Ηξεραν από το 1999 για τον αγωγό της Αραβησσού!

Το εφιαλτικό εξαήμερο χωρίς νερό στη Θεσσαλονίκη ήταν το χρονικό μιας καταστροφής εν αναμονή — υπήρχε μια τεχνική αστοχία για την οποία είχαν ενημερωθεί εδώ και 19 χρόνια! Θα μπορούσε να έχει συμβεί οποτεδήποτε. Αλλά ήταν η χαοτική διαχείριση που επιδείνωσε την κατάσταση

γράφει η Χριστίνα Ταχιάου

Ρέθυμνο, 1999. Πραγματοποιείται το Πανελλήνιο Συνέδριο Σκυροδέματος. Στη διάρκειά του, παρουσιάζεται μια μελέτη που υπογράφεται από τους καθηγητές του ΑΠΘ Γιώργο Πενέλη και Ιωάννα Παπαγιάννη και από τους πολιτικούς μηχανικούς Δέσποινα Κτενίδου και Θωμά Σαλονικιό, με θέμα τους ελέγχους του σκυροδέματος στον αγωγό ύδρευσης Αραβησσού – Θεσσαλονίκης. Στις προτάσεις τους, οι ειδικοί αναφέρουν ότι ο αγωγός στα τελευταία του 5-10 χιλιόμετρα προς τη Θεσσαλονίκη είναι υψηλού κινδύνου κι ότι μπορεί, ανά πάσα ώρα και στιγμή, να αστοχήσει. Προτείνουν την κατασκευή νέου αγωγού, καθώς επίσης και τρόπους εντοπισμού του επικίνδυνου τμήματος.

Τα χρόνια πέρασαν, οι διοικήσεις άλλαξαν πολλές φορές, όπως και οι κυβερνήσεις, αλλά ο αγωγός της Αραβησσού δεν αντικαταστάθηκε, ούτε επισκευάστηκε. Ετσι, την Τρίτη 26 Μαρτίου, αποκαλύφτηκε ότι σε κάποιο σημείο ο αγωγός «έσκασε». Αυτό που επακολούθησε ήταν μια χαοτική διαχείριση της κατάστασης, με τη Θεσσαλονίκη να αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα στην υδροδότηση επί έξι ημέρες. Εως την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, η υδροδότηση δεν έχει αποκατασταθεί σε όλες τις περιοχές της πόλης. Υπάρχουν γειτονιές στις οποίες το νερό κόπηκε την Τρίτη και επανήλθε το Σάββατο. Είναι αυτονόητο, δε, ότι μετά από τόσες ημέρες διακοπής της παροχής του νερού, απαιτείται να μείνουν ανοιχτές οι βρύσες επί ώρες, προτού το νερό καταστεί ασφαλές για χρήση.

Το πρωί του Σαββάτου, 31 Μαρτίου, η διευθύντρια του πρωθυπουργικού υποκαταστήματος στη Θεσσαλονίκη Κατερίνα Νοτοπούλου συγκάλεσε σύσκεψη για το μεγάλο αυτό πρόβλημα. Παρέστησαν δήμαρχοι του Πολεοδομικού Συγκροτήματος της Θεσσαλονίκης, ο πρόεδρος της ΕΥΑΘ (Εταιρείας Ύδρευσης και Αποχέτευσης Θεσσαλονίκης), εκπρόσωπος της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας, καθώς και η υφυπουργός Εσωτερικών (Μακεδονίας Θράκης). Δηλαδή, δεν βρέθηκε κάποιος να συγκαλέσει μια σύσκεψη φορέων παρά μόνον την πέμπτη ημέρα της κρίσης! Κι αυτός ο κάποιος, δεν είναι αιρετός, δεν είναι τεχνοκράτης, δεν είναι καν αρμόδιος για κάτι τέτοιο. Νέοι καιροί, νέα ήθη.

Τι βγήκε από αυτήν τη σύσκεψη; Τίποτε το ουσιαστικό, πέραν μιας απόπειρας επικοινωνιακής διαχείρισης.

Εκτέθηκε το πρόβλημα και κάποιοι δήμαρχοι αντέδρασαν εντόνως. Οπως ο Ιγνάτιος Καϊτεζίδης, δήμαρχος Πυλαίας-Χορτιάτη, ο οποίος ζήτησε εγγράφως εγγυήσεις για τον χρόνο υδροδότησης στον δήμο του. Πραγματικά, μετά τη σύσκεψη εκδόθηκε ανακοίνωση της ΕΥΑΘ στην οποία αναφερόταν ότι θα διακοπεί το νερό από κάποιες περιοχές προκειμένου να ανακουφιστούν άλλες, όπως το Πανόραμα (που ανήκει στο δήμο Πυλαίας Χορτιάτη). Μέχρι το μεσημέρι της Κυριακής, όμως, κάτοικοι του Πανοράματος ήταν σε έξαλλη κατάσταση, διότι δεν είχαν ακόμη νερό.

Πώς αντιμετώπισαν οι πολίτες το πρόβλημα; Με εμφιαλωμένα νερά. Αδειασαν τα super market και τα περίπτερα από νερά, υγρά χαρτομάντιλα, μωρομάντιλα και τα φαρμακεία από απολυμαντικά χωρίς νερό και σαπούνια. Πολλοί έφυγαν από την πόλη, ιδίως το Σαββατοκύριακο, προκειμένου να μπορέσουν να κάνουν μπάνιο στα εξοχικά τους, ενώ σοβαρό πρόβλημα αντιμετώπισαν οι ιδιοκτήτες καταστημάτων υγειονομικού ενδιαφέροντος. Κάποιοι είχαν μικρές δεξαμενές και τη δυνατότητα να χρησιμοποιούν εμφιαλωμένο νερό στο μαγείρεμα. Επίσης, ειδικά στα ισόγεια καταστήματα του κέντρου της Θεσσαλονίκης υπήρχε κάποια ροή. Ομως, σε περιοχές όπως η Καλαμαριά όπου το πρόβλημα ήταν πολύ αυξημένο, χρησιμοποιήθηκαν πλαστικά πιάτα και ποτήρια για την εξυπηρέτηση των πελατών.

Καταστηματάρχης μας εξομολογήθηκε ότι απέτρεπε τους πελάτες από το να χρησιμοποιήσουν τις τουαλέτες. Την Παρασκευή έκλεισαν σχολεία στα οποία δεν υπήρχε νερό, ενώ νοσοκομεία όπως το Ιπποκράτειο σταμάτησαν τις μικροβιολογικές εξετάσεις.

Η διαχείριση της κρίσης έγινε με τον χειρότερο δυνατό τρόπο. Ενώ το πρόβλημα παρουσιάστηκε στον αγωγό μέσω του οποίου μεταφέρεται το 30% του νερού για τη Θεσσαλονίκη, όλα δείχνουν ότι το νερό που απέμενε και χρησιμοποιούνταν δεν ήταν σε καμιά περίπτωση σε ποσότητα το 70% της συνολικής παροχής, αλλά πολύ λιγότερο. Επίσης, δεν έγινε καθόλου ορθολογική διαχείριση στην υπάρχουσα παροχή του νερού, ώστε εκ περιτροπής να έχουν όλες οι περιοχές για κάποιο χρονικό διάστημα κάθε ημέρα. Το Protagon επικοινώνησε με μηχανικούς και πρώην στελέχη της εταιρείας και όλοι συμφωνούν ότι το πρόβλημα που δημιουργήθηκε είναι αντιστρόφως ανάλογο με την ποσότητα του 70% που η ΕΥΑΘ είχε στη διάθεσή της. Οσο για την ενημέρωση, έπασχε βαριά. Δίνονταν πληροφορίες που δεν ίσχυαν (περιοχές που υποτίθεται πως θα είχαν νερό, δεν είχαν) ενώ ήταν εμφανής η αρχική υποτίμηση του προβλήματος και η άγνοια ως προς την εξέλιξή του.

Ο πρόεδρος της ΕΥΑΘ Ιωάννης Κρεστενίτης είναι ένας άνθρωπος που γνωρίζει άριστα το ζήτημα του νερού και της διαχείρισής του. Είναι «καθηγητής του Τομέα Υδραυλικής του Τμήματος Πολιτικών Μηχανικών του ΑΠΘ ενώ έχει διατελέσει πρόεδρος του Ενιαίου Συλλόγου Διδακτικού Ερευνητικού Προσωπικού, ΑΠΘ. Παράλληλα με το επιστημονικό του έργο ο κ. Κρεστενίτης είναι και ένας εκ των ιδρυτών της πρωτοβουλίας πολιτών “Sosτε το νερό” που έφερε σε πέρας το μεγαλειώδες δημοψήφισμα ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της ΕΥΑΘ», όπως έγραφε το site του «Στο κόκκινο», στις 11 Μαίου 2016. Να θυμίσουμε ότι το «μεγαλειώδες δημοψήφισμα» πραγματοποιούνταν στον δρόμο, έξω από εκλογικά κέντρα, χωρίς εκλογικούς καταλόγους αλλά με στοιχεία από τα δημοτολόγια, κι ότι οι αντιπρόσωποι έδιναν σε όποιον ψήφιζε μόνον το ψηφοδέλτιο που θα έριχνε στην διάφανη κάλπη και όχι τρία: «ναι», «όχι», «λευκό». Το ότι, με αυτές τις συνθήκες διεξαγωγής, το «όχι» πήρε μόνον 98% και όχι 100%, θεωρείται από πολλούς αποτυχία. Να υπενθυμίσουμε, επίσης, ότι η διεξαγωγή τοπικού δημοψηφίσματος σε προεκλογική περίοδο εθνικών εκλογών η ευρωεκλογών δεν επιτρέπεται. Αυτός, άλλωστε, είναι ο λόγος για τον οποίον το «δημοψήφισμα» έγινε υπό αυτές τις συνθήκες, χωρίς το απαραίτητο προεδρικό διάταγμα: διότι υπήρχε κώλυμα για τη διεξαγωγή του. Αλλά αυτά είναι περασμένα ξεχασμένα. Αποτράπηκε μεν η ιδιωτικοποίηση, όμως η ΕΥΑΘ έχει ενταχθεί στο Υπερταμείο προς πώληση.

Λίγες ημέρες μετά την τοποθέτησή του στην προεδρία της ΕΥΑΘ, ο κ. Κρεστενίτης επισκέφτηκε τον πρόεδρο του ΤΕΕ/Τμήμα Κεντρική Μακεδονίας, Πάρι Μπίλλια. Το θέμα της συζήτησης ήταν η ΕΥΑΘ. Ο κ. Κρεστενίτης δεν ενημέρωσε τον κ. Μπίλλια για κάποιο σοβαρό πρόβλημα στο δίκτυο, ούτε του ανέφερε την αναγκαιότητα του έργου επέκτασης της Εγκατάστασης Επεξεργασίας Νερού, ώστε η Θεσσαλονίκη να παίρνει νερό από τον Αλιάκμονα σε ποσοστό 100%.

Η «Αυγή» γράφει στις 31 Μαρτίου 2018: «”Το έργο επέκτασης της Εγκατάστασης Επεξεργασίας Νερού από τον Αλιάκμονα, ώστε η Αραβησσός να καταστεί πολύτιμη εφεδρεία, προκηρύχθηκε το 2012, είχε προσωρινό μειοδότη και… απεντάχθηκε το 2013!” υπενθυμίζει ο διευθύνων σύμβουλος της ΕΥΑΘ Γιάννης Κρεστενίτης και τονίζει ότι “η παρούσα διοίκηση ζήτησε, από την πρώτη κιόλας ώρα, την παραχώρηση της μελέτης. Την αναθεώρησε και την έχει υποβάλει προς ένταξη στο ΕΣΠΑ Κεντρικής Μακεδονίας, αξιολογώντας το έργο τής β’ φάσης της εγκατάστασης ως μείζονος σημασίας για την πόλη”».

Ο κ. Μπίλλιας αναρωτιέται γιατί ο κ. Κρεστενίτης δεν ανέφερε σε έναν δυναμικό φορέα όπως είναι το ΤΕΕ/ΤΚΜ την άμεση αναγκαιότητα του έργου, ώστε να πιέσουν όλοι μαζί, με δημάρχους, φορείς, περιφερειάρχη, για την άμεση υλοποίηση.

Αλλά ο πρόεδρος του ΤΕΕ/ΤΚΜ λέει κάτι άλλο, πολύ σημαντικό: «Γιατί έπρεπε οποιοδήποτε έργο της ΕΥΑΘ να γίνει από το ΕΣΠΑ; Τα ποσά που απαιτούνται δεν είναι τόσο μεγάλα ώστε να μην μπορεί η ΕΥΑΘ να τα δώσει. Ακόμη και η αντικατάσταση εκείνων των 10 χιλιομέτρων αγωγού που αναφέρει η μελέτη της ομάδας Μελέτη του 1999 θα μπορούσε κάλλιστα να έχει γίνει με πόρους της ΕΥΑΘ. Γιατί σε κάθε περίσταση βάζουμε το ΕΣΠΑ μπροστά;»

Είτε από αδιαφορία, είτε από υπερεκτίμηση δυνατοτήτων, οι επενδύσεις σε υποδομές είχαν παγώσει εδώ και δυο δεκαετίες. Το έργο που προκηρύχθηκε το 2012 απεντάχθηκε το 2013 ενόψει της ιδιωτικοποίησης της εταιρίας, όπως αναφέρουν πηγές του protagon. Το ερώτημα, βέβαια, είναι γιατί υπήρξε τόση αδράνεια από το 2015 όταν και άλλαξε η κυβέρνηση, και πολύ περισσότερο από το 2016 όταν και ανέλαβε ο ίδιος ο κ. Κρεστενίτης την προεδρία. Να σημειωθεί η «σατανική» σύμπτωση της ανακοίνωσης στις 30/3/2018 ότι «η ΕΥΑΘ παρουσιάζει «αύξηση καθαρών κερδών 32% στο σύνολο της οικονομικής χρήσης 2017».

Ο Πάρις Μπίλλιας, ως μηχανικός, εκφράζει κάποιες απορίες τεχνικής φύσεως. Για παράδειγμα, πώς είναι δυνατόν να έσπασε ένας αγωγός από οπλισμένο σκυρόδεμα, χωρίς να έχει πρώτα δημιουργηθεί ρήγμα; Η λογική λέει ότι το ρήγμα υπήρξε. Εφόσον αυτό έγινε αντιληπτό, θα μπορούσε να επιδιορθωθεί άμεσα με τη μέθοδο με τις ρητίνες, και όχι με αντικατάσταση του σπασμένου τμήματος του αγωγού. Κάτι τέτοιο, θα είχε πολύ σύντομο χρόνο αποκατάστασης. Σε κάθε περίπτωση, υπήρξε ένα κέντρο διαχείρισης κρίσης; Όλα δείχνουν πως δεν υπήρξε.

Για μια ακόμη φορά, προκύπτει το ζήτημα της ύπαρξης Υπηρεσίας Πολιτικής Προστασίας. Υπάρχει; Βεβαίως, στις Περιφέρειες. Το Protagon επικοινώνησε με την αντιπεριφερειάρχη Θεσσαλονίκης, Βούλα Πατουλίδου, η οποία τόνισε με έμφαση ότι «αποκλειστικά υπεύθυνη για την κρίση και τη διαχείριση αυτής είναι η ΕΥΑΘ. Η Πολιτική Προστασία της Περιφέρειας δεν είχε καμιά απολύτως αρμοδιότητα. Μόνο εάν συνέβαινε κάποια μεγάλη καταστροφή θα είχε αρμοδιότητα». Αν και η πρώτη αρμοδιότητα της υπηρεσίας, όπως την περιγράφει ο νόμος είναι «o συντονισμός και η επίβλεψη του έργου της πολιτικής προστασίας για την πρόληψη, ετοιμότητα, αντιμετώπιση και αποκατάσταση των καταστροφών, εντός των ορίων της εδαφικής της περιφέρειας», στην πραγματικότητα το όργανο δεν είναι επιχειρησιακό κέντρο, αλλά ένα συντονιστικό που συνεδριάζει ελάχιστες φορές το χρόνο.

Eχει πάει Κυριακή απόγευμα, και το νερό ακόμη δεν έχει τρέξει στις βρύσες πολλών νοικοκυριών της Θεσσαλονίκης.

 protagon.gr

Το ζήτημα είναι (μόνο) να φύγει ο ΣΥΡΙΖΑ;

Για κάποιους, το μείζον φαίνεται πως δεν είναι οι πολιτικές θέσεις, αλλά ποιος θα κάθεται στην καρέκλα της εξουσίας: οι «δικοί μας» ή «οι άλλοι»; «εμείς ή αυτοί;» Πρόκειται για την αποθέωση της αντίληψης της πολιτικής ως κυνικού αγώνα για την εξουσία

Του Νίκου Μαραντζίδη*

Διαπιστώνω συχνά τελευταία, πως όταν επικρίνω τη στάση της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης να μη συναινεί σε τίποτε, ακόμη και σε θέματα για τα οποία η ίδια είχε διατυπώσει κατά καιρούς ταυτόσημες ή παρεμφερείς θέσεις (Μακεδονικό, Συνταγματική Αναθεώρηση), η απάντηση που παίρνω από αρκετούς που ευθυγραμμίζονται με κάθε απόφαση της ΝΔ λέει (εκτός του ότι είμαι φιλο-ΣΥΡΙΖΑ) πως αυτό δεν είναι το μείζον ζήτημα –το ζήτημα είναι να φύγει ο ΣΥΡΙΖΑ.

Για κάποιους, λοιπόν, το μείζον φαίνεται πως δεν είναι οι πολιτικές θέσεις, αλλά ποιος θα κάθεται στην καρέκλα της εξουσίας: οι «δικοί μας» ή «οι άλλοι»; «εμείς ή αυτοί;» Πρόκειται για την αποθέωση της αντίληψης της πολιτικής ως κυνικού αγώνα για την εξουσία και για την απαξίωση της αντίληψης της πολιτικής ως δράσης για την επίλυση προβλημάτων για το κοινό καλό.

Κι όμως, αυτή η κουλτούρα της Μεταπολίτευσης οδήγησε στα ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα. Για να θυμηθούμε μερικά παραδείγματα των τελευταίων 20 χρόνων: ο Καραμανλής έκανε ό,τι μπορούσε για να ρίξει τον Σημίτη. Δύο ημέρες μετά το Ελσίνκι (που σήμερα όλοι αντιλαμβανόμαστε ως τεράστια εθνική επιτυχία), στις 15 Δεκεμβρίου του 1999, ο Κώστας Καραμανλής κατηγορούσε την κυβέρνηση για «εγκατάλειψη πάγιων εθνικών θέσεων» και ο Προκόπης Παυλόπουλος κατήγγειλε τη «νέα εθνική και επώδυνη υπαναχώρηση». Eπρεπε, βλέπετε, να ηττηθεί με κάθε τρόπο ο Σημίτης για να επανιδρυθεί το Κράτος –τελικά είδαμε τι επανιδρύθηκε, η φαρμακευτική δαπάνη!

Στη συνέχεια, ο Παπανδρέου δεν έδωσε καμία ανάσα στα δύσκολα στον Καραμανλή αλλά ούτε καν στα εύκολα. Oπως για παράδειγμα στο θέμα της συνταγματικής τροποποίησης για την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων, της οποίας ο ίδιος εξάλλου ο Παπανδρέου ήταν υπέρμαχος –σπάω το κεφάλι μου να θυμηθώ ποιος ήταν εκείνος ο πρωτοκλασάτος συνταγματολόγος που είχε πρωτοστατήσει από πλευράς ΠΑΣΟΚ σε αυτή την ανόητη άρνηση μόνο και μόνο για λόγους εσωκομματικής αντιπολίτευσης. Μήπως οι κήνσορες του αντι-συριζαϊσμού μπορούν να με βοηθήσουν;

Ο Σαμαράς πάλι, κι ενώ η χώρα είχε φτάσει στα βράχια, οργάνωνε «αντιμνημονιακά μέτωπα». Δεν θα ξεχάσω δε ότι έδωσε δημοψηφισματικό χαρακτήρα στις περιφερειακές εκλογές του 2010 και οδηγίες στους υποψηφίους του κόμματος του ενόψει του δεύτερου γύρου να έρχονται σε επαφή μόνο με αντιμνημονιακούς υποψήφιους. Δηλαδή, για παράδειγμα, ο Κικίλιας συναντήθηκε με τον αντιμνημονιακό Αλέξη Μητρόπουλο αλλά όχι με τον μνημονιακό Αδωνη Γεωργιάδη. Τρέλες!

Για τον Τσίπρα δεν χρειάζεται να πούμε πολλά. Ο κυνισμός συνδυαζόταν με την εσχατολογικής προέλευσης ιδεολογική αφέλεια της μετα-κομμουνιστικής Αριστεράς. Από την άλλη ο Μητσοτάκης, από την πρώτη ημέρα της εκλογής του στην ηγεσία της ΝΔ, ζητάει εκλογές.

Η βασική συνταγή «να φύγουν αυτοί και θα τα βρούμε» κρύβει τέσσερις βασικές παθογένειες: α) μικρό ενδιαφέρον για τα ουσιαστικά ζητήματα της πολιτικής, β) περιφρόνηση για την αξία των πεποιθήσεων, γ) κομματική αδιαλλαξία και πόλωση , δ) αδημονία για την εξουσία, που συνιστά το προθάλαμο για πελατειασμό και διαφθορά. Το χειρότερο όμως απ’ όλα είναι πως αποκαλύπτει τη βαθιά φιλαυτία των κακομαθημένων ελληνικών πολιτικών ελίτ και κάποιων ανασφαλών συμβούλων τους. Η παραμικρή υποψία πως κάτι μπορεί να αποβεί εκλογικά εις βάρος τους και υπέρ των αντιπάλων τους (συμπεριλαμβανομένων των εσωκομματικών) τους αποσταθεροποιηθεί.

Ας μην κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας. Με τέτοιες λογικές, που κυριαρχούν ακόμη και σε μορφωμένους ανθρώπους (αν και η μόρφωση δεν προστατεύει ούτε από τον φανατισμό ούτε από την ιδιοτέλεια) η χώρα φθηνά τη γλίτωσε. Βέβαια, αν δεν ήταν οι Ευρωπαίοι και η Τρόικα να επιβάλλουν δια πυρός και σιδήρου στους έλληνες πολιτικούς τις (όποιες) μεταρρυθμίσεις είναι ζήτημα τι θα είχαμε απογίνει.

Τελικά, να ’ναι καλά, ο γερο-Σόιμπλε που είχε την ακριβώς αντίθετη αρχή από το «ή εμείς ή αυτοί», γεγονός που απογοήτευσε πολλούς στο αντι-ΣΥΡΙΖΑ στρατόπεδο οι οποίοι νόμιζαν πως ο Σόιμπλε είχε βάλει σκοπό της ζωής του να φύγει ο ΣΥΡΙΖΑ. Μάλιστα, ένας τέτοιος απογοητευμένος πολιτικός μου είχε εξομολογηθεί με θλίψη: αισθάνομαι σαν Νοτιοβιετναμέζος που βλέπει τους Αμερικανούς να τον εγκαταλείπουν λίγο πριν πέσει η Σαϊγκόν στους κομμουνιστές!

Ο Σόιμπλε όμως ήξερε. Η δημοκρατία δεν είναι εμφύλιος πόλεμος. Στη δημοκρατία δουλεύεις με ό,τι «υλικό» έχεις διαθέσιμο. Δεν υπάρχει καιρός για χάσιμο. Αν παίρνεις τοις μετρητοίς την κάθε αντιπολίτευση και τις υποσχέσεις της, και περιμένεις μη κάνοντας τίποτε, τότε απλώς σκορπάς τον χρόνο σου και διακινδυνεύεις το καλό της χώρας σου. Κάπως έτσι σώθηκε η χώρα από το γκρεμό τα χρόνια 2010-2015. Οι ανόητοι ακόμη αναμένουν την «επανίδρυση του Κράτους», τα «Ζάππεια» και το «Πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης».

* Ο Νίκος Μαραντζίδης είναι καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας       

protagon.gr  

Εξελίξεις στο Σκοπιανό: Νέο ραντεβού Κοτζιά με Ντιμιτρόφ στις 12/4 - Τι είπε στους πολιτικούς αρχηγούς

Επειτα από την τριμερή υπό τον Μάθιου Νίμιτς στη Βιέννη φαίνεται ότι – παρά τις δυσκολίες που διαπιστώνονται– οι διαπραγματεύσεις προχωρούν με γοργούς ρυθμούς. Συνεχίζεται η ενημέρωση των πολιτικών αρχηγών στην Αθήνα.   

Επειτα από την τριμερή υπό τον Μάθιου Νίμιτς στη Βιέννη φαίνεται ότι - παρά τις δυσκολίες που διαπιστώνονται- οι διαπραγματεύσεις προχωρούν με γοργούς ρυθμούς.

Ετσι, οι υπουργοί Εξωτερικών των δύο χωρών θα συναντηθούν την Πέμπτη μετά το Πάσχα αφού έχουν ενημερώσει το εσωτερικό Ελλάδας και Σκοπίων.

Ο Νίκος Κοτζιάς ξεκίνησε τον κύκλο επαφών με τους πολιτικούς αρχηγούς με τον γ.γ. του ΚΚΕ Δ. Κουτσούμπα και τον επικεφαλής του Ποταμιού Στ. Θεοδωράκη. Θα ακολουθήσουν οι Φ. Γεννηματά, ο Β. Λεβέντης, ενώ από τη ΝΔ θα ενημερώσει τον Γ. Κουμουτσάκο, καθώς ο Κυριάκος Μητσοτάκης αρνήθηκε να τον ενημερώσει ο υπουργός Εξωτερικών και όχι ο πρωθυπουργός.

Από την πλευρά του, ο Νικολά Ντιμιτρόφ ενημέρωσε τον Ζόραν Ζάεφ για τις τελευταίες εξελίξεις στο Σκοπιανό και τις συζητήσεις του με τον Νίκο Κοτζιά και τον Μάθιου Νίμιτς στη Βιέννη.

Μάλιστα, ο πρωθυπουργός της ΠΓΔΜ δήλωσε περισσότερο αισιόδοξος για την εξεύρεση λύσης στο ονοματολογικό.  

euro2day.gr    

Με τον Απρίλη είμαστε...

Του Γιώργου Σταματόπουλου

Και πώς να μιλήσεις γι’ αυτόν; Πάντα θα στήνει ο έρωτας χορό με τον ξανθό Απρίλη - ακόμη και σήμερα, εποχή κατάρρευσης και σμπαραλιάσματος της κοινωνικής συνοχής· με αριστερή βούλα δε. Ολα τα ζωντανά του πλανήτη ερεθίζονται, ξυπνάνε αδιαφορώντας (αγνοώντας;) για την κρίση αξιών και ιδεών. Το ταλαίπωρο ανθρώπινο σαρκίο βογκά μόνο, εξαιτίας του ευτελισμού του πνεύματός (του). Χαίρομεν, άδικοι όντες (λίγο ακόμη και θα ουρλιάζουμε από την ευτυχή συγκυρία να κυβερνιόμαστε από «αριστερούς»).

Απρίλης: δονητής ριζών, βλαστών, φυλλωμάτων, καρπών, ψυχών, σωμάτων. Ατίθασος μήνας - βλαστικός θεός, αυτοπροσώπως, σύζυγος της γεωαστικής έκρηξης. (Φανταζόμαστε ήχους και χρώματα, μουσικές και εικόνες μετά τέτοια έκρηξη...) Φωτεινός μήνας, οιονεί ελληνικός (ή έτσι θα ’πρεπε· θα του έπρεπε και θα μας έπρεπε, αλλά πού τέτοια τύχη - η κυβερνώσα Αριστερά να είναι καλά, που έχει αφαιρέσει κάθε ελπίδα αναζωογόνησης ή επαναγέννησης).

Χυμώδης μήνας, γεμάτος φωνήεντα και υγρά σύμφωνα, μουσικός άρα και εξαγνιστικός - πυρπολεί ταυτοχρόνως με τη δροσερή ζέστη του ερωτικά κύτταρα. Και να σου φτερουγίσματα, να σπασμοί και κραδασμοί, να ηλιόφωτα νεύρα και ζεστό αίμα: η καλλιέργεια του ασυνείδητου. Μαργαρίτες και τσουκνίδες αναφύονται ταυτόχρονα. Φανερή αρμονία αντιθέτων (αλλά η κρυφή αρμονία έχει σημασία).

Φιλοπαίγμων και γελαστός, αλλά να, σαν τους πολιορκημένους στο Μεσολόγγι, είμαστε «υποχρεωμένοι» στην πείνα και την κατήφεια, λες και η ζωή είναι για άλλους. Μόνο με το γέλιο και το χιούμορ μπορεί να επανακάμψει μια τέτοια (χαρούμενη) διάθεση - διακωμωδούμε το ολίγιστον των κυβερνώντων και γελάμε με τις ακατάσχετες μεγαληγορίες τους [ανερμάτιστες και ασυνάρτητες εν πολλοίς· γελάμε και ας μας ενοχλούν· εάν τις πάρουμε στα σοβαρά χάνουμε κάθε επαφή με τη σοβαρότητα (και τη σύνεση)].

Σκανταλιάρικος μήνας (ερωτικός πάντα), ανεξίθρησκος (ποιος νοιάζεται για προφήτες και σωτήρες πια), άπατρις (παρότι τον χαρακτηρίσαμε ελληνικό), σπάει τις σιωπές (να ήταν αλήθεια), έκθυμος. Εντός αυτού, και ασπαίρων, ο μέγας Παν θα άρχιζε τις αχαλίνωτες ερωτικές εξορμήσεις του στα βουνά της Αρκαδίας. Εντός αυτού, επίσης, σήμερα, καθρεφτίζεται το χαίνον του ανθρώπου και ίσως του σύμπαντος κόσμου.

Ξέχειλη, άφθονη η πληρότητα των ημερών· και πώς, διάβολε, στριμωχτήκαμε στη στενωπό των αριστερών υποσχέσεων; (Τι έκρυβαν οι άνθρωποι μέσα τους τόσα χρόνια;) Ας μη φαίνονται απρεπή (εκπρεπή) όλα τούτα· ο Απρίλης φταίει που μας υπενθυμίζει ότι είναι καιρός για στοχασμό: πάνω στην ελευθερία της φύσης και, κυρίως, στην απελευθέρωση της κοινωνίας. Ας παραμερίσει προς το παρόν η ευγένεια και ας γίνει δεκτή με τυμπανοκρουσίες η απριλιανή δομή (και ορμή) των οριζόντων.

Μεσολογγίτες του εικοστού πρώτου αιώνα, με εισβολέα και πολιορκητή τον ίδιο τον εαυτό μας [ή μερικούς (αρκετούς) από εμάς]. Ποιος να χορέψει με τον μήνα; Ποιος έρωτας (ποιος δαίμονας, έστω); Και ποιος ανέμενε ότι κάποτε η Αριστερά θα λοιδορείται (θα βλασφημείται επίσης);

Με τον Απρίλη είμαστε εντούτοις.

efsyn.gr

    

Μίκης... αντισπισιστής

Από το luben.tv

Μια νέα διάσταση στην προσωπικότητά του αποφάσισε να δώσει ο Μίκης Θεοδωράκης. Μετά τη μετατροπή του σε Μακεδονομάχο για τα συλλαλητήρια που έγιναν λίγες βδομάδες νωρίτερα, ο μουσικοσυνθέτης και εφευρέτης της έκφρασης “εριστική αγάπη για την πατρίδα” για τη δραστηριότητα της Χρυσής Αυγής τοποθετήθηκε για το ζήτημα του σουβλίσματος αρνιών.

Πιο συγκεκριμένα, ο Θεοδωράκης έθεσε το ζήτημα ως προς πρόσφατα περιστατικά κακοποίησης ζώων που έγιναν. Αυτό από μόνο του δεν είναι κακό αλλά ο Θεοδωράκης κάπως κατάφερε να μπλέξει το σούβλισμα των αρνιών, το οποίο χαρακτηρίζει ως βάρβαρο έθιμο, με τον πατριωτισμό των Eλλήνων στην τοποθέτησή του.

Αναλυτικά το μήνυμα του Μίκη Θεοδωράκη:

«Πλησιάζει και πάλι το Πάσχα. Πλησιάζουν οι μέρες της αθρόας σφαγής αθώων ζώων χάριν ενός βάρβαρου «εθίμου» που θα έπρεπε να έχει προ πολλού εκλείψει.

Βεβαίως αυτή είναι απλά μια πτυχή του όλου θέματος.

Κάθε μέρα διαβάζουμε όλο και περισσότερα περιστατικά κακοποίησης ζώων, περιστατικά φριχτά που «λογικά» δεν μπορεί να διαπράττονται από ανθρώπους και μάλιστα -πολλές φορές- από νέους ανθρώπους.

Τι δείχνει άραγε αυτό για την κοινωνία μας; Τι άλλο παρά την γενικευμένη σε όλους τους τομείς σήψη!

Η Πολιτεία είναι ανεπαρκής έως εντελώς απούσα. Ενώ θα ΄πρεπε να είναι παρούσα όχι μόνο κατασταλτικά αλλά πρώτα απ’ όλα παρέχοντας την ανάλογη ΠΑΙΔΕΙΑ από την νηπιακή ακόμα ηλικία. Αν βεβαίως θέλουμε πραγματικά να απαλλαγούμε κάποτε οριστικά από αυτή την «εθνική μας ντροπή».

Έτσι, όλο το βάρος πέφτει όπως πάντα στον «πατριωτισμό των Ελλήνων». Στους αφανείς ζωόφιλους που αφιερώνουν όλο τον ελεύθερο χρόνο τους και από το υστέρημά τους κάνουν ό,τι μπορούν.

Και φυσικά κανείς υπεύθυνος δεν μιλά για τα σφαγεία (που ίσως θα έπρεπε να είναι το πρώτο θέμα), για τα πειράματα, για την καταστροφή που έχει προκαλέσει ο άνθρωπος σε όλο το περιβάλλον του.

Δεν ωφελεί να κάνουμε ότι δεν ξέρουμε.

Ας αρχίσουμε αλλάζοντας τον εαυτό μας και ας αγωνιστούμε παράλληλα για να αλλάξει η απαράδεκτη αυτή κατάσταση γύρω μας.

Είναι καιρός να κάνουμε κάτι.

Είναι καιρός να πάψουμε να ντρεπόμαστε που είμαστε άνθρωποι!»

Από σήμερα και επίσημα απάτριδες όσοι σουβλίζουν αρνί.

Την ενοχή του Τ. Μαντέλη για τη Siemens πρότεινε ο εισαγγελέας της Έδρας του Πενταμελούς Εφετείου Κακουργημάτων

Την ενοχή του Τάσου Μαντέλη και του συγκατηγορουμένου του, πρώην στελέχους της Siemens, Ηλία Γεωργίου, για την υπόθεση των χρημάτων που είχε λάβει ο πρώην υπουργός από την εταιρεία το 1998 και το 2000, ζήτησε ο εισαγγελέας Έδρας του Πενταμελούς Εφετείου Κακουργημάτων.

Κατά τον εισαγγελικό λειτουργό, τα επίμαχα χρήματα, 230.000 ευρώ, αποτελούν δωροδοκία της γερμανικής εταιρείας στον πρώην υπουργό Μεταφορών και σχετίζονται με τη σύναψη της σύμβασης «8002» που υπογράφηκε το 1997 -επί υπουργίας Μαντέλη- μεταξύ της Siemens και του ΟΤΕ.

Κατά την εισαγγελική πρόταση, το δικαστήριο δεν πρέπει να δεχθεί τον ισχυρισμό του κατηγορούμενου πρώην υπουργού ότι το επίδικο ποσό, που είχε εμβαστεί σε ελβετικό λογαριασμό στο όνομα ROCOS, αποτελούσε προεκλογική χορηγία της γερμανικής εταιρείας. Ο εισαγγελέας τόνισε πως τα χρήματα δεν δαπανήθηκαν για εκλογικούς λόγους, αλλά για οικογενειακά έξοδα σπουδών του γιου του Τ. Μαντέλη.

Οπως αναφέρει το Αθηναϊκό Πρακτορείο, ο εισαγγελέας ανέφερε: «Και οι δύο καταθέσεις έγιναν εκτός προεκλογικού αγώνα. Και οι δύο ούτως ή άλλως ήταν παράνομες, γιατί απαγορεύεται η χρηματοδότηση από εταιρείες που συμμετέχουν σε διαγωνισμούς με το Δημόσιο. Τα χρήματα που βρέθηκαν στον λογαριασμό του υπουργού ήταν διπλάσια από το συνολικό κονδύλι προεκλογικών δαπανών που προέβλεπε η σχετική απόφαση του υπουργείου Εσωτερικών για έναν υποψήφιο της Β' Αθηνών». Ο εισαγγελέας είπε ακόμη πως τα χρήματα κατατέθηκαν σε έναν απόρρητο λογαριασμό στην Ελβετία και αφού αναρωτήθηκε «γιατί ο λογαριασμός ήταν απόρρητος και όχι στο όνομα του; Γιατί να θέλει χρήματα από αγνώστους; Κι αν του έβαζε χρήματα η Καμόρα και η Μαφία;», κατέληξε: «Η ενέργεια του κ. Μαντέλη ούτε ηθική ούτε νόμιμη ήταν».

Ακολούθως, ο εισαγγελικός λειτουργός ζήτησε την καταδίκη και του άλλοτε στελέχους της γερμανικής εταιρείας, Ηλία Γεωργίου, ο οποίος κατά τα στοιχεία της υπόθεσης είναι αυτός που φρόντισε ώστε τα χρήματα να φθάσουν στον πρώην υπουργό.

Η δικογραφία σε βάρος του πρώην υπουργού αποτελεί τμήμα αυτής που αφορά τη σύμβαση, η οποία υπεγράφη επί υπουργίας του, το 1997, μεταξύ ΟΤΕ και SIEMENS, υπόθεση που δικάζεται από το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων. Ειδικότερα, ο «φάκελος Μαντέλη» αφορά το συνολικό ποσό των περίπου 450.00 μάρκων (230.000 ευρώ), που έλαβε ο πρώην υπουργός από τη γερμανική εταιρεία, το 1998 και το 2000, σε ελβετικό λογαριασμό με την ονομασία ROCOS, ως δώρο για την επιλογή της συγκεκριμένης εταιρείας στο έργο ψηφιοποίησης κέντρων του ΟΤΕ με τη σύμβαση 8002 το 1997.

Σε πρώτο βαθμό, το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων είχε καταδικάσει τον 73χρονο πρώην υπουργό σε κάθειρξη 8 ετών με αναστολή για νομιμοποίηση εσόδων από παράνομη δραστηριότητα, κρίνοντας πως ο Τ. Μαντέλης πέτυχε να αποκρύψει περιουσιακό όφελος που απαίτησε από τη Siemens για να εγκρίνει την προγραμματική σύμβαση 8002/97 με τον ΟΤΕ. Το δικαστήριο, επίσης, καταδίκασε τον 80χρονο Η. Γεωργίου σε ποινή κάθειρξης 12 ετών, για τα αδικήματα της ενεργητικής δωροδοκίας και του ξεπλύματος βρόμικου χρήματος.    

http://tvxs.gr/

Απαγόρευση εξόδου από τη χώρα για τον Βαγγέλη Μαρινάκη

Με διάταξη της εισαγγελέα Πειραιά Ειρήνης Τζίβα, απαγορεύθηκε η έξοδος από τη χώρα στον επιχειρηματία Βαγγέλη Μαρινάκη και τους τρεις συγκατηγορούμενούς του στην υπόθεση των εμβασμάτων για το πλοίο Noor One.

H διάταξη θα πρέπει να επικυρωθεί από το αρμόδιο δικαστικό συμβούλιο.

Σύμφωνα με πληροφορίες, στη διάταξη που εκδόθηκε σήμερα, αναφέρεται πως οι κατηγορούμενοι είναι -ενδεχομένως- ύποπτοι φυγής.   






















efsyn.gr

Συμφωνία Βενιζέλου με ΝΔ...?

Είναι ένας εκ των δέκα πολιτικών προσώπων που – με βάση την δικογραφία – φέρονται να εμπλέκονται στο σκάνδαλο Novartis, είναι ο άνθρωπος που ως υπουργός Οικονομικών είχε θάψει στο συρτάρι του το περίφημο «στικάκι» της λίστας Λαγκάρντ διότι μόνος έκρινε και αποφάσισε πως «δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί νομίμως», και είναι επίσης ο αρχιτέκτονας του νόμου περί ΜΗ ευθύνης υπουργών και του εκτρωματικού άρθρου 86 του συντάγματος περί παραγραφής και ασυλίας – ενός νόμου, που ο συνταγματολόγος Νίκος Αλιβιζάτος έχει χαρακτηρίσει, σε ανύποπτο χρόνο, ως «ανήθικο προνόμιο».

Πολύ περισσότερο, ο Ευάγγελος Βενιζέλος είναι συνυπεύθυνος για την χρεοκοπία της χώρας – και όχι μόνον λόγο της πολιτικής ευθύνης που συνεπάγεται η συμμετοχή του ως υπουργού στην κυβέρνηση Παπανδρέου και ως αντιπροέδρου στην κυβέρνηση Σαμαρά. Είναι πρωτίστως συνυπεύθυνος ως εμπνευστής και εκτελεστής του PSI, του «κουρέματος» του χρέους το 2012 το οποίο έχει αποδομήσει ως ανεπαρκές και άκαιρο ακόμη και το ίδιο το ΔΝΤ. Πρόκειται για το «κούρεμα» που, στην πράξη, τίναξε στον αέρα τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων, αναγκάζοντας στην συνέχεια το κράτος να προχωρήσει σε νέο υπερδανεισμό για την διάσωσή τους και, εν τέλει, οδήγησε το χρέος από το 171,3% του ΑΕΠ που ήταν το 2011 στο 177,1% το 2014.

Σε οποιαδήποτε άλλη χώρα του δυτικού «αστικού πολιτισμού», τον οποίο και επικαλείται, το πιθανότερο είναι πως ένας πολιτικός σαν τον Ευάγγελο Βενιζέλο θα είχε ήδη αποσυρθεί από την δημόσια σκηνή. Όμως όχι μόνον δεν αποσύρεται αλλά διεκδικεί ξανά ρόλο και, δη, πρωταγωνιστικό. Έναν ρόλο που, πασιφανώς πλέον, μάλλον βρίσκεται μακριά και πέραν της Δημοκρατικής Συμπαράταξης στην οποία ακόμη, τύποις τουλάχιστον, ανήκει.

Η συμφωνία με την ΝΔ

Η ταύτισή του, άλλωστε, με τις θέσεις της ΝΔ είναι πλέον πλήρης, ενώ ποτέ δεν έκρυψε την στενή σχέση του με τον Αντώνη Σαμαρά. Σύμφωνα, δε, με πληροφορίες του Τvxs.gr έχει ήδη έρθει σε συμφωνία με την ΝΔ για συμμετοχή του στο γαλάζιο ψηφοδέλτιο Επικρατείας και για την ανάληψη της θέσης του υπουργού Εξωτερικών σε πιθανή κυβέρνησή της. Πρόκειται για μια προοπτική που είναι δεδομένο ότι θα προκαλέσει – σφοδρές – αντιδράσεις και εντός Νέας Δημοκρατίας, ωστόσο το τελευταίο διάστημα οι «γέφυρες» χτίζονται όλο και πιο εμφανώς. Και, ταυτόχρονα, σπάνε και οι τελευταίοι δεσμοί του με το Κίνημα Αλλαγής και την Φώφη Γεννηματά.

Η χθεσινή, νέα και διπλή επίθεσή του κατά του Αλέξη Τσίπρα και της Φώφης Γεννηματά για την συνταγματική αναθεώρηση είναι ενδεικτική του κλίματος που διαμορφώνεται. Εμφανιζόμενος σταθερά ως ηγέτης του αντιΣΥΡΙΖΑ μετώπου προειδοποίησε τον Αλέξη Τσίπρα ότι η «επόμενη Βουλή θα ασχοληθεί με τις ευθύνες τις δικές του και των υπουργών του», και καταλόγισε εμμέσως πλην σαφώς στην Φώφη Γεννηματά «τακτικισμούς» και «μικροκομματισμούς» επειδή πρότεινε διακομματική συνεννόηση για την αναθεώρηση του συντάγματος.

Οι κλιμακούμενες, ανάλογες παρεμβάσεις του το τελευταίο διάστημα δεν είναι άσχετες με τον ρόλο που επιμένει να διεκδικεί ο Ευάγγελος Βενιζέλος. Το τελευταίο επεισόδιο προστίθεται σε μία σειρά άλλων. Με την έντονη αντίδραση Βενιζέλου στην πρωτοβουλία της Φώφης Γεννηματά να στείλει επιστολές για την αναθεώρηση του Συντάγματος στα κόμματα πλην της Χρυσής Αυγής, διαχώρισε σαφώς τη θέση του και επί της ουσίας επιβεβαίωσε τη ρήξη με την ηγεσία του Κινήματος Αλλαγής και τα βήματα του προς τη ΝΔ. Απαντώντας στον Ευάγγελο Βενιζέλο, η Χαριλάου Τρικούπη υπενθύμισε ότι το θέμα της αναθεώρησης του Συντάγματος συζητήθηκε εκτενώς στο ιδρυτικό συνέδριο του Κινήματος Αλλαγής. «Τώρα, απλώς, υλοποιούμε την απόφαση του Συνεδρίου» είχαν πει χαρακτηριστικά οι ίδιες πηγές.

http://tvxs.gr

  

«Der Standard»: «Θαύμα» το Πάσχα για τους δύο 'Ελληνες στρατιωτικούς;

Στην υπόθεση των δύο Ελλήνων στρατιωτικών που παραμένουν μετά και την τελευταία απόφαση του τουρκικού δικαστηρίου στις φυλακές της Ανδριανουπόλεως αναφέρεται η αυστριακή εφημερίδα Der Standard. Ο αρθογράφος της δεν αποκλείει να αφεθούν ελεύθεροι ξαφνικά μέχρι την επόμενη Κυριακή που συμπίπτει με το ορθόδοξο Πάσχα.

«Ο πρόεδρος της Κομισιόν Ζαν Κλοντ Γιούνκερ το συνέστησε ανοιχτά στη Βάρνα στην κοινή συνέντευξη τύπου με τον τούρκο πρόεδρο» υπενθυμίζει.

Στο ίδιο άρθρο φιλοξενείται συνέντευξη του Νικόλα Κατσίμπρα, που διδάσκει στο Πανεπιστήμιο της Κολούμπια. Είναι επικεφαλής του HALC (Hellenic American Leadership Council) στη Ν. Υόρκη και υπηρέτησε επί 9 χρόνια στο πολεμικό ναυτικό.

O Κατσίμπρας υποστηρίζει ότι πίσω από την στρατηγική όλο και μεγαλύτερων εντάσεων στο Αιγαίο βρίσκονται οικονομικά συμφέροντα της γείτονος στο Αιγαίο και την Κύπρο.

«Γι' αυτόν τον λόγο παρακολουθούμε κλιμάκωση των απειλών, τόσο ποιοτικά όσο και ποσοτικά» λέει. «Μερικές από τις αξιώσεις υπηρετούν εσωτερικοπολιτικούς στόχους, άλλες είναι πραγματικές απειλές της ελληνικής και κυπριακής κυριαρχίας. Δεν είναι εύκολο να ξεχωρίσει κανείς ανάμεσα στα δύο, κυρίως μετά την ιστορικών διαστάσεων αύξηση της τουρκικής επιθετικότητας πέρυσι». Ο Έλληνας λέκτορας στο αμερικανικό πανεπιστήμιο υποστηρίζει ότι «με την κάθε νέα πρόκληση μεγαλώνει η πιθανότητα ατυχήματος κυρίως λόγω της επιθετικής στάσης των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων».

Deutsche Welle