Τα μαύρα φεγγάρια του Τσίπρα

Για ποιο λόγο πηγαίνει ο Πρωθυπουργός στη Θεσσαλονίκη; Και, τελικά, γιατί να χρησιμοποιεί το αεροσκάφος που καίει 5.500 ευρώ την ώρα και όχι το αεροπλάνο της γραμμής; Ο Πασκάλ Μπρυκνέρ και ο Νίκος Καρανίκας ίσως έχουν την απάντηση

 γράφει η Χριστίνα Ταχιάου

Η σχέση του Αλέξη Τσίπρα με την «ερωτική» πόλη μας Θεσσαλονίκη ξεκίνησε ειδυλλιακά. «Θα σας φτιάξω υποκατάστημα πρωθυπουργικού γραφείου. Θα είμαι παρών στα προβλήματά σας. Θα σας ακούω. Θα βρίσκω λύσεις. Θα σας φέρνω ξένους ηγέτες», μας είπε και μας ξελόγιασε. Μας κοιτούσε στα μάτια. Δεν του αντισταθήκαμε. Τον καλωσορίσαμε στη ζωή μας. Πιστέψαμε ότι θα γίνει «ένας από μας».

Την πρώτη φορά που ήρθε προκειμένου να εγκαινιάσει το υποκατάστημα πρωθυπουργικού γραφείου «Το χαλλλαρόν», όλα φάνταζαν όμορφα. Ήταν και σαββατοκύριακο, η Θεσσαλονίκη είχε κέφια, ο καιρός ήταν καλός, ο Αλέξης Τσίπρας ενθουσιάστηκε με το Μουσείο Τεχνολογίας, συνάντησε πρόσφυγες (ακόμη δεν είχαν γίνει τα παρατράγουδα με τις σκηνές μες στο χιόνι), τέλεσε τα εγκαίνια, πόζαρε χαμογελαστός στο παράθυρο σαν να ήθελε να μοιράσει λουλούδια και φιλιά στους περαστικούς, συνάντησε παραγωγικούς φορείς, σε όλους είπε έναν καλό λόγο κι έφυγε δίνοντας την υπόσχεση ότι εδώ αρχίζει μια μεγάλη σχέση. «Θα έρχομαι τουλάχιστον μια φορά στις 15 μέρες», μας είπε. «Αλλά και όποτε είναι αναγκαίο για να λύνω προβλήματα. Θα συγκαλώ και υπουργικές συσκέψεις», μας έταξε και βουρκώσαμε από συγκίνηση για το ενδιαφέρον του.

Μόλις πέρασαν 15 μέρες, ανακοίνωσε ότι έρχεται. «Εντάξει, δε μας πούλησε», είπαμε. Τον υποδεχτήκαμε ξανά στις 14 Δεκεμβρίου, ενώ εκείνος ζήτησε συγκινημένος να συναντηθεί με τους δημάρχους της δυτικής Θεσσαλονίκης. «Θα σας κανονίσω συσσίτια για όλους των μαθητές των δημοτικών σχολείων. Πόσοι είναι; 30.000; Να βάλουμε κι άλλους μέσα, να τους κάνουμε 35.000», είπε χουβαρνταλίδικα. Άκουσε και τα ζητήματα των δημάρχων, έδειξε ότι για πρώτη φορά κατανοεί τα προβλήματα σχολικής στέγης και της παραχώρησης των στρατοπέδων. Κάποιοι διαμαρτυρόμενοι θέλησαν να τον δουν αλλά τους απέφυγε εύκολα.

Μετά από 22 μέρες, τσουπ πάλι στη Θεσσαλονίκη. Αυτή τη φορά επειδή ήταν παραμονή των Φώτων, βαριόμασταν λιγάκι, αλλά λέμε πάλι καλά που ήρθε, λίγο θα κάτσει και θα φύγει να αρχίσουμε την αργία. Ο Πρωθυπουργός και πάλι είδε πρόσφυγες, προσέφερε ένα γκροτέσκο θέαμα με την μπάντα του Γ’ Σώματος Στρατού να παίζει μια παρωδία του «The final countdown» για να τον υποδεχτεί και μετά μας παράτησε για να μην αργήσει στο ραντεβού με τον Μητροπολίτη Ανθιμο. Η αλήθεια είναι ότι η επίσκεψη εκείνη δεν πήγε πολύ καλά, γιατί έκλεινε κατά διαστήματα όλο το κέντρο της Θεσσαλονίκης προκειμένου να μετακινηθεί ο πρωθυπουργός κι όλος ο κόσμος έβριζε. «Καλά, αυτό θα γίνεται κάθε φορά;» άρχισε να μουρμουράει η πόλη.

Και ήρθε η χθεσινή επίσκεψη. Με τον Αλέξη Τσίπρα να συνοδεύεται από τον Πάνο Καμμένο, προκειμένου «να παραδώσει» το Στρατόπεδο Παύλου Μελά στο δήμαρχο του ομώνυμου δήμου, Δημήτρη Δεμουρτζίδη. Ατυχώς, όμως, η υπόσχεση για τα σχολικά γεύματα που είχε τάξει στη δεύτερη επίσκεψη, ακόμη δεν έχει υλοποιηθεί. Επίσης, οι διαμαρτυρόμενοι έξω από το υποκατάστημα του πρωθυπουργικού γραφείου δεν ήταν καθόλου διατεθειμένοι να παραμυθιαστούν με συναντήσεις με γενικούς γραμματείς, με αποτέλεσμα ο πρωθυπουργός να γιουχαϊστεί την ώρα που έμπαινε σε αυτό. Μια γυναίκα, μάλιστα, η οποία θέλησε να τον ρωτήσει εάν εκείνος μπορεί να ζήσει με 400 ευρώ, του ευχήθηκε «ψόφος!», κάτι που κατέγραψαν οι τηλεοπτικές κάμερες. Κανείς στην πόλη δεν πείστηκε ότι ο Πρωθυπουργός ήρθε για κάποιο ουσιαστικό λόγο στη Θεσσαλονίκη (η «παράδοση» του στρατοπέδου μπορούσε να γίνει πολύ πιο απλά) και όλοι –μα όλοι- όσοι κυκλοφόρησαν έριξαν κατάρες, διότι η κίνηση στο κέντρο καθιστούσε τις μετακινήσεις βασανιστήριο. Βλέπετε, έβρεχε κιόλας, δεν ήταν ο καλός καιρός του περασμένου Νοεμβρίου. Άσε δε που η κριτική για τη μόνιμη μετακίνηση το Εμπραέρ τέτοιες εποχές είναι φοβερά προκλητική, ιδίως αν σκεφτεί κανείς ότι η Aegean έχει καθημερινά γύρω στις 10 πτήσεις από την Αθήνα προς τη Θεσσαλονίκη και άλλες τόσες για την επιστροφή, ενώ το business class εισιτήριο κοστίζει γύρω στα 400 ευρώ. Το πρωθυπουργικό αεροπλάνο Εμπραέρ, με το οποίο ήρθε χθες, έχει κόστος γύρω στις 5.500 ευρώ ανά ώρα πτήσης. Άντε, όμως, να βγάλει κάποιος τον Τσίπρα και τον Καμμένο από το πρωθυπουργικό αεροσκάφος, τώρα που καλόμαθαν!

Πλέον, οι επισκέψεις του Αλέξη Τσίπρα στη Θεσσαλονίκη άρχισαν να θυμίζουν την ερωτική ιστορία του Φραντς και της Ρεμπέκα στο βιβλίο «Τα μαύρα φεγγάρια του έρωτα». Εκεί όπου ο Πασκάλ Μπρυκνέρ περιγράφει πώς από τον κεραυνοβόλο έρωτα και τη γλύκα, τις kinky στιγμές και την απόλαυση, το ζευγάρι πέρασε διαδοχικά σε άγρια πάθη, στη βαρεμάρα, στην απέχθεια και σε άκρως επικίνδυνες καταστάσεις.

Εάν ο Πρωθυπουργός δεν το έχει διαβάσει, μπορεί να το ζητήσει από τον σύμβουλό του Νίκο Καρανίκα. Είναι δεδομένο ότι εκείνος θα τον διαφωτίσει σχετικά, άσε δε που έχει ζήσει και πολλά χρόνια στη Θεσσαλονίκη και την ξέρει καλά.  

 protagon.gr

Malls: ο θάνατος του (μεγαλο)εμποράκου

Του Άρη Χατζηστεφάνου

Γιγαντιαία malls, που συνόδευσαν για μισό αιώνα τον αμερικανικό καταναλωτισμό, οδηγούνται σε αργό και επώδυνο θάνατο, όπως και η μεσαία τάξη των ΗΠΑ. Μαζί τους εξαφανίζονται όμως και αρκετές από τις αυταπάτες και τους αστικούς μύθους που τα περιέβαλλαν.

Σε μία από τις θρυλικές σκηνές της ταινίας «The Blues Brothers» (ατυχώς μεταφρασμένη στα ελληνικά σαν «Οι ατσίδες με τα μπλε») διεξάγεται μια καταδίωξη με αυτοκίνητα μέσα σε ένα mall. Γυρισμένη το 1980 η ταινία αποτυπώνει το αποκορύφωμα της δόξας του βορειοαμερικανικού εμπορικού κέντρου, μέσα στο οποίο μπορούσαν να συμβούν τα πάντα.

Το Dixie Square Mall, βέβαια, όπου έγιναν τα γυρίσματα της ταινίας, κατεδαφίστηκε το 2012 αφού παρέμεινε εγκαταλελειμμένο για τρεις δεκαετίες, στη διάρκεια των οποίων είχε μετατραπεί σε μια τσιμεντένια ζούγκλα που σημειώνονταν βιασμοί και δολοφονίες ενώ έβρισκαν καταφύγιο άστεγοι και τοξικοεξαρτημένοι.

Σήμερα δεκάδες malls χάσκουν εγκαταλελειμμένα σαν νεκροταφεία ενός μικροαστικού καταναλωτισμού σε προχωρημένη φάση αποσύνθεσης. Σε πολλές περιπτώσεις οι ιδιοκτήτες των malls νοικιάζουν τα καταστήματα σε εξευτελιστικές τιμές σε μικρά λογιστικά γραφεία και ιατρεία, αν και πολύ συχνότερα οι εγκαταστάσεις μετατρέπονται σε μεγάλες αποθήκες.

Σε μια περίπτωση, μάλιστα, στη Φλόριντα ένα mall μετατράπηκε σε γιγαντιαία εκκλησία, καθώς κρίθηκε ότι έτσι θα συγκέντρωνε περισσότερους «πελάτες» -έστω και μόνο τις Κυριακές.

Με εξαίρεση τα υπερπολυτελή malls, που απευθύνονται σε ένα ελάχιστο τμήμα του πληθυσμού, τα κλασικά εμπορικά κέντρα που ξεφύτρωναν σαν μανιτάρια στα προάστια των μεγάλων αστικών κέντρων, εξαφανίζονται μαζί με τη μεσαία τάξη των ΗΠΑ, με τον φρικιαστικό επιθανάτιο ρόγχο της. Από το 2006 δεν έχει κατασκευαστεί ούτε ένα νέο εμπορικό κέντρο σε ολόκληρη την αμερικανική επικράτεια.

Ο θάνατος των malls σηματοδοτεί το οριστικό τέλος μια σημαντικής φάσης του μεταπολεμικού καπιταλισμού στις ΗΠΑ, ο οποίος χαρακτηρίστηκε από τη μαζική χρήση του Ι.Χ. αυτοκινήτου, αλλά και την ανάπτυξη μιας τεράστιας φούσκας στο real estate. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι τα εμπορικά κέντρα δεν έφυγαν από το κέντρο της πόλης μόνο για να ακολουθήσουν τους baby boomers, που μετακινούνταν στα προάστια, αλλά γιατί οι κατασκευαστικές εταιρείες αναζητούσαν φτηνές εκτάσεις γης όπου θα μπορούσαν να κερδοσκοπήσουν εκμεταλλευόμενες και το ειδικό φορολογικό καθεστώς που απολάμβαναν.

Σε αρκετές περιπτώσεις το αν οι πελάτες θα μπορούσαν να φτάσουν στο mall ήταν δευτερεύουσας σημασίας για τους κατασκευαστές που εξασφάλιζαν κέρδη δεκάδων εκατομμυρίων από την κατασκευή και μεταπώληση.

Παρ' όλα αυτά τα malls κατάφεραν να γίνουν συστατικό κομμάτι του αμερικανικού τρόπου ζωής. Στις απλουστευτικές αναλύσεις τους δεκάδες Αμερικανοί δημοσιογράφοι και δημοσιολόγοι έφτασαν να υποστηρίξουν ότι τα malls αποτελούν συνέχεια της αρχαίας αθηναϊκής αγοράς –επιχειρώντας έτσι να συνδέσουν τον καπιταλισμό με τη Δημοκρατία.

Κανένας τους, βέβαια, δεν φαίνεται να είχε διαβάσει τον Αριστοτέλη που έλεγε ότι «η Αγορά (των πολιτικών και θρησκευτικών δραστηριοτήτων) πρέπει να είναι καθαρή και ελεύθερη από κάθε είδους εμπορεύματα. […] Η αγορά των εμπορευμάτων πρέπει να είναι διαφορετική και χωριστή από αυτήν και να έχει τον κατάλληλο χώρο». Την πρώτη αγορά, συνέχιζε ο Ελληνας φιλόσοφος, «την προορίζουμε για τον ελεύθερο χρόνο και τη δεύτερη για τις ανάγκες της ζωής».

Στην πραγματικότητα τα αμερικανικά malls αποτελούν συνέχεια των «εμπορικών κέντρων» που γεννήθηκαν πριν από αιώνες στην Ασία και τη Βόρεια Αφρική. Στην αγορά του Ισφαχάν στην Περσία, το Καπαλί Τσαρσί (Κλειστή Αγορά) της Κωνσταντινούπολης και τα εκατοντάδες σουκ του αραβικού κόσμου οι έμποροι του αραβικού και ισλαμικού κόσμου δημιούργησαν, για πρώτη φορά, χώρους ανταλλαγής εμπορευμάτων στους οποίους προσέφεραν στοιχειωδώς ελεγχόμενες συνθήκες φωτισμού και θερμοκρασίας, επιτρέποντας στους εμπόρους να συναντούν τους πελάτες τους ανεξαρτήτως ώρας και καιρικών συνθηκών.

Στα malls της Δύσης και κυρίως στις ΗΠΑ οι «ιδανικές συνθήκες» δημιούργησαν νέα είδη καταναλωτικής «πανίδας», όπως τα mall rats (ποντίκια των malls), δηλαδή ομάδες εφήβων που περνούν εκεί το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας τους. Αργότερα εμφανίστηκαν και οι mall walkers, δηλαδή άνθρωποι που γυμνάζονται περπατώντας ή τρέχοντας στους διαδρόμους και τις σκάλες των πολυκαταστημάτων.

Σήμερα αρκετοί αναλυτές επιχειρούν να αποδώσουν την παρακμή των malls στην ανάπτυξη των αγορών μέσω ίντερνετ, οι οποίες έφτασαν ήδη να καλύπτουν το 9% του λιανικού εμπορίου στις ΗΠΑ. Για άλλη μια φορά η αλλαγή αποδίδεται σχεδόν αποκλειστικά στην τεχνολογία –με τον ίδιο περίπου τρόπο που η γέννηση των malls αποδόθηκε στην ευρεία χρήση του Ι.Χ. αυτοκινήτου.

Η τεχνολογία παίζει σίγουρα τον ρόλο της. Δεν ήταν όμως αυτή που δημιούργησε την εκρηκτική μεταπολεμική ανάπτυξη (στις στάχτες του Β' Παγκοσμίου Πολέμου). Και σίγουρα δεν μπορούμε να τη χρησιμοποιήσουμε για να κρύψουμε πίσω της το αδιέξοδο στο οποίο οδηγείται το κυρίαρχο οικονομικό σύστημα.

Τα malls στις ΗΠΑ πεθαίνουν γιατί κάποιος «σκότωσε» τους πελάτες τους, τη μεσαία τάξη.  

Αγρίμια και αγριμάκια μου

Του Περικλή Κοροβέση

Κανένας γραφιάς δεν πρέπει να είναι ρατσιστής με τις λέξεις. Παλιότερα υπήρχαν καλές και κακές λέξεις που δεν έπρεπε να λέγονται και, πολύ περισσότερο, να γράφονται. Και αυτό ήταν ένας πανίσχυρος άγραφος νόμος που για κάποια έντυπα ισχύει ακόμα.

Π.χ., η πιο διαδεδομένη λέξη της ελληνικής γλώσσας, ο «μαλάκας», δεν γράφεται όπως προφέρεται, αλλά χρησιμοποιείται συνθηματικά: Ο μ....κας φαίνεται πως έτσι εξαγνίζεται και από κακή λέξη γίνεται καλή, άρα επιτρεπτή και έτσι μπορεί να τυπωθεί. Εντούτοις η γλώσσα, σαν ζωντανός οργανισμός, έχει τους δικούς της κανόνες που δεν τους θέτει υπό έγκριση σε καμιά Ακαδημία ή θεσμό. Ακόμα και το λάθος όταν καθιερωθεί, αυτό πια είναι το σωστό.

Οι γραμματικές και τα συντακτικά έρχονται μετά για εκπαιδευτικούς λόγους. Με τις λίγες γλωσσολογικές μου γνώσεις και την υποτιθέμενη αριστερή μου κουλτούρα θα έπρεπε όλες οι λέξεις να μου ήταν ουδέτερες. Παρ’ όλα αυτά πιάνω τον εαυτό μου να μισεί λέξεις και εκφράσεις που αισθάνομαι πως υποτιμούν τη νοημοσύνη μου.

Να αραδιάσω μερικές από δαύτες: «διαπραγμάτευση», «αξιολόγηση», «οι εταίροι μας», «ευρωπαϊκοί θεσμοί», «μνημόνια», «ανάπτυξη» και πολλά άλλα και να μην αρχίσω να λέω και ονόματα. Εδώ και περισσότερο από δύο χρόνια αυτές οι λέξεις και οι αναλυτές τους, είτε στον έντυπο λόγο είτε στα διάφορα πανελόγια, προσπαθούν να με πείσουν, στο παγωμένο μου σπίτι, πως γίνονται για το καλό μου.

Και η αντιπολίτευση, που με υπερασπίζεται και με συμπονάει, έχει υπογράψει τρία μνημόνια. Πώς να καταλάβω τους λογαριασμούς της ΔΕΗ σαν αρωγούς μου ή την ακρίβεια σαν φίλη μου, όταν αυτοί είναι δράκοι που τρώνε τη σάρκα μου; Και για όλους εμάς δεν υπάρχει κανένας Αϊ-Γιώργης.

Αυτός την έχει αράξει στο εικονοστάσι του και να τον προσκυνάμε τζάμπα; ‘Η μπορεί να έχει πάει σε άλλες χώρες, σε λαούς που το αξίζουν. Γιατί εμείς ως λαός, ή τουλάχιστον η πλειοψηφία των ψηφοφόρων του, ένα πολιτικό σύστημα αναγνωρίζουμε. Αυτό του κ. Β. Λεβέντη.

Αυτός ο αρχηγός έχει υποτιμηθεί, ενώ είναι η πεμπτουσία του πολιτικού μας συστήματος. Μπορεί σαν προφήτης να απέτυχε, αλλά αυτό δεν ζημίωσε την πολιτική του καριέρα.

Δεν είναι θρησκευτικός ηγέτης. Και ο άνθρωπος λέει κάτι πολύ απλό: «Αφού όλοι εμείς του ευρωπαϊκού τόξου λέμε τα ίδια, γιατί να μην κάνουμε μια οικουμενική κυβέρνηση;» (σ.σ. και να μοιραστούμε δίκαια τα πόστα;). Στο ίδιο κλίμα βρίσκεται και το ιστορικό στέλεχος του ΣΥΝ Ν. Φίλης που πετάχτηκε από το πόστο του σαν στυμμένη λεμονόκουπα (μαζί με τους Αρ. Μπαλτά και Θοδ. Δρίτσα), ο οποίος επαναφέρει στην επικαιρότητα το παλιό αίτημα της ΕΔΑ από τη δεκαετία του ‘50 για συνεργασία Αριστεράς και Κέντρου.

Λογικό ακούγεται αυτό. Αλλά ξεχνάει ο κ. Φίλης πως δεν εκπροσωπεί καμιά Αριστερά. Αυτήν την έθαψε βαθιά στο χώμα η δεξιά Σοσιαλδημοκρατία που εκπροσωπεί ο ΣΥΡΙΖΑ. Στην ουσία προτείνει μια ένωση του ακραίου Κέντρου (κατά τον ορισμό του Ταρίκ Αλί) που μοιάζει σεχταριστική, μπροστά στην οικουμενική που προτείνει ένας λεβέντης του συστήματος.

Με άλλα λόγια, το υπάρχον πολιτικό σύστημα έχει έναν και μοναδικό σκοπό: την πλήρη διάλυση αυτής της κοινωνίας και ο καθένας από μας το ζει σαν προσωπική τραγωδία. Και ζούμε το δράμα μας, έχοντας χάσει τη χαρά.

Δηλαδή το μόνο κεφάλαιο που έχουμε στη ζωή το οποίο δεν κινδυνεύει από καμιά χρηματιστηριακή φούσκα. Η κοινωνία από μόνη της αντιστέκεται, όπως κάθε ζωικό είδος που απειλείται. Να θυμηθούμε το κρητικό τραγούδι «Αγρίμια και αγριμάκια μου, πείτε μου πού είναι οι τόποι σας», να πάμε να βρούμε αυτά τα μέρη που είναι χώροι δημιουργίας και αντίστασης.

Πέρα από τους μικρούς συνεταιρισμούς που έχουν γίνει σε όλη την Ελλάδα, τα κοινωνικά ιατρεία, παντοπωλεία, εναλλακτικά στέκια, συσσίτια κ.λπ. υπάρχουν και τα αγρίμια που δημιουργούν. Ισως μονάχα στην Αθήνα να υπάρχουν 500 θεατρικές σκηνές.

Και δεν ξέρω πόσες μουσικές ή χορευτικές ομάδες. Και φυσικά να μην κάνω λόγο για τους συλλόγους που συντηρούν την παραδοσιακή μας μουσική. Δηλαδή την εθνική μας συνείδηση σε ένα κράτος που είναι αντεθνικό. Τι κάνει όλους αυτούς τους ανθρώπους και στρατεύονται αδιαφορώντας για την πείνα τους; Η χαρά της ζωής που είναι δημιουργία και αντίσταση. Τα αδαμαντωρυχεία μας.

Ενα τέτοιο διαμαντάκι παίζεται από σήμερα στον πολυχώρο τέχνης «Αλεξάνδρεια» (Σπάρτης 14, τηλ. 210 8673655) από την ομάδα ΚΗΠΟΣ - Λ.Α.Θ.Ε. Είναι ο «Οιδίπους Τύραννος» σε σκηνοθεσία Κώστα Μεσσάρη.

Το καινούργιο που φέρνει αυτή η παράσταση είναι που κάνει τον Σοφοκλή να «γράφει» ένα λαϊκό δρώμενο, τελείως σύγχρονο. Ενας αθώος και δίκαιος άνθρωπος μπλέκεται στα παιχνίδια των θεών και τιμωρείται γι’ αυτό που ήθελε να αποφύγει. Μια μοίρα που δυόμισι χιλιάδες χρόνια μετά ανακάλυψε ο Φρόιντ, με το υποσυνείδητο, που αν δεν το μάθουμε μάς σκοτώνει. Οι παραστάσεις είναι λίγες. Οσοι αγαπούν το πραγματικό θέατρο, ας μην το χάσουν.

efsyn.gr 

Αν είσαι η κόρη του Δραγασάκη επιδοτείσαι και ως σκηνοθέτης..!!

Ο πατέρας σε ατελείωτες συσκέψεις µε υπουργούς, κοµµατικά στελέχη, τεχνοκράτες και παραγωγικούς φορείς. Η ταλαντούχα κόρη µε την κλακέτα του σκηνοθέτη στα σκηνικά ταινιών µικρού µήκους.

Η συγκεκριµένη αντίθεση συνδέει τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης, Γιάννη ∆ραγασάκη, µε την κόρη του, Ρηνιώ ∆ραγασάκη. Στα 37 της έχει καταφέρει να στρέψει το ενδιαφέρον της κινηµατογραφικής κοινότητας στις πρωτότυπες και άξιας προσοχής ταινίες της, µε τη θερµή στήριξη του οικογενειακού της περιβάλλοντος και των κρατικών οργανισµών που ενισχύουν µε χρηµατοδοτήσεις τέτοιες προσπάθειες.

Αυτό άλλωστε προκύπτει από την απόφαση του Ελληνικού Κέντρου Κινηµατογράφου, µε την υπογραφή της γενικής διευθύντριας Ηλέκτρας Βενάκη, τον Αύγουστο του 2016, µε την οποία εγκρίνονται κρατικές επιχορηγήσεις για επτά ταινίες µεγάλου µήκους, µεταξύ αυτών και «Η διπλανή µου» («Cosmic Candy»), που σκηνοθετεί (και γράφει το σενάριο µαζί µε την Κ. Κακλαµάνη) η θυγατέρα του αντιπροέδρου της κυβέρνησης. Το ποσό της επιχορήγησης της ταινίας, που πραγµατεύεται την ιστορία µιας 30χρονης γυναίκας, η οποία «αγαπάει τη δουλειά της στο σούπερ µάρκετ, τα αθλητικά της παπούτσια, τα όνειρα µε τις διαγαλαξιακές καραµέλες και οτιδήποτε τη βοηθάει να αποφεύγει τις κρίσεις πανικού», όπως αναφέρεται στα κείµενα προβολής της, έφτασε τα 130.000 ευρώ.

Το Ελληνικό Κέντρο Κινηµατογράφου τρέφει, όπως αποδεικνύεται, µεγάλη εκτίµηση στις δυνατότητες, την προοπτική και τα έργα της Ρηνιώς ∆ραγασάκη, αφού δεν είναι η πρώτη φορά που στέκεται στο πλευρό της µε τους πόρους και την υποστήριξή του, αν και τα προηγούµενα χρόνια οι σχετικές επιχορηγήσεις ήταν µικρότερες. Από το 2013, επί των ηµερών της συγκυβέρνησης Σαµαρά-Βενιζέλου, µέχρι σήµερα έχει στηρίξει οικονοµικά ουκ ολίγες φορές τα κινηµατογραφικά της έργα.

Η τελευταία της ταινία, η οποία αξίζει να σηµειωθεί ότι είναι η πρώτη µεγάλου µήκους προσπάθειά της, δεν χρηµατοδοτεί ται µόνο στο τελικό στάδιο, αλλά και στα πρώιµα, πριν καν δηλαδή ολοκληρωθεί η συγγραφή του σεναρίου. Συγκεκριµένα, τον Οκτώβριο του 2014 προεγκρίθηκε η χρηµατοδότηση της συγκεκριµένης ταινίας µε το ποσό των 7.000 ευρώ για το στάδιο της συγγραφής σεναρίου.

Μόλις δύο µήνες µετά, τον ∆εκέµβριο του 2014, το Ελληνικό Κέντρο Κινηµατογράφου αποφάσισε να αποκτήσει τα δικαιώµατα εκµετάλλευσης πέντε ταινιών µικρού µήκους, τις οποίες είχε «υποβοηθήσει», µε το ποσό των 5.000 ευρώ αναλαµβάνοντας την παραγωγή τους. Ανάµεσα σε αυτές ήταν και το «Προαύλιο» της Ρηνιώς ∆ραγασάκη, που έλαβε µέρος στο τµήµα Generation 14 Plus του ∆ιεθνούς Φεστιβάλ Κινηµατογράφου του Βερολίνου το 2014, µία συµµετοχή η οποία έκανε ακόµα πιο γνωστό το όνοµά της στον χώρο.

Πολιτικώς, την περίοδο εκείνη ο κ. ∆ραγασάκης εξαπέλυε µύδρους εναντίον της προηγούµενης κυβέρνησης στηλιτεύοντας τις σχέσεις της πολυεπίπεδης διαπλοκής της Ν.∆. και του ΠΑΣΟΚ µε τον κρατικό µηχανισµό. Παρά ταύτα, αποδείχθηκε ότι υπήρξαν και εξαιρέσεις στο νοσηρό –κατά τον ΣΥΡΙΖΑ– ∆ηµόσιο. Μία εκ των οποίων το Ελληνικό Κέντρο Κινηµατογράφου, καθώς αποφάσισε την οικονοµική ενίσχυση ταινιών της κ. ∆ραγασάκη.

Στο στάδιο της συγγραφής σεναρίου, η τελευταία ταινία της νεαρής σκηνοθέτιδος χρηµατοδοτήθηκε εκ νέου τον Μάιο του 2015 µε το ποσό των 2.000 ευρώ.  Το έργο της Ρηνιώς ∆ραγασάκη µάλιστα δεν επιχορηγείται αποκλειστικά από το Ελληνικό Κέντρο Κινηµατογρά φου, αλλά και από την κρατική τηλεόραση. Συγκεκριµένα, τον Μάιο του περασµένου έτους αποφασίστηκε, όπως είθισται, η χρηµατοδότηση µιας σειράς ελληνικών παραγωγών, ανάµεσα στις οποίες βρίσκεται και η ταινία της κόρης του αντιπροέδρου της κυβέρνησης.

parapolitika.gr  

Ο Ευρωπαίος επίτροπος για τη Γεωργία και την Αγροτική Ανάπτυξη : «Φέρτε πίσω 3 δισ. επιδοτήσεις»

Δημοσιονομική «βόμβα» 3 δισεκατομμυρίων ευρώ για την Ελλάδα απασφάλισε χθες ο Ευρωπαίος επίτροπος για τη Γεωργία και την Αγροτική Ανάπτυξη, Φιλ Χόγκαν.

Μιλώντας από το βήμα του 3ου Συνεδρίου του Economist για την Αγροτική Επιχειρηματικότητα, που έγινε χθες στη Θεσσαλονίκη, ο Ευρωπαίος επίτροπος αναφέρθηκε στην «τρύπα» ύψους 3 δισεκατομμυρίων ευρώ, ποσό που οφείλει να επιστρέψει η Ελλάδα στην ΕΕ από πρόστιμα, παράνομες επιδοτήσεις και δημοσιονομικές διορθώσεις.

Όπως είπε, παρουσία του Έλληνα υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης, Ευάγγελου Αποστόλου, τα μισά από αυτά τα χρήματα αφορούν ποσά αγροτικών ενισχύσεων που έπρεπε να είχε επιστρέψει η Ελλάδα ήδη από το 2012, ωστόσο η Κομισιόν έδειξε κάποια ευελιξία και έδωσε παράταση στην αποπληρωμή, συνεκτιμώντας την κατάσταση κρίσης στην οποία βρίσκεται η ελληνική οικονομία.

Η υπόθεση του «πακέτου Χατζηγάκη» αποτελεί την κορυφή του παγόβουνου, καθώς υπάρχει ένας φάκελος με βεβαιωμένα πρόστιμα και καταλογισμούς που αγγίζουν τα 3 δισεκατομμύρια ευρώ.

Για υποθέσεις παράνομων κρατικών ενισχύσεων η Ελλάδα υποχρεούται να ανακτήσει ποσά ύψους 1,5 δισ. ευρώ από φυσικά πρόσωπα και συνεταιρισμούς.

Σε αντίθετη περίπτωση, θα αντιμετωπίσει τη δαμόκλειο σπάθη της Κομισιόν με την επιβολή προστίμων.

Πέραν του «πακέτου Χατζηγάκη» υπάρχει το «πακέτο Κοντού» για ανάκτηση 150 εκατ. ευρώ, αλλά και υποθέσεις για παράνομες κρατικές ενισχύσεις σε αγροτικούς συνεταιρισμούς, ύψους 500 εκατ. ευρώ.

Τα ποσά αυτά η Κομισιόν απαιτεί να τα ανακτήσει η Ελλάδα, ειδάλλως απειλείται με μεγάλα πρόστιμα.

Την ίδια ώρα, η ηγεσία του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης καλείται να διαχειρισθεί έναν φάκελο με καταλογισμούς ύψους άνω του 1,3 δισ. ευρώ.

Πρόκειται για τις λεγόμενες δημοσιονομικές διορθώσεις, ποσά δηλαδή που η Ελλάδα πρέπει να επιστρέψει στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Σχετίζονται με το ΟΣΔΕ και αφορούν ουσιαστικά καθυστερήσεις στις αιτήσεις των παραγωγών – δικαιούχων για τις επιδοτήσεις.

Μάλιστα, υποθέσεις ύψους σχεδόν 600 εκατομμυρίων ευρώ έχουν τελεσιδικήσει.

Χορηγήσεις

Το λεγόμενο «πακέτο Κοντού» αφορά σε ενισχύσεις που χορηγήθηκαν σε παραγωγούς και ενώσεις αγροτικών συνεταιρισμών στον τομέα των δημητριακών το 2008, καθώς το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης απέρριψε την αίτηση αναίρεσης της σχετικής απόφασης της Κομισιόν που είχε υποβάλει η χώρα μας.

Συγκεκριμένα, το 2008, Έλληνες παραγωγοί έσπειραν εκατοντάδες χιλιάδες στρέμματα δημητριακών περισσότερα σε σύγκριση με το προηγούμενο έτος, με αποτέλεσμα να υπάρξει σημαντική υπερπαραγωγή και, κατά συνέπεια, πτώση των τιμών.

Η ελληνική κυβέρνηση αποφάσισε τότε να ενισχύσει τους Ελληνες παραγωγούς. Η ενίσχυση είχε τη μορφή άτοκων δανείων ύψους 150 εκατομμυρίων ευρώ, που χορηγήθηκαν σε Ενώσεις Αγροτικών Συνεταιρισμών (ΕΑΣ) στον τομέα των δημητριακών.

Πάντως, το μεγάλο παζάρι με τις Βρυξέλλες βρίσκεται σε εξέλιξη και ήδη το αρχικό πακέτο των παράνομων αποζημιώσεων Χατζηγάκη, που ανέρχονταν σε 424 εκατ. ευρώ και δόθηκαν το 2009 επί κυβερνήσεως Κώστα Καραμανλή και υπουργίας Σωτήρη Χατζηγάκη, έχει μειωθεί στα 215 εκατ. ευρώ, το οποίο θα κληθούν να επιστρέψουν 95.000 αγρότες.

Συγκεκριμένα, από τους 725.000 που έλαβαν παράνομες επιδοτήσεις, μόνο οι 95.000 που είχαν λάβει ποσά άνω των 1.000 ευρώ θα κληθούν να επιστρέψουν μέρος των ποσών.

Μάλιστα, σύμφωνα με σχετική υπουργική απόφαση, προβλέπεται η ανάκτηση, σε πρώτη φάση, από 12.000 αγρότες, ποσών άνω των 5.000 ευρώ, τα οποία προέρχονται από τις αποζημιώσεις του «πακέτου Χατζηγάκη».

Οι διαπραγματεύσεις επί σειρά πολλών μηνών της ελληνικής πλευράς με την Κομισιόν απέδωσαν σε μεγάλο βαθμό, καθώς τόσο η Ευρωπαϊκή Επιτροπή όσο και το Γενικό Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ενωσης δέχθηκαν ότι από το συνολικό ποσό των ενισχύσεων που κρίθηκαν ως παράνομες μπορεί να εξαιρεθεί η ανάκτηση των ενισχύσεων ήσσονος σημασίας, ενώ προβλέφθηκε και ο συμψηφισμός με μελλοντικές ενισχύσεις «de minimis».

Συγκεκριμένα, προβλέφθηκε η δυνατότητα χρήσης του ποσού που ορίζεται στον Κανονισμό 1408/2013 της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για τη χρήση «de minimis», που για τη χώρα μας έχει ορισθεί στο ποσό των 109.260.000 ευρώ για τριετή περίοδο αναφοράς.

ΠΗΓΗ: ΕΘΝΟΣ      

Γερμανικά ΜΜΕ: Κίνδυνος διάλυσης της ευρωζώνης -Αυτή τη φορά για πολιτικούς λόγους

Δύο από τις μεγαλύτερες οικονομίες της ευρωζώνης, η Γαλλία και η Ιταλία, προκαλούν αυτή τη φορά τριγμούς στη νομισματική ένωση.

Η Süddeutsche Zeitung φιλοξενεί τις απόψεις του επικεφαλής του Ινστιτούτου IFO του Μονάχου καθηγητή Κλέμενς Φουστ και του διευθυντή του Ινστιτούτου Οικονομικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου στο Μίνστερ Γιοχάνες Μπέκερ για την κρίση που επέστρεψε.

Οι δύο επιστήμονες ανατρέχουν στα μέλη της ΕΕ που αντιμετωπίζουν πρόβλημα με πρώτη την Ελλάδα. «Η Ελλάδα επανήλθε στην ημερήσια διάταξη και μαζί της η ευρωκρίση. Υπάρχει δυσκολία στις διαπραγματεύσεις για το τρίτο πακέτο του Ιούλιου του 2015, γιατί η Αθήνα εφαρμόζει μη ικανοποιητικά τις δεσμεύσεις της. Επί πλέον, το ΔΝΤ απειλεί με έξοδο, γιατί το ελληνικό χρέος δεν είναι βιώσιμο, κάτι που υπό τη γερμανική οπτική γωνία θέτει όλο το πρόγραμμα σε αμφισβήτηση», αναφέρουν.

Στη συνέχεια κάνουν μία σύντομη αναφορά στα προβλήματα άλλων χωρών, όπως η Ιρλανδία, η Ισπανία, αλλά κυρίως η Πορτογαλία. Ομως, οι χώρες που τους προκαλούν τις μεγαλύτερες ανησυχίες είναι δύο από τις τρεις μεγαλύτερες της ΕΕ, η Γαλλία και η Ιταλία με το τεράστιο χρέος και τις κυβερνήσεις τους να μην είναι διατεθειμένες να κάνουν κάτι για να το αλλάξουν.

Επιπλέον, όπως επισημαίνουν, καταγράφεται όξυνση στον τόνο διαλόγου μεταξύ των κρατών-μελών. «Ο βορράς κατηγορεί τον νότο για κόπωση στις μεταρρυθμίσεις, ο νότος κατηγορεί τη Γερμανία για εμμονή στην μείωση των χρεών... οι χρηματαγορές γίνονται πιο νευρικές, γίνεται σαφές ότι η κρίση δεν έχει ξεπεραστεί», αναφέρουν, σύμφωνα με την Deutsche Welle.

Οι δύο επιστήμονες επικαλούνται το παράδειγμα του Οδυσσέα, που για να αντισταθεί στο γοητευτικό τραγούδι των Σειρήνων, ζήτησε να τον δέσουν στο κατάρτι για να μην παρασυρθεί. «Ο Ελληνας μυθικός ήρωας ήταν σε θέση να εκχωρήσει την κυριαρχία και την ελευθερία να αποφασίζει, τουλάχιστον προσωρινά, αντίθετα οι χώρες της ευρωζώνης είναι ανίκανες να αυτοδεσμευτούν», σημειώνουν. «Δεν θέλουν να εκχωρήσουν αρμοδιότητες σε τόσο σημαντικούς τομείς, όπως ο δημοσιονομικός και οικονομικός, με το επιχείρημα ότι είναι  κυρίαρχες δημοκρατίες και αρκούνται μόνο σε υποσχέσεις και αυτοδεσμεύσεις ότι θα περιορίσουν τα χρέη, που όμως στη συνέχεια δεν κάνουν… η ανικανότητα  αυτοδέσμευσης είναι το κεντρικό πρόβλημα της ευρωζώνης», καταλήγουν.

Spiegel: Το 2017 θα μπορούσε να είναι χρονιά διάλυσης της ευρωζώνης

Το Spiegel από την άλλη αναφέρεται σε ένα ενδεχόμενο «κακό» σενάριο για τη Γαλλία, την Ολλανδία ή την Ιταλία.

«Το φαινόμενο είναι παράδοξο», παρατηρεί ο αρθρογράφος. «Ενώ οικονομικά η ευρωζώνη εμφανίζεται τόσο σταθερή όσο ποτέ από το ξέσπασμα της κρίσης, το 2017 θα μπορούσε να γίνει η χρονιά διάλυσης της ευρωζώνης. Οι λόγοι αυτήν την φορά δεν είναι οικονομικοί, αλλά πολιτικοί». Στο άρθρο γίνεται περιγραφή τριών σεναρίων για το ευρώ, το Nexit, το Frexit και το Ilexit.

«Ενδεχόμενη έξοδος της Ολλανδίας από το ευρώ δεν θα προκαλούσε οικονομική κατάρρευση, τους κραδασμούς θα μπορούσαν να απορροφήσουν οι υπόλοιπες χώρες, αλλά θα ήταν μια λυπηρή εξέλιξη κυρίως για τη γερμανική κυβέρνηση», αναφέρει το δημοσίευμα, που περιγράφει όλα τα ενδεχόμενα, κυρίως στον τομέα του εμπορίου, καθώς η Ολλανδία εξάγει περισσότερα προϊόντα  από όσα εισάγει.

Διαφορετικές είναι οι προοπτικές ενός Frexit. «Μετά από τυχόν έξοδο της Γαλλίας δεν θα μπορούσε να επιζήσει το ευρώ. Θα ήταν ο θάνατος, ακόμη και οι χώρες της νότιας Ευρώπης θα έπρεπε να εγκαταλείψουν το κοινό νόμισμα για να μην παρασυρθούν στη δίνη μιας υποτίμησης», αναφέρει το Spiegel.

Η έξοδος της Ιταλίας φαίνεται ένα πιο πιθανό ενδεχόμενο, σύμφωνα με το γερμανικό περιοδικό. «Βραχυπρόθεσμα θα ήταν καλύτερα για τους Ιταλούς, αλλά για τους επενδυτές η επιστροφή στη λίρα θα ήταν μια κρατική χρεοκοπία», επισημαίνει το άρθρο. «Πιθανότητες για τα τρία exit; Η πολιτική κάστα στις Βρυξέλλες και το Βερολίνο καλό είναι να προετοιμάζονται, διότι ένας απαισιόδοξος είναι ένας αισιόδοξος με εμπειρία», καταλήγει.

iefimerida.gr  

     

H «Δρακουλέσκου» και το κουτόχορτο…

Πώς γίνεται τη μια μέρα η «Δρακουλέσκου» να πίνει το αίμα του Ευκλείδη και της Εφης και την επομένη να βγάζει τα δόντια της και να τους χαρίζει τη συμφωνία; Oλα γίνονται με «περήφανη διαπραγμάτευση» .Ή αλλιώς με σανό και κάθε είδους κουτόχορτο.

Του Γιώργου Καρελιά

  

Βροντάει το Σύνταγμα, αστράφτει το Χίλτον. Τα όπλα πάνω στο τραπέζι, η μάχη μαίνεται. Από τη μια πλευρά ο πολέμαρχος Ευκλείδης Τσακαλώτος και η υπαρχηγός Εφη Αχτσιόγλου (αντί του κομμουνιστή με το pochette Γεωργίου Κατρουγκάλου, που την κοπάνησε για άλλα μετερίζια…). Και από την άλλη οι αιμοδιψείς τροϊκανοί με επικεφαλής την Ντέλια Βελκουλέσκου, την οποία η εγχώρια προπαγάνδα θέλει να έλκει την καταγωγή από τον Δράκουλα των Καρπαθίων.

Αλλά να που ξαφνικά τα όπλα σιγούν, η συμφωνία έρχεται. Πώς γίνεται, ρε παιδιά, τη μία μέρα η «Δρακουλέσκου» (εδώ) να πίνει το αίμα του Ευκλείδη και της Εφης και την επομένη να βγάζει τα δόντια της και να τους χαρίζει τη συμφωνία; (εδώ). Όλα γίνονται με «περήφανη διαπραγμάτευση». Ή αλλιώς με σανό και κάθε είδους κουτόχορτο.

Λοιπόν, να το ξαναπούμε για άλλη μια φορά. Ναι, επαναλαμβάνεται το σκηνικό του καλοκαιριού του 2015. Αλλά όχι όπως το φαντάζονται (ακόμα;) ορισμένοι αφελείς της αντιπολίτευσης. Καμιά «περήφανη» διαπραγμάτευση δεν διεξάγεται, πολύ περισσότερο καμιά «ρήξη» δεν ετοιμάζεται. Η απόφαση για συμφωνία είναι δεδομένη. Και μένει μόνο το περιτύλιγμα, το αμπαλάζ, που θα έλεγε και ο γαλλομαθής Κατρούγκαλος.

Ε, αυτό το αναλαμβάνουν οι μύδροι κατά της «Δρακουλέσκου», τώρα που έχει πέσει σιωπητήριο για τον (άλλοτε) «Δράκουλα» Σόιμπλε. Πώς και ξαφνικά ο Τσίπρας και οι συν αυτώ «ξέχασαν» τον Σόιμπλε και η κυβερνητική προπαγάνδα διοχετεύει τα μύρια όσα για την Βελκουλέσκου; Εύκολο. Η μαντάμ Μέρκελ ζήτησε από τον Αλέξη να σταματήσει η στοχοποίηση του Σόιμπλε, γιατί χωρίς αυτόν συμφωνία δεν γίνεται. Ο Αλέξης επέβαλε σιωπητήριο και τα υπόλοιπα έχουν πάρει το δρόμο τους.

Η απόφαση για συμφωνία είναι δεδομένη. Kαι για τους εντελώς αφελείς το είπε ο ίδιος ο Τσίπρας μετά τη χτεσινή Σύνοδο Κορυφής, αποκαλύπτοντας ότι η Μέρκελ είναι… περισσότερο αισιόδοξη απο εκείνον! (εδώ). Μάλιστα, την ίδια ώρα που η κυβερνητική προπαγάνδα κατηγορεί τον Μητσοτάκη ότι «φοράει τη φανέλα του ΔΝΤ» (εδώ), η Λαγκάρντ αποκάλυψε (εδώ) ότι ο Τσίπρας τής ζήτησε να παραμείνει στο ελληνικό πρόγραμμα. Και ο Τσίπρας το επιβεβαίωσε (εδώ)!

Είναι δεδομένη, λοιπόν, η απόφαση για συμφωνία. Γιατί, διαφορετικά, ο Αλέξης, ο Πάνος και τ’ άλλα παιδιά πρέπει να εγκαταλείψουν αμέσως τις καρέκλες τους. Γνωρίζουν πολύ καλά ότι αυτή τη στιγμή ο ΣΥΡΙΖΑ αγκομαχά για να πιάσει το 20% στις δημοσκοπήσεις. Σιγά που θα τα σπάσουν με την Ντέλια, για να παραδώσουν πρόωρα στον Μητσοτάκη. Είναι πολύ σκληροί εξουσιαστές για να το κάνουν. Τα καλά της εξουσίας -και τα λεφτά- είναι πολλά. Εδώ δεν δίστασαν να φέρουν σκανδαλώδη διάταξη για να γλιτώσουν ένα με δύο χιλιάρικα από την εισφορά αλληλεγγύης και θα παρατήσουν έτσι εύκολα τις καρέκλες τους; Θα πάνε μέχρι το 2019 σαν ομάδα αυτοκτονίας, που λέει κι ο Κουρουμπλής (εδώ).

Εν κατακλείδι: όχι δεν έγινε ξαφνικά αρνάκι η «Δρακουλέσκου», αυτά είναι μέσα στο παιχνίδι της προπαγάνδας. Η συμφωνία θα γίνει είτε τώρα είτε λίγο αργότερα μέχρι να βρεθεί το κατάλληλο περιτύλιγμα, δηλαδή τα «αντίμετρα» για τη νέα αφαίμαξη των εισοδημάτων. Η αφαίμαξη είναι η μόνη που θα γίνει σίγουρα.

Ολα τα άλλα γίνονται για νοστιμίσει ο σερβιριζόμενος προπαγανδιστικός σανός. Καλή όρεξη, σε όσους τον δοκιμάζουν…  

protagon.gr

Οταν τα παιδία (της πολιτικής) παίζει

Του Γιώργου Σταματόπουλου

Τα παιδία παίζει ή πόσο χαμηλά έχει πέσει η τέχνη της πολιτικής στην Ελλάδα του εικοστού πρώτου αιώνα. Εκανε μια λάθος πρόβλεψη ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης στο τουίτερ για το αποτέλεσμα του ποδοσφαιρικού αγώνα Μπαρτσελόνα - Παρί Σεν Ζερμέν ερωτώμενος από κάποιον συνομιλητή και επακολούθησε ένας πανικός (είχε πει ότι θα κερδίσει η γαλλική ομάδα και έπεσε πανηγυρικά έξω).

Πρώτος ο πρωθυπουργός της χώρας, παρακαλώ, ανάρτησε στον δικό του λογαριασμό το εξής: «Τελικά, @kmitsotakis η Παρί Σεν Ζερμέν θα κερδίσει το Champions League όσο και η Ν.Δ. τις επόμενες εκλογές» - φτηνή ειρωνεία και δηλητήριο...

Δεν θα απαντούσε ο Μητσοτάκης; Σιγά. Αυθωρεί και παραχρήμα: «Καλά, μια λάθος πρόβλεψη έκανα, δεν έχασα και τα αποτελέσματα της ΕΛΣΤΑΤ...», σαφές καρφί για την γκάφα του πρωθυπουργού να μιλάει για ανάπτυξη την ώρα που οι επίσημες στατιστικές ανακοίνωναν ύφεση! Σιγά μην κώλωνε ο πρωθυπουργός· τόσα και τόσα έχει διαστρεβλώσει...

Αφόρητοι εξυπνακισμοί εκ μέρους δύο εκ των υψηλότερων θεσμικών πυλώνων του κοινοβουλευτικού πολιτεύματος, αδιανόητοι σε ένα σοβαρό δημοκρατικό κράτος.

Σε μερικούς βεβαίως άρεσε το «ανθρώπινον» της διαδικτυακής συνομιλίας· κάνανε χάζι στα πρωινάδικα ανάγοντάς το σε μείζονα πολιτική αντιπαράθεση - ποιος «κατατρόπωσε» τον άλλο, ποιος είναι πιο οξυδερκής και πλείστα άλλα φληναφήματα και ρωπολογήματα.

Οι δημοσιογράφοι των πρωινών εκπομπών «τρελαίνονται» να αναπαράγουν ανοησίες, που θολώνουν την πραγματικότητα, απομακρύνουν από την ουσία και αλλοιώνουν την αλήθεια της πολιτικής σκηνής (σκηνής!).

Μη βιαζόμαστε, έχει και συνέχεια η υψηλού επιπέδου ανταλλαγή πολιτικής στρατηγικής, άμα τε και τακτικής... Εμφανίζεται και η Φώφη Γεννηματά - και τι σημειώνει; Ιδού: «Ο ένας με την Μπαρτσελόνα, ο άλλος με την PSG. Εμείς επιμένουμε σταθερά. Εθνική Ελλάδος», υπονοώντας προφανώς την κοκορομαχία των δύο αντρών αλλά και την πολιτική συναίνεση που ζητάει το κόμμα της για να σωθεί η χώρα.

Ελάτε, τώρα. Θα έμενε έξω απ’ αυτή την οξυδερκή αντιπαράθεση ο αρχηγός του Ποταμιού (που σχεδόν στέγνωσε το καημένο); Θηριώδης η οξεία και καυστική κριτική του.

Για να τη δούμε: «Ενημερώστε Μπάρτσα και Παρί ότι στην Ελλάδα σφάζονται για χάρη τους (σ.σ.: Τσίπρας και Μητσοτάκης). Και κάποιους άλλους (σ.σ.: Γεννηματά) ότι η Εθνική Ελλάδος δεν παίζει στο Champions League».

Εξοντωτική, καταλυτική κριτική, χαρακτηριστική των υψηλοφρόνων και οξυνόων πολιτικών της νέας φουρνιάς, των άνετων στη γλώσσα και τη λαϊκή επικοινωνία· όλοι τούτοι έχουν υπογράψει μνημόνια που καταβαράθρωσαν τη χώρα και αντί να ντρέπονται ή τουλάχιστον να λουφάξουν, επιδίδονται σε χαζές αναρτήσεις στο διαδίκτυο, απολαμβάνοντας την ασφάλεια που τους παρέχει η θέση τους.

Οντως, τα παιδία παίζει και ουδόλως νοιάζονται αν εξοργίζουν το πόπολο (το πόπολο!).   

efsyn.gr

Μια κυβέρνηση, χίλια προσωπεία...

Του Θάνου Οικονομόπουλου

Τον θυμάστε κάποιον Τσακαλώτο που έλεγε ότι «αν πέσει το αφορολόγητο κάτω από τα 8.900 ευρώ, θα παραιτηθώ»;

Ή τον άλλο Τσακαλώτο (συνωνυμία, μάλλον, θα είναι...) που προειδοποιούσε ότι “αν η αξιολόγηση δεν κλείσει τον Νοέμβριο, καήκαμε...”;

Να’ χουν καμιά σχέση με τον Ευκλείδη Τσακαλώτο, τον σημερινό (ακόμη...) υπουργό που δίνει μάχες με την τρόικα για να μην πέσει το αφορολόγητο κάτω από τα 5000 ευρώ, εκφράζει αισιοδοξία ότι η αξιολόγηση θα κλείσει έγκαιρα ώστε να προλάβουμε το επόμενο eurogroup του Μαΐου (ναι, αυτού του “ζήσε Μάη μου...”), και ποτίζει τις φήμες ότι δεν θα είναι για πολύ ακόμη υπουργός, αφού δεν σκοπεύει να παίξει τον ρόλο της Ιφιγένειας; Αυτόν που δεν κρύβει τις αποστάσεις του από τον Αλέξη Τσίπρα, αποστάσεις τέτοιας έκτασης που τον οδήγησαν στο να μην τον προστατεύσει λέγοντάς του να μην εκτεθεί στο υπουργικό συμβούλιο με την... “άνοιξη της ανάπτυξης”, γιατί την ίδια ώρα η ΕΛΣΤΑΤ θα παρουσιάζει στοιχεία που θ’ αποκαλύπτουν ύφεση;

Ίσως, πάλι, στην εποχή της μετά-αλήθειας και της εικονικής πραγματικότητας, τα παλληκάρια που μας κυβερνούν (;) να έχουν καταφύγει στο κόλπο να δημιουργήσουν δυο ή και τρεις εκδοχές -περσόνες για τον καθένας τους, ώστε κάθε φορά η μια περσόνα να λέει τα εντελώς αντίθετα από το αντίγραφό της, χωρίς να ξευτιλίζεται κανείς! Ο καθείς και κατά περίπτωση και την “αλήθεια” του. Κόσμε, διαλέγεις και παίρνεις...

Πώς, ας πούμε, η μια εκδοχή του Κατρούγκαλου μας ορκιζόταν ότι η “προσωπική διαφορά” στον υπολογισμό των συντάξεων θα διατηρηθεί μέχρι να αρχίσουν οι... αυξήσεις τους λόγω ανάπτυξης, και τώρα η άλλη του κάνει γαργάρα και σφυρίζει αδιάφορα στο τελεσίγραφο της τρόικας η ρύθμιση αυτή να καταργηθεί άμεσα, ενώ ο Τσακαλώτος (κάποια από τις δικές του εκδοχές...) δίνει μάχη να... καταργηθεί μεν, αλλά σταδιακά και σε βάθος 3 χρόνων; Κάπως έτσι...

Πώς η μια εκδοχή του Τσίπρα, (η ίδια που επιμένει ότι ήρθε η ανάπτυξη κι’ ας λένε ότι θέλουν τα στοιχεία, και διατείνεται ότι η αξιολόγηση κλείνει μέσα στον Μάρτιο), “διαψεύδει” την Λαγκάρντ του ΔΝΤ η οποία αποκάλυψε ότι ο Τσίπρας της ζήτησε να μείνει το ταμείο στο πρόγραμμα, και να βοηθήσει την Ελλάδα; Κάπως έτσι-εδώ έχουμε την version “Τσίπρας εσ.” εναντίον “Τσίπρα εξ.”. Το... πολυπόστατο του πρωθυπουργού, που του δίνει το ελεύθερο την μια να λέει στον κόσμο “καμιά σύνταξη δεν θα περικοπεί”, και όταν αποκαλύπτονται οι σφαγιαστικές περικοπές, να βγαίνει και να λέει “δεν εννοούσα αυτές που θα γίνουν άμεσα, γιατί αυτές τις είχα συμφωνήσει το... καλοκαίρι του 2015, δεν θυμάστε;”

Το αβάσταχτο με τούτο το τσούρμο, είναι ότι δεν διαθέτουν το παραμικρό ίχνος ευθιξίας (αυτού που οι παλιότεροι έλεγα τσίπα...), δεν νοιώθουν την παραμικρή ανάγκη -το εντελώς αντίθετο- να ζητήσουν, έτσι για τα μάτια βρε αδερφέ, μια συγγνώμην από μια κοινωνία την οποία έχουν ξεματώσει και την εμπαίζουν κι’ από πάνω...

Και έχει, βέβαια, την σημασία του αν η κάποια εκδοχή του Τσακαλώτου είναι σε κόντρα με κάποια εκδοχή του Τσίπρα- σημασία για τα διαδικαστικά μονάχα και τις εσωκομματικές ισορροπίες μεταξύ αμετανόητων ιδεοληπτικών και αφιονισμένων με την εξουσία. Αλλά, στην ουσία, την κοινωνία τι την νοιάζει; Μήπως υπάρχει χώρος ν’ ανασάνει η όποια ελπίδα ότι η μια η εκδοχή του ενός ή άλλη του άλλου, μπορεί ν’ αποδειχθεί παρήγορη και ενθαρρυντική για ένα εθνικό σώμα που αποσυντίθεται στην παρακμή και στην απελπισία;

iefimerida.gr 

Αφορολόγητο – εφιάλτη συμφώνησε ο Τσίπρας: Κλείδωσε κάτω από τα 5900 ευρώ!

Στο χειρότερο σενάριο για όλους τους φορολογούμενους κλείνει η συμφωνία για το αφορολόγητο όριο. Κατ’ απαίτηση των δανειστών επιλέγεται η μείωση του ορίου κάτω από τα 6.000 ευρώ όπως είχε γράψει προ εβδομάδων η «Ημερησία του Σαββάτου.

Συγκεκριμένα, δεδομένη είναι πλέον η δραστική μείωση της έκπτωσης φόρου των 1.900 ευρώ που οδηγεί σε έμμεσο αφορολόγητο όριο στα 8.636 ευρώ για τους μισθωτούς, συνταξιούχους και αγρότες χωρίς παιδιά. Με το αφορολόγητο όριο από τα 8.636 ευρώ σήμερα να προσγειώνεται στα επίπεδα των 5.900 ευρώ το δημοσιονομικό όφελος θα ανέλθει στο 1% του ΑΕΠ ή 1,8 δισ. ευρώ. Το όφελος αυτό προκύπτει με τη μείωση της έκπτωσης φόρου χωρίς να αλλάζουν τα φορολογικά κλιμάκια και οι φορολογικοί συντελεστές.

Το ΔΝΤ, στην πρόσφατη έκθεση του, επικεντρώνεται στη μείωση του αφορολόγητου και σε αλλαγές στα φορολογικά κλιμάκια με στόχο τη διεύρυνση της φορολογικής βάσης με έναν ουδέτερο τρόπο.

Συγκεκριμένα υποστηρίζει ότι μια προσαρμογή του αφορολογήτου στα επίπεδα της Ευρωζώνης, θα δημιουργούσε τα περιθώρια για παράλληλη μείωση των συντελεστών φόρου εισοδήματος φυσικών προσώπων στα επίπεδα του 15%-20% (σήμερα οι συντελεστές κυμαίνονται από 22% έως και 45%). Βέβαια η μείωση αυτή ευνοεί κυρίως τους έχοντες υψηλά εισοδήματα.

Αφού όπως όλα δείχνουν έχει κλειδώσει το έμμεσο αφορολόγητο στα επίπεδα των 5.900 τότε μισθωτοί και συνταξιούχοι θα βρεθούν αντιμέτωποι με μεγάλες φορολογικές επιβαρύνσεις που ξεκινούν από 22 ευρώ για τους έχοντες ετήσια εισοδήματα 6.000 ευρώ και φθάνει τα 602 ευρώ για όσους έχουν εισοδήματα 8.700 ευρώ και άνω.

Αυτό σημαίνει ότι εκατοντάδες χιλιάδες φορολογούμενοι με πενιχρά εισοδήματα που μέχρι σήμερα ήταν αφορολόγητοι, θα κληθούν για πρώτη φορά να πληρώσουν φόρο.

. Εκτός από το αφορολόγητο όριο στο στόχαστρο βρίσκονται και οι υπόλοιπες φοροαπαλλαγές που έχουν απομείνει μετά τις απανωτές καταργήσεις. Υποψήφιες για κατάργηση ή περικοπή είναι οι ιατρικές δαπάνες, το επίδομα θέρμανσης, η παρακράτηση φόρου καθώς και οι εκπτώσεις που εφαρμόζονται στον ενιαίο φόρο ιδιοκτησίας ακινήτων (ΕΝΦΙΑ). Σε κάθε περίπτωση η κατάργηση ή ο περιορισμός των εκπτώσεων φόρου που ισχύουν σήμερα θα επιβαρύνει σημαντικά τους φορολογούμενους, κυρίως τα χαμηλά εισοδηματικά κλιμάκια και τους συνταξιούχους. Ειδικότερα στο κρεβάτι του Προκρούστη βρίσκονται:

• Ιατρικές Δαπάνες: Σύμφωνα με τα στοιχεία του υπουργείου Οικονομικών περίπου 1,9 εκατ. φορολογούμενοι κάνουν χρήση της ανωτέρω φοροαπαλλαγής με το κόστος για το ελληνικό δημόσιο να ανέρχεται στα 120,6 εκατ. ευρώ. Το κονδύλι εξετάζεται να ενταχθεί τμήμα της φοροαπαλλαγής στο νέο σύστημα ηλεκτρονικών συναλλαγών, αλλά από το 2018 που προωθείται.

• Επίδομα θέρμανσης. Το κονδύλι ήδη έχει περικοπεί από την περίοδο 2015-2016 κατά 50% και από την περίοδο 2018-2019 αναμένεται να περιορισθεί περαιτέρω. Σήμερα οι δικαιούχοι του επιδόματος λαμβάνουν συνολικά 105 εκατ. ευρώ.

• Παρακράτηση φόρου. Η μηνιαία παρακράτηση φόρου για τους μισθωτούς είναι μειωμένη κατά 1,5% επί τους αναλογούντος φόρου. Το ποσό αυτό αποδίδεται από τους υπόχρεους με την υποβολή της φορολογικής δήλωσης το επόμενο έτος όπου και γίνεται η εκκαθάριση των δηλώσεων. Από την κατάργηση της μειωμένης παρακράτησης για 2,9 εκατ. μισθωτούς το ελληνικό δημόσιο θα έχει όφελος ύψους 67,9 εκατ. ευρώ.

• Ενιαίος Φόρος Ιδιοκτησίας Ακινήτων. Σήμερα παρέχεται υπό προϋποθέσεις (εισοδηματικά κριτήρια, επιφάνεια κατοικίας) έκπτωση 50% ή πλήρη απαλλαγή από τον ΕΝΦΙΑ. Εξετάζεται οι προϋποθέσεις αυτές (εισοδηματικά κριτήρια, επιφάνεια, επιφάνεια ακινήτου) να περιορισθούν και να αφορούν λιγότερους φορολογούμενους. Οι απαλλαγές στον ΕΝΦΙΑ ανέρχονται στο ποσό των 107 εκατ. ευρώ.

3 Επιβολή φόρου πολυτελείας 10% στα δερμάτινα: Είναι μια πρόταση που έπεσε τις τελευταίες ημέρες στο τραπέζι των συζητήσεων και στο υπουργείο Οικονομικών έχουν αρχίσει να κάνουν τους υπολογισμούς. Ο φόρος πολυτελείας 10% που εξετάζει το οικονομικό επιτελείο θα αφορά όλα ανεξαιρέτως τα δερμάτινα είδη και τεχνουργήματα (παπούτσια, τσάντες, σακίδια, πορτοφόλια κ.ά.) και όχι σε περιορισμένα όπως ισχύει σήμερα (δέρματα που προέρχονται από άγρια ζώα, κροκόδειλους, ερπετά κ.ά.).

Πηγή: ΗΜΕΡΗΣΙΑ

Συντάξεις σε επίπεδα Βουλγαρίας για χιλιάδες συνταξιούχους - Ποιοι επηρεάζονται

 ΣΤΟΝ... ΑΕΡΑ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΑΣΦΑΛΙΣΜΕΝΟΙ 

Η κυβέρνηση με το τρίτο μνημόνιο έφερε συντάξεις των 152 ευρώ, μέσα από μια διάταξη-βόμβα.

Τα αποτελέσματα αυτής της διάταξης γίνονται σήμερα αντιληπτά από χιλιάδες συνταξιούχους, που παίρνουν στα χέρια τους τις οριστικές αποφάσεις συνταξιοδότησης μετά από ενάμιση χρόνο. Όπως αναφέρει σημερινό δημοσίευμα του «Ελεύθερου Τύπου», η διάταξη με την οποία το τρίτο μνημόνιο κατεβάζει τις συντάξεις σε επίπεδα Βουλγαρίας για χιλιάδες συνταξιούχους περιλαμβάνεται στην υποπαράγραφο Ε1 και Ε3 του νόμου 4336/2015 όπου οι κυβερνώντες μετά από τις διαπραγματεύσεις με την τρόικα απεδέχθησαν να καταργηθούν τα κατώτατα όρια σύνταξης για όσους αποχωρούν από 1ης/7/2015 και μετά και είναι κάτω των 67 ετών και αντί για το εγγυημένο κατώφλι σύνταξης που ήταν στα 468 ευρώ να παίρνουν μέχρι τα 67 τους μόνο τη σύνταξη που βγάζουν οι εισφορές τους και τα έτη που ασφαλίστηκαν!

Αν οι εισφορές βγάζουν σύνταξη 230 ευρώ, αυτό θα είναι και το τελικό ποσό, και όχι τα 487 ευρώ που ήταν το εγγυημένο κατώφλι σύνταξης.

Αν οι εισφορές βγάζουν 400 ευρώ σύνταξη, αυτό θα είναι και το τελικό ποσό σύνταξης.

Αν οι εισφορές βγάζουν σύνταξη πάνω από τα 487 ευρώ, π.χ. 600 ευρώ, θα παίρνουν 600 ευρώ το μήνα.

Σύμφωνα με το ίδιο δημοσίευμα, η διάταξη-βόμβα τινάζει στον αέρα χιλιάδες ασφαλισμένους που υπέβαλαν αιτήσεις συνταξιοδότησης στο ΙΚΑ, στον ΟΑΕΕ και άλλους φορείς από 1ης/7/2015 μέχρι και 12/5/2016 που ψηφίστηκε ο νόμος Κατρούγκαλου και άλλαξε εκ νέου ο υπολογισμός για όσους υποβάλλουν αίτηση από 13/5/2016 και μετά.

Τα ποσά που λαμβάνουν από τις οριστικές τους συντάξεις είναι κάτω από τα 487 ευρώ για όσους είχαν ηλικίας κάτω των 67 ετών και αποδοχές κάτω από 1.160 ευρώ με 15 έως 25 χρόνια ασφάλισης στο ΙΚΑ και ανάλογα έτη και εισφορές στον ΟΑΕΕ.

Αξίζει να σημειωθεί ότι στον ΟΑΕΕ, κανείς από όσους αποχώρησαν μετά την 1η Ιουλίου του 2015 και ήταν ασφαλισμένος του ΤΕΒΕ δεν δικαιούται να πάρει το προνοιακό ποσό των 220 ευρώ που πριμοδοτούσε όχι μόνο τις κατώτατες αλλά και τις μεσαίες ή υψηλότερες συντάξεις.

Όσον αφορά το ΙΚΑ, ασφαλισμένος με 25 χρόνια, ηλικία 62 και μισθό 800 ευρώ, αν αποχωρούσε μετά την 1η Ιουλίου του 2015, θα πάρει σύμφωνα με τον Ελεύθερο Τύπο, 257 ευρώ, ενώ αν παρέμενε το κατώτατο όριο που θα έπαιρνε θα ήταν 487 ευρώ με μείωση 30% λόγω πρόωρης εξόδου, δηλαδή 340 ευρώ.

 iefimerida.gr

Οι δανειστές ζητούν περικοπή μια κι έξω των συντάξεων για να κλείσει η συμφωνία

 ΧΑΝΕΤΑΙ ΤΟ ΣΤΟΙΧΗΜΑ ΤΗΣ 20ης ΜΑΡΤΙΟΥ 

Εκ του μακρόθεν θα συνεχιστεί πλέον η διαπραγμάτευση Αθήνας-δανειστών μέχρι το Eurogroup της 20ής Μαρτίου, ημερομηνία που όμως δείχνει να χάνεται και η συμφωνία πηγαίνει για αργότερα.

Στο χθεσινό Euro Working Group επιβεβαιώθηκε από πλευράς των θεσμών πως η κυβέρνηση συζητά ανοικτά πλέον όλα τα θέματα. Κατά πληροφορίες, στις αρχές της ερχόμενης εβδομάδας, Δευτέρα ή Τρίτη, θα ξεκαθαρίσει το ύψος των πρόσθετων μέτρων που θα απαιτηθούν.

Προς το παρόν, οι διαφορές των δύο πλευρών παραμένουν και μάλιστα είναι σημαντικές, καθώς, όπως εξηγούν κυβερνητικές πηγές, «διαφορετικά θα είχαμε κλείσει».

Σύμφωνα με κυβερνητικούς αξιωματούχους, μετά το τέλος της συνάντησης στο Χίλτον παραμένουν οι εξής εκκρεμότητες:

Το ύψος του πακέτου των μέτρων. Δηλαδή, αν θα φτάσει στο 2% του ΑΕΠ.

Η ισορροπία των αντίμετρων. Η ελληνική πλευρά ζητά μεγαλύτερη μείωση του ΕΝΦΙΑ και πριμοδοτεί την κοινωνική χροιά των μέτρων, με την άλλη πλευρά να απορρίπτει τα μέτρα της Αθήνας, επιθυμώντας να κυριαρχεί ο αναπτυξιακός χαρακτήρας.

Εργασιακά. Η ελληνική πλευρά είναι αντιμέτωπη με ιδεολογικές εμμονές του ΔΝΤ σε ό,τι αφορά στις ομαδικές απολύσεις και στο λοκ άουτ. Οπως συμπλήρωσε επίσης η ίδια κυβερνητική πηγή, «οι αντιδράσεις των Ευρωπαίων είναι περιορισμένες, λόγω της απόφασης παραμονής του ΔΝΤ στο πρόγραμμα». «Κόκκινο πανί» θεωρείται για το Ταμείο και το σχέδιο επαναφοράς των συλλογικών διαπραγματεύσεων. Επίσης, οι δανειστές επιμένουν για τις αλλαγές στον συνδικαλιστικό νόμο, στον καθορισμό του κατώτατου μισθού από την κυβέρνηση και στην υπερίσχυση των επιχειρησιακών συμβάσεων εργασίας έναντι των κλαδικών.

Αναφορικά με τις συντάξεις, η διαφωνία εστιάζεται στον χρόνο των περικοπών, καθώς το ΔΝΤ επιμένει ότι οι μειώσεις πρέπει να γίνουν εφάπαξ σε μία χρονιά. Δηλαδή το 2019 ή το 2020, αποκρούοντας το αίτημα της ελληνικής πλευράς για εφαρμογή μεταβατικής περιόδου σε βάθος 5 ετών από το 2020 έως το 2025. Οι Έλληνες αξιωματούχοι προσπάθησαν να πείσουν τους δανειστές να δεχτούν τη σταδιακή μείωση των συντάξεων με το επιχείρημα ότι σε καμία ευρωπαϊκή χώρα δεν εφαρμόζονται δραστικές αλλαγές στο ασφαλιστικό χωρίς μεταβατική περίοδο.

Το επικρατέστερο σενάριο για τις συντάξεις

Οσον αφορά στο επικρατέστερο σενάριο για τις συντάξεις, πάντως, προβλέπει την περικοπή της «προσωπικής διαφοράς» στις κύριες συντάξεις άνω των 600-700 ευρώ, κάτι που πρακτικά σημαίνει ότι η μείωση θα φθάσει στις συντάξεις αυτές στο 10% και σε αυτές άνω των 1.200 ευρώ θα αγγίξει το 30%.

Εμπλοκή και με τα ενεργειακά

Να σημειωθεί ότι σε εκκρεμότητα παραμένουν και τα ενεργειακά, καθώς εκδηλώθηκε τεχνική εμπλοκή της τελευταίας στιγμής, λόγω παρέμβασης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ανταγωνισμού που αλλάζει τα δεδομένα.

Συμφωνία μόνο στο εύκολα

Στα μόνα που φαίνεται να υπάρχει συμφωνία είναι διάφορα περιφερειακά τεχνικά θέματα, όπως οι διαδικασίες του εξωδικαστικού συμβιβασμού με τη βάση εκκίνησης για ένταξη στη ρύθμιση να ξεκινά από τα 20.000 ευρώ οφειλή, ενώ όσον αφορά το δημοσιονομικό κενό του 2018, ανώτατη κυβερνητική πηγή ανέφερε ότι είναι ασήμαντο και έχει καλυφθεί από διαρθρωτικά μέτρα που έχουν αποφασιστεί.

Θεσμοί: Στόχος μια συμφωνία staff level agreement στις 20/3

«Σημαντική πρόοδο» στις συζητήσεις με την Ελλάδα για «ισορροπημένα δημοσιονομικά μέτρα που πρέπει να ληφθούν μετά τη λήξη του προγράμματος» κάνει λόγο η κοινή ανακοίνωση των θεσμών.

Όπως αναφέρεται στην ίδια ανακοίνωση, «οι επόμενες συνεδριάσεις έχουν προγραμματιστεί για την επόμενη εβδομάδα ενόψει του Eurogroup στις 20 Μαρτίου, με στόχο τη γρήγορη ολοκλήρωση μιας συμφωνίας σε επίπεδο προσωπικού (staff level agreement)».

«Βόμβα» από το ΔΝΤ: Σημαντικές διαφορές με την Ελλάδα σε κρίσιμα ζητήματα

Ο εκπρόσωπος του ΔΝΤ, Τζέρι Ράις, αναφέρθηκε στην πορεία των διαπραγματεύσεων με την Ελλάδα, τονίζοντας ότι υπάρχει ακόμη μεγάλη απόσταση ανάμεσα στις δύο πλευρές.

Ειδικότερα, ο κ. Ράις δήλωσε πως έχει υπάρξει πρόοδος σε κάποιους σημαντικούς τομείς και πρόσθεσε πως το Ταμείο καλωσορίζει αυτήν την πρόοδο. Επεσήμανε, ωστόσο, πως παραμένουν ακόμα σημαντικές διαφορές σε άλλους κρίσιμους τομείς της διαπραγμάτευσης.

Ο ίδιος δεν θέλησε να αναφέρει ποια είναι τα σημεία που οι συζητήσεις έχουν προχωρήσει και πού ακριβώς εντοπίζονται οι διαφορές, λέγοντας πως το Ταμείο δεν σχολιάζει διαπραγματεύσεις που δεν έχουν ολοκληρωθεί.

Παράλληλα, ανέφερε πως δεν θέλει να κάνει εικασίες για το πότε θα υπάρξει συμφωνία μεταξύ της Ελλάδας και των θεσμών, αλλά ξεκαθάρισε ότι απαιτείται πολλή δουλειά, χωρίς να ξεκαθαρίζει αν αναφέρεται στο SLA ή στη συνολική συμφωνία.

Σε σχέση με το θέμα του χρέους, ο κ. Ράις επανέλαβε ότι το ΔΝΤ παραμένει ξεκάθαρο στις θέσεις του. «Η ελάφρυνση χρέους μπορεί να γίνει με πολλούς τρόπους και δεν μιλάμε για κούρεμα», είπε χαρακτηριστικά ο εκπρόσωπος του ΔΝΤ.

iefimerida.gr