Ο... «Μπούλης» παίζει εν ου παικτοίς!

Του Θάνου Οικονομόπουλου

Ο υπουργός Άμυνας Πάνος Καμμένος ( ο αγαπημένος «μπούλης» του πρωθυπουργού) τρελαίνεται να φοράει κάθε τόσο στρατιωτικές στολές παραλλαγής.

Και να κρεμάει από τον λαιμό του κιάλια...

“Θα βλέπαμε τον Μαξίμου με τα κιάλια...” (χωρίς την κυβερνητική συνεργασία με τους ψεκασμένους ΑΝΕΛ του κ. Καμμένου), επιχείρησε με την αυθεντία του λογογράφου του Αλέξη Τσίπρα και βασικού αρθρογράφου της “Αυγής”, ο Θανάσης Καρτερός, να συνετίσει τους διάφορους Φίληδες που όψιμα, με χρονοκαθυστέρηση δυο χρόνων, βγάζουν φλύκταινες με την παρά-φύση συνεργασία με τους ψεκασμένους...

Τα κιάλια που μοστράρει ο “μπούλης” όταν το παίζει στρατηλάτης, και τα κιάλια της χυδαίας μικροκομματικής λογικής του πρωθυπουργικού λογογράφου, είναι αυτά που επιτρέπουν στον υπουργό Άμυνας να παιδιαρίζει ανεύθυνα, να λέει ότι αρλούμπα του κατέβει στο μυαλό, να θέτει σε κίνδυνο την ειρήνη στην περιοχή. Να επιλέγει να... κάνει πόλεμο με τους Τούρκους (που αναζητούν την ευκαιρία!) μέσω παιδαριωδών ανακοινώσεων και τουΐτ. Ζηλώσας την τακτική του Τράμπ. Τον οποίον, μάλλον θαυμάζει...

“Αν πατήσουν το πόδι τους στα Ίμια, να δούμε πως θα φύγουν μετά από εκεί...”, απείλησε την Κυριακή τον Τούρκο Υπουργό Εξωτερικών κ. Τσαβούσογλου, στην δήλωση του οποίου (“αν θέλαμε να πατήσουμε στα Ίμια, μπορούσαμε να το είχαμε κάνει...”) απήντησε αρμοδίως και με την προσήκουσα διπλωματική γλώσσα το ελληνικό ΥΠ. ΕΞ. Αλλά, ο “μπούλης”, ήθελε... αγριάδες σε ανεβασμένους τόνους και ξεφούρνισε τα πολεμοκάπηλα λαϊκό-εθνικιστικά του.

Αλλά, φευ, δεν έμεινε σ’ αυτά-αρκούντως επικίνδυνα στην εκρηκτική συγκυρία που βρίσκονται οι σχέσεις μας με την γείτονα. Επεκτάθηκε... αριστερό-εθνολαϊκίστικα, λέγοντας στον Τσαβούσογλου ότι “σήμερα, πρωθυπουργός δεν είναι ο Σημίτης, είναι ο Τσίπρας, ΥΠ ΕΞ ο Κοτζιάς και όχι ο Πάγκαλος, και υπουργός Άμυνας εγώ, Καμμένος!”. Εξήγησε, δηλαδή, στον Τούρκο υπουργό Εξωτερικών, ότι σήμερα στην εξουσία δεν βρίσκονται... ενδοτικοί (πουλημένοι, προδότες, ριψάσπιδες, @έστηδες και ότι άλλο ο σχετικός “υπαινιγμός” σας επιτρέπει να σκεφθείτε), σήμερα η Ελλάδα έχει πολιτική ηγεσία που... δεν πέφτει “στα τέσσερα!” Είναι έτοιμη και αποφασισμένη να πολεμήσει....

Δυο μέρες κυριαρχούσαν στη επικαιρότητα οι... πολεμικές ιαχές του κ. Καμμένου, και 48 ώρες μετά, ήρθε η πρώτη αντίδραση. Όχι, όπως θ’ ανέμενε κανείς, από την κυβέρνηση, αλλά από τον Γραμματέα της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ, Παναγιώτη Ρήγα, ο οποίος σε ραδιοφωνική του συνέντευξη είπε με... υπερβολική, εξόχως συγκρατημένη γλώσσα, ότι στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, και στον απόηχο των δηλώσεων που είχαν προηγηθεί, “πρέπει να είμαστε προσεκτικοί, στην εκφορά του δημόσιου λόγου, στα θέματα αυτά...”. Μη μου τον Καμμένο τάρατε, μη μου τον θεμέλιο λίθο της παραμονής στην εξουσία του ΣΥΡΙΖΑ εκνευρίζετε...

Άντε να εξηγήσεις στον κ. Καμμένο, ότι το “επεισόδιο” στα Ίμια το 1996, ήταν μέρος σχεδίου των Τούρκων να κλιμακώσουν τις προκλήσεις τους, να δοκιμάσουν τις αντοχές και την ψυχραιμία του κ. Σημίτη (πρωθυπουργού μόλις λίγων ημερών, λόγω διαδοχής του ασθενούς Ανδρέα Παπανδρέου), να δημιουργήσουνε τετελεσμένα, να κορυφώσουν την ένταση και να σύρουν την Ελλάδα (αυτό που πάγια επιδιώκουν, δηλαδή) σε μια εφ’ όλης της ύλης, επί υπαρκτών και ανύπαρκτων προβλημάτων, διαπραγμάτευση.

Άντε να καταλάβει ο υπουργός Άμυνας, ότι το 1996 οι Τούρκοι είχαν πατήσει στα Ίμια, και δεν επρόκειτο να φύγουν από εκεί χωρίς ένα, μίνιμουμ έστω, πολεμικό επεισόδιο που θα δημιουργούσε τετελεσμένα, αν η ψυχραιμία και η νηφαλιότητα της τότε ελληνικής κυβέρνησης δεν είχε καταλήξει -μετά από ολονύκτια καυτά “σπασμένα” τηλεφωνήματα μεταξύ Ουάσινγκτον,Αθηνών και Άγκυρας (έχει αναφερθεί με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες εκείνης της νύχτας ο κ. Χόλμπρουκ, ο κρίσιμος ενδιάμεσος...)- στο ν’ αποφευχθεί ο μίνι πόλεμος, που θα έφερνε την Τουρκία στην (επιθυμητή, επιδιωκόμενη με τις τουρκικές προβοκάτσιες) πλεονεκτική διαπραγματευτική θέση. Ψιλά γράμματα για τον... πολέμαρχο κ. Καμμένο!

Ψιλά γράμματα και για τον εξουσιομανή πρωθυπουργό. Ο οποίος (δόξα τω Θεώ!) δεν συναντήθηκε κατ’ ιδίαν και με τον Ερντογάν, όπως σχεδιαζόταν, οπότε Κύριος οίδε τι θα μας προέκυπτε. Με τους ανίδεους μαθητευόμενους μάγους, που... “όλα τα σφάζουν, όλα τα μαχαιρώνουν”!

iefimerida.gr