Δεν φταίει η Porsche

Για τις τραγωδίες στην άσφαλτο δεν ευθύνεται το αυτοκίνητο, αλλά ο τρόπος που το οδηγείς. Κάθε μέρα πέντε νέοι άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους στην άσφαλτο. Και όμως, δεν μαθαίνουμε τίποτα από αυτό...

Του Κώστα Γιαννακίδη

Κανένας δεν το επιθυμούσε. Ομως εδώ, όντως, το σύμπαν συνωμότησε. Ενα κλάσμα του δευτερολέπτου αργότερα ή νωρίτερα. Μία ανεπαίσθητη κίνηση του χεριού στο τιμόνι ή του ποδιού στο γκάζι. Είναι τόσα πολλά, που θα μπορούσαν να παρουσιαστούν σαν ένα πλεκτό από χαοτικές εξισώσεις. Αν έφευγαν πέντε λεπτά αργότερα ή νωρίτερα…

Ναι, αυτές οι τραγωδίες φτιάχνονται με τρόπο που σε κάνει να σταυρώνεις τα χέρια, να γέρνεις το κεφάλι σαν απορημένο κουτάβι και να στοχάζεσαι από την έννοια του τυχαίου ως την υφή του μεταφυσικού.

Screen Shot 2017-02-27 at 9.23.25 π.μ.

Σοκ από το αιματηρό τροχαίο στην Εθνική Αθηνών-Λαμίας

Πατήστε εδώ

Η οικογένεια στο Honda. Πόσο πιθανό είναι, αλήθεια, να σου συμβεί κάτι τέτοιο; Αν το γυρίσεις εντελώς ανάποδα και κρατήσεις μόνο τις πιθανότητες, κερδίζεις τζακ ποτ. Είναι τόσο ασύλληπτο που ακόμα και οι έννοιες αλλάζουν περιεχόμενο. Να, ο άνδρας που πήγε στην τουαλέτα. Αν απομονώσεις το χρονικό πλαίσιο στις στιγμές της σύγκρουσης, μπορεί να τον θεωρήσεις ως και τυχερό, επειδή ζει. Αν, όμως, απομακρυνθείς και δεις όλη την υπόλοιπη ζωή του, δεν υπάρχει δράμα αντάξιο της μοίρας του.

Οι δύο στην Porsche. Ο 24χρονος που οδηγεί. Και ο φίλος από δίπλα. Δεν θα μάθουμε ποτέ τι συνέβη, δεν έμεινε τίποτα πέρα από στάχτη. Τώρα η χώρα σοκαρισμένη συζητά για το πλουσιόπαιδο που καβάλησε το ακριβό αυτοκίνητο και πήρε και άλλους μαζί του στον Αδη. Α, ναι, ακούγονται και αυτά που, ανομολόγητα, μπορεί να ψιθυρίζετε και εσείς τώρα. Είναι, άραγε, σωστό να οδηγεί Porsche ένα παιδί 24 χρονών; Μην ήταν η τραγωδία που ήρθε ως αναπόφευκτη τιμωρία στην ύβρι και στην έπαρση; Οχι, δεν πάει έτσι. Διότι κάθε μέρα στη χώρα σκοτώνονται πέντε άνθρωποι στο δρόμο. Και οι τρεις είναι κάτω των 30 ετών. Και δεν βρίσκονται μέσα σε Porsche.

Δεν έχει να κάνει με το αυτοκίνητο. Εχει να κάνει με τον τρόπο που οδηγείς. Και, εδώ που τα λέμε, αν είσαι ένας οδηγός που τρέχει με εγκληματικές ταχύτητες, είναι καλύτερο να το κάνεις με Porsche. Ναι, βέβαια, είναι και το αυτοκίνητο που συχνά σε προκαλεί να το «πατήσεις», όμως μην έχετε αμφιβολίες ότι, συνήθως, αν πας την Porsche κοντά στα 300 χιλιόμετρα την ώρα, θα σανιδώσεις και το συμβατικό αυτοκίνητο με προορισμό τα 200. Αν δεν προκαλέσεις ένα δυστύχημα σαν και αυτό που είδαμε, έχεις αυξημένες πιθανότητες να προκαλέσεις κάποιο άλλο. Δεν αποκλείεται το αυτοκίνητο να έβγαλε πρόβλημα. Ομως η ταχύτητα με την οποία κινείτο ήταν υπερβολική, απαγορευτική.

Οσο και αν μας σοκάρει η τραγωδία, είναι κομμάτι της καθημερινότητας των δρόμων μας. Μέσα σε εξήντα χρόνια έχουν σκοτωθεί σχεδόν 140.000 άνθρωποι, αριθμός διπλάσιος από τις στρατιωτικές μας απώλειες σε δύο παγκόσμιους πολέμους. Και όσο και αν αποδώσεις ευθύνες στην κατάσταση των παλιών δρόμων και μηχανών, τα περισσότερα λάθη ματώνουν τα χέρια που κρατούν το τιμόνι.

Φταίει, φυσικά, η ανεπάρκεια της παιδείας και ο βαλκανικού τύπου τσαμπουκάς με τον οποίο οι άνδρες βγαίνουν στο δρόμο ως οδηγοί. Φταίει και η ατιμωρησία των παραβατών. Υπάρχουν παραβάσεις για τις οποίες η άδεια οδήγησης έπρεπε να αφαιρείται δια βίου.

Και  είναι να απορείς για ποιο λόγο η οδική ασφάλεια δεν είναι μάθημα στα σχολεία. Είναι δυνατόν; Κάθε μέρα σκοτώνονται τόσοι νέοι και όμως αυτή η οδυνηρή εμπειρία δεν ενσωματώνεται στη διδασκαλία των παιδιών. Θα μου πείτε, έχουμε τα θρησκευτικά. Αν μη τι άλλο, ο αυριανός οδηγός θα ξέρει να διαλέξει σταυρό για τον καθρέφτη και εικόνισμα για το ταμπλό. Η Παναγιά μαζί του.      

protagon.gr

Μετά το «ταξικό» δυστύχημα, έρχονται τα… «ταξικά πρόστιμα»

Ο υφυπουργός Μεταφορών Νίκος Μαυραγάννης άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο για επιβολή προστίμων για παράβαση του ΚΟΚ ανάλογα με το εισόδημα του παραβάτη. 

Για τον ΣΥΡΙΖΑ υπάρχουν «ταξικά» τροχαία δυστυχήματα, άρα πολύ λογικό να υπάρχουν και «ταξικά» πρόστιμα για τις παραβάσεις του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας. Κάτι τέτοιο εξετάζει το υπουργείο Υποδομών και Μεταφορών, σύμφωνα με όσα δήλωσε ο υφυπουργός Νίκος Μαυραγάνης και ενώ ακόμα δεν έχει κοπάσει ο θόρυβος από τις δηλώσεις των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ Νίκου Μανιού και Μερόπης Τζούφη περί «ταξικού δυστυχήματος» στην Εθνική Οδό Αθηνών – Λαμίας.

Μιλώντας στον ραδιοσταθμό «Στο Κόκκινο», ο κ. Μαυραγάνης υποστήριξε ότι με αυτό τον τρόπο τα πρόστιμα θα είναι το ίδιο αποτρεπτικά είτε κάποιος είναι άνεργος είτε έχει μεγάλα εισοδήματα, με συνέπεια τα πρόστιμα για τους «φτωχούς παραβάτες» να είναι πολύ χαμηλά.

«Είναι προφανές ότι άνθρωποι άνεργοι ή με πολύ χαμηλό εισόδημα θα μπορούσαν να συνετιστούν με ένα πρόστιμο 20, 30, 50 ευρώ. Τα ίδια ακριβώς ποσά για κάποιον με εισόδημα άνω των 100.000 ευρώ είναι ασήμαντα… Όλοι πρέπει να συνετίζονται από τα πρόστιμα, αυτός είναι ο σκοπός τους, αλλά και να λειτουργούν αποτρεπτικά» ανέφερε χαρακτηριστικά ο κ. Μαυραγάνης.

Ο υφυπουργός Μεταφορών πρόσθεσε ότι το υπουργείο εξετάζει και κοινωνικές ποινές εξυπηρέτησης θυμάτων τροχαίων από αυτούς που τα προκάλεσαν. «Έχουμε προτείνει μία συγκεκριμένη διαδικασία στην Επιτροπή, περιμένουμε τις απόψεις τους, είδαμε θετική ανταπόκριση από το Κοινοβούλιο» ανέφερε.

Πριν από λίγες εβδομάδας ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη Νίκος Τόσκας είχε προτείνει τη μείωση των προστίμων του ΚΟΚ ώστε να γίνει πιο «δημοκρατικό» το δικαίωμα στην οδήγηση…

protagon.gr     

Deutsche Welle: Οι δρόμοι Ευρώπης - ΔΝΤ αργά ή γρήγορα θα χωρίσουν

Το ΔΝΤ εδώ και καιρό αντιδρά στη διάσωση της Ελλάδας θεωρώντας ότι ο χρόνος, η διάρκεια των προγραμμάτων και τα ποσά που δαπανούνται είναι δυσανάλογα μεγάλα.

Πριν από 70 χρόνια ιδρύθηκε το ΔΝΤ. Από την 1η Μαρτίου του 1947 όμως έχουν αλλάξει πολλά στη διαχείριση των παγκόσμιων οικονομικών κρίσεων. Ενισχύονται πλέον οι σκέψεις για σύσταση περιφερειακών ταμείων.

«Όχι ειδικές συμφωνίες». Οι προτροπές της επικεφαλής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου Κριστίν Λαγκάρντ προς τη Γερμανία και άλλους πιστωτές της Ελλάδας είναι σαφείς. Η μικρή χώρα της Μεσογείου που πασχίζει εδώ και επτά χρόνια να βγει από την κρίση δεν θα πρέπει να λάβει ειδική μεταχείριση, όπως ξεκαθάρισε η Λαγκάρντ μετά από συνάντηση που είχε με τη γερμανίδα καγκελάριο. Το ΔΝΤ θα πρέπει καταρχάς να τηρήσει τους κανόνες που διέπουν τη λειτουργία του και τους οποίους ακολουθούν τα 188 μέλη του. Σε πολλές χώρες-μέλη του, κυρίως αναπτυσσόμενα κράτη, η κατάσταση άλλωστε είναι πολύ χειρότερη σε σύγκριση με την Ελλάδα.

Το ΔΝΤ ιδρύθηκε με στόχο να δρα ως εγγυητής της σταθερότητας των αγορών. Ωστόσο ο ρόλος του ως πυροσβέστη στην κρίση στην ευρωζώνη φαίνεται να τελειώνει, 70 χρόνια μετά την ίδρυσή του. Οι μεγάλες οικονομικές κρίσεις της δεκαετίας του 1920 και του 1930, οι οποίες εν μέρει ήταν συνυπεύθυνες για το ξέσπασμα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, σε καμία περίπτωση δεν θα έπρεπε να επαναληφθούν.

Παράλληλα οι σκέψεις για την ίδρυση ενός αντίστοιχου Ευρωπαϊκού Ταμείου Σταθερότητας ολοένα και πυκνώνουν και κυρίως στη Γερμανία. Παλαιότερες δηλώσεις του υπουργού Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε του τύπου «Ποτέ χωρίς το ΔΝΤ» φαίνεται να ανήκουν στο παρελθόν.

Βαθαίνει το χάσμα ΔΝΤ και Ευρωπαίων

Το Ταμείο θα είναι σε κάθε περίπτωση παρόν στο ελληνικό πρόγραμμα μέχρι το τέλος του τρίτου πακέτου ύψους 86 δισεκατομμυρίων ευρώ το καλοκαίρι. Μπορεί τα χρήματα να προέρχονται εως τώρα από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας, ωστόσο η συμμετοχή του ΔΝΤ έχει δημιουργήσει προστριβές όσον αφορά την ελάφρυνση του ελληνικού χρέους. Προστριβές οι οποίες στο μέλλον μπορούν να αποφευχθούν εάν δημιουργηθεί ένας ευρωπαϊκός οργανισμός αντίστοιχος με το ΔΝΤ.

Σύμφωνα με Γερμανούς αναλυτές, αυτό που το ΔΝΤ δεν βλέπει στην περίπτωση της Ελλάδας (όπου τάσσεται υπέρ ενός κουρέματος του χρέους) είναι ότι έχει υπολογίσει ότι το χρέος θα κυμανθεί μέχρι το 2022 στο 164% του ΑΕΠ, ωστόσο μέχρι το 2060 αναμένεται τελικά να φθάσει στο 275% του ΑΕΠ. Επικριτές του προγράμματος αναφέρουν επίσης ότι υπάρχουν πολλές άγνωστες παράμετροι. Επιπλέον δεν θα πρέπει κανείς να βλέπει μόνο το ύψος του χρέους αλλά και την "κρυμμένη" ελάφρυνση για την οποία έχουν εγγυηθεί οι πιστώτριες χώρες μέσω των μειωμένων επιτοκίων.

Το ΔΝΤ εδώ και καιρό αντιδρά στη διάσωση της Ελλάδας θεωρώντας ότι ο χρόνος, η διάρκεια των προγραμμάτων και τα ποσά που δαπανούνται είναι δυσανάλογα μεγάλα σε σχέση με τον πλούτο που παράγεται στη χώρα.

Το σίγουρο πάντως είναι πως το χάσμα μεταξύ Ευρωπαίων και ΔΝΤ διαρκώς βαθαίνει και αργά ή γρήγορα οι δρόμοι τους μάλλον θα χωρίσουν.

Πηγή: Deutsche Welle  

ΕΦΚΑ: Πώς θα γίνεται η παρακράτηση των συντάξεων που υπερβαίνουν το ανώτατο όριο

ΠΩΣ ΚΑΘΟΡΙΖΟΝΤΑΙ ΟΙ ΔΟΣΕΙΣ 

Με εγκύκλιο, ο Ενιαίος Φορέας Κοινωνικής Ασφάλισης δίνει διευκρινίσεις για τις ρυθμίσεις σχετικά με τον περιορισμό του ανώτατου ποσού καταβολής κάθε ατομικής μηνιαίας σύνταξης ή αθροίσματος συντάξεων, από 01.06.2016 μέχρι 31.12.2018.

Σύμφωνα με την εγκύκλιο, από 01.06.2016, τα υπερβάλλοντα ποσά που έχουν ήδη καταβληθεί, παρακρατούνται από τις συντάξεις των δικαιούχων που υπερβαίνουν το ανώτατο όριο.

Οι αχρεωστήτως καταβαλλόμενες συντάξεις, βοηθήματα, καθώς και επιδόματα που χορηγούνται, μαζί με τη σύνταξη, μέχρι ποσού 15.000 ευρώ, παρακρατούνται με απόφαση της/του προϊσταμένης/ου της αρμόδιας Διεύθυνσης Συντάξεων του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους, από τα ποσά των συντάξεων που θα καταβληθούν κατά τους επόμενους μήνες, σε ισόποσες μηνιαίες δόσεις, μέχρι την ολοσχερή εξόφλησή τους.

Οι δόσεις

Η κάθε μία από τις μηνιαίες δόσεις δεν μπορεί να υπερβαίνει το 1/10 του ακαθάριστου ποσού της μηνιαίας σύνταξης για συντάξεις μέχρι το ποσό των 1.000 ευρώ και το 1/6 του ακαθάριστου ποσού της μηνιαίας σύνταξης για το μέρος εκείνο της σύνταξης που τυχόν υπερβαίνει το ποσό των 1.000 ευρώ.

Ομως, το ποσό της μηνιαίας δόσης δεν μπορεί να είναι κάτω από 50 ευρώ. Το ύψος του οφειλόμενου ποσού μπορεί να αναπροσαρμόζεται, με απόφαση του υπουργού Οικονομικών.

Σε περίπτωση παύσης της καταβολής της σύνταξης, για οποιονδήποτε λόγο, προ της ολοσχερούς εξόφλησης του αχρεωστήτως καταβληθέντος ποσού, το τυχόν υπόλοιπο εισπράττεται, σύμφωνα με τις διατάξεις του Κώδικα Είσπραξης Δημοσίων Εσόδων.

Με βάση τα ανωτέρω, τα ποσά που έπρεπε να μην καταβάλλονται, από 01.06.2016, κατ’ εφαρμογή της κοινοποιούμενης διάταξης, θα συμψηφίζονται με τις καταβαλλόμενες συντάξεις σε ισόποσες μηνιαίες δόσεις και, μέχρι την εξόφληση, ως εξής:

α) Για το μέρος του ακαθάριστου ποσού μηνιαίας σύνταξης, μέχρι τα 1.000 ευρώ, παρακρατείται το ένα δέκατο (1/10) αυτής.

β) Για το υπερβάλλον των 1.000 ευρώ ακαθάριστο ποσό μηνιαίας σύνταξης, παρακρατείται το ένα έκτο (1/6) αυτής.

Σε κάθε περίπτωση, το ποσό της μηνιαίας δόσης δεν μπορεί να υπολείπεται του ποσού των 50 ευρώ.

Επισημαίνεται ότι η παρακράτηση ισχύει, μέχρι τις 31.12.2018, δηλαδή εφαρμόζεται, μέχρι και τη σύνταξη μηνός Δεκεμβρίου του έτους αυτού.

iefimerida.gr 

Ο... «Μπούλης» παίζει εν ου παικτοίς!

Του Θάνου Οικονομόπουλου

Ο υπουργός Άμυνας Πάνος Καμμένος ( ο αγαπημένος «μπούλης» του πρωθυπουργού) τρελαίνεται να φοράει κάθε τόσο στρατιωτικές στολές παραλλαγής.

Και να κρεμάει από τον λαιμό του κιάλια...

“Θα βλέπαμε τον Μαξίμου με τα κιάλια...” (χωρίς την κυβερνητική συνεργασία με τους ψεκασμένους ΑΝΕΛ του κ. Καμμένου), επιχείρησε με την αυθεντία του λογογράφου του Αλέξη Τσίπρα και βασικού αρθρογράφου της “Αυγής”, ο Θανάσης Καρτερός, να συνετίσει τους διάφορους Φίληδες που όψιμα, με χρονοκαθυστέρηση δυο χρόνων, βγάζουν φλύκταινες με την παρά-φύση συνεργασία με τους ψεκασμένους...

Τα κιάλια που μοστράρει ο “μπούλης” όταν το παίζει στρατηλάτης, και τα κιάλια της χυδαίας μικροκομματικής λογικής του πρωθυπουργικού λογογράφου, είναι αυτά που επιτρέπουν στον υπουργό Άμυνας να παιδιαρίζει ανεύθυνα, να λέει ότι αρλούμπα του κατέβει στο μυαλό, να θέτει σε κίνδυνο την ειρήνη στην περιοχή. Να επιλέγει να... κάνει πόλεμο με τους Τούρκους (που αναζητούν την ευκαιρία!) μέσω παιδαριωδών ανακοινώσεων και τουΐτ. Ζηλώσας την τακτική του Τράμπ. Τον οποίον, μάλλον θαυμάζει...

“Αν πατήσουν το πόδι τους στα Ίμια, να δούμε πως θα φύγουν μετά από εκεί...”, απείλησε την Κυριακή τον Τούρκο Υπουργό Εξωτερικών κ. Τσαβούσογλου, στην δήλωση του οποίου (“αν θέλαμε να πατήσουμε στα Ίμια, μπορούσαμε να το είχαμε κάνει...”) απήντησε αρμοδίως και με την προσήκουσα διπλωματική γλώσσα το ελληνικό ΥΠ. ΕΞ. Αλλά, ο “μπούλης”, ήθελε... αγριάδες σε ανεβασμένους τόνους και ξεφούρνισε τα πολεμοκάπηλα λαϊκό-εθνικιστικά του.

Αλλά, φευ, δεν έμεινε σ’ αυτά-αρκούντως επικίνδυνα στην εκρηκτική συγκυρία που βρίσκονται οι σχέσεις μας με την γείτονα. Επεκτάθηκε... αριστερό-εθνολαϊκίστικα, λέγοντας στον Τσαβούσογλου ότι “σήμερα, πρωθυπουργός δεν είναι ο Σημίτης, είναι ο Τσίπρας, ΥΠ ΕΞ ο Κοτζιάς και όχι ο Πάγκαλος, και υπουργός Άμυνας εγώ, Καμμένος!”. Εξήγησε, δηλαδή, στον Τούρκο υπουργό Εξωτερικών, ότι σήμερα στην εξουσία δεν βρίσκονται... ενδοτικοί (πουλημένοι, προδότες, ριψάσπιδες, @έστηδες και ότι άλλο ο σχετικός “υπαινιγμός” σας επιτρέπει να σκεφθείτε), σήμερα η Ελλάδα έχει πολιτική ηγεσία που... δεν πέφτει “στα τέσσερα!” Είναι έτοιμη και αποφασισμένη να πολεμήσει....

Δυο μέρες κυριαρχούσαν στη επικαιρότητα οι... πολεμικές ιαχές του κ. Καμμένου, και 48 ώρες μετά, ήρθε η πρώτη αντίδραση. Όχι, όπως θ’ ανέμενε κανείς, από την κυβέρνηση, αλλά από τον Γραμματέα της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ, Παναγιώτη Ρήγα, ο οποίος σε ραδιοφωνική του συνέντευξη είπε με... υπερβολική, εξόχως συγκρατημένη γλώσσα, ότι στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, και στον απόηχο των δηλώσεων που είχαν προηγηθεί, “πρέπει να είμαστε προσεκτικοί, στην εκφορά του δημόσιου λόγου, στα θέματα αυτά...”. Μη μου τον Καμμένο τάρατε, μη μου τον θεμέλιο λίθο της παραμονής στην εξουσία του ΣΥΡΙΖΑ εκνευρίζετε...

Άντε να εξηγήσεις στον κ. Καμμένο, ότι το “επεισόδιο” στα Ίμια το 1996, ήταν μέρος σχεδίου των Τούρκων να κλιμακώσουν τις προκλήσεις τους, να δοκιμάσουν τις αντοχές και την ψυχραιμία του κ. Σημίτη (πρωθυπουργού μόλις λίγων ημερών, λόγω διαδοχής του ασθενούς Ανδρέα Παπανδρέου), να δημιουργήσουνε τετελεσμένα, να κορυφώσουν την ένταση και να σύρουν την Ελλάδα (αυτό που πάγια επιδιώκουν, δηλαδή) σε μια εφ’ όλης της ύλης, επί υπαρκτών και ανύπαρκτων προβλημάτων, διαπραγμάτευση.

Άντε να καταλάβει ο υπουργός Άμυνας, ότι το 1996 οι Τούρκοι είχαν πατήσει στα Ίμια, και δεν επρόκειτο να φύγουν από εκεί χωρίς ένα, μίνιμουμ έστω, πολεμικό επεισόδιο που θα δημιουργούσε τετελεσμένα, αν η ψυχραιμία και η νηφαλιότητα της τότε ελληνικής κυβέρνησης δεν είχε καταλήξει -μετά από ολονύκτια καυτά “σπασμένα” τηλεφωνήματα μεταξύ Ουάσινγκτον,Αθηνών και Άγκυρας (έχει αναφερθεί με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες εκείνης της νύχτας ο κ. Χόλμπρουκ, ο κρίσιμος ενδιάμεσος...)- στο ν’ αποφευχθεί ο μίνι πόλεμος, που θα έφερνε την Τουρκία στην (επιθυμητή, επιδιωκόμενη με τις τουρκικές προβοκάτσιες) πλεονεκτική διαπραγματευτική θέση. Ψιλά γράμματα για τον... πολέμαρχο κ. Καμμένο!

Ψιλά γράμματα και για τον εξουσιομανή πρωθυπουργό. Ο οποίος (δόξα τω Θεώ!) δεν συναντήθηκε κατ’ ιδίαν και με τον Ερντογάν, όπως σχεδιαζόταν, οπότε Κύριος οίδε τι θα μας προέκυπτε. Με τους ανίδεους μαθητευόμενους μάγους, που... “όλα τα σφάζουν, όλα τα μαχαιρώνουν”!

iefimerida.gr

Σύνταξη στα 55…

Του Γιάννη Παντελάκη

Κοιτώντας τις κρεμασμένες στα περίπτερα χθεσινές εφημερίδες παρατηρώ ότι τα περισσότερα μάτια των περαστικών καρφώνονται σ' ένα πρωτοσέλιδο. Έχει πηχυαίο τίτλο "Σὐνταξη στα 55", υπότιτλο "και με τα νέα όρια ηλικίας" και πληροφορίες για "23 ευνοϊκές ρυθμίσεις για πλήρη συνταξιοδότηση γυναικών". Σ' αυτή την εικόνα των περαστικών που εστιάζουν την προσοχή τους σ' αυτό το πρωτοσέλιδο, συμπυκνώνεται μια ολόκληρη παθογένεια της χώρας και αναδεικνύονται κάποιες από τις αιτίες της κρίσης.

Για την παθογένεια αυτή ωστόσο και τη δημιουργία του προβλήματος δυσκολευόμαστε να μιλήσουμε. Και σπάνια το κάνουμε. Οι αιτίες του προβλήματος είναι πολλές, υπάρχει ευθύνη στο πολιτικό σύστημα και τον τρόπο με τον οποίο αυτό λειτούργησε για πολλά χρόνια, του πολιτικού προσωπικού που έστησε καριέρες με βάσει τη λογική της ψηφοθηρίας, αλλά και της εκλογικής πελατείας που επιβράβευε και χάριζε πλειοψηφίες.

Οι κυβερνήσεις μεταπολιτευτικά δεν φρόντισαν ποτέ για την χάραξη μιας κοινωνικής πολιτικής, ενός κράτους δηλαδή που θα προστατεύει στοιχειωδώς τους οικονομικά αδύναμους όπως συμβαίνει σε πολλές χώρες της Ευρώπης. Αντίθετα με αυτές, οι ελληνικές κυβερνήσεις φρόντισαν για αποσπασματικές ρυθμίσεις -συνήθως επιδοματικού χαρακτήρα χαμηλής και όχι στοχευμένης απόδοσης- και χρησιμοποίηση του ασφαλιστικού συστήματος ως εργαλείου στήριξης οικονομικά αδύναμων ομάδων. Αλλά δεν φρόντιζαν μόνο γι' αυτό. Με τα μάτια στραμμένα στην εκλογική πελατεία νομοθετούσαν πρόωρες συνταξιοδοτήσεις με λίγα χρόνια ασφάλισης και κατ εξαίρεση ρυθμίσεις.

Οι κυβερνήσεις που νομοθετούσαν με τον τρόπο αυτό όχι απλά κέρδιζαν ευρύτερη απήχηση στην κοινωνία, αλλά όταν έφερναν τους σχετικούς νόμους στη Βουλή, αυτοί είχαν την επιδοκιμασία και κομμάτων της αντιπολίτευσης. Οι ασφαλιστικοί νόμοι του παρελθόντος ψηφίστηκαν με μεγάλες πλειοψηφίες. Το αποτέλεσμα ήταν να δημιουργηθεί ένα ασφαλιστικό σύστημα το οποίο από την μια κάλυπτε ζωτικές ανάγκες οικονομικά αδύναμων (υποκαθιστώντας σ' ένα βαθμό το κοινωνικό κράτος), από την άλλη οδηγούσε ανθρώπους σε νέες εργασιακά ηλικίες να οδηγούνται στη σύνταξη.

Τα πρώτα θύματα από τις αρχές της κρίσης ήταν οι συνταξιούχοι, ακόμα και αυτοί των λίγων ευρώ. Τα πρώτα θύματα των νέων μέτρων που θα συμφωνηθούν για την αξιολόγηση τώρα, θα είναι και πάλι οι συνταξιούχοι, ακόμα και των λίγων ευρώ. Θα είναι οι άνθρωποι που είτε ωθήθηκαν στη λύση της πρόωρης συνταξιοδότησης επειδή δεν υπήρχε άλλη λύση (προγράμματα κοινωνικής προστασίας, επανακατάρτισης κ.ο.κ.), είτε επειδή πίστευαν πως μια συνταξιοδότηση από τα 50 αποτελεί την ιδανική επιλογής ζωής. Και έχασαν.

Από τότε που η σημερινή κυβέρνηση άρχισε να κόβει συντάξεις και να εφαρμόζει αυστηρά όρια συνταξιοδότησης

(από το καλοκαίρι του 2015), οι πολιτικοί της αντίπαλοι (προερχόμενοι κατά βάση από τη Ν.Δ. ή το ΠΑΣΟΚ), βρίσκονται σε μια εμφανή αμηχανία. Από την μια επικρίνουν την κυβέρνηση γιατί κόβει συντάξεις παρ' ότι υποσχέθηκε το αντίθετο, από την άλλη δυσκολεύονται να υποστηρίξουν ευνοϊκές συνταξιοδοτικές διατάξεις για ομάδες εργαζομένων που θα μπορούν να συνταξιοδοτούνται νωρίτερα από το γενικό όριο ηλικίας. Αυτές τις διατάξεις που είχαν νομοθετήσει οι ίδιες στο παρελθόν δηλαδή.

Το πολιτικό σύστημα της μεταπολίτευσης -τα κόμματα που κυβέρνησαν- βρίσκεται εγκλωβισμένο στις αντιφάσεις του και του παρελθόντος του. Έτσι, αδυνατεί να αντιπολιτευτεί με αξιοπιστία τη σημερινή κυβέρνηση παρά τις θεαματικές κυβιστήσεις της (και στο θέμα αυτό) αλλά και παρά το γεγονός ότι και η συντριπτική πλειονότητα των μελών της σημερινής κυβέρνησης προέρχονται από το παλιό πολιτικό σύστημα.

Βρισκόμαστε στον έβδομο χρόνο των μνημονίων και ακόμα υπάρχουν διατάξεις -όπως αυτές που περιγράφει το πρωτοσέλιδο- που δίνουν μια ανάσα σε ορισμένες κατηγορίες για να βγουν πρόωρα στη σύνταξη. Αυτή την φορά ωστόσο, οι επιλογές αυτές είναι ζωτικής σημασίας αφού δουλειές δεν υπάρχουν, κοινωνική προστασία δεν υπάρχει και χιλιάδες άνθρωποι προτιμούν μια σύνταξη των 400 ή 500 ευρώ για να ζήσουν.

Ο ανορθολογισμός με τον οποίο αναπτύχθηκε το ασφαλιστικό στο παρελθόν, λειτουργεί κάπως σωτήρια στο παρόν. Γι' αυτό είναι λάθος να θεωρείται πως το ασφαλιστικό σύστημα στη χώρα μας λειτουργεί -και πρέπει να κριθεί- όπως θα λειτουργούσε σε κάθε άλλη χώρα της Ευρώπης. Οι συντάξεις αυτές σήμερα, έστω και οι πρόωρες, παίζουν ένα ρόλο προστασίας για ολόκληρες οικογένειες με άνεργα μέλη. Το πρωτοσέλιδο ωστόσο μας θυμίζει τι συνέβη σ' αυτή τη χώρα για πολλά πολλά χρόνια… 

liberal.gr 

Γιατί οι Αμερικάνοι θέλουν προσδεδεμένη την Ελλάδα στο ενεργειακό τους άρμα

Του Γιώργου Φιντικάκη

Δεν πρόλαβε καλά-καλά να ανοίξει η χαραμάδα της ενεργειακής προσέγγισης με τη Ρωσία που είχε προαναγγείλει ο Donald Trump, και απότομα έκλεισε.

Ακούγοντας χθες την αμερικανίδα βοηθό υφυπουργό Εξωτερικών, αρμόδια για τα ενεργειακά, Robin Dunnigan να μεταφέρει την υποστήριξη της νέας ηγεσίας του State Department στο Νότιο Ενεργειακό Διάδρομο, η εντύπωση που αποκόμισε κανείς ήταν ότι ουδέποτε υπήρξε η ρωσική χαραμάδα του Trump. 'H για το πούμε διαφορετικά, άλλο η προεκλογική ρητορική Trump και άλλο η ουσία της εξωτερικής πολιτικής του νέου προέδρου των ΗΠΑ.

Το μήνυμα της Dunnigan, του πρώτου στελέχους του State Department που επισκέπτεται την Ελλάδα μετά την αλλαγή στην αμερικανική διοίκηση, ήταν σαφές.

«Ένα μόνο έργο, και μάλιστα αξίας 40 δισ. δολαρίων, υπάρχει αυτή τη στιγμή σε εξέλιξη, αυτό του Νοτίου Διαδρόμου. Έμφαση πρέπει να δοθεί στην ολοκλήρωση αυτού του έργου, που δεν αφορά κάποια ιδέα ή σχέδιο που μπορεί να κατασκευαστεί στο μέλλον», ήταν η απάντηση - αιχμή της σε ερώτηση για τη στάση των ΗΠΑ ως προς τον ελληνο-ιταλικό αγωγό και τον Turkish Stream, σχέδια αμφότερα ρωσικών συμφερόντων.

Έχει σημασία ότι το στέλεχος του State Department με τις δημόσιες δηλώσεις του και τις συναντήσεις που είχαν προηγηθεί με κυβερνητικούς αξιωματούχους δίνει τέλος στη φιλολογία περί πιθανής ενεργειακής επαναπροσέγγισης μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας που είχε πυροδοτήσει η εκλογή Trump.

Έχει επίσης σημασία ότι την άποψη αυτή είχαν τροφοδοτήσει οι δηλώσεις αμοιβαίας συμπάθειας που είχαν κατά καιρούς ανταλλάξει Putin και Trump, αλλά και η στελέχωση της αμερικανικής κυβέρνησης με άτομα που διατηρούν ιδιαίτερες σχέσεις με την Ρωσία, όπως ο υπουργός Εξωτερικών Rex Tillerson. Χθες όμως η Dunnigan μετέφερε δήλωση - μήνυμα του Tillerson, όπου ο νέος ισχυρός άνδρας της αμερικανικής διπλωματίας επαναβεβαιώνει την υποστήριξη των ΗΠΑ προς το Νότιο Ενεργειακό Διάδρομο (μέρος του οποίου αποτελούν οι αγωγοί ελληνικού ενδιαφέροντος TAP, IGB), για την μεταφορά αζέρικου αερίου προς την Ευρώπη, και την απεξάρτησή της από τη Ρωσία.

Τα κομμάτια του παζλ στη θέση τους

Έως πρόσφατα επικρατούσε η άποψη ότι το νέο επίσημο δόγμα των ΗΠΑ ως προς τη Ρωσία δεν έχει ακόμη διατυπωθεί. Και αυτό επειδή όντως η νέα διακυβέρνηση στην Ουάσινγκτον δεν είχε ακόμη δημοσιοποιήσει την πολιτική της στα γεωπολιτικά και στην ενέργεια. Ούτε γνώριζαν οι ανά τον κόσμο αμερικανικές πρεσβείες, αρμόδιες να εφαρμόσουν το αμερικανικό δόγμα ποια είναι η γραμμή που θα ακολουθήσουν οι ΗΠΑ απέναντι στην Ρωσία.

Σιγά-σιγά όμως τα κομμάτια του παζλ αρχίζουν να μπαίνουν στη θέση τους. Πριν από δέκα ημέρες, κάνοντας ντεμπούτο στο συνέδριο Ασφάλειας του Μονάχου, ο αμερικανός ΥΠΕΞ Rex Tillerson στάθηκε επικριτικά απέναντι στη Ρωσία. Υποστήριξε το θεσμό του ΝΑΤΟ, και τόνισε ότι δεν πρόκειται να υπάρξει στρατιωτική συμφωνία με την Μόσχα. Εξίσου σαφής ήταν και χθες, η Dunnigan, όταν έλεγε ότι ναι μεν το ρωσικό αέριο είναι και πρέπει να συνεχίσει να αποτελεί μέρος του ενεργειακού ευρωπαϊκού κάδρου, πρέπει ωστόσο να λειτουργεί με όρους ανταγωνισμού. Διαφορετικά, η πάγια άποψη των ΗΠΑ, ήταν και είναι πως όταν υπάρχει μόνο ένας ή ένας κυρίαρχος προμηθευτής σε μια αγορά, αυτό οδηγεί αναπόφευκτα σε πολιτική και οικονομική αδυναμία τις χώρες που εξαρτώνται από αυτόν.

De facto ανταγωνιστές πλέον ΗΠΑ και Ρωσία

Σύμφωνα με τους αναλυτές είναι αρκετοί οι λόγοι για τους οποίους, είναι εξαιρετικά δύσκολο να ευοδωθεί η ενεργειακή προσέγγιση της Μόσχας με την Ουάσινγκτον. Καταρχήν σε μια συγκυρία που είναι αβέβαιο αν θα αρθούν και πότε οι κυρώσεις, ο κλάδος της ενέργειας έχει κομβική σημασία για την Μόσχα και την ανάκαμψη της οικονομίας της.

Έτσι εξηγούνται μια σειρά από ρωσικές κινήσεις τόσο εντυπώσεων, όσο και ουσίας. Όπως ότι ο Putin υπέγραψε πρόσφατα το νόμο για τον αγωγό φυσικού αερίου Turkish Stream, κίνηση που αντικατοπτρίζει τις διαρκώς βελτιούμενες διμερείς σχέσεις Ρωσίας-Τουρκίας ή ότι η Gazprom εξέφρασε την πρόθεση να κατοχυρώσει χωρητικότητα στον TAP. Έτσι εξηγείται γιατί η κρατική Rosneft απέκτησε από την Ιταλική Εni το 30% του αιγυπτιακού οικοπέδου Zorh ή γιατί η ίδια εταιρεία σύναψε συμφωνία με την Κρατική Εταιρεία Πετρελαίου της Λιβύης για ανάπτυξη και εκμετάλλευση των ενεργειακών κοιτασμάτων της χώρας.

Εξαγωγές 100 δισ. κ.μ. shale gas τα επόμενα χρόνια

Έλα όμως που οι επεκτατικές κινήσεις της Ρωσίας έρχονται σε μια στιγμή αντίστοιχης τακτικής και από τις ΗΠΑ. «Έχουμε μια εκπληκτική μεταμόρφωση στον ενεργειακό τομέα των ΗΠΑ τα τελευταία χρόνια», σχολίασε χθες η Dunnigan. Για να προσθέσει ότι οι αμερικανικές εξαγωγές υγροποιημένου αερίου θα ξεπεράσουν τα 100 δισ. κυβικά μέτρα τα επόμενα 5 με 7 χρόνια, μέγεθος που αντιστοιχεί στο 20% της παγκόσμιας αγοράς.

Υπό αυτή την έννοια, οι ΗΠΑ που από καθαρός εισαγωγέας αερίου έγινε καθαρός εξαγωγέας LNG, μετατρέπεται σε έναν de facto ανταγωνιστή των Ρώσων. Αποκτά έτσι άλλη σημασία για τα αμερικανικά συμφέροντα η αποθήκη του ΔΕΣΦΑ στη Ρεβυθούσα αλλά και το δρομολογούμενο σχέδιο για δημιουργία νέου τερματικού σταθμού στην Αλεξανδρούπολη. Η Cheniere που έχει ήδη επιδείξει ενδιαφέρον για την Αλεξανδρούπολη, έχει ήδη εξάγει μέχρι σήμερα 16 φορτία με LNG στην Ευρώπη.

Ο ρόλος του shale gas στην νέα ενεργειακή πολιτική των ΗΠΑ εξηγεί, ως ένα βαθμό, και γιατί οι ΗΠΑ δεν θα δεχθούν εύκολα, να δεσμεύσει η Gazprom μέρος της χωρητικότητας του διαδριατικού αγωγού TAP. Έστω κι αν αυτό συμβεί σε δεύτερη φάση, αφού για την ώρα η χωρητικότητα του TAP έχει ήδη δεσμευτεί, δύσκολα οι αμερικάνικες εξαγωγικές εταιρείες θα επιτρέψουν στο ρωσικό μονοπώλιο να τους ανταγωνιστεί στην περιοχή. Διότι είναι σαφές ότι οι ΗΠΑ βλέπουν τα ενεργειακά projects που θα διασχίζουν από το 2020 και μετά την Ελλάδα, ως πύλη εισόδου για το αμερικανικό shale gas στα Βαλκάνια, και από εκεί στην Ευρώπη.

Μπίζνες

Δύσκολα επίσης οι ΗΠΑ θα παραχωρήσουν τον έλεγχο των πολλά υποσχόμενων κοιτασμάτων της ΝΑ Ευρώπης σε ρωσικά συμφέροντα. Δύσκολα θα επιτρέψουν την ισχυροποίηση των ρωσικών δεσμών με χώρες όπως το Ισραήλ, και την Κύπρο. Το σχέδιο του East Med που προωθούν οι ΗΠΑ, και για το οποίο σήμερα θα συζητήσει η R. Dunnigan στη Λευκωσία με την κυπριακή ηγεσία, έχει και αυτή την διάσταση.

Το παιχνίδι με άλλα λόγια δεν έχει μόνο γεωπολιτική διάσταση, όπως κάποτε. Αλλά αποκτά ολοένα και περισσότερο κυρίως οικονομική διάσταση, όσο θα πλησιάζει η ώρα της εμπορικής εκμετάλλευσης των κοιτασμάτων αερίου. Έχουν να κάνουν οι σφαίρες επιρροής της περιοχής, και με τις μπίζνες ύψους δισ. ευρώ που θα ξεδιπλωθούν τα επόμενα χρόνια στην γειτονιά μας.

liberal.gr 

Politico: Το πρόβλημα των 100 δισ. ευρώ του Αλέξη Τσίπρα

 «Η ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΠΟΥ ΤΟΝ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝΕΙ» 

Ως ηγέτης της αντιπολίτευσης, ο Αλέξης Τσίπρας υποσχέθηκε «κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη». Αυτό τώρα τον στοιχειώνει ως πρωθυπουργό, γράφει το Politico.

Η ιστοσελίδα κάνει μία εκτενή αναφορά στο θέμα των πλειστηριασμών, στις χαοτικές σκηνές που εκτυλίσσονται κάθε Τετάρτη στα δικαστήρια με τις διαμαρτυρίες, αλλά και στην ειρωνεία της κατάστασης, όπως τη χαρακτηρίζει, συγκρίνοντας τις προεκλογικές υποσχέσεις του Αλέξη Τσίπρα και τα μέτρα που πασχίζει τώρα να εφαρμόσει.

«Μετά από μία δραματική αναμέτρηση με τους δανειστές τον Ιούλιο του 2015, ο Τσίπρας επέλεξε να δώσει προτεραιότητα στην παραμονή στην ευρωζώνη, έναντι της κατάργησης της λιτότητας. Η επιλογή ήταν αμφιλεγόμενη και άφησε πολλούς να νιώθουν προδομένους. Υπό την πίεση των δανειστών να ενισχυθεί το τραπεζικό σύστημα, η κυβέρνηση απρόθυμα συμφώνησε πέρυσι να επιτρέψει τους πλειστηριασμούς περιουσιών που έχουν κατασχεθεί για δάνεια από ιδιοκτήτες σπιτιών και μικρών επιχειρήσεων, των ίδιων ανθρώπων που ο Τσίπρας είχε υποσχεθεί να προστατεύσει ως ηγέτης της αντιπολίτευσης», γράφει το Politico.

«Ομως, οι προσπάθειες της κυβέρνησης να ανακτήσει τα περίπου 108 δισ. ευρώ των μη εξυπηρετούμενων δανείων- τα οποία αποτελούν το 50% των χαρτοφυλακίων των ελληνικών τραπεζών- έχουν προκαλέσει έντονη αντίδραση από το ενισχυόμενο κίνημα διαμαρτυρίας, που έχει αποτρέψει τις προγραμματισμένες δημοπρασίες, με εξαίρεση μερικές εκατοντάδες. Ετσι, τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια συνεχίζουν να αυξάνονται, η συζήτηση για το Grexit που μαστίζει την ευρωζώνη επιμένει και η δημοτικότητα του πρωθυπουργού πέφτει και ανάμεσα στα κινήματα διαμαρτυρίας που τον έφεραν στην εξουσία», συνεχίζει το Politico.

Το δημοσίευμα κάνει εκτενή αναφορά στις διαμαρτυρίες που γίνονται κάθε Τετάρτη σε δικαστήρια σε όλη την Ελλάδα, εμποδίζοντας τις δημοπρασίες.

«Το ειρωνικό είναι πως το σύνθημα του κινήματος κατά των πλειστηριασμών ''Ούτε ένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη'', είναι ένα από αυτά που ο Τσίπρας έλεγε ο ίδιος τον Ιανουάριο του 2015, σε ομιλία ενώπιον υποστηρικτών του ΣΥΡΙΖΑ, δύο ημέρες πριν από την εκλογική του νίκη. ''Εχουμε ένα σχέδιο και δεσμευόμαστε να βάλουμε ένα τέλος σε αυτόν τον εφιάλτη των πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας. Ούτε ένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη'', έλεγε τότε ο Τσίπρας στο πλήθος που επευφημούσε. ''Σήμερα είναι σύνθημα, από τη Δευτέρα θα γίνει νόμος του κράτους'', είχε πει ακόμη», αναφέρει το δημοσίευμα.

«Η κυβέρνηση επιμένει ότι τα σπίτια είναι ασφαλή. Σε δήλωση το υπουργείο Οικονομίας ανέφερε ότι με την ισχύουσα νομοθεσία το 60% των πρώτων κατοικιών που βρίσκονται σε κίνδυνο προστατεύονται από τους πλειστηριασμούς. Εχουμε θέσει ένα συγκεκριμένο επιχειρησιακό στόχο (για τη μείωση των μη εξυπηρετούμενων δανείων) και μέχρι στιγμής όλοι οι τριμηνιαίοι ενδιάμεσοι στόχοι έχουν επιτευχθεί, ανέφερε ακόμη το υπουργείο, αναγνωρίζοντας ότι το επίπεδο των ''κόκκινων'' δανείων είναι υψηλότερο τώρα από ότι πριν από δύο χρόνια», αναφέρει το δημοσίευμα.

Το Politico κάνει αναφορά και στην απόφαση των συμβολαιογράφων να μην γίνονται πλειστηριασμοί κατοικιών. Σε δηλώσεις της, η πρόεδρος του Συλλόγου Συμβολαιογράφων Θεσσαλονίκης, Ιωάννα Μπιλίση- Χρουσαλά τόνισε ότι με τους συναδέλφους της πιέζουν την κυβέρνηση να τηρήσει τον λόγο της και να περάσει νόμο που θα απαγορεύει τους πλειστηριασμούς πρώτων κατοικιών. Ομως, σημειώνει το Politico, το κίνημα διαμαρτυρίας δεν βλέπει τους συμβολαιογράφους ως συμμάχους και συχνά δέχονται επιθέσεις.

«Προστατεύουμε τις πρώτες κατοικίες και το έχουμε δηλώσει δημόσια. Δεν συμφωνούμε με αυτές τις διαμαρτυρίες, δεν ξέρουν τι θέλουν. Δεν μπλοκάρουν μόνο τους πλειστηριασμούς πρώτων κατοικιών, αλλά σταματούν όλες τις αστικές διαδικασίες στη χώρα», δήλωσε η κ. Μπιλίση-Χρουσαλά, που ανέφερε ότι έχει δεχθεί επιθέσεις. Ο στόχος, συνέχισε, θα έπρεπε να είναι οι δημοπρασίες βιομηχανικών περιουσιών υψηλής αξίας, προκειμένου να συγκεντρωθούν χρήματα για την εφορία και για να βοηθηθούν οι τράπεζες να ανακτήσουν τα δάνεια.

 iefimerida.gr

Νέο τρόπο υπολογισμού τελών κυκλοφορίας προαναγγέλλει η Παπανάτσιου

Σε εξέλιξη είναι η επεξεργασία του νέου πλαισίου για τα τέλη κυκλοφορίας από επιτροπή, με στόχο αυτά να γίνουν πιο αναλογικά, σύμφωνα με την υφυπουργό Οικονομικών Κατερίνα Παπανάτσιου.

«Η παλαιότητα, η αξία, οι εκπομπές ρύπων, τα κυβικά... όλα αυτά θα συμπεριληφθούν με αλγόριθμους για να δώσουν κάποιο πιο αναλογικό αποτέλεσμα σε σχέση με σήμερα», δήλωσε η κ. Παπανάτσιου μιλώντας Στο Κόκκινο.

«Η προσδοκία μας είναι αυτό να ολοκληρωθεί όσο γίνεται πιο γρήγορα, ώστε να ξέρει και η αγορά πώς θα κινηθεί σε σχέση με το αυτοκίνητο», σημείωσε. Παράλληλα, πρόσθεσε ότι στόχος του νέου πλαισίου για τα τέλη κυκλοφορίας είναι «κάποιοι να πάρουν τις πινακίδες πίσω», αναφερόμενη στα οχήματα που τα προηγούμενα χρόνια ακινητοποιήθηκαν λόγω του υψηλού κόστους.

iefimerida.gr

  

Οι απόκριες, οι μάσκες κι οι επικίνδυνοι

Η άνευ προηγουμένου αποτυχία της ελληνικής Κυβέρνησης στο Eurogroup της περασμένης Δευτέρας, σταχυολογικά αποτιμάται ως εξής:

1. Δεν επετεύχθη καμία μείωση στους στόχους των πρωτογενών πλεονασμάτων.

2. Η χώρα δεν θα ενταχθεί άμεσα στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ.

3. Δεν πρόκειται να επέλθει καμία άμεση ελάφρυνση του χρέους.

4. Λήψη επιπλέον μέτρων λιτότητας ύψους 3,6 δισ. ευρώ.

5. Διατήρηση του μεσοπρόθεσμου δημοσιονομικού στόχου στο 3,5% του ΑΕΠ.

6. Προνομοθέτηση μέτρων, η οποία έως πρόσφατα εθεωρείτο αντισυνταγματική.

7. Μείωση του αφορολόγητου, της υποτιθέμενης κόκκινης γραμμής της Κυβέρνησης.

8. Αύξηση του ορίου των ομαδικών απολύσεων.

9. Περικοπή της προσωπικής διαφοράς στις συντάξεις.

Τα παραπάνω μέτρα, σε συνδυασμό με το ρεκόρ ανεργίας, την αύξηση της μερικής απασχόλησης και τη μείωση του προϋπολογισμού για τις συντάξεις κατά 6% του ΑΕΠ ή 10 δισ. ευρώ, συνιστούν ωρολογιακές βόμβες, που απειλούν να τινάξουν τη χώρα στον αέρα.

Μια κυβέρνηση η οποία δεν είναι σε θέση να ολοκληρώσει ούτε μια ιδιωτικοποίηση, όχι μόνον δε μπορεί να βοηθήσει τον τόπο, αλλά με μαθηματική ακρίβεια, τον οδηγεί στον γκρεμό. Μια κυβέρνηση η οποία έφτασε στο σημείο να ανακαλύψει ακόμα και αρχαία ή δάση στο αεροδρόμιο του Ελληνικού. Μια κυβέρνηση η οποία κατά το έτος 2016 έγραψε στον κρατικό προϋπολογισμό έσοδα αποκρατικοποιήσεων ύψους 1,8 δισ. ευρώ, αλλά τελικά εισέπραξε μόλις 105 εκατ. ευρώ.

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πια, ότι για την εξουσία και τις καρέκλες, ερασιτέχνες πολιτικοί κερδοσκόποι ισοπεδώνουν την κοινωνία και βγάζουν στο σφυρί την αξιοπρέπεια του ελληνικού λαού.     

Παναγιώτης Ι. Ξυδώνας - huffingtonpost.gr

Η τρόικα έρχεται μαζί με 70.000 συμβασιούχους για μονιμοποίηση!

Δεν υπάρχει μεγαλύτερη εξαπάτηση από το να διαστρέφεις τις έννοιες των λέξεων. Επειδή οι λέξεις είναι το εργαλείο για να συνεννοούνται οι άνθρωποι. Και τους εξαπατάς. Σήμερα έρχονται οι εκπρόσωποι των δανειστών. Δηλαδή η τρόικα. Γιατί; Για να προωθήσει την αξιολόγηση της κυβέρνησης επί των μεταρρυθμίσεων. Παραμύθια. Καμιά σχέση με την πραγματικότητα!

Για να μην κοροϊδευόμαστε, εδώ και 7 χρόνια δεν υπάρχει καμιά μεταρρύθμιση στο ελληνικό κράτος. Υπάρχει μια διαρκής περικοπή αποδοχών, εισοδημάτων, περιουσιών και δικαιωμάτων των πολιτών. Τίποτε άλλο.

Αυτό που ζούμε σήμερα δεν είναι παρά η επανάληψη του ίδιου κακοπαιγμένου έργου, που επαναλαμβάνεται μονότονα και βασανιστικά από το 2010 διαρκώς. Είναι η απόπειρα των ελληνικών κυβερνήσεων να διατηρήσουν αλώβητο το κρατικοδίαιτο σύστημα με κάθε τρόπο και θυσία. Δική μας θυσία.

Για να το πούμε μπακάλικα, από σήμερα Τρίτη συνεχίζεται η αντίσταση του μεταπολιτευτικού κομματικού συστήματος σε κάθε απόπειρα μεταβολής του ελληνικού κράτους σε παραγωγό πλούτου με την εργασία εργαζόμενων και επιχειρηματιών.

Δηλαδή; Θα αναρωτηθεί κάποιος. Οι καλοί δανειστές θέλουν να αλλάξουν το κράτος προς όφελός μας και οι κακές κυβερνήσεις μας αρνούνται; Οι δανειστές δεν είναι επιφορτισμένοι με την ευθύνη να αλλάξουν το κράτος. Είναι επιφορτισμένοι με την ευθύνη απέναντι στους πολίτες τους και στους κεφαλαιούχους τους να διασφαλίσουν τα δάνειά τους και να επεκτείνουν την κυριαρχία των επιχειρήσεων των κρατών τους. Εκεί μπαίνει τελεία.

Οι ελληνικές κυβερνήσεις είναι επιφορτισμένες με την ευθύνη να αλλάξουν ένα αντιπαραγωγικό κράτος και να το κάνουν πλουτοπαραγωγικό για τους πολίτες του και για κανέναν άλλο. Αυτή είναι η κορυφαία τους υποχρέωση όχι μόνο εδώ και 7 χρόνια. Εδώ και 187 χρόνια.

Κι αυτό δεν το λέμε εμείς. Το λένε οι ίδιες, οι οποίες έχουν σπαταλήσει τόνους σάλιου και μελάνης καταφερόμενες κατά του κρατικοδίαιτου μοντέλου και επαγγελόμενες… μεταρρυθμίσεις!

Η πρώτη και βασική μεταρρύθμιση σε μια χώρα που δεν παράγει για να καλύψει τα έξοδά της και τις υποχρεώσεις της είναι να αρχίσει να παράγει. Για να παράξει πρέπει να βάλει τον παραγωγό λαό και τον παραγωγό επιχειρηματία σε άλλη ρότα από την υπάρχουσα ώστε η εργασία τους να δίνει προστιθέμενη αξία.

Επειδή μέχρι σήμερα η κρατικοδίαιτη οικονομία απασχολεί πάνω από 1.500.000 πολίτες, οι οποίοι υποπαράγουν. Δηλαδή το κόστος του έργου τους είναι πολύ μεγαλύτερο από την προσφορά τους.

Πώς γίνεται αυτό; Πολύ απλά. Υπερτιμολογήσεις, μίζες, φακελάκια, καταχρήσεις, γραφειοκρατία και, μείζον, η αμοιβή προσωπικού που εμφανίζεται στη δουλειά και παράγει το ένα δέκατο ή το ένα δεύτερο, στην καλύτερη περίπτωση, από αυτό που πληρώνεται. Σε βάρος εκείνων που πληρώνουν. Δηλαδή των υπόλοιπων φορολογούμενων.

Στην κρατικοδίαιτη οικονομία πρέπει να προστεθούν και όλοι όσοι φοροδιαφεύγουν από όλους τους τομείς. Επειδή φοροδιαφεύγουν γιατί οι κρατικοδίαιτοι ελεγκτικοί μηχανισμοί και οι κρατικοδίαιτοι νομοθετικοί μηχανισμοί (βουλευτές, υπουργοί, στελέχη κυβερνήσεων) δεν εργάζονται για να αποτρέψουν ή για να συλλάβουν τη φοροδιαφυγή.

Και εδώ ερχόμαστε στο ζητούμενο. Η χώρα έχει, λέει, 600.000 δημόσιους υπάλληλους του στενού δημόσιου τομέα και περίπου 150.000 του ευρύτερου τομέα. Περίπου 500.000 είναι οι αγρότες και οι αλιείς, περίπου 1.700.000 οι ιδιωτικοί υπάλληλοι και περίπου 500.000 αυτοαπασχολούμενοι. Σύνολο, περίπου 3.500.000 «εργαζόμενοι» σ έναν πληθυσμό 11.000.000. Με 2.000.000 άνεργους, 2.400.000 συνταξιούχους και 3.000.000 που δεν ανήκουν στόν ενεργό πληθυσμό και δεν ψάχνουν και για δουλειά.

Γιατί σε εισαγωγικά οι «εργαζόμενοι»; Γιατί αυτό είναι το θέμα.

Στην Ελλάδα, εδώ και 35 χρόνια έχει διαστραφεί η έννοια της λέξης «εργαζόμενος», που δεν εννοεί πιά εκείνον που πραγματικά εργάζεται, αλλά εκείνον που κατέχει μια θέση εργασίας. Αν τη δικαιολογεί κι ολας την ένταξή του στη θέση ή την αμοιβή του γι αυτή τη θέση δεν ενδιαφέρει! Αρκεί που την έχει και πέφτει η αμοιβή.

Αυτή η νοοτροπία είναι οικονομικό μοντέλο, δεν είναι παίξε- γέλασε. Όταν οι μετρήσεις της Eurostat  διαπιστώνουν ότι οι Έλληνες εργάζονται τις πιο πολλές ώρες στην ΕΕ (περίπου 2.000 το χρόνο) δεν εννοούν ότι σώνει και καλά εργάζονται. Εννοούν ότι βρίσκονται στο χώρο εργασίας (όταν δε χτυπάει την κάρτας κάποιος άλλος) ή ότι παρέχουν υπηρεσίες (όταν τις παρέχουν).

Γιατί, αν εργάζονταν πραγματικά είτε στον δημόσιο είτε στον ιδιωτικό τομέα, με παραγωγικούς ρυθμούς δεν θα ήμασταν εδώ που είμαστε.

Κι αυτή η πραγματικότητα διαπιστώνεται στο μεγαλύτερο κομμάτι του στενού δημόσιου τομέα και των ΔΕΚΟ κατά κύριο λόγο, όπου είναι νοοτροπία εισαγωγής. «Να τρουπώσεις, να πέφτει ο μισθός μήνας μπαίνει- μήνας βγαίνει και να΄ χεις το κεφάλι σου ήσυχο (ότι δεν θα απολυθείς). Νοοτροπία υπαλλήλου στην υπηρεσία των πολιτών δεν καλλιεργείται. Από καμιά κυβέρνηση! Αντίθετα, είναι προσβολή. «Ποιος είσαι συ που νομίζεις ότι είμαστε υπηρέτες σου»! Έλα ντε.

Μεγάλη εξαίρεση είναι η πλειοψηφία των γιατρών στα νοσοκομεία, μερικών εκπαιδευτικών, μερικών συγκεκριμένων ειδικοτήτων στις ΔΕΚΟ και πολλών συμβασιούχων σε διάφορους τομείς, που κάνουν συχνά τη δουλειά των μόνιμων, και στα ΚΕΠ.

Αλλά, και ο ιδιωτικός τομέας δεν πάει πίσω σ αυτή τη νοοτροπία αν και σε πολύ μικρότερο βαθμό. Οι παραγόμενοι ρυθμοί, τα προϊόντα και η ποιότητα το μαρτυρούν, με τις απαραίτητες  όπως πάντα εξαιρέσεις. Η νοοτροπία της λούφας και της αρπαχτής είναι εδώ.

Υπάρχει κεντρική κατεύθυνση να αλλάξει αυτή η νοοτροπία; Όχι. Το αντίθετο μάλιστα! Οι κυβερνήσεις, με αυτήν εδώ πρωταθλήτρια στο θέμα, καλλιέργησαν και καλλιεργούν το ίδιο μοντέλο «εργασίας». Το περιέγραψε με τον πιο εύστοχο τρόπο ο Κώστας Ζουράρης: «Μέχρι το 2019 ποιος ζει και ποιος πεθαίνει».

Αλλά, σ αυτό το «ποιος ζει και ποιος πεθαίνει» και στο αντίστοιχο «να ‘μαστε καλά τώρα και αύριο έχει ο Θεός» κανείς δεν έχει τολμήσει να φωνάξει «ζουν τα παιδιά σου ρε ζώον και δε θα’ χουν αύριο ρε ηλίθιε».

Και για να αποδείξει αυτό που γράφω, η κυβέρνηση έχει αυξήσει κατά 70.000 τους δημόσιους υπάλληλους με τη μέθοδο των συμβασιούχων (3.440 προσέλαβε μόνο σ ένα μήνα!), με το τάξιμο ότι θα τους μονιμοποιήσει κι ας περιμένουν τα άλλα κορόιδα τις εξετάσεις και τα αποτελέσματα του ΑΣΕΠ!

Παράλληλα, βάζει στους 2.300 «εργαζόμενους» της ΕΡΤ άλλους 57 συμβασιούχους επειδή «παλιοί» αρνούνται να κάνουν τη δουλειά τους, έχοντας εξασφαλίσει «επαναστατικές» ασυλίες, άλλες εκπομπές, κομματικές πλάτες!

Όπως οι υπόλοιπες κυβερνήσεις δεν έχει καλλιεργήσει καμιά νοοτροπία παραγωγής, καμιά νοοτροπία εγκατάλειψης της μέχρι σήμερα πολιτικής, δεν έχει σημάνει κανένα σύνθημα αλλαγής «για την Ελλάδα ρε γαμώτο». Το αντίθετο.

Επειδή, η Ελλάδα δεν υπάρχει στο πολιτικό κομματικό σύστημα. Υπάρχει μόνο η επιβίωση του κόμματος και της καρέκλας. Ακόμα κι αν υπάρχουν ελάχιστοι πολιτικοί που θα θελαν μια αλλαγή, είναι αιχμάλωτοι μηχανισμών και περίγυρου ανθρώπων άχρηστων, απατεώνων, μωροφιλόδοξων, τυχοδιωκτών και ανόητων. Κοινώς άχρηστων.

Γιατί, στη χώρα κατοικούν οι έξυπνοι και τα κορόιδα. Οι έξυπνοι είναι αυτοί που εξασφαλίζουν λεφτά και θέσεις άκοπα και τα κορόιδα είναι όλοι οι υπόλοιποι. Και δεν είναι κορόιδα επειδή φτύνουν αίμα για να δουλέψουν ή επειδή πετάχτηκαν στην ανεργία. Είναι κορόιδα γιατί ανέχονται και τους έξυπνους και τις τσατσάδες των έξυπνων. Και τους ψηφίζουν κι όλας!

Η χώρα διάγει τον έβδομο χρόνο αντίστασης στην πρόοδο, των πιο χυδαίων και καταστροφικών δυνάμεων που την έφεραν μέχρις εδώ. Και οι πολίτες νομίζουν ότι αυτές οι κυβερνήσεις ή οι ξένοι ή θεϊκές δυνάμεις θα τους σώσουν. Μόνο οι ίδιοι μπορούν να σώσουν τους εαυτούς τους και τη χώρα. Συνειδητοποιώντας το.

Γ Παπαδόπουλος- Τετράδης  -  liberal.gr

«Όχι ωρέ, δεν θα σας περάσει»

Του Γιάννη Σιδέρη

«Όχι ωρέ, δεν θα σας περάσει» είναι ο τίτλος άρθρου, αειθαλούς 92χρονου, πατριάρχη της δημοσιογραφίας, σε κυριακάτικη εφημερίδα. Σε ποιους απευθύνεται με υπερήφανη ελληνική λαλιά και τους λέει ότι δεν θα τους περάσει; Μα φυσικά στην επάρατη «ξενοκρατία» που ενέσκηψε και σκλάβωσε τον περήφανο λαό μας!

Από σεβασμό στην πολιτεία του πολύπειρου αρθρογράφου, δεν θα σχολιάσω την άποψη που εκφράζει, όπως ας πούμε ότι χαρακτηρίζει τον ΠτΔ Προκόπη Παυλόπουλο, ως… «κήρυκα της αγωνιστικής αισιοδοξίας -που- με τα χαμογελαστά παιδάκια της ΕΛΠΙΔΑΣ και τον Γιάννη Αντετοκούνμπο (είναι σαν )να λένε στην ξενοκρατία, όχι ωρέ δεν θα σας περάσει».

Κατά το αρθρογράφο «τέτοιες ήταν και οι φυσιογνωμίες των αγωνιστών του 21, του Κολοκοτρώνη, του Παπαφλέσσα, του Υψηλάντη, του Νικηταρά, του Διάκου… (ενώ) ο σημερινός έλληνας κρύβει μέσα του το πολύτιμο DNA του αρχαίου έλληνα» (ο γράφων ομολογεί ταπεινά ότι του είχε διαφύγει πως η φυσιογνωμία του - συμπαθούς σε με - Προκόπη Παυλόπουλου, είναι κατ’ εικόνα και ομοίωση της φυσιογνωμίας των ηρώων του 21!).

Αφορμή του παρόντος σχολιασμού είναι ο σεβαστός αρθρογράφος, καθώς κεντρίζει το ερώτημα, κατά πόσο συνέβαλε η δημοσιογραφία στην αντιμετώπιση της κρίσης. Και η υποχρέωση της δημοσιογραφίας στην αντιμετώπιση της κρίσης, ήταν μία και μόνη: Να συμβάλει στην κατανόηση αυτού που μας συνέβη και γιατί μας συνέβη.

Δεν ξέρω αν έχει δίκιο ο Πάσχος Μανδραβέλης που χαρακτήρισε κάποτε ως αποτυχία του δημοσιογραφικού επαγγέλματος, το γεγονός ότι χάσαμε δημοσιογραφικώς (δεν πήραμε πρέφα) την πτώχευση. Οι δημοσιογράφοι δεν είναι ελεγκτές, δεν είναι εισαγγελείς, δεν μπορούν να έχουν πρόσβαση στα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, όταν αυτά είναι χαλκευμένα, και όταν ως χαλκευμένα στέλνονται στον Μπαρόζο, ενώ αυτός τα δέχεται ως αληθή, για να μην επιφέρει δυσχέρεια στις εκλογικές επιδιώξεις του φίλου του Κώστα Καραμανλή.

Η δημοσιογραφία απέτυχε γιατί μη έχοντας την ανάλογη παιδεία και βούληση,  αντιμετώπισε την κρίση: α) μέσα από τα χαρακώματα των κομματικών σχηματισμών, φορώντας τα δικά τους γυαλιά, και β) υπακούοντας στην προτροπή να χαϊδέψεις τα αυτιά του πελάτη, να νιώσει ότι τον στηρίζεις, ότι είσαι ο άνθρωπός του, ο προστάτης του απέναντι στους κακούς που τον επιβουλεύονται. Κυρίως με αυτή τη συμπεριφορά βαρύνεται η τηλοψία την οποία παρακολουθεί η μεγάλη μάζα, (όλων των ειδών οι ενημερωτικές της εκπομπές, με διαφορετικά επίπεδα ευθύνης βέβαια), και δευτερευόντως οι εφημερίδες, που συνέχισαν να διατηρούν την ερευνητική τους διάθεση, στο μέτρο του δυνατού.

Είναι χαρακτηριστικό ότι από τις πρώτες μέρες του μνημονίου, η πλέον λαοπρόβλητη πρωινή εκπομπή είχε στην οθόνη «ζωνάρι», με την φράση «φέρτε πίσω τα κλεμμένα». Ο περιδεής θεατής έμεινε με την «γνώση» ότι πτωχεύσαμε επειδή κάποιοι «Ακηδες» έκλεψαν – που σαφώς έκλεψαν. Αλλά τα μεγέθη της χρεοκοπίας ήταν τεράστια για να οφείλεται αυτή μόνο στους «Ακηδες».

Τα τηλεοπτικά πάνελ, τα παράθυρα, κατέκλυζαν ως επί το πλείστον εκπρόσωποι κομμάτων – αυτών των κομμάτων που στη θητεία τους χρεοκόπησε η χώρα, και εκείνων που οργισμένοι κατήγγειλαν τους προηγούμενους, μέσα σε μια ατμόσφαιρα μισαλλοδοξίας και απροβλημάτιστης υποσχεσιολογίας, αφήνοντας στους θεατές την αισιοδοξία ότι άμα τη ελεύσει τους, τα πάντα είναι δυνατά: Η οικονομική ευμάρεια θα αποκατασταθεί ως είχε στο άψε σβήσε, η νομιμότητα θα επέλθει, η οικονομική δικαιοσύνη θα γίνει καθεστώς, οι κλέφτες θα πληρώσουν, η λερναία ύδρα τη διαπλοκής θα χάσει όλα τα κεφάλια της, τα μνημόνια θα εξαερωθούν, και όλοι μαζί ευτυχισμένοι, θα θυμόμαστε σαν ένα πρόσκαιρο κακό, την μνημονιακή δυσπραγία, που οι προδότες επέφεραν στον αγαπημένο, πάντα ευκολόπιστο και πάντα προδομένο, λαό μας.

Αυτές οι κοκορομαχίες, που ανέβαζαν πρόσκαιρα την τηλεθέαση αλλά κατακρήμνιζαν την αξιοπιστία, στέρησαν από τον θεατή την γαλήνια αντιμετώπιση, τη στέρεα γνώση, την ορθολογική ανάγνωση της οικονομικής πραγματικότητας, που θα επέφεραν στα πάνελ οι οικονομολόγοι, οι πανεπιστημιακοί καθηγητές, άνθρωποι που δεν είναι πολιτικάντηδες και θα μπορούσαν νηφάλια να εξηγήσουν το τι έφταιξε και τι πρέπει να γίνει.

Αυτή η διαμάχη των πολιτικών, κατά τεκμήριο των λιγότερο σοβαρών και περισσότερο φωνακλάδων, συνέτεινε στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα της συνωμοσιολογίας, της ερμηνείας περί σκοτεινών κέντρων, του σχεδιασμένου εκ των προτέρω ξεπουλήματος της χώρας, γιατί είμαστε μαγαζί - γωνία στον πλανήτη. Συνέβαλε να ανθίσουν όλα τα παράξενα άνθη του κακού, που φύτρωσαν στο σώμα της κοινωνίας.

Έτσι διάγουμε τον 7ο χρόνο μνημονίου και ο λαός δεν γνωρίζει ακόμη γιατί πτωχεύσαμε. Και όποιος υπαινιχθεί τους λόγους, είναι ανθέλληνας, τσιράκι της Μέρκελ, ποταπός προδότης, εχθρός του λαού. Σε αυτή τη λαθεμένη αντίληψη, στη εκτρωματική αδιέξοδη συνωμοσιολογική ερμηνεία των πραγμάτων, συμβάλλαμε κατά πολύ οι δημοσιογράφοι.

[Φωτογραφία: "Η κατάληψη του κάστρου των Σαλώνων 1821", λεπτομέρεια από το έργο του Louis Dupré (1825)]   

liberal.gr

Οσα δεν (θέλει να) βλέπει ο Φλαμπουράρης…

Του Γιάννη Παντελάκη

Στην Τουμπα της Θεσσαλονίκης εκατοντάδες πολίτες στριμώχθηκαν ρίχνοντας τα κάγκελα για να πάρουν δωρεάν ενα πιάτο φασολάδα. Υπερβολή; Πάντως, ο βρετανικός Independent έγραψε χθες πως οι Έλληνες βρίσκονται αντιμέτωποι με μια κοινωνική και ανθρώπινη καταστροφή. Και η τρόικα έρχεται σήμερα αφού πρώτα η κυβέρνηση συμφώνησε για νέα μέτρα φτωχοποίησης. Η φτώχεια είναι η πιο μεγάλη βία, έλεγε κάποιος.

Αυτός ήταν ο Τσίπρας όταν τα ανέμελα χρόνια του ΣΥΡΙΖΑ προσπαθούσε δημαγωγώντας να μαζέψει ψήφους που θα τον φέρουν στην εξουσία. Επί των ημερών της σημερινής διακυβέρνησης, ο πληθυσμός της χώρας έχει γνωρίσει τα μεγαλύτερα ποσοστά φτώχειας και ανέχειας που είχε ποτέ. Και σίγουρα στα επτά χρόνια των μνημονίων. Τα στοιχεία είναι αποκαλυπτικά και επιβεβαιώνουν πως αυτοί που ήρθαν να αντιμετωπίσουν την ανθρωπιστική κρίση, την μεγέθυναν.

Ο Φλαμπουράρης δεν βλέπει πια ανθρώπους να ψάχνουν στα σκουπίδια. Τους βλέπουμε οι υπόλοιποι ωστόσο, τους βλέπουν και οι στατιστικές. Σ ενα ειδικό κεφάλαιο της εκθεσης της Τράπεζας της Ελλάδος για το κόστος της δημοσιονομικής προσαρμογής (δημοσιοποιήθηκε πριν τρείς ημέρες), το 2015 η χώρα ειχε μια πρωτόγνωρη στα χρόνια του μνημονίου μείωση του διαθέσιμου εισοδήματος των φτωχώτερων Ελλήνων. Τον πρώτο χρόνο της σημερινής κυβέρνησης οι δείκτες φτώχειας αυξήθηκαν κατα 9% και εκείνοι του κινδύνου φτώχειας κατα 16,1% !

Την πρώτη χρονιά ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ αυξήθηκε η φτώχεια και μαζί οι δείκτες ανισοτήτων. Αυτοί που επικαλούνται αριστερό πρόσημο πέτυχαν τη μεγένθυνση του χάσματος φτώχειας στο 12,8% (ειχε μειωθεί το 2014) και επιδείνωση των ανισοτήτων. Τη δεύτερη χρονιά της ίδιας κυβέρνησης, οι δείκτες αυτές (που θα καταγραφουν επίσημα το επόμενο διάστημα), θα έχουν αυξηθεί ακόμα περισσότερο. Τα περισσότερα απο τα μέτρα που συμφώνησαν το καλοκαίρι του 2015, απλώθηκαν για τις επόμενες χρονιές. Αύξηση έμμεσων φόρων, κόστους ενέργειας, μείωση συντάξεων, αύξηση εισφορών, μείωση αφορολόγητου κ.ο.κ.

Η συμφωνία που επιδιώκει η κυβέρνηση για τις επόμενες εβδομάδες θα περιέχει κάποια μέτρα τα οποία ήδη έχει αποδεχτεί. Μείωση του αφορολόγητου, κατάργηση της προσωπικής διαφοράς στις συντάξεις, αύξηση του ποσοστού των απολύσεων. Η εφαρμογή αυτών των μέτρων θα προκαλέσει τα επόμενα χρόνια μια εκρηξη της φτώχειας η οποία θα περιλαμβάνει μεγάλα ποσοστά απο την πρώην μεσαία οικονομικά τάξη.

Τα σημερινά στοιχεία δείχνουν ότι η Ελλάδα (με ποσοστό 22,2% στα νοικοκυριά που διαβιούν σε συνθήκες φτώχειας) είναι η τρίτη φτωχότερη χώρα μέλος της Ευρωπαικής Ένωσης μετά τη Βουλγαρία (34,2%) και τη Ρουμανία (22,7%). Μετά το 2018 όταν και θα αρχίσουν να εφαρμόζονται τα μέτρα που θα συμφωνήσει τώρα η κυβέρνηση είναι σίγουρο πως θα ανέβουμε στον κορυφή αυτού του αρνητικού ρεκόρ… 

liberal.gr