Παιδεία δεν είναι τα πτυχία. Είναι η αισθητική

Παιδεία δεν είναι τα πτυχία μας, αλλά η αισθητική μας. Ο τρόπος με τον οποίο συνομιλούμε, φλερτάρουμε, περπατάμε στο δρόμο, κρατάμε την πόρτα να περάσει ο άγνωστος στο ασανσέρ.

Παιδεία είναι οι λέξεις μας, η διακριτικότητά μας, η ελευθερία μας, τα όρια της ελευθερίας μας, η μουσική που ακούμε, η γλώσσα του σώματός μας, το πόσο αγαπάμε να μαθαίνουμε, να αλλάζουμε, να διαβάζουμε σαν να είμαστε κάθε φορά άγραφα χαρτιά.

Παιδεία είναι η ταπεινότητα αλλά και η επιμονή στις αξίες μας, το ότι δεν είμαστε προς πώληση, το ότι σεβόμαστε τον άνθρωπο, το παιδί του άλλου, την κυρία που καθαρίζει το γραφείο μας, τον κύριο που καθαρίζει το πάρκο στο οποίο βγάζουμε βόλτα το σκύλο μας, την κοπέλα στο ταμείο. Παιδεία είναι η μεγαλοψυχία μας, το να ποτίσουμε μια άγνωστη γλάστρα, το να φροντίζουμε την πίσω όψη του σπιτιού μας.

Παιδεία είναι το να προστατεύουν τα χέρια μας τον αδύναμο, να τα βάζουν με το θηρίο. Παιδεία είναι το πόσο μπορούμε να έρθουμε απέναντι στο σύστημα και στους συστημικούς, παιδεία είναι η γενναιότητα και η ευθύνη.

Παιδεία είναι το να διαλέγεις τον δύσκολο δρόμο της αξιοπρέπειας, της μοναξιάς και συνάμα να καίγεται  το μέσα σου για το κοινό καλό. Για το ωραίο και τη σωτηρία του.

«Ο άνθρωπος είναι η απάντηση, όποια κι αν είναι η ερώτηση» – André Breton.

Το κείμενο της Δώρας Μαργέλη δημοσιεύθηκε στο Eyedoll

Οn air «διαζύγιο» για Μητρόπουλο-Ρωμανιά από την «Όρθια Ελλάδα»

«Επί του παρόντος προγραμματίζω την αποχώρησή μου, από την Όρθια Ελλάδα, έχει κλονιστεί η σχέση εμπιστοσύνης μου με τον κ. Μητρόπουλο από τις 9 του μηνός, απ’αυτά που έκανε στην πολιτική μας εκδήλωση στο Τιτάνια. Ο κ. Μητρόπουλος ανακοίνωσε ευρωψηφοδέλτια μοναχός του χωρίς να έχει ρωτήσει κανέναν», ήταν η δήλωση του εργατολόγου, Γιώργου Ρωμανιά

Ο κ. Ρωμανιάς μαζί με τον εργατολόγο Αλέξη Μητρόπουλο, είχαν προχωρήσει στην ανακοίνωση ίδρυσης νέου κόμματος με τίτλο «Όρθια Ελλάδα», ωστόσο η συνεργασία έλαβε τέλος.

Μιλώντας στον ΣΚΑΪ, ο κ. Ρωμανιάς αποκάλυψε πως «θα είναι υποψήφιος, αλλά όχι με την Όρθια Ελλάδα». «Έχω πρόταση από άλλους τρεις κομματικούς σχηματισμούς, θα επιλέξω έναν από τους τρεις αργότερα και θα είμαι υποψήφιος», δήλωσε χαρακτηριστικά.

Σε παρέμβασή του στην τηλεοπτική εκπομπή, ο κ. Μητρόπουλος εξέφρασε το σεβασμό του στο πρόσωπο του Γιώργου Ρωμανιά, δηλώνοντας:

«Ο Ρωμανιάς ό,τι και αν σας πει έχει δίκιο, μετά τις πρώτες δημοσκοπήσεις που πήραμε αποφασίσαμε να είμαι και εγώ υποψήφιος και αν εκλεγώ να πήγαινε ο Γιώργος στις Βρυξέλλες. Τον αγαπάμε όλοι και τον σεβόμαστε, ό,τι και να σας πει έχει δίκιο. Όποιος και να εκλεγεί, στις Βρυξέλλες θα πάει ο Γιώργος. Όταν πήραμε τις πρώτες δημοσκοπήσεις μας εισηγήθηκαν να είμαι και εγώ υποψήφιος. Έχει δίκιο ό,τι και να λέει».     

πηγή

Στο σπίτι του διαπομπευτή Λοβέρδου δε μιλάνε για διαπόμπευση

Δεν ξέρουμε εάν ο πρώην υπουργός του ΠΑΣΟΚ είναι αθώος ή ένοχος για την υπόθεση Novartis. Αλλά το να διαμαρτύρεται ότι τον κρεμάνε στα μανταλάκια, όταν εκείνος διαπόμπευσε τις οροθετικές γυναίκες και έστρωσε το χαλί στη ΧΑ, πάει πολύ

Γράφει η Βίκυ Σαμαρά

Ήταν βέβαια λογικό να αντιδράσει ο Ανδρέας Λοβέρδος στην είδηση ότι το σκέλος της δικογραφίας για τη φαρμακοβιομηχανία Novartis, που τον αφορά αποστέλλεται στη Βουλή. Είναι όμως ακόμη πιο λογικό οι πολίτες που δεν ξεχνούν ότι ο πρώην υπουργός του ΠΑΣΟΚ ήταν ο άνθρωπος που διαπόμπευσε τις οροθετικές γυναίκες.

Οι εν λόγω γυναίκες είχαν συλληφθεί με την κατηγορία ότι "εκδίδονταν και μετέδιδαν τον ιό του HIV/ AIDS". Δύο εξ αυτών, η Κατερίνα και η Μαρία, δεν είναι πια στη ζωή. Δεν συνελήφθησαν όμως οι πελάτες τους, ούτε δόθηκαν στη δημοσιότητα οι φωτογραφίες τους. Διότι στο νοικοκυραίο απευθυνόταν ο Λοβέρδος (το κύριος δεν του ταιριάζει). Αφού έκλαψε με κροκοδείλια δάκρυα γιατί θα ψήφιζε τις περικοπές του πρώτου μνημονίου, τις οποίες βεβαίως ψήφισε και με τα δύο χέρια, έπρεπε κάτι να βρει να πουλήσει στο πόπολο. Έναν εύκολο εχθρό, έναν “άλλο”, έναν αδύναμο. Είναι ο ίδιος που έλεγε το 2010 έλεγε ότι οι αλλοδαπές γυναίκες πρέπει να πηγαίνουν να γεννάνε στη χώρα τους. Επώασε έτσι το αυγό του φιδιού με φασιστικές λογικές.

Είναι ο ίδιος που έλεγε τη ΧΑ “αυθεντικό κίνημα” αφού πρώτα της έστρωσε το δρόμο. Και βέβαια όταν η κοινωνία ξεσηκώθηκε εναντίον του αποποιήθηκε την ευθύνη της διαπόμπευσης των γυναικών αυτών, υποστηρίζοντας ότι την εντολή για τη δημοσιοποίηση των φωτογραφιών τους έδωσε η εισαγγελία.

Ο Ανδρέας Λοβέρδος όμως, σε εκπομπή το 2012 και σε συνέντευξη του στον Γ. Παπαδάκη, είχε δηλώσει πως ήταν ο ίδιος που πήρε πρωτοβουλία να εκδώσει την υγειονομική διάταξη 39Α η οποία στην συνέχεια εφαρμόστηκε από τις εισαγγελικές και αστυνομικές αρχές, όπως επιβεβαιώνεται από την έκθεση της Αρχής Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων:

Στο σπίτι του διαπομπευτή λοιπόν δε μιλάνε για διαπόμπευση. Είχε το θράσος να επικαλεστεί το 1989 συγκρίνοντας εαυτόν με τον Ανδρέα Παπανδρέου και να κάνει λόγο για στοχοποίηση. Εάν είναι αθώος ή ένοχος για την υπόθεση Novartis θα το κρίνει η δικαιοσύνη. Η ελληνική κοινωνία όμως, που δυστυχώς για τον Λοβέρδο δεν αποτελείται μόνο από φασίστες, τον έχει κρίνει πολιτικά και ηθικά προ πολλού.   

Σκάνδαλο, σκανδαλολογία και… εσχάτη μπαρουφολογία!

Οι μεν (κυβερνητικοί) να μην φουσκώνουν τα δεδομένα και οι δε (της αντιπολίτευσης) να πάψουν να πιπιλίζουν την καραμέλα της "σκευωρίας".

Του Γιώργου Καρελιά

Αν οι πολιτικοί μας είχαν λίγο παραπάνω μυαλό ή αν έβαζαν αυτό που έχουν να δουλέψει καλύτερα και δεν τα υπέτασσαν όλα στις πρόσκαιρες σκοπιμότητες, δεν θα είχαμε τόση και τέτοια μπαρουφολογία όση αυτή που υφιστάμεθα εδώ και ένα χρόνο, από τότε δηλαδή που έσκασε η υπόθεση Novartis.

Και γιατί δεν θα συνέβαινε αυτό; Διότι στις υποθέσεις σκανδάλων δεν ξεκινάμε από το μηδέν. Υπάρχει «τεχνογνωσία» από το παρελθόν, απώτερο και πρόσφατο. Τα έχουμε δει όλα. Και λαδιάρηδες πολιτικούς, που φώναζαν «σκευωρία». Και συναδέλφους τους, που στην αρχή τους υπερασπίζονταν. Και στημένους μάρτυρες. Τηρουμένων των αναλογιών, τέτοια βλέπουμε και ακούμε και σήμερα. Ας ξεκινήσουμε με δύο παραδείγματα από το παρελθόν, για να φτάσουμε στο σήμερα.

Παράδειγμα πρώτο: Η υπόθεση Κοσκωτά, που συντάραξε την Ελλάδα επί μια πενταετία(1988-1992), τα είχε όλα. Την σκανδαλώδη πτυχή της, αλλά και πτυχές σκανδαλολογίας. Και διεφθαρμένους πολιτικούς, αλλά και στημένους μάρτυρες. Ο τότε αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, μακαρίτης πια, πιάστηκε με τη γίδα στην πλάτη(μίζα σε λογαριασμό στην Ελβετία). Την αποκάλυψε ένας μάρτυρας, κανονικός, δεν είχε ακόμα βρεθεί ο θεσμός του «προστατευόμενου». Αυτή ήταν η μία, η καθαρή πτυχή του σκανδάλου. Υπήρχε και μία άλλη, καθόλου καθαρή ή μάλλον βρώμικη. Η παραπομπή του τότε πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου στηρίχτηκε σε κατασκευασμένες μαρτυρίες: ο ψευδομάρτυρας Μαμανέας αποπέμφθηκε με απαξιωτικό τρόπο από τον τότε πρόεδρο του δικαστηρίου, μακαρίτη πια, Β. Κόκκινο. Συμπέρασμα: στην ίδια υπόθεση συνυπήρχαν το σκάνδαλο(δωροδοκία πολιτικού) και η σκανδαλολογία(στήσιμο μάρτυρα). Οι πολιτικοί κατήγοροι της εποχής δεν αρκέστηκαν στο πραγματικό γεγονός, ήθελαν(ή και έστησαν) κάτι παραπάνω, για να πλήξουν ολοκληρωτικά τον αντίπαλο. Και την πάτησαν.

Παράδειγμα δεύτερο: η υπόθεση Τσοχατζόπουλου άρχισε να διερευνάται το 2004. Στην τότε Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής, ωστόσο, όλα βρέθηκαν «φυσιολογικά». Συνάδελφοί του, οι οποίοι πρωταγωνιστούν σήμερα στην υπόθεση Novartis, έσκιζαν τα ιμάτιά τους ότι ουδέν μεμπτόν υπήρχε στα καταγγελλόμενα. Ο Ανδρέας Λοβέδρος, μάλιστα, μέλος της τότε Εξεταστικής, ήταν τόσο βέβαιος, ώστε αναφώνησε: «Ουδέν πολιτικό πρόσωπο είναι αναμεμιγμένο και θα το δείξει το μέλλον». Το μέλλον (απ)έδειξε το ακριβώς αντίθετο. Μάρτυρες, που ήξεραν για τις μίζες, κελάηδησαν, ο Τσοχατζόπουλος πήγε στον Κορυδαλλό και οι τότε υποστηρικτές του έψαχναν τρόπο να δικαιολογηθούν.

Κοινό συμπέρασμα και από τα δύο αυτά παραδείγματα: τα σκάνδαλα αποδείχτηκαν, αλλά είχαν και πτυχές σκανδαλολογίας. Γι’ αυτό καλό είναι να προσέχουν διπλά όσοι εμπλέκονται, με οποιονδήποτε τρόπο, σε σημερινές υποθέσεις. Ας αφήσουν να μιλήσουν τα στοιχεία και οι μάρτυρες. Οι μεν(κυβερνητικοί) να μην φουσκώνουν τα δεδομένα και οι δε (της αντιπολίτευσης) να πάψουν να πιπιλίζουν την καραμέλα της «σκευωρίας».

Η υπόθεση Novartis είναι καραμπινάτο σκάνδαλο, το παραδέχονται οι πάντες. Πρώτα-πρώτα η αλματώδης αύξηση της φαρμακευτικής δαπάνης, από τα μέσα τη δεκαετίας του 2000 και μετά, είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός. Αρχισε να μειώνεται στην αρχή της κρίσης υπό την αφόρητη πίεση της τρόικας. Ιδού ένας αποκαλυπτικός πίνακας:

Σκάνδαλο, σκανδαλολογία και… εσχάτη μπαρουφολογία!

Όλα αυτά έγιναν με τη συνέργεια μόνο γιατρών και υπαλλήλων και χωρίς καμιά συμμετοχή πολιτικών προσώπων; Μακάρι, αλλά πρέπει να ελεγχθεί. Οι κραυγές για «σκευωρία» δεν είναι πειστικές.

Στην υπόθεση αυτή αναδείχτηκαν εκκωφαντικά και οι «προστατευόμενοι» μάρτυρες, οι οποίοι εμπλέκουν πολιτικά πρόσωπα. Οι κραυγές για «κουκουλοφόρους» και τα παρόμοια είναι αστείες, ειδικά όταν ακούγονται(όχι από τον Αδωνι, αλλά) από πολιτικούς με νομικές γνώσεις, όπως ο Βενιζέλος και ο Λοβέρδος. Αλλωστε, ο νόμος γι’ αυτούς τους μάρτυρες ψηφίστηκε από κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Τέτοιοι μάρτυρες χρησιμοποιήθηκαν στη δίκη της Χρυσής Αυγής και ουδείς-ειδικά από αυτούς που σήμερα κραυγάζουν «να τους βγάλουμε τις κουκούλες»- είχε πει κάτι τέτοιο. Ας σταματήσει η υποκρισία.

Αυτά σημαίνουν ότι όλα όσα έχουν πει αυτοί οι μάρτυρες είναι αξιόπιστα; Κάθε άλλο. Μπορεί να έχουν πει και ψέματα, για να έχουν ίδιον όφελος, μπορεί να τους έχουν «στήσει» άλλα κέντρα και παράκεντρα. Από την άλλη, όσα έχουν πει δεν είναι αυτομάτως για πέταμα. Θα συνδυαστούν με άλλα στοιχεία, θα αξιολογηθούν και θα φανεί στο τέλος αν η μαρτυρία τους ήταν αξιόπιστη ή αν ήταν ψευδομάρτυρες. Η a priori προσπάθεια απαξίωσης ενός θεσμού, που παγκοσμίως χρησιμοποιείται για να αποκαλυφθούν βαριά εγκλήματα, είναι εγκληματική επιλογή.

Εδώ που έχουμε φτάσει, η υπόθεση Novartis έχει στιγματιστεί από δύο επιλογές:

Εν αρχή ην η πρεμούρα της σημερινής κυβέρνησης να βάλει το κάρο πριν από το άλογο. Οι περσινές πανηγυρικές δηλώσεις του τότε υπουργού Δικαιοσύνης Σταύρου Κοντονή και του αναπληρωτή Δ. Παπαγγελόπουλου(παραμένει στη θέση του) για το μεγαλύτερο σκάνδαλο όλων των εποχών ήταν αχρείαστες και γι’ αυτό ανόητες. Εν συνεχεία διεπράχθη άλλη μια ανοησία: τοτσουβάλιασμα δέκα πολιτικών, σχετικών και ασχέτων με την υπόθεση. Οσοι έκαναν την επιλογή αυτή, με τη λογική «βάλτους όλους μέσα τώρα και μετά βλέπουμε», όχι μόνο δεν αξίζει να έχουν ακόμα υπουργική θέση(γεια σου κύριε-πρώην- εισαγγελέα…), αλλά πρέπει να τους απονεμηθεί βραβείο ευήθειας και να υποχρεωθούν να διαβάσουν την ιστορία των σκανδάλων, παλιότερων και πρόσφατων.

Από την άλλη, όσοι από την αρχή οχυρώθηκαν πίσω από την «σκευωρία» και την «πολιτική δίωξη», για να μας πουν ότι η Novartis ήταν μόνο υπόθεση γιατρών και υπηρεσιακών παραγόντων, ας κάνουν λίγο κράτει. Τα κόμματα που έχουν καεί από ανάλογες υποθέσεις, ειδικά το ΠΑΣΟΚ, καλό είναι να φυσάνε και το γιαούρτι. Και ο Τσοχατζόπουλος «αθώος», «θύμα σκευωρίας» και «πολιτικά διωκόμενος» ήταν στην αρχή. Και είδαμε πού κατέληξε.

Υπάρχει και μια καινοφανής θεωρία, την οποία διακινεί εσχάτως ο Ευάγγελος Βενιζέλος. Οτι στην υπόθεση Novartis έχει διαπραχθεί «εσχάτη προδοσία»! Οχι, δεν εννοεί όσους οδήγησαν την φαρμακευτική δαπάνη στα ουράνια χαντακώνοντας τα ασφαλιστικά ταμεία. Εννοεί ότι τον Τσίπρα και τους υπουργούς του. Ιδού πώς το είχε πει στη Βουλή:

«Ο Πρωθυπουργός και μέλη της κυβέρνησης, σε συνεργασία με κρίσιμους κρίκους, σφετεριζόμενοι την ιδιότητα τους ως οργάνων του κράτους, χρησιμοποιώντας την δηλαδή για σκοπούς διαφορετικούς από αυτούς που προβλέπονται στο Σύνταγμα και τον νόμο, επιχειρούν να ασκήσουν αρμοδιότητες που ανήκουν μόνο στη δικαστική εξουσία, επιδιώκουν να καθοδηγήσουν, να υποκαταστήσουν ή να προκαταλάβουν τα αρμόδια εισαγγελικά και δικαστικά όργανα και κατά τον τρόπο αυτό να αλλοιώσουν θεμελιώδεις αρχές και θεσμούς του πολιτεύματος, δηλαδή τη διάκριση των εξουσιών και την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης».

Εντυπωσιακή, όντως, αυτή η επινόηση. Πώς του είχε ξεφύγει μέχρι τώρα; Για παράδειγμα, αν ίσχυε η θεωρία αυτή και την περίοδο του ‘89, ο (μακαρίτης) Μητσοτάκης και οι υπουργοί του, οι οποίοι παρέπεμψαν τον Ανδρέα Παπανδρέου στήνοντας σκευωρία, έπρεπε να είχαν παραπεμφθεί για «εσχάτη προδοσία»! Κάτι ανάλογο θα έπρεπε να είχαν κάνει και οι επόμενες πλειοψηφίες με τους προκατόχους τους σε όσες υποθέσεις είχαν «σκευωρήσει» εις βάρος στελεχών τους: να τους είχαν παραπέμψει για «εσχάτη προδοσία»! Κι αφού δεν έγινε μέχρι τώρα, προφανώς ο Βενιζέλος θα ζητήσει να γίνει μόλις αλλάξει η πλειοψηφία. Ηδη το έχει προαναγγείλει ο Αδωνις: Τσίπρας και σία για εσχάτη προδοσία(κάνει και ρίμα!). Σοβαρότης μηδέν. Κρίμα(όχι για τον Αδωνι…). Ευτυχώς που ούτε το ΠΑΣΟΚ ούτε η ΝΔ υιοθετούν τέτοιες νομικές ακροβασίες και πολιτικές παραδοξολογίες, που κατεβάζουν έτι περαιτέρω το επίπεδο της αντιπαράθεσης.

Εν κατακλείδι: Ας αφήσουμε τους εισαγγελείς και μετά τους δικαστές, αν χρειαστεί, να κάνουν τη δουλειά τους. Και θα φανεί στο τέλος αν υπήρξε μόνο σκάνδαλο ή και σκανδαλολογία και σκευωρία. Θα φανεί αν είχαμε νέους Τσοχατζόπουλους ή (και) νέους Μαμανέες. Θα φανούν όλα. Και τότε κάθε κατεργάρης, απ’ όποια πλευρά, θα πάει στον πάγκο του.

ΥΓ: Για να ξέρουμε πού βρισκόμαστε: το αδίκημα της δωροδοκίας, αν έχει διαπραχθεί στην υπόθεση Novartis, έχει παραγραφεί, όπως έχει γίνει σε προγενέστερες υποθέσεις(εκτός αν τώρα οι δικαστές αποφασίσουν αλλιώς, αλλά αυτό είναι μάλλον απίθανο). Μόνο το ξέπλυμα βρώμικου χρήματος, αν βρεθεί, δεν παραγράφεται. Επομένως, όσοι σήμερα λένε ότι «παραιτούνται» από την παραγραφή υποκρίνονται και κοροϊδεύουν. Και όλα αυτά είναι αποτέλεσμα του κατάπτυστου άρθρου 86 του Συντάγματος και του νόμου περί ευθύνης υπουργών, δια των οποίων η Βουλή μεταβάλλεται σε προστάτη όσων υπουργών δωροδοκήθηκαν. Συμπέρασμα:, αν σήμερα αποδεχθεί ότι ένας πρώην υπουργός δωροδοκήθηκε, αλλά δεν εντοπισθεί το μαύρο χρήμα, θα αθωωθεί πανηγυρικά δια της παραγραφής! Όλα τα άλλα, που λένε ορισμένοι από τους υπεύθυνους για την σημερινή νομικοπολιτική κατάντια, είναι στάχτη στα μάτια του(ανίδεου) πόπολου. Τα έχουν κανονίσει πολύ καλά και γι’ αυτό προβάλλουν το απύθμενο θράσος τους. Τους έχει περιγράψει έτσι ο Γάλλος συγγραφέας Robert Sabatier: «Υπάρχουν κάποιοι χειρότεροι από τους ανίκανους. Είναι αυτοί που είναι ικανοί για όλα».

Η ΕΡΤ, θυσία, στο βωμό του προεκλογικού αγώνα

Γράφει ο Δημήτρης Κανελλόπουλος

​​​​​​​Πρέπει να είναι το πρώτο κανάλι παγκοσμίως που αλλάζει το πρόγραμμά του μέσα στον Απρίλιο, προς το τέλος της τηλεοπτικής σεζόν. Τρώει τη σκόνη μας το BBC...

Ετσι, το σημερινό ΔΣ της ΕΡΤ θα αποφασίσει (ή θα εγκρίνει) διάφορες αλλαγές στο πρόγραμμα. Ο Νίκος Μερτζάνης μπορεί να πάει στην ώρα της Κατερίνας Ακριβοπούλου, πρόσωπα θα μετακινηθούν και θα αλλάξουν, ο Νίκος Παναγιωτόπουλος με την πιο επιτυχημένη εκπομπή της ΕΡΤ αποχώρησε (του ζήτησαν να αλλάξει ώρα και να μετακομίσει στις 4 το απόγευμα!) και άλλα τέτοια θαυμαστά.

Το πράγμα γίνεται ακόμα χειρότερο αν σκεφτούμε ότι ανέτρεψαν το πρόγραμμά τους στην ΕΡΤ και πριν από ένα δίμηνο περίπου με καταστροφικά για τις θεαματικότητες αποτελέσματα. Τώρα, έρχονται, να το αποτελειώσουν.

Αλήθεια, σε ποιο σοβαρό κανάλι του κόσμου διαφοροποιούν το πρόγραμμά τους τον Απρίλιο; Σε πιο νορμάλ κανάλι ζητούν - μεσούσης της σεζόν- στην πρωινή τους ζώνη να γίνει απογευματινή; Αδιανόητα πράγματα.

Εκτός και αν το ζήτημα είναι πολιτικό. Προεκλογικό. Αλλη εξήγηση δεν υπάρχει. Τηλεοπτική (εξήγηση) σίγουρα όχι. Κι επειδή χαζοί και άσχετοι δεν είναι, τουναντίον, το πράγμα κραυγάζει από μακριά πως θυσιάζουν την ΕΡΤ στο βωμό της (μικρο)πολιτικής.   

Βενιζέλος εναντίον... Βενιζέλου για την παραγραφή

Σε αντίθεση με όσα ισχυρίζεται σήμερα περί παραγραφής του αδικήματος της δωροδοκίας αν έγινε κατά την άσκηση των υπουργικών καθηκόντων, το 2011 ο Ευάγγελος Βενιζέλος διατύπωνε την άποψη ότι στο άρθρο 86 περί ευθύνης υπουργών δεν περιλαμβάνονται τα αδικήματα της δωροδοκίας ή της διακίνησης μαύρου χρήματος και ως εκ τούτου δεν παραγράφονται!

Ειδικότερα, σε άρθρο του στην «Ελευθεροτυπία» στις 30 Απριλίου με τίτλο «Εύκολοι μύθοι και δύσκολες αλήθειεςγια το άρθρο 86 του Συντάγματος και την ποινική ευθύνη υπουργών» -το οποίο ξαναέφερε στο φως η ιστοσελίδα της εφημερίδας «Documento»-, ο τότε υπουργός Εθνικής Άμυνας γράφει:

«Αλλωστε η εφαρμογή του άρθρου 86 του Συντάγματος έχει πλέον εμπλουτιστεί από το νέο δεδομένο της ποινικής μεταχείρισης της διακίνησης μαύρου χρήματος που δεν εμπίπτει στα χρονικά όρια του άρθρου 86, εφόσον διασώζεται το προϊόν του εγκλήματος. Αυτό είναι μια ευκαιρία να συμφωνήσουμε ευρύτερα στον δημόσιο διάλογο ότι είναι άλλο εσφαλμένες ή και επιβλαβείς επιλογές που γίνονται με πολιτικά κριτήρια, αλλά χωρίς ποινικό δόλο και χωρίς προσωπικό όφελος, και άλλο τα άθλια φαινόμενα της δωροδοκίας ή της διακίνησης μαύρου χρήματος, η ποινική αντιμετώπιση των οποίων δεν παρεμποδίζεται από το άρθρο 86 του Συντάγματος, όπως και αν αυτό ερμηνευτεί».

πηγή

Προ των πυλών η συμφωνία με το ΔΝΤ για πρόωρη αποπληρωμή δανείων

Σε συμφωνία με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο μέσα στο Σαββατοκύριακο προκειμένου να προχωρήσει η πρόωρη αποπληρωμή των δανείων που έχει συνάψει με αυτό, προσδοκά να έλθει η Ελλάδα σύμφωνα με δηλώσεις αξιωματούχου στο διεθνές πρακτορείο Reuters.

Τα δάνεια που έχουν συναφθεί με το ΔΝΤ έχουν επιτόκιο περίπου 5% και τώρα είναι πιο ακριβά από τη χρηματοδότηση από τις αγορές, στις οποίες τα 10ετή ομόλογα είναι περίπου στο 3,3%, σημειώνει το πρακτορείο.

«Η αποπληρωμή του ΔΝΤ θα συμφωνηθεί μέσα το σαββατοκύριακο», εκτιμά ο υψηλόβαθμος αξιωματούχος διατηρώντας την ανωνυμία του  και μιλώντας στο Reuters στο περιθώριο των εαρινών συνόδων του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας, στην Ουάσινγκτον.

Ο αξιωματούχος σημειώνει πάντως τις ενστάσεις Γερμανίας και Ολλανδίας, οι οποίες αντιδρούν σε αυτή την κίνηση, ανησυχώντας ότι το ΔΝΤ θέλει να αποσυρθεί από τις περιοδικές αξιολογήσεις των δανειστών επί των ελληνικών μεταρρυθμίσεων.

Εκτιμά πάντως ότι οι δύο χώρες δεν πρόκειται να ανατρέψουν αυτή την εξέλιξη.

«Λαμβάνουν διαβεβαιώσεις ότι το ΔΝΤ θα παραμείνει μέρος της αξιολόγησης, οπότε δεν θα εμμείνουν. (Οι Ελληνες) θα αποπληρώσουν περίπου τα μισά, 4-5 δισ. ευρώ», δήλωσε ο ίδιος αξιωματούχος.

Ο ESM, που σύμφωνα με τους κανονισμούς θα πρέπει να λάβει και αυτός το ίδιο ποσό ως αποπληρωμή, σύμφωνα με όσα  δήλωσε ο επικεφαλής του, Κλάους Ρέγκλινγκ την προηγούμενη εβδομάδα.

Πηγή

Στις ΗΠΑ «νομοθετούν» νέα κατάσταση στο Αιγαίο

Του Δημήτρη Μηλάκα

Σύμφωνα με τα «μαντάτα» που έρχονται από την Ουάσιγκτον, «με ένα διακομματικό νομοσχέδιο “πακέτο”, που τοποθετεί την Ελλάδα στο επίκεντρο του στρατηγικού ενδιαφέροντος των ΗΠΑ, οι Αμερικανοί γερουσιαστές Μπομπ Μενέντεζ (Δημοκρατικός) και Μάρκο Ρούμπιο (Ρεπουμπλικανός) επιδιώκουν να παγιώσουν το ενδιαφέρον της αμερικανικής διπλωματίας για την Ανατολική Μεσόγειο».

Επειδή κάποιοι παραδοσιακοί αλλά και άλλοι όψιμοι εγχώριοι οπαδοί της μετατροπής της χώρας σε αμερικανικό προτεκτοράτο έχουν ήδη αρχίσει να πανηγυρίζουν ζητωκραυγάζοντας υπέρ της ελληνοαμερικανικής στρατηγικής σχέσης, αξίζει τον κόπο να δούμε προσεκτικά ποια ακριβώς είναι η κατάσταση στην περιοχή και για ποιους λόγους θέλουν να «αλλάξουν» οι Αμερικανοί.

Το εν λόγω νομοσχέδιο, πέραν των προθέσεων της υπερδύναμης να περιγράψει «διά νόμου» τα τρέχοντα συμφέροντά της, αποτελεί ταυτόχρονα και μια έμμεση παραδοχή αποτυχίας (ή επείγουσας ανάγκης αναδίπλωσης) της μέχρι τώρα πολιτικής της στην περιοχή. Κι αυτό διότι η κατάσταση που επιδιώκει να αναθεωρήσει το νομοσχέδιο είχε διαμορφωθεί κατά κύριο λόγο από πάγιες θέσεις της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής.

Η αμερικανική ανάγκη

Σε γενικές γραμμές στον Νόμο για την Εταιρική Σχέση Ασφάλειας και Ενέργειας στην Ανατολική Μεσόγειο του 2019 μεταξύ άλλων περιλαμβάνονται:

● Άρση της απαγόρευσης πώλησης όπλων στην Κυπριακή Δημοκρατία.

● Πρόβλεψη ότι μέσα σε 90 ημέρες από την επικύρωσή του ο ΥΠΕΞ θα πρέπει να υποβάλει λίστα στο Κογκρέσο με τον αριθμό των παραβιάσεων του ελληνικού εναέριου χώρου και της ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας.

● Αναφορά ότι η ασφάλεια των εταίρων της Αμερικής, όπως η Ελλάδα και η Κύπρος, είναι σημαντική για τα συμφέροντα των ΗΠΑ.

● Χαρακτηρισμός της Ελλάδας ως πολύτιμου μέλους του ΝΑΤΟ και πυλώνα ασφαλείας στην Ανατολική Μεσόγειο.

● Στήριξη στην τριμερή συνεργασία Ελλάδας, Κύπρου και Ισραήλ.

● Διατύπωση της αντίθεσης από Ελλάδα, Κύπρο, Ισραήλ και ΗΠΑ σε οποιαδήποτε ενέργεια που θα ανατρέπει τη σταθερότητα, θα παραβιάζει το διεθνές δίκαιο και τις σχέσεις καλής γειτονίας τόσο στην Ανατολική Μεσόγειο όσο και στο Αιγαίο.

Αυτά λοιπόν λένε σήμερα ότι επιθυμούν να αλλάξουν στην περιοχή οι Αμερικανοί. Ωστόσο οι αλλαγές που διατυπώνονται στο προς ψήφιση νομοσχέδιο περιγράφουν την κατάσταση που οι ίδιοι διαμόρφωσαν στην περιοχή εδώ και δεκαετίες.

Προφανώς η αμερικανική ανάγκη για αναθεώρηση της πολιτικής τους στην περιοχή προκύπτει από την τρέχουσα διαδικασία αποδόμησης των αμερικανοτουρκικών σχέσεων. Όσο η Άγκυρα δραπετεύει από την επιρροή της Ουάσιγκτον τόσο οι ΗΠΑ έχουν ανάγκη στρατιωτικής αναδίπλωσης στο ελληνικό «οικόπεδο». Η διά νόμου αλλαγή της αμερικανικής οπτικής στην περιοχή προφανώς αξιοποιείται και ως απειλή στο πλαίσιο του παζαριού που κάνει η αμερικανική διοίκηση με την Άγκυρα.

Η «τάξη» της Ουάσιγκτον

Η διαμορφωμένη μέχρι και τώρα κατάσταση στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο είναι – δεν πρέπει να το ξεχνάμε – αμερικανικό έργο. Δεν πρέπει ειδικά αυτοί που σήμερα πανηγυρίζουν να ξεχνούν ότι:

1. Σε έκθεση του αμερικανικού Ινστιτούτου Rand, η οποία συντάχθηκε για λογαριασμό του αμερικανικού Πενταγώνου και διέρρευσε στον Τύπο τον Δεκέμβριο του 1992, διαβάζουμε:

«Οι ΗΠΑ ως υπερδύναμη πρέπει να προσπαθήσουν να ενισχύσουν τη στρατηγική σημασία της Τουρκίας στην Ευρώπη, τη Μ. Ανατολή και την Ασία. Κάθε κίνηση προς μία νέα αμυντική ευρωπαϊκή δομή που θα εξαιρεί την Τουρκία, ή θα στρέφεται εναντίον των συμφερόντων της στο Αιγαίο, θα συνεισφέρει στην αποσταθεροποίηση των Βαλκανίων και θα στρέφεται εναντίον της σύγκλισης Τουρκίας και δυτικών συμφερόντων. Την ίδια στιγμή θα έθετε κρίσιμα διλήμματα στις ΗΠΑ σε σχέση με το Αιγαίο και τη Μ. Ανατολή».

2. Η «θεσμική» κατοχύρωση των όσων προέκυψαν («γκρίζες ζώνες» στο Αιγαίο) από την ελληνοτουρκική κρίση στις νησίδες των Ιμίων και από την αμερικανική «πυροσβεστική» διαμεσολάβηση ανατέθηκε στο ΝΑΤΟ. Η νέα δομή του ΝΑΤΟ διαμόρφωσε ενιαίο αμυντικό χώρο Ελλάδας – Τουρκίας στο Αιγαίο. Η δομή αυτή οδήγησε σε στρατιωτική διχοτόμηση του Αιγαίου υπό ΝΑΤΟϊκό μανδύα, δηλαδή στη στρατιωτική συγκυριαρχία Ελλάδας – Τουρκίας στο Αιγαίο υπό ΝΑΤΟϊκή επιδιαιτησία.

3. Η χώρα μας, μετά την υπογραφή σχετικής συμφωνίας το 1996 με τη Γεωγραφική Υπηρεσία των ΗΠΑ (National Imagery and Mapping Agency / NIMA / USA) συμμετέχει στο πρόγραμμα κατάρτισης ψηφιακών / διανυσματικών χαρτών (VMAP) κλίμακας 1:250.000.

Κατά τη σύνοδο της Διευθύνουσας Επιτροπής VMAP, τον Μάιο του 2001, η αμερικανική προεδρία επέβαλε στην ελληνική πλευρά την απόφαση να μην εμφανίσει τα θαλάσσια σύνορα Ελλάδας – Τουρκίας στον ψηφιακό χάρτη που έχει αναλάβει να καταρτίσει. Σύμφωνα με την επιχειρηματολογία της αμερικανικής πλευράς, η αναθεώρηση των χαρτών αυτών έγινε κατόπιν εντολής του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, το οποίο δεν γνωρίζει δήθεν την ύπαρξη συνθηκών που καθορίζουν τα θαλάσσια σύνορα Ελλάδας – Τουρκίας αποδεκτών και από τις δύο χώρες.

Επιπλέον, ως αμερόληπτος τρίτος, η Αμερική δεν επιθυμεί να λάβει θέση επί των διισταμένων εν προκειμένω απόψεων Ελλάδας και Τουρκίας.

4. Οι Αμερικανοί λειτουργώντας παρασκηνιακά υπονόμευσαν το δόγμα περί ενιαίου αμυντικού χώρου Ελλάδας – Κύπρου. Χαρακτηριστικό είναι το απόσπασμα από απόρρητο τηλεγράφημα του ελληνικού ΥΠΕΞ την εποχή της ισχυρής Ελλάδας του Σημίτη:

«Κατά τη σημερινή επίσκεψη του Αμερικανού επιτετραμμένου προς τον κ. υφυπουργό, ο κύριος Cleverly ανέφερε ότι εδόθησαν οδηγίες να τεθεί στο υψηλότερο δυνατό επίπεδο σε Αθήνα, Λευκωσία και Άγκυρα ο αμερικανικός προβληματισμός για ενδεχόμενο τυχαίο και χωρίς πρόθεση ατύχημα κατά τη διάρκεια της επικείμενης άσκησης “Νικηφόρος”». Οι ελληνικές κυβερνήσεις καθησύχασαν τις αμερικανικές ανησυχίες καταργώντας ασκήσεις και δόγμα.

5. Στις αρχές του Μαΐου του 2009, σύμφωνα με τηλεγράφημα της αμερικανικής πρεσβείας στην Άγκυρα, ο πρεσβευτής των ΗΠΑ Τζέιμς Τζέφρι συναντιέται με τον στρατηγό Χασάν Ισγκίζ και του αναφέρει ότι αρκετά επιχειρήματα της τουρκικής πλευράς για το καθεστώς στο Αιγαίο έχουν βάση.

6. Τον Ιούνιο του 2009 η Χίλαρι Κλίντον στέλνει εμπιστευτικό τηλεγράφημα στην Αθήνα σημειώνοντας ότι οι Αμερικανοί δεν μπορούν να βοηθήσουν αν η Ελλάδα «συμπεριφέρεται µε προκλητικά επιθετικό τρόπο, όπως µε το να επιλέγει για στρατιωτικές ασκήσεις νησιά τα οποία βάσει συνθηκών είναι αποστρατιωτικοποιημένα».

7. Σε τηλεγράφημα τον Ιανουάριο του 2009 ο Αμερικανός πρεσβευτής στην Άγκυρα Τζέιµς Τζέφρι αναφέρει πως οι ισχυρισμοί πως µε βάση διάφορες συμφωνίες του 1930 και τη Συνθήκη του Παρισιού το Αιγαίο έχει μοιραστεί ανάμεσα στην Ελλάδα και στην Τουρκία είναι «ασαφείς». Σημειώνει επίσης ότι η Ελλάδα έχει «υπερβολικές διεκδικήσεις επί της υφαλοκρηπίδας, που προκύπτουν από τη Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας». Καταλήγει ότι η διένεξη για την υφαλοκρηπίδα «αποτελεί έναν πραγματικό λόγο διεκδίκησης των δικαιωμάτων της Τουρκίας στο Αιγαίο σε περίπτωση που βρεθεί πετρέλαιο ή φυσικό αέριο».

Απ’ όλα αυτά είναι φανερό ότι οι ΗΠΑ βιάζονται να αναδιαμορφώσουν τα δεδομένα στην περιοχή. Το ερώτημα που προκύπτει ωστόσο είναι αν και σε ποιον βαθμό η ελληνική κυβέρνηση έχει διαπραγματευτεί τη συμμετοχή της χώρας στους νέους αμερικανικούς σχεδιασμούς ή απλώς ακολουθεί τις εντολές πανηγυρίζοντας…

Τα πάνω κάτω στον ενημερωτικο τομέα της ΕΡΤ

«Ανανεώνεται η ενημέρωση της ΕΡΤ». Αυτό αναφέρει η διοίκηση της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης ανακοινώνοντας αναδιάρθρωση και αλλαγές στον ενημερωτικό τομέα. Αλλαγές που έχουν προκαλέσει πολλές αντιδράσεις καθώς γίνονται προς το τέλος της τηλεοπτικής σεζόν και κοντά σε εκλογικές αναμετρήσεις.

Συγκεκριμένα η ΕΡΤ γνωστοποιεί:

Με στόχο την ανανέωση του ενημερωτικού περιεχομένου της δημόσιας τηλεόρασης, πάντα στο πλαίσιο της παροχής αξιόπιστης και πλουραλιστικής ενημέρωσης, το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΡΤ αποφάσισε την αναδιάρθρωση του ενημερωτικού τομέα.

Συγκεκριμένα, καθημερινά από τις 05:45 έως και τις 09:45 ο Μάνος Νιφλής και ο Κώστας Αλατζάς θα παρουσιάζουν αναλυτικά την πρώτη ειδησεογραφία της ημέρας. Μαζί τους στο σχολιασμό της επικαιρότητας θα είναι η Βούλα Κεχαγιά και ο Κώστας Παπαχλιμίτζος.

Ο Νίκος Μερτζάνης θα παρουσιάζει μια νέα εκπομπή καθημερινά στις 19:00 με 21:00, εστιάζοντας στην εξέλιξη των γεγονότων κατά τη διάρκεια της ημέρας.

Η εκπομπή «Επόμενη ημέρα» με τον Σεραφείμ Κοτρώτσο, συνεχίζεται κανονικά.

Η διοίκηση της ΕΡΤ ευχαριστεί θερμώς τον Νίκο Παναγιωτόπουλο (δείτε ΕΔΩ) για την αξιόλογη δημοσιογραφική δουλειά του, που ενίσχυσε την αναβάθμιση της πρωινής ενημερωτικής ζώνης.

Στην ανακοίνωση για την ανακατανομή των ρόλων και τα νέα πρόσωπα στον ενημερωτικό τομέα, δεν υπάρχει αναφορά στην Κατερίνα Ακριβοπούλου που πληροφορίες την θέλουν να αναλαμβάνει τη μεταμεσονύκτια ζώνη της ΕΡΤ1, με ένα μεταμεσονύχτιο τοκ σόου.

πηγή

Νέο είδος αρχαίου ανθρώπου ανακαλύφθηκε στις Φιλιππίνες

Αν και υπερκαλύφθηκε από την πρώτη φωτογραφία μιας μαύρης τρύπας, η ανακάλυψη ενός νέου είδους «παρακλαδιού» του ανθρώπου, δεν είναι μικρότερης σημασίας. ‘Ετσι, ερευνητές ανακοίνωσαν την Τετάρτη από τις Φιλιππίνες, ότι έχουν ανακαλύψει ένα είδος ανθρώπου που ήταν άγνωστο μέχρι σήμερα στην επιστήμη.

Ο μικρόσωμος ανθρωπίνος, που βαφτίστηκε Homo luzonensis, έζησε στο νησί Λουζόν του συμπλέγματος των Φιλιππίνων πριν τουλάχιστον 50.000 έως 67.000 χρόνια. Η ανθρώπινη «ταυτότητά» του προσδιορίζεται από συνολικά επτά δόντια και έξι μικρά οστά, ενώ αποτελεί ένα συνονθύλευμα αρχαίων και νεότερων χαρακτηριστικών. Αυτή η σημαντική ανακάλυψη καθιστά το Λουζόν ως το τρίτο νησί της Νοτιοανατολικής Ασίας τα τελευταία 15 χρόνια που φέρει αναπάντεχες αποδείξεις αρχαίας ανθρώπινης δραστηριότητας. Επιπλέον, συνεχίζει να αμφισβητεί την ξεπερασμένη ιδέα ότι η ανθρώπινη γραμμή προχωρά με έναν «τακτοποιημένο» τρόπο, από λιγότερο προηγμένα σε πιο προηγμένα είδη.

Περνώντας βαθύτερα στο παρελθόν της Ασίας

Πριν από δεκαετίες, η ιστορία της Ασίας φαινόταν πολύ πιο απλή. Οι παλαιανθρωπολόγοι γνώριζαν ότι οι ανθρωπίδες, όπως ο Homo Erectus, ζούσαν πάνω σε τμήματα της σημερινής Ινδονησίας πριν από ένα εκατομμύριο χρόνια, εκμεταλλευόμενοι τις φυσικές βραχώδεις «γέφυρες» για να μετακινούνται. Ωστόσο, η παρουσία ανθρωπίνων μακρύτερα προς τα ανατολικά, θεωρήθηκε ότι ήταν αδύνατη, λόγω των ωκεάνιων ρευμάτων που είναι αδιάβατα χωρίς βάρκες.

Ειδικά το Λούζον φαινόταν ιδιαίτερα δύσκολος προορισμός για τους ανθρωπίνες, καθώς ποτέ δεν είχε συνδεθεί με την ηπειρωτική χώρα με χερσαίες «γέφυρες», έτσι οι αρχαιολόγοι και οι παλαιοανθρωπολόγοι πίστευαν ότι η ανασκαφή σε παλαιότερα στρώματα εδάφους δεν θα απέδιδε πολλά. Αλλά όταν ο καθηγητής Mijares ανέσκαψε για πρώτη φορά το σπήλαιο Callao το 2003, ανακάλυψε 25.000 ετών αποδείξεις ανθρώπινης δραστηριότητας, όμως δεν έσκαψε βαθύτερα από ό,τι περίπου 1,2 μέτρα.

«Οι περισσότεροι αρχαιολόγοι της Νοτιοανατολικής Ασίας θα σκάψουν τα σπήλαια έως και δύο μέτρα και θα σταματήσουν» δηλώνει στο National Geographic ο αρχαιολόγος - παλαιοανθρωπολόγος του Πανεπιστημίου των Φιλιππίνων.

Όλα αυτά όμως άλλαξαν το 2004, όταν οι ερευνητές αποκάλυψαν τον Homo floresiensis, έναν ανθρωπίνο γνωστό και ως «χόμπιτ», που κατοικούσε στο ινδονησιακό νησί Φλόρες πριν από 50.000 χρόνια. Αυτό έκανε τον Mijares να επιστρέψει στο σπήλαιο Callao το 2007 για να σκάψει βαθύτερα.

Η επιστημονική ομάδα ανέσκαψε πάνω από 1,5 μέτρα αργίλου, κάτω από εκεί όπου σταμάτησαν να σκάβουν το 2003, χωρίς να υπάρχουν απολιθώματα. Στη συνέχεια, βρήκαν ένα στρώμα αμμοχάλικου που σχηματίστηκε από διάφορα πετρώματα και υλικά, το οποίο περιείχε και θραύσματα οστών. Αρχικά, τα κόκαλα φαίνονταν να προέρχονται μόνο από ζώα όπως ελάφια και χοίρους. Αλλά μετά από μια προσεκτικότερη έρευνα, ένα κομμάτι ξεχώρισε: Ένα σχεδόν πλήρες οστό ποδιού, που έμοιαζε ανθρώπινο.

Το 2010, ο Mijares και οι συνάδελφοί του αποκάλυψαν απολιθώματα 67.000 ετών, τα οποία πρότειναν ότι ανήκουν σε έναν μικρόσωμο κλάδο του Homo sapiens, καθιστώντας τα ίσως το παλαιότερο σημάδι του είδους μας, οπουδήποτε στις Φιλιππίνες, μέχρι εκείνη τη στιγμή. Αλλά ο Mijares υποψιαζόταν ότι θα μπορούσε πράγματι να ανήκει σε ένα νέο είδος, ίσως ακόμη και ένα ανάλογο του Homo floresiensis. Η ομάδα χρειαζόταν περισσότερα απολιθώματα για να είναι σίγουρη.

Οι συνεχιζόμενες ανασκαφές στο σπήλαιο Callao το 2011 και το 2015 αποκάλυψαν δύο ακόμα οστά, μαζί με επτά δόντια, δύο δακτυλικά οστά και μέρος ενός μηριαίου οστού. Συνολικά, τα υπολείμματα αντιπροσωπεύουν τουλάχιστον τρία άτομα.

Τα μικρά αυτά απολιθώματα αποκάλυψαν ένα απροσδόκητο μίγμα πιο αρχαίων και πιο προηγμένων χαρακτηριστικών. Τα μικρά μεγέθη των δοντιών και τα σχετικά απλά σχήματά τους, για παράδειγμα, παραπέμπουν σε ένα πιο «σύγχρονο» άτομο, αλλά ο άνω προγόμφιος έχει τρεις ρίζες, ένα χαρακτηριστικό που συναντάμε σε λιγότερο από το 3% των σύγχρονων ανθρώπων. Ενώ, ένα οστό ποδιού μοιάζει με εκείνο των αυστραλοπίθηκων, μια ομάδα που περιλαμβάνει τη διάσημη «Λούσυ», η οποία διέσχισε την Αφρική πριν από περίπου τρία εκατομμύρια χρόνια. Πρόκειται για έναν συνδυασμό χαρακτηριστικών που οι επιστήμονες δεν είχαν ξαναδεί.

Παρά το ότι προς το παρόν διατυπώνονται επιφυλάξεις από ορισμένους επιστήμονες για το αν πρόκειται όντως για κάποιο νέο είδος, ωστόσο όλοι συμφωνούν ότι η ανακάλυψη είναι σημαντική και για έναν ακόμη λόγο: Ότι αυτός ο «Φιλιππινέζος» αρχαίος ανθρωπίνος είναι πολύ πιθανό να χρησιμοποιούσε εργαλεία. Ειδικότερα, ένα οστό ελαφιού που βρέθηκε στα ίδια ιζήματα με τα ανθρώπινα οστά μοιάζει με τα γνωστά λίθινα εργαλεία. Για ορισμένους επιστήμονες αυτό το κόκαλο αποτελεί ένδειξη ότι ο Homo luzonensis ήταν ικανός κατασκευαστής εργαλείων και κυνηγός.

Μια εντυπωσιακή διασπορά

Υπάρχουν επίσης ενδείξεις ότι ο Homo luzonensis ή ένα άλλος ανθρωπίνος, έζησε στο Λουζόν ακόμα πιο πίσω στο χρόνο. Το 2018, ο Mijares και οι συνάδελφοί του ανακοίνωσαν την ανακάλυψη εργαλείων πέτρας και σκελετού σφαγμένου ρινόκερου ηλικίας άνω των 700.000 ετών, που δεν βρέθηκαν πολύ μακριά από το σπήλαιο Callao. Λόγω του χρονικού διαστήματος μεταξύ των υπολειμμάτων και της θέσης του εργαλείου, ωστόσο, είναι δύσκολο να πούμε αν οι χρήστες των πέτρινων εργαλείων ήταν προκάτοχοι του H. luzonensis ή αρχαιότερων «συγγενών» του.

Ένα άλλο σημαντικό μυστήριο είναι το πώς οι πρόγονοι του Homo luzonensis έφτασαν στις Φιλιππίνες. Το 2016, οι ερευνητές αποκάλυψαν εργαλεία πέτρας στο νησί Sulawesi της Ινδονησίας που χρονολογούνται μεταξύ 118.000 και 194.000 ετών, τουλάχιστον 60.000 χρόνια παλαιότερα από την γνωστή ανθρώπινη παρουσία στο νησί. Σε συνδυασμό με τις ανακαλύψεις στα νησιά Φλόρες και Λουζόν, υποδηλώνεται ότι η διασπορά ανθρωπίνων σε όλη την περιοχή δεν ήταν απαραίτητα τόσο σπάνια και τυχαία όπως πίστευαν οι ερευνητές. Ωστόσο, για τους τρόπους αυτής της διασποράς, οι οποίοι δεν μπορεί να είναι κάτι περισσότερο από το κολύμπι ή ένα υποτυπώδες σκάφος, μόνο εικασίες μπορούν να γίνουν.

Ένα πράγμα όμως παραμένει σαφές: Η Νοτιοανατολική Ασία πιθανότατα φιλοξενεί περισσότερα ανθρωποειδή από ό,τι υποδηλώνουν τα σημερινά απολιθώματα.    

πηγή

Βερεστσαγκιν, το μάταιο των μισαλλόδοξων

του Μάκη Γεφυρόπουλου

Ο ομολογουμένως τρομακτικά ρεαλιστικός πίνακας του Βερεστσάγκιν αποτυπώνει ανάγλυφα –συμφωνούν και οι κόρακες άλλωστε- τη μέγιστη αξία που έχουν για την ανθρωπότητα, έννοιες όπως έθνος, ιμπεριαλισμός, οικονομικός στραγγαλισμός, ολοκληρωτικός πόλεμος, θάνατος, σήψη, λήθη.

Πράγματι, με λίγη καλή θέληση και αρκετή ζοφερή φαντασία, μπορούμε να μετασχηματίσουμε νοητικά τον συγκεκριμένο σωρό από λείψανα, για να του δώσουμε μία πιο αισθαντική μορφή που θα προσιδιάζει στις «ανθρώπινες» καρικατούρες που βάναυσα δυναστεύουν τα πεπραγμένα της σημερινής μας καθημερινότητας.

Με λίγη μονάχα ενδελεχή παρατήρηση διακρίνουμε εύγλωττα μερικές οικείες φιγούρες. Ο πατέρας που στο όνομα της αντρικής του τιμής κακοποίησε την κόρη του βιάζοντας χωρίς έλεος την ανθρωπιά.

Ελάχιστα αιώνια «παγωμένα» βλέμματα παραδίπλα, διαπιστώνουμε με κάποια έκπληξη ότι στον ίδιο νεκρικό λοφίσκο κατοικεί και εκείνος ο «εραστής» της βίας, που εξαιτίας του παράφορου φτερωτού πάθους του δεν σταμάτησε να γρονθοκοπεί την «αγαπημένη» του, μέχρι που η γροθιά του βούλιαξε στις μωλωπισμένες σάρκες του αβοήθητου θύματός του.

Στη βάση της σηπτικής πυραμίδας τοποθετείται ο άριος Αχέροντας παλιόφιλος, που στο όνομα της ανωτερότητας της αποβλακωμένης του μωρίας, δε δίστασε να δολοφονήσει μερικά ακόμη προσφυγικά «παράσιτα» στα θαλάσσια νεκροταφεία και τις γειτονιές, βάζοντας κυριολεκτικά φωτιά στα αλλόθρησκα κεφάλια, μόνο και μόνο για προλάβει την πύρινη ομιλία του «πεφωτισμένου» εξουσιαστή του. Γεμάτο –με αίμα- πρόγραμμα.

Στην κορυφή του ηλιόλουστα αποπνικτικού οβελίσκου, συναντούμε μερικές ευμεγέθεις νεκροκεφαλές, τα οστικά αποτυπώματα των αλλοτινών οικονομικών, πολιτικών και στρατιωτικών ελίτ δηλαδή, καθώς ακόμα και στον θάνατο η άνιση διάκριση μεταξύ των τάξεων είναι μία επιτακτική ανάγκη που ανταποκρίνεται απόλυτα στη μεταθανάτια καλένδα του μισάνθρωπου χάρου. Η ισότητα δεν έχει θέση στον παράδεισο, πόσο μάλλον στα καζάνια της επίγειας κόλασης που βιώνουμε.

Όλοι πίστευαν μετά εγωιστικής βδελυγμίας ότι θα κυριαρχούσαν για πάντα. Θριαμβολογούσαν για το μέγεθος της μανίας τους, μα στο τέλος δεν τους έμεινε τίποτα άλλο παρά η πτωμαΐνη των φιλοδοξιών τους.

Το μίσος, ο ρατσισμός, η οικονομική λαιμαργία και η έμφυλη λαίλαπα είναι θρύψαλα στον άνεμο, η τροφική δηλητηρίαση των ανυποψίαστων κορακιών που και αυτά δεν καταδέχονται παρά μερικά τσιμπήματα, από την αηδία που νιώθουν ενστικτωδώς για τα «περήφανα», μα ξεχασμένα από καιρό, φαντάσματα ενός τραγικού παρελθόντος.

Ο πίνακας σηματοδοτεί το αποκρουστικό μέλλον που αναπόφευκτα θα διαδεχτεί το αιματοβαμμένο παρόν, σε μία αέναη αλληλοδιαδοχή ονείρων, παθών και εγκλημάτων  που ζωγραφίζουν τον καμβά της ιστορίας με το άλικο χρώμα του εφιάλτη.

Ο θάνατος είναι μία κοινότοπη ανθρώπινη κατάληξη, από την οποία δεν υπάρχει διαφυγή, φέρεται να περιγράφει με μία σκωπτική διάθεση ο καλλιτέχνης. Δίκαιοι και άδικοι είναι καταδικασμένοι -ή ευλογημένοι- να ζήσουν πεθαίνοντας και αυτή είναι ίσως η μοναδική αλήθεια.

Στο τέλος, αυτό που μας διαφοροποιεί είναι ο τρόπος με τον οποίο αγωνιστήκαμε για να αλλάξουμε τα βάσανα που μας δολοφονούν αργά και βασανιστικά.

Στο τέλος, το μόνο που μετράει, έστω και στο επίπεδο του εύθραυστου φαντασιακού μας, είναι το αν θα στοιβαχτούμε στην ατέρμονη βουνίσια λήθη ως άλλες μολυσματικές καταραμένες μάστιγες ή θα περάσουμε στη μνήμη των αγαπημένων μας ως κάποιοι που ονειρεύτηκαν να αλλάξουν όχι μόνο τη ζωή, αλλά και τον θάνατο, δίνοντας με τις πράξεις τους την καταλληλότερη απάντηση στις πανανθρώπινες υπαρξιακές ανησυχίες.

Η πεμπτουσία της ζωής ενδημεί άλλωστε στην ουμανιστική καλοσύνη. Στην αλληλεγγύη. Η «αθανασία» είναι όμως το προνόμιο της καθημερινής επανάστασης που δεν ορρωδεί ούτε καν μπροστά στο τέλος της επίγειας περιπέτειας.   

Πιέσεις και παρασκήνιο για την έκδοση του Ασάνζ στις ΗΠΑ

Η πιθανότητα έκδοσης του ιδρυτή των Wikileaks στις ΗΠΑ βρίσκεται στο επίκεντρο της αντιπαράθεσης εντός και εκτός Βρετανίας. «Θα αγωνιστώ» δηλώνει ο Τζούλιαν Ασάνζ. Ο 47χρονος δημοσιογράφος συνελήφθη χθες μετά από έφοδο των βρετανικών Αρχών στην πρεσβεία του Εκουαδόρ, όπου παρέμενε εγκλωβισμένος από το 2012. Ήδη ο Ασάνζ καταδικάστηκε για παραβίαση των όρων της αναστολής του και αντιμετωπίζει ποινή φυλάκισης ενός έτους, όμως, το πραγματικό θέμα είναι το αίτημα των ΗΠΑ προς τη Βρετανία για έκδοσή του.

Οι αμερικανικές αρχές θεωρούν τον Ασάνζ κίνδυνο για την εθνική τους ασφάλεια, εξαιτίας των πολλαπλών αποκαλύψεων και διαρροών που έχουν πραγματοποιήσει τα Wikileaks εδώ και αρκετά χρόνια.

Το κατηγορητήριο για τον ιδρυτή των Wikileaks είναι βαρύ, καθώς κατηγορείται για «κυβερνοπειρατεία», αλλά και για συνωμοσία με την Τσέλσι Μάνινγκ, όπως αποκαλύφθηκε χθες από τη διαρροή εγγράφων του αμερικανικού υπουργείο Δικαιοσύνης.

Ο ίδιος ο 47χρονος δημοσιογράφος δήλωσε πως θα αμφισβητήσει και θα αγωνιστεί με όλες τις δυνάμεις του το αίτημα για έκδοσή του στις ΗΠΑ, όμως η ουσία είναι ότι βρίσκεται αντιμέτωπος με βαρύτατες ποινές εφόσον εκδοθεί και δικαστεί από την αμερικανική δικαιοσύνη.

Πιέσεις και αντιδράσεις για την έκδοση στις ΗΠΑ

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο έχει ξεκινήσει, πλέον, ένα γαϊτανάκι κινήσεων και πιέσεων για την εξέλιξη της υπόθεσης, ενώ στο επίκεντρο βρίσκεται η βρετανική κυβέρνηση.

Τόσο η πρωθυπουργός της χώρας όσο και κορυφαίοι υπουργοί της υπερασπίστηκαν της σύλληψης του Ασάνζ και δήλωσαν ότι «κανένας δεν είναι πάνω από το νόμο». Η κυβέρνηση, πάντως, δεν έχει ανοίξει ακόμη τα χαρτιά της αναφορικά με το αν θα κάνει δεκτό το αίτημα των ΗΠΑ για έκδοση.

Ήδη οι Εργατικοί έχουν πάρει θέση για το ζήτημα, καλώντας την κυβέρνηση να μην συναινέσει το αμερικανικό αίτημα και να μην εκδώσει τον Ασάνζ.

«Οι ΗΠΑ τον θέλουν επειδή αποκάλυψε τις ακρότητες στο Ιράκ και το Αφγανιστάν» έγραψε στο Twitter ο Τζέρεμι Κόρμπιν, ενώ η Dian Abbot είπε (BBC) ότι η κυβέρνηση πρέπει να μπλοκάρει την διαδικασία έκδοσης για να προστατεύσει τα δικαιώματα του Ασάνζ.

Την ίδια στιγμή η Αυστραλία, χώρα καταγωγής του 47χρονου δημοσιογράφου, ανακοίνωσε, μέσω του πρωθυπουργού Σκοτ Μόρισον, ότι δεν «έχει καμία σχέση» με το ζήτημα της έκδοσης ή όχι στις ΗΠΑ, όμως αντιτίθεται στο ενδεχόμενο να αντιμετωπίσει ο Ασάνζ την θανατική καταδίκη.

Ο πρόεδρος του Εκουαδόρ Λενίν Μορένο από την πλευρά του, υπερασπίστηκα για ακόμη μία φορά την απόφαση της χώρας του, μια απόφαση την οποία παρουσίασε ως «κυρίαρχη» και η οποία ελήφθη «μετά τις επανειλημμένες παραβιάσει των διεθνών συμβάσεων και πρωτοκόλλων της καθημερινής ζωής».

«Παζάρι» και με νέο άσυλο;

Ο Τζούλιαν Ασάνζ, παρά τη δυσμενή θέση στην οποία βρίσκεται, δεν θα είναι εύκολος αντίπαλος, καθώς έχει μία δυνατή ομάδα δικηγόρων, αλλά και πολλούς υποστηρικτές.

Ήδη, μάλιστα, έχουν ακουστεί φήμες πως θα μπορούσε να ζητήσει άσυλο σε άλλη χώρα (όμως δεν είναι πολύ ξεκάθαρο το πώς θα φύγει από τη Βρετανία).

Χθες, η Μόσχα ανακοίνωσε ότι δεν έχει δεχθεί αίτημα από τον Ασάνζ για χορήγηση ασύλου, όμως, σήμερα στο παιχνίδι μπήκε και η Γαλλία.

Ο Εμανουέλ Μακρόν τηρεί σιγή ιχθύος, αλλά οι ανακοινώσεις από πλευράς γαλλικής κυβέρνησης είναι διφορούμενες.

Η Αμελί ντε Μονττσαλίν, υπουργός Ευρωπαϊκών Υποθέσεων της Γαλλίας, δήλωσε ότι, παρά το γεγονός πως η Ε.Ε. έχει συγκεκριμένα μέτρα για να προστατεύει τους πληροφοριοδότες, η Γαλλία δεν έχει δεχθεί αίτημα για άσυλο από τον Τζ. Ασάνζ.

«Θα ακούσουμε τι θέλει να κάνει, όμως δεν θα δώσουμε άσυλο σε κάποιον που δεν το έχει ζητήσει» είπε χαρακτηριστικά, αφήνοντας ανοιχτό το ενδεχόμενο να μελετήσει την υπόθεση σε περίπτωση που ο Ασάνζ ζητήσει άσυλο στη Γαλλία.

  efsyn.gr