόκληση Ερντογάν: Ζήτησε δημοψήφισμα για τη «Δυτική Θράκη»

«Η Τουρκία δεν είναι μόνο η Τουρκία», σύμφωνα με τον Πρόεδρο της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. 

Με αφορμή την υπόθεση της Μουσούλης, είπε πως η Τουρκία «εκτός από τα 79 εκατομμύρια των πολιτών της, φέρει ευθύνη και απέναντι στα εκατοντάδες εκατομμύρια αδέλφια μας στη γεωγραφική περιοχή με την οποία μας συνδέουν ιστορικοί και πολιτισμικοί δεσμοί». Στο πλαίσιο αυτό, ο Ερντογάν έκανε λόγο και για τη «Δυτική Θράκη».

«Είναι καθήκον, αλλά και δικαίωμα της Τουρκίας να ενδιαφέρεται για το Ιράκ, τη Συρία, τη Λιβύη, την Κριμαία, το Καραμπάχ, τη Βοσνία και τις άλλες αδελφές περιοχές. Η Τουρκία δεν είναι μόνο η Τουρκία», υποστήριξε ο Ερντογάν σε ομιλία του στη Ρίζε και πρόσθεσε: «Η στιγμή που θα παραιτηθούμε από αυτό, θα είναι η στιγμή που θα χάσουμε την ανεξαρτησία μας και το μέλλον μας».

Ο Ερντογάν είπε ότι το 1920 η τότε τουρκική Εθνοσυνέλευση έλαβε απόφαση περί του «εθνικού συμβολαίου», το οποίο περιλάμβανε τα σύνορα της Τουρκίας, και τόνισε ότι με βάση την απόφαση εκείνη τα σύνορα στις περιοχές του Οθωμανικού κράτους όπου υπήρχε αραβική πλειοψηφία κατά την υπογραφή της Συνθήκη του Μούδρου το 1918, θα έπρεπε να ορισθούν σύμφωνα με την εκφρασμένη μέσω δημοψηφίσματος βούληση των ίδιων των πληθυσμών. Η απόφαση του 1920 ανέφερε επίσης, σύμφωνα πάντα με τον Ερντογάν, ότι το κριτήριο είναι η συγγένεια από πλευράς θρησκείας και γένους και ότι το νομικό καθεστώς και της Δυτικής Θράκης πρέπει να οριστεί ως αποτέλεσμα ελεύθερου δημοψηφίσματος στην περιοχή.

Ο Ερντογάν υποστήριξε επίσης ότι «ορισμένοι ιστορικοί θεωρούν πως τα σύνορα του εθνικού συμβολαίου περιλαμβάνουν επίσης την Κύπρο, το Χαλέπι, τη Μουσούλη, το Αρμπίλ, το Κιρκούκ, το Μπατούμ, τη Θεσσαλονίκη, το Κίρτζαλι, τη Βάρνα και τα νησιά του Αιγαίου».

ΥΠΕΞ: Η Θράκη είναι ελληνική -Aδιανόητη και επικίνδυνη οποιαδήποτε άλλη σκέψη

«Η Θράκη είναι ελληνική, δημοκρατική και ευρωπαϊκή. Οποιαδήποτε άλλη σκέψη είναι αδιανόητη και επικίνδυνη», απαντάει το ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών στη νέα πρόκληση του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν για δημοψήφισμα στη «Δυτική Θράκη».

Αναλυτικά η ανακοίνωση του ΥΠΕΞ:

Η δημόσια ανακίνηση ιστορικών και ειδικά συνοριακών ζητημάτων που η Συνθήκη της Λωζάννης έχει ρυθμίσει οριστικά και αμετάκλητα, διαμορφώνοντας αντικειμενικά δεδομένα δεσμευτικά για όλους, είναι προκλητική και υπονομεύει την περιφερειακή σταθερότητα.

Ο σεβασμός του Διεθνούς Δικαίου και των Διεθνών Συνθηκών επιβάλλει τη διατύπωση υπεύθυνων θέσεων μακριά από παρωχημένους αναθεωρητισμούς.

Η Θράκη είναι ελληνική, δημοκρατική και ευρωπαϊκή. Οποιαδήποτε άλλη σκέψη είναι αδιανόητη και επικίνδυνη.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

   

Αυτά είναι τα 150 μέλη της νέας ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ -Πρώτος ο Τσακαλώτος

Μηνύματα στο Μέγαρο Μαξίμου στέλνει η ψηφοφορία για την εκλογή της νέας Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ. 

Στην πρώτη 10άδα βρίσκονται πρωτοκλασάτοι υπουργοί (Ευκλείδης Τσακαλώτος, Νίκος Φίλης, Νίκος Βούτσης, Ανδρέας Ξανθός, Γιάννης Δραγασάκης, Παύλος Πολάκης, Νίκος Παππάς, Χρήστος Σκουρλέτης), ο Παναγιώτης Ρήγας και η περιφερειάρχης Αττικής Ρένα Δούρου, ενώ στην 11η θέση είναι ο προερχόμενος από την Ενωτική Κίνηση Νάσος Ηλιόπουλος.

Στις δύο πρώτες θέσεις εκλέχθηκαν στελέχη του «βαθέος ΣΥΡΙΖΑ», ο Ευκλείδης Τσακαλώτος και ο Νίκος Φίλης, στελέχη με σκληρά ιδεολογικά χαρακτηριστικά, σημαντικό ρόλο στην κυβέρνηση, όχι όμως ταυτισμένα απόλυτα με τον στενό πυρήνα του Μεγάρου Μαξίμου.

Στην πρώτη θέση έρχεται ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, άτυπος επικεφαλής της κίνησης των «53+», μια εκλογή που μεταφράζεται και ως έγκριση από τους συνέδρους των επιφυλάξεων που συχνά και ευθέως με το κείμενό τους στο Συνέδριο διατυπώνουν για τη μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ σε νεοπασοκικό κόμμα. 

Αξίζει να σημειωθεί ότι η δεύτερη θέση του κ. Φίλη αποκτά ιδιαίτερη σημασία αν αναλογιστεί κανείς ότι στο προηγούμενο Συνέδριο είχε καταλάβει την 53η θέση, κάτι που μεταφράζεται και ως επιβράβευση των συνέδρων στους χειρισμούς του, ειδικά στη σκληρή κόντρα του με την εκκλησία. 

Αλλά και στις επόμενες θέσεις εκλέχθηκαν στελέχη που διατηρούν αυτόνομες πορείες και ασκούν κριτική, όπως ο Νίκος Βούτσης στην τρίτη θέση ο οποίος μόλις την Παρασκευή ζήτησε να αποσυρθεί η τροπολογία για το μαύρο στα κανάλια εντός πέντε ημερών, και ο Πάνος Σκουρλέτης στην τέταρτη θέση, ο οποίος άσκησε έντονη κριτική σε θέματα στρατηγικής. 

Από την άλλη πλευρά, έκπληξη αποτελεί η υποχώρηση από την 1η στην 5η θέση του Γιάννη Δραγασάκη. 

Από τα υπόλοιπα αξιωσημείωτα το γεγονός ότι ο Αλέκος Φλαμπουράρης πλασαρίστηκε στην 41η θέση, ενώ για πρώτη φορά εκλέχθηκε στην Κεντρική Επιτροπή και η αδελφή του πρωθυπουργού, Ζανέτ Τσίπρα. 

Σύμφωνα με τις πρώτες εκτιμήσεις το 50% των μελών της νέας κεντρικής επιτροπής είναι επιρροής της Ενωτικής (προεδρικής) τάσης, περίπου το 25% ελέγχεται από τους «53+», ενώ 15-17% ανήκει στην Πλατφόρμα 2010.

Σύμφωνα με την avgi.gr   η σύνθεση της νέας Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ έχει ως εξής: 

ΤΣΑΚΑΛΩΤΟΣ ΕΥΚΛΕΙΔΗΣ 1312

ΦΙΛΗΣ ΝΙΚΟΣ 1308

ΒΟΥΤΣΗΣ ΝΙΚΟΣ 1272

ΞΑΝΘΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ 1222

ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ 1209

ΣΚΟΥΡΛΕΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ 1157

ΠΟΛΑΚΗΣ ΠΑΥΛΟΣ 1137

ΠΑΠΠΑΣ ΝΙΚΟΣ 1106

ΔΟΥΡΟΥ ΡΕΝΑ 1090

ΡΗΓΑΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ 974

ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ ΝΑΣΟΣ 955

ΦΑΜΕΛΛΟΣ ΣΩΚΡΑΤΗΣ 886

ΣΒΙΓΚΟΥ ΡΑΝΙΑ 828

ΚΟΝΤΟΝΗΣ ΣΤΑΥΡΟΣ 824

ΠΑΠΑΔΗΜΟΥΛΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ 783

ΒΙΤΣΑΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ 773

ΣΚΟΡΙΝΗΣ ΝΙΚΟΣ 770

ΔΡΙΤΣΑΣ ΘΟΔΩΡΗΣ 751

ΓΕΡΟΒΑΣΙΛΗ ΟΛΓΑ 746

ΑΛΕΞΙΑΔΗΣ ΤΡΥΦΩΝΑΣ 734

ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ ΚΩΣΤΑΣ 689

ΧΑΡΙΤΣΗΣ ΑΛΕΞΗΣ 689

ΛΑΜΠΡΟΥ ΠΑΝΟΣ 664

ΤΣΙΠΡΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ 647

ΦΩΤΙΟΥ ΘΕΑΝΩ 640

ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΥ ΜΑΡΙΑ 619

ΜΗΤΑΦΙΔΗΣ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΣ 581

ΜΠΑΛΑΦΑΣ ΙΩΑΝΝΗΣ 578

ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ ΣΙΑ 572

ΜΠΟΥΡΝΟΥΣ ΓΙΑΝΝΗΣ 569

ΔΗΜΑΓΓΕΛΟΣ ΚΥΡΙΑΚΟΣ 564

ΚΟΤΣΑΚΑΣ ΑΝΤΩΝΗΣ 548

ΚΝΗΤΟΥ ΚΑΤΕΡΙΝΑ 545

ΠΑΠΠΑΣ ΣΤΕΛΙΟΣ 524

ΚΛΑΥΔΙΑΝΟΣ ΠΑΥΛΟΣ 519

ΒΑΚΗ ΦΩΤΕΙΝΗ 515

ΚΑΒΒΑΔΙΑ ΑΝΝΕΤΑ 507

ΣΚΟΥΡΟΛΙΑΚΟΣ ΠΑΝΟΣ 503

ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΠΟΥΛΟΥ ΤΑΣΙΑ 495

ΤΖΑΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ 491

ΦΛΑΜΠΟΥΡΑΡΗΣ ΑΛΕΚΟΣ 475

ΣΥΝΑΔΙΝΟΣ ΤΖΟΥΛΙΟ 466

ΜΠΙΡΜΠΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ 458

ΑΡΑΧΩΒΙΤΗΣ ΣΤΑΥΡΟΣ 455

ΓΟΛΕΜΗΣ ΧΑΡΗΣ 451

ΣΑΚΕΛΛΑΡΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ 448

ΚΥΠΡΙΑΝΙΔΟΥ ΕΡΜΙΝΑ 441

ΒΑΜΒΟΥΡΕΛΛΗ ΜΑΡΙΑ 439

ΜΑΝΙΟΣ ΝΙΚΟΣ 437

ΤΣΙΠΡΑ ΖΑΝΕΤ 436

ΚΑΡΑ ΓΙΟΥΣΟΥΦ ΑΪΧΑΝ 419

ΚΑΡΑΓΕΩΡΓΟΣ ΠΕΤΡΟΣ 418

ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ 417

ΚΡΕΤΣΟΣ ΛΕΥΤΕΡΗΣ 416

ΜΑΝΤΑΔΑΚΗΣ ΑΓΓΕΛΟΣ 409

ΚΥΡΙΤΣΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ 406

ΜΠΟΥΓΕΛΕΚΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ 402

ΚΑΛΚΑΝΔΗΣ ΠΕΤΡΟΣ 401

ΦΩΘΙΑΔΑΚΗΣ ΚΩΣΤΑΣ 400

ΣΑΝΤΟΡΙΝΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ 397

ΜΠΑΛΑΟΥΡΑΣ ΜΑΚΗΣ 396

ΒΑΜΒΟΥΡΕΛΗΣ ΘΕΟΦΡΑΣΤΟΣ 390

ΣΤΑΪΚΟΣ ΧΡΗΣΤΟΣ 390

ΘΕΟΦΙΛΑΤΟΣ ΜΑΚΗΣ 385

ΜΑΝΤΑΣ ΧΡΗΣΤΟΣ 368

ΦΙΛΙΝΗ ΑΝΝΑ 364

ΜΠΑΛΑΦΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ 354

ΑΘΑΝΙΤΗ ΟΛΓΑ 352

ΚΑΒΟΥΡΑΣ ΚΩΣΤΑΣ 348

ΣΤΑΣΙΝΟΣ ΣΤΑΘΗΣ 347

ΚΑΡΑΜΑΝΟΣ ΧΡΗΣΤΟΣ 346

ΜΠΑΡΚΑΣ ΚΩΣΤΑΣ 342

ΣΚΟΥΤΑΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ 341

ΜΠΑΛΤΑΣ ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ 339

ΣΤΟΥΜΠΟΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ 339

ΠΕΠΕΣ ΖΩΗΣ 334

ΣΑΚΕΛΑΡΙΟΥ ΚΟΥΔΑΣ 334

ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ 332

ΠΟΥΛΑΚΗΣ ΚΩΣΤΑΣ 332

ΤΕΜΠΟΝΕΡΑΣ ΔΙΟΝΥΣΗΣ 328

ΡΟΔΑΚΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ 323

ΨΑΛΤΑΚΟΣ ΜΙΧΑΛΗΣ 322

ΣΑΡΡΗΣ ΜΑΝΩΛΗΣ 321

ΥΔΡΑΙΟΣ ΜΙΧΑΛΗΣ 320

ΧΑΤΖΗΓΕΩΡΓΙΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ 320

ΘΕΟΠΕΦΤΑΤΟΥ ΑΦΡΟΔΙΤΗ 316

ΓΙΑΝΝΑΚΙΔΗΣ ΣΤΑΘΗΣ 315

ΜΠΑΣΚΟΖΟΣ ΓΙΑΝΝΗΣ 314

ΑΧΤΣΙΟΓΛΟΥ ΕΦΗ 309

ΠΕΡΚΑ ΠΕΤΗ 307

ΤΣΙΡΚΑΣ ΒΑΣΙΛΗΣ 307

ΓΩΓΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ 303

ΜΠΑΣΙΟΥΚΑΣ ΜΑΡΚΟΣ 295

ΓΚΟΓΚΟΓΛΟΥ ΑΓΓΕΛΟΣ 294

ΠΟΛΙΤΙΔΗΣ ΤΑΣΟΣ 294

ΤΡΙΓΑΖΗΣ ΠΑΝΟΣ 292

ΙΓΓΛΕΣΗ ΚΑΤΕΡΙΝΑ 291

ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΙΔΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ 291

ΚΑΡΑΝΤΙΛΙΟΝ ΝΙΚΟΣ 291

ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΣ ΑΛΕΞΗΣ 290

ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΑΝΔΡΕΑΣ 289

ΣΤΑΥΡΟΠΟΥΛΟΥ ΠΟΠΗ 288

ΦΩΤΙΑΔΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ 288

ΡΗΓΟΣ ΑΛΚΗΣ 287

ΤΣΙΤΣΟΒΙΤΣ ΤΟΝΙΑ 287

ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ 282

ΑΜΠΑΤΖΑΣ ΚΩΣΤΑΣ 281

ΡΟΥΣΙΑΚΗΣ ΑΧΙΛΛΕΑΣ 281

ΧΟΝΔΡΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ 277

ΑΥΓΕΝΑΚΗΣ ΜΑΝΩΛΗΣ 275

ΒΟΥΛΓΑΡΑΚΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ 275

ΚΑΛΦΑΚΑΚΟΥ ΡΙΑ 275

ΚΟΤΣΙΦΑΚΗΣ ΘΕΜΗΣ 274

ΣΤΕΦΟΣ ΓΙΑΝΝΗΣ 274

ΣΑΠΟΥΝΑ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ 273

ΣΠΑΘΗΣ ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ 273

ΒΑΜΒΟΥΚΑΚΗΣ ΦΙΛΙΠΠΟΣ 271

ΜΑΛΑΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗ 271

ΜΠΑΤΖΙΑ ΝΤΙΝΑ 268

ΚΑΠΡΑΝΑΣ ΖΗΣΗΣ 265

ΡΩΣΣΙΟΣ ΧΡΗΣΤΟΣ 265

ΤΣΟΥΠΟΣ ΘΩΜΑΣ 260

ΚΑΦΑΝΤΑΡΗ ΧΑΡΑ 259

ΣΤΟΥΚΟΓΕΩΡΓΟΣ ΛΕΥΤΕΡΗΣ 259

ΠΑΛΛΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ 258

ΚΑΜΤΣΙΔΟΥ ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ 254

ΓΟΥΛΙΑΡΟΥ ΘΕΟΔΩΡΑ 247

ΦΡΑΓΚΑΚΗ ΜΑΡΙΚΑ 241

ΡΟΓΔΑΚΗ ΑΝΝΑ 224

ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΠΟΠΗ 217

ΧΑΤΖΟΠΟΥΛΟΥ ΑΓΓΕΛΙΝΑ 210

ΚΑΛΑΜΑΡΑ ΕΦΗ 207

ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΟΥΛΗ ΕΥΗ 207

ΣΥΜΕΩΝΙΔΟΥ ΕΛΕΝΗ 204

ΚΥΛΑΚΟΥ ΚΑΙΤΗ 202

ΖΑΒΟΓΙΑΝΝΗ ΗΡΩ 201

ΘΕΟΔΩΡΑΚΟΠΟΥΛΟΥ ΝΑΤΑΣΣΑ 199

ΘΕΛΕΡΙΤΗ ΜΑΡΙΑ 196

ΧΡΙΣΤΟΥΛΗ ΕΛΕΝΑ 189

ΠΟΛΙΤΟΥ ΝΑΝΗ 178

ΑΥΔΗ ΚΑΛΛΙΡΟΗ 177

ΚΟΛΤΣΙΔΑ ΔΑΝΑΗ 176

ΒΕΡΕΛΗ ΒΑΣΩ 169

ΧΑΛΑΪΤΖΙΔΟΥ ΓΝΩΣΟΥΛΑ 167

ΤΟΛΑΚΗ ΜΑΡΙΑ 166

ΣΤΑΥΡΙΔΟΥ – ΚΕΡΑΜΙΔΟΥ ΣΟΦΙΑ 165

ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ ΞΑΝΘΗ 161

ΧΙΩΤΕΛΗ ΕΡΙΦΥΛΛΗ 159

ΚΑΝΑΒΟΥ ΓΙΑΝΝΑ 155

Πηγή 

Ειρ. Αγαπηδάκη: Ο Τσίπρας και το «λούμπεν λιγουράτο» του ΣΥΡΙΖΑ

Ας φανταστούμε κάποιον που, δεν έχει δουλέψει ποτέ, είναι γύρω στα 40, ζει με τους γονείς του και με το εισόδημά τους και για να περάσει η ώρα, παίζει ανελλιπώς τζόκερ.

Δε διαβάζει, βαριέται.

Δεν ακούει μουσική, βαριέται.

Δεν πιστεύει ότι έχει νόημα να ψάξει για δουλειά, βαριέται.

Ξέρει μόνο τα σύνορα του χωριού του με το διπλανό, δεν έχει περάσει ποτέ από συνέντευξη για να βρει δουλειά, δεν έχει συμμετάσχει σε τραπέζι ή συζήτηση με άλλους πέρα από το σόι του.

Μια ωραία ημέρα, κερδίζει το τζόκερ.

Ξεκινά τα ταξίδια, αγοράζει αυτοκίνητο, ανακαλύπτει τα κοστούμια Ermenegildo Zegna, Hugo Boss κλπ, τα ασημένια μαχαιροπήρουνα, τα καλά εστιατόρια, τα αεροπλάνα, την πρώτη θέση στα αεροπλάνα, τα καλά ξενοδοχεία, τα mini bars.

Αυτά είναι τα κυβερνητικά στελέχη.

Ο Τσίπρας, ανακάλυψε κάτι άλλο. Ότι ανάμεσά τους, περνιέται για αστός.

Άντε να πείσεις τώρα το λούμπεν λιγουράτο να αρνηθεί την εξουσία επειδή λέει η Δημοκρατία αυτό και η χώρα το άλλο και οι πολίτες εκείνο.

Το ότι όλα αυτά πληρώνονται από τους φόρους μας δεν είναι λεπτομέρεια, είναι το τζόκερ.

Πηγή

Καταλάβατε;

  «Αν καταλαβαίνετε τι ψηφίζετε καλώς. Αλλά αν δεν καταλαβαίνετε, τότε υπάρχει θέμα, γιατί ψηφίσατε ενάντια στην εισήγησή μου»…

    Mε αυτό τον γλυκό και απολύτως συντροφικό τρόπο απευθύνθηκε ο κ.Τσίπρας στους συνέδρους του κόμματός του, όταν στην ψηφοφορία που διεξήχθη για τη σύνθεση της νέας Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ, η πρότασή του μειοψήφησε…

    Το αποτέλεσμα ήταν τελικά – και μετά την παρέμβαση Τσίπρα - η ψηφοφορία να επαναληφθεί. Και τότε βγήκε το… σωστό αποτέλεσμα. Δηλαδή εγκρίθηκε εκείνο που είχε εισηγηθεί ο κ.Τσίπρας. Το οποίο, όμως, αρχικά, είχε απορριφθεί…

    Φυσικά ο τρόπος με τον οποίο ψηφίζουν, ξεψηφίζουν και ξαναψηφίζουν οι σύνεδροι του ΣΥΡΙΖΑ, είναι απολύτως δική τους, κομματική τους υπόθεση.

    Δική τους, κομματική τους υπόθεση, είναι να τους κατσαδιάζει ο πρόεδρός τους ότι δεν καταλαβαίνουν. Δική τους, κομματική τους υπόθεση, να υφίστανται τις συνέπειες όταν τολμούν να ψηφίζουν εναντίον του. Δική τους, κομματική τους υπόθεση, να επικυρώνουν με την ψήφο τους την κατηγορία – του προέδρου τους - ότι κάποιο θεματάκι υπάρχει με την αντιληπτική τους ικανότητα.

    Σε κάθε περίπτωση το δημοκρατικό μήνυμα εστάλη: Όποτε στο ΣΥΡΙΖΑ κάνουν την αποκοτιά να ψηφίζουν κάτι που δεν εγκρίνει ο κ.Τσίπρας, θα… ξαναψηφίζουν. Έτσι. Για να μάθουν να φέρονται. Και για να μάθουν να ψηφίζουν «όπως πρέπει».

    Είπαμε. Αυτά είναι εσωκομματικά τους θέματα. Όμως, όπως είπε ο κ.Τσίπρας μετά τη λήξη των εργασιών του συνεδρίου, «η ολοκλήρωση του Συνεδρίου μας είναι η αρχή μιας νέας σχέσης του ΣΥΡΙΖΑ με την κοινωνία».

    Κι από δω και πέρα είναι που ξεκινά το πρόβλημα. Γιατί τι είδους «νέα αρχή» στη σχέση του με την κοινωνία να περιμένει κανείς από ένα κόμμα του οποίου οι συνεδριακές αρχές καθορίστηκαν από συνέδρους οι οποίοι αποδέχτηκαν με τη στάση τους ότι «δεν καταλαβαίνουν» ορισμένα, τουλάχιστον, απ’ όσα ψηφίζουν;   

Νίκος Μπογιόπουλος

Τέρμα το κόμμα, ζήτω ο νέος Ανδρέας

Αναρωτιέται κανείς στα σοβαρά τι το θέλει το συνέδριο ένα πασοκικό κόμμα σαν τον ΣΥΡΙΖΑ αφού η εξουσία και οι επιλογές ξεκινούν από τον αρχηγό και τελειώνουν στον αρχηγό. Αυτός με το στενό του κύκλο προτείνει την πολιτική, αυτός αποφασίζει για τα πρόσωπα, αυτός αποφασίζει και για την πολιτική. Κι όταν αμφισβητείται, ζητάει και αλλάζει υπέρ του η αμφισβήτηση! Σε Συνέδριο!

Δεν θα κολλήσουμε στο δημοκρατικό 93,54% των ψήφων (έναντι του 74% και του 70% παλιότερα) που πήρε για πρόεδρος του κόμματος. Τόσο περίπου έπαιρναν ο Τσαουσέσκου, ο Ναζαρμπάγιεφ, ο Μπερντιμουκχαμεντόφ, ο Καρίμοφ και άλλες δημοκρατικές προσωπικότητες. Δείχνει τη δημοκρατικότητα και τις προσωπικότητες που διαθέτει σήμερα η άλλοτε ανανεωτική αριστερά, οι οποίες ακολουθούν από τα έδρανα του κόμματος την πολιτική του άλλοτε γραμματέα και νυν φυλακισμένου Άκη Τσοχατζόπουλου: -«Τι ώρα είναι Άκη;», - «Ό,τι ώρα πεις εσύ πρόεδρε».

Αν θέλει κανείς να δεί τι έγινε τελικά στο Β’ Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ η απάντηση είναι μία: Έγινε ό,τι ήθελε ο αρχηγός και ο στενός του περίγυρος.

Ψηφίστηκε χωρίς αμφισβήτηση ως μόνος υποψήφιος πρόεδρος του κόμματος, όπως γινόταν επί Ανδρέα.

Ψηφίστηκε η πολιτική συνέχισης της εφαρμογής των μνημονίων, όπως ακριβώς και στο ΠΑΣΟΚ.

Ψηφίστηκε η ουσιαστική κατάργηση των τάσεων στο κόμμα και η επιβολή της κομματικής γραμμής, με την καθιέρωση Πειθαρχικού Οργάνου, στα πρότυπα του ΠΑΣΟΚ, για τους απείθαρχους.

Ψηφίστηκε η ουσιαστική αποδυνάμωση του κόμματος στις αποφάσεις της κυβέρνησης, όπως ακριβώς έγινε και επί ΠΑΣΟΚ. Το κόμμα δήθεν έχει πρωταγωνιστικό ρόλο στις κυβερνητικές αποφάσεις, οι οποίες παίρνονται πολύ πριν το κόμμα προλάβει καν να ενημερωθεί γι αυτές! Αν τολμάει ας διαφωνήσει εκ των υστέρων. Ποιος του δίνει σημασία.

Ψηφίστηκε η εξαίρεση των βουλευτών από την ποσόστωση του 25% για συμμετοχή στην κυβέρνηση, όπως ήθελε ο κ Τσίπρας, παρ όλο που η πρότασή του καταψηφίστηκε από τους Σύνεδρους! Ο απόλυτος άρχων, μετά την καταψήφιση της ΔΙΚΗΣ ΤΟΥ πρότασης ανέβηκε στο βήμα και διόρθωσε την πλειοψηφία, που υπάκουσε πειθήνια… Τεράστιες πολιτικές προσωπικότητες οι σύνεδροι!

Μ αυτά τα πραγματικά περιστατικά, είναι χωρίς αξία:

ποιος εκλέχτηκε και ποιος όχι στα κομματικά όργανα από άποψη πολιτικής φυσιογνωμίας του ΣΥΡΙΖΑ. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αυτό που περιέγραψε ο νέος και παλιός του πρόεδρος Αλέξης Τσίπρας: «Εμπρός να σηκώσουμε ΞΑΝΑ τον ήλιο πάνω από την Ελλάδα». Μια μετεξέλιξη του λούμπεν ΠΑΣΟΚ. Επί τα χείρω.

Ποιος είπε τι στη διάρκεια του συνεδρίου. Οι δήθεν αντιπολιτευόμενες διαλέξεις από τον Π. Σκουρλέτη, τον Γ Φίλη (!), τον μαέστρο στην πολιτική ίντριγκα Ν. Βούτση και τους δήθεν ριζοσπάστες της τάσης «53+» δεν έχουν καμιά ΠΡΑΚΤΙΚΗ αξία. Είναι ντουφεκιές με άσφαιρα για να αποκοιμίσουν τους αφελείς ότι τάχα υπάρχουν αριστερές αντιστεκόμενες φωνές στον ΣΥΡΙΖΑ. Η πράξη τεκμηριώνει τη θεωρία. Και στην πράξη όλοι λένε ναι στον αρχηγό και στους παρακοιμώμενούς του. Οι οποίοι δεν περιμένουν καμιά νομιμοποίηση ή νουθεσία ή καθοδήγηση ή υπακοή από το κόμμα. Αυτοί είναι το κράτος.Η καμαρίλα.

Για όποιον δεν κατάλαβε, το Β’ Συνέδριο ανέδειξε και επίσημα τον Α. Τσίπρα σαν αναμφισβήτητο μονοκράτορα στον ΣΥΡΙΖΑ. Επειδή αυτός κερδίζει γι αυτούς την εξουσία. Η ιδεολογία πέθανε. Είναι μόνο ένα διαφημιστικό εργαλείο για αφελείς.

Επιβεβαίωσε επίσης το Συνέδριο αυτό που είναι σαφές σε όσους βλέπουν: Ότι ο πρωθυπουργός δεν είχε και δεν έχει καμιά σχέση με την αριστερά και τη δημοκρατία. Όνειρό του είναι να γίνει Ανδρέας στη θέση του Ανδρέα (τον οποίο είναι σαφές ότι παρακολουθεί σε βίντεο και μιμείται στη φωνή, τη φρασεολογία και τις κινήσεις), ως ηγέτης μιας λαϊκιστικής κεντροαριστερής πλειοψηφίας. Σαν τοποθέτηση στο χώρο. Όχι στις ιδεολογίες. Το χώρο θέλει, όχι τις ιδέες του. Δεν έχει ιδέες. Μόνο φιλοδοξίες. Σαν τον Ανδρέα.

Δεν χρειαζόταν την έγκριση του Συνεδρίου γι αυτό. Χρειαζόταν, όμως τη σύγκλισή του για να εδραιώσει την ισχύ του.

Το ΠΑΣΟΚ είν’ εδώ, πεινασμένο δυνατό. Πεινασμένο,με τα λιγούρια που δεν πρόλαβαν να φάνε αρκετά ή δε χόρτασαν στα 24 χρόνια διακυβέρνησης από τη διακυβέρνηση Ανδρέα, Σημίτη, Γιωργάκη και του περίγυρού τους, σύν τα λιγούρια που ήταν τότε μακριά από το μέλι (ελέω ιδεολογίας) και τώρα είναι μέσα στο βάζο.

Μόνο που το βάζο έχει μέσα τον δικό μας εργασιακό κόπο. Και το ερώτημα είναι απλό: Θα τους αφήσουμε να τον ξανακλέψουν;

Γ. Παπαδόπουλος-Τετράδης

Προσφυγικό χάος

γράφει ο Απόστολος Διαμαντής

Αρχίζουν να διαφαίνονται πλέον οι συνέπειες της πολιτικής των ανοιχτών συνόρων που έχει υιοθετήσει η κυβέρνηση Συριζα- ΑΝΕΛ. Χωρίς κανένα απολύτως έλεγχο των μεταναστευτικών ροών, επικαλούμενη απλώς ανθρωπιστικούς λόγους και αποφεύγοντας να ασκήσει τα δικαιώματα που απορρέουν από την υποχρέωση ελέγχου των συνόρων του ελληνικού κράτους, η κυβέρνηση καλείται τώρα να διαχειριστεί το απόλυτο χάος.

Η υποχρέωση ελέγχου των συνόρων της χώρας είναι μια απόλυτη υποχρέωση για την εκτελεστική εξουσία. Δεν είναι σχετική. Ακόμη και εάν πρόκειται για αίτηση ασύλου, έχει προϋπάρξει έλεγχος. Διαφορετικά μιλάμε για παράνομη είσοδο και μάλιστα όχι για είσοδο ενός ατόμου, αλλά για μαζική είσοδο ασιατικών πληθυσμών στην χώρα. Ανοιχτά σύνορα δεν νοούνται, ούτε υπάρχουν πουθενά στον πλανήτη.

Τα επιχειρήματα που χρησιμοποιεί η κυβέρνηση, δικαιολογώντας την άρνησή της να ελέγξει τα θαλάσσια ελληνικά σύνορα είναι δύο: πρώτον ότι την δεσμεύουν οι σχετικές προβλέψεις του ΟΗΕ και της συνθήκης της Γενεύης, η οποία ρυθμίζει τα ζητήματα ασύλου και υποχρεώνει τις χώρες που την έχουν υπογράψει να δέχονται την παροχή ασύλου σε άτομα που είναι θύματα πολέμου. Και δεύτερον, ότι είναι πρακτικά αδύνατος ο έλεγχος των θαλασσίων συνόρων, παρά μόνον με χρήση βίας, δηλαδή με βύθιση των σκαφών που εισέρχονται παράνομα στη χώρα.

Τα επιχειρήματα αυτά έχουν λογική βάση, αλλά είναι δευτερεύοντα, απέναντι στην απόλυτη υποχρέωση της κυβέρνησης να ελέγχει τα σύνορα της χώρας και να προστατεύει τον πληθυσμό της. Η συνθήκη της Γενεύης μιλάει για πρόσφυγες πολέμου και δεν υποχρεώνει φυσικά τα κράτη να δέχονται χιλιάδες μετανάστες από την Ασία. Το ποσοτικό αυτό στοιχείο αλλάζει εντελώς τα δεδομένα. Εάν ένα κράτος βρίσκεται αντιμέτωπο με μαζική εισβολή πληθυσμών, θα προτάξει βεβαίως όχι τη συνθήκη της Γενεύης, αλλά την υπεράσπιση της κυριαρχίας του και του λαού του. Αυτό δηλαδή ακριβώς που κάνουν όλες σχεδόν οι χώρες της ΕΕ, πλην της Ελλάδας.

Το ζήτημα του ελέγχου των θαλασσίων συνόρων είναι πολύπλοκο, αλλά και εδώ η κυβέρνηση έπρεπε να βρει τρόπους επίλυσης αυτού του προβλήματος, καθώς δεν νοείται κυβέρνηση να ισχυρίζεται πως δεν έχει θαλάσσια σύνορα. Η Ιταλία, για παράδειγμα, συνεργάζεται αυτή τη στιγμή με την Μ. Βρετανία για την αντιμετώπιση της παράνομης εισόδου στα χωρικά της ύδατα των σκαφών των διακινητών, με απώθηση και παρεμπόδιση.

Το ύστατο επιχείρημα, ανθρωπιστικού τύπου, πως δηλαδή μέσα σ’ αυτές τις βάρκες υπάρχουν μικρά παιδιά, συνιστά έναν ακόμη σοβαρό λόγο για να έχει η κυβέρνηση αυστηρή πολιτική ελέγχου. Το γεγονός πως η Ελλάδα έχει ανοιχτά θαλάσσια σύνορα ωθεί τους διακινητές προς αυτόν τον θαλάσσιο δρόμο, με αποτέλεσμα φυσικά τον πνιγμό αθώων ανθρώπων.

Το αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής το βλέπουμε: πλήρες χάος. Επιπλέον, οι πρώτοι που θίγονται από την ανεξέλεγκτη, παράνομη είσοδο μεταναστών στη χώρα, είναι όσοι ζουν και εργάζονται ήδη στην Ελλάδα, καθώς επιδεινώνεται συνολικά η κατάσταση στον τομέα της κοινωνικής πολιτικής. Μια διαρκώς αυξανόμενη είσοδος παράνομων μεταναστών, σε μια πτωχευμένη χώρα, δημιουργεί τεράστια προβλήματα, οικονομικά, κοινωνικά, εθνικά, πολιτισμικά, καθώς οι μουσουλμανικοί πληθυσμοί δεν αφομοιώνονται εύκολα και επιπλέον, με την ισλαμική τρομοκρατία σε παγκόσμια έξαρση, μεταβάλουν την Ελλάδα σε άτυπη βάση του τζιχαντισμού.

Η κυβέρνηση οδεύει σε πολύ επικίνδυνο μονοπάτι, δεδομένου ότι όλες σχεδόν οι χώρες της ΕΕ ακολουθούν αυστηρή εθνική πολιτική ελέγχου των συνόρων τους. Πρέπει να αντιληφθούν όλοι, πως είναι άλλο πράγμα η ανθρωπιστική υποχρέωση να φροντίζεις ως πολιτεία ανθρώπους που μπήκαν στο έδαφός σου και εντελώς άλλο πράγμα η υποχρέωση της κυβέρνησης να προστατεύει αυτό ακριβώς το έδαφος.

‘Ετερον, εκάτερον.

Τι δεν καταλαβαίνεις;

Όταν ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ συνάντησε τη... δημοκρατία

Μια καινοφανή και πρωτότυπη άποψη περί δημοκρατίας παρουσίασε ο πρωθυπουργός και πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Τσίπρας, το βράδυ του Σαββάτου, στο Συνέδριο το ΣΥΡΙΖΑ. Λίγο πριν την παρέμβαση του, το Συνέδριο είχε ψηφίσει απόφαση με την οποία περιοριζόταν ο αριθμός των μελών της κυβέρνησης και της κοινοβουλευτικής ομάδας στην επόμενη Κεντρική Επιτροπή του κόμματος. Τότε (όπως διαβάζουμε σε φιλικά προς το ΣΥΡΙΖΑ μέσα ενημέρωσης) ο κ. Τσίπρας, ανέβηκε, φουριόζος, στο βήμα του Συνεδρίου και είπε:

«Αν καταλαβαίνετε τι ψηφίζετε καλώς. Αλλά αν δεν καταλαβαίνετε, τότε υπάρχει θέμα γιατί ψηφίσατε ενάντια στην εισήγησή μου»!

Με δυο λόγια, απευθυνόμενος στους συνέδρους, τους εγκάλεσε όχι μόνο γιατί… δεν καταλαβαίνουν τι ψηφίζουν, αλλά και γιατί αυτό που ψήφισαν ήταν αντίθετο απ’ αυτό που ο ίδιος ήθελε…

Λίγες ώρες πριν αυτό το ξέσπασμα δημοκρατικότητας, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ επικοινωνούσε με τα μέλη και τους φίλους του κόμματος ΤΟΥ, μ΄ αυτό το μήνυμα:

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Καλά, ο κ. Τσίπρας είπε αυτά που είπε, θυμωμένος προφανώς γιατί κινδύνευαν κάποιοι συσχετισμοί από τους «ανόητους» που ψηφίζουν χωρίς να καταλαβαίνουν τι ψηφίζουν, όμως αυτοί που τον άκουσαν να τα λέει, τι έκαναν;

Δάνης Παπαβασιλείου