Πού το πάει ο Σαμαράς: Η επίθεση σε Μητσοτάκη και η "νέα δεξιά"

 

Οι παλιές έχθρες δεν ξεχνιούνται και έτσι ο Σαμαράς εξαπέλυσε νέα επίθεση κατά Μητσοτάκη, από τα εθνικά θέματα μέχρι την πολιτική ταυτότητα της ΝΔ

γράφει η Βίκυ Σαμαρά

 

Όταν ο Κυριάκος Μητσοτάκης είχε θέσει υποψηφιότητα για την ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας, ο πατέρας του Κωνσταντίνος Μητσοτάκης είχε βάλει στην άκρη την παλιά έχθρα με τον Αντώνη Σαμαρά, προκειμένου να διασφαλίσει μία συμμαχία που θα βοηθούσε το γιο του να εκλεγεί πρόεδρος.

 

Πράγματι, ο Κυριάκος Μητσοτάκης κατάφερε να ανατρέψει όλα τα προγνωστικά, χάρη σε μία ετερόκλητη και στη βάση της αντι-καραμανλική συμμαχία, που έφτανε από το Ποτάμι (το οποίο εν συνεχεία ενσωμάτωσε ουσιαστικά στη ΝΔ) και το σημιτικό κέντρο μέχρι τη σκληρή δεξιά.

 

Ήταν όμως μία συμμαχία συγκυριακή όπως αποδείχθηκε. Μετά την εκλογή του στην ηγεσία και ιδίως μετά την εκλογή του στην πρωθυπουργία, ο κ. Μητσοτάκης επεδίωξε ισορροπίες και την ανοχή της καραμανλικής πτέρυγας και έδειξε να μην ξεχνά την παλιά οικογενειακή έχθρα με τον άνθρωπο που έριξε την κυβέρνηση του πατέρα του. Αν και μητσοτακική και σαμαρική πτέρυγα συμμάχησαν στις εσωκομματικές εκλογές, η καχυποψία δεν έπαψε άλλωστε να υπάρχει. Ο κ. Μητσοτάκης δεν εμπιστεύτηκε ποτέ τον κ. Σαμαρά, καθώς ο Μεσσήνιος διεκδικούσε ρόλο και λόγο την επομένη ημέρα.

 

Ο πρωθυπουργός όμως δεν τον πρότεινε ποτέ για Επίτροπο της Ελλάδας στην Κομισιόν, με την πρόφαση ότι ως πρώην πρωθυπουργός θα έπρεπε να γίνει αντιπρόεδρος και η Ελλάδα δεν θα είχε θέση αντιπροέδρου. Όταν ο Μαργαρίτης Σχοινάς έγινε αντιπρόεδρος της Κομισιόν, αποδείχθηκε ότι απλώς ο κ. Μητσοτάκης δεν ήθελε να δώσει μία τόσο σημαντική θέση σε έναν άνθρωπο, που θα παρενέβαινε και στα εσωτερικά πολιτικά πράγματα. Ο κ. Σαμαράς πάντως ήταν βέβαιος ότι θα μετακόμιζε στις Βρυξέλλες και θεωρούσε ότι εάν ήθελε ο κ.Μητσοτάκης, θα μπορούσε να κάμψει τις αντιρρήσεις της Άνγκελα Μέρκελ, η οποία ποτέ δεν του είχε συγχωρέσει την “αντιμνημονιακή” περίοδο και τα γεγονότα του 2011.

 

 

 

Ο Μεσσήνιος έβαλε τότε άλλο στόχο: Την Προεδρία της Δημοκρατίας. Και σαμαρικά στελέχη ασκούσαν πίεση με σχετικές δηλώσεις. Όμως ο κ. Μητσοτάκης δεν είχε κανένα σκοπό να προτείνει ξανά τον Προκόπη Παυλόπουλο για Πρόεδρο Δημοκρατίας, αλλά ούτε και τον κ. Σαμαρά. Ως γνωστόν επέλεξε εν τέλει την Κατερίνα Σακκελαροπούλου. Με αφορμή δε την ψηφοφορία τον Ιανουάριο του 2020, ο κ. Σαμαράς είχε ρίξει τις πρώτες του βόμβες, αφενός αποφεύγοντας να ψηφίσει την κ. Σακκελαροπούλου, αφετέρου εκφράζοντας τη διαφωνία του με το ενδεχόμενο προσφυγής στη Χάγη για επίλυση των διαφορών με την Τουρκία.

 

Ο κ. Σαμαράς είχε ήδη προβεί σε ένα ακραία δεξιό “μανιφέστο” στο συνέδριο της ΝΔ το Δεκέμβριο του 2019, ζητώντας αποδέσμευση από τη Συμφωνία των Πρεσπών και εκφράζοντας σκληρές θέσεις στο μεταναστευτικό.

 

Σημειωτέον ότι ο κ.Σαμαράς θεωρεί ταυτόχρονα ότι ο σπόρος για το περίφημο αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο φυτεύτηκε από εκείνον στο δημοψήφισμα του 2015 και άρα παρόλο που ο ίδιος αποχώρησε από την ηγεσία, του οφείλεται σε σημαντικό βαθμό η νίκη του 2019.

 

Τον Ιανουάριο του 2021 ακολούθησε ένα ακόμη πιο σκληρό χτύπημα, τόσο για τα ελληνοτουρκικά όσο και διαμηνύοντας ότι δεν θα ψήφιζε τα μνημόνια συνεργασίας με τη Βόρεια Μακεδονία, τα οποία παραπέμφθηκαν στις καλένδες, γιατί εξάλλου δεν θα μπορούσε να τα ψηφίσει ούτε ο Κώστας Καραμανλής.

 

Και με την τελευταία του παρέμβαση, ο κ.Σαμαράς αμφισβήτησε τον κ.Μητσοτάκη εκ δεξιών και συνολικά και όχι μόνο στα εθνικά θέματα.

 

Τι θέλει ο Σαμαράς και γιατί αμφισβητεί το Μητσοτάκη

Ο πρώην πρωθυπουργός θέλησε να εμφανιστεί ως θεματοφύλακας της δεξιάς φυσιογνωμίας της ΝΔ, αδράζοντας την ευκαιρία να εκφράσει τη δυσαρέσκεια που φέρεται να υπάρχει στην κομματική βάση για πρόσωπα και πολιτικές με άρωμα Ποταμιού και σημιτικού ΠΑΣΟΚ. Επιχειρεί μάλιστα να υποσκελίσει εσωκομματικά και τον κ. Καραμανλή, ο οποίος για λόγους ηθικής τάξεως αποφεύγει κινήσεις που θα μπορούσαν να θεωρηθούν υπονόμευση του κ. Μητσοτάκη.

 

Ο Μεσσήνιος θεωρεί και δεν το λέει πρώτη φορά, ότι πλέον υπάρχει μία “νεοδεξιά” στα τραμπικά πρότυπα, η οποία έχει σκληρές θέσεις στα εθνικά θέματα και το μεταναστευτικό, συντηρητικές απόψεις στα κοινωνικά και φιλελεύθερες στα οικονομικά ζητήματα, και την οποία πιστεύει ότι πρέπει να εκφράσει η ΝΔ και όχι κάποιος άλλος σχηματισμός. Φέρεται όμως επίσης να θεωρεί ότι η ΝΔ υπό τον κ. Μητσοτάκη δεν μπορεί να καλύψει αυτό το χώρο.

 

Σημαίνει αυτό ότι μπορεί και θέλει ο κ.Σαμαράς να... ρίξει και δεύτερη κυβέρνηση Μητσοτάκη; Προφανώς και όχι. Το Μαξίμου αντιμετώπισε δια της σιωπής το τελευταίο χτύπημα του Μεσσήνιου, θέλοντας να υποβαθμίσει το ζήτημα. Εκ των βουλευτών της ΝΔ μόνο ο ούτως ή άλλως δυσαρεστημένος βουλευτής Ηλείας Κώστας Τζαβάρας, που έχει δηλώσει ότι δεν θα είναι ξανά υποψήφιος, σχολίασε με σκληρό τρόπο το θέμα στο τοπικό κανάλι Best TV, υποστηρίζοντας ότι οι πολίτες ψήφισαν τη ΝΔ για να κυβερνήσει αυτόνομη και όχι με... κηπουρούς όπως ο Γιώργος Παπανδρέου.

 

Προφανώς επομένως δεν μπορεί να επαναληφθεί η ιστορία της ΠΟΛΑΝ, αφού άλλωστε κανείς δεν θα ακολουθήσει για δεύτερη φορά κανέναν έξω από το μαντρί, κατά τη ρήση Αβέρωφ. Οι κινήσεις όμως του κ.Σαμαρά δείχνουν ότι ενδεχομένως δεν έχει εγκαταλείψει οριστικά την ελπίδα να επιστρέψει ο ίδιος για να καλύψει κενό ηγεσίας που θα μπορούσε θεωρητικά να υπάρξει λόγω εξελίξεων στα ελληνοτουρκικά και αδυναμίας ανάδειξης νέου ισχυρού παίκτη στη σκληρή δεξιά πτέρυγα.

 

Δεν είναι τυχαίο ότι ο πρώην πρωθυπουργός έχει σπεύσει εξαρχής να ταχθεί κατά προσφυγής στη Χάγη ακόμη και εάν η Άγκυρα δεχόταν συνυποσχετικό, όπως έχουν υποστηρίξει η Ντόρα Μπακογιάννη, ο Κώστας Σημίτης και ο Ευάγγελος Βενιζέλος. Η εκτίμηση στο σαμαρικό στρατόπεδο είναι ότι ο κ.Μητσοτάκης θέλει να πάει σε μία συμφωνία με την Τουρκία και τον... περιμένουν στη γωνία.

 

Δεν είναι επίσης τυχαίο ότι ο κ.Σαμαράς με την τελευταία παρέμβαση του, αμφισβήτησε μεν το κατά πόσον έχει επιτευχθεί η ανάπτυξη, αλλά όχι τον πυρήνα της (νεο)φιλελεύθερης οικονομικής πολιτικής της κυβέρνησης και τη συνέχιση των μεταρρυθμίσεων.

 

Σε κάθε περίπτωση, ανεξαρτήτως του ποιες είναι οι προθέσεις του κ.Σαμαρά, το βέβαιο είναι ότι με τις συνεχείς παρεμβάσεις του δημιουργεί πολιτικό ζήτημα για την κυβέρνηση της ΝΔ και προσωπικά τον κ.Μητσοτάκη, απευθυνόμενος στο δεξιό ακροατήριο, στο οποίο πράγματι υπάρχει και δυσαρέσκεια για ορισμένες επιλογές προσώπων από το Μαξίμου και καχυποψία στα εθνικά θέματα.