“Μίκη, αθάνατε νεκρέ…”

 

του Αντώνη Κατσά

 

ΜΙΚΗ, ΑΘΑΝΑΤΕ ΝΕΚΡΕ, ΜΕ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΣΟΥ ΞΕΠΛΥΝΕΣ ΚΑΙ ΞΑΝΑΠΥΡΠΟΛΗΣΕΣ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

«Ενθαδε κειται αθάνατος νεκρός , που τα έδωσε ολα στη ζωή και ο χάρος δε βρήκε τίποτε να του πάρει».

Αυτές οι λέξεις ταιριάζουν πάνω στη πλάκα του τάφου σου .

Μα εσυ αναπάντεχος και απρόβλεπτος όπως παντα , δε τα παρατάς ποτε.

Βάλθηκες ν´αποδείξεις , ότι δε τα έδωσες ολα. Χρωστάς ακόμη σε τούτο το λαό και ξεπληρώνεις το χρεος σου με το θάνατο σου.

Υποχρέωσες τη σπορά των βασανιστών σου να υποκλιθεί στο μεγαλείο σου και πήραν τα όνειρα μια γεύση από εκδίκηση.

Εμεις οι φίλοι σου , οι συντροφοι σου και μαζί όλοι της γης οι θλιμμένοι , επιτέλους μπορούμε να κλαίμε και να ξαλαφρωσουμε.

Να κλαίμε και να ξεπλένουμε με τα δάκρυα την ψυχή μας από τη μαυρίλα για ολα όσα συμβαίνουν στη χώρα μας και στο κόσμο όλο .

Ένας ολόκληρος λαός σε συλλογική κατάθλιψη με έναν κόμπο στο λαιμό , ένα βάρος στο στήθος , που δεν μπορούσε να εκτονωθεί , παρά μόνο να έχει οργανικές αντιδράσεις ναυτίας από την αηδία.

Ξαφνικα στο άκουσμα του φευγιού σου απελευθερώθηκαν ολα τα φυλακισμένα στη ψυχή μας δάκρυα.

Έκαψαν τα μάγουλα μας και δεν λένε να στερεψουν .

Μας γαλήνεψες ΜΙΚΗ , γιατί ξαναβάλες στη ζωή μας τη μουσική , αλλά και το Ρίτσο , τον Ελυτη , τον Σεφερη ,τον Γκάτσο , τον Λειβαδιτη , τον Καμπανέλλη , τον Αναγνωστακη .

Εκστασιαστηκαμε παλι με το Αξιον Εστι , τον Επιτάφιο το Μαουτχαουζεν την Επιφάνεια Αβερωφ , την Όμορφη Πολη τη Ρωμιοσύνη .

Ξεγύμνωσες την ευτέλεια που μας περιβάλει , τη πολιτιστική μιζέρια που κυριαρχεί και καλλιεργείται από το πολιτικό σύστημα που τρέμει ένα λαό με παιδεία και συνείδηση .

Ενα λαό άφοβο,εκστασιασμένο , σε ψυχική ανάταση και πνευματική εγρήγορση .

ΞΕΠΛΥΝΕΣ ΜΙΚΗ ΚΑΙ ΞΑΝΑΠΥΡΠΟΛΗΣΕΣ ΜΕ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΣΟΥ ΜΙΑ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΕΛΛΑΔΑ.

Όμως δεν ήσουν μόνο ένας μουσικός και καλλιτεχνικός ογκόλιθος .

Ήσουν ένας μεγάλος επαναστάτης .

Πέθανες όπως εσυ επιλεξες .

Ως ανυπότακτος κομμουνιστής .

Ιδιότητα και τίτλο που κανεις δε μπορει να αμφισβητήσει , ούτε να σου αρνηθεί , γιατί τον κατέκτησες με τη ζωή σου , τους αγώνες και το αίμα σου .

Νοιωθω αυτές τις μέρες ότι άπλωσες τα τεραστια σαν φτερουγες χέρια σου και πριν σε δεχτεί η λεβεντογέννα γη , πέταξες σαν αετός πάνω από το Όλυμπο , τη Γκιώνα , τα Άγραφα , τον Παρνωνα , τον Ταΰγετο, το Γραμμο και το Βίτσι .

Πάνω από τη ΜΑΚΡΟΝΗΣΟ τη ΓΥΑΡΟ , την Ικαρια , τη Λέρο και τη Λήμνο .

Μάζεψες τα κόκκαλα των δολοφονημένων συντρόφων σου και μ´αυτα κατασκεύασες την ανεμόσκαλα για την επόμενη έφοδο στον ουρανό όταν θα ρθει εκείνη η ώρα .

Ήδη στο μυαλό μας άρχισες να υφαίνεις το υφαντό της ελπιδας .

Στο δικό σου το οραματικό και ανυπότακτο μυαλό , ήδη γονιμοποιείται το ωάριο της επαναστασης στο κάτω κόσμο .

Τούτη την ώρα σε φαντάζομαι πάνω στη βαρκα , να διασχιζεις τον Αχέροντα με την παρτιτούρα στο χέρι και αποτυπωμένη τη νέα σου σύνθεση , που μόλις τελείωσες , παραγγελια των συντρόφων σου , που σε περιμένουν στην όχθη του.

Ο Άρης , ο Ναπολέων Σουκατζιδης και οι άλλοι 199 της Καισαριανης , η Ηλεκτρα Απόστολου , η Λελλα Καράγιαννη , ο Δημήτρης Τατάκης , ο Νίκος Μπελογιάννης , ο Νίκος Πλουμπιδης , ο Γρηγόρης Λαμπρακης , ο ΣωτήρηςΠετρουλας , ο Διομηδης Κομνηνός και χιλιάδες άλλοι αδικοχαμένοι σύντροφοι .

Μια πανέμορφη και λυγερόκορμη συντρόφισσα , η Αντιγονη , που την εκτέλεσαν στα 18 της , επειδή μοίραζε προκυρηξεις του ΕΑΜ , έκοψε τη πλεξούδα της που αγκάλιαζε τον ατρυγητο κόρφο της , να στη προσφέρει αντί για μαντήλι για να αρχίσετε το «ΧΟΡΟ ΤΩΝ ΑΕΤΩΝ», όπως βάφτισες τη σύνθεση που παράγγειλαν οι σύντροφοι .

Εκεί στα περβολια με τους ανθισμένους κήπους πλημμυρισμένοι από την ευλογημένη μελωδία του κλαρίνου και του ζουρνά , θα χορέψετε όλοι όπως ξέρετε και ταιριάζει στους Αετούς .

Εσυ θα σέρνεις πρωτος το χορό μ´ενα ποτήρι κρασί στο χέρι καλωντας και το χαρο να παραβγει μαζι σου και να νοιώσει ότι κανέναν σας δε μπόρεσε να νικήσει .

ΟΛΟΙ ΖΕΙΤΕ

Κρατάτε της καμπάνας το σχοινί και προσμένετε την ώρα να σημάνει η ΑΝΑΣΤΑΣΗ .