Επιτέλους, ο προϋπολογισμός που
κατέθεσε η κυβέρνηση χτες είναι συνεπής με όσα πίστευε ο ΣΥΡΙΖΑ για την κατεδάφιση
του καπιταλισμού. Μένει να απαντηθεί το ερώτημα γιατί οι δανειστές που είναι
καπιταλιστές πιέζουν για τέτοιους προϋπολογισμούς. Πιθανώς η απάντηση βρίσκεται
στη ρήση του Αϊνστάιν ότι «η βλακεία είναι ανίκητη».
Και για να μη μένει απορία σε
κανέναν γι αυτή την τοποθέτηση, η βάση
του καπιταλισμού είναι η κατανάλωση και η παραγωγή προϊόντων για κατανάλωση.
Επομένως, η βάση της καπιταλιστικής κοινωνίας είναι η οικονομική ευρωστία της
πλειοψηφίας ενός λαού ώστε να μπορεί να παράγει και να καταναλώνει προϊόντα.
Δεν είναι τυχαίο που ο
καπιταλισμός είναι δημιούργημα της μεσαίας τάξης, χάρη στο εμπόριο που ευνόησε
η ίδια και οι πιο πλούσιοι από τους εκπροσώπους της. Από τότε έχουν περάσει
τουλάχιστον 2,5 αιώνες και έχουν γίνει
πολλές αλλαγές στη θέση της μεσαίας τάξης και στη σχέση της με τους
κεφαλαιούχους της, που εξελίχθηκαν σε ιδιαίτερη τάξη και που πλουτίζουν και
κατευθύνουν την οικονομία σύμφωνα με τα δικά τους συμφέροντα, όχι σπάνια σε
αντίθεση με τη μεσαία τάξη.
Η ιστορική περίοδος που ζούμε
είναι μια τέτοια συνθήκη.
Παραμένει παρ΄όλα αυτά η βασική
αρχή ότι χωρίς εύρωστη μεσαία τάξη δεν μπορεί να υπάρξει ικανή κατανάλωση που
να μπορεί να θρέψει την παραγωγή προϊόντων για κατανάλωση. Κι αυτό το
καταλαβαίνει και ένα παιδάκι.
Αν παρακολουθήσει κανείς τους
δείκτες παραγωγής και κατανάλωσης στις ευρωπαϊκές χώρες και κυρίως της
Γερμανίας τα τελευταία δυό χρόνια θα διαπιστώσει το αυτονόητο. Υπάρχει κάμψη
και της βιομηχανικής παραγωγής. Τίποτε φυσικότερο.
Ο προϋπολογισμός που κατέθεσε
χτες η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ περιλαμβάνει μια σειρά αυξήσεων σε προϊόντα και
υπηρεσίες, όπως και μια σειρά μειώσεων σε απολαβές των πολιτών της μεσαίας
τάξης. Δηλαδή, προβλέπει και επιβάλλει μια μείωση της κατανάλωσης, άρα της
αντίστοιχης παραγωγής προϊόντων.
Όλα αυτά επιβάλλονται στην
κυριολεξία από δύο παράγοντες:
Από την ύπαρξη τρίτου μνημονίου,
με το οποίο φέσωσε ο ΣΥΡΙΖΑ τη χώρα, προσθέτοντας 85 δις χρέος ενός νέου
μνημονίου από την ασχετοσύνη της πολιτικής του, και από την ύπαρξη άλλων 80 δις
επιβάρυνσης του ελληνικού ταμείου εξ αιτίας της αλλοπρόσαλλης δήθεν
διαπραγμάτευσης του 2015.
Από την επιεικώς ηλίθια ευρωπαϊκή
και διεθνή οικονομική ελίτ του ΔΝΤ, της Κομισιόν, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής
τράπεζας και του ESM, που κόντρα στη διεθνή εμπειρία όλων των παρελθόντων ετών,
από το 1925 και μετά, και κόντρα στη λύση του Κεϋνσιανισμού, πιστεύουν ότι με
εσωτερική υποτίμηση μπορούν να καταστρέψουν τα μέσα παραγωγής και το εισόδημα
μιας χώρας (όπως στον πόλεμο) και να πετύχουν μ αυτό τον τρόπο την οικονομική
της ανάσταση από νέα, χαμηλότερη βάση, που να συνάδει με τις «πραγματικές της
δυνατότητες».
Αλλά, ενώ στην περίπτωση του
πολέμου η καταστροφή είναι αναπόφευκτη και επιβάλλεται από τον επιτιθέμενο,
στην περίπτωση της κρίσης από τη χρηματοπιστωτική φούσκα που ζούμε, η
καταστροφή προέρχεται από μέτρα που επιβάλλονται από «συμμάχους και εταίρους»
«για το καλό μας», καταστρέφοντας στην πράξη τη βάση του καπιταλισμού που είναι
η ικανότητα για κατανάλωση.
Στον χτεσινό ελληνικό
προϋπολογισμό, λοιπόν, και στα πλαίσια συγκέντρωσης χρημάτων για να ταϊστούν το
αδηφάγο αντιπαραγωγικό δημόσιο και τα χρέη, αλλά και για να ικανοποιηθούν οι
«δημοσιονομικοί στόχοι» των δανειστών, επιβάλλονται μια σειρά επιβαρύνσεις στη
μεσαία τάξη και στους χαμηλοσυντήρητους, που καταστρέφουν τους ίδιους και το
καπιταλιστικό σύστημα των δανειστών!
Αυξάνεται λοιπόν η τιμή των
καυσίμων βενζίνης, πετρελαίου και αερίου, που θα πλήξει όλα τα νοικοκυριά.
Αυξάνεται η φορολογία για όσους
νοικιάζουν ακίνητα (κατά 36,36% για όσους εισπράττουν μέχρι 12.000 το χρόνο και
κατά 45% για όσους εισπράττουν περισσότερα).
Αυξάνονται οι τιμές του καφέ και
σε κάθε προϊόν που περιέχει καφέ.
Αυξάνονται οι τιμές στη σταθερή
τηλεφωνία κατά 5% προ ΦΠΑ! Επί του +5% θα προστίθεται 24% ΦΠΑ!
Αυξάνονται οι τιμές στα
ηλεκτρονικά τσιγάρα και στα καπνά.
Αυξάνονται οι τιμές σε κάθε τι
που αγοράζεται ή καταναλώνεται στα νησιά, αφού καταργείται η έκπτωση 30% του
ΦΠΑ, που ίσχυε σε ορισμένα από αυτά.
Αυξάνεται ο φόρος σε όλα τα
νοικοκυριά από τη μείωση του αφορολόγητου ορίου.
Αυξάνεται κατά 2,2% έως 10% η
εισφορά αλληλεγγύης στη φορολογία εισοδήματος, η οποία και μονιμοποιείται!
Αυξάνεται η τιμή στα τυχερά
παιχνίδια ευρείας λαϊκής συμμετοχής.
Αυξάνεται η τιμή της
συνδρομητικής τηλεόρασης από την αύξηση της φορολογίας της.
Αυξάνεται η φορολογία εισοδήματος
εταιρικών αυτοκινήτων.
Αυξάνεται η φορολογία επενδυτικών
σχημάτων.
Αυξάνεται η φορολογία για όσους
μισθωτούς έχουν και μπλοκάκια παροχής υπηρεσιών, γιατί οι απολαβές τους θα
προστεθούν και θα φορολογηθούν με ενιαία κλίμακα. Κάθε έκπτωση θα ισχύει μόνο
στο σκέλος του μισθού.
Μειώνονται όλες οι συντάξεις,
κύριες και επικουρικές με τον νόμο Κατρούγκαλου.
Μειώνονται οι αποδοχές όλων των
μισθωτών με την εφαρμογή των νέων μέτρων σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα.
Τι παράγουν όλα αυτά τα μέτρα;
Φτωχότερους πολίτες, άρα μικρότερη κατανάλωση, άρα μικρότερη παραγωγή προϊόντων
για κατανάλωση, άρα ύφεση.
Πού τη βρήκε την ανάπτυξη για
επόμενα χρόνια η κυβέρνηση, που τη δέχτηκαν και οι τροϊκανοί; Θαύμα!
Η ελληνική κυβέρνηση, όμως,
διαφημίζει ότι αυτή η πολιτική παράγει πλεονάσματα, τα οποία θα ρίξει κάποτε
στην κοινωνία για να ανακουφίσει τις πληγές της!
Είναι η λογική του γιατρού που
δηλητηρίασε τον πελάτη του και απαιτούσε μετά την ευγνωμοσύνη του επειδή του
έδωσε φάρμακα για να τον σώσει από τη δηλητηρίαση!
Η ελληνική κυβέρνηση αποκρύπτει
φυσικά, ότι τα πλεονάσματα που εμφανίζει είναι κυρίως αποτέλεσμα της στάσης
πληρωμών που ακολουθεί απέναντι στον ιδιωτικό τομέα, στον οποίο αρνείται να
πληρώσει περισσότερα δις που του χρωστάει από όσα δηλώνει σαν πλεόνασμα.
Για να λέμε τα πράγματα με το
όνομά τους, η ελληνική διαπραγμάτευση και οικονομική εξέλιξη είναι μια
κωμικοτραγική παράσταση μεταξύ μιας άσχετης και ανάλγητης ελληνικής κυβέρνησης
και μιας ηλίθιας παγκόσμιας οικονομικής σχολής, που έχει επιβληθεί στο δυτικό
κόσμο. Και η οποία δεν έχει πρακτικό τεκμηριωμένο προηγούμενο.
Η μεν πρώτη θέλει απλώς και μόνο
να κάθεται στην εξουσία με κάθε τίμημα (σάμπως αυτή το πληρώνει) η δε δεύτερη
είναι η πιο ανεγκέφαλη εκδοχή του καπιταλισμού. Ενός καπιταλισμού που στρέφεται
εναντίον του εαυτού του με τις εμμονές του σε ένα μοντέλο που πυροβολεί τα ίδια
του τα πόδια.
Η ουσία είναι ότι από την 1η
Ιανουαρίου οι Έλληνες θα είναι ακόμα φτωχότεροι, ακόμα δυσκολότερα θα μπορούν
να διατηρήσουν τις έτσι κι αλλιώς απαξιωμένες περιουσίες τους, ακόμα
δυσκολότερα θα μπορούν να διατηρήσουν τις επιχειρήσεις τους και ακόμα λιγότερα
προϊόντα θα μπορούν να αγοράζουν από τις αγορές.
Αυτό ανοίγει το δρόμο σε ξένες
επιχειρήσεις να αγοράσουν τις ελληνικές περιουσίες μπιρ παρά, ανοίγει το δρόμο
σε ξένες επιχειρήσεις να πάρουν τη θέση των ελληνικών που δεν αντέχουν τον
ακριβό δανεισμό τους φόρους και τα έξοδα, ανοίγει το δρόμο σε ξένους ομίλους να
χρησιμοποιήσουν το ελληνικό φτηνότερο εργατικό δυναμικό από της πατρίδας τους.
Όλα αυτά είναι καλά στη θεωρία
που επικρατεί στα μυαλά των δανειστών και της σημερινής άρχουσας
κεφαλαιοκρατικής τάξης. Η οποία ξεχνάει έναν σημαντικό παράγοντα: Η δύση δεν
μπορεί να παράξει φθηνότερα προϊόντα από την κινέζικη και ασιατική εν γένει
αγορά. Η διαφορά στο κόστος παραγωγής είναι κολοσσιαίο.
Η δύση μπορεί να ανταγωνιστεί την
παγκόσμια αγορά μόνο σε επίπεδο ποιότητας, τεχνολογίας και know how.
Η ελληνική ανοησία με
πρωταγωνιστές την ελληνική κυβέρνηση και τους δανειστές θα εγγραφεί στο βιβλίο
Γκίνες ως το απόσταγμα της εμμονής μιας κυβέρνησης να κυβερνά και της εμμονής
μιας διεθνούς κλίκας σε μια θεωρία κόντρα σε κάθε προηγούμενη πείρα και σε κάθε
κοινή λογική. Σε βάρος των πολιτών φυσικά.
Γιατί όλοι αυτοί που αποφασίζουν,
ζουν πλουσιοπάροχα και το πολύ- πολύ να πουν στο τέλος με άνεση, όπως είπαν,
ότι έκαναν λάθος στον πολλαπλασιαστή ή ότι δεν υπολόγισαν πως οι τιμές δεν θα
έπεφταν αντίστοιχα με τους μισθούς και τις συντάξεις!
Τέτοιοι οικονομικοί εγκέφαλοι μας
κυβερνούν!