Ποια Πολιτική Γραμματεία, ποιάς Ριζοσπαστικής, ποιάς Αριστεράς!

Στην αρχή ήταν η Πολιτική Γραμματεία της νίκης και του ερχομού της Ελπίδας. Μετά ήταν η Πολιτική Γραμματεία όχι στα μνημόνια. Μετά ήταν η Πολιτική Γραμματεία της αντίστασης στις πιέσεις. Μετά ήταν η Πολιτική Γραμματεία υπογράψαμε αλλά δεν υποκύπτουμε. Μετά ήταν η Πολιτική Γραμματεία της άρνησης στους εκβιασμούς. Μετά ήταν η Πολιτική Γραμματεία της ηρωικής Εξόδου και της Ανεξαρτησίας. Μετά ήταν η Πολιτική Γραμματεία του ΟΧΙ μεν, αλλά ΝΑΙ.

Μετά ήταν η Πολιτική Γραμματεία εκείνων που έμειναν να υπογράψουν εκείνα που έφτυναν.

Μετά ήταν η Πολιτική Γραμματεία όχι στα μνημόνια αλλά δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς.

Μετά ήταν η Πολιτική Γραμματεία της ανυποχώρητης διαπραγμάτευσης.

Μετά ήταν η Πολιτική Γραμματεία της σκληρής διαπραγμάτευσης.

Μετά ήταν η Πολιτική Γραμματεία της αφόρητης πίεσης από τους ξένους.

Μετά ήταν η Πολιτική Γραμματεία ο λαός ήξερε ότι μας ψήφισε για να εφαρμόσουμε εμείς τα μνημόνια.

Μετά ήταν η Πολιτική Γραμματεία της αυταπάτης.

Μετά ήταν η μισή Πολιτική Γραμματεία της αντίστασης και η άλλη μισή της αναδίπλωσης. Στην πράξη, και οι δύο της υπογραφής.

Μετά ήταν η Πολιτική Γραμματεία με τις κόκκινες γραμμές.

Μετά ήταν η Πολιτική Γραμματεία με το παράλληλο πρόγραμμα.

Μετά ήταν η Πολιτική Γραμματεία με τη σκληρή πραγματικότητα.

Μετά ήταν η Πολιτική Γραμματεία απέναντι στο ΔΝΤ και τον Σόιμπλε.

Μετά ήταν  Πολιτική Γραμματεία απέναντι στον Σόιμπλε μαζί με το ΔΝΤ.

Μετά ήταν η Πολιτική Γραμματεία απέναντι στο ΔΝΤ μαζί με τον Ντράγκι.

Μετά ήταν η Πολιτική Γραμματεία ενάντια στα προαπαιτούμενα.

Μετά ήταν η Πολιτική Γραμματεία να τα δούμε τα προαπαιτούμενα.

Μετά ήταν η Πολιτική Γραμματεία με τα αντίμετρα.

Μετά ήταν η Πολιτική Γραμματεία να αφήσουμε το αριστερό αποτύπωμα.

Μετά ήταν η Πολιτική Γραμματεία όχι στα νέα μέτρα.

Μετά ήταν η Πολιτική Γραμματεία όχι στα μέτρα του ΔΝΤ, ναι στο ΔΝΤ.

Μετά ήταν η Πολιτική Γραμματεία ψηφίζουμε τα μέτρα, αλλά δεν τα εγκρίνουμε.

Μετά ήταν η Πολιτική Γραμματεία δεν εφαρμόζουμε τα μέτρα αν δεν έχουμε το χρέος.

Μετά ήταν η Πολιτική Γραμματεία όχι στη θέση Σόιμπλε.

Μετά ήταν η Πολιτική Γραμματεία και τη θέση Σόιμπλε συζητάμε.

Χτες ήταν η Πολιτική Γραμματεία πετύχαμε στόχους με το μνημόνιο και αν δεν έρθει το ΔΝΤ να μας δανείσει και να συμμετάσχει στο πρόγραμμα δεν θα εφαρμόσουμε τα μέτρα.

Στην επόμενη Πολιτική Γραμματεία θα συμμετάσχει και ο Σόιμπλε.

Γ. Παπαδόπουλος- Τετράδης     liberal.gr      

Τα παιδιά που γεννήθηκαν το 1999

Τα παιδιά που δίνουν Πανελλαδικές ανήκουν στη γενιά που θα «τρέξει» τη χώρα από το 2035 μέχρι το 2060. Και όμως οι γονείς της, σύραμε τα παιδιά μας στο δρόμο, θέλοντας να μεγαλώσουμε κλώνους, ρεπλίκες που θα πάρουν βήμα βάζοντας τα πόδια τους μέσα στις δικές μας πατημασιές

Του Κώστα Γιαννακίδη

Το 1999 είναι μία χρονιά από άλλο σύμπαν. Στο Μαξίμου είχαμε Σημίτη και στην τσέπη δραχμές. Ο Μπιλ Κλίντον επισκέφτηκε την Αθήνα, η Αττική Οδός ήταν ακόμα στο σκάψιμο και οι Ολυμπιακοί Αγώνες πέντε χρόνια μπροστά. Οι εφημερίδες δημοσίευαν απολογισμούς χιλιετίας. Λίγοι ήξεραν το Google και κανένας δεν μπορούσε να φανταστεί το YouTube. Θα επηρέαζε, άραγε, τους υπολογιστές το millennium bug;

Τα παιδιά που γεννήθηκαν το 1999 δίνουν φέτος Πανελλαδικές. Γεννήθηκαν σε έναν κόσμο που πλέον δεν υπάρχει και ετοιμάζονται να ζήσουν σε έναν κόσμο που δεν γνωρίζουν πώς θα είναι. Πάντα έτσι δεν ήταν; Όχι ακριβώς. Στον 21ο αιώνα ο χρόνος έχει αποκτήσει κινηματογραφική ταχύτητα. Παλαιότερα τα πράγματα κυλούσαν πιο αργά. Μπορεί οι καιροί να ήταν λιγότερο συναρπαστικοί, ήταν, όμως, αρκετά πιο προβλέψιμοι.

Αυτά τα παιδιά, λοιπόν, δυσκολεύονται να φανταστούν πώς ήταν η ζωή χωρίς Google και smartphone. Δεν ξέρουν να χειριστούν κασετόφωνο ούτε να καλέσουν με τη μία από τηλέφωνο με κερματοδέκτη. Μεγάλωσαν με πάρτι σε παιχνιδότοπους, multiplex, junk food και, κυρίως, ακούγοντας για την κρίση. Με βάση το προσδόκιμο ζωής, πολλά από αυτά θα πατήσουν στις δύο τελευταίες δεκαετίες του αιώνα. Τότε που τα μνημόνια θα έχουν τελειώσει και ένας νέος άνθρωπος θα προσδοκά να δει τη διάλυση του Υπερταμείου με τη δημόσια περιουσία. Τα παιδιά του 1999 και εκείνα που γεννήθηκαν λίγα χρόνια μετά, θα διηγηθούν με τις ζωές τους την ιστορία του αιώνα μας.

Οπως συμβαίνει συνήθως, έχουν κατασκευαστεί με καλύτερο υλικό από εκείνο με το οποίο φτιάχτηκαν οι γονείς τους. Δεν μεταφέρουν σύνδρομα, νευρώσεις και προκαταλήψεις που βρήκαν στο σπίτι όταν τα έφεραν από το μαιευτήριο. Και είναι λες και έχουν μία στωική απάθεια απέναντι στα πράγματα. Ισως είναι η ψύχραιμη ματιά μιας γενιάς που, μέχρι τα 18, έχει δει περισσότερες εικόνες από όσες είδαν οι παππούδες της σε μία ζωή. Όχι πως μεγάλωσε χωρίς εκπλήξεις, απλώς είδε τόσα που είναι μάλλον απίθανο να κρεμάσει σαγόνι.

Είναι η γενιά που θα «τρέξει» τη χώρα από το 2035 μέχρι το 2060. Και όμως εμείς, ας πούμε οι γονείς της, δεν σκεφτήκαμε τίποτα ξεχωριστό, τίποτα το ιδιαίτερο, το καινοτόμο. Σύραμε τα παιδιά μας στο δρόμο που βαδίσαμε, αναπαράγοντας τα πρότυπα που ξέραμε, θέλοντας να μεγαλώσουμε κλώνους, ρεπλίκες που θα πάρουν βήμα βάζοντας τα πόδια τους μέσα στις δικές μας πατημασιές.

Κοιτάξτε τυχαία μέσα σε ένα αυτοκίνητο. Βρείτε έναν πενηντάρη γονιό με ένα παιδί που αυτές τις μέρες δίνει Πανελλαδικές. Τους χωρίζουν τριάντα τόσα χρόνια, μία γενιά. Στην πραγματικότητα τους ενώνουν πολλά περισσότερα. Και οι δύο πέρασαν λίγο ως πολύ από το ίδιο σχολείο. Εκαψαν μυαλό σε φροντιστήρια και αποστήθιση, διεκδικώντας μία θέση, πιθανότατα στην ίδια Σχολή. Και εκεί δεν θα έχουν αλλάξει και πολλά, εκτός από τις, φθίνουσες, προοπτικές επαγγελματικής αποκατάστασης του παιδιού. Βέβαια το παιδί μεγαλώνει σε ένα παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον, μπορεί πλέον να αναζητήσει τη ζωή του στο εξωτερικό, κάτι που δεν ήταν αυτονόητο για τον γονιό του, αλλά και για τις απόψεις του Κώστα Καζάκου. Πόσα παιδιά μπορούν, στα αλήθεια, να σταθούν ανταγωνιστικά σε αυτό το περιβάλλον, όταν έχουν μεγαλώσει με όρους και συνθήκες προηγούμενων δεκαετιών;

Στη χώρα που λατρεύει το παρελθόν και αδιαφορεί για το μέλλον, που ποθεί να επιστρέψει εκεί που ήταν, αντί να προχωρήσει μπροστά, η ποιότητα της εκπαίδευσης που προσλαμβάνει ένα παιδί, καθορίζεται αποκλειστικά από την οικογένεια και ελάχιστα από την κοινωνία. Αν δεν πληρώσεις για γλώσσες, φροντιστήρια, δραστηριότητες και εκπαιδευτικές εκδρομές, το παιδί σου έχει ελπίδες μόνο ως φωτεινή εξαίρεση. Όμως συχνά, τα εφόδια ενός παιδιού έχουν μικρότερη σημασία από τις διαθέσιμες επιλογές που έχει μπροστά του. Πολλές φορές οι ίδιοι οι γονείς βγάζουν τις παρωπίδες και τις τοποθετούν στο κεφάλι του σπλάχνου τους. Πόσες χιλιάδες παιδιά, που τώρα ακούν την καρδιά να χτυπάει δυνατά μέσα στα αυτιά, θέλουν να γίνουν, για παράδειγμα, δικηγόροι, μηχανικοί, αρχιτέκτονες; Και μάλιστα γνωρίζουν ότι, επαγγελματικά, οι περισσότεροι θα πάνε σαν τα πρόβατα στη σφαγή. Δεν υπάρχει επιλογή σε ένα εκπαιδευτικό σύστημα δυσπροσάρμοστο, χωρίς φαντασία. Η παλέτα τους έχει περιορισμένα χρώματα. Είναι βέβαια και το κύρος, το status, τα απομεινάρια κοινωνικών αντιλήψεων από τα ’60ς. Από τότε δηλαδή που η είσοδος στο Πανεπιστήμιο σου επέτρεπε, πράγματι, να αλλάξεις κοινωνική τάξη. Υπάρχει και η άλλη κατηγορία: τα παιδιά που θα εγκλωβιστούν σε Σχολές για τις οποίες δεν έχουν κανένα ενδιαφέρον ή σε ΤΕΙ της κακιάς ώρας στα οποία θα εγγραφούν, ίσως και για να φύγουν από το σπίτι, στραγγαλίζοντας οικονομικά τους γονείς, δίνοντας ανάσες στα μπαρ της γραφικής ελληνικής περιφέρειας. Δυστυχία με ακαδημαϊκή επικύρωση. Και φυσικά αυτά που θα αποτύχουν.

Ως πατέρας παιδιού που δίνει εξετάσεις μεταφέρω πολλές ενοχές απέναντι στον γιο μου και στη γενιά του. Ξέρω, βέβαια, ότι θα τα καταφέρουν. Θα τα καταφέρουν πολύ καλύτερα από μας. Ωστόσο φοβάμαι ότι τους παραδίδουμε μία χώρα χειρότερη από εκείνη που παραλάβαμε, σε έναν κόσμο που είναι πολύ πιο απαιτητικός από εκείνον που υποδέχθηκε εμάς. Και ενώ όλοι, όταν γίναμε γονείς, είχαμε άλλα όνειρα, κάναμε σπουδαία σχέδια για τα παιδιά μας, να που βρισκόμαστε και εμείς στα κάγκελα του σχολείου, προσπαθώντας, έκπληκτοι και μουδιασμένοι, να καταλάβουμε τι απέγιναν τα χρόνια που έφυγαν.       

protagon.gr     

Εκατομμύρια για χρεοκοπημένα ΜΜΕ!

Του Γιάννη Παντελάκη

Επιχειρήσεις πουλιούνται χιλιάδες. Αρκετές με μικρές ή μεγάλες προοπτικές επανάκαμψης, επιχειρήσεις που με μια μικρή ρευστότητα μπορούν να πρωταγωνιστήσουν στην αγορά. Το επενδυτικό ενδιαφέρον γι αυτές είναι μικρό και η βασική αιτία συνδέεται με το οικονομικό κλίμα. Σ αυτό το σκηνικό, υπάρχει μια εξαίρεση που προκαλεί εντύπωση (;) Οικονομικά ισχυροί επιχειρηματίες δείχνουν μεγάλο ενδιαφέρον και ειναι διατεθειμένοι να βάλουν πολλά εκατομμύρια  για ν' αγοράσουν ένα Μέσο Ενημέρωσης. Ακόμα και χρεοκοπημένο.

Ο Μαρινάκης έδωσε 23 εκατ. ευρώ για ν' αγοράσει τον ΔΟΛ, ενώ υπήρξε προσφορά 20 εκατ. (φημολογείται από τον Μελισσανίδη) και άλλη με 11 εκατ. (Σαββίδης). Πριν λίγες ημέρες ο Σαββίδης αγόρασε το 20% του MEGA, φαρμακοβιομήχανοι ή άνθρωποι που ασχολούνται με τον τζόγο δημιουργούν ιντερνετικά και ραδιοφωνικά Μέσα, άσχετοι με τον εκδοτικό χώρο αγοράζουν ποσοστά σε υπάρχουσες εφημερίδες ή επιχειρούν δυναμικότερη παρέμβαση μέσω τηλεοπτικών δικτύων κ.ο.κ.

Το μιντιακό τοπίο αλλάζει με παλαιούς παίκτες να αποχωρούν ή να είναι έτοιμοι γι αυτό (Ψυχάρης, Μπόμπολας κ.α.) και νέους επίδοξους εκδότες ή καναλάρχες να δείχνουν πρόθυμοι να αποτελέσουν τους διαδόχους τους τοποθετώντας-σε καιρό βαθιάς κρίσης-πολλά εκατομμύρια ευρώ. Οικονομικά ισχυροί, είναι έτοιμοι-και κάποιοι το κάνουν ήδη-να τοποθετηθούν στον συγκεκριμένο χώρο ο οποίος δεν φημίζεται για τις ευοίωνες οικονομικές προοπτικές του.

Η προσδοκία άμεσου οικονομικού κέρδους δεν αποτελεί την αιτία για όλα αυτά. Τα πιο επιτυχημένα από οικονομικής άποψης ΜΜΕ (μετρημένα στα δάκτυλα του ενός χεριού), αποφέρουν ελάχιστα κέρδη στους ιδιοκτήτες τους. Οι εφημερίδες κινούνται σε οριακά επίπεδα, συνήθως οι εργαζόμενοι πληρώνουν τη ζημιά (με μειώσεις ή μεγάλες καθυστερήσεις στην καταβολή των αποδοχών τους), για τους ραδιοφωνικούς σταθμούς, ιδιαίτερα του ειδησεογραφικούς, ούτε λόγος, προσπαθούν να επιβιώσουν σε μια ‘’πεθαμένη῾῾διαφημιστική αγορά με μεγάλες δυσκολίες, ενώ κάτι ανάλογο συμβαίνει με τα κανάλια. Είναι αριθμητικά πολλά και θεωρείται ιδιαίτερα δύσκολο να επιβιώσουν από τα μειωμένα διαφημιστικά έσοδα.

Τα Μέσα Ενημέρωσης-με μικρές εξαιρέσεις οικονομικά υγιών επιχειρήσεων-έχουν πάψει ν αποτελούν επικερδείς οργανισμούς με την ορθολογική έννοια του όρου, ο,τι δηλαδή επιβιώνουν οικονομικά από τις πωλήσεις φύλλων, τις θεαματικότητες ή ακροαματικότητες τους. Με την οικονομική κρίση, έσκασε μια μεγάλη φούσκα η οποία τα απογύμνωσε και οικονομικά αφού στηριζόντουσαν σε πήλινα πόδια. Πολλά από τα Μέσα, επιβίωναν μέσα από το αμαρτωλό τρίγωνο ΜΜΕ-Τράπεζες-Πολιτική εξουσία, όταν αυτό έπαψε να λειτουργεί,  άλλοτε πανίσχυρα συγκροτήματα κατέρρευσαν. Οι περιπτώσεις του ΔΟΛ και του Πήγασου, είναι οι πιο ενδεικτικές.

Το ερώτημα «γιατί ένας οικονομικά ισχυρός αγοράζει ένα ΜΜΕ χωρίς προοπτική οικονομικής απόσβεσης των χρημάτων που έβαλε», έχει απαντηθεί εδώ και χρόνια. Γιατί προσδοκά παρέμβαση στα πολιτικά δρώμενα με ο,τι παρεπόμενα (και οικονομικά) αυτό προκαλεί. Πολύ πρόσφατα, ο Σαββίδης σε συνέντευξή του, με ωμό αλλά σαφή τρόπο έδωσε μια τέτοια διάσταση. Όπως είπε «Αν δεν έχεις σχέση με media δεν μπορείς ν' ασχοληθείς με μεγάλες επιχειρήσεις. Επειδή σε πατάνε όπως θέλουνε». Το προσδοκώμενο όφελος για έναν ιδιοκτήτη ΜΜΕ, δεν είναι μόνο το πολιτικό αλλά και το οικονομικό.

Πολιτικές και οικονομικές οι σκοπιμότητες λοιπόν.

Η αλήθεια είναι, πως πάντα αυτό συνέβαινε. Με μικρές ή μεγαλύτερες παραλλαγές. Ωστόσο υπάρχει μια σεβαστή διαφορά συγκριτικά με το παρελθόν. Οι παραδοσιακοί εκδότες (Λαμπράκης, Τεγόπουλος, Βλάχου κ.α.), δεν ήταν επιχειρηματίες που έγιναν εκδότες. Ήταν εκδότες κάποιοι από τους οποίους στην πορεία ανέπτυξαν και επιχειρηματικές δραστηριότητες. Προφανώς η διαφορά είναι μεγάλη.

Όπως και να έχει, η νέα αυτή πραγματικότητα-με αρκετά παρόμοια χαρακτηριστικά- υπάρχει και στην υπόλοιπη Ευρώπη, μπορεί ν αντιμετωπισθεί μόνο με θεσμικό τρόπο. Το ΕΣΡ να παίξει τον ρόλο του επάνω στο υπάρχον έστω νομικό πλαίσιο, οι Ενώσεις των εργαζομένων στα Μέσα να προσπαθήσουν για την εφαρμογή στοιχειωδών κανόνων δεοντολογίας.  Και οι εργαζόμενοι, να διεκδικήσουν κάτι που θα έπρεπε να είναι αυτονόητο, όρους ελεύθερης διατύπωσης απόψεων και καταγραφής γεγονότων.

Έτσι κι αλλιώς, η εποχή εκείνη στην οποία ανάμεσα στα βασικά κριτήρια για την μεταβίβαση ενός Μέσου από έναν ιδιοκτήτη στον άλλο θα είναι και  η εξασφάλιση της ελευθερίας των δημοσιογράφων (όπως συμβαίνει στην Γαλλία), είναι πολύ μακρινή για μας...          

liberal.gr

Ενα χρέος που «καίγεται» στα κουτουρού…

Από την αρχή της διακυβέρνησής τους ο Αλέξης Τσίπρας και οι συν αυτώ ήξεραν μόνο ότι θέλουν να παραμείνουν πάση θυσία στην εξουσία. Oλα τα άλλα έρχονται δεύτερα, εξ ου και τα αλλοπρόσαλλα «ναι σε όλα» χωρίς ανταπόδοση

Του Γιώργου Καρελιά

Ας παραβλέψουμε το περσινό «καήκαμε» του Τσακαλώτου, που δείχνει ότι ήξεραν πολύ καλά τι σημαίνουν οι συνεχείς καθυστερήσεις. Ας παραβλέψουμε και το φετινό (του Φεβρουαρίου) «ούτεένα ευρώ νέα μέτρα» του Τσίπρα, ως μια ακόμη συνειδητή απόπειρα πρώιμης παραπλάνησης των αποδεκτών του. Και ας δούμε τα πιο κοντινά.

Λίγο πριν ψηφιστούν τα νέα μέτρα περίσσευαν οι  διαβεβαιώσεις. Πρώτον, ότι δεν θα προ-νομοθετηθούν μέτρα (για το 2019 και το 20120), γιατί ήταν «αντιδημοκρατικά». Και νομοθετήθηκαν. Δεύτερον, ότι οι βουλευτές, πριν ψηφίσουν τα μέτρα, θα γνώριζαν τη ρύθμιση για το χρέος. Παραμύθι, ψήφισαν και δεν γνώριζαν τίποτα.

Τώρα έχουν περάσει στο δεύτερο στάδιο της παραπλάνησης. «Αν δεν πάρουμε τη ρύθμιση για το χρέος, δεν θα εφαρμοστούν τα μέτρα που ψηφίσαμε». Και ποια ρύθμιση, άραγε, θέλουν; Στην αρχή τα ήθελαν όλα. Δηλαδή, ρύθμιση με το ΔΝΤ μέσα, που να επιτρέπει στον Ντράγκι να μας βάλει στην ποσοτική χαλάρωση και μετά να μας επιτρέψει να βγούμε στις αγορές. Όμως,  όταν είδαν ότι όλα αυτά μπορεί και να αποτελούν όνειρο απατηλό, το ξαναγύρισαν. Πέταξαν από το πακέτο την ποσοτική χαλάρωση και άφησαν τον «καθαρό διάδρομο»,  που να οδηγεί (μόνο) στις αγορές (εδώ).

Κάπου εδώ βρισκόμαστε σήμερα. Με το βασικό λάθος να έχει γίνει και μάλιστα για δεύτερη φορά. Αντί, δηλαδή, να έχουν κλείσει εγκαίρως την αξιολόγηση και να έχουν πάρει την δόση, την «φόρτωσαν» με μαξιμαλιστικές απαιτήσεις για τη ρύθμιση του χρέους, αγνοώντας (;) ότι η γερμανική κυβέρνηση δεν θα τις αποδεχόταν εν όψει εκλογών. Γι’ αυτό υπάρχει και η άποψη που λέει ότι θα ήταν καλύτερα να διεκδικήσει η Ελλάδα τη ρύθμιση για το χρέος μετά τις γερμανικές εκλογές.

Τώρα ο Τσίπρας και ο Τσακαλώτος έχουν βρεθεί μπροστά σε ένα (προβλέψιμο, πάντως) αδιέξοδο και δεν ξέρουν με  ποιον να πάνε και ποιον ν’ αφήσουν. Τη μια τα βάζουν με τον Σόιμπλε, που δεν δίνει τη ρύθμιση για το χρέος, όπως ζητάει το ΔΝΤ. Και όταν το ΔΝΤ φαίνεται διατεθειμένο να δώσει παράταση (εδώ), κάτι που βολεύει την Γερμανία, οι δικοί μας χάνουν την μπάλα; από τη μια τα βάζουν με τον μέχρι χτες «σύμμαχο» (ΔΝΤ) και από την άλλη ταυτίζονται με τη θέση του (μέχρι χτες εχθρού) Σόιμπλε. Ενδεικτική της σύγχυσης εν όψει αδιεξόδου είναι όσα είπε στην τελευταία συνέντευξή του ο Τσακαλώτος σε γερμανική εφημερίδα και όποιος βγάλει άκρη έβγαλε.

Ενδιαμέσως Τσίπρας και Τσακαλώτος σπεύδουν σε μια κομματική συνεδρίαση και βάζουν την Πολιτική Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ να εκδώσει μια ωραία ανακοίνωση, η οποία επικαλείται την «ηθική και νομική υποχρέωση» των δανειστών να ρυθμίσουν το ελληνικό χρέος. Να τη διαβάσουν ο Σόιμπλε και Λαγκάρντ και να τσακιστούν να τηρήσουν την υποχρέωσή τους!

Κάπως έτσι, από μήνα σε μήνα, από «σκληρή» διαπραγμάτευση σε «ηρωϊκή» υποχώρηση, φτάνουμε στο σύνηθες τέλος: σε  λίγες μέρες Τσίπρας και Τσακαλώτος θα αποδεχθούν, αναγκαστικά πια έτσι όπως τα κατάφεραν, μια οποιαδήποτε λύση, την οποία θα μπορούσαν να έχουν αποδεχθεί εξαρχής, αφού η ίδια ήταν. Και θα είχαν εν τω μεταξύ κερδίσει χρόνο (χαμένο στη διαπραγμάτευση) και χρήμα (καθυστέρηση της δόσης, στέγνωμα της αγοράς).

Κάπως έτσι η χώρα θα συνεχίσει να σέρνεται, οι νέοι της θα φεύγουν, για να τους κουνάνε το δάχτυλο οι παχυλά αμειβόμενοι Καζάκοι. Και οι σημερινοί διαχειριστές της εξουσίας θα παρατείνουν την παραμονή τους σ’ αυτήν  όσο πάει και με βασικό δόγμα «εική και ως έτυχε», νεοελληνιστί στα κουτουρού. 

 protagon.gr       

Συναγερμός στο Ιράν -Πυροβολισμοί μέσα στο κοινοβούλιο και το μαυσωλείο του αγιατολάχ Χομεϊνί

Πυρά ακούστηκαν στο εσωτερικό του ιρανικού κοινοβουλίου, σύμφωνα με όσα μετέδωσε το πρακτορείο Tasnim.

Τουλάχιστον ένας φρουρός σκοτώθηκε και άλλα οκτώ άτομα τραυματίστηκαν, σύμφωνα με πληροφορίες. Το ίδιο πρακτορείο αναφέρει ότι αρκετοί κρατούνται όμηροι στο εσωτερικό του κτιρίου.

Ο βουλευτής Ελίας Χαζράτι δήλωσε στο PressTV ότι οι δράστες έφεραν καλάσνικοφ και ένα πιστόλι.

Την ίδια στιγμή έγινε γνωστό ότι τρία άτομα άνοιξαν πυρ στο μαυσωλείο του Αγιατολάχ Χομεϊνί, σε Κοιμητήριο στο νότιο τμήμα της Τεχεράνης, τραυματίζοντας αρκετά άτομα.

Tα κρατικά ΜΜΕ μιλούν για επίθεση αυτοκτονίας, δεδομένου ότι το ένα άτομο ανατινάχθηκε. Δύο ακόμα συνελήφθησαν.    

in.gr

Συναγερμός έξω από την Παναγία των Παρισίων

Αστυνομικοί σπεύδουν στην περιοχή γύρω από την Παναγία των Παρισίων καθώς υπάρχουν πληροφορίες για πυροβολισμούς, όπως μεταδίδει το BBC.

Σύμφωνα με τον Independent η γαλλική αστυνομία συστήνει στο κοινό να απομακρυνθεί ή να μείνει μακριά από τον καθεδρικό ναό των Παρισίων καθώς υπάρχει ένα περιστατικό σε εξέλιξη.

Τα γαλλικά μέσα ενημέρωσης μεταδίδουν ότι ο ύποπτος άνδρας πυροβολήθηκε αφότου επιχείρησε να επιτεθεί σε αστυνομικό με σφυρί.  O ύποπτος έχει τραυματιστεί στο στήθος από τις σφαίρες των αστυνομικών, ενώ δεν έχει γίνει ακόμη γνωστό εάν ζει ή εάν πέθανε. Ο αστυνομικός που δέχθηκε την επίθεση φέρεται επίσης να έχει τραυματιστεί στο κεφάλι

Άγνωστος αριθμός τουριστών παραμένει εγκλωβισμένος εντός του ναού περιμένοντας να ολοκληρωθεί η επιχείρηση της αστυνομίας.

  

athensvoice.gr  

Ντόμινο εξελίξεων στο Κατάρ

Ο διπλωματικός κι εμπορικός αποκλεισμός του Κατάρ από τον Αραβικό Κόσμο φέρνει ντόμινο εξελίξεων σε όλους τους τομείς.

Διακύμανση στις τιμές του πετρελαίου

Οι τιμές του πετρελαίου μειώνονται σήμερα στις ασιατικές αγορές, μετά τις ανησυχίες των επενδυτών ότι η διπλωματική ένταση που έχει προκληθεί μεταξύ του Κατάρ κι άλλων αραβικών χωρών θα υπονομεύσει την προσπάθεια του ΟΠΕΚ για τη μείωση της παραγωγής του πετρελαίου.

Οι τιμές του πετρελαίου τύπου Brent καταγράφηκαν στα 49,27 δολάρια το βαρέλι μειωμένες κατά 20 σεντς ή 0,4% από το τελευταίο κλείσιμο.

Οι τιμές του αμερικανικού αργού πετρελαίου μειώθηκαν κατά 18 σεντς ή 0,2% στα 47,21 δολάρια το βαρέλι.

Χθες, σημειώθηκε ράλι ανόδου, με άνοδο της τάξης του 1%, λόγω των εντάσεων στη Μέση Ανατολή, όπου κορυφαίος εξαγωγέας πετρελαίου, η Σαουδική Αραβία, αλλά και άλλα αραβικά κράτη διέκοψαν τους δεσμούς με το Κατάρ.

Ανακλήθηκε η άδεια του Al Jazeera

Σχεδόν άμεσα, ο αραβικός τηλεοπτικός κολοσσός Al Jazeera που έχει έδρα το Κατάρ, έκλεισε τα γραφεία του.

«Το υπουργείο Ενημέρωσης έκλεισε τα γραφεία του τηλεοπτικού δικτύου Al Jazeera και ανακάλεσε την άδειά του» μετέδωσε το κρατικό πρακτορείο ειδήσεων Spa.

Διακόπτεται η μία πτήση μετά την άλλη

Την ίδια ώρα, η αεροπορική εταιρεία του Κατάρ Qatar Airways ανακοίνωσε στην επίσημη ιστοσελίδα της πως αναστέλλει όλες τις πτήσεις προς τη Σαουδική Αραβία.

Στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, που έχουν επίσης διακόψει τις σχέσεις τους με το Κατάρ, οι εταιρείες Etihad, Emirates και flydubai ανακοίνωσαν ότι διακόπτουν από σήμερα, Τρίτη τις πτήσεις τους προς και από το Κατάρ.

Στο μεταξύ, η Saudi Arabia Airlines (Saudia) ανακοίνωσε στον επίσημο λογαριασμό της στο Twitter ότι διακόπτει όλες της τις πτήσεις προς το Κατάρ.

Απειλείται και η διοργάνωση του Μουντιάλ

Τα πρωτοφανή μέτρα απειλούν και τη διοργάνωση του Παγκόσμιου Κυπέλλου ποδοσφαίρου που πρόκειται να φιλοξενηθεί στο Κατάρ το 2022.

«Δεν μπορώ να σκεφτώ ένα συγκρίσιμο παράδειγμα. Ασκείται μεγάλη πίεση στο Κατάρ», δήλωσε ο Robin Mills, Διευθύνων Σύμβουλος της Qamar Energy με έδρα τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. «Δεν είμαι σίγουρος πόσο εύκολα μπορούν να αντικαταστήσουν τις εισαγωγές με άλλες αεροπορικές ή θαλάσσιες διαδρομές» πρόσθεσε.

Ιράν: «Ο εκφοβισμός δεν είναι ποτέ λύση»

«Ο εκφοβισμός δεν είναι ποτέ λύση» διαμηνύει από την πλευρά της, η Τεχεράνη στις χώρες που διέκοψαν διπλωματικές σχέσεις και επέβαλαν κυρώσεις στο Κατάρ. Το Ιράν έχει αναλάβει έντονες διπλωματικές πρωτοβουλίες για την εκτόνωση της κρίσης.

Στο πλαίσιο αυτό, ο υπουργός Εξωτερικών Μοχάμεντ Χαβάτ Ζαρίφ έχει αλλεπάλληλες επαφές με τους ομολόγους του, ωστόσο ξεχωρίζει η επικοινωνία με του με την Ύπατη Εκπρόσωπο της Ευρωπαϊκής Ένωσης για θέματα Εξωτερικής Πολιτικής Φεντερίκα Μογκερίνι αλλά και με τον καταρινό ομόλό του Μοχάμεντ Μπιν Αμπνουλραχμάν αλ Θάνι τη Δευτέρα.

Ο υπουργός Εξωτερικών του Ιράν επικοινώνησε με τους ομολόγους του της Τυνησίας και της Μαλαισίας τη Δευτέρα το βράδυ. Ο Ζαρίφ επικοινώνησε ακόμα με τον υπουργό Εξωτερικών του Κουβέιτ και τους ομολόγους του από το Λίβανο και την Αλγερία. Ο Ζαρίφ αντάλλαξε επίσης απόψεις με τους ομολόγους του της Τουρκίας, της Ινδονησίας, του Ιράκ και του Ομάν.

Νωρίτερα, ο υπουργός Εξωτερικών του Ιράν κάλεσε τα κράτη του Περσικού Κόλπου να επιλύσουν τα προβλήματα μέσω διαλόγου, καθώς υποστήριξε ότι «πιέσεις και απειλές» δεν θα έχουν αποτέλεσμα. «Οι γείτονες είναι μόνιμοι, η γεωγραφία δεν μπορεί να αλλάξει. Ο εκφοβισμός δεν είναι ποτέ λύση. Η ανάγκη διαλόγου είναι επιτακτική, ειδικά κατά τη διάρκεια του ευλογημένου Ραμαζανιού» δήλωσε ο Μοχάμεντ Ζαρίφ στο λογαριασμό του στο Twitter.

Οι τηλεφωνικές συνομιλίες του Ζαρίφ έρχονται μετά την απόφαση ορισμένων κρατών του Αραβικού Περσικού Κόλπου να διακόψουν διπλωματικές σχέσεις με το Κατάρ, κατηγορώντας το ότι υποστηρίζει την τρομοκρατία. Η Ντόχα απέρριψε τις κατηγορίες ως αβάσιμες.

Τηλεφωνική διπλωματία από τον Ερντογάν

Ο Τούρκος Πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, η χώρα του οποίου έχει επίσης κατηγορηθεί για σχέσεις με τους τζιχαντιστές, είχε τηλεφωνικές συνομιλίες με τους ηγέτες του Κατάρ, της Ρωσίας, του Κουβέιτ, αλλά και της Σαουδικής Αραβίας, για την αποκλιμάκωση της διπλωματικής έντασης στην περιοχή του Περσικού Κόλπου, σύμφωνα με πηγές της τουρκικής προεδρίας.

«Η σημασία της περιφερειακής σταθερότητας και ειρήνης, υπογραμμίστηκε στις συνομιλίες, όπως επίσης και η σημασία επικέντρωσης των προσπαθειών στην διπλωματία και τον διάλογο, προκειμένου να αποκλιμακωθεί η ένταση» ανέφεραν στην ανακοίνωσή τους, πηγές της τουρκικής προεδρίας.

Ουάσινγκτον: Δεν θέλουμε απομόνωση του Κατάρ

Οι ΗΠΑ θα προσπαθήσουν να αποκλιμακώσουν διπλωματικά την ένταση μεταξύ της Σαουδικής Αραβίας και του Κατάρ, σύμφωνα με δηλώσεις Αμερικανών αξιωματούχων. Οι ίδιοι αξιωματούχοι υποστηρίζουν ότι το Κατάρ είναι ιδιαιτέρως σημαντικό για την εξυπηρέτηση των αμερικανικών συμφερόντων στην περιοχή του Κόλπου. Έτσι, ενδεχόμενη απομόνωσή του, θα έχει συνέπειες για την Ουάσιγκτον.

Διπλωματικοί κύκλοι στην αμερικανική πρωτεύουσα αφήνουν να εννοηθεί ότι η Ουάσιγκτον αρχικά αιφνιδιάστηκε από την απόφαση της Σαουδικής Αραβίας να επιδεινώσει τις διπλωματικές της σχέσεις με το Κατάρ, σε μία συντονισμένη κίνηση με τη συμμετοχή της Αιγύπτου, του Μπαχρέιν και των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων (ΗΑΕ).

Ανακοινώνοντας την απόφαση για την διακοπή των διπλωματικών σχέσεων, η Σαουδική Αραβία κατηγόρησε το Κατάρ για την παροχή υποστήριξης στο σιϊτικό Ιράν, το οποίο βρίσκεται σε παραδοσιακή γεωπολιτική διαμάχη μαζί της, για τον έλεγχο της περιοχής του Κόλπου.

Παράλληλα, το Κατάρ κατηγορείται ότι παρέχει υποστήριξη σε ακραίες ισλαμιστικές οργανώσεις.

Η Ουάσιγκτον έχει σημαντικά γεωστρατηγικά συμφέροντα ώστε να επιδιώκει την αποκλιμάκωση της διπλωματικής έντασης με επίκεντρο το Κατάρ, το οποίο φιλοξενεί την μεγαλύτερη αεροπορική βάση των ΗΠΑ στην περιοχή της Μέσης Ανατολής (Al Udeid). Η αεροπορική βάση αξιοποιείται επιχειρησιακά για την πραγματοποίηση αεροπορικών βομβαρδισμών κατά στόχων του Ισλαμικού Κράτους, τόσο στη Συρία, όσο και το Ιράκ.

Από την πλευρά του, ο Αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ έχει καταστήσει την ήττα του Ισλαμικού Κράτους μία από τις ουσιαστικές προτεραιότητες της προεδρίας του.

Σε μία ουσιαστική διπλωματική διάσταση, η διάθεση του Κατάρ να υποδεχθεί οργανώσεις όπως η Χαμάς (την οποία η Ουάσιγκτον θεωρεί τρομοκρατική οργάνωση) αλλά κι ένοπλα κινήματα όπως αυτό των Ταλιμπάν που αντιμάχονται τις αμερικανικές στρατιωτικές δυνάμεις στο Αφγανιστάν για χρονικό διάστημα μεγαλύτερο των 15 ετών, επιτρέπει την πραγματοποίηση επαφών, όταν αυτό απαιτείται από τις καταστάσεις που βρίσκονται σε εξέλιξη.

«Υπάρχει ένας συγκεκριμένος βαθμός σκοπιμότητας» δήλωσε ανώνυμα Αμερικανός αξιωματούχος, διατηρώντας την ανωνυμία του. «Πρέπει να υπάρχει μία περιοχή για μας, στην οποία, θα μπορούμε να συναντούμε τους Ταλιμπάν. Από την άλλη μεριά, η Χαμάς, χρειάζεται επίσης μία περιοχή στην οποία να μπορεί να πηγαίνει τόσο για να απομονώνεται, όσο και για να συνομιλεί» δήλωσε χαρακτηριστικά ο ίδιος διπλωμάτης.

Από την πλευρά τους, οι Αμερικανοί αξιωματούχοι δηλώνουν ότι δεν μπορούν να προσδιορίσουν με ακρίβεια την αιτία που προκάλεσε την συντονισμένη προσπάθεια των τεσσάρων αραβικών χωρών να προχωρήσουν στην διακοπή των σχέσεών τους με το Κατάρ, ενώ αργότερα ακολούθησε η Υεμένη, η κυβέρνηση που εδρεύει στα ανατολικά της Λιβύης, αλλά και οι Μαλδίβες.

Κατά μία εκδοχή, οι Σαουδάραβες αισθάνθηκαν ενισχυμένοι από την ουσιαστική αποδοχή που έχουν στην Ουάσιγκτον, όπως έγινε αντιληπτό από την πρόσφατη επίσκεψη του προέδρου Τραμπ, στο Ριάντ, μέσω της σκληρής πολιτικής γραμμής έναντι του Ιράν που τηρεί η νέα αμερικανική κυβέρνηση υπό τον Τραμπ.

«Υποψιάζομαι ότι αισθάνονται ενισχυμένοι από τις δηλώσεις του Τραμπ στην διάρκεια της επίσκεψής του κι έτσι έχει διαμορφωθεί η εντύπωση (στο Ριάντ) ότι έχουν ένα είδος υποστήριξης (από την Ουάσιγκτον). Δεν γνωρίζω εάν χρειάζονταν περισσότερη αποδοχή από αυτήν που έλαβαν δημοσίως» δήλωσε χαρακτηριστικά Αμερικανός αξιωματούχος.

Υψηλόβαθμος Αμερικανός αξιωματούχος δήλωσε στο Reuters ότι οι ΗΠΑ δεν είχαν κάποια ένδειξη ότι οι Σαουδάραβες θα προχωρούσαν σε μία τέτοια ενέργεια διπλωματικής απομόνωσης του Κατάρ. Από την πλευρά του, ο Λευκός Οίκος δημοσιοποίησε την δέσμευσή του για την αποκλιμάκωση της έντασης στην περιοχή του Κόλπου.

Στο Ριάντ, ο πρόεδρος Τραμπ είχε παρορμητικά προτρέψει του Άραβες ηγέτες, αλλά και τους θρησκευτικούς ηγέτες του Ισλάμ ν' απομονώσουν τους τρομοκράτες, αφού είχε ξεκαθαρίσει ότι το Ιράν αποτελεί κεντρική εστία υποστήριξης ένοπλων ομάδων.

Από την μεριά τους, Αμερικανοί αξιωματούχοι σε όλο το φάσμα των υπηρεσιών της ομοσπονδιακής κυβέρνησης, εξέφρασαν την υποστήριξή τους για την ομαλοποίηση των διπλωματικών σχέσεων μεταξύ του Κατάρ, αλλά και της ομάδας των αραβικών χωρών υπό την Σαουδική Αραβία. «Δεν επιθυμούμε να δούμε κάποιο είδος μόνιμου διπλωματικού ρήγματος και υποψιάζομαι ότι δεν θα δούμε» δήλωσε υψηλόβαθμος αξιωματούχος της κυβέρνησης Τραμπ διατηρώντας την ανωνυμία του. Παράλληλα, τόνισε ότι οι ΗΠΑ θα προχωρήσουν στην αποστολή εκπροσώπου, στην περίπτωση που συνεδριάσει το Συμβούλιο Συνεργασίας του Κόλπου (GCC) για να συζητήσει την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί με το Κατάρ. Στο Συμβούλιο συμμετέχουν η Σαουδική Αραβία, το Κουβέιτ, τα ΗΑΕ, το Κατάρ, το Μπαχρέιν, αλλά και το Ομάν.

«Υπάρχει μία εντύπωση ότι η συμπεριφορά του Κατάρ σε πολλά θέματα προκαλεί ανησυχία όχι μόνο στους συμμάχους μας στον Κόλπο, αλλά και στις ΗΠΑ. Θέλουμε να τους επαναφέρουμε στην σωστή κατεύθυνση» δήλωσε χαρακτηριστικά ο υψηλόβαθμος αξιωματούχος της κυβέρνησης Τραμπ.

Η Μαρσέλ Γουάχμπα, πρώην πρεσβευτής των ΗΠΑ στα ΗΑΕ, αλλά και πρόεδρος του Ινστιτούτου των Αραβικών Κρατών του Κόλπου στην Ουάσιγκτον, εκτιμά ότι η Ουάσιγκτον μπορεί ν' ασκήσει πιέσεις, αρκεί να το πράξει με τον κατάλληλο τρόπο. «Οι ΗΠΑ θα επέμβουν, αλλά πώς θα το κάνουν; Νομίζω ότι θα γίνει σιωπηρά και στο παρασκήνιο. Δε νομίζω ότι θα καθίσουμε στο περιθώριο, αφήνοντας την κρίση αυτή να λάβει ακόμη μεγαλύτερες διαστάσεις» συμπληρώνει η ίδια.

Την εκπροσώπηση της Αιγύπτου στο Κατάρ αναλαμβάνει η Ελλάδα

Εν τω μεταξύ, τη διπλωματική εκπροσώπηση της Αιγύπτου στο Κατάρ αναλαμβάνει η Ελλάδα, όπως ανακοίνωσε το υπουργείο Εξωτερικών της χώρας.

Σε τηλεφωνική επικοινωνία του Έλληνα υπουργού Εξωτερικών Νίκου Κοτζιά με τον Αιγύπτιο ομόλογό του Σαμέχ Χασάν Σούκρι, διατυπώθηκε, από αιγυπτιακής πλευράς, το αίτημα να αναλάβει η Πρεσβεία της Ελλάδας στη Ντόχα τη διπλωματική εκπροσώπηση της Αραβικής Δημοκρατίας της Αιγύπτου στο Κατάρ.

Στο πλαίσιο των παραδοσιακά φιλικών σχέσεων που διατηρεί η Ελλάδα με τον αραβικό κόσμο, ο κ. Κοτζιάς ανταποκρίθηκε θετικά στο αίτημα του Αιγύπτιου ομολόγου του, ενώ στην ανακοίνωση υπογραμμίζεται πως «η Ελλάδα είναι στη διάθεση όλων των πλευρών, ώστε να συμβάλλει με κάθε τρόπο προς όφελος της περιφερειακής συνεργασίας και σταθερότητας».

Η προσφυγή της Αιγύπτου στην Ελλάδα έρχεται ως περίπου φυσιολογική κίνηση, καθώς η Αθήνα έχει αναλάβει ουκ ολίγες φορές την εκπροσώπηση του Καΐρου σε διεθνείς θεσμούς.

Υπενθυμίζεται ότι η Ελλάδα αποτέλεσε από τους σταθερούς υποστηρικτές της Αιγύπτου κατά την προηγούμενη χρονική περίοδο εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης, προκειμένου να αποφευχθεί το ενδεχόμενο διακοπής των σχέσεων ανάμεσα σε Βρυξέλλες και Κάιρο με αφορμή τις πολιτικές εξελίξεις στην μεγάλη αραβική χώρα.

Επίσης, ο ΥΠΕΞ της Αιγύπτου διατηρεί πολύ στενές προσωπικές σχέσεις με τον ομόλογό του κ. Κοτζιά και το Κάιρο είναι από τους σταθερούς υποστηρικτές της Διάσκεψης για την Ασφάλεια και τη Σταθερότητα της Ρόδου, η οποία πραγματοποιήθηκε πριν λίγες ημέρες για δεύτερη συνεχή χρονιά στο νησί των Δωδεκανήσων.     




athensvoice.gr

Success story ήταν και πέρασε...

Του Γιάννη Παντελάκη

Λίγες μόνο ημέρες πριν, η ρύθμιση του χρέους και η ένταξη της χώρας στο QE, σύμφωνα με το Μαξίμου, θα έβγαζαν τη χώρα από το τουνελ. Τα νέα ήταν «too good to be true». Λίγες μέρες μετά, ένα ολόκληρο success story κατέρευσε, τα νέα αποδεικνύονται too bad. Ωστόσο, η κυβέρνηση δεν χάνει την αισιοδοξία της. Τώρα περιμένει από το Eurogroup της 15ης Ιουνίου μια «ασαφή διατύπωση» για βιώσιμο χρέος!

Και αν δεν υπάρξει κι αυτή όμως, κανένα πρόβλημα. Μπορεί να μετατεθεί η περιβόητη ρύθμιση του χρέους για τον Αύγουστο του 2018 και η ένταξη στην ποσοτική χαλάρωση για αργότερα, αλλά δεν πρέπει ν' ανησυχούμε. Το έγραψε άλλωστε ο Τσίπρας προχθές στο facebook, όσοι επένδυσαν στην καταστροφή, τώρα που η ΕΛΣΤΑΤ δείχνει ανάπτυξη 0,4% για το πρώτο τρίμηνο αντί για ύφεση 0,5% δεν λένε λέξη. Όλα καλά λοιπόν ή σχεδόν όλα καλά, μας λέει ο πρωθυπουργός που συνεχίζει ν' αναζητά εχθρούς στα ΜΜΕ και την αντιπολίτευση για να αιτιολογήσει τις αποτυχίες.

Μ' ενα μαγικό τρόπο η κυβέρνηση ξεχνάει τις αποτυχίες -που έχουν την ίδια, τους δανειστές ή και τους δυο μαζί, ως υπεύθυνους- και φτιάχνει νέα success stories, έχει μια μοναδική ικανότητα σ' αυτό. Το ένα story διαδέχεται το άλλο, αυτά ακυρώνονται αλλά συνεχίζουν, το πολιτικό παραμύθι έχει αποκτήσει νέες διαστάσεις και εμπλουτίζεται με νέα στοιχεία. Αφου καταγγέλεται ο βρώμικος πόλεμος εναντίον της κυβέρνησης -όπως έκανε χθες ο υπουργός Παππάς- εφευρίσκεται μια νέα πραγματικότητα, αυτή στην οποία η επόμενη ιστορία επιτυχίας ειναι η έξοδος στις αγορές. Κάποια στιγμή.

Και εμείς; Η κοινωνία που παρακολουθεί βυθιζόμενη ολοένα και περισσότερο στη μεγάλη μαύρη τρύπα της κρίσης; Αμήχανη και αδύναμη για οτιδήποτε διαφορετικό, απλά παρακολουθεί. Περισσότερο το Survivor (με απίστευτα ποσοστά τηλεθέασης), παρά τις κατά καιρούς δηλώσεις υπουργών που υπόσχονται καλύτερες μέρες. Η κοινωνία μοιάζει στην πλειονότητά της να έχει βυθιστεί σ' ενα λήθαργο χωρίς να μπορεί να κάνει κάτι διαφορετικό. Η κατάρευση της προσδοκίας των παλαιότερων χρόνων, έχει αφήσει έντονα τα αποτυπώματά της ως σήμερα, όλοι περιμένουν στωικά να δουν τι θα συμβεί χωρίς διάθεση να επηρεάσουν γι' αυτό.

Ίσως αυτό το τελευταίο ν' αποτελεί και την χειρότερη παρενέργεια αυτής της κρίσης. Η απάθεια που διαδέχτηκε την απογοήτευση και την ακύρωση για μεγάλες τουλάχιστον αριθμητικά ομάδες που είχαν επενδύσει στην πολιτική αλλαγή. Αν όχι αυτή που θα έσκιζε τα μνημόνια, τουλάχιστον εκείνη που θα αναδείκνυε στην εξουσία κάποιους που δεν θα την έβλεπαν σαν αυτοσκοπό. Έπεσαν έξω και σ' αυτό...   

 liberal.gr

Δεν υπάρχει δρ Σόιμπλε. Υπάρχει γερμανική νοοτροπία

Ίσως ο πιο μισητός άνθρωπος στην Ελλάδα να μην είναι κανένας Έλληνας από εκείνους που κατέστρεψαν μέχρι εδώ τη χώρα. Είναι Γερμανός. Κατά πάσα πιθανότητα ο δρ Σόιμπλε. Παρ όλα αυτά, οι Έλληνες που μισούν τον δρ Σόιμπλε δεν ξέρουν ότι στην πραγματικότητα δεν μισούν τον Γερμανό υπουργό. Μισούν τον μέσο Γερμανό!

Για να αντιμετωπίσεις με επιτυχία τον αντίπαλό σου πρέπει να ξέρεις ποιος είναι. Αν δεν ξέρεις, βαράς στον αέρα και ο πιο δυνατός κερδίζει. Επειδή στην περίπτωσή μας ο πιο δυνατός είναι η Γερμανία, ο μόνος τρόπος για να κερδίσει η Ελλάδα και στη χειρότερη περίπτωση να μη χάσει είναι η ευφυϊα.

Οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν έχουν κάνει καν τον κόπο να αποκρυπτογραφήσουν αυτούς που είναι απέναντί τους. Δηλαδή τη γερμανική νοοτροπία. Το αποτέλεσμα είναι να μεταφέρουν και στο λαό αυτή τους την αμάθεια.

Και δεν έχουν κάνει καν τον κόπο να πουν στο λαό το εύλογο: Ότι οι Γερμανοί δουλεύουν για τα δικά τους συμφέροντα και όχι για τα ελληνικά! Για τα ελληνικά (θα ‘πρεπε να) δουλεύουν οι Έλληνες. Αντίθετα, εδώ επικρατεί μια νοοτροπία απαίτησης ο δρ Σόιμπλε και η φράου Μέρκελ να μη βλάπτουν τα ελληνικά συμφέροντα! Κι αυτή, όσο κι αν ακούγεται περίεργο, εδράζεται στον τρόπο που μεγαλώνουν οι δυο λαοί.

Για να βάλουμε τα πράγματα σε μια διαλεκτική μορφή ας δούμε πώς κατασκευάζονται οι δυό εκ διαμέτρου αντίθετες νοοτροπίες.

Τα παρακάτω χαρακτηριστικά δεν είναι εξ αρχής καλά ή κακά, χρήσιμα ή επιζήμια. Έτσι είναι. Και γίνονται χρήσιμα ή επιζήμια υπό συγκεκριμένες συνθήκες. Έτσι, δεν μπορεί κανείς εξ αρχής να προχωρήσει σε βιαστικά συμπεράσματα.

Ο μέσος Γερμανός, λοιπόν, γεννιέται και πεθαίνει μέσα σε μια λογικά ελεγχόμενη συμπεριφορά. Η συμπεριφορά αυτή στοχεύει να κατασκευάζει πολίτες με μειωμένη ατομική συνείδηση προς όφελος της κοινωνικής. Το εγώ υποχωρεί για να εξυπηρετεί το εμείς. Το εγώ υπάρχει ως ισχυρό κομμάτι ενός συγκεκριμένου συνόλου.

Ακριβώς αντίθετα, ο μέσος Έλληνας γεννιέται και πεθαίνει σε μια συναισθηματικά μη ελεγχόμενη συμπεριφορά. Η οποία στοχεύει στην προστασία του απογόνου. Όχι γενικώς του ατόμου. Μ αυτό τον τρόπο κατασκευάζει πολίτες με αυξημένη ατομική συνείδηση σε βάρος της κοινωνικής. Το εγώ υπερισχύει του εμείς.

Ο μέσος Γερμανός πιστεύει ότι είναι ο πιο άξιος και έξυπνος λαός του κόσμου. Οι άλλοι λαοί πρέπει να το ακολουθούν.

Ο μέσος Έλληνας πιστεύει ότι είναι ο πιο έξυπνος λαός του κόσμου. Οι άλλοι λαοί ας μην τον ενοχλούν.

Ο μέσος Γερμανός παίρνει από τους γονείς του τόση αγάπη όση νομίζει το κοινωνικό σύνολο ότι του χρειάζεται για να μη γίνει ασθενής και εξαρτώμενος από την οικογένεια, ώστε να αντιμετωπίζει καλύτερα τις απαιτήσεις μιας δύσκολης ζωής και μιας ανταγωνιστικής και απαιτητικής κοινωνίας.

Ο μέσος Έλληνας παίρνει από τους γονείς του τόση αγάπη όση έχουν να του δώσουν. Σ αυτό δεν υπάρχει κοινωνικός στόχος. Στόχος είναι η όσο το δυνατόν μεγαλύτερη προστασία του απογόνου. Συχνά, η όσο το δυνατόν λιγότερη ψυχική καταπόνηση του γονιού.

Ένας ψυχίατρος θα χαρακτήριζε και τις δύο συμπεριφορές προβληματικές εκ του αποτελέσματος. Και δεν θα τις χαρακτήριζε αγάπη. Ο μέσος Γερμανός στερείται ενός ποσοστού πραγματικής αγάπης και ο μέσος Έλληνας παίρνει τόση ποσότητα που είτε λίγη είτε πολλή, ουσιαστικά τον αποδυναμώνει.

Ο μέσος Γερμανός μεγαλώνει σε ένα καθεστώς σχεδόν απόλυτης πειθαρχίας σε κανόνες. Κάθε είδους. Ο κανόνας πρέπει να τηρείται υπό οποιεσδήποτε συνθήκες, ακόμα κι αν βλάπτει κάποτε τον άνθρωπο. H πειθαρχία στους κανόνες είναι υποχρεωτική και η απειθερχία τιμωρείται με αυστηρότητα. Εξαιρέσεις είναι σπάνιες και μόνο όταν βλάπτεται το διεθνές status της χώρας. Η έννοια του ελέους είναι άγνωστη και η εφαρμογή του σπανιότατη.

Ο μέσος Έλληνας μεγαλώνει σε ένα καθεστώς όπου οι κανόνες υπάρχουν για να υπάρχουν. Τηρούνται μόνο αν και όποτε συμφέρουν τα άτομα ή μια ομάδα σε μια συγκεκριμένη στιγμή. Η τιμωρία είναι προαιρετική και εξαρτάται από πολλές συγκυρίες και από την ισχύ του παραβάτη. Η επίκληση του ελέους είναι ο κανόνας και η εφαρμογή του επίσης.

Ο μέσος Γερμανός έχει ως ευαγγέλιο την έννοια της πειθαρχίας από τη μέρα που θα γεννηθεί. Η παρέκκλιση από την πειθαρχία είναι καταδικαστέα και θεωρείται προσβολή προς το σύνολο. Χωρίς πειθαρχία δεν υπάρχουν κανόνες και χωρίς κανόνες δεν υπάρχει κοινωνική συνοχή.

Ο μέσος Έλληνας έχει ως ευαγγέλιο την απειθαρχία. Η πειθαρχία θεωρείται αδυναμία και φασιστική νοοτροπία. Η πειθαρχία στους κανόνες παράγει θύματα σε μια κοινωνία όπου ο κανόνας είναι η επιβίωση των πολιτών με κάθε τρόπο μπροστά σε ένα κεντρικό κράτος και πολίτες που παραβαίνουν διαρκώς τους κανόνες.

Ο μέσος Γερμανός μεγαλώνει με τη νοοτροπία της απόκτησης αγαθών με κόπο. Έχει πρώτα υποχρεώσεις και μετά δικαιώματα. Οι απολαύσεις της ζωής έρχονται σαν ανταμοιβή του κόπου και η θνητότητα είναι σε δεύτερη μοίρα.

Ο μέσος Έλληνας της μεταπολίτευσης μεγαλώνει με τη νοοτροπία της απόκτησης περισσότερων αγαθών με τον λιγότερο κόπο. Έχει πρώτα δικαιώματα και μετά υποχρεώσεις. Οι απολαύσεις της ζωής έχουν πρωτεύουσα σημασία και η θνητότητα είναι βαθειά ριζωμένη.

Ένας ψυχίατρος θα έλεγε ότι η ισορροπία υποχρεώσεων και δικαιωμάτων είναι ζητούμενο ακόμα στους δύο λαούς.

Ο δρ Σόιμπλε είναι γέννημα θρέμμα της μέσης γερμανικής νοοτροπίας στον υπερθετικό βαθμό. Οι Έλληνες κυβερνήτες και κυρίως αυτής της κυβέρνησης είναι γεννήματα θρέμματα της μέσης νεοελληνικής νοοτροπίας στον υπερθετικό βαθμό.

Ο δρ Σόιμπλε απαιτεί πειθαρχία και αυστηρή τιμωρία για όποιον δεν πειθαρχεί. Για τη νοοτροπία του όλοι οφείλουν να είναι Γερμανοί και να συμπεριφέρονται ως τέτοιοι. Επιπλέον, εξυπηρετεί το οικονομικό και εξουσιαστικό συμφέρον της χώρας του υπό τη στενή έννοια που μπορεί να το δει.

Ο δρ Τσίπρας και οι πριν από αυτόν απαιτούν ελαστικότητα, ανοχή, χάρισμα και επιείκεια. Για τη νοοτροπία τους όλοι οφείλουν να είναι Έλληνες. Το συμφέρον της χώρας οφείλουν να το σεβαστούν πρώτα οι άλλοι και μετά οι ίδιοι.

Οι Έλληνες που ζουν στη Γερμανία δεν γίνονται Γερμανοί. Γίνονται πιο χρήσιμοι ως πολίτες σε μια κοινωνία που ζει με κοινωνικούς κανόνες.

Οι Γερμανοί που έρχονται στην Ελλάδα δεν γίνονται Έλληνες. Γίνονται πιο ανθρώπινοι σε μια κοινωνία που αντιμετωπίζει τον άνθρωπο πιο ζεστά και πιο ανεκτικά.

Οι μέσοι Γερμανοί και οι μέσοι Έλληνες συγκρούονται γιατί λειτουργούν σαν το σκύλο με τη γάτα. Όταν ο σκύλος κουνάει την ουρά του δείχνει χαρά. Όταν η γάτα κουνάει την ουρά της δείχνει θυμό. Δεν θα συνεννοηθούν ποτέ τους αν δεν καταλάβει ο ένας τον άλλον.

Και δεν μπορεί κανείς να πει με το χέρι στην καρδιά ποια νοοτροπία είναι καλύτερη. Γιατί η σύγχρονη Ελλάδα δεν αιματοκύλισε τον κόσμο και μάλιστα δυο φορές σαν τη Γερμανία, ούτε έψησε ανθρώπους σε φούρνους. Υπό την ανοχή, αν όχι τη συμφωνία της πλειοψηφίας.

Σκότωσε όμως εκατοντάδες χιλιάδες παιδιά της σε δυο αιώνων διαρκείς εμφύλιους και οδήγησε εκατομμύρια σε ξένες χώρες με την εμπάθειά της.

Η Γερμανία με τη νοοτροπία της έχει αποδειχτεί εξαιρετικά επιζήμια για τους άλλους. Η Ελλάδα, για τον εαυτό της.

Να κατανοήσεις τον άλλον δεν σημαίνει να τον αποδεχτείς κατ ανάγκη. Σημαίνει να ξέρεις ποιος είναι για να τον αντιμετωπίσεις αν είναι απέναντι και να συζήσεις αν είναι από δω. Για να το κάνεις αυτό όμως πρέπει πρώτα να ξέρεις τον εαυτό σου.

Γ Παπαδόπουλος- Τετράδης   liberal.gr