Επιστολή γάτου απαυδισμένου

Γράφει η Αρχοντία Κάτσουρα

Αγαπητή μου μαμά,

Γιατί το ξέρεις ότι από τότε που με υιοθέτησες, σαν μαμά μου σε βλέπω. Την άλλη, εκείνη που χάθηκε μόλις μία εβδομάδα από τότε που γεννήθηκα, δεν τη θυμάμαι πια.

Εχω ένα παράπονο και πρέπει να το εκφράσω.

Κάθε χρόνο τέτοια εποχή, που όλοι λείπουν διακοπές κι εσύ δουλεύεις, με πληγώνεις αφάνταστα. Δέχεσαι να φιλοξενήσεις στο σπίτι τη Λυδία, αυτή την αντιπαθητική γάτα της αδελφής σου, που πρέπει –όπως διαρκώς μου λες όταν εκνευρίζομαι μαζί της και της αγριεύω- κάποιος να τη φροντίσει όσο λείπει για διακοπές η δική της οικογένεια.

Εμένα αυτό με πληγώνει πάρα πολύ. Κατ’ αρχάς, όλο έρχεται και τρώει από το δικό μου φαγητό –χωρίς να με ρωτήσει. Εγώ ποτέ δεν πηγαίνω στα πιατάκια της. Ξέρω να σέβομαι.

Επίσης, μόλις ακούσει τα κλειδιά σου στην είσοδο της πολυκατοικίας, έρχεται και σε περιμένει στην πόρτα. Αυτή είναι δική μου δουλειά, ποια νομίζει ότι είναι; Αλλά ξέρω γιατί το κάνει. Θέλει να πάρει πρώτη τα χάδια σου –ίσως και να παραστήσει την καλή για να συνεχίσεις να της δίνεις μεζεδάκια.

Τέλος, μου κλέβει και τις γωνιές που κοιμάμαι. Πότε πάει κάτω από την τραπεζαρία, στην καρέκλα δεξιά, εκεί που έρχεται το δροσερό αεράκι από το παράθυρο, πότε στα πόδια του κρεβατιού σου.

Χθες βράδυ, λίγη ώρα πριν έρθεις σπίτι, προσπάθησε να χωθεί κάτω από το κάλυμμα του καναπέ, την ώρα που εγώ ήδη είχα αποκοιμηθεί εκεί. Περιττό να σου πω ότι της έδωσα το μάθημά της με ένα τόσο αγριεμένο προειδοποιητικό νιαούρισμα, που θα το θυμάται για καιρό.

Σου το λέω, την επόμενη φορά μπορεί να γίνω και βίαιος, αν και όπως καλά ξέρεις δεν το συνηθίζω.

Αυτά, είπα ό,τι είχα να πω.

Το ξέρεις ότι τα σχεδόν 12 χρόνια της σχέσης μας είσαι για μένα η μοναδική. Τα χάδια και οι φροντίδες των υπολοίπων –ακόμη και όταν εσύ λείπεις για μέρες- μου είναι σχεδόν αδιάφορα.

Ελπίζω να μη με εγκαταλείψεις ποτέ για μια άλλη γάτα, ακόμη και αν είναι τόσο όμορφη –γιατί κι εγώ το βλέπω ότι είναι όμορφη- όσο η Λυδία.

Εύχομαι να μη σε στενοχώρησα.

Εκτορας