Καλύτερη η σιωπή για τον Κουβέλη

Δήλωση για τη δήλωση, απ’ το κακό στο χειρότερο. Τι θέλει άραγε και επανέρχεται σε μια ατυχή εκφορά του λόγου του; Τι θέλει άραγε και διορθώνει τη φράση που τον εξέθεσε; Καλύτερα να την άφηνε να πέσει κάτω.

Γράφει η Λώρη Κέζα

Ο Φώτης Κουβέλης έκανε δυο ατυχείς δηλώσεις.

Η πρώτη: «Αντιλαμβάνομαι απόλυτα πως έχει μαυρίσει η ζωή των ανθρώπων, αλλά στις 21 Αυγούστου η χώρα βγαίνει από 8 έτη μνημόνια και αυτό δεν μπορεί να συνδέεται, χωρίς να θέλω να συμψηφίσω την κατάσταση».

Η δεύτερη διακινήθηκε επισήμως από το υπουργείο Άμυνας: «Για άλλη μια φορά ότι η τέχνη της μονταζιέρας παραμένει η τελευταία γραμμή άμυνας όλων εκείνων που υπηρετούν το ψεύδος, τη διαστρέβλωση της πολιτικής αλήθειας και την αδιέξοδη προσπάθεια να συντηρήσουν την ημιθανή πολιτική τους. Σε αγαστή πάντα  συνεργασία με τα Μέσα Ενημέρωσης της διαπλοκής και της στρατευμένης δημοσιογραφίας».

Κάποιες φορές δεν υπάρχει λόγος να εξηγούμε. Είναι περισσότερο από προφανές ότι ο Φώτης Κουβέλης έβαλε στην ίδια φράση δυο πράγματα που κανονικά δεν μπαίνουν στην ίδια φράση. Δεν μπορούν να βγουν συμπεράσματα από μια φράση των τριάντα λέξεων. Δεν σημαίνει ότι προσπερνά τους νεκρούς, δεν σημαίνει ότι δεν έχει συναίσθηση. Δεν σημαίνει ότι είναι αναίσθητος μπροστά στη τραγωδία.

Το γεγονός ότι θέλησε να διορθώσει την πρώτη δήλωση, έδωσε ακόμα περισσότερο υλικό για τη διαπόμπευσή του. Τα σχόλια δίνουν και παίρνουν, βρέθηκε το άτομο που θα κομματιάσουν τα σόσιαλ μίντια. Περίπου ένα με δυο άτομα την εβδομάδα πετιούνται στην αρένα ώστε να ξεθυμάνουν τα πλήθη. Ήταν η εβδομάδα του Φώτη Κουβέλη ενώ η προηγούμενη ήταν η εβδομάδα μια άτυχης καθηγήτριας, η οποία βρέθηκε στο στόχαστρο δεκάδων χιλιάδων αγνώστων που την έβριζαν κατά λάθος, λόγω συνωνυμίας. Ούτε καν συνωνυμία δηλαδή, ένα όνομα και ένα αρχικό ήταν αρκετά για να την διασύρουν.

Να επανέλθουμε στο Φώτη Κουβέλη. Μπορούμε να προσάψουμε πολλά για το κλείσιμο της σταδιοδρομίας του. Μπορούμε να αναρωτηθούμε τι απέγινε ο Ρηγάς της δεκαετίας του ’60, πόσο μεγάλη ανάγκη είχε να συμβιβαστεί με τον Ανεξάρτητο Έλληνα που έχει ως επικεφαλής στο υπουργείο. Μπορούμε να θυμηθούμε ότι ήταν διαχειριστής στο κληροδότημα Ιόλα, το οποίο λεηλατήθηκε. Μπορούμε να θυμηθούμε τις στρατηγικές κινήσεις ώστε να είναι ο ίδιος υποψήφιος Πρόεδρος της Δημοκρατίας, παρεμποδίζοντας την εκλογή του Σταύρου Δήμα. Στην Ιστορία βεβαίως δεν υπάρχουν «αν» και υποθετικά σενάρια αλλά έχουμε μνήμη και μπορούμε να κρίνουμε. Ας κρίνουμε από τις πράξεις, ας επιτεθούμε πολιτικά. Όχι όμως αναλύοντας και διυλίζοντας μια ατυχή δήλωση που είχε εντελώς άλλο πνεύμα, εντελώς άλλο νόημα από αυτό που παρουσιάζεται.

Ο ίδιος ας διαλέξει καλύτερα τη σιωπή όταν βρίσκεται στο επίκεντρο λόγω μια ατυχούς διατύπωσης. Η επίρριψη ευθυνών σε σκοτεινούς παράγοντες και πουλημένους δημοσιογράφους συμβάλλει στο διαμόρφωση αυτού του νοσηρού κλίματος που επικρατεί στη δημόσια σφαίρα.