Η γιορτή της δημοκρατίας

Γράφει ο Λευτέρης Κουγιουμουτζής

Μπαίνουμε σε προεκλογική σεζόν κι αρχίζουν σιγά σιγά οι ανάλογες προετοιμασίες. Κι έχει απ’ όλα η επόμενη χρονιά· βουλευτικές, ευρωεκλογές και αυτοδιοικητικές.

Ηδη τοποθετούνται οι κατάλληλοι άνθρωποι στις σωστές θέσεις μέσα στα κόμματα ώστε να προετοιμάσουν τους μηχανισμούς. Στις κλειστές συσκέψεις χαράσσονται τα επόμενα βήματα. Non paper συντάσσονται και μοιράζονται στα μικροστελέχη ώστε να διαχέεται συμπαγής η κεντρική γραμμή, δίχως παραφωνίες. Ξεκινούν κι οι πρώτες διερευνητικές επαφές προς άγραν υποψηφίων για την κεντρική πολιτική σκηνή και την Αυτοδιοίκηση.

Επίδοξοι μνηστήρες, πολιτικοί δεινόσαυροι και βαρονίσκοι διαγκωνίζονται εσωκομματικά για το ποιος θα πετύχει την καλύτερη εκλογική αφετηρία. Αλλοι παζαρεύουν την πολιτική τους κάθοδο με διάφορα κόμματα στην τάδε ή τη δείνα περιφέρεια. Παραγοντίσκοι στις τοπικές κοινωνίες αναζητούν πολιτικό χρίσμα για τις δημοτικές εκλογές και πολιτικά άστεγοι, που βγήκαν προσώρας απ’ το κάδρο και ίδρυσαν ωστόσο ομίλους προβληματισμών ή διάφορα συναφή, προσπαθούν να ξανακάνουν αισθητή την παρουσία τους.

Επικοινωνιολόγοι ακονίζουν τα σλόγκαν τους πριν τα παρουσιάσουν προς πώληση στα κομματικά επιτελεία. Εταιρείες δημοσκοπήσεων φτιάχνουν τις κατάλληλες ερωτήσεις για να εγκλωβίσουν την κοινή γνώμη προς την κατεύθυνση που συμφέρει τον εντολοδόχο τους.

Ιστοσελίδες ανανεώνονται ή στήνονται εξ αρχής ώστε να εισπράξουν το μαύρο χρήμα της ματαιοδοξίας και της ιδιοτέλειας των υποψήφιων δημοτικών και περιφερειακών συμβούλων που είναι πρόθυμοι να πληρώσουν όσα όσα για την εκλογή τους. Τηλεοπτικοί διευθυντές κι αρχισυντάκτες φροντίζουν να εξασφαλίσουν εγκαίρως τους κατάλληλους δημοσιογράφους και σχολιαστές, που θα ντελαλήσουν στον τηλεθεατή το τηλεοπτικό προεκλογικό προϊόν, σερβιρισμένο συνήθως κατά το γούστο του καναλάρχη.

Συμφέροντα κι επιχειρηματίες στοιχίζονται πίσω από υποψηφίους και κόμματα. Συμβόλαια δολοφονίας χαρακτήρων εκτελούνται από επώνυμες πένες και ανώνυμα μπλογκ. Ομάδες επαγγελματιών γκεμπελίσκων (τα επονομαζόμενα τρολ) ακροβολίζονται στα πληκτρολόγιά τους, για να διαστρεβλώνουν ή να επινοούν την πραγματικότητα σε καθημερινή βάση. Αλλοι πληρώνονται για να παρακολουθούν τις αστοχίες και τις υπερβολές του αντίπαλου στρατοπέδου, ώστε να τις παραφουσκώσουν για να τις πετάξουν στην αρένα της επικαιρότητας, ή για να απαντούν προκλητικά και με αμετροέπεια στις αναρτήσεις του «εχθρού» στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Κι η κοινωνία; Μα η δουλειά της είναι να ψηφίσει κάποια απ’ τις επιλογές που θα της παρουσιαστούν στο τέλος αυτής της διαδικασίας· ώς τότε, μπορεί να παρακολουθεί κοκορομαχίες στην τηλεόραση, να διαβάζει πληρωμένες αναρτήσεις στις ιστοσελίδες, να απαντά στις ερωτήσεις των δημοσκοπήσεων και να πατάει «like» στο facebook.

Γιατί οι εκλογές είναι, ως γνωστόν, η