Η «σκόνη» της μετεμφυλιακής Χωροφυλακής του κ. Μπαλάσκα

Της Έλλης Ζώτου  

Ο ειδικός «Εξαρχειολόγος» και συχνότατος καλεσμένος του ΣΚΑΪ, χθες, με αφορμή τις εκκενώσεις των καταλήψεων, χάρισε ρίγη συγκίνησης σε κάθε επιβιώσαντα χωροφύλακα του Εμφυλίου «Ποιητική άδεια», με έμπνευση από το γερμανικό NSDAP, ή «υπερβάλλων ζήλος» να δώσει τα διαπιστευτήριά του στην κυβέρνηση της Ν.Δ., που και σαν αντιπολίτευση δεν είχε διστάσει να κλείσει το μάτι σε ξενοφοβικές κορώνες ή σε μετεμφυλιακού τύπου δηλώσεις, λέτε να υποστηρίξει στην ΕΔΕ του ότι ήταν οι χθεσινές του δηλώσεις στον ΣΚΑΪ ο αντιπρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Αστυνομικών Υπαλλήλων (ΠΟΑΣΥ) Σταύρος Μπαλάσκας;

Ο ειδικός αυτός «Εξαρχειολόγος» και συχνότατος καλεσμένος του ΣΚΑΪ, χθες, με αφορμή τις εκκενώσεις των καταλήψεων, χάρισε ρίγη συγκίνησης σε κάθε επιβιώσαντα χωροφύλακα του Εμφυλίου παρομοιάζοντας τους κατά τα άλλα «κακομοίρηδες» μετανάστες με «σκόνη» και «πραγματικά σκουπίδια» τους «σκληρούς ποινικούς, τους ακροαριστερούς, τους ιδιαίτερους».

«Ένα δάκτυλο εκκίνησε μια αθόρυβη νέας τεχνολογίας ηλεκτρική σκούπα, η οποία είναι η αστυνομία, η οποία σιγά – σιγά θα ρουφήξει όλα τα σκουπίδια από τα Εξάρχεια, προοδευτικά, δημοκρατικά, με σχέδιο από τα επιτελεία της Αστυνομίας» είπε και στην προσπάθεια της δημοσιογράφου να τον γλιτώσει από το ατόπημα, ο συνδικαλιστής αστυνομικός διευκρίνισε: «Βεβαίως, δεν εννοούμε τους ανθρώπους που αποτελούν μια σκόνη που μπορεί να έχει ενοχλητικό χαρακτήρα αλλά δεν έχει καίριο χαρακτήρα για τα Εξάρχεια, εννοούμε τα πραγματικά σκουπίδια στις άλλες δέκα καταλήψεις, τις οποίες τις έχουν σκληροί ποινικοί, ακροαριστεροί, ακροαναρχικοί, άνθρωποι ιδιαίτεροι. Όταν θα αρχίσουμε να μπαίνουμε και εκεί, τότε θα έχει δημοσιογραφικό ψωμί που θα μπορέσουμε να το συζητήσουμε και εδώ».

Η ανατριχιαστική δήλωση -η οποία ευθέως παραπέμπει στη ναζιστική προπαγάνδα που υποβίβαζε τους «μη Άριους» σε υπανθρώπους-, του αντιπροέδρου Θεμάτων Μελετών – Επιμόρφωσης Αστυνομικών και Ειδικού Γραμματέα της ΠΟΑΣΥ Στ. Μπαλάσκα ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων, σε σημείο που χθες το απόγευμα διατάχθηκε Ένορκη Διοικητική Εξέταση (ΕΔΕ) από τον αρχηγό της ΕΛ.ΑΣ. Μ. Καραμαλάκη, ενώ διαβιβάστηκαν οι δηλώσεις στην Εισαγγελία Αθηνών για να εξεταστεί αν προκύπτει και κάποιο αδίκημα.

Και το πρόβλημα ξέρετε ποιο είναι; Ότι ανάλογες δηλώσεις είναι κανόνας τα τελευταία χρόνια για τους συνδικαλιστές της ΠΟΑΣΥ, οι οποίο φαίνεται πια να μην διστάζουν να αποκαλύψουν δημόσια τη χωροφυλακίστικη κατάταξη και αξιολόγηση που κάνουν κατά την άσκηση των καθηκόντων τους. Οι «κακόμοιροι», τα «σκουπίδια», οι «ιδιαίτεροι» που με ένα ok μπορούμε να τους εξαφανίσουμε, ενώ πια τα Εξάρχεια αποτελούν ένα σύμβολο στο φαντασιακό των υπερασπιστών του «Νόμου και της Τάξης».

Ο ίδιος δε, λίγες ημέρες πριν τις εκλογές, απειλούσε από το «Πρώτο Θέμα» ότι «Αν πάρουμε πολιτική εντολή για τα Εξάρχεια, θα πάθετε την πλάκα σας», ενώ τον περασμένο Απρίλιο, από τον ΣΚΑΪ πάλι, αναφερόταν στα Εξάρχεια ως «κατακτημένα ελληνικά εδάφη εντός της ελληνικής επικράτειας».

Οι δηλώσεις αυτές πάντως μόνο δημοκρατικό ιδεώδες δεν αποπνέουν και ούτε φαίνεται εντέλει να έχουν κάποια σχέση και με την πραγματική αποστολή της αστυνομίας να καταστέλλει το έγκλημα.

ΥΓ.: Αλήθεια, πού κατέταξαν οι αστυνομικοί, πριν ένα χρόνο, τον Ζακ Κωστόπουλο;

Αναζητώντας τον Αρκά

Αναλογίστηκες άραγε, Αρκά, πόσο μεγάλη διάσταση παρουσιάζει το παρόν και το παρελθόν σου; Ποια είναι άραγε η καλλιτεχνική σου ταυτότητα;

Γράφει η Κωνσταντίνα Πορφυρού    

Στην εφηβεία μου, στην ηλικία που «προσπαθούσα να βγω από το ψυχολογικό μου αδιέξοδο, αλλά δεν μπορούσα να θυμηθώ από που μπήκα», γνώρισα και αγάπησα τα σκίτσα του Αρκά. Ο κόκορας αποτελούσε το alter ego μου όσον αφορά τα αποτυχημένα αισθηματικά και την μηδαμινή αυτοπεποίθηση, ο καλοκάγαθος Ισοβίτης με έκανε πάντα να γελώ, ενώ οι διαμάχες του μικρού σπουργιτιού με τον πατέρα του έμοιαζαν βγαλμένες απ’ τη δική μου ζωή (εντάξει, ο μικρός είχε περισσότερο θράσος και τσαγανό από εμένα, αλλά για τις ανάγκες του παρόντος ας δεχθούμε την αναλογία). 

Τα χρόνια αναπόδραστα πέρασαν, εγώ μεγάλωσα, άλλαξα. Η ενηλικίωση αποτέλεσε ηλεκτροσόκ και μέσα σ’ όλα όσα γύρισαν τούμπα, αναγκάζομαι σήμερα να αντιμετωπίσω και την κατάρρευση ενός εκ των εφηβικών μου ειδώλων. Αρκά, απευθύνομαι σ’ εσένα, σε β’ ενικό, με ένα θάρρος που το σφετερίζομαι προφασιζόμενη την αναγνωστική πίστη που σου έχω δείξει όλα αυτά τα χρόνια. Προφασιζόμενη; Ναι, προφασιζόμενη. Γιατί το βαθύτερο αίτιο είναι μία αγνή απογοήτευση που έχει φωλιάσει στην καρδιά μου. 

Είσαι εσύ Αρκά, αυτός που αφέθηκε να εμπλακεί στη δίνη του πολιτικού κόσμου, όχι για να εγείρει συνειδήσεις ή να προβληματίσει, αλλά για να στοχεύσει ευθέως; Ρισκάροντας μάλιστα τα συναπτά έτη επιτυχιών και το σεβασμό του κοινού για έναν ομιχλώδη, απροσδιόριστο λόγο; 

Αναλογίστηκες άραγε, Αρκά, πόσο μεγάλη διάσταση παρουσιάζει το παρόν και το παρελθόν σου; Ποια είναι άραγε η καλλιτεχνική σου ταυτότητα; Είσαι αυτός που γράφει τα «Χοντρά Αστεία», κάνοντας κακό ποιοτικά, εύκολο χιούμορ, ή είσαι εκείνος που είχε για μεγάλο διάστημα ως θρυλικό χαρακτήρα του το Γουρούνι, το κωμικά ακομπλεξάριστο, που «όλες το θέλουν για το κορμί του» και που μας έκανε να χαμογελάμε νοσταλγικά (ίσως και ένα μικρό αίσθημα ζήλιας) με την δυναμική του; 

Είσαι ο δημιουργός της γκρινιάρας Ρόζας, της καρικατούρας που τα βρίσκει χονδροειδώς και ισοπεδωτικά όλα πολιτικά μη ορθά, προσπαθώντας ουσιαστικά να μας πείσει για το αντίθετο, ότι δηλαδή όλα τα παρελκόμενα ζητήματα είναι αποτελέσματα μίας υστερικής υπερβολής; Ή μήπως είσαι ο πατέρας της Λουκρητίας, της φεμινιστικά απενοχοποιημένης σεξουαλικά γάτας, θηλυκού αθυρόστομου και πληθωρικού; (Σημείωση, για να μην παρεξηγηθούμε: το χιούμορ σου, ήταν πάντα σκληρό και τσουχτερό, στις περισσότερες περιπτώσεις δε, έθιγε και σοβαρά ζητήματα. Αυτό που έχει αλλάξει είναι η οπτική σου για τα πράγματα, το επίπεδο της γραφής, καθώς και το κοινό στο οποίο πια απευθύνεσαι μέσω των έργων σου…). 

Μου κάνει φοβερή εντύπωση, το πόσο άλλαξες επικοινωνιακή στρατηγική. Από τον Αρκά των προσεκτικών επιλογών, ο οποίος έθετε το σχόλιο του έξυπνα και καυστικά μέσα από τα σκίτσα του, περάσαμε στον Αρκά-σημαιοφόρο του facebook, που απαντάει, πετάει μπηχτές, προκαλεί και προκαλείται χωρίς φειδώ. Θεωρώ μάλλον απίθανο να διαχειρίζεσαι εσύ τη σελίδα, δεδομένης της (λογικά) μεγάλης ηλικίας σου, όμως για να χαρακτηρίζεται «επίσημη» και να έχει πρόσβαση στο σύνολο του έργο σου, σίγουρα οι αναρτήσεις της έχουν την έγκρισή σου. 

Εκούσιο ή μη, το rebranding του Αρκά που αγαπήσαμε είναι πλέον γεγονός. Δεν μπορούμε παρά να αναμείνουμε για να διαπιστώσουμε αν θα οδηγήσει στην οριστική κατάπτωση ενός θρύλου, ή στην αναβίωσή του μετά από μία, επιεικώς, κακή περίοδο της καριέρας του. 

Κυριάκος Μητσοτάκης ....ο θαυματοποιός..!

Αυτός δεν είναι Πρωθυπουργός θαυματοποιός είναι....! Μέσα σε διάστημα ενάμιση μήνα τα ανέτρεψε ....ΟΛΑ..! 

Μείωση επιτοκίων δανεισμού -άρση capital controls - μείωση φόρου στα κέρδη και τα μερίσματα επιχειρήσεων - μείωση φόρου στις μεταγραφές ποδοσφαιριστών των ΠΑΕ - κατάργηση του μειωμένου ΦΠΑ στην ενέργεια - κατάργηση της έκπτωσης 10% των καλοπληρωτών της ΔΕΗ - απαξίωση της Κρατικής τηλεόρασης για χάρη των μεγαλοκαναλαρχών ...(βλέπε συνδρομητική TV) - δημιούργησε το δικό του ΙΕΚ δημοσιογραφίας (ΙΕΚ "Το Μαξίμου"),για την αντικειμενική και πληρέστερη ενημέρωσή μας για τα πεπραγμένα της Κυβέρνησης του και έπονται και άλλα ... για το καλό μας ΠΑΝΤΟΤΕ...

Τελικά μάλλον η ανάπτυξη ήρθε και με προσπέρασε χωρίς να το καταλάβω...και η επιστροφή στην κανονικότητα είναι πια γεγονός! 

Υ.Γ. Όλοι εσείς που τον στηρίξατε εάν δεν το έχετε πει ήδη, είμαι σίγουρος ότι πολύ σύντομα θα το πείτε : "Στερνή μου γνώση να σ είχα πρώτα"....

Σ.Φ.

Άρτος, θεάματα και κατασκευάσματα… Το παραμύθι Γκρέτα Τουνμπεργκ

Γράφει η Μαρία Δεναξά

Στην εποχή όπου οι πολίτες δεν πρέπει να έχουν γνώση, σκέψη και άποψη, στην εποχή όπου η ενημέρωση γίνεται ελεγχόμενη και οι πολίτες αντιμετωπίζονται σαν μια αγέλη που πρέπει να ακολουθεί μια και μόνο κατεύθυνση, στην εποχή όπου οι λέξεις από τη συστηματική διαστρέβλωση έχουν χάσει το νόημα τους… εμφανίζονται από το πουθενά, ολοένα και συχνότερα, από Μηχανής Θεοί – επικοινωνιακά κατασκευάσματα. Με τη βοήθεια των ΜΜΕ, καταφέρνουν η υποτιθέμενη δράση τους ή το υποτιθέμενο έργο τους, που στην ουσία είναι φούμαρα, να μονοπωλούν την επικαιρότητα. Μια τακτική, που συνίσταται στο να αποσπά την προσοχή της κοινής γνώμης από αποτυχημένες αντιλαϊκές πολιτικές, συρρίκνωση κοινωνικών κεκτημένων, αδικαιολόγητους πολέμους και αιματοχυσίες όπως σε Υεμένη, Ιράκ, Αφγανιστάν, Συρία, Λιβύη κ. αλλού, ανυπολόγιστες οικολογικές καταστροφές, όπως είναι η εντατική καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος του Αμαζονίου, εργασιακή εκμετάλλευση κ. άλλα εξίσου σημαντικά και σοβαρά ζητήματα.

Μια απ’ αυτές της ιέρειες της σύγχρονης προσωπολατρίας που επιβάλλεται, είναι και η 16χρονη Γκρέτα Τούνμπεργκ από τη Σουηδία, που εμφανίστηκε από το πουθενά τον Αύγουστο του 2018, διοργανώνοντας αποχή από το σχολεία της χώρας της κάθε Παρασκευή, με αίτημα την ενίσχυση των δράσεων για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής. Μια κινητοποίηση που πήρε αμέσως παγκόσμιες διαστάσεις και αστραπιαία το άγνωστο κορίτσι από τη Σουηδία, ανακηρύχθηκε χωρίς δεύτερη σκέψη, από πολιτικούς, κυβερνήσεις, ΜΚΟ, επιχειρηματίες, ΜΜΕ, διαδίκτυο, βιομηχανία του θεάματος κ.τ.λ. παγκόσμιο σύμβολο καταπολέμησης της κλιματική αλλαγής, ενώ είναι υποψήφια για το Νόμπελ Ειρήνης!

Όλα καλά μέχρι εδώ, αν δεν είχαμε να κάνουμε με μια φούσκα. Με ένα καλοφτιαγμένο παραμύθι, με μια αναποτελεσματική κινητοποίηση, μια ανώδυνη επανάσταση με αερολογίες, καθώς εκείνοι που με τη βοήθεια των «δορυφόρων» τους υποστηρίζουν, προωθούν και εξυμνούν στα μάτια του πλήθους-αγέλης τη νεαρή Σουηδέζα και τον επιλεκτικό ακτιβισμό, είναι εκείνοι που καταστρέφουν πρώτοι το περιβάλλον και προκαλούν την κλιματική αλλαγή, στο όνομα των πολυπόθητων «επενδύσεων» και του άκρατου κέρδους.

Αλήθεια, τι τύχη παγκόσμιας προβολής και αποδοχής θα είχε η Γκρέτα, αν για παράδειγμα καταπιανόταν με την καταστροφική επένδυση για το περιβάλλον στις Σκουριές; Τι τύχη δημοσιότητας θα είχαν ο Α ή ο Ψ, που ασχολούνται με τις αιτίες της προσφυγιάς και το δράμα των χιλιάδων μεταναστών που πνίγονται καθημερινά στη Μεσόγειο; Αν διαμαρτύρονταν για την οικονομική εξαθλίωση και τον εργασιακό μεσαίωνα, ο οποίος επιβάλλεται απανταχού στον πλανήτη, εις το όνομα μιας επαναλαμβανόμενης και ατελείωτης οικονομικής κρίσης; Αν καταπιάνονταν με το γεγονός ότι οι φτωχοί γίνονται φτωχότεροι και οι πλούσιοι πλουσιότεροι; Απολύτως καμία! Θα τη δαιμονοποιούσαν, θα την αποδομούσαν, θα την κατηγορούσαν για λαϊκίστρια, για ακροδεξιά, για ακροαριστερή, ταραχοποιό, τρελή για δέσιμο κι άλλα «κόσμια».

Το κατασκεύασμα «Γκρέτα»: «Δεν θέλω να είστε απελπισμένοι, θέλω να πανικοβληθείτε. Θέλω να αισθανθείτε τον φόβο μου και να ενεργήσετε σαν να καιγόταν το σπίτι σας», ήταν το απόσπασμα της τελευταίας ομιλίας της 16χρονης στην Ευρωβουλή που «συγκλόνισε», σύμφωνα με τα κλισέ της μηντιακής υπερβολής και του πρόσκαιρου εντυπωσιασμού. Πίσω από την ρητορική του φόβου και της καταστροφολογίας, ο «δημιουργός» της Γκρέτας είναι ένας πανίσχυρος και πασίγνωστος σουηδός δημοσιοσχετίστας – επικοινωνιολόγος, ο Ιγκμάρ Ρεντζόχ, στον οποίο ανήκει η διαδικτυακή start-up «We Don’t Have Time». Το παρασκήνιο του παραμυθιού «Γκρέτα» που δημιούργησε είναι λιγότερο όμορφο, αλλά ιδιαίτερα ενδιαφέρον.

Σύμφωνα με την δημοσιογραφική έρευνα καταξιωμένων δημοσιογράφων όπως είναι ο Σουηδός Αντρέας Ενρικσον, όλα είχαν προγραμματιστεί εκ των προτέρων, ώστε η έφηβη ακτιβίστρια που πάσχει από το σύνδρομο Ασπέργκερ, να μετατραπεί σε χρόνο dt σε διεθνή ηρωίδα. Η όμορφη ιστορία της ξεκινά στις 20 Αυγούστου του 2018, όταν ο Ρέντζοχ τη «συναντά» μπροστά από το σουηδικό Κοινοβούλιο όπου διαμαρτύρεται για την κλιματική αλλαγή. Λίγα λεπτά αργότερα, ο επικοινωνιολόγος δημοσιεύει μια συγκινητική ανάρτηση στη σελίδα του στο Facebook. Πρόκειται για την 1η μέρα απεργίας της 16χρονης. Στις 24 Αυγούστου, δηλαδή 4 μέρες αργότερα, κυκλοφορεί στα βιβλιοπωλεία όλης της χώρας, μια αυτοβιογραφία που εμπλέκει την οικογενειακή κρίση με την κλιματική αλλαγή και είναι γραμμένο από τη Γκρέτα, τη μητέρα, τον πατέρα και την αδερφή της. Οι γονείς της είναι διάσημοι καλλιτέχνες, αλλά όχι η νεαρή ακτιβίστρια. Στην πραγματικότητα οι γονείς της γνώριζαν ήδη τον Ιγκμαρ Ρέντζοχ, με τον οποίο συμμετείχαν σε συνέδριο για το κλίμα στις 4 Μαΐου του 2018.

Κατά συνέπεια η πρώτη συνάντηση του Ρέντζοχ με την Γκρέτα, στο πεζοδρόμιο μπροστά από το σουηδικό Κοινοβούλιο, μόνο κατά τύχη δεν έγινε. Ούτε και το πρώτο άρθρο που δημοσιεύτηκε στην Aftonbladet, την μεγαλύτερη σε κυκλοφορία εφημερίδα της Σουηδία, λίγες ώρες μετά την ανάρτηση του επικοινωνιολόγου στο FB για την 16χρονη. Την ίδια ώρα αποκαλύφθηκε πως σύμβουλος του ιδρύματος που διαχειρίζεται την διαδικτυακή start-up του Ρέντζοχ, είναι η νεαρή ακτιβίστρια. Μεγαλομέτοχοι της “We Don’t Have Time, είναι δυο πανίσχυρες οικογένειες δισεκατομμυριούχων της Σουηδίας, που δεν έχουν καμία σχέση με την οικολογία και την κλιματική αλλαγή. Ασχολούνται με τα χρηματοοικονομικά και είναι μεγαλοεπενδυτές. Μάλιστα προσέλαβαν τον Ρέντζοχ, σε think tank που δημιούργησαν, το οποίο ασχολείται με τα θέματα της πράσινης ανάπτυξης, την κυκλική οικονομία, αλλά ως επί το πλείστον με το «Greenwashing». Το «Greenwashing» δεν είναι τίποτα άλλο από την οικολογική εξαπάτηση των καταναλωτών. Είναι η προσπάθεια αύξησης των πωλήσεων ή η βελτίωση της εικόνας μιας επιχείρησης, μέσω της παραπλανητικής προβολής, με δήθεν οικολογικά χαρακτηριστικά.

Πολλές επιχειρήσεις, όπως είναι οι πετρελαϊκές ή που πουλάνε ανεμογεννήτριες, θερμοσυσσωρευτές, κατασκευάζουν πυρηνικά εργοστάσια κ.άλλα, προσπαθούν να πείσουν ότι είναι περιβαλλοντικά υπεύθυνες, ενώ στην πραγματικότητα κάνουν Greenwashing, παραπλανούν δηλαδή συστηματικά τους καταναλωτές, σχετικά με τις περιβαλλοντικές πρακτικές τους, τις περιβαλλοντικές ευαισθησίες τους ή τα περιβαλλοντικά πλεονεκτήματα των προϊόντων ή των υπηρεσιών τους. Κατά συνέπεια η Γκρέτα Τούνμπεργκ, ίσως εν αγνοία της, υπηρετεί και συμβουλεύει αυτούς που επικρίνει κι όχι μόνο. To «πράσινο ξέπλυμα», επιτρέπει τη συνεχή αναζωογόνηση του καπιταλισμού και την ευημερία των λόμπι για την προώθηση της πράσινης ανάπτυξης, όπου επί του παρόντος η πραγματικότητα είναι άλλη από την προτεινόμενη. Λόγω της αδυναμίας αντικατάστασης των παραδοσιακών πηγών ενέργειας, μέχρι σήμερα δεν έχει βρεθεί καμία αποτελεσματική και βιώσιμη λύση αποθήκευσης των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας.

Τέλος, όπως αποκαλύφθηκε τις τελευταίες ώρες, το υπερατλαντικό ταξίδι της 16χρονης ακτιβίστριας με αγωνιστικό ιστιοφόρο προς τις ΗΠΑ, για να έχει μηδενικό ανθρακικό αποτύπωμα, μόνο οικολογικό…δεν είναι! Για την επιστροφή του ιστιοφόρου στην Ευρώπη, θα πετάξουν ως τη Νέα Υόρκη πέντε μέλη του πληρώματος, ενώ ο γερμανός σκίπερ, Μπορις Χερμαν που συνοδεύει την 16χρονη θα πάρει κι αυτός το αεροπλάνο. Όπως σημειώνει η γερμανική εφημερίδα TAZ, το ταξίδι της Γρκέτα Τούνμπεργκ στη Νέα Υορκη, με σκοπό να πάρει μέρος σε διάσκεψη του ΟΗΕ για το κλίμα, θα επιβαρύνει τελικά περισσότερο το περιβάλλον, απ’ ό,τι αν η νεαρή ακτιβίστρια και ο πατέρας της, πετούσαν τελικά με το αεροπλάνο!

Εσείς τι λέτε, είναι ωραίος ο Κούλης;

Μια μανία (η απαλλαγή του απ’ το παρωνύμιο «Κούλης») και μια ψύχωση (η επιθυμία του για μια δημόσια εικόνα με στοιχεία ηγετικής λάμψης και ωραιότητας... «τύπου Τσίπρα») στοιχειώνουν τον πρόεδρο της Ν.Δ.

Γράφει ο Νίκος Τσαγκρής

Το ωραίο δεν είναι παρά η υπόσχεση της ευτυχίας, αποφαίνεται ο Σταντάλ. Όμως, τι είναι το ωραίο; Είναι ωραίος, ας πούμε, ο τραγουδιστής Αργυρός; Η δεκαεξάχρονη ανιψιά μου τον βλέπει σαν θεό! Θα ήταν ευτυχισμένη αν, απλώς, τον έβλεπε από κοντά να τραγουδάει «Λιώμα θα ’μαι λιώμα / Μα θα σκέφτομαι εσένα ακόμα / Το πρωί σε κώμα / θα γυρεύω το δικό σου στόμα»...

Απ’ αυτήν την άποψη, ο Σταντάλ έχει δίκιο, το ωραίο δεν είναι παρά η υπόσχεση της ευτυχίας: ένας πίνακας του Άντυ Γουώρχολ, ένα κόσμημα του Καρτιέ, ο Ντάνος του Survivor, ο ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση (χθες), η Ν.Δ. στην... εξουσία (σήμερα), ένα ζευγάρι γόβες Louboutin, μια βίλλα στην Εκάλη, ο Ολυμπιακός Πειραιώς, ο Μάρλον Μπράντο (κάποτε), ο Λεονάρντο Ντι Κάπριο (τώρα), η... γυναίκα του γείτονα, μια Φεράρι, ένα πλυντήριο πιάτων, ο Γιάννης Αντετοκούμπο, μια θέση στο Δημόσιο, η Μόνικα Μπελούτσι (κάποτε), η Σκάρλετ Γιόχανσον (τώρα), ο Αλέξης Τσίπρας (χθες), ο Κυριάκος Μητσοτάκης (σήμερα), δεν είναι παρά υποσχέσεις ευτυχίας για εκείνους που βλέπουν «ωραία» αυτά τα υποκείμενα ή τα αντικείμενα...

Πολλοί βρίσκουν ωραία, έως και... φεγγαρόφωτη, την υπουργό της Ν.Δ. Δόμνα Μιχαηλίδου - άλλοι την τοποθετούν στο επίπεδο της γραφικής θρησκόληπτης κ. Ελένης Λουκά. Αλλά είναι ωραία η κ. Μιχαηλίδου; Και είναι ωραίο το πολιτικό τοπίο της χώρας μετά την αλλαγή κυβερνώντος κόμματος, κυβέρνησης, πρωθυπουργού;

Λοιπόν, τι λέτε, είναι ωραίος ο... Κούλης; Μη γελάτε, κυρίες μου, κύριοι, αφήστε κατά μέρος τα αμήχανα χαμόγελα∙ ναι, είμαι ένας σοβαρός, υποτίθεται, δημοσιογράφος, και πάντως όχι ένας απ’ αυτούς τους γιαλαντζί σημερινούς, τους μισθοφόρους πληκτρολογίων τεχνητής νοημοσύνης - αν καταλαβαίνετε τι εννοώ. Και ναι, παρά το εγνωσμένο του δεοντολογικού ύφους και ήθους μου, αποκαλώ τον «Κούλη» Κούλη!.. Με το αυτοκόλλητο κοινωνικό παρατσούκλι του δηλαδή, και ας είναι πια πρωθυπουργός.

Είναι; Προσωπικά αμφιβάλλω, όσο και ο ίδιος υποθέτω∙ αφού, σύμφωνα με πληροφορίες προερχόμενες από πρόσωπα του... μετακλητού δημοσιογραφικού περιβάλλοντός του, «το γεγονός ότι ενάμιση μήνα μετά την ορκωμοσία του, το διεθνοποιημένο πια παρατσούκλι ‘Κούλης’ (‘le petit “Koulis” est appelé au pouvoir’) τον ακολουθεί ακατάπαυστα και ως πρωθυπουργό τον στοιχειώνει...»

Εξηγούμαι... Πέρα από τα δεξιά μερεμέτια επικοινωνιακού χαρακτήρα σε βασικές φιλολαϊκές ρυθμίσεις και μεταρρυθμίσεις της κυβέρνησης Τσίπρα καθώς και τα copy paste... ιδιοκτησιακού χαρακτήρα σε άλλες, πέρα από τις απολυταρχικές παρεμβάσεις στα δημόσια ΜΜΕ και τις επείγουσες ρουσφετολογικές, υπέρ βιομηχάνων και μιντιαρχών φίλων και χορηγών, παρανομοθετικές διευθετήσεις, ο πρόεδρος της κυβέρνησης της Ν.Δ. τα δίνει όλα για να ξεφορτωθεί το παρατσούκλι του: «Η απαλλαγή του από το ταπεινωτικό παρωνύμιο Κούλης παραμένει πρώτο θέμα στην πολιτική ατζέντα του Κυριάκου», με ενημερώνουν οι πηγές μου...

Και με διαβεβαιώνουν πως ό,τι είδαμε, ό,τι ακούσαμε, ό,τι διαβάσαμε για Κυριάκο Μητσοτάκη τις πρώτες 50 μέρες της πρωθυπουργίας του (* γαλάζιο πουκάμισο χωρίς γραβάτα, τα μανίκια σηκωμένα, τα χέρια τεταμένα καθοδηγητικά προς τις χαμηλοβλεπούσες, μπρος στη σοφία του αρχηγού, ενάρετες υπουργίνες * ανέμελες ημίγυμνες πόζες σε λαϊκές πλαζ * αξύριστη θλίψη πίσω από γυαλιά - καθρέφτες με φόντο τα αποκαΐδια της Εύβοιας, κ.λπ., κ.λπ., κ.λπ....) δεν είναι παρά επί μέρους στοιχεία μιας υπερπαραγωγής του επικοινωνιακού επιτελείου του (ενός πραγματικού στρατού μισθοφόρων δημοσιογράφων, συμβούλων επικοινωνίας και μιντιακών εξαπτέρυγων), με στόχο την άμεση απαλλαγή του πρωθυπουργικού προφίλ του από το μειωτικό παρωνύμιο «Κούλης»: «Ο πρόεδρος επιθυμεί να αποκτήσει, το συντομότερο δυνατόν ένα επικοινωνιακό, έστω, αμπαλάζ, ηγετικής λάμψης και ωραιότητας εφάμιλλης αυτής του Τσίπρα», καταλήγει ένας απ’ τους συνομιλητές μου...

Αν θέλετε τη γνώμη μου, η επιθυμία του Κούλη να απαλλαγεί από το παρατσούκλι του και να αποκτήσει ένα... περιτύλιγμα «ηγετικής λάμψης και ωραιότητας εφάμιλλης αυτής του Τσίπρα» δεν είναι παρά μια ψύχωση που «περιγράφει» τον φορέα της να συμπεριφέρεται περισσότερο σαν «Κούλης» («le petit ‘Koulis’ est appelé au pouvoir») παρά σαν πρωθυπουργός, που υποτίθεται πως έγινε: να παραμένει εγκλωβισμένος στο παρατσούκλι του, για πάντα Κούλης!

ΥΓ.: Παρατσούκλι, σύμφωνα με τον Νίκο Σαραντάκο (sarantakos.wordpress.com), «λέμε το πρόσθετο όνομα που δίνεται σε κάποιον, συνήθως (αλλά όχι πάντοτε) σκωπτικό ή ειρωνικό, από τον κοινωνικό του περίγυρο: το χωριό, το σχολείο, τον επαγγελματικό χώρο, την πιάτσα. Και εκφράζει μιαν ιδιότητα του παρονομαζόμενου, σωματική, πνευματική ή ηθική, ή κάποιο χαρακτηριστικό του...

   

Σπούδασε κι εσύ στο ΙΕΚ Δημοσιογραφίας «Το Μαξίμου»...

"Σπούδασε κι εσύ στο ΙΕΚ Δημοσιογραφίας «Το Μαξίμου» και μάθε από τους καλύτερους πως η δημοσιογραφία είναι ένα υπέροχο επάγγελμα γεμάτο συγκινήσεις αρκεί να ξέρεις πότε να το εγκαταλείψεις για χάρη ενός πολιτικού" έγραψε στο facebook, ο δημοσιογράφος Πέτρος Κατσάκος με αφορμή και τους τελευταίους διορισμούς του Ιάσωνα Πιπίνη και της Μαρίας Χουκλη σε θέση συμβούλων του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη

Συγκεκριμένα ο Πέτρος Κατσάκος έγραψε στο fb:

"Ακολουθεί πολιτική διαφήμιση:

- Και ο Δημήτρης Τσιόδρας;

- Και ο Γιώργος Ευθυμίου;

- Και ο Αργύρης Παπαστάθης;

- Και η Μαρία Χούκλη;

- Και ο Ιάσων Πιπίνης;

- Και ο Γιάννης Βλαστάρης;

- Και ο Δημήτρης Μητρόπουλος;

- Και που είσαι ακόμα...

Σπούδασε κι εσύ στο ΙΕΚ Δημοσιογραφίας «Το Μαξίμου» και μάθε από τους καλύτερους πως η δημοσιογραφία είναι ένα υπέροχο επάγγελμα γεμάτο συγκινήσεις αρκεί να ξέρεις πότε να το εγκαταλείψεις για χάρη ενός πολιτικού."

πηγή

Να πάει από κει που ’ρθε!

Γράφει η Νόρα Ράλλη

Σιχαίνομαι τον Αύγουστο. Τον σιχαίνομαι από τα βάθη της αλυσίδας του DNA μου.

Κατ' αρχάς, δεν μ' αρέσει τ' όνομα. Προς τιμήν, λέει, του Ρωμαίου αυτοκράτορα και τρίχες κατσαρές. Δεύτερον, δεν αντέχω που μου τρέχουν όλοι, μαζί με τις τρίχες τους, όχι μόνο στα ελληνικά «θέρετρα» αλλά και στα πάσης φύσεως «εναλλακτικά» στέκια και δεν βρίσκεις να απλώσεις πετσέτα σε άμμο ούτε για δείγμα. Αλλά και να βρεις αυτούς τους πέντε κόκκους άμμου που περισσεύουν (αν), είναι τίγκα στο πλαστικό: πλαστικά ποτήρια του καφέ, πλαστικά καλαμάκια, πλαστικά μπουκάλια αντηλιακού, πλαστικά μπουκαλάκια νερού ξανά και παντού και ολούθε! Και γύρω σου, πλαστικοί άνθρωποι: από τσάντες μέχρι νύχια, στήθη, μυαλά και συνειδήσεις... Εχω καταργήσει τις αυγουστιάτικες διακοπές εδώ και χρόνια. Και όταν αναγκάζομαι να πάω, ξέρω πολύ καλά ότι μαζί με τον υδράργυρο, κόκκινο θα χτυπήσει και η μισανθρωπία μου. Είμαι που είμαι, έρχομαι κι απογίνομαι.

Αλλά και στην Αθήνα είναι τρισχειρότερα. Πέντε νοματαίοι μένουν πίσω να φυλάν τα τείχη και οι πέντε θα κάνουν ό,τι μπορούν για να σου χαλάσουν τη μέρα. Μουσική στη διαπασών (γιατί η γειτονιά άδειασε και δεν ενοχλούν), φωνές στη διαπασών (γιατί η γειτονιά άδειασε και τέτοιος αχαΐρευτος είναι που και φέτος την άφησε να ψήνεται στην πρωτεύουσα. Αλλά καλά τα 'λεγε η μάνα της – δεν θα δει προκοπή με δαύτον! Που τυφλώθηκε και τον πήρε κι έφαγε τα νιάτα της, κορίτσι σαν τα κρύα τα νερά, που είχαν να το λένε πόσο τυχερός θα 'ταν όποιος την έπαιρνε), τσιρίδες στον θεό (γιατί, καλά, αυτή δεν τη σκέφτεται, τα παιδιά του όμως; Πού θα ξεσπάσει και η δόλια μάνα;).

Ασε τους δρόμους. Λες και το 'χουνε μαράζι, καημό, απωθημένο, πώς το λένε, και με το που βγουν σε αθηναϊκό δρόμο τον Αύγουστο δεν πρόκειται να τηρήσουν ούτε έναν κανόνα. Τι από Στοπ θα περάσουν, τι από κόκκινα φανάρια, τι ανάποδα σε δρομάκια (γιατί άδειασαν γειτονιές και δρόμοι και ποιος νοιάζεται;). Ασε οι πεζοί! Πετάγονται μπροστά σου χωρίς έλεος. Ειδικά αν τύχει και είσαι στο τιμόνι εκείνη τη μαύρη ώρα που πάει να δύσει ο ήλιος και τον έχεις κόντρα απέναντι και δεν βλέπεις τίποτα και πάει ο άλλος να διασχίσει κεντρικό δρόμο (εννοείται εκτός διάβασης) και τον βλέπεις τελευταία στιγμή. Να πω κι άλλα;

Γι' αυτό σου λέω. Ο Αύγουστος δεν παλεύεται. Κι εγώ να την παλέψω τον Αύγουστο δεν! Ειδικά φέτος, που 'χουμε και τον Κυριάκο γενικό δερβέναγα, έφτασα στο αμήν. Τι ανεμοστρόβιλοι στη Χαλκιδική, τι σεισμοί ολούθε, τι ένα τσούρμο τουριστομάνι να περιμένει πότε θα ξυπνήσει η κυβέρνηση να στείλει καράβι να τους πάρει (μόνο 15 μέρες τής πήρε για να συσκευθεί άνευ πρωθυπουργού, καθώς διακόπευε). Και φυσικά, παντού μα παντού όργανα. Οχι μπάντες και κανταδόροι. Οργανα της τάξεως (για να το πω και κόσμια). Αδεια η Αθήνα, Δεκαπενταύγουστο δεν έβλεπες μήτε Κινέζο, αλλά τα όργανα, όργανα. Σε κάθε στροφή, έπεφτες πάνω τους. Σκουπίδι και όργανο – απ' αυτά, πια, τιγκάραμε αυγουστιάτικο.

Οσο για τις φωτιές, τι να πω... Εχει καταντήσει αηδία το ζήτημα. Στην Ελλάδα ανήχθη σε εθνικό σπορ. Ασε και το άλλο που άκουγα συνεχώς φέτος: «Προτεραιότητά μας οι ανθρώπινες ζωές!». Τι ακριβώς σημαίνει αυτό, μήτε έχω καταλάβει. Λες και η ζωή δεν είναι μία και ίδια για όλους και όλα. Λες και θα δει ο πυροσβέστης άνθρωπο να κινδυνεύει και θα πει «όχι, θα σώσω το δέντρο πρώτα». Μας κοροϊδεύουν μου φαίνεται, και ως εδώ έχω έρθει!

Στα εξωτερικά είναι ακόμη χειρότερα. Κατακαίγεται ο Αμαζόνιος (ελάχιστα Μέσα το έθιξαν) και ο Μπολσονάρο είπε πως τις φωτιές τις έβαλαν οι ΜΚΟ επειδή σταμάτησε να τις χρηματοδοτεί. Καλό κουμάσι και δαύτος. Μες στα αποκαΐδια, απειλεί κιόλας ότι θα βάλει λουκέτο και στο υπουργείο Περιβάλλοντος.

Και σαν να μην έφταναν όλα τα παραπάνω, ήρθε και το τελειωτικό χτύπημα: οι εκδρομείς επέστρεψαν και πρέπει και να τους παρηγορήσουμε από πάνω!  

Τύπος και υπογραμμός

Γράφει ο Περικλής Κοροβέσης

Οι τυχεροί σήμερα δουλεύουν 8ωρο. Οι λιγότερο τυχεροί 10ωρο. Και οι ακόμα λιγότερο τυχεροί 14ωρο. Και οι άτυχοι καθόλου. Τώρα, ποιος είναι τυχερός και ποιος άτυχος είναι ένα δύσκολο ερώτημα. Ειδικά αν θέσουμε το πρόβλημα από τη σκοπιά των δικαιωμάτων του ανθρώπου και της ελευθερίας του.

Γιατί ακόμα και αυτό το 8ωρο -που είναι θέμα χρόνου να εξαφανιστεί νομίμως- δεν είναι ποτέ καθαρό. Πρέπει να υπολογίσουμε και τον χρόνο μετάβασης και επιστροφής από τη δουλειά. Υπάρχουν ακόμα οι υποχρεωτικές υπερωρίες, είτε πληρώνονται είτε δεν πληρώνονται, που μειώνουν τον ελεύθερο χρόνο. Ο Σενέκας είχε πει πως η μόνη περιουσία που έχουμε είναι ο χρόνος μας. Δηλαδή τι χρόνο διαθέτουμε για να ζήσουμε τη ζωή μας, που είναι πεπερασμένη. Και σε αυτό το πέρασμα, κανονικά, πρέπει να ζήσουμε μια αιωνιότητα.

Ο άνθρωπος είναι το μόνο ζώο στον πλανήτη μας που για να ζήσει πρέπει να δουλέψει. Στην άγρια φύση όλα είναι δωρεάν: τροφή, κατοικία, μετακίνηση, διασκέδαση, χωρίς διάκριση καθημερινής ζωής και διακοπών. Και εφοδιασμένα με καθοριστικά ένστικτα, αν δεν έχουν το κατάλληλο περιβάλλον, εξαφανίζονται. (Εκατοντάδες χιλιάδες είδη της χλωρίδας και της πανίδας έχουν εξαφανιστεί από κεφαλαιοκρατικά αίτια.)

Ο άνθρωπος προσαρμόζεται. Κατά κανόνα κάνει μια δουλειά που δεν του αρέσει και τον καταπιέζει, για να έχει, έστω και κατά προσέγγιση, αυτά που τα ζώα έχουν δωρεάν. Από αυτή τη δουλειά, θεωρητικά, ξεφεύγουν μόνο οι άνεργοι που έχουν όλο το εικοσιτετράωρο στη διάθεσή τους.

Πρακτικά όμως τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά. Ολος αυτός ο ελεύθερος χρόνος ξοδεύεται στην αναζήτηση μιας δουλειάς, αν βέβαια ο άνεργος έχει ακόμα την ψυχική δύναμη να το κάνει. Η ανεργία και η αβεβαιότητα για δουλειά -σύμφωνα με επιστημονικές έρευνες- ισοδυναμούν με την κούραση που έχει κάποιος που δεν έχει κοιμηθεί το προηγούμενο βράδυ.

Αυτό καταλήγει σε κατάθλιψη και απελπισία που μπορεί να οδηγήσει σε αυτοκτονία. Οι πιο δυναμικοί μπορούν να βρουν διέξοδο στα επαγγέλματα της παραβατικότητας, που δεν γνωρίζουν ανεργία, ή στην καλύτερη περίπτωση να πολιτικοποιηθούν και να ενταχθούν ή να δημιουργήσουν κινήματα.

Και όλοι αυτοί οι άνθρωποι ψηφίζουν. Πού όμως να βρουν τον χρόνο να πληροφορηθούν και να καταλάβουν το γιατί της κατάστασής τους και τι αντιπροσωπεύει το κόμμα που διάλεξαν; Το μόνο μέσον που έχουν είναι η τηλεόραση και για τους ταξιτζήδες το ραδιόφωνο (συνήθως Real FM). Αν δούμε το ιδιοκτησιακό καθεστώς των εμπορικών τηλεοπτικών σταθμών, θα πέσουμε σε εφοπλιστές που επεκτείνουν τις δραστηριότητές τους και στον ημερήσιο Τύπο.

Και με τη διαμεσολάβηση δημοσιογράφων καριέρας, που κατά κανόνα κορυφή της καριέρας τους θεωρούν μια κυβερνητική θέση, περνάει το αφήγημα πως τα συμφέροντα των εφοπλιστών και των επενδυτών ταυτίζονται με τα συμφέροντα των φτωχών. Ή πως πια δεν υπάρχει διάκριση Αριστεράς και Δεξιάς. Να είμαστε ρεαλιστές. Το συμφέρον μας πρώτα.

Αποτέλεσμα; Η Ν.Δ., το κόμμα των εφοπλιστών και βιομηχάνων, με την ακραία νεοφιλελεύθερη πολιτική, στην κυβέρνηση για τα επόμενα τέσσερα χρόνια. Ποιο είναι το αντίδοτο; Ανεξάρτητα ΜΜΕ που να μπορέσουν να ξεφύγουν από το περιθώριο και να γίνουν μαζικά. Μια τέτοια περίπτωση ήταν η γαλλική «Le Soir», που μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο κατέκτησε την πρώτη θέση εκτοπίζοντας μεγαθήρια.

Η ιστορία της είναι συναρπαστική. Στο τέλος του 1936, τότε που στην εξουσία ήταν το Λαϊκό Μέτωπο, το ΚΚΓ θέλει μια ανοιχτή-λαϊκή εφημερίδα, που να μην είναι κομματική -τον ρόλο αυτόν τον είχε η «L’ Humanite»- και να συγκεντρώσει όλη την προοδευτική διανόηση που δεν ήταν ενταγμένη στο κόμμα. Ο Λουί Αραγκόν δέχεται τη θέση του διευθυντή, με τον όρο πως θα έμπαινε και ένας συνδιευθυντής που δεν θα ήταν μέλος του κόμματος.

Και βρέθηκε ο Ζαν Ρισάρ Μπλος, εξέχουσα προσωπικότητα της ευρύτερης Αριστεράς. Ανάμεσα στους συνεργάτες ο Πολ Νιζάν, ο Λουί Γκιγιού, ο Ζαν Κοκτό, ο Ζορζ Σαντούλ, ο Ζαν Ρενουάρ, ο Αντρέ Μαλρό και η Ελσα Τριολέ με αντικείμενο τη μόδα. Γραμμή της εφημερίδας ήταν να αναδείξει τα κοινωνικά προβλήματα και να υπερασπιστεί τα επιτεύγματα του Λαϊκού Μετώπου (40ωρο την εβδομάδα, πληρωμένη άδεια, γενικευμένη κοινωνική ασφάλεια κ.λπ.) που ήταν ο στόχος της Δεξιάς (αυτής που αργότερα συνεργάστηκε με τους ναζί και συγκρότησε την κυβέρνηση του Πετέν). Υποστήριξε τις 10.000 απεργίες (από αυτές οι 8.000 ήταν καταλήψεις).

Πριν από την απαγόρευσή της το 1939, είχε γίνει ανταγωνιστική της «Paris-Soir», που ήταν πρώτη σε κυκλοφορία. Δεν υπήρχε καμία προπαγάνδα για το κόμμα και το βάρος είχε πέσει στα κοινωνικά προβλήματα, που τα αναδείκνυε με μεγάλα ρεπορτάζ, στον αντιφασισμό και στις τέχνες και τα γράμματα που είχαν εξέχουσα θέση. Στη διάρκεια της ναζιστικής κατοχής οι πιο πολλοί συντάκτες, ανάμεσά τους και ο Αραγκόν, βρήκαν στέγη στο παράνομο περιοδικό «Les Lettres Francaises».

Το 1953 η εφημερίδα κλείνει. Πώς αυτό; Κυριάρχησε η σκληρή κομματική γραμμή των καθαρόαιμων σταλινικών και έγινε προπαγανδιστικό όργανο του κόμματος. Και από πρώτη εφημερίδα που ήταν το 1945, κατέληξε τελευταία σε κυκλοφορία και πια δεν ήταν βιώσιμη.

Η σημερινή κρίση του Τύπου, που δεν είναι μόνο ελληνικό φαινόμενο, οφείλεται στην αναξιοπιστία του και στο ιδιοκτησιακό του καθεστώς που είναι μεγιστάνες. Οποια εφημερίδα αξιοποιεί το καλύτερο δυναμικό μιας χώρας και δεν έχει τίποτα περιττό, επιζεί. Ανθρωποι που ψάχνονται υπάρχουν και μπορούν και συντηρούν έντυπα που παρέχουν γνώση, πέρα από την επιφάνεια.

Τρία ξεχωριστά χωριά στα Χανιά - Για να γνωρίσετε την αυθεντική πλευρά του νομού

Η Κρήτη είναι γεμάτη επίγειους παραδείσους –από ονειρικές παραλίες και τοπία στη φύση, μέχρι γραφικά χωριά με αυθεντικό χαρακτήρα, ό,τι κι αν αναζητήσετε εδώ θα το βρείτε.

Το ίδιο ισχύει και για το νομό Χανίων,  όπου εντοπίζονται κάποιες από τις πιο φημισμένες και πολυφωτογραφημένες ακτές του νησιού. Εκτός από αυτές, ωστόσο, τις εντυπώσεις στο νομό «κλέβουν» και τρία χωριά, που αν τα επισκεφτεί κανείς θα βιώσει μια πραγματικά αυθεντική, κρητική εμπειρία ζωής.

Λουτρό

Το Λουτρό, το παραθαλάσσιο χωριουδάκι στο νότιο τμήμα του νομού, 71 χλμ. από το κέντρο των Χανίων, αποτελεί φημισμένο παραθεριστικό θέρετρο, κυρίως κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού. Μπορεί να έχει ένα δρόμο όλο κι όλο, «σπαρμένο» με ταβερνάκια, cafes και ενοικιαζόμενα δωμάτια, αλλά, μόλις το αντικρίσετε, δεν θα αναζητήσετε τίποτα παραπάνω.

Τα πάλλευκα σπιτάκια του (θυμίζουν πολύ κυκλαδίτικο τοπίο) «αγκαλιάζουν» το μικρό λιμανάκι, δημιουργώντας μια γραφική εικόνα που θα χαραχτεί στη μνήμη σας. Τα αξιοθέατά του είναι το κτίριο όπου στεγάστηκε το κυβερνείο κατά την Επανάσταση του 1821, τα ερείπια της αρχαίας Αράδαινας με την εκκλησία του Αρχάγγελου Μιχαήλ, καθώς και αυτά της Ανώπολης.

Αν έχετε ως βάση σας το Λουτρό, μπορείτε να εξερευνήσετε το φαράγγι της Σαμαριάς και της Αράδαινας ή να ανεβείτε στην Ανώπολη και να απολαύσετε τη μαγευτική θέα στο Λιβυκό πέλαγος. Από εδώ, επίσης, αναχωρούν καραβάκια που θα σας μεταφέρουν στο νοτιότερο σημείο της Ευρώπης, το μικρό νησί της Γαύδου. Στο Λουτρό θα φτάσετε μετά από 20 λεπτά με καραβάκια που αναχωρούν από τα Σφακιά.

Μηλιά

Εναλλακτικές διακοπές με πρωταγωνιστή την ηρεμία και την χαλάρωση μακριά από όλους και απ’ όλα, λοιπόν, μπορεί να απολαύσει κανείς και σε ένα χωριουδάκι στην Κρήτη, που κατάφερε να ξεχωρίσει στις προτάσεις της εφημερίδας.

Ο λόγος για την Μηλιά, έναν αναπαλαιωμένο οικισμό το δυτικό τμήμα του νομού Χανίων, σε απόσταση 54 χλμ. από το κέντρο της πόλης. Σε υψόμετρο 500 μ. σε μια τοποθεσία μέσα στη φύση της επαρχίας Κισσάμου, είναι χτισμένη σε πλαγιά βουνού και περιβάλλεται από ένα τοπίο μοναδικού φυσικού κάλλους και διασχίζεται από ένα μικρό ρυάκι.

Τα σπιτάκια του χωριού είναι χτισμένα με πέτρα και ξύλο, πάνω στα ερείπια παλιότερων αγροτικών κατοικιών που χρονολογούνται από τον 15ο αιώνα, και διακοσμημένα με παλιά έπιπλα.

Η διαμονή στη Μηλιά μυεί τον επισκέπτη στη φιλοσοφία του αγροτουρισμού, καθώς εδώ συμμετέχει στις εργασίες του αγροκτήματος καθ’ όλη τη διάρκεια της διαμονής του. Οι ανάγκες σε νερό καλύπτονται από ντόπιες πηγές και το ρεύμα παράγεται από ηλιακή ενέργεια.

Σφακιά

Το γραφικό ψαροχώρι και νοτιότερο λιμάνι του νομού βρίσκεται σε απόσταση 75 χλμ. από το κέντρο της πόλης των Χανίων, στο νοτιοδυτικό τμήμα του νησιού. Στο Δήμο Σφακίων ανήκει το μεγαλύτερο μέρος του όγκου των Λευκών Ορέων (ή Μαδάρες), το φαράγγι της Σαμαριάς, της Αράδαινας, του Κλάδου κ.ά.

Για την ονομασία τους επικρατούν 3 θεωρίες. Η μία λέει ότι προέρχεται από τη λέξη «σφαξ», που σημαίνει χώρα των φαραγγιών, η δεύτερη ότι η περιοχή έχει πάρει το όνομά της από τις πικροδάφνες, οι οποίες ονομάζονται «σφάκες» στην Κρήτη, ενώ η τρίτη υποστηρίζει ότι το χωριό ονομαζόταν αρχικά Σφηκιά και με το πέρασμα του χρόνου μετατράπηκε σε Σφακιά.

Στο χωριό θα κάνετε μία βόλτα στο ρομαντικό και νοσταλγικό παρελθόν θαυμάζοντας τα μονόροφα και διώροφα αρχοντικά, τις χρωματιστές αυλές και τα πλακόστρωτα καλντερίμια. Όσοι επιθυμείτε ήρεμες διακοπές, χωρίς ξενύχτια και κραιπάλες, βρίσκεστε στο σωστό μέρος, καθώς εδώ υπάρχουν ταβερνάκια και cafes για χαλαρές, πλην όμως αυθεντικές στιγμές.

Για τις βουτιές σας μπορείτε να επιλέξετε την παραλία του οικισμού, εκείνη στη δυτική έξοδο της Χώρας Σφακίων ή του Ίλιγγα, σε απόσταση περίπου 1 χλμ. από το χωριό. Επίσης, η περιοχή αποτελεί ορμητήριο για την εξερεύνηση του ευρύτερου Δήμου Σφακίων, όπου υπάρχουν περιοχές που ενδείκνυνται για καταδύσεις, ψάρεμα, πεζοπορία και ορειβασία. 

πηγή

     

Γάλλος Δημοσιογράφος ρώτησε τον Μητσοτάκη για την ακροδεξιά φράξια της ΝΔ – Δείτε πως αντέδρασε

Γάλλος Δημοσιογράφος ρώτησε (οι Ελληνες δημοσιογράφοι πληρώνονται για να μην ρωτάνε τέτοια πράγματα) τον Μητσοτάκη για την ακροδεξιά φράξια της ΝΔ

Δείτε πως αντέδρασε

Δημοσιογράφος: Έχετε τους ακροδεξιούς του ΛΑΟΣ στην κυβέρνησή σας

Μητσοτάκης: Ε και; Εμείς είμαστε κόμμα του κέντρου.!!

Παρατηρήστε πως παθαίνει το ελαφρύ εγκεφαλικό μόλις ακούει την ερώτηση     

πηγή

Στο… μικροσκόπιο το ηλεκτρονικό τσιγάρο για εμφάνιση ανεξήγητης πνευμονολογικής ασθένειας

Ένας ενήλικος στο Ιλινόις των ΗΠΑ υπέκυψε σε μια σοβαρή πνευμονολογική ασθένεια, η οποία προκλήθηκε από το ηλεκτρονικό τσιγάρο, όπως ανακοίνωσαν χθες Παρασκευή οι αμερικανικές αρχές.

Η υγειονομική υπηρεσία του Ιλινόις ανακοίνωσε ότι ο ή η ασθενής, το όνομα του οποίου δεν έχει αποκαλυφθεί, ήταν μεταξύ 17 και 38 ετών. Ο θάνατος αυτός καταγράφεται την ώρα που οι ΗΠΑ είναι αντιμέτωπες με την έξαρση μιας ανεξήγητης πνευμονολογικής ασθένειας, την οποία οι αρχές συνδέουν με το ηλεκτρονικό τσιγάρο.

«Χθες (Πέμπτη) ενημερωθήκαμε για τον θάνατο ενός ενήλικα ο οποίος είχε διακομιστεί στο νοσοκομείο για μια σοβαρή, ανεξήγητη πνευμονολογική πάθηση, αφού χρησιμοποιούσε ηλεκτρονικό τσιγάρο», δήλωσε η επικεφαλής της υγειονομικής υπηρεσίας του Ιλινόις Ενγκόζι Εζίκε.

Το Κέντρο Ελέγχου και Πρόληψης Ασθενειών (CDC) ανακοίνωσε χθες ότι έχει καταγράψει από τα τέλη Ιουνίου 193 κρούσματα μιας σοβαρής πνευμονολογικής πάθησης σε 22 από τις 50 αμερικανικές πολιτείες, η οποία συνδέεται με το ηλεκτρονικό τσιγάρο.

Πρόκειται για σημαντική αύξηση σε μόλις δύο ημέρες, αφού την Τετάρτη το CDC είχε επισημάνει ότι υπάρχουν 153 κρούσματα σε 16 πολιτείες.

Τα συμπτώματα που εμφανίζουν οι ασθενείς περιλαμβάνουν αδυναμία, δύσπνοια, βήχα και σε κάποιες περιπτώσεις εμετούς και διάρροιες.

Η αιτία της ασθένειας δεν έχει εντοπιστεί, αλλά όλοι οι ασθενείς είχαν χρησιμοποιήσει πρόσφατα ηλεκτρονικό τσιγάρο για να εισπνεύσουν νικοτίνη και σε κάποιες περιπτώσεις κάνναβη.

«Η σοβαρότητα της ασθένειας από την οποία πάσχουν οι άνθρωποι είναι ανησυχητική. Όλος ο κόσμος πρέπει να γνωρίζει ότι τα ηλεκτρονικά τσιγάρα και το άτμισμα μπορεί να είναι επικίνδυνα», τόνισε η Εζίκε.

Η σύνδεση με τα ηλεκτρονικά τσιγάρα δεν έχει αποδειχθεί ακόμη, προειδοποίησε ωστόσο η Ιλεάνα Αρίας, υπεύθυνη μολυσματικών ασθενειών στο CDC. Αν και οι υποθέσεις μοιάζουν να είναι ίδιες, «δεν γνωρίζουμε αν έχουν την ίδια αιτία ή αν πρόκειται για διαφορετικές ασθένειες που παρουσιάζουν τα ίδια συμπτώματα», πρόσθεσε.

Από την πλευρά του ο επικεφαλής του CDC Ρόμπερτ Ρέντφιλντ δήλωσε: «Με λύπη ενημερωθήκαμε για τον πρώτο θάνατο που συνδέεται με την επιδημία μιας σοβαρής πνευμονολογικής ασθένεια μεταξύ των χρηστών του ηλεκτρονικού τσιγάρου».

«Ο τραγικός θάνατος στο Ιλινόις ενισχύει τους σοβαρούς κινδύνους που συνδέονται με τα προϊόντα του ηλεκτρονικού τσιγάρου», πρόσθεσε.

«Το άτμισμα εκθέτει τους χρήστες σε διάφορες ουσίες για τις οποίες δεν διαθέτουμε επαρκείς πληροφορίες για τις βλαπτικές επιπτώσεις που ενδέχεται να έχουν», επεσήμανε ο Ρέντφιλντ, εξηγώντας ότι το ηλεκτρονικό τσιγάρο δεν είναι ασφαλές για τα παιδιά, τους νέους, τις έγκυες ή ακόμη και για τους ενήλικες που δεν χρησιμοποιούν προϊόντα καπνού.    

πηγή

«Με το νόμο» ηλεκτρονικό φακέλωμα εργαζομένων και έλεγχος με κάμερες!

Η κυβέρνηση, σε νομοσχέδιο των υπουργείων Οικονομικών και Δικαιοσύνης, θεσμοθετεί τον «μεγάλο αδελφό»

Το ηλεκτρονικό φακέλωμα των εργαζομένων που …κατακεραύνωνε πριν μερικές μέρες ο υπουργός Εργασίας, Γιάννης Βρούτσης, αναφορικά με την αιτιολόγηση των απολύσεων, θεσμοθετείται με κατεπείγον νομοσχέδιο για τα προσωπικά δεδομένα που ψηφίζεται την ερχόμενη Δευτέρα. Στο ίδιο νομοθέτημα προβλέπεται χωρίς περιορισμούς η χρήση κάμερας για την παρακολούθηση της αποδοτικότητας των εργαζομένων.

Στις 18 Αυγούστου ο υπουργός Εργασίας Γιάννης Βρούτσης, υπερασπιζόμενος την τροπολογία που είχε φέρει στις 8 Αυγούστου για την κατάργηση της υποχρεωτικής αιτιολογίας της απόλυσης καθώς και την υπογραφή της εφαρμοστικής απόφασης είχε δηλώσει ότι  «με βάση τον ‘βάσιμο λόγο’ απόλυσης, που έφερε ο ΣΥΡΙΖΑ παραμονή των εκλογών, έφερε ταυτόχρονα το πρωτοφανές ηλεκτρονικό φακέλωμα των εργαζομένων. Στο πληροφοριακό σύστημα “ΕΡΓΑΝΗ” καταχωρούνταν οι λόγοι που ο εργοδότης θεωρούσε ότι ήταν εκείνοι που έπρεπε να απολυθεί ο εργαζόμενος. Αύριο, καταργείται το ηλεκτρονικό φακέλωμα των εργαζομένων».

Μόλις 5 μέρες αργότερα με διάταξη που προωθείται στο κατεπείγον νομοσχέδιο για τα δεδομένα προσωπικού χαρακτήρα που κατατέθηκε την Πέμπτη 22/8 το βράδυ στην Βουλή (ΕΔΩ) τα προσωπικά δεδομένα των εργαζομένων μπορούν να τύχουν επεξεργασίας προκειμένου οι εργαζόμενοι να …απολυθούν. Το νομοσχέδιο υπογράφουν ο υπουργός Οικονομίας Χρήστος Σταϊκούρας και ο υπουργός Δικαιοσύνης, Κώστας Τσιάρας. Συζητήθηκε σήμερα στην αρμόδια διαρκή επιτροπή της Βουλής (θα το υπερψηφίσουν ΝΔ και ΚΙΝΑΛ) και προβλέπεται να ψηφιστεί την Δευτέρα στην ολομέλεια του κοινοβουλίου.

Συγκεκριμένα στο άρθρο 27 του νομοσχεδίου ορίζεται με σαφήνεια ότι μπορεί να γίνει χρήση δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα ακόμη και για την καταγγελία μιας σύμβασης, δηλαδή με απλά λόγια για την απόλυση ενός εργαζομένου.

Επίσης απελευθερώνεται το (ούτως η άλλως προβληματικό) καθεστώς της χρήσης καμερών προκειμένου να παρακολουθούνται εργαζόμενοι στους χώρους εργασίας. 

Αυτή είναι η αλλαγή που γίνεται στην ισχύουσα νομοθεσία για την χρήση κάμερας σε χώρους εργασίας. Σύμφωνα με την νέα διάταξη που προωθείται τα δεδομένα που συλλέγονται σε χώρους εργασίας από βιντεοσκόπηση «δεν επιτρέπεται να χρησιμοποιηθούν ως αποκλειστικά κριτήρια για την αξιολόγηση της συμπεριφοράς και της αποδοτικότητας των εργαζομένων». Με άλλα λόγια δηλαδή ..μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τον έλεγχο της αποδοτικότητας αρκεί να συνυπάρχουν με άλλα ελεγκτικά μέσα!

Αυτά την ίδια στιγμή που για τον ζήτημα των καμερών στους χώρους εργασίας υπάρχουν αποφάσεις από την αρμόδια Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα. Ενδεικτική είναι η απόφαση 20/2017 τους αρχής μετά από προσφυγή εργαζόμενης, που μετά από παρακολούθηση μέσω κάμερας δέχθηκε ποινή υποχρεωτικής άδειας άνευ αποδοχών.

Στην απόφαση της Αρχής μεταξύ άλλων τονίζεται: « Σύµφωνα µε το άρθρο 7 της υπ’ αριθµ. 1/2011 Οδηγίας, το σύστηµα βιντεοεπιτήρησης δεν θα πρέπει να χρησιµοποιείται για την επιτήρηση των εργαζοµένων εντός των χώρων εργασίας, εκτός από ειδικές εξαιρετικές περιπτώσεις όπου αυτό δικαιολογείται από τη φύση και τις συνθήκες εργασίας και είναι απαραίτητο για την προστασία της υγείας και της ασφάλειας των εργαζοµένων ή την προστασία κρίσιµων χώρων εργασίας (π.χ. στρατιωτικά εργοστάσια, τράπεζες, εγκαταστάσεις υψηλού κινδύνου). Για παράδειγµα, σε έναν τυπικό χώρο γραφείων επιχείρησης, η βιντεοεπιτήρηση πρέπει να περιορίζεται σε χώρους εισόδου και εξόδου, χωρίς να επιτηρούνται συγκεκριµένες αίθουσες γραφείων ή διάδροµοι». Επίσης σημειώνεται πως  «εξαίρεση µπορεί να αποτελούν συγκεκριµένοι χώροι, όπως ταµεία ή χώροι µε χρηµατοκιβώτια, ηλεκτροµηχανολογικό εξοπλισµό κλπ., υπό τον όρο ότι οι κάµερες εστιάζουν στο αγαθό που προστατεύουν κι όχι στους χώρους των εργαζοµένων. Επίσης, σε ειδικούς χώρους, όπως χώρους µε ηλεκτροµηχανολογικές εγκαταστάσεις ουπεύθυνος βάρδιας ή ο υπεύθυνος ασφαλείας µπορεί να παρακολουθεί σε πραγµατικό χρόνο τους χειριστές µηχανηµάτων υψηλής επικινδυνότητας, µε σκοπό να επέµβει άµεσα αν συµβεί κάποιο περιστατικό ασφαλείας». 

Γεράσιμος Λιβιτσάνος