Η παγίδα της Γερμανίας για την υποταγή της Ευρώπης

γράφει ο Γεώργιος Εμμ. Δημητράκης*

Από την εμφάνιση του ανθρώπου ως ύπαρξη η συνείδηση και η νοημοσύνη είναι τα μοναδικά  όπλα για την αντιμετώπιση κάθε κίνδυνου που απειλεί την υπόστασή του. Αν η συνείδηση και η νοημοσύνη χαθούν, θα μπορούσε να σημαίνει ότι η ίδια απουσιάζει από το σύμπαν. Αυτό είναι ένας τεράστιος ηθικός λόγος για να εργαστούμε σκληρά ώστε να αποφύγουμε μία υπαρξιακή απειλή από το να γίνει πραγματικότητα.  Σήμερα η αδυναμία του ανθρώπου να αντιμετωπίσει τους διάφορους κινδύνους που προέρχονται από την άσκηση πολιτικής σημαίνει απώλεια του νοήματος που δημιούργησαν οι προηγούμενες γενιές.

Η χειραγώγηση της σκέψης μας και η επιβολή των λίγων αρρωστημένων μυαλών, με την διεστραμμένη «υπερνοημοσύνη» τους, στην θέληση των πολλών που παράγουν τον πλούτο, μας καθιστά τελείως αδύναμους να αντιληφθούμε την εξάρτηση της πολιτικής από την οικονομία. Η οικονομική κρίση δεν είναι αντιμετωπίσιμη όταν  οι ίδιες οι κοινωνίες αλλά και οι ηγεσίες των δεν συνειδητοποιούνε τις αιτίες που την έχουν προκαλέσει. Η άσκηση μίας αποτελεσματικής πολιτικής για την αντιμετώπιση αυτής της οικονομικής κρίσης είναι το μοναδικό όπλο για να εξέλθει η Ευρώπη αλλά και η ανθρωπότητα από αυτό το αδιέξοδο που τις συνθλίβει.

Εδώ και 8 σχεδόν χρόνια παρακολουθούμε με απάθεια τα τεκταινόμενα στο Βερολίνο και τις Βρυξέλλες. Αυτό το «πολιτικό θέατρο» μεταξύ μόνον μερικών ολίγων, οι οποίοι κατά το δοκούν θέλουν να κρίνουν τις τύχες εκατοντάδων εκατομμυρίων ανθρώπων στην γηραιά ήπειρο. Στην Σύνοδο Κορυφής της 26/27.Ιουνίου 2014 η αλλαγή των προσώπων στο «Θέατρο των Βρυξελλών» δεν σήμαινε σε καμία περίπτωση και αλλαγή της πολιτικής σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Ας μη αυταπατώμεθα. Διότι στην πραγματικότητα η τύχη όλων μας πρέπει να ευρίσκεται  στα χέρια όλων μας. Και αυτό είναι εφικτό μόνον όταν συνειδητοποιήσουμε μερικά απλά πράγματα.

Η καθιέρωση του Ευρώ ως νόμισμα είχε ως αναμενόμενη συνέπεια την χρεοκοπία μερικών χωρών της Ευρώπης και τον υπερπλουτισμό μερικών ολίγων του Βορρά π.χ. της Γερμανίας και του άξονά της Βέλγιο, Ολλανδία, Λουξεμβούργο και Αυστρία. Αυτό είναι ένα αναμφισβήτητο συμπέρασμα όλων των διεθνών παραγόντων και οικονομικών αναλυτών. Με την καθιέρωση του Ευρώ ως νόμισμα της Ευρωζώνης πολλαπλασιάστηκαν οι εξαγωγές των προαναφερθέντων χωρών προς τις ευρωπαϊκές χώρες, κυρίως του Νότου. Η δε συσσώρευση τεράστιων κεφαλαίων και πλεονασμάτων έχει ως συνέπεια να επιτείνουν την χρεοκοπία των οικονομιών των δεινοπαθούντων υπολοίπων, με την παράλληλη χορήγηση φθηνών δανείων τα οποία εξασφαλίζουν τις περεταίρω εξαγωγές των δανειστριών αυτών χωρών.

Η απάνθρωπη πολιτική λιτότητας του Βερολίνου συνίσταται όχι μόνον στον εκβιασμό των δεινοπαθούντων τώρα Εταίρων, αλλά παράλληλα και στην εκβιαστική επανάληψη της χορήγησης νέων «πακέτων» στήριξης μέσω νέων Συμφωνιών, σε αντικατάσταση τώρα των απεχθών και εφιαλτικών «Μνημονίων». Οικονομικές Συμφωνίες οι οποίες μακροπρόθεσμα και στο απώτερο μέλλον αποβλέπουν στην αναπόφευκτη δέσμευση π.χ. κατάσχεση/δήμευση, βάσει του Αγγλικού Δικαίου, όλων των υπαρχόντων περιουσιακών στοιχείων των χρεοκοπημένων χωρών, οι οποίες με τον συνεχή και αυξανόμενο δανεισμό δεν θα είναι σε θέση να αποπληρώσουν τα χρέη τους στο αιώνα τον άπαντα.

Κάθε Έλληνας και Ευρωπαίος πολίτης οφείλει όμως να γνωρίζει το πιο απλό πράγμα. Η Γερμανία είναι ένα τεράστιο εργοτάξιο, με μία απίστευτη και αστείρευτη τεχνογνωσία. Ο παραγωγικός της ιστός απλώνεται ακόμη και στο τελευταίο χωριό. Σε αντίθεση με την οικονομία της, η οποία προ του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου ήταν εσωστρεφής και η οποία την ανάγκασε, μέσω της πολεμικής της μηχανής, στην αναζήτηση ζωτικού χώρου (Lebensraum), η μεταπολεμική της τώρα οικονομία, κυρίως μετά το 1998 κατέστη κατά το μέγιστο εξωστρεφής, αλλά και επιθετική. Ο Σοσιαλδημοκράτης (SPD) Καγκελάριος της Γερμανίας Γκέρχαρτ Σρέντερ (Gerhard Schröder 1998-2005) κατέστρωσε για πρώτη φορά στην ιστορία της χώρας του ένα Σχέδιο-Παγίδα χρησιμοποίησης της οικονομικής ισχύος της Γερμανίας για την υποταγή της Ευρώπης, ένα σχέδιο το οποίο εν συνεχεία εφαρμόζει πιστά και απαρέγκλιτα και η Χριστιανοδημοκράτης(CDU/CSU) διάδοχος του Ανγκελα Μέρκελ. 

Με την εφαρμογή μίας έξυπνης και πολύ σφικτής οικονομικής πολιτικής, την συστηματική ενίσχυση της δυναμικής της παραγωγικότητας, την καθιέρωση αμετάβλητων αμοιβών εργασίας, συντάξεων και κοινωνικών παροχών, π.χ. κατά την τελευταία 19-ετία οι αυξήσεις στο σύνολο δεν υπερέβησαν το 2.85% δηλαδή μόλις 0.15% ετησίως! Αυτό είχε ως  αποτέλεσμα την μείωση της εγχώριας κατανάλωσης και την τεράστια αύξηση των εξαγωγών, με την παράλληλη συσσώρευση τεράστιων πλεονασμάτων και αποθεμάτων, τα οποία υπερβαίνουν τα 22 δις Ευρώ τον μήνα. Λαμβανομένου επίσης υπόψη, ότι εδώ και 19 χρόνια μηδενίστηκαν σχεδόν οι αποδόσεις των καταθέσεων στις Γερμανικές Τράπεζες για την εφαρμογή της επιθετικής οικονομικής πολιτικής της Γερμανίας, δηλαδή με την διοχέτευση των τεράστιων κεφαλαίων του Ευρωμάρκου της προς τους Εταίρους της για την υποχθόνια υποταγή αυτών.

Αποθέματα και πλεονάσματα εξαιτίας αυτής της πολιτικής  με τα οποία αφενός μεν μέσω φθηνών δανείων προς τις χρεοκοπημένες χώρες εξασφαλίζει τις τεράστιες εξαγωγές της, αλλά αφετέρου μέσω των πακέτων στήριξης και των νέων οικονομικών συμφωνιών, οι οποίες εκτοξεύουν συνεχώς το χρέος εις δυσθεώρητα ύψη,  καθιστούνε και την χώρα μας έρμαια των δανειστών, επιτυγχάνουν εν κατακλείδι έναντι πινακίου φακής την ολοσχερή απόκτηση του εθνικού πλούτου και όλων των περιουσιακών στοιχείων και των άλλων υπόχρεων χωρών.

Το επί εκατόν πενήντα (150) σχεδόν χρόνια  όραμα της Γερμανίας για «ζωτικό χώρο» (Lebensraum), δηλαδή  να υποτάξει την Ευρώπη,  με δύο αποτυχημένες προσπάθειες των Παγκοσμίων Πολέμων, στέφθηκε μετά το 1998 με απόλυτη επιτυχία, αναίμακτη και χωρίς απώλειες της, χάρις της πολύ σφικτής οικονομικής  πολιτικής της και έξυπνου σχεδίου, δηλαδή την χρησιμοποίηση της Ε.Ε. και του Ευρωμάρκου της, που ήσαν εν κατακλείδι ο Δούρειος Ίππος για τις τόσο αφελείς  χώρες της Ευρώπης να πέσουν στην παγίδα της Γερμανίας.

Η άσκηση της πολιτικής είναι τέχνη και επιστήμη, να παράγεις ιδέες και τρόπους εφαρμογής της εξουσίας και δύναμης σε θέματα ανθρώπινης ύπαρξης και υπόστασης που αφορούν  τους πολίτες μίας χώρας με ευθύνη και ευσυνειδησία από τους πολιτικούς που εκλέγονται. Όμως οι μεν πολιτικοί της Γερμανίας καταχράστηκαν την εμπιστοσύνη, την εργατικότητα, δυναμισμό και πειθαρχία του γερμανικού λαού και έσυραν την χώρα τους σε δύο καταστρεπτικούς πολέμους, με ανυπολόγιστες συνέπειες για τον λαό τους και την ανθρωπότητα. Οι δε Έλληνες πολιτικοί εκμεταλλεύτηκαν την άγνοια και αφέλεια των Ελλήνων για ένα καλύτερο μέλλον εντός της Ε.Ε., εξαπατώντας αφενός μεν την Ευρώπη, αλλά και το ίδιο τον λαό τους τον οποίο εγκληματικά έσυραν στην καταστροφή, με την χρεοκοπία, την ολοσχερή φτωχοποίηση του και τον διεθνή διασυρμό.

Κάθε Έλληνας και Ευρωπαίος πολίτης οφείλει επίσης να γνωρίζει, ότι ουδέποτε πρόκειται να εξέλθουμε από την κρίση, αλλά παράλληλα και ότι η αχίλλειος πτέρνα της Γερμανίας είναι η ισχυρή οικονομία της, η οποία την καθιστά πολύ ευάλωτη. Βασιζόμενοι τώρα σε αυτά τα δύο δεδομένα, οφείλουμε να αντισταθούμε και να στείλουμε ένα μήνυμα στην ηγεσία του Βερολίνου. Ότι η υπεράσπιση της δικής μας ύπαρξης και αξιοπρέπειας μας αναγκάζει να απόσχουμε από την αγορά γερμανικών προϊόντων, σε περίπτωση που η ηγεσία του Βερολίνου επιμείνει στην συνέχιση της απάνθρωπης πολιτικής λιτότητας η οποία σκοτώνει κυριολεκτικά την Ευρώπη.

*Ο Γεώργιος Εμ. Δημητράκης  είναι αρθρογράφος κρητικής (Μαριού Ν.Ρεθύμνης) και θρακικής καταγωγής γεννήθηκε και διαμένει  στην Ξάνθη. Σπούδασε Πολιτικές-Οικονομικές Επιστήμες και Κοινωνιολογία στην Βόννη και Πολιτιστική Κληρονομιά  στην Αθήνα  

   

Μέχρι και τον υβριστή του Παπανδρέου αποθεώνει ο Κουρουμπλής για την καρέκλα! «Είναι πατριώτης ο Πάνος Καμμένος»

Ως «πατριώτη» χαρακτήρισε τον επικεφαλής των ΑΝΕΛ και ΥΠΕΘΑ Πάνο Καμμένο ο υπουργός Ναυτιλίας Παναγιώτης Κουρουμπλής.

Ο κ. Κουρουμπλής, δηλαδή, που εμφανίζεται σε πολλές συνεντεύξεις του ως υπέρμαχος του ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου εξαίρει τον πατριωτισμό του κ. Καμμένου, που υποστήριζε πως ο Ανδρέας Παπανδρέου ήταν ηγετικό στέλεχος της τρομοκρατικής οργάνωσης της «17 Νοέμβρη».

Προφανώς μπροστά στο κοινό στόχο της καρέκλας και της εξουσίας ξεπερνούνται τέτοιους είδους ιδεολογικοί φραγμοί.

Εξάλλου, ο υπουργός Ναυτιλίας διαψεύδει κάθε συσχετισμό των κοινωνικών πρωτοβουλιών της κυβέρνησης το τελευταίο διάστημα με το ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών. «Οι εκλογές θα γίνουν το 2019. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να γίνουν νωρίτερα. Κάθε μέρα που περνάει κερδίζει πόντους η κυβέρνηση και χάνει η ΝΔ» τονίζει και προσθέτει: «Ο Αλέξης Τσίπρας πήρε αυτές τις πρωτοβουλίες για να στηρίξει τους μη έχοντες, πιστός στις δεσμεύσεις και τις εξαγγελίες του, στέλνοντας το μήνυμα στους πολίτες ότι τώρα που μπορεί, κάνει αυτό που πρέπει».

Ο κ. Κουρουμπλής καλεί τις δυνάμεις της Κεντροαριστεράς να ξεκαθαρίσουν το αργότερο μέχρι το συνέδριο τους, τον Μάρτιο, αν θα πάνε με τη «δεξιά του κ. Μητσοτάκη» και τους προειδοποιεί με «συντριβή» αν ακολουθήσουν αυτό το δρόμο. Προσωπικά δεν πιστεύει πάντως ότι «η Φώφη Γεννηματά είναι υπέρ της σύμπλευσης με τον κ Μητσοτάκη».

Αφήνει, επίσης, ανοικτό το ενδεχόμενο να επαναφέρει η κυβέρνηση θέμα απλής αναλογικής στη Βουλή. «Αυτό θα το δούμε όταν πρέπει» λέει.

Αναφερόμενος στο θέμα της ονομασίας της ΠΓΔΜ, καλεί τον κ. Μητσοτάκη «να πάρει ξεκάθαρη θέση γιατί είναι θέμα εθνικό και να αφήσει τις υπεκφυγές περί μη ύπαρξης δεδηλωμένης αν δεν υπάρχει ενιαία κυβερνητική γραμμή».

Ειδικότερα, για τον επικεφαλής των ΑΝΕΛ, ο κ. Κουρουμπλής λέει ότι ο Πάνος Καμμένος «είναι πατριώτης» και «δεν πρόκειται να δημιουργήσει πρόβλημα στην κυβέρνηση για το Σκοπιανό».

«Με τον Πάνο Καμμένο συμπορευόμαστε για να βγάλουμε τη χώρα από την κρίση και θα βρούμε σημείο συνεννόησης και σε αυτό το θέμα» τονίζει.

Δεν είναι αρνητικός στην πρόσκληση που απηύθυνε ο Γιάννης Μπουτάρης στον πρωθυπουργό της ΠΓΔΜ Ζόραν Ζάεβ να επισκεφθεί την Πρωτοχρονιά τη Θεσσαλονίκη. «Οι συναντήσεις δεν είναι κακές» λέει.

Ο κ. Κουρουμπλής δηλώνει ότι «έχει πολλά να κάνει ακόμη στο υπουργείο Ναυτιλίας», επαναλαμβάνοντας τη δέσμευσή του να ανασύρει όλα τα ναυάγια στον ελληνικό χώρο. Μάλιστα, χθες υπέγραψε απόφαση να ανασυρθεί από το λιμάνι του Πειραιά - εκεί όπου θα εγκατασταθεί η τεράστια δεξαμενή της COSCO- το βυθισμένο εδώ και 2Ο χρόνια επιβατηγό πλοίο Corfu island, χωρίς κανένα κόστος για το ελληνικό δημόσιο. Τα περίπου 2 εκατ. ευρώ που θα κοστίσει, θα τα πάρει η εταιρεία που θα το ανασύρει, πουλώντας το πλοίο για σκραπ σε τουρκικά ναυπηγεία. Κατ' αυτόν τον τρόπο, θα ανασυρθούν και τα υπόλοιπα ναυάγια, είπε ο κ. Κουρουμπλής.

ΑΠΕ – ΜΠΕ

Πλειστηριασμοί και ιδιωτικοποιήσεις φέρνουν πιο κοντά τις κάλπες...

Του Γιάννη Παντελάκη

Θα μπορούσε η κυβέρνηση ν' αντέξει πολιτικά δεκαοκτώ χιλιάδες ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς μέσα στην επόμενη χρόνια; Και πόσο εύκολο θα ήταν να πείσει τους ψηφοφόρους της για την αναγκαιότητα ιδιωτικοποίησης των ΔΕΠΑ, ΕΛΠΕ, ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ, ΕΥΑΘ κλπ; Οι δρομολογημένες από το μνημόνιο εξελίξεις κυρίως για τα δυο αυτά θέματα, αναμένεται όχι απλά να επιβεβαιώσουν ότι το 2018 θα είναι μια εκλογική χρονιά, αλλά και να φέρουν τις κάλπες πιο κοντά απ' οτι πολλοί υπολόγιζαν.

Έτσι κι αλλιώς, η χώρα ήδη διανύει μια μεγάλη προεκλογική περίοδο. Για πρώτη φορά η κυβέρνηση αγωνιά να κλείσει γρήγορα και με οποιοδήποτε τρόπο την αξιολόγηση, μοιράζει επιδόματα κάθε είδους όπου μπορεί, υπόσχεται μελλοντικές αυξήσεις σε εργαζόμενους και συνταξιούχους, κάνει διορισμούς όπου αυτό είναι εφικτό. Όλες οι κυβερνητικές κινήσεις των τελευταίων δυο μηνών, στοχεύουν στον επηρεασμό όσο το δυνατόν μεγαλύτερων κοινωνικών ομάδων μέσα από τις κλασσικές συνταγές που ακολουθούνται στη χώρα μας για προσέλκυση ψήφων.

Το δείχνει η διάθεσή τους να ολοκληρώσουν την αξιολόγηση μέσα σε ελάχιστο χρόνο (για την προηγούμενη δεν υπήρχε καμία βιασύνη και άφηναν τον χρόνο να περνάει). Το δείχνει το κοινωνικό μέρισμα και ο πομπώδης τρόπος (μέσω έκτακτων δηλώσεων του Τσίπρα) που το εξήγγειλαν και στη συνέχεια το προπαγάνδισαν. Το δείχνουν ακόμα οι δηλώσεις για στήριξη των χαμηλοσυνταξιούχων στους οποίους κόπηκε το ΕΚΑΣ μ' ενός είδους νέο επίδομα και οι υποσχέσεις της Αχτσιόγλου για αύξηση του κατώτατου μισθού μέσα στο 2018.

Παράλληλα, η κυβέρνηση, συνεχίζει να διορίζει όπου μπορεί συμβούλους κάθε είδους, υπόσχεται προσλήψεις στο δημόσιο μέσα στο 2018 (Τσίπρας από την ΔΕΘ), άλλες στα λιπάσματα Καβάλας, τουλάχιστον 2.500 στις υπηρεσίες καθαριότητας (Σκουρλέτης) κ.ο.κ. Όπου μπορούν και με όποιον τρόπο είναι δυνατόν, επιχειρούν να διορίσουν ή να υποσχεθούν διορισμούς.

Από μια πρώτη ανάγνωση, ο προσφορότερος χρόνος για εκλογές θα ήταν το φθινόπωρο του 2018. Θα προπαγάνδιζαν (ήδη το κάνουν) ως κυβερνητική επιτυχία την (τυπική) λήξη του μνημονίου, θα «πούλαγαν» επικοινωνιακά την όποια μικρή ή μεγαλύτερη ρύθμιση για το χρέος και θα κατέφευγαν στις κάλπες έχοντας συνείδηση πως αυτές δεν θα μπορούσαν να στηθούν το 2019 όταν θα έχουν αρχίσει οι νέες γενναίες περικοπές των συντάξεων, του αφορολόγητου κ.ο.κ. Ωστόσο, είναι αμφίβολο αν η κυβέρνηση μπορεί ν' αντέξει πολιτικά ως τότε το πολιτικό κόστος που θα έχουν οι μαζικοί πλειστηριασμοί και οι μεγάλες ιδιωτικοποιήσεις.

Οι κυβερνητικές διαβεβαιώσεις για προστασία της πρώτης κατοικίας δεν στηρίζονται σε κάποιο νόμο (σαν κι αυτόν που ζητάει ο Φίλης) αλλά σε μια άτυπη συμφωνία με τους Τραπεζίτες. Είναι θέμα χρόνου να μπουν όλα τα ακίνητα στις πλατφόρμες των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών και όχι μόνο από τις Τράπεζες αλλά και το δημόσιο. Οι δανειστές, έχουν ζητήσει 600-700 πλειστηριασμούς κάθε μήνα για τους πρώτους μήνες του 2018, σταδιακή αύξηση τους στο δεύτερο εξάμηνο και περίπου 10.000 το τελευταίο τρίμηνο της χρονιάς. Συνολικά, θέλουν να πραγματοποιηθούν 18.000 πλειστηριασμοί μέσα στην χρόνο που ξεκινάει σε λίγες ημέρες.

Σε ότι αφορά τις ιδιωτικοποιήσεις, ο προϋπολογισμός που ψηφίστηκε πριν λίγες ημέρες, προβλέπει έσοδα 2,7 δις από τον τομέα αυτό μέσα στο 2018. Και δεν πρόκειται αυτή τη φορά για τα περιφερειακά αεροδρόμια ή τον Αστέρα Βουλιαγμένης, αλλά για ιδιωτικοποιήσεις που αναμένεται να προκαλέσουν μεγάλες αντιδράσεις προερχόμενες και από ένα μεγάλο μέρος του εκλογικού ακροατηρίου του ΣΥΡΙΖΑ. Πρόκειται για μεγάλες δημόσιες επιχειρήσεις με συμβολικό χαρακτήρα (ΔΕΠΑ, ΕΛΠΕ, ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ, ΕΥΑΘ κ.λ.π) και σίγουρα η κυβέρνηση δεν θα ήθελε να συγκρουστεί με εργαζόμενους- και όχι μόνο - παραμονές μιας εκλογικής αναμέτρησης.

Με αυτά τα δεδομένα, η άνοιξη του 2018 είναι μια σχετικά ευνοϊκή για την κυβέρνηση εποχή ώστε να οδηγήσει τη χώρα στις κάλπες. Όχι για να πετύχει ανατροπή του σημερινού σκηνικού που όλα τα στοιχεία δείχνουν ότι έχει παγιωθεί, αλλά για να καταφέρει αφενός μια καλή εκλογική επίδοση που θα την κρατήσει στο παιχνίδι την επόμενη ημέρα, αφετέρου να περιορίσει τις πιθανότητες της Ν.Δ. για να πετύχει αυτοδυναμία...

            

liberal.gr 

Αργούν οι εκλογές, αφού πνιγούμε στα επιδόματα!

Ο ελληνικός λαός και τα κόμματά του έχουν εθιστεί σε μια νοοτροπία, περίπου όπως ο σκύλος του Παβλόφ. Μόλις ακούνε και βλέπουν παροχές συμπεραίνουν εκλογές. Ακριβώς όπως τώρα. Μόνο που τώρα υπάρχει μία διαφορά. Το κόμμα που δίνει τις παροχές και που κυβερνάει δεν έχει σκοπό να πάψει να κυβερνάει. Με τις παροχές χτίζει «στρατό» μόνιμο. Όχι περιστασιακό. Και γι αυτό θέλει χρόνο.

Μετά τη Μεταπολίτευση, τα δύο κόμματα που μονοπώλησαν την πολιτική είχαν μια βάση. Με έναν πυρήνα σχετικά σταθερό. Το εκλογικό τους σώμα, οι ψηφοφόροι τους, δεν έπεφτε κάτω από 30% στη χειρότερη περίπτωση. Όλος ο αγώνας δινόταν για να πειστούν οι 10% των παραπάνω ψηφοφόρων που πηγαινοέρχονταν να ψηφίσουν «εμάς» κι’ όχι τους « άλλους». Αυτό το 10% έδινε τη νίκη. Και τρεφόταν με το ίδιο φαϊ: Παροχές. Κάθε είδους.

Σήμερα το εκλογικό σκηνικό δεν είναι το ίδιο. Από τα κόμματα που κυβέρνησαν μόνο η ΝΔ έχει μια βάση που είναι σχετικά σταθερή, περί το 30%. Είτε τάξει είτε δεν τάξει. Σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, αυτό το 30% αποτελεί περίπου το 80% της συσπείρωσης του κόμματος. Τι σημαίνει αυτό; Ότι έχει ήδη μαζέψει το 80% από τις ψήφους που θα πάρει. Αυτό είναι το μπετόν αρμέ της συντηρητικής παράταξης, όποια πολιτική ή μικροπολιτική κι αν ακολουθεί.

Φυσικά, οι δημοσκοπήσεις αποτυπώνουν μια στιγμή και όχι μια περίοδο. Αλλά, αν στήσει κανείς αυτί στο δρόμο, στα λεωφορεία, στις καφετέριες, στα μαγαζιά, στον περίγυρό του και στην κοινή λογική μπορεί να συμπληρώσει τα στοιχεία των δημοσκοπήσεων και να δει μέσα στο μισοσκόταδο.

Ο άλλος πρώην κυβερνήτης, το ΠΑΣΟΚ, έχει περιοριστεί κάτω από το 10%, με όλες τις συνιστώσες του (Ποτάμι και σια). Γιατί; Γιατί ήταν το κατ’ εξοχήν κόμμα του ταξίματος και των παροχών στους μικρομεσαίους Έλληνες. Η εμπλοκή του με τη λιτότητα των μνημονίων και με τη δημοσιονομική πειθαρχία το αποξένωσε από την ίδια του τα φύση. Του εκπροσώπου της μικρομεσαίας τάξης, αλλά και της μικροαυθαίρετης, λοβιτουρατζήδικης, κρατικοδίαιτης, μικροαπατεωνίστικης, διαπλεκόμενης, «να περνάμε καλά» Ελλάδας.

Μια κατρακύλα, που ξεκίνησε ήδη από τη διακυβέρνηση Σημίτη και την εμπλοκή του κόμματος με την κεφαλαιοκρατία περισσότερο παρά με τον μικρομεσαίο λαό, με σύνθημα τον εκσυγχρονισμό. Εκσυγχρονίστηκαν τσέπες και τσέπες στελεχών και μεσαζόντων.

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε λαό. Είχε ένα 3% που αποτελούσε κυρίως τη διανόηση της μεσαίας τάξης και μέρους μεγαλοαστών, με βάση συγκεκριμένα γνωρίσματα: Την ευαισθησία στα δικαιώματα και στους κατατρεγμένους και τις μειοψηφίες. Την αντίδραση στον αυταρχισμό της εξουσίας. Αυτή ήταν η βάση του Συνασπισμού και των συνιστωσών που ενοποιήθηκαν σε κόμμα.

Η απαξίωση του ΠΑΣΟΚ με τη λιτότητα των μνημονίων που εφάρμοζε σαν κυβέρνηση από το 2009 ήδη και την εμπλοκή του με τους δανειστές του ΔΝΤ και της ΕΕ είχε σαν αποτέλεσμα μεγάλο μέρος των ψηφοφόρων του να καταφύγουν στον «συγγενικό» ΣΥΡΙΖΑ, που έταζε αντίσταση και νίκη. Στην πραγματικότητα, οι ψηφοφόροι άκουγαν ότι όλα θα γίνονταν σαν και πριν! Έτσι, το 3% μετατράπηκε σε 12% το 2012 και σε 36,5% τον Ιανουάριο του 2015.

Στις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015, όμως, τα πράγματα άλλαξαν ριζικά. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε στρογγυλά 300.000 ψηφοφόρους! Τον εγκατέλειψαν όλοι σχεδόν οι αριστεροί που ήταν το μπετόν αρμέ της εκλογικής του βάσης. Σχεδόν όλοι. Τι του έχει απομείνει; Σύμφωνα με την περιρρέουσα ατμόσφαιρα, ένα έως 25%, αλλά…

…αλλά, αυτό το 25% δεν αποτελείται από αριστερούς πια. Αποτελείται κυρίως από πρώην πασόκους , όχι με την έννοια του κομματικού ΠΑΣΟΚ, όσο με τη νοοτροπία ΠΑΣΟΚ. Δημόσιο, ταξίματα, επιδόματα, χαρίσματα, διαπλοκή και μια ευκαιρία «να τρουπώσουμε».

Ο κ Τσίπρας είναι ένας άνθρωπος υπερφιλόδοξος. Ονειρεύεται τον εαυτό του ηγέτη πέρα και από τα όρια της Ελλάδας. Η Ελλάδα τον στενεύει. Οι κινήσεις του, οι επαφές του και η ρητορική του είναι αδιάψευστοι μάρτυρες. Θέλει να ξεπεράσει τον Ανδρέα και τον Καραμανλή. Και ξέρει καλύτερα από τον καθέναν ότι για να τα πετύχει αυτά πρέπει να γίνει ΗΓΕΤΗΣ. Ηγέτης δε γίνεσαι με 25%. Ούτε γίνεσαι άμα χάσεις εκλογές.

Όσοι βλέπουν εκλογές δεν βλέπουν αυτούς που κρατάνε στο χέρι τους τη διεξαγωγή των εκλογών. Δηλαδή τον πρωθυπουργό και τον στενό του κύκλο. Οι οποίοι δεν θέλουν εκλογές που θα τις χάσουν. Δεν έχουν σκοπό να χάσουν και να εγκαταλείψουν την εξουσία.

Για να κερδίσουν χρειάζονται ψήφους. Σίγουρες. Όχι περιστασιακές που δεν τις ελέγχουν. Ρεύμα λαϊκό. Το λαϊκό ρεύμα θέλει χτίσιμο. Θέλει συνείδηση. Και η συνείδηση χτίζεται με την επανάληψη. Πέρυσι μοίρασαν ψίχουλα, τη λεγόμενη 13η σύνταξη. Φέτος, μοίρασαν μέρισμα, λαχνούς, αναδρομικά σε περσινά επιδόματα θέρμανσης, επιδόματα σε νησιώτες και σε άνεργους νέους. Πόσοι απ αυτούς θα τα πάρουν; Δεν έχει σημασία. Σημασία έχει να ακούγεται! Να γίνεται Προπαγάνδα. Κι όσοι τα πάρουν να το λένε και στους διπλανούς τους.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, όμως, βρίσκεται μπροστά σε μια ζοφερή γι αυτόν πραγματικότητα. Από την πρώτη του 2018 μειώνονται μισθοί, συντάξεις, επιδόματα. Αυξάνονται φόροι, έμμεσοι και άμεσοι. Αγριεύουν οι εισπρακτικοί μηχανισμοί. Η ανάμνηση των επιδομάτων των Χριστουγέννων θα εξαφανιστεί σύντομα. Εκτός…

…εκτός αν οι ελεημοσύνες επαναλαμβάνονται! Αν γίνουν καθεστώς. Κι αν πέφτουν σε έναν πληθυσμό που διαρκώς θα γίνεται φτωχότερος. Που θα έχει μεγαλύτερες ανάγκες και για τη μικρότερη παροχή.

Όσοι περιμένουν εκλογές επειδή δίνονται επιδόματα δεν ξέρουν πώς λειτουργεί το σύστημα ΣΥΡΙΖΑ. Πρώτα φτωχοποιεί, μετά επιδοτεί. Μέχρι να γίνουν και τα δύο συνείδηση. Και η φτώχεια και η επιδότηση. Για την ακρίβεια, να γίνει συνείδηση ότι αυτή η κυβέρνηση τα παίρνει μεν, αλλά δίνει κάτι τις πίσω. Ενώ «οι άλλοι» μόνο θα παίρνουν. Έτσι κι αλλιώς τα μνημόνια ισχύουν μέχρι την αποπληρωμή του 75% του χρέους. Γράφε 2050!

«Αν μάλιστα χαλαρώσουν τα μνημόνια από τον Αύγουστο, όπως λέει η κυβέρνηση, θα δίνει ακόμα περισσότερα. Θα δεις.»

Έχει λοιπόν να πουλήσει το παραμύθι της ανεξαρτησίας μετά τον Αύγουστο και το όργιο παροχών του χρόνου τα Χριστούγεννα η κυβέρνηση, προκειμένου να γίνει η παροχή συνείδηση ώστε το 25% να γίνει 30% και να διεκδικεί τη νίκη στις επόμενες εκλογές.

Αν ρωτήσει κανείς τον πρωθυπουργό και το περιβάλλον του πότε θα γίνουν εκλογές, δεν ξέρουν να απαντήσουν. Δεν έχουν αποφασίσει. Ξέρουν όμως τι χρειάζονται για να κάνουν εκλογές: Λαϊκό ρεύμα. Λαό σε ανέχεια για να τον ελεούν, και την ανοχή της ΕΕ. Η οποία βοηθάει όσο μπορεί στην ανέχεια! Χέρι χέρι με τους Έλληνες μεγαλοεπιχειρηματίες, που ορκίζονται στο όνομα του κ Τσίπρα. Και που δεν έχουν καμιά διάθεση να τον χάσουν από πρωθυπουργό της χώρας.

Όπως καταλαβαίνει κανείς, σε συνδυασμό και με την απαρέσκεια αυτής της αριστεράς σε κάθε αλλαγή της δικής της εξουσίας με άλλη- άρα και σε εκλογές που μπορεί να τις χάσει- μη βιάζεστε για κάλπες. Έχουμε ακόμα ανηφόρα.

Γ. Παπαδόπουλος- Τετράδης

liberal.gr

   

«Χρύσωσε» και πάλι τους εργαζόμενους η Καρέλιας

Πάνω από 3 εκατομμύρια ευρώ μοιράζονται σε εργαζόμενους και φορείς. Η εταιρεία προσφέρει -μεταξύ άλλων- επίδομα παρουσίας, χρήματα για το εορταστικό τραπέζι και έκτακτη οικονομική επιχορήγηση που ξεκινά από τα €1.000 και αυξάνει ανάλογα με το εισόδημα.

Πιστή στη «συνήθεια» των τελευταίων ετών η γνωστή καπνοβιομηχανία προχωρά σε σημαντικές παροχές προς τους εργαζόμενους. Τις φετινές ανακοίνωσε ο Ανδρέας Γ. Καρέλιας σε ομιλία του προς τους εργαζόμενους. Περιλαμβάνουν:

* Ενίσχυση για το εορταστικό τραπέζι που θα είναι φέτος €200 καθαρά για κάθε εργαζόμενο στην Εταιρεία.

* Το επίδομα παρουσίας θα είναι € 850,00 καθαρά. Αυτό το δικαιούνται όσοι δεν έλειψαν ούτε μία μέρα από την εργασία τους. Πέρυσι το ποσό αυτό το έλαβε το 83% των εργαζομένων.

* Ο κάθε εργαζόμενος, που έχει παιδιά που σπουδάζουν σε κρατικό Πανεπιστήμιο ή ΤΕΙ, θα λάβει έκτακτη οικονομική ενίσχυση € 1.500 καθαρά.

* Οι εργαζόμενοι, των οποίων τα παιδιά πέτυχαν στα παραπάνω Ιδρύματα μέσα στο 2017, θα λάβουν επιπλέον ενίσχυση € 500 καθαρά.

* Παράλληλα, η Εταιρεία θα κάνει δώρο έναν υπερσύγχρονο φορητό υπολογιστή Apple σε κάθε παιδί που πέτυχε την εισαγωγή του σε μία από τις παραπάνω σχολές μέσα στο 2017.

* Όλοι οι εργαζόμενοι στην Εταιρεία θα λάβουν έκτακτη οικονομική ενίσχυση €1.000 καθαρά. Ειδικότερα οι εργαζόμενοι των οποίων οι μηνιαίες αποδοχές είναι κάτω από €2.500 θα λάβουν, πέραν των € 1.000, επιπλέον € 300, ήτοι € 1.300 καθαρά. Επιπλέον οι εργαζόμενοι με μηνιαίες αποδοχές από €1.700 και κάτω, θα λάβουν πέραν των € 1.000 και των €300,00, μία ακόμη πρόσθετη έκτακτη οικονομική ενίσχυση €200 καθαρά, ήτοι € 1.500 καθαρά. Εργαζόμενοι με μηνιαίες αποδοχές έως και € 1.200 και οι οποίοι έχουν από δυο ανήλικα παιδιά και πάνω, θα λάβουν επιπλέον € 450,00 καθαρά για κάθε ανήλικο παιδί.

* Ο κάθε λαχνός της γιορτής που διοργανώθηκε είναι € 800,00 καθαρά.

Όπως κάθε χρόνο, όλες οι παραπάνω παροχές θα δοθούν καθαρές. Δηλαδή, η Εταιρεία θα καλύψει με δικά της χρήματα, όλους τους φόρους και τις κρατήσεις που αναλογούν στους εργαζομένους.

Φέτος μάλιστα προχωρά και μια ξεχωριστή πρωτοβουλία με σκοπό την ενίσχυση των σημαντικών φορέων τόσο της πόλης μας αλλά και της ελληνικής επικράτειας. Έτσι, η εταιρεία αποφάσισε να ενισχύσει με το συνολικό ποσόν των €500.000 ως εξής:

1) Πρώτο Ειδικό Δημοτικό και Ειδικό Νηπιαγωγείο Καλαμάτας με το ποσόν των €75.000

2) Σύλλογος Γονέων, Κηδεμόνων Και Φίλων Ατόμων με Αυτισμό Νομού Μεσσηνίας με το ποσόν των €75.000

3) Σύλλογος Φίλων Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες Μεσσηνίας (ΣΥ.Φ. ΑΜΕΑ) με το ποσόν των €75.000

4) Παιδικά Χωρία SOS Καλαμάτας με το ποσόν των €75.000

5) Παιδιατρική Κλινική του Νοσοκομείου Καλαμάτας με το ποσόν των € 50.000

6) Χαμόγελο του Παιδιού με το ποσόν των €150.000

Όλα τα παραπάνω αναμένεται να ξεπεράσουν και πάλι το ποσόν των €3.000.000 ευρώ, το οποίο, όπως και πέρσι, αποτελεί το μεγαλύτερο ποσόν που έχει δώσει ποτέ η εταιρεία.

Ανδρέας Καρέλιας: Η προσπάθεια οφείλει και πρέπει να είναι συλλογική

«Είδαμε και συνεχίζουμε να βλέπουμε σημαντικές και πρωτόγνωρες προκλήσεις μπροστά μας, που μόνον εάν τις αντιμετωπίσουμε με τον σωστό τρόπο, θα νιώσουμε την ικανοποίηση της επιτυχίας που πηγάζει από τους κόπους μας», τόνισε στην ομιλία του ο Ανδρέας Καρέλιας. «Η προσπάθεια και οι ευθύνες πέφτουν σε όλους μας, στο κομμάτι που αναλογεί στον καθένα. Από την διακυβέρνηση ενός μικρού μαγαζιού μέχρι την διακυβέρνηση μιας χώρας, η προσπάθεια οφείλει και πρέπει να είναι συλλογική. Μια θεωρητικά ασήμαντη λογιστική εγγραφή, μια μικρή σχετική ρύθμιση σε μια πακεταριστική, από την εξέταση ενός πλάνου επενδύσεων, την εξέταση εισόδου σε μια νέα αγορά, πρέπει όλα να γίνονται με την ίδια σοβαρότητα και υπευθυνότητα. Τα οφέλη θα τα δούμε όλοι, όχι οι λίγοι. Την ζημιά επίσης θα την βιώσουμε όλοι, όχι οι λίγοι».

Όπως είπε «μια πρόσφατη μελέτη στις Ηνωμένες Πολιτείες έδειξε ότι το 30% των ανθρώπων νιώθουν δεμένοι με την δουλειά τους. Αυτό σημαίνει ότι το υπόλοιπο 70% είτε δεν έχει κανένα δέσιμο με την δουλειά του, είτε, να το πω απλά, αποστρέφεται την δουλειά του. Λίγο πολύ πιστεύω πως το ίδιο ισχύει και σε άλλες χώρες του κόσμου, αλλά και στην δική μας χώρα, την Ελλάδα.

Σε αυτήν την εταιρεία λοιπόν, αυτό που έχουμε καταφέρει είναι να μην ισχύουν αυτά τα ποσοστά αλλά τα ακριβώς αντίθετα. Ένα από τα πράγματα που έχουμε πετύχει σε αυτήν την εταιρεία είναι το δέσιμο που έχουμε ο ένας με τον άλλο, την αγάπη για την δουλειά μας. Είναι κάτι που το βλέπω στα μάτια των συναδέλφων μας που έρχονται να με χαιρετήσουν όταν παίρνουν σύνταξη».  

euro2day.gr 

Μικρή παράταση ζωής για τη ΣΕΚΑΠ - "Προσωρινή αναστολή" αποφάσισε το Πρωτοδικείο - Στις 17 Ιανουαρίου η οριστική

Η απόφαση του δικαστηρίου να παγώσει προσωρινά το πρόστιμο έως τις 17 Ιανουαρίου αναμένεται να δώσει το χρόνο για να αναζητηθούν λύσεις. Η ΣΕΚΑΠ ήταν έτοιμη προχωρήσει σε δήλωση παύσης πληρωμών αν υπήρχε αρνητική εξέλιξη.

Το διοικητικό πρωτοδικείο της Κομοτηνής έκανε σήμερα δεκτή την αίτηση αναστολής της ΣΕΚΑΠ. Η προσωρινή αίτηση αναστολής δόθηκε μέχρι την 17η Ιανουαρίου του 2018.

Το δικαστήριο εξέτασε τα ασφαλιστικά μέτρα που κατάθεσε η εταιρεία «για προσωρινή διαταγή άμεσης άρσης των αναγκαστικών μέτρων είσπραξης» σε βάρος της. Αυτά ως γνωστόν προέκυψαν από το πρόστιμο των 38 εκατ. ευρώ που επιβλήθηκε για φορολογικές παραβάσεις του 2009, περίοδο πολύ πριν ο όμιλος Σαββίδη αναλάβει τα ηνία της εταιρείας.

Η απόφαση αναμένεται να δώσει το χρόνο για να αναζητηθούν λύσεις αναφορικά με το μέλλον της βιομηχανίας.

Σημειώνεται πως ήδη από χθες το Δ.Σ. αποφάσισε να προχωρήσει σε υποβολή δήλωσης παύσης πληρωμών, «εφόσον δεν αποκατασταθεί άμεσα η επαπειλούμενη αδυναμία λειτουργίας της εταιρείας».

Παράλληλα, στο πλαίσιο των πρώτων ενεργειών του για την έναρξη της διαδικασίας, το διοικητικό συμβούλιο αποφάσισε επίσης τον ορισμό του Σταύρου-Κωνσταντίνου Παπασπύρου ως νέου γενικού διευθυντή της ΣΕΚΑΠ.

euro2day.gr

         

Τι αλλάζει στις συντάξεις χηρείας - Ολόκληρη η εγκύκλιος

Την αναδρομική χορήγηση αυτοτελούς του νέου κατώτατου ορίου σύνταξης λόγω θανάτου (384 ευρώ για 20 έτη ασφάλισης, μειούμενου κατά 1,25% για κάθε έτος λιγότερο μέχρι τα 360 ευρώ για 15 έτη) τόσο στον επιζώντα ή /και στον διαζευγμένο σύζυγο όσο και στα δικαιοδόχα τέκνα, προβλέπει εγκύκλιος που υπέγραψε ο υφυπουργός Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης Αναστάσιος Πετρόπουλος.

Ειδικότερα, ως κατώτατο ποσό σύνταξης λόγω θανάτου ορίζεται το πλήρες ποσό της εθνικής σύνταξης του άρθρου 7 του ν.4387/2016 για 20 χρόνια ασφάλισης, δηλαδή το ποσό των 384 ευρώ.

Εάν ο θανών είχε λιγότερα από 20 χρόνια ασφάλισης, το ποσό των 384 ευρώ μειώνεται κατά 1,25% για κάθε έτος που υπολείπεται των 20 ετών και μέχρι τα 15 έτη ασφάλισης. Εάν ο χρόνος ασφάλισης του θανόντα είναι μικρότερος των 15 ετών χορηγείται ως κατώτατο ποσό τα 360 ευρώ που αντιστοιχεί στα 15 χρόνια ασφάλισης. Συνεπώς το κατώτατο ποσό σύνταξης λόγω θανάτου ανάλογα με το χρόνο ασφάλισης διαμορφώνεται ως εξής:

-Μέχρι και 15 έτη ασφάλισης: 360 ευρώ

-Για 16 έτη ασφάλισης: 364,80 ευρώ

-Για 17 έτη ασφάλισης: 369,60 ευρώ

-Για 18 έτη ασφάλισης: 374,40 ευρώ

-Για 19 έτη ασφάλισης: 379,20 ευρώ

-Για 20 έτη ασφάλισης και άνω: 384,00 ευρώ.

Για να εξευρεθεί ο χρόνος ασφάλισης από τον οποίο και συναρτάται το κατώτατο ποσό λαμβάνεται υπόψη μόνο κάθε πλήρες έτος ασφάλισης που είχε πραγματοποιήσει ο θανών. Εάν για παράδειγμα ο θανών είχε 17 έτη και 4 μήνες ασφάλισης, ως κατώτατο όριο χορηγείται το ποσό που αντιστοιχεί στα 17 έτη ασφάλισης (369,60 ευρώ).

Σύμφωνα με την εγκύκλιο και το σχετικό νόμο 4499/2017, οι βελτιωτικές παρεμβάσεις στο καθεστώς χορήγησης και στα κατώτατα ποσά των συντάξεων, εφαρμόζονται για δικαιούχους σύνταξης λόγω θανάτου ο οποίος έχει επέλθει από τις 13/05/2016 και εφεξής.

Με βάση τις νέες διατάξεις:

• Ο επιζών σύζυγος συνεχίζει να λαμβάνει τη σύνταξη θανάτου για όσο χρονικό διάστημα δικαιούται και το τέκνο σύνταξη θανάτου.

• Στους δικαιούχους σύνταξης λόγω θανάτου συμπεριλαμβάνονται τα τέκνα που απώλεσαν το γονέα τους κατά τη διάρκεια του έτους προετοιμασίας για την εισαγωγή στην ανώτερη ή ανώτατη σχολή, ανεξαρτήτως της επιτυχούς ή μη έκβασης των εξετάσεων.

• Στον κύκλο των δικαιοδόχων συμπεριλαμβάνονται και τα τέκνα στα οποία είχε διακοπεί η συνταξιοδοτική προστασία λόγω συμπλήρωσης του 18ου έτους της ηλικίας και τα οποία εισήχθησαν σε ανώτερη ή ανώτατη σχολή ή ενεγράφησαν σε ΙΕΚ μεταγενέστερα του θανάτου του γονέα και της συμπλήρωσης του 18ου έτους της ηλικίας.  Θα δικαιούνται τη σύνταξη λόγω θανάτου μέχρι τη συμπλήρωση του 24ου έτους της ηλικίας  εφόσον οι σπουδές δεν ολοκληρωθούν νωρίτερα.

• Αυτοτελές κατώτατο όριο χορηγείται στο καθένα τέκνο που έχει χάσει και τους δυο γονείς του εφόσον δεν λαμβάνει σύνταξη από τον άλλο γονέα.

Επισυνάπτεται ολόκληρη η εγκύκλιος ΕΔΩ.       

kathimerini.gr

Οι πολιτικοί μας και το πολιτικό σύστημα

Του Γιώργου Σταματόπουλου

H ασφυκτική κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η χώρα έχει αναλυθεί με ανατριχιαστικές θα έλεγε κανείς λεπτομέρειες ήδη από τα τέλη του προηγούμενου αιώνα (Παναγιώτης Κονδύλης π.χ., τόσο για την υπερχρέωση και τον εξ αυτής αναγκαστικό δανεισμό όσο και για την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας, που και τα δύο οδηγούν μαθηματικά στην υποταγή και την οιονεί απώλεια της εθνικής κυριαρχίας και αξιοπρέπειας).

Και πού τα απέδιδε όλα αυτά; Στην έλλειψη μακρόπνοης πολιτικής, φυσικά, και στην αποδιάρθρωση της πολιτικής σκέψης – στην «ολιγότητα» του ελληνικού πολιτικού συστήματος και σε όσους το έχουν εκπροσωπήσει ή αντιπροσωπεύσει, σε συνδυασμό με κάποιον ωχαδερφίστικο (παρασιτικό τον αποκαλεί ο Ελληνας διανοητής) καταναλωτισμό των πολιτών.

Η σημερινή κυβέρνηση, που επαίρεται ότι είναι αριστερή, δεν κάνει τίποτα περισσότερο ή λιγότερο από τις προηγούμενες (κάτι μεγαλόστομα για διαφορετική διαχείριση είναι απλώς πομφόλυγες και για εσωτερική κατανάλωση μόνο· να χαϊδεύει τα αυτιά των αμετανόητων και φανατισμένων οπαδών της). Εχουν δίκιο οι της κυβέρνησης να δυσανασχετούν όταν τα κόμματα της αντιπολίτευσης τους φορτώνουν όλα τα δεινά της χώρας την τελευταία, τουλάχιστον, πεντηκονταετία, αλλά ώς εκεί.

Οτιδήποτε αρθρώνουν ή τολμούν να ψελλίσουν παραπάνω στρέφεται εναντίον τους αλλά και εναντίον της ψυχρής λογικής την οποία με τόσο πάθος επικαλούνται κατά τα άλλα – συντρίβουν τον κοινό νου, τι δεν καταλαβαίνουν; Θα πει κανείς ότι αυτή είναι η δουλειά των πολιτικών, να κάνουν το μαύρο άσπρο, όμως όχι· δουλειά των πολιτικάντηδων και των καιροσκόπων εξουσιομανών είναι και όχι των πολιτικών.

Μετά την «επιτυχία« των αξιολογήσεων, τώρα έχουν «επιστρατεύσει» άλλη μεγάλη ψευδοελπίδα: την έξοδο της χώρας από τα μνημόνια τον Αύγουστο που μας έρχεται – κάτι τρέχει στα γύφτικα, λες και θα αλλάξει κάτι σημαντικό. Ισως δεν έχουν συνειδητοποιήσει το μεγάλο κακό που έχουν κάνει στη χώρα· εάν συμβαίνει κάτι τέτοιο, είναι πολύ άσχημες οι εξελίξεις για το μέλλον του τόπου και των επόμενων γενιών.

Είναι που είναι μικρή και υπερχρεωμένη η χώρα, άρα σκλάβα των ισχυρών δανειστών και άλλων, την αποτελειώνουν τώρα οι «αριστεροί» (μαζί με ενίους καραδεξιούς) και έχουν και θράσος να μιλάνε ή να θυμώνουν παρακαλώ όταν κάποιος τους θυμίζει τι πραγματικούς ακρωτηριασμούς έχουν διαπράξει στο σώμα της χώρας.

Παραμένει ως «αξία» ότι τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει με αυτήν την κυβέρνηση και με αυτήν την αντιπολίτευση διότι, απλούστατα, και οι δύο ομνύουν στο υπάρχον πολιτικό σύστημα το οποίο τους δίνει την ευκαιρία να εναλλάσσονται στην εξουσία (τη μία η δεξιά, την άλλη η αριστερά, την παράλλη η αριστεροδεξιά, η κεντροαριστερά και δεν συμμαζεύεται).

Βέβαια πολλοί είναι ακόμη αυτοί που θεωρούν ότι αν τους τσουβαλιάζεις όλους μαζί, διαγράφεις την πολιτική ως υπέρτατη έννοια και κινδυνεύεις να διολισθήσεις στη γενική απαξία της και άρα σε κάποιον μεταμοντέρνο ολοκληρωτισμό – δικαίωμά τους, αλλά υπάρχουν λογιώ λογιώ θεωρίες, που επαληθεύονται ή διαψεύδονται από τον ιστορικό καιρό. Η εθνική πολιτική είναι μία και απαράλλαχτη εδώ και δεκαετίες και ας λένε άλλα άλλοι· μάλλον αρνούνται να δουν τη φτωχή πραγματικότητα των Ελλήνων πολιτικών.

Η συνεργασία ομάδων-κινημάτων η μόνη εναλλακτική λύση· ιδού η Ρόδος...   

efsyn.gr