«Κλείδωσαν» οι Δημοτικές και Περιφερειακές εκλογές για τον Οκτώβριο του 2019

Την  Μεγάλη Τετάρτη, μέχρι αργά το βράδυ,  στο υπουργείο Εσωτερικών έβαζαν τις τελευταίες «πινελιές» στο νομοσχέδιο για τον νέο Καλλικράτη, που σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες, θα δοθεί στη δημοσιότητα προς διαβούλευση το αργότερο έως  τα τέλη του μήνα.

Μια από τις βασικές αλλαγές, όπως είχε δημοσιεύσει το Νewpost.gr,  είναι η αποσύνδεση των εκλογών για την τοπική αυτοδιοίκηση από τις ευρωεκλογές με τη λογική ότι οι δυο αναμετρήσεις έχουν διαφορετικό διακύβευμα που δεν υπηρετείται από την ταυτόχρονη διαδικασία. Οι δημοτικές και περιφερειακές εκλογές,  σύμφωνα με το νομοσχέδιο που θα κατατεθεί,  θα μεταφερθούν  για τον Οκτώβριο του 2019.

Οι κάλπες στους ΟΤΑ  θα στήνονται  κάθε τέσσερα  χρόνια και όχι  πέντε,  όπως ορίζει τώρα ο νόμος.  Η νέα ηγεσία στους δήμους και στις περιφέρειες θα αναλαμβάνει καθήκοντα  την 1η Ιανουαρίου.

Η θέσπιση της απλής αναλογική και στους ΟΤΑ, σύμφωνα με κορυφαία στελέχη του υπουργείου,  επιλέγεται ώστε να εκφραστεί η βούληση των δημοτών με τον πλέον αντιπροσωπευτικό τρόπο και αναμένεται να είναι μια από τις καινοτομίες που θα συζητηθούν πολύ. Οι  έδρες των δημοτικών-περιφερειακών συμβούλων θα μοιράζονται αναλογικά με βάση τα ποσοστά της πρώτης Κυριακής. Εκτιμάται  πως η κυβέρνηση με αφορμή αυτή τη διάταξη θα μπει δυναμικά στη διαδικασία ανάδειξης συμμαχιών στο χώρο της κεντροαριστεράς δίνοντας μια «δεύτερη ευκαιρία» στα κόμματα που δεν στήριξαν την απλή αναλογική για τις  εθνικές εκλογές τον Ιούλιο του 2016.  Υπενθυμίζεται πως «όχι» είχε ψηφίσει  η Νέα Δημοκρατία, η Δημοκρατική Συμπαράταξη και το Ποτάμι, και «παρών» το ΚΚΕ.  Αρκετοί μέσα στην πλειοψηφία περιμένουν την επανατοποθέτηση της Φώφης Γεννηματά και του Σταύρου Θεοδωράκη για το συγκεκριμένο ζήτημα με αφορμή το «άνοιγμα» που έχει γίνει τις τελευταίες ημέρες με τη Συνταγματική Αναθεώρηση.

Όπως τόνιζε στο Newpost.gr κορυφαίος παράγοντας του υπουργείου Εσωτερικών σε «αυτή τη φάση δεν θα περιλαμβάνονται αλλαγές στο χωροταξικό», δηλαδή  διαιρέσεις μεγάλων δήμων (Μυτιλήνη, Κέρκυρα κλπ). Θα δοθεί  έμφαση στην ενίσχυση της αυτοτέλειας της τοπικής αυτοδιοίκησης, στην αναδιανομή των αρμοδιοτήτων με τις περιφέρειες  και στη κατανομή των πόρων όχι μόνο βάση του πληθυσμού, αλλά και των γεωγραφικών χαρακτηριστικών της κάθε περιοχής.

Συμμετοχή σε όργανα διοίκησης θα μπορούν να έχουν εκπρόσωποι εργαζομένων, μεταναστών-προσφύγων και  κληρωτών συμβούλων. Δικαίωμα  εκλέγεσθαι θα έχουν ακόμα και οι συμβασιούχοι των δήμων. Οι κατά τόπους συνελεύσεις θα μπορούν να διοργανώνουν και τοπικά δημοψηφίσματα.

Η ΚΕΔΕ έχει συγκαλέσει έκτακτη Γενική  Συνέλευση  για τις 17 Απριλίου, ενώ  στις 18 - 19 του μήνα  θα πραγματοποιηθεί κοινή συνεδρίαση με την  Ένωση Περιφερειών Ελλάδος.

 newpost.gr

Καλό Πάσχα - Χρόνια Πολλά..!

Το Πάσχα των μαγικών παπουτσιών

Και φτάναμε στην νύχτα της Ανάστασης! Στην μαγική! Σ' αυτήν, που μπορούσα επιτέλους να φορέσω τα καινούργια μου παπούτσια και τη φούστα μου που άνοιγε σαν ακορντεόν και το σακάκι μου που έμοιαζε «σαν μεγαλίστικο» και εγώ γινόμουν μαγική ηλικία «σαν μεγάλη!»

  

γράφει η Ρέα Βιτάλη

Εκείνα τα παπούτσια ήταν μαγικά! Και εύθραυστα χειρότερα και από αβγό. Γιατί με το που σ’ έβλεπε να ξεμυτάς να τα φορέσεις, σου έλεγε με μάτι όλο τρόμο «Μηηηη! Θα τα χαλάσεις. Είναι για την Ανάσταση».

Σ’ εκείνα τα παπούτσια ξελιγωθήκαμε τη λαχτάρα, εκπαιδευτήκαμε  την υπομονή, ξεσαλώσαμε τη χαρά!… Τι χαρά με το που τα φορούσες! Εκείνα τα χρόνια, που για όλα κάναμε χαρά!…Κι ένα τραγούδι! Μα πόσο εύκολα τραγουδούσαμε! Θυμάμαι κι άλλα μαγικά. Όπως για παράδειγμα, την είσοδό μας στην κωμόπολη του πατέρα μου και της μάνας μου. Μετά από μια απέραντη διαδρομή όλο στροφές και ένα σωρό «ζαλίζομαι» και «θα κάνω εμετό!» και «Κώστα μην τρέχεις» και μια φωτογραφία απαραιτήτως κάτω από τους όρχεις του Λεωνίδα στις Θερμοπύλες «κάντε ότι γελάτε!» και ένα γαλακτομπούρεκο στα Καμένα Βούρλα και δώστου στροφές και δώστου χιλιόμετρα και δώστου…

Αλλά με το που φτάναμε… Με κόρνες έμπαινε ο μπαμπάς μου. Άστραφτε παιδική χαρά το πρόσωπό του! Για δυο τρεις μέρες το πολύ. Γιατί μετά, ένοιωθε σαν χαμένο χρόνο τον χρόνο του και ζούσε για να φύγουμε. Αλλά για όσο μέναμε… Αυτό ήταν το μαγικό! Ήμασταν αίφνης δυο κόσμοι. Εμείς που ερχόμασταν από την πρωτεύουσα και θα γινόμασταν για λίγο η «τηλεόρασή» τους και είχαμε ιερό καθήκον να φύγουμε…

Γι’ αυτό και η ερώτηση ήταν διπλή «Πότε ήρθατ’; Πότε θα φύβγετ’;»… Κι εκείνοι, που όφειλαν να στέκονται ακίνητοι φρουροί των αναμνήσεών μας και δεν έπρεπε ν΄αλλάξουν τίποτα. Μεγάλη υπόθεση να έχεις κάποιον να σου φυλάει τις αναμνήσεις σου! Και ξανά έβλεπα τον «θείο» Θανάση, το κεφαλάκι του δηλαδή, ποτέ ολόκληρον δεν τον είδα, πίσω από την κορνίζα-παραθυράκι του περιπτέρου του. Ν’ αλλάζουν οι μάρκες των τσιγάρων του, με μεγαλύτερη ταχύτητα από τη ζωή του… Sante, Δελφοί, Βύρων, Rex, Malboro… Και πιο κάτω τον άλλον περιπτερά, τον κύριο Γιώργο τον κουτσό, που έκανε πάντα έξι βήματα δεξιά και έξι αριστερά του περιπτέρου του.

Και την κομμώτρια την Ασπασία που είχε χτένισμα «λάχανο» και έκτιζε κούτσους «για το Πάσχα» και τους πάστωνε με λακ «για να κρατήσουν». Και τον ιατρό κύριο Τσακατάρα που καθότι σπουδαγμένος μιλούσε άλλη γλώσσα «επιστρέφων από επίσκεψη ασθενούς, αγαπητέ». Και τον ταξιτζή τον Καλταμπάνη που είχε κόρνα τραγούδι και που μου έλεγε πάντα την ίδια ατάκα χιούμορ «καλέ Ρέα πώς σε λένε;» και γελούσε ο ίδιος. Και τον «Βιετκόνγκ» που δεν έμαθα ποτέ το αληθινό του όνομα γιατί για όλους ήταν ο Βιετκόνγκ. Και τον Χριστόδουλο τον ζαχαροπλάστη που ήταν σαν αφηρημένη έννοια, γιατί γευόμουν τα κοκ του, έβλεπα το μαγαζί του αλλά ποτέ εκείνον «που ήταν κάπου μέσα και έφτιαχνε κοκ». Και τον Ανδρέα τον Καρκανιά που εγώ τον φοβόμουν και οι ντόπιοι τον περιγελούσαν, γιατί είχε τον ρόλο-αποστολή να είναι το μέτρο σύγκρισης μυαλού. Δηλαδή πάνω στο δικό του, να ζυγίζουν οι ντόπιοι το δικό τους και να καμαρώνονται πανέξυπνοι! Κάθε χωριό βλέπεις, είχε τον δυστυχή τρελό του.

Και κυλούσαν οι μέρες και απαντούσα εκατό φορές στην ερώτηση «ποιανού ίσι συ, καλέ;» και καμάρωνα για τον πατέρα μου στο σχόλιό τους «τ’ Κώστα; Τ’ Κώστα είσι συ! Δεν υπάρχνε παιδιά σαν τον πατέρας. Να το ξερς»… Έτσι είναι. Μπορεί να σε δοξάσει ο «πλανήτης» της Πρωτεύουσας αλλά ταμείο κλείνει ο Έλληνας στο χωριό του.

Και κυλούσαν οι μέρες και φτάναμε στην νύχτα της Ανάστασης! Στην μαγική! Σ’ αυτήν, που μπορούσα επιτέλους να φορέσω τα καινούργια μου παπούτσια και τη φούστα μου που άνοιγε σαν ακορντεόν και το σακάκι μου που έμοιαζε «σαν μεγαλίστικο» και εγώ γινόμουν μαγική ηλικία «σαν μεγάλη!». Και η μαμά μου φορούσε το καινούργιο της μαντό και ο μπαμπάς μου το κοστούμι του και το ανοιξιάτικο παλτό του (ήταν άρχοντες στο ντύσιμο ο Κώστας και η Βέττα). Και άρχιζε η πασαρέλα… Από το σπίτι ως την Αγία Παρασκευή. Και μελετούσα τα πόδια  μου με τα καινούργια μου παπούτσια. Κι έβλεπα το δεξί μου να βγαίνει μπροστά και μετά το αριστερό να βγαίνει μπροστά από το δεξί και κάποτε σκόνταφτα και λίγο. Και η μάνα μου έλεγε «κοίτα παιδί μου μπροστά! Τι κοιτάζεις κάτω;». Τι κοιτάζω κάτω; Τα καινούργια μου παπούτσια! Τα λουστρίνια. Από του Μούγερ! Τα μαγικά! Σε αυτά που ξελιγώθηκα τη λαχτάρα, εκπαιδεύτηκα στην υπομονή, ξεσάλωσα τη χαρά! Εκείνα τα χρόνια, που για όλα κάναμε χαρά! Καλή Ανάσταση, πατριώτες. Και χαρές. Μπορεί να είναι μπροστά στα μάτια μας. Μπορεί να τις φοράμε.  

protagon.gr

Ταξιδεύοντας στο Αιγαίο με του… Α(ρ)γούδημου

Η «Νταλιάνα», η «Ροδάνθη», η «Πηνελόπη Α» και τ' άλλα πλοία του, παρά τις συχνές- πυκνές καθυστερήσεις και τις διαρκείς βλάβες, έφταναν πάντοτε στο λιμάνι, αφήνοντας αυτή τη μυρωδιά φουγάρου που φέρνει αναμνήσεις από τον κυρ-Μάκη και τα ανέμελα καλοκαίρια στους «σκυλοπνίχτες»

γράφει ο Κοσμάς Βίδος

«Εμείς τη βγάλαμε με του Αγούδημου, στο σαλόνι, γιατί στο κατάστρωμα μάς είπαν πως θα φυσάει πολύ». Αυτά συζητούσαν οι προσκυνήτριες στο λιμάνι της Τήνου περιμένοντας την άφιξη του πλοίου από τη Μύκονο, με προορισμό τον Πειραιά ή τη Ραφήνα. Και εμείς, οι Τηνιακοί που ζούμε στην Αθήνα αλλά και οι άλλοι Κυκλαδίτες (και) με τον Αγούδημο πηγαινοερχόμασταν όλα αυτά τα χρόνια, για να κάνουμε Πάσχα και διακοπές στο νησί. Ετσι, ως φευγαλέα ανάμνηση από εκείνα τα ταξίδια που τώρα λόγω υποχρεώσεων έχουν περιοριστεί, μυρωδιά φουγάρου ήρθε στη μύτη μου με το που διάβασα την είδηση: Ο καπετάν Μάκης (όπως τον προσφωνούσαν) Αγούδημος πέθανε σε νοσοκομείο της Ελβετίας όπου διέμενε με την οικογένειά του τα τελευταία χρόνια.

Ενας άνθρωπος που ήταν καθημερινά στο λιμάνι του Πειραιά, και που σύνδεσε τη ζωή του με τις ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες της Ελλάδας, πέθανε, τελικά, μακριά από τη θάλασσα. Αν όμως εκείνος, έπειτα από ένα δραματικό χρονικό δικαστικών διενέξεων και πτωχεύσεων (και αφού πολλά γράφτηκαν για τις σχέσεις του με την εκάστοτε εξουσία, για τις επιχορηγήσεις που έπαιρνε, για τον τρόπο με τον οποίο αυγάτισε την περιουσία του κλπ.) γύρισε την πλάτη στη θάλασσα που τον έκανε ισχυρό και πλούσιο και αποσύρθηκε στα βουνά, εμείς, οι επί σειρά ετών πελάτες του, στις αναμνήσεις μας ακόμα με την «Νταλιάνα», τη «Ροδάνθη», την «Πηνελόπη Α» (για να θυμηθώ μερικά από τα πλοία του), ταξιδεύουμε. Πάντα «με του… Αργούδημου», όπως λέγαμε τότε κάνοντας πλάκα με τις συχνές πυκνές καθυστερήσεις και τις διαρκείς βλάβες.

Διαβάζω την ανάρτηση του Πάνου Καμμένου στο Twitter, σύμφωνα με την οποία ο εκλιπών «ποτέ δεν αρνήθηκε να κάνει δρομολόγιο με οποιεσδήποτε καιρικές συνθήκες έστω για έναν ασθενή χωρίς αντάλλαγμα στο Αιγαίο». Ακούγεται συγκινητικό. Κάνουν τέτοιες μεγαλόψυχες κινήσεις οι έλληνες εφοπλιστές. Την ίδια στιγμή, δεν μπορώ να μην θυμηθώ και τον έμπειρο ναυτικό (πλοίαρχο σε εμπορικά πλοία) πατέρα μου, ο οποίος (και δεν ήταν ο μόνος) αποκαλούσε τα καράβια που μας πηγαινοέφερναν στο νησί «σκυλοπνίχτες». Κάτι ήξερε.

Σκυλοπνίχτες! Οσο και αν νοσταλγείς τα νιάτα σου, τα ανέμελα καλοκαίρια πάνω στο κατάστρωμα όπου όλα ήταν αισιόδοξα και ανοιχτόκαρδα ακόμα και αν φυσούσαν 8 μποφόρ, δεν χρειάζεται να ωραιοποιείς τις αναμνήσεις. Ολοι γνωρίζουν πως τα επιβατικά πλοία που δραστηριοποιούνταν τα χρόνια εκείνα στις θάλασσές μας δεν ήταν σε καμία περίπτωση σκαριά της… τελευταίας τεχνολογίας.

Ομως, αφού επιζήσαμε της σκουριασμένης λαμαρίνας, αφού δεν πάθαμε δηλητηρίαση από τα «βαλσαμωμένα» τοστ που πωλούσαν οι καντίνες, αφού ήπιαμε τον άνοστο καραβίσιο καφέ την εποχή που δεν ήταν της μόδας οι εσπρεσιέρες και το αφρόγαλο, αφού δεν γδάραμε το αυτοκίνητό μας στα ασφυκτικά γεμάτα γκαράζ, και αφού περάσαμε και ξαναπεράσαμε το Κάβο Ντόρο χωρίς να αφήσουμε εκεί τα κοκαλάκια μας (άλλος με δραμαμίνες, άλλος κάνοντας τάμα στην Παναγία και άλλος καθισμένος δίπλα στις σωστικές λέμβους ώστε σε περίπτωση ναυαγίου να είναι ο πρώτος που θα μπει) δεν φοβόμαστε τις φουρτούνες. Γιατί εμείς ενηλικιωθήκαμε ταξιδεύοντας στο Αιγαίο. Με του… Αργούδημου, που κι αν αργούσε, έφτανε.  

protagon.gr

Φορολογικές δηλώσεις: Τι θα ισχύει για τις ιατρικές δαπάνες

Σημαντικές αλλαγές περιλαμβάνει το έντυπο Ε1 που θα κληθούν να υποβάλλουν ηλεκτρονικά οι φορολογούμενοι              

Αντίστροφα μετράει ο χρόνος για την υποβολή των φορολογικών δηλώσεων του 2018, του γνωστού εντύπου Ε1, για τα εισοδήματα που αποκτήθηκαν το 2017.

Πάνω από 6,2 εκατομμύρια νοικοκυριά και φορολογούμενοι θα κληθούν στα μέσα Απριλίου να υποβάλουν ηλεκτρονικά, στην ιστοσελίδα της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων, τις δηλώσεις για τη φορολόγηση των εισοδημάτων που απέκτησαν το 2017.

Στη φορολογική δήλωση εκτός από τις αλλαγές στις αποδείξεις και το αφορολόγητο και τη νέα παγίδα της εφορίας για όσους δηλώνουν φιλοξενούμενοι, υπάρχει μια ακόμη αλλαγή. Αγορά τις ιατρικές και φαρμακευτικές δαπάνες.

Έτσι, μεγάλοι χαμένοι των εφετινών φορολογικών δηλώσεων θα είναι πάντως όσοι το 2017 είχαν αποδείξεις από δαπάνες ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης.

Στο φετινό έντυπο Ε1 οι φορολογούμενοι δεν θα βρουν τους κωδικούς 051-052 όπου μέχρι πέρυσι συμπλήρωναν τα έξοδα που είχαν πραγματοποιήσει για επισκέψεις σε γιατρούς, νοσήλια ή φάρμακα.

Από την 1η Ιανουαρίου 2017 καταργήθηκε η διάταξη που προέβλεπε την έκπτωση φόρου 10%, εφόσον οι δαπάνες αυτές υπερβαίνουν συνολικά το 5% του ετήσιου ατομικού εισοδήματός του.

Νοσήλια και ιατροφαρμακευτικά έξοδα λαμβάνονται υπόψη μόνο για το χτίσιμο του αφορολόγητου ορίου. Έτσι, η έκπτωση φόρου 10% που ίσχυε έως πέρυσι πλέον καταργήθηκε και οι αποδείξεις από ιατρικές επισκέψεις και αγορά φαρμάκων θα προστίθενται στις υπόλοιπες καταναλωτικές δαπάνες και θα λαμβάνονται υπόψη για την εξασφάλιση έκπτωσης φόρου από 1.900 ευρώ (άγαμοι χωρίς παιδιά) έως 2.100 ευρώ (έγγαμοι με 3 παιδιά και άνω).

Για παράδειγμα, αν κάποιος είχε το 2016 εισόδημα 20.000 ευρώ και ελάχιστες δαπάνες ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης το 5% του εισοδήματος, δηλαδή 1.000 ευρώ, η εφορία του έκανε έκπτωση φόρου το 10% των 1.000 ευρώ, δηλαδή 100 ευρώ. Βάσει των αλλαγών στη φορολογική νομοθεσία, από 1.1.2017 έπαψε να ισχύει η έκπτωση φόρου για ιατρικές δαπάνες.      

in.gr      

Μεγάλη ανατροπή: Τι αλλάζει στα βιβλιάρια υγείας για τους μισθωτούς

Μεγάλες ανατροπές στο καθεστώς ασφάλισης χιλιάδων μισθωτών, φέρνει το υπουργείο Εργασίας.

Με τροπολογία που κατατέθηκε αφαιρείται από χιλιάδες εργαζοµένους το δικαίωµα στη δηµόσια Υγεία.

Ειδικότερα, από 1ης Μαρτίου 2019, θα χορηγείται βιβλιάριο υγείας και θα ανανεώνεται η ασφαλιστική ικανότητα για υγειονοµική περίθαλψη σε µισθωτούς εάν έχουν πραγµατοποιηθεί κατά το προηγούµενο έτος 75 ηµέρες εργασίας και όχι 50, όπως ισχύει τώρα.

Σύμφωνα με τα Παραπολιτικά, µετά την ψήφιση αυτής της τροπολογίας, διαµορφώνεται ένα νέο, δυσµενέστερο πλαίσιο σε σχέση µε τη δυνατότητα των µισθωτών να έχουν βιβλιάριο υγείας και να δικαιούνται υγειονοµική κάλυψη σε είδος από τα νοσηλευτικά ιδρύµατα της χώρας µας

Μέχρι σήµερα, ένας µισθωτός και τα µέλη της οικογένειάς του θα έπρεπε να έχουν τουλάχιστον 50 ένσηµα, δηλαδή 2 µήνες εργασίας, για να µπορέσουν να ασφαλίζονται και να έχουν δικαίωµα σε παροχή υγειονοµικής περίθαλψης σε είδος.

Μάλιστα, για το τωρινό καθεστώς, δηλαδή τις 50 ηµέρες εργασίας, η εν λόγω τροπολογία αναφέρει ότι θα ισχύει από 1ης Μαρτίου 2018 µέχρι και τις 28 Φεβρουαρίου 2019.

Επίσης, µε τη συγκεκριµένη τροπολογία, οι εργάτες γης και οι απασχολούµενοι µε εργόσηµο θα πρέπει να πραγµατοποιήσουν τουλάχιστον 150 µέρες ασφάλισης το προηγούµενο έτος, δηλαδή έξι µήνες, για να έχουν δικαίωµα σε ασφάλιση και παροχή υγειονοµικής περίθαλψης σε είδος. Και αυτή η απόφαση θα ισχύσει από την 1η Μαρτίου 2019, ουσιαστικά όµως η εφαρµογή της αρχίζει από φέτος, διότι οι εργάτες γης και οι εργαζόµενοι µε εργόσηµο θα πρέπει να έχουν τουλάχιστον 150 ηµέρες εργασίας φέτος για να µπορέσουν να ασφαλιστούν του χρόνου από 1ης Μαρτίου του 2019 και µετά.

Ωστόσο, υπάρχει µια θετική ανατροπή στο υφιστάµενο καθεστώς για τους εργάτες γης, οι οποίοι είναι πολίτες τρίτων χωρών και πλέον θα ασφαλίζονται για υγειονοµική περίθαλψη από την πρώτη µέρα εργασίας, αντί της προϋπόθεσης που ίσχυε για πραγµατοποίηση τουλάχιστον 3 µηνών εργασίας, δηλαδή 75 ηµέρες εργασίας, για ασφαλιστική κάλυψη και για υγειονοµική περίθαλψη σε είδος.           

tanea.gr

Τολστόι: Η Ανάσταση

Του Λέων Τολστόι         

Οσο κι αν πάσχιζαν μερικές εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπινες ψυχές, στοιβαγμένες σ' εκείνο τον στενάχωρο τόπο, να τον παραμορφώσουν, όσο κι αν τον είχαν βουλιάξει στην πέτρα για να μη φυτρώνει τίποτε πάνω στη γη συνθλίβοντας και το παραμικρό χορταράκι που ξεμυτούσε, όσο κι αν έπνιγαν τον αέρα στην αιθαλομίχλη του κάρβουνου και του πετρελαίου, όσο κι αν καταστρέφανε τα δέντρα και αποδιώχνανε όλα τα ζώα και τα πουλιά, τόσο περισσότερο η άνοιξη φανέρωνε το αιώνιο μεγαλείο της, ακόμα και μέσα στην πόλη.

Ο ήλιος ζέσταινε τη φύση, η χλόη ζωντανεμένη φύτρωνε και καταπρασίνιζε το χώμα, όπου είχε ακόμη απομείνει, όχι μονάχα στα παρτέρια, μα κι ανάμεσα στις πλάκες των λιθόστρωτων λεωφόρων. Οι σημύδες, οι λεύκες, οι αγριοκερασιές ξετύλιγαν τα γυαλιστερά και μυρωδάτα φύλλα τους, στις φλαμουριές τα φουσκωμένα μπουμπούκια βιάζονταν να σκάσουν, οι κουρούνες, τα σπουργίτια και τα περιστέρια ετοιμάζονταν γοργόφτερα μέσα σ' αυτό τ' ανοιξιάτικο γιορτάσι για τις καινούργιες τους φωλιές κι οι μύγες κάτω απ' το ζεστό ήλιο ζουζούνιζαν νωχελικά πάνω στους τοίχους. Γιόρταζε η πλάση όλη, τα φυτά, τα πουλιά, τα έντομα, τα μικρά παιδιά.

Μονάχα οι μεγάλοι συνέχιζαν απτόητοι να εξαπατούν και να βασανίζουν ο ένας τον άλλον. Αυτό το ιερό τελετουργικό του ανοιξιάτικου πρωινού, αυτή η ομορφιά του θείου κόσμου, δώρο σ' όλα τα πλάσματα της γης που τους υποσχόταν την ειρήνη, την ομόνοια και την αγάπη, δεν άγγιζε τις ψυχές τους. Μοναδική, ζωτική τους έγνοια ήταν τι θα μηχανεύονταν οι ίδιοι για να καταδυναστεύουν ο ένας τον άλλον». 

Απόσπασμα από το βιβλίο «Η Ανάσταση», του Λ. Τολστόι, εκδόσεις Γκοβόστη. Ο Λέων Τολστόι (9 Σεπτεμβρίου 1828 - 20 Νοεμβρίου 1910) ήταν Ρώσος συγγραφέας. Προσπάθησε να βρει το αληθινό νόημα του χριστιανισμού, πιστεύοντας πως σκοπός της ζωής δεν είναι να εξυπηρετεί την κατώτερη ζωική φύση, αλλά τη φωτεινή δύναμη που βρίσκεται στα βάθη της ανθρώπινης ψυχής. Κατάφερε ν' απεικονίσει με απαράμιλλο τρόπο τη ρωσική κοινωνία της εποχής του.

Αν και ο ίδιος καταγόταν από πλούσια οικογένεια, αφοσιώθηκε στους μουζίκους, βοηθώντας τους και μελετώντας τη ζωή τους. Γεμάτος θρησκευτική έξαρση και δεμένος με τα προβλήματα της εποχής του, προσπάθησε να βρει γιατί υποφέρουν οι άνθρωποι αλλά και να απελευθερώσει τον άνθρωπο και να αποκαταστήσει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Με τα θρησκευτικά κείμενά του ήρθε όμως σε αντιδικία με την εκκλησία της Ρωσίας, η οποία τον απέβαλε από τις τάξεις της το 1901. Από τα πιο σημαντικά του έργα θεωρούνται τα Πόλεμος και Ειρήνη, Άννα Καρένινα, Ανάσταση, Οι Κοζάκοι, Ο Θάνατος του Ιβάν Ίλιτς.

 doctv.gr       

Επί ξύλου κρεμάμενοι και πάλι

Του Νίκου Σαραντάκου

Η γλώσσα μας έχει πάρει πολλά στοιχεία από την εκκλησιαστική φρασεολογία: τύπους και λέξεις αρχαϊκές, φράσεις παροιμιώδεις και έννοιες μεταφορικές, που μπήκαν στη γλώσσα τους προηγούμενους αιώνες όταν η συμμετοχή στις τελετές της εκκλησίας ήταν σχεδόν υποχρεωτική, πολύ μεγαλύτερη απ’ ό,τι στις μέρες μας. Πολλές από τις φράσεις αυτές, μάλιστα, επειδή δεν ήταν η σημασία τους κατανοητή, παρερμηνεύτηκαν και τελικά απέκτησαν νέα σημασία’ για παράδειγμα, το «εν τοις μνήμασι ζωήν χαρισάμενος» του δοξαστικού τροπαρίου της Ανάστασης έδωσε την κοινότατη παροιμιώδη φράση «περνάει ζωή χαρισάμενη» που την είχαμε συζητήσει παλιότερα. Μιαν άλλη φράση που έχει μεγαλοβδομαδιάτικη προέλευση θα δούμε σημερα.

Για κάποιον που έχει μείνει φτωχός, μόνος και αβοήθητος, λέμε ότι έμεινε «επί ξύλου κρεμάμενος». Η φράση προέρχεται από τον ύμνο της Μεγάλης Πέμπτης «Επί ξύλου, βλέπουσα, κρεμάμενον, Χριστέ, (…) η σέ ασπόρως τεκούσα εβόα πικρώς». Ξύλο βέβαια είναι ο σταυρός, και στην εδραίωση της φράσης συνέβαλε και ο πασίγνωστός ύμνος «Σήμερον κρεμάται επί ξύλου ο εν ύδασι την γην κρεμάσας».

Ασφαλώς η εικόνα του εσταυρωμένου Ιησού, βασανισμένου, σχεδόν γυμνού, εγκαταλειμμένου, έρχεται στο νου πολλών όταν χρησιμοποιούν την έκφραση.

Ο «κρεμάμενος επί ξύλου» δεν βρίσκεται απλώς σε έσχατη πενία· επιπλέον, είναι αβοήθητος, χωρίς υποστήριξη υλική και ηθική, χωρίς ανθρώπους να τον συντρέξουν· σε πολλές περιπτώσεις, η φράση χρησιμοποιείται για κάποιον που έμεινε χωρίς ασφαλιστική κάλυψη (την εποχή που κάτι τέτοιο ήταν η εξαίρεση, όχι ο κανόνας όπως πάει να γίνει τώρα). Φαντάζομαι ότι και το ρήμα «κρέμομαι» προσθέτει στην επισφάλεια της θέσης.

Ας δώσουμε μερικά παραδείγματα χρήσης της.

… ποιος της παραστάθηκε, ούτε αδερφός, σαν έφτασε από τη Γερμανία χήρα επί ξύλου κρεμάμενη, κρατώντας ένα βαλιτσάκι κουρέλια και το πεντάρφανο ανίψι της;

Αλ. Κοτζιάς, Ο γενναίος Τηλέμαχος

Σαν βγήκε από το νοσοκομείο, ήταν επί ξύλου κρεμάμενη, δίχως δραχμή στην μπάντα ή συγγενή να τη βοηθήσει.

Καραγάτσης, Το Δέκα

Σαν το πήγα, ο Θανάσης βρισκόταν σε κακά χάλια, άρρωστος πολύ. Κουτσομαγείρευε. Δύσκολα φαγητά, τηγανητά και τέτοια, δεν μπορούσε να κάνει. Και ούτε και σε καμιά ασφάλιση ήταν -από ξύλου κρεμάμενος.

Ιωάννου, Η μόνη κληρονομιά. Προσέξτε την παραλλαγή, «από ξύλου».

Και μια άλλη παραλλαγή:

Μα έτυχε η αρρώστια της. Τόσον καιρό στο κρεβάτι, με γιατρούς, με γιατρικά, μ’ άφηκε ’πι ξύλου. Ίδε άνθρωπος!

Θεοτόκης, Η ζωή και ο θάνατος του Καραβέλα.

Η απόλυτη πενία, η έλλειψη συμπαράστασης και εξασφάλισης είναι οι κοινοί τόποι.

Μια πιο παλιά ανεύρεση:

Εγώ τώρα, είμαι επί ξύλου κρεμάμενος, κατάχρεος, απένταρος, ελεεινός, εκλογήν θα κοιτάξω;…

Η. Καπετανάκης, Ο γενικός γραμματεύς

Αυτή η τελευταία είναι από τα τέλη του 19ου αιώνα, αλλά αυτές οι εκκλησιαστικής προέλευσης φράσεις είναι πολύ παλιότερες. Δεν έχω κάνει εξαντλητική έρευνα στα σώματα κειμένων, πάντως τη βρίσκω σε επιστολή των Σουλιωτών προς τον εγγλέζο αρμοστή της Επτανήσου, γραμμένη μετά τη συνθηκολόγηση:

Ημείς, εξοχώτατε, εν όσω χρόνω διετρίψαμεν εις την πατρίδα μας, τα σκληρά περιστατικά δεν μας εσυγχώρησαν να χορτάσομεν ούτε την ποθηνήν μας πατρίδα, ούτε μικρόν τι εισόδημα ν’ απολαύσομεν από τα υποστατικά μας, αλλά καθώς επήγαμεν, το δη λεγόμενον, επί ξύλου κρεμάμενοι, ούτω και αναχωρήσαμεν εκείθεν.

Η προσθήκη «το δη λεγόμενον» δηλώνει σαφώς ότι η φράση ήταν παροιμιακή ήδη τότε -πιθανώς και από πολύ παλιότερα.

Πάντως, η φράση είναι πολύ ζωντανή και σήμερα, σε αντίθεση με άλλες εκκλησιαστικές που έχουν πάρει να ξεχνιούνται. Πριν από μερικά χρόνια, ο συγγραφέας Γιώργος Σκαμπαρδώνης, που του αρέσουν οι λογοπαικτικοί τίτλοι (αν και το παρακάνει -τα διηγήματά του στέκονται έτσι κι αλλιώς μια χαρά) διάλεξε να δώσει σε ένα βιβλίο του ακριβώς τον τίτλο «Επί ψύλλου κρεμάμενος». Όπως είπε πρόσφατα σε μια εκδήλωση που έτυχε να παρακολουθήσω, κάπου άκουσε να το λένε έτσι, δεν το έπλασε ο ίδιος το λογοπαίγνιο. Πάντως στο συγκεκριμένο διήγημα που έδωσε τον τίτλο σε όλη τη συλλογή, ο ψύλλος παίζει κάποιο ρόλο.

Η φράση χρησιμοποιείται και στις εφημερίδες. Για παράδειγμα, όταν ο Γιάννης Αλαφούζος αποφάσισε να αφήσει τον Παναθηναϊκό στην τύχη του, δίνοντας ένα πολύ χαρακτηριστικό παράδειγμα του πώς τα κάνει μούσκεμα η ιδιωτική πρωτοβουλία, ο σχετικός τίτλος σε μια εφημερίδα ήταν «Επί ξύλου κρεμάμενος».

Με το πολυετές μεγαλοβδόμαδο που έχει σκεπάσει την πατρίδα μας τα τελευταία χρόνια, πολλοί, πάρα πολλοί βρέθηκαν, συχνά από τη μια μέρα στην άλλη, επί ξύλου κρεμάμενοι. Φτωχοί ναι, αλλά μόνοι και αβοήθητοι γιατί;

 sarantakos.wordpress.com      

Κίνδυνος κατάσχεσης για εισαγόμενα μεταχειρισμένα ΙΧ που αγοράσθηκαν την περίοδο 2011-2016

Αντιμέτωποι με κατάσχεση και αδυναμία πώλησης των αυτοκινήτων τους βρίσκονται εκατοντάδες ιδιώτες που έπεσαν θύματα εμπόρων, οι οποίοι εισήγαγαν μεταχειρισμένα οχήματα από το εξωτερικό χωρίς να έχουν εκπληρώσει τις νόμιμες υποχρεώσεις τους. Να έχουν καταβάλλει, δηλαδή, το Τέλος Ταξινόμησης και τον αναλογούντα ΦΠΑ, ως όφειλαν.

Όπως ανακαλύφθηκε από το Β’ Τελωνείο Πειραιά, σε 880 περιπτώσεις εισαγόμενων μεταχειρισμένων αυτοκινήτων, από 3.800 που ερευνήθηκαν την περίοδο 2011-2016, δεν είχαν πληρωθεί το Τέλος Ταξινόμησης και ο ΦΠΑ. Σε αυτή την περίπτωση, καταλογίζεται λαθρεμπορία στους κατόχους, άρα οι νόμιμοι ιδιοκτήτες τους διώκονται με αποτέλεσμα να αντιμετωπίζουν το ενδεχόμενο της κατάσχεσης.

Τι ισχύει

Σύμφωνα με τη νομοθεσία, κατά την εισαγωγή στην χώρα μας οποιουδήποτε μεταχειρισμένου αυτοκινήτου από το εξωτερικό, πρέπει να καταβάλλονται το Τέλος Ταξινόμησης και ο ΦΠΑ.

Το Τέλος Ταξινόμησης προσδιορίζεται με βάση το ποσό που θα πλήρωνε ένα καινούργιο ίδιο μοντέλο, με ίδιο εξοπλισμό, συν ένα «πέναλτι», αν πλέον είναι παλαιότερης κατηγορίας τεχνολογίας Euro από τη σημερινή, μείον κάποια έκπτωση λόγω ηλικίας (έως και -96%) αλλά και μείον έκπτωση (-10%) αν έχει πολλά χιλιόμετρα.

Στον ΦΠΑ τώρα, σε πολλές περιπτώσεις ο συγκεκριμένος φόρος οφείλεται ακόμα στην χώρα προέλευσης γιατί τα αφορά αυτοκίνητα που είχαν δοθεί με leasing στους προηγούμενους κατόχους τους. Σε αυτή την περίπτωση, ο ΦΠΑ πρέπει να καταβληθεί όταν πωληθεί σε ιδιώτη, είτε στην χώρα προέλευσης του οχήματος, είτε σε άλλη χώρα. Όπως έχει διαπιστωθεί από τους ελέγχους, το 99% των εισαγόμενων μεταχειρισμένων αυτοκινήτων προέρχονται από leasing και οφείλουν ΦΠΑ.

Φυσικά, ο ΦΠΑ δεν οφείλεται αν το αυτοκίνητο ανήκε σε ιδιώτη στη χώρα προέλευσης, οπότε ο ΦΠΑ καταβλήθηκε και εισπράχθηκε οριστικά.

Τα «κόλπα» των εμπόρων

Οι τρόποι που χρησιμοποιούν κάποιοι έμποροι εισαγόμενων μεταχειρισμένων αυτοκινήτων για να αποφύγουν να πληρώσουν τον ΦΠΑ είναι συγκεκριμένοι.

Για παράδειγμα, στο τελωνείο που δεν επαληθεύει τακτικά τα χαρτιά που δέχεται, κατατίθεται τιμολόγιο ότι ο έμπορος του εξωτερικού το είχε προμηθευτεί στη χώρα του από ιδιώτη («με περιθώριο κέρδους»), άρα ο ΦΠΑ δεν οφείλεται στη χώρα προέλευσης, ούτε και στην Ελλάδα. Στην πράξη ωστόσο, ο ξένος έμπορος έχει εκδώσει άλλο τιμολόγιο από αυτό που καταθέτει ο Έλληνας εισαγωγέας, καθώς λόγω έλλειψης ΚΒΣ δεν υπάρχει ιδιαίτερη σήμανση ασφαλείας στα έγγραφα.

Έτσι, για παράδειγμα ένας Γερμανός έμπορος αναφέρει ότι πωλεί το αυτοκίνητο χωρίς ΦΠΑ, ενώ στην Ελλάδα κατατίθεται άλλο τιμολόγιο, που παρουσιάζει τον Γερμανό να πωλεί αυτοκίνητο που έχει προμηθευτεί από ιδιώτη.

Εναλλακτικά, σε κάποιες περιπτώσεις χρησιμοποιείται ως «παρένθετη» χώρα η Βουλγαρία, μόνο για λόγους τιμολόγησης. Ιδρύεται λοιπόν από τον Έλληνα εισαγωγέα μια βουλγάρικη εταιρεία και σε αυτήν τιμολογεί πχ. ο Γερμανός έμπορος, με αληθή στοιχεία, άρα με το ΦΠΑ να πρέπει να πληρωθεί στη χώρα προορισμού (Βουλγαρία).

Στη συνέχεια τιμολογείται ο Έλληνας εισαγωγέας και άρα η Βουλγαρία δεν ζητεί ΦΠΑ, αφού πράγματι εξήχθη το όχημα. Το τιμολόγιο από Βουλγαρία πλέον αναφέρει ότι είναι με περιθώριο κέρδους, όταν στην προηγούμενη πράξη (Γερμανία προς Βουλγαρία) δεν ήταν, καθώς η προς τα πίσω έρευνα εκτιμάται ότι θα είναι προβληματική.

Στην περίπτωση του Τέλους Τιμολόγησης τώρα, κάποιοι «συνηθίζουν» να αποκρύπτουν τον εξοπλισμό, δηλώνουν ψευδή κατηγορία τεχνολογίας Euro, δηλώνουν άλλο μοντέλο κλπ.

Για να υπολογιστεί το Τέλος Ταξινόμησης πρέπει να βρεθεί ποιό μοντέλο είναι, σε ποια κατηγορία Euro ανήκει όπως και ο εξοπλισμός του. Όλα αυτά τα στοιχεία λαμβάνονται από την ξένη, διαγεγραμμένη άδεια κυκλοφορίας και το πιστοποιητικό συμμόρφωσης που υποβάλλεται, που όμως ουδείς ελέγχει αν είναι γνήσια. Ομοίως, ο εξοπλισμός λαμβάνεται από το βιβλίο σέρβις (συνήθως έχει αυτοκόλλητο στο πίσω μέρος με κωδικούς αξεσουάρ), όταν αυτό επίσης παραποιείται με ευκολία.

Ασφαλώς, φυσικός έλεγχος του αυτοκινήτου δεν γίνεται, αφού ο τελωνειακός δεν μπορεί να καταλάβει τι μοντέλο είναι, τι κυβισμό έχει, τι εξοπλισμό περιλαμβάνει κλπ.

Καθοριστικό, επίσης, για την αλλοίωση της ηλικίας, του εξοπλισμού, της κατηγορίας Euro ή και του μοντέλου είναι ότι «το τελωνείο δέχεται μόνο χαρτιά», δίχως να μπορεί να επαληθεύσει άμεσα τα στοιχεία, παρά μόνο με διαδικασίες εκ των υστέρων, κάτι που γνωρίζουν καλά οι εισαγωγείς μεταχειρισμένων.

Τελωνισμός στο όνομα του πελάτη

Οι έμποροι γνωρίζουν ότι κινδυνεύουν σε ελέγχους εκ των υστέρων, ενώ επίσης δεν θέλουν να εμφανίσουν κέρδος από την πώληση και να φορολογηθούν σε αυτό. Επίσης οι πελάτες πολλές φορές επιθυμούν πολύ χαμηλή τιμή κτήσης, ώστε να λύσουν προβλήματα «πόθεν έσχες» που έχουν.

Ο συνδυασμός των παραπάνω και η μεθόδευση των εμπόρων να πείθουν τους πελάτες την τελευταία στιγμή, έχει αποτέλεσμα οι ιδιώτες να τελωνίζουν στο όνομα τους τα αυτοκίνητα, δηλώνοντας επίσης υπεύθυνα ότι τα υποβαλλόμενα στοιχεία είναι αληθή και γνήσια.

Στην πράξη ωστόσο διαπιστώνεται τις περισσότερες φορές η πληρωμή του εμπόρου στη συνέχεια, αν ερευνηθεί, ενώ ποτέ δεν υπάρχει διαδρομή χρήματος από τον ιδιώτη προς τον ξένο προμηθευτή με αποτέλεσμα κάποιοι ιδιοκτήτες εισαγόμενων μεταχειρισμένων αυτοκινήτων να βρίσκονται σήμερα αντιμέτωποι με το ενδεχόμενο της κατάσχεσης.

Ανεξέλεγκτη είσοδος μεταχειρισμένων, παράνομη αποθήκευση

Τα αυτοκίνητα που οφείλουν Τέλος Ταξινόμησης και ΦΠΑ πρέπει να δηλωθούν την επόμενη μέρα από όταν φτάσουν στην Ελλάδα στο αρμόδιο τελωνείο, ενώ πρέπει να καταβληθεί το αναλογούν ΤΤ και ΦΠΑ την 15η ημέρα του επομένου μηνός της άφιξης. Έτσι, εισέρχονται χιλιάδες αυτοκίνητα δίχως να δηλωθούν πουθενά και μόνον όταν βρεθούν πελάτες, δηλώνονται στο τελωνείο, προκειμένου να τελωνιστούν και να βγάλουν πινακίδες.

Καθώς το τελωνείο ζητεί «να δει» τα παραστατικά μεταφοράς, οι ίδιες μεταφορικές που μετέφεραν τα αυτοκίνητα εκδίδουν συχνά εικονικές φορτωτικές, με «σημερινή» ημερομηνία άφιξης, ώστε να διατηρούν την καλή συνεργασία με τον έμπορο. Στην φορτωτική(CMR) που τηρεί η αυτοκινητοφόρα κατά το πραγματικό ταξίδι της προς την Ελλάδα, δεν αναφέρονται οι αριθμοί πλαισίων των μεταφερομένων αυτοκινήτων, ούτε και καταγράφονται στις πύλες εισόδου.

Εναλλακτικά, σε έναν οικιακό εκτυπωτή, εκτυπώνεται μια πλαστή φορτωτική σε ημερομηνία «σημερινή», που αυτή υποβάλλεται στο τελωνείο, που και πάλι δεν επαληθεύει τα έγγραφα που δέχεται.

 ΑΠΕ-ΜΠΕ

     

Περισσότεροι πρόσφυγες στην Ελλάδα λόγω Τουρκίας;

Σε τι οφείλεται η αύξηση του αριθμού των προσφύγων στην Ελλάδα; Σε αυτό το ερώτημα προσπαθεί να δώσει απάντηση η Frankfurter Rundschau.   

Άρθρο της εφημερίδας Frankfurter Rundschau αναφέρεται στον αυξημένο το τελευταίο διάστημα αριθμό των προσφύγων στην Ελλάδα. «Τίθεται το ερώτημα εάν ο τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν έχει κάποια σχέση (σ.σ. με αυτή την αύξηση). Στην Αθήνα υπάρχει αυτή η ανησυχία. Πρόσφατα ο Ερντογάν απείλησε να χρησιμοποιήσει τους πρόσφυγες ως μέσο άσκησης πιέσεων». (…)

Στη συνέχεια ωστόσο ο ανταποκριτής της εφημερίδας επισημαίνει: «Αυτή η εξέλιξη μπορεί να οφείλεται όμως και στις ελληνικές αρχές. Η συμφωνία για το προσφυγικό προβλέπει ότι η Τουρκία θα δέχεται πίσω όλους τους πρόσφυγες και μετανάστες που έχουν περάσει παράνομα στην Ελλάδα. Για κάθε έναν που επιστρέφει στην Τουρκία, η ΕΕ θα δέχεται ως αντάλλαγμα έναν σύρο πρόσφυγα από την Τουρκία. Ωστόσο από τους περίπου 70.000 μετανάστες που έφτασαν στην Ελλάδα από τότε που τέθηκε σε ισχύ η συμφωνία, οι αρχές έστειλαν πίσω μόλις 1.658. Συνεπώς το ρίσκο εκ νέου απέλασης προς την Τουρκία είναι μικρό για έναν πρόσφυγα.

Καθυστερούν οι διαδικασίες ασύλου

Από τους 70.000 που έφτασαν στην Ελλάδα από τότε που τέθηκε σε ισχύ η συμφωνία οι αρχές έστειλαν πίσω μόλις 1.658

Το γεγονός ότι δεν λειτουργεί η επαναπροώθηση οφείλεται κυρίως στις χρονοβόρες διαδικασίες ασύλου. Για όσο διάστημα διαρκεί αυτή, δεν επιτρέπεται η απέλαση. Γι' αυτό και τα κέντρα υποδοχής προσφύγων στα νησιά είναι γεμάτα. Στη Σάμο για παράδειγμα, βρίσκονται αυτή τη στιγμή 2.817 άνθρωποι σε ένα κέντρο που έχει προβλεφθεί για 648.

Βάσει της προσφυγικής συμφωνίας οι άνθρωποι πρέπει να παραμένουν στα νησιά μέχρι να υπάρξει απόφαση για την αίτηση ασύλου τους. Προκειμένου όμως να αποσυμφοριστούν τα κέντρα οι ελληνικές αρχές μεταφέρουν στο μεταξύ όλο και περισσότερους ανθρώπους στην ηπειρωτική χώρα - συνολικά μεταφέρθηκαν την προηγούμενη χρονιά 27.000. Αυτό θα μπορούσε να αποτελέσει επίσης κίνητρο για κάποιον να τολμήσει το ταξίδι από την Τουρκία προς την Ελλάδα. Διότι όποιος καταφέρει να φτάσει στην ελληνική ηπειρωτική χώρα, μπορεί να ελπίζει ότι θα καταφέρει να φτάσει και στη δυτική Ευρώπη με τη βοήθεια διακινητών».

dw.com