Κι όταν "θα πάρουν τα όνειρα εκδίκηση" θα είσαι κι εσύ, όπως πάντα στις μεγάλες στιγμές, παρών .!- Αθάνατος Μίκη!

 

Σε κλίμα συγκίνησης ο γγ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας έδωσε τον δικό του φόρο τιμής στον Μίκη Θεοδωράκη, φωνάζοντας «Αθάνατος Μίκη», ενώ στην τελετή αποχαιρετισμού μίλησε για την «εποποιία» του Μίκη και του ελληνικού λαού, ευχαρίστησε τον μεγάλο δημιουργό για την προσφορά του στους αγώνες, τη μουσική και την ιστορία του τόπου και υπογράμμισε:

 

«Στο φέρετρό σου σηκώνεται, υψώνει τη γροθιά της “κι αντριεύει και θεριεύει” η Ελλάδα!. Σύντροφε Μίκη, Είσαι “φως που πατεί χαρούμενο τον Άδη’! Φως επαναστατικό “στην κορφή του Ολύμπου αριστερά”… Φως που “ολούθε λαμπυρίζει”, όπως έγραψαν αυτές τις μέρες γερμανικές εφημερίδες. Ένα “φως που καίει”. “Τέκνο της ανάγκης κι ώριμο τέκνο της οργής”! Αθάνατος Μίκη!».

 

Η ομιλία του γ.γ. του ΚΚΕ

 

Βροντάνε στράτες κι αγορές» μετά την είδηση του χαμού σου, αγαπημένε μας Μίκη.

 

Πλήθος ανθρώπων από όλες τις ηλικίες, απ’ όλες τις γενιές βρίσκονται τις τρεις αυτές μέρες εδώ για να σε αποχαιρετήσουν.

 

Σεμνά, μα όχι βουβά.

 

Με τα τραγούδια σου σε αποχαιρετάμε, όπως αξίζει σε εκείνους που λεβέντικα ροβόλισαν τον κόσμο.

 

Και ένας ψίθυρος περνά από στόμα σε στόμα: «Χωρίς τον Μίκη θα ήμασταν αλλιώς».

 

Και έτσι είναι. Χωρίς εσένα θα ήμασταν αλλιώς.

 

Φράγμα μεγαλόπρεπο στη λήθη, ένα δοξαστικό στην εποποιία του λαού μας τον 20ο αιώνα, είναι το έργο σου.

 

Αποστόμωσε όσους προσπαθούν να μαυρίσουν τη μνήμη της, διόρθωσε τα ψέματα, έκανε έναν ολόκληρο λαό να νιώθει περηφάνια για την κληρονομιά του και θαυμασμό για εκείνους που με τον αγώνα τους την τιμούν και προσπαθούν να τη μεγαλώσουν.

 

Ορμητική, επαναστατική, φλογισμένη από το πάθος, μια κατάφαση είναι η μουσική σου ότι ο κόσμος μας χρειάζεται και μπορεί ν’ αλλάξει.

 

Με το αστραφτερό σπαθί της, εκτοπίζοντας τον φόβο, την ηττοπάθεια, την αδιαφορία, σαλπίζει νέο ξεκίνημα, πυρπολεί τα όνειρα, «πολιορκεί το “κοίταζε τη δουλειά σου”», γεμίζει με ήλιο τις καρδιές.

 

Μας έδειξες τη δύναμη του ελληνικού λαού, τη δύναμη των λαών του κόσμου.

 

Χωρίς αμφιβολία ήξερες καλά να εδραιώνεις την πίστη πως το δίκιο, η ειρήνη, η ευτυχία, είναι πράγματα κατορθωτά.

 

Όσο ρωμαλέα και στιβαρά αναμετριέται η τέχνη σου με την αδικία, τόσο τρυφερά και απαλά ξέρει να θωπεύει τα όμορφα και τα καλά στη ζωή και τον κόσμο.

 

Έσμιξες «τους τρανούς αητούς με τους χρυσούς αγγέλους», μαθαίνοντάς μας πως για να είσαι δυνατός, πρέπει να είσαι ευαίσθητος.

 

Με ιερή αφοσίωση καλλιέργησες αυτή την ευαισθησία μας, μάς έμαθες, πως μέσα στις καταιγίδες, μπορούμε να κρατηθούμε από ένα λουλούδι.

 

Είχες εμπιστοσύνη στο λαό.

 

Πίστευες, κι όχι άδικα, πως μόνο ο λαός μπορεί να κατανοήσει και να κατακτήσει τα ανώτερα δημιουργήματα του ανθρώπου, τέτοια όπως η τέχνη, η ποίηση, η μουσική.

 

Αρκεί να του δώσει κάποιος τα κλειδιά.

 

Γι’ αυτό δεν μελοποίησες μόνο έξοχα τον ποιητικό λόγο, χωρίς να τον προδίδεις. Τον αναδημιούργησες και τον παρέδωσες με εκείνη τη μορφή που μπαίνει κατ’ ευθείαν στη λαϊκή ψυχή.

 

«Έφερες την ποίηση στο τραπέζι του λαού, πλάι στο ποτήρι και το ψωμί του», όπως έγραφε για σένα ο Γιάννης Ρίτσος.

 

Δεν είναι μόνο ο «Επιτάφιος», η ανεπανάληπτη αυτή συνομιλία της μουσικής σου με την ποίηση του Ρίτσου, που μέσα και από τις συγκλονιστικές ερμηνείες του Μπιθικώτση και του Χιώτη, έγινε ένας διαχρονικός λαϊκός θρήνος και ύμνος μαζί στον θάνατο που γονιμοποιεί το μέλλον.

 

Πέτυχες να μιλήσεις με την υψιπετή ποίηση στη λαϊκή ψυχή, ακόμα και μέσα από απαιτητικές και ασυνήθιστες στο λαϊκό αυτί μουσικές φόρμες, όπως αυτές

 

-στο «Άξιον Εστί» του Ελύτη,

 

-στο «Επιφάνεια – Αβέρωφ» του Σεφέρη,

 

-στο «Πνευματικό Εμβατήριο» του Άγγελου Σικελιανού,

 

-στο «Κάντο Χενεράλ» του Πάβλο Νερούδα κ.ά.

 

Δίχως άλλο, χωρίς εσένα οδηγητή και πρωτεργάτη αυτής της νέας τέχνης, η μουσική θα ήταν αλλιώς.

 

Βαθύς ποταμός, ακόμα ανεξερεύνητος είναι το έργο σου.

 

Σ’ αυτό συνυπάρχουν όλα σχεδόν τα είδη της μουσικής:

 

Από τους λαϊκούς δρόμους και το δημοτικό τραγούδι ως την αρχαία τραγωδία, το βυζαντινό μέλος, τη συμφωνική μουσική, το κλασσικό τραγούδι, τα ορατόρια.

 

Σου το χρωστάμε λοιπόν, να φροντίσουμε να ανοιχτούν διάπλατα στον κόσμο όλοι οι θησαυροί της μουσικής σου.

 

Σου το χρωστάμε να συνεχίσουμε να διεκδικούμε το μεγάλο όνειρό σου να φτάσουν στο λαό οι θησαυροί σε όλη την ιστορία της μουσικής, μέχρι αυτό ατόφιο να εκπληρωθεί σε μια ανώτερη μορφή κοινωνίας, όπου όλα τα μέλη της θα μπορούν να κατανοούν και να απολαμβάνουν την τέχνη. Ακόμα και το πιο δύσκολο και αφηρημένο είδος της, τη μουσική, αυτή την τέχνη που από μικρό παιδί, από τότε που πρωτοάκουσες την 9η Συμφωνία του Μπετόβεν, σου πήρε το μυαλό και σ’ έκανε να βλέπεις με τα μάτια της τον κόσμο.

 

«Οι αγώνες και η μουσική είναι τόσο δεμένα πια μέσα μου, ώστε δεν μπορώ να φανταστώ ούτε αγώνες χωρίς τραγούδι, ούτε τραγούδι χωρίς αγώνα» έλεγες.

 

Σ’ όλη τη ζωή σου με το ένα χέρι κρατούσες το τουφέκι και με το άλλο τις παρτιτούρες σου.

 

Και αυτό δεν είναι αλληγορία.

 

Μέχρι και στη Μακρόνησο, σ’ αυτό τον εφιαλτικό τόπο των μαρτυρίων, εσύ έγραφες μουσική.

 

Εκεί έγραψες και το πρώτο συμφωνικό έργο σου, τη Συμφωνία για τη Μακρόνησο.

 

Εκεί κατάλαβες πόσο ευεργετική είναι η δημιουργία, όταν πρέπει να αντέξεις τον πόνο και την κτηνωδία, πόσο ευγενική γίνεται για τους γενναίους, αυτούς που μένουν όρθιοι και δε χαμηλώνουν το βλέμμα τους.

 

Στο ερώτημα για ποιόν δημιουργείς, πάντα απαντούσες: Για το λαό.

 

«Και όταν ακόμα συνθέτω συμφωνικά έργα πάντοτε έχω στο νου μου το λαό. Φιλοδοξώ να γίνω κατανοητός από τους απλούς εργαζόμενους ανθρώπους, γιατί έχω πίστη ότι αυτοί αποτελούν τη βασική δύναμη που σπρώχνει μπροστά την ιστορία», είχες δηλώσει όταν σου απονεμήθηκε το βραβείο Λένιν.

 

Κι έπειτα πάλι συνήθιζες συχνά να επαναλαμβάνεις πως «Ό,τι φτιάξαμε το πήραμε από το λαό και στο λαό το επιστρέφουμε».

 

Και δεν ήταν σεμνοτυφία.

 

Είχες βαθιά συνείδηση ότι για το προσωπικό καλλιτεχνικό σου επίτευγμα, σπουδαίο ρόλο έπαιξε η εποχή σου, ότι στον ιδιαίτερο τρόπο της τέχνης σου, αντανακλούσαν οι πράξεις του λαού.

 

Αυτό άλλωστε είναι το μυστικό της μεγάλης, της αληθινής τέχνης, της τέχνης που συλλαμβάνει τον σφυγμό της εποχής και αφουγκράζεται το επερχόμενο.

 

Να αντλεί τη δύναμή της από την ανθρωπιά, από τα βάσανα, τους καημούς, τις μνήμες και τις ελπίδες του λαού, και αυτή την ανθρωπιά να την επιστρέφει πάλι στους δημιουργούς της.

 

Μια βαθύτερη όμως συνείδηση της ανθρωπιάς: Τη συνείδηση της δύναμης, που μόνο ο άνθρωπος μέσα σε όλα τα πλάσματα διαθέτει, να υποτάσσει τον κόσμο γύρω του, στην ανάγκη του για δίκιο και ευτυχία, να τον μετασχηματίζει στα μέτρα του.

 

Έτσι, γράφοντας για τον δικό σου λαό, είδες τη μουσική σου να σπάει τα σύνορα της χώρας, καθώς η γλώσσα της έχει την οικουμενικότητα από τα κοινά βάσανα, τις ελπίδες, τα οράματα «όλων των τίμιων ανθρώπων της Γης που αγωνίζονται ενάντια στην τυραννία, τη βία και την εκμετάλλευση», αγγίζει τις καρδιές όλων των λαϊκών ανθρώπων ανεξάρτητα από εθνικότητα, γλώσσα, θρησκεία, φυλή.

 

Γι’ αυτό δεκάδες συλλυπητήρια μηνύματα καταφτάνουν αυτές τις μέρες από όλες της γωνιές της Γης από Κομμουνιστικά, από Εργατικά Κόμματα, από πολλές άλλες προοδευτικές οργανώσεις από όλες τις ηπείρους.

 

Από κείνους που νοιώθουν σαν να έχασαν έναν δικό τους άνθρωπο.

 

«Ο καλλιτέχνης, που ζει και δημιουργεί μέσα στην πάλη, εξασφαλίζει ξεχωριστή θέση για το έργο του» δήλωνες.

 

Και πράγματι το έργο σου έκανε θρύψαλα τον μύθο, ότι η δέσμευση καταστρέφει την τέχνη.

 

Το έργο σου είναι τρανή απόδειξη ότι η μεγάλη τέχνη είναι πάντα πολιτική, είτε το γνωρίζει είτε δεν το γνωρίζει ο δημιουργός της.

 

Πίστευες ακλόνητα πως η συμμετοχή σου στη λαϊκή δράση, ήταν αυτή που “έδινε ρεύμα”, που “έβαζε φωτιά” στη δημιουργία σου, πως δεν αρκεί ο καλλιτέχνης μόνο με το έργο του να είναι κοντά στο λαό, αλλά και με την ίδια του τη ζωή.

 

«Να μην ξεχωρίζει τη ζωή του από τη ζωή του εργαζόμενου, από τη ζωή του πρωτοπόρου λαϊκού αγωνιστή», «να είναι ένας απλός στρατιώτης στην ακατάβλητη στρατιά των λαϊκών ανθρώπων» που μάχονται για τη ζωή.

 

Δικά σου τα λόγια.

 

Έτσι, πορεύτηκες κι εσύ μαζί με τους αδικημένους σε δρόμους που έκαιγαν.

 

Από νωρίς, «πήρες του ήλιου το δρόμο, κρεμώντας τη λύρα τη δίκαιη στον ώμο», για το λαό μας, για όλους τους λαούς, ως άλλος Σολωμός, ως άλλος βάρδος της ελευθερίας, με όλα τα προτάγματα της δικής μας εποχής.

 

Από 17 κιόλας χρονών οργανώθηκες στο ΕΑΜ και λίγο μετά στο ΚΚΕ παίρνοντας μέρος στην Εθνική μας Αντίσταση.

 

Τον Δεκέμβρη του ΄44 πολέμησες στη μάχη της Αθήνας, με τον 1ο Λόχο του 1ου Τάγματος του Εφεδρικού ΕΛΑΣ.

 

Και ήταν τόση η περηφάνια σου για τη συμμετοχή σου σ’ αυτή την κορυφαία στιγμή της ταξικής πάλης στη χώρα μας, που πολλά χρόνια αργότερα θα πεις πως «αν υπήρχε επιτύμβιο επίγραμμα που θα επιθυμούσες να χαραχτεί στον τάφο σου, θα ήταν: Πολέμησε τον Δεκέμβρη».

 

Μετά την ήττα του Δημοκρατικού Στρατού, μοιράστηκες με τους συντρόφους σου τις άγριες διώξεις του αστικού κράτους εξόριστος στην Ικαρία και έπειτα στη Μακρόνησο όπου βασανίστηκες φρικτά.

 

Εκεί είναι, με τα δικά σου λόγια, που έσπασε το «εγώ» και έγινε τελεσίδικα «εμείς».

 

Στη συνέχεια αγωνίστηκες μέσα από την ΕΔΑ και τους Λαμπράκηδες για την κοινωνική και πολιτιστική αναγέννηση, ενώ «πλήρωσες» με νέες δοκιμασίες, φυλακές και εξορίες, την παράνομη δράση σου ενάντια στη δικτατορία των συνταγματαρχών το 1967.

 

Με τις αμέτρητες συναυλίες σου στο εξωτερικό μέχρι την πτώση της δικτατορίας μετέφερες σε όλο τον κόσμο το μήνυμα της αντίστασης και της λευτεριάς, και έπειτα σε όλη την Ελλάδα.

 

Τα τραγούδια σου, που τα λέγαμε μυστικά όλα τα μαύρα εκείνα χρόνια, κατέκλυσαν τα πάντα, τις ταβέρνες, τα γιαπιά, τα σχολειά, τα πανεπιστήμια, τις εκδρομές, τις συντροφιές, τις διαδηλώσεις.

 

Στις συγκλονιστικές συναυλίες σου και στα Φεστιβάλ της ΚΝΕ, μέσα σε μια μέθεξη της μουσικής σου με τον κόσμο, αποθεωνόταν η πίστη πως με τους αγώνες μας θα αλλάξουμε τον κόσμο για να ξημερώσει ένα καλύτερο αύριο.

 

Τα χρόνια αυτά έδωσες τη μάχη ως υποψήφιος του ΚΚΕ για το δήμο της Αθήνας, ενώ το 1981 και το 1985 ως βουλευτής του Κόμματος υπερασπίστηκες τα δικαιώματα των εργαζόμενων, του λαού. Από κάθε μετερίζι στη σκέψη σου πρυτάνευε ο αγώνας για την “ενότητα των Ελλήνων”.

 

Πολύπλευρος και πολυτάλαντος, διανοούμενος καθώς ήσουν, δεν περιορίστηκες στη μουσική, αλλά με το χαρισματικό λόγο σου έγραψες ένα σωρό βιβλία εκείνα τα χρόνια.

 

Το ξεχωριστό, όμως, στην περίπτωσή σου είναι ότι η καλλιτεχνική ιδιοφυΐα σου συναντήθηκε με μια προσωπικότητα ανήσυχη και άγρυπνη, που ένοιωθε πάντα την ανάγκη να ξεπερνά τον εαυτό της.

 

Έτσι συνέχιζες μέχρι το τέλος να το δίνεις το «παρών» σε όλες τις κρίσιμες στιγμές που ακολούθησαν, παίρνοντας το μέρος της αλήθειας και της δικαιοσύνης.

 

Μετά την ανατροπή του σοσιαλισμού και τη νίκη της αντεπανάστασης στη Σοβιετική Ένωση και τις άλλες σοσιαλιστικές χώρες, δεν λύγισες.

 

«Κι όμως σταθήκαμε όρθιοι κι αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε ποτέ, πως το οφείλουμε στα δάκρυα και τις θυσίες αυτών των χιλιάδων και χιλιάδων πρωτοπόρων αγωνιστών, που έπεσαν ακολουθώντας τις σημαίες και τα λάβαρα με το κόκκινο αίμα, που φλόγιζαν, εξακολουθούν να φλογίζουν, τις καρδιές όσων πάλευαν και παλεύουν για την ελευθερία, την ειρήνη, το δίκαιο, τα δικαιώματα του λαού μας και όλων των λαών της γης», είχες πει τότε.

 

Σταθερά στις επάλξεις του διεθνισμού, ασταμάτητα υποστήριζες την αδερφική φιλία του ελληνικού με τον τούρκικο λαό και το δίκαιο αγώνα του Παλαιστινιακού λαού.

 

Πολεμώντας «τους λύκους που διψούν για αίμα και σεργιανούν στην περιοχή μας» διοργάνωσες το 1999 την ιστορική συναυλία με τη συμμετοχή όλων των μεγάλων Ελλήνων τραγουδιστών ενάντια στην ιμπεριαλιστική επέμβαση και τους βομβαρδισμούς στη Γιουγκοσλαβία, και καταδίκασες, με τις ξεκάθαρες δημόσια εκφρασμένες θέσεις σου τις κρίσιμες στιγμές, τα «τσακάλια του αντικομμουνισμού», όπως τα ονόμασες, τα αντικομμουνιστικά μνημόνια του Συμβουλίου της Ευρώπης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, την ανιστόρητη εξομοίωση «των θυμάτων με τους θύτες, των εγκληματιών με τους ήρωες, των κατακτητών με τους απελευθερωτές και των ναζιστών με τους κομμουνιστές».

 

Παρών δήλωσες και στη δίκη της εγκληματικής, ναζιστικής οργάνωσης Χρυσής Αυγής.

 

Παρών και στο δίκαιο αγώνα του λαού μας για την κατάργηση των μνημονίων και όλων των αντεργατικών εφαρμοστικών νόμων τους.

 

Η αλήθεια είναι, όπως και γνωστό σε όλους, πως δεν συμφωνούσαμε πάντα με τις πολιτικές πρωτοβουλίες σου, όμως αυτό που μένει, το υστερόγραφο της δόξας, είναι η τεράστια παρακαταθήκη του έργου σου και η πολιτική διαθήκη που μας άφησες, “σβήνοντας τις λεπτομέρειες” και κρατώντας τα “Μεγάλα Μεγέθη”.

 

Το ότι “τα πιο κρίσιμα, τα δυνατά, τα ώριμα χρόνια σου τα πέρασες κάτω από τη σημαία του ΚΚΕ”.

 

Δεν σε αποχαιρετούμε σύντροφε Μίκη, γιατί εσύ δεν έφυγες.

 

Μέσα στις φλέβες μας είσαι. Θα ’σαι για πάντα μέσα σ’ όλα εκείνα που γι’ αυτά πολέμησες, θα ’σαι για πάντα σ’ όλους τους ποταμούς του κόσμου.

 

Κι όταν “θα πάρουν τα όνειρα εκδίκηση” και γύρω μας θα λάμπει η λιόλουστη ζωή θα είσαι κι εσύ, τρανός, όπως πάντα, στις μεγάλες στιγμές, παρών.

 

Γιατί το έργο σου έγινε ελπιδοφόρος αναγεννητικός «ανάκουστος κελαηδισμός» για τον ελληνικό λαό, για όλους τους λαούς, στη σύγχρονη ιστορική εποχή της ανατολής της νέας κοινωνίας χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Για την Ελευθερία σε όλες της τις μορφές: Πνευματική, ηθική, πολιτική, κοινωνική, για την πλήρη, αληθινή ελευθερία.

 

Στο φέρετρό σου σηκώνεται, υψώνει τη γροθιά της «κι αντριεύει και θεριεύει» η Ελλάδα!

 

Σύντροφε Μίκη,

 

Είσαι «φως που πατεί χαρούμενο τον Άδη»!

 

Φως επαναστατικό «στην κορφή του Ολύμπου αριστερά»… Φως που «ολούθε λαμπυρίζει», όπως έγραψαν αυτές τις μέρες γερμανικές εφημερίδες.

 

Ένα «φως που καίει». «Τέκνο της ανάγκης κι ώριμο τέκνο της οργής»!

 

Όπως ήθελες θα γίνει, όπως το προδιέγραψες με την πολιτική διαθήκη σου «στους μεγάλους δρόμους κάτω από τις αφίσσες», με τα αθάνατα τραγούδια σου.

 

Θα τον «σηκώσουμε τον ήλιο πάνω από την Ελλάδα». Θα τον «σηκώσουμε τον ήλιο πάνω από τον κόσμο».

 

Όταν απόψε το πλοίο θα σαλπάρει από τον Πειραιά, για να διασχίσει τα γαλάζια νερά της ελληνικής θάλασσας για να σε οδηγήσει στην τελευταία σου κατοικία, στον τόπο καταγωγής σου, στο Γαλατά Χανίων, στην αγαπημένη σου Κρήτη, σύμφωνα με την επιθυμία σου, όλη η Ελλάδα θα σε συνοδεύει με τα τραγούδια σου.

 

Γιατί για σένα, για να δανειστούμε στίχους από το μεγαλείο του Σολωμού, «ο ουρανός καμάρωνε κι η γη χειροκροτούσε»…

 

Αθάνατος Μίκη!    

Άρνηση περίθαλψης: δυο όψεις του παραλόγου

 

Ο πρόσφατος θάνατος από κορονοϊό 54χρονης που αρνούνταν μέχρι και την τελευταία στιγμή τη διασωλήνωσή της επαναφέρει στο προσκήνιο τη συζήτηση για το «δικαίωμα» ασθενών να αρνούνται ιατρικές πράξεις. Ιστορίες που κρύβουν μεγάλες δόσεις παραλογισμού από την εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου μέχρι το σημερινό σύστημα υγείας των ΗΠΑ.

 

Στα τέλη Αυγούστου έφυγε χωρίς πολύ θόρυβο, πλήρης ημερών, ο Γάλλος φιλόσοφος Ζαν-Λικ Νανσί. Προσωπικός φίλος και συνεργάτης τού -περισσότερο γνωστού στην Ελλάδα- Τζόρτζιο Αγκάμπεν, ο Νανσί αποφάσισε να «αδειάσει» πριν από μερικούς μήνες τον παλιό του συνοδοιπόρο όταν ο τελευταίος άρχισε να μετατρέπεται σε αγαπημένο φιλόσοφο των απανταχού αντιεμβολιαστών. «Πριν από τριάντα χρόνια», έγραψε ο Νανσί, «οι γιατροί έκριναν ότι χρειάζομαι μεταμόσχευση καρδιάς. Ο Τζιόρτζιο (Αγκάμπεν) ήταν ο μόνος που με συμβούλευσε να μην τους ακούσω. Αν είχα ακολουθήσει τη συμβουλή του, πιθανότατα θα είχα πεθάνει σύντομα».

 

Ο Αγκάμπεν όπως και ορισμένοι άλλοι φιλόσοφοι που μεσουράνησαν τη δεκαετία του ’60 και του ’70 επιχείρησαν να προσφέρουν θεωρητικό υπόβαθρο σε μορφές άρνησης της σύγχρονης ιατρικής επιστήμης. Ο ρωμαιοκαθολικός θεολόγος Ιβαν Ιλιτς, παραδείγματος χάριν (ο οποίος μέχρι τον θάνατό του αρνούνταν να θεραπεύσει μια μορφή καρκίνου που παραμόρφωνε το πρόσωπό του), υποστήριζε στο βιβλίο του «Ιατρική Νέμεση» ότι τα σύγχρονα συστήματα υγείας των δυτικών κοινωνιών προκαλούν περισσότερα προβλήματα στους ασθενείς από αυτά που λύνουν. Σε αντίθεση με σύγχρονούς τους διανοητές, όπως ο Βισέντε Ναβάρο, που υποστήριζε ότι η εμπορευματοποίηση της περίθαλψης πρέπει να αντιμετωπιστεί με εργατικό και κοινωνικό έλεγχο, οι «αρνητές» της Ιατρικής ζητούσαν επιστροφή σε μάλλον πρωτόγονες πρακτικές – και συχνά το πλήρωναν με τη ζωή τους.

 

Καθώς, σήμερα, ορισμένοι αντιεμβολιαστές σε όλο τον κόσμο αρνούνται να νοσηλευτούν (υποστηρίζοντας ότι οι μεταγγίσεις θα μολύνουν το αίμα τους με εμβόλια και τσιπάκια ή ότι οι γιατροί θα τους δολοφονήσουν στην εντατική για να επιβεβαιώσουν ότι ο κορονοϊός… υπάρχει!), επανήλθε στο προσκήνιο η συζήτηση για το πότε ένας ασθενής έχει το δικαίωμα να αρνηθεί την ιατρική περίθαλψη. Να σημειωθεί ότι δεν αναφερόμαστε σε ασθενείς σε τελικά στάδια, που αρνούνται τις τελευταίες δόσεις μιας θεραπείας για να διατηρήσουν τη διαύγειά τους ή να μείνουν κοντά στην οικογένειά τους, αλλά σε αυτούς που αρνούνται την ίδια την επιστήμη της Ιατρικής.

 

 

Το ζήτημα είναι παλιό και είχε απασχολήσει ακόμη και τον Πλάτωνα, ο οποίος υποστήριζε ότι ο γιατρός οφείλει να ενημερώνει και να πείθει τον ασθενή για την αναγκαιότητα της θεραπείας. Παρ’ όλα αυτά, ο ίδιος στον διάλογο Πολιτικός επισήμαινε ότι εάν τελικά ο γιατρός επιβάλλει τη θεραπεία, «κατέχοντας καλά την τέχνη του», αυτό δεν πρέπει να θεωρείται αντιεπιστημονικό και «σφάλμα ολέθριο».

 

Όπως προκύπτει πάντως από κείμενα της αρχαιότητας και του Μεσαίωνα, η συγκατάθεση του ασθενή δεν ήταν πάντα θέμα ατομικών δικαιωμάτων αλλά προστασίας του γιατρού σε περίπτωση που κάτι δεν πήγαινε καλά. Οι γιατροί του Μεγάλου Αλεξάνδρου, παραδείγματος χάριν, έτρεμαν για τις συνέπειες που μπορεί να είχε μια αποτυχημένη θεραπεία και έτσι δεν πρότειναν τις ενδεδειγμένες επεμβάσεις. Σε δύο περιπτώσεις ο Αλέξανδρος αναγκάστηκε να υποσχεθεί στους γιατρούς του (όπως τον Φίλιππο τον Ακαρνάνα και τον Κριτόβουλο) ότι δεν θα υπάρξει καμία εκδικητική τιμωρία ακόμη και αν αποτύγχαναν στο έργο τους.

 

Με την εισαγωγή πάντως της μοντέρνας Ιατρικής, αντίστοιχα περιστατικά άρνησης της θεραπείας άρχισαν να περιορίζονται σε πολύ μικρές ομάδες και θρησκευτικές σέκτες (όπως οι Μάρτυρες του Ιεχωβά, που αρνούνται τις μεταγγίσεις αίματος). Με εξαίρεση, όπως είπαμε, τις προσπάθειες ορισμένων διανοουμένων στη δεκαετία του ’60 να θεωρητικοποιήσουν το φαινόμενο στο όνομα της κριτικής στο κυρίαρχο σύστημα, η άρνηση της θεραπείας φάνηκε να περνά στο παρελθόν. Μέχρι τουλάχιστον τη στιγμή που στις ΗΠΑ εμφανίστηκε ένα άλλο είδος «αρνητών» της Ιατρικής.

  

Πρόσφατες έρευνες έδειξαν ότι ένας στους τέσσερις ασθενείς στην Αμερική αρνείται κάποιου είδους ιατρική φροντίδα καθώς δεν είναι σε θέση να πληρώσει τον λογαριασμό. Εδώ και χρόνια πληθαίνουν τα περιστατικά όπου άνθρωποι ενώ βρίσκονται αιμόφυρτοι στον δρόμο εκλιπαρούν τους περαστικούς να μην καλέσουν ούτε ασθενοφόρο, το οποίο μπορεί να τους χρεώσει έως και 2.000 δολάρια μόνο για να τους μεταφέρει σε ένα νοσοκομείο. Το αποτέλεσμα, σύμφωνα με παλαιότερη έρευνα της Ιατρικής Σχολής του Χάρβαρντ, είναι ότι κάθε χρόνο 45.000 Αμερικανοί πεθαίνουν επειδή δεν έχουν καμία ιατρική ασφάλεια, ενώ το 25% του συνολικού πληθυσμού αναβάλλει όσο μπορεί ιατρικές εξετάσεις και θεραπείες καθώς δεν μπορεί να αντεπεξέλθει στο κόστος.

 

Η άρνηση του ασθενή να δεχτεί ιατρική φροντίδα έκρυβε πάντα κάποιο είδος παραλογισμού. Σε ορισμένες περιπτώσεις το παράλογο αφορούσε τον ασθενή, που ακολουθούσε θρησκευτικές δοξασίες, ψευδοφιλοσοφικές θεωρίες ή απλώς ό,τι διάβασε στο Facebook. Κάποιες άλλες φορές ο παραλογισμός κρυβόταν στο οικονομικό σύστημα που του στερούσε την περίθαλψη.

 

Άρης Χατζηστεφάνου 

   

“Μίκη, αθάνατε νεκρέ…”

 

του Αντώνη Κατσά

 

ΜΙΚΗ, ΑΘΑΝΑΤΕ ΝΕΚΡΕ, ΜΕ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΣΟΥ ΞΕΠΛΥΝΕΣ ΚΑΙ ΞΑΝΑΠΥΡΠΟΛΗΣΕΣ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

«Ενθαδε κειται αθάνατος νεκρός , που τα έδωσε ολα στη ζωή και ο χάρος δε βρήκε τίποτε να του πάρει».

Αυτές οι λέξεις ταιριάζουν πάνω στη πλάκα του τάφου σου .

Μα εσυ αναπάντεχος και απρόβλεπτος όπως παντα , δε τα παρατάς ποτε.

Βάλθηκες ν´αποδείξεις , ότι δε τα έδωσες ολα. Χρωστάς ακόμη σε τούτο το λαό και ξεπληρώνεις το χρεος σου με το θάνατο σου.

Υποχρέωσες τη σπορά των βασανιστών σου να υποκλιθεί στο μεγαλείο σου και πήραν τα όνειρα μια γεύση από εκδίκηση.

Εμεις οι φίλοι σου , οι συντροφοι σου και μαζί όλοι της γης οι θλιμμένοι , επιτέλους μπορούμε να κλαίμε και να ξαλαφρωσουμε.

Να κλαίμε και να ξεπλένουμε με τα δάκρυα την ψυχή μας από τη μαυρίλα για ολα όσα συμβαίνουν στη χώρα μας και στο κόσμο όλο .

Ένας ολόκληρος λαός σε συλλογική κατάθλιψη με έναν κόμπο στο λαιμό , ένα βάρος στο στήθος , που δεν μπορούσε να εκτονωθεί , παρά μόνο να έχει οργανικές αντιδράσεις ναυτίας από την αηδία.

Ξαφνικα στο άκουσμα του φευγιού σου απελευθερώθηκαν ολα τα φυλακισμένα στη ψυχή μας δάκρυα.

Έκαψαν τα μάγουλα μας και δεν λένε να στερεψουν .

Μας γαλήνεψες ΜΙΚΗ , γιατί ξαναβάλες στη ζωή μας τη μουσική , αλλά και το Ρίτσο , τον Ελυτη , τον Σεφερη ,τον Γκάτσο , τον Λειβαδιτη , τον Καμπανέλλη , τον Αναγνωστακη .

Εκστασιαστηκαμε παλι με το Αξιον Εστι , τον Επιτάφιο το Μαουτχαουζεν την Επιφάνεια Αβερωφ , την Όμορφη Πολη τη Ρωμιοσύνη .

Ξεγύμνωσες την ευτέλεια που μας περιβάλει , τη πολιτιστική μιζέρια που κυριαρχεί και καλλιεργείται από το πολιτικό σύστημα που τρέμει ένα λαό με παιδεία και συνείδηση .

Ενα λαό άφοβο,εκστασιασμένο , σε ψυχική ανάταση και πνευματική εγρήγορση .

ΞΕΠΛΥΝΕΣ ΜΙΚΗ ΚΑΙ ΞΑΝΑΠΥΡΠΟΛΗΣΕΣ ΜΕ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΣΟΥ ΜΙΑ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΕΛΛΑΔΑ.

Όμως δεν ήσουν μόνο ένας μουσικός και καλλιτεχνικός ογκόλιθος .

Ήσουν ένας μεγάλος επαναστάτης .

Πέθανες όπως εσυ επιλεξες .

Ως ανυπότακτος κομμουνιστής .

Ιδιότητα και τίτλο που κανεις δε μπορει να αμφισβητήσει , ούτε να σου αρνηθεί , γιατί τον κατέκτησες με τη ζωή σου , τους αγώνες και το αίμα σου .

Νοιωθω αυτές τις μέρες ότι άπλωσες τα τεραστια σαν φτερουγες χέρια σου και πριν σε δεχτεί η λεβεντογέννα γη , πέταξες σαν αετός πάνω από το Όλυμπο , τη Γκιώνα , τα Άγραφα , τον Παρνωνα , τον Ταΰγετο, το Γραμμο και το Βίτσι .

Πάνω από τη ΜΑΚΡΟΝΗΣΟ τη ΓΥΑΡΟ , την Ικαρια , τη Λέρο και τη Λήμνο .

Μάζεψες τα κόκκαλα των δολοφονημένων συντρόφων σου και μ´αυτα κατασκεύασες την ανεμόσκαλα για την επόμενη έφοδο στον ουρανό όταν θα ρθει εκείνη η ώρα .

Ήδη στο μυαλό μας άρχισες να υφαίνεις το υφαντό της ελπιδας .

Στο δικό σου το οραματικό και ανυπότακτο μυαλό , ήδη γονιμοποιείται το ωάριο της επαναστασης στο κάτω κόσμο .

Τούτη την ώρα σε φαντάζομαι πάνω στη βαρκα , να διασχιζεις τον Αχέροντα με την παρτιτούρα στο χέρι και αποτυπωμένη τη νέα σου σύνθεση , που μόλις τελείωσες , παραγγελια των συντρόφων σου , που σε περιμένουν στην όχθη του.

Ο Άρης , ο Ναπολέων Σουκατζιδης και οι άλλοι 199 της Καισαριανης , η Ηλεκτρα Απόστολου , η Λελλα Καράγιαννη , ο Δημήτρης Τατάκης , ο Νίκος Μπελογιάννης , ο Νίκος Πλουμπιδης , ο Γρηγόρης Λαμπρακης , ο ΣωτήρηςΠετρουλας , ο Διομηδης Κομνηνός και χιλιάδες άλλοι αδικοχαμένοι σύντροφοι .

Μια πανέμορφη και λυγερόκορμη συντρόφισσα , η Αντιγονη , που την εκτέλεσαν στα 18 της , επειδή μοίραζε προκυρηξεις του ΕΑΜ , έκοψε τη πλεξούδα της που αγκάλιαζε τον ατρυγητο κόρφο της , να στη προσφέρει αντί για μαντήλι για να αρχίσετε το «ΧΟΡΟ ΤΩΝ ΑΕΤΩΝ», όπως βάφτισες τη σύνθεση που παράγγειλαν οι σύντροφοι .

Εκεί στα περβολια με τους ανθισμένους κήπους πλημμυρισμένοι από την ευλογημένη μελωδία του κλαρίνου και του ζουρνά , θα χορέψετε όλοι όπως ξέρετε και ταιριάζει στους Αετούς .

Εσυ θα σέρνεις πρωτος το χορό μ´ενα ποτήρι κρασί στο χέρι καλωντας και το χαρο να παραβγει μαζι σου και να νοιώσει ότι κανέναν σας δε μπόρεσε να νικήσει .

ΟΛΟΙ ΖΕΙΤΕ

Κρατάτε της καμπάνας το σχοινί και προσμένετε την ώρα να σημάνει η ΑΝΑΣΤΑΣΗ .  

«Γιατί πρέπει να εμβολιαστούμε;»

 Απαντήσεις σε ερωτήματα, φόβους και προβληματισμούς για τον εμβολιασμό κατά του κορωνοϊού δόθηκαν από ειδικούς επιστήμονες στη διάρκεια εκδήλωσης του Τμήματος Ιατρικής του ΑΠΘ

  

Απαντήσεις σε ερωτήματα,φόβους και προβληματισμούς για τον εμβολιασμό κατά του κορωνοϊού δόθηκαν από ειδικούς επιστήμονες στη διάρκεια της διαδικτυακής ανοιχτής εκδήλωσης, με τίτλο: «Γιατί πρέπει να εμβολιαστούμε ΟΛΟΙ;» που διοργάνωσε το Τμήμα Ιατρικής του ΑΠΘ.

 

Επίσης απαντήσεις έδωσαν μέσα από τις παρεμβάσεις τους οι:

 

Μάριος Θεμιστοκλέους, Γενικός Γραμματέας Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υπουργείου Υγείας.

 

Ηλίας Μόσιαλος, καθηγητής Πολιτικής Υγείας, London School of Economics.

 

Αθανάσιος Τσακρής, αντιπρύτανης ΕΚΠΑ, Καθηγητής Μικροβιολογίας, Μέλος Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων Υπουργείου Υγείας.

 

Σωτήριος Τσιόδρας, καθηγητής Παθολογίας – Λοιμωξιολογίας ΕΚΠΑ, Μέλος Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων Υπουργείου Υγείας.

 

Μαρία Θεοδωρίδου, ομότιμη καθηγήτρια Παιδιατρικής, Πρόεδρος Εθνικής Επιτροπής Εμβολιασμών.

 

Αθανάσιος Εξαδάκτυλος, πρόεδρος Πανελληνίου Ιατρικού Συλλόγου, Μέλος Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων Υπουργείου Υγείας.

 

Στην εκδήλωση μετείχαν ο πρύτανης του ΑΠΘ, Νικόλαος Γ. Παπαϊωάννου, ο πρόεδρος του Τμήματος Ιατρικής, Κυριάκος Αναστασιάδης, ο αναπληρωτής πρόεδρος του Τμήματος Ιατρικής, Στέφανος Τριαρίδης, ο κοσμήτορας της Σχολής Επιστημών Υγείας, Θεόδωρος Δαρδαβέσης, τα μέλη της Υγειονομικής Επιτροπής του Τμήματος Ιατρικής, καθηγητές Θεόδωρος Κοντακιώτης, Συμεών Μεταλλίδης, Κωνσταντίνος Νάτσης, ‘Αννα Παπά-Κονιδάρη, Εμμανουήλ Ροηλίδης, Λεμονιά Σκούρα, καθώς και οι καθηγητές του Τμήματος Γεώργιος Παπαζήσης και Εμμανουήλ Σμυρνάκης.

 

Συγκεκριμένα δόθηκαν απαντήσεις στα παρακάτω ερωτήματα:

 

Είμαι αθλητής και έχω καλό ανοσοποιητικό σύστημα. Δεν έχω αρρωστήσει εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Γιατί πρέπει να κάνω το εμβόλιο αφού έχω χαμηλό κίνδυνο να νοσήσω;

 

Ο αθλητής έχει μεν πολύ λίγες πιθανότητες να νοσήσει αλλά ο ιός δεν κάνει διακρίσεις. Ειδικά το μεταλλαγμένο στέλεχος Δ προσβάλει και τα νέα άτομα και τους εφήβους και τα παιδιά. Επομένως πρέπει να εμβολιαστούν και αυτά τα άτομα γιατί έτσι βοηθούν τον εαυτό τους αλλά συγχρόνως είναι πράξη κοινωνικής αλληλεγγύης γιατί μπορούν να έρθουν σε επαφή με ευπαθείς ομάδες και να μεταδώσουν τη νόσο.

 

Έχω ήδη νοσήσει,γιατί πρέπει να κάνω εμβόλιο; Πόσο καιρό μετά; Μήπως είναι καλύτερη η φυσική ανοσία;

 

Δεν υπάρχει επίσημη άποψη για το αν πρέπει να εμβολιάζονται αυτοί που νόσησαν. Η άποψη που επικρατεί αυτή τη στιγμή στη βιβλιογραφία είναι ότι μάλλον θα πρέπει να εμβολιαστούν στους έξι μήνες.

Τι είναι το εμβόλιο mRNA; Αν κάνω το εμβόλιο το mRNA θα αλλάξει το DNA μου; Μπορεί να χρησιμοποιηθούν οι δόσεις του εμβολίου για σταδιακή αλλαγή του DNA μας;

 

Το mRNA είναι ένα αγγελιοφόρο μόριο που περιέχει μία πληροφορία, μια οδηγία να σχηματιστεί η πρωτεΐνη ακίδα. Σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να εισέλθει στον πυρήνα όπου φυλάσσεται καλά το DNA. To DNA δεν μπορεί να αλλάξει. Οι δύο δόσεις γίνονται γιατί με τη δεύτερη δόση επιτυγχάνεται μεγάλη συγκέντρωση εξουδετερωτικών αντισωμάτων. Σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να γίνει αλλαγή του DNA ούτε με την πρώτη ούτε με τη δεύτερη δόση.

 

Μπορεί κάποιος να μεταδώσει τον ιό αφού έχει εμβολιαστεί; Χρειάζεται να παίρνω μέτρα προφύλαξης;

 

Όλα τα εμβόλια είναι αποτελεσματικά στην πρόληψη των νόσων. Ωστόσο δεν είναι 100% αποτελεσματικά. Τα πλήρως εμβολιασμένα άτομα είναι πιθανό, μετά την επαφή τους με τον ιό και με τις νέες μεταλλάξεις, να εμφανίσουν λοίμωξη με ηπιότερη συμπτωματολογία σε σχέση με τα μη εμβολιασμένα άτομα. Οι εμβολιασμένοι μπορεί να μεταδώσουν τον ιό γι αυτό πρέπει να υπάρχουν μέτρα προστασίας με μάσκα σε όλους τους χώρους και τήρηση των αποστάσεων.

Μετά τον εμβολιασμό υπάρχει κίνδυνος να νοσήσω; Αν ναι τότε γιατί να εμβολιαστώ;

 

Κάποιος που έχει εμβολιαστεί μπορεί να νοσήσει γιατί το εμβόλιο δεν παρέχει 100% προστασία. Όμως εκείνος θα νοσήσει και έχει εμβολιαστεί θα νοσήσει πάρα πολύ ήπια.

 

Τι πρέπει να κάνω αν είμαι εμβολιασμένος και έρθω σε επαφή με άτομο θετικό στον ιό;

 

Ο εμβολιασμένος δεν χρειάζεται να κάνει κάτι συγκεκριμένο . Πρέπει να τηρούνται τα μέτρα, ειδικά όταν υπάρχει πολύς κόσμος να φορούμε τις μάσκες.

 

Προφυλάσσουν τα εμβόλια από τα μεταλλαγμένα στελέχη του κορονοϊού; Τι ισχύει με τις μεταλλάξεις Δ και της Μ που έρχεται; Μήπως οι εμβολιασμένοι είναι πιο πιθανό να “κολλήσουν” κάποιο μεταλλαγμένο στέλεχος;

 

Παρά την επικράτηση της μετάλλαξης Δ διεθνώς υπάρχουν πέντε μεγάλες μελέτες που δείχνουν ότι υπάρχει τουλάχιστον 75% αποτελεσματικότητα και ότι διατηρείται η αποτελεσματικότητα των εμβολίων έναντι και της παραλλαγής αυτής. Κάποιες μελέτες δείχνουν ακόμη μεγαλύτερο ποσοστό που αγγίζει το 90%. Η μετάλλαξη Μ για τον ΠΟΥ αποτελεί μετάλλαξη ενδιαφέροντος και όχι μετάλλαξη ανησυχίας. Αυτό σημαίνει ότι βρίσκεται υπό παρακολούθηση για το επόμενο χρονικό διάστημα. Δεν αποτελεί η μετάλλαξη λόγο ανησυχίας άρα προχωρούμε κανονικά με τα διαθέσιμα εμβόλιο. Το ποσοστό των εμβολιασμένων που “κολλάει” και τις καινούργιες μεταλλάξεις είναι πολύ πολύ μικρότερο σε σχέση με τους ανεμβολίαστους. Υπάρχει πιθανότητα να “κολλήσει” ο εμβολιασμένος αλλά είναι πολύ μικρότερη σε σχέση με τον ανεμβολίαστο, αλλά θα έχει ήπια νόσηση χωρίς νοσηλεία.

 

Πώς να εμπιστευτώ ένα εμβόλιο που δεν είναι δοκιμασμένο και εγκρίθηκε μέσα σε λίγους μήνες;

 

Το εμβόλιο εγκρίθηκε σε μικρό χρονικό διάστημα επειδή επιτεύχθηκαν παγκόσμια πολύ μεγάλες ταχύτητες λόγω της συνεργατικότητας και λόγω των κονδυλίων που έβαλαν όλα τα κράτη αλλά και λόγω του ότι η έγκριση σε διάφορες φάσεις έγινε ταυτόχρονα. Οι κανόνες ασφαλείας και ελέγχου έχουν τηρηθεί, απλώς υπήρχαν μεγαλύτερα κονδύλια και περισσότερη συνεργατικότητα που επιτάχυναν διαδικασίες που παλαιότερα περνούσαν ακόμη και δύο χρόνια μέχρι να τελεσφορήσουν. Τα εμβόλια έχουν ελεγχθεί από τους διεθνείς οργανισμούς, έχουν πάρει έγκριση και μάλιστα τώρα αυτή η έγκριση διευρύνεται.

 

Τι σημαίνει η επείγουσα έγκριση από τον FDA και τον ΕΜΑ και ποια είναι η διαφορά από τον προηγούμενο τύπο έγκρισης;

 

Σε συνθήκες έκτακτης ανάγκης οι ρυθμιστικοί οργανισμοί προβλέπουν κάποιες διαδικασίες που κινούνται ταχύτατα ώστε να δοθεί άδεια κυκλοφορίας σε ένα σκεύασμα που έχει όλες τις προδιαγραφές αποτελεσματικότητας και ασφάλειας. Ο ΕΜΑ χορηγεί τη λεγόμενη άδεια κυκλοφορίας υπό όρους που έχει σχεδιαστεί για να επιτρέπει την κυκλοφορία το συντομότερο μόλις συγκεντρωθούν επαρκή στοιχεία σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης. Το ίδιο πράττει και ο Αμερικανικός FDA με τη λεγόμενη άδεια χρήσης έκτακτης ανάγκης που επιτρέπει την προσωρινή χρήση ενός φαρμάκου υπό συγκεκριμένους όρους μέχρι να ολοκληρωθούν το επόμενο χρονικό διάστημα και να προσκομιστούν στις ρυθμιστικές αρχές τα συνεχή δεδομένα επιτήρησης και παρακολούθησης της ασφάλειας του προϊόντων αυτών. Στις ΗΠΑ έφτασαν στο σημείο να ολοκληρωθεί αυτός ο έλεγχος, να πάρει πλήρη έγκριση το εμβόλιο της Pfizer και σύντομα και της Moderna και να παραμείνουν μόνιμα διαθέσιμα στην αγορά δίνοντας και τη νομική κατοχύρωση σε διάφορους φορείς και εταιρείες και οργανισμούς.

 

Έχω χρόνιο νόσημα. Φοβάμαι να εμβολιαστώ γιατί δεν θέλω να επιβαρύνω τον οργανισμό μου. Να κάνω εμβόλιο; Ποια άτομα δεν πρέπει να κάνουν εμβόλιο;

 

Δεν υπάρχει καμία αντένδειξη στον εμβολιασμό εκτός εάν ο εμβολιαζόμενος κάνει αλλεργική αντίδραση στην πρώτη δόση του εμβολίου. Πρακτικά μπορούν να εμβολιαστούν όλοι. Στις πρώτες μελέτες των εμβολίων συμμετείχαν ασθενείς που είχαν πολλά υποκείμενα νοσήματα και δεν φάνηκε το εμβόλιο να προκαλεί έξαρση κάποιου υποκείμενου νοσήματος . Το σημαντικό είναι ότι τα υποκείμενα και χρόνια νοσήματα είναι παράγοντες κινδύνου για σοβαρή νόσηση και νοσηλεία και γι αυτό δόθηκε προτεραιότητα στον εμβολιασμό τους.

 

Γιατί να εμβολιάσω τα παιδιά μου (έφηβοι 12-17 ετών) αφού η νόσος στην ηλικία αυτή είναι ήπια; Μήπως αυτό γίνεται μόνο και μόνο για να προστατευτούν οι ανεμβολίαστοι ενήλικες;

 

Τα παιδιά ηλικίας 12 και άνω πρέπει να εμβολιαστούν όχι μόνο να για να προστατευτούν οι ευάλωτοι ενήλικες αλλά και τα ίδια. Μπορεί να είναι ελαφρύτερη η νόσηση στα παιδιά αλλά όχι πάντα. Κάποιες εκατοντάδες εφήβων που νοσηλεύτηκαν, κάποιοι μπήκαν σε ΜΕΘ και μικρός αριθμός απεβίωσε. Επομένως όσο βλέπουμε αύξηση κρουσμάτων στα παιδιά τους τελευταίους μήνες και η σοβαρή νόσηση ως ποσοστό θα αυξηθεί τους επόμενους μήνες. Με το άνοιγμα των τα σχολείων και η νόσηση και η μετάδοση θα είναι μεγαλύτερη. Για αυτό πρέπει να εμβολιαστούν για την ατομική τους προστασία αλλά και για την κοινωνική προστασία.

 

Μπορούν να εμβολιαστούν παιδιά με αλλεργίες;

 

Οι απλές αλλεργίες στα παιδιά δεν αποτελούν αντένδειξη για τον εμβολιασμό. Δεν μπορούν να εμβολιαστούν τα παιδιά που έχουν αλλεργία σε κάποια από τα συστατικά του εμβολίου ή είχαν εμφάνισαν αλλεργία με τη χορήγηση της πρώτης δόσης

 

Συστήνεται πριν τον εμβολιασμό η χορήγηση αντιπυρετικού;

 

Δεν συστήνεται η προληπτική λήψη παρακεταμόλης ή άλλων φαρμάκων. Αν ο υποψήριος για εμβολιασμό έχει πυρετό καλύτερα να αναβάλει τον εμβολιασμό. Μπορεί να πάρει αντιπυρετικό μετά τον εμβολιασμό εφόσον έχει συμπτώματα.

 

Ποιες είναι οι συχνότερες ανεπιθύμητες ενέργειες μετά από εμβολιασμό σε παιδιά και εφήβους και ενήλικες, σε ποιο ποσοστό εμφανίζονται Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που έπαθαν μόνιμες βλάβες ή πέθαναν από τον εμβολιασμό;

 

Οι σοβαρές ανεπιθύμητες ενέργειες είναι ελάχιστες. Εχουν γίνει περισσότερες από 5 δισεκατομμύρια δόσεις εμβολίων ανά τον κόσμο. Κυρίως με τα εμβόλια της AstraZeneca και της Johnson & Johnson είχαν την σπάνια παρενέργεια με τις θρομβώσεις. Τα mRNA εμβόλια φαίνονται πολύ πιο ασφαλή. Μια μικρή καινούργια επιπλοκή των mRNA εμβολίων αφορά κάποια περιστατικά περικαρδίτιδας, αλλά είναι μεγαλύτερο το ποσοστό εμφάνισης περικαρδίτιδας και μυοκαρδίτιδας μετά από φυσική νόσηση. Αυτές οι περιπτώσεις ήταν αυτοπεριοριζόμενες χωρίς να προκαλούν μόνιμες βλάβες ή θανάτους. Οι κύριες παρενέργειες είναι τοπικές και ήπιες. Πρακτικά οι ανεπιθύμητες ενέργειες δεν μπορούν να αποτελούν εμπόδιο για τον εμβολιασμό.

 

Ποια εμβόλια εναντίον του κορονοϊού έχουν εγκριθεί για παιδιά; Τα παιδιά που είναι μικρότερα των 12 ετών γιατί δεν κάνουν εμβόλιο;

 

Εχουν εγκριθεί τα εμβόλια mRNA. Για τα μικρότερα παιδιά δεν υπάρχουν μελέτες και γι αυτό δεν χορηγούνται σε αυτά

 

Η μεγάλη κάλυψη του πληθυσμού με τον εμβολιασμό χτίζει τείχος ανοσίας ή δημιουργεί ανθεκτικά στελέχη του κορονοϊού;

 

Αν ο ιός κυκλοφορεί ανεξέλεγκτος ιδιαίτερα στους ανοσοκατασταλμένους πληθυσμούς αυξάνει η πιθανότητα εμφάνισης περισσότερων παραλλαγών. Γι αυτό συνιστάται περισσότερο για τους ανοσοκατασταλμένους να κάνουν τα εμβόλια. Ειδικά αν αυτό συμβεί σε πολυπληθείς χώρες μεσαίου και χαμηλού εισοδήματος τότε τα προβλήματα μπορεί να είναι ακόμη περισσότερα. Δεν αναμένουμε τείχος ανοσίας στην αποτροπή της λοίμωξης γιατί ξέρουμε πλέον ότι δεν αποτρέπεται πλήρως η λοίμωξη με τα εμβόλια για την παραλλαγή Δ. Αν εννοούμε τείχος ανοσίας το ότι θα αποτρέπεται η σοβαρή λοίμωξη, τότε όσο περισσότεροι εμβολιαστούν τόσο μικρότερη θα είναι η πίεση στο σύστημα υγείας

 

Είναι ασφαλή τα εμβόλια σε εγκύους και γυναίκες που θηλάζουν;

 

Έχουν εμβολιαστεί πάνω από 150.000 έγκυες και έχουν το δηλώσει σε βάση δεδομένων στην Αμερική. Δεν υπάρχει κανένα απολύτως πρόβλημα στο έμβρυο, στη γυναίκα και στο νεογνό. Οι έγκυες κινδυνεύουν περισσότερο αν νοσήσουν από κορονοϊό γι αυτό συνιστάται ο εμβολιασμός τους. Δεν υπάρχει αντένδειξη για τον θηλασμό. Δεν επηρεάζεται η γονιμότητα. 

πηγή

 

   

 

 

 

 

 

 

Στο 236% του ΑΕΠ το δημόσιο χρέος της Ελλάδας

 

Tον υψηλότερο δείκτη διεθνώς στην σχέση χρέους προς ΑΕΠ έχει πλέον η Ελλάδα, ξεπερνώντας ακόμα και την Ιαπωνία.

 

Είναι χαρακτηριστικό ότι στο επτάμηνο Ιανουαρίου-Ιουλίου 2021 εξαιτίας των ελλειμμάτων του κρατικού προϋπολογισμού αλλά και του νέου δανεισμού με την έκδοση ομολόγων στις οποίες προχωρά το υπουργείο Οικονομικών, το δημόσιο χρέος ξεπέρασε τα 388,49 δις ευρώ, έναντι 374,06 δισ. ευρώ, που ήταν τον Δεκέμβριο του 2020! Μέσα σε επτά μήνες δηλαδή αυξήθηκε κατά 14,49 δις ευρώ!

 

Έτσι το ακαθάριστο χρέος της Ελλάδας ως ποσοστό του ΑΕΠ διαμορφώθηκε τον Ιούλιο στο 236% του ΑΕΠ, έναντι 233% της Ιαπωνίας που έχει τον επόμενο χειρότερο δείκτη.

 

Είναι η χειρότερη επίδοση στην ιστορία και η χώρα κινδυνεύει να βρεθεί το επόμενο διάστημα με ένα χρέος κοντά στα 400 δισεκατομμύρια ευρώ.

 

Από τα αναλυτικά στοιχεία του υπουργείου Οικονομικών προκύπτει πώς μέρος του χρέους ύψους 243,8 δισ. ευρώ, είναι τα δάνεια του Μηχανισμού Στήριξης (ΕΤΧΣ, ΕΜΣ και ΔΝΤ), ενώ τα ομόλογα που κυκλοφορούν στις αγορές, έχουν αυξηθεί σε 79,81 δισ. ευρώ, από 66,88 δισ. ευρώ που ήταν τον περασμένο Δεκέμβριο.  

πηγή

 

 

Αντιφασιστικός Σεπτέμβρης 2021 07/09/2021

 

Ο Αντιφασιστικός Σεπτέμβρης είναι εδώ για να τιμήσει τη μνήμη του Παύλου Φύσσα, 8 χρόνια από τη δολοφονία του από τον χρυσαυγίτη Ρουπακιά.

 

Από τις 13 μέχρι τις 18 Σεπτεμβρίου θα λάβουν χώρα συζητήσεις, συναυλίες, δράσεις αλλά και η αντιφασιστική πορεία στον Πειραιά, ενώ το τετραήμερο 23-26 Σεπτεμβρίου θα πραγματοποιηθεί το κινηματογραφικό φεστιβάλ «Solidarity Film Festival Killah-P».

 

Αναλυτικά:

 

13-16 Σεπτέμβρη – Εργοστάσιο Καχραμάνογλου (Κωνσταντινουπόλεως 51, Κερατσίνι)

 

Έναρξη Εκδηλώσεων 19:00

 

Στη μεγάλη αίθουσα εκδηλώσεων έχουν προγραμματιστεί τρεις εκθέσεις:

 

«Ματωμένα Πορτρέτα», έκθεση-εγκατάσταση του ζωγράφου -εικαστικού Δημήτρη Αστερίου.

 

 

 

«Εγώ σε πιστεύω», Σκίτσα ενάντια στην έμφυλη βία και την πατριαρχία. Από μέλη της Λέσχης Ελλήνων Γελοιογράφων, αφιερωμένη στο γυναικείο ζήτημα.

 

«Μέρες του Οκτώβρη», Έκθεση Φωτογραφίας από ομάδα Φωτορεπόρτερ, αφιερωμένη στις μέρες του Οκτώβρη 2020 και τη νίκη του αντιφασιστικού κινήματος ενάντια στην εγκληματική χ.α.

 

Εκδηλώσεις στον προαύλιο χώρο του εργοστασίου

 

Δευτέρα 13/9 19.00 μμ

 

Έναρξη Εκδηλώσεων – Εγκαίνια Εκθέσεων ζωγραφικής, σκίτσου, φωτογραφίας

 

«Όρθιος σε Δημόσια Θέα. Η Αγόρευση στη Δίκη της Χρυσής Αυγής.» Παρουσίαση του ομότιτλου βιβλίου της δικηγόρου της οικογένειας Φύσσα, Χρύσας Παπαδόπουλου, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πόλις. Για το βιβλίο θα μιλήσουν: Ελευθερία Τομπατζόγλου, συνήγορος οικογένειας Φύσσα, Θεόδωρος Θεοδωρόπουλος, συνήγορος συνδικαλιστών ΠΑΜΕ, Δημήτρης Ψαρράς, δημοσιογράφος – συγγραφέας και η συγγραφέας του βιβλίου. Συντονίζει η δημοσιογράφος Γιώτα Τέσση. Θα ακολουθήσει συζήτηση.

 

Τρίτη 14/9 20:00

 

Standup comedy με τους Χρύσα Κατσαρίνη, Κώστα Μαλιάτση-Σάλας, Πάρι Ρούπο, Γιάννη Ρούσσο, Άγγελο Σπηλιόπουλο.

 

Dj set by Damned13.

 

Τετάρτη 15/9 19.00

 

Συναυλία ερασιτεχνικών σχημάτων: Απρόσιτος, Θοδωρής Τσάτσος, Κόντρα στην Μπόρα, Κυκλώνας, Μυστήριος τύπος, Abismo, Iezekil999, Maze , Malcolm J. RAS, Rafu, Rhyme Riot, STM The Unknown, Monster, Zast One.

 

Πέμπτη 16/9 20.00

 

Θεατρική παράσταση Tunnel of Oppression. Το Τούνελ της Καταπίεσης, “γεννήθηκε” από την ανάγκη να ενημερώσει, να πληροφορήσει και σε ένα βαθμό να επιμορφώσει το κοινό πάνω σε θέματα καταπίεσης, βίας, ρατσισμού, σεξουαλικής και φυλετικής διάκρισης.

 

Παρασκευή 17/9, 19:00: Κεντρική Συναυλία

 

Στον Πολυχώρο Λιπασμάτων Δραπετσώνας

 

Σάββατο 18/9 17:30: Αντιφασιστική συγκέντρωση

 

Στην οδό Παύλου Φύσσα 60, Κερατσίνι.

 

Solidarity Film Festival Killah-P

 

23-26 Σεπτέμβρη, Κινηματογράφος Μελίνα (οδός Σωκράτους 65, Δραπετσώνα)

 

Πέμπτη 23/9 19:30: In the Fade, του Φατίχ Ακίν

 

Παρασκευή 24/9 19:30: Προβολή και συζήτηση ταινιών μικρού μήκους από σχολεία και νέους, από την Ελλάδα και το εξωτερικό.

 

Σάββατο 25/9 19:30: «Χ.Α. Υπόθεση όλων μας» (ντοκιμαντέρ), με παρουσία της σκηνοθέτιδας Α. Κουρούνη.

  

Κυριακή 26/9 19:30: «Το Σωσίβιο», με παρουσία του σκηνοθέτη Γιάννη Παναγιωταράκου 

πηγή