25 ετών και τριών μνημονίων

γράφει η Νόρα Ράλλη

«Με συγχωρείτε, κυρία μου, πόσο χρονών είστε;». Με το που άκουσα αυτό το «κυρία μου» κατάλαβα... Ενώ παλαιότερα αυτή η λεξούλα, ως ένδειξη ευγένειας, συνοδευόταν με φράσεις του τύπου «θέλετε να καθίσετε;» ή «να σας προσφέρω κάτι;», σήμερα είναι σχεδόν βέβαιο πως με το που ακούς το «κυρία», ειδικά με το «μου» δίπλα, κάλλιο κόψε δρόμο και φεύγα! Δεν θα 'ναι για καλό.

«Πώς πάτε έτσι, κυρία μου;». «Τι θα γίνει, κυρία μου, θα κουνηθείτε καμιά φορά;». Ή, το προσωπικό μου αγαπημένο: «Τι να μας πει και η κυρία;». Αυτό το τελευταίο δεν ενέχει μεν κτητικό προσδιορισμό, ακριβώς όμως γιατί υπονοεί πως άπαξ και είσαι γένους θηλυκού, ανήκεις κατευθείαν στην κατηγορία των μη εχόντων δικαίωμα διά να ομιλούν. Και ικανότητα διά να σκέπτονται.

Αργά ή γρήγορα, θα ερχόταν και η δική μου σειρά να προστεθώ στο πάνθεον των εν λόγω «κυριών». Και ήρθε. Σε μία (ακόμη) πολιτική συζήτηση, κατά τη διάρκεια μιας (ακόμη) πολιτικής διαφωνίας. Ο συνομιλητής, μιας κάποιας ηλικίας (και μιας πολύ συγκεκριμένης οικονομικής κατάστασης), είχε τελειώσει με τα επιχειρήματά του. Ηταν καιρός να βγάλει τα μεγάλα μέσα και να με χτυπήσει εκεί που πονάει: «Με συγχωρείτε, κυρία μου, πόσο χρονών είστε;».

Η κουβέντα ήταν γύρω από τον παραπροχθεσινό ανασχηματισμό. Μόλις άκουσα την ερώτηση, ένεκα που πάντα είχα ένα θεματάκι με τον χρόνο, καθώς δεν είναι ποτέ αρκετός για να υπάρξεις αυτόβουλα μέσα του (πώς τα καταφέρνει ο άτιμος και συνεχώς σε ετεροπροσδιορίζει διάολε!), το μυαλό μου άρχισε να βγάζει σπίθες. Σαν εκείνες, του πρώτου λαμπτήρα.

Και κάπως έτσι, από τους ανασχηματισμούς, άρχισα να σκέφτομαι τους μετασχηματισμούς: πώς αλλάζει η σκέψη μας όταν πρέπει να μειώσουμε τον αντίπαλο για να εδραιώσουμε εαυτόν. Και κάπως έτσι (και χειρότερα) από τους ανασχηματιστές του κόσμου τούτου, άρχισα να σκέφτομαι τους μετασχηματιστές: Πού είναι ένας Τέσλα όταν τον χρειάζομαι; Να μετασχηματίσει τον συνεχή, γραμμικό χρόνο σε κυκλικό, εναλλασσόμενο και να είμαστε «φωτισμένοι» και «λαμπεροί» για πάντα;

Η αντιδικία δύο σπουδαίων, αν και όχι εξίσου, εφευρετών, των Εντισον και Τέσλα, είναι λίγο-πολύ γνωστή. Ο πρώτος, πάμπλουτος και καταξιωμένος, δεν κατάφερε να ηλεκτροδοτήσει με το συνεχές του ρεύμα, παρά μόνο μια απόσταση 800 μέτρων από το εργοστάσιο παραγωγής. Ο δεύτερος, ταπεινός, προβληματικός, σχεδόν ψυχωτικός, εξαιρετικά ευφυής και πρωτοπόρος, κατόρθωσε, με τη χρήση μετασχηματιστών, να πείσει πως το εναλλασσόμενο ρεύμα δεν είναι επικίνδυνο και μπορεί να φτάσει σε όλο τον κόσμο. Για να καταρρίψει τη θεωρία του ο Εντισον (τον οποίο χρηματοδοτούσε ο γνωστός μας J. P. Morgan!), πρότεινε να εφαρμοστεί το σύστημα του αντιπάλου του στην πρώτη ηλεκτρική καρέκλα στην ιστορία: ο θάνατος του καταδικασμένου δεν ήταν ακαριαίος και ο Εντισον πέτυχε αυτό που ήθελε.

Οχι για πολύ βέβαια. Εν τέλει, το σύστημα του Τέσλα αποτέλεσε τομή για την ηλεκτρομηχανική και η ανθρωπότητα από τότε απολαμβάνει τους καρπούς του. Αρκετά χρόνια αργότερα ο Εντισον θυμάται: «Ο πόλεμος των ρευμάτων υπήρξε ένα από τα μεγαλύτερα λάθη της ζωής μου». Βέβαια, ο Τέσλα, σε αντίθεση με τον ίδιο, πέθανε μόνος, πάμφτωχος, καταχρεωμένος και παραγνωρισμένος. Υπάλληλοι του Γραφείου Αλλοδαπής Ιδιοκτησίας, μάλιστα, μετά από αίτημα του FBI, κατέσχεσαν όλα τα υπάρχοντά του που σφραγίστηκαν υπό κυβερνητική εντολή... Να ζήσουμε να τον θυμόμαστε.

Αυτόν θυμήθηκα κι εγώ τις προάλλες. Αυτόν και τον «πόλεμο των ρευμάτων», εν είδει ανασχηματισμού. Λίγο πιο δεξιά, λίγο πιο κεντρώα, κάπως νεότερα, κάπως χειρότερα, για να έρθουν τα καλύτερα. Κατανοητό, αν και όχι επιθυμητό. Αποδεκτό, αλλά όχι για πολύ.

Γιατί ο χρόνος περνάει κι εγώ βαρέθηκα να τον μετράω με αδιέξοδες συζητήσεις, χρηματιστηριακούς δείκτες, ενφιο-λογήματα και περασμένα μεγαλεία, που αν και ποτέ δεν ήταν μεγαλεία, ακόμα κλαις διηγώντας τα. Θα τον μετράω με σύγχρονους όρους. Το αποφάσισα μόλις.

«Είμαι 25 ετών και τριών μνημονίων» απάντησα στον συνομιλητή μου και τον άφησα στην ησυχία του να κάνει την πρόσθεση.

Σαν σήμερα, 2 Σεπτεμβρίου 1984, έφυγε από τη ζωή ο Μάνος Κατράκης.

«Σύντροφε Μάνο, κρητικόπουλο, Ερωτόκριτέ μας άξιε γιε της Ρωμιοσύνης

Ερωτας είσαι και ομορφιά και λεβεντιά και αγάπη

στο μπόι σου παίρνει μέτρο η ανθρωπιά και η τέχνη

μες στη φωνή σου ακέριος ο λαός βρίσκει την πιο σωστή φωνή του

μες στη φωνή σου πέντε αηδόνια, τρεις αητοί κι ένα λιοντάρι δένουν τη φιλία του κόσμου.

Σύντροφε Μάνο εσένανε σου πρέπουν αψηλόκορφοι ύμνοι σαν τον πάππο σου τον ψηλορείτη…»

Κάθε φορά που θέλει κάποιος να μιλήσει για τον Μάνο Κατράκη , αυτοί οι στίχοι του Γιάννη Ρίτσου έρχονται και διεκδικούν την πρώτη θέση στη σκιαγράφηση αυτής της πολυδιάστατης προσωπικότητας, διεκδικούν την πρώτη θέση για να μνημονεύσουν τον άνθρωπο, τον αγωνιστή και καλλιτέχνη, που πάντα βρίσκεται στην καρδιά και στη μνήμη μας, κι ας έχουν περάσει (…) χρόνια από τότε που έφυγε (2/9/1984). Τα λόγια αυτά του Ρίτσου ήταν το δώρο του για τον εορτασμό των 50 χρόνων στο Θέατρο του Μάνου Κατράκη , με τον οποίο πρώτα απ’ όλα μοιράστηκαν τα βάσανα της εξορίας, στη συνέχεια βρέθηκαν πλάι – πλάι στους αγώνες για την ειρήνη και το σοσιαλισμό, χτίζοντας έτσι μια βαθιά φιλία.

«Αν ο Μάνος Κατράκης μεσουρανούσε στη θεατρική ζωή του τόπου μας, δεν το χρωστάει μονάχα στο λεβέντικο παράστημα και στο συναρπαστικό φωνητικό όργανο, μα στην απόλυτη ψυχική του αφοσίωση στην Τέχνη» επισημαίνει ο κορυφαίος σκηνοθέτης και συγγραφέας Αλέξης Σολομός, προλογίζοντας το λεύκωμα που κυκλοφορεί από τη «Σύγχρονη Εποχή» με τίτλο «Μάνος Κατράκης (Στη ζωή, στη σκηνή και την οθόνη)». Και συνεχίζει ο Αλέξης Σολομός: «Δίχως συμφεροντολογικά κίνητρα, δίχως συμβιβασμούς και αυτοθαυμασμούς, μας πρόσφερε παραστάσεις με πνευματικό μήνυμα, πατριωτικό αίσθημα και ανθρώπινη πνοή. Οσο παράξενο κι αν φαίνεται, η «υποκριτική τέχνη» δε στηρίζεται στην υποκρισία, αλλά στην ψυχική ειλικρίνεια. Και την ειλικρίνεια αυτή – που χαρακτήριζε τον Κατράκη σαν ηθοποιό και σαν άνθρωπο – τη συνδυάζω με κάτι που μου είπε, όταν ετοιμάζαμε μια παράσταση: «Θα προτιμούσα να μην τονίσω τη φράση αυτή όπως τη θέλεις, γιατί, αν την πω έτσι, δε θα είμαι εγώ»»…

Αδάμαστος και ευαίσθητος

Η ζωή του αρχίζει από το Καστέλι Κισσάμου, όπου ξαναγύριζε όποτε μπορούσε για να ξαναθυμηθεί τον πατέρα του, Χαράλαμπο, από τον οποίο ορφάνεψε νωρίς, τα άλλα τέσσερα αδέρφια του και την κυρα-Ειρήνη, τη μάνα του, που τη λάτρευε και της έμοιαζε όχι μόνο στην εμφάνιση, αλλά και στον πεισματικό χαρακτήρα και την αδάμαστη ψυχή. Θυμίζουμε έναν, καταγραμμένο, σχεδόν δύο δεκαετίες πριν στο «Ρ», διάλογό του με τη μάνα του, ως δείγμα του χαρακτήρα και των δυο. Η κυρα-Ειρήνη, όπως όλες οι μανάδες των κρατουμένων αγωνιστών, υπέφερε με τον εγκλεισμό του παιδιού της. Σε μια συνάντησή τους στην εξορία, ο Κατράκης δοκίμασε την ψυχική αντοχή της μάνας του: -«Τι είναι Μανόλη;» -«Θες να ‘ρθω στο σπίτι, μάνα;» -«Πώς θα ‘ρθεις;» -«Ε… θα υπογράψω και θα ‘ρθω»- «Ιντα να υπογράψεις;» -«Δήλωση» -«Ιντα δήλωση;» -«Οτι δεν είμαι αυτό που είμαι…» -«Και δεν είσαι;» -«Είμαι» -«Μην υπογράψεις, κερατά, μην υπογράψεις…».

Οσοι τον γνώρισαν μιλούν για την παλικαριά του Μάνου Κατράκη να αγαπά και να μοχθεί για τη ζωή, τον αγώνα, την τέχνη. Δυνατός, εργατικός, σεμνός και αταλάντευτος, επέλεξε το δύσκολο δρόμο και στη ζωή και στην τέχνη. Οι προσωπικές του αγωνίες ήταν οι αγωνίες του λαού και η ανησυχία του ήταν η ανησυχία του παθιασμένου εργάτη της τέχνης.

Ο Μάνος Κατράκης από την πρώτη του κιόλας εμφάνιση στο θέατρο το 1928, φανέρωσε το υποκριτικό του ταλέντο και ανέβηκε γρήγορα την κλίμακα της θεατρικής ιεραρχίας, για να καταλάβει μια δεσπόζουσα θέση ανάμεσα στους κορυφαίους ηθοποιούς μας.

Η κριτική αντιμετωπίζει με ενθουσιασμό την πρώτη κιόλας παρουσία του στο θέατρο (στο ρόλο του Χαρίδημου, στον Ερωτόκριτο). Ο Αλκης Θρύλος έγραψε: «Υπήρξε μια αποκάλυψη. Ο κ. Κατράκης γέμισε τη σκηνή μόλις παρουσιάστηκε, χόρεψε με χάρη γοητευτική και μια εξαιρετική ευλυγισία και έπαιξε σαν δοκιμασμένος ηθοποιός». Ενώ ο Μιχαήλ Ροδάς τον χαρακτήρισε «λεβέντη στην όψη και στο κορμί», «ελπίδα του νεωτέρου μας θεάτρου, ένα καλλιτεχνικό αστέρι λαμπρό», για το οποίο πίστευε ότι «η Κρήτη που τον έβγαλε έπρεπε να υπερηφανεύεται».

«Διάλεξα να είμαι κομμουνιστής»

Στα δύσκολα χρόνια της γερμανικής κατοχής και στα τραγικά χρόνια του εμφυλίου, βρέθηκε στην πρώτη γραμμή της Αντίστασης. Απολύεται από το Εθνικό Θέατρο για τις ιδέες του, συλλαμβάνεται, του ζητούν να υπογράψει δήλωση, αρνείται και εξορίζεται στην Ικαρία, τη Μακρόνησο και τον Αϊ-Στράτη, μέχρι το 1952. Αλλά και αργότερα, ήταν πάντα από τους πρώτους, σε όλους τους λαϊκούς αγώνες και πάντα μέσα από τις γραμμές του ΚΚΕ, μέχρι το θάνατό του. Σε εποχές γενικού ξεπουλήματος ο Μάνος Κατράκης , είτε με το λόγο του «Προμηθέα», είτε με τη συμμετοχή του στην Αντίσταση, στο συνδικαλιστικό κίνημα, στις διεκδικήσεις του ΚΚΕ, τίποτε άλλο δεν επιζητούσε από το να υπηρετήσει τον άνθρωπο.

Χαρακτηριστικό είναι ένα επεισόδιο που έχουν διηγηθεί, τόσο ο Γιάννης Ρίτσος, όσο και η Ρούλα Κουκούλου, όταν οι Αλφαμίτες τον βασάνιζαν: «Γονάτισε Κατράκη » – του έλεγαν – «αλλιώς θα πεθάνεις». «Οχι, ρε παιδιά, τέτοια χάρη δε σας την κάνω». «Τι παριστάνεις, ρε;» – συνέχιζαν – «Τον Μαρίνο Κοντάρα;» (τον ήρωα της ομώνυμης ταινίας που είχε ενσαρκώσει τον ατρόμητο ήρωα). Κι ο Κατράκης αποκρίθηκε «…όχι ρε παιδιά, δεν παριστάνω τον Μαρίνο Κοντάρα, απλά τον άνθρωπο».

Οι ιδέες, η ειλικρίνεια, το ανυπότακτο του χαρακτήρα, η ανθρώπινη και κοινωνική ευαισθησία, η καλλιτεχνική ιδιοσυγκρασία, αλλά και η κρητική ποιητική φύση του Κατράκη αντανακλώνται και σε ποιήματά του, τα οποία παρατίθενται στο βιβλίο και που έμειναν μια προσωπική υπόθεση που μοιράστηκε μόνο με τους πολύ κοντινούς του ανθρώπους και όχι με το αναγνωστικό κοινό κάποιας έκδοσης. Μέσα από αυτά τα ποιήματα φαίνεται πως στην ψυχή του ζει πάντα η ελπίδα για τον καινούργιο κόσμο: «Στ’ ακροθαλάσσι του Αϊ-Στράτη/ κρυφά από του Θεού το μάτι/ Ζουν άνθρωποι και ωριμάζουν/ καινούριο κόσμο ετοιμάζουν».

Οι δυσκολίες της εξορίας, τα βασανιστήρια, η αλληλεγγύη ανάμεσα στους δοκιμαζόμενους συναγωνιστές καταγράφονται από τον Κατράκη με ποιητικό τρόπο:

«Κείνο το βράδυ στη χαράδρα…/ Δεν το ξεχνάω φίλε/ Είχανε σπάσει δυο μπαμπού/ στα κόκαλά μου…/ Η ανανδρία θυμάμαι/ τα ‘βαλε με τη λεβεντιά/ κείνο το βράδυ/ Μα το νεράκι πού το βρήκες/ σύντροφέ μου;/ Τώρα που πέρασαν οι πόνοι/ σε βλέπω αδύνατο κι ωχρό/ να σεργιανάς/ Κι είπα να σου ‘δινα το χέρι/ για να ξοφλήσω τη δροσιά/ κείνης της νύχτας/ Μα το νεράκι πώς το βρήκες/ το νεράκι/ σ’ εκείνο τ’ άνυδρο το ρέμα».

«Η ζωή άρχισε από τότε που μπήκα στο Κόμμα μου», είχε πει ο ίδιος. «Διάλεξα να είμαι κομμουνιστής. Αισθάνομαι υπερηφάνεια για το κόμμα, για τις εκατοντάδες χιλιάδες τους συντρόφους, που αποτελούν τον κορμό του μεγάλου δέντρου του μέλλοντος. Από αυτό αντλούμε όλη τη δύναμη για την τελική δικαίωση των αγώνων και θυσιών του λαού μας. Από τη ζωοδότρα πηγή αυτού του λαού παίρνουμε εμείς οι καλλιτέχνες το υλικό, που το κάνουμε λόγο, εικόνα, ποίηση, μουσική, θέατρο και ό,τι άλλο βοηθά στην καλυτέρευση του νου και της ψυχής».

Με τη γλώσσα της καρδιάς

Ο Μάνος Κατράκης που στη διάρκεια του βίου του στη χώρα αυτή πληγώνεται, βασανίζεται, καταδιώκεται, εξορίζεται έρχεται ο καιρός που τιμάται όχι μόνο με πολιτειακές και κοινωνικές διακρίσεις εντός της χώρας του αλλά και εκτός.

Το Μάρτη του 1981 διοργανώνεται στο Παρίσι τιμητική εκδήλωση από τον σκηνοθέτη Γιάννη Ιορδανίδη. Στην εναρκτήρια βραδιά της εκδήλωσης ο Μάνος Κατράκης απευθύνεται στους παρευρισκόμενους με τη γλώσσα της καρδιάς όπως έκανε πάντα:

«Και να γνώριζα τη γλώσσα του Ρακίνα και του Μολιέρου πάλι θα σας μίλαγα ελληνικά. Δεν θέλω τίποτα να ψευτίσει τη συγκίνησή μου και την ευγνωμοσύνη μου για την τιμή που μου κάνετε. Γι’ αυτό χρησιμοποιώ τις λέξεις της γλώσσας μου που ταυτίζονται με την ψυχή μου. Είναι λέξεις που κρύβουν μέσα τους την καθαρότητα του ελληνικού ουρανού και του ασίγαστου πόντου. Εσείς τιμάτε τα 50 χρόνια της καλλιτεχνικής μου δραστηριότητας. Σας ευχαριστώ. Εγώ όμως θέλω να σας πω ποιος είμαι. Θέλω να με γνωρίσετε σωστά. Θέλω να σας πω πως γεννήθηκα στην Κρήτη. Μεγάλωσα ξυπόλητο παιδί στις αμμουδιές της πατρίδας μου, που έβαζα στ’ αυτιά μου τα κοχύλια της θάλασσας να ακούσω τη βουή του ωκεανού. Δεν ήξερα να αποζητώ την ομορφιά, μα η ομορφιά ξεδιπλωνόταν ολόγυρά μου. Δεν ήξερα να αποζητώ τη λεβεντιά. Μα η λεβεντιά με συνέπαιρνε μέσα μου από τις ιστορίες του παππού μου. Αφήστε να παινέψω την πατρίδα μου. Το αξίζει. Εγινα ηθοποιός όπως θα μπορούσα να γίνω και σιδηρουργός. Ηθελα να ξοδιάσω όσες δυνάμεις κρύβαν τα μπράτσα μου και η ψυχή μου»…

Πηγή: Ριζοσπάστης – Του πρέπουν «αψηλόκορφοι ύμνοι»… (Σοφία Αδαμίδου) 

   

Γιατί η διακοπή χρηματοδότησης του ΟΗΕ για τους Παλαιστίνιους αποτελεί έγκλημα κατά της ανθρωπότητας

Του Άρη Χατζηστεφάνου

Η απόφαση των ΗΠΑ να διακόψουν ολοκληρωτικά την χρηματοδότηση της Υπηρεσίας αρωγής του ΟΗΕ για τους Παλαιστίνιους Πρόσφυγες (UNRWA), προκαλώντας άμεσο πρόβλημα επιβίωσης για εκατοντάδες χιλιάδες Παλαιστίνιους, χαρακτηρίστηκε από διεθνή ΜΜΕ και αναλυτές σαν ιδιαίτερα σκληρή αλλά και… νόμιμη. Η πραγματικότητα όμως είναι πολύ πιο σύνθετη.

Το κράτος του Ισραήλ είναι υποχρεωμένο βάσει του διεθνούς δικαίου να καλύπτει τις ανάγκες των πληθυσμών στα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη και να συνεισφέρει για την επιβίωση των εκατοντάδων χιλιάδων Παλαιστινίων που εκτοπίστηκαν λόγω της στρατιωτικής κατοχής.

Το Ισραήλ δεν συμμορφώθηκε όμως ποτέ με αυτή του την υποχρέωση, αφήνοντας τις ΗΠΑ να αναλάβουν ένα τμήμα του κόστους μέσω της χρηματοδότησης του ΟΗΕ. Με τον τρόπο αυτό η Ουάσινγκτον προσέφερε εμμέσως ακόμη μεγαλύτερα ποσά στο ισραηλινό κράτος – πέρα από την κολοσσιαία οικονομική και στρατιωτική βοήθεια που προσφέρει εδώ και δεκαετίες. Παράλληλα το Ισραήλ γλίτωνε όχι μόνο από την οικονομική υποχρέωση αλλά και από την εικόνα του στρατού κατοχής που θα παρουσίαζε προς τη διεθνή κοινότητα.

Το γεγονός δηλαδή ότι σχεδόν ο μισός προϋπολογισμός της UNRWA προέρχονταν από τις ΗΠΑ δεν οφείλεται στην “αγάπη” της Ουάσινγκτον για τους Παλαιστίνιους αλλά σε μια ανομολόγητη συμφωνία με το κράτος του Ισραήλ – και σε δεύτερο επίπεδο με τον ΟΗΕ.

Η σιωπηρή αυτή συμφωνία όμως φτάνει στο τέλος της αφήνοντας μόνο δυο ενδεχόμενα (και ορισμένους συνδυασμούς αυτών των δυο): Είτε το Ισραήλ θα πρέπει να αναλάβει τις υποχρεώσεις του ως στρατός κατοχής είτε εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι θα βρεθούν αντιμέτωποι άμεσα με τον κίνδυνο βέβαιου θανάτου.

Οι ΗΠΑ αλλά ακόμη και συμμαχικές τους χώρες (όπως η Ελλάδα) που συνεργάζονται με τα κατοχικά στρατεύματα του Ισραήλ δεν είναι απλοί παρατηρητές αλλά συνεργάτες σε ένα εν εξελίξει έγκλημα κατά της ανθρωπότητας.

Αυξάνονται και πληθαίνουν τα ΑΤΜ …κρυπτονομισμάτων

Τα συγκεκριμένα ΑΤΜ δεν βγάζουν χαρτονομίσματα. Ούτε ανήκουν σε κάποια τράπεζα. Παρόλα αυτά σού δίνουν τη δυνατότητα να αγοράσεις, να πουλήσεις και να μεταφέρεις χρήμα, που θα χρησιμοποιήσεις εύκολα για τις συναλλαγές σου σε καταστήματα κάθε είδους, ακόμη και σε δικηγορικά γραφεία και τουριστικές επιχειρήσεις σε όλον τον κόσμο. Και μάλιστα σαν να βρίσκεσαι και εσύ οπουδήποτε στον κόσμο.

Παρότι πολλοί ΄Ελληνες αγνοούν την ύπαρξή τους κι άλλοι τόσοι διστάζουν να τα χρησιμοποιήσουν, ωστόσο το έδαφος που κερδίζουν σταδιακά και στην Ελλάδα είναι τέτοιο, ώστε ο αριθμός τους αναμένεται να αυξηθεί σημαντικά στα αμέσως επόμενα χρόνια. Ο λόγος για τα ΑΤΜ, μέσω των οποίων μπορεί κάποιος να αγοράσει και να πουλήσει κρυπτονομίσματα, όπως το bitcoin, το ethereum, το litecoin και το dash. Ψηφιακό χρήμα εκτός τραπεζικού συστήματος δηλαδή.

Το Αθηναϊκό/Μακεδονικό Πρακτορείο συνάντησε τον Στέφανο Γκετσόπουλο, συνιδρυτή της Thess Cash Hellas (εταιρείας που δραστηριοποιείται στον χώρο των κρυπτονομισμάτων στη Βόρεια Ελλάδα ), στον χώρο όπου από τον περασμένο Δεκέμβριο λειτουργεί το ένα και μοναδικό ΑΤΜ κρυπτονομισμάτων στη Θεσσαλονίκη: στην οδό Αναγεννήσεως, κοντά στα δικαστήρια και τον σιδηροδρομικό σταθμό της πόλης. Η εταιρεία, που συνεργάζεται στενά με τη «Bcash Greece», σχεδιάζει να ανοίξει σύντομα άλλα τρία ΑΤΜ, σε ισάριθμες περιοχές της Βόρειας Ελλάδας.

Άλλα τρία ΑΤΜ κρυπτονομισμάτων θα λειτουργήσουν στη Β. Ελλάδα τις επόμενες ημέρες

«Μέσα στις επόμενες ημέρες θα λειτουργήσουν τα ΑΤΜ στην Καστοριά και τα Ιωάννινα και μέσα στον Σεπτέμβριο στην Αλεξανδρούπολη, στο πλαίσιο πάντα της συνεργασίας με τη Bcash. Συνολικά λειτουργούν σήμερα περίπου 15 τέτοια ΑΤΜ στο πλαίσιο της συνεργασίας μας, μεταξύ των οποίων δύο στην Αθήνα (σε Κουκάκι και Γλυφάδα), ένα στη Θεσσαλονίκη και τα υπόλοιπα σε Λάρισα, Πάτρα, Καλαμάτα, Μύκονο και Κρήτη, καθώς και σε Ρωσία, Πολωνία, Βρετανία» εξηγεί στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο Στέφανος Γκετσόπουλος, ενώ ερωτηθείς πώς σχεδιάζεται να αναπτυχθεί το δίκτυο των ΑΤΜ στα επόμενα χρόνια, απαντά ότι δεν υπάρχει οροφή, αφού όλα εξαρτώνται από τη ζήτηση: «Εμείς ώς Thess Cash φέτος θα έχουμε τέσσερα ΑΤΜ στη Βόρεια Ελλάδα, με βάση τη ζήτηση. Γιατί να μην έχουμε 14 το 2019; Στόχος μας είναι να εγκαταστήσουμε όσα περισσότερα γίνεται. Να εδραιωθούμε ώς η πρώτη ελληνική εταιρεία κατασκευής και παροχής ΑΤΜ για κρυπτονομίσματα».

Σταθεροί πελάτες, «κομήτες» και πελάτες ...από περιέργεια

Τα ψηφιακά νομίσματα αποτελούν κατά πολλούς το αύριο των συναλλαγών -και κατά άλλους μια «φούσκα» που θα σκάσει. Πόσοι όμως τα γνωρίζουν; Πόσοι Θεσσαλονικείς θα έκαναν συναλλαγές σε bitcoin ή ethereum και πόσοι θα εμπιστεύονταν ένα ΑΤΜ του είδους; «Από τη στιγμή που άρχισε να λειτουργεί το ΑΤΜ, τον περασμένο Δεκέμβριο, έχουν γίνει χιλιάδες συναλλαγές από περίπου 1.500 άτομα. Δεν είναι όλοι Θεσσαλονικείς, ανάμεσά τους υπάρχουν και ξένοι, έρχονται για παράδειγμα πολλοί άνθρωποι από τα Βαλκάνια, από Σερβία, Βουλγαρία, Ρουμανία... Κάποιοι από αυτούς είναι σταθεροί πελάτες και άλλοι «κομήτες». Κάποιοι έρχονται από καθαρή περιέργεια. Δεν ξέρουν ότι υπάρχει τέτοιο ΑΤΜ, το βλέπουν και έρχονται να το γνωρίσουν, να κάνουν μια συναλλαγή, να δουν πώς γίνεται. Μπορείς να επενδύσεις ποσά από 10 ευρώ για να αγοράσεις υποδιαιρέσεις των κρυπτονομισμάτων (σ.σ. η ισοτιμία του Bitcoin σήμερα ανέρχεται σε περίπου 6.000 ευρώ ανά bitcoin). Τα όρια των συναλλαγών είναι από δέκα έως 500 ευρώ», απαντά ο Στ. Γκετσόπουλος.

«Πατέρα στείλε χρήματα σε bitcoins για να πληρώσω το ενοίκιο της εστίας στην Αγγλία»

Σημειώνει, δε, ότι δεν υπάρχει συγκεκριμένο προφίλ των συναλλασσόμενων. «Υπάρχει περίπτωση δεκαεξάχρονου που ήρθε να πουλήσει Ethereum, που είχε στην κατοχή του, γιατί δεν είχε χαρτζιλίκι. Υπάρχουν πολλοί συνταξιούχοι! Κάποιοι από αυτούς στρέφονται στα κρυπτονομίσματα, γιατί μετά τη σύνταξη ψάχνουν ενδιαφέροντα πράγματα για να ασχοληθούν, και για άλλους είναι η ανάγκη των παιδιών τους στην εποχή των capital controls, που τούς έφερε στο ΑΤΜ. 'Οταν δεν έχεις τη δυνατότητα να στείλεις πάνω από 1.000 ευρώ ανά ΑΦΜ στο εξωτερικό, τι κάνεις όταν τα παιδιά σου σπουδάζουν στην Αγγλία; Τα παιδιά τους τούς λένε "θα πας εκεί, θα κάνεις αυτό". 'Ερχεται λοιπόν ο συνταξιούχος, αγοράζει τα κρυπτονομίσματα και επιτόπου, από το κινητό του, τα στέλνει στο παιδί του» εξηγεί ο Στέφανος Γκετσόπουλος, ενώ ερωτηθείς ποια είναι η αξία της μέσης συναλλαγής ανά πελάτη, αυτήν την προσδιορίζει στο αντίστοιχο των 100-200 ευρώ.

«Αν το Ίντερνετ έφερε επανάσταση, το blockchain είναι το Ίντερνετ του χρήματος»

Εκφράζει την πίστη του στα κρυπτονομίσματα, υπό την έννοια -όπως λέει- ότι αποτελούν τα πιο αντισυστημικά και δημοκρατικά νομίσματα στον κόσμο: δεν τυπώνονται από κάποιο νομισματικό σύστημα, ούτε ελέγχονται από κάποια τράπεζα, αλλά βασίζονται στην τεχνολογία του blockchain, που πλέον εφαρμόζεται και σε πολλούς ακόμη τομείς της οικονομίας.

«Ο πολύς κόσμος ακούει bitcoin και κολλάει, του ακούγεται σαν κάτι εξωτικό και επικίνδυνο. Όμως, το bitcoin είναι απλά το αποτέλεσμα της τεχνολογίας του blockchain, όπως το Facebook για παράδειγμα είναι αποτέλεσμα του Ιντερνετ. Αν το Ιντερνετ ήταν αυτό που έφερε τη μεγαλύτερη αλλαγή στον κόσμο σήμερα, μια επανάσταση, τότε το blockchain είναι το Ιντερνετ του χρήματος. Νομίζω ότι το blockchain είναι η μεγαλύτερη τεχνολογική ανακάλυψη μετά το Ιντερνετ. Ακόμη και οι τράπεζες ρίχνουν πλέον λεφτά στο blockchain κι αν σήμερα πηγαίνουμε σε ένα ανταλλακτήριο και βλέπουμε στον πίνακα ευρώ, δολάριο, λίρα κτλ., σε λίγα χρόνια θα βλέπουμε δίπλα το bitcoin και άλλα κρυπτονομίσματα, κρυπτονομίσματα εταιρειών, τραπεζών κτλ» επισημαίνει.

Ένας μηχανικός αυτοκινήτων που ...δεν ήθελε να χάσει το τρένο

Ο Στέφανος Γκετσόπουλος δεν έχει σπουδάσει πληροφορική, ούτε οικονομικά. Είναι μηχανικός αυτοκινήτων. Πώς λοιπόν αποφάσισε να ιδρύσει μια επιχείρηση σε αυτόν τον χώρο; «Το 2010 δεν αγόρασα 100 κομμάτια του Bitcoin, που τότε είχαν τιμή 34 σεντς του δολαρίου έκαστο. Έχασα την ευκαιρία γιατί η τιμή τους έφτασε μετά στα χιλιάδες ευρώ έκαστο. Γι' αυτό και κατέληξα να κάνω αυτή τη δουλειά -δεν έχω πτυχίο πληροφορικής, δεν είμαι προγραμματιστής, ούτε είμαι κάποιο είδος χάκερ. Απλά ήθελα να ανέβω οπωσδήποτε σε αυτό το τρένο. Καταλύτης για να μπω στην αγορά ήταν ότι η τεχνολογία έφτασε στο σημείο που μπορεί να παρέχει ΑΤΜ για κρυπτονομίσματα. Δεν υπήρχε περίπτωση να ξαναχάσω το τρένο. Μου κόλλησε στο μυαλό και είπα "θα μπω σε αυτή την αγορά με τον ένα ή τον άλλο τρόπο". Όταν η τεχνολογία ωρίμασε, δεν το σκέφτηκα καν, είπα "θέλω να κάνω αυτό". Προβλήματα για το στήσιμο της εταιρείας και την έναρξή της, δεν συναντήσαμε. Αν δεν υπήρχε τόση αοριστία και επιφυλακτικότητα γύρω από τα κρυπτονομίσματα, ο κόσμος που έρχεται στα ΑΤΜ θα ήταν πολύ περισσότερος, γιατί για πολλούς υπάρχει ο φόβος του "πού να στείλω τα λεφτά; Στο πουθενά; Στο διαδίκτυο; Κάπου όπου δεν υπάρχει κάποια φυσική υπόσταση όπως μια τράπεζα; Δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας όμως».

Πώς λειτουργεί ένα ΑΤΜ κρυπτονομισμάτων και ποια είναι τα transaction fees

Πώς ακριβώς λειτουργούν όμως τα ΑΤΜ των κρυπτονομισμάτων; «Στη φάση της αγοράς, αν δηλαδή θέλεις να αγοράσεις κρυπτονομίσματα μέσω του ΑΤΜ, το μόνο που χρειάζεσαι είναι ρευστό. Θα ήταν καλό να έχεις ένα ηλεκτρονικό πορτοφόλι στο κινητό σου, αλλά αν δεν έχεις, κανένα πρόβλημα, το ΑΤΜ σου φτιάχνει paper wallet, "χάρτινο πορτοφόλι", που είτε το κρατάς σε αυτή τη μορφή είτε το περνάς μετά σε ένα ηλεκτρονικό πορτοφόλι για μεγαλύτερη σιγουριά. Σε περίπτωση πώλησης, το ηλεκτρονικό πορτοφόλι είναι απαραίτητο, γιατί από τη στιγμή που θα επιλέξεις ένα ποσό για να πουλήσεις, θα σού εμφανίσει ένα QR code (σ.σ."γραμμωτό κωδικό"). Θα το σκανάρεις, το ΑΤΜ θα λάβει τη συναλλαγή και θα σου δώσει απόδειξη, που μόλις πάρεις το "ΟΚ" από το Διαδίκτυο, επιστρέφεις στο ΑΤΜ και παίρνεις τα χρήματά σου. Ως προς τα transaction fees, για τη δική μας συναλλαγή ο πολίτης αγοράζει με 7% και πουλάει με 5%», εξηγεί ο Στέφανος Γκετσόπουλος.

Αγοράζοντας καφέ ή ...νομικές υπηρεσίες με κρυπτονομίσματα

Έχοντας bitcoins στο πορτοφόλι σου, μπορείς να πραγματοποιήσεις σήμερα αγορές σε μια σειρά από επιχειρήσεις, κυρίως σε e-shops, αλλά όχι μόνο. Μπήκαμε στην ιστοσελίδα "weacceptbitcoins.gr" ("δεχόμαστε bitcoins") και είδαμε πολλά καταστήματα κι επιχειρήσεις στη Βόρεια Ελλάδα, που δέχονται κρυπτονομίσματα ώς μέσο πληρωμής από τους πελάτες τους: δικηγορικά γραφεία, βιοτεχνίες, φαρμακεία, κέντρο φυσικοθεραπείας, ηλεκτρονικό περιοδικό, εταιρεία διαχείρισης κοινοχρήστων... Την ίδια στιγμή αυξάνονται σε όλη την Ελλάδα τα καταστήματα εστίασης και διασκέδασης, που είναι bitcoin ...friendly. Η συναλλαγή είναι απλή: κατεβάζεις εύκολα ένα app στο κινητό σου κι αποκτάς ένα ηλεκτρονικό πορτοφόλι, που σού δίνει τη δυνατότητα να δεχτείς και να στείλεις κρυπτονομίσματα. Σκανάρεις και ...πληρώνεις.

Τι είναι τελικά το ψηφιακό νόμισμα και πώς λειτουργεί το blockchain;

Τα κρυπτονομίσματα είναι ψηφιακά νομίσματα, που βασίζονται σε λογισμικό ανοιχτού κώδικα και σε ένα αποκεντρωμένο νομισματικό σύστημα. Θεωρούνται ως το πιο δημοκρατικό μέσο συναλλαγής, γιατί ουσιαστικά τους κανόνες τούς βάζουν οι ίδιοι οι χρήστες. Οι συναλλαγές που γίνονται παγκοσμίως με τη χρήση bitcoins για παράδειγμα, επιβεβαιώνονται "περνώντας" μέσα από τυχαίους υπολογιστές χρηστών, συνδεδεμένους στο Διαδίκτυο, που εξακριβώνουν τις ψηφιακές υπογραφές και κλειδιά. Κάθε "εγκεκριμένη" συναλλαγή μπαίνει σε ένα "πακέτο", ένα "μπλοκ", μαζί με τις άλλες ολοκληρωμένες συναλλαγές. Έτσι σχηματίζεται το λεγόμενο blockchain. Όποτε συμπληρώνεται ένα μπλοκ ολοκληρωμένων συναλλαγών, εκδίδεται συγκεκριμένος αριθμός νέων bitcoins. Τις μονάδες αυτές των κρυπτονομισμάτων τις μοιράζονται οι χρήστες των υπολογιστών που πραγματοποίησαν την εξακρίβωση. Η διαδικασία αυτή αποκαλείται mining (εξόρυξη).

tvxs.gr

Tα μνημόνια έφυγαν, το γκάστρωμα μένει

Του Περικλή Κοροβέση

Σοβαρός παλιόφιλος, έχει την καλή συνήθεια, όταν βλέπει ή διαβάζει κάτι καλό, να μου τηλεφωνεί και να με συμβουλεύει να μην το χάσω. Και κατά κανόνα οι πληροφορίες του είναι έγκυρες και αξιόπιστες. Γιατί στη δύσκολη ζωή που ζούμε όλοι μας, είναι κρίμα να χάνουμε πράγματα που μας βοηθάνε να ξεφύγουμε, έστω για λίγο, από τη μιζέρια μας. Την τελευταία φορά που μου τηλεφώνησε, η χροιά της φωνής του είχε κάτι το επιτακτικό: «Ανοιξε την τηλεόραση και δες τον Τσίπρα στο Survivor να εξαγγέλλει εκλογές». Το έχαψα με την πρώτη. «Μέχρι εκεί φτάσαμε;» αναρωτήθηκα. «Προετοιμάσου για τα χειρότερα. Εκλογές έρχονται».

Η πρώτη σκέψη που έκανα ήταν πως άλλαξαν το τροπικό νησί-ντεκόρ με ένα ελληνικό. Το κύρος της πρότασης του φίλου μου ήταν ακόμα παρόν στο μυαλό μου. Αλλά αμέσως μετά διαπίστωσα πως ήταν ένα βιντεοκλίπ, που ο πρωθυπουργός έλεγε ένα κάκιστο ποίημα που δεν μπορούσα να παρακολουθήσω. Και αναγκαστικά συγκεντρώθηκα στην ερμηνεία του κ. Τσίπρα. Με τη λίγη θητεία που είχα στο θέατρο και ως μαθητής του Ροντήρη, έχω αποκτήσει μια ματιά, για να ξεχωρίζω τον κακό από τον καλό υποκριτή (ηθοποιός στα αρχαία ελληνικά).

Ο κακός ηθοποιός δεν ξέρει τι να κάνει τα χέρια του που κρέμονται σαν πετσέτες στο μπάνιο. Και βρίσκει μια λύση να τα κουνάει σαν να πριονίζει τον αέρα χωρίς νόημα. Το μάτι του είναι πάντα γυάλινο και δεν μπορεί να εκπέμψει καμιά συγκίνηση. Συμπλήρωμα έρχονται οι ρυτίδες που σχηματίζονται στο μέτωπό του και το τρίγωνο που σχηματίζεται ανάμεσα στα φρύδια του.

Και ο Τσίπρας είχε όλα αυτά τα χαρακτηριστικά. Να κάνουμε μια σύγκριση με τον ηθοποιό Λαζόπουλο (σας αρέσει, δεν σας αρέσει) με τους «Δέκα μικρούς Μήτσους». Δέκα διαφορετικοί ρόλοι και όλοι σε πείθουν πως είναι διαφορετικά πρόσωπα που κινούνται και μιλούν φυσιολογικά σύμφωνα με τον χαρακτήρα που υποδύονται. Ο καλός ηθοποιός στην ουσία είναι πάντα κάποιος άλλος. Ο κακός είναι πάντα ο ίδιος. Γι’ αυτό ο Στανισλάφσκι έλεγε στους ηθοποιούς του πως κάθε πέντε χρόνια, πρέπει να ξαναμαθαίνουν την υποκριτική τέχνη για να μην τυποποιηθούν.

Εκλογική περίοδος, λοιπόν, από τώρα, αλλά χωρίς να ξέρουμε πότε θα γίνουν οι εκλογές. Κάτι δηλαδή σαν μαραθώνιος χωρίς προσδιορισμένα χιλιόμετρα. Ο στρατηγός Τσίπρας και οι στρατιώτες του [έτσι τον αποκαλούν κάποιοι υπουργοί όταν πρόκειται για αποφάσεις ανασχηματισμού, αλλά και εμείς, ως «Εφ.Συν.» («Αποψη» 29.8.18) παραδεχόμαστε αυτόν του τον ρόλο, αλλά όχι με αυτόν τον χαρακτηρισμό] προετοίμασε για αυτόν τον εκλογικό μαραθώνιο την ομάδα του με δύο κινήσεις.

Πατινάρισε με αριστερή μπογιά ό,τι έχει απομείνει από τον δεξιό πια ΣΥΡΙΖΑ (η αριστερή του πτέρυγα τον έχει εγκαταλείψει από καιρό και έχει δημιουργήσει άλλα πολιτικά σχήματα) και παράλληλα έκανε μια εικονική οικουμενική κυβέρνηση με αποσχισθέντες από το ΠΑΣΟΚ και τη Ν.Δ. για να δημιουργήσει την ψευδαίσθηση πως παίρνει εδάφη και από το Κέντρο και από τη Δεξιά.

Αλήθεια, ποιες πραγματικές δυνάμεις αντιπροσωπεύουν οι κατά τα άλλα αξιαγάπητες κυρίες Ξενογιαννακοπούλου και Παπακώστα; Πού απέτυχαν οι αποπεμφθέντες υπουργοί; Γιατί δεν δόθηκε κάποια εξήγηση; Και ποια εγγύηση υπάρχει ότι οι νεοεισερχόμενοι θα αποδώσουν μέσα σε έναν χρόνο (αν γίνουν κανονικά οι εκλογές) εκεί που οι άλλοι απέτυχαν στα τρία χρόνια της θητείας τους; Αλλά οι εκλογές θα γίνουν την ώρα που η κυβέρνηση θα κρίνει πως η συγκυρία την ευνοεί. Μπορεί να γίνουν σε δύο μήνες, σε πέντε ή οκτώ ή οτιδήποτε άλλο. Γι’ αυτό και ο στρατηγός δεν τις ορίζει. Τι θα μπορέσουν να κάνουν οι νεοεισερχόμενοι σε ένα τόσο σύντομο χρονικό διάστημα; Μόνο προεκλογικό αγώνα. Και αυτή θα είναι από τώρα και στο εξής η πολιτική του στρατηγού με στόχο να μη χάσει το αξίωμά του.

Οσον αφορά τη χώρα, δηλαδή όλους εμάς, θα πρέπει να πληρώνουμε ένα χρέος 322,6 δισ. ευρώ ή 180,4% του ΑΕΠ. Πριν αναλάβουν κυβέρνηση οι ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛΛ. το χρέος ήταν 319,6 ή 178,9% του ΑΕΠ. Δηλαδή μπήκαμε μέσα άλλα 3 δισ. ευρώ. Και η κυβέρνηση γιορτάζει την έξοδο από τα μνημόνια. Και μπορεί τα μνημόνια να έφυγαν, όχι όμως η επιτήρηση (βλέπει κανείς διαφορά;) αλλά οι συνέπειες παραμένουν. Ηρθαν, μας γκάστρωσαν και έφυγαν. Πόσο θα κρατήσει αυτή η γκαστριά χρέους; Μέχρι το 2060. Δηλαδή το παιδί που θα γεννηθεί σήμερα, θα είναι μέχρι τα 42 του χρόνια χρεωμένο.

Με άλλα λόγια, τα χρέη που δημιούργησαν οι κυβερνήσαντες, θα τα πληρώνουν οι φορολογούμενοι έμμεσα. Και άμεσα οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι με περικοπές και ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, που δεν είναι του κράτους αλλά του λαού. Το κράτος δεν παράγει τίποτα για να έχει περιουσία. Εχει το κράτος κανένα χωραφάκι να βγάζει καμιά πατάτα; Το μόνο που παράγει είναι βία και νόμους που τα διαχειρίζονται οι εκάστοτε κυβερνήσεις που έχουμε εμείς εκλέξει.

Επομένως στο υπάρχον πολιτικό σύστημα ο πολιτικός λόγος είναι μυθικός και ψευδής. Και τα κόμματα εξουσίας πρέπει να διαχειριστούν αυτήν την κατάσταση αποκρύπτοντας την αλήθεια. Το ΠΑΣΟΚ την πλήρωσε και έγινε κόμμα-τσόντα. Αλλά το σύστημα ξέρει να αμύνεται και το αντικατέστησε με τον ΣΥΡΙΖΑ για να λειτουργήσει ο δικομματισμός. Η Ν.Δ. ανθίσταται ακόμα, ενισχύοντας τον ΣΥΡΙΖΑ με τον αρχαϊκό της αντικομμουνισμό, ενώ είχε άλλες επιλογές πιο πολιτικές. Γιατί δεν το έκανε είναι άλλη ιστορία. Θα επανέλθουμε.   

Ξεκινούν οι πρώτοι πλειστηριασμοί ακινήτων οφειλετών της μετα-μνημονιακής περιόδου.- Στο «σφυρί» 30.000 ακίνητα έως το τέλος του 2018

  

Σύμφωνα με τα μέχρι στιγμής στοιχεία, υπολογίζεται να «βγουν» στο σφυρί περί τα 30.000 ακίνητα, όμως την ίδια στιγμή οι τράπεζες προωθούν προγράμματα ρυθμίσεων στεγαστικών δανείων.

Αυτά αναφέρει στο πρωτοσέλιδό του ο «Ελεύθερος Τύπος της Κυριακής», σύμφωνα με τον οποίο από την Τετάρτη κλιμακώνονται οι ηλεκτρονικές δημοπρασίες (για την προσεχή Τετάρτη 5 Σεπτεμβρίου έχουν προγραμματιστεί 528 ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί,), ενώ το 2019 προβλέπονται περίπου 50.000 πλειστηριασμοί ακόμη. Παράλληλα, σύμφωνα με την εφημερίδα, καταγράφονται τάσης φυγής από το νόμο Κατσέλη λόγω της υποχρεωτικής άρσης του τραπεζικού απορρήτου από 15 Σεπτεμβρίου.

Από την έναρξη λειτουργίας της πλατφόρμας στις 21 Φεβρουαρίου μέχρι σήμερα έχουν αναρτηθεί 14.500 και έχουν ολοκληρωθεί 7.500 πλειστηριασμοί. Από αυτούς κηρύχθηκαν γόνιμοι 4.500, δηλαδή οι έξι στους δέκα. Τα περισσότερα από τα ακίνητα που βγαίνουν στο ηλεκτρονικό σφυρί καταλήγουν στα χέρια των τραπεζών και λίγα είναι αυτά που βρίσκουν αγοραστή. Οι υπόλοιποι πλειστηριασμοί είτε κηρύσσονται άγονοι λόγω έλλειψης αγοραστικού ενδιαφέροντος είτε αναστέλλονται λόγω ρύθμισης με τον οφειλέτη πριν το ακίνητο βγει στο σφυρί.

 iefimerida.gr

Η Εισαγγελία Διαφθοράς αναλαμβάνει την έρευνα για την αποφυλάκιση Φλώρου

Στην Εισαγγελία Διαφθοράς ανατίθεται η έρευνα για την υπόθεση αποφυλάκισης του επιχειρηματία Άρη Φλώρου προκειμένου να εντοπιστούν τυχόν ευθύνες κρατικών υπαλλήλων που εξέδωσαν τα πιστοποιητικά υγείας του καταδικασμένου σε 21 χρόνια κάθειρξη για την υπόθεση των εταιριών παρόχων ηλεκτρικού ρεύματος Energa και Hellas Power.

Η υπόθεση θα απασχολήσει την Εισαγγελία Διαφθοράς μετά από εντολή της Εισαγγελέως του Αρείου Πάγου λίγες ώρες μετά την έκδοση του βουλεύματος του Συμβουλίου Εφετών Εύβοιας το οποίο «οδηγεί» πίσω στην φυλακή του κ. Φλώρο με σκεπτικό που χαρακτηρίζει το πιστοποιητικό αναπηρίας του επιχειρηματία «αόριστο, ασαφές και ουδόλως επιστημονικά πειστικό».

Σύμφωνα με το Αθηναϊκό Πρακτορείο, η έρευνα της Εισαγγελίας Διαφθοράς θα αναζητήσει ενδεχόμενες ευθύνες για την διάπραξη αδικημάτων όπως αυτά της «έκδοσης ψευδούς ιατρικού πιστοποιητικού», «ηθικής αυτουργίας σε έκδοση ψευδούς ιατρικού πιστοποιητικού», «ψευδούς αναφοράς στην αρχή» (σσ δηλαδή προς το δικαστικό συμβούλιο Χαλκίδας που έκρινε την αίτηση αποφυλάκισης) καθώς και της «ενεργητικής δωροδοκίας σε βαθμό κακουργήματος» σε βάρος του Άρη Φλώρου και αντιστοίχως της «παθητικής δωροδοκίας σε βαθμό κακουργήματος» σε βάρος γιατρών.

Το Συμβούλιο Εφετών Εύβοιας που συνεδρίασε εκτάκτως χθες το βράδυ, λίγο πριν τα μεσάνυχτα αποδέχθηκε την πρόταση του Εισαγγελέα, προϊσταμένου της Εισαγγελίας Εφετών Εύβοιας, Λάμπρου Σοφουλάκη ο οποίος εισηγούμενος την ανατροπή του βουλεύματος που δέχθηκε την αποφυλάκιση Φλώρου, χαρακτήρισε το πιστοποιητικό βάσει του οποίου δομήθηκε το ποσοστό αναπηρίας του κατηγορουμένου «αόριστο, ασαφές και ουδόλως επιστημονικά πειστικό».

Κατά την χθεσινή συνεδρίαση του δικαστικού Συμβουλίου στην Χαλκίδα μάλιστα, ο κ. Σοφουλάκης υπέβαλε στους Εφέτες και δεύτερη συμπληρωματική πρόταση μετά την δημοσιοποίηση εγγράφων του νοσοκομείου Ευαγγελισμός που ήδη διερευνώνται και τις καταγγελίες της διοικήτριας του ιδρύματος.

Τα επίμαχα έγγραφα συμπεριλαμβάνονται πλέον στην δικογραφία που σχηματίστηκε μετά από την έναρξη της ποινικής έρευνας από τον προϊστάμενο της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Χαλκίδας, Δημήτρη Προκοπίου, φάκελος που διαβιβάζεται πλέον στην Εισαγγελέα κατά της Διαφθοράς Ελένη Τουλουπάκη.

tvxs.gr

«Ξαναχτίζεται» μετά από 107 χρόνια η δημοτική αγορά Χανίων

Εκατόν επτά χρόνια μετά την ανέγερση της κι ενώ το ξεχωριστό για την πόλη των Χανίων μνημείο έχει υποστεί τις σημαντικές φθορές του χρόνου «ξαναχτίζεται» η Δημοτική Αγορά.

Η δημοτική αρχή προχωρά στην ενεργοποίηση υπηρεσίας επιχειρησιακής οργάνωσης του έργου της Δημοτικής Αγοράς βάζοντας με τον τρόπο αυτό στην τελική ευθεία την προσπάθεια για την ανακατασκευή - αποκατάσταση του μνημείου που αποτελεί ένα από τα κύρια σημεία αναφοράς για την πόλη των Χανίων.

Όπως εξηγεί στο ΑΠΕ - ΜΠΕ ο δήμαρχος Χανίων Τάσος Βάμβουκας, «μέσω της συγκεκριμένης υπηρεσίας και σε συνεργασία με τις Τεχνικές Υπηρεσίες του δήμου θα εξασφαλίσουμε τη βάση του σχεδίου εκκένωσης των καταστημάτων της δημοτικής αγοράς κατά ανώτατο διάστημα 12 μηνών, όπως έχουν συμφωνήσει μαζί μου και εγγράφως έχουν δεσμευτεί όλοι οι καταστηματάρχες της δημοτικής αγοράς».

Σύμφωνα με τον κ Βάμβουκα, «επιδίωξη μας είναι το συντομότερο δυνατόν να προκηρυχθεί ο διαγωνισμός για την ανακατασκευή του μνημείου. Πρέπει να εξασφαλίσουμε τη γρήγορη και σωστή αποκατάσταση του. Αυτό μας κινητοποιεί να αντιμετωπίσουμε το έργο με τη δέουσα σοβαρότητα, προσοχή και υπευθυνότητα».

Η ανακατασκευή της αγοράς έχει κριθεί απαραίτητη δεδομένου ότι το σταυροειδές μνημείο έχει υποστεί από το χρόνο σημαντικές φθορές τόσο στον κύριο κορμό του όσο και στην οροφή, ενώ η μελέτη ανακατασκευής θα προβλέπει την πλήρη αποκατάσταση του μνημείου χωρίς να αλλοιώνονται τα κύρια χαρακτηριστικά του.

Είναι χαρακτηριστικό ότι για λόγους ασφαλείας στη βόρεια είσοδο της αγοράς τα τελευταία χρόνια έχει τοποθετηθεί μεταλλική προστατευτική κατασκευή.

Στόχος είναι, η απελευθέρωση περισσότερου δημόσιου χώρου εντός της αγοράς και η διατήρηση του παραδοσιακού της χαρακτήρα κάτι που θα επιτευχθεί και με την αλλαγή του κανονισμού λειτουργίας των καταστημάτων.

Τα καταστήματα θα έχουν ενιαία μορφή και θα βρίσκονται στο ίδιο επίπεδο με τον δημόσιο κοινόχρηστο χώρο.

Σήμερα στη Δημοτική Αγορά λειτουργούν 44 από τα συνολικά 55 καταστήματα.

Η μελέτη της ανακατασκευής προβλέπει τη δημιουργία 63 καταστημάτων.

Για την αποκατάσταση του μνημείου θα αξιοποιηθεί ποσό 5 εκατομμυρίων ευρώ που έχει εξασφαλισθεί από το υπουργείο Οικονομίας (επί υπουργίας Γιώργου Σταθάκη).

Η Δημοτική Αγορά χτίστηκε σε σημείο όπου (επί Ενετοκρατίας) υπήρχε ο κύριος προμαχώνας «Piatta forma» των οχυρώσεων. Μέχρι τα τέλη του 19ου αιώνα το σημείο ήταν το άκρο της πόλης και λειτουργούσε ως υπαίθριος εμπορικός χώρος. Το κτίσιμο της ξεκίνησε το 1911 σε σχέδιο του Χανιώτη μηχανικού Δρανδάκη, ακολουθώντας το πρότυπο της σκεπαστής αγοράς της Μασσαλίας.

Έχει χαρακτηρισθεί ως Νεώτερο Μνημείο.

  ΑΠΕ-ΜΠΕ

Πηγή φωτογραφίας: Χανιώτικα Νέα  

        

Τι θα γίνει με τις αποζημιώσεις στο «Ελευθέριος Βενιζέλος»

Στη διαδικασία για τις αποζημιώσεις των επιβατών που υπέστησαν ζημιά από την πυρκαγιά που ξέσπασε στο πλοίο «Ελευθέριος Βενιζέλος», αναφέρθηκε ο Κώστας Μπερτσιάς ως εκπρόσωπος της Ένωσης Ασφαλιστικών Εταιρειών Ελλάδος και όπως είπε: «η πλοιοκτήτρια εταιρία και οι ασφαλιστικές εταιρίες θα καλύψουν - με βάση όσα ορίζει ο νόμος - τις ζημιές των αυτοκινήτων των επιβατών».

Όπως είπε ο κ. Μπερτσιάς σε πρωινή εκπομπή της ΕΡΤ1, όσα οχήματα έχουν υποστεί ζημιές αναμένεται να αποζημιωθούν από την ασφαλιστική εταιρεία του πλοίου, είτε από την ασφαλιστική εταιρεία του ιδιοκτήτη του οχήματος, αν το όχημα έχει ασφαλιστεί για φωτιά. Σχετικά με τις απώλειες και φθορές στα προσωπικά είδη των επιβατών προβλέπεται, επίσης, αποζημίωση από την ασφαλιστική κάλυψη της αστικής ευθύνης του πλοίου.

Σε ότι αφορά τα προσωπικά είδη των επιβατών που έχουν δοθεί προς φύλαξη με απόδειξη ο κ. Μπερτσιάς γνωστοποίησε ότι θα αποζημιωθούν, ενώ οι επιβάτες θα πρέπει να αναγγείλουν τις ζημιές στην πλοιοκτήτρια εταιρεία και για τις αποσκευές που δεν τις είχαν δώσει προς φύλαξη. «Υπάρχει νόμος που αφορά στα δικαιώματα των επιβατών που ταξιδεύουν με πλοία», πρόσθεσε ο κ. Μπερτσιάς, σημειώνοντας ότι οι αποζημιώσεις θα δοθούν άμεσα.

Πηγή: ΑΠΕ - ΜΠΕ

Κεντροαμυντικός ανασχηματισμός

Του Παντελή Μπουκάλα

​​Αν στρέψεις το ένα μάτι προς την Κεντροδεξιά (προσωποποιημένη από την κ. Κατερίνα Παπακώστα) και το άλλο προς την Κεντροαριστερά (προσωποποιημένη από την κ. Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου και την κ. Μυρσίνη Ζορμπά), τι απομένει για να μελετήσεις τον εαυτό σου στον καθρέφτη; Και μάλιστα με τη γενναιότητα που θα σου επιτρέψει να διαπιστώσεις τι περισώζεται από την πρότερη μορφή σου και τι εξαλλοιώθηκε οριστικά; Ο Πανόπτης Αργος δεν μένει πια εδώ, ούτε κι ο Λιόντας από την Αργαλαστή, του Λευτέρη Παπαδόπουλου και του Μάνου Λοΐζου, που «έβλεπε κι απ’ την πλάτη μ’ ένα μεγάλο μάτι». Οπότε; Πώς θα αυτοπαρατηρηθείς και θα αυτοκριθείς;

Αν οι κομματικές κινήσεις διευρύνσεως είναι ένα έθιμο θεσπισμένο από την ιδεολογική αμηχανία και την ψηφοσυλλεκτική αγωνία, η αναβολή της αυτοκριτικής, ένα έθιμο κι αυτή, νομιμοποιείται συνήθως με την εξής φράση-δόγμα: «Τώρα είναι περίοδος μάχης. Δεν επιτρέπεται να αναλωνόμαστε στην ενδοσκόπηση και την αυτοαναφορικότητα». Ετσι η αυτοεξέταση (που αν είναι αυστηρή και δίκαιη θα συμπεριλάβει υποχρεωτικά τον αρχηγό, όπερ άτοπον) αναβάλλεται επ’ άπειρον, αφού από «περιόδους μάχης» άλλο τίποτα. Τα έχουμε καταφέρει άλλωστε να ζούμε μόνιμα σε προεκλογική περίοδο, με την εκάστοτε αξιωματική αντιπολίτευση να τηρεί με ευλάβεια ένα τρίτο έθιμο, της θρηνώδους καταστροφολογίας. Πολύ δύσκολα πάντως θα καταρριφθεί το ρεκόρ του κ. Κυρ. Μητσοτάκη, που έσπευσε να απαιτήσει εκλογές τη μεθεπομένη της εκλογής του ως προέδρου της Ν.Δ., πριν κλείσει τετράμηνο η νέα κυβέρνηση. 

Το μεταγραφικό άνοιγμα του κ. Αλέξη Τσίπρα σε πρόσωπα ταυτισμένα με τον καραμανλικό, τον σημιτικό ή τον γεωργοπαπανδρεϊκό χώρο έχει έκδηλα αμυντικό χαρακτήρα. Μοιάζει να απαντάει σε κάποια εμφυλιοπολεμικού τύπου αντιπολίτευση (ασκούμενη από ορισμένα Μέσα και από τα ακροδεξιάς προελεύσεως στελέχη της Ν.Δ., την οποία μέχρι χθες καθύβριζαν), για την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένας όμιλος κατσαπλιάδων, που κυκλοφορούν με τις τσέπες γεμάτες κονσερβοκούτια και σφυροδρεπανάκια, διά πάσαν χρήσιν.

Το άνοιγμα αυτό προτείνεται σαν απόδειξη της στροφής προς τον πραγματισμό, σαν τεκμήριο ωρίμασης. Αλλά μάλλον περίττευαν οι αποδείξεις αυτού του είδους. Υπό την εποπτεία των δανειστών, οι κυβερνήσεις του κ. Τσίπρα έφεραν εις πέρας πλήθος μεταρρυθμίσεις που τις ονειρεύονταν (αλλά φοβούνταν το κόστος τους) και οι καραμανλικοί και οι σημιτικοί και οι μητσοτακικοί. Ποιοι κατσαπλιάδες λοιπόν;

Πηγή: Η Καθημερινή      

Η γιορτή της δημοκρατίας

Γράφει ο Λευτέρης Κουγιουμουτζής

Μπαίνουμε σε προεκλογική σεζόν κι αρχίζουν σιγά σιγά οι ανάλογες προετοιμασίες. Κι έχει απ’ όλα η επόμενη χρονιά· βουλευτικές, ευρωεκλογές και αυτοδιοικητικές.

Ηδη τοποθετούνται οι κατάλληλοι άνθρωποι στις σωστές θέσεις μέσα στα κόμματα ώστε να προετοιμάσουν τους μηχανισμούς. Στις κλειστές συσκέψεις χαράσσονται τα επόμενα βήματα. Non paper συντάσσονται και μοιράζονται στα μικροστελέχη ώστε να διαχέεται συμπαγής η κεντρική γραμμή, δίχως παραφωνίες. Ξεκινούν κι οι πρώτες διερευνητικές επαφές προς άγραν υποψηφίων για την κεντρική πολιτική σκηνή και την Αυτοδιοίκηση.

Επίδοξοι μνηστήρες, πολιτικοί δεινόσαυροι και βαρονίσκοι διαγκωνίζονται εσωκομματικά για το ποιος θα πετύχει την καλύτερη εκλογική αφετηρία. Αλλοι παζαρεύουν την πολιτική τους κάθοδο με διάφορα κόμματα στην τάδε ή τη δείνα περιφέρεια. Παραγοντίσκοι στις τοπικές κοινωνίες αναζητούν πολιτικό χρίσμα για τις δημοτικές εκλογές και πολιτικά άστεγοι, που βγήκαν προσώρας απ’ το κάδρο και ίδρυσαν ωστόσο ομίλους προβληματισμών ή διάφορα συναφή, προσπαθούν να ξανακάνουν αισθητή την παρουσία τους.

Επικοινωνιολόγοι ακονίζουν τα σλόγκαν τους πριν τα παρουσιάσουν προς πώληση στα κομματικά επιτελεία. Εταιρείες δημοσκοπήσεων φτιάχνουν τις κατάλληλες ερωτήσεις για να εγκλωβίσουν την κοινή γνώμη προς την κατεύθυνση που συμφέρει τον εντολοδόχο τους.

Ιστοσελίδες ανανεώνονται ή στήνονται εξ αρχής ώστε να εισπράξουν το μαύρο χρήμα της ματαιοδοξίας και της ιδιοτέλειας των υποψήφιων δημοτικών και περιφερειακών συμβούλων που είναι πρόθυμοι να πληρώσουν όσα όσα για την εκλογή τους. Τηλεοπτικοί διευθυντές κι αρχισυντάκτες φροντίζουν να εξασφαλίσουν εγκαίρως τους κατάλληλους δημοσιογράφους και σχολιαστές, που θα ντελαλήσουν στον τηλεθεατή το τηλεοπτικό προεκλογικό προϊόν, σερβιρισμένο συνήθως κατά το γούστο του καναλάρχη.

Συμφέροντα κι επιχειρηματίες στοιχίζονται πίσω από υποψηφίους και κόμματα. Συμβόλαια δολοφονίας χαρακτήρων εκτελούνται από επώνυμες πένες και ανώνυμα μπλογκ. Ομάδες επαγγελματιών γκεμπελίσκων (τα επονομαζόμενα τρολ) ακροβολίζονται στα πληκτρολόγιά τους, για να διαστρεβλώνουν ή να επινοούν την πραγματικότητα σε καθημερινή βάση. Αλλοι πληρώνονται για να παρακολουθούν τις αστοχίες και τις υπερβολές του αντίπαλου στρατοπέδου, ώστε να τις παραφουσκώσουν για να τις πετάξουν στην αρένα της επικαιρότητας, ή για να απαντούν προκλητικά και με αμετροέπεια στις αναρτήσεις του «εχθρού» στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Κι η κοινωνία; Μα η δουλειά της είναι να ψηφίσει κάποια απ’ τις επιλογές που θα της παρουσιαστούν στο τέλος αυτής της διαδικασίας· ώς τότε, μπορεί να παρακολουθεί κοκορομαχίες στην τηλεόραση, να διαβάζει πληρωμένες αναρτήσεις στις ιστοσελίδες, να απαντά στις ερωτήσεις των δημοσκοπήσεων και να πατάει «like» στο facebook.

Γιατί οι εκλογές είναι, ως γνωστόν, η